1

1.0 Pengenalan kepada Pendidikan KhasMenurut pandangan Mohd Zutri Ghani dan Aznan Che Ahmad (2011 ), pendidikan khas ialah satu program yang dibentuk untuk memenuhi keperluan pendidikan murid-murid yang berkeperluan khas. Pendidikan ini juga dirujuk sebagai satu pendekatan, strategi, kaedah dan teknik untuk mengajar kanak-kanak istimewa disebabkan keupayaan mereka untuk mencapai target yang sepatutnya agak kurang. Menurut Chua Tee Tee dan Koh Boh Boon ( 1992 ), pendidikan khas adalah satu program pendidikan yang dirancang khas untuk murid-murid khas mengikut Falsafah Pendidikan. Program Pendidikan khas ini menegaskan kepentingan memelihara setiap murid yang mempunyai potensi yang berbeza.Selain itu, Jamila K.A. Mohamed ( 2005 ), memberi pendapatnya tentang pendidikan khas sebagai satu pengajaran yang direka bentuk bagi memenuhi keperluan pendidikan murid dengan keperluan khas yang dirancang secara tersendiri, dilaksanakan secara teratur serta dinilai keberkesanannya secara teliti bagi membantu murid dengan keperluan khas mencapai tahap tinggi dan kejayaan hidup yang memuaskan.Menurut Hallahan dan Kauffman (2006): Pendidikan Khas didefinisikan sebagai satu bentuk pendidikan yang disediakan untuk memenuhi keperluan kanak-kanak berkeperluan khas. Gargiulo (2003) pula menyatakan Pendidikan Khas merupakan program pengajaran khusus yang di reka bentuk bagi memenuhi keperluan pelajar luar biasa. Ia mungkin memerlukan penggunaan bahan-bahan peralatan dan kaedah pengajaran khusus. Friend (2005) menyatakan Pendidikan Khas adalah pengajaran yang di reka bentuk khusus bagi memenuhi keperluan kanak-kanak yang kurang upaya. Pengajran ini mungkin dikelolakan dalam bilik darjah, di rumah, di hospital atau institut lain.Menurut Richard A. Culatta ( 2003), pendidikan khas adalah pengajaran pendidikan individu yang unik direka untuk memenuhi keperluan pendidikan pelajar kurang upaya. Ia menyediakan peluang-peluang pembelajaran yang tidak disediakan dalam kurikulum sekolah yang standard atau perkhidmatan sekolah yang umum. Program pendidikan khas direka agar sesuai untuk pelajar yang tertentu.1.1 Definisi Kanak-kanak Bekeperluan KhasSemua kanak-kanak menunjukkan suatu kelainan antara satu sama lain. Selalunya perbezaan yang ditunjukkan agak ketara, tetapi dalam sesetengah situasi perbezaan itu sangat halus atau susah untuk dikenal pasti. Tambahan pula, bukan semua pelajar yang akan menunjukkan suatu persamaan dalam pencapaian akademik. Tahap perbezaan ini akan menentukan sama ada seseorang murid itu adalah luar biasa dan layak untuk menerima pendidikan khas.Menurut Richard A. Culatta ( 2003), pengertian untuk normal atau boleh diterima dalam budaya kita adalah sukar difahami. Kanak-kanak memaparkan pelbagai perbezaan fizikal, emosi, dan pembelajaran. Apabila kanak-kanak berbeza daripada norma yang dianggap seperti biasa sehingga ke tahap bahawa pengaturcaraan pendidikan khusus dan individu diperlukan untuk memenuhi keperluan unik kanak-kanak itu, dia dianggap sebagai kanak-kanak yang luar biasa. Kanak-kanak yang luar biasa adalah kanak-kanak yang di bawah purata kemahiran intelek, paparan pembelajaran atau mempunyai kecacatan fizikal atau deria. Seorang kanak-kanak yang luar biasa juga mungkin berbakat dari segi intelek atau menunjukkan bakat yang luar biasa.Istilah lain juga telah digunakan untuk kanak-kanak berkeperluan khas ini seperti kanak-kanak istimewa, kanak-kanak luar biasa, kanak-kanak kurang upaya, kanak-kanak cacat, kanak-kanak abnormal, kanak-kanak bermasalah dan kanak-kanak terbantut pertumbuhan dan perkembangan. Menurut Kail ( 2001 ), hampir 4% daripada populasi dunia terdiri daripada individu luar biasa atau kanak-kanak berkeperluan khas.Terdapat kanak-kanak yang dilahirkan tanpa boleh mendengar apa-apa bunyi, manakala ada juga yang dilahirkan tanpa mempunyai keupayaan untuk melihat objek atau cahaya termasuklah muka ibu bapa sendiri.

2.0 Terapi2.1 Pengenalan Kepada TerapiKanak-kanak bekeperluan khas merupakan kanak-kanak yang mempunyai pelbagai kekuatan dan kelemahan di dalam diri mereka. Sebagai pendidik, guru-guru seharusnya melengkapkan diri dengan pelbagai strategi dan seterusnya kreatif dalam pengajaran bagi membantu kanak-kanak ini melalui pembelajaran yang kondusif dan ceria serta menjalani kehidupan secara optimum. Pengajaran dan pembelajaran kanak-kanak ini perlu menggunakan pelbagai teknik yang bersesuaian beserta penggunaan sumber dengan mengambil kira kemahiran yang ada dan perlu mereka capai ( Yasmin, 2000; Khatijah & Yasmin 2006 ) dalam buku Terapi dalam Pendidikan Khas.Terapi mempunyai definisi yang menerangkan bahawa rawatan pemulihan ke atas pesakit yang pernah menghadapi sebarang penyakit atau mengalami sesuatu kecederaan bertujuan mengembalikan kefungsian badan secara normal "Usaha untuk memulihkan kesihatan orang yang sedang sakit". Malah, definisi terapi secara amnya ialah kaedah-kaedah untuk mengubati penyakit atau masalah tubuh badan dan sebagainya. Menurut Kamus Perubatan Mosly (2001) terapi didefinisikan sebagai rawatan pemulihan ke atas pesakit yang pernah menghidapi sebarang penyakit dengan tujuan mengembalikan kefungsian badan secara normal. Manakala, dalam konteks pendidikan pula, terapi dapat didefinisikan sebagai suatu kaedah untuk membantu seseorang individu untuk bergerak-balas terhadap sesuatu aktiviti atau kemahiran-kemahiran yang tertentu.Dalam konteks Pendidikan Khas, terapi merupakan kaedah bagi membantu individu yang mempunyai pelbagai keperluan khas yang melibatkan kognitif, emosi, sosial dan psikomotor bagi mencapai perkembangan secara maksimum dan digunakan dalam pengajaran dan pembelajaran. Murid-murid bekeperluan khas adalah golongan yang mempunyai ketidakupayaan, kecacatan dan halangan atau rintangan untuk mencapai perkembangan dari segi kognitif, emosi, sosial atau psikomotor, maka terapi amat diperlukan bagi membantu perkembangan mereka. Antara kepentingan terapi ialah meningkatkan daya pengamatan murid-murid, merangsang mereka untuk bergerak balas secara positif terhadap sesuatu kemahiran serta meningkatkan perkembangan fungsi kognitif, emosi, sosial dan psikomotor mereka. Selain daripada itu, melalui terapi juga guru-guru dapat melatih murid-murid menguasai kemahiran tertentu yang bersesuaian dan berkaitan dengan kemahiran seharian serta mewujudkan suasana pembelajaran yang kondusif bagi menyeronokkan ( G. Eliana, 2008, S. Pengilly, 2008; Z.Ibrahim, 2009 ).2.2 Keperluan Terapi dalam Pendidikan Khas

2.3 Kepentingan Terapi

3.0 Kategori Attention Deficit Hiperactivity Disorder Menurut American Psychiatric Association ( 2000 ), ADHD adalah satu sindrom saraf umumnya dicirikan sebagai impulsif, mudah terganggu, dan hiperaktif. Keadaan ini memberi kesan kepada orang-orang dari segala usia, jantina, kumpulan etnik, taraf sosioekonomi, tahap pendidikan, dan tahap kecerdasan. Pelajar disahkan menghidap ADHD mengikut kriteria yang disenaraikan dalam Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders-Fourth Edition- Text Revision. Pelajar ADHD sering mempunyai tanda-tanda yang tidak wajar disahkan kurang upaya yang lain, seperti masalah pembelajaran atau gangguan tingkah laku. Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) adalah satu keadaan yang menjadi ketara dalam sesetengah kanak-kanak dalam tahun-tahun prasekolah dan awal. Ia adalah sukar untuk kanak-kanak ini untuk mengawal tingkah laku mereka dan / atau membayar perhatian. Adalah dianggarkan bahawa antara 3 dan 5 peratus daripada kanak-kanak mempunyai ADHD, atau kira-kira 2 juta kanak-kanak di Amerika Syarikat. Ini bermakna bahawa dalam kelas 25 hingga 30 kanak-kanak, ia adalah berkemungkinan bahawa sekurang-kurangnya satu akan mempunyai ADHD. Seorang individu ADHD mendapati ia lebih sukar untuk memberi tumpuan kepada sesuatu tanpa terganggu. Beliau mempunyai kesukaran yang lebih besar dalam mengawal apa yang dia lakukan atau berkata dan kurang mampu mengawal bagaimana aktiviti fizikal lebih sesuai untuk keadaan tertentu berbanding dengan seseorang tanpa ADHD. Dalam erti kata lain, seseorang yang mempunyai ADHD adalah lebih impulsif dan resah.

Profesional jagaan kesihatan menggunakan mana-mana terma berikut apabila menggambarkan seorang anak (atau orang yang lebih tua) yang terlalu aktif dan mempunyai kesukaran menumpukan perhatian - defisit perhatian, perhatian defisit gangguan hiperaktif, gangguan hyperkinetik, hiperaktif.

3.1 Ciri-ciri Kanak-kanak ADHD Pelajar ADHD sering mempamerkan ciri-ciri yang melemahkan kejayaan di sekolah. Mereka bergantung, lebih daripada yang lain, faktor-faktor luaran untuk menjelaskan pencapaian mereka, dan oleh itu mereka kurang berterusan, mengembangkan usaha yang kurang, lebih suka kerja lebih mudah dan kurang mengambil keseronokan dalam pembelajaran. Menurut Deborah Deutsch Smith ( 2010 ) dalam buku Introduction to Special Education telah menjelaskan ciri-ciri ADHD kepada 3 jenis iaitu tidak memberi tumpuan, hiperaktif dan impulsif.Ciri tidak memberi tumpuan ini sesuatu yang lazim diperhatikan oleh ibu bapa, guru dan pengkaji apabila usaha yang menyeluruh diperlukan.( Fowler, 2002,2004; Montague & Dietz, 2006 ). Contohnya