ISI KANDUNGAN

Muka Surat

1.0 PENGENALAN 1

2.0 SEJARAH

2.1 Latarbelakang Penyata Razak 2 – 3

2.2 Sebab Tertubuhnya Penyata Razak 4 – 6

2.3 Tujuan Penyata Razak 7 – 11

2.4 Matlamat Penyata Razak

2.5 Bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar

2.6 Kurikulum 12 – 17

2.7 Peperiksaan 17 – 18

2.8 Kesimpulan 19 – 20

RUJUKAN

REFLEKSI INDIVIDU

DIALOG FORUM

1.0 PENGENALAN

Malaysia merupakan sebuah Negara yang mempunyai penduduk berbilang kaum, berbeza

keturunan,agama, budaya dan bahasa. Usaha untuk melahirkan rakyat yang bersatu dan

patriotiknya kepada Negara, maka perancangan sosial perlu dilaksanakan. Antara

perancangan sosial adalah melalui proses pendidikan kerana ia menjadi alat utama yang boleh

dimanipulasikan bagi melahirkan rakyat yang bersatu. Bahasa menjadi wahana yang paling

utama untuk menyampaikan pendidikan dengan berkesan sepertimana yang dinyatakan dalam

penyata Razak (1956) iaitu kanak-kanak perlu belajar perkara yang sama melalui bahasa

kebangsaan yang sama. Bahasa yang dimaksudkan ialah bahasa Melayu yang menjadi bahasa

kebangsaan dan bahasa rasmi rakyat Malaysia.

Semenjak zaman Kesultanan Melayu Melaka iaitu pada kurun ke-15 lagi, bahasa Melayu

telah digunakan sebagai bahasa rasmi, bahasa pentadbiran, bahasa perdagangan, bahasa ilmu,

bahasa perhubungan serta bahasa harian rakyat jelata ketika itu. Pihak penjajah iaitu Portugis,

Belanda dan Inggeris juga telah mengakui akan hakikat penggunaan Bahasa Melayu dan

tarafnya di masa itu.

Menurut Zainal Abidin (1996) bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar utama dalam

sistem pendidikan kebangsaan serta sebagai alat untuk mencapai perpaduan kebangsaan serta

pembentukan satu bangsa Malaysia. Namun begitu, terdapat beberapa usaha daripada

sebahagian pihak untuk menukar bahasa pengantar ini ke bahasa Inggeris dimana ianya boleh

menggugat dan mengancam peranan dan kedudukan bahasa Melayu sebagai bahasa

pengantar dan bahasa perpaduan di negara ini. Kesannya, maka lahirlah di pemikiran etnik

lain untuk mereka menukar dan menggelak daripada mereka menggunakan bahasa Melayu di

dalam sistem pendidikan mereka.

Bahasa Melayu kini telah dinobatkan dan diiktirafkan sebagai bahasa kebangsaan, bahasa

rasmi serta bahasa pengantar ilmu semenjak negara ini mencapai kemerdekaan pada tahun

1957. Kedudukan bahasa Melayu ini sebagai bahasa kebangsaan dan bahasa rasmi telah

diwartakan di dalam Perlembagaan Persekutuan manakala kedudukan bahasa Melayu pula

sebagai bahasa rasmi negara khususnya telah diwartakan di dalam Akta Bahasa Kebangsaan

1967 serta sebagai bahasa pengantar ilmu diwartakan dalam Akta Pendidikan 1961 dan

kemudiannya pula di dalam Akta Pendidikan 1996. Oleh itu penggunaan bahasa Melayu di

negara ini perlulah diperkukuhkan kedudukannya terutama dari segi penggunaannya di dalam

negara mahupun di luar negara.

1

2.0 SEJARAH

2.1 Latarbelakang Penyata Razak

Menuju era kemerdekaan pada tahun 1957, telah timbul kesedaran di kalangan pemimpin

dan rakyat jelata mengenai kepentingan dan mustahaknya bagi diadakan satu sistem

pendidikan kebangsaan bagi menggantikan sistem pendidikan penjajah untuk memenuhi

kehendak dan aspirasi negara. Di atas kesedaran inilah maka lahirlah satu dasar iaitu Dasar

Pelajaran Kebangsaan melalui Penyata Razak 1956 dan telah dimaktubkan di dalam Ordianan

Pelajaran pada tahun 1957.

Penyata Razak (1956) merupakan salah satu cadangan yang dibuat oleh satu jawatankuasa

yang ditubuhkan oleh kerajaan Malaysia pada ketika itu bagi mengkaji semula sistem

pendidikan di Malaysia. Jawatankuasa pelajaran ini ditubuhkan pada bulan September 1955

yang dipengerusikan oleh Menteri Pelajaran Malaysia iaitu Tun Abdul Razak Haji Hussein

(1955 – 1957).

Tujaan dasar pelajaran di dalam negara ini adalah untuk menyatukan pelajar daripada

semua bangsa di dalam negara dengan memakai satu peraturan pelajaran yang meliputi

semua bangsa dengan menggunakan bahasa kebangsaan sebagai bahasa pengantar yang

besar. Semua sekolah rendah dan menengah hendaklah bercorak Tanah Melayu dan

kaedahnya ialah dengan menyamakan sukatan pelajaran semua sekolah.

Tujuan utama Jawantankuasa Razak ini ditubuhkan adalah untuk :

i. Membentuk satu sistem pendidikan kebangsaan yang boleh menyatupadukan kanak-kanak

negara ini yang terdiri daripada pelbagai kaum.

ii. Menjadikan Bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan di samping menjamin

perkembangan bahasa dan kebudayaan kaum-kaum lain.

Jawatankuasa ini telah meminta saranan dan pandangan daripada orang ramai serta

persatuan mengenai isu-isu pendidikan. Hasilnya, kajian ini terkandung di dalam Laporan

Razak yang dikemukakan pada bulan April 1956.

Penyata Razak juga telah mengemukakan beberapa syor mengenai pendidikan rendah,

pendidikan menengah serta sistem peperiksaan iaitu :

2

i. Pendidikan Rendah

Sekolah rendah dibahagikan kepada dua jenis iaitu :

a. Sekolah rendah kebangsaan yang menggunakan bahasa Melayu sebagai bahasa

pengantar.

b. Sekolah rendah jenis kebangsaan yang menggunakan bahasa Inggeris, bahasa Cina atau

bahasa Tamil sebagai bahasa pengantar.

Penyata razak juga menekankan semula tentang kepentingan bahasa Melayu sebagai bahasa

kebangsaan di samping pengajaran bahasa Inggeris. Kongres Bahasa Ke-3 di Johor Bahru

turut mencadangkan hal yan sama serta mencadangkan penubuhan Dewan Bahasa dan

Pustaka. Pada masa yang sama, kelonggaran mengenai penggunaan bahasa Cina dan Tamil

telah diberikan kelonggaran mengenai penggunaan bahasa tersebut di peringkat sekolah

rendah jenis kebangsaan.

Bahasa Melayu dan bahasa Inggeris juga dijadikan mata pelajaran wajib di kedua-dua jenis

sekolah ini. Murid-murid keturunan Cina dan Tamil di sekolah aliran Inggeris diberi peluang

untuk mempelajari bahasa ibunda masing-masing.

Cadangan yang telah dikemukakan oleh Penyata Razak telah diterima oleh kerajaan

persekutuan Tanah Melayu. Dalam Penyata Razak ini, pemantapan bahasa Melayu di dalam

sistem pendidikan negara telah diberi penekanan dan antara perkara yang penting yang turut

dicadangkan adalah mewujudkan dua jenis sekolah rendah iaitu Sekolah Rendah Kebangsaan

(SRK) dan Sekolah Rendah Jenis Kebangsaan (SRJK) yang akan menggunakan bahasa

Melayu sebagai bahasa pengantar semasa proses pengajaran dan pembelajaran dijalankan di

sekolah tersebut. Kesedaran para pemimpin yang terdahulu terhadap kepentingan penggunaan

bahasa Melayu di Tanah Melayu diharap dapat memberi kesan dan impak yang baik terutama

di dalam pelbagai bentuk penggunaannya di kalangan pelbagai kaum masa itu iaitu bangsa

Melayu, Cina serta India.

Selain itu, kesedaran mengenai penyelarasan cara berkomunikasi antara kaum ini akan

memberi satu jaminan bahawa penggunaan satu ini dapat menyatupadukan pelbagai kaum di

negara ini. Cadangan mengenai sekolah kebangsaan yang memberi galakkan kepada murid-

murid yang datang dari pelbagai kaum untuk bersekolah di sekolah yang sama juga diadakan

dan menggunakan satu bahasa serta satu kurikulum yang diselaraskan dengan penggunaan

bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar.

Tumpuan yang khusus di dalam Penyata Razak telah diberikan kepada isu bahasa. Tujuan

utama dasar pelajaran negara ini adalah membawa kanak-kanak daripada pelbagai kaum ini

3

untuk mempelajari perkara yang sama di dalam satu pendidikan yang sama melalui satu

bahasa pengantar. Namun begitu, perlu diakui oleh kita bahawa kemajuan untuk menuju

matlamat ini tidak boleh dipaksa tetapi mesti dilakukan secara berperingkat-peringkat. Ini

menunjukkan bahawa status quo telah dikekalkan untuk sementara iaitu bahasa Melayu,

Inggeris, Cina dan Tamil dikekalkan di dalam sistem pendidikan sepenuhnya (Abdullah

Hassan 1996). Setelah negara ini mencapai kemerdekaan, suatu perlembagaan telah dibentuk.

Perlembagaan ini telah menjadikan bahasa Melayu sebagai bahasa Kebangsaan dan ianya

digunakan sebagai bahasa untuk menyampaikan pendidikan dan mentadbirkan negara.

2.2 Sebab Tertubuhnya Penyata Razak

2.2.1 Kemunculan Rakyat Yang Berbilang Kaum

Pada awal kurun ke-19, beberapa buah negeri di Semenanjung Tanah Melayu telah didiami

oleh orang Melayu. Pada ketika itu, setiap negeri telah diperintah oleh seorang sultan. Isu

mengenai ketuanan orang Melayu tidak pernah wujud walaupun ramai pedagang dan

pendakwah dari pelbagai Negara datang. Tanah Melayu menjadi semakin aktif dengan

aktiviti ekonomi dan perdagangan.Namun, pada akhir kurun ke-19 Tanah Melayu sudah

berubah wajah kerana kuasa barat mula dating ke Tanah Melayu.Syarikat Hindia Timur yang

dimiliki oleh Inggeris telah memanipulasikan kuasanya dengan memaksa raja-raja Melayu

supaya menerima nasihat mereka dalam pemerintahan. Penasihat ini mempunyai kepentingan

terhadap hasil yang ada di Tanah Melayu pada ketika itu iaitu getah dan bijih timah. Oleh itu,

penasihat tersebut telah memasukkan buruh dari Negara Cina dan Negara India ke Tanah

Melayu. Buruh dari Cina telah ditempatkan di kawasan lombong bijih manakala buruh India

pula dihantar ke kawasan ladang getah. Akhirnya, bilangan penduduk Cina dan India semakin

bertambah di Tanah Melayu.

2.2.2 Perbezaan Bahasa

Pada ketika itu, orang Melayu menuturkan satu bahasa iaitu bahasa Melayu. Ada juga

masyarakat yang menuturkan bahasa pribumi yang lain seperti Senoi, Temuan dan Kintak. Di

Sabah dan Sarawak yang mempunyai beberapa kelompok telah menuturkan bahasa seperti

bajau, Kadazan, Iban dan Penan. Kaum Cina pula mempunyai banyak bahasa seperti

4

Hokkien, Kanton, Hakka, Hainan dan Kwongsai. Begitu juga dengan kaum India, mereka

juga menuturkan banyak bahasa seperti Tamil, Telugu, Malayali, Benggali dan Punjabi.

Penjajah Inggeris yang datang ke Tanah Melayu pula telah membawa bahasa Inggeris. Oleh

itu, dalam situasi ragam bahasa yang berbeza menjadi amat sukar untuk menyatupadukan

penduduk yang berbilang kaum.

2.2.3 Perpecahan Masyarakat di Tanah Melayu

Dasar laissez-faire(pecah perintah) British dalam bidang pendidikan telah mewujudkan

lima jenis persekolahan pada zaman pemerintahannya. Jenis persekolahan tersebut ialah

sekolah vernakular Melayu, sekolah vernakular Cina, sekolah vernakular Tamil, sekolah

Inggeris dan sekolah Agama Madrasah. Kewujudan lima jenis persekolahan ini dalam sistem

pendidikan pada zaman pemerintahan British telah menimbulkan situasi yang rumit dalam

sistem pendidikan sekarang, khususnya dari segi keseragaman dan integrasi nasional.

2.2.4 Bahasa Melayu Sebagai Bahasa Kebangsaan

Isu bahasa sering menimbulkan reaksi yang hangat namun ia akan mudah diatasi sekiranya

semua kaum bersatu menggunakan satu bahasa sahaja sebagai bahasa kebangsaan.

Sebagaimana yang terdapat dalam Perkara 152 Perlembagaan Malaysia iaitu

“memperuntukkan bahasa kebangsaan di Malaysia ialah bahasa Melayu. Kedudukan bahasa

Melayu sebagai bahasa kebangsaan tidak menafikan kedudukan dan hak bahasa lain untuk

digunakan, dipelajari dan dikembangkan sekalipun dengan menggunakan dana awam”.

2.2.5 Merancang Bangsa Malaysia melalui Pendidikan

Negara-negara yang membangun percaya bahawa pembangunan negara-negara mereka

dapat dicapai melalui pelajaran. Oleh itu, pendidikan dianggap sebagai satu alat atau saluran

yang paling sesuai dan boleh membawa perubahan kepada bangsa di Malaysia.

5

2.2.6 Perkembangan yang Membawa Wujudnya Penyata Razak

a) Laporan Cheeseman 1946 bertujuan untuk membina semula sistem pendidikan

Malaya yang telah dihapuskan oleh Jepun. Cheeseman telah mengusulkan supaya

pendidikan rendah dan menengah disampaikan dalam empat bahasa iaitu Inggeris,

Melayu, Cina dan Tamil.

b) Laporan Barnes 1950 telah merancang supaya orang Melayu dapat mengembalikan

kedudukan mereka terutamanya pendidikan kerana sepanjang penjajahan Inggeris,

orang Melayu jauh ketinggalan jika dibandingkan dengan etnik yang lain seperti

kekurangan kemudahan terutamanya buku-buku teks dan bahan-bahan bacaan.

Barnes mengusulkan supaya sistem persekolahan yang terpisah-terpisah disatukan

dengan menggunakan dua bahasa pengantar utama, iaitu bahasa Melayu dan bahasa

Inggeris. Sekolaha-sekolah ini dinamakan sekolah kebangsaan. Mengiku laporan

Barnes sekolah kebangsaan ini akan menyatupadukan kanak-kanak daripada semua

kaum dan membuka peluang yang lebih luas untuk murid-murid Melayu

menyambungkan pelajaran mereka ke peringkat menengah di sekolah Inggeris

(Sufean Hussin 2004:221).

c) Laporan Fenn-Wu 1952 wujud kerana kaum Cina tidak setuju dengan cadangan yang

terdapat dalam Laporan Barnes. Laporan Fenn-Wu telah mencadangkan supaya

sistem sekolah Cina dikekalkan tetapi kurikulumnya, buku teks dan bahan bacaan

haruslah disesuaikan dengan keperluan keadaan di Tanah Melayu dan berorientasikan

negara ini. Latihan guru juga disediakan untuk sekolah ini. Oleh itu, guru yang

dibawa masuk dari negara Cina semakin berkurangan (Sufean Hussin 2004:222).

Penyata Razak wujud kerana kerajaan pemerintahan British tidak dapat mengambil

sebarang tindakan kepada kedua-dua laporan tersebut kerana syor-syornya berlainan.

Akhirnya, sistem persekolahan rendah dikekalkan. Pemerintahan British hanya

memperbaiki dari segi kemudahan, guru, buku dan sebagainya. Oleh itu, hal pendidikan

rendah yang terpisah ini menjadi gejala dan masalah berterusan.

6

2.3 Tujuan Penyata Razak

Menjelang kemerdekaan timbul kesedaran dalam kalangan rakyat tentang perlunya

digubal satu sistem pelajaran kebangsaan untuk menggantikan sistem pendidikan penjajah

bagi memenuhi kehendak dan aspirasi negara. Satu jawatankuasa yang dipengerusikan

oleh Dato’ Abdul Razak bin haji Hussein, Menteri Pelajaran tanah Melayu telah dibentuk.

“Tugas jawatankuasa ini adalah untuk mengkaji kedudukan dasar pelajaran yang terdapat

di Persekutuan Tanah Melayu pada ketika ini dan membuat syor-syor bagi mengubah di

mana perlu dengan maksud untuk menubuhkan satu sistem pendidikan kebangsaan yang

diterima oleh rakyat Persekutuan keseluruhannya dan yang akan memenuhi keperluan

mereka dan menggalakkan pertumbuhan kebudayaan, social, ekonomi dan politik negara

ini, dan mengambil kira hasrat untu menjadikan bahasa Melayu sebagai Bahasa

Kebangsaan negara ini, di samping mengekalkan dan meneruskan pertumbuhan bahasa

dan kebudayaan kaum-kaum lain yang tinggal di negara ini” (Sufean Hussin 2004:222).

2.4 Matlamat Penyata Razak

Penyata Razak (1956) bermatlamatkan perpaduan . Perpaduan boleh didefinasikan

sebagai satu proses yang menyatupadukan anggota-anggota masyarakat dan negara

seluruhnya melalui ideologi negara (Tang Chee Yee 1995: 72). Masalah perpaduan ini

timbul kerana Malaysia mempunyai rakyat yang berbilang bangsa. Banyak masalah

perpaduan yang dihadapi oleh Malaysia berpunca dari dasar-dasar penjajah British. Dari

mula lagi ketiga-tiga kaum yang terbesar iaitu Melayu, Cina dan India bukan sahaja

tinggal di kawasan yang berasingan tetapi juga mempunyai jenis pekerjaan yang

berasingan. Tidak ada dasar yang tegas ketika itu untuk menyatupadukan ketiga-tiga

kaum tersebut. Oleh itu, perpaduan merupakan matlamat penting bagi Malaysia kerana ia

adalah jaminan terpenting untuk keutuhan negara dan pentadbirannya.

2.5 Bahasa Melayu sebagai Bahasa Pengantar

Dasar Pelajaran Razak telah menjadikan perpaduan sebagai objektif utama dasar.

Perpaduan ini dapat dicapai melalui penggunaan satu bahasa kebangsaan yang sama.

7

“Tujuan dasar pelajaran di dalam negeri ini ialah bermaksud hendak menyatukan budak-

budak daripada semua bangsa di dalam negeri ini dengan memakai satu peraturan

pelajaran yang meliputi semua bangsa dengan menggunakan bahasa kebangsaan sebagai

bahasa pengantar yang besar (Ibrahim Saad 1992:27)”.

Bahasa Melayu memainkan peranan sebagai alat untuk menyatupadukan rakyat dalam

proses untuk mencapai perpaduan negara seperti yang dicita-citakan. Sebagai sebuah

negara yang mempunyai masyarakat majmuk dengan bahasa dan budaya yang pelbagai,

memerlukan satu bahasa yang mudah difahami oleh rakyat bagi mewujudkan perpaduan

di kalangan rakyat.

Pelaksanaan sistem pendidikan kebangsaan yang menekankan bahasa Melayu mulai

diperluaskan dan dipertingkatkan dan diharapkan sistem ini akan memainkan peranan

yang berkesan sebagai asas sosialisasi untuk memupuk keperibadian dan kesedaran

bersama di kalangan rakyat. Selain itu, penyebaran dan penggunaan bahasa Melayu juga

dilaksanakan dengan lebih sistematik serta serius. Selain menjadi alat komunikasi, bahasa

Melayu sebagai bahasa pengantar juga bertujuan untuk melahirkan satu identity

kebangsaan. Sekiranya proses pemupukan perpaduan ini mengambil masa yang lama,

maka ada kemungkinan proses ini akan dipintas oleh pengaruh asing. Mujurlah hal ini

telah disedari oleh pemimpin sejak negara menapai kemerdekaan lagi.

Tujuan utama penggunaan bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar di sekolah ailah

untuk menggalakan hubungan di antara kaum yang terdapat di negara ini agar saling

berhubung di antara satu sama lain bagi mewujudkan hubungan yang lebih baik dan

mesra. Ini menunjukkan betapa pentingnya penggunaan bahasa Melayu di dalam

memupuk perpaduan antara kaum. Di atas kesedaran ini, kerajaan telah menetapkan

bahawa bahasa Melayu digunakan sebagai bahasa kebangsaan, bahasa perpaduan dan

bahasa komunikasi. Bahasa Melayu juga juga mempunyai fungsinya yang tersendiri iaitu:

i. Sebagai bahasa kebangsaan

Menyedarai bahasa Melayu adalah satu bahasa yang perlu digunakan secara meluas di

dalam perhubungan antara kaum, kerajaan telah menjadikan bahasa Melayu sebagai

bahasa kebangsaan negara Malaysia.

8

Mulai tahun 1970, bahasa Melayu secara berperingkat telah menggantikan bahasa

Inggeris sebagai bahasa pengantar di sekolah-sekolah. Ini bermakna semua sekolah

perlulah menggunakan bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan di dalam

berkomunikasi di antara satu sama lain.

Sebuah badan berkanun iaitu Dewan Bahasa dan Pustaka dipertanggungjawabkan

untuk memajukan dan memperkayakan bahasa Melayu itu sendiri. Kepentingan bahasa

Melayu sebagai bahasa kebangsaan dan bahasa rasmi negara yang berpaksikan perkara

152 Perlembagaan Persekutuan, akta Bahasa Kebangsaan serta di dalam akta Pendidikan.

Sehingga kini, penggunaan bahasa Melayu secara meluas di sekolah-sekolah di negara ini

dapat dilihat serta ianya turut diguna oleh semua golongan kaum dan diterima pakai oleh

pelbagai kaum di Malaysia sebagai bahasa kebangsaan Malaysia.

ii. Sebagai bahasa perpaduan.

Kamus Dewan (1994) menyatakan bahawa perpaduan bermakna penggabungan, perihal

bergabung yang menjadi satu dan sebagainya. Dalam erti kata lain, perpaduan dapatlah

dimaksudkan sebagai hubungan erat yang bersifat tolenrasi yang diwujudkan secara

sengaja di dalam kalangan serta etnik yang berbeza bagi mancapai satu matlamat yang

sam secara jujur dan ikhlas. Perpaduan ialah satu proses menyatupadukan seluruh

masyarakat bagi membentuk satu ideniti dan nilai bersama serta perasaan cinta dan juga

bangga akan negara ini. Selaras dengan dasar pendidikan, bahasa Melayu diajar sebagai

mata pelajaran wajib dan telah dijadikan bahasa pengantar utama bagi semua peringkat

pendidikan dari peringkat sekolah rendah hinggalah ke pengajian tinggi. Mata pelajaran

ini memberi penekanan kepada kemahiran mendengar, bertutur, membaca dan menulis di

dalam bahasa Melayu.

Peranan bahasa Melayu sebagai bahasa perpaduan dapat dilihat dari aspek penyatuan

antara kaum dengan menggunakan bahasa yang sama dalam satu sistem pendidikan yang

digunapakai oleh setiap kaum yang menggunakan bahasa Melayu sebagai bahasa

pengantar. Penggunaan bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar di peringkat sekolah

dapat mendidik pelajar mengenai hubungan perpaduan antara kaum dalam membentuk

satu identiti warga Malaysia yang sebenar dan boleh dikenali oleh negara lain sebagai

bangsa Malaysia serta membentuk perpaduan daripada peringkat awal hinggalah ke

peringkat seterusnya.

9

iii. Sebagai bahasa komunikasi

Menurut Kamus Dewan, komunikasi bermakna satu interaksi antara hidupan untuk

berhubung di antara satu sama lain di dalam kehidupan seharian. Manusia menggunakan

bahasa sebagai alat komunikasi yang penting dalam kehidupan seharian. Ini disebabkan

bahasa dan pertuturan yang akan membezakan manusia dengan haiwan. Komunikasi

merupakan satu elemen yang sangat penting dalan mengeratkan lagi hubungan antara

kaum yang menggunakan bahasa yang berlainan. Dengan menggunakan bahasa Melayu

sebagai bahasa pengantar di sekolah, komunikasi antara kaum dapat diperluaskan lagi dan

hubungan komunikasi dapat membantu dari segi mengenali antara satu sama lain dengan

menggunakan bahasa Melayu serta dapat mengeratkan hubungan di antara kaum di

negara ini.

2.5.1 Keberkesanan Penggunaan Bahasa Melayu

Penggunaan Bahasa Melayu sebagai lingua franca perlu diberi penekanan supaya

bahasa ini benar-benar menjadi tali pengikat semua rakyat berbilang kaum. Dalam

mengharungi dunia globalisasi kini, penggunaan Bahasa Melayu yang betul dilihat

semakin terpinggir. Sebagai bahasa perpaduan dan juga bahasa komunikasi, jelas sekali

bahawa Bahasa Melayu semakin hilang sengatnya.

Sering kali ejaan dan sebutan tidak digunakan dengan betul seperti dalam khidmat

pesanan ringkas (SMS). Masalah kemerosotan ini juga dapat dilihat di kalangan para

pelajar Melayu dan bukan Melayu. Bangsa Melayu khususnya di bandar sudah mulai

kurang bertutur dalam Bahasa Melayu kerana cara hidup mereka yang lebih

mengutamakan Bahasa Inggeris.

Manakala bagi kalangan pelajar bukan Melayu, mereka hanya menggunakan bahasa itu

semasa proses pembelajaran di bilik darjah sahaja. Mereka lebih cenderung untuk

menggunakan bahasa ibunda atau Bahasa Inggeris dalam kehidupan harian mereka.

Malah para pelajar juga dikatakan seringkali gemar menggunakan ‘bahasa rojak’ dan

tidak berkemahiran menggunakan Bahasa Melayu ‘standard’ dalam pengucapan mereka.

10

Penggunaan ‘bahasa rojak’ yang berleluasa menggambarkan situasi kehilangan bahasa

dalam kalangan masyarakat iaitu apabila sejumlah besarnya tidak fasih berbahasa Melayu

sepenuhnya, sama ada secara lisan ataupun tulisan. Jika perkara ini tidak dibendung,

kekuatan bahasa Melayu akan terhakis.

Sekiranya perspektif ini ditinjau, pelbagai rakyat dan peringkat perlulah sedar akan

hakikat bahawa sesebuah negara yang sedang menuju ke arah keunggulan tidak

seharusnya mengetepikan peranan bahasa utama negaranya. Perpaduan jitu di dalam

kalangan pejuang dan rakyat pula akan dapat menjamin bahawa bahasa Melayu akan

mendapat tempat yang sewajarnya di negara ini.

Peranan bahasa Melayu sebagai bahasa pemersatu dan bahasa perpaduan terbukti

berkesan apabila terdapat golongan tua daripada pelbagai kaum dan bangsa yang buta

huruf selesa dan fasih menggunakan bahasa Melayu untuk berkomunikasi sesama mereka

di dalam pelbagai kegiatan kemasyarakatan. Pembentukan sesuatu bangsa melalui bahasa

Melayu dapat diserapkan ke dalam jiwa masyarakat ketika pelbagai permasalahan

membelenggu pelbagai kehidupan masyarakat. Usaha bagi mencapai keperibadian bangsa

Malaysia yang unggul akan lebih terserlah luas dan mudah untuk dicapai. Bahasa Melayu

adalah bahasa rakyat dan tidak ada alas an yang kukuh bagi meragui keupayaan dan

kepentingannya sebagai bahasa ilmu, bahasa komunikasi utama dan bahasa perpaduan.

Pelaksanaan Dasar Bahasa Kebangsaan yang berteraskan perkara 152 Perlembagaan

Persekutuan serta beberapa penyata dan akta-akta pendidikan telah membelehkan semua

kaum berkomunikasi secara berkesan dengan menggunakan bahasa Melayu dan

mempunyai latar belakang pendidikan yang sama.

Selain itu, usaha ini seharusnya diteruskan dengan usaha-usaha menggemblingkan

tenaga yang telah terbukti berkesan di samping mengenalpasti langkah-langkah yang

sesuai untuk mengatasi faktor-faktor penghalang. Semua ini menuntut komitmen,

kebijaksanaan, keikhlasan serta kesedaran yang berterusan agar bahasa Melayu terus

dipratikkan dan diamalkan.

11

2.6 Kurikulum

2.6.1 Pendidikan ketika Penjajahan British

Sekolah-sekolah yang wujud pada zaman penjajah mencerminkan kuasa, keperluan-

keperluan dan kehendak-kehendak pendidikan penjajah. Walaupun sistem persekolahan

yang ditubuhkan memenuhi keperluan masyarakat pada ketika itu tetapi sekolah tersebut

direka bagi memenuhi kehendak penjajah. Sekolah yang direka ini terpisah dari budaya

masyarakat Tanah Melayu, bukan sahaja dari segi bahasa tetapi dari segi nilai-nilai

kemasyarakatan. Kanak-kanak diajar menggunakan kurikulum yang serupa seperti di

England. Buku-buku juga serupa, kecuali buku-buku itu telah digunakan di England 10

atau 20 tahun terdahulu dari itu. Sukatan pelajarannya lebih memberatkan kepada hal-hal

yang tidak bersangkut-paut dengan Tanah Melayu (Ibrahim Saad 1992 : 8). Selain itu,

sukatan pelajarannya juga tidak langsung mementingkan hal-ehwal Tanah Melayu,

misalnya dalam ilmu hisab (kira-kira) digunakan pounds dan shilling bukannya ringgit

dan sen ( Ibrahim Saad 1992 : 11)

Setelah pendatang dari Cina dan India datang ke Tanah Melayu, mereka tidak langsung

didedahkan kepada masyarakat dan kebudayaan penduduk Tanah Melayu. Di sekolah,

mereka telah menerima nilai-nilai dan norma-norma asing. Nilai-nilai ini bukan sahaja

asing di kalangan mereka malah bagi masyarakat di Tanah Melayu sendiri turut merasai

apa yang dialami oleh pihak pendatang. Pendedahan kepada orang Melayu juga terhad

memandangkan kehadiran kanak-kanak Melayu di sekolah Inggeris agak terhad.

Kanak-kanak Cina dan India pula tidak menghadiri sekolah-sekolah Melayu. Mereka

ditempatkan di sekolah-sekolah yang berbahasa Cina dan Tamil. Dalam erti kata yang

lain, kanak-kanak ini bukanlah dimasyarakatkan seperti kehidupan di Tanah Melayu,

tetapi kehidupan di Cina dan India. Mereka juga tidak didedahkan untuk mengetahui

tentang masyarakat Melayu, bahkan sekolah juga tidak menyediakan persekitaran Tanah

Melayu.

12

PELAJARAN RENDAH

Berbagai sukatan pelajaran sekolah

Sekolah Melayu Sekolah Inggeris Sekolah Cina Sekolah TamilDidirikan oleh dikelolakan oleh dikelolakan oleh dikelolakan olehKerajaan mubaligh-mubaligh masyarakat pihak peladang

Kristian Cina tempatan

PELAJARAN MENENGAH

Berbagai sukatan pelajaran sekolah

Sekolah Inggeris Sekolah Cina

Rajah 1 : Sistem Pendidikan Pada Zaman Penjajahan British

Sumber : Tang Chee Yee, Negara Kita Untuk Peperiksaan Am Kerajaan (1995), Shah Alam: Penerbit Fajar Bakti

13

2.6.2 Kurikulum dalam Pendidikan

Kurikulum bermaksud segala rancangan pendidikan yang dikendalikan oleh sesebuah

sekolah atau sesebuah institusi pelajaran untuk mencapai matlamat pendidikan. Kurikulum

boleh dibahagikan kepada bahagian yang meliputi sukatan pelajaran dan kandungan

matapelajaran serta segala kegiatan pengajaran dan pembelajaran. Bahagian yang kedua ialah

yang meliputi kegiatan pendidikan luar bilik darjah (ko-kurikulum) seperti kegiatan sukan,

persatuan, pasukan pakaian seragam dan lain-lain.

Selain itu, kurikulum juga diertikan sebagai suatu rancangan pendidikan yang membendung

segala ilmu pengetahuan serta kemahiran, nilai-nilai dan norma, unsur-unsur kebuadayaan

dan kepercayaan yang telah menjadi pilihan masyarakat untuk diturunkan kepada ahli-

ahlinya.

Peranan kurikulum dalam pendidikan adalah untuk membina perkembangan murid yang

lengkap dari segi jasmani, rohani, akal dan emosi serta menyemai, menanam dan memupuk

nilai-nilai akhlak yang diingini, di samping menyampaikan ilmu pengetahuan. Di negara kita,

kurikulum juga berperanan untuk melahirkan rakyat yang mendukung cita-cita negara dalam

mewujudkan perpaduan yang berpandukan Rukunegara di samping menghasilkan rakyat

yang terlatih untuk keperluan negara.

Hubungan kurikulum sekolah dengan perpaduan adalah rapat. Selain daripada memberi

ilmu pengetahuan, kurikulum juga boleh membentuk keperibadian dan perwatakan murid

yang baik yang boleh membawa ke arah perpaduan. Murid-murid sekolah dari semua kaum

dan lapisan masyarakat mengikuti kurikulum yang seragam melalui sukatan pelajaran yang

sama kandungannya, kegiatan-kegiatan luar bilik darjah yang sama.

Menurut Laporan Razak, pendidikan rendah yang menggunakan berbagai-bagai bahasa

pengantar dikekalkan. Walaupun menggunakan bahasa pengantar yang berlainan tetapi cirri

kebangsaan telah dimasukkan ke dalam pendidikan di sekolah-sekolah tersebut, sebagai asas

untuk memupuk pembinaan negara yang merdeka.

14

Semua sekolah ini iaitu sekolah Melayu, Inggeris, Cina dan Tamil akan mengikut peraturan

yang sama. Bahasa Kebangsaan (Bahasa Melayu) dan bahasa Inggeris akan diajar di semua

sekolah. Semua sekolah menggunakan kurikulum yang sama dari segi kandungannya dan

berorientasikan negara Persekutuan Tanah Melayu.

Sukatan pelajaran yang sama isi kandungannya yang disyorkan oleh Penyata Razak adalah

dianggap sebagai salah satu asas sistem pelajaran kebangsaan bagi mewujudkan perpaduan

negara. Penyata itu memperakukan bahawa :

Kami tidaklah dapat hendak menegaskan dengan lebih berat lagi daripada ini

akan pendapatan kami bahawa perkara menggunakan Sukatan Pelajaran yang

sama oleh semua sekolah-sekolahdalam Negeri Persekutuan Tanah Melayu

ini ialah kemahuan yang wajib kepada dasar pelajaran Tanah Melayu ini. Inilah

suatu perkara yangmustahak bagi kemajuan kebangsaan Tanah Melayu yang satu.

(Laporan Jawatankuasa Kabinet 1982: 68)

Berikutan penyata di atas, sukatan pelajaran yang sama kandungannya bagi semua mata

pelajaran dan semua aliran di sekolah mula dikuatkuasakan di Semenanjung Malaysia sejak

tahun 1957.

2.6.3 Kepentingan bahasa Melayu dalam sistem pendidikan

Di dalam Falsafah Pendidikan Kebangsaan iaitu bagi mewujudkan serta melahirkan

individu yang berilmu pengetahuan dan berguna di masa akan datang untuk member

sumbangan kepada negara. Bahasa Melayu adalah suatu bahasa yang dapat menjadi bahasa

pengantar bagi menyampaikan ilmu pengetahuan daripada pelbagai peringkat yang rendah

hinggalah ke peringkat tertinggi serta telah diktiraf penggunaannya oleh semua pihak. Di

antara penggunaan bahasa Melayu adalah :

i. Sebagai bahasa ilmu

Bahasa Melayu telah dijadikan satu bahasa ilmu setelah sekian lama ia digunakan. Ini dapat

digambarkan oleh penggunaannya untuk mengungkap konsep-konsep serta proses-proses

yang tinggi serta kompleks terutama di dalam bidang agama, falsafah, sastera dan budaya.

Konsep dan proses ini dapat dilihat dengan penggunaannya di dalam proses pengajaran dan

pembelajaran yang disampaikan di sekolah sebagai suatu pendidikan.

15

Penggunaan bahasa Melayu di dalam ilmu dapat dilihat dengan terhasil banyak buku-buku

ilmiah dan boleh dijadikan sebagai bahan rujukan kepada para pelajar di negara ini untuk

menimba ilmu. Selain di peringkat sekolah, pusat pengajian tinggi turut menggunakan bahasa

Melayu sebagai bahasa pengantar serta ia turut dipelajari oleh pelajar luar negara semasa

mereka menuntut ilmu di negara ini.

ii. Sebagai bahasa rasmi.

Bahasa rasmi ialah bahasa yang telah digunakan secara meluas oleh pihak kerajaan dari

peringkat pemimpin sehinggalah ke peringkat bawahan dan ianya menjadi satu lambing serta

simbol identiti bagi sesebuah negara. Bahasa rasmi juga digunakan di dalam sistem

pentadbiran sesebuah negara terutamanya di dalam urusan yang rasmi. Bahasa Melayu di

dalam sistem pendidikan di negara ini adalah sangat penting disebabkan kebanyakkan proses

pendidikan di sekolah menggunakan bahasa rasmi iaitu bahasa Melayu. Bahasa Melayu

merupakan suatu bahasa yang utama yang digunakan di dalam komunikasi, pengajaran dan

pembelajaran, peperiksaan, urusan pentadbiran dan sebagainya. Penggunaan bahasa Melayu

secara meluas di dalam sistem pendidikan dari peringkat sekolah rendah sehinggalah ke

peringkat pengajian tinggi. Dengan memberi penekanan bahawa penggunaan bahasa Melayu

perlulah lulus bagi pelajat sekiranya ingin melanjutkan pelajaran dan ini wajib dipelajari oleh

semua pelajar di negara ini.

iii. Sebagai bahasa contoh.

Penggunaan bahasa Melayu yang sangat meluas di dalam sistem pendidikan negara iaitu

dari segi penggunaannya sebagai bahasa ilmu, sebagai bahasa pengantar, sebagai bahasa

komunikasi dan sebagainya. Ini menunjukkan bahawa bahasa Melayu ialah satu lambing atau

contoh kepada satu sistem bahasa yang mantap dari segi pengantaraan untuk menyampaikan

ilmu pengetahuan hinggalah ke peringkat tertinggi serta diperkenalkan seiring dengan

penekanan terhadap budaya ilmu. Bahasa Melayu tidak lagi berada di tahap yang rendah

kerana ianya telah mencapai taraf cendiakawan dan menjadi bahasa saintifik. Dengan ini

sistem pendidikan negara kita telah menjadikan bahasa Melayu sebagai satu bahasa yang

rasmi di dalam system pendidikan yang telah menjadi contoh berdasarkan kemantapan yang

ditunjukkan melalui penggunaannya sebagai bahasa ilmu, bahasa komunikasi, bahasa

pengantar, bahasa rasmi dan juga sebagai bahasa perpaduan di Malaysia.

16

Oleh itu, bahasa Melayu merupakan satu contoh bahasa yang terbaik yang perlu dijadikan

rujukan kepada negara lain dalam memantapkan penggunaan bahasa. Kedudukan bahasa

Melayu di dalam sistem pendidikan negara ini seharusnya dimantapkan dan diperkukuhkan

bagi memastikan bahasa Melayu ini menjadi bahasa rasmi dan serta menggambarkan identiti

Malaysia di serata dunia.

2.7 Peperiksaan

Rancangan kerajaan untuk menseragamkan kurikulum disekolah-sekolah telah

diperkukuhkan lagi dengan mewujudkan satu system peperiksaan yang sama. Murid-murid di

peringkat menengah mengambil peperiksaan Sijil rendah Pelajaran (SRP) / Lower Certificate

of Education (LCE) dan Sijil Pelajaran Malaysia (SPM) / Malaysia Certificate of Education

(MCE). Mereka boleh mengambil peperiksaan-peperiksaan tersebut dalam salah satu bahasa

pengantar, iaitu dalam Bahasa Malaysia untuk Peperiksaan SRP dan SPM dan dalam Bahasa

Inggeris untuk Peperiksaan LCE dan MCE.

Di peringkat pendidikan Tingkatan VI, murid-murid disediakan untuk mengambil

Peperiksaan Higher School Certificate (HSC). Peperiksaan ini disediakan dalam Bahasa

Malaysia dan Bahasa Inggeris. Peperiksaan SRP/LCE dan SPM / MCE dikelolakan oleh

Kementerian Pelajaran melalui Lembaga Peperiksaan, sementara Peperiksaan HSC

dikelolakan oleh Kementerian Pelajaran Malaysia bersama dengan Lembaga Peperiksaan

Universiti Cambridge (Laporan Jawatankuasa Kabinet 1982:68)

Kesan daripada penggunaan sukatan pelajaran yang sama kandungannya dan peperiksaan

yang sama ini , memudahkan murid-murid yang terpaksa berpindah sekolah. Pelajaran

mereka tidak akan terganggu kerana sukatan pelajaran yang sama kandungannya yang diikuti

oleh murid-murid dari berbagai aliran bahasa pengantar juga membolehkan mereka mendapat

pendidikan yang sama sepertimana yang sering berlaku di sekolah-sekolah di mana murid

dari Sekolah Jenis Kebangsaan menyambung pengajiannya di Sekolah Kebangsaan.

Langkah ini boleh menolong proses menyatupadukan murid-murid yang berbilang kaum di

negara ini di samping mewujudkan keperibadian kebangsaan yang sama. Sebaliknya,

sekiranya murid-murid tidak mengikuti sukatan pelajaran yang sama kandungannya malahan

mengikuti sukatan pelajaran yang berlainan, maka rupa bangsa dan keperibadian kebangsaan

tidak boleh diwujudkan.

17

Ringkasan peperiksaan seperti yang terdapat pada Rajah 2 di bawah.

Pelajaran Peringkat Rendah

Satu sukatan pelajaran Enam tahun persekolahan

Sekolah Rendah Peperiksaan Sekolah Rendah JenisKebangsaan memasuki Kebangsaan- Bahasa melayu sekolah - Bahasa Inggeris, Cina

sebagai menengah dan Tamil sebagai bahasa pengantar bahasa pengantar

Pelajaran Peringkat Menengah

Satu sukatan pelajaran Enam tahun persekolahan

Sekolah Menengah Perlu lulus Sekolah Menengah Jenis Peperiksaan Kebangsaan

- Bahasa Melayu SRP atau LCEsebagai - Bahasa Inggeris sebagaibahasa pengantar bahasa pengantar

Sijil Persekolahan Tanah Melayu

Sijil Tinggi Persekolahan (HSC/STP)

Universiti/ Kolej/ Institut

Rajah 2: Sistem Persekolahan Mengikut Syor Laporan Penyata Razak, 1956

Sumber : Ruslan Zainudin, Mohd Mahadee Ismail & Zaini Othman (2010). Kenegaraan Malaysia (Edisi Kedua). Oxford Fajar: Kuala Lumpur.

18

2.8 Kesimpulan

Secara kesimpulannya, bahasa Melayu perlulah dikekalkan sebagai satu bahasa rasmi

sekalipun di mana-mana bidang di negara ini. Kita juga seharusnya mempunyai pendirian

yang tetap serta utuh dan perlulah mengenang kembali pejuang-pejuang bahasa Melayu yang

terdahulu hinggalah berlakunya tragedi 13 Mei 1969 dalam menjadikan bahasa Melayu ini

sebagai bahasa kebangsaan, bahasa rasmi serta bahasa pengantar utama di dalam sistem

pendidikan negara. Demi untuk mencapai matlamat perpaduan antara kaum di negara ini

tercapai maka bahasa Melayu perlulah terus dipertahankan peranannya dan penggunaannya.

Bahasa Melayu adalah satu bahasa yang dapat digunakan dalam sistem pendidikan negara

dan sebagai bahasa ilmu, bahasa pengantar, bahasa perpaduan, bahasa komunikasi, bahasa

rasmi serta pelbagai lagi kegunaannya yang mampu melonjakkan martabat bahasa ini.

Kedudukan bahasa Melayu juga perlu dimantapkan lagi bagi menjamin akan kekuatannya di

dalam penggunaannya secata meluas di semua peringkat seperti sistem pendidikan, sistem

pentadbiran dan sebagainya. Usaha memantapkan lagi bahasa Melayu di Malaysia akan dapat

menunjukkan satu idenitti yang sebenar bagi negara ini agar terkenal di seluruh dunia.

Penyata Razak dan Laporan Rahman Talib yang mengemukakan cadangan agar bahasa

Melayu dijadikan sebagai bahasa pengantar utama di sekolah dan universiti seharusnya

dikekalkan serta dilaksanakan sepenuhnya supaya perpaduan kebangsaan dapat dicapai dan

terlaksana dengan jayanya. Bahasa Melayu perlu dijadikan sebagai teras keperibadiaan

kebangsaan dan penggunaannya harus dipupuk dan diperkembangkan lagi. Untuk

kepentingan kebangsaan, perpaduan negara, identiti negara serta keamanan, maka langkah

untuk menjaga bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan perlulah dipertingkatkan dan

diperkukuhkan, bukannya dihilangkan dan digantikan dengan bahasa lain seperti bahasa

Inggeris. Perlu diketahui bahawa bagi mencapai matlamat perpaduan ialah dengan

menggunakan satu bahasa yang sama bagi memudahkan lagi perhubungan dan interaksi

antara kaum di negara ini.

Oleh yang demikian, fungsi bahasa Melayu dalam pelbagai bidang dan untuk kesejahteraan

masyarakat di negara ini. Sekalipun pembangunan negara dicapai dengan menggunakan

bahasa Inggeris terutama di dalam bidang ekonomi, perindustrian dan perdagangan, apa

salahnya sekiranya kita menggunakan bahasa Melayu sebagai bahasa komunikasi.

19

Dasar dwibahasa yang dicadangkan akan penggunaannya lebih baik daripada kita

mengetepikan dan tidak mengguna terus bahasa Melayu di dalam sektor ini. Kemajuan dan

kejayaan penggunaan bahasa Melayu hanya dapat diketahui apabila keluasaan

penggunaannya dicapai. Demikianlah sekiranya kita mahu menyelamatkan dasar bahasa yang

ada sekarang ini serta kedudukan bahasa Melayu di negara ini sebagai bahasa kemajuan,

bahasa pendidikan, bahasa ilmu, dan sebagainya perlulah ada kempen besar-besaran bagi

memusnahkan persepsi serta andaian yang salah terhadap bahasa Melayu serta hubungannya

dengan kemajuan bangsa Melayu.

Bagi mencapai tahap penerimaan dan penggunaan bahasa Melayu oleh kaum etnik yang

lain khususnya kaum Cina dan India, orang Melayu seharusnya boleh menunjukkan

keyakinan untuk menguasai bahasa Melayu yang boleh mencapai tahap kemajuan kepada

negara Malaysia dan tiada perasaan sangsi dalam menggunakan bahasa Melayu di dalm

bidang pendidikan, pentadbiran serta lain-lain. Perpaduan hanya akan tercapai jika orang

Melayu sendiri yang menunjukkan bukti kejayaan bahawa rakyat Malaysia baoleh maju ke

hadapan dengan bahasa Melayunya sendiri bukan maju dengan bahasa lain,

Sekiranya ingin melangkah jauh biarlah kita membawa bersama dengan bahasa Melayu

kita ini disebabkan ianya merupakan identiti bagi rakyat Malaysia serta lambang perpaduan

yang akan terus dipupuk. Oleh yang sedemikian, langkah kesedaran semula dan penelitian

serta kajian yang lebih mendalam perlulah dimainkan peranannya bagi meningkatkan semula

peranan bahasa Melayu di dalam kehidupan masyarakat di Malaysia.

20

RUJUKAN

Ibrahim Saad. (1992). Perubahan Pendidikan di Malaysia Satu Cabaran. Kuala Lumpur:

Dewan Bahasa dan Pustaka.

Laporan Jawatankuasa Kabinet mengkaji Pelaksanaan Dasar Pelajaran (1982). Kuala

Lumpur: Kementerian Pelajaran Malaysia.

Nik Safiah Karim. (2000). Bahasa Melayu dalam dekad 90an. Kuala Lumpur: Akademik

Pengajian Melayu.

Ruslan Zainudin, Mohd Mahadee Ismail & Zaini Othman (2010). Kenegaraan Malaysia

(Edisi Kedua). Kuala Lumpur: Oxford Fajar.

Sufean Hussin. (2004) Sejarah, Sistem & Falsafah Pendidikan di Malaysia (Edisi Kedua).

Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka.

Tang Chee Yee. (1995) Negara Kita untuk Peperiksaan Am Kerajaan. Shah Alam: Penerbit

Fajar Bakti.

http://www.moe.gov.my/my/soalan-lazim?cat=28

http://www.slideshare.net/nor1205/kertas-kerja-26091457

https://ms.wikipedia.org/wiki/Perkara_152_Perlembagaan_Malaysia

http://www.bharian.com.my/node/46713

http://pmr.penerangan.gov.my/index.php/maklumat.kenegaraan/242-dasar-

pendidikan.kebangsaan.html.

http://mujahadahcintaallah.blogspot.my/2014/06/tahap-penerimaan-dan-penggunaan-

bahasa.html.

REFLEKSI INDIVIDU

KPF 3012

REFLEKSI INDIVIDU (TUGASAN BERKUMPULAN) SOALAN: NO 1.

NAMA : MOHD KAMAL BIN MUSTAFA - PPG 23423 / 12 - 720416025515

Kumpulan saya telah diberi tugasan berkumpulan iaitu soalan nombor 1 yang bertajuk

“Perlembagaan Dasar dan hala tuju pendidikan di Malaysia. Penyata Razak (1956)

bermatlamatkan perpaduan melalui penggunaan Bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar,

kurikulum dan peperiksaan yang sama bagi semua sekolah. Sejauh manakah matlamat ini

dicapai berasaskan scenario semasa pada hari ini.”

Setelah mendapat tajuk tugasan ini, saya selaku ketua kumpulan ini telah memberi tugasan

kepada setiap ahli kumpulan saya untuk mencari bahan rujukan yang sesuai untuk tajuk ini.

Perjumpaan kumpulan saya telah diadakan sebanyak empat kali di SK Seri Gedong, Sg.

Petani untuk berbincang dan mencari isi yang sesuai berkaitan dengan tajuk tugasan kami.

Bagi saya, tugasan kali ini agak mencabar kerana kebanyakkan kami sibuk dengan tugas

sebagai guru dan hanya dapat berbincang dan berjumpa apabila berkelapangan sahaja.

Walaubagaimanapun, tugasan yang diberikan kepada setiap ahli dapat juga dilaksanakan

dan pada perjumpaan kali ketiga, saya bersama-sama ahli kumpulan saya telah berbincamg

untuk melaksanakan forum yang perlu dirakam di dalam video. Setiap ahli telah diberi

tugasan masing-masing dan pada perjumpaan kali keempat, kami telah melaksanakan forum

dan dirakam sebagai bahan bukti kumpulan kami. Dalam forum ini, saya telah dipilih

menjadi ahli panel pertama dan masa rakaman forum ini lebih kurang 30 minit. Pelbagai

halangan yang terjadi semasa kumpulan saya merakam forum ini seperti bekalan elektrik

terputus, masalah teknikal semasa rakaman dan sebagainya.

Secara keseluruhannya, tugasan yang saya dan kumpulan saya laksanakan ini akhirnya

berjaya juga. Saya amat berpuashati dengan komitmem dan sokongan yang telah diberikan

oleh ahli kumpulan saya bagi menyaipkan tugasan ini. Alhamdullillah syukur ke hadrat Illahi

kerana akhirnya, saya dapat juga menyiapkan semua tugasan yang diberikan dan segala

perancangan saya bersama kumpulan telah membuahkan hasilnya.

REFLEKSI INDIVIDU ( KPF 3012 )NOOR LAILA BT ISMAILPPG 23442/12

Alhamdulillah, syukur ke hadrat Allah S.W.T kerana dengan izin-Nya saya telah telah

diberikan peluang untuk menyiapkan tugasan kerja kursus bersama rakan-rakan yang lain.

Tajuk tugasan kerja kursus bagi kumpulan ini ialah ‘Perkembangan Dasar dan hala tuju

Pendidikan di Malaysia’.

Ucapan terima kasih diberikan kepada ahli-ahli kumpulan saya iaitu Mohd kamal,

Mohd Fuad, Nor Azizan dan Mazuini dalam menjayakan tugasan pada kali ini. Jutaan terima

kasih diberikan pada pensyarah iaitu Dr. Jamalsafri b. Saibon atas bimbingan dan ilmu yang

disampaikan dalam kursus berkaitan ‘Perkembangan Pendidikan di Malaysia: Falsafah dan

Dasar’. Semoga ilmu yang diberikan dapat dimanfaatkan dalam kehidupan saya.

Sepanjang menjalankan tugasan kerja kursus ini, banyak halangan yang telah saya

hadapi. Pertama sekali ketika menerima tugasan ini, persoalan yang bermain di minda saya

ialah mampukah saya menyiapkan tugasan ini memandangkan pada masa yang sama saya

perlu sentiasa peka dengan kuiz dan forum yang terdapat dalam kursus ini. Begitu juga saya

perlu sentiasa bersedia dengan tarikh-tarikh kuiz dan forum yang terdapat dalam kursus-

kursus yang lain. Adakalanya saya terlepas pandang dengan tarikh kuiz dan forum

disebabkan oleh pelbagai kekangan yang saya hadapi. Selain itu, saya juga berhadapan

dengan kekangan masa untuk berkumpul bersama-sama rakan sekumpulan yang lain.

Keadaan ini sedikit sebanyak telah menguji saya untuk melaksanakan tugasan yang telah

diberikan. Walaubagaimanapun, saya tetap menjalankan tanggungjawab seperti yang telah

diberikan kepada saya.

Bagi mengatasi kesukaran yang dialami, saya dan rakan-rakan telah menetapkan

beberapa tarikh untuk mengadakan perbincangan serta menjalankan forum seperti yang

dikehendaki oleh pensyarah. Adakalanya kami mengadakan perbincangan yang singkat

ketika minggu kuliah dijalankan. Setelah mencapai kata sepakat mengenai kandungan esei

dan forum yang ingin dijalankan, saya mula mencari bahan rujukan di perpustakaan Sungai

Petani dan juga melalui laman web yang berkaitan. Setelah semua bahan telah mencukupi,

saya dan rakan-rakan berkumpul semula sebagai langkah persediaan sebelum menjalankan

sesi forum.

Alhamdulillah, akhirnya kumpulan kami berjaya menyiapkan forum. Penggambaran

forum ini telah dijalankan di dalam bilik darjah. Forum ini terdiri daripada tiga orang ahli

panel dan seorang moderator. Manakala seorang ahli kumpulan telah menjadi juru kamera.

Kekangan yang dihadapi semasa penggambaran dijalankan ialah tidak mempunyai peralatan

yang mencukupi seperti video. Rakaman dibuat menggunakan ‘handphone’. Selain itu, kami

juga menghadapi masalah kekangan masa untuk menjalankan rakaman. Namun, akhirnya

semua masalah yang dihadapi telah berakhir apabila sesi penggambaran dapat dilaksanakan

dengan jayanya.

Melalui tugasan yang diberikan, dapat saya simpulkan di sini bahawa pengurusan

masa dan komitmen yang tinggi daripada rakan sekumpulan sangat penting dalam

melaksanakan tugasan yang telah diamanahkan. Tanpa kolaborasi dan semangat setia kawan

daripada rakan-rakan segala-galanya mungkin sukar untuk dilaksanakan. Akhir sekali, terima

kasih sekali lagi diucapkan buat rakan sekumpulan yang setia dari Semester 1 hingga kini.

MOHD FUAD BIN ABU HASANPPG 23422 / 12REFLEKSI INDIVIDU KPF 3012 ( SOALAN 1 )

Matlamat untuk menjadikan bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar melalui kurikulum dan

peperiksaan yang sama bagi semua sekolah pada masa kini boleh dikatakan tidak sepenuhnya

tercapai. Setelah lebih 58 tahun Malaysia mencapai kemerdekaan, bidang pendidikan telah

mengalami pelbagai perubahan. Pelbagai usaha telah dilakukan untuk menjayakan matlamat

penggunaan Bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar. Pada pendapat saya, penerapan untuk

menjadikan Bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar melalui kurikulum dan peperiksaan

yang sama bagi semua sekolah merupakan satu langkah yang sangat tepat tetapi sekiranya

kita lihat scenario masa kini, sikap masyarakat yang menyebabkan matlamat untuk

menjadikan Bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar tidak tercapai.

Dalam mengharungi dunia globalisasi kini, penggunaan Bahasa Melayu yang betul dilihat

semakin terpinggir. Sebagai bahasa perpaduan dan juga bahasa komunikasi, jelas sekali kita

lihat bahawa Bahasa Melayu tidak digunakan dengan betul sebagai bahasa pengantar. Sering

kali kita lihat dan dengar bagaimana kaum Melayu yang merupakan bangsa yang mewakili

Bahasa Melayu itu sendiri tidak menggunakan Bahasa Melayu dengan betul. Kita sering kali

dengar pertuturan Bahasa Melayu yang menggunakan dialek bahasa bangsa lain dalam

urusan jual beli dan urusan yang lain dalam kehidupan seharian atau kita juga boleh dengar

dan lihat bagaimana masyarakat di Bandar sudah mulai kurang bertutur dalam Bahasa

Melayu kerana cara hidup mereka yang lebih gemar mengutamakan Bahasa Inggeris.

Disebabkan oleh pengaruh kecanggihan teknologi masa kini, seringkali juga ejaan dan

sebutan tidak digunakan dengan betul seperti dalam khidmat pesanan ringkas (SMS).

Kelemahan penggunaan Bahasa Melayu juga dapat dilihat di kalangan para pelajar bukan

Melayu . Mereka hanya menggunakan bahasa itu semasa proses pembelajaran di bilik darjah

sahaja. Mereka lebih suka atau cenderung untuk menggunakan bahasa ibunda atau Bahasa

Inggeris dalam kehidupan seharian mereka. Malah para pelajar juga gemar menggunakan

‘bahasa rojak’. Penggunaan ‘bahasa rojak’ yang berleluasa menggambarkan situasi

kehilangan bahasa kalangan masyarakat iaitu apabila sejumlah besarnya tidak fasih berbahasa

Melayu sepenuhnya, sama ada secara lisan ataupun tulisan. Jika perkara ini tidak dibendung,

kekuatan Bahasa Melayu akan terhakis.

Kesimpulannya, matlamat penggunaan Bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar melalui

kurikulum dan peperiksaan yang sama bagi semua sekolah pada masa kini adalah tidak

sepenuhnya tercapai.

NOR AZIZAN BIN ISHAK

PPG/23447/12

REFLEKSI INDIVIDU KPF 3012 ( SOALAN 1 )

Tajuk forum kumpulan ialah PENYATA RAZAK. Terdiri dari 5 ahli kumpulan. Empat ahli

menjalankan pengambaran forum, tiga orang sebagai ahli panel dan seorang sebagai

moderator di mana seorang daripada kami menjadi juru kamera. Pengambaran dijalan di

dalam bilik darjah. Kekangan sepanjang pengambaran ialah tidak mempunyai peralatan yang

cukup untuk menjalan sessi s pengambaran dari segi audio dan video. Kekangan masa juga

menjadi sedikit halangan kepada ahli kumpulan untuk berkumpul bagi menjalankan sessi

pengambaran. Dari segi pencarian bahan-bahan untuk dipersembahkan adalah tidak menjadi

masalah kerana ianya boleh diperolehi melalui modul dan capaian internet.

Forum ialah satu makanisme yang sangat baik untuk menyampaikan sesuatu maklumat

pembelajaran. Melalui forum isi-isi penting telah disediakan oleh ahli panel mudah dihadam

dan dengan audio yang didengar penyerapan maklumat terjadi lebih efektif. Sesetengah

forum juga membenarkan soalan-soalan diajukan oleh pendengar terus kepada ahli panel. Ini

dapat menyelesaikan ketidakfahaman individu terhadap topik yang dibincangkan secara

langsung. Tetapi terdapat juga kekurangan terhadap sessi forum ini ialah sebarang kesilapan

yang berlaku merupakan mandatori.

MAZUINI BINTI ZULKIFLI

PPG/23405/12

REFLEKSI INDIVIDU

Tajuk forum kumpulan kami ialah mengenai Penyata Razak berkenaan peranan Bahasa

Melayu sebagai bahasa pengantar. Kumpulan ini terdiri dari 5 ahli iaitu tiga orang lelaki dan

dua orang perempuan. Empat ahli terlibat dengan pengambaran forum dimana tiga orang

sebagai ahli panel , seorang sebagai moderator dan seorang daripada kami menjadi juru

kamera. Pengambaran ini dijalankan di dalam bilik darjah.Pengambaran dijalankan dengan

baik tetapi peralatan yang digunakan adalah sangat terhad dari segi audio dan video. Hari

minggu merupakan hari yang sesuai untuk kami berkumpul.Kami telah mengadakan

perjumpaan sebanyak dua kali untuk perbincangan bagi pengisian forum.Bahan-bahan

diperolehi dari capaian Internet dan juga dari modul serta buku yang kami dapati di

perpustakaan awam.Hal ini tidak menjadi masalah kerana masing-masing memberi

kerjasama mencari bahan-bahan dan bergabung tenaga untuk menjalankan forum.

Forum ialah satu madah atau badan yg dibentuk untuk membicarakan suatu hal tertentu.

Setiap ahli panel telah menyediakan serta menyampaikan isi-isi penting yang senang

difahami .Moderator berperanan untuk mengawal dan mengawasi perjalanan forum.Setelah

mendengar pandangan dari seseorang ahli panel,moderator akan membuat rumusan dan

mengaitkan dengan soalan yang ingin diajukan kepada panel

berikutnya.Alhamdulillah,semua penjelasan dari semua ahli panel tidak menyimpang dari

tajuk atau soalan yang diberi dan ini mememudahkan peranan moderator yang perlu memberi

bimbingan kepada semua ahli panel agar tidak melencong dari tajuk perbincangan.Semua ahli

panel tidak mencelah semasa seseorang ahli panel bercakap dan ini memberi ruang untuk

setiap panel bersedia dengan perbahasan masing-masing.Secara tidak langsung,dapat

menyelesaikan kekeliruan individu terhadap topik yang yang dibincangkan.Forum

berlangsung adalah lebih kurang 25 minit.Semuanya berjalan dengan lancar dan semua ahli

panel kelihatan tenang ketika menjawab soalan.Forum pendidikan ini disokong oleh fakta-

fakta yang sahih dan betul.Pada masa akan datang,kami berharap agar dapat menyediakan

forum yang lebih bagus serta menggunakan alatan yang lebih canggih serta tempat yang lebih

sesuai.Ianya akan lebih baik jika terdapat penonton yang boleh memberii respon dan

sokongan.Ucapan terima kasih diucapkan kepada pensyarah di atas tunjuk ajar dan semua

kawan-kawan seperjuangan yang menjayakan forum pendidikan ini.Diharapkan kami masih

berpeluang untuk bergabung tenaga untuk melakukan tugasan di masa akan

datang..InsyaAllah.