dasar pecah dan perintah edu

7/29/2019 Dasar Pecah Dan Perintah Edu

1/12

Ahli Kumpulan

Kiu Sze Ling

Lim Shushian

Loo Syen Fung

Tan Xin Yi

DasarPecah dan Perintah pada zaman pemerintahan British

Kerajaan kolonial Inggeris telah mentadbir penduduk Bumiputera dan imigransecara berasingan. Dasar ini dikenali sebagai sistem `Pecah dan Perintah (Divide

and Rule) satu kaedah imperialisme penjajah Eropah yang digunakan di tanah

jajahan untuk `melemahkan Bumiputera dan pada masa yang sama memberikan

keutamaan kepada kaum imigran dan sekaligus memisahkan mereka daripada

penduduk Bumiputera. Golongan imigran dibiarkan mengekalkan identiti dan budaya

masing masing dan tidak digalakkan berhubung secara langsung dengan kaum

Bumiputera. Mereka diberi kesempatan dan kemudahan untuk terlibat dalam

perkembangan perusahaan bijih, getah dan aktiviti perniagaan. Penduduk

Bumiputera sebaliknya disisih dari corak kegiatan ekonomi komersial yang

diwujudkan. Kaum bumiputera, walaupun tidak ditindas secara kekerasan seperti

yang dilakukan oleh penjajah Belanda di Indonesia ataupun penjajah Sepanyol di

Filipina, mereka tetap mahu dikekalkan dengan cara hidup tradisi mereka-menjadi

petani sara-diri atau nelayan miskin. Dengan cara ini pihak Inggeris berharap dapat

membentuk keadaan yang stabil dan terus menjajah negara ini. Dasar `Pecah dan

Perintah membayangkan usaha yang terancang bagi mewujudkan suatu keadaan

yang menjadikan orang Melayu sebagai penduduk Bumiputera akan tertekan

daripada segi kehidupan ekonomi, politik dan sosial.


2/12

Kesan pengamalan dasar `Pecah dan Perintah Inggeris pada zaman sebelum

merdeka.

1) Terlepasnya penguasaan para pembesar Melayu terhadap perusahaan

melombong bijih.

2) Pengabaian bidang pertanian kecil-kecilan seperti tanaman padi yang

melibatkan penduduk Bumiputera.

3) Proses pembandaran terjadi di pusat-pusat tumpuan aktiviti ekonomi eksport.

4) Di pusat aktiviti ekonomi eksport seperti lombong bijih dan ladang getah telah

wujud kelas buruh dan pekerja yang kebanyakkanya orang Cina dan India.

5) Dari segi sosial, kedatangan imigran Cina dan India yang melimpah-limpah

menjelang awal abad ke-20, telah menimbulkan fenomena asing dalam

masyarakat tempatan. Masalah sosial seperti aktiviti kongsi gelap, pelacuran

dan penagihan candu banyak berlaku.

6) Orang Melayu kehilangan tanah akibat tarikan terhadap tanaman getah, yang

menyebabkan penjualan dan pindahmilik tanah berleluasa kepada pengusaha

ladang asing.

7) Bumiputera kekal sebagai petani dan nelayan akibat dasar Inggeris dalam

bidang pelajaran.

Terlepasnya penguasaan para pembesar Melayu terhadap

perusahaan melombong bijih .

Pembesar Melayu merupakan pemilik dan penguasa lombong-lombong bijih di

Perak, Selangor dan Negeri Sembilan, lama sebelum kedatangan Inggeris dan

penglibatan bersungguh-sungguh oleh pemodal di Negeri-negeri Selat. Dengan

bertapaknya penjajah di negeri-negeri Selat yang kaya dengan bijih, peranan ini

segera diambil alih oleh pemodal Cina dari Negeri-negeri Selat dan syarikat-

syarikat Inggeris sendiri. Disebabkan kaedah melombong orang Melayu

dianggap tidak memadai untuk menghasilkan pengeluaran yang mampu

menampung keperluan eksport secara besar-besaran di samping keperluan

membuka lebih banyak lombong, maka tenaga buruh dan teknologi terpaksa

dibawa dari luar. Dalam tempoh yang singkat syarikat Inggeris telah menguasai

aktiviti perlombongan.


3/12

Pengabaian bidang pertanian kecil-kecilan seperti tanaman padi yang

melibatkan penduduk Bumiputera.

Kegiatan ekonomi eksport lebih menguntungkan golongan imigran, sebaliknya

keadaan Bumiputera tidak dihiraukan sangat kerana penjajah memang berhasrat

menyisihkan penduduk Bumiputera dari arus kemajuan yang berlaku pesat di

sekeliling mereka.

Proses pembandaran terjadi di pusat-pusat tumpuan aktiviti ekonomi

eksport.

Ini disebabkan kaum imigran menjadi penggerak (sebagai buruh dan usahawan)

kawasan bandar yang menjadi tumpuan imigran.

Di pusat aktiviti ekonomi eksport seperti lombong bijih dan ladang

getah telah wujud kelas buruh dan pekerja yang kebanyakkanya orang Cina dan India.

Disebabkan 90 peratus imigran Cina dan India terdiri daripada rakyat jelata kelas

bawahan di negeri asal mereka, corak hidup dan budaya tersendiri dikekalkan.

Pada zaman ini, kedudukan ekonomi penduduk Bumiputera di Semenanjung

Tanah Melayu tidak mencapai sebarang kemajuan malahan semakin mundur

disebabkan oleh dasar yang nampaknya tidak memberi manfaat kepada

Bumiputera, sebaliknya telah mendatangkan kesempatan kepada golongan

imigran untuk menguasai punca- punca ekonomi.


4/12

Dari segi sosial, kedatangan imigran cina dan India yang melimpah-

limpah menjelang awal abad ke-20, telah menimbulkan fenomena

asing dalam masyarakat tempatan. Masalah sosial seperti aktiviti

kongsi gelap, pelacuran dan penagihan candu banyak berlaku.

Pada peringkat permulaan penghijrahan, semangat kesukuan Cina telah

dijelmakan dalam aktiviti kongsi gelap. Pergaduhan sering terjadi antara mereka

pada tahun 1860-an dan 1870-an, terutamanya di Perak. Keadaan ini tidak dapat

dikawal oleh pembesar-pembesar Melayu berkenaan. Ketidak-seimbangan

imigran laki-laki dan wanita telah menyebabkan kegiatan pelacuran terjadi di

bandar-bandar kawasan perlombongan. Selain itu penagihan candu menjadi

masalah kepada sesetengah buruh imigran. Budaya imigran ini agak terasing

dari cara hidup tempatan.

Orang Melayu kehilangan tanah akibat tarikan terhadap tanaman

getah, yang menyebabkan penjualan dan pindahmilik tanah

berleluasa kepada pengusaha ladang asing.

Tarikan terhadap tanaman getah bukan sahaja menghalang tumpuan orang

Melayu kepada tanaman padi tetapi juga wujudnya persaingan untuk

mendapatkan tanah bagi tanaman getah. Akibatnya beribu-ribu tanah pertanian

dan kampung Melayu dijual kepada pengusaha ladang asing. Sistem Torens

yang diperkenalkan di semua negeri menjadikan tanah sebagai input komersil.

Penjualan dan pindah milik tanah orang Melayu yang berleluasa menyebabkan

banyak yang kehilangan tanah.Pihak pentadbiran penjajah Inggeris kononnya

merasa bimbang terhadap perkembangan ini yang jika dibiarkan mungkin akan

menimbulkan kelas buruh upahan Melayu yang tidak bertanah. Keadaan ini

bukan sahaja tidak diingini oleh sultan dan pembesar Melayu tetapi bercanggah

dengan dasar Inggeris yang mahu mengekalkan orang Melayu sebagai petani.

Untuk mengawal keadaan ini dan mengurangkan spekulasi tanah, kerajaan

Inggeris telah meluluskan Enakmen Tanah Rezab Melayu pada tahun 1913.


5/12

Bumiputera kekal sebagai petani dan nelayan akibat dasar Inggeris

dalam bidang pelajaran

Dasar Inggeris untuk mengekalkan kedudukan Bumiputera sebagai petani dan

nelayan jelas diungkapkan dalam dasar pelajaran yang menjelaskan bahawa

matlamatnya bukanlah untuk melahirkan anak-anak petani atau nelayan Melayu

yang berpendidikan tinggi tetapi `sekadar untuk menjadikan anak-anak petani

atau nelayan Melayu pandai sedikit daripada bapa mereka. Sehingga tahun

1920-an, sekolah- sekolah Melayu tidak diberi perhatian sangat dan sering

menghadapi masalah buku teks dan guru-guru yang berkelayakkan. Pelajaran

Inggeris diutamakan dan menjelang abad ke-20 boleh dikatakan kesemua

bandar utama di Negeri- negeri Selat dan Negeri-negeri Melayu Bersekutu

mempunyai sekolah-sekolah Inggeris yang ternama seperti Penang Free School,

Raffles Institution di Singapura, Victoria Institution, Malacca High School dan

sekolah-sekolah missionary yang lain. Disebabkan sekolah terbaik memang

terletak di bandar, peluang memasuki sekolah berkenaan hanya terbuka kepada

golongan imigran yang menjadi penghuni bandar. Pelajaran Inggeris untuk orang

Melayu hanya dihadkan kepada keluarga aristokrat dan bangsawan Melayu.

Untuk tujuan ini, Maktab Melayu Kuala Kangsar ditubuhkan pada tahun 1905sebagai sekolah golongan elit Melayu.

Kesan jangkamasa panjang pengamalan dasar `Pecah dan Perintah Inggeris

Telah mewujudkan masalah perpaduan di antara kaum melalui :

1. Pengasingan penempatan

2. Pengasingan agama

3. Pengasingan sistem pendidikan

4. Kewujudan akhbar perlbagai bahasa

5. Kewujudan Persatuan pelbagai kaum


6/12

Pengasingan penempatan

Penjajahan British di Tanah Melayu pada abad ke-19 telah membawa masuk secara

beramai-ramai tenaga kerja dari China dan India. Salah satu faktor yang mendorong

orang Cina dan India datang ke Malaya pada masa itu ialah faktor ekonomi. Faktor

ini jugalah yang telah mendorong sesuatu golongan etnik menetap di sesuatu

kawasan dan fakta ini juga berkait rapat dengan pekerjaan tertentu sesuatu kaum.

Dalam tahun-tahun 1920-an, corak pendudukan rakyat di negara ini (seperti yang

terdapat dewasa ini) telah jelas terbentuk. Terdapat perkampungan Melayu, pekan

dan bandar dengan kedaikedai Cina, buruh-buruh India di ladang getah, rumah

panjang kaum Iban dan kampung kaum kadazan. Hal ini merupak satu senario biasa

yang boleh dilihat dalam masyarakat Malaysia. Masyarakat perlbagai kaum ini

terpisah dan berbeza antara satu dengan yang lain. Corak pemisahan ini melahirkan

asas-asas dalam masalah perpaduan dan integrasi kaum. Pengasingan daripada

segi fizikal ini juga tidak membolehkan setiap kaum bercampur gaul, bermesra atau

memahami budaya dan adat resam kaum yang lain. Pemisahan fizikal ini

menjadikan ikatan hubungan antara kaum bertambah jauh ditambah lagi dengan

adanya perbezaan-perbezaan lain seperti perbezaan agama, pendidikan, akhbar,

persatuan dan pengaruh politik di tanah asal mereka.

Pengasingan agama

Pada amnya setiap kaum dapat digolongkan kepada agama yang dianutinya. Orang

Melayu beragama Islam, orang India beragam Hindu dan orang Cina menganut

agama Buddha, Kung Fu-tze dan Lao tze. Bagaimanapun pembahagian agama

kaum ini dibuat secara kasar dan tidak mutlak kerana terdapat juga orang India yang

menganut agama Islam, Kristian dan kaum India dari keturunan Punjabi pula

menganut agama Sikh. Banyak juga kaum Cina yang menganut agama Kristian.

Sementara kaum Bumiputera di Sabah dan Sarawak banyak yang beragama

Kristian.


7/12

Pengasingan sistem pendidikan

Pada asasnya, sistem pendidikan di negara ini berasaskan sistem yang telah

ditinggalkan oleh pihak British. Sistem tersebut mula diperkenalkan pada awal abad

ke-19 iaitu pada peringkat awal wujudnya Negeri-negeri Selat. Bagi orang Melayu,

kerajaan British telah menitikberatkan tentang dua bentuk pelajaran bagi mereka,

iaitu pelajaran Melayu untuk orang Melayu biasa dan pelajaran Inggeris untuk anak-

anak Melayu daripada golongan bangsawan. Kecenderungan pihak British terhadap

pendidikan orang Melayu pada masa itu ialah kerana mengenangkan orang Melayu

adalah penduduk tetap negeri ini, sedangkan orang Cina dan India adalah kaum-

kaum pendatang yang akhirnya akan pulang ke negara asal mereka. Orang Melayu

kebanyakkannya tinggal di kampung. Sementara itu, sekolah-sekolah Inggeris untuk

semua kaum pula didirikan di bandar-bandar. Tidak banyak orang Melayu yang

mampu menghantar anak-anak mereka ke sekolah Inggeris. Pada tahun 1905, Kolej

Melayu Kuala Kangsar dibuka bagi menyediakan pegawai-pegawai pentadbir

Melayu. Pada masa itu, hanya segelintir orang Melayu sahaja (kerabat diraja dan

bangsawan Melayu) yang mampu menghantar anak mereka bersekolah di maktab

ini.

Di samping sekolah Melayu dan Inggeris, pihak British juga mendirikan sekolah

Tamil di ladang-ladang getah. Walaubagaimanapun, tuan-tuan punya ladang getah

(yang terdiri daripada orang Inggeris dan Eropah) tidak begitu bersungguh-sungguh

memajukan pendidikan sekolah Tamil. Oleh itu perkembangan pendidikan Tamil

agak lembap. Walaupun guru- guru yang mengajar di sekolah Tamil ini diambil dari

India, tetapi mutu pengajaran mereka tetap rendah. Tidak ada pelajaran peringkat

menengah di sekolah Tamil. Justeru itu, lepasan sekolah Tamil seperti juga dengan

lepasan sekolah Melayu, tidak menjamin mereka untuk mencapai pekerjaan lain

selain menjadi buruh di ladang getah seperti ibu bapa mereka.

Berbeza dengan orang Melayu dan India, orang Cina mempunyai tradisi untuk

menghormati dan mementingkan pendidikan bagi anak-anak mereka. Di mana ada

masyarakat Cina, sekolah-sekolah turut dibina dan dibiayai oleh orang Cina yang

kaya dalam kelompok itu. Di samping itu, para guru dan buku teks yang diajar di

sekolah- sekolah Cina didatangkan dari negeri China dan murid-muridnya

mempelajari perkara-perkara yang sama seperti pelajar-pelajar di sana. Berbanding


8/12

dengan sekolah-sekolah Melayu dan Tamil, pelajar Cina mendapat pelajaran yang

lebih tinggi di sekolah Cina. Sekolah Cina menyediakan pendidikan enam tahun di

peringkat sekolah rendah. Pelajaran menengah diadakan di sekolah-sekolah yang

lebih besar, dan banyak juga penuntut dari keluarga yang mampu telah menghantar

anak mereka melanjutkan pelajaran ke negeri China.

Fakta- fakta yang telah dijelaskan di atas menunjukkan bahawa aliran pendidikan

masyarakat pada zaman penjajahan British di Tanah Melayu merupakan kuasa yang

membantu memisahkan lagi masyarakat pelbagai kaum di Malaya. Didapati bahawa

aliran pendidikan yang membolehkan tiga kaum (Melayu, Cina dan India) ini

berhubung dan berinterkasi antara satu sama lain ialah melalui pendidikan sekolah

Inggeris. Satu perkara yang ketara ialah pendidikan aliran Inggeris ini membekalkan

pengalaman yang sama bagi mereka yang menuntut. Pengalaman yang sama ini

kelihatan dapat mengurangkan jurang pemisah antara kaum. Kumpulan perlbagai

kaum yang mempunyai latar belakang pendidikan Inggeris seterusnya dapat

bekerjasama menjadi satu kumpulan yang agak penting dalam usaha menuntut

kemerdekaan negara ini kemudiannya. Walaupun pendidikan aliran Inggeris ini

kelihatan mempunyai kesan positif terhadap interaksi dan perpaduan perlbagai

kaum di Tanah Melayu ketika itu, tetapi kesan negatifnya juga dapat dirasai. Haltersebut berlaku kerana mereka yang berpendidikan Inggeris ini agak terpisah

dengan budaya dan cara hidup kelompok asal masing-masing.

Kewujudan akhbar perlbagai bahasa

Akhbar merupakan salah satu media yang berkesan untuk memupuk perpaduan

masyarakat. Selain itu, akhbar juga nerupakan alat yang dapat meniupkan dan

menyemarakkan semangat perkauman di kalangan masyarakat perlbagai kaum.

Keadaan ini memang berlaku dalam masyarakat kita semasa penjahan British.

Terdapat perlbagai akhbar yang diterbitkan bagi memenuhi selera setiap kaum. Ada

akhbar yang diterbitkan dalam bahasa Melayu, Tamil, Cina, Inggeris dan Punjabi.

Setiap akhbar hanya memberikan perhatian secara menyeluruh kepada kegiatan

golongan kaum tertentu sahaja. Misalnya akhbar berbahasa Cina lebih

mengutamakan perkembangan dan kejadian yang berlaku di China. Akhbar Tamil


9/12

pula membesar dan menonjolkan berita di India. Oleh itu kaum Cina dan India yang

tinggal di Malaya merasakan adanya jalinan hubungan yang rapat di antara mereka

dan saudara mara mereka di Tanah Besar China dan India. Dalam isu pendidikan

sebagaimana yang disebutkan sebelum ini, kita dapati hanya pendidikan Inggeris

merupakan aliran yang membolehkan ketiga-tiga kaum bercampur dan menimba

ilmu di bawah bumbung yang sama. Kita dapati juga hanya akhbar berbahasa

Inggeris yang dibaca oleh semua kaum di Malaya ketika itu. Walau bagaimanapun,

akhbar-akhbar Inggeris ini pula tidak dapat memainkan peranan yang sebenarnya

dalam menyatu padukan masyarakat, kerana berita- berita yang dimuatkan tidak

memberatkan ke arah perpaduan kaum. Akhbar-akhbar Inggeris banyak

memberikan tumpuan ke arah perkembangan dan pemerintahan Inggeris sahaja.

Akhbar -akhbar perlbagai bahasa juga telah menjarakkan lagi jurang pemisahan

antara kaum di Malaya. Setiap kaum menonjolkan berita, budaya dan

perkembangan yang berlaku di sekitar kelompok kaum mereka sendiri dan di negara

asal mereka. Ini menguatkan lagi semangat kecintaan terhadap tanah air dan kaum

mereka sahaja. Perkembangan dan semangat yang sempit ini tidak dapat

membantu mereka memahami bahasa, budaya, sensitiviti kaum-kaum lain.

Kewujudan Persatuan pelbagai kaum

Di samping pelbagai aliran pendidikan, agama dan akhbar bagi memenuhi kehendak

dan selera setipa kaum, terdapat juga pelbagai persatuan kebajikan, sukan dan

pertubuhan-pertubuhan sosial lain yang ditubuhkan oleh setiap kaum bagi

mengendalikan aktiviti kaum masing-masing. Walaupun antara persatuan dan

pertubuhan sosial tersebut terdapat pertembungan dan perhubungan dengan

persatuan kaum kaum yang lain, tetapi pertemuan ini berlaku dalam bentuk yang

hanya menonjolkan identiti, persaingan dan semangat kekitaan kaum masing

masing. Sebilangan besar persatuan ini diadakan khusus untuk kepentingan satu

satu kaum sahaja. Misalnya terdapat Malay Club, Chinese dan Indian atau Ceylones

Association di bandar-bandar. Pada tahun 1937, misalnya orang India telah

menubuhkan Persatuan India. Persatuan ini telah membuat desakan terhadap

kerajaan British supaya mengambil tindakan dalam membaiki keadaan bekerja yang

lebih baik bagi pekerja-pekerja India.


10/12

Selain persatuan untuk kebajikan sesuatu kaum, terdapat juga persatuan- persatuan

sukan. Pertandingan sukan persahabatan kerap dilakukan antara kaum, tetapi

hubungan bersukan seperti ini banyak berasaskan persaingan antara kaum.

Keadaan ini boleh menggalakkan dan menebalkan lagi semangat perkauman,

kerana tiap-tiap kaum cuba untuk menaikkan dan memenangkan persatuan sukan

kaum mereka sahaja.

Kemuncak kepada kesan Dasar Pecah dan Perintah Inggeris di Tanah Melayu

Tanggal 13 Mei 1969 tercetus satu detik hitam dalam lipatan sejarah negara.

Pertelingkahan kaum yang berlaku telah mengakibatkan negara kehilangan banyak

nyawa dan kerugian harta benda. Ia mempunyai kaitan rapat dengan Pilihanraya

Umum 1969 dan merupakan puncak manifestasi masalah perpaduan kaum di

Malaysia. Dalam pilihanraya tahun tersebut banyak isu-isu sensitif telah dibangkitkan

dan ditimbulkan seperti bahasa kebangsaan, kedudukan istimewa orang Melayu dan

hak kerakyatan orang bukan Melayu. Dalam pilihanraya tahun 1969 Parti Perikatan

gagal memperolehi majorirti dua per tiga dalam Dewan Rakyat manakala Parti

Gerakan Dan DAP yang berjaya memeprolehi sebanyak 25 kerusi telah

mengadakan perarakan di Kuala Lumpur sambil menghina bangsa Melayu. Hal ini

memberikan tamparan hebat kepada orang Melayu dan akhirnya UMNO telah

mengadakan perarakan balas sebagai bantahan terhadap penghinaan parti DAP

dan Gerakan. Dalam suasana tegang dan penuh emosi maka tercetuslah peristiwa

13 Mei 1969. Peristiwa tersebut telah mengorbankan ramai orang dan telah

mengakibatkan kerugian harta benda yang banyak. Ia juga telah menyebabkan

negara kita telah menjadi tumpuan dunia. Sebenarnya Masalah 13 Mei inimerupakan masalah perpaduan yang telah lama berakar umbi dalam masyarakat

majmuk Malaysia sebelum tahun 1969 lagi. Masalah ini telah disebabkan oleh British

yang telah memainkan peranan yang cukup besar untuk mewujudkan keadaan

sedemikian rupa.

Pada zaman pemerintahan British, British telah mewujudkan kelompok-kelompok

etnik berdasarkan kegiatan ekonomi. Ini dilakukan untuk menjaga kepentingan

mereka agar tidak terjejas dengan kewujudan perpaduan kaum kerana mereka


11/12

mahu mengeksploitasi semaksima mungkin kekayaan semulajadi Malaysia. Justeru

mereka telah menetapkan status dan perana yang berbeza bagi setiap kaum seperti

orang Melayu digalakkan tinggal di kampung, kaum Cina digalakkan tinggal di

bandar manakala kaum India digalakkan tinggal di estet-estet. Dasar ini telah

berjaya direalisasikan dan kesannya interaksi antara kaum-kaum menjadi terbatas

hanya di pejabat dan pasar sahaja. Apabila ini berlaku maka lahirlah perasaan

prasangka antara satu kaum dengan kaum yang lain.

Prasangka yang wujud inilah yang telah mengapi-apikan lagi tercetusnya sentimen

13 Mei 1969.

Gambaran detik-detik 13 Mei 1969 secara ringkas ialah pada 13 Mei 1969 anggota

Parti Gerakan dan DAP yang telah berjaya memenangi sebanyak 35 kerusi dan

berjaya menafikan majoriti dua per tiga kerajaan Parti Perikatan telah mengadakan

perarakan untuk meraikan kemenangan mereka dalam pilihanraya tahun 1969.

Ketika perarakan berlangsung mereka gagal mengawal emosi hingga

membangkitkan soal-soal sensitif seperti mempertikaikan ketuanan Melayu yang

dijamin oleh Perlembagaan Persekutuan. Dalam masa yang sama pihak komunis

dan kongsi gelap turut memainkan peranan mengeruhkan keadaan hingga berlaku

cacian, provokasi dan hinaan terhadap bangsa Melayu. Hal ini telah menimbulkan

kemarahan yang amat sangat kaum Melayu lalu mereka bertindak balas selepas

sekumpulan Melayu diserang oleh sekumpulan Cina dari Setapak. Orang Melayu

yang bertindak balas ini ialah mereka yang mengikuti perarakan anjuran UMNO

Selangor yang diketuai oleh Datuk Harun Idris di Kampung Baru. Perarakan yang

dianjurkan oleh UMNO Selangor ini telah mendapat kelulusan daripada pihak polis

kerana beberapa sebab iaitu:

1. DAP dan gerakan telah mengadakan perarakan sama ada secara haram atautidak sejak 11 Mei 1969 lagi

2. Perasaan Orang Melayu di ibu negara pada ketika itu selepas pilihanraya

memuncak akibat cacian yang berbaur perkauman dan jika ia dibatalkan ia akan

mencetuskan rusuhan kaum.

3. Adalah difikirkan bahawa jaminan yang sebaik-baiknya untuk mencegah

kekacauan ialah dengan membenarkan perarakan yang dijalankan secara rapi.


12/12

4. Janji Datuk Harun Idris dan pengikutnya untuk berarak secara aman. Serangan

balas oleh Orang Melayu tersebut telah menimbulkan kekecohan yang akhirnya

telah mengorbankan banyak nyawa serta telah menyebabkan kerugian harta benda

yang banyak. Maka tercetuslah episod berdarah 13 Mei 1969 yang sehingga kini

masih diperkatakan.

dasar pecah dan perintah edu

Documents