hubungan etnik esei ku

8/12/2019 HUbungan Etnik Esei Ku

1/18

Nama ahli kumpulan:

Fernandez Anak Deru

Pui Kuet Poh

Shaza Amirah Binti Abdul Kadir

Yvonne Asong Anak Anthony

Mata Pelajaran:

WAJ 3106- Hubungan

Etnik

Pengajian:

PISMP BI 4 JAN 2012

Soalan 1 (Tugasan Berkumpulan) :

Huraikan dan berikan komen tentang cabaran-cabaran pemupukan perpaduan

dalam kalangan rakyat Malaysia.

Pengenalan:

Sesungguhnya, perpaduan memainkan peranan penting dalam memacu kestabilan &

kemajuan negara. Dalam tempoh lebih hampir lima dekat pasca kemerdekaan, hubungan

etnik di Malaysia telah melalui pelbagai liku peristiwa pasang surut, pahit dan manis.

Karangan ini akan membincangkan cabaran-cabaran hubungan etnik di Malaysia pada

peringkat nasional dan global.

Cabaran 1: Membina perso nal i t i rakyat yang berj iwa Malaysia.

Cabaran pertama yang dihadapi oleh Malaysia dalam memupuk semangat perpaduan

antara rakyatnya ialah membina masyarakat yang memiliki personaliti dan watak sebagai

rakyat Malaysia. Maksudnya ialah seorang rakyat Malaysia harus dapat menumpahkan taat

setianya kepada raja dan negara, mempunyai semangat patriotisme yang tinggi, bersedia

mempertahankan kedaulatan negaranya serta dapat dijadikan contoh tauladan bagi yang

lain dalam pelbagai aspek termasuk sahsiah, keperibadian dan kecemerlangan dirinya.

Aspek personaliti yang ingin disemaikan dalam diri rakyat Malaysia ini termasuklah dari segi

aspek: agama, bahasa, budaya dan nilai serta semangat jati diri.

Negara kita sangat beruntung kerana kita datang daripada pelbagai latar belakang

yang berbeza. Justeru itu, semua rakyat haruslah sedar bahawa perbezaanlah yang

sebenarnya membuatkan kita unik. Perbezaan ini boleh dilihat dari segi bangsa, fahaman

dan termasuklah agama. Rukun negara yang pertama menggariskan prisip Kepercayaan

Kepada Tuhan. Di sini kita dapat melihat bahawa untuk membina personaliti rakyat yang

berjiwa Malaysia, negara kita menyeru supaya rakyatnya supaya memiliki iltizam

keagamaan yang kuat. Hal ini kerana mereka yang memiliki iltizam yang sebegini sudah

tentu tidak bersedia melakukan penganiyaan kepada orang lain. Di samping itu, dalam

konteks hubungan kemanusiaan dan aspek sejagat, lazimnya seorang yang beragama akan


2/18

berpegang kepada nilai yang baik yang diajarkan oleh agama supaya menghormati orang

lain, berkasih sayang, saling membantu dan bersedia membuat kebaikan. Kita juga dapat

melihat kerajaan amat mengambil berat akan hal ini sehingga memperkenalkan mata

pelajaran seperti Pendidikan Islam dan Pendidikan Moral dalam sistem pendidikan negara

bagi melahirkan rakyat yang berpegang teguh kepada nilai sejagat yang baik. Oleh yang

demikian, pengalaman dan penghayatan ajaran agama boleh menjadi salah satu pemangkin

utama dalam mewujudkan keharmonian dalam kalangan masyarakat pelbagai etnik.

Seterusnya, aspek bahasa merupakan medium yang boleh digunakan untuk

memupuk perpaduan. Seperti yang kita semua sedia maklum, bagi membolehkan

seseorang memahami orang lain adalah dengan berhubung atau berkomunikasi antara satu

sama lain. Di Malaysia, bahasa Melayu ialah bahasa yang sudah dimaktubkan sebagai

bahasa rasmi. Pekara 152 Pelembagaan Persekutuan menyebut bahasa Melayu ialah

bahasa kebangsaan dan bahasa rasmi Malaysia. Kedudukan dan taraf bahasa kebangsaan

terkandung dalam Perkara 152 Perlembagaan Persekutuan, Akta Bahasa Kebangsaan

1963/67 dan Akta Pendidikan (Zaid Ahmad, 2006). Oleh kerana bahasa adalah satu alat

penting yang berupaya memupuk perpaduan dan penyatuan, maka semua rakyat Malaysia

perlu menguasainya dengan baik bukan sekadar untuk tujuan berkomunikasi semata-mata

tetapi dijadikan sebagai lambang martabat dan keperibadian rakyat dan kedaulatan negara.

Dengan ini, lahirlah ungkapan seperti Bahasa Jiwa Bangsa yang melambangkan martabat

dan kedudukan bahasa kebangsaan sebagai identiti kepada bangsa Malaysia.

Di samping itu, rakyat Malaysia dengan latar belakang pluraliti seharusnya

mempunyai kekuatan budaya dan nilai yang bersifat keMalaysiaan. Cabaran dalam

menerapkan budaya dan sistem nilai yang dapat dihayati dalam kehidupan masyarakat juga

bukanlah sesuatu yang mudah. Hal ini kerana masyarakat yang amat pelbagai sifatnya

secara semula jadinya memiliki pelbagai kelainan dan perbezaan sama ada dari segi hidup

mahupun penghayataan amalan dan sistem nilai. Walaupun demikian, kita juga tidak harus

lupa akan persamaan yang boleh dijadikan panduan untuk masyarakat berkongsi nilai,amalan dan tatacara kehidupan.

Rakyat yang berjiwa Malaysia seharusnya mempunyai jati diri yang merangkumi

nilai, budaya, bahasa, pegangan, fahaman dan pandangan jagat sesuatu kaum. Hal ini

berkait rapat dengan budaya dan nilai. Contohnya, orang yang mempunyai jati diri yang

tinggi tidak akan melupakan asal usulnya malahan berbangga akan tradisi bangsa dan jati

diri kaumnya. Hal ini yang menjadi cabaran dalam masyarakat muda pada generasi ini

kerana perkembangan globalisasi menenggelamkan identiti keMalaysiaan itu. Oleh itu, jati


3/18


4/18

pelajar diberi kesempatan untuk mempraktikkan secara langsung budaya bertolak ansur dan

tolong-menolong antara kaum. Sekolah Wawasan ini juga membuka peluang untuk

mewujudkan perkongsian kemahiran pengajaran dan kemudahan.

Pada perinkat global pula, banyak pergolakan telah berlaku dalam negara yangdidiami masyarakat yang pelbagai kaum. Antara negara yang boleh disenaraikan

termasuklah di Afrika (di Rwanda dan Burundi), Eropah Timur (Bosnia Hezergovina) dan

juga di Ambon, Indonesia. Konflik yang telah berlaku di negara tersebut membuka mata

masyarakat kita bahawa konflik kaum boleh tercetus dan berlaku pada bila-bila masa atas

sesuatu sebab. Justeru, konflik kaum ini boleh menjadi pengajaran kepada masyarakat kita

betapa pentingnya keharmonian antara kaum. Dengan ini, aspek-aspek penting seperti

keadilan sosial, hak asasi dan peluang pendidikan perlu dijaga supaya keharmonian antara

kaum boleh dikekalkan.

Hubungan intraetnik pula merujuk kepada hubungan antara sesama kumpulan

ataupun satu keturunan (Zaid Ahmad, 2010). Dalam konteks Malaysia, faktor yang dianggap

menyumbang kepada cabaran hubungan intraetnik adalah kewujudan politik kepartian. Hal

ini demikian kerana terdapat parti politik yang berbeza mewakili atau didominasi oleh kaum

atau kumpulan etnik yang sama. Sebagai contoh, dua parti politik besar UMNO dan juga

PAS telah mewakili kaum Melayu dan sedikit sebanyak menyumbang kepada masalah

hubungan antara orang Melayu Islam (Zaid Ahmad, 2010). Walau bagaimanapun, juga perludifahami bahawa negara yang mengamalkan demokrasi di mana pemerintah dipilih

mengikut pilihan raya, amalan politik berparti seperti yang disebutkan tadi sememangnya

dibenarkan. Sehubungan dengan itu, persaingan yang sihat dan membina seperti politik

berparti haruslah digalakkan dan disuburkan kepada rakyat negara kita.

Dalam usaha untuk menjalin hubungan yang harmoni interetnik dan intraetnik,

terdapat juga beberapa cabaran untuk mencapainya. Antara cabaran-cabaran yang menjadi

halangan ialah cabaran pengaruh luaran, cabaran dalaman dan juga cabaran psikologi.

Kesemua cabaran ini sedikit sebanyak telah memberi kesan terhadap usaha untuk menjalin

hubungan yang harmoni dalam hubungan interetnik dan intraetnik.

Bagi cabaran pengaruh luaran, ia terbahagi kepada beberapa cabang. Antaranya

ialah politik antarabangsa di mana Amerika dan juga sekutunya telah menguasai dan

mendominasi kuasa politik antarabangsa. Perkara ini berlaku apabila perang dingin yang

telah berakhir pada akhir 1980-an. Penguasaan mereka bukan sahaja dalam konteks

Pertubuhan Bangsa-bangsa Bersatu (PBB), tetapi juga dasar luar sesuatu negara untuk

memastikan kepentingannya terjamin. Perkara ini dapat dilihat apabila mereka campur

tangan dalam hal negara-negara lain. Ketegangan etnik yang pernah berlaku di Balkan dan


5/18

Eropah Barat telah menarik perhatian masyarakat seluruh dunia. Kesan politik antarabangsa

ini terhadap hubungan etnik ialah orang ramai mula sedar bahawa pihak berkuasa perlu

bersikap lebih telus, adil dan saksama dalam mengendali masalah perkauman di negara

masing-masing. Badan dunia seperti PBB perlu memastikan pihak berkuasa atau negara-

negara yang terlibat perlu melaksanakan keadilan sosial dan lebih adil kepada rakyat

pelbagai kaum.

Selain itu, ideologi sering digunakan untuk mendapatkan sokongan dalam sesuatu

misi atau perjuangan. Dalam konteks pembinaan negara, fahaman nasionalisme sering

memainkan peranan besar. Tidak dapat dinafikan bahawa pembinaan jati diri dan keyakinan

sesuatu bangsa melibatkan kesedaran nasionalisme, namun kesedaran nasionalisme yang

sempit akan mendorong kepada kesan yang tidak baik dalam konteks hubungan kaum.

Extremisme atau sikap yang melampau dalam apa-apa tindakan biasanya akan

memberikan kesan negatif. Tindakan yang melampau akan pastinya membawa kepada

pelbagai tragedy buruk. Misalnya, tragedi 13 Mei 1969 yang telah berlaku kerana sikap

melampau sesebuah pihak. Oleh itu, sikap ini tidak sepatutnya ada kompromi untuk

mengelakkan perkara yang tidak diingini berlaku.

Globalisasi pula merupakan fenomena dunia yang bukanlah satu ancaman.

Globalisasi ini sebenarnya banyak memberi manfaat kepada kehidupan manusia. Namun,

ini menjadi masalah apabila ada segelintir pihak yang suka mengambil kesempatan dengan

mengenakan tekanan kepada pihak lain secara tidak adil, khususnya dalam konteks

hubungan antara negara.

Seterusnya ialah cabaran dalaman. Bagi konteks cabaran dalaman, Malaysia sendiri

banyak menghadapi cabaran termasuklah dari segi sosial, ekonomi, agama dan juga ras.

Dari segi sosioekonomi, dapat dilihat masalah yang memerlukan langkah penyelesaian

adalah jurang di antara orang yang kaya dan miskin serta jurang di antara Bandar dan luar

Bandar. Sememangnya negara kita terdiri daripada pelbagai agama dan keturunan, namunperkara ini tidak boleh dijadikan alasan untuk menghalang perpaduan antara pelbagai kaum.

Kemudian, cabaran dari segi psikologi pula terdiri daripada 5 jenis iaitu persepsi,

prejudis, diskriminasi, stereotaip dan etnosentrisme. Pertama sekali, persepsi atau

tanggapan sebenarnya memberikan kesan yang memudaratkan keharmonian antara kaum.

Oleh itu, rakyat Malaysia sepatutnya mengelakkan wujudnya unsur persepsi yang serong

terhadap sesuatu niat atau tindakan sesebuah kaum itu supaya tiada salah faham akan

berlaku.


6/18


7/18

peristiwa 13 Mei adalah disebabkan pengenalan dasar pecah dan perintah oleh

pihak penjajah. Berikutan pengenalan dasar tersebut, jurang sosial antara etnik dan

polirasi kaum di Malaysia semakin melebar. Malahan, sistem pengenalan kaum

berasaskan sektor ekonomi dan lokasi yang diamalkan oleh puak kolonial tersebut

telah membatalkan misi untuk mengintegrasikan kaum di Malaysia.

Berdasarkan kepada sistem pengenalan kaum berasaskan ekonomi dan sosial

yang dijalankan di Malaysia sebelum pasca kemerdekaan adalah seperti Rajah 1

berikut.

Bil. Kaum/Etnik Kawasan Sektor Ekonomi Pekerjaan

1 Melayu Luar bandar dan

perkampungan

tradisional

Tanaman dan

perikanan

Petani dan

nelayan kecil

2 Cina Bandar dan lombong Perniagaan dan

perusahaan

Peniaga dan

usahawanan

3 India Ladang Perladangan

(penorehan getah)

Buruh kasar

kerajaan dan

pekerja ladang

Rajah 1: Sistem Pengenalan Kaum Berasaskan Ekonomi dan Sosial di Malaysia.

Merujuk kepada Rajah 1 di atas, maka sudah terang lagi bersuluh bahawa sektor

ekonomi bagi etnik Melayu dan India adalah bercorak sara diri jika dibandingkan

dengan etnik Cina. Namun, kaum bukan Bumiputera seperti orang Cina telah

menyuarakan rasa tidak puas hati terhadap hak istimewa yang diberikan kepada orang

Melayu Bumiputera dalam perlembagaan dan mendakwa bahawa hak kaum-kaum lain

diketepikan dan tidak dilayan secara adil. Pendek kata, faktor kepada tercetusnya

peristiwa 13 Mei sangat berkait rapat dengan perasaan tidak puas hati terhadap hak

istimewa orang Melayu. (Jomo, 1988).

Selain itu, cabaran lain yang dihadapi oleh rakyat Malaysia dalam menangani

masalah hubungan etnik adalah kerana isu bahasa. Isu bahasa bangkit apabila

terdapat pihak daripada parti-parti pembangkang seperti DAP dan GERAKAN

mengeluarkan kata-kata yang menghina kaum Melayu semasa perarakan

kemenangan mereka dalam pilihan raya. Insiden ini bermula apabila keputusan pilihan

raya pada 10 Mei 1969 menunjukkan kemerosotan pengaruh Perikatan dalam

kalangan rakyat di beberapa negeri seperti Pulau Pinang, Kelantan, Selangor dan

Perak. Terdapat juga faktor yang menunjukkan bahawa parti-parti pembangkang pada


8/18

ketika itu adalah kebanyakkannya daripada golongan Cina dan dipercayai bahawa

beberapa pemimpin parti politik tersebut berjaya meniupkan sentimen perkauman

antara Melayu dengan bukan Melayu.

Ekoran daripada peristiwa yang berlaku, pihak kerajaan telah mengambil beberapa

langkah untuk memperbaiki dan merapatkan jurang hubungan kaum di Malaysia

melalui pengenaln dan penggubalan dasar-dasar seperti Dasar Ekonomi Baru, Dasar

Pelajaran Kebangsaan dan Dasar Sosial Negara.

3.2 Peristiwa Kampung Medan 12 Mac 2001

Berikutan daripada kronologi daripada peristiwa Kampung Medan 12 Mac 2001,

peristiwa 13 Mei 1969 seakan-akan berulang kembali. Berdasarkan kepada kajian

yang telah dilakukan, didapati bahawa punca kepada tercetusnya peristiwa 12 Mac

2001 adalah disebabkan perselisihan faham. Walaupun begitu, konteksnya adalah

berbeza.

Jika dahulu, peristiwa hitam tersebut tercetus kerana pilihan raya, sektor ekonomi,

jurang sosial dan isu bahasa yang berlaku antara kaum tetapi sekarang masalahnya

adalah disebabkan isu budaya yang dipraktikkan oleh etnik-etnik di Malaysia.

Peristiwa itu bermula pada 4 Mac 2001 di mana sebuah keluarga Melayu sedang

mengadakan kenduri kahwin dan satu keluarga India yang tinggal berdekatan sedang

bersiap sedia untuk mengebumikan salah seorang ahli keluarga mereka yang

meninggal. Menurut kepada pemahaman kami, situasi yang dialami oleh kedua-dua

kaum tersebut adalah tidak dirancang. Kami beranggap bahawa mereka adalah

mangsa keadaan pada waktu itu kerana tiada sesiapapun akan menyangka bahawa

dua majlis yang amat berbeza akan diadakan pada masa yang sama di mana

berlakunya majlis perkahwinan dan majlis pengebumian. Tanpa toleransi dan

kerjasama daripada kedua-dua pihak, perselisihan faham akan berlaku. Kesannya,

akan menyebabkan berlakunya pertelingkahan antara kedua-dua kaum yang

mengadakan dua majlis yang berbeza tersebut. Tambahan pula mereka adalahberjiran.

Sekiranya kedua-dua pihak berfikiir secara rasional dan mengambil tindakan yang

bijak, kemungkinan peristiwa 12 Mac 2001 tidak mungkin akan berlaku. Namun,

disebabkan wujudnya perasaan tidak puas hati seorang lelaki India yang melihat

khemah dinaikkan di atas jalan di luar kawasan kenduri tersebut, dia telah mengambil

tindakan yang melulu. Dengan menunggang motosikal, lelaki itu masuk ke dalam

khemah dan menendang kerusi serta meja kemudian meninggalkan tempat tersebut.

Tidak cukup dengan itu, lelaki itu kembali lagi bersama 10 orang lelaki bersenjata dan


9/18

bertindak menyerang bapa pengantin dan salah seorang keluarga pengantin

berkenaan. Pada pendapat anda, adakah wajar tindakannya itu? Kesan daripada

kejadian tersebut, satu kumpulan orang-orang yang tidak dikenali memasuki kawasan

India dan merosakkan beberapa buah kenderaan di situ. Sampai bilakah perkara ini

akan berakhir seandainya kedua-dua kaum tersebut tidak mahu mengalah?

Seharusnya, lelaki India itu boleh mencapai kata sepakat dengan keluarga Melayu

tersebut dengan menjelaskan situasi mereka yang sebenar dengan jelas dan secara

baik. Manakala, keluarga Melayu pula boleh memberi kerjasama dengan membuka

ruang laluan kepada keluarga India tersebut untuk melaksanakan perarakan mayat

tersebut. Perkara seperti ini yang kita mahu dalam masyarakat Malaysia. Tetapi,

perkara ini tidak berhenti di sini sahaja apabila berlakunya insiden di mana seorang

budak lelaki Melayu yang bermain lastik telah menyebabkan cermin sebuah lori lelaki

India pecah. Kemudian iikuti dengan isu bahasa kasar yang digunakan oleh empunya

lori semasa meminta ganti rugi dengan bapa budak berkenaan. Perkara ini telah

menyebabkan berlakunya konflik di antara kedua-dua kaum sehingga membawa

kepada kejadian ugut mengugut. Mujurlah perkara ini tidak berlanjutan dan berakhir

setelah kedua-duanya mengalah.

Ekoran daripada peristiwa-peristiwa yang asalnya kecil telah mencetuskan

perasaan dendam dan marah antara kedua-dua belah pihak sehingga mencetuskan

pergaduhan antara etnik Melayu dan India pada 12 Mac 2011. Kesan daripada

kejadian tersebut, sebanyak 5 orang terkorban, 37 orang tercedera dan 153 orang

ditahan setalah berlakunya ketegangan kaum di Kamoung Medan, Petaling Jaya.

Secara keseluruhannya, jelaslah bahawa berdasarkan kejadian-kejadian yang

berlaku menunjukkan cabaran yang dihadapi oleh rakyat Malaysia adalah berkaitan

dengan penjagaan sensitiviti antara kaum. Sekiranya sesitiviti tersebut tidak dijaga

dengan baik, ketegangan kaum akan berlaku dalam sekelip mata sahaja.

Sememangnya agak sukar untuk menjaga sensitiviti ini seandainya ada pihak lain

yang mengapi-apikan permusuhan dan melakukan tindakan provokatif. Makadiingatkan bahawa betapa pentingnya kita sebagai masyarakat plural di Malaysia

untuk peka akan isu yang berkaitan dengan sensitiviti kaum untuk menjamin

perpaduan dan keamanan negara pada masa mendatang.

Kesimpulan:

Tanpa perpaduan, kemajuan negara yang ingin dicapai untuk Wawasan 2020 tidak mungkin

akan menjadi kenyataan kerana kerjasama diperlukan untuk menjana kemajuan. Justeru,


10/18

rakyat harus sedar akan cabaran tersebut dan berusaha untuk mengekalkan perpaduan

kaum demi kesejahteraan rakyat Malaysia.


11/18

Soalan 2 (Tugasan Individu)

Membincangkan sejauh manakah dasar kerajaan Malaysia telah mencapai

tujuannya dalam memupuk perpaduan rakyat Malaysia (dengan merujuk

kepada mana-mana TIGA dasar kerajaan).

Pengenalan:

Tiada sesiapa pun yang hidup di dunia ini yang mengharapkan persengketaan. Pastinya

semua orang inginkan kesejahteraan dan keharmonian dalam kehidupan seharian.

Khususnya buat penduduk di Malaysia yang berbilang kaum ini, perpaduan antara

masyarakat berbilang bangsa dan budaya amatlah dituntut oleh semua penduduk.

Sesungguhnya, perpaduan merupakan perkara yang amat mustahak bagi mengekalkan

keharmonian dan kedamaian dalam sesebuah negara. Negara yang aman dan damai dapat

menjamin kebahagiaan dan keselamatan rakyatnya. Oleh sebab yang demikian, pihak

kerajaan Malaysia telahpun mengambil langkah bijak dalam mengatur strategi dalam

memupuk nilai perpaduan dalam kalangan masyarakat Malaysia.

Semenjak merdeka sehingga kini, pihak kerajaan telah membentuk pelbagai dasar demi

untuk membina perpaduan antara semua rakyat di negara tercinta ini. Hal ini kerana pihakkerajaan telah menyedari betapa pentingnya perpaduan agar tragedi berdarah seperti

tragedi 13 Mei 1969 tidak akan berlaku lagi di negara kita. Sememangnya perpaduan

bukannya perkara yang mudah untuk kita capai begitu sahaja. Jika kita teliti maksud di

sebaliknya sedalam-dalamnya, perpaduan bermaksud telah benar-benar bersatu dan

intergrasi antara kaum pula bermaksud penggabungan dua beberapa unsur yang disatukan

menjadi satu yang kuat dan kukuh. Oleh itu, pihak kerajaan telah mengorak langkah dan

berusaha bersungguh-sungguh dengan membentuk pelbagai jenis dasar dan juga pelan

tindakan untuk menyemai nilai perpaduan dalam setiap jiwa rakyat negara ini. Antara dasar-

dasar atau polisi yang telah dibentuk oleh pihak kerajaan termasuklah Dasar Ekonomi Baru,

Dasar Pendidikan Kebangsaan dan Dasar Kebudayaan Kebangsaan.


12/18

Dasar Ekonomi Baru (DEB)

Dasar pertama yang akan dibincangkan di sini ialah Dasar Ekonomi Baru atau juga dikenali

sebagai DEB. Pihak kerajaan telah melancarkan Dasar Ekonomi Baru ini di mana tujuan

asalnya ialah untuk memupuk nilai-nilai perpaduan dalam kalangan masyarakat Malaysia.

Jika kita lihat, terdapat dua langkah yang telah diambil oleh pihak kerajaan melalui dasar ini.

Yang pertamanya ialah untuk mengurangkan dan seterusnya membasmi kemiskinan

dengan menambahkan pendapatan dan memperbanyakkan peluang-peluang pekerjaan

kepada seluruh rakyat Malaysia tanpa pernah mengira kaum atau bangsa seseorang itu.

Seterusnya, langkah kedua pula ialah dengan mempercepatkan proses penyusunan semula

masyarakat Malaysia bagi membaiki dan juga seterusnya memulihkan keadaan ekonomi

yang tidak seimbang dan tidak stabil. Perkara ini dijalankan supaya dapat mengurangkan

dan sekaligus menghapuskan pengenalan kaum mengikut fungsi-fungsi ekonomi.

Jika kita kaji, sebenarnya pengenalan kaum mengikut fungsi-fungsi ekonomi adalah punca

utama di mana telah berlakunya tragedi hitam iaitu rusuhan kaum pada tanggal 13 Mei 1969

apabila wujudnya pihak yang tidak ada sifat tegas dalam melaksanakan apa yang telah

termaktub dalam kontrak sosial terutama sekali perkara yang melibatkan isu-isu kemiskinan

orang-orang Melayu dan juga orang-orang Bumiputera dalam semua bidang yang ada.

Amalan pengasingan kaum yang mengikut fungsi-fungsi ekonomi juga turut mewujudkan

ketidakstabilan ekonomi negara. Selain daripada itu, taraf pendidikan serta jurangperbezaan ekonomi juga kelihatan sangat ketara. Jurang yang ketara ini berlaku di antara

kaum Melayu dan Bumiputera dengan kaum bukan Bumiputera semakin berleluasa. Hal ini

sehingga mengakibatkan jumlah kemiskinan dan pengangguran di kawasan kampong atau

luar bandar semakin bertambah teruk dari semasa ke semasa dan perkara ini seterusnya

memaksa anak-anak muda kaum Melayu berhijrah ke bandar untuk mencari pekerjaan demi

untuk menanggung kehidupan.

Dasar Ekonomi Baru (DEB) ini sebenarnya telah dirancang untuk satu tempoh masa.

Dasar yang telah dirancang untuk tempoh 20 tahun iaitu dari tahun 1971 hingga 1990

mempunyai matlamat tersendiri. Pada dasarnya, dasar ini dibentuk dengan harapan pihak

kerajaan pada masa itu iaitu Kerajaan Perikatan agar dapat mengurangkan

ketidakseimbangan atau ketidakstabilan antara orang Bumiputera dengan orang bukan

Bumiputera dari segi semua bidang yang wujud. Terdapat banyak matlamat pihak kerajaan

dalam pembentukan dasar ini. Antara matlamat pihak kerajaan melalui dasar ini untuk

tempoh 20 tahun adalah untuk meningkatkan peratusan penanaman modal dalam syarikat-

syarikat berhad kerana peratusan kaum bumiputera pada ketika berlakunya peristiwa hitam

iaitu rusuhan berdarah 13 Mei 1969 hingga semasa dasar ini baru diperkenalkan adalah


13/18

sangat rendah dan wujud jurang yang sangat besar di antara kaum Bumiputera dengan

kaum yang bukan Bumiputera dan pihak asing juga. Seterusnya, matlamat akhir dasar ini

ialah pada tahun 1990, peratusan penanaman modal Bumiputera dalam syarikat-syarikat

berhad akan dapat ditingkatkan daripada sekadar hanya 1.5 peratus sahaja pada tahun

1971 dinaikkan kepada 30 peratus pada tahun 1990. Sementara itu pula, kaum bukan

Bumiputera yang menguasai sebanyak 23.7 peratus penanaman modal pula akan cuba

untuk ditingkatkan kepada 40 peratus pada tahun yang sama iaitu tahun 1990. Manakala,

bagi pihak asing yang telahpun menguasai sebanyak 62.1 peratus pada tahun 1971,

sebaliknya akan cuba dikurangkan kepada hanya 30 peratus sahaja pada tahun yang sama

juga iaitu apabila cukupnya tempoh 20 tahun yang telah ditetapkan oleh pihak kerajaan

pada ketika itu.

Seterusnya, dengan terlaksananya dasar ini, sebenarnya telah membawa Malaysia

untuk terus mengorak langkah ke hadapan untuk menuju ke arah negara maju melalui

Wawasan 2020. Hal ini dibantu dengan usaha untuk menghapuskan tahap kemiskinan tegar

secara mutlak seperti yang juga pernah diungkapkan oleh mantan Perdana Menteri kita

yang keempat iaitu Tun Dr. Mahathir b. Mohamad pada suatu ketika dahulu. Dalam

ungkapan beliau mengatakan bahawa, Daripada serampang dua mata Dasar Ekonomi

Baru(DEB), tiada sesiapa pun yang menentang pembasmian kemiskinan secara mutlak

tanpa mengira kaum dan kedudukan geografi. Semua rakyat Malaysia, sama ada mereka

yang tinggal di kawasan bandar atau luar bandar, sama ada mereka di selatan, utara, timur

atau barat, mesti dinaikkan daripada garis kemiskinan mutlak.

Pihak kerajaan turut menyedari bahawa adalah lebih baik jika semangat perpaduan dan

integrasi ini boleh dipupuk serta disemai sejak dari awal lagi dalam jiwa rakyat Malaysia.

Seeloknya, dari bangku sekolah lagi, anak-anak kecil sudah disemai dengan nilai-nilai

perpaduan yang sungguh berharga dan tidak mungkin dapat dijual beli. Bak kata pepatah

Melayu juga, melentur buluh biarlah dari rebungnya. Jika kita hendak menunggu sehingga

anak-anak generasi muda ini sudah besar dan matang, pastinya tindakan kita untukmenyemai nilai-nilai murni itu akan menjadi perbuatan yang sia-sia sahaja.

Selain daripada itu juga, dengan pelaksanaan Dasar Ekonomi Baru (DEB) ini, secara

tidak langsung telah membawa kesan yang sangat positif dalam memupuk perpaduan dan

integrasi di negara kita, bumi Malaysia. Sesungguhnya, tidak dapat dinafikan bahawa

dengan terlaksananya dasar ini, ia telah berjaya mengubah keadaan negara yang tidak

aman serta huru-hara pada ketika itu setelah menggabungkan ketiga-tiga proses iaitu

pendidikan, pembangunan dan kedudukan istimewa orang Melayu dan Bumiputera ke

dalam dasar-dasar dan program-program yang tertentu.


14/18

Secara kesimpulannya, Dasar Ekonomi Baru (DEB) ini sememangnya telah Berjaya

menyatupadukan rakyat seluruh Malaysia. Tiada lagi jurang antara pelbagai kaum seperti

yang sedia ada pada zaman dahulu. Secara amnya, DEB telah Berjaya dalam misinya untuk

memupuk perpaduan antara rakyat Malaysia yang berbilang kaum hidup di bawah satu

bumbung.

Dasar Pendidikan Kebangsaan:

Dasar Pendidikan Kebangsaan ini telah dibentuk apabila timbulnya kesedaran dalam

kalangan para pemimpin negara serta rakyat yang mula sedar akan betapa pentingnya

pendidikan untuk menempuhi dunia ini. Maka dengan itu, sistem pendidikan baru ini dibina

bertujuan untuk menggantikan sistem pendidikan yang terdahulu. Wujudnya dasar ini adalah

melalui Penyata Razak 1956 dan juga di dalam Ordinan Pelajaran 1957. Selain itu,

kesedaran ini turut wujud untuk menggantikan sistem pelajaran yang tidak memuaskan yang

mana telah disusun oleh penjajah pada suatu ketika dahulu. Hal ini berlaku kerana, pihak

penjajah tidak mahu menggalakkan kaum bumiputera untuk terus menimba ilmu ke tahap

yang tertinggi dan jika ada sekalipun, anak-anak Melayu ini hanya diberi pendidikan untuk

menghasilkan satu generasi bertani. Namun, keadaan ini hanya disedari selepas

tercapainya kemerdekaan. Melalui kesedaran ini juga telah membentukkan Dasar Pelajaran

Kebangsaan pada tahun 1961.

Jika kita lihat kepada objektif atau matlamat pelaksanaan Dasar Pelajaran

Kebangsaan yang telah termaktub di dalam Akta Pelajaran 1957, ia merupakan satu sistem

pendidikan yang dapat memenuhi keperluan negara dan juga dapat menggalakkan

perkembangan kebudayaan, sosial, ekonomi dan politik. Di samping itu, beberapa strategi

telah digubal untuk mencapai matlamat Dasar Pendidikan Kebangsaan ini. Antaranya ialah

menjadikan Bahasa Kebangsaan sebagai bahasa pengantar yang utama, mengadakan

kurikulum yang sama dan berorientasikan Malaysia bagi semua jenis sekolah, mewujudkan

sistem peperiksaan yang sama bagi setiap jenis sekolah, melicinkan tatacara pengurusan

pendidikan dan mengadakan peluang pendidikan asas sembilan tahun. Dengan ini, sistem

pendidikan akan menjadi lebih lancar dari segi pelaksanaanya di setiap sekolah di Malaysia.

Jelas sekali dasar ini telahpun mencapai tujuan dan matlamat asalnya. Ini terbukti

apabila bahasa kebangsaan negara iaitu Bahasa Melayu telah diggunakan sebagai bahasa

pengantar utama dalam kalangan masyarakat negara kita ini. Sekolah-sekolah di Malaysia

kini bukan sekadar dipenuhi pelajar Melayu, namun juga mempunyai pelajar yang berbilangkaum seperti Cina, India dan juga bangsa-bangsa bumiputera yang lain. Kebanyakan


15/18

pelajar di sekolah Malaysia begitu fasih berbahasa Melayu walau dalam apa situasi dan

pada bila-bila masa sekalipun. Oleh yang demikian, tanpa kita sedari, penggunaan satu

bahasa perhubungan dan persefahaman di antara satu kaum dengan yang lain telah

diwujudkan tanpa timbulnya rasa curiga. Langkah ini membantu kita dalam

mempercepatkan lagi perpaduan dan rasa harmoni antara kaum di negara ini. Secara

kesimpulannya, dasar ini telah Berjaya membawa penduduk Malaysia untuk bersatu padu

dengan penggunaan bahasa Melayu sebagai bahasa rasmi negara kita.

Dasar Kebudayaan Kebangsaan:

Sesungguhnya, semua mengakui bahawa negara Malaysia kaya dengan pelbagai budaya

yang unik dan tidak ada di negara-negara lain. Pelbagai etnik di Malaysia menyumbang

kepada warna warni budaya yang menyinari imej negara kita. Oleh yang demikian, negara

kita ini memerlukan satu dasar kebudayaan kebangsaan bagi mencerminkan keperibadian

negara yang terindah ini. Dasar ini menjadi garis panduan dalam membentuk, mewujudkan

dan juga mengekalkan identiti Malaysia di mata persada dunia. Seperti dasar-dasar yang

telah dibincangkan terlebih dahulu juga, dasar ini turut berpegang pada matlamat yang

sama. Objektif dasar ini dijalankan adalah untuk mengukuhkan lagi perpaduan melalui

kebudayaan. Misalnya, kerajaan telah menjalankan perarakan Citrawarna Malaysia, yang

menyaksikan persembahan pelbagai budaya kaum masing-masing. Selain itu, pelbagai

pertandingan seperti pertandingan tarian, pertandingan permainan alat muzik telah

dijalankan di seluruh negara. Tujuannya tetap sama iaitu untuk memupuk perpaduan. Di

samping itu juga, memelihara keperibadian kebangsaan & meningkatkan kualiti kehidupan

rakyat Malaysia.

Dasar Kebudayaan Kebangsaan ini merupakan satu daripada kunci perpaduan di

negara Malaysia. Dengan jelas perkara ini dapat dibuktikan apabila kita dapat lihat bahawa

dasar ini sebenarnya dapat membantu dalam menyemarakkan semangat patriotik dalam

jiwa setiap rakyat. Jika dilihat pada Majlis Sukan-Sukan Malaysia (MSSM) yang telah

ditubuhkan pada peringkat sekolah & Temasya Sukan Malaysia (SUKMA), ia dapat

mengeratkan perpaduan kaum dan juga hubungan antara negeri. Bukan itu sahaja, jika kita

kaji keadaan pada masa kini, Sukan Olimpik Beijing yang berlangsung telah

menyemarakkan lagi semangat patriotik rakyat negara kita. Acara sukan sebegini sudah

pastinya dapat membakar lagi semangat seluruh rakyat Malaysia yang terlibat secara

langsung mahupun tidak. Kesimpulannya, Dasar Kebudayaan Kebangsaan ini telah berjaya

juga dalam misinya iaitu tidak lain dan tidak bukan menyemai sikap dan nilai-nilai perpaduan


16/18

dalam seluruh rakyat Malaysia. Dengan itu, smua bangsa di negara kita ini telah bersatu

padu dalam apa situasi sekalipun dan dengan adanya perpaduan, pastinya negara kita akan

melangkah setapak lebih jauh lagi dan terus maju ke hadapan.

Sebagai kesimpulannya, dasar-dasar dan pelan tindakan yang telahpun dibentukoleh pihak kerajaan telah berjaya mencapai matlamatnya. Pastinya matlamat untuk

membina perpaduan dalam kalangan rakyat dalam kita saksikan. Dengan adanya

perpaduan yang utuh, sedikit sebanyak kemajuan negara akan dapat dicapai dengan lebih

baik. Seterusnya, kita akan dapat saksikan negara kita akan terus melangkah ke hadapan

standing dengan negara-negara maju yang lain.


17/18

Bibliografi:

1 Klik. (2008, November 14). Dasar-dasar negara. Diperoleh pada Februari 21, 2013, dari

http://pmr.penerangan.gov.my/index.php/component/content/article/13-maklumat-

kenegaraan/190-dasar-dasar-negara.html

Aspek pendidikan dalam hubungan etnik. (2009). Hubungan Etnik Di Malaysia: Perspektif

Teori Dan Praktik. Universiti Teknologi Malaysia: Kassim Thukiman. & Zaliza Mohd.

Nasir. Diperoleh pada Februari 26, 2013, dari

http://www.penerbit.utm.my/bookchapterdoc/2009/malay/Book10/Bab08.pdf

Azmah Abdul Manaf. (2005). Siri pengajian sejarah: Sejarah sosial masyarakat Malaysia.

Selangor Darul Ehsan: Lohprint Sdn Bhd.

Dasar-dasar kerajaan. (t.t.). Dalam Kementerian Pelajaran Malaysia. Diperoleh pada

Februari 20, 2013, dari

http://www.moe.gov.my/bppk/pdf/penerbitan/DASAR%20AWAM%203.pdf

Jamhariah Jaafar. (2010, September 16). Hari Malaysia penyatu seluruh bangsa: 16

September tanggal keramat persefahaman kaum, semarak gagasan 1Malaysia.

Utusan Malaysia Online, 27. Diperoleh pada Februari 27, 2013, dari

[email protected]

Kesinambungan pembangunan luar bandar diteruskan dalam GTP 2.0. (2012, July-

September). Rakan Sarawak, PPK 235/11/2012(030651), 60-61.

Madya Sivamurugan Pandian. (2012, Julai 17). Perlembagaan dan perpaduan etnik. Utusan

Melayu Online. Diperoleh pada Februari 21, 2013, dari

http://www.utusan.com.my/utusan/info.asp?y=2012&dt=0717&pub=Utusan_Malaysia

&sec=Rencana&pg=re_05.htm

Malaysia kita: Panduan dan rujukan untuk peperiksaan am kerajaan. (2005). Kuala Lumpur:

Direct Art Company

Mohd. Ayop Abdul Razid. (2009, Disember 28). Pertahan nikmat perpaduan. Utusan Melayu

Online. Diperoleh pada Februari 25, 2013, dari

http://www.utusan.com.my/utusan/info.asp?y=2009&dt=1228&sec=Rencana&pg=re_

02.htm


18/18

Muhammad Said Ramadan Al-Buti. (2006). Islam Hadhari dalam pembangunan insan: Asas

kepada pelaksanaan Islam Hadhari di Malaysia. Selangor Darul Ehsan: Hazrah

Enterprise.

Nurul Fasihah Abu Bakar. (2012, Ogos). Negara bangsa menjelang 2020. DewanMasyarakat. Diperoleh pada Februari 25, 2013, dari

http://dwnmasyarakat.dbp.my/?p=2722

Shamsul Amri Baharuddin. (1990). Masyarakat Malaysia yang membangun. Selangor Darul

Ehsan: Percetakan Dewan Bahasa & Pustaka.

Tajuddin Hussein. (2009). Malaysia negara kita. Kuala Lumpur: MDC Publishers Sdn Bhd.

Zaid Ahmad., Ruslan Zainuddin., Ling, H. H., Ku Halim Ku Arifin, Fee, L. Y., Najeemah Mohd

Yusof.,...Nazri Muslim. (2010). Buku teks: Hubungan Etnik (ed. 2). Selangor Darul

Ehsan: Laser Press Sdn Bhd.

Harian, B. (2012, Februari 13). Pusat Berita Cari. Dicapai daripada Pembinaan jati

diri: http://berita.cari.com.my/news.php?id=23252

Adam Jebat. (2011). Dasar-dasar dan Pelan Tindakan Kerajaan untuk Memupuk Perpaduan

dan Integrasi di Malaysia. Dicapai daripada http://adam

jebat.blogspot.com/2011/05/dasar-dasar-dan-pelan-tindakan-kerajaan.html

hubungan etnik esei ku

Documents