tugasan 2(integrasi kaum & hubungan etnik)

MOHD HAZRI BIN ABDUL RANI Integrasi Kaum dan

Hubungan Etnik D20102041924

MOHD. HAZRI BIN ABDUL RANI

790419 – 02 -5581

NO TEL : 013-4338852

NO. MATRIK :

D 20102041924

INTEGRASI KAUM DAN HUBUNGAN ETNIK

KUMPULAN 3

POLITEKNIK SULTAN ABDUL HALIM, JITRA (POLIMAS)

Pensyarah :

TN. HAJI DR. AHMAD SOHAIMI BIN LAZIM

KANDUNGAN




Prakata xiii

1. Pengenalan 4

2. Cabaran Hubungan Etnik 6

2.1 Pemisahan Penempatan 6

2.2 Sistem Pendidikan Yang Berasingan 7

2.4 Politik 7

2.5 Ekonomi 8

2.5 Cabaran Intraetnik Dan Interetnik 8

2.6 Perbezaan Nilai Dan Agama 9

2.7 Cabaran Globalisasi 10

3. Dasar Dan Pelan Tindakan Untuk Perpaduan 12

3.1 Rukun Negara 12

3.2 Dasar Pembangunan Negara 13

3.3 Dasar Ekonomi Baru 14

3.4 Dasar Pembangunan Nasional 15

3.5 Dasar Wawasan Negara 15

3.6 Dasar Pendidikan Kebangsaan 16

4. Kesimpulan 18

Bibliografi 19

Prakata



Segala puji bagi Allah yang telah memberikan kesihatan dan kesempatan

kepada saya untuk menyiapkan tugasan ini. Diharap dengan siapnya tugasan ini

akan memberi manfaat kepada diri saya dan semua pihak dalam usaha untuk

memahami dan menghayati dengan lebih jelas usaha murni kerajaan untuk

menyatupadukan semua etnik demi menjaga keharmonian kaum di bumi Malaysia

yang tercinta ini.

Di kesempatan ini, saya ingin merakamkan jutaan terima kasih kepada

pensyarah yang telah banyak memberi tunjuk ajar kepada saya hingga tugasan ini

dapat disiapkan. Tidak lupa ucapan terima kasih juga saya ucapkan kepada

keluarga, rakan-rakan serta pihak sekolah yang telah banyak membantu saya.

Seterusnya, ucapan terima kasih juga saya rakamkan kepada semua pihak yang

terlibat secara langsung atau tidak langsung dalam menjayakan tugasan ini.

Kepada semua, sekali lagi diucapkan “terima kasih daun keladi”.

Mohd Hazri Bin Abdul Rani

xiii

Tugasan 2




1. Pengenalan

Malaysia ialah sebuah negara yang terdiri daripada pelbagai kaum atau lebih dikenali

sebagai masyarakat majmuk. Situasi ini memerlukan negara memberi lebih perhatian terhadap

kewujudan hubungan etnik yang mantap dalam kalangan rakyat. Apatah lagi bagi sesebuah

negara yang mempunyai kepelbagaian dari segi agama, bahasa, budaya dan etnik. Maka,

persoalan hubungan etnik, perpaduan dan integrasi amat penting bagi mewujudkan kestabilan

politik dan seterusnya memastikan pembangunan negara berjalan lancar tanpa sebarang

gangguan. Hal ini ditegaskan oleh Tun Abdul Razak, iaitu perpaduan dan integrasi penting

supaya tenaga negara dapat disalurkan kepada usaha memajukan negara dan bukan digunakan

untuk menyelesaikan masalah yang wujud daripada kepelbagaian.

Antara kekuatan Malaysia ialah hakikat bahawa semua golongan etnik utama telah

terlibat dalam ruang budaya tempatan sejak awal-awal lagi. Misalnya, golongan Baba atau

dikenali sebagai peranakan mewakili golongan imigrin Cina pertama di negara ini yang telah

lama sebati dengan masyarakat tempatan. Mereka memainkan peranan penting dalam

memperkaya khazanah kebudayaan negara kita. Golongan Baba telah menerima dan

mengasimilasikan tiga kebudayaan, iaitu kebudayaan Cina, Melayu dan Barat, dan ini

menjadikan budaya mereka sangat unik. Mereka telah mempelopori penerbitan surat khabar,

majalah dan buku di negara kita. Malah, surat khabar Melayu dengan huruf roman telah mereka

terbitkan seawall tahun 1894.

Golongan Baba juga telah memperkaya warisan persuratan Melayu dengan

menterjemahkan karya-karya terkenal Cina kedalam bahasa Melayu. Sumbangan dan kegiatan

persuratan mereka adalah antara terawal di negara kita. Misalnya dari tahun 1889 hingga 1950,

mereka telah menterjemahkan dan menerbitkan hampir 68 karya dari Negara China ke dalam

bahasa Melayu. Jumlah yang lebih besar lagi telah mereka hasilkan dalam karya asli dalam

bahasa Melayu

Kaum Melayu pula adalah merupakan teras kepada Negara Malaysia. Ini diakui sendiri oleh

seorang professor berbangsa Cina. Beliau mengakui bahawa “..masyarakat Melayu ialah masyarakat



nuklius ataupun teras dalam masyarakat Malaysia. Justeru adat dan budaya masyarakat Melayu perlu

dijadikan teras identiti semua kaum di Malaysia. Ini adalah sangat berpatutan ataupun dalam istilah

arab dipanggil adil.”.(1)

Sumbangan orang India pula, khususnya dalam budaya falsafah politik Melayu

mempunyai sejarah yang panjang. Kerajaan-kerajaan Melayu awal telah menerima pengaruh

yang kuat daripada kebudayaan India. Pengaruh yang jelas dalam memperkaya kebudayaan

Melayu dapat dilihat melalui kata pinjam (loan words) daripada Bahasa Sanskrit. Dari segi

sumbangan agama, ramai sarjana mempercayai bahawa Agama Islam telah dibawa ke Alam

Melayu oleh saudagar-saudagar dari India. Kemudiannya, pada zaman kebangkitan

nasionalisme, pengaruh daripada nasionalisne India sangat kuat terasa di Tanah Melayu.

Nasionalisme ini khususnya tersebar melalui Indonesia dan terpancar dalam karya-karya para

nasionalis, misalnya Ibrahim Haji Yaakob. Para nasionalis kemudiannya juga pernah

menyatakan bahawa mereka mendapat pengaruh kuat daripada nasionalis India.

Kerajaan amat sedar bahawa terdapat hubungan sosial yang kuat dalam kalangan

pelbagai golongan etnik di Malaysia. Pelbagai Usaha telah diambil untuk terus mengekalkan

kekuatan ini dan membina masyarakat yang lebih adil dari segi struktur sosial dan ekonominya.

1. Prof. Emeritus Tan Sri Dr. Khoo Kay Kim

2. Cabaran Hubungan Etnik



Negara yang mempunyai masyarakat majmuk seperti Malaysia, tentulah tidak boleh lari

daripada menghadapi pelbagai cabaran hubungan etnik. Peristiwa 13 Mei 1969 telah memberi

beberapa pengajaran penting kepada ahli-ahli politik dan setiap rakyat Malaysia. Bak kata

pepatah “yang baik buat teladan, yang buruk buat sempadan.” Antara pengajaran penting yang

dari peristiwa tersebuat ialah; pertamanya, rusuhan kaum tidak menguntungkan sesiapa.

Malahan, rusuhan kaum merugikan semua pihak dengan kehilangan nyawa dan kerosakan harta

benda. Kedua, langkah-langkah konkrit harus diambil untuk mengeratkan perpaduan nasional

dan keharmonian antara kaum. Ketiga, perpaduan nasional tidak akan tercapai sekiranya terdapat

sebilangan besar rakyat yang miskin. Keempat, peristiwa 13 Mei telah memberi pengajaran

bahawa setiap rakyat harus menghormati satu sama lain.

“..Kita harus bersikap toleran dan menghormati adat resam kumpulan-kumpulan etnik

lain”..(2). Ini bertetapan seperti yang telah ditegaskan oleh Perdana Menteri Malaysia yang

pertama : …“Orang Melayu sedia memberikan hak-hak munasabah dan patut kepada orang-

orang bukan Melayu. Orang Melayu telah memberikan pengorbanan yang begitu banyak kepada

bangsa-bangsa bukan Melayu. Belum ada satu bangsa anak negeri yang berbudi sebegitu tinggi

seperti yang diperbuat oleh orang Melayu. Sesungguhnya ada jaminan hak-hak istimewa orang

Melayu dalam perjanjian persekutuan tetapi ia tidak sekali-kali mencegah dan menyekat

bangsa-bangsa yang bukan Melayu daripada mencapai kesenangan dan kejayaan, dan lagi

sehingga sekarang hak-hak istimewa orang Melayu itu masih belum lagi menghasilkan keadaan

yang setaraf di antara orang Melayu dengan bukan Melayu”…(3) Cabaran dalam hubungan

etnik ini boleh dibahagikan berasaskan beberapa faktor penting iaitu :

2.1 Pemisahan Penempatan

Dasar pecah dan perintah yang telah diamalkan oleh Kerajaan British sebelum merdeka.

Orang Melayu tinggal di luar Bandar, kaum Cina yang kebanyakanya terlibat dalam

perlombongan menetap di kawasan-kawasan lombong dan kemudian menjadi bandar seperti

Kuala Lumpur. Manakala kaum India pula kekal menetap di estet-estet dengan menjalankan

aktiviti perladangan. Pemisahan ini menyebabkan interaksi antara kaum akan hanya berlaku

2. Ranjit Singh Malhi 2005

3. Tunku Abdul Rahman



ketika berurusan di pasar atau di pejabat sahaja. Ini melahirkan sikap yang negatif dalam

hubungan antara kaum. Proses kenal mengenali antara satu sama lain sukar untuk berlaku.

Dasar Kerajaan British sebelum merdeka juga menyebabkan bidang pekerjaan tertentu

dimonopoli oleh sesuatu kaum sahaja.

2.2 Sistem Pendidikan Yang Berasingan

Pada zaman penjajah, negara kita tidak mempunyai dasar pendidikan yang jelas. Dasar

Kerajaan British telah mengakibatkan sistem pendidikan negara diwujudkan kepada empat

aliran pendidikan yang berlainan iaitu Melayu, Cina, India dan Inggeris. Keempat-empat

aliran ini mempunyai perbezaan yang amat ketara dari segi matlamat, sukatan pelajaran,

bahasa pengantar dan pendidikan guru. Kurikulum dalam dasar pendidikan masing-masing

juga adalah berlainan. Malahan buku teks dan guru juga dibawa dari luar. Implikasinya,

ketika itu pelajar-pelajar tidak berpeluang untuk bercampur gaul dengan pelajar dari

kumpulan etnik yang berlainan dan ini akhirnya akan menyulitkan proses pembentukan

perpaduan dan persefahaman di kalangan pelajar berbilang kaum di negara ini.

2.3 Politik

Adalah jelas bahawa kewujudan pelbagai parti politik yang berasaskan kumpulan etnik telah

memperkuatkan lagi identiti etnik dan syak wasangka antara etnik. Setiap persatuan hanya

akan memperjuangkan kepentingan kumpulan etnik yang diwakilinya. Walaupun pemerintah

sekarang bernaung di bawah satu komponen yang sama, namun parti-parti politik yang ada

masih lagi berasaskan perkauman. Demi kepentingan kaum mereka dan juga etnik mereka

maka isu-isu seperti bahasa, kebudayaan, pendidikan , agama dan lain-lain akan digunakan

sebagai senjata masing-masing. Keadaan ini sudah tentu gagal untuk melahirkan masyarakat

yang bersatu padu dalam segenap bidang.



2.4 Ekonomi

Dasar Kerajaan British yang meletakan kaum berdasarkan kepada pekerjaan menyebabkan

etnik tertentu mendominasi dalam satu-satu bidang pekerjaan. Akhirnya, jurang pekerjaan

ini akan menyebabkan perasaan perkauman terus menebal. Perbezaan dalam bidang

ekonomi telah menimbulkan persaingan dan ketidakpuasan di kalangan etnik tertentu.

Orang Cina dilihat lebih mendominasi bidang yang lebih maju iaitu perniagaan dan

perdagangan. Orang Melayu terlibat dalam bidang pertanian yang kurang berdaya maju dan

orang India menjadi buruh di estet-estet. Hasil dari pekerjaan yang berbeza ini maka

wujudlah jurang pendapatan antara setiap kumpulan etnik. Setiap etnik berusaha merebut

kekuatan ekonomi yang lebih mewujudkan ketidakseimbangan dan persaingan yang berlaku

melahirkan ketidakstabilan dalam masyarakat. Untuk mengeratkan perpaduan maka

penyusunan semula masyarakat perlu dilakukan. Aspek yang perlu diberi perhatian ialah

keadaan tidak seimbang yang wujud dari segi tingkat pendapatan, corak guna tenaga,

pemilikan saham dan penyertaan pelbagai kaum dalam semua bidang

2.5 Cabaran Intraetnik Dan Interetnik

Sistem demokrasi yang diamalkan di Malaysia membolehkan penubuhan parti-parti politik

untuk bertanding dalam pilihanraya. Kewujudan parti politik yang pelbagai kadangkala boleh

mencetuskan konflik antara satu sama lain. Sejarah pernah memaparkan keadaan genting

yang melanda negara akibat daripada keadaan berpolitik yang tidak sihat. Gejala berikut

perlu dielakkan dalam usaha untuk mewujudkan perpaduan kaum yang bersatupadu.

Antaranya adalah sikap terlalu extremism dalam melaksanakan sesuatu dasar dalam

perjuangan parti masing-masing. Selain itu, parti politik bersifat chauvanism atau taksub

dengan hanya menganggap kumpulannya sahaja yang betul dan orang lain tidak. Sifat

fanaticism atau membabi buta dalam melaksanakan sesuatu tanpa mempedulikan pendapat

orang lain bahkan menolak sekeras-kerasnya pandangan orang lain juga boleh menyumbang

kepada kerenggangan hubungan antara kaum.



Cabaran hubungan intra etnik contohnya kewujudan pelbagai parti politik yang mewakili

kelompok kaum yang sama umpamanya dalam masyarakat Melayu ada parti UMNO dan

PAS. Dalam masyarakat Cina pula, wujudnya parti MCA, DAP dan GERAKAN, manakala

dalam masyarakat India pula wujudnya parti MIC dan SAPP. Situasi seperti ini boleh

menyebabkan berlakunya ketidaksefahaman antara sesama kaum. Kewujudan parti politik

yang berbeza tetapi mewakili dan didominasi oleh etnik yang sama juga sedikit sebanyak

telah menimbulkan hubungan yang tidak harmonis antara etnik.

2.6 Perbezaan Nilai Dan Agama

Setiap kumpulan etnik mempunyai agama, kebudayaan dan bahasa yang berbeza. Orang

Melayu, China dan India terus dengan sistem hidup yang berteraskan kebudayaan dan tradisi

mereka. Setiap kumpulan etnik akan mempertahankan agama, kebudayaan dan adat resam

mereka, mengutamakan etnik mereka dan mungkin juga menganggap agama dan kebudayaan

mereka sahaja yang terbaik. Semasa penjajahan British, British telah membawa masuk

agama Kristian sementara kaum imigran membawa masuk agama lain seperti Agama Hindu

dan Buddha. Menurut Tun Salleh Abbas, “..Melayu dan Islam adalah dua unsur yang

bercantum dan tidak boleh dipisahkan untuk tujuan undang-undang dan perlembagaan.

Maka adalah menjadi tanggungjawab Yang Dipertuan Agong untuk melindungi orang

Melayu seperti yang termaktub dalam Perkara 153 Perlembagaan Persekutuan. Oleh kerana

Islam dan Melayu merupakan dua entiti yang tidak boleh dipisahkan, maka tugas menjaga

orang Melayu termasuk juga melindungi dan menjaga Agama Islam.(4) Oleh yang demikian,

menjadikan Agama Islam sebagai agama rasmi bagi Negara Malaysia mestilah juga

memberikan pertimbangan kepada kepercayaan kaum lain. Oleh yang demikian, dalam

Perkara 3 perlembagaan persekutuan memperuntukan satu fasal imbangan yang

menyebut ; ..”tetapi agama lain boleh diamalkan dengan aman dan damai di mana-mana

bahagian Persekutuan”..

(4) Tun Salleh Abbas



2.7 Cabaran Globalisasi

Globalisasi dunia tanpa sempadan dimana perhubungan menjadi semakin pantas dan cepat.

Kita boleh mengetahui keadaan dunia luar dengan pantas dan cepat dan segala maklumat

boleh disalurkan tanpa ada sekatan. Globalisasi yang berjalan sekarang menguntungkan

sebelah pihak sahaja iaitu negara barat. Keadaan ini telah mengakibatkan proses pembaratan

berlaku dalam corak kehidupan berasaskan ekonomi, politik dan sosial. Secara tidak

langsung ia telah menyebabkan berlakunya penjajahan bentuk baru yang menyelitkan unsur-

unsur sosial seperti kehidupan bebas dan budaya hedonisme. Kejayaan mereka ini dibantu

oleh masyarakat tempatan yang menganggap segala yang datang dari barat adalah baik dan

moden.

Pengaruh luaran dalam menentukan keamanan dan kestabilan sesebuah negara juga tidak

boleh dipandang ringan. Era selepas Perang Dingin memperlihatkan Amerika dan sekutunya

mendominasi politik dunia. Kuasa Barat ini akan lebih cepat bertindak dan memainkan

peranan mereka dengan melibatkan diri dalam hal ehwal sesebuah negara jika ianya

melibatkan kepentingan mereka. Antara dominasi kuasa Barat ke atas dunia seperti memiliki

dan mengendalikan sistem perbankan antarabangsa (IMF, World Bank), mengawal mata

wang utama dunia dimana USD dijadikan pengukur nilai matawang antarabangsa,

mendominasi pasaran modal dunia, mendominasi akses ruang angkasa dan industri

aeroangkasa dunia, mengawal laluan maritim dunia, mendominasi industri senjata teknologi

tinggi dunia dan sebagainya.

Setiap campurtangan mereka mempunyai agenda yang tersendiri, malahan mereka boleh

berperanan untuk menentukan samada mewujudkan keamanan atau menghancurkan sesebuah

negara. Konflik di Iraq memperlihatkan keangkuhan kuasa-kuasa luar dalam menentukan

hala tuju negara tersebut. Selain dari itu kemelut yang berlaku di dunia luar seharusnya

dijadikan iktibar oleh rakyat Malaysia supaya menghargai dan menjaga perpaduan kaum,

umpamanya kemelut Bosnia-Herzegovina, isu Kashmir, isu Acheh, isu Katholik dan

Proteston dan lain-lain lagi.



Untuk membentuk dan menjaga perpaduan kaum beberapa faktor penting perlu diatasi

antaranya hak asasi, agihan kekayaan, peluang pendidikan, peluang pekerjaan dan lain yang

perlu dikendalikan atas semangat perpaduan. Setiap hak-hak ini perlu dipertimbangkan

supaya tidak ada kaum yang merasakan mereka disisihkan, dianaktirikan, tidak dipedulikan

dan akibatnya tidak mendapat keadilan yang sebenarnya. Rakyat Malaysia juga harus

menjadikan setiap konflik yang berlaku di dunia luar sebagai pengajaran bahawa pentingnya

perpaduan, perasaan faham memahami di kalangan rakyat Malaysia dan keharmonian kaum

dijaga dengan sebaik-baiknya. Aspek-aspek yang boleh mendatangkan sensitiviti sesuatu

kaum perlulah dielakkan. Setiap aspek perhubungan kaum seperti adil dan saksama, hak

kekayaan dan lain-lain hak perlulah sentiasa diberi perhatian agar tidak ada pihak yang

tertinggal.

Globalisasi merubah segala budaya masyarakat tempatan dan akhirnya budaya-budaya luhur

yang terdapat dalam masyarakat berbilang kaum mulai hancur. Setiap yang datang dari barat

samada dalam bidang pemikiran, politik dan budaya mula diterima dan dikatakan baik.

Kesannya masyarakat mula mengiktiraf setiap budaya dan pemikiran barat dalam segenap

aspek kehidupan. Akhirnya globalisasi ini tidak lebih hanyalah suatu bentuk atau proses

penjajahan baru barat ke atas dunia lainnya yang dipandang rendah dan tidak bertamadun.



3 Dasar Dan Pelan Tindakan Untuk Perpaduan

Banyak pihak yang merasakan hubungan etnik masih lagi rapuh dalam dimensi-dimensi

tertentu. Oleh itu, usaha mengukuhkan hubungan antara etnik secara holistik adalah amat

mencabar. Gagasan rotorik dan simbolik semata-mata hanya akan menghasilkan impak yang

superfisial sahaja. Maka, pelan tindakan yang bertujuan untuk memupuk dan memperkasakan

hubungan antara etnik telah dibina oleh arkitek negara yang terdahulu iaitu Rukun Negara dan

Perlembagaan Malaysia.

Semangat Rukun Negara dan Perlembagaan sering dirujuk sebagai batu tanda dalam

dasar-dasar kerajaan dalam pembinaan masyarakat berbilang etnik dan budaya yang bersatu.

Dengan kedudukan politik yang secara relatifnya kuat dan stabil, kerajaan telah beriltizam

merancang dan malaksanakan pelan tindakan untuk mengeratkan perhubungan antara etnik

kearah memperkukuh perpaduan nasional. Antara lain, dasar dan pelan tidakan untuk perpaduan

dirangka dan dibina mengambil kira kepentingan semua golongan etnik meliputi dasar-dasar

berikut :

3.1 Rukun Negara

Rukun Negara yang dirumus berasaskan kepercayaan, keyakinan dan iltizam untuk

membentuk satu jati diri rakyat Malaysia yang unggul telah diperkenalkan pada 31 Ogos

1970. Rukun Negara digubal oleh Majlis Perundingan Negara berasaskan tujuan

menyemai dan memupuk integrasi nasional serta semangat perpaduan antara kaum

ekoran peristiwa 13 Mei 1969. Peristiwa ini dilihat oleh ramai penganalisis sebagai

jelmaan daripada ketegangan hubungan etnik yang sebahagiannya berpunca daripada

jurang sosioekonomi yang luas antara golongan bumiputera dengan bukan bumiputera.

Oleh itu, Rukun Negara dengan prinsip-prinsip yang bertunjangkan semangat

perlembagaan diharapkan dapat membentuk jati diri rakyat negara ini sebagai satu

Bangsa Malaysia. Rukun Negara dijadikan sebagai pedoman dan hala tuju serta

pengimbang tara dalam merancang program pembangunan negara. Secara lebih khusus,

Rukun Negara merupakan ikrar yang menjadi acuan bagi integrasi nasional,

pembentukan Bangsa Malaysia dan ideologi negara.



Rukun Negara dengan jelas menyatakan cita-cita untuk membina negara bangsa, iaitu

negara dan Bangsa Malaysia yang warganya bersatu padu, mengamalkan cara hidup

yang demokratik, melaksanakan keadilan sosial dan berfikiran terbuka.

3.2 Dasar Pembangunan Negara

Dasar pembangunan negara secara umumnya dirancang selaras dengan nilai-nilai

sosioekonomi, politik, sumber kekayaan, aspirasi masyarakat serta persekitaran global.

Sifat sesuatu dasar itu lazimnya dinamik dan akan melalui proses penilaian secara

berterusan sehingga dapat berubah-ubah mengikut perubahan nilai masyarakat dan juga

pucuk pimpinan. Dalam merancang dan merealisasikan sesuatu dasar bagi maksud

membangunkan negara, asas yang selalu menjadi tumpuan ialah mewujudkan masyarakat

yang bersatu padu.

Matlamat dasar lazimnya untuk memenuhi sesuatu objektif tertentu seperti pembangunan

dan pengagihan sumber-sumber ekonomi, menyediakan perkhidmatan awam, memupuk

kestabilan politik dan ekonomi, mengawal keselamatan negara serta memelihara

kebajikan rakyat. Dalam konteks hubungan etnik, dasar-dasar pembangunan negara

merujuk kepada usaha kerajaan bersama dukungan rakyat untuk melakukan perubahan

dalam aspek sosial, kebudayaan, politik, dan ekonomi secara seimbang dan adil bagi

semua kaum.



3.3 Dasar Ekonomi Baru

Rusuhan kaum yang berlaku pada 13 Mei 1969 antara lain disebabkan oleh jurang

ketidakseimbangan sosioekonomi antara kaum yang sangat luas. Kajian daripada banci

penduduk tahun 1970 mendapati 49.3% daripada semua keluarga di Semenanjung

Malaysia menerima pendapatan dibawah garis kemiskinan. Daripada jumlah semua

keluarga miskin, 86% berada di kawasan luar bandar dan 14% di kawasan bandar. Kadar

kemiskinan mengikut kaum pula menunjukkan kaum Melayu paling tinggi iaitu 64.8%,

kaum India pula pada kadar 39.2%, manakala kaum Cina pula mencatat kadar

kemiskinan paling rendah iaitu 26.0%. Kaum-kaum lain pula mencatat kadar kemiskinan

44.8%.

Kedudukan agihan kekayaan sumber-sumber negara juga menunjukkan jurang yang tidak

seimbang. Pecahan pemilikan bumiputera perseorangan dan agensi amanah ialah 4.3%,

pegangan kaum bukan bumiputera pula 32.6%, manakala warga asing memiliki

kekayaan 59.2%. Statistik ini memaksa kerajaan melancarkan satu program

pembangunan bersepadu dan menyeluruh. Program ini dikenali sebagai Dasar Ekonomi

Baru (DEB) dengan sasaran tempoh masa 20 tahun dari tahun 1971 – 1990.

DEB dilancarkan melalui Rancangan Malaysia Kedua. Matlamat DEB ialah mencapai

perpaduan negara dengan memperbetulkan ketidakseimbangan sosioekonomi yang wujud

antara kaum dan wilayah. DEB dilaksanakan menerusi strategi serampang dua mata iaitu

membasmi kemiskinan tanpa mengira kaum dan menyusun semula masyarakat untuk

mengurangkan dan seterusnya menghapuskan pengenalan kaum mengikut fungsi-fugsi

ekonomi.



3.4 Dasar Pembangunan Nasional

Dasar ekonomi baru telah berakhir pada tahun 1990 dan telah Berjaya membangunkan

negara pada tahap yang memberangsangkan walaupun berhadapan dengan pelbagai

cabaran dari dalam dan luar negara. Namu demikian, dalam demensi tertentu, matlamat

yang ingin dicapai melalui DEB masih lagi jauh daripada sasarannya. Lantaran itu, masa

yang lebih panjang diperlukan untuk merealisasikannya. Dasar Pembangunan

Nasional(DPN) telah dilancarkan pada tahun 1991.

Matlamt DPN adalah untuk mencapai pembangunan seimbang bagi mewujudkan

masyarakat yang bersatu padu dan adil. Seperti DEB, matlamat akhir DPN adalah untuk

memupuk perpaduan negara. Matlamat ini penting kerana perpaduan masyarakat

merupakan akar tunjang kepada kestabilan sosio dan politik yang menjadi prasyarat

mengekalkan pertumbuhan serta pembangunan negara yang berterusan. DPN juga

digerakkan di atas landasan yang kukuh kearah membentuk pembangunan seimbang

meliputi aspek keadilan sosial, nilai, etika dan moral mengikut acuan tempatan.

Natijahnya, hingga kini kestabilan politik, kualiti hidup, kecekapan dan keberkesanan

pentadbiran serta pertumbuhan ekonomi negara tetap mapan.

3.5 Dasar Wawasan Negara

Wawasan 2020 juga merupakan respons kepada perkembangan ekonomi, sosial dan

politik yang berlaku pada peringkat nasional dan antarabangsa. Matlamat terakhir yang

ingin dicapai ialah pembentukkan sebuah Negara Malaysia yang benar-benar maju

menjelang tahun 2020. Wawasan 2020 menitikberatkan pembangunan menyeluruh dan

bukan sahaja pembangunan ekonomi. Malaysia harus menjadi negara maju dari segi

ekonomi, politik, sosial, kerohanian, kejiwaan dan kebudayaan.

Menurut Tun Dr. Mahathir Mohamad..”kita hendaklah mencapai kemajuan sepenuhnya

dari segi perpaduan negara dan kesepaduan sosial, ekonomi, keadilan sosial, kestabilan

politik, sistem pemerintahan, mutu kehidupan, nilai-nilai sosial dan kerohanian, selain

mempunyai rasa bangga dan keyakinan terhadap bangsa sendiri..(5)”

(5) Tun Dr. Mahathir Mohamad



Wawasan 2020 yang memandang jauh ke hadapan amat menekankan pengisian modal

insan yang diterjemahkan melalui program pendidikan, aspek kejiwaan iaitu sikap dan

nilai yang unggul, sains dan teknologi yang terkini dan perancangan yang sistematik dan

dinamik.

3.6 Dasar Pendidikan Kebangsaan

Dasar Pendidikan Kebangsaan secara jelas mengarah kepada landasan yang tepat demi

mewujudkan masyarakat yang harmonis. Hal ini adalah kerana asas yang dijadikan

landasan dasar dalam orientasi dan falsafah pendidikan negara menggunakan acuan

tempatan, contohnya dari segi bahasa pengantar, sukatan pelajaran dan kurikulumnya.

Perkara ini terkandung dalam Penyata Razak tahun 1956 dan dimaktubkan dalam

Ordinan Pelajaran 1957. Dasar pendidikan ini telah disemak semula pada tahun 1960

yang menghasilkan Laporan Rahman Talib. Laporan ini kemudian dimaktubkan dalam

Akta Pelajaran, 1961. Kemudian sebuah Jawatankuasa Kabinet telah ditubuhkan pada

tahun 1974 untuk mengkaji semula dasar pendidikan dengan tujuan untuk memperbaiki

pelaksanaannya supaya matlamat untuk melahirkan satu masyarakat yang bersatu padu

dan berdisiplin serta memenuhi keperluan tenaga rakyat yang terlatih bagi pembangunan

negara dapat dicapai.

Bagi melahirkan ruang fizikal dan bukan fizikal yang dapat memupuk perpaduan

nasional dari peringkat awal terutama di sekolah-sekolah, kerajaan telah merangka,

memperkenal dan melaksanakan secara berperingkat beberapa langkah. Antara lain,

kerajaan telah memperkenalkan “Sekolah Wawasan” yang bertujuan untuk menyediakan

satu ruang sosial yang memberikan kesempatan kepada pelajar daripada pelbagai

kumpulan etnik untuk berinteraksi dan seterusnya menjalin hubungan yang harmonis.



Kerajaan juga telah memperkenalkan Rancangan Integrasi Murid Untuk Perpaduan

(RIMUP) iaitu kerjasama antara sekolah pelbagai aliran dalam semua program pelajar

dan guru. Empat objektif utama RIMUP adalah untuk menggalakkan penyertaan guru dan

murid dalam kegiatan bersama, mewujudkan sikap kerjasama dan tolong-menolong,

melahirkan persefahaman dan bertolak ansur antara murid pelbagai kaum di sekolah, dan

berkongsi kemudahan, peralatan, tenaga dan kepakaran untuk kegiatan khas. Langkah ini

diharap mampu meningkatkan lagi hubungan etnik dalam kalangan pelajar.

Langkah terbaru yang diambil oleh kerajaan ialah menawarkan mata pelajaran Bahasa

Tamil dan Bahasa Mandarin sebagai mata pelajaran elektif di sekolah aliran kebangsaan.

Penawaran mata pelajaran tersebut diharapkan dapat memberi peluang kepada pelajar

daripada etnik lain untuk mempelajari Bahasa Tamil dan Bahasa Mandarin sebagai

bahasa kedua. Pendedahan kepada kedua-dua bahasa tersebut diharapkan dapat menjadi

pemangkin terhadap proses interaksi dan integrasi antara kaum. Tan Siew Sin telah

menerangkan bagaimana isu bahasa telah dapat diselesaikan ; ..”Masyarakat bukan

Melayu menaruh harapan besar kebudayaan dan bahasa mereka. Biar saya nyatakan

sebagai contoh, Perlembaagaan Reid sebagaimana rangka awalnya tidak menyebut apa-

apa tentang mengekal dan mengembangkan Bahasa Cina dan Bahasa Tamil atau

bahasa-bahasa lain. Apabila dicadangkan kepada pemimpin Melayu bahawa

perlembagaan sepatutnya dengan eksplisit menyatakan pengekalan dan perkembangan

kedua-dua Bahasa Cina dan Bahasa Tamil hendaklah digalak dan dipelihara, mereka

bersetuju”..(6) Dalam konteks hubungan etnik, Dasar Pendidikan Kebangsaan dengan

acuan tempatan berada diatas landasan yang tepat untuk membawa generasi masa

hadapan sebagai generasi yang bersatupadu.

(6) Tan Siew Sin



4. Kesimpulan

Kesimpulannya cabaran-cabaran di atas boleh menyebabkan berlaku ketegangan kaum

seandainya tidak ditangani dengan sebaiknya. Cabaran ini perlu difahami dan ditangani

sebaiknya kerana kegagalannya akan membawa perselisihan dan prasangka yang memang telah

sedia wujud di hati setiap kaum. Selain dari itu akan muncul juga tanggapan yang kurang tepat

tetapi menjadi pegangan dan terus dipercayai oleh kebanyakan rakyat Malaysia, antara

tanggapan-tanggapan tersebut ialah kaum Melayu mendapat hak dan keistimewaan melebihi

kaum lain, orang Melayu miskin kerana malas, Dasar Ekonomi Baru hanya untuk orang Melayu

sahaja. Kaum Cina kaya kerana pandai menipu dalam perniagaan, orang Cina didiskriminasi oleh

orang Melayu, setiap kegagalan dasar ekonomi di negara ini adalah disebabkan oleh sabotaj

orang-orang Cina, orang Cina dan bukan Melayu yang lain tidak mempunyai taat setia kepada

negara ini dan pelbagai tanggapan lain yang negatif.

Hubungan etnik, perpaduan dan integrasi nasional merupakan perkara yang sangat

penting bagi masyarakat Malaysia yang bersifat majmuk. Hubungan etnik, perpaduan dan

integrasi ini akan melahirkan masyarakat Malaysia yang harmonis, saling bekerjasama dan

bersefahaman dan sentiasa menghayati perjanjian sosial yang telah dipersetujui sejak awal

kemerdekaan lagi. Usaha-usaha yang diambil bagi mengukuhkan lagi hubungan etnik, perpaduan

dan integrasi perlu disahut dan dilaksanakan oleh setiap lapisan masyarakat. Usaha-usaha yang

telah diambil sama ada dari segi ekonomi, politik dan sosial ternyata berhasil membawa

masyarakat kepada pemupukan hubungan etnik, perpaduan dan integrasi. Usaha-usaha ini pula

diasaskan kepada penghayatan Islam, perkongsian kuasa, semangat akomodatif yang tinggi, rela

berkorban dan persefahaman yang utuh dalam kalangan masyarakat Malaysia. Jika segala usaha

ini dihayati dan diinsafi, maka Malaysia boleh merealisasikan Wawasan 2020 seperti yang

dirancang dan direncanakan.



Bibliografi.

Shamsul Amri Baharuddin. 2007. Modul Hubungan Etnik. Kuala Lumpur. Kementerian

Pengajian Tinggi.

A. Aziz Deraman. 1992. Tamadun Melayu dan Pembinaan Bangsa Malaysia. Kuala

Lumpur. Arena Ilmu.

Wan Halim Othman. 1992. Asas Hubungan Etnik. Pulau Pinang. Pusat Penyelidikan

Dasar, Universiti Sains Malaysia.

Idris Zakaria. Nilai Toleransi Melayu. Berita Harian. 07.12.2000.

Masyarakat Cina Perlu Bersikap Lebih Terbuka. Berita Harian. 4.12.2000.

Ramlan Abd Wahab. 2001. Januari. Matlamat Perpaduan Melalui Sistem Pendidikan.

Dewan Masyarakat.

Wan Abd. Kadir Yusoff. 1985. Idealogi dan Kebudayaan Kebangsaan. K.Lumpur.

Jabatan Pengajian Melayu, Universiti Malaya.

Ahmad Yani Abdul Manaf. 2000. Oktober. Perintis Sekolah Wawasan Negara. Dewan

Masyarakat.

Idris Zakaria. Nilai Toleransi Melayu. Berita Harian, 17. 7.12.2000.

Johari Ibrahim. Usah Bimbang Pelaksanaan Sekolah Wawasan. Berita Harian, 4, 20.11.2000.

Kemelut Di Sebalik Isu Sekolah Wawasan. Berita Minggu. 11.11.2000

tugasan 2(integrasi kaum & hubungan etnik)

Documents