pendidkan inggeris di india

8/13/2019 Pendidkan Inggeris Di India

1/15

Satu aspek penting dalam pemerintahan British di India adalah sistem pendidikan Inggeris yang

telah membawa kepada gerakan sosial dan politik di India. Masyarakat India yang berpendidikan

Inggeris akan menerapkan nilai dan tanggapan tentang diri dan tanah kelahiran mereka menjadi

kondusif untuk pendudukan British di India. Perkembangan pendidikan di India diperkenalkan

oleh pihak kolonial British dan kepentingan sistem pendidikan Inggeris ini adalah untuk

membolehkan masyarakat India dapat menguasai bahasa penjajah disamping mendapat peluang

pekerjaan. Dari segi pertuturan atau bahasa yang digunakan masyarakat pada zaman ini

kebanyakkannya sudah mula bertutur dalam bahasa Inggeris. Perkembangan pendidikan yang

dibawa oleh British telah membawa perkembangan yang begitu pesat. Ianya dituturkan oleh

golongan cendekiawan atau terpelajar.

Disamping itu juga, bahasa Inggeris digunakan sebagai bahasa perpaduan masyarakat India

yang telah lama berpecah akibat perbezaan wilayah, agama dan juga kasta. Hasil pendidikan

Barat juga yang telah menyebabkan kebangkitan satu golongan elit yang berpendidikan iaitu

golongan ini adalah terdiri daripada pemimpin gerakan politik di India. Hanya 3 peratus sahaja

terdapat golongan elit Brahmin selainnya golongan elit yang baru. Golongan Mahasastra dan

Parsi menjadi pendokong utama dalam sistem pendidikan yang baru diperkenalkan British ini.

Golongan-golongan elit yang menyokong British akan diberi peluang pekerjaan dalam

pentadbiran Inggeris. Sistem pendidikan yang diperkenalkan oleh imperialis Barat di Asia

Selatan (India) adalah bercorak pendidikan sekular iaitu pendidikan sekular ini tidak

mengandungi ilmu keagamaan dan hanya tertumpu duniawi semata-mata.

Golongan yang mendapat pendidikan dari Barat, mereka banyak terpengaruh dengan pelbagai

ideologi yang diterima semasa menuntut di luar negara. Antara ideologi yang paling popular

adalah demokrasi, sosialisme dan liberalism yang mana ianya diperjuangkan oleh tokoh seperti


2/15

John Locke, Voltaire, serta Rousseau. Walau bagaimanapun, mereka telah diatasi oleh

"Anglicists", orang-orang yang menyokong pengenalan institusi pembelajaran Barat berdasarkan

kurikulum British dengan Bahasa Inggeris sebagai bahasa pengantar. Pendidikan Inggeris dapat

memberi satu perkembangan ilmu. Jika sebelum ini, ramai masyarakat India yang buta huruf

namun dengan pengenalan pendidikan Inggeris ini dapat membantu taraf buta huruf di India.

Selain itu, selepas ada pendidikan yang diberikan oleh pihak British, masyarakat India pada

waktu itu dapat mempraktikkannya. Sebagai contoh, dalam ekonomi pertanian tradisional, lebih

ramai petani celik mungkin lebih cepat untuk menerima pakai input yang unggul, melibatkan diri

dalam perkongsian maklumat yang lebih besar, dan sekali gus meningkatkan pengeluaran

pertanian. Dengan kehadiran Barat sedikit sebanyak telah memperluaskan pengetahuan

pendidikan di India. Untuk pengetahuan umum, pihak British telah memperkenalkan sistem

perubatan kurikulum, botani dan juga sekolah perubatan. Contohnya di Calcutta dan Potsdam.

Kepentingan Pendidikan Ingeris Dalam Gerakan Politik

3.1 Kemunculan Tokoh-tokoh Politik

3.2 Mahatma Gandhi

Mahatma Gandhi merupakan tokoh yang telah mengetuai perjuangan untuk menuntut

kemerdekaan India daripada British selepas British menguasai India selama beberapa tahun.

Nama sebenar beliau ialah Mohandas Karamchand Gandhi tetapi masyarakat seluruh dunia

memanggilnya Mahatma yang bermaksud jiwa yang besar. Pengikut-pengikutnya di India

memanggilnya Bapu yang bermaksud bapa atau bapa negara. Dunia mengenalinya sebagai

Gandhi iaitu seorang lelaki yang luar biasa yang secara senyap-senyap telah membawa seluruh

negara India kearah kemerdekaan. Beliau dilahirkan pada 2 Oktober 1869 di Probandar, sebuah


3/15

pekan kecil di pantai Barat India. Keluarga Gandhi merupakan antara yang sangat berpengaruh

di Probandar dan beragama Hindu. Ayahnya bernama Karamchand atau lebih dikenali sebagai

Kaba adalah Perdana Menteri Bandar tersebut. Semasa berumur 40 tahun, ayahnya telah

berkahwin dengan seorang wanita muda berumur 13 tahun iaitu Putlibai. Putlibai telah

melahirkan anak keempatnya iaitu Gandhi semasa berumur 22 tahun.

Mahatma Gandhi merupakan seorang kanak-kanak lelaki yang mempunyai fizikal yang pelik

iaitu beliau mempunyai leher yang panjang dan kurus, telinga yang sedikit terkeluar tetapi

memiliki senyuman dan kerdipan mata yang cantik. Keluarganya adalah dari golongan pedagang

dan nama Gandhi bermaksud peruncit. Semasa berumur 13 tahun beliau telah dikahwinkan

dengan Kasturbai Nakanji. Selepas kematian bapanya, keluarganya hidup dalam kemiskinan dan

hal ini menyebabkan beliau membuat keputusan untuk mencari kerja yang boleh menampung

ahli keluarganya. Beliau telah memilih bidang undang-undang dan menyatakan bahawa beliau

akan menjadi seorang peguam sekiranya beliau menyambung pelajarannya di England selama 3

tahun. Pada 4 September 1888, beliau telah belayar ke England dan pada masa ini beliau masih

belum fasih berbahasa Inggeris. Namun, beliau bertekad mahu menjadi seperti orang Inggeris

dan beliau telah membeli beberapa sut yang formal dan tali leher untuk menggantikan pakaian

tradisional India. Oleh itu, beliau telah membuat sut dan topi yang baru untuk menyesuaikan diri

dengan orang Inggeris. Beliau juga telah mengambil kelas kemahiran membaca, menari, bermain

biola dan kelas Perancis.

Pemikiran Gandhi semakin berkembang melalui buku-buku Inggeris yang dibacanya. Selepas 2

tahun 8 bulan berada di England, beliau kembali ke India. Semasa beliau kembali ke India pada

tahun 1891, beliau tidak boleh mengendalikan kes-kes mahkamah walaupun memiliki kelayakan

undang-undang kerana beliau masih berasa malu. Selepas itu, beliau mula bekerja sebagai


4/15

penggubal petisyen undang-undang tetapi telah menyebabkan kemarahan ejen politik British

kerana beliau cuba campur tangan dan mereka telah melucutkan jawatan beliau. Pada 1893,

tawaran kerja selama satu tahun yang diterimanya daripada sebuah firma muslim di Afrika

Selatan amat dinantikan oleh beliau untuk melarikan diri dari rasa malunya di Rajkot. Mahatma

Gandhi mula dikenali melalui kempennya di Afrika Selatan sebelum perang dunia pertama

apabila beliau telah mengetuai masyarakat India dalam penentangan tanpa kekerasan terhadap

undang-undang diskriminasi terhadap orang India disana. Peristiwa ini turut berlaku kepada

dirinya apabila dihalau keluar daripada keretapi kerana berkulit hitam. Hal ini telah

menyebabkan beliau memutuskan untuk menjadi aktivis politik untuk menentang diskriminasi

ini. Pada 1901, beliau kembali ke India dan banyak menghabiskan masa dengan ahli politik

terkenal India iaitu G. K. Gokhale.

Pada 1903, beliau telah menubuhkan akhbar untuk rakyat India iaitu Union Nation. Pada 1906,

berlaku petempuran antara kaum Zulus dan British di Natal, Gandhi telah menubuhkan pasukan

bantuan India untuk menyelamatkan mangsa yang tercedera. Selepas peristiwa inilah beliau telah

mewujudkan Satyagraha yang bermaksud penentangan secara pasif iaitu tanpa kekerasan. Selain

itu, beliau juga telah memimpin parti Kongres Kebangsaan (INC) dari tahun 1920 hingga tahun

1939. Parti itu menjadi satu-satunya parti politik yang berpengaruh di India. Pada 1930,

Mahatma Gandhi telah bertindak mengadakan gerakan penentangan awam dan melakukan

peristiwa yang dikenali dalam sejarah sebagai perarakan garam. Beliau telah dibunuh pada bulan

Januari 1948 oleh seorang ekstremis Hindu, Nathuram Godse kerana dikatakan telah

menyebabkan membawa perpecahan dan kelemahan terhadap orang Hindu di India serta

sokongan terbuka yang diberi oleh Ghandi terhadap orang Islam.

3.1.1 Jawaharlal Nehru


5/15

Semasa Mahatma Gandhi dipenjarakan, Kongres Kebangsaan dipimpin oleh Pandit Jawaharlal

Nehru. Pada waktu itu, bermulanya keretakan antara orang Islam dengan Hindu. Pandit

Jawaharlal Nehru sama seperti Gandhi kerana beliau akan dikenang sepanjang masa oleh rakyat

India baik yang beragama Hindu mahupun bukan Hindu. Beliau merupakan pejuang

kemerdekaan yang memilih jalan sekularisme agar India tidak menjadi negara agama. India

akan hancur jika meninggalkan sekularisme, katanya pada suatu hari. Jawaharlal Nehru

merupakan anak kepada Motilal Nehru dan dilahirkan pada 14 November 1889 di Allahabad.

Beliau menerima pendidikan di Harrow dan Cambridge di London dan telah menetap di London

selama 7 tahun sebelum kembali ke India pada 1912. Nehru tertarik kepada gerakan-gerakan

politik menjelang kemerdekaan India. Usianya yang masih muda pada ketika itu mudah

menerima gerakan Satyagraha yang dilancarkan oleh Mahatma Gandhi.

Semasa beliau masih kecil, bapanya sudah dapat melihat kebolehannya untuk menjadi seorang

yang berjaya. Di rumahnya terdapat dua orang penasihat British dan dari tahun 1901-1904,

beliau mempunyai guru persendirian berbangsa Perancis-Ireland iaitu Ferdinand. T. Brooks

untuk mengajar tentang sastera Inggeris dan Sains. Pada 1927, Motilal Nehru telah memujuk

Gandhi untuk menjadikan anaknya sebagai presiden Kongres Kebangsaan tetapi telah ditolak

oleh Gandhi. 2 tahun kemudian iaitu pada 1929, Motilal cuba memujuk Gandhi dan kali ini

beliau telah berjaya menaikkan Jawaharlal menjadi presiden Kongres Kebangsaan. Pada Ogos

1947, Jawaharlal Nehru telah menjadi Perdana Menteri India yang pertama. Sebagai pejuang

kemerdekaan, Nehru juga mengalami keluar masuk penjara. Bagi bangsa India, Nehru bukan

sahaja pejuang kemerdekaan, tetapi pejuang demokrasi dan persamaan hak. Hal ini tidak

hairanlah kerana beliau adalah murid Gandhi.


6/15

Keyakinannya bahawa, sekularisme merupakan alternatif terbaik untuk menyatukan India. Selain

itu, semasa menjadi Peradana Menteri beliau juga telah menjadi pelopor kepada Asian Relations

yang telah dihadiri oleh 26 negara termasuk Indonesia. Pada Januari 1949, beliau telah

mengadakan Persidangan Asia II di New Delhi. Sebahagian besar persidangan ini telah diambil

alih oleh PBB dan dijadikan dasar penyelesaian masalah antara Indonesia dan Belanda. Nehru

amat mengagumi Gandhi sehingga beliau menamakan anak perempuannya dengan nama Indira

Gandhi yang juga telah menjadi pemimpin India juga cucunya bernama Rajiv Gandhi. Beliau

meninggal pada tahun 1964.

3.2 Kemunculan Parti-parti Politik

Pendidikan Barat dan penekanan penggunaan bahasa Inggeris di India telah membawa

signifikasi yang cukup besar dan bermakna dalam perkembangan nasionalisme India. Ianya

membawa perubahan yang cukup besar kepada masyarakat India sejak tahun 1835 lagi apabila

keputusan telah dibuat untuk menggantikan pendidikan bahasa vernakular dengan pelajaran

Inggeris. Dalam hal ini, golongan yang menerima pendidikan Barat secara tidak langsung

terdedah kepada pemikiran liberal orang Inggeris dan memahami makna kebebasan yang dibuat

oleh John Stewart Mill dan Edmund Burke. Hal ini menyebabkan kalangan orang India yang

berpendidikan Inggeris ingin memainkan peranan yang penting dan aktif dalam pentadbiran

negara. Pendidikan Inggeris yang diajar kepada orang-orang Hindu memberi dua kesan yang

penting yang membawa kepada nasionalisme di India. Gerakan Brahmo Samaj telah mengubah

pemikiran pemimpin mereka untuk menggerakkan idea baru demokrasi, dan kebebasan

manakala gerakan Arya Samaj dan kebangkitan rakyat Hindu ortodoks membawa kepada

ketenteraan Hindu dan kali pertama ia membawa kepada perpaduan Hindu India dan

nasionalisme.


7/15

Malah, penubuhan parti-parti politik dalam gerakan nasionalisme adalah disebabkan sektor

pentadbiran Inggeris yang dihadkan kepada golongan india yang berpendidikan tinggi. Calon

yang layak hanya diberikan jawatan yang rendah dan masih dilayan sebagai orang India yang

biasa dan tidak sama dengan pegawai tinggi British yang lain. Hal ini juga telah menyebabkan

golongan berpendidikan Inggeris ini melibatkan diri secara aktif dalam aktiviti politik dan

membawa kepada kemunculan parti-parti politik di India. Kesedaran politik dalam kalangan

masyarakat tempatan turut didorong oleh dasar-dasar yang diambil oleh Gabenor Jeneral India

seperti Lord Lytton dan Lord Ripon. Mereka telah mengambil dasar-dasar yang lebih luas untuk

melibatkan masyarakat tempatan dalam lapangan politik melalui kerajaan tempatan. Dalam masa

yang sama, golongan pertengahan yang muncul kesan dari pendemokrasian pendidikan telah

mencari satu wadah yang dapat digunakan untuk menyuarakan pandangan mereka.

Keadaan ini telah membawa kepada wujudnya pertubuhan-pertubuhan politik dan antara yang

terpenting adalah India National Congress (INC). Sebenarnya sebelum penubuhan INC lagi,

telah wujud persatuan-persatuan politik tempatan di Bombay dan Bengal. Semua ini menjadi

nadi kepada penubuhan Kongres Kebangsaan India (INC). Misalnya Pertubuhan India British di

Bombay telah ditubuhkan pada tahun 1851 oleh Rajendra Pal Mitra dan Ram Gopal Ghosh dan

buat kali pertamanya pada tahun 1853, pertubuhan ini telah mendapat tempat sebelum keputusan

Parlimen British mengenai penglibatan orang-orang India dalam kerajaan. Manakala, penubuhan

Pertubuhan Bombay oleh pengasasnya yang aktif, siswazah Elphinstone dan Dadabhai Naoroji

yang dihidupkan semula pada tahun 1867 telah menarik minat para siswazah muda dan peguam

seperti Bhandarkar, Ranade, Mehta da Tyabji. Mereka juga menyertai Pertubuhan India Timur,

cawangan Bombay yang ditubuhkan oleh Dadabhai pada tahun 1869. Pada tahun 1870, terdapat

pertubuhan politik di Poona iaitu Sabha Sarvajanik yang telah berjaya menjadi anggota komuniti


8/15

Mahratta. Pada tahun 1865 pula di London telah ditubuhkan Persatuan India London (PIL)

yang ditunjangi oleh pelajar India yang menuntut di London seperti Badarudin Tyabji,

Manmohan Ghose, Pheozeshah Mehta dan Dadabhai Naoroji yang kemudiannya menjadi tulang

belakang INC. Cawangan PIL ini turut ditubuhkan di bandar-bandar utama di India. Selain itu

terdapat beberapa pertubuhan politik yang lain seperti Persatuan India di Bengal, Persatuan

Bumiputera Madras, dan Persatuan Rakyat Madras. Pada tahun 1883, satu persidangan

peringkat kebangsaan yang mengumpulkan semua persatuan yang ada di India telah diadakan di

Calcutta dan pada tahun 1885 di Bombay telah ditubuhkan INC iaitu India National Congress.

3.2.1 Kongres Kebangsaan India (INC)

Penubuhan Kongres India ini juga adalah disebabkan sikap diskriminasi British terhadap

penduduk India, misalnya rakyat India yang berpendidikan Barat tidak diberikan jawatan dalam

perkhidmatan kerajaan. Calon yang dikira layak hanya diberikan jawatan rendah dan tidak

dinaikkan pangkat. Oleh itu, golongan terpelajar India mendapati British telah menganiayai

anak-anak orang India dan perasaan tidak puas hati inilah yang menyebabkan Surendra Nath

Banerjee menubuhkan Persatuan India pada tahun 1876. Objektifnya adalah untuk menyatukan

seluruh penduduk India dan membincangkan masalah-masalah perkhidmatan awam. Pada tahun

1885, persatuan ini ditukar nama kepada Parti Kongres India. Kesemua persatuan dan

pertubuhan ketika itu bergabung menjadi Kongres Kebangsaan India. Ketika itu Presiden

pertama Kongres Kebangsaan India ini ialah seorang tokoh beragama Hindu-Kristian iaitu W.C.

Banerjea, kedua ialah orang Parsi iaitu Dadabhai Naoroji, ketiga ialah seorang muslim bernama

Tyabji, dan kempat dan kelima adalah orang Inggeris masing-masing bernama George Yule dan

Wedderburn. Pada tahun 1885, semua golongan elit yang berpendidikan dari seluruh India


9/15

bertemu di Bombay untuk berbincang mengenai tekanan yang dihadapi dalam perkhidmatan

kerajaan. Mereka inilah yang menggelarkan diri mereka sebagai ahli Kongres Kebangsaan India.

Penganjur utama Kongres ini termasuklah Allan Octavian Hume, seorang pesara pegawai British

yang menyokong permintaan orang India yang berpendidikan, seorang peguam Bombay iaitu

Pherozeshah Mehta, dan juga Surendranath Banerjee. Kongres ini semakin lantang mengkritik

dasar-dasar kerajaan dan menuntut pelbagai pembaharuan seperti perluasan asas kerajaan agar

rakyat tempatan mendapat bahagian yang hak dan sah dalam pentadbiran dan penambahan

pengambilan orang tempatan untuk mengisi jawatan tinggi berasaskan kelayakan.

Walaubagaimanapun kerajaan British di India melihat INC sebagai microscopic minority yang

tidak perlu diberi perhatian berat dan berikutan ini INC mula hilang kepercayaan terhadap

pentadbiran British di India.Kongres Kebangsaan (INC) dipimpin oleh Mahatma Gandhi dari

tahun 1920 hingga tahun 1939. Parti ini telah menjadi satu-satunya parti politik yang terpengaruh

di India. Mahatma Gandhi telah berjaya menukar INC dari sebuah parti bersifat elit kepada

sebuah gerakan massa yang penting yang mewakili pelbagai kelompok masyarakat dari kelas

bawahan hingga kelas atasan.

Gandhi yang lebih menekankan penentangan secara lembut dan sederhana telah menyarankan

agar tindakan pemulauan terhadap barangan Eropah dan buatan British dilakukan. Sebagai

gantinya, beliau menyarankan agar masyarakat tempatan kembali kepada kehidupan sederhana,

menggunakan barangan buatan India, memasuki sekolah-sekolah India dan sebagainya. Gesaan

dan tindakan yang dilakukan oleh Mahatma Gandhi dan INC tidak disenangi British hingga

menyebabkan ribuan orang ditangkap. Sehingga tahun 1930-an, suasana tidak menentu berlaku

dalam arena politik India. Pertelingkahan antara Hindu dengan Islam semakin buruk sejak tahun

1922 apabila berlaku rusuhan Moplah di Malabar. Pertelingkahan itu secara disedari atau tidak


10/15

telah membawa persaingan antara dua parti terbesar masa itu, iaitu Kongres Kebangsaan India

dan Liga Muslim. Dalam masa yang sama, INC berhadapan dengan masalah dalaman. Hal ini

berlaku dalam bentuk persaingan antara golongan sayap kanan yang bersifat liberal dengan

golongan sayap kiri yang dianggap lebih radikal dan memegang faham sosialisme dan

komunisme. Kongres juga didapati kurang tegas dalam mengambil keputusan dan tindakan dan

hal ini mengakibatkan Kaum Muslim keluar dari Kongres pada tahun 1906 dan membentuk Liga

Muslim.

3.2.2Persatuan Liga Muslim 1906

Penubuhan Liga Islam di India pada 1906 adalah atas dasar keinsafan orang Islam akan

kepentingan mereka dan digalakkan lagi dengan penekanan Hinduisme dalam Kongres India

serta pertikaian kaum Hindu-Islam. Sebelum itu, orang Islam tidak menggunakan peluang-

peluang pendidikan Barat yang dikatakan bertentangan dengan ajaran Islam dan tidak ramai yang

berpendidikan Barat untuk mengisi kekosongan dalam jawatan-jawatan kerajaan dan profesion

moden. Faktor ini juga telah menjadi punca Kongres Kebangsaan India tidak diterima oleh

sebahagian orang Islam. Sebelum itu, orang Islam tidak mempunyai parti untuk bersatu. Hanya

Kongres India sahaja tempat mereka mengadu nasib. Namun, jumlah mereka untuk menyertai

Kongres India tidaklah ramai iaitu kira-kira 17 orang sahaja daripada 756 ahli kongres India pada

tahun 1905. Oleh itu, Nawab Salimullah Khan menubuhkan Liga Islam di Dacca. Pemimpin Liga

Muslim yang terkenal ketika itu adalah Muhammad Ali Jinah dan Liquat Ali Khan.

3.3 Kemunculan Golongan Elit Berpendidikan

Kepentingan sistem pendidikan Inggeris bukan sahaja melibatkan bidang sosial tetapi juga telah

memberi kesan kepada bidang politik iaitu lahirnya golongan elit. Faktor pendidikan merupakan

faktor utama dalam perkembangan politik di India dan merupakan titik permulaan lahirnya


11/15

rakyat India yang berpendidikan Barat. Kebanyakan rakyat India yang berpendidikan Barat

adalah terdiri daripada golongan elit yang berasal daripada kasta tinggi seperti Brahmin dan

mereka mampu untuk melanjutkan pelajaran. Selain itu, golongan pemerintah dan pembesar

merupakan golongan elit tradisional India. Namun begitu, kemunculan golongan elit baru

berlaku apabila mereka menerima pendidikan Inggeris. Kebanyakan golongan elit ini

mempunyai kedudukan yang tinggi dalam hierarki sosial masyarakat India. Golongan elit ini

menjadi pemimpin kepada gerakan politik di India dan mereka telah bertembung dengan idea

kebebasan individu, hak asasi manusia, liberalisme, demokrasi, persaudaraan, sosialisme dan

komunisme.

3.3.1 Raj Ram Mohan Roy

Raj Ram Mohan Roy dilahirkan di bandar Hungli di Barat Bengal. Beliau dikenali sebagai Bapa

Pemodenan India atau Bapa Pemulihan India merupakan pengasas kepada pertubuhan Brahmo

Samaj. Raja Ram Mohan Roy berasal daripada kasta Brahmin yang juga merupakan golongan

atasan di India.Beliau menerima pendidikan Parsi dan Sanskrit sebelum beliau menerima

pendidikan Inggeris. Ideologi atau pemikiran yang dibawa oleh Raja Ram Mohan Roy telah

membawa perubahan besar kepada masyarakat India pada sekitar abad ke-19. Hal ini adalah

kerana, beliau banyak terlibat dalam gerakan sosial dan keagamaan. Raja Ram Mohan Roy telah

melihat sistem agama sebagai salah satu elemen untuk mengubah masyarakat India. Oleh itu,

beliau telah mencetuskan kontroversi di India kerana beliau telah menentang adat tradisional

India iaitu adat sutte. Hal ini secara langsung telah mendapat tentangan kuat daripada pengikut

agama Hindu ortodoks. Raja Ram Mohan Roy menentang adat sutte kerana adat tersebut tidak

perikemanusiaan dan menindas kaum wanita.


12/15

Buktinya pada tahun 1818, beliau telah mengesyorkan dan menyokong penghapusan sistem ini

dan isu ini telah menjadi isu hangat dalam pendebatan antara golongan intelektual di Calcutta.

Beliau juga banyak membela hak dan nasib wanita. Antaranya pendidikan yang perlu diberi

sama rata kepada kaum wanita dan isu perkahwinan semula bagi balu atau janda. Selain itu, isu

perkahwinan semula wanita telah mendapat perhatian dan telah menjadi topik perbincangan

utama di sekitar Bombay, Bengal dan Madras menerusi liputan akhbar. Oleh itu, jelas kita dapat

lihat bahawa corak pemikiran beliau telah terpengaruh hasil pendidikan Inggeris yang

diterimanya. Beliau berpandangan bahawa segala amalan adat tradisi masyarakat India yang

melanggar hak asasi manusia perlu dihapuskan dan pengaruh luar yang tidak bertentangan

dengan kesucian agama Hindu perlu diterima oleh masyarakat India. Beliau lebih berfikiran

terbuka kesan daripada hasil pendidikan Barat. Menurutnya, sistem pendidikan merupakan titik

permulaan nasionalisme dan beliau menyeru agar masyarakat India lebih berfikiran terbuka dan

tidak terikat dengan adat.

3.3.3 Har Dayal

Selain itu, antara golongan intelektual yang juga terdiri daripada golongan elit ialah Har Dayal.

Beliau adalah tokoh penting dalam menyebarkan semangat nasionalisme di India. Beliau

dilahirkan pada tahun 1884. Beliau berasal daripada keluarga yang kaya. Oleh itu, beliau telah

melanjutkan pelajaran ke luar negara. Har Dayal telah mendapat pendidikan di kolej kerajaan

iaitu kolej Lahore (Universiti Punjab) dan mendapat biasiswa kerajaan untuk melanjutkan

pelajaran ke Sts John College di Oxford. Justeru, hasil pendidikan Barat beliau telah terdedah

dengan ideologi atau pemikiran mengikut Barat yang lebih terbuka dan terdedah dengan idea

demokrasi dan reformasi. Beliau telah menjadi penyokong kuat pergerakan revolusi di India.


13/15

Pada tahun 1907, beliau telah melepaskan biasiswanya dan kembali pulang ke India untuk

memperjuangkan dan meransang kebangkitan masyarakat India agar menentang British.

Walau bagaimanapun, kerajaan ketika itu, British telah menggagalkan aktivitinya. Oleh itu,

beliau telah pergi ke Eropah seperti Perancis dan Jerman untuk melihat dan cuba untuk

menyebarkan propaganda anti British dan beliau menyanjungi Barat daripada aspek sains dan

politiknya. Hal ini adalah kerana, Har Dayal menganggap kedua-dua aspek tersebut adalah kunci

untuk berjaya dalam revolusi menentang British. Pada tahun 1913, beliau telah menubuhkan

Parti Gadar untuk menentang British. Parti Gadar tersebut telah menyebarkan pengaruhnya

kepada golongan imigran dan golongan nasionalisme. Beliau juga telah menyebarkan pengaruh

semangat nasionalisme menerusi akhbar iaitu Bande Mataram (Lapangan Tanah Air). Selain

daripada Har Dayal, Taraknath Das dan Pandura Khankoje juga merupakan golongan

intetelektual yang lahir daripada hasil pendidikan Barat yang membawa semangat nasionalisme

di India.

3.3.4 Taraknath Das

Selain itu, Taraknath Das juga merupakan salah seorang golongan intelektual yang

membangkitkan semangat nasionalisme di India. Beliau dilahirkan 15 Jun 1884 di Majhipara

iaitu berdekatan dengan Calcutta. Beliau telah mula meminati gerakan nasionalisme sejak

daripada kecil lagi. Oleh itu, beliau sejak kecil telah menjadi perisik revolusi di Calcutta dan

mula mengetahui rahsia propaganda untuk menentang kerajaan British. Walau bagaimanapun,

beliau telah meninggalkan kolej selepas dua tahun mengelolakan pertubuhan yang dijalankan

secara rahsia di Bengal. Pada tahun 1905, beliau telah meninggalkan India dan melanjutkan

pelajaran ke Jepun di Universiti Tokyo. Beliau juga telah melanjutkan pelajaran ke luar negara


14/15

seperti Amerika Syarikat, Kanada, Jerman dan China. Beliau telah melanjutkan pelajaran di

Universiti California di Amerika Syarikat.

Hasil pendidikan Barat, beliau telah mula terpengaruh dengan idea-idea yang dibawa oleh Barat.

Beliau telah menyebarkan semangat nasionalisme di Universiti California di Berkeley. Beliau

juga telah menubuhkan persatuan masyarakat India dan buruh di sana. Beliau mula menyebarkan

idea nasionalisme beliau menerusi akhbar seperti Free Hindustani. Taraknath Das juga telah

menubuhkan persatuan bersatu India di Seattle dan Vancouver sebagai tempat untuk masyarakat

India yang tinggal di luar negara untuk mengadakan perbincangan dan lain-lain. Masyarakat

India yang terlibat adalah terdiri daripada kalangan pelajar dan imigran. Beliau juga turut aktif

menulis artikel untuk menyedarkan masyarakat India untuk bangun menentang British.

Contohnya ialah beliau telah menulis artikel di majalah Hindustani Student dan Gadar. Beliau

juga telah terpengaruh dengan propaganda Asia untuk Asia apabila menghadiri persidangan

Pan Asiatic League. Justeru, secara langsung telah mendorong beliau menuntut India agar bebas

daripada jajahan British.

4.0 Kesimpulan

Sistem pendidikan Inggeris yang dibawa oleh pihak British telah memberi perubahan besar

kepada institusi sosial dan politik di India. Masyarakat India juga telah mengalami transformasi

yang besar apabila terdapat segelintir masyarakat India yang menerima pendidikan Inggeris dan

secara langsung golongan ini memainkan peranan yang sangat penting dalam membebaskan

India daripada jajahan British. Aspek kebudayaan seperti adat resam masyarakat tradisional India

juga dihapuskan oleh golongan elit atau golongan pemimpin parti gerakan politik selaras untuk

menyatukan golongan India yang sebelum ini sangat terikat dengan kedudukan kasta masing-

masing. Bahasa dan kesusasteraan juga telah mengalami perubahan ketara kesan daripada sistem


15/15

pendidikan Inggeris. Selain itu, kesan daripada pengenalan sistem pendidikan Inggeris tidak

hilang walaupun India telah merdeka. Hal ini demikian kerana, kesan daripada perubahan sistem

pendidikan tersebut kekal hingga sekarang. Contohnya dapat dilihat dari segi bahasa pertuturan

mereka, kebanyakan penduduk India yang tinggal di bandar-bandar besar fasih berbahasa

Inggeris.

pendidkan inggeris di india

Documents