tutorial 3.3

1 http://notappismpsejarah.blogspot.com/

Persamaan dan Perbezaan Akta Pelajaran 1961 Dengan Akta Pendidikan

1996 oleh MOHD YAZID YUSOFF, MOHD NOOR MOHD ZAIN DAN

IDRIS OMAR, Program Sarjana Sains (Pengurusan Pendidikan) Universiti

Utara Malaysia

25/01/2002 11:27 a.m.

ISI KANDUNGAN:

Pengenalan:

Laporan Razak

Laporan Rahman Talib (1960) /Akta Pelajaran 1961

Laporan Hussein Onn (1971)

Laporan Mahathir (1985)

Akta Pendidikan 1996

Perbezaan Dan Persamaan Antara Akta Pendidikan 1996 Dengan Akta Pelajaran 1961

1. Landasan dan wawasan

2. Sistem Pendidikan Kebangsaan di semua peringkat

3. Kedudukan Bahasa Kebangsaan

4. Kurikulum kebangsaan

5. Peperiksaan Awam

6. Bahasa Kebangsaan Sebagai Mata Pelajaran Wajib

7. Pengajaran Bahasa Cina dan Bahasa Tamil

8. Bahasa Kaum Asli

9. Kategori Sekolah

10. Menubuh dan meyenggara tadika

11. Kurikulum untuk Tadika

12. Tempoh Pendidikan Rendah

13. Pendidikan Lepas Menengah

14. Politeknik Boleh Mengadakan Kerjasama

15. Pendidikan Khas

16. Maktab Perguruan

17. Pengajaran Agama Islam

18. Larangan tentang Pengendalian Peperiksaan

19. Lembaga Pengelola

20. Program "Twinning" dan "Lingkage"

21. Kuasa Untuk menyiasat

Hubungan Akta Pendidikan 1996 Dengan Pekembangan Sejarah Negara

Komen Terhadap Akta Pendidikan 1996

Pengenalan:


Akta Pendidikan Pendidikan 1996 adalah merupakan lanjutan dan pembaharuan dari Akta Pelajaran 1961.

Tujuan Akta Pendidikan 1996 ini ialah ke arah memantapkan sistem pendidikan kebangasaan untuk generasi

akan datang sejajar dengan kehendak dan cita-cita negara untuk menjadikan Malaysia sebagai pusat

kecemerlangan pendidikan yang bermutu tinggi dan bertaraf dunia. Walaupun Akta Pendidikan 1996 merupakan

perundangan yang baru, ia menampilkan kesinambungan kepada hasrat dan dasar pendidikan yang sedia ada.

Ia berpaksi kepada perakuan-perakuan utama Penyata Razak 1956 yang menjadi asas dasar pendidikan

kebangsaan selama ini. Akta baru ini juga banyak mengekalkan peruntukan yang masih relevan daripada Akta

Pelajaran 1961. Tujuan menggubalkan undang-undang ini (Akta Pendidikan 1996) ialah untuk memperluaskan

skop dan memperkenalkan perundangan mengenai pendidikan.

Sambil mengambilkira aspirasi semua kaum di dalam masyarakat majmuk di Malaysia, Akta Pendidikan 1996

memperkenalkan banyak peruntukan perundagan (Legislative provision) baru untuk menangani cabaran

pendidikan menjelang abad ke-21 dan memenuhi kehendak atau hasrat Wawasan 2020. Dalam pada itu juga,

beberapa peruntukan Akta Pelajaran 1961 yang tidak relevan telah digugurkan.

Telah dikatakan bahawa Laporan Razak boleh dianggap sebagai batu asas bagi perkembangan sistem

pendidikan kebangsaan yang telah digunakan. Ciri-ciri penting dalam pendidikan kebangsaan itu ialah:

Hasrat untuk membentuk satu sistem pendidikan kebangsaan bagi semua kaum.

Untuk menjadikan bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar utama .

Untuk menjadi kurikulum yang berorientasikan kepada alam keliling tanah air dengan mewujudkan sukatan

pelajaran yang sama isi kandungannya.

Untuk memperkukuhkan sistem pendidikan kebangsaan bagi semua pelajar di negara ini.

Laporan Razak

Laporan Razak (Penyata Razak) mempunyai 17 cadangan dengan mengambilkira matlamat akhirnya membentuk

satu sistem pendidikan kebangsaan. Di antara perkara yang diperkatakan ialah:

1. Semua sekolah di tanah air mempunyai sukatan yang sama

2. Bahasa Melayu dijadikan bahasa Kebangsaan dan menjadi bahasa pengantar

utama.

3. Bahasa Melayu dan bahasa Inggeris diwajibkan bagi semua sekolah rendah dan

menengah.

4. Bagi sekolah jenis kebangsaan, bahasa Inggeris, Cina dan Tamil

menjadi bahasa pengantar.

5. Sekolah-sekolah rendah ditukar kepada sekolah kebangsaan dan


bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar utama.

6. Penubuhan satu jenis sekolah sahaja yang terbuka kepada semua kaum.

7. Guru-guru sekolah rendah dan menengah adalah bekelayakan.

8. Sistem pendidikan sekolah menengah adalah Sekolah Menengah Rendah (SMR),

Sekolah Menengah Atas (SMA) dan Pra Universiti.

9. Semua guru diletakkan di bawah satu perkhidmatan profesional dan Jemaah Nazir

Persekutuan ditubuhkan.

Selepas daripada Penyata Razak ini maka telah disesuaikan lagi sistem pendidikan kita ini oleh Abdul

Rahman Talib yang dikenali sebagai Laporan Talib (1960) yang seterusnya menjadi Akta Pelajaran

1961.

Laporan Rahman Talib (1960) /Akta Pelajaran 1961

Di antara beberapa perubahan dan pindaan yang dibuat dari Laporan Razak yang dikenali dengan Laporan

Rahman Talib ialah:

1. Pelajaran di sekolah rendah adalah percuma

2. Sekolah rendah menjadi sekolah kebangsaan dan jenis kebangsaan.

3. Sekolah pelajaran lanjutan merupakan persekolahan hingga umur 15 tahun.

4. Murid naik darjah secara otomatik

5. Pelajaran agama Islam bagi murid-murid hendaklah sekurang-kurannya 15 orang.

6. Pendidikan akhlak dititikberatkan.

Selepas itu Sistem Pendidikan Anika Jurusan ditubuhkan pada 1965 bagi Sekolah Menengah Rendah

menggantikan Sistem Pelajaran Lanjutan yang dihapuskan. Mata pelajaran aneka jurusan di sekolah menengah

pada waktu itu ialah Seni Perusahaan, Sains Rumah tangga, Sains Pertanian dan Perdagangan.

Walaupun hasrat dan tujuan Akta Pendidikan 1961 ini untuk menyatukan kaum yang ada di Malaysia ini, tetapi

secara praktikalnya, sukar untuk mencapai matlamat itu memandangkan pola tempat tinggal yang berlainan.

Misalnya orang Melayu tinggal di kampung-kampung dan pinggir pantai, kaum Cina tiggal di kawasan

perlombongan dan kaum India di kawasan ladang-ladang getah. Dengan ini tentulah amat sukar untuk

menyatukan mereka.

Selepas dari Laporan Rahman Talib 1960, muncul pula laporan-laporan seperti Laporan Hussein Onn (1971) dan

Laporan Mahathir 1976. Kedua-dua Laporan ini adalah untuk mengkaji semula Dasar Pendidikan Negara yang

sebelumnya berdasarkan Laporan Razak dan Laporan Rahman Talib.

Laporan Hussein Onn (1971)

Jawatankuasa laporan ini diketuai oleh Hussein Onn yang menjadi Mentei Pelajaran ketika itu.Tujuan utama

Laporan ini selain dari untuk mengkaji semula Dasar Pendidikan Negara ketika itu, juga adalah untuk

menyediakan pendidikan dasar bagi semua kanak-kanak dalam lingkungan umur bersekolah. Ini dapat

ditampung dalam sekolah-sekolah aliran Melayu, Inggeris, Cina dan Tamil.


Ketika itu, di sekolah-sekola kerajaan dan bantuan kerajaan masih dijalankan dalam dua bahasa, iaitu bahasa

Inggeris dan bahasa Melayu. Menurut laporan ini:

"Sistem pendidikan kebangsaan direkabentuk untuk memenuhi keperluan negara dan mempertingkatkan

pembangunan budaya, sosial. Ekonomi dan politik. Jadi mulai 1968 bahasa Melayu telah mula menggantikan

bahasa Inggeris secara berperingkat-peringkat sebagai baasa pengantar di sekolah-sekolah aliran Inggeris.

(Laporan Hussein Onn, 1971)

Walaupun kedudukan bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar utama sistem pendidikan negara, namun

kedudukan bahasa Inggeris sebagai bahasa kedua turut dipelihara. Ini di atas rasa kesedaran bahawa bahasa

Inggeris sebagai bahasa antarabangsa yang amat penting dan penguasaan bahasa itu boleh mempetingkatkan

pembangunan negara.

Bahasa Inggeris adalah diwajibkan di semua sekolahh kerana kepentingannya dalam pendidikan tinggi ddan

perdagangan dan juga hal- ehwal antarabangsa. Peringkat penguasaan bahasa Inggeris yang tinggi menjadi

sasaran sistem pendidikan. Masa mengajar bahasa Inggeris ditambah dan guru-guru diberi latihan untuk hasil

yang baik. Bahasa Inggeris terus menjadi bahasa kedua.

(Laporan Hussein Onn, 1971)

Laporan Mahathir (1985)

Pada bulan september 1974, kerajaan telah menubuhkan satu Jawatankuasa Kabinet yang dipengerusikan oleh

Menteri Pelajaran dan Timbalan Perdana Menteri, Dr, Mahathir Mohamad. Laporan ini bertujuan:

Untuk mengkaji semula matlamat-matlamat dan keberkesanan sistem pendidikan yang diamalkan sekarang,

dengan tujuan memastikan keperluan tenaga manusia negara dipenuhi dalam jangka pendek dan jangka panjang

di samping untuk memastikan sistem pendidikan ini memenuhi matlamat negara untuk melahirkan masyarakat

yang bersatu, berdisiplin dan terlatih.

(Laporan Mahathir, 1976)

Tujuan laporan ini adalah sama dengan apa yang didapati dalam laporan Husein Onn. Matlamat utama tidak lain

dan tidak bukan untuk menyatupadukan rakyat seperti yang terdapat dalam Akta Pendidikan 1961. Sebagai

langkah utama alat perpaduan ialah pendidikan. Input penting dalam pendidikan ini ialah bahasa. Oleh itu aspek

bahasa telah menjadi penekanan. Dalam Laporan ini matlamat pendidikan bahasa Malaysia (Bahasa Melayu)

sebagai bahasa ilmu, bahasa komunikasi utama dan bahasa untuk menyatukan rakyat haruslah lengkap dan

jelas supaya guru-guru mendapat gambaran yang sebenar sebagai panduan pengajaran harian mereka.

Dalam laporan ini kursus bahasa Malaysia dalam perkhidmatan kepada guru-guru harus dikaji semula dan

penilaian terhadap keupayaan mereka yang telah mengikuti kursus tersebut harus dijalankan secepat mungkin.

Kedudukan bahasa Inggeris sebagai bahasa kedua tetap dijamin. Ada dua tujuan bahasa Inggeris diajar

diinstitusi pendidikan pada waktu itu:

Untuk membolehkan murid-murid menggunakan bahasa tersebut dalam kerja dan aktivitinya.


Untuk meningkatkan kemahiran dan pengetahuan mereka untuk digunakan bagi tujuan pendidikan tinggi.

Akta Pendidikan 1996

Falsafah Pendidikan Negara dijadikan landasan Akta Pendidikan Kebangsaan yang digubal setelah

mengambilkira pandangan dan aspirasi semua pihak.

Dalam Akta Pendidikan, konsep sistem pendidikan kebangsaan dimantapkan dengan meliputi semua peringkat

persekolahan dari peringkat pra sekolah hingga ke peringkat pendidikan tinggi, dan meliputi semua kategori

sekolah, iaitu sekolah kerajaan , sekolah bantuan kerajaan dan sekolah swasta.

Kedudukan Bahasa kebangsaan diperkukuhkan dengan memperuntukkannya sebagai bahasa pengantar utama

dalam sistem pendidikan kebangsaan. Ini diperkuatkan lagi dengan menjadikan bahasa tersebut sebagai mata

pelajaran yang wajib diajar di semua sekolah dan institusi pendidikan.

Kurikulum semua jenis dan kategori sekolah akan selaras dengan kehendak negara apabila Kurikulum

Kebangsaan, yang diperuntukkan dalam Akta Pendididkan 1996 wajib diguna oleh semua pihak.

Murid-murid dari semua jenis dan kategori sekolah akan disediakan untuk mengambil peperiksaan yang

ditetapkan oleh kerajaan dan oleh itu akan memudahkan kita menggunakan penilaian atau pengukuran yang

sama tentang pencapaian murid-murid dari sekolah-sekolah di negara kita.

Pendidikan Islam akan diperluaskan utnuk meliputi murid-murid Islam di semua kategori sekolah termasuk

sekolah swasta dan diperkukuhkan dengan menjadi pelajaran tersebut sebagai salah satu daripada pelajaran

teras di sekolah-sekolah.

Dengan adanya peruntukan yang membolehkan Menteri Pendidikan menubuhkan dan menyenggara tadika,

maka dari keluarga yang kurang berada di bandar-bandar, akan berpeluang mendapat pendidikan prasekolah

yang menjadi asas yang baik bagi memulakan pendidikan rendah.

Mutu Program pendidikan di semua tadika juga akan dapat dipertingkatkan kerana tadika-tadika ini akan

diwajibkan menggunakan Garis Panduan Kurikulum Prasekolah yang dikeluarkan oleh Kementerian Pendidikan.

Sejajar dengan penumpuan terhadap usaha membudayakan pendidikan sains dan teknologi, pendidikan teknik

akan dipertingkatkan di sekolah menengah teknik dan politeknik. Akta Pendidikan 1996 memudahkan sekolah

vokasional ditukartarafkan ke sekolah teknik, manakala politeknik boleh mengadakan program kerjasama dengan

mana-mana institusi, perbadanan atau organisasi perindustrian untuk mengendalikan kursus teknik atau

vokasional atau program latihan, termasuk program pertukaran. Politeknik juga boleh mengadakan program

bekembar bagi kursus peringkat diploma dan ijazah dengan institusi-institusi pendidikan tinggi, sama ada dalam

negeri atau luar negeri.

Pendidikan guru akan dapat diperkukuhkan dengan adanya peruntukan yang membolehkan Kementerian

Pendidikan mengadakan progam pendidikan guru bukan sahaja di peringkat sijil, tetapi juga di peringkat diploma

dan ijazah, iaitu secara berkembar.


Pendidikan swasta akan dapat berkembang secara lebih sistematik dengan adanya peruntukan yang spesifik

bagi mengawal taraf pendidikan dan perjalanan institusi-institusi tersebut. Dalam pada itu, institusi pendidikan

swasta juga boleh dikehendaki mengadakan pengajaran Bahasa Kebangsaan, Pengajian Malaysia dan

Pendidikan Islam atau Moral untuk memupuk semangat cintakan negara dan nilai-nilai murni.

Pendidikan khas akan diberi perhatian yang lebih dengan adanya peruntukan yang cukup bagi pendidikan

tersebut.

Menyedari bahawa Malaysia adalah sebuah negara berbilang kaum, dan berdasarkan pemuafakatan politik yang

telah dibuat oleh pemimpin-pemimpin negara yang dahulu, Akta Pendidikan 1996 mengambilkira kepentingan

semua kaum dengan cara mengekalkan status quo sekolah rendah jenis kebangsaan dan juga 60 buah sekolah

Cina swasta. Di samping itu Unified Examination yang diambil oleh sekolah-sekolah ini serta lembaga pengelola

sekolah conforming dan sekolah mission dikekalkan.

Akta Pendidikan 1996 juga turut memperuntukkan pengajaran bahasa suku kaum di negara ini sekiranya didapati

munasabah dan praktik diadakan. Kelas-kelas agama seperti bible classes tidak diperlukan mendaftar di bawah

Akta Pendidikan 1996.

Perbezaan Dan Persamaan Antara Akta Pendidikan 1996 Dengan Akta Pelajaran 1961

1.Landasan dan wawasan

Di dalam Akta Pendidikan 1996 dengan jelas memberitahu kepada kita bahawa dasar pendidikan adalah

berlandaskan kepada hasrat wawasan 2020 dan Falsafah Pendidikan Negara. Ini dijelaskan seperti berikut:

DAN BAHAWASANYA tujuan pendidikan adalah untuk membolehkan masyarakat Malaysia menguasai ilmu,

kemahiran dan nilai murni yang diperlukan dalam dunia yang berdaya saing tinggi serta bersifat global, kesan

daripada perkembangan pesat sains, teknologi dan maklumat.

DAN BAHAWASANYA pendidikan mempuunyai peranan penting dalam menjayakan wawasan negara demi

utnuk mencapai taraf negara maju sepenuhnya dari segi kemajuan ekonomi, keadilan sosial, dan kekuatan

rohani, moral dan etika, ke arah mewujudkan suatu masyarakat yang bersatupadu, demokratik, liberal dan

dinamik.

DAN BAHAWASANYA Dasar Pendidikan Kebangsaan adalah berlandaskan Falsafah Pendidikan Kebangsaan

yang dizahirkan seperti berikut:

"Pendidikan di Malaysia adalah suatu usaha berterusan ke arah lebih memperkembangkan potensi individu

secara menyeluruh dan bersepadu untuk melahirkan insan yang seimbang dan harmonis dari segi intelek, rohani,

emosi dan jasmani berdasarkan kepercayaan kepada Tuhan. Usaha ini adalah untuk menzahirkan warganegara

Malaysia yang berilmu pengetahuan, berketerampilan, berkhlak mulia, bertanggungjawab dan berkeupayaan

mencapai kesejahteraan diri serta memberikan sumbangan terhadap keharmonian dan kemakmuran keluarga,

masyarakat dan negara." (Akta Pendidikan 1996)


Di dalam Akta Pelajaran 1961 kita dapati falsafahnya yang tidak tertulis dan tidak jelas. Yang kita dapati hanyalah

untuk menyatukan kaum di Malaysia selari dengan masyarkat yang berbilang kaum. Ini dapat dilihat dalam Dasar

Pelajaran Kebangsaan mengikut Laporan Razak yang menjadi asas kepada Akta Pelajaran 1961:

"Tujuan Dasar Pelajaran di dalam negeri ini ialahh bermaksud hendak menyatuukan budak-budak daripada

semua bangsa di dalam negeri ini dengan menggunakan bahasa kebangsaan sebagai bahasa pengantar yang

besar, walapun perkara ini tiada dapat dilaksanakan dengan serta-merta melainkan hendaklah diperbuat dengan

beransur-ansur."

(Penyata Razak, Perenggan 12)

Sistem Pendidikan Kebangsaan di semua peringkat

Seksyen 15 dan 16 dalam Akta Pendidikan 1996 telah memperjelaskan tentang Sistem Pendidikan Kebangsaan.

yang meliputi semua peringkat dan jenis sekolah atau institusi pendidikan kecuali sekolah ekspatriat.

"The National Education System shall comprise

pre-School education;

primary education;

secondary education;

post-secondary education; and

higher education,

but shall not include education in expatriate schools.

( Education Act 1996, sec.15)

"There shall be three categories of educational institutions in the National Education System , namely

government educational institutions;

government-aided educational isntitutions; and

private educational institutions.

(Educational Act 1996, sec. 16)

Manakala dalam Akta Pelajaran 1961 menyebut bahawa Sistem Pendidikan Kebangsaan hanyalah meliputi

sekolah atau institusi pendidikan kerajaan atau bantuan sahaja.


"For the purpose of this act, the stages of statutory education system shall be as follws:

primary education;

lower secondary education;

upper secondary education;

education in the educational institutions referred to in paragraph (a) to (d) o f section 25.

(Education Act 1961, Sec.19)

Kedudukan Bahasa Kebangsaan

Dalam hal ini kedua-dua akta telah dinyatakan. Dalam Akta Pandidikan 1996 dijelaskan dalam seksyen 17

tentang kedudukan Bahasa Kebangsaan sebagai bahasa pengantar utama di semua sekolah atau institusi

kecuali di Sekolah Jenis Kebangsaan atau lain-lain sekolah yang diberi pengecualian. Di sini soal bahasa telah

diperkukuhkan.

(1) The National language shall be the main medium of instruction in all educational institutions in the National

Education System except an national-type school established under section 28 or any other educational intitution

exempted by Minister from this section.

(Education Act 1996, Sec. 17)

Manakala dalam Akta Pelajaran 1961 Bahasa Kebangsaan adalah bahasa pengantar sekolah kebangsaan dan

sekolah menengah kebangsaan sahaja.

Kurikulum kebangsaan

Dalam Akta Pendidikan 1996, seksyen 18 memperuntukkan semua sekolah perlu mengikut kurikulum

kebangsaan melainkan yang dikecualikan. Sedangkan dalam Akta Pelajaran 1961, tiada langsung peruntukan.

" (1) The Minister shall prescribe a curriculum to be known as the National Curriculum which, subject to

subsection (3), shall be used by all schools in the National Education System."

(Education Ac 1996, Sec.18)

Peperiksaan Awam


Dalam seksyen 19 Akta Pendidikan 1996 telah memperuntukkan semua sekolah menyediakan murid untuk

peperiksaan awam, melainkan yang dikecualikan. Manakala dalam Akta Pelajaran 1961 pula tiada peruntukan

diberi.

"Every School shall prepare its pupils for examinations prescribed by or unfer this Act or any regulations made

under this Act unless otherwise exempted by or under this Act.


Bahasa Kebangsaan Sebagai Mata Pelajaran Wajib

Seksyen 17(2), Akta Pendidikan 1996 memperuntukkan Bahasa Kebangsaan sebagai mata pelajaran wajib di

semua sekolah.

(2) Where the main medium of instruction in an educational institution is other than the national language , the

national language shall be taught as a compulsory subject in the educational institution.


Manakala dalam Akta Pelajaran 1961, Bahasa kebangsaan adalah wajib bagi sekolah-sekolah yang dibiayai oleh

kerajaan dan bantuan kerajaan sahaja.

Pengajaran Bahasa Cina dan Bahasa Tamil

Dalam seksyen 2 Akta Pendidikan 1996 telah memperuntukkan pengajaran bahasa Cina dan Bahasa Tamil di

Sekolah Kebangsaan dan Sekolah Menengah Kebangsaan boleh diadakan dengam satu syarat : jika ada

permintaan 15 orang ibu bapa atau lebih. Dengan ini lebih mudah mengadakan kemudahan bagi pengajaran

bahasa Cina dan Bahasa Tamil.

Manakala Dalam Akta Pendidikan 1961, Bahasa Cina dan Bahasa Tamil boleh diajar dengan dua syarat:

1. ada permintaan dari 15 orang ibu bapa

2. jika didapati munasabah dan praktik.

Di sini menampakkan kepada kita bahawa Akta Pendidikan 1996 lebih mudah mengadakan kemudahan bagi

pengajaran Bahasa Cina dan Bahasa Tamil.

Bahasa Kaum Asli

Akta Pendidikan 1996 telah memperuntukkan pengajaran bahasa kaum asli dengan dua syarat:

1. jika ada permintaan dari 15 ibu bapa

2. jika didapati munasabah dan praktik


Melalui peruntukan ini , telah memberi pengiktirafan kepada

bahasa kaum Bumiputera untuk diperkembangakan.

Manakala dalam Akta Pelajaran 1961 tiada diperuntukkan.

(ii) the indigenous languages shall be made avaiable if it reasonale and practicable so to do and if the parents of

at least fifteen pupils in the school so request;


Kategori Sekolah

Seksyen 16 Akta Pendidikan 1996 memperuntukkan sekolah atau institusi pendidikan dibahagi kepada tiga

kategori : kerajaan, Bantuan kerajaan dan swasta. Manakala dalam Akta Pelajaran 1961 institusi pendidikan atau

sekolah dibahagikan secara tidak langsung kepada dua kategori iaitu bantuan penuh (termasuk kerajaan dan

bukan milik kerajaan) dan swasta.

Klasifikasi institusi pendidikan di bawah Akta Pendidikan 1996 lebih memudahkan pentadbiran khususnya

berkaitan dengan sekolah kerajaan dan bantuan kerajaan.

Menubuh dan meyenggara tadika

Dalam seksyen 21 Akta Pendidikan 1996, memberi kuasa kepada Menteri untuk menubuh dan menyenggara

tadika, sedangkan dalam Akta Pelajaran 1961 perkara ini tidak begitu jelas. Seksyen ini perlu untuk

membolehkan kementerian mengadakan kemudahan prasekolah kepada kanak-kanak khususnya masyarakat

luar bandar dan berpendapatan rendah.

"The Minister may subject to the provisions of this Act establish and maintain kindergartens"

(Education Act 1996, Sec. 21)

Kurikulum untuk Tadika

Dalam seksyen 22 Akta Pendidikan 1996 memperuntukkan garis panduan kurikulum untuk tadika bagi

menyelaraskan pendidikan di peringkat tersebut dan wajib digunakan oleh semuua tadika. Manakala dalam Akta

Pelajaran 1961, garis panduan ini tidak wajib digunakan bagi semua tadika.

Tempoh Pendidikan Rendah

Akta Pendidikan 1996 menyebut dengan jelas bahawa pendidikan rendah adalah antara 5 hingga 7 tahun (lihat

Seksyen 29). Dengan adanya peruntukan ini, dapat menampung keperluan murid cerdas, sederhana dan

lembab.


Dalam Akta Pelajaran 1961 tempoh pendidikan rendah adalah 6 tahun. Dalam akta ini tempohnya agak ketat.

"A national or national-type school established under this Act shall provide a course of primary education

designed for duration of six years but which may be completed within to seven years"


"national primary school", or Sekolah kebangsaan, means a fully-assited primary school

providing a six-year course of primary edducation appropriate for children between the ages of six and eleven

years;"


Pendidikan Lepas Menengah

Seksyen 33, Akta Pendidikan 1996, memperuntukkan pendidikan lepas menengah di Sekolah Menengah

Kebangsaan , kolej atau mana-mana institusi pendidikan lain. Melalui Seksyen ini boleh manampung dengan

jelas kelas tingkatan 6, kelas matrikulasi dan sebagainya. Dalam Akta Pelajaran 1961, tiada peruntukan yang

jelas tentang pendidikan lepas menengah.

Politeknik Boleh Mengadakan Kerjasama

Akta Pendidikan 1996 seksyen 37, membolehkan politeknik mengadakan program kerjasama dengan mana-

mana institusi, perbadanan atau organisasi perindustrian.Manakala seksyen 38 membolehkan politeknik

mengadakan kursus pengajian atau program latihan bersama peringkat sijil atau lain-lain kelayakan dengan

mana-mana universiti atau institusi pendidikan lain.

Seksyen 37 dan 38 ini amat diperlukan untuk memenuhi keperluan pembangunan tenaga manusia, berteraskan

matematik, sains dan teknologi serta informasi. Dengan ini wawasan 2020 akan menjadi kenyataan dan selaras

denga itu juga akan lahirnya sebagai sebuah negara maju setanding dengan negara-negara maju yang lain.

Tiada Peruntukan berkenaan dengan perkara ini dalam Akta Pelajaran 1961.

Pendidikan Khas

Selaras dengan sebuah negara yang mahu mewujudkan masyarakat penyayang, maka dalam Akta Pendidikan

1996 telah diperuntukkan dalam seksyen 40, yang membolehkan Menteri mengadakan pendidikan khas di

sekolah khas atau di mana-mana sekolah rendah atau menengah. Sedangkan dalam Akta Pelajaran 1961,

perkara ini tidak jelas.


Maktab Perguruan

Melalui seksyen 47 (1) , membolehkan maktab perguruan (maktab pendidikan) mengadakan kursus peringkat

ijazah, diploma atau sijil dan mengadakan program kerjasama dengan universiti atau institusi pendidikan tinggi

lain. Melalui seksyen ini, selaras dengan hasrat untuk mempertingkatkan kualiti tenaga pengajar, di sekolah-

sekolah. Khususnya hendak memupuk kepada pengeluaran guru-guru sains, matematik dan IT yang lebihh

banyak selaras dengan kehendak dan perkembangan negara dengan menubuhkan sekolah bestari dan

perkembangan teknologi maklumat yang menjadi sebahagian dari unsur kemajuan dan ketamadunan sesebuah

negara khususnya Malaysia.

Dalam Akta Pelajaran 1961, peruntukan mengenai pendidikan guru adalah terlalu umum.

Pengajaran Agama Islam

Dalam Seksyen 50, Akta Pendidikan 1996 , memperuntukkan supaya Pendidikan Islam wajib diajar di semua

sekolah termasuk sekolah swasta bila terdapat 5 atau lebih murid Islam. Ini amat penting untuk syiar dan nilai-

nilai murni yang sejagat.

Dalam Akta Pelajaran pula menyebut bahawa Pendidikan Islam diwajibkan apabila terdapat 15 orang atau lebih

murid di sekolah kerajaan dan bantuan kerajaan sahaja.

Larangan tentang Pengendalian Peperiksaan

Seksyen 69, Akta Pendidikan 1996 mengkehendaki semua pihak yang menganjurkan peperiksaan awam

mendapatkan kebenaran dari Pengarah Peperiksaa. Tujuan seksyen ini ialah untuk mengesan peperiksaan yang

dijalankan oleh pihak luar dan melindungi calon-calon dari tertipu dan mendapat sijil-sijil atau apa-apa anugerah

yang tidak diiktiraf oleh kerajaan.

Perkara yang berkaitan dengan sekyen ini tiada diperuntukkan dalam Akta Pelajaran 1961.

Lembaga Pengelola

Peruntukan dalam seksyen 62, Akta Pendidikan 1996 , membolehkan Lembaga pengelola sekolah kerajaan yang

tidak berfungsi lagi dimansuhkan kecuali bagi sekolah Jenis Kebangsaan dan sekolah-sekolah tertentu. Lembaga

Pengelola Sekolah Jenis Kebangsaan Cina Kerajaan dikekalkan atas permintaan mereka . Lembaga Pengelola

Sekolah Bantuan Kerajaan dan Sekolah Swasta memang dikekalkan kerana masih diperlukan.

Dalam Akta Pelajaran 1961, semua kategori sekolah termasuk sekolah kerajaan perlu menubuhkan lembaga

pengelola.

Program "Twinning" dan "Lingkage"

Dalam seksyen 77 Akta Pendidikan 1996 telah memperuntukkan bahawa isntitusi pendidikan swasta yang

menjalankan program "twinning" dan "lingkage" hendaklah mendapat kebenaran bertulis dari Menteri terlebih


dahulu. Tujuan seklsyen ini ialah untuk mengawal institusi-institusi pendidikan tinggi swasta yang sedang pesat

menjalankan program "twinning" dan lingkage", selain dari pada memudahkan ke arah Malaysia sebagai "Centre

of Education Excellence".

Dalam Akta Pelajaran 1961, tiada peruntukan tentang perkara ini.

Kuasa Untuk menyiasat

Seksyen 136 Akta Pendidikan 1996 memberi kuasa kepada Pendaftar untuk menyiasat, seksyen 137 kuasa

untuk masuk tanpa waran, seksyen 138 memulakan dan mejalankan pendakwaan serta kuasa untuk

mengkompaun kesalahan. Dalam ketiga-tiga seksyen ini, Ketua Pendaftar atau seorang pegawai awam yang

diberikuasa bagi maksud itu secara bertulis oleh Ketua Pendaftar atau seorang pegawai polis yang berpangkat

tidak rendah dari Inspektor mempunyai kuasa dalam ketiga-tiga perkara dalam ketiga-tiga sekyen tadi.

Seksyen-syeksen ini akan membolehkan Pendaftar Besar bertindak dengan lebih cepat dan berkesan terhadap

pihak-pihak yang melakukan kesalahan bagi mengawal kepentingan masyarakat pengguna.

Dalam Akta Pelajaran 1996, tiada peruntukan-peruntukan seperti ini. Ini adalah merupakan satu pembaharuan

untuk memudahkan penyiasatan dan tindakan diambil kepada mereka yang melanggari akta ini.

Hubungan Akta Pendidikan 1996 Dengan Pekembangan Sejarah Negara

Akta pendidikan 1996 merupakan satu kesinambungan dengan Akta Pendidikan 1961, sebagai sebuah Akta

untuk melihatkan negara yang memunyai masyarakat majmuk hidup bersatu padu di bawah satu bumbung

demokrasi melalui perlembagaan yang telah dibuat sebegitu rupa. Dalam suasana masyarakat majmuk yang

mempunyai "ethno-centristic" yang masyarakatnya mempunyai pelbagai agama, budaya dan fahaman "Cultural

pluralism" tentunya perkara yang berkaitan dengan perpaduan nasional perlu diambil perhatian dari semasa ke

semasa. Unutk mewujudkan proses pemasyarakatan ini, Pendidikan adalah merupakan satu kaedah terpenting.

Mendaulatkan satu bahasa sebagai bahasa kebangsaan untuk semua kaum adalah termasuk dalam ciri ini.

Sebagai sebuah negara yang mempunyai pelbagai bahasa dan kaum, adalah amat wajar bahasa Melayu telah

dipilih untuk menjadikan bahasa kebangsaan atau bahasa rasmi negara. Dalam soal ini sepanjang tempoh

negara kita merdeka sampai ke hari perkara ini amat diambil perhatian. Melalui Akta Pendidikan 1996 dengan

jelas telah menyentuh tentang perkara ini.

Kesan dari tinggalan penjajahan British dahulu merupakan amat payah untuk kita selesaikan, kerana masyarakat

Tanah Melayu pada waktu itu dibentuk dengan sengaja oleh British untuk kepentingan politik mereka. Dasar

pecah dan perintah yang dijalankan itu, menyebabkan pemimpin-pemimpin negara sampai sekarang terpaksa

memikirkan jalan tebaik untuk mencapai perpaduan. Dalam aspek ini, adalah diharapkan semoga melalui Akta

Pendidikan 1996 dapat membaiki dan memantapkan perpaduan semua kaum di negara kita.


Hasrat, perancangan dan strategi reformasi pendidikan yang terjelma melalui Penyata Razak dan Rahman Talib

dulu telah menampakkan kejayaan . Walaupun tidak sepenuhnya. Dengan cara menjadikan bahasa Melayu

sebagai bahasa perantaraan di sekolah-sekolah dengan jelas kepada kita hasrat kerajaan untuk menyetukan

kaum dengan menggunakan bahasa Melayu dan satu bentuk kurikulum yang sama.

Ekoran dari Akta Pendidikan 1961 telah lahirnya Universiti Kebangsaan Malaysia (1971) yang menjadi bahasa

Melayu sebagai bahasa pengantar. Hal ini telah menampakkan bahasa Melayu bukan sahaja untuk dijadikan

bahasa untuk pembinaan pemuafakatan tetapi juga sebagai bahasa ilmu. Menjelang tahun 1983, semua kursus

di institusi pengajian tinggi (sastera, Sains, Kejuruteraan, Perubatan , Undang-undang dan sebagainya)

dikehendaki diajar dalam bahasa Melayu kecuali beberapa kursus yang dilonggarkan penggunaan bahasa

pengantar itu. Hal ini kerana semua pelajar yang memasuki universiti-universiti selepas itu adalah daripada aliran

Melayu. Ini semua adalah wujud hasil dari kesinambungan dari Akta Pendidikan 1961 dan berdasarkan Laporan

Tun Hussein Onn (1971) .

Berikut adalah kronologi kedudukan bahasa Melayu sebagai bahasa di sekolah-sekolah:

1. Merupakan mata pelajaran wajib di sekolah rendah dan menengah. bahasa pengantar

darjah Satu

2. Semua sekolah Inggeris ditukar menjadi sekolah Rendah Kebangsaan

3. Bahasa pengantar tingkat 1

4. Bahasa pengantar tingkatan VI aliran sastera

5. Bahasa pengantar jurusan sastera tahun satu di universiti

6. Bahasa pengantar tingkatan VI aliran sains

7. Bahasa pengantar semua peringkat persekolahan

8. Bahasa pengantar semua kursus di universiti

Perkembangan pendidikan hendaklah sejajar dengan perkembangan negara. Lantaran itu masyarakat kian maju

sesuai dengan penggunaan sains dan teknologi. Malaysia sebagai sebuah negara baru tidak kecuali untuk

merebut peluang dan berjalan seiring dengan negara-negara lain. Maka satu pendekatan dalam pendidikan harus

diambil, dikaji dan dibina semula.

Sejarah negara telah berkembang ke era Sains dan tekonolgi.

Oleh itu pelajaran dan kurikulum pendidikan haruslah berkembang selari untuk memenuhi guna tenaga dan dan

melahirkan masyarakt yang berilmu pengatahuan. Beberapa buah sekolah yang bercorak teknik dan vokasional

telah ditubuhkan.

Kini negara telah mula melangkah ke tahap yang ketiga, dari dunia pertanian, dunia teknologi, kini zaman dunia

teknologi maklumat ( zaman global) yang memerlu kepakaran dan kecanggihan yang tersendiri. Oleh itu amat

sesuai dengan adanya peruntukan-peruntukan tertentu yang menyentuh berkenaan dengan insititusi yang

berbentuk teknik dan vokasional, kedudukan maktab perguruan, universiti dan sebagainya. Kesemuanya di

berikan peranan dan kuasa-kuasa tertentu untuk meningkatkan mutu pendidikan negara sesuai dengan hasrat

dan falasafah pendidikan negara kita.


Kini, Melalui Akta Pendidikan 1996, bukan lagi hanya mahu melihat dalam aspek perpaduan semata-mata tetapi

merupakan satu akta yang berupa agenda negara yang perlu ditunaikan kerana bukan sahaja ke arah memupuk

masyarakat bersatu padu, tetapi turut menjadikan masyarakat Malaysia sebagai masyarakat penyayang dan

berkahlak mulia. Lantaran itu wjudnya sekolah-sekolah khas seperti yang telah dinyatakan dalam akta tersebut.

Dengan memberi peruntukan-peruntukan tertentu terhadap institusi pendidikan kita, maka akan lahirlah

masyarkat yang serba maju dan serba boleh . Untuk pengisian agenda negara bukanlah mudah seperti yang

termaktub dalam Akta Pendidikan ini tetapi memerlukajian dari semasa ke semasa agar ia tetapi sesuai dan

mana-mana yang tidak sesuai dalam akta ini perlu diperbetulkan mengikut kesesuaian.

Komen Terhadap Akta Pendidikan 1996

Akta Pendidikan 1996 telah menampakkan secara jelas, hala tuju dan wawasan pendidikan kita , tidak seperti

Akta pelajaran 1961 yang jelas hanyalah untuk menyatupadukan kaum di Malaysia. Hal ini penting pada waktu itu

sebagai sebuah negara yang baru merdeka dan tugas utama untuk menjaga perpaduan kaum. Akta Pelajaran

1961 adalah sesuai pada waktu itu dan ia perlu diolah semula mengikut kehendak dan aspirasi pendidikan masa

kini. Lantaran itulah lahirnya Akta Pendidikan 1996 yang lebih canggih dan dapat mencapai cita-cita negara

sekarang, yang mahu menjadikan pendidikan sebagai asas pembangunan negara yang dilihat bukan sahaja

pembangunan dari segi material tetapi juga emosi dan jasmani serta intelektualisme individu.

Dengan adanya akta baru ini, maka hasrat dan cita cita negara untuk menjadi sebuah negara maju dan

berwawasan dapat dilaksanakan dengan lebih berkesan, dapat melahirkan tenaga kerja dan rakyat yang

mempunyai daya inovatif dan kreatif , turut menyumbang fikiran dan tenaga dalam mencapai aspirasi negara

seperti mana yang termaktub dalam Wawasan 2020.

Walaupun Akta Pendidikan 1996 ini merupakan satu akta yang dapat kita katakan boleh memenuhi cita rasa dan

aspirasi negara tetapi dalam beberapa aspek dan sudut tertentu ia boleh diperbaiki lagi.

Dalam seksyen 136, 137 dan 138 yang memberi kuasa begitu besar dan longgar kepada Ketua Pendaftar dan

pegawai polis yang berpangkat tidak rendah dari Inspektor untuk menyiasat, memasuki premis dan membuat

dakwaan walaupun tanpa waran dari mahkamah merupakan satu perkara yang boleh ddikaji semula kerana

seolah-olah autoriti dan kuasa yang ada atau diberikan kepada pengetua atau tuan punya premis tercabar dan

boleh menjejaskan reputasi pendidikan negara. Waupun ini adalah bertujuan untuk menjaga kebajikan dan

kepentingan pelajar dan mutu pendidikan tetapi kekerasan untuk memasuki premis pendidikan oleh pihak

berkuasa itu hendaklah dikaji semula. Kehadiran dan penggelidahannya di premis pendidikan itu tanpa waran

dapat dianggap sebagai satu bentuk kekasaran.

Dalam soal bahasa bukan bahasa ibunda teutama sekali bahasa Arab (sebagai bahasa Al-Quran) tidak disentuh

dengan jelas dalam akta ini, tidak seperti bahasa-bahasa lain yang merupakan bahasa ibunda kaum di Malaysia.

Hanya tercatat dalam seksyen 2 , perkara (iii), Akta Pendidikan 1996 yang berbunyi:

Arabic, Japanese, German or French or any other foreign language may be made available if it reasonable and

practicable so to do;


Bahasa Arab sebagai bahasa untuk memperkembangkan agama Islam sepatutnya diberi penekanan selaras

dengan Islam sebagai agama rasmi negara. Malah bahasa Arab juga adalah merupakan satu bahasa ilmu yang

kita tidak boleh anggap ringan. Sejarah perkembangan dan ketamadunan khususnya tamadun Islam amat perlu

kepada bahasa tersebut supaya ilmu yang dimilik terutama oleh orang-orang Islam bukan hanya perlu merujuk

kepada golongan orientalis. Rujukan-rujukan agama Islam adalah tidak lepas dan tidak sudah tanpa menggunkan

bahasa Arab.

Peruntukan-peruntukan yang membenarkan bahasa lain sebagai bahasa pengantar di institusi pendidikan melalui

akta ini sepatutnya disemak semula. Misalnya kedudukan sekolah-sekolah ekspatriat begitu bebas, tidak terikat

dengan Sistem Pendidikan Kebangsaan, seperti yang terdapat dalam Seksyen 15.

Begitu juga dalam seksyen 23, yang membicarakan tentang kedudukan bahasa pengantar di sekolah tadika.

Manakala dalam seksyen 17 perkara 1 , Bahasa Kebangsaan hendaklah menjadi bahasa pengantar utama di

semua institusi pendidikan dalam Sistem Pendidikan kebangsaan, tetapi ada juga kekecualian yang diberi iaitu

sekolah kebangsaan yang ditubuhkan dibawah seksyen 28 atau mana-mana pendidikan lain yang dikecuali oleh

Menteri. Di sini menampakkan kepada kita kedudukan bahasa kebangsaan masih lagi belum mantap

sepenuhnya dalam Akta ini.

Kesan daripada membenarkan bahasa-bahasa lain menjadi bahasa pengantar, maka kita dapati 1,290 buah

sekolah Kebangsaan Cina dengan 580,000 murid dan 550 buah Sekolah Kebangsaan Tamil dengan 96,000

pelajar terus menggunakan Bahasa Cina dan Bahasa Tamil. Manakala 250 buah institusi pendidikan tinggi

swasta terus menggunakan Bahasa Inggeris. (Datuk Zainal Abidin A. Wahid, 1999).

Menurut Datuk Zainal Abidin bin A. Wahid lagi, Pada tahun 1997, iaitu terdapat 84,000 pelajar di Institu

Pendidikan Tinggi Swasta. Dari jumlah tersebut cuma 5 peratus sahaja pelajar Melayu dan di IPTA jumlah pelajar

bumiputera adalah 55 peratus dan bukan bumiputera 45 peratus.

Isu bahasa mempunyai perkaitan yang rapat dengan perpaduan. Perpaduan yang wujud sekarang memang telah

jauh berubah, namun usaha-usaha memupuk dan meningkatkan perpaduan merupakan agenda penting. Jika

pengabaian isu bahasa boleh menjejaskan perpaduan kerana keadaan ini boleh merosotkan nilai ekonomi

bahasa Melayu, boleh menjejaskan tata bahasa rasmi dan bahasa perpaduan, memburukkan lagi

ketidakseimbangan dari segi penyediaan tenaga iktisas di kalangan bumiputera. Pengabaian bahasa juga boleh

menjejaskan perpaduan negara kerana akan memperluaskan lagi jurang ketidakseimbangan ekonomi antara

kaum, juga mengakibatkan muculnya dua atau tida kumpulan pelajar ; aliran kebangsaan, aliran Inggeris dan

aliran Cina.

Yang Berhormat Mulia Tengku Razaleigh Hamzah telah membahaskan Rang Undang-undang Pendidikan 1995

di dewan Rakyat, pada 18 Disember 1995 (yang menjadi Akta Pendidikan sekarang). Di antara kata-kata beliau

ialah:

``... Inilah yang tersurat di dalam seksyen 17 (1) rang undang-undang ini. Seksyen ini menyatakan kedudukan

Bahasa Kebangsaan sebagai bahasa pengantar utama, tetapi seksyen ini juga turut memberi kuasa kepada

menteri untuk mengecualikan penggunaanya oleh mana-mana institusi pengajian kita.


Apakah makna kata-kata ini? Apakah ia melambangkan kesungguhan untuk mendaulatkan Bahasa Kebangsaan

atau ia permulaan sikap tolak ansur kita dan seterusnya mebenarkan kedudukan Bahasa Kebangsaan kita

musnah? Atauu ia permulaan kepada usaha untuk melenyapkan cita-cita Allahyarham Tun Razak untuk

menjadikan Bahasa Kebangsaan sebagai bahasa pengantar di semua peringkat?

Bahasa kebangsaan yang bererti bahasa Melayu seperti mana yang termaktub dalam Perlembagaan

Persekutuan , perkara 152 hendaklah menjadi teras dan asas dalam memantapkan perpaduan dan pendidikan

negara. Oleh itu perkara yang longgar berkenaan dengan isu ini hendaklah perlu dikaji semula.

Dalam Akta Pendidikan 1996, apa yang nampak kurang selesa ialah dari segi kuasa yang diberikan kepada

Menteri. Begitu banyak kuasa yang diberikan. Sehingga menampakkan bahawa kuasanya bboleh menghapuskan

kemurniaan Akta Pendidikan itu. Kuasa Menteri seperti mana dalam seksyen 143 dalam akta ini adalah dikira

begitu besar:

Menteri boleh, jika difikirkannya wajar dan demi kepentingan sesuatu institusi pendidikan atau demi kepentingan

murid atau awam, melalui perintah yang disiarkan dalam warta, mengucualikan institusi pendidikan atau mana-

mana golongan atau golongan-golongan institusi pendidikan daripada semua atau mana-mana peruntukan Akta

ini kecuali peruntukan pendaftaran, sama ada secara mutlak atau tertakluk kepada apa-apa syarat yang difikirkan

patut dikenakan, dan boleh pada bila-bila masa menurut budi bicaranya membatalkan pengecualian itu atau

mengubah atau menambah syarat-syarat itu.

Walaupun ada beberapa perkara yang bolehh diperbincangkan lagi terhadap beberapa keratan atau seksyen,

tetapi ternyata ia adalah merupakan satu perundangan yang dapat menggambarkan hasrat negara.Dengan

harapan melalui akta ini akan dapat melahirkan satuu corak pendidikan yang unggul dan menjadi kebanggaan

bukan sahaja di negara kita bahkan di seluruh dunia. Sesungguhnya ciri-ciri lama untuk menyatupadukan kaum

masih terkandung dalam Akta baru ini dan gabungjalin di antara hasrat Akta Pelajaran 1961 dengan hasrat yang

dibincangkan itulah maka lahirnya satu bentuk kurikulum pendidikan yang canggih dan telah mulai dirasai oleh

rakyat kini. Namun usaha-usaha penyemakan terhadap kedudukan bahasa Melayu (Bahasa Kebangsaan di

institusi pendidikan, kedudukan institusi pendidikan dan kuasa-kuasa menteri dan kuasa penyiasat yang tidak

memerlukan waran untuk memasuki premis dan kuasa penggeledahan adalah difikirkan patut disemak semula.

Ini adalah tidak lain dan tidak bukan untuk menjaga kemurnia Akta Pendidikan itu sendiri dan mancapai matlamat

pendidikan negara dan Wawasan 2020.

Rujukan:

1. Akta Pendidikan 1961, International Law Book Service, Kuala

Lumpur, 1984

2. Akta Pendidikan 1996, International Law Book Service, Kuala

Lumpur, 1998


3. Laporan Jawatankuasa Kabinet Mengkaji Pelaksanaan Dasar Pelajaran, Kementerian

Pelajaran Malaysia , Kuala Lumpur, 1988

4. Hamedi Mohd Adnab, Bahasa Melayu STPM ,Nurin Enterprise,

Kuala Lumpur, 1994

5. Shahril @ Charil Marzuki, Zainun Ishak, Leo Pau Wing,

Dr.Saedah Hj. Siraj, Pendidikan di Malaysia, Utusan Publication,

1993

Sumber :

http://www.tutor.com.my/tutor/dunia.asp?y=2002&dt=0125&sec=Kertas_Kerja&pg=kk_01.htm

http://www.tutor.com.my/tutor/dunia.asp?y=2002&dt=0125&sec=Kertas_Kerja&pg=kk_01.htm

tutorial 3.3

Documents