HURUF-HURUF DALAM BAHASA MELAYU

➢ VOKAL

➢ KONSONAN ( asal , pinjaman, gandingan , rangkap )

➢ DIFTONG

Disediakan oleh :

Norizan Binti Hj. Johari

Siti Junaidah Binti Supah @ Supar

Definisi Huruf Vokal , Konsonsn dan Diftong Bahasa Melayu

Huruf ialah lambang dalam sistem bunyi Huruf ialah lambang dalam sistem bunyi bahasa yang daripadanya sesuatubahasa yang daripadanya sesuatu perkataan dalam tulisan dibentukperkataan dalam tulisan dibentuk

Huruf ialah lambang dalam sistem bunyi Huruf ialah lambang dalam sistem bunyi bahasa yang daripadanya sesuatubahasa yang daripadanya sesuatu perkataan dalam tulisan dibentukperkataan dalam tulisan dibentuk

Definisi Huruf Vokal , Konsonsn dan Diftong Bahasa Melayu

Vokal : bunyi vokal terhasil daripada udara keluar daripada rongga mulut tidak mengalami sekatan atau himpitan. Bunyi vokal juga dipengaruhi oleh pengaruh lidah , keadaan rongga mulut dan bentuk lidah.

Konsonan : bunyi yang dihasilkan dengan melakukan sekatan terhadap arus udara yang dilepaskan melalui paru-paru. Sekatan itu dilakukan dalam bentuk hentian sepenuhnya, hentian sebahagian atau hentian sekejab-sekejab

Definisi Huruf Vokal , Konsonsn dan Diftong Bahasa Melayu

Diftong : Terhasil daripada gabungan bunyi vokal. dengan perkataan lain diftong terbentuk apabila berlakunya pengeluncuran bunyi- bunyi vokal, iaitu satu vokal mengeluncur dan satu vokal kepada vokal yang lain

KONSONAN

Terdapat 3 konsonsn yang berbeza dalam Bahasa Melayu. Konsonan tersebut ialah konsonan asal, pinjaman, gandingan dan rangkap. Konsonan gandingan dan rangkap turut dikenali sebagai huruf gabung dan konsonan gabungan

Terdapat 18 fonem konsonan asal Bahasa Melayu.Konsonan asal Bahasa Melayu terbahagi kepada tujuh iaitu letupan, letusan, geseran, getaran, sisian, sengauan dan separuh vokal.

KONSONAN ASAL BAHASA MELAYU BERDASARKAN SEBUTAN

KONSONAN ASAL BAHASA MELAYU BERDASARKAN SEBUTAN

2. Konsonan Pinjaman

Terdapat 10 konsonan pinjaman dalam Bahasa Melayu berasal daripada Bahasa Arab melainkan konsonan v. Konsonan v dipinjam daripada Bahasa Inggeris.Konsonan sy dipinjam lebih awal daripada Bahasa Arab.

Digunakan untuk mengeja perkataan pinjaman daripada Bahasa Arab contohnya skuasy.

Dalam Sisitem Ejaan Rumi Baharu , konsonan gandingan berkurang daripada sembilan menjadi lima. Empat kekal dan satu berubah menjadi satu huruf.

Empat lagi konsonan gandingan dan rangkap dijadikan konsonan tunggal untuk memudahkan ejaan. Walaupun huruf berubah, bunyi sebutannya tetap sama.

DIFTONG

Diftong ialah gabungan dua bunyi vokal yang dilafazkan secara

berterusan dalam satu hembusan nafas. Hal ini seperti demikian

kerana bunyi diftong terhasil apabila bunyi satu vokal

menggeluncur dengan cepatnya kesuatu vokal lain. Ertinya, lidah

pada mulanya diletakkan pada keadaan sebagaimana

membunyikan sesuatu vokal, kemudian digeluncurkan ke arah

membunyikan vokal yang lain. Diftong dianggap sebagai satu

suku kata, dan dilambangkan oleh dua vokal tetapi bertindak

sebagai satu fonem. Dalam bahasa Melayu, terdapat tiga jenis

diftong, iaitu ai, au, dan oi.

Pembahagian Diftong dalam Bahasa Melayu

Huruf diftong adalah gabungan dua buah huruf vokal yang menghasilkan bunyi

rangkap. Terdapat tiga jenis diftong standard dalam bahasa Melayu, iaitu [ay],

[aw] dan [oy]. Manakala, dalam onotografi bahasa Melayu pula, diftong

dilambangkan kepada tiga jenis, iaitu [ai], [au] dan [oi]. Sebagai contoh perkataan

aising, lampau dan boikot.

Dalam perkataan asli bahasa Melayu pula, diftong hanya terdapat pada suku

kata kedua atau suku kata akhir bagi suku kata terbuka. Dalam keadaan lain

pula, kedudukan diftong [ai] dan [au] boleh berlaku di awal, tengah dan akhir

perkataan, manakala diftong [oi] hanya terhad pada suku kata terbuka akhir

perkataan sahaja.

Pembahagian Diftong dalam Bahasa Melayu

Dalai bahasa Melayu lagi, diftong dianggap sebagai satu suku

kata yang dilambangkan oleh dua fonem vokal tetapi disebut

sebagai satu bunyi. Diftong juga mempunyai puncak kelantangan

dan ciri geluncuran dalam membunyikannya, iaitu lidah pada

mulanya diletakkan pada keadaan seperti hendak membunyikan

sesuatu vokal, kemudian digeluncurkan kearah membunyikan

vokal yang lain

Pembahagian fonem diftong dalam bahasa Melayu dapat ditunjukkan dalam jadual berikut:

Jenis Kedudukan Diftong

Diftong Awal Tengah Akhir

/ai/ /aising/ /ghairah/ /pandai/

/au/ /aurat/ /daulat/ /kalau/

/oi/ - /boikot/ /amboi

Diftong dalam bahasa Melayu disebut dengan bunyi vokal pertamanya lebih nyaring,

lebih panjang dan lebih tekanannya daripada bunyi vokal yang kedua. Selain itu,

diftong boleh dibahagi kepada dua jenis, iaitu diftong naik atau diftong turun. Diftong

naik adalah diftong yang bunyi vokal keduanya disebut lebih kuat atau nyaring, lebih

panjang dan tekanan vokalnya lebih daripada tekanan vokal pertama.

Manakala diftong turun pula ialah bunyi vokal pertamanya disebut lebih nyaring, lebih panjang dan lebih tekanannya daripada vokal kedua.

Selain itu, diperkenalkan juga diftong /ei/ dari kata pinjaman, contohnya, Mei,

esei. Diftong dibezakan dari "vokal rangkap" iaitu geluncuran dua vokal yang

bersebelahan dalam dua suku kata, contohnya:

a) /a-i/ contoh: kain

b) /a-u/ contoh: laut