Sejarah linguistikSejarah Perkembangan LinguistikZaman Yunani Orang Yunani orang pertama yang terlibat dalam pengkajian linguistik. Pengkajian bermula pada 500 tahun sebelum masihi. Kajian bahasa banyak dipengaruhi oleh pemikiran falsafah. Falsafah bahasa bermula pada zaman pra-Socrates, pada abad ke-6 Sebelum Masihi Tokoh pengkajian bahasa zaman Yunani ialah Plato dan Aristotle. Plato ahli falsafah yang pertama menyelidik bahasa melalui karyanya berbentuk di Cratylus. Cratylus menerangkan bahasa bersifat alamiah, nalar dan logis dengan kumpulan anomalis yang berpegang kepada kepercayaan bahawa bahasa tidak nalar sepenuhnya. Plato pula menyelidik tentang tatabahasa yang membezakan antara kata nama dan kata kerja. Plato meletakkan fungsi kata nama sebagai subjek kepada prediket dan kata kerja sebagai penerangan kepada perbuatan. Zaman aristotle 384-322 sebelum masihi. Tambah satu lagi pembahagian tatabahasa iaitu kata penghubung. Aristotle memperkembangan falsafah bahasa yang diasaskan oleh Plato. Gagasan lain yang dikembangkan oleh Aristotle ialah menganggap bahawa fungsi bahasa sebagai alat, khususnya untuk retorik dan puisi. Pada zaman yunani lebih tertumpu kepada tatabahasa. Kaedah kajian bersifat logik dan tidak saintifik.

Perkembangan ilmu linguistik ini bermula pada Zaman Yunani, iaitu melalui tokoh-tokoh seperti Plato, Aristotle, Thrax dan lain-lain lagi. Sarjana-sarjana linguistik Yunani ini telah lama cenderung dan maju dalam mengkaji ilmu falsafah dan bahasa adalah sebahagian daripada bidang kajian mereka. Mereka cenderung mengkaji ilmu atau falsafah secara keseluruhan. Oleh sebab orang Yunani itu lebih mementingkan falsafah, maka mereka lebih suka mengkaji apa yang kita anggap sebagai etimologi, iaitu pengkajian tentang bagaimana kata-kata terbentuk. Perbincangan ini berputar di sekeliling pendapat yang mengatakan sama ada perkataan-perkataan terbentuk dengan cara semula jadi ataupun dibentuk oleh manusia melalui kebudayaan. Abdullah Hassan (1978), menyatakan bahawa terdapat dua puak yang bertentangan pendapat mengenai bagaimana kata-kata tebentuk iaitu puak naturalis dan puak konvensyen. Naturalis mengatakan bahawa kata-kata terbit secara dengan cara kebiasaan. Perbezaan ini berterusan ke peringkat lain dalam sejarah perkembangan linguistik dan bahkan juga ke akhir-akhir zaman ini masih ada lagi ahli-ahli linguistik yang masih berbincang tentang konsep-konsep ini. Perbezaan antara naturalis dengan konvensyen telah timbul dalam bentuk lain iaitu analogi dan anomali pada peringkat selanjutnya dalam perkembangan linguistik.Zaman Iskandariah Pada abad ke-3 tahun masihi. Merupakan sebuah tanah jajahan Yunani. Penumpuan bahasa lebih kepada aspek lisan, iaitu pertuturan. Mengkaji sistem fonetik dan membahagi kepada adverb, perticipal, ganti nama dan kata depan. Memperkenalkan bidang sintaksis iaitu ayat merupakan satu unit deskriptif yang terdiri daripada turutan-turutan perkataan yang mempunyai makna.

Zaman Rom Mengambil alih bidang bahasa setelah tamadun Yunani runtuh. Mengambil ilmu bahasa kajian bahasa Yunani dan membuat kajian dalam bahasa Latin. Perubahan sistem bahasa Yunani kepada bahasa Latin. Kurang menyumbang kepada perkembangan ilmu baharu bahasa.Setelah runtuhnya kegemilangan Yunani, pusat pengkajian berpindah ke Romawi. Abdullah Hassan (1978), menyatakan bahawa setelah runtuhnya kegemilangan Yunani, pusat pengkajian berpindah ke Romawi. Pada zaman ini, kajian linguistik ini berkembang agak pesat dan di zaman inilah ditimbulkan tatabahasa Latin yang agak lengkap. Pada zaman ini sarjana-sarjana Romawi hanya mengubahsuai saja segala tinggalan sarjana Yunani tersebut dan digunakan untuk bahasa latin.

Zaman Pertengahan Dikenali sebagai zaman Renaissance. Mula mengkaji bahasa termasuk tatabahasa vernakular Menggunakan ilmu bahasa sebagai satu elemen untuk mengukur kualiti sesuatu bahasa Bahasa pada era ini masih kekal kepada fungsi kesusasteraan. Pada era ini juga teori sebab musabab, kelainan logika dalam bahasa dan hubungan antara bahasa mula berkembang. Golongan ini menolak bahasa luar atau bahasa pinjaman. Mengesan hubungan satu bahasa dengan bahasa lain terutama bahasa Inggeris,

Zaman Arab Perkembangan di Baghdad setelah eropah mengalami zaman gelap. Ahli fikir yang terdiri daripada sarjana Islam yang mendapat sokongan daripada pemimpin mereka. Kajian tertumpu kepada Al-Quran dan ilmu fonetik berkembangan menjadi pesat dan hampir menjadi sempurna.

Keruntuhan zaman Romawi menyebabkan perkembangan ilmu linguistik dan semua bidang ilmu telah berpindah ke kerajaan Islam di Baghdad iaitu pusat pengajian tinggi dalam sejarah Islam. Menurut Abdullah Hassan (1978), ada masa Eropah mengalami sejarah gelap, sinar ilmu pengetahuan diteruskan oleh sarjana Islam dan pada masa ini munculnya ahli-ahli bahasa dalam sejarah Islam seperti Al-Khalil dan Al-Masri.Sesungguhnya tradisi orang Arab dalam bidang pengajian bahasa telah bermula sejak beberapa lama, iaitu sejak terbinanya pusat pengajian dan pembelajaran tinggi di empayar Islam pada zaman kegemilangannya. Pada waktu ini ilmu linguistik berkembang pesat di negara Arab dengan pesat. Kajian mereka begitu maju dengan merangkumi penghuraian fonetik yang lengkap dengan tujuan mengekalkan pengucapan al-Quran dengan betul. Selain itu, paradigma digunakan dalam deskripsi bahasa, hal ini kerana dilakukan sehingga tidak perlu diadakan golongan perkataan dalam bahasa Arab, hanya cukup merujuk kepada paradigmanya sahaja.

Zaman India Bahasa Sanskrit digunakan memberi kesan yang besar kepada ilmu linguistik. Bahan kajian tidak berubah daripada tradisi bahasa Inggeris kepada kitab Rig-Veda. Kajian mereka lebih baik daripada Yunani dari aspek fonetik, morfologi dan sintaksis Pembaharuan yang dibuat ialah mengkaji bahasa secara saintifik.Menurut Abdullah Hassan (1978), tradisi ilmu bahasa India tidak kurang pengaruhnya terhadap perkembangan ilmu linguistik moden. Pengetahuan linguistik di India adalah lebih awal daripada Yunani dan berkembang bebas daripada perkembagan di Yunani. Bidang linguistik pada masa ini dikaji agak luas berbanding dengan Zaman Yunani dan Romawi. Ahli bahasa India juga melebihi kejayaan ahli linguistik Yunani dan Romawi dalam bidang fonetik dan morfologi. Dalam bidang morfologi, Padini tidak hanya mengkaji teks agama tetapi juga bahasa sebutan semasa yang diketepikan oleh orang Yunani. Kejayaan ahli tatabahasa India didapati melebihi daripada kejayaan ahli tatabahasa tradisi linguistik Yunani dan Romawi. Kejayaan yang dicapai oleh mereka bukan sahaja dalam bidang fonetik malahan dalam bidang morfologi krususnya melibatkan kajian struktur kata.

Zaman Linguistik Bandingan Permulaan kepada linguistik moden pada abad ke-19. Berkembang kepada bidang baru iaitu antropologi dan sosiologi. Pendekatan kajian berdasarkan bukti nyata Mengkaji pertalian dan hubungan antara satu bahasa dengan bahasa yang lain. Hubungan bahasa bukan melalui peminjaman atau kebetulan tetapi wujud daripada satu rumpun yang sama. Ahli bahasa pada zaman ini mengasingkan bahasa-bahasa di dunia kepada tiga kelompok, iaitu bahasa berisolasi, berimbuhan dan bahasa berfleksi. Hukum baru mula wujud yang dikenali sebagai hukum R-G-L dan R-D-L.

Menurut Abdullah Hassan (1978), perkembangan sejarah linguistik moden boleh dikatakan berada bermula pada abad kesembilan belas. Pendekatan yang agak objektif terhadap pengkajian bahasa bolehlah dikatakan bermula kerana dipengaruhi oleh zaman-zaman baru dalam pengkajian ilmu antropologi dan sosiologi. Ahli sosiologi seperti Durkheim, Malinowski, Von Humboldt dan lain-lain adalah sarjana yang mengkaji ilmu kemasyarakatan.

Zaman Moden Pada abad ke-20. Pengkajian ilmu bahasa lebih cenderung kepada linguistik deskriptif atau linguistik huraian. Lebih bersistematik yang menekankan kepada sinkronis dan diakronis. Pengkaji mengeluarkan satu teori baru iaitu bahasa adalah baka dan satu fenomena sosial.

SEJARAH PERKEMBANGAN LINGUISTIKSejarah perkembangan ilmu linguistik telah bermula pada tahun 500 SM hinggalah ke hari ini Sejarah pengkajian ilmu linguistik bermula pada zaman Yunani, zaman Iskandariah, zaman Rom, zaman pertengahan, zaman Peralihan (Renaissance), zaman Arab, zaman India, zaman Linguitik perbandingan dan zaman linguistik moden.Berdasarkan catatan awal sejarah ilmu linguistik, kajian tentang bahasa telah berlaku seawal 800 tahun sebelum masihi yang berlaku di India. Walau bagaimanapun titik permulaan kajian ilmu linguistik dipercayai berlaku pada zaman Yunani. Hal ini ada kaitannya dengan penemuan kegiatan kajian orang-orang India yang didasarkan kepada hasil kajian Panini telah diwartakan pada abad ke-17. Kehebatan orang Yunani dalam kajian bahasa adalah berdasarkan bukti dalam bentuk catatan yang dikaji pada zaman linguistik yang bermula di Eropah.Dalam sejarah ilmu linguistik, golongan pertama yang bergiat dalam bidang pengkajian bahasa ialah orang-orang Yunani.Tamadun Yunani merupakan satu tamadun terawal yang wujud di atas muka bumi ini. Kehebatan tamadun ini merangkumi semua aspek seperti bahasa, ekonomi, budaya dan politik. Kegiatan dalam pengkajian bahasa bermula kira-kira 500 tahun sebelum masihi. Disebabkan seluruh kehidupan mereka dibendung oleh falsafah, maka kajian mereka tentang bahasa banyak dipengaruhi oleh pemikiran yang berbentuk falsafah. Falsafah bahasa bermula pada zaman pra-Socrates, iaitu pada abad ke-6 sebelum masihi. Falsafah Bahasa merupakan satu teras kepada bermulanya satu falsafah yang menjadi pegangan dan kekuatan masyarakat ketika itu

SEJARAH PERKEMBANGAN LINGUISTIKDalam sejaran ilmu linguistik, golongan pertama yang bergiat dalam bidang pengkajian bahasa ialah orang-orang Yunani.Tamadun Yunani merupakan satu tamadun terawal yang wujud di atas muka bumi ini. Kehebatan tamadun ini merangkumi semua aspek seperti bahasa, ekonomi, budaya dan politik. Kegiatan dalam pengkajian bahasa bermula kira-kira 500 tahun sebelum masihi. Disebabkan seluruh kehidupan mereka dibendung oleh falsafah, maka kajian mereka tentang bahasa banyak dipengaruhi oleh pemikiran yang berbentuk falsafah. Falsafah bahasa bermula pada zaman pra-Socrates, iaitu pada abad ke-6 sebelum masihi. Falsafah Bahasa merupakan satu teras kepada bermulanya satu falsafah yang menjadi pegangan dan kekuatan masyarakat ketika itu.Tokoh hebat dalam pengkajian bahasa pada zaman Yunani ialah Plato dan Aristotle, iaitu murid Plato. Plato (427 347) merupakan ahli falsafah pertama yang mengenal pasti dan menyelidik bahasa sebagai suatu masalah dan persoalan melalui karyanya yang berbentuk dialog, iaituCratylus. Dialog Cratylus telah mencetuskan kontroversi berabad-abad lamanya, iaitu antara kumpulan analogis yang mempercayai bahawa bahasa bersifat alamiah, nalar dan logis dengan kumpulan anomalis yang berpegang kepada kepercayaan bahawa bahasa tidak nalar sepenuhnya. Plato telah menimbulkan persoalan adakah ketepatan sesuatu nama berasaskan tabii dan realiti atau konvensyen, iaitu berdasarkan persetujuan masyarakat. Beliau juga menyelidik tentang tatabahasa yang membezakan antara kata nama dengan kata kerja. Plato telah meletakkan fungsi kata nama sebagai subjek kepada predikat dan kata kerja sebagai penerangan kepada perbuatan.Ilmu linguistik terus berkembang pada zaman Aristotle tahun 384 322 sebelum masihi dengan menambah satu lagi pembahagian dalam tatabahasa, iaitu kata penghubung. Beliau memperkembang dan memperdalam pemikiran tentang falsafah bahasa yang diasaskan oleh Plato. Aristotle merupakan sarjana yang mula-mula mengakui tentang adanya sistem kala atautensedalam bahasa Yunani. Gagasan lain yang dikembangkan oleh Aristotle ialah fungsi bahasa sebagai alat, khususnya untuk retorik dan puisi. Beliau menganggap bahawa bahasa itu sebagai suatu juzuk dunia, tetap dan dapat diperoleh dalam tulisan yang menjadi subjek tatabahasa dan sebagai cara menunjukkan apa-apa sahaja yang ada di dunia yang menjadi subjek logika.Secara umumnya, kita dapati bahawa kajian mengenai bahasa pada era Yunani lebih tertumpu kepada tatabahasa. Namun demikian, kaedah kajian mereka lebih bercorak logik dan bukannya saintifik