Usul murid bawa telefon bimbit ke sekolah masih dibincang: Ka Siong02/09/2012 - 16:15:50 PMCetakEmel Kawan

SEREMBAN: Cadangan pelajar dibenar membawa telefon bimbit ke sekolah masih pada peringkat perbincangan, kata Timbalan Menteri Pelajaran, Datuk Dr Wee Ka Siong. 

Katanya, banyak perkara harus diteliti sebelum kementerian itu dapat membuat keputusan yang memuaskan semua pihak. "Setakat ini pelbagai pandangan sudah diterima termasuk daripada pelajar. Malah saya ada menerima surat daripada murid berusia 10 tahun yang tidak bersetuju dengan cadangan terbabit. 

"Ini adalah sesuatu yang sangat memeranjatkan apabila murid tahun empat ini sendiri memberi pandangan sebegitu dan menyatakan sebab mengapa dia tidak bersetuju," katanya kepada pemberita, di sini hari ini. 

Beliau sebelum itu menyerahkan cek bantuan kewangan kepada sekolah bantuan kerajaan di Negeri Sembilan. Sebanyak RM6.43 juta diperuntuk kepada 41 sekolah jenis kebangsaan bantuan kerajaan tahun ini. 

Bulan lepas, kementerian itu mengusulkan cadangan membenarkan pelajar membawa peralatan komunikasi seperti telefon bimbit dan iPad ke sekolah bermula tahun depan. 

Bagaimanapun cadangan itu mendapat bantahan terutama daripada persatuan ibu bapa dan guru yang rata-rata berpandangan langkah terbabit akan mengundang lebih banyak masalah selain menjejaskan pembelajaran pelajar. - BERNAMA

ISU :

PELAJAR BAWA TELEFON BIMBIT

KE SEKOLAH

ISU PELAJAR BAWA TELEFON BIMBIT KE SEKOLAH

1.0 PENGENALAN

Menurut Kamus Dewan Edisi Keempat (2010), telefon bimbit bermaksud telefon

mudah alih tanpa wayar yang berfungsi dengan menggunakan isyarat gelombang.

Manakala, sekolah pula bermaksud tempat untuk belajar dan mengajar, tempat

menerima dan memberi pelajaran. Sekolah merupakan satu daripada tempat

seseorang menimba ilmu pengetahuan. Telefon bimbit merupakan satu daripada alat

komunikasi yang sangat penting pada masa kini. Memandangkan taraf hidup yang

semakin tinggi, ibu bapa yang berada mampu membeli telefon bimbit dan gajet untuk

anak-anak mereka sebagai motivasi dan galakan dalam pelajaran. Namun, tindakan

mereka ini seolah-olah membuka ruang kepada anak-anak mereka untuk membawanya

ke sekolah.

Di pihak kementerian pula, cadangan pelajar dibenarkan membawa telefon

bimbit ke sekolah telah diumumkan oleh Timbalan Menteri Pelajaran, Datuk Dr Wee Ka

Siong pada 16 Julai 2012 yang lalu. Cadangan ini terkandung dalam Draf Peraturan

Pendidikan Disiplin Murid 2012, yang kini diperingkat akhir, sebelum dibawa kepada

pejabat Peguam Negara dan diluluskan. Jika mendapat pandangan yang positif

kemungkinan besar usul ini akan diluluskan dan berkuatkuasa mulai tahun depan.

Biarpun baru memasuki frasa cadangan, isu sama ada membenarkan atau tidak pelajar

membawa telefon bimbit ke sekolah tahun depan pantas mendapat reaksi berbeza

daripada pelbagai pihak. Pelbagai pendapat pro dan kontra dibentangkan selain

melihatnya secara positif atau sebaliknya dengan pendapat masing-masing. Umum

mengetahui, sejarah melarang murid membawa dan menggunakan telefon bimbit ke

sekolah dikuatkuasakan sejak 13 Mei 1997. Walaupun Kementerian Pelajaran

membenarkan murid membawa telefon bimbit ke sekolah secara bersyarat menerusi

satu Surat Pekeliling Ikhtisas Bil. 11/2005 bertarikh 23 Disember 2005, namun ia ditarik

balik oleh Menteri Pelajaran ketika itu, Datuk Seri Hishammuddin Hussein pada 19

Januari 2006 atau 28 hari selepas pekeliling itu dikeluarkan.

Kini, cadangan membenarkan murid membawa telefon bimbit dan gajet ke

sekolah disuarakan sekali lagi dan maklum balas awal yang diterima menunjukkan

majoriti guru tidak bersetuju kerana keperluan pelajar untuk membawa telefon bimbit ke

sekolah amat sedikit dan tidak mewakili suara majoriti.

2.0 PERKEMBANGAN

Lebih 90 peratus guru dan 80 peratus pemimpin sekolah tidak bersetuju

cadangan Kementerian Pelajaran membenarkan pelajar membawa telefon bimbit ke

sekolah. Keputusan hasil kaji selidik membabitkan kira-kira 2000 responden di seluruh

negara itu dimaklumkan oleh Yang Dipertua Majlis Pengetua Sekolah Menengah

(MPSM), Muhammad Khailani Abdul Jalil kepada Berita Harian. Beliau juga merupakan

Ahli Jawatankuasa Induk Menangani Gejala Disiplin Murid yang dipengerusikan

Timbalan Menteri Pelajaran, Datuk Dr Wee Ka Siong. Malah, kajian itu turut mendapati

lebih 75 peratus ibu bapa dan 55 peratus pelajar sendiri turut menolak cadangan

berkenaan. Kajian ini dibuat oleh Kementerian Pelajaran untuk mendapatkan

pandangan pihak berkepentingan mengenainya. Beliau berkata, semua pihak bimbang

cadangan tersebut lebih banyak mendatangkan keburukan berbanding kebaikan.

Tambahan pula, 60 peratus pelajar tetap membawa telefon bimbit walaupun tidak

dibenarkan ketika ini. Masalah akan timbul apabila berlakunya kecurian dan

penyebaran anasir berunsur lucah ke sekolah.

Walaupun terdapat desakan daripada kalangan ibu bapa yang meminta pihak

Kementerian Pelajaran membenarkan penggunaan telefon bimbit di sekolah atas

alasan bahawa keselamatan murid akan terjamin, tetapi daripada sudut pengajaran dan

pembelajaran, hal ini lebih banyak mendatangkan keburukan. Perkara ini dikukuhkan

dengan kenyataan seorang tokoh pendidik, Profesor Emeritus Datuk Dr. Nik Safiah

Karim yang menyatakan bahawa daripada aspek keselamatan, beliau melihat ia

memang wajar dibenarkan agar ibu bapa sentiasa boleh berhubung dengan anak-anak

mereka tetapi beliau bimbang perkara tersebut menjejaskan tumpuan pembelajaran

dan disalahgunakan oleh pelajar. Tokoh Guru Kebangsaan 2010, Awang Mohamad

pula berpendapat, langkah tersebut tidak perlu dibuat dengan terburu-buru

memandangkan suasana di dalam kelas tidak menuntut pelajar menggunakan

peralatan canggih tersebut.

Sehubungan dengan itu, Pengerusi Gabungan Pelajar Melayu Semenanjung

(GPMS) Kedah, Shamsul Bahar Abdul Rani pula menyatakan bahawa membenarkan

telefon bimbit dibawa ke sekolah bukanlah satu jalan penyelesaian terbaik yang boleh

menjamin keselamatan. Kaedah terbaik perlu dicari untuk memastikan keselamatan

pelajar terjamin sewaktu berada di sekolah. Selain daripada itu, bekas Ketua Pengarah

Pendidikan, Tan Sri Abdul Rahman Arshad pula percaya, pelbagai masalah akan timbul

sekiranya para pelajar dibenarkan membawa telefon bimbit di sekolah termasuk kes

kecurian. Beliau berpendapat, penggunaan telefon bimbit oleh pelajar di sekolah akan

menimbulkan jurang pemisah antara pelajar miskin dan kaya hingga mencetus suasana

yang tidak harmoni.

Hal ini dikukuhkan lagi dengan kenyataan Setiausaha Agung Kesatuan Guru-

Guru Dalam Perkhidmatan Pelajaran Malaysia (Kongres), Awang Mohamad yang

melihat implikasi buruk mungkin tercetus sekiranya perkara itu dibenarkan. Beliau

berpendapat, walaupun pelajar hanya dibenar menggunakan telefon bimbit sebelum

waktu persekolah bermula, semasa waktu rehat dan selepas sesi persekolahan tamat,

tanpa disedari teknologi itu ‘membunuh’ masa depan para pelajar. Pelajar hanya akan

berkomunikasi menggunakan alam maya tanpa keluar untuk bersosial dan bergaul

dengan masyarakat di sekeliling. Presiden Persatuan Perlindungan Malaysia (PPPM),

Mohd Firdaus Abdullah turut melahirkan kebimbangan terhadap penggunaan telefon

bimbit di kalangan pelajar di sekolah. Beliau menyatakan bahawa telefon bimbit boleh

menyebabkan masalah pencemaran bahasa dan penyebaran gambar-gambar lucah

seterusnya boleh menjurus kepada keruntuhan moral. Tambahan beliau, penggunaan

telefon bimbit mampu menjejaskan tumpuan mereka terhadap pelajaran.

Namun begitu, terdapat beberapa pihak yang bersetuju dengan cadangan

penggunaan telefon bimbit di kalangan pelajar ketika di sekolah disertai dengan

beberapa garis panduan. Presiden Majlis Permuafakatan PIBG Kebangsaan

(Permuafakatan), Profesor Madya Mohd. Ali Hassan mengatakan bahawa kebenaran

itu perlu dilaksanakan secara berperingkat-peringkat melibatkan pelajar sekolah

menengah terlebih dahulu dan jika dasar itu didapati berkesan, barulah diperluaskan

kepada pelajar sekolah rendah pula. Pihak sekolah juga perlu menyediakan tempat

menyimpan telefon bimbit bagi memastikan ia hanya digunakan pada waktu yang

ditetapkan sahaja. Beliau juga mengingatkan ibu bapa, guru dan pentadbir sekolah

supaya memantau dan memastikan garis panduan itu dipatuhi. Berbeza dengan

kenyataan Setiausaha Agung Kesatuan Profesion Perguruan Kebangsaan, Lok Yim

Pheng yang mengalu-alukan langkah tersebut kerana ia akan mendedahkan pelajar

kepada teknologi maklumat (IT). Beliau berpendapat bahawa, pada zaman ini kita tidak

boleh membataskan pelajar menggunakan telefon bimbit. Walaubagaimanapun,

katanya murid sekolah rendah terutama tahun satu, dua dan tiga tidak digalakkan

menggunakan telefon bimbit kerana umur mereka yang masih rendah.

3.0 IMPLIKASI

Pelbagai reaksi, pendapat dan pandangan daripada pelbagai pihak

apabila Kementerian Pelajaran Malaysia mengumumkan bahawa pelajar boleh

membawa telefon bimbit dan gajet ke sekolah mulai tahun depan. Sememangnya ada

baik dan tidak baiknya membawa telefon bimbit ke sekolah. Dari segi baiknya, tentu ia

memudahkan ibu bapa untuk mengesan anak mereka terutamanya selepas waktu

persekolahan. Ada ketikanya anak-anak terlepas bas sekolah mungkin kerana lambat

keluar kelas dan tidak memaklumkan kepada pemandu bas terlebih dahulu. Perkara ini

dijelaskan oleh Ketua Pengarah Pelajaran, Datuk Dr. Ahamad Sipon yang menyatakan

bahawa ada ibu bapa yang mendesak pihak Kementerian Pelajaran Malaysia supaya

membenarkan telefon bimbit dibawa ke sekolah bagi memudahkan mereka memantau

dan memastikan keselamatan anak-anak mereka. Kebenaran tersebut mungkin akan

tertakluk kepada syarat-syarat dalam Garis Panduan Penggunaan Telefon Bimbit Oleh

Murid Sekolah yang dikeluarkan oleh Kementerian Pelajaran Malaysia.

Walaupun ada pihak yang bersetuju dengan kenyataan di atas, tetapi majoriti

melihat isu ini mengundang pelbagai masalah kepada semua pihak termasuklah guru

dan pihak sekolah. Apabila guru sedang mengajar di dalam kelas, para pelajar akan

sibuk dengan telefon bimbit mereka. Hal ini akan mengganggu proses pengajaran dan

pembelajaran di sekolah seterusnya akan menyebabkan timbulnya masalah tingkah

laku murid di dalam kelas. Perkara ini dikukuhkan lagi dengan kenyataan daripada

Setiausaha Agung Gabungan Pelajar Melayu Semenanjung (GPMS), Zambri Mohd Isa.

Beliau menyatakan bahawa perkara ini perlu dikaji kerana dikhuatiri ia akan

mengganggu fokus para pelajar ketika di dalam kelas. Tambah beliau lagi, selain tidak

sesuai dilaksanakan kerana memberi kesan terhadap fokus pelajar, ia juga boleh

mewujudkan jurang antara pelajar berkemampuan dan kurang berkemampuan. Di

dalam sebuah bilik darjah, guru bukan hanya memainkan peranan sebagai pendidik

tetapi juga sebagai pengurus. Hal ini bermaksud guru juga bertanggungjawab

mengelolakan murid-murid dan keadaan fizikal yang terdapat di dalamnya.

Mok Soon Sang (2010) berpendapat bahawa keberkesanan aktiviti pengajaran

dan pembelajaran berkait rapat dengan kecekapan pengurusan bilik darjah seseorang

guru. Ini adalah kerana pengurusan bilik darjah yang cekap akan dapat mewujudkan

suasana pembelajaran yang kondusif serta keadaan yang sesuai untuk proses

pengajaran dan pembelajaran. Suasana dan keadaan yang kondusif ini hanya dapat

diwujudkan apabila semua murid mengikut peraturan bilik darjah yang ditetapkan.

Sesungguhnya, tujuan utama pengurusan bilik darjah adalah menjaga disiplin bilik

darjah supaya mewujudkan suasana dan keadaan yang membolehkan murid-murid

mengikuti pelajaran mereka tanpa sebarang gangguan. Apabila murid membawa

telefon bimbit ke sekolah, mereka akan mula hilang fokus terhadap pengajaran guru.

Guru sibuk mencurahkan ilmu di hadapan kelas, mereka sibuk menjawab dan membuat

panggilan, berbalas khidmat pesanan ringkas (sms), bermain ‘games’ ber’facebook’,

ber’twitter’ dan sebagainya di belakang kelas.

Bertepatan dengan pandangan tokoh pendidik, Profesor Emeritus Tan Sri Dr.

Khoo Kay Kim yang melihat penggunaan peralatan itu di sekolah tidak memberi

manfaat terhadap peningkatan mutu pelajaran pelajar. Kerajaan perlu memperhalusi

cadangan ini dengan sebaik-baiknya kerana bimbang kesannya terhadap institusi

sekolah, hubungan antara guru dan pelajar serta masa depan negara. Menurut beliau

lagi, kerajaan juga harus mencorak sistem pendidikan mengikut acuan sendiri agar ia

dapat membantu ke arah kemajuan dan kecemerlangan sistem pendidikan negara. Jika

ingin melakukan perubahan, biarlah perubahan itu membawa lebih banyak kebaikan

dan bukan atas kepentingan satu-satu pihak sahaja. Pengajaran dan pembelajaran

tidak akan mencapai objektif kerana tumpuan pelajar tidak kepada pengajaran guru

sebaliknya leka dengan telefon dan gajet yang dibawa. Justeru itu, pihak kementerian

perlulah mempertimbangkan semula kebaikan dan keburukannya sebelum diberi

kelulusan.

Di samping itu, Pengerusi Yayasan Pendidikan Cheras, Senator Datuk Syed Ali

Alhabshee menyatakan bahawa penggunaan telefon bimbit oleh pelajar di sekolah tidak

akan membantu meningkatkan mutu pendidikan, sebaliknya menyumbang kepada

masalah disiplin di sekolah-sekolah. Sebagai contoh, pelajar mungkin akan

menghendap dan merakam gambar pelajar atau guru perempuan di dalam tandas.

Lebih dibimbangi sekiranya gambar ini disebarkan oleh pelajar yang tidak

bertanggungjawab menerusi telefon bimbit. Jika keadaan ini dibiarkan, dasar

pendidikan negara yang bertujuan melahirkan pelajar berkualiti dari segi ilmu dan moral

tidak akan tercapai. Telefon bimbit pada masa kini bukan hanya berfungsi untuk

menerima dan membuat panggilan serta membalas khidmat pesanan ringkas sahaja,

ianya mempunyai pelbagai kegunaan seperti merakam video, merekod suara,

mengakses internet, menghantar dan menerima gambar dan sebagainya. Masyarakat

bimbang telefon yang mempunyai pelbagai fungsi ini disalahgunakan oleh pelajar ketika

berada di sekolah. Justeru itu, masalah disiplin akan meningkat.

4.0 CADANGAN / RUMUSAN

Setelah dilihat, diteliti dan dikaji pendapat serta pandangan pelbagai pihak, saya

berpendapat bahawa penggunaan telefon bimbit di kalangan pelajar di sekolah lebih

banyak mendatangkan keburukan berbanding kebaikan. Bertepatan dengan pandangan

tokoh pendidik, Profesor Emeritus Datuk Dr. Nik Safiah Karim yang mengatakan

bahawa telefon bimbit wajar dibenarkan dibawa ke sekolah atas faktor keselamatan.

Walaubagaimanapun, katanya ianya lebih banyak mendatangkan keburukan dari sudut

persekolahan seperti menjejaskan tumpuan pembelajaran, disalahgunakan,

menambahkan beban guru untuk memantau sewaktu proses pembelajaran selain

belrakunya kes-kes kecurian. Pada masa yang sama, para guru bukan sahaja

berhadapan dengan cabaran mengawal pelajar sekolah ini daripada menyalahguna

telefon bimbit di sekolah tetapi terpaksa melayani masalah kehilangan telefon bimbit itu.

Hal ini akan menyebabkan bertambahnya bebanan guru. Pada masa kini, tugas guru

semakin meningkat dari semasa ke semasa seiring dengan perubahan dasar

pendidikan negara. Apabila pelajar-pelajar dibenarkan membawa telefon bimbit,

pelbagai masalah lain akan mula timbul kesan daripada kebenaran tersebut.

Perkara ini disokong oleh Yang Dipertua (YDP) PIBG Sekolah Kebangsaan

Kubur Panjang, Shaharol Niza Omar yang tidak bersetuju cadangan itu dibenarkan

kerana walaupun tanpa telefon bimbit dan gajet, masalah disiplin pelajar adalah tidak

terkawal pada masa kini, apatah lagi jika cadangan itu dibenarkan. Beliau berpendapat

tidak logik masalah menghubungi keluarga dijadikan alasan sewaktu kecemasan

kerana masih ada telefon awam atau telefon sekolah. Apa yang dilakukan oleh pihak

sekolah pada hari ini sudah memadai dan alasan ibu bapa supaya mudah untuk

memantau pergerakan pelajar kurang praktikal. Sebenarnya, masih ada cara lain ibu

bapa boleh memantau pergerakan anak-anak mereka seperti mengenal pasti siapa

rakan mereka, melakukan pemeriksaan mengejut dan sebagainya. Saya berpendapat,

jika ibu bapa sendiri tidak bersikap lepas tangan, pergerakan anak-anak boleh dipantau

dengan baik. Tidak perlu telefon bimbit sebagai pengantara.

Perkara ini perlu dipertimbangkan dan diperhalusi semula oleh pihak

Kementerian Pelajaran. Bersesuaian dengan pendapat Pensyarah Kanan Jabatan

pengurusan Sumber dan Pengajian Fakulti Ekologi Manusia Universiti Putra Malaysia,

Zuroni Md Jusoh, senario berkenaan wajar dilihat secara menyeluruh agar tidak

menjadi penyesalan masa depan apatah lagi membabitkan perubahan drastik pola

kehidupan pelajar, guru dan sekolah. Biarpun institusi sekolah tertakluk pada dasar

yang ditetapkan namun pendekatan bersesuaian harus diambil kira dan diteliti supaya

tidak menyusahkan mana-mana pihak. Ini melibatkan institusi sekolah yang menjadi

antara kelompok terbesar dan terpenting di negara ini. Justeru, kajian, perbincangan,

pandangan atau apa jua tindakan bakal diambil memerlukan penelitian mendalam

supaya tidak menjadi isu lain kelak. Jika direalisasikan, perkara asas bakal dihadapi

adalah kewujudan pelbagai konflik yang dianggap kecil namun boleh merosakkan masa

depan pihak sasaran. Antaranya, konflik sekolah dan guru dengan ibu bapa yang mana

pelaksanaan itu boleh dianggap landasan mewujudkan ketegangan emosi kedua belah

pihak. Pada masa yang sama, konflik ekonomi dalam kalangan ibu bapa juga akan

wujud kerana pertambahan bebanan kewangan menambah nilai kad telefon yang

digunakan oleh anak. Selain itu, ibu bapa juga terpaksa melayani dan menuruti

kemahuan anak-anak yang inginkan telefon serta alat komunikasi yang lebih ‘up-to-

date’ sepertimana yang dimiliki oleh kawan-kawan mereka di sekolah. Jika ibu bapa

tidak mampu mampu memenuhi keinginan mereka, bayangkan pula tindakan yang

bakal diambil oleh pelajar berkenaan.

Malah, kajian yang dibuat oleh Kementerian Pelajaran tahun lalu menunjukkan

bahawa rata-rata pihak kepentingan menegaskan keperluan pelajar untuk membawa

telefon bimbit ke sekolah amat sedikit dan tidak mewakili suara majoriti. Berdasarkan

pengalaman sekolah, 60 peratus pelajar membawa telefon bimbit ke sekolah walaupun

tidak dibenarkan ketika ini. Masalah berlaku apabila telefon bimbit hilang, pelajar

menuduh rakan mencuri sehingga mencetuskan pergaduhan. Hal ini berlarutan

sehingga mewujudkan pelbagai masalah disiplin yang lain. Tidak dinafikan, keperluan

telefon bimbit adalah usaha untuk mendedahkan pelajar dengan penggunaan teknologi

global. Walaubagaimanapun, perkara ini telah diatasi oleh pihak sekolah dengan

menyediakan makmal komputer untuk mengakses maklumat dan sebagainya. Justeru,

memberi kebenaran membawa telefon bimbit ke sekolah tidak sesuai kerana fungsinya

nanti akan disalahgunakan hingga menjejaskan kepentingan proses pembelajaran yang

lebih utama.

Oleh yang demikian, saya tetap dengan pendapat saya mengatakan

bahawa tidak bersetuju dengan kebenaran pelajar membawa telefon bimbit ke sekolah

kerana lebih banyak mendatangkan keburukan berbanding kebaikan. Walaupun wujud

sekolah-sekolah di luar negara yang membenarkan pelajarnya membawa telefon bimbit

dan gajet ke sekolah, namun pada pendapat saya, sistem pendidikan di negara kita

masih lagi tidak sesuai untuk membenarkan pelajar membawa telefon bimbit dan gajet

ke sekolah. Pihak Kementerian Pelajaran Malaysia perlu mengkaji semula isu ini

supaya tidak mendatangkan kemudaratan dan lebih banyak masalah yang timbul pada

masa akan datang. Pihak kementerian perlu meminta pendapat pihak mengkaji

daripada pelbagai aspek iaitu pelajar, guru, pihak sekolah, ibu bapa dan juga

masyarakat. Perkara ini tidak seharusnya dipandang remeh oleh semua masyarakat

kerana ianya melibatkan bakal pemimpin negara dan generasi kita pada masa akan

datang.

REFLEKSI

Setinggi-tinggi kesyukuran dipanjatkan ke hadrat Ilahi kerana dengan izin-Nya

dapat juga saya menyiapkan tugasan ini dalam tempoh yang telah ditetapkan.

Pelbagai cabaran, dugaan dan halangan yang terpaksa saya tempuhi semasa

proses menyiapkan tugasan ini. Antara masalah yang dihadapi adalah kelemahan saya

dalam membuat perkaitan antara artikel yang diperoleh dengan rujukan daripada buku

memandangkan pemikiran saya sudah terikat dengan sumber-sumber yang diperolehi

daripada internet. Untuk mengatasi masalah ini, saya telah berbincang dengan

sahabat-sahabat yang lain tentang isu yang telah saya pilih. Alhamdulillah, setelah

diberi pencerahan minda oleh sahabat saya, saya telah dapat membuat perkaitan isu ini

dengan masalah tingkah laku dan disiplin murid.

Di samping itu, masalah lain yang dihadapi oleh saya adalah tidak memahami

kehendak tugasan. Apabila sahabat saya Nor ‘Atikah datang menjelaskan bagaimana

untuk membuat tugasan ini, saya menjadi semakin tertekan dan berasakan tugasan ini

sangat susah memandangkan ianya adalah fakta. Saya membuat keputusan untuk

berjumpa dengan pensyarah pembimbing kami iaitu Puan Salina bersama-sama

dengan dua orang sahabat saya, Azlia dan Hana. Setelah mendapat penjelasan

terperinci daripada Puan Salina, saya berasa sedikit tenang dan bersemangat untuk

menyiapkan tugasan.

Selain daripada itu, saya juga tidak mempunyai sebarang kemahiran dalam

membina blog. 11 orang daripada ahli kelas saya memiliki blog masing-masing. Saya

pernah mempunyai impian untuk membina blog, tetapi memandangkan saya amat

lemah dari segi penulisan, hasrat tersebut hanya dibiarkan begitu sahaja. Apabila

menerima tugasan ini, saya cuba untuk belajar membina blog melalui sahabat-sahabat.

Saya banyak bertanya mereka mengenai istilah-istilah yang asing bagi saya.

Contohnya adalah seperti ‘widget’, ‘shoutbox’, ‘gadjet’, ‘template’ dan sebagainya.

Setelah berbincang dan menerima tunjuk ajar daripada sahabat-sahabat sekumpulan

dan sahabat-sahabat daripada kumpulan lain, saya cuba untuk membantu sedikit demi

sedikit dalam pembinaan blog. Kemahiran yang telah saya peroleh ini akan ditingkatkan

melalui pembelajaran dari semasa ke semasa.

Pelbagai ilmu dan pengalaman baru yang telah saya peroleh sepanjang proses

menyiapkan tugasan ini. Antaranya adalah maklumat dan ilmu yang berkaitan dengan

isu yang telah saya pilih iaitu isu bawa telefon bimbit ke sekolah. Ilmu lain yang

diperoleh adalah ilmu dalam pembinaan blog. Harapan saya agar segala ilmu yang

diperoleh ini dapat diaplikasikan apabila saya telah melangkah ke alam kerjaya nanti.

Pengalaman membina blog tidak akan saya biarkan begitu sahaja. Saya berhasrat

untuk membina sebuah laman ilmu dalam alam maya untuk berkongsi maklumat,

tugasan, soalan-soalan peperiksaan yang lepas dan sebagainya dengan sahabat-

sahabat saya daripada sekolah lain dan juga para pelajar saya. Teknik penulisan ilmiah

yang diperoleh ini juga akan saya gunakan untuk menyambung pengajian ke peringkat

yang lebih tinggi.

BIBLIOGRAFI

Sumber daripada buku :

1. Mok Soon Sang (2010). Pengurusan Bilik Darjah dan Tingkah Laku. Selangor.

Penerbitan Multimedia Sdn. Bhd.

2. Kamus Dewan Edisi Keempat (2010). Kuala Lumpur. Dewan Bahasa dan

Pustaka.

Sumber daripada internet :

1. http://perkhidmatanpelajaran.blogspot.com/2012/08/usul-bawa-telefon-bimbit-ke-

sekolah.html - Diakses pada 15 ogos 2012 jam 12.37 a.m.

2. http://www.bharian.com.my/articles/

Usulmuridbawatelefonbimbitkesekolahmasihdibincang_KaSiong/Article/

Diakses pada 15 ogos 12.42 a.m.

3. http://www.melvister.com/2012/07/kesan-pelajar-bawa-handphone-hp-ke-sekolah-

tahun-2013.html - Diakses pada 27 ogos 2012 jam 22.37 p.m.

4. http://sk-sungaigalah.blogspot.com/2012/07/isu-telefon-bimbit-kewujudan-

pelbagai.html - Diakses pada 27 ogos 12 jam 23.31p.m.

5. http://www.bharian.com.my/bharian/articles/

Banyakkeburukanbawatelefonbimbitkesekolah/Article - Diakses pada 29 ogos

2012 jam 11.31 p.m.

6. http://www.bharian.com.my/bharian/articles/Majoritigurutaksetuju/Article

- Diakses pada 29 ogos 2012 jam 11.33 p.m.

7. http://utusan.com.my/utusan/info.asp?

y=2012&dt=0719&pub=Utusan_Malaysia&sec=Dalam_Negeri&pg=dn_02.htm -

Diakses pada 29 ogos 2012 jam 11.37 p.m.

8. http://ww1.utusan.com.my/info.asp?

y=2012&dt=0719&pub=Utusan_Malaysia&sec=Dalam_Negeri&pg=dn_35.htm -

Diakses pada 29 ogos 2012 jam 11.45 p.m.

9. http://www.harian-metro-online.com/bantah-pelajar-bawa-telefon-bimbit-ke-sekolah

- Diakses pada 29 ogos 2012 jam 11.49 p.m.

10.http://telefonbimbit.blogspot.com/ - Diakses pada 30 ogos 2012 jam 12.54 p.m.