PENGENALAN

Pembinaan negara bangsa merupakan matlamat utama sesebuah negara. Di Malaysia,

proses awal pembinaan negara bangsa lebih tertumpu kepada keperluan politik.

Pembinaan negara bangsa Malaysia berdasarkan acuan sendiri harus dilaksanakan

melalui pelbagai saluran. Usaha bagi mencapai matlamat bermula selepas peristiwa 13

Mei 1969 khususnya menerusi pelaksanaan rancangan Dasar Ekonomi Baru (DEB) dan

diikuti dengan pengenalan Wawasan 2020 oleh Tun Dr. Mahathir Mohamed pada tahun

1991. Wawasan 2020 menekankan keperluan wujudnya bangsa Malaysia yang mantap

mula diberikan perhatian yang lebih serius oleh pelbagai pihak. Rukun Negara, Dasar

Pendidikan Kebangsaan, Dasar Kebudayaan Kebangsaan dan Bahasa Kebangsaan

pula merupakan unsur penting yang mempengaruhi pembentukkan negara bangsa

Malaysia. Di Malaysia, pembinaan negara-bangsa bukan sahaja relevan, malah

menjadi satu kemestian sejarah yang amat perlu bagi menjamin keutuhan Malaysia

sebagai salah satu pelaku utama di pentas dunia.

Malaysia, seperti negara-negara lain di dunia mengalami proses pembinaan negara

bangsa. Apakah yang dimaksudkan dengan negara bangsa? Negara adalah satu

komuniti politik tersusun yang menakluki sesuatu kawasan dan mempunyai kedaulatan

luaran dan dalaman yang boleh menguatkuasakan monopoli terhadap penggunaan

kekerasan yang difikirkan wajar. Bangsa pula mempunyai dua maksud utama iaitu jenis

manusia daripada satu asal keturunan, contohnya bangsa Melayu dan kumpulan

manusia dalam satu ikatan tatanegaraan, contohnya bangsa Malaysia.

Menurut Kamus Dewan (1994: 924), negara bangsa didefinisikan sebagai

negara berdaulat yang didiami oleh satu bangsa. Pembinaan negara bangsa pula

adalah merupakan satu proses mewujudkan ‘semangat kenegaraan’ atau perasaan

‘kekitaan’ dikalangan semua penduduk sesebuah negara (INTAN, 1980). Ia bererti

mewujudkan sentimen satu bangsa dan satu negara serta melahirkan keperibadian

bangsa (Faizal Othman, 1993).

Berdasarkan kepada situasi di Malaysia terdapat pelbagai faktor yang menjadi

cabaran kepada pembentukan negara bangsa di Malaysia iaitu pemisahan ras dan

etnik, pemisahan wilayah, parti-parti politik berteraskan etnik, nilai parokialisma dan

sikap prejudis serta permasalahan sosial.

Pemisahan ras dan etnik ini dilihat melalui pemisahan sosial yang masih wujud

disebabkan oleh perbezaan budaya, agama, bahasa, pengaruh media massa,

pendidikan, penglibatan organisasi sosial yang bersifat perkauman atau pertubuhan

perniagaan dan sebagainya yang bersifat eksklusif untuk sesautu kumpulan etnik atau

sub-etnik. Ini pastinya akan memperkukuhkan sentimen nilai etnik dan kesukuan.

Malah, identiti etnik masih merupakan asas untuk pendaftaran formal dan sebagainya.

Pemisahan wilayah pula dilihat diantara yang maju dan kurang maju. Identifikasi

melalui bandar yang didiami oleh kaum bukan bumiputera yang lebih maju dan luar

bandar yang didiami oleh bumiputera yang kurang maju masih lagi wujud. Beberapa

negeri juga seperti Kedah, Kelantan, Terengganu, Perlis, Sabah dan Sarawak masih

menampakkan gejala kadar kemiskinan yang tinggi.

Parti-parti politik yang berteraskan kumpulan etnik memang wujud dan setiap

parti politik dipersepsikan sebagai menjaga kepentingan kumpulan etnik masing-

masing. Walaupun secara amnya parti-parti ini bergabung, namun sering juga muncul

konflik dikalangan parti-parti komponen yang mungkin mengugat kestabilan politik dan

hubungan antara kaum.

Seterusnya salah satu fenomena yang sering menjadi penghalang kepada

proses pembinaan negara-bangsa Malaysia ialah wujud nilai-nilai parokialisma, sikap

prejudis dan curiga dikalangan ahli masyarakat. Sikap prejudis wilayah masih menjadi

perintang kepada pembinaan semangat persefahaman dan perpaduan dikalangan

penduduk Semenanjung, Sabah dan Sarawak.

Permasalahan sosial juga memberi kesan kepada pembinaan negara-bangsa

yang jika tidak dibendung pastinya membebankan negara serta memberi kesan negatif

kepada pembinaan bangsa Malaysia yang progresif, dinamik dan bermoral.

Permasalahan sosial itu adalah seperti penduduk setinggan, pendatang asing,

penjenayahan, pengambilan dadah, penderaan dan sebagainya.

Azizi Ismail (1997), membuat kesimpulan bahawa terdapat tiga faktor utama

yang mempengaruhi pembinaan negara-bangsa Malaysia iaitu faktor politik, ekonomi,

sosial. Melalui perspektif ekonomi pula, Azizi Ismail (1997) menjelaskan dengan adanya

Dasar Ekonomi Baru (DEB) yang telah dilaksanakan berjaya mengurangkan

pengenalan kaum berdasarkan fungsi ekonomi dan secara tidak langsung menguatkan

lagi hubungan perpaduan sesama kaum yang ada dan membuktikan faktor ekonomi

sememangnya mempengaruhi proses pembinaan negara-bangsa Malaysia.

Abu Hassan Othman (1997) pula menyatakan walaupun DEB merupakan

program afirmatif yakni membantu pembangunan bumiputera, namun bukan

bumiputera juga turut mendapat faedah hasil daripada perlaksanaan projek-projek

pembangunan menerusi dasar ini. DEB telah membawa perubahan signifikan dalam

penyusunan semula masyarakat Malaysia. Namun begitu Dasar Ekonomi Baru juga

tidak dapat lari daripada kelemahannya apabila mendapat sedikit sebanyak

penentangan daripada orang bukan Melayu. Masyarakat bukan Melayu terutamanya

orang Cina tidak menentang dasar tersebut, tetapi lebih kepada cara dasar itu

dilaksanakan. Mereka merasakan telah dinafikan haknya sebagai rakyat kerana dasar

ini mengutamakan Melayu dan kaum bumiputera dalam soal ekonomi dan pendidikan.

Dari sudut sosial, terdapat empat unsur penting yang mempengaruhi

pembentukkan negara-bangsa Malaysia iaitu Rukun Negara, Dasar Pendidikan

Kebangsaan, Dasar Kebudayaan Kebangsaan dan Bahasa Kebangsaan. Rukun

Negara yang diisytiharkan pada 31 Ogos 1970 antara lain bercita-cita melahirkan

masyarakat Malaysia yang bersikap terbuka terhadap pelbagai cara hidup rakyat

pelbagai keturunan.

Dasar Pendidikan Kebangsaan 1961 pula digubal dengan matlamat utamanya

ialah untuk mewujudkan persefahaman dan perpaduan dikalangan rakyat. Salah satu

satu daripada cara untuk membentuk satu bangsa Malaysia ialah melalui sistem

pendidikan. Langkah kerajaan hendak mengadakan sekolah satu bumbung, tiga kaum

berada pada satu bumbung dan pada satu padang permainan adalah sangat-sangat

dialu-alukan.

Dasar Kebudayaan Kebangsaan juga merupakan isu penting dalam mewujudkan

negara-bangsa Malaysia. Kebudayaan kebangsaan merujuk kepada kebudayaan

negara yang rasmi dan bersifat formal tetapi merentasi batasan etnik, bersifat sepunya

dan rasmi bagi semua kaum dan mencerminkan kemalaysiaannya. Dasar ini

diwujudkan bertujuan merapatkan jurang perbezaan pelbagai kaum di negara ini agar

semua rakyat dapat bersatu padu bagi membolehkan negara ini muncul dengan

identitinya tersendiri. Amalan aktiviti budaya yang melibatkan penyertaan pelbagai

kaum pasti akan dapat menyumbang kepada pembinaan negara-bangsa. Ini

menunjukkan peripentingnya isu-isu budaya ditangani sebaik mungkin supaya ianya

mempercepatkan kewujudan bangsa Malaysia.

Bagi mewujudkan satu bangsa yang bersatu padu daripada pelbagai keturunan,

agama, kebudayaan dan wilayah satu bahasa kebangsaan amatlah diperlukan. Maka

bahasa kebangsaan diwujudkan dengan panggilan bahasa Malaysia. Isu-isu mengenai

bahasa kebangsaan ini merupakan faktor yang dianggap penting oleh pengkaji-pengkaji

lepas mengenai pembinaan negara-bangsa Malaysia. Bahasa Malaysia sebenarnya

unsur dominan yang boleh menyatupadukan semua kaum dan bangsa di Malaysia.

Bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan adalah satu pilihan bijak dan mampu serta

terbukti menjadi alat perpaduan. Oleh itu jelaslah bahawa bahasa kebangsaan sebagai

bahasa sepunya ini merupakan satu unsur utama dalam pembinaan negara-bangsa

Malaysia. Penggunaan dan penguasaan bahasa Malaysia secara meluas akan

berperanan sebagai wahana pembentukan identiti kebangsaan.

Faktor pemangkin kepada usaha membina negara bangsa ini adalah

nasionalisme, intergrasi, patriotisme dan demokrasi. Nasionalisme adalah satu ideologi

yang mencipta dan mempertahankan kedaulatan sesebuah negara dengan

mewujudkan satu konsep identiti bersama untuk sekumpulan manusia. Dalam zaman

moden ini, nasionalisme merujuk kepada amalan politik dan ketenteraan yang

berlandaskan nasionalisme secara etnik serta keagamaan,

Nasionalisme etnik adalah sejenis nasionalisme di mana negara memperolehi

kesahihan politik dari budaya asal atau etnik sesebuah masyarakat. Ia dibangunkan

oleh Johann Gottfried von Herder, yang memperkenalkan konsep Volk(rakyat).

Nasionalisme romantik (juga dipanggil nasionalisme organik, nasionalisme identiti)

adalah lanjutan dari nasionalisme etnik dimana negara memperolehi kesahihan politik

secara semulajadi ("organik") hasil daripada bangsa atau ras.

Rakyat Malaysia terdiri daripada pelbagai kaum dan etnik dengan ras yang

utamanya ialah Melayu - sekitar 56%, Cina - sekitar 29%, India -sekitar 8%, kumpulan

etnik seperti Orang Asli, lebih 50 kumpulan etnik peribumi di Sabah dan lebih 30

kumpulan etnik peribumi di Sarawak. Pembinaan negara bangsa di Malaysia adalah

perlu untuk kumpulan manusia dalam satu ikatan tatanegaraan iaitu membentuk

bangsa Malaysia. Gagasan Satu Malaysia; rakyat didahulukan dan pencapaian

diutamakan yang dihasratkan oleh YAB Dato’ Sri Mohd Najib bin Tun Haji Abdul Razak,

Perdana Menteri Malaysia berhasrat untuk membina sebuah negara yang bersatu padu

serta menyanjung masa hadapan yang dikongsi bersama, menikmati kehidupan

bersama yang sepenuhnya berasaskan keadilan. Tidak ada sesiapapun akan terpinggir

untuk merebut peluang yang disediakan bagi menyerlahkan segala keupayaan dan

potensi masing-masing.

Jika nilai-nilai ini dapat diterapkan melalui proses pendidikan yang terancang,

perpaduan dalam kalangan rakyat akan dapat diperkukuhkan. Perpaduan merupakan

aspek penting dalam pembangunan negara. Oleh itu ianya perlu diberikan perhatian

yang bersungguh-sungguh oleh setiap orang. Kementerian Pelajaran akan terus

menyokong pembinaan Negara Bangsa bagi memperkukuhkan perpaduan, membina

identiti nasional dan semangat kebangsan serta membangunkan sumber manusia

bersesuaian dengan keperluan negara kita dalam menghadapi cabaran globalisasi.

Konsep Satu Malaysia akan membawa aspirasi untuk memperkukuhkan

hubungan kaum bagi memastikan rakyat Malaysia dapat menjalin perpaduan yang lebih

erat sebagaimana kehendak prinsip Rukun Negara. Perkara yang perlu diwujudkan

dalam semangat perpaduan adalah perasaan hormat menghormati dan sikap saling

mempercayai antara kaum. Rakyat perlu memahami dan mengamalkan bahawa segala

tindakan perlulah mengutamakan kepentingan negara.

Semua kaum perlu menganggap bahawa mereka adalah bangsa Malaysia di

mana segalanya perlu dinikmati secara bersama. Malaysia adalah negara kita di mana

tidak ada masyarakat atau kaum yang akan dipinggirkan daripada menikmati

pembangunan dan pembelaan daripada kerajaan.

Nilai-nilai murni ini diharap dapat menyatu padukan rakyat Malaysia dengan

fikiran dan tindakan yang menjurus kepada satu matlamat iaitu untuk negara. Melalui

konsep ‘Satu Malaysia’ ini tidak akan wujud perasaan tidak berpuas hati kepada mana-

mana kaum kerana semua rakyat adalah Bangsa Malaysia dan Rakyat Malaysia yang

mempunyai satu hala tuju dan cita rasa untuk bersama memajukan negara.

Integrasi berasal dari bahasa Inggeris "integration" yang bererti kesempurnaan

atau keseluruhan. integrasi sosial didefinisikan sebagai proses penyesuaian di antara

unsur-unsur yang saling berbeza dalam kehidupan masyarakat sehingga menghasilkan

pola kehidupan masyarakat yang memilki keserasian fungsi. Manakala menurut

Menurut Kamus Dewan Edisi Keempat, 2007, integerasi bermaksud penggabungan

atau pergabungan dua atau beberapa kaum menjadi satu kesatuan, penyatuan.

Selain itu integrasi juga dirujuk kepada proses penyatuan masyarakat berbilang

kaum, daerah dan wilayah tempat tinggal, budaya, adat resam, cara hidup, latar

belakang, kepercayaan dan pegangan agama yang berlainan untuk menjadi satu entiti

yang terikat oleh norma dan nilai murni masyarakat sejagat demi mencapai tujuan dan

kepentingan bersama secara adil dan saksama.

. Aktiviti intergrasi di Malaysia dapat dilihat dalam semua bidang di Malaysia

terutamanya dalam bidang pendidikan. Pendidikan memainkan peranan untuk

memupuk dan mengekalkan semangat perpaduan di kalangan rakyat melalui aktiviti

kurikulum, kokurikulum dan sukan. Guru-guru perlu menerapkan nilai-nilai yang

membangkitkan semangat satu bangsa iaitu Bangsa Malaysia di kalangan murid-

muridnya bermula dari usia yang muda, seperti kata pepatah, Melentur buluh biarlah

dari rebungnya. Bahasa Kebangsaan merupakan bahasa rasmi yang dikongsi bersama

oleh pelbagai kaum dalam perhubungan rasmi dan kehidupan masyarakat. Pelajar-

pelajar perlu diberi kesedaran tentang kepentingan Bahasa Malaysia sebagai Bahasa

Kebangsaan, bahasa rasmi, bahasa perpaduan dan bahasa komunikasi di Malaysia.

Tanggungjawab guru untuk menyemai semangat cintakan Bahasa Malaysia kepada

generasi muda Malaysia supaya mereka fasih berbahasa Malaysia, menghormati dan

berbangga dengan bahasa Malaysia sebagai identiti rakyat Malaysia.

Beberapa strategi pelaksanaan ke arah memperkasakan Bahasa

Kebangsaan dilaksanakan di sekolah antaranya pelaksanaan Dasar Buku Negara,

menggalakkan minat membaca dan mewujudkan Bulan Bahasa dan Sastera Negara,

mengadakan kem penulisan, teater, kuiz dan sebagainya. Ini menunjukkan komitmen

guru dalam memastikan semua pelajar dapat menguasai bahasa Melayu yang

merupakan bahasa kebangsaan.

Program Rancangan Intergrasi Murid Untuk Perpaduan (RIMUP) yang dijalankan

oleh Kementerian Pelajaran Malaysia juga dilihat sebagai satu usaha mengukuhkan

perpaduan dalam kalangan murid antara sekolah. Program RIMUP ini dilihat mampu

menghakis sifat perkauman dan kenegerian kerana program ini secara tidak langsung

membantu murid-murid untuk menghayati matlamat dan visi negara. Ini secara

automatik akan membantu mengukuhkan usaha membina negara bangsa yang

sebenar di Malaysia.

Patriotisme pula merupakan perasaan cintakan tanah air yang mendalam

berasaskan kesedaran seseorang terhadap kewarganegaraannya dan kesetiaan

teragung sehingga sanggup berkorban nyawa untuk tanah airnya. Menerusi patriotisme,

bangsa akan menjadi kuat, berani, mempunyai ketahanan mental, emosi dan fizikal

dalam membentuk ketahanan nasional dan menghadapi cabaran mendatang. Seorang

yang patriot adalah mereka yang mempunyai sikap kesukarelawan yang tinggi terhadap

segala perkara yang berkaitan untuk mempertahankan bangsa, agama dan negara dari

sebarang gangguan dan kekacauan.

Setiap rakyat yang dilahirkan di negara ini perlu faham apa yang dimaksudkan

dengan patriotisme dan mereka perlu menyemai perasaan patriotik di dalam diri

masing-masing. Rakyat negara ini juga harus berbangga kerana menjadi rakyat

Malaysia, bersemangat setia negara, bersemangat kekitaan dan sentiasa berusaha

mengekalkan keamanan negara.

Demokrasi pula merupakan pemberian hak kepada semua warganegara dalam

memilih pemerintahan negara. Ia merupakan alat mewujudkan keutuhan pentadbiran.

Negara Bangsa wujud apabila terdapat kefahaman mendalam tentang demokrasi yang

memberikan peluang dan ruang kepada rakyat terlibat dalam pentadbiran negara.

Dari sudut pandangan demokrasi, semua warganegara diberikan hak berkongsi

ideologi dalam memilih pemerintahan negara. Keadaan ini secara langsung

mewujudkan keamanan dengan tiadanya proses politik yang negatif seperti

demonstrasi dan rampasan kuasa, membantu rakyat bersatu hati dalam menerima

pentadbiran yang memenangi proses demokrasi yang dijalankan secara adil dan

saksama. Pilihan Raya Umum yang dijalankan empat atau lima tahun sekali di Malaysia

dilihat sebagai proses menghidupkan demokrasi dan memberi peluang kepada rakyat

secara keseluruhan untuk mengekalkan atau menukar kerajaan untuk mentadbir

negara.

Pembinaan Negara Bangsa Malaysia yang beridentiti nasional memerlukan

usaha yang gigih dan kerjasama padu daripada setiap golongan masyarakat dan kaum

di Malaysia. Melalui pendidikan diharapkan segala usaha menyemai semangat

perpaduan, cinta dan setia kepada negara dapat diperkembangkan serta diamalkan

dalam kehidupan seharian rakyat Malaysia.

Jika dilihat perbandingan di antara negara Malaysia dengan negara lain, negara

Malaysia mengamalkan sistem demokkrasi. Dari sudut pandangan demokrasi, semua

warganegara diberikan hak berkongsi ideologi dalam memilih pemerintahan negara.

Keadaan ini secara langsung mewujudkan keamanan dengan tiadanya proses politik

yang negatif seperti demonstrasi dan rampasan kuasa seperti yang berlaku di Thailand.

Keadaan ini akan membantu rakyat bersatu hati dalam menerima pentadbiran yang

memenangi proses demokrasi yang dijalankan secara adil dan saksama.

Malaysia mengamalkan demokrasi berparlimen. Jika dibandingkan dengan

negara jiran iaitu Singapura, Singapura merupakan sebuah republik berparlimen yang

mengamalkan parlimen ekadewan berlandaskan sistem Westminster, yang mewakili

pelbagai kawasan pemilihan. Perlembagaan Singapura menetapkan demokrasi

berperwakilan sebagai sistem politik negara. Parti Tindakan Rakyat (PAP) berjaya

menguasai parlimen Singapura di setiap pilihan raya sejak negara mula memerintah

sendiri pada tahun 1959. Sebahagian besar kuasa ekesekutif terletak pada kabinet

yang diketuai oleh Perdana Menteri. Jawatan Presiden Singapura yang asalnya

berbentuk istiadat, diberi sedikit kuasa veto pada tahun 1991 untuk beberapa

keputusan penting seperti penggunaan rizab negara dan pelantikan jawatan

kehakiman.

Di Malaysia pula, Terdapat tiga jenis pilihan raya iaitu pilihan raya umum, pilihan

raya kecil dan pilihan raya kerajaan tempatan. Pilihan raya umum boleh diadakan

selewat-lewatnya lima tahun selepas piliharaya terdahulu, selepas Parlimen dan Dewan

Undangan Negeri dibubarkan tetapi boleh dipercepatkan atas sebab-sebab tertentu.

Pilihan raya negeri pula boleh diadakan berasingan dengan pilihan raya umum

persekutuan mengikut peruntukan Perlembagaan Persekuruan dan Negeri. Wakil-wakil

Rakyat adalah mereka yang mewakili satu kawasan pilihan raya Parlimen manakala

Ahli Dewan Undangan Negeri mewakili kawasan Dewan Undangan Negeri. Wakil-wakil

Rakyat menganggotai Dewan Rakyat. Peranan utama mereka ialah menggubal

undang-undang negara, membicangkan hal-ehwal yang berkaitan dengan rakyat serta

menjaga amanah kewangan negara. Bilangan atau jumlah kerusi bagi kawasan pilihan

raya Dewan Rakyat termaktub dalam Perlembagaan Persekutuan Malaysia.

Perdana Menteri boleh dilantik dari kalangan Wakil Rakyat manakala Ketua

Menteri atau Menteri Besar dilantik dari kalangan ahli Dewan Undangan Negeri. Dewan

Negara adalah dewan tertinggi dalam negara dan anggota-anggotanya dinamakan

Senator atau Ahli Dewan Negara. Mereka dilantik berdasarkan Perlembagaan. Tugas

utama Senator ialah meneliti dan mengkaji serta meluluskan rang undang-undang yang

digubal oleh Dewan Rakyat sebelum dihantar kepada Yang di-Pertuan Agong untuk

diperkenankan. Mengikut Pindaan Perlembagaan 1980, Yang di-Pertuan Agong

hendaklah memperkenankan rang undang-undang yang diserahkan oleh Majlis

Parlimen dalam satu tempoh yang tertentu.

Jika dibandingkan Malaysia dengan Indonesia, Indonesia merupakan sebuah

republik demokrasi dengan sistem berpresiden. Dalam sistem politik Indonesia,

presiden merupakan ketua negara dan ketua kerajaan serentak, selain panglima besar

Tentera Nasional Indonesia. Perlembagaan Indonesia menetapkan pembahagian kuasa

antara eksekutif, legislatif dan kehakiman. Kerajaan mempunyai kuasa eksekutif. Kuasa

legislatif dimiliki bersama oleh kerajaan dan Dewan Perwakilan Rakyat. Sistem

kehakiman pula bebas dari eksekutif dan legislatif.

Pilihan raya umum di Indonesia diadakan untuk memilih ketua negara, iaitu

Presiden Indonesia, serta juga untuk Dewan Perwakilan Rakyat (DPR), dewan

perundangannya. Kedua-dua Presiden dan anggota-anggota DPR dipilih untuk tempoh

lima tahun. Dewan Perwakilan Rakyat dipilih melalui perwakilan berkadar daripada

calon-calon kawasan pilihan raya. Oleh sebab Indonesia mengamalkan sistem

berbilang parti, tiada sebarang parti tunggal yang biasanya dapat benar-benar

mencapai kemenangan dan oleh itu, parti-parti politik harus bekerjasama untuk

membentuk kerajaaan campuran. Umur mengundi di Indonesia sekurang-kurangnya 17

tahun. Pada sepanjang sejarah Indonesia, Indonesia telah mengadakan sembilan

pilihan raya umum, iaitu pada tahun 1955, 1971, 1977, 1982, 1987, 1992, 1997, 1999,

dan 2004.

Sistem persekolahan di Malaysia menggunakan Bahasa Melayu sebagai bahasa

rasmi di samping penggunaan Bahasa Inggeris sebagai bahasa kedua dan bahasa

ibunda dalam mata pelajaran seperti Bahasa Cina, Bahasa Tamil dan sebagainya.

Seperti juga di Malaysia, sistem persekolahan Singapura terdiri daripada enam tahun

sekolah rendah, lima tahun sekolah menengah, dan peringkat pengajian tinggi, tetapi

tidak mengamalkan sistem persekolahan vernakular. Bahasa Inggeris merupakan

bahasa perantaraan semua sekolah di Singapura.

Para pelajar menghadiri sekolah rendah selama enam tahun mulai usia tujuh

tahun, sehingga berakhir dengan peperiksaan Primary School Leaving Examination

(PSLE). Sekolah rendah mengajar empat mata pelajaran teras, iaitu Bahasa Inggeris,

Matematik, Sains dan Bahasa Ibunda (Mandarin, Melayu dan Tamil). Semua mata

pelajaran diajar dan diperiksa dalam bahasa Inggeris kecuali Bahasa Ibunda yang

diajar dan diuji dalam bahasa masing-masing. Biarpun "Bahasa Ibunda" secara

umumnya memaksudkan bahasa pertama, namun dalam sistem pendidikan Singapura,

istilah tersebut memaksudkan bahasa kedua atau tambahan kerana bahasa Inggeris

merupakan bahasa pertamanya.

Terdapat lima buah universiti awam di Singapura: Universiti Kebangsaan

Singapura, Universiti Teknologi Nanyang, Universiti Pengurusan Singapura, Universiti

Teknologi dan Rekabentuk Singapura dan Institut Teknologi Singapura. Kerajaan telah

membina banyak lagi universiti awam pada puluhan tahun lalu dengan harapan

menyediakan peluang pendidikan tinggi kepada 30% setiap kohort. Kursus politeknik

dan universiti dikendali dalam bahasa Inggeris sepenuhnya. Di Malaysia banyak

universiti yang berkualiti menjadi pilihan pelajar untuk melanjutkan pelajaran mereka di

peringkat sijil, diploma, ijazah, master atau phd dan sebagainya, malah pelajar dari luar

negara memilih untuk melanjutkan pelajaran di universiti-universiti di Malaysia seperti

Universiti Islam Antarangsa Malaysia (UIAM) dan Universiti Teknologi Malaysia (UTM).

Dari segi pertahanan, Malaysia mempunyai Angkatan Tentera Malaysia yang

bertanggungjawab memastikan keselamatan Malaysia daripada ancaman musuh atau

anasir luar demi menjaga keamanan Negara. PLKN diperkenalkan dengan mewajibkan

generasi muda lepasan SPM menyertainya untuk mengukuhkan jati diri dan membina

insane yang cintakan negara di samping melatih mereka menjadi bantuan tambahan

sekiranya negara diserang musuh. Undang-undang Singapura mewajibkan setiap

warganegara lelaki dan penduduk tetap (generasi kedua) Singapura yang tegap dan

sihat untuk menjalani Khidmat Negara (National Service) selama dua tahun sekurang-

kurangnya, sebaik sahaja mencecah usia 18 tahun atau menghabiskan pengajiannya

(yang mana sahaja dahulu), tetapi boleh diberi pelepasan atas sebab-sebab perubatan

atau lain-lain. Selepas berkhidmat selama dua tahun, setiap warga lelaki dianggap

sedia beroperasi, dan juga wajib menunaikan tanggungjawab sebagai perajurit

simpanan sehingga usia 40 tahun (50 tahun untuk pegawai bertauliah). Warga yang

sihat dari segi perubatan juga mesti menjalani Ujian Kecekapan Fizikal Individu

(Individual Physical Proficiency Test, IPPT) setiap tahun dalam program latihan mereka.

Lebih 350,000 orang lelaki berkhidmat sebagai perajurit yang sedia beroperasi yang

ditugaskan kepada unit tempur simpanan, dan 72,500 orang lagi membentuk kor

khidmat negara dan biasa.

Kejadian pengganasan dan perang luar biasa yang makin menjadi-jadi telah

menekankan lagi aspek pertahanan bukan tentera. Kontinjen Gurkha dalam Angkatan

Polis Singapura, juga merupakan sebuah angkatan pencegah keganasan. Pada tahun

1991, kejadian rampasan kapal terbang Penerbangan Singapore Airlines 117

berkesudahan dengan serbuan oleh Angkatan Operasi Khas Singapura (``Special

Operation Forces``, SOF), diikuti kematian keempat-empat perampas tanpa

kecederaan mana-mana penumpang atau anggota SOF. Antara yang merisaukan

keselamatan negara ialah Jemaah Islamiyah, sebuah kumpulan militan Islamiah yang

pernah cuba menyerang Suruhanjaya Tinggi Australia tetapi dipatahkan jua pada tahun

2001.

Sumber pertahanan Singapura pernah digunakan dalam misi bantuan

kemanusiaan antarabangsa, termasuk tugasan pengamanan PBB di 11 negara lain.[81]

Pada September 2005, Angkatan Udara Republik Singapura menghantar tiga buah

helikopter CH-47 Chinook ke Louisiana untuk membantu operasi bantuan Taufan

Katrina. Ekoran kejadian tsunami Asia 2004, SAF menghantar kereta kebal dan

helikopter untuk membantu operasi bantuan kepada negara-negara yang terjejas.

Dengan konsep negara Bangsa "Nasion State" Indonesia pula menjelaskan

keanggotaan sebagai warga bangsa adalah bersifat sebagai pribadi (individu) orang-

perorang, lepas dari segala atribut yang disandangnya, bukan sebagai kelompok. Maka

sudah selayaknya diadakan koreksi atas kekeliruan yang telah kita lakukan selama ini

dalam menata kehidupan berbangsa, bernegara dan bermasyarakat seperti, "istilah-

istilah mayoritas(majority) dan minoritas(minority), asli dan tidak asli, pribumi dan bukan

pribumi". Selain tidak relevan dengan konsep kebangsaan Indonesia, juga tidak ada

dalam rumusan Pancasila, UUD 1945. Bangsa Indonesia (nasion Indonesia) sebagai

satu-kesatuan solidaritas bangsa Indonesia, tetap memiliki jiwa, semangat dan tekad

untuk hidup bersama dalam kebersamaan, kesetaraan dan untuk itu bersedia

melakukan pengorbanan untuk mencapai tujuan, cita-cita yang dimiliki bersama.

Apabila semua komponen anak bangsa dapat merasakan berada di rumah

sendiri (at home), dalam kesetaraan, sama-sama ikut memilikinya, sama-sama dapat

mengidentifikasikan dirinya, dihormati identitasnya tanpa harus melepaskan kekhasan

agama, budaya, suku, etnik untuk menjadi Indonesia, ada keadilan sosial dan sosial

yang berkeadilan, hidup sejahtera, ada spirit of love, damai yang terbangun dari

semangat "perlakukan orang lain sebagaimana engkau ingin diperlakukan" (golden

rule) tanpa ada kecenderungan memonopoli kebenaran dan pemaksaan. Kearifan

ltempatan, khazanah budaya yang ada di nusantara sebagai landasan menata

kehidupan rakyat Indonesia antara lain "sipakatau, sipakaingat, sipakaenre, sipakatuwo,

sipadecengi dan sebagainya dari karakter relegius Sulawesi Selatan