1. PENDAHULUAN

Sejak akhir-akhir ini seolah-olah secara tiba-tiba sahaja ancaman ajaran sesat1 telah menjadi begitu

ketara kepada kita tetapi sebenarnya ia adalah merupakan satu manifestasi bagi satu proses yang

telah bermula sejak beberapa lama dahulu. Beberapa peristiwa berdarah yang telah berlaku adalah

hasil daripada tindakan kumpulan ajaran sesat adalah satu kesan fizikal yang terus dapat dilihat dan

dinilai, tetapi beberapa kesan spiritual yang negatif hasil daripada ajaran sesat ini seperti Qadyaniah,

Baha’i, Ayah Pin, dan sebagainya masih lagi tidak di sedari secara umum oleh sebilangan individu

dan masyarakat Islam. Oleh yang demikian itu, Islam melarang umatnya daripada terjerumus dan

terikut dengan ajaran-ajaran yang bertopengkan kepada pembawa kebenaran yang boleh

meruntuhkan nilai-nilai murni dan pegangan akidah Islamiah serta di anggap kufur atau murtad dari

sisi agama Islam. Firman Allah S.W.T di dalam surah (Al-Munaafiquun 63: 4) yang berbunyi:

فكون يؤ أنى الله قتلهم فاحذرهم العدو� ”"هم

Maksudnya: “Mereka itulah musuh yang sebenar-benarnya maka berjaga-jagalah engkau terhadap

mereka. Semoga Allah membinasa dan menyingkirkan mereka dari rahmaNya. (Pelik sungguh!)

Bagaimana mereka dipalingkan (oleh hawa nafsunya-dari kebenaran)”?.

Pelbagai usaha telah dilakukan di dalam membenteras ajaran sesat yang menular masuk ke

dalam masyarakat Muslim kita dengan melakukan penyiasatan dan penyelidikan secara teliti oleh

pihak berkuasa agama Islam. Melalui tindakan ini sebagai menentukan yang manakah amalan yang

mengikut garis panduan yang berlandaskan al-Qur’an, Hadis dan Sunnah Rasulullah S.A.W atau

sebaliknya. Ekoran daripada hasil penyelidikan ini akan dapat disebarkan secara meluas dalam

bentuk pengetahuan umum samada dalam bentuk fatwa atau seupamanya. Tindakkan ini untuk

1 Ajaran Sesat bermaksud sebarang ajaran atau amalan yang dibawa oleh orang-orang Islam atau bukan Islam

yang mendakwa bahawa ajaran dan amalan tersebut adaah ajaran Islam atau berdasarkan kepada ajaran Islam, sedangkan

hakikatnya ajaran dan amalan yang dibawa itu bertentangan daripada Islam yang berdasarkan kepada al-Qur’an dan al-

Qur’an serta bertentangan dengan Ahli Sunnah Wa al-Jamaah. http://azeaniesmy.tripod.com/Tazkirah.html/28/9/2006

1

memberi peringatan terhadap masyarakat Islam seluruhnya tentang golongan ajaran sesat supaya

dapat menilai dari segi unsur-unsur palsu yang dibawa oleh mereka dalam menyesatkan umat Islam.

Kefahaman umat Islam terhadap ajaran sesat menjadi pendinding yang kuat atau pembuka minda

terhadap mereka yang terlibat agar tidak teragak-agak lagi meninggalkan ajaran tersebut iri dan

masyarakat demi kebaikan diri mereka dan masyarakat Islam serta mendapat keredhaan daripada

Allah S.W.T. Sesungguhnya Allah itu Maha pengampun lagi Maha Mengasihani terhadap hambanya

yang bertaubat. Melalui kajian ini, penulis akan mengupas beberapa konsep ajaran-ajaran yang

muncul di dalam pergerakan Qadyaniah dan Baha’i serta membuat perbandingan di antara keduanya.

Semoga melalui kajian ini dapat memberi manfaat kepada kita semua.

2. SEJARAH KEMUNCULAN BAHAIAH

Menurut sejarah kemunculan Agama Bahai telah diasaskan oleh Mirza Husain Ali bin Mirza cAbbas

Buzuruq al-Mazandarani al-Nuri. Beliau telah dilahirkan di Tehran, Iran pada 1817 Masihi. Ketika

beliau berusia dua puluh tujuh tahun, beliau telah menganut agama Babiah yang sedang

dikembangkan oleh Mirza Ali Muhammad (1819-1850M). Menurut definisi perkataan “Babiah” atau

“al-Bab” merupakan maksud pintu bagi segala sesuatu yang datang dari Allah kepada hamba

ataupun yang datang daripada hamba kepada Allah. Mirza Ali Muhammad telah mendakwa dirinya

sebagai nabi dengan membawa syariat baru dan juga menamakan dirinya sebagai Mahdi ((al-cAzami,

Mohd. Hassan.,1953: 14). Jesteru itu, boleh dikatakan golongan Al-bab ini sebagai golongan yang

bertindak sebagai wasitah (perantaraan) bergerak dalam menyampaikan hajat hamba kepada Allah

ataupun sebaliknya.

Kalau diimbas kembali, gerakkan minoriti al-Bab oleh Mirza Ali Muhammad amat

berpengaruh dan meluas sekali di Iran. Peristiwa rusuhan umum telah berlaku di kalangan

masyarakat setempat di Iran iaitu golongan Syiah, menjadikan pihak pemerintah Iran merasa tidak

berpuas hati dan bertindak campur tangan di dalam menangani kekacauan yang berlaku. Susulan

daripada rusuhan itu beliau dan pengikutnya telah ditangkap oleh kerajaan Iran dan dibuang negeri

ke Asfahan. Ketika beliau di sana, ulama Islam di sana merasa kurang berpuas hati dan marah di

mana selepas beliau telah mendakwa dirinya sebagai Rasul dan membawa syariat yang baru serta

2

menggelarkan dirinya sebagai Mahdi. Oleh yang demikian, ulama Islam di Asfahan telah bersetuju

untuk menjatuhkan hukuman mati terhadap beliau (al-cAzami, Mohd. Hassan 1953:13-14).

3 FAKTOR KEMUNCULAN BAHAIAH

3.1 Dari Segi Sosial

Selepas kematian Mirza Ali Muhammad di Asfahan, pucuk pimpinan Baha’I telah terajui oleh salah

seorang pengikut Bab yang paling utama ialah Mirza Husain Ali bin Mirza cAbbas Buzuruq al-

Mazandarani al-Nuri dengan menggelarkan gerakannya sebagai Al-Baha’iah. Beliau menamakan

dirinya sebagai Baha’ullah dalam menyahut saranan agama Al-Bab untuk menyebarkan fahaman

agamanya di Iran tetapi mendapat tentangan hebat dari kerajaan Iran sehingga beliau dapat ditangkap

pada tahun 1852 dan dipenjarakan di Tehran.

Pada tahun 1853 beliau dibebaskan dan diusir ke Baghdad dan di sana beliau membina satu

komuniti Bahaiah untuk dibangkitkan semula. Pada tahun 1863 Baha’ullah mengisytiharkan dirinya

sebagai nabi lalu kerajaan Uthmaniyyah di Adrianople bertindak mengusir beliau ke cAka, Palestin

dan dipenjarakan di sana. Sebelum beliau meninggal dunia pada tahun 1892, beliau sempat melantik

anaknya Abdul Baha (1844-1921) sebagai pemimpin komuniti Bahaiah dan seterusnya digantikan

oleh cucunya Shoghi Effendi Rabbani (1897-1957) sehinggalah berkembang dengan berterusan

hingga ke penghujung abad yang ke-20 (12/7/2006)2.

3.2 Dari Segi Politik

2 Prof. Madya Ibrahim Abu Bakar, Seminar Akidah dan Firaq, tajuk: “Bahaism” Bilik Sidang Seminar 2

Universiti Kebangsaan Malaysia Bangi, 12/7/2006

3

Peranan Bahaiah dalam hasil penulisan gerakan mereka banyak mempengaruhi pengikutnya yang

terdiri daripada masyarakat asing seperti di Mesir tetapi mendapat tentangan yang hebat daripada

kerajaan Mesir terutamanya Majlis Fatwa Al-Azhar Mesir. Pergerakkan golongan Bahaiah di bumi

Mesir mula disedari oleh kerajaan itu apabila mengenal pasti aktiviti bergerak dengan begitu rancak

di beberapa kawasan di Mesir seperti di Matariah dan Tanta. Ekoran dari itu, Majlis Fatwa Al-Azhar

Mesir telah pun mengeluarkan fatwa secara rasmi dengan mendakwa golongan tersebut adalah

murtad dari agama Islam setelah mendapati golongan Bahaiah ini telah menerbitkan sebuah buku

yang dikenali dengan “Majmūah al-Alwāh al-Mubārakah” pada tahun 1920. Ini menyebabkan ramai

di kalangan pengikut Bahaiah di Mesir ditangkap oleh pihak berkuasa Mesir (al-cAzami, Mohd

Hassan. 1953:19-20).

Media cetak Mesir amat berpengaruh pada ketika itu sebagai informasi maklumat terkini

dalam menolak usul-usul dakwaan Bahaiah untuk menimbulkan kesedaran di kalangan masyarakat

Mesir agar tidak terikut dan terpengaruh dengan dakwaan palsu mereka. Antara media berita yang

memainkan peranan itu seperti akhbar Al-Ahrām, Al-Akhbār, Al-Jumacah Al-Qāhirīah dan Al-

Nahdhah serta lain-lainnya dengan memuatkan segala isi kritikan ulama Azhar terhadap Bahaiah dan

beberapa siri penangkapan pihak berkuasa Mesir terhadap pengikut golongan Bahaiah.

Terdapat beberapa orang ulama Azhar tampil ke hadapan dalam memberi kritikan mereka

seperti Sheikh Muhammad Khatir, Dr. Hishamuddin Al-Ahwani, Jamil Al-Baijuri Al-Kuwaitiah dan

lain-lain lagi (al-cAzami, Mohd. 1953:20-70).Oleh yang demikian, agak begitu sukar bagi golongan

ini menyebarkan fahaman mereka dan bertapak dengan lama di Mesir. Golongan ini sering diburu

oleh pihak berkuasa Mesir malah kerajaan itu bertindak dengan merobohkan segala binaan tempat

suci Bahaiah yang terletak di Abbasiyyah dan digantikan dengan masjid.

4. AKIDAH BAHAIAH

4

Kehadiran Bahaiah adalah bermatlamat mewujudkan kesatuan dalam dunia ini tanpa keseragaman

“Uniformity” dan menggesa semua orang memberi hak persamaan di kalangan masing-masing dan

hidup sebagai seorang manusia serta menggalakkan mereka meraihkan kepelbagaian nilai dan

budaya. Malahan juga beliau menyeru kepada kesatuan agama (Phillip R.Smith, 1991: 1). Di sini

turut dinyatakan beberapa perkara mengenai akidah Bahaiah. Antaranya ialah:

3.1 Wahyu mempunyai takwil yang sulit dan hanya dapat dihuraikan oleh Tuhan (al-Bab atau

al-Baha’) sahaja.

3.2 Al-Baha’ ini mengakui dirinya sebagai Imam Mahdi iaitu rasul yang diturunkan bersama

kitab “Al-Aqdas”. Kitab ini akan memansuhkan kesemua kitab-kitab Agama Samawi

yang telah diturunkan sebelumnya. Kemudian beliau akan mendakwa dirinya sebagai

tuhan yang perlu disembah oleh manusia.

3.3 Mengakui bahawa kematian Nabi Isa adalah disebabkan disalib dan beliau tidak akan

dibangkitkan sekali lagi. Walaupun begitu, ruhNya itu dijelmakan di dalam diri “al-

Baha”.

3.4 Menafikan kewujudan mukjizat nabi-nabi, kebangkitan semula di padang Masyar, janji

baik dan buruk dan syurga serta neraka (al-cAzami, Mohd Hassan, 1953: 7).

Oleh yang demikian itu, mereka mempercayai rasul-rasul yang diturunkan oleh Tuhan itu

merupakan pengasas kepada agama yang terbesar di dunia. Kerasulan mereka tidak perlu diragui,

sebagai contohnya Jesus Christ merupakan pengasas Agama Kristian iaitu satu agama yang terbesar

di dunia (Glori Feizi, 1972: 30).

5. AJARAN UTAMA BAHAIAH

5

Ajaran utama Baha’iah yang perlu diikuti oleh para pengikutnya adalah seperti berikut:

4.1 Ali Mohd. Al-Bab: adalah seorang Rasul dan Mahdi.

4.2 Bahaullah: Adalah Isa al-Masih yang dijanjikan akan turun ke dunia sebelum berlakunya

Kiamat

4.3 Bahaullah: Adalah seorang Rasul yang membawa ajaran syariat yang baru.

4.4 Nabi Muhammad S.A.W: Bukan Rasul yang terakhir yang diutuskan oleh Tuhan dan

segala syariatnya terputus.

4.5 Mendakwa : Syurga dan Neraka dan hari Akhirat itu tidak benar.

4.6 Lelaki / Wanita Bahaiah: Menggalakkan perkahwinan dengan golongan yang bukan

Bahaiah.

4.7 Hak Persamaan: Dalam mewarisi harta pusaka samada lelaki dan perempuan.

4.8 Umur Baligh: Kanak-kanak lelaki dan perempuan pada usia 15 tahun (al-cAzami,

Muhd.Hassan, 1953: 77-78)

4.9 Menyatu-padukan: semua agama di dalam dunia ini

4.10 Larangan : meminum minuman keras (arak) yang boleh memabukkan.

4.11 Sembahyang : Menunaikan solat sebanyak sembilan rakaat tiga kali sehari iaitu

waktu pagi, petang dan malam dan arah kiblat ke cAka di mana terdapat kubur Baha’ullah.

6

Sembahyang ini boleh dilakukan semasa melakukan kerja-kerja seharian dan yang

penting ialah keikhlasan hati dan penumpuan akal semasa mengerjakan sembahyang.

4.12 Puasa : Para pengikut agama Bahai juga melakukan puasa tetapi hanya sebelas hari

dalam setahun. Mereka juga dikecualikan daripada berpuasa semasa sakit, musafir,

perempuan yang mengandung dan menyusukan anak.

4.13 Haji : Pekerjaan haji diwajibkan ke atas penganut kaum lelaki sahaja. Semasa

Baha’ullah masih hidup, pekerjaan haji dilakukan degan cara menziarah rumah kediaman

beliau. Setelah beliau meninggal dunia, pekerjaan haji dilakukan dengan berkunjung ke

kuburnya di Carmel, cAka dan Israel (al-cAzami, Mohd. Hassan.,1953: 76-84).

6. KONSEP PENAFSIRAN BAHAIAH TERHADAP AL-QUR’AN

Penafsiran ayat-ayat al-Qur’an oleh golongan Bahaiah cenderung kepada pengubahan ayat-ayat al-

Qur’an dan mentafsirkannya menurut kehendak dan dakwaan palsu mereka sahaja. Antara beberapa

contoh surah yang terkandung di dalam al-Qur’an yang telah ditafsirkan oleh mereka ialah seperti

berikut:

1. Surah (Yusuf 12: 4), dimana di dalam surah ini Allah telah berfirman:

Maksudnya: “(Ingatlah peristiwa) tatkala Nabi Yusuf berkata kepada bapanya: “Wahai ayahku!

Sesungguhnya aku melihat sebelas bintang dan matahari serta bulan; aku melihat mereka tunduk

memberi hormat kepadaku”.Bapanya berkata: “Wahai anakku! Janganlah engkau ceritakan

7

mimpimu kepada saudara-saudaramu, khuatir mereka akan menjalankan sesuatu rancangan jahat

terhadapmu. Sesungguhnya syaitan adalah musuh yang nyata bagi manusia”.

Bagi tafsiran al-Qur’an oleh ulama-ulama tafsir menyatakan bahawa nabi Yusuf A.S telah

melihat sebelas bintang di dalam mimpinya ialah sebelas orang saudaranya dan matahari itu pula

adalah melambangkan ayahandanya dan bulan itu bondanya. Tetapi menurut tafsiran Al-Bab

berdasarkan surah yang dinyatakan di atas iaitu:

“Pada suatu hari tatkala Hussaian bin Ali bin Abi Talib telah berkata kepada bapanya: Aku telah

melihat sebelas bintang dan matahari serta bulan; aku melihat mereka sujud di atas kebenaran Allah

dan Allah mengibaratkan Fatimah dengan matahari dan Muhammad dengan bulan dan umat yang

benar dengan bintang….” Tatkala Ali telah berkata kepada anaknya: “Wahai anakku jangan engkau

beritahu kepada saudaramu dari apa yang Allah berikan engkau lihat…(al-Zahabi, Muhammad

Hussain. 2005: 182).

Maka jelas di sini bahawasanya Al-Bab dengan sengaja beliau menafsirkan ayat al-Qur’an

kepada kefahaman yang salah dimana penjelasan beliau bahawa Hussain b Ali melihat segala

kejadian yang berlaku di dalam mimpinya adalah bertentangan dengan tafsiran sebenar di dalam

mimpi Nabi Yusuf A.S seperti yang telah dijelaskan oleh ulama tafsir.

2. Bahaiah telah menafsirkan mengenai syurga itu dengan kehidupan yang rohani dan

neraka dengan kematian yang rohani. Dalam kitab Baha’ullah pada waktu sekarang telah

menyatakan bahawa syurga dan neraka yang terkandung di dalam kitab suci mereka itu

sebagai satu pengisian kebenaran. Maka syurga dirumuskan sebagai kehidupan yang

sempurna dan neraka sebagai kehidupan yang tidak sempurna. Manakala kehidupan rohani

bagi pandangan Al-Baha ialah beriman dengannya dan kematian rohani ialah menolak segala

dakwaannya (al-Zahabi, Muhammad Hussain. 2005: 183).

8

1. Surah (Asy-Syura 42: 13), Allah telah berfirman:

Maksudnya: “Allah telah menerangkan kepada kamu di antara perkara-perkara agama yang Ia

tetapkan hukumnya apa yang telah diperintahkanNya kepada nabi Nuh, dan yang telah Kami

wahikan kepadamu (Wahai Muhammadu), dan juga yang telah kami perrintahkan kepada nabi

Ibahim dan nabi Musa serta nabi Isa, iaitu; “Tegakkanlah pendirian agama dan jaganlah kamu

berpecah-belah atau berselisihan pada dasarnya”….”

Ulama tafsir telah menafsirkan ayat di atas dengan menjelaskan bahawa agama yang diredhai

Allah Ta’ala bagu umat manusia seluruhnya ialah agama Islam sepertimana yang telah diwahyukan

kepada nabi-nabi yang terdahulu di dalam melaksanakan perintahNya berdasarkan rukun-rukun iman

dan Islam serta mengerjakan suruhanNya dan meninggalkan segala laranganNya. Tetapi menurut

Bahaiah telah menafsirkan ayat tersebut sepertimana yang disebut oleh Abu al-Fadl3 di dalam kitab

“al-Hujjaju al-Bahiah”:

“Bahawa semua agama langit dan bukan agama langit adalah satu dari sudut penyatuan

akidah yang sebenar dan hanya berbeza dari segi aspek hukum”.Berdasarkan tafsiran beliau:

;“Maka lihatlah sekalian kamu bagaimana kenyataan ayat suci bahawa semua agama termasuk

Nasrani, Islam dan lainnya merupakan agama yang satu sepertimana yang telah disyariatkan oleh

Tuhan yang satu berdasarkan perbezaan dari segi hukum-hukum dan peradaba

(al-Zahabi,Muhammad.Hussain,2005: 189)

3 Muhammad Bin Redha al-Jarfa Diqani, salah seorang pendakwah al-Babiah

9

Secara jelasnya bahawa segala tafsiran yang dinyatakan adalah oleh golongan Bahaiah merupakan

satu dakwaan palsu dan dianggap kufur dari segi syarak secara mutlak dan terdapat pelbagai ayat-

ayat al-Qur’an yang sengaja diubah oleh mereka demi mencapai matlamat sebenar mereka. Daripada

keterangan akidah dan ajaran Bahai itu, jelaslah bahawa Bahai adalah satu ajaran yang bertentangan

dengan ajaran Islam kerana penafsiran tentang hari akhirat yang bertentangan.

Di samping itu mereka mendakwa bahawa Nabi Muhammad bukanlah rasul yang terakhir.

Kerajaan Iran telah mengharamkan ajaran Bahai sejak tahun 1850 Masehi. Begitu juga Majlis Fatwa

Agama Islam Azhar juga telah menyatakan bahawa Bahai merupakan satu aliran dan bukan daripada

ajaran agama Islam yang sebenar. Seseorang Islam yang menganut ajaran Bahai ini dikira murtad

atau terkeluar dari agama Islam (Murtad) dengan itu mereka tidak boleh mewarisi harta orang Islam

(al-cAzami, Mohd. Hassan.,1953: 21).

7. SEJARAH KEMUNCULAN QADYANIAH

Menurut sejarah kemunculan Ahmadiyyah atau lebih dikenali dengan Qadyaniah telah berlaku di

sebuah negara yang terletak di Asia Tenggara iaitu India. Penaklukan Inggeris terhadap India pada

tahun 1757 merupakan “starting point” kuasa Barat itu dalam memerintah negara tersebut. Sebelum

penaklukkan Inggeris ke atas India, pihak Inggeris telah menubuhkan “Syarikat Hindia Timur” pada

tahun 1705 dimana bertindak sebagai pusat pentadbiran Inggeris dalam menjalankan penaklukan

terhadap India secara ketenteraan pada ketika itu. Seluruh India telah di kuasai oleh Inggeris dengan

meluaskan pusat pentadbiran mereka ke kawasan Bengal dan Punjab ( Zāhir, Hassan Isa cAbd., 1980:

28).

Kehadiran Inggeris telah menimbulkan rasa tidak puas hati di kalangan umat Islam di India

iaitu Inggeris bertindak mengusir pembesar Islam yang berketurunan Moghul dikenali sebagai

Bihadar Shah Zafar dan dapat melemahkan pentadbiran Islam di India. Atas kelemahan dan

perpecahan umat Islam di India yang berpunca dari kuasa Inggeris dalam menimbulkan huru-hara di

kalangan umat Islam pada ketika itu (al-cAzami, Mohd. Hassan.,1953: 91) telah mendorong kepada

kemunculan golongan Qadyaniah ini. Ajaran ini telah tersebar hampir ke seluruh dunia semenjak

10

abad ke-20 hinggalah sekarang. Pengikut ajaran ini telah menggunakan nama Islam unuk

menyebarkan ajarannya sungguh pun ia tidak pernah diiktiraf oleh Islam sendiri.

7.1 Mirza Ghulam Ahmad dan Keturunannya

Qadyān atau Qadyaniah merupakan nama sebuah perkampungan di dalam daerah “Gurdaspur” yang

terletak 60 batu dari bandaraya Lahore. Qadyān merupakan tempat lahir seorang pendokong dan

pengasas gerakkan Qadyaniah iaitu dikenali dengan Mirza Ghulām Ahmad itu sendiri. Beliau telah

dilahirkan pada 1839M/1252H di peringkat akhir pemerintahan Sik iaitu merupakan sebuah

golongan yang terdiri daripada Samarqān yang bermastautin di kampung Qadyān. Golongan ini

adalah terdiri daripada pelbagai kacukan keturunan iaitu terdiri daripada Turki, Moghul dan

Timurlank ( Zāhir, Hassan Isa cAbd., 1980: 41). Bapanya adalah berketurunan Moghul dan ibunya

berketurunan Fatimi dan ekoran daripada itu Mirza Ghulām Ahmad telah menyatakan dakwaan

beliau terhadap asal-usul keturunannya yang sebenar;

“ Aku telah mendengar daripada bapaku: Bahawasanya mereka (keluarga) adalah berasal dari

Moghul akan tetapi Allah telah mewahyukan kepadaku: Bahawasa sebenarnya mereka terdiri

daripada bangsa Perancis bukan bangsa Turki. Oleh yang demikian, Tuhan telah memberitahuku

bahawa ibuku terdiri sebahagian bangsa al-Fatimah iaitu daripada keturunan nabi dan Allah telah

meletakkan mereka tergolong di dalam keturunan Ishak dan Ismail”

( Zāhir, Hassan Isa cAbd., 1980: 41)

Berdasarkan kenyataan di atas telah menunjukkan penafian beliau terhadap asal keturunan

yang sebenar bagi keluarganya yang sengaja direka cipta oleh beliau demi memenuhi kehendaknya

dan menimbulkan pengaruh terhadap para pengikut yang berkeyakinan terhadap anasir-anasir yang

dibawa olehnya dalam memimpin gerakkan Qadyaniah tersebut.

11

7.2 Pendidikan

Mirza Ghulam Ahmad telah mendapat pendidikan awal melalui pengajian al-Qur’an dan beberapa

buah buku Parsi serta mempelajari bahasa Arab pada usia 10 tahun. Pada umur 17 tahun, beliau telah

mempelajari ilmu-ilmu Nahu, Mantiq, Falsafah dan manakala ilmu perubatan beliau mempelajari

daripada ayahnya sendiri seorang ahli perubatan (Physician) yang berpengalaman. Sehubungan itu,

beliau tidak mempelajari ilmu agama dengan sesiapa pun hanya belajar sendiri sahaja dan beliau

mendapat pelajaran di rumah hingga ke peringkat “Middle Class” kelas menengah. Antara beberapa

orang guru yang pernah mengajar beliau seperti Fadl Ilāhi, Fadl Ahmad dan Kūl Ali Shah ( Bahagian

Agama Jabatan Perdana Menteri 1983: 2).

Berbekal dengan ilmu pengetahuan yang tidak seberapa beliau pernah bekerja sebagai

penolong pesuruhjaya Sialkot selama 4 tahun iaitu (1864-1868) dengan pendapatan yang rendah

sebanyak 15 Rupee. Dalam tempoh pekerjaan itu, beliau sempat membaca sebahagian buku-buku

Inggeris dan berusaha untuk mengambil kelulusan sijil AM tetapi menemui kegagalan dan pada

tahun 1868 beliau telah meletak jawatan. Beliau kembali ke Qadyan dan di sana beliau telah

memberi penumpuan dalam pengajian al-Qur’an dan mempelajari buku-buku tafsir dan hadis

( Zāhir, Hassan Isa cAbd., 1980: 46). Jika dilihat daripada kehidupan Mirza Ghulam Ahmad sendiri

mengalami kesusahan dan kemiskinan dan kehidupannya berubah menjadi senang setelah membuat

dakwaan palsu beliau sebagai nabi pada tahun 1884 dengan mendapat ilham daripada Tuhan.

Berdasarkan kenyataan Mirza Ghulam Ahmad di dalam penulisannya pada tahun 1907;

“Dahulu saya tidak dikenali, hidup dikampung terpencil, Qadyan dan tidur di ceruk sudut. Kemudian

Allah telah menukarkan dunia ini kepada saya dan menolong saya dengan kemenangan demi

kemenangan. Dahulu sebenarnya saya tidak pernah ada harapan untuk mendapat 10 rupee sebulan.

Tetapi sekarang saya dapat menerima kira-kira 300 Rupee atau lebih lagi. Mereka telah

menghantarkan kepada saya wang dan emas dan saya tidah tahu nama mereka” ( Zāhir, Hassan Isa cAbd., 1980: 47)

12

Jika dilihat daripada sudut fizikal dan mentalnya, beliau adalah seorang yang mengalami masalah

kesihatan yang agak serius berdasarkan beberapa kajian telah dilakukan oleh sebahagian sarjana

tempatan menunjukkan dirinya adalah seorang yang berpenyakit. Mirza Ghulam Ahmad ketika pada

usia muda, beliau selalu diserang penyakit Hysteria di mana kadang-kadang beliau pernah rebah dan

tidak sedarkan diri. Mirza Ghulam Ahmad sendiri pernah mengaku menganggapkan penyakitnya itu

sebagai Hysteria dan mengalami tekanan Malancholia serta juga mengalami penyakit Diabetes

(kencing manis) dan Copious Urination (kencing besel). Beliau juga sering kali mengamalkan

latihan rohani Spiritual Exercise dan disiplin diri yang ketat dan pernah berpuasa selama enam bulan

tanpa berhenti (Risalah An-Nur, 18 Jan.2006).

Menurut kajian fakta-fakta penulisan yang telah dilakukan oleh Bahagian Agama, Jabatan

Perdana Menteri 1983 dalam kajian terhadap Qadyaniah. Sifat Mirza Ghulam Ahmad pada usia

kanak-kanak, beliau merupakan seorang budak yang “simple” dan tidak begitu cerdik. Beliau tidak

tahu bagaimana hendak memutarkan jarum jam dan mengira masa menggunakan tangan bermula

dari angka satu sambil membilangnya dengan suara yang kuat supaya beliau tidak lupa. Sifatnya

yang pelupa itu, kadang-kadang beliau sendiri tidak dapat membezakan kasut kiri dan kasut kanan

(Bahagian Agama Jabatan Perdana Menteri 1983: 4). Bagaimanakah seorang yang kurang cerdik dan

pandai itu dipilih oleh sebilangan manusia untuk dijadikan sebagai pemimpin yang agung dan lebih

mulia berbanding dengan nai-nabi sebelum ini!!.

Sepanjang hidup Mirza pernah berkahwin sebanyak dua kali iaitu pada tahun 1853 beliau

telah berkahwin dengan seorang wanita yang terdiri daripada kalangan keluarganya dan mendapat

dua orang anak lelaki yang dikenali dengan Mirza Sultan Ahmad dan Mirza Fadhil Ahmad. Pada

tahun 1891 beliau telah menceraikan isterinya yang pertama dan pada tahun 1884 beliau berkahwin

lagi dengan seorang wanita yang merupakan anak perempuan kepada Nawab Naser di Delhi. Beliau

telah menggelarkan isterinya yang kedua itu sebagai “Um Mukminin” dan daripada hasil

perkahwinannya dengan isteri yang kedua itu, beliau telah mendapat tiga orang anak lelaki yang

dikenali dengan Mirza Bashiruddin Mahmud, Mirza Bashir Ahmad dan Mirza Syarif Ahmad (Zahir,

Hassan Isa Abd. 1980: 45). Mirza Ghulam Ahmad banyak memainkan peranannya melalui hasil

penulisan pelbagai buah risalah seperti Al-Wasiah, Barahin Ahmadiyyah, Fath Al-Islam, Izalati Al-

13

Awham dan beberapa risalah yang lain lagi. Segala penulisan beliau banyak yang cenderung kepada

dakwaan palsu dan banyak di salah tafsir melalui al-Qur’an oleh beliau sendiri.

8. FAKTOR KEMUNCULAN QADYANIAH

8.1 Dari Segi Sosial

Mirza Ghulam Ahmad adalah seorang yang kuat dan tekun belajar dan beliau berminat di dalam

mempelajari bidang Tafsir dan Hadis. Beliau juga adalah seorang yang bercita-cita tinggi dan sensitif

dengan kedudukan agama Islam pada masa itu yang sentiasa di ancam oleh pengaruh luar khususnya

kebudayaan Inggeris dan agama Kristian. Oleh yang demikian, pada ketika itu Mirza telah bangun

mempertahankan Islam dan menyerang fahaman Kristian yang menular masuk. Beliau telah menulis

beberapa risalah dan mengarang buku-buku untuk mempertahankan Islam di antaranya “Barahin

Ahamadiyyah” . Melalui hasil penulisan tersebut beliau telah mendapat pelbagai pujian dan akhirnya

menjadikan beliau merasakan dirinya sebagai seorang yang sangat bijak dan pandai berjasa kepada

Islam. Beliau merasa pada dirinya sendiri mempunyai kesesuaian untuk membuat dakwaan luar biasa

ke atas dirinya sebagai seorang Mujaddid atau Reformis yang dikenali dengan Al-Mahdi dan lain-lain

lagi ( Bahagian Agama Jabatan Perdana Menteri 1983: 6).

Ini merupakan Starting Point Mirza itu sendiri di dalam membuat penyelewengan lain untuk

melahirkan ajaran Qadyani ini. Beliau bertindak dengan mengutuskan risalah kepada Nadwah Ulama

di India pada tahun 1902 dengan mewajibkan semua umat Islam mentaati dan beriman dengannya

sebagai nabi Isa sepertimana beriman dengan nabi-nabi yang terdahulu, malahan pula beliau

menyamai dirinya setanding dengan nabi Muhammad S.A.W dari segi nikmat dan karāmahnya yang

diutuskan oleh Allah kepada baginda Rasul. Menurut penafsiran beliau mengenai Nabi Muhammad

S.A.W bahawa tiada lagi perutusan kenabian dan syariat Islamiah selepas kewafatan Rasulullah

S.A.W kecuali seorang lelaki yang telah sampai ke tahap yang tinggi disisi Tuhan iaitu beliau sendiri

yang akan menerajui kenabian selepas baginda (al-cAzami, Mohd. Hassan.,1953: 106-110). Ini

merupakan faktor dalaman yang muncul di dalam diri Mirza Ghulam Ahmad itu sendiri untuk

memenuhi kehendak hawa nafsu yang membakar jiwannya sebagai seorang yang disegani ramai oleh

14

pengikutnya. Pada 26 Mei 1908 beliau telah menghembus nafas terakhir pada pukul 10.00 malam

dan meninggal dunia pada usia 69 tahun akibat diserang penyakit taun dan dikebumikan di Qadyan

(Bahagian Agama Jabatan Perdana Menteri 1983: 5).

8.2 Dari Segi Politik

Suasana umat Islam yang tidak tenteram pada akhir abad ke-19 termasuk di India telah menimbulkan

pelbagai kekecohan akibat daripada percakaran pendapat ulama mengikut mazhab masing-masing

dan ini telah menimbulkan perpecahan dan keganasan di kalangan umat Islam pada ketika itu.

Terdapat pelbagai golongan ekstrimis agama pada ketika itu muncul dengan dakwaan palsu mereka

untuk menarik minat masyarakat seperti golongan ahli-ahli Sufi. Di samping itu juga, Punjab

merupakan tempat kelahiran Mirza Ghulam Ahmad telah mengundang kepada kemunculan konflik

pemikiran karut marut dan kejahilan di dalam agama (Bahagian Agama Jabatan Perdana Menteri

1983: 6).

Masyarakat Punjab pada ketika itu berada di dalam keadaan derita akibat daripada

pemerintahan Sikh sejak lapan tahun dahulu dan ajaran Islam yang sebenar di kalangan mereka pun

kian menghilang akibat daripada masyarakat Islam yang pudar dengan ajaran Islam yang sebenar.

Berikutan itu juga kekalahan masyarakat di dalam pemberontakkan pada tahun 1857 dalam

menentang penjajah Inggeris menambahkan lagi keperluan kepada seseorang pemimpin yang

mempunyai sifat kepimpinan yang teristimewa. Maka daripada keadaan dan peluang yang begitu

besar ini, Mirza Ghulam Ahmad tampil kehadapan dengan membuat pelbagai dakwaan palsunya

dalam menarik minat masyarakat tempatan ke dalam ajaran Qadyani beliau (al-Zahir, Hassan Isa

Abd. 55).

Di samping itu juga, ancaman politik dan kebudayaan daripada penjajah Inggeris dan

kejahilan rakyatnya telah memberi ruang kepadanya untuk muncul sebagai pemimpin (Risalah An-

Nur, 18 Jan. 2006). Dalam kebanyakkan ulama Islam seluruhnya telah memberi kutukan yang hebat

mereka terhadap beliau bahawa adalah seorang pengkhianat kepada bangsa dan negaranya serta

digelar sebagai seorang munafik di sisi Islam. Beliau telah menyatakan bahawa perlunya umat Islam

15

itu menurut segala perintah pihak berkuasa khususnya pentadbiran Inggeris ekoran daripada kata-

kata beliau sendiri kepada pengikutnya seperti berikut:

“Maka beringatlah sekalian kamu bahawasanya pentadbiran Inggeris adalah merupakan

satu rahmat dan keberkatan kepada kamu. Maka Inggeris adalah sebagai benteng yang elok

buat kamu. Sesungguhnya Inggeris adalah seribu kali lebih baik daripada orang Islam yang

memusuhi kamu.” (al-cAzami, Mohd. Hassan.,1953: 98).

Menurut kenyataan yang terdapat di dalam risalah dakwah oleh Mirza Qāsim Al-Qadyani

selaku pemimpin Qadyani sendiri, banyak mengkagumi pemerintah Barat iaitu British yang banyak

memainkan peranan yang penting di dalam gerakan Qadyaniah yang bermula dari sejak penubuhan

golongan itu. Kata-kata pujian Mirza Qāsim Al-Qadyani ini telah memberi tanggapan bahawasanya

penjajah British sentiasa menghulurkan bantuan terhadap mereka dimana sepatutnya mereka sentiasa

memberi taat setia terhadap pemerintah dan berkhidmat di dalam pentadbiran Inggeris seperti Mirza

Ghulam Qādir. Terdapat banyak risalah Qadyani yang dimuatkan dengan kata-kata puji dan taat setia

mereka terhadap Inggeris. Malahan mereka telah mewajibkan semua umat Islam berterima kasih dan

melarang orang Muslim yang mukmin itu daripada bermusuh terhadap pentadbiran Inggeris di India

yang dianggap sebagai perbuatan yang amat keji di sisi Qadyani sendiri. Antara beberapa jenis

risalah Qadyani yang mengagungkan pemerintah Inggeris ialah “Kitāb Al-Barīyah, Nūr Al-Haq

Lilqadyani, Mawāhib Ar-Rahmān dan Taryāqu Al-Qulūb (al-cAzami, Mohd. Hassan.,1953: 114).

Titik tolak kemunculan golongan ini bukan hanya hasil daripada campurtangan pemerintah

Inggeris sahaja tetapi sebaliknya beliau banyak dipengaruhi oleh rakannya iaitu Nur Ad-din4 yang

bukan seorang ahli agama dan kemudiannya menjadi khalifahnya yang pertama selepas kematian

Mirza. Nur Ad-din dan Mirza Ghulam Ahmad telah menjalinkan hubungan mereka pada tahun 1885

di Qadyan dan beliau banyak memainkan peranan dalam mempengaruhi Mirza dalam menubuhkan

pergerakan Qadyaniah melalui hasil dakwaan palsu Mirza itu sendiri.

4 Nur Ad-din Buhairawi, lahir pada 1841 di Buhaira Punjab, Pakistan. Seorang ahli perubatan tardisi India yang

memegang gelaran “Hakim” dan merupakan orang yang kedua selepas Mirza Ghulam Ahmad serta seorang yang

menghasut Mirza melakukan penyelewengan di dalam ajaran Qadyaniah (1983: 7).

16

Pada tahun 1891 Nur Ad-din telah menghantarkan sepucuk surat kepada Mirza untuk meminta beliau

mengisytiharkan dirinya sebagai Al-Masih yang dijanjikan tetapi beliau menolak atas alasan bahawa

beliau hanya ingin menjadi seorang hamba Allah yang taat setia. Nur Ad-din sering kali melakukan

pelbagai pujukan terhadap Mirza agar menerima cadangan beliau tersebut sehinggalah dalam tahun

yang sama Mirza Ghulam Ahmad telah bersetuju dengan menerima pujukan dan gagasan Nur Ad-din

itu. Nur ad-din telah meninggal dunia pada tahun 1914 selepas memimpin Qadyaniah selama 6 tahun

selepas kematian Mirza (al-cAzami, Mohd. Hassan.,1953: 106-110). Walau bagaimanapun, pucuk

pimpinan golongan Qadyaniah ini seterusnya diterajui oleh generasi selepas mereka iaitu anak-anak

Mirza itu sendiri.

Hasil daripada implikasi penerimaan Mirza itu telah menampakkan bahawa beliau adalah

seorang yang lemah dan tidak cekal hati serta mudah dipengaruhi oleh rakannya itu. Jesteru itu

kelemahan iman Mirza yang begitu ketara ini telah mendorong kepada beliau membuat pelbagai

dakwaan yang karut marut agar dapat memenuhi permintaan rakannya yang merupakan seorang yang

mendalangi kemunculan pergerakan ini. Berikutan adalah beberapa pemikiran dan doktrin-doktrin

yang di dakwa oleh Mirza Ghulam Ahmad dalam membawa fahaman yang palsu untuk disuntik ke

dalam fikiran masyarakatnya.

17

9. PEMIKIRAN DAN DOKTRIN-DOKTRINNYA

Antara dakwaan Mirza Ghulam Ahmad yang menyebabkan beliau dapat meluaskan pengaruh

terhadap golongan pengikutnya terdiri seperti berikut:

Beliau menyakini dirinya adalah al-Masih yang dijanjikan

Keyakinan beliau bahawa Allah itu berpuasa, solat, tidur, bangun menulis dan membuat

tandatangan, bersalah dan berkumpul. Beliau mendakwa bahawa segala yang dinyatakan itu

merupakan sifat-sifat bagi Allah Yang Maha Suci.

Dakwaan salah seorang penganut Qadyani berkeyakinan bahawa Tuhannya adalah orang

Inggeris, sebab ia mengajaknya berbicara dengan bahasa Inggeris.

Mirza memberi tanggapan bahawa beliau adalah seorang nabi yang paling mulia daripada

semua nabi malahan pula beliau berkeyakinan bahawa Allah mengutuskan nabi atau rasul itu

sesuai mengikut zaman masing-masing dan perutusan kenabian bukan hanya berakhir pada

nabi Muhammad S.A.W sahaja.

Beliau berkeyakinan bahawa malaikat Jibril A.S turun kepadanya dalam menyampaikan

wahyu dan ilham kepadanya seperti al-Qur’an

Beliau menyatakan bahawa tiada al-Qur’an kecuali al-Qur’an itu di sampaikan oleh

Al-Masih (Mirza Ghulam Ahmad) dan tiada Hadis kecuali yang datang dari daripada ajaran-

ajarannya sahaja.

Beliau berkeyakinan bahawa Qadyan merupakan tempat suci seperti Makkah dan Madinah

dan bahkan ianya lebih mulia daripada kedua tempat tersebut. Qadyan bagi Mirza merupakan

tanah haram, kiblat dan tempat mereka mengerjakan haji.

18

Beliau menghapuskan ajaran aqidah jihad dan memberi taat setia kepada pemerintah Inggeris

di mana menurut mereka pemerintah Inggeris itu adalah berkuasa berdasarkan nas al-Qur’an.

Beliau memberi tanggapan bahawa setiap orang Islam itu adalah kafir sehinggalah mereka itu

masuk ke dalam Qadyaniah

Beliau menyatakan bahawa perkahwinan dengan mereka yang bukan Qadyaniah adalah

dianggap kafir

Qadyaniah menghalalkan arak, candu dan heroin serta pelbagai jenis benda yang boleh

memabukkan (Najiyulloh, A. 2002: 302).

Beliau berhasrat untuk menyatu-padukan semua agama atau “Wihdah Al-Adyān” di mana

beliau berkata:

“Sesungguhnya Allah mengkehendaki semua agama itu menjadi satu dan tugas ini diberikan kepada

Al-Masih yang dijanjikan itu selaku wakil” (Ad-Din, Ahmad Walid Siraj 1994: 126)

10. KONSEP PENAFSIRAN QADAYANIAH TERHADAP AL-QUR’AN

19

Al-Qur’an merupakan salah satu pegangan bagi golongan Qadyaniah yang merupakan salah satu

penyelewengan dan kesalahan yang besar yang dilakukan oleh ajaran Qadyani. Penyelewengannya

adalah melalui cara mengubah al-Qur’an atau dikenali dengan “Tahrif al-Qur’an” dalam bentuk dan

kedudukan ayat-ayat al-Qur’an serta menafsirkan ayat-ayat al-Qur’an diluar dari erti yang sebenar

dengan cara sengaja demi mencapai matlamat mereka sendiri. Antara contoh-contoh pengubahan dan

dan tafsiran al-Qur’an di kalangan mereka seperti berikut:

1. Pengubahan ayat-ayat al-Qur’an:

- Ayat-ayat asal dalam al-Qur’an surah (Al-Baqarah 2: 23),

مثله إو من بسورة فأتوا نا عبد على نزلنا مما ريب فى كنتم د ن من كم شهدآء دعوا وا

الله قين إ ون د صا كنتم تفعلوا إف , ن ولن تفعلوا لم ن .....

Maksudnya: “Dan kalau kamu ada menaruh syak tentang apa yang kami turunkan (al-

Qur’an) kepada hamba Kami (Muhammad), maka cubalah buat dan datangkanlah satu surah

yang sebanding dengan al-Qur’an itu, dan panggilah orang-orang yang kamu percaya boleh

menolong selain dari Allah, jika betul kamu orang-orang yang benar.” “Maka kalau kamu

tidak dapat membuatnya, dan sudah tentu kamu tidak akan dapat membuatya,……”

- Ayat-ayat yang telah diubah oleh Mirza

و إو مثله من بسورة فأتوا نا عبد على نزلنا مما ريب فى كنتم ولن إن تفعلوا لم ن

.....تفعلوا

Berdasarkan ayat di atas Mirza telah membuang ayat yang bergaris tersebut kepada bentuk

ayat yang lain untuk memenuhi dakwaan kehendaknya (Bahagian Agama Jabatan Perdana

Menteri 1983: 15).

2. - Ayat-ayat asal dalam al-Qur’an surah (Al-Hajj 22: 52),

20

رسلنا أ قبلك وما نبي من وال رسول فى ذا إ الإمن الشيطان القى تمنى

.....أمنيته

Maksudnya: “Dan tidaklah Kami mengutuskan sebelummu seorang Rasul atau seorang

Nabi melainkan apabila ia bercita-cita (supaya kaumnya beriman kepada agama Allah yang

dibawanya), maka syaitan pun melempar hasutannya……”

- Ayat-ayat yang telah diubah oleh Mirza,

نبي وال رسول من رسلنا أ أمنيته إ وما فى الشيطان القى تمنى ان ال .....

Berdasarkan ayat di atas yang bergaris telah dibuang oleh Mirza kerana perkataan itu akan

bertentangan dengan dakwaannya sebagai nabi (Bahagian Agama Jabatan Perdana Menteri

1983: 16).

3. - Ayat-ayat asal dalam al-Qur’an surah (Al-Qadr 97: 1),

أنزلناه إ ليلة نا ر فى القد ...

Maksudnya: “Sesungguhnya Kamitelah menurunkan (Al-Qur’an) ini pada malam Lailatul

Qadar itu?...”.

- Ayat-ayat yang telah diubah oleh Mirza,

أنزلنا إ يان نا القد من قريبا ...

Berdasarkan ayat di atas yang telah dibuang oleh Mirza dengan menggantikan perkataan

tersebut dengan tujuan mengatakan bahawa perkataan Qadyan itu disebut oleh Allah di dalam

al-Qur’an (Bahagian Agama Jabatan Perdana Menteri 1983: 16). Banyak lagi ayat-ayat yang

diubah oleh beliau di dalam al-Qur’an hanya untuk menguatkan segala dakwaannya sahaja.

21

11. PERBANDINGAN AJARAN-AJARAN BAHAIAH DAN QADYANIAH

Berdasarkan beberapa kenyataan mengenai doktrin-doktrin dan pelbagai dakwaan palsu di antara

Bahaīah dan Qadyaniah yang dapat dinyatakan dari segi persamaan dan perbezaannya di sini iaitu:

11.1 Dari Segi Persamaan

1. Ali Mohd. Al-Bāb telah mendakwa dirinya sebagai Rasul di dalam Al-Bābīah

2. Bahāullah juga mendakwa dirinya sebagai Rasul di dalam Al-Bahāīah

3. Mirza Ghulam Ahmad Al-Qadyani telah mendakwa dirinya sebagai seorang nabi yang

menjelma sebagai Al-Masih yang dijanjikan oleh Tuhan.

4. Mirza Ghulam Ahmad dan Bahaullah masing-masing menafsirkan dan mengubah ayat-ayat

al-Qur’an dan Hadis demi untuk mengukuhkan segala dakwaan palsu mereka terhadap

pengikut golongan masing-masing.

5. Pengikut Bahiah dan Qadyaniah melakukan ibadat mereka dengan menghala ke arah kiblat

masing-masing seperti Bahaiah menghala kiblat mereka ke arah cAka di Palestin dan

Qadyaniah menghala ke arah Qadyan, Punjab Pakistan.

6. Masing-masing menyatakan bahawa perutusan nabi itu tidak berhenti di zaman Nabi

Muhammad sahaja, malahan kemunculan nabi adalah sesuai mengikut zaman masing-masing

dan syariat Nabi Muhammad itu terputus di zamanNya sahaja.

7. Setiap pengikut golongan Bahaiah dan Qadyaniah mereka diwajibkan melakukan ibadat Haji

di tempat suci masing-masing. Bahaiah di cAka dan Qadyaniah di Qadyan.

8. Bahaiah dan Qadyaniah masing-masing mereka bermatlamatkan menyatu-padukan seluruh

agama di dunia ini.

9. Pengikut golongan masing-masing saling menganggap pemimpin mereka sebagai Tuhan.

10. Saling mendakwa bahawa mereka adalah Al-Mahdi

22

11.2 Dari Segi Perbezaan

1. Bahaiah menggalakkan perkahwinan mereka dengan golongan yang bukan Bahaiah tetapi

sebaliknya Qadyaniah melarang perkahwinan mereka dengan golongan yang bukan

Qadyaniah dan ianya dianggap kufur di sisi agama mereka.

2. Bahaiah melarang pengikutnya meminum minuman keras tetapi sebaliknya Qadyaniah

membenarkannya.

3. Qadyaniah memberi taat setia kepada pemerintah tetapi sebaliknya Bahaiah mentaati

pemimpin mereka itu sendiri.

4. Bahaiah mensyariatkan ajarannya dengan secara tersusun berbanding dengan Qadyaniah

yang kurang jelas dari segi syariat amalan mereka dari sesuatu sudut.

Oleh yang demikian itu, golongan Qadyaniah atau Ahmadi ini dapat kita kiaskan kepada

golongan Bahāīah kerana kedua-dua kaum ini di pandang agak sama dari segi matlamat mereka

daripada segala segi tetapi hanya terdapat beberapa sudut yang berbeza di kalangan mereka. Walau

bagaimanapun bagi kedua golongan tersebut tetap menimbulkan pelbagai dakwaan demi untuk

menyebarkan fahaman palsu mereka terhadap pengikut masing-masing dan sanggup mengkhianati

atau mengkufuri agama Islam demi untuk memenuhi hawa nafsu mereka itu sendiri.

23

12. KESIMPULAN

Berdasarkan beberapa kenyataan yang telah di sampaikan sebelum ini telah membuktikan bahawa

golongan Bahaiah dan Qadyaniah saling mempunyai matlamat yang sama dalam merealisasikan

pergerakan ajaran mereka untuk mempengaruhi golongan masyarakat secara umum. Kemunculan

golongan tersebut telah membawa satu kefahaman palsu yang sengaja direka cipta demi untuk

mengukuhkan segala dakwaan mereka. Jesteru itu, di antara pelbagai doktrin-doktrin yang

dinyatakan oleh kedua golongan tersebut saling mempunyai kaitan persamaan dan perbezaan yang

tidak begitu ketara.

Titik permulaan kemunculan golongan ini lahir daripada jumlah minoriti yang dapat

meluaskan empayar agama mereka ke seluruh kawasan di dalam negara masing-masing sehingga

dapat melebarkan sayap fahaman mereka ke merata negara. Kecenderungan mereka dalam

memusatkan semua agama samawi di atas muka bumi ini menjadi satu adalah bertujuan untuk

menimbulkan semangat kesatuan seluruh agama tanpa menimbulkan perbezaan di kalangan penganut

agama masing-masing. Ulama Islam dari zaman dahulu sehingga sekarang amat memandang serius

terhadap penyebaran agama tersebut dan mengambil inisiatif mengeluarkan fatwa bahawa golongan

tersebut adalah murtad dari Islam. Oleh yang demikian, masyarakat Islam pada hari ini sering di

pengaruhi oleh ajaran-ajaran sesat yang mendorong kepada murtad melalui pelbagai cara. Semoga

Allah S.W.T melindungi kita daripada terjerumus ke dalam keruntuhan akidah, iman dan taqwa demi

mencapai keredhaan di dunia dan di akhirat. Sekian.

24

LAMPIRAN I

Rajah 1. Lambang Kemegahan Bahaiah

Rajah 2. Tempat Suci Bahaiah

25

Rajah 3. Kitab Suci Bahaiah

BIBLIOGARFI

al-Zahabi, Muhammad Hussain, 2005 Al-Tafsir Wa Al-Mufassirun, Avand Danesh LTD, Cetakan

Pertama, Jil.2

al-cAzami, Mohd. Hassan, 1953. Al-Qadyaniah Wa al-Baha’iah, Beirut. Muassah al-cAlami Li al-

Matbucat

Ad-Din, Ahmad Walid Sirāj 1994. Al-Bahiah Wa Al-Nizam Al-cAlami Al-Jadid, Damsyik. Maktabah

Dar Al-Fath, Jil.1

Bahagian Agama Jabatan Perdana Menteri, 1983. “Ajaran Qadyani Satu Ajaran Sesat”, Kuala

Lumpur, Penerbit: Majlis Kebangsaan Bagi Hal-Ehwal Agama Islam Malaysia

Glori Fiezi, 1972. The Bahai Faith, Penang, The Ginesh Printing Work, Second Ed.

http://azeaniesmy.tripod.com/Tazkirah.html/28/9/2006

Najiyulloh, A. 2002. “Gerakan Keagamaan Dan Pemikiran (Akar Ideologis dan Penyebarannya)”,

Jakarta, Penerbit: Al-I’tishom Cahaya Umat, Cet. Ketiga.

Risalah An-Nuur, 2006. “Penyelewengan Ajaran Qadiani”, http://annuur.blogspirit.com 18/01/2006

Zahir, Hassan Isa cAbd. 1980, Al-Qadyaniah Nasha atha Wa Tatauwuriha, Dar al-Qalam, Kuwait

26