SENI TATUKaum Iban telah mempunyai satu kesenian yang sangat unik iaitu tradisi mencacah tatu. Aktiviti mencacah tatu ini telah lama diamalkan sejak berkurun dahulu .Sejarah tatu dikatakan bermula sejak zaman Neolitik ( 10 000 – 5000 Sebelum Masihi).

Mencacah tatu merupakan aktiviti suci yang menghubungkan orang Iban dengan orang duniawi (Panggau Libau). Azimat–azimat yang diberikan orang-orang inilah yang menyebabkan orang Iban sangat kebal dan berani semasa pergi memburu kepala. Orang Iban yang telah dibantu atau termimpi pernah berjumpa dengan orang –orang duniawi ini mesti

SEJARAH : Pertengkaran yang berlaku antara beberapa orang Iban yang sedang memasak semasa musim “nugal di tegalan“ iaitu semasa musim menanam padi. Semasa mereka bertengkar salah seorang daripada mereka terkena objek tajam yang diselaputi jelaga dan telah meninggalkan kesan kepada kulitnya. Kesan jelaga itu ialah luka, secara tidak sengaja beliau telah memasukan “alung“ ataupun sisa–sisa kayu yang hitam setelah dibakar lalu digosoknya pada luka tersebut bagi mengurangkan kesakitan yang dialaminya . Setetah kering kesan itu tidak dapat lagi dibuang lalu dipanggil “pantang“ ataupun tatu. Maksud perkataan “pantang“ yang lebih dalam lagi ialah bermaksud perkara yang tidak boleh dilakukan lagi. Hal ini adalah kesan daripada

Tujuan penggunaan Tatu : Sebagai simbol sosial kepada kedudukan status, kekuasaan dan kekayaan

di dalam masyarakat mereka. Untuk mengingatkan mereka bahawa Remaung (makhluk separuh manusi

separuh haiwan yang menyerupai harimau) merupakan makhluk halus yang perlu dihormati. Sekiranya tidak mempunyai tatu, mereka yang berjalan keseorang di dalam hutan amat mudah terjumpa dengan barang–barang kepunyaan mereka sendiri. Barang –barang tersebut dipercayai milik Remaung, seandainya barang itu disentuh atau dibawa pulang ke rumah maka orang yang mengambilnya akan diserang oleh penyakit dan akhirnya boleh membawa ajal. Jika ada tatu orang Iban percaya bahawa Remaung mengenali mereka manusia dan tidak akan mengganggu.

Menunjukkan keberanian pada seseorang dan serta status orang itu dalam kelompok komuniti orang Iban .

Bagi memperingati sesuatu peristiwa yang telah berlaku .Hal ini supaya senang mengingati peristiwa penting tersebut. Masyarakat Iban pada masa dahulu juga mencacah tatu pada kanak-kanak yang berusia 10 atau 11 tahun bagi menandakan mereka “ baru lanjau “ dan sudah bersedia untuk menyertai aktiviti pemburuan .

Sesiapa sahaja boleh dicacah dengan tatu tetapi mesti ada motif yang khas misalnya bagi golongan tertentu sahaja. Sesetengah corak tatu juga hanya di khaskan untuk golongan pahlawan iban sahaja .

Nenek moyang orang Iban amat mementingkan bilangan tatu yang ada pada badan seseorang dalam pemilihan bakal suami atau isteri. Menurut lulusan undang-undang dari England ini , selain wanita mencacah badan sebagai perhisan diri, tatu juga melambangankan kemampuan mereka menjalankan tanggungjawab dan kewajipan sebagai isteri serta kebolehan menari (tarian ngajat) .

Lelaki Iban yang tidak mempunyai sebarang tatu atau mempunyai tatu yang separuh siap akan dilabel sebagai “telanjai “ atau dianggap sebagai sebuah rumah yang tidak mempunyai atap.

Satu gelaran yang amat popular iaitu “Bujang Berani Kempang, Lendat Dibiau Batang Isang“ yang membawa maksud semakin banyak kepala yang dibawa balik daripada memburu (ngayau), maka semakin banyak tatu yang akan dicacah pada badan pahlawan itu . Hal ini dilakukan sebagai penghargaan atas keberanian pahlawan tersebut menentang musuh.

PENGGUNAAN TATU

Untuk mengingatkan mereka bahawa Remaung (makhluk separuh manusi separuh haiwan yang menyerupai harimau) merupakan makhluk halus yang perlu dihormati. Sekiranya tidak mempunyai tatu, mereka yang berjalan keseorang di dalam hutan amat mudah terjumpa dengan barang–barang kepunyaan mereka sendiri. Barang –barang tersebut dipercayai milik Remaung, seandainya barang itu disentuh atau dibawa pulang ke rumah maka orang yang mengambilnya akan diserang oleh penyakit dan akhirnya boleh membawa ajal. Jika ada tatu orang Iban percaya bahawa Remaung mengenali mereka manusia dan tidak akan mengganggu.

Sebagai simbol sosial kepada kedudukan status, kekuasaan dan kekayaan di dalam masyarakat mereka.

Menunjukkan keberanian pada seseorang dan serta status orang itu dalam kelompok komuniti orang Iban .

Bagi memperingati sesuatu peristiwa yang telah berlaku .Hal ini supaya senang mengingati peristiwa penting tersebut. Masyarakat Iban pada masa dahulu juga mencacah tatu pada kanak-kanak yang berusia 10 atau 11 tahun bagi menandakan mereka “ baru lanjau “ dan sudah bersedia untuk menyertai aktiviti pemburuan .

Sesiapa sahaja boleh dicacah dengan tatu tetapi mesti ada motif yang khas misalnya bagi golongan tertentu sahaja. Sesetengah corak tatu juga hanya di khaskan untuk golongan pahlawan iban sahaja.

Nenek moyang orang Iban amat mementingkan bilangan tatu yang ada pada badan seseorang dalam pemilihan bakal suami atau isteri. Menurut lulusan undang-undang dari England ini , selain wanita mencacah badan sebagai perhisan diri, tatu juga melambangankan kemampuan mereka menjalankan tanggungjawab dan kewajipan sebagai isteri serta kebolehan menari (tarian ngajat).

Lelaki Iban yang tidak mempunyai sebarang tatu atau mempunyai tatu yang separuh siap akan dilabel sebagai “telanjai “ atau dianggap sebagai sebuah rumah yang tidak mempunyai atap.

Satu gelaran yang amat popular iaitu “Bujang Berani Kempang, Lendat Dibiau Batang Isang“ yang membawa maksud semakin banyak kepala yang dibawa balik daripada memburu (ngayau), semakin banyak tatu yang akan dicacah pada badan pahlawan itu sebagai penghargaan atas keberanian pahlawan tersebut menentang musuh.