1.0 PENGENALAN :

Malaysia merupakan sebuah Negara yang unik kerana mempunyai rakyat yang berbilang etnik

dan keturunan. Dalam konteks ini dapat dikatakan bahawa rakyat Malaysia terdiri daripada pelbagai

latar belakang agama ,ideologi, budaya, dan aliran politik. Sepanjang 52 tahun kemerdekaan,

Malaysia berjaya mengekalkan kestabilan politik dan ketenteraman antara etnik menerusi usaha

berterusan oleh pihak kerajaan bagi memastikan kesinambungan pembangunan mapan negara.

Keupayaan dan kejayaan negara dalam mengurus dan mentadbir masyarakat yang unik ini

telah menjadikan negara mendapat perhatian masyarakat dunia. Banyak di kalangan negara dunia

berminat untuk mempelajari pengalaman dan keupayaan Malaysia mewujudkan perpaduan dan

keharmonian hidup. Di kebanyakan negara-negara yang bersifat majmuk, termasuk di negara-

negara maju, ketegangan dan konflik kaum dan agama sering menghantui kehidupan mereka.

Di negara-negara seperti Amerika, Britain dan beberapa negara Eropah yang lain pergeseran agama

dan kaum semakin berkembang dalam abad yang dinamakan Samuel Hungtington sebagai “clash of

civilization”. Tesisnya menyebut akan berlakunya senario pergesaran budaya dan agama di antara

tamadun-tamadun utama dunia, khususnya di antara tamadun Islam dan Barat (Kristian). “Perang

terhadap keganasan” diketuai Amerika Syarikat telah menjadikan masyarakat Islam sebagai sasaran

“amukan” di negara-negara Eropah yang kononnya mengaku bersifat demokratik dan bertoleransi.

Perpaduan yang terarah memiliki nilai-nilai asas atau nilai-nilai standard. Justeru, bagi anggota

masyarakat yang tahu menghargai betapa pentingnya nikmat perpaduan maka komitmen mereka

terhadap nilai-nilai tertentu dalam konteks membina perpaduan dan integrasi nasional amat

diperlukan.

1

Perpaduan merupakan isu yang subjektif di negara ini. Oleh itu amat sukar bagi sesebuah

Negara yang mempunyai rakyat yang berbilang kaum untuk menjadi sebuah Negara yang benar-

benar memiliki sifat perpaduan yang mutlak dan stabil. Namun pelbagai dasar yang telah dan akan

kerajaan laksanakan bagi mempertahankan perpaduan yang telah sedia wujud di Malaysia semenjak

zaman sebelum merdeka. Perpaduan secara umumnya menjadi keutamaan dalam setiap dasar2 yang

kerajaan laksanakan kerana setiap dasar yang diumumkan harus mengambil kira pandangan dan

kepentingan setiap etnik di Malaysia termasuk etnik-etnik minoriti di sabah dan Sarawak.

Tanpa adanya perpaduan, negara tidak mungkin akan bergerak sejauh ini dalam bidang

ekonomi, sains dan teknologi. Hal yang demikian kerana, jika dibandingkan dengan negara lain

seperti Filipina, Indonesia dan Thailand yang masih bergelut untuk menyatupadukan rakyat yang

berlainan etnik sehingga memberi kesan kepada pembangunan dan kemajuan negara. kita sebagai

rakyat Malaysia harus bersyukur dan merasa bangga kerana negara belum pernah terjebak dalam

krisis peperangan besar yang melibatkan antara etnik di negara ini. Dalam soal membina perpaduan,

kerajaan bersikap realistik dan praktikal dengan mengambil kira kompleksiti kebudayaan dan

demografik negara ini. Penyerapan kebudayaan dan assimilasi harus berkembang dengan sendirinya

tanpa sebarang paksaan.

Datuk Seri Abdullah Haji Ahmad Badawi sendiri pernah menegaskan bahawa kekuatan

beragama di kalangan rakyat Malaysia telah berjaya mengarah sikap dan orientasi mereka ke arah

kebaikan, kemajuan dan pembangunan. Datuk Seri Najib Tun Razak pula ketika berucap di dalam

Majlis Penutup Perayaan Bulan Kemerdekaan ke-49 di Kota Kinabalu 3 tahun lalu telah

menegaskan bahawa kejayaan dan kecemerlangan negara selama ini adalah terbina di atas empat

dimensi iaitu kestabilan negara, perpaduan kaum, kemajuan pembangunan dan keselamatan yang

terjamin.

2

2.0 Perpaduan Negara

Perpaduan negara merupakan matlamat yang terpenting bagi sebuah negara bangsa,

terutamanya negara yang bebas, merdeka dan berdaulat. Ianya merupakan sebuah jaminan yang

paling penting dalam keutuhan negara serta pentadbirannya. Tanpa perpaduan yang utuh, pelbagai

masalah akan mendatangi kita kelak dan ancaman yang didalangi oleh masalah tersebut

menyebabkan kedaulatan sesebuah kerajaan tergugat. Ini disebabkan negara itu tidak mempunyai

keupayaan dalam menangani segala bentuk pencerobohan dari luar dan juga rusuhan-rusuhan dalam

negara. Oleh hal yang demikian, perpaduan rakyat merupakan satu isu penting untuk dititikberat

dan diambil perhatian dalam penyusunan perancangan pembangunan sesebuah negara yang

merdeka supaya ia mampu mempertahankan dan mengekalkan kebebasannya sebagai sebuah negara

yang berdaulat.

Negara yang membangun dan negara maju mempunyai situasi yang berbeza apabila

berhadapan dengan ancaman pertikaian antara rakyat. Negara maju tidak mempunyai masalah

dengan perpaduan kerana ekonomi yang kukuh dan tidak terjejas apabila rusuhan berlaku di

kalangan rakyat. Berlainan pula dengan negara yang membangun kerana rusuhan menjadi satu

beban yang berat dan serius kerana pertikaian mengakibatkan keruntuhan ekonomi negara-negara

berkenaan. Masalah ini bukan sahaja melanda negara-negara yang mempunyai penduduk dari

pelbagai suku kaum, bahkan masalah ini juga melanda negara yang mempunyai satu keturunan

bangsa sahaja. Masalah yang melibatkan satu keturunan bangsa tidak serius jika dibandingkan

dengan masalah negara yang melibatkan pelbagai etnik dan suku kaum. Malaysia adalah sebuah

negara yang kompleks kerana penduduknya yang terdiri daripada pelbagai kaum serta struktur

pemerintahannya. Oleh hal yang demikian, tindakan menyatupadukan rakyat adalah amat penting

bagi sesebuah Negara seperti Malaysia yang berbilang kaum. Perpaduan membawa maksud, “satu

proses atau sistem hidup yang menggabung dan menyatukan seluruh anggota masyarakat dan

negara menerusi ideologi negara supya setiap anggota masyarakat itu dapat membentuk satu identiti

3

atau jatidiri dan nilai bersama serta semangat kebangsaan yang tunggal di kalangan mereka”; atau

“satu proses bagi mewujudkan satu identiti nasional di kalangan kumpulan yang terpisah dari segi

budaya, sosial dan penempatan di dalam sesebuah unit politik; atau “proses menyatupadukan

berbagai-bagai kumpulan masyarakat yang mempunyai budaya dan sosial yang berbeza ke dalam

satu sistem wilayah bagi mewujudkan identiti nasional”.1

Pelbagai usaha telah dijalankan bagi memupuk semangat jatidiri dan nasionalisme untuk

mewujudkan semangat perpaduan dan merapatkan jurang perbezaan antara etnik di Malaysia.

Program seperti Dasar Ekonomi Baru (DEB) dan Rukun Negara telah membawa seluruh rakyat

Malaysia ke mata dunia, di mana negara-negara luar, termasuk kuasa-kuasa besar mengakui ikatan

dan jalinan teguh yang dibina oleh bangsa Malaysia sendiri. Sistem pendidikan juga antara faktor

kekuatan perpaduan yang terjalin, di mana Bahasa Melayu digunakan dalam sistem Pengajaran dan

Pembelajaran (P&P) Kurikulum Bersepadu Sekolah Rendah dan Menengah (KBSR dan KBSM).

Hingga sekarang, usaha untuk mewujudkan perpaduan kaum tidak pernah berhenti. Perdana

Menteri Malaysia ke-6, Dato’ Seri Mohammad Najib Bin Tun Abdul Razak telah melancarkan

kempen ‘1Malaysia’ di mana moto kempen tersebut adalah “Rakyat Didahulukan, Pencapaian

Diutamakan”. Apabila kita melihat pada kempen tersebut, sudah pasti perpaduan antara etnik

diperlukan dalam menjayakan gagasan ‘1Malaysia’.

Pelbagai bentuk usaha bagi mewujudkan perpaduan nasional di Malaysia pada pelbagai

peringkat. Antaranya ialah perpaduan ekonomi, perpaduan politik dan perpaduan sosial. Perpaduan

ekonomi dalam konteks perpaduan nasional adalah dengan merangka proses perkembangan

ekonomi bagi membolehkan semua kumpulan etnik di negara ini menyertai semua bidang dan

peringkat kegiatan ekonomi. Kerajaan telah menjalankan proses ini melalui Dasar Ekonomi Baru

(DEB). Dasar ini mengandungi dua matlamat iaitu pengambilan pekerja-pekerja dalam pelbagai

sector ekonomi dan semua peringkat pekerjaan. Kedua, hak milik harta-harta produktif yang

1 Malaysia Kita : Panduan dan Rujukan untuk peperiksaan umum(2007).

4

terdapat di dalam negara ini disusun semula supaya orang Melayu dapat memiliki sekurang-

kurangnya 30% daripada jumlah hak harta tersebut. Dengan terhapusnya perbezaan fungsi ekonomi

mengikut kaum, perpaduan dalam aktiviti ekonomi dapat diwujudkan di samping meningkatkan

taraf pembangunan ekonomi negara keseluruhannya.

Perpaduan politik pula mengambil-kira perbezaan etnik yang terdapat di dalam Malaysia

dari segi agama, pekerjaan, kebudayaan dan juga kepentingan-kepentingan lain. Oleh itu, tugas

utama Kerajaan adalah mewujudkan satu suasana makmur dalam politik supaya masyarakat

pelbagai kaum di negara ini dapat hidup dengan tenteram. Antara kaedah yang dapat mewujudkan

perpaduan politik negara ini adalah menerusi persetujuan di mana Kerajaan yang memerintah diberi

kuasa memerintah atas pilihan dan persetujuan rakyat menerusi proses pilihanraya. Proses

pilihanraya diadakan pada setiap lima tahun sekali supaya rakyat dapat memilih pemimpin-

pemimpin politik pilihan mereka. Semangat perundingan antara ahli-ahli politik telah ditunjukkan

di mana UMNO, MCA dan MIC telah bergabung untuk membentuk Parti Perikatan dan memenangi

pilihanraya pertama di Tanah Melayu. Menerusi perpaduan politik, sebarang asas pertikaian dan

pertelingkahan dapat dibanteras dan mewujudkan sebuah negara yang makmur.

Malaysia mempunyai komposisi penduduk yang mempunyai pelbagai ras dan keturunan.

Komposisi kaum yang terbesar adalah Melayu, Cina dan India. Tiga etnik utama ini terasing dari

segi petempatan, pekerjaan dan kebudayaan. Kerajaan telah merangka dan melaksanakan program-

program bagi mewujudkan perpaduan sosial di kalangan kaum-kaum tersebut. Rukun Tetangga

merupakan satu program yang dirancang dan dilaksanakan di kawasan-kawasan perumahan supaya

dapat memupuk semangat persahabatan dan tolenransi antara penduduk. Pembezaan antara identiti

di kalangan mereka akan hanya membawa padah kepada rakyat Malaysia yang berbilang kaum

kerana unsur tersebut tidak membawa faedah dan kemajuan negara. Kerjasama adalah penting bagi

membina negara bangsa. Kepelbagaian etnik bermakna Malaysia mempunyai kepelbagaian budaya

dalam konteks agama, adat resam, bahasa, ekonomi dan politik. Dasar Kebudayaan Kebangsaan

5

telah digubal oleh Kerajaan pada tahun 1971 di mana Islam dijadikan unsur utama dalam

pembentukan kebudayaan ini. Kebudayaan Melayu dicampur dengan kebudayaan kaum lain yang

bersesuaian juga digunakan bagi membentuk satu identiti nasional bangsa Malaysia.

Usaha perpaduan nasional telah bermula sejak pembentukan Tanah Melayu 1948, di mana

Presiden UMNO, Dato’ Onn Jaafar sedar akan kepentingan perpaduan dalam mewujudkan sebuah

negara yang berdiri teguh di atas kaki sendiri. Beliau memulakan langkah beliau dengan membuka

keahlian parti UMNO kepada rakyat bukan Melayu, tetapi ditentang oleh ahli UMNO. Oleh sebab

cadangan itu ditentangkan, Dato Onn meletakkan jawatan sebagai presiden UMNO apabila

persidangan Majlis Mesyuarat Agung Keenam diadakan pada 25 - 26 Ogos 1951. IMP, Parti

Kemerdekaan Malaya ditubuhkan pada tahun 26 Ogos, 1951 dengan konsep yang sama, dan

penubuhan Parti Negara pada 1954 dengan meninggalkan IMP, tetapi tidak berjaya dalam

mendapatkan sokongan orang-orang Melayu. Tunku Abdul Rahman menggantikan Dato’ Onn

Jaafar bagi jawatan Presiden. Di bawah pimpinannya, beliau berjaya menggabungkan UMNO

bersama-sama dengan MCA dan MIC untuk membentuk Parti Perikatan. Parti Perikatan merupakan

lambang perpaduan yang terjalin antara kaum di Malaysia, seterusnya melebarkan sayap ke arah

kestabilan politik dengan penubuhan Barisan Nasional.

DEB merupakan satu program sosioekonomi di Malaysia diperkenalkan pada 1971 oleh

Perdana Menteri Tun Abdul Razak Dato' Hussein. Tujuan program tersebut adalah untuk mencapai

perpaduan dan integrasi nasional digubal dalam konteks strategi serampang dua mata;

mengurangkan dan membasmi kemiskinan dengan memberi peluang pekerjaan pada semua rakyat

Malaysia tidak mengira kaum, dan mempercepatkan proses penyusunan masyarakat untuk

membetulkan ketidakseimbangan dalam ekonomi dan menghapuskan pengenalan kaum mengikut

fungsi ekonomi. Dasar ini diganti dengan Dasar Pembangunan Nasional (DPN) pada 1991, namun

elemen yang terdapat dalam DEB masih wujud dan ditukar secara beransur-ansur apabila golongan

bumiputra mempunyai keyakinan diri.

6

Sehubungan dengan DEB, satu lagi ideologi diwujudkan dalam negara iaitu Rukun Negara.

Fokus Rukun Negara adalah Kepercayaan kepada Tuhan, Kesetiaan kepada Raja dan Negara,

Keluhuran Perlembagaan, Kedaulatan Undang-Undang serta Kesopanan dan Kesusilaan. Prinsip-

prinsip tersebut bersesuaian dengan rakyat Malaysia yang mempunyai perbezaan agama, keturunan

dan pekerjaan supaya bersatu pada satu payung yang sama. Konsep ‘1Malaysia’ yang diolah oleh

Perdana Menteri ternyata mempunyai kesinambungan terhadap Wawasan 2020 dan Cemerlang,

Gemilang dan Terbilang. Dato’ Seri Najib juga berpendapat, bersandarkan konsep itu, tumpuan

kepada pembangunan dalam menjadi sebuah negara maju akan diseimbangkan dengan keperluan

rakyat tanpa mengira kaum.2

2 Najib: 1Malaysia kesinambungan konsep kepimpinan terdahulu(18 Ogos 2009), daripada Utusan Online.

7

3.0 Integrasi Nasional

Integrasi wujud kesan daripada perpaduan yang terjalin antara pelbagai etnik. Integrasi

nasional merupakan satu isu penting yang diberi perhatian oleh Kerajaan, terutamanya integrasi

nasional di antara Sabah, Sarawak dan Semenanjung Malaysia. Konsep integrasi nasional

bermaksud “proses menyatupadukan berbagai-bagai kumpulan yang mempunyai perbezaan

kebudayaan dan sosial ke dalam satu system wilayah bagi mewujudkan identiti nasional”3. Definisi

ini juga menekankan ke arah usaha-usaha untuk mewujudkan “identiti wilayah” dan mengurangkan

seterusnya menghapuskan jurang yang menyekat perkembangan integrasi nasional.

Sabah dan Sarawak terpisah daripada Semenanjung Malaysia kesan daripada Laut Cina

Selatan, Kerajaan melaksanakan usaha-usaha yang efektif bagi mewujudkan integrasi nasional antar

dua wilayah ini. Pertama sekali adalah mengurangkan perbezaan psikologi di antara penduduk

wilayah-wilayah berkenaan. Kedua adalah mengatasi masalah geografi dengan mewujudkan

hubungan dan interaksi yang erat supaya persefahaman boleh wujud di kalangan mereka. Ketiga,

mewujudkan identiti bersama menerusi kesetiaan dan iltizam terhadap Konsep Nasionalisme

Malaysia. Pelbagai usaha telah dilakukan oleh Kerajaan untuk menggalakkan integrasi nasional

seperti pertukaran pegawai dan pertukaran pelajar ke wilayah-wilayah luar dari tempat asal mereka.

Integrasi wilayah bermaksud “persefahaman antara rakyat tanpa mengira wilayah atau

kawasan asal mereka”. Dalam melaksanakan integrasi wilayah, banyak perubahan dilakukan

termasuk kakitangan perkhidmatan awam yang ditukar kawasan daripada Semenanjung Malaysia ke

Sabah atau Sarawak, dan sebaliknya. Langkah jangka panjang dan bersepadu ini telah menghasilkan

Perpaduan Nasional di antara Malaysia Barat dengan Malaysia Timur.

Integrasi ekonomi pula dilaksanakan dengan mengharmonikan kegiatan ekonomi pada

setiap wilayah. Pelbagai kemajuan telah dicapai kesan dari integrasi ekonomi, antaranya ialah

3 Malaysia Kita : Panduan dan Rujukan untuk peperiksaan umum(2007).

8

perancangan ekonomi dan pembangunan yang lebih sistematik. Selain itu, terdapat pengaliran

buruh antara Semenanjung Malaysia dengan Sabah dan Sarawak. Sistem kewangan dan modal

antara wilayah juga dapat disatukan.

Pelan Integrasi Nasional (PIN) adalah untuk menanam dan memupuk budaya etika dan

integriti di kalangan semua lapisan masyarakat Malaysia. PIN dilancarkan pada 23 April 2004 oleh

Mantan Perdana Menteri, Tun Abdullah Ahmad Badawi. PIN selaras dengan cabaran keempat

Wawasan 2020 iaitu “Membentuk sebuah masyarakat yang kukuh ciri-ciri moral dan etikanya,

dengan para warganya mempunyai nilai keagamaan dan kerohanian yang utuh, dan ditunjangi oleh

budi pekerti yang luhur”. Antara objektif khusus bagi PIN adalah memberikan hala tuju dan

bimbingan pelbagai sektor supaya mereka dapat bekerjasama dalam usaha besar membina

masyarakat yang bersatu padu, berharmoni, berintegriti, bermoral dan beretika dan meningkatkan

kesedaran, komitmen dan kerjasama pelbagai sektor dalam usaha peningkatan integriti supaya

integriti menjadi budaya masyarakat dan diamalkan dalam semua bidang. Institut Integriti Negara

(IIN) ditubuhkan bagi menyusun dan memantau pelaksanaan PIN. IIM telah didaftarkan sebagai

sebuah badan bebas berstatus syarikat jaminan kerajaan dibawah Akta Syarikat 1965 pada 4 Mac

2005. Sebuah Lembaga Pengarah dipertanggungjawabkan untuk memantau IIM dan dipengerusikan

oleh Ketua Setiausaha Negara dan dianggotai oleh beberapa orang tokoh yang berwibawa dalam

bidang masing-masing.

PIN telah menyusun dan menetapkan sasarannya kearah pemantapan integriti supaya

berjalan lancar dan mencapai matlamatnya dengan TEKAD 2008. TEKAD 2008 adalah satu

sasaran bagi lima tahun pertama (2004-2008) untuk melihat keberkesanan integrasi nasional.

Terdapat lima sasaran dalam TEKAD 2008, antaranya ialah mengurangkan gejala rasuah,

penyelewengan dan salahguna kuasa secara berkesan. BPR terlibat secara langsung dalam penilaian

integrasi nasional dengan mengambil kira kejayaan BPR dalam menangani kes-kes rasuah. Sasaran

seterusnya ialah meningkatkan kecekapan dalam sistem penyampaian perkhidmatan awam dan

9

mengatasi karenah birokrasi. Konsep skor digunakan dalam meningkatkan kecekapan kakitangan

perkhidmatan awam dalam mengendalikan sesuatu tugas. Sasaran ketiga adalah meningkatkan

tadbir urus korporat dan etika perniagaan di mana petunjuk meningkatnya tadbir urus korporat dan

etika perniagaan ialah peningkatan jumlah syarikat korporat yang mematuhi syarat-syarat

penyenaraian di Malaysia Securities Exchange Berhad (MSEB). Selain itu, TEKAD 2008 juga

mensasarkan pemantapan institusi keluarga. Pemantapan institusi keluarga mensasarkan

pengurangan kadar penceraian, perebutan harta pusaka dan perebutan hak penjagaan anak-anak.

Situasi tersebut akan menjadi ukuran kepada tahap integriti diri dalam institusi kekeluargaan.

Sasaran kelima adalah meningkatkan kualiti hidup dan kesejahteraan masyarakat dengan

pengurangan kadar jenayah dan penyalahgunaan dadah sebagai ukuran. Masyarakat yang aman

damai akan mencapai integrasi nasional secara tidak langsung tanpa sebarang syak dan prasangka

buruk terhadap mana-mana etnik yang terdapat di Malaysia.

Gerakan pemantapan integriti adalah satu gerakan di bawah PIN. Gerakan ini melibatkan

‘pihak atas’ dengan ‘pihak bawah’, di mana pihak ‘pihak atas’ memberi dan menunjukkan

bimbangan dan tauladan yang baik manakala ‘pihak bawah’ pula memberi sokongan dan cadangan

bagi ‘pihak atas’. Antara komponen yang terlibat adalah keluarga, komuniti, masyarakat sivil

(pertubuhan-pertubuhan masyarakat), sosiobudaya (pendidikan, kesihatan, sukan dan rekreasi,

media massa, seni, sastera dan warisan), agama, ekonomi, politik dan pentadbiran.

Konsep dan prinsip "Rakyat menyokong pemimpin yang menyokong rakyat" adalah penting

dalam pelaksanaan strategi PIN. Pucuk pimpinan perlu memberikan isyarat yang jelas tentang

komitmen mereka melaksanakan Agenda Integriti. Asas kepada gerakan pemantapan integriti perlu

dibina dari bawah dengan melibatkan institusi paling asas, iaitu keluarga, komuniti dan masyarakat

sivil. Masyarakat yang berorentasikan keluarga dan komuniti adalah punca kejayaan bagi sesebuah

integrasi nasional dengan memantapkan kesedaran bahawa betapa pentingnya integriti dalam

kehidupan seharian dan dalam membina negara yang makmur dan maju. Keluarga ialah unit yang

10

paling asas dalam pembentukan sifat dan nilai-nilai murni dalam diri anggotanya, di mana kanak-

kanak menjadi asas kepada Agenda Integriti. Komuniti juga memainkan peranan utama dalam

menjayakan integrasi nasional sesebuah negara. Dalam komuniti terdapat pelbagai institusi

tradisional seperti ketua kampung, imam, penghulu, pemanca dan ketua kaum yang sepatutnya

menyemai nilai-nilai murni masyarakat kepada generasi baru berasaskan nilai tradisi. Pengukuhan

institusi sedia ada seperti Jawatankuasa Kemajuan dan Keselamatan Kampung, Rukun Tetangga

dan Jawatankuasa Penduduk dapat membantu menjayakan Agenda Integriti termasuk sekolah,

masjid, surau, pusat asuhan kanak-kanak dan sebagainya.

Melalui proses modenisasi, perkembangan kelas menengah, pengaruh dan interaksi dengan

dunia antarabangsa serta impak globalisasi, ruang masyarakat sivil semakin berkembang.

Pertubuhan-pertubuhan masyarakat sivil (Civil Society Organisation - CSO), ditubuhkan untuk

memperjuangkan pelbagai isu seperti hak wanita, pengguna, alam sekitar dan hak asasi manusia.

CSO bekerjasama dengan pihak kerajaan dan pihak swasta dalam memantapkan integriti penduduk

setempat berlandaskan kemajuan aktiviti tertentu seperti sukan, kebudayaan, dan aktiviti

keagamaan.

Pelaksanaan pelbagai strategi dan pelan tindakan bagi setiap institusi dan sektor dalam

negara seperti yang digariskan akan meningkatkan daya tahan gerakan pemantapan etika dan

integriti. Kesejahteraan rakyat dan kestabilan ekonomi dan politik dalam negara ini akan lebih

terjamin jika kerjasama setiap kaum diambil kira bagi setiap ruang dan peluang yang disediakan.

Peristiwa darurat seperti 13 Mei 1969 tidak akan berulang kembali dengan pemantapan

persefahaman antara kaum, seterusnya meninggalkan perbezaan kebudayaan bagi mengutamakan

matlamat negara bagi mencapai kemajuan.

11

4.0 KESAN DAN AKIBAT KEPADA KESTABILAN POLITIK DAN KESEJAHTARAAN

SOSIAL MALAYSIA JIKA TIADA PERPADUAN DAN INTERGRASI.

Perpaduan dan intergrasi merupakan satu keperluan yang tidak dipisahkan oleh mana-mana

masyarakat dalam sesebuah negara demokrasi. Usaha untuk mencapai perpaduan bukan satu

tindakan yang mudah untuk dilaksanakan oleh kerajaan sesebuah negara yang mengamalkan

demokrasi seperti di Malaysia. Usaha untuk mencapai perpaduan dan intergrasi bukan satu tindakan

yang boleh dilaksanakan dalam jangka pendek akan tetapi satu usaha secara berterusan bagi

membina perpaduan nasional dan seterusnya mengekalkannya sampai bila-bila. Ia sering dilanda

oleh pelbagai masalah yang berpunca dari tiga sumber. Yang pertama ialah masalah dari segi

pembangunan dan pendapatan yang tidak seimbang di kalangan rakyat pelbagai keturunan dan

etnik.Kedua ialah wilayah-wilayah dalam sesebuah negara sering berpecah dan cenderung

membentuk negara yang baru dan yang ketiga ialah permasalahan yang timbul akibat tiada

persefahaman antaa rakyat yang terdiri daripada pelbagai etnik . Masalah ini akan menjadi serius

apabila terdapat perbezaan dari segi keturunan ,agama ,bahasa dan adat resam.

Malaysia yang merupakan negara yang mempunyai ciri-ciri negara yang plural mempunyai

beban yang berat bagi mengekalkan kestabilan hubungan etnik agar ia sentiasa berada dalam

keadaan yang aman dan harmoni. Masalah perpaduan di Malaysia boleh dikesan semenjak zaman

penjajahan british lagi apabila pemerintah pada ketika itu telah melaksanakan dasar pecah dan

perintah.Dasar ini yang kononnya dilaksanakan untuk melindungi orang melayu daripada diri

mereka sendiri dikatakan menjadi duri dalam daging dalam hubungan etnik di Malaysia. Bertitik

tolak dari dasar tersebut, maka wujudnya kegiatan ekonomi yang berasaskan kaum di tanah melayu

sehingga zaman selepas merdeka. Iaitu orang cina yang tinggal di Bandar-bandar utama seperti

Ipoh, Kuala Lumpur dan Shah Alam memonopoli sektor perniagaan dan perusahaan.manakala

orang india menguasai sector pekarjaan di lading dan estet di tanah melayu manakala kaum majoriti

iaitu orang melayu masih dengan ekonomi tradisional seperti menjadi nelayan, petani dan tinggal di

12

kawasan kampung yang serba kekurangan. Dasar ini secara tidak langsung telah menimbulkan

ketidaksamaan sosial antara kaum dan sekaligus mencetuskan perasaan syak wasangka dan curiga

antara kumpulan etnik ini. Walaupun selapas tanah melayu merdeka, kaum majoriti utama iaitu

orang melayu masih berada dalam kemiskinan tetapi pada masa yang sama orang cina menerima

manfaat daripada kekayaan negara. Perasaan ketakutan mula menyelubungi kaum peribumi karana

mereka khuatir kaum pendatang akan menguasai ekonomi dan kekayaan tanah melayu dan mereka

pula merempat di tanah air sendiri. Perasaan ini mula diterjemahkan dalam gerakan politik apabila

penyokong akar umbi mula menuntut perubahan yang radikal iaitu dasar kerajaan yang lebih adil

dan saksama serta peningkatan taraf hidup rakyat peribumi.

Sebagai respon, masyarakat india dan cina pula berasa terancam apabila suara

majoriti mula menuntut perubahan keadaan semasa yang pasti menggugat sosioekonomi mereka.

Konflik pertindihan mula berlaku apabila orang melayu cuba menuntut supaya bahasa melayu

dijadikan sebagai bahasa kebangsaan, usaha yang lebih kukuh untuk mengekalkan keistimewaan

hak-hak orang melayu dan peningkatan taraf hidup mereka sendiri. Manakala kaum pendatang pula

cuba menuntut beberapa tuntutan pada era tersebut. Iaitu hak kerakyatan kepada orang bukan

melayu yang lahir dan yang telah menjadikan tanah melayu sabagai tempat mereka, bahasa cina

sebagai bahasa rasmi dan sekolah jenis cina pula diangkat setaraf dengan sekolah melayu.

Walaupun pada era pra kemerdekaan kaum –kaum utama di tanah melayu yang diwakili oleh parti

politik seperti MCA, MIC dan UMNO telah bersetuju secara dasarnya iaitu menjadikan bahasa

melayu sebagai bahasa utama di tanah melayu dan subjek bahasa melayu dijadikan subjek wajib di

sekolah-sekolah melayu . namun pada masa yang sama masih mengekalkan sekolah, bahasa, dan

budaya kaum yang lain dan cuba mempromosikan polisi pendidikan yang boleh diterima oleh

semua kaum utama di tanah melayu pada ketika itu. Parti-parti utama yang membentuk parti

pakatan juga bersetuju untuk membincangkan hak yang melibatkan kerakyatan selepas merdeka

melalui suruhanjaya khas yang akan ditubuhkan selepas pilihan raya 1955. Namun keadaan yang

13

pada permukaannya nampak tenang dan stabil namun pada hakikatnya berlaku pergolakan di dalam

dasar kerajaan perikatan pada ketika itu. Iaitu munculnya parti politik yang cuba memperjuangkan

kepentingan peribadi kaum masing-masing dan membelakangkan perjanjian kemerdekaan yang

telah dipersetujui oleh semua kaum sebelum itu.parti politik berhuluan kiri seperti Democratic

Action Party (DAP), People Progresif Party (PPP) dan parti Gerakan Rakyat Malaysia

(GERAKAN) mula dilihat sebagai pihak yang berpotensi memecahbelahkan perpaduan di Malaysia

apabila mula menggunakan isu-isu yang sensitive sebagai bahan untuk berkempen. Antara tuntutan

mereka ialah menentang hak-hak keistimewaan orang melayu, menyokong penggunaan bahasa

inggeris ,cina ,dan tamil sebagai bahasa rasmi negara dan menuntut kesamaan dalam empat aliran

pendidikan di Malaysia pada ketika itu.

Pada 10 mei 1969 pilihan raya umum ke-4 telah diadakan setelah mandat pemerintahan

kerajaan tamat selepas memerintah selama lima tahun. Keputusan pilihan raya amat mengejutkan

semua pihak. Apabila parti pakatan pimpinan UMNO telah tewas mengejut, walaupun berjaya

membentuk kerajaan dengan majoriti mudah namun parti berkenaan telah kehilangan banyak

kerusu kepada parti pembangkang seperti DAP, PPP dan GERAKAN. Sebanyak 66 buah kerusi

sahaja dimenangi oleh parti perikatan manakala baki 104 kerusi tersebut telah dimenangi oleh parti-

parti pembangkang. Keputusan ini telah menimbulkan kembali ketidakpuasan akar umbi

terutamanya dari parti MCA dan MIC yang gagal memenuhi tuntutan mereka yang melibatkan

status bahasa ibunda mereka dan sistem pendidikan kaum mereka. Manakala orang melayu melihat

keputusan ini sebagai satu ancaman kepada ketuanan mereka di tanah air mereka sendiri dan pada

masa yang sama mula merasa dominasi politik orang melayu mula tenggelam.

Maka kemuncaknya pada 13 Mei 1969 apabila berlakunya rusuhan kaum yang besar di ibu

negara, kuala lumpur,di mana perlembaaan negara telah digantung, darurat diumumkan oleh yang

dipertua agong, pasukan polis mula mengambil alih pentadbiran keselamatan awam dan pasukan

tentera mula dikerah ke pusat Bandar untuk meningkatkan kekuatan pasukan keselamatan yang

14

sedia ada. Dalam tempoh 48 jam rusuhan tersebut,banyak nyawa termasuk yang tidak berdosa turut

terbunuh selain banyak harta benda yang rosak teruk. Peristiwa 13 mei itu bukan sahaja melibatkan

kehilangan nyawa dan harta benda tetapi juga menyebabkan hilangnya kepercayaan rakyat kepada

kerajaan untuk menangani masalah perpaduan di Malaysia. Hal ini telah membuktikan perpaduan di

kalangan penduduk di Malaysia masih di tahap yang rendah kerana setelah 12 tahun

merdeka,masalah perkauman masih mewarnai kehidupan masyarakat berbilang kaum di negara.

Keadaan politik di Malaysia pada ketika itu berada di tahap terendah semenjak merdeka. Iaitu

dimana orang melayu mula berasa terancam dengan kehadiran kaum pendatang ini dan pada masa

yang sama sebelah pihak pula masih bimbang tentang kekuatan orang melayu kerana politik orang

melayu masih kuat dan disokong oleh kuasa ketenteraan iaitu di mana tentera di Malaysia rata-

ratanya terdiri daripada orang melayu itu sendiri. Kesejahteraan sosial juga terjejas dengan teruk.

Orang melayu mula menganggap orang cina dan orang india sebagai musuh dan berlakunya

kerenggangan antara hubungan etnik selepas peristiwa 13 mei. Buat pertama kalinya semangat

perpaduan kaum di Malaysia berada di tahap yang paling rendah sekali semenjak Malaysia merdeka

pada 31 ogos 1957.Pada 16 mei, pemerintahan kerajaan yang diterajui oleh Tunku Abdul Rahman

telah menubuhkan Majlis Gerakan Negara (MAGERAN) yang diketuai oleh Tun Abdul Razak.

Dengan perlantikan itu, Tun Abdul Razak mempunyai kuasa mutlak mentadbir negara di bawah

undang-undang darurat. Menurut laporan MAGERAN sebulan selepas peristiwa berdarah itu,

seramai 178 orang telah terbunuh. Namun banyak pihak menjangkakan angka tersebut terlalu

rendah jika dibandingkan dengan kematian yang sebenar. Tugas utama MAGERAN ialah untuk

mencari jalan bagi memulihkan pentadbiran negara di bawah parlimen. Selain itu mageran turut

mencari punca rusuhan kaum dan mengatur langkah-langkah tertentu untuk mengelakkan

berulangnya rusuhan itu. Majlis gerakan negara turut menyemak semula undang-undang negara

termasuk perlembagaan dan mengenalpasti kelemahan yang terdapat dalam undang-undang

berkenaan.

15

5.0 KEPENTINGAN PERPADUAN DAN INTERGRASI SEBAGAI PARSYARAT

UTAMA UNTUK KESTABILAN POLITIK DAN KESEJAHTERAAN SOSIAL

MALAYSIA.

Malaysia merupakan sebuah negara yang masyarakatnya terdiri daripada pelbagia kaum.

Pelbagai corak nilai hidup sosial kebudayaan dan ekonomi terdapat dalam sistem masyarakat

Malaysia. Walaupun ramai rakyat masih menaruh keraguan terhadap pemerintah negara apabila

negara mula mencapai kemerdekaan disebabkan perbezaan dalam sifat dan corak masyarakat kita.

Namun keazaman rakyat untuk membina satu bangsa Malaysia yang bersatu padu telah

membangkitkan semangat mereka untuk terus berusaha ke arah kejayaan dalam konteks kerjasama

antara kaum dan perpaduan nasional. Malah rakyat telah menggunakan semangat perpaduan dengan

baik sekali apabila menggunakan kepelbagaian corak hidup berbilang etnik di Malaysia sebagai satu

sumber kekuatan negara. Perpaduan yang utuh di kalangan rakyat Malaysia telah ditunjukkan

sebelum merdeka lagi hinggalah sekarang. Pada hakikatnya perpaduan tidak pernah hilang dalam

hati rakyat Malaysia cuma ada pasang surutnya seperti manusia itu sendiri. Mereka pernah bersama-

sama berusaha mencapai kemerdekaan, bersatu menentang komunis, bersama mempertahankan

negara daripada ancaman konfrontasi jiran dan bersama membina negara kita dari bawah hinggalah

Malaysia berjaya mencapai status negara membangun yang kini menjadi kebanggaan setiap rakyat

di bumi yang bertuah ini.

Apabila perpaduan di kalangan rakyat Malaysia mula nampak ampuh dan utuh maka

kerajaan dapat menjalankan dasar-dasar negara bagi memastikan negara terus mengorak langkah

dalam aspek kemajuan ekonomi dan pembangunan fiskal. maka rakyat akan menerima manfaat

daripada dasar kerajaan yang pasti memberi hasil yang optimum kepada setiap lapisan masyarakat

16

berbilang etnik. Kestabilan politik di Malaysia akan menyakinkan pelabur asing untuk terus

melabur di dalam negara kerana keadaannya yang aman dan keselamatan terpelihara pasti akan

menguntungkan pelabur di luar. Di lihat dari sudut geografi, Malaysia merupakan sebuah negara

strategik kerana terlatak di tengah-tengah jalan perdagangan utama dunia iaitu selat Melaka dan

mempunyai modal insan yang berkemahiran merupakan syurga bagi pelaburan dari luar negara

ataupun lebih dikenali sebagai FDI (FOREIGN DIRECT INVESTMENT) . Maka negara menerima

manfaat disebalik semangat perpaduan yang wujud bagi mengekalkan kestabilan politik domestik

dan pada masa yang sama berjaya menarik pelaburan asing. Malah perpaduan dan intergrasi ini

boleh dikomersialkan menjadi produk pelancongan bagi menarik pelancong asing untuk datang ke

Malaysia. Hal ini kerana keunikan negara Malaysia yang terdiri daripada kepelbagaian etnik, adat,

budaya dan agama menarik perhatian orang luar untuk melihat sendiri kelebihan yang Malaysia

miliki ini secara langsung. Selain itu menjadikan Malaysia sebagai pusat pelancongan, negara turut

menjadi tumpuan penganjuran persidangan di peringkat antarabangsa. Persidangan negara-negara

berkecuali (NAM) , persidangan organisasi islam (OIC) dan persidangan ASEAN merupakan salah

satu kelebihan yang Malaysia kecapi karana factor kestabilan politik yang negara perolehi daripada

perpaduan dan intergrasi nasional yang subur di negara ini. Prinsip penyatuan yang terkandung

dalam perlembagaan negara dan rukun negara telah menjadi panduan dan diibaratkan sebagai rukun

hidup.

Dalam konteks kesejahteraan sosial pula, rakyat yang berbilang dapat hidup harmoni di

bawah satu bendera iaitu jalur gemilang. Intergrasi antara kaum yang bermula dari bangku sekolah

lagi tlah menunjukkan hasil apabila pelajar daripada berbilang kaum dapat berinteraksi

menggunakan bahasa kebangsaan dan pada masa yang sama mewujudkan perpaduan dari peringkat

kecil lagi. Selain itu, usaha kerajaan untuk menambahkan lagi bilangan orang bukan bumiputera

dalam pasukan keselamatan negara telah membuktikan bahawa karajaan ingin membentuk pasukan

17

keselamatan yang terdiri daripada berbilang etnik untuk sama-sama mempertahankan tanah air kita

dari serangan musuh dan anasir luar yang ingin menggugat keamanan negara.

18

6.0 KESIMPULAN :

Kesimpulannya, kita sebagai rakyat Malaysia harus bersyukur dan merasa bangga dengan

keadaan dan situasi negara kita yang aman dan merdeka ini. Melalui kewujudan perpaduan maka

kesejahteraan dan kestabilan negara berjaya dibentuk. Usaha kerajaan melalui kempen dan dasar

berteraskan perpaduan akan terus menjamin kesejahteraan dan kestabilan politik di samping

mengekalkan sistem sosial yang sedia wujud di Malaysia. Tidak dapat dinafikan bahawa cabaran

utama pemimpin Malaysia ialah mengekalkan perpaduan dan intergrasi antara etnik bagi menjamin

hubungan etnik di Malaysia kekal utuh dan teguh di sebalik menuju ke arah wawasan 2020.

Hubungan etnik yang wujud pada masa ini telah membuktikan bahawa pemimpin yang lepas telah

berjaya membina asas yang kukuh menuju ke arah pembinaan bangsa Malaysia yang maju dan

makmur di rantau asia. Peristiwa 13 mei sudah cukup menguji tahap perpaduan negara yang pada

ketika itu berada pada tahap yang paling rendah. Pengajaran daripada peristiwa itu telah menjadi

tembok penghadang agar pemimpin masa depan tidak lagi berani mempermainkan isu-isu yang

boleh menggugat sensitiviti hubungan antara etnik. Selepas peristiwa tersebut, negara tidak

menoleh kebelakang lagi malah terus maju ke hadapan bagi merencanakan pembangunan negara di

samping mengekalkan kestabilan domestik. Sesuatu yang sukar di lakukan jika dilihat kepada

kepelbagaian etnik yang terdapat di Malaysia pada ketika ini. Walaupun usaha berkenaan nampak

sukar di mata umum, namun atas kebijaksanaan dan kematangan rakyat Malaysia yang sudah

merdeka selama lebih 50 tahun, maka usaha ini tidaklah mustahil malah mula menampakkan hasil

dalam sistem masyarakat Malaysia. Keseluruhan struktur masyarakat Malaysia yang wujud pada

hari ini telah dibangun dan dibentuk melalui falsafah Rukun Negara dan dasar-dasar negara di mana

ia telah benar-benar menyumbang kepada peningkatan toleransi, keamanan dan keharmonian

negara. Usaha-usaha ini, khususnya selepas tragedi 13 Mei 1969 ternyata berjaya mencapai objektif

dan matlamat perpaduan dan integrasi nasional. Malaysia dari segi rekodnya telah benar-benar

19

berjaya membina dan mewujudkan perpaduan, keharmonian dan kesejahteraan serta mengekalkan

kestabilan politik di bawah pendekatan pemerintahan dan pentadbiran kerajaan yang bersifat

pragmatik, progresif dan adil serta demokratik terhadap semua kaum. Justeru kita harus bersyukur

di atas nikmat perpaduan dan keharmonian yang masih terjalin

20