mencapai perpaduan dan integrasi nasional

Shogi A/L Arumugam 860206-02-5191

ISI KANDUNGAN

1. PENGENALAN.................................................................................................................1

Konsep Perpaduan dan Integrasi Nasional.......................................................................1

2. USAHA DAN STRATEGI YANG DIAMBIL OLEH KERAJAAN BAGI

MEMANTAPKAN USAHA MENCAPAI PERPADUAN DAN INTEGRASI NASIONAL

2.1 Rukunegara….……………………………………………………………………………… 3

2.2 Wawasan 2020. ..………………… ……………………………………………………….. 4

2.3 Dasar Ekonomi Baru…….…………………………………………………………………. 6

2.4 Dasar Pembangunan Nasional….………………………………………………………… 7

2.5 Dasar Kebudayaan Kebangsaan.…………………………………………………………. 8

2.6 Dasar Pendidikan Kebangsaan…….……………………………………………………... 9

3. USAHA-USAHA YANG BOLEH DILAKSANAKAN DI PERINGKAT SEKOLAH

3.1 Kurikulum…………….…………………………………………………………………….. 12

3.2 Kokurikulum………….…………………………………………………………………….. 13

3.3 Lawatan sambil belajar …………………………………………………………………... 13

3.4 Program anak angkat …………………………………………………………………….. 14

3.5 Sukan…………………………………………………………………………………….…. 14

3.6 Perkhemahan….…………………………………………………………………………... 15

4. BENTUK-BENTUK HALANGAN YANG WUJUD DAN CARA MENGATASINYA

4.1 Halangan-halangan Yang Wujud…………………………………………………………16

4.1.1 Dasar Pecah Perintah …………….……………………………………………. 16

4.1.2 Pengasingan Sistem Pendidikan …………………...…………......…………...16

4.1.3 Politik Perkauman .……………….…...………………………………………… 17

4.1.4 Kemiskinan……………..………………………………………..........................17

4.2 Cara Mengatasinya…………………………………………………………………………18

4.2.1 Kerajaan…………...……………………………………………………………… 18

4.2.2 Sekolah……………………………………………………………………………. 18

4.2.3 Masyarakat…………………………………………………………………………19

5. LAMPIRAN……………..……………………………....………………………………………..20

6. BIBLIOGRAFI…………………..……………………………………………………………….21

Pengajian Malaysia - 1 - -


1. PENGENALAN

Malaysia sebuah negara yang mempunyai masyarakat yang berbilang

bangsa dan majmuk yang terunggul di mata dunia. Disebabkan masyarakat

berbilang bangsa, masalah perpaduan dan integrasi merupakan satu masalah

besar. Perubahan yang wujud di antara kaum dari segi pemikiran, tingkahlaku

telah menimbulkan pertelingkahan atau ketegangan dalam negara. Ini dapat

dilihat melalui peristiwa 13 Mei 1969 yang mengugat keselamatan dan

keharmonian negara. Selepas tragedi ini, kerajaan sedar bahawa perpaduan

tidak dapat dicapai secara semulajadi dan telah mengatur pelbagai langkah

untuk mewujudkan perpaduan di kalangan rakyat.

Perpaduan dan integrasi merupakan dua konsep yang berkait rapat dan

digunakan bersilih-ganti. Namun demikian, perpaduan dan integrasi merujuk

kepada dua proses yang berbeza. Perpaduan negara ialah satu keadaan dimana

rakyat dari pelbagai kumpulan etnik, agama dan wilayah, hidup dengan aman

sebagai satu bangsa yang bersatu dengan memberi komitmen yang penuh

kepada identiti kebangsaan berlandaskan kepada Perlembagaan Persekutuan

dan Rukun Negara. Manakala integrasi nasional merupakan satu proses dinamik

yang merapatkan masyarakat negeri-negeri dalam masyarakat bagi membentuk

satu bangsa Malaysia yang mempunyai identitinya sendiri berteraskan

Perlembagaan Persekutuan dan Rukun Negara.

Pada masa kini ramai yang prihatin terhadap perpaduan dan integrasi

nasional. Dalam buku ‘Malaysia Kita’ integrasi nasional bermaksud proses

penyatupadukan berbagai-bagai kumpulan yang mempunyai perbezaan

kebudayaan dan sosial ke dalam satu sistem wilayah bagi mewujudkan identiti

nasional. Disamping itu, terdapat juga pendapat lain yang mengatakan integrasi



nasional sebagai satu bentuk integrasi sosial bersama dengan mengetepikan

perbezaan-perbezaan besar tetapi dalam masa yang sama tidak menhilangkan

identiti asas masing-masing. Sarjana tempatan Haji Ishak bin Saat dalam

bukunya Sejarah Sosial Masyarakat Malaysia menjelaskan integrasi lebih

merupakan penerapan ciri-ciri luar atau ciri-ciri budaya kaum lain ke dalam

sesuatu budaya hingga ciri-ciri itu dapat disebatikan dengan budaya yang

menerimanya.



2. USAHA DAN STRATEGI KERAJAAN

Ekoran dari peristiwa 13 Mei 1969 iaitu rusuhan kaum yang menjadi titik

hitam negara, kerajaan telah melaksanakan pelbagai langkah atau dasar sosial,

ekonomi dan politik ke arah pewujudan dan pengukuhan perpaduan dan

integrasi nasional. Usaha yang diambil oleh kerajaan telah memberi kesedaran

di antara masyarakat tentang kepentingan perpaduan dan integrasi nasional.

Proses pemantapan perpaduan serta integrasi nasional yang dilaksanakan oleh

kerajaan meliputi pelbagai bidang, di antaranya ialah:

2.1 RUKUNEGARA

Rukunegara merupakan dokumen awal yang menanamkan semangat

kesetiaan, kesopanan dan kesusilaan bagi mewujudkan pelbagai kaum. Menurut

Tengku Anuar dalam bukunya Pengetahuan Kenegaraan Malaysia mengatakan

rukunegara merupakan ideologi kebangsaan yang bertujuan untuk menyatukan

fikiran, pendapat dan perasaan rakyat tanpa mengira perbezaan yang

berdasarkan asal keturunan, bahasa, agama dan budaya. Tercetusnya masalah

perpaduan pada 13 Mei 1969 telah mendesak kerajaan menjalankan dasar yang

lebih tegas. Rukunegara diperkenalkan pada 31 Ogos 1970 dan digubal oleh

Majlis Perundangan Negara untuk memupuk integrasi nasional.

Secara terperinci, objektif rukunegara diperkenalkan adalah untuk

mencapai perpaduan yang lebih erat di kalangan masyarakat iaitu

menghapuskan perasaan kedaerahan dan perkauman. Seterusnya ialah

membentuk sebuah negara yang adil dan saksama tanpa mengira kaum dan

agama, memelihara dan mengekalkan prinsip demokrasi, membentuk sebuah

masyarakat Malaysia yang liberal dan membina masyarakat progresif yang akan



menggunakan sains dan teknologi moden. Rukunegara melaksanakan dasar dan

garis panduan supaya proses perpaduan dapat dipercepatkan. Ia juga

menggariskan prinsip-prinsip yang harus diikuti dan diamalkan oleh rakyat. Tidak

dilupakan ia menyedarkan rakyat tentang kesan buruk yang menimpa negara

akibat rusuhan kaum. Rukunegara membolehkan rakyat mengamalkan toleransi

dan tatasusila yang mulia.

2.2 WAWASAN 2020

Wawasan 2020 satu pandangan jauh yang diasaskan oleh bekas Perdana

Menteri kita, Datuk Sri Dr. Mahathir bin Mohamad. Wawasan 2020 termaktub

dalam cabaran pertama bagi membentuk satu Bangsa Malaysia yang

bersatupadu serta menyanjung masa hadapan yang dikongsi bersama.

Sebenarnya wawasan 2020 bukan satu dasar tetapi satu tindak balas kepada

perkembangan ekonomi, sosial dan politik yang berlaku di peringkat nasional

dan antarabangsa yang telah memberi cabaran hebat kepada negara. Wawasan

2020 berobjektif untuk membentuk sebuah negara yang benar-benar maju

menjelang tahun 2020 bukan sahaja dalam bidang ekonomi tetapi merangkumi

segala aspek kehidupan seperti ekonomi, politik, sosial, kerohanian, kejiwaan

dan kebudayaan.

Terdapat sembilan cabaran yang perlu ditangani oleh semua pihak untuk

mencapai wawasan 2020. Antaranya ialah,

i. Membentuk sebuah negara bangsa yang bersatu padu

Mewujudkan bangsa Malaysia yang bersatupadu yang mempunyai

matlamat yang serupa dan dikongsi bersama, berintegrasi di peringkat

Wilayah dan antara kaum, berasaskan persamaan hak dan keadilan.



ii. Melahirkan sebuah masyarakat Malaysia yang bebas, teguh

dan mempunyai keyakinan diri

Melahirkan masyarakat yang berjiwa bebas, berkeyakinan terhadap

diri sendiri, berbangga dengan apa yang dicapai serta cekap

menghadapi pelbagai rintangan, sentiasa mengejar kecemerlangan

dan dihormati oleh rakyat negara lain.

iii. Membangunkan masyarakat demokratis yang matang

Membentuk dan membangunkan masyarakat demokratik yang

matang, mengamalkan satu bentuk persefahaman dan demokrasi

yang unggul berasaskan masyarakat yang boleh menjadi contoh

kepada negara membangun.

iv. Membentuk sebuah masyarakat yang kukuh moral dan

etikanya, dan utuh nilai keagamannya

Membentuk masyarakat yang bermoral dan beretika, dengan

warganya mempunyai nilai keagamaan dan kerohanian yang utuh.

v. Mewujudkan masyarakat yang matang dan bersifat toleran

Mewujudkan masyarakat liberal dan bertolak ansur dengan rakyat

pelbagai kaum bebas mengamalkan adat, kebudayaan dan

kepercayaan agama masing-masing dan pada masa yang sama,

meletakkan kesetiaan mereka kepada negara.

vi. Membentuk masyarakat yang bersifat sains dan progresif

Mewujudkan masyarakat saintifik dan progresif, mempunyai daya cipta

tinggi dan memandang ke depan, yang bukan sahaja menjadi

pengguna teknologi tetapi juga menyumbang kepada tamadun sains

dan teknologi masa depan.

vii. Mewujudkan masyarakat berbudi dan berbudaya penyayang



Mewujudkan masyarakat berbudi dan berbudaya menyayang, iaitu

sistem sosial yang lebih mementingkan masyarakat daripada diri

sendiri dan kebajikan insan tidak berkisar kepada negara atau individu.

viii. Menjamin pembentukan sebuah masyarakat yang adil

ekonominya

Menjamin pembentukan masyarakat yang adil dalam bidang

ekonomi,yang mampu mengagihkan kekayaan negara secara adil dan

saksama tanpa mengira kaum.

ix. Mewujudkan masyarakat yang makmur

Mewujudkan masyarakat makmur yang tinggi daya saing dan

ketahanan dinamik, serta tangkas menghadapi perubahan.

Jika segala cabaran-cabaran ini diatasi, ini akan menghala kepada

kesejahteraan masyarakat. Penyertaan mereka untuk memajukan negara

menjelang tahun 2020, akan melahirkan perpaduan dan integrasi di antara

mereka.

2.3 DASAR EKONOMI BARU

Dasar Ekonomi Baru diperkenalkan pada tahun 1970 hingga 1990

sebagai tindak balas kepada peristiwa 13 Mei 1969, rusuhan kaum yang

dikatakan terjadi kerana jurang perbezaan dari segi ekonomi. Dasar ini digubal

untuk mencapai perpaduan negara melalui penghapusan kemiskinan dan

struktur sosiopolitik dan ekonomi masyarakat yang tidak seimbang. Dasar ini

menjadikan empat rancangan Malaysia sebagai saluran untuk mencapai

matlamat iaitu yang utamanya mencapai integrasi nasional.

Strategi ‘serampang dua mata’ diperkenalkan iaitu membasmi kemiskinan

di kalangan rakyat tanpa mengira kaum dan menyusun semula masyarakat bagi



menghapuskan pengenalan kaum mengikut fungsi ekonomi. Beberapa langkah

dijalankan untuk membasmi kemiskinan. Antaranya ialah,

Banyak peluang pekerjaan diwujudkan melalui pembangunan sektor

industri dan pembukaan tanah-tanah baru.

Pendapatan golongan miskin dan daya pengeluaran ditingkatkan

menerusi pembukaan tanah baru dan pembangunan setempat.

Menggalakkan penglibatan tenaga buruh daripada sektor ekonomi

yang mundur dan rendah daya pengeluarannya kepada sektor

ekonomi yang lebih maju dan produktif.

Untuk membasmi kemiskinan penyusunan semula masyarakat sangat

penting. Antara strategi yang digariskan ialah,

Mendekatkan jurang perbezaan dalam ekonomi iaitu bumiputera

menguasai 40% manakala bukan bumiputera 40% dan pemodal-

pemodal asing 30%.

Memodenkan kawasan-kawasan luar Bandar bagi meninggikan daya

pengeluaran dan taraf hidup.

Struktur gunatenaga dan penglibatan semua kaum dalam sektor-sektor

ekonomi negara disusun semula agar pengenalan kaum mengikut kegiatan

ekonomi dihapuskan. Dasar Ekonomi Baru telah mencapai kejayaan dalam

usaha untuk membasmi kemiskinan dan menyusun semula masyarakat

disamping mewujudkan perpaduan di kalangan masyarakat.

2.4 DASAR PEMBANGUNAN NASIONAL

Selepas Dasar Ekonomi Baru berakhir, Dasar Pembangunan Nasional

telah dilancarkan pada 17 Jun 1991 hingga 2000 oleh Yang Amat Berhormat

Dato Seri Dr. Mahathir Mohamad. Dasar Pembangunan Nasional juga berfokus

kepada perpaduan negara seperti Dasar Ekonomi Baru kerana masyarakat yang

bersatupadu penting untuk memperkukuhkan lagi kestabilan sosial dan politik



dan mengekalkan pembangunan ekonomi yang berterusan. Salah satu daripada

Dasar Pembangunan Nasional adalah menggalak dan memperkukuhkan

integrasi nasional dengan mengurangkan jurang ketidakseimbangan ekonomi

berasaskan prinsip pembangunan seimbang dan pengagihan yang saksama

untuk mencapai keadilan sosial dan memperkukuhkan perpaduan negara.

2.5 DASAR KEBUDAYAAN KEBANGSAAN

Pengaruh kebudayaan amat penting dalam memupuk dan mewujudkan

perpaduan negara. Dasar Kebudayaan Kebangsaan diperkenalkan sebagai satu

langkah untuk mencapai integrasi nasional. Terdapat tiga ciri utama dalam Dasar

Kebudayaan Kebangsaan iaitu,

i. Kebudayaan kebangsaan negara mestilah berasaskan kepada

kebudayaan penduduk asal atau asli atau peribumi negara ini.

ii. Unsur-unsur kebudayaan lain yang sesuai, wajar dan munusabah

diterima dan digabungkan dalam kebudayaan kebangsaan.

iii. Islam akan menjadi unsur penting dalam pembentukkan

kebudayaan kebangsaan.

Pada awalnya, komponen kebudayaan kebangsaan merujuk kepada

aspek-aspek kesenian dan pakaian. Malah kebudayaan kebangsaan tidak hanya

penyataan-penyataan artistik dan simbolik (kesenian dan pakaian) tetapi bahasa

serta norma dan nilai. Dari segi bahasa, dalam kebudayaan kebangsaan Bahasa

Melayu / Malaysia dijadikan bahasa pengantar dan digunakan secara meluas.

Norma dan nilai pelbagai etnik seperti Cina dan India diterapkan ke dalam

kebudayaan kebangsaan dan ini telah menjadi nilai sejagat yang positif yang

boleh mewujudkan kesatuan dan kesetiaan kepada negara. Penerimaan unsur-

unsur kebudayaan lain telah membolehkan wujudnya perpaduan serta integrasi

nasional.



2.6 DASAR PENDIDIKAN KEBANGSAAN

Pada zaman penjajahan, Tanah Melayu tidak mempunyai satu dasar

pendidikan yang berkesan. British telah membiarkan sistem pendidikan

berkembang mengekalkan identiti negara asal mereka. Dalam tahun-tahun

menuju kemerdekaan, pemimpin dan rakyat sedar akan betapa mustahaknya

satu sistem pendidikan kebangsaan yang seragam diperlukan bagi melahirkan

sebuah masyarakat yang bersatupadu dan bersemangat kebangsaan. Ke arah

mewujudkan Sistem Pendidikan Kebangsaan beberapa jawatankuasa telah

ditubuhkan. Antaranya, British telah cuba menyatukan sistem-sistem pendidikan

yang sedia ada bagi mewujudkan perpaduan di antara kaum.

Pada tahun1945, Rancangan Cheeseman mengeluarkan beberapa

cadangan iaitu pemberian tempat percuma kepada kanak-kanak yang

menghadiri sekolah vernakular di sekolah rendah, Bahasa Inggeris dijadikan

bahasa pengantar di semua sekolah rendah, dua jenis sekolah menengah

ditubuhkan dan cadangan Laporan Pelajaran 1983 mengenai pelajaran

vokasional dilaksanakan sepenuhnya. Rancangan ini ditolak oleh Majlis

Perundangan Persekutuan kerana tidak menampakkan dasar yang mewujudkan

integrasi nasional.

Pada tahun 1950, satu jawatankuasa yang diketuai oleh LJ Barnes

ditubuhkan atas desakan daripada pemimpin Melayu. Laporan Barnes

mencadangkan sekolah rendah dijadikan asas penyatuan kaum, sekolah

kebangsaan sahaja perlu diwujudkan, Bahasa Melayu menjadi bahasa

pengantar di sekolah-sekolah, Bahasa Inggeris dijadikan bahasa pengantar

kedua di sekolah, umur persekolahan kanak-kanak ialah 6-12 tahun, pelajar

sekolah rendah akan memasuki sekolah menengah Inggeris, pelajaran akan

diberi percuma dan kerajaan tempatan mesti menanggung sebahagian

perbelanjaan sekolah. Walaupun Laporan Barnes menunjukkan idea ke arah

perpaduan tetapi ia ditentang oleh orang bukan melayu terutamanya orang Cina.

Laporan yang dikenali sebagai Laporan Fenn-Wu mencadangkan bahasa Cina

mesti dijadikan bahasa ketiga dalam sistem persekolahan, Sekolah Jenis



Kebangsaan hendaklah diteruskan dan pendidikan di sekolah Cina hendaklah

berteraskan Tanah Melayu.

Perbezaan yang dilihat di antara Laporan Barnes dan Fenn-Wu

menyebabkan British mewujudkan satu jawatankuasa khas untuk mengkaji

kedua-dua laporan. Laporan yang dikenali sebagai Ordinan Pelajaran 1952 telah

mengandungi beberapa butir seperti dua jenis sekolah diwujudkan iaitu

berpengantar bahasa Melayu dan Inggeris, kemudahan disediakan untuk

mempelajari bahasa Cina dan Tamil, sekolah Cina dan Tamil tidak termasuk

dalam Sistem Pelajaran Kebangsaan, bahasa Inggeris diajar dari darjah 1 di

sekolah yang berpengantarkan bahasa Melayu dan bahasa Melayu mulai diajar

dari darjah 3 di sekolah yang berpengantarkan bahasa Inggeris. Ordinan

Pelajaran 1952 tidak dapat dilaksanakan kerana masalah kewangan.

Selepas memenangi pilihanraya pada tahun 1955, British menubuhkan

satu jawatankuasa untuk mengkaji sistem pendidikan negara yang diketuai oleh

Dato Abdul Razak Hussein. Antara cadangan-cadangan dalam Penyata Razak

1956 ialah setiap kanak-kanak diberi peluang mendapatkan pelajaran,

diwujudkan 1 sistem pendidikan sahaja iaitu Sistem Pelajaran Kebangsaan, 2

jenis sekolah diwujudkan iaitu sekolah umum yang menggunakan bahasa

Melayu dan sekolah jenis umum yang menggunakan bahasa

Inggeris/Cina/Tamil, bahasa Melayu dan Inggeris diwajibkan di semua sekolah,

bahasa Cina dan Tamil boleh diajar jika ada 15 pelajar dan permohonan

ibubapa, bantuan diberi kepada semua sekolah dan akhirnya peringkat sekolah

menengah ditubuhkan iaitu sekolah menengah kebangsaan yang

berpengantarkan bahasa Melayu manakala bahasa Inggeris diwajibkan dan

sebaliknya.

Pada tahun 1960, Penyata Razak 1956 dikaji semula dan Penyata

Rahman Talib dikeluarkan. Segala syor-syor Penyata Rahman Talib dimasukkan

ke dalam Akta Pelajaran 1961. Butir-butir yang terdapat dalam Akta Pelajaran

1961 ialah kanak-kanak sekolah rendah diberi peluang melanjutkan pelajaran ke



sekolah menengah, pelajaran percuma di sekolah rendah kebangsaan dan

sekolah menengah kebangsaan, umur persekolahan adalah antara 6-15 tahun,

kanak-kanak yang gagal memasuki sekolah akademik ditawarkan ke sekolah

kemahiran, 2 jenis sekolah diwujudkan Sekolah Kebangsaan dan Sekolah Jenis

Kebangsaan, kurikulum dan peperiksaan diselaraskan di semua Sekolah

Kebangsaan dan Sekolah Jenis Kebangsaan, bahasa Melayu digunakan sebagai

bahasa pengantar di sekolah, bahasa Cina, Tamil dan Pengetahuan Islam boleh

diajar jika terdapat 15 pelajar.

Pada tahun 1976, Akta Pelajaran 1961 diperluaskan ke Sabah dan

Sarawak dan dengan ini wujud satu sistem pendidikan kebangsaan. Selepas

tahun 1961, sistem pendidikan dibahagikan kepada 2 tempoh iaitu tempoh 1961-

1970 yang memberi tumpuan kepada peningkatan pendidikan di luar bandar

melalui meluaskan peluang dan meningkatkan penyertaan pelajar untuk

melanjutkan pelajaran ke sekolah menengah. Dengan ini, sekolah asrama penuh

didirikan bagi menanggung pelajar. Selepas tahun 1970, tumpuan diberikan

untuk meningkatkan mutu pelajaran dan perpaduan melalui pembaharuan

kurikulum dan mempelbagaikan mata pelajaran selaras dengan perkembangan

sains dan teknologi.

Pada tahun 1974, Jawatankuasa Kabinet Mengkaji Pelaksanaan Dasar

Pelajaran Kebangsaan ditubuhkan dan ini dipengerusikan oleh Dr. Mahathir

Mohamad. Laporan ini mencadangkan pendidikan hendaklah memenuhi

keperluan tenaga kerja terutama dalam bidang sains dan teknologi dan

keperluan pembentukan akhlak mulia. Hasil daripada itu, Kurikulum Baharu

Sekolah Rendah (KBSR) dilancarkan pada tahun 1983 dan Kurikulum

Bersepadu Sekolah Menengah (KBSM) pada tahun 1988. Dengan

melaksanakan Dasar Pendidikan Kebangsaan, dapat dilihat sistem pendidikan

negara telah dapat melahirkan rakyat yang bersatupadu, berdisiplin dan terlatih.

3. USAHA DI PERINGKAT SEKOLAH



Sekolah merupakan satu pusat integrasi antara pelajar pelbagai kaum. Ia

bukan sahaja tempat untuk menimba ilmu malah ia juga menjadi alat memupuk

perpaduan di kalangan pelajar. Menurut Dr Chandra Muzaffar, aktivis sosial

‘integrasi di peringkat sekolah rendah adalah penting untuk perpaduan’. Jadi

pendidikan menjadi alat penting untuk memupuk integrasi dan mewujudkan

perpaduan di antara masyarakat terutamanya kanak-kanak di bangku sekolah.

Untuk itu, pihak sekolah telah mengambil pelbagai langkah agar perpaduan serta

integrasi dapat dipupuk sejak dari bangku sekolah kepada pemimpin masa

hadapan. Antara usaha yang dilaksanakan di peringkat sekolah adalah;

3.1 KURIKULUM

Perpaduan di peringkat sekolah dapat dicapai melalui mengadakan

kurikulum yang seragam untuk semua sekolah. Kurikulum boleh dikatakan

sebagai bidang pelajaran di sekolah. Menurut Mok Soon Sang, kurikulum

merangkumi pengalaman kehidupan nyata dan tidak nyata yang diplih,

diorganisasi dan disusun oleh sarjana pendidikan dan pakar kurikulum dengan

secara teliti dan profesional, demi menjadikan pelbagai jenis aktiviti

pembelajaran nyata dan tidak nyata seperti yang dijalankan dalam dan luar bilik

darjah, dalam dan luar sekolah, untuk semua peringkat persekolahan.

Terdapat 2 jenis kurikulum iaitu Kurikulum Bersepadu Sekolah Rendah

(KBSR) dan Kurikulum Bersepadu Sekolah Menengah (KBSM). Matlamat utama

pendidikan Malaysia ialah menampung keperluan tenaga kerja dan mencapai

perpaduan masyarakat menerusi perkembangan individu secara menyeluruh.

Rancangan pendidikan KBSM merupakan kesinambungan kepada KBSR.

Konsep bersepadu bererti penguasaan ilmu pengetahuan, kemahiran, bahasa

dan pemupukan nilai-nilai murni menerusi pendekatan integrasi dan penyerapan

dalam semua mata pelajaran di sekolah.

3.2 KO-KURIKULUM



Kokurikulum merupakan satu saluran pembelajaran yang berasaskan

gerak kerja yang terancang (Mok Soon Sang, 2006, p.128). Kegiatan ko-

kurikulum sekolah merangkumi aktiviti pasukan unit beruniform, persatuan/kelab

akademik dan sukan/permainan dan ia juga merupakan aktiviti luar bilik darjah.

Aktiviti sukan dan permainan sekolah meliputi olahraga, hoki, tenis dan lain-lain

lagi. Manakala pasukan beruniform sekolah adalah seperti Pasukan St. John

Ambulans, Pengakap Kanak-Kanak, dan Kadet Remaja Sekolah. Kelab dan

persatuan sekolah ialah Kelab Kebudayaan, Matematik dan Sains, dan Kelab

Tae Kwan Do dan sebagainya.

Kepentingan pelaksanaan aktiviti ini setara dengan kepentingan

pelaksanaan aktiviti di dalam bilik darjah kerana peranannya juga turut menjadi

penyumbang dan pelengkap kepada keberkesanan pengajaran dan

pembelajaran di sekolah keseluruhannya. Aktiviti-aktiviti kokurikulum membantu

pelajar untuk menambah,mengukuh dan mengamalkan pengetahuan, kemahiran

dan nilai-nilai yang telah dipelajari di dalam bilik darjah. Peranan utama

kokurikulum ialah untuk memupuk dan mengeratkan hubungan di kalangan

pelajar dan juga antara sekolah dengan masyarakat. Dengan ini perpaduan mula

berpucuk di kalangan pelajar dan secara langsung menuju ke arah integrasi

nasional.

3.3 LAWATAN SAMBIL BELAJAR

Pada masa kini, lawatan sambil belajar banyak dianjurkan di sekolah-

sekolah. Lawatan-lawatan seumpama ini terutamanya lawatan integrasi banyak

memberi manfaat kepada pelajar serta menyumbang kepada perpaduan.

Sesebuah sekolah akan mengadakan lawatan sambil belajar, ke tempat-tempat

yang bersejarah atau tempat yang memberi pengetahuan dan sesuai dengan

pelajaran mereka. Lawatan-lawatan integrasi seperti lawatan sempena



Persidangan Parlimen, Hari Kebangsaan, Tilawah Al-Quran dan sebagainya

akan menyebabkan interaksi di antara masyarakat di sana. Interaksi dengan

mereka akan menghala ke arah perpaduan serta integrasi di antara semua

pihak.

3.4 PROGRAM ANAK ANGKAT

Program anak angkat merupakan satu rancangan pertukaran pelajar

untuk sesuatu aktiviti demi kebaikan pelajar. Selalunya ia berfokuskan kepada

pembinaan perhubungan yang tidak mengira agama, bangsa dan negara atau

dengan kata lain menuju perpaduan. Program anak angkat dijalankan oleh pihak

sekolah contohnya ke Sabah, Sarawak atau Brunei agar seseorang pelajar dapat

mengenali ciri-ciri kehidupan dan kebudayaan sesuatu tempat. Dengan ini,

wujudlah persefahaman dan perpaduan di antara pelajar dan penduduk sesuatu

tempat. Ia juga menjurus kepada tercapainya integrasi nasional.

Program anak angkat tidak hanya tertumpu kepada pertukaran pelajar ke

kawasan lain tetapi ia juga boleh dijalankan berdasarkan ke pelajaran. Institusi-

institusi atau universiti boleh menjalankan program ini untuk memberikan

banutan dan perhatian kepada sesuatu sekolah terutamanya sekolah-sekolah di

kawasan pedalaman. Dengan ini akan membina motivasi kepada pelajar untuk

berjaya dalam hidup dan memupuk perpaduan di kalangan mahasiswa dan

pelajar yang akan menjurus kepada perpaduan negara.

3.5 SUKAN

Sukan juga menjadi salah satu daripada alat perpaduan di peringkat

sekolah. Sukan dijalankan bukan semata-mata untuk kesihatan tetapi juga untuk

perpaduan di kalangan masyarakat. Matlamat utama hari sukan ialah

mewujudkan persefahaman, semangat kekitaan dan perpaduan diantara pelajar-

pelajar sekolah. Pada hari sukan, semua pelajar akan terlibat dalam sesuatu

aktiviti permainan, perarakan dan perhiasan khemah dengan bersatupadu tanpa



mengira apa-apa jua tetapi sebagai satu kumpulan yang majmuk. Ini menuju ke

arah perpaduan di antara palajar-pelajar.

3.6 PERKHEMAHAN

Perkhemahan merupakan satu aktiviti yang dijalankan oleh badan-badan

beruniform seperti pengakap, pandu puteri, bulan sabit merah dan sebagainya.

Selalunya perkhemahan seumpama ini akan dianjurkan di peringkat daerah atau

negeri yang akan dihadiri oleh semua sekolah yang berhampiran. Tujuan utama

aktiviti-aktiviti perkhemahan ini dianjurkan adalah untuk memupuk perpaduan

dan membentuk integrasi di kalangan peserta-peserta perkhemahan. Semangat

kekitaan akan mula berbunga apabila menjalankan aktiviti-aktiviti secara

kumpulan dan berkerjasama untuk mengharungi segala cabaran semasa aktiviti.

Kerjasama antara satu sama lain dan tolong-menolong akan membentuk sikap

bersatupadu. Dengan ini wujudlah perpaduan di antara peserta-peserta

perkhemahan yang datang dari sekolah yang berbeza, latar belakang yang

berbeza dan kebudayaan berbeza.



4. BENTUK HALANGAN DAN CARA

MENGATASINYA

4.1 Halangan Yang Wujud

4.1.1 DASAR PECAH DAN PERINTAH

Sejak zaman penjajahan, masalah integrasi telah wujud terutamanya

pada penjajahan British. British menjalankan dasar “divide and rule” iaitu dasar

pecah dan perintah agar dapat memerintah dan mengeksploitasi ekonomi

negara. Dasar ini juga telah memisahkan kaum-kaum utama di negara ini

mengikut bidang ekonomi yang dijalankan. Masyarakat Melayu yang

mengendalikan pertanian tradisional ditempatkan di kawasan luar bandar iaitu di

kampung-kampung. Masyarakat Cina ditempatkan di lombong-lombong bijih

timah dan bandar-bandar kerana aktiviti perlombongan dan perdagangan yang

dijalankan oleh mereka. Manakala masyarakat India pula ditempatkan di ladang-

ladang getah. Perubahaan fungsi ini telah menyebabkan ketiga-tiga kaum ini

terpisah dan mempunyai hubungan yang terhad.

4.1.2 PENGASINGAN SISTEM PENDIDIKAN

Pada zaman penjajahan, Tanah Melayu tidak mempunyai dasar

pendidikan yang jelas. Semasa pemerintahan British, sistem pendidikan yang

dilaksanakan oleh pihak British tidak menunjukkan keseimbangan. Sistem

pendidikan British telah bersifat perkauman. British mewujudkan empat jenis

persekolahan iaitu aliran Inggeris, Melayu, Cina dan Tamil. Keempat-empat

aliran ini mempunyai perbezaan yang ketara dari segi matlamat, sukatan

pelajaran, bahasa pengantar dan pendidikan guru. Sekolah Inggeris

menyediakan pelajarnya untuk melanjutkan pelajaran ke peringkat yang tinggi di



seberang laut. Sekolah Melayu pula untuk menjadikan pelajar sebagai petani

dan nelayan yang baik. Sekolah Cina menyediakan pelajarnya untuk

melanjutkan pelajaran ke sekolah menengah dan ke negara China. Manakala,

sekolah Tamil untuk menarik lebih ramai buruh India berhijrah ke Tanah Melayu.

Setiap sekolah mempunyai sukatan masing-masing iaitu sekolah Inggeris

menggunakan sukatan dari England, sekolah Cina dan Tamil sukatan dari

negara asal masing-masing dan sekolah Melayu mementingkan asas 3M

(menulis, membaca, mengira) dan pelajaran agama. Setiap aliran menggunakan

bahasa ibunda masing-masing. Ini telah menyebabkan perpaduan di antara

rakyat tidak berlaku.

4.1.3 POLITIK PERKAUMAN

Perkauman merupakan satu isu sensitif jika diungkitkan dimana jua kita

berada. Jika disiasat perkauman inilah yang menghalang perpaduan negara

dicapai terutamanya parti politik. Majoriti parti politik di negara ini ditubuhkan

berasaskan kaum masing-masing. Contohnya, UMNO ditubuhkan untuk

menyatupadukan orang-orang Melayu, MIC untuk menjaga kepentingan politik,

ekonomi dan sosial kaum India di Tanah Melayu dan MCA pula untuk melindungi

hak dan kepentingan ekonomi, politik dan sosial kaum Cina di Tanah Melayu.

Sikap ingin memperjuangkan kaum masing-masing tanpa semangat kekitaan

telah melambatkan proses perpaduan di negara ini. Kita dapat melihat semangat

perkauman ini dalam isu Sekolah Wawasan. Masyarakat Cina yang diwakili oleh

parti politik Cina telah menentang penubuhan sekolah ini mengatakan identiti

rakyat Cina akan hilang. Malah mereka tidak sedar akan kepentingan sekolah itu

untuk mewujudkan perpaduan antara masyarakat.

4.1.4 KEMISKINAN

Kemiskinan merupakan salah satu halangan untuk mencapai perpaduan.

Kadar kemiskinan di kalangan penduduk pada zaman penjajahan adalah tinggi

kerana fungsi ekonomi yang berbeza. Terdapat jurang perbezaan pendapatan



yang ketara di antara penduduk di bandar dan di luar bandar. Kemiskinan ini

telah menyebabkan berlakunya masalah sosial di kalangan rakyat. Keadaan ini

telah menjadi salah satu faktor yang menyebabkan berlakunya masalah

perpaduan dan seterusnya gagal mencapai integrasi nasional. Akhirnya masalah

kemiskinan ini telah menyebabkan berlakunya rusuhan kaum pada 13 Mei 1969.

4.2 CARA MENGATASINYA

4.2.1 KERAJAAN

Kerajaan yang amat prihatin terhadap perpaduan harus berusaha terus

untuk mencapainya terutamanya melalui sistem pendidikan agar semangat

kekitaan dapat dipupuk sejak dari bangku sekolah dan juga cuba untuk

menerapkan pendidikan yang berkaitan dengan perpaduan. Kerajaan boleh

mengadakan program-program berdasarkan kebudayaan semua bangsa secara

meluas di seluruh negara agar semua masyarakat di Malaysia mengenali

kebudayan semua kaum. Kerajaan juga boleh mengadakan kempen perpaduan

untuk menyedarkan kepentingan perpaduan kepada masyarakat. Usaha

sebegini akan menghala kepada wujudnya persefahaman antara mereka dan

menjurus kepada perpaduan serta integrasi nasional.

4.2.2 SEKOLAH

Sekolah juga harus berfungsi sebagai pusat mewujudkan perpaduan.

Sekolah boleh menganjurkan sukan, perkhemahan, program motivasi dan

sebagainya agar pelajar dari aliran lain dapat turut menyertainya. Sikap

bekerjasama dan berganding bahu untuk menyempurnakan sesuatu dapat

memupuk hubungan yang baik di antara mereka. Lama-kelamaan hubungan

baik ini akan melahirkan satu semangat kekitaan dan perpaduan. Sesebuah

sekolah harus berusaha untuk mengajar 4 bahasa dalam sekolah iaitu bahasa

Melayu, bahasa Inggeris, bahasa Cina dan bahasa Tamil. Pendedahan bahasa-



bahasa ini akan memudahkan seorang pelajar memahami cara hidup dan

kebudayaan lain.

4.2.3 MASYARAKAT

Masyarakat harus sedar akan kepentingan perpaduan dan integrasi

nasional pada masa kini. Ramai di kalangan rakyat masih berpegang kepada

sifat perkauman yang kuat. Walaupun itu bukannya salah tetapi sikap ini akan

menghalang mereka untuk bergaul mesra dan menyertai sebarang aktiviti yang

melibatkan semua. Perkahwinan campur adalah digalakkan di kalangan

masyarakat seperti masyarakat Bugis iaitu campuran orang Melayu dan

Belanda. Ini sebagai satu langkah ke arah perpaduan.



5. LAMPIRAN



6. BIBLIOGRAFI

Institut Tadbiran Awam Negara, 1991. Malaysia Kita. Kuala Lumpur:

Institut Tadbiran Awam Negara.

Institut Tadbiran Awam Negara, 1994. Dasar-dasar Pembangunan Malaysia.

Kuala Lumpur: Institut Tadbiran Awam Negara.

Ishak bin Saat, 2005. Sejarah Sosial Masyarakat Malaysia. Shah Alam:

Karisma Publications Sdn Bhd.

Tengku Anuar, 1990. Pengetahuan Kenegaraan Malaysia. Kuala Lumpur:

Nurin Enterprise.

Bahan dari Internet

Bunn Nagara (2005). Melihat Wawasan 2020 dengan Jelas. (Online).

http://www.malaysia-today.net-0404

Sekolah Wawasan Lurah Bilut Berkesan. (Online).

http://www.cikgu.net.my

My Wawasan 2020. (Online). http://www.groups.msn.com.htm

Sekolah Wawasan. (Online). http://www.emoe.edu.my


http://www.emoe.edu.my/

http://www.groups.msn.com.htm/

http://www.cikgu.net.my/

http://www.malaysia-today.net-0404/

mencapai perpaduan dan integrasi nasional

Documents