1

KEHARMONIAN ASAS PEMBANGUNAN UMMAH

Oleh: Malaysia

Pendahuluan

Kehidupan yang aman, tenang dan harmoni merupakan cita-cita segenap

lapisan rakyat dalam sesebuah negara. Dengan adanya keharmonian, mereka

dapat melakukan pelbagai pekerjaan bagi meningkatkan pencapaian diri dan

keluarga. Manakala di pihak pemerintah pula, keharmonian yang wujud akan

membolehkan berbagai-bagai perancangan dibuat bagi membangun negara

mencapai kemakmuran.

Keharmonian adalah asas utama bagi membolehkan segala program

pembangunan ummah dilaksanakan. Suasana hidup masyarakat yang harmoni,

aman dan bebas daripada kacau bilau akan menyediakan ruang yang kondusif

kepada pihak pemerintah bagi melaksanakan program pembangunan ummah

secara yang terancang. Justeru, menjadi tanggungjawab kepada umat Islam

untuk memastikan keharmonian hidup dapat dipertahankan walau di mana

mereka berada.

Keharmonian Masyarakat Majmuk di Malaysia

Malaysia merupakan antara negara yang mempunyai keunikan tersendiri

dengan rakyat berbilang kaum, etnik dan agama. Dengan jumlah penduduk

sebanyak 28.3 juta, orang Melayu adalah sebagai kaum terbesar dengan

bilangan 14.2 juta orang yang merangkumi 50.1% daripada jumlah penduduk.

Orang Cina merupakan kaum kedua terbesar dengan jumlah 6.4 juta orang

yang merangkumi 22.6%. Bumiputera lain yang terdiri daripada Orang Asli di

Semenanjung dan pribumi Sabah dan Sarawak pula menduduki tempat ketiga

dengan bilangan 3.3 juta orang yang mewakili 11.7%. Manakala kaum India

berada di tempat seterusnya dengan jumlah 1.9 juta orang yang mewakili

(6.7%). Jumlah penduduk beragama Islam pula dianggarkan sebanyak 61.3 %

penduduk Malaysia.

2

Meskipun komposisi penduduk Malaysia terbina daripada pelbagai kaum,

etnik, keturunan, budaya dan agama, keharmonian yang wujud di kalangan

rakyat masih teguh terpelihara. Sifat ‘pluralisme’ ini telah menjadikan Malaysia

sebagai sebuah negara yang memiliki kepelbagaian pola budaya (social

diversities) yang bukan sahaja menjadi aset kepada tarikan dan destinasi

pelancongan, tetapi juga menjadi contoh kepada kemakmuran dan keharmonian

hidup masyarakat berbilang kaum.

Dalam rangka memastikan keharmonian hidup rakyat sentiasa dipelihara,

Perlembagaan Malaysia yang dikenali sebagai Perlembagaan Persekutuan

telah meletakkan beberapa asas penting sebagai panduan kepada seluruh

rakyat. Antaranya, Perkara 3 (1) Perlembagaan Persekutuan yang menyatakan

bahawa Islam adalah agama bagi Persekutuan, tetapi agama-agama lain boleh

diamalkan dengan aman dan damai di mana-mana bahagian Persekutuan.

Peruntukan ini amat signifikan bukan sahaja dalam konteks meletakkan Islam

pada kedudukan yang istimewa berbanding agama lain, bahkan sebagai rangka

asas bagi menjamin keharmonian beragama di kalangan rakyat Malaysia.

Manakala Perkara 8 (1) Perlembagaan Persekutuan menyatakan bahawa

semua orang adalah sama dan berhak mendapat perlindungan yang sama rata

di sisi undang-undang. Seterusnya Perkara 8 (2) pula menyebut tentang tidak

boleh ada perbezaan terhadap warganegara semata-mata atas sebab agama,

kaum, keturunan atau tempat lahir atau lainnya, kecuali sebagaimana yang

dibenarkan dengan nyatanya oleh Perlembagaan.

Selain soal kedudukan Islam dan agama lain, kesamarataan adalah asas

penting bagi memastikan wujudnya keharmonian dalam negara ini. Peruntukan

ini menjadi satu prinsip yang utama dalam memastikan keadilan kepada seluruh

rakyat. Keharmonian hanya akan wujud apabila rakyat dilayan dengan adil dan

saksama. Seorang rakyat tidak boleh dibezakan dengan orang lain hanya atas

dasar anutan agama, etnik atau jantina yang berlainan.

3

Selain daripada asas-asas yang terkandung dalam Perlembagaan,

penggubalan Rukun Negara juga menjadi teras penting dalam mewujudkan

keharmonian di kalangan rakyat. Lima prinsip Rukun Negara ialah Kepercayaan

kepada Tuhan, Kesetiaan kepada Raja dan Negara, Keluhuran Perlembagaan,

Kedaulatan Undang-undang serta Kesopanan dan Kesusilaan. Prinsip yang

terkandung dalam Rukun Negara ini mengandungi nilai kenegaraan yang

sangat penting dalam usaha mewujudkan negara yang aman dan harmoni.

Berdasarkan kedudukan ini, jelas bahawa Perlembagaan Malaysia

sangat menjunjung tinggi asas-asas keharmonian dan perpaduan. Ini

diperkukuhkan lagi dengan penggubalan Rukun Negara menjadi falsafah

nasional ke arah memupuk perpaduan dan keharmonian dalam kalangan

masyarakat majmuk di negara ini.

Pendekatan dan Strategi Dalam Memupuk Keharmonian

Dalam usaha mewujudkan perpaduan serta memupuk keharmonian

antara rakyat berbilang kaum di negara ini, berbagai-bagai pendekatan dan

strategi telah dan sedang dilaksanakan oleh pihak kerajaan. Antara pendekatan

yang dilaksanakan ialah penggubalan dasar dan polisi bagi menyatupadukan

rakyat, sekaligus merapatkan jurang perbezaan antara kaum di negara ini.

Walaupun matlamat umum penggubalan dasar-dasar tersebut bagi mewujudkan

keharmonian, namun terdapat beberapa dasar yang digubal khusus bagi

memberi fokus ke arah mencapai matlamat perpaduan dan seterusnya

memupuk keharmonian antara kaum di Malaysia.

Salah satu daripada dasar yang diperkenalkan oleh pihak kerajaan ialah

Dasar Ekonomi Baru (DEB). Dasar ini diperkenalkan pada tahun 1971 oleh

Perdana Menteri Malaysia ketika itu, YAB Tun Abdul Razak Dato' Hussein.

Matlamat tersurat DEB adalah untuk mencapai perpaduan negara dan integrasi

nasional dan ia telah digubal dalam konteks strategi serampang dua mata, iaitu;

4

i. Untuk mengurangkan dan akhirnya membasmi kemiskinan dengan

meningkatkan pendapatan dan menambah peluang-peluang

pekerjaan untuk semua rakyat Malaysia tanpa mengira kaum; dan

ii. mempercepatkan proses penyusunan semula masyarakat

Malaysia untuk memperbetul ketidakseimbangan ekonomi supaya

dapat mengurang dan seterusnya menghapuskan pengenalan

kaum mengikut fungsi ekonomi.

Dasar ini dibentuk menerusi Majlis Perundingan Negara sebagai jentera

penggerak untuk membasmi kemiskinan dan menyusun semula masyarakat.

Majlis Perundingan Negara juga telah mencadangkan kepada kerajaan untuk

mewujudkan Jabatan Perpaduan Negara untuk melaksanakan aktiviti berbentuk

muhibbah. Majlis Muhibah dan Pejabat Muhibah di peringkat pusat, negeri,

daerah dan kawasan telah ditubuhkan di bawah peruntukan Peraturan-

Peraturan Perlu (Majlis-Majlis Muhibah) 1969 yang telah diwartakan pada 18

Julai 1969.

Sebagai kesinambungan Dasar Ekonomi Baru, kerajaan telah menggubal

satu dasar baru yang dikenali Dasar Pembangunan Nasional (DPN). Dasar ini

telah dilancarkan oleh YAB Dato‟ Seri Dr. Mahathir bin Mohamad, (Tun)

Perdana Menteri Malaysia, pada 17 Jun 1991. Antara matlamat akhir Dasar

Pembangunan Negara (DPN) ialah perpaduan negara kerana masyarakat yang

bersatu padu adalah penting untuk memperkukuhkan lagi kestabilan sosial

politik dan mengekalkan pembangunan ekonomi yang berterusan. Secara

umum, Dasar Perpaduan Negara masih mengekalkan strategi asas DEB, iaitu

pembasmian kemiskinan dan penyusunan semula masyarakat. Ia bertujuan

memperbaiki ketidakseimbangan sosioekonomi antara kaum dan seterusnya

menyumbang ke arah mengukuhkan perpaduan kaum.

Antara strategi di bawah dasar ini adalah untuk menggalak dan

memperkukuhkan integrasi nasional dengan mengurangkan jurang

ketidakseimbangan yang luas dalam pembangunan ekonomi antara negeri dan

antara kawasan bandar dan luar bandar. Ia juga bagi membangunkan sebuah

5

masyarakat yang progresif, iaitu semua rakyat menikmati kesejahteraan hidup

yang tinggi di samping mempunyai nilai-nilai sosial dan kerohanian yang positif

serta menghayati perasaan bangga dan cintakan negara.

Kerajaan juga telah memperkenalkan Dasar Kebudayaan Kebangsaan

sebagai satu langkah penting ke arah mencapai matlamat perpaduan dan

keharmonian kaum di Malaysia. Dasar ini adalah sangat relevan dalam konteks

negara yang mempunyai penduduk berbilang kaum dan agama seperti

Malaysia. Tiga prinsip utama dasar ini ialah: pertama, berteraskan kepada

kebudayaan rakyat asal rantau ini; kedua, unsur-unsur kebudayaan lain yang

sesuai dan wajar boleh diterima; dan ketiga, Islam menjadi unsur yang penting

dalam pembentukan kebudayaan kebangsaan.

Tiga objektif utama dasar ini diperkenalkan, iaitu mengukuhkan

perpaduan bangsa dan negara melalui kebudayaan, memupuk dan memelihara

keperibadian kebangsaan yang tumbuh daripada kebudayaan kebangsaan dan

memperkaya dan meningkatkan kualiti kehidupan, kemanusiaan dan kerohanian

yang seimbang dengan pembangunan sosioekonomi.

Penggubalan Dasar Pelajaran Kebangsaan juga merupakah salah satu

langkah bagi mencapai matlamat keharmonian rakyat berbilang kaum di

Malaysia. Dasar ini diwujudkan melalui Penyata Razak 1956 dan dimaktub

dalam Ordinan Pelajaran 1957. Ia disemak pada 1960 yang menghasilkan

Laporan Rahman Talib yang dimaktubkan dalam Akta Pelajaran 1961.

Rasional di sebalik penggubalan dasar ini ialah kesedaran bahawa

sistem pendidikan di zaman penjajahan telah berkembang tanpa mengambil kira

keperluan pembangunan, pembentukan identiti kebangsaan dan perpaduan

negara. Sistem pendidikan berkenaan mengekalkan tumpuan taat setia rakyat

pendatang dan keturunan mereka kepada negara asal mereka. Sistem ini

mungkin secocok dengan Tanah Melayu yang terjajah tetapi apabila Tanah

Melayu sudah merdeka, ia didapati tidak lagi sesuai. Oleh itu, antara langkah

yang diambil ialah dengan menggubal satu dasar pendidikan kebangsaan yang

dapat memenuhi keperluan negara Malaysia yang merdeka.

6

Objektif dasar ini dinyatakan dalam pendahuluan kepada Akta Pelajaran

1961, iaitu;

“Bahawasanya dasar pelajaran seperti yang diisytiharkan dalam Ordinan

Pelajaran 1957 ialah untuk menubuhkan satu sistem pendidikan yang

akan dapat memenuhi keperluan negara dan menggalakkan

perkembangan kebudayaan, sosial, ekonomi dan politiknya..”.

Walaupun objektif ini dinyatakan secara umum, tetapi dalam

melaksanakannya, Kementerian Pendidikan dengan berpandukan kepada

Penyata Razak 1956 dan Laporan Rahman Talib 1960 telah mentafsirkannya

sebagai menyatupadukan kanak-kanak sekolah berbilang kaum dan

menyediakan tenaga kerja (`tenaga rakyat‟ - istilah yang digunakan oleh

Laporan Jawatankuasa Kabinet) bagi keperluan ekonomi.

Hasrat kerajaan melalui penggubalan Dasar Pendidikan Kebangsaan ialah

untuk memenuhi keperluan tenaga rakyat negara ini dalam jangka panjang dan

jangka pendek, dan seterusnya bagi melahirkan masyarakat yang bersatupadu,

berdisiplin dan terlatih. Hasilnya, dasar ini telah dapat merapatkan jurang

pengenalan bidang pekerjaan mengikut kaum sama ada di dalam sektor awam

atau swasta.

Di samping itu, ianya telah dapat mengurangkan kadar kemiskinan

terutama bagi kaum bumiputera yang berpendidikan. Dalam masa yang sama,

kurikulum yang sama dan bercorak kebangsaan telah menyumbang ke arah

memupuk perasaan dan kesedaran kebangsaan Malaysia di kalangan mereka

yang melalui sistem pendidikan kebangsaan. Realitinya, perpaduan dan

keharmonian bukan hanya hasil pendidikan semata-mata, akan tetapi ia

merupakan satu daripada faktor penting yang perlu diambil kira.

Seterusnya, kerajaan juga telah memperkenalkan Dasar Penerapan

Nilai-Nilai Islam dalam Pentadbiran sebagai sebahagian daripada usaha untuk

memasukkan nilai-nilai murni sejagat dalam pentadbiran dan kehidupan rakyat

Malaysia. Rasional pihak kerajaan memberi perhatian kepada nilai-nilai,

7

khususnya nilai-nilai murni daripada intipati ajaran Islam adalah untuk

memelihara maruah dan membentuk identiti yang kukuh di kalangan

warganegara Malaysia.

Dalam rangka memelihara maruah dan membentuk identiti yang kukuh,

nilai adalah unsur terpenting yang perlu dimiliki oleh warganegara Malaysia. Ia

merupakan satu faktor utama yang boleh memastikan kelahiran sesebuah

masyarakat yang disegani. Sesuatu bangsa yang tidak mempunyai nilai

kehidupan yang tertentu akan mudah menjadi mangsa kepada bangsa lain yang

sentiasa berusaha mengembangkan nilai-nilainya dan dengan perkembangan

ini akan dapat menguasai bangsa yang tidak mempunyai nilai-nilai yang kukuh.

Bagi masyarakat Malaysia yang terdiri daripada pelbagai kaum dan

agama serta menjalani cara hidup yang berbeza-beza, pengamalan nilai-nilai

yang dapat diterima oleh semua rakyat adalah menjadi asas penting dalam

usaha ke arah membentuk identiti dan perpaduan. Tanpa nilai yang universal

ini, rakyat akan terdorong untuk menerima dan menyanjung nilai-nilai lain yang

sangat asing bagi masyarakat Malaysia. Ini akan menyebabkan kesetiaan

rakyat Malaysia serta identitinya sebagai warganegara akan menjadi kabur dan

maruah bangsa tidak dapat dijunjung tinggi.

Matlamat akhir dasar ini digubal adalah untuk membentuk sebuah

masyarakat Malaysia yang bermaruah, beridentiti kukuh dan disegani oleh

masyarakat lain. Selain itu, ia juga bagi menubuhkan sebuah negara bahagia,

menghapuskan sikap yang negatif dalam menjalankan tugas dan menghasilkan

perkhidmatan yang bermutu.

Penggubalan dan pelaksanaan dasar ke arah mewujudkan perpaduan

dan keharmonian diperkukuhkan lagi dengan beberapa pendekatan yang

diperkenalkan oleh pihak kerajaan. Gagasan 1Malaysia merupakan salah satu

pendekatan yang diperkenalkan YAB Perdana Menteri Malaysia ke-6, Dato‟ Sri

Najib Tun Abd.Razak pada 3 April 2009. 1Malaysia digagaskan sebagai formula

untuk memastikan aspirasi negara, iaitu “Wawasan 2020” dapat dicapai.

Gagasan ini berpaksikan prinsip “Rakyat Didahulukan, Pencapaian Diutamakan”

8

bertujuan melahirkan bangsa Malaysia yang lebih berdaya tahan dan mampu

menghadapi cabaran globalisasi yang melanda dunia ini.

Objektif Utama Gagasan 1Malaysia adalah bagi mewujudkan perpaduan

dalam kalangan rakyat Malaysia yang berbilang kaum, berteraskan beberapa

nilai penting yang seharusnya menjadi amalan setiap rakyat Malaysia. Ia adalah

penerusan agenda pembinaan negara menerusi perpaduan yang utuh dalam

kalangan rakyat Malaysia yang berbilang kaum. Dua aspek utama pelaksanaan

Gagasan 1Malaysia ialah:

Aspek Pertama : Penerapan Teras Perpaduan

Teras perpaduan akan menguatkan semangat bersatu padu dalam

kalangan rakyat berbilang kaum. Teras perpaduan ini didukung oleh nilai-

nilai murni yang seharusnya mendasari cara hidup rakyat Malaysia.

Aspek Kedua : Penerapan Nilai-Nilai Aspirasi

Nilai-nilai Aspirasi akan membantu dalam mewujudkan tenaga kerja yang

berdaya maju dan mampu bersaing dalam persekitaran global dan

seterusnya membantu melonjakkan kedudukan ekonomi negara ke tahap

yang lebih kukuh dan matang.

Gagasan 1Malaysia disandarkan kepada tiga prinsip teras dalam

memperkukuhkan perpaduan nasional, iaitu:

i. Penerimaan

Menerima hakikat bahwa rakyat Malaysia terdiri daripada pelbagai kaum

yang mempunyai kepelbagaian dari segi cara hidup, amalan dan

kebudayaan. Rakyat harus menerima antara satu sama lain sebagai

rakan setia.

ii. Kenegaraan

9

Konsep perpaduan semangat nasionalisme dan cinta akan negara

menjadi asas pembentukkan 1Malaysia.

iii. Keadilan Sosial

Memberikan kebajikan dan aspek-aspek sosial yang penting secara adil

tanpa mengira latar belakang atau agama. Setiap wakil rakyat bertindak

melepasi sempadan kaum masing-masing dan melebarkan perkhidmatan

kepada kaum-kaum lain.

Sebagai pelengkap kepada dasar dan pendekatan bagi mewujudkan

keharmonian antara rakyat berbilang kaum dan agama di negara ini, kerajaan

juga telah mengetengahkan pendekatan Islami yang dinamakan pendekatan

`Wasatiyyah`. Ia merupakan satu pendekatan pembangunan manusia,

masyarakat dan Negara Malaysia yang bersifat menyeluruh berdasarkan ajaran

Islam yang diamalkan secara sederhana serta berimbang bagi melahirkan

modal insan dan masyarakat yang cemerlang.

Pendekatan wasatiyyah sangat digalakkan oleh Islam kerana sifatnya yang

sederhana, berimbang dan syumul dalam semua kegiatan hidup individu dan

masyarakat. Ia berupaya meningkatkan kualiti hidup ummah dari segi ilmu

pengetahuan, pembangunan insan yang unggul, sistem ekonomi dan

kewangan, pertahanan dan juga perpaduan.

Melalui pelbagai dasar dan pendekatan yang telah dilaksanakan ini, nyata

bahawa perpaduan dan keharmonian antara rakyat berbilang kaum di negara ini

dapat dipelihara dan dipertahan sehingga ke hari ini.

Pembangunan Ummah di Malaysia

Keharmonian yang wujud di Malaysia telah membolehkan program-

program pembangunan ummah dilaksanakan secara terancang dari semasa ke

semasa. Hakikatnya, skop pembangunan ummah bukan hanya tertumpu

kepada kemajuan fizikal seperti apa yang dipelopori oleh tamadun Barat,

sebaliknya ia lebih menjurus kepada pembinaan insan yang kamil. Ini kerana

10

kemajuan manusia bermakna kemajuan fikirannya, ilmunya, nilai budayanya,

kemanusiaannya dan adabnya.

Islam bukan sahaja telah mendapat tempat dalam dasar pentadbiran

negara, malahan arah tuju dasar negara dan proses pembangunannya secara

beransur-ansur dipandu mengikut nilai-nilai Islam sejagat. Kesungguhan

kerajaan dalam memartabatkan agama Islam serta memacu pembangunan

ummah di Malaysia amat terserlah melalui berbagai-bagai dasar, strategi dan

pendekatan yang telah dilaksanakan. Walaupun dasar, strategi dan pendekatan

ini tidak semuanya dilabelkan dengan perkataan Islam, namun terasnya adalah

bersumberkan kepada ajaran Islam yang berpandukan kepada prinsip-prinsip

`maqasid al-syariah`.

Pengurusan dan Penggubalan Dasar Bagi Hal Ehwal Islam

Atas kesedaran yang tinggi kepada perlunya satu badan bagi menggubal

dasar dan menyelaras pembangunan dan kemajuan hal ehwal Islam di

Malaysia, Mesyuarat Majlis Raja-Raja telah bersetuju menubuhkan Majlis

Kebangsaan Bagi Hal Ehwal Agama Islam (MKI) pada 17 Oktober 1968. Tujuan

utama MKI adalah untuk menyelaras pentadbiran Agama Islam dari peringkat

pusat supaya tidak ada perbezaan dan perselisihan dengan Majlis Agama Islam

Negeri-negeri. Untuk melaksanakan tujuan ini majlis ini bertangungjawab;

i. Membincang, menimbang dan menguruskan apa-apa perkara

yang dirujukan kepada majlis oleh Majlis Raja-raja, mana-mana

Kerajaan-kerajaan Negeri atau Majlis Agama Islam Negeri atau

seseorang Ahli Majlis, dengan tujuan hendak memberi nasihat

atau saranan.

ii. Memberi nasihat kepada Majlis Raja-raja, Kerajaan Negeri atau

majlis Agama Islam Negeri atau apa-apa perkara berkenaan

dengan perundangan atau pentadbiran Agama Islam dan

pelajaran Agama Islam dengan tujuan hendak memperbaiki,

11

menyemak atau menggalakkan persamaan undang-undang atau

pentadbiran.

MKI diuruskan oleh Bahagian Agama Jabatan Perdana Menteri, yang

bertindak sebagai urus setia kepada Majlis. Pada tahun 1974, urus setia MKI

telah dinaik taraf kepada Bahagian Agama di Jabatan Perdana Menteri yang

kemudiannya dijenamakan semula sebagai Bahagian Hal Ehwal Islam (Baheis),

Jabatan Perdana Menteri pada tahun 1985. Mulai 1 Januari 1997, Bahagian ini

telah dinaiktaraf kepada sebuah jabatan dan dikenali sebagai Jabatan

Kemajuan Islam Malaysia (Jakim).

Sejajar dengan naiktaraf tersebut, Jakim berperanan sebagai agensi

pusat dalam merancang pengurusan hal ehwal Islam dan pembangunan

ummah. Lapan fungsi utama Jakim adalah seperti yang berikut:

i. Bertanggungjawab sebagai perancang yang menentukan

pembangunan dan kemajuan hal ehwal Islam di negara ini;

ii. Merangka dasar bagi pembangunan hal ehwal Islam di negara

ini dan menjaga kesucian akidah dan ajaran Islam;

iii. Membantu menggubal dan menyeragam undang-undang dan

peraturan yang diperlukan serta menilai dan menyelaras

pelaksanaan undang-undang dan pentadbiran yang sedia ada

dari masa ke semasa dalam usaha untuk menyelesaikan

masalah-masalah umat Islam;

iv. Melaksanakan program-program pembangunan ummah dan

penghayatan Islam dalam pengurusan negara;

v. Menyelaras mekanisma penguatkuasaan undang-undang serta

peraturan-peraturan pentadbiran hal ehwal Islam di seluruh

negara;

12

vi. Membuat penilaian program-program hal ehwal Islam yang

dilaksanakan di negara ini;

vii. Bertindak sebagai pengumpul, penyebar dan pusat rujukan

maklumat mengenai hal ehwal Islam; dan

viii. Melaksanakan usaha-usaha pembangunan ummah melalui

kerjasama di peringkat serantau dan antarabangsa.

Hakikatnya, penubuhan MKI dan kemudiannya disusuli pula dengan

penubuhan Jakim menunjukkan kesungguhan kerajaan dalam memastikan

agenda pembangunan ummah dapat dilaksanakan dengan terancang dan

sistematik. Kewujudan institusi ini akan membolehkan penyelarasan hal ehwal

Islam antara negeri-negeri dapat dilakukan dengan lebih berkesan.

Penyelarasan dalam bidang Kehakiman dan Perundangan Islam

Masalah ketidakseragaman undang-undang antara negeri di Malaysia

merupakan antara isu yang berlaku disebabkan hal ehwal Islam terletak di

bawah bidang kuasa negeri. Justeru, Jakim melalui Jawatankuasa Teknikal

Undang-Undang Syarak dan Sivil telah membantu menggubal undang-undang

Islam yang disediakan sebagai „model‟ untuk diterima pakai oleh negeri-negeri.

Antara hasil yang telah dicapai melalui penubuhan Jawatankuasa Teknikal

Undang-Undang Syarak dan Sivil ialah:

i. Menyediakan enam rang undang-undang model Islam yang seragam

dalam usaha penyelarasan dan penyeragaman undang-undang Islam

seluruh negeri, iaitu Undang-Undang Pentadbiran Agama Islam,

Undang-Undang Keluarga Islam, Undang-Undang Tatacara Mal,

Undang-Undang Tatacara Jenayah Syariah, Undang-Undang

Keterangan Mahkamah Syariah dan Undang-Undang Kesalahan

Jenayah Syariah. Pada 22 Mac 2001 Majlis Raja-Raja telah bersetuju

13

untuk menggunapakai lima rang undang-undang berkenaan kecuali

Rang Undang-Undang Kesalahan Jenayah Syariah;

ii. Menyelesaikan masalah atau konflik undang-undang yang terdapat

dalam

Perlembagaan Persekutuan melalui pindaan kepada Perkara 121

Perlembagaan Persekutuan, dengan mewujudkan Perkara 121(1A)

yang memberi kuasa eksklusif kepada Mahkamah Syariah tanpa

campur tangan daripada Mahkamah Sivil dan pindaan kepada

Perkara 5 Perlembagaan Persekutuan yang memperuntukkan tentang

kuasa penahanan dan penangkapan oleh Hakim Syarie sebagaimana

kuasa Majistret (1988);

iii. Memperkenalkan suatu inovasi baharu terhadap dunia Islam melalui

pengenalan hak suami dan isteri dalam menuntut harta sepencarian;

iv. Mengatasi masalah ketidakseragaman keputusan dan pentadbiran

Mahkamah Syariah melalui usaha-usaha yang telah membuahkan

hasil seperti yang berikut :

(a) Pengasingan Mahkamah Syariah daripada Jabatan Agama

Islam Negeri;

(b) Penyusunan struktur Mahkamah Syariah kepada tiga

peringkat, iaitu Mahkamah Rendah Syariah, Mahkamah

Tinggi Syariah dan Mahkamah Rayuan Syariah;

(c) Meningkatkan taraf hakim Mahkamah Syariah setanding

dengan hakim mahkamah sivil;

(d) Menyediakan peruntukan undang-undang yang lebih lengkap

dan kemas bagi Mahkamah Syariah; dan

(e) Mewujudkan skim Pegawai Syariah (LS).

14

v. Membuat pindaan kepada Kanun Tanah Negara dengan

memasukkan peruntukan mengenai Mahkamah Syariah dalam usaha

mengharmonikan undang-undang Syariah dan Sivil, iaitu Seksyen

421A Kanun Tanah Negara; dan

vi. Mencadangkan pindaan kepada undang-undang sivil agar selaras

dengan

Hukum Syarak.

Dari sudut penggubalan undang-undang Islam yang seragam,

Jawatankuasa Teknikal Undang-Undang Syarak dan Sivil telah menggubal

beberapa undang-undang untuk Wilayah Persekutuan dan dijadikan model

untuk diguna pakai di seluruh negara.

Penyelarasan dan penyeragamam undang-undang Islam yang

dilaksanakan ini ternyata telah berjaya mengangkat kedudukan perundangan

institusi kehakiman dan perundangan Islam di Malaysia setanding dengan

undang-undang sivil yang berkuat kuasa. Ia sekaligus mewujudkan hubungan

yang harmoni antara masyarakat Islam dengan pihak berkuasa agama di

peringkat persekutuan dan juga negeri.

Pemurnian Akidah

Sebagaimana yang telah diakui bahawa kesucian akidah umat Islam di

Malaysia terpelihara di bawah Perlembagaan Persekutuan, iaitu di bawah

Perkara 11(4) yang melarang sebarang dakyah agama lain kepada umat Islam.

Menyedari bahawa banyak faktor yang boleh menggugat kesucian akidah

orang-orang Islam, kerajaan telah menyusun pelbagai program penjelasan,

penerangan, kursus dan dialog berkenaan perkara-perkara yang dapat

memantapkan memperkasa akidah umat Islam. Golongan yang baharu

memeluk Islam diberi kursus-kursus kefahaman dan penghayatan secara

berjadual.

15

Kerajaan juga telah mengujudkan satu Unit Khas di Jakim bagi

melaksanakan kajian dan pemantauan terhadap penyebaran ajaran sesat dan

menyeleweng. Ini bertujuan menangani segala macam gejala penyelewengan

akidah menerusi ajaran-ajaran salah dan sesat. Penubuhan Panel Pakar

Akidah di Jakim yang dianggotai oleh pakar akademik dan tokoh Islam banyak

membantu Jakim menangani masalah ini.

Majlis Agama Islam Negeri- juga mewajibkan kepada individu yang ingin

mengajar atau menyampaikan ceramah agama Islam supaya mendapatkan Sijil

Tauliah Mengajar Agama daripada pihak Majlis. Langkah ini bagi mengawal

sebarang anasir atau pengaruh ajaran sesat daripada merebak. Mengajar

agama tanpa tauliah adalah satu kesalahan di bawah Enakmen Kesalahan

Jenayah Syariah. Pada masa yang sama juga, Jakim dan Kementerian Dalam

Negeri (KDN) sentiasa bekerjasama dalam menapis dan mengharamkan buku-

buku yang mengandungi unsur-unsur penghinaan dan penyelewengan akidah

umat Islam.

Yang penting, kerajaan tidak pernah bersikap sambil lewa dalam hal-hal

yang berkaitan dengan akidah umat Islam. Segala pendekatan dan saluran

digunakan secara bersepadu dan terancang bermula daripada pendidikan

hinggalah ke penguatkuasaan undang-undang semata-mata untuk memastikan

akidah umat Islam terpelihara di bumi Malaysia, sekali gus menjamin

keharmonian ummah.

Pembangunan Sistem Kewangan dan Perbankan Islam

Secara umumnya umat Islam di Malaysia telah mula merintis jalan dalam

membangunkan ekonomi ummah sejak akhir dekad 60-an. Institusi yang

pertama mengamalkan konsep transaksi Islam ialah Lembaga Tabung Haji

(LTH) atau sebelum itu dikenali sebagai Perbadanan Wang Simpanan Bakal-

Bakal Haji. Ia ditubuhkan pada tahun 1969 dan berfungsi untuk membolehkan

orang-orang Islam menyimpan wang secara beransur-ansur bagi memenuhi

perbelanjaan menunaikan fardu haji dan melibatkan diri dalam bidang

16

penanaman modal dalam lapangan perusahaan, perdagangan, perladangan

dan hartanah melalui cara yang halal di sisi Islam.

Beberapa pihak kemudiannya telah menyeru kerajaan supaya

menubuhkan sebuah bank Islam dan meminta kerajaan mengambil tindakan

segera menggubal undang-undang bagi membolehkan penubuhan bank dan

institusi kewangan yang beroperasi berlandaskan prinsip Islam. Maka pada 30

Julai 1981, kerajaan telah melantik Jawatankuasa Pemandu Kebangsaan Bank

Islam (National Steering Committee) yang dipengerusikan oleh YM Raja Tan Sri

Mohar bin Raja Badiozaman dan LTH dilantik sebagai urus setia.

Dalam laporannya, jawatankuasa tersebut telah mencadangkan satu

kerangka asas untuk mewujudkan sistem perbankan Islam di Malaysia.

Berdasarkan syor tersebut, kerajaan telah meluluskan Akta Bank Islam 1983

(ABI) dan mula berkuat kuasa pada 7 April 1983. Hal ini telah membawa

kepada penubuhan Bank Islam Malaysia Berhad (BIMB) pada Julai 1983

sebagai bank Islam pertama di Malaysia yang diperbadankan di bawah Akta

Syarikat 1965. Objektif utama penubuhannya ialah untuk menjalankan operasi

sebagai bank perdagangan berlandaskan hukum Syarak dan menyediakan

kemudahan kepada semua rakyat negara ini. Seperti dalam pengurusan bagi

bank-bank lain, Bank Negara Malaysia (BNM) diberi kuasa di bawah Akta Bank

Islam untuk mengawal selia Bank Islam.

Kerajaan menerusi Bank Negara Malaysia juga mempunyai objektif

jangka panjang, iaitu ingin mewujudkan Sistem Perbankan Islam seiring dengan

sistem bank konvensional. Objektif ini dapat dicapai dengan tiga adunan strategi

utama, iaitu pertama, sistem ini mempunyai ahli yang cukup, kedua,

perkhidmatan dan produknya merangkumi keseluruhan sistem bank, dan ketiga,

perlu diwujudkan pasaran antara-bank yang operasinya mengikut prinsip

syariah.

Sejajar dengan objektif itu, pada awal tahun 1993 sebanyak 21 produk

bank Islam telah berjaya diwujudkan, antaranya al-Wadi‘ah, al-Mudharabah, al-

Musyarakah, al-Murabahah, al-Bai’ bi Thaman Ajil, Bai’ al-salam, al-Ijarah, al-

17

Bai’ al-Ta’jiri, al-Wakalah, al-Rahn, al-Qardh al-Hassan dan al-Kafalah.

Sehingga penghujung tahun 1993, Sistem Perbankan Islam di Malaysia telah

mengandungi sebuah bank Islam dan 20 buah institusi kewangan konvensional

terdiri daripada 10 buah bank perdagangan, lapan buah syarikat kewangan dan

dua buah bank saudagar yang menawarkan perkhidmatan dan produk

berdasarkan prinsip Islam. Selain itu, pada 3 Januari 1994, pasaran wang

antara-bank secara Islam telah dilaksanakan.

Pada masa ini, kewangan Islam berkembang pesat di Malaysia, disokong

oleh persekitaran yang kondusif dan infrastruktur kewangan yang komprehensif

dan menerima pakai amalan terbaik pengawalseliaan dan undang-undang

global. Berdasarkan laporan tahunan 2012 yang dikeluarkan oleh Bank Negara

Malaysia, jumlah aset Perbankan Islam berjumlah RM 494,585.7 juta, iaitu

23.80% daripada keseluruhan aset perbankan di Malaysia. Sementara kadar

pertumbuhan purata pula adalah di sekitar 18% hingga 20% setiap tahun.

Manakala jumlah aset takaful pula adalah RM19,043.31 juta, iaitu 8.80%

daripada keseluruhan aset industri insuran dan takaful di Malaysia.

Malaysia juga memberikan penekanan yang penting kepada

pembangunan modal insan bagi memastikan ketersediaan tenaga kerja mahir

dalam sektor kewangan Islam. Liberalisasi yang pesat dalam industri kewangan

Islam, di samping persekitaran yang memudahkan urusan perniagaan telah

mendorong institusi kewangan asing memilih Malaysia untuk menjalankan

perniagaan perbankan Islam. Ini telah dapat memupuk komuniti institusi

kewangan tempatan dan antarabangsa yang pelbagai dan semakin besar.

Kejayaan Malaysia membangunkan industri kewangan Islam dalam

tempoh lebih daripada 30 tahun telah memberikan asas yang kukuh kepada

kestabilan kewangan yang melengkapkan kekayaan, kepelbagaian dan

kematangan sistem kewangan Islam. Situasi ini memenuhi sebahagian daripada

agenda pembangunan ummah dalam bidang ekonomi dan kewangan sekaligus

membibitkan keharmonian kehidupan ummah.

18

Pembangunan Pendidikan Islam

Pendidikan Islam merupakan antara bidang utama yang diberi tumpuan

oleh pihak kerajaan dalam usaha mengangkat martabat umat Islam di Malaysia.

Dari segi pelaksanaannya, pendidikan agama Islam di Malaysia diurus oleh

beberapa pihak. Selain daripada Kementerian Pendidikan Malaysia (KPM),

Jabatan Kemajuan Islam Malaysia (Jakim), pihak berkuasa agama negeri,

masyarakat setempat dan pihak swasta juga terlibat dalam mengurus

pendidikan agama Islam. Walau bagaimanapun, kewujudan sekolah-sekolah

yang mengajar pendidikan agama Islam perlu terlebih dahulu mendapat

kelulusan daripada pihak berkuasa agama negeri.

Kewujudan Pendidikan Islam dalam arus perdana pendidikan negara

bermula daripada Ordinan Pelajaran 1952, Laporan Razak 1956, Ordinan

Pelajaran 1957,Penyata Pelajaran Abdul Rahman Talib 1960 dan Akta

Pelajaran 1961. Pada hari ini, pelajaran Agama Islam tersebut dikenali sebagai

Pendidikan Islam. Dengan perubahan pada nama mata pelajaran tersebut,

Pendidikan Islam berkembang meliputi pelbagai aspek dan tumpuan yang perlu

diberikan sebagai memenuhi hasrat untuk menjadi landasan utama dalam

membentuk peribadi dan sahsiah murid-murid Islam dalam sistem pendidikan

negara.

Bagi mengukuhkan bidang Pendidikan Islam di persada pendidikan

negara, terdapat berbagai-bagai program dilaksanakan untuk menjadikan

Pendidikan Islam lebih berkesan dalam mencapai matlamat yang dihasratkan.

Antara program yang dilaksanakan ialah Sekolah Menengah Kebangsaan

Agama (SMKA), Kelas Aliran Agama (KAA), Program j-QAF, Program

Pengembangan bahasa Arab, Sekolah Agama Bantuan Kerajaan (SABK) dan

juga Kelas Al-Quran dan Fardhu Ain (KAFA)

Bagi melahirkan modal insan seimbang yang mempunyai kemahiran

dalam pelbagai bidang kerjaya, dan dalam masa yang sama tidak mengetepikan

kekuatan akidah dan syariat dalam diri, maka konsep penggabungan dua aliran

akademik dan agama dilaksanakan. Hasil daripada penggabungan ini telah

19

melahirkan Sekolah Menengah Kebangsaan Agama (SMKA) di seluruh negara.

Di sini murid-murid dididik untuk menjadi golongan profesional yang mempunyai

asas akidah dan agama yang kuat. Sehingga kini sebanyak 56 buah SMKA

sedang bergerak menuju kecemerlangan di persada pendidikan negara.

Berdasarkan kepada kejayaan serta permintaan yang bertambah daripada

masyarakat, maka bilangan SMKA dijangka akan bertambah pada masa

hadapan.

SMKA menawarkan pakej-pakej mata pelajaran Sains-Agama, Teknikal

Agama dan Ikhtisas Agama. Kemasukan ke SMKA berasaskan pemilihan

daripada kalangan pelajar terbaik dalam Ujian Penilaian Sekolah Rendah

(UPSR). Namun kekuatan SMKA adalah terletak pada `biah` atau suasana

pendidikan yang berteraskan agama. Tarbiyah yang berterusan dari bilik darjah

ke asrama, melalui penerapan program tarbiyah yang kemas di bawah Badan

Dakwah dan Rohani (BADAR) berjaya membimbing pelajar-pelajar SMKA untuk

membesar sebagai `Syabb Nasya’a Fi Ri’aayat al-Islam.

Kesan daripada minat masyarakat untuk menghantar anak-anak untuk

mendapat pendidikan agama, sama seperti yang ditawarkan di SMKA, maka

KPM telah mewujudkan Kelas Aliran Agama (KAA) di sekolah-sekolah harian

biasa di seluruh negara. Bermula pada tahun 1990, kini sebanyak 500 buah

sekolah menengah harian biasa telah menawarkan KAA dengan murid

berjumlah 15,000 orang di seluruh negara. Pada dasarnya KAA adalah kelas-

kelas yang menawarkan mata pelajaran dan aktiviti yang sama seperti di SMKA.

KPM kini sedang menjalankan usaha untuk memperluaskan KAA di menengah

atas, iaitu di tingkatan empat dan tingkatan lima di sekolah-sekolah yang terpilih.

Program j-QAF adalah suatu usaha kerajaan untuk memperkasakan

Pendidikan Islam khususnya dan Sekolah Kebangsaan amnya. j-QAF adalah

akronim kepada Jawi, Quran, Bahasa Arab dan Fardu Ain. Program ini

dilaksanakan di sekolah-sekolah rendah secara berperingkat-peringkat mulai

tahun 2005 hingga tahun 2010 dengan menggunakan model-model P&P

tertentu oleh tenaga guru yang dilantik dan dilatih khusus tentang program j-

20

QAF melalui modul Latihan Perguruan berasaskan sekolah. Matlamat program

ini adalah untuk melahirkan murid yang khatam al-Quran, menguasai tulisan

dan bacaan jawi serta asas Bahasa Arab, mengamal dan menghayati Fardu Ain

selepas tahun enam menjalani pendidikan asas di sekolah rendah.

Program Pengembangan Bahasa Arab merupakan sebahagian daripada

usaha memperkasa ummah melalui pendidikan. Pembelajaran bahasa Arab

yang sebelum ini terhad diajar di madrasah telah mula mendapat tempat dalam

sistem pendidikan kebangsaan. Pelaksanaan bahasa Arab di sekoah rendah

dijalankan secara rintis, kemudiannya dilaksanakan secara menyeluruh melalui

pelaksanaan program j-QAF pada 2005. Usaha-usaha ini berjaya menjadikan

lebih ramai anak-anak berpeluang mempelajari Bahasa Arab. Selain itu, Sijil

Tinggi Agama Malaysia (STAM) yang berasaskan Bahasa Arab telahpun

diterima sebagai setaraf dengan STPM dan boleh digunakan untuk

menyambung pelajaran di institusi pengajian tinggi atau untuk tujuan mencari

pekerjaan.

Dalam rangka mengangkat martabat pendidikan Islam agar dapat

bergerak seiring dengan kemajuan negara, kerajaan juga telah mewujudkan

program Sekolah Agama Bantuan Kerajaan (SABK). SABK adalah sekolah-

sekolah yang asalnya merupakan Sekolah Agama Rakyat (SAR) atau Sekolah

Agama Negeri (SAN) yang telah menandatangani MoU dan berdaftar dengan

KPM mulai tahun 2005. Pendaftaran SABK di bawah KPM akan memberi

peluang kepada sekolah-sekolah agama yang daif mendapat bantuan

secukupnya dan boleh menjalankan program pendidikan dengan lebih baik.

Justeru, KPM memberi bantuan dalam bentuk geran perkapita, pembangunan

dan perolehan, penyelenggaraan dan pembaikan kecil juga bantuan SAR-

KAFA. Guru- guru di SABK juga diserapkan ke dalam skim perguruan dan diberi

latihan khusus atau dilantik secara kontrak. Sehingga kini sebanyak 169 buah

SAN dan SAR telah mendaftar sebagai SABK dibawah KPM dan layak

menerima bantuan- bantuan berkenaan.

21

Manakala program Kelas Al-Quran dan Fardhu Ain (KAFA) yang

diuruskan oleh pihak Jakim bersama Jabatan Agama Islam Negeri juga telah

mengalami perkembangan yang amat membanggakan. Mengikut Laporan

Penaziran KAFA 2012, jumlah murid yang mengikuti program KAFA ialah

seramai 1,178,432 orang di seluruh negara. Manakala jumlah guru yang terlibat

mengendalikan kelas-kelas tersebut ialah seramai 32,766 orang. Berdasarkan

permintaan yang semakin meningkat, kerajaan akan cuba memperluaskan lagi

kelas KAFA bagi membolehkan kanak-kanak berumur 7 hingga 12 tahun dapat

mengikuti program ini.

Cabaran dan Halangan

Kerajaan sentiasa komited dalam melaksanakan agenda pembangunan

ummah meskipun berhadapan dengan berbagai-bagai cabaran dan halangan.

Segala cabaran dan halangan tersebut akan cuba ditangani dengan penuh

hikmah dan bijaksana. Langkah ini diberi penekanan bagi memastikan usaha-

usaha ke arah pembangunan ummah di Malaysia tidak terjejas.

Secara umumnya, umat Islam di Malaysia dan di seluruh dunia amnya

kini berhadapan dengan cabaran pemesongan akidah dan perubahan aliran

logikal yang begitu mendesak. Dalam era globalisasi ini, muncul semacam satu

budaya baru yang menuntut kecenderungan mencipta sesuatu yang baharu

termasuklah soal agama dan kepercayaan. Ia umpama New Age of Religion,

iaitu manusia berupaya mengamalkan aktiviti-aktiviti kerohanian tanpa memeluk

sebarang agama.

Antara buku-buku kerohanian tanpa agama ini ialah seperti The Seven Spiritual

Law of Success, The Path To Love: Spiritual Strategies for Healing dan

Overcoming Addictions: The Spiritual Solution dan lainnya.

Selain itu, penyebaran fahaman Syiah kepada umat Islam di Malaysia

dianggap sebagai satu tindakan yang boleh menggugat keharmonian

bermasyarakat di kalangan umat Islam yang telah sekian lama berpegang

dengan akidah Ahli Sunnah Wal Jamaah. Kemunculan fahaman Syiah secara

meluas di Malaysia bermula daripada kemenangan revolusi Islam yang diketuai

22

oleh Ayatullah Al-Khomeini di Iran pada tahun 1979 dan menjadikan Iran

sebagai Republik Islam. Atas nama kerajaan Islam itulah segelintir rakyat

Malaysia telah memberi sokongan tanpa menyedari orang-orang Iran yang

berfahaman Syiah telah menyebarkan fahaman mereka di Malaysia.

Dalam bidang pendidikan Islam, antara cabaran yang dihadapi oleh

kerajaan ialah dilema antara kehendak masyarakat dan batasan sistem yang

sedia ada. Masyarakat mahukan supaya lebih banyak pendidikan agama

diberikan kepada anak-anak mereka di sekolah dan ada mahukan sekolah-

sekolah berorientasikan agama sepenuhnya sedangkan sistem pendidikan

kebangsaan perlu memberi ruang kepada pendidikan akademik dan mata

pelajaran lain diajar di sekolah-sekolah.

Sebarang usaha memasukkan mata pelajaran baharu hendaklah melalui

proses mendapatkan kelulusan terlebih dahulu daripada pihak yang berkenaan.

Syarat ini perlu kerana peraturan Pendidikan di bawah Akta 550 telah

menetapkan senarai mata pelajaran yang boleh diajar di sekolah-sekolah.

Justeru, usaha untuk memasukkan mata pelajaran agama selain daripada yang

telah sedia wujud perlu melalui proses yang sama dan ini memerlukan masa

dan kesediaan yang cukup dari pelbagai pihak.

Keperluan terhadap kawalselia yang kukuh bagi memacu pertumbuhan

yang lestari merupakan antara cabaran dalam bidang kewangan dan perbankan

Islam. Di samping itu, kekurangan inovasi yang menjadi kekangan kepada

sistem ini untuk bersaing dan berada dalam kedudukan yang sama dengan

sistem konvensional juga menjadi salah satu cabaran yang terpaksa dihadapi.

Oleh yang demikian, antara usaha yang dilihat dapat menyumbang kepada

inovasi dalam bidang ini ialah penerokaan lebih banyak kontrak dan prinsip

Syariah yang boleh diguna pakai dalam kewangan Islam. Para penasihat

Syariah tidak seharusnya menghadkan diri mereka kepada penulisan ulama

silam, tetapi mereka juga seharusnya berusaha dan melakukan penyelidikan

yang akan membawa banyak manfaat kepada sistem ini dan umat secara

keseluruhannya. Penyelidikan merupakan inisiatif atau kaedah utama untuk

dilihat dapat memenuhi keperluan ini.

23

Perkembangan teknologi maklumat dan kebebasan media juga perlu

dipantau dan dikawal oleh kerajaan. Kebelakangan ini dapat dikesan adanya

kecenderungan segelintir individu yang cuba mencetuskan provokasi terhadap

masyarakat Islam di Malaysia. Usaha ini dilakukan dengan cara menerbitkan

video-video yang mengandungi penghinaan terhadap Islam di laman `youtube`

dan sebagainya. Antara kes-kes yang berkaitan ialah penerbitan video oleh

individu bukan Islam yang memaparkan juadah berbuka puasa bersama

hidangan yang tidak halal. Hal ini diburukkan lagi dengan satu lagi penerbitan

video bertajuk “1 Hari di Hariraya” yang memaparkan tindakan seorang jurulatih

anjing yang mempromosi sambutan hari raya bersama anjing peliharannya.

Tindakan-tindakan yang menyentuh sensitiviti agama seharusnya

dielakkan kerana ia boleh mencetuskan rasa tidak puas hati dan seterusnya

mengugat keharmonian di antara penganut agama. Sebagai umat Islam, kita

dilarang sama sekali mencerca sembahan orang-orang musyrik sebagaimana

firman Allah SWT;

__________________________

Al-Quran, Al-An‟am 6:108

Bermaksud : Dan janganlah kamu caci benda yang mereka sembah selain dari

Allah, kerana mereka kelak akan mencaci Allah secara melampaui batas tanpa

pengetahuan. Demikianlah Kami memperelokkan pada pandangan tiap-tiap

umat akan amal perbuatan mereka, kemudian kepada Tuhan merekalah tempat

kembali mereka, lalu Ia menerangkan kepada mereka apa yang mereka telah

lakukan.

24

Demikianlah antara cabaran yang terpaksa dihadapi oleh pihak kerajaan

dalam rangka menjayakan agenda pembangunan ummah di Malaysia. Dalam

masa yang sama kerajaan bertanggungjawab untuk memastikan keamanan dan

keharmonian dapat terus dipertahankan.

Penutup

Adalah menjadi harapan kerajaan agar keharmonian dan keamanan

dalam Negara Malaysia akan kekal berpanjangan untuk faedah rakyat dan

ummah serantau. Meskipun faktor geografi menjadi pemisah, namun jalinan

ukhuwwah Islam akan tetap memadukan rakyat kita sebagai insan bersaudara.

Justeru, sama-samlah kita bermohon kepada Allah SWT agar rantau ini

sentiasa dikurniakan keamanan dan keharmonian bagi membolehkan program-

program pembangunan ummah dapat dilaksanakan secara bersepadu dan

holistik.