hubungan etnik 3102

HUBUNGAN ETNIK WAJ 3106

PENGHARGAAN

Bersyukur saya ke hadrat Ilahi kerana dengan limpah kurniaNya dapat juga

saya menyiapkan tugasan ini dengan jayanya. Dalam penyempurnaan tugasan ini,

pelbagai pihak telah turut membantu. Oleh itu di kesempatan ini saya ingin melahirkan

ucapan jutaan terima kasih kepada pihak-pihak yang terlibat secara langsung mahupun

tidak langsung. Pertamanya buat kedua-dua ibu bapa saya. Mereka telah banyak

membantu dari segi kewangan dan sokongan moral.

Seterusnya kepada pensyarah HET kumpulan saya iaitu En. Zawawi Bin

Mokhtar yang telah banyak memberi tunjuk ajar dan bimbingan,ribuan terima kasih

diucapkan. Selain itu juga buat rakan-rakan seperjuangan yang banyak membantu

dalam perkongsian maklumat-maklumat untuk menyempurnakan tugasan ini. Dan akhir

sekali kepada pihak-pihak lain yang terlibat secara tidak langsung,terima kasih

diucapkan.

Akhir kata, sekian terima kasih.


Galurkan usaha yang dijalankan oleh kerajaan Malaysia untuk mewujudkan

keharmonian dan perpaduan kaum melalui pendidikan sebelum dan selepas

merdeka.

Pada pandangan anda sejauh manakah usaha-usaha tersebut tercapai?

Keharmonian dan perpaduan boleh diertikan sebagai satu proses yang

menyatupadukan seluruh masyarakat dan negara supaya setiap anggota masyarakat

dapat membentuk satu identiti dan nilai bersama serta perasaan cinta dan banggakan

tanah air. Oleh yang demikian, kerajaan telah mencari formula untuk melahirkan satu

masyarakat Malaysia yang bersatupadu, yakni masyarakat majmuk yang mempunyai

keazaman, kesanggupan dan kesediaan untuk hidup bersama dengan rukun dan damai

serta mempunyai kesedaran, keperibadian dan nilai-nilai sebagai rakyat Malaysia.

Satu cara yang penting untuk mewujudkan perpaduan di dalam sesebuah negara ialah

menerusi pendidikan. Dalam konteks Malaysia, hakikat bahawa pendidikan merupakan

faktor unggul dalam membina kerakyatan yang tunggal telah lama disedari.

Pendidikan telah menjadi alat perpaduan yang berfungsi untuk menyatupadukan

semua rakyat di Negara ini yang berbilang kaum,bangsa dan agama. Sistem

pendidikan penting dalam usaha mewujudkan perpaduan kaum, khususnya di kalangan

generasi muda. Melalui sistem pendidikan yang sama, rakyat dapat disatukan dengan

perasaan taat setia mereka yang tidak berbelah bagi terhadap Negara. Selain itu,

pendidikan dapat memupuk nilai-nilai kewarganegaraan dalam setiap diri pelajar itu

sendiri dan ini akan mewujudkan rakyat yang cintakan Negara dan bangsa.

Usaha-usaha yang telah diambil oleh Kerajaan untuk mewujudkan perpaduan

kaum melalui bidang pendidikan bermula sejak zaman sebelum merdeka hingga kini.

Corak pemerintahan penjajah telah menyebabkan wujudnya masyarakat majmuk. Jika

keadaan ini dibiarkan berterusan, jurang akan semakin luas dan akan boleh

menimbulkan timbulnya ketegangan antara kaum. Oleh itu kerajaan telah mengambil

beberapa langkah untuk mewujudkan perpaduan melalui bidang pendidikan.


Usaha yang dijalankan oleh kerajaan untuk mewujudkan keharmonian dan

perpaduan kaum melalui pendidikan sebelum merdeka.

Sistem pendidikan sebelum merdeka belum mampu mewujudkan perpaduan

kaum kerana pada masa itu terhadap lima sistem pendidikan yang berbeza, iaitu:

Sekolah Agama Islam, Sekolah Vernakular, Sekolah Vernakular Cina, Sekolah

Vernakular Tamil dan Sekolah Vernakular Inggeris. Perbezaan tersebut menyebabkan

perbezaan politik, ekonomi dan sosial semakin buruk sehingga menghalang perpaduan

kaum. Mereka turut terpisah mengikut tempat tinggal dan mengamalkan budaya serta

kepercayaan masing-masing. Malah, tiada satu bahasa kebangsaan yang boleh

memudahkan komunikasi. Kerajaan British menyedari hal ini lebih-lebih lagi apabila

berlaku penyusupan fahaman komunis melalui sekolah-sekolah Cina

Bagi membaiki jurang perbezaan pendidikan dan menjana semangat perpaduan,

beberapa laporan pelajaran telah diadakan. Tujuannya adalah bagi memberi cadangan

untuk melahirkan satu sistem pendidikan kebangsaan supaya pelajar-pelajarnya dapat

belajar dalam sistem pendidikan yang sama dan menumpukan kesetiaan mereka

kepada Tanah Melayu.

Laporan Barnes (1950)

Laporan ini disediakan pada tahun 1951 oleh L.J. Barnes. Tujuan laporan ini

adalah untuk menyiasat kedudukan dan memperbaiki pendidikan orang Melayu.

Terdapat beberapa cadangan di dalam Laporan Barnes ini yang menyarankan

penggunaan Bahasa Melayu di sekolah, iaitu satu jenis sekolah menggunakan bahasa

Melavu sebagai bahasa pengantar, Bahasa Melayu wajib diajar di sekolah Inggeris dan

bahasa lnggeris wajib diajar di sekolah Melayu dan Pelajaran bahasa Cina dan Tamil

akan disediakan jika terdapat 15 orang murid atau lebih yang ingin mempelajari bahasa

ibunda mereka.


Laporan Fenn-Wu (1951)

Laporan ini diketuai oleh Dr. Fenn (Setiausaha Kerja Bersekutu - Negara China)

dan Dr. Wu (Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu). Tujuannya adalah untuk mengkaji

semula Laporan Barnes serta melayan kehendak masyarakat Cina yang menganggap

laporan tersebut bertujuan menghapuskan bahasa dan budaya orang Cina. Terdapat

beberapa syor di dalam Laporan Fenn-Wu. Antaranya ialah Sekolah vernakular

dibenarkan berfungsi dan menggunakan tiga bahasa, iaitu Melayu, Cina dan Tamil, dan

bahasa kebangsaan juga diadakan. sekolah-sekolah aliran jenis kebangsaan (Inggeris)

dikekalkan dan sekolah-sekolah vokasional teruss dikembangkan untuk menampung

keperluan tenaga pekerja mahir yang diperlukan untuk pembangunan negara.

Penyata Razak (1956)

Menteri Pelajaran ketika itu Y.B. Dato' Tun Abdul Razak Hussein menubuhkan

Jawatankuasa Pelajaran dan mengesyorkan beberapa perubahan dalam sistem

pendidikan dan laporan ini dikenali sebagai Penyata Razak (1956). Tujuan Penyata

Razak adalah menjadikan Bahasa Melayu sebagai Bahasa Kebangsaan, bahasa

perpaduan dan bahasa pengantar di sekolah, mengeratkan perpaduan antara kaum

Melayu, Cina dan India sebagai satu rumpun bangsa di Tanah Melayu,

mengembangkan sistem pendidikan agar jurang perbezaan antara kaum dapat

dikurangkan dan menyediakan kemudahan pendidikan yang mencukupi untuk

melahirkan masyarakat yang berdisplin, terlatih, liberal dan progresif.

Laporan pelajaran sebelum merdeka telah menumpukan penggunaan Bahasa

Melayu sebagai bahasa pengantar ataupun bahasa rasmi di semua peringkat sekolah.

Penggunaan Bahasa Melayu sangat penting kerana menjadi bahasa perantaraan pada

ketika itu. Hal ini bertujuan mewujudkan perpaduan melalui penggunaan satu bahasa

iaitu bahasa kebangsaan. Perpaduan dapat wujud sekiranya semua kaum dapat

menggunakan satu bahasa dan menjadi satu identiti kepada masyarakat di Negara

ini.Justeru itu, bahasa dapat merentasi perpaduan kaum yang berbilang bangsa di

Malaysia dan menjadi penanda aras kepada kemakmuran masyarakat yang majmuk.


Usaha yang dijalankan oleh kerajaan untuk mewujudkan keharmonian dan

perpaduan kaum melalui pendidikan selepas merdeka.

Sebaik mencapai kemerdekaan, usaha ditumpukan untuk mewujudkan satu

sistem pelajaran kebangsaan. Sehubungan itu, Ordinan Pelajaran 1957 digubal

berdasarkan perakuan Laporan Razak (1956) yang mengutamakan perpaduan dan

menjadi teras Dasar Pendidikan Kebangsaan. Perakuan Laporan Razak dikaji semula

oleh Jawatankuasa Rahman Talib pada tahun 1960. Laporan jawatankuasa ini menjadi

asas kepada penggubalan Akta Pelajaran 1961 yang menggariskan Bahasa Melayu

sebagai bahasa pengantar utama pada semua peringkat pendidikan serta penggunaan

kurikulum dan peperiksaan yang sama untuk semua pelajar.

Akta Pendidikan 1961

Walaupun hasrat dan tujuan Akta Pendidikan 1961 ini untuk menyatukan kaum

yang ada di Malaysia ini, tetapi secara praktikalnya, sukar untuk mencapai matlamat itu

memandangkan pola tempat tinggal yang berlainan. Misalnya orang Melayu tinggal di

kampung-kampung dan pinggir pantai, kaum Cina tiggal di kawasan perlombongan dan

kaum India di kawasan ladang-ladang getah. Dengan ini tentulah amat sukar untuk

menyatukan mereka.

Laporan Jawatankuasa Kabinet, 1979

Laporan Jawatankuasa Kabinet, 1979, dibentuk adalah hasil daripada maklum

balas dan laporan daripada Jawatankuasa Kabinet tahun 1974. Pembentukan

Jawatankuasa Kabinet tahun 1974, adalah kerana berlakunya peristiwa rusuhan kaum

13 Mei 1969, pembentukan Rukunegara, 1970 dan pelancaran Dasar Ekonomi Baru.

Peristiwa-peristiwa tersebut, telah mendorong kerajaan mengkaji semula dasar

pendidikan kebangsaan sebelum ini yang kurang menitikberatkan perpaduan negara

dan memajukan aspek sosial, ekonomi dan politik untuk membangunkan bangsa dan

negara.


Sekolah Wawasan

Konsep Sekolah Wawasan yang diluluskan oleh kabinet pada tahun1997 adalah

menggabungkan tiga sekolah berlainan aliran dalam satu kompleks yang mana

pelajarnya berkongsi menggunakan kemudahan seperti padang dan kantin bagi

membolehkan mereka berinteraksi serta berkomunikasi di antara satu sama lain.

Matlamat Sekolah Wawasan ini adalah untuk memperkukuhkan hubungan dan

perpaduan pelbagai kaum di kalangan para pelajar aliran Sekolah Rendah Kebangsaan

dengan Sekolah Rendah Jenis Kebangsaan (SRJK) Cina dan Tamil. Penempatan

ketiga-tiga aliran sekolah ini dapat dijadikan landasan terbaik untuk mewujudkan

integrasi kaum pada peringkat primer lagi.

KESIMPULAN

Perpaduan merupakan perkara yang paling perlu dalam sesebuah Negara yang

mempunyai masyarakat majmuk seperti Malaysia. Kemajmukan ini adalah satu ciri

yang unik yang jarang dimiliki oleh Negara-negara lain. Apabila dalam keadaan masing-

masing kaum bebas merencanakan aktiviti mereka masing-masing selagi ia tidak

bercanggah dengan kepentingan nasional dan undang-undang. Kemajmukan ini akan

dapat diolah sebagai suatu nilai tambah yang istimewa jika masyarakat Malaysia

membuktikan semangat perpaduan yang jitu dan utuh.

Proses integrasi dan asimilasi seharusnya dibiarkan berlaku secara evolusi

serta semulajadi. Sebarang percubaan untuk mewujudkan integrasi dan asimilasi

secara paksaan pasti akan menemui kegagalan. Oleh itu konsep Sekolah wawasan

merupakan suatu kaedah terbaik bagi merealisasikan integrasi nasional dan

menghapuskan tembok pemisah serta mengurangkan jurang yang wujud di antara

pelbagai kaum di negara kita.

Bak kata pepatah , kalau hendak melentur buluh biarlah dari rebungnya. Begitu

juga dengan integrasi kaum dan asimilasi budaya hanya dapat dicapai seandainya

usaha memupuk hubungan serta perpaduan kaum itu dimulakan di kalangan pelajar-

pelajar sekolah rendah dengan membiarkan mereka bergaul, berinteraksi dan bermain

bersama-sama.


RUJUKAN

Abdullah Sani Yahaya (2003). Perkembangan Pendidikan di Malaysia. Bentong,

Pahang: PTS Pub & Distributor Sdn. Bhd.

Fadzilah bt Abdullah (1996). Dasar Pendidikan Kebangsaan. Kuala Lumpur: As

Noordeen.

Laporan Jawatankuasa Kabinet (1984). Mengkaji Pelaksanaan Dasar Pelajaran. Kuala

Lumpur: Kementerian Pelajaran Malaysia.

Sufean Hussin (2002). Dasar Pembangunan Pendidikan Malaysia. Teori dan Analisis.

Kuala Lumpur: Dewan Bahasa Dan Pustaka.

Sheela Abraham (1993). Sejarah Perkembangan Negara. Kuala Lumpur: Penerbit Fajar

Bakti Sdn. Bhd.

Tajul Ariffin Bin Nordin (1993). Perspektif Falsafah dan Pendidikan di Malaysia. Kuala

Lumpur: Dewan Bahasa Dan Pustaka.

http://ipm.upsi.edu.my/index.php?option=com_content&view=article&id=272:penyata-

barnes-1950&catid=19:utasan-pengarah&Itemid=8

http://sejarahmalaysia.pnm.my/portalBM/detail.php?

section=sm02&spesifik_id=102&ttl_id=6

http://ipm.upsi.edu.my/index.php?option=com_content&view=article&id=272:penyata-barnes-1950&catid=19:utasan-pengarah&Itemid=8

http://ipm.upsi.edu.my/index.php?option=com_content&view=article&id=272:penyata-barnes-1950&catid=19:utasan-pengarah&Itemid=8

hubungan etnik 3102

Documents