PengenalanDalam konteks perkembangan yang berterusan dan kepelbagaian sistem pendidikan tinggi di negara kita, masyarakat sivil semakin bimbang tentang kualiti program yang ditawarkan kepada pelajar-pelajar. Hasilnya, terdapat peningkatan jumlah dalam penilaian pentaksiran awam dan perbandingan antarabangsa diantara produk-produk institusi pendidikan tinggi bukan sahaja dalam sektor pendidikan tinggi tetapi juga termasuklah di dalam media awam. Walau bagaimanapun, kaedah penilaian dan pentaksiran ini cenderung untuk lebih menekankan kaedah penyelidikan mereka dan menggunakan prestasi penyelidikan itu sebagai kayu pengukur kualiti institusi tertentu. Jika proses penilaian dan pentaksiran kualiti tersebut gagal menangani ataupun menilai kualiti pembelajaran, maka kesimpulan mudah yang akan dibuat adalah kerana pentaksiran kualiti pengajaran dalam institusi tersebut adalah kompleks dan sukar.Di dalam dunia akademik, penilaian kualiti secara tradisinya adalah berdasarkan kepada dua objektif yang nampaknya bercanggah: peningkatan kualiti dan juga akauntabiliti. Institusi pendidikan tinggi kebanyakannya memberi penekanan kepada peningkatan kualiti, ini telah menjadi kebimbangan besar bagi institusi pendidikan tinggi sejak Zaman Pertengahan lagi (Van Vught 1994) manakala kerajaan telah memberikan perhatian yang khusus kepada akauntabiliti dengan tujuan untuk menjamin bahawa kualiti perkhidmatan akan disediakan kepada masyarakat melalui institusi pengajian tinggi.Sejak beberapa dekad yang lalu, konteks operasi pendidikan tinggi telah banyak berubah disebabkan oleh beberapa faktor seperti kemunculan pasaran sebagai alat dasar awam, kebangkitan dasar pengurusan baru, globalisasi dan gangguan lain yang semakin meningkat dalam pendidikan tinggi itu sendiri. Berikutnya, tuntutan kualiti pendidikan tinggi di negara kita hendaklah diperiksa dengan cara-cara yang berbeza dari segi penilaian yang berkualiti (dan juga akreditasi) sebagai alat serta tindakan lanjut dan juga perkaitan mereka dengan dengan perkembangan terkini dalam dasar-dasar awam.Institusi pendidikan tinggi boleh melaksanakan skim atau mekanisme penilaian untuk mengenal pasti dan menggalakkan amalan pengajaran yang baik supaya kualiti produk dapat ditingkatkan. Persekitaran institusi di seluruh institusi pengajian tinggi juga membawa pengaruh yang tinggi kepada peningkatan kualiti pengajaran dalam pendidikan tinggi melalui pelbagai cara. Standard permintaan yang tinggi terhadap pelajar tempatan dan luar negara dan tempat-tempat yang terhad di IPTA di Malaysia telah menyebabkan peningkatan dalam bilangan institusi pendidikan tinggi swasta dalam beberapa dekad yang lalu manakala permintaan pasaran daripada produk institusi pendidikan tinggi menimbulkan persoalan tentang kualiti pendidikan, terutamanya yang telah ditentukan oleh kualiti pengajaran daripada institusi pengajian tinggi tersebut.Sejak krisis ekonomi Asia yang berlaku pada tahun 1997, Malaysia, serta negara-negara lain di rantau ini, telah menggubal pelbagai cara inovatif untuk menggalakkan pelajar melanjutkan pelajaran di dalam negara sendiri dan bukannya untuk pergi ke luar negara. Strategi-strategi yang telah dilaksanakan untuk pertumbuhan dan perkembangan pendidikan telah menggalakkan sektor swasta untuk memenuhi keperluan pendidikan tinggi. Sejak itu, sistem pasaran pendidikan yang sensitif telah berkembang di Malaysia. Untuk mendapatkan kelebihan dalam daya saing, usaha untuk menggunakan sistem falsafah pengurusan kualiti yang cepat telah merebak dalam institusi pendidikan tinggi di negara ini.Pada tahun 1996, Kementerian Pendidikan telah melancarkan piagam pelanggan dan telah merasmikan permulaan pengurusan kualiti secara menyeluruh dalam sistem pendidikan Malaysia. Kementerian telah membentuk satu dasar dan seksyen kualiti untuk memantau pelaksanaan dasar pendidikan negara di semua peringkat berdasarkan kepada beberapa prinsip pengurusan kualiti, dengan visi bahawa semua sekolah dan institusi pengajian tinggi akhirnya akan mengguna pakai prinsip-prinsip yang dirancang itu. Di samping itu, untuk mengawal standard dan kualiti institusi pengajian tinggi awam, Majlis Pendidikan Tinggi Nasional telah ditubuhkan pada tahun 1996. Satu sistem penggredan telah digunakkan sebagai suatu alat untuk menilai keberkesanan setiap jabatan dan fakulti.Pada tahun 1997, kementerian juga telah membentuk satu jawatankuasa akreditasi kebangsaan untuk menilai kualiti institusi pendidikan tinggi. Dalam konteks pendidikan tinggi, trend yang ketara yang dapat diperhatikan adalah dalam meningkatkan jumlah graduan institusi pendidikan iaitu menarik pelajar-pelajar dari seluruh dunia. 'Kualiti' itu sendiri, telah muncul sebagai satu tema yang diguna pakai apabila mereka bersaing antara satu sama lain.Persekitaran kompetitif di Malaysia telah memaksa institusi pendidikan tinggi untuk mengamalkan sistem kualiti, namun pada masa yang sama, kajian sebelum ini menunjukkan bahawa fokus pengukuran kualiti sebenarnya lebih dapat diperhatikan pada bahagian bukan-akademik institusi (Owlia dan Aspinwall, 1996). Beberapa penyelidik telah membuat kesimpulan bahawa pengukuran dan pentaksiran sistem kualiti sebenarnya menimbulkan masalah yang serius di bahagian akademik instistusi pengajian tinggi (Ford dan Sheridan, 1992).Isu dan Kontroversi antara Kualiti dan Persekitaran Pendidikan TinggiSatu tumpuan kepada akauntabilitiPeningkatan akauntabiliti yang berkaitan dengan pendidikan tinggi telah menjadi satu isu penting sejak tahun 1980-an. Pada masa itu, isu-isu yang berkaitan dengan penilaian kualiti pengajaran dan pembelajaran di kampus telah dibahaskan dalam konteks umum merangkumi kepentingan dalam, dan berkenaan tujuam kualiti pendidikan tinggi. Isu-isu akauntabiliti telah diperluaskan pada tahun 1990 yang mana merangkumi produktiviti dan pelbagai langkah keberkesanan yang telah diwujudkan oleh satu-satu institusi. Beberapa tahun selepas itu, umumnya satu pertiga daripada negara ini mempunyai beberapa bentuk sistem penunjuk prestasi yang mana dicipta untuk penilaian kualiti pembelajaran di dalam institusi pendidikan tinggi. Amanat sistem pelaporan akauntabiliti telah diberikan kepada badan perundangan negeri atau penyelaras-penyelaras pendidikan tinggi di seluruh negeri (state-wide higher education coordinating boards).Tumpuan yang telah ditekankan kepada akauntabiliti telah menimbulkan tekanan untuk mengamalkan model bisnes dengan penekanan yang lebih besar kepada the bottom line. Penekanan yang sedemikian sebenarnya akan lebih mencerminkan pendekatan yang didorong oleh pasaran (terhadap pendidikan tinggi) dan bukannya tujuan asal dan misi institusi pengajian tinggi tersebut. Institusi pendidikan sudah pasti akan terus merasakan bahawa permintaan akauntabiliti produk yang dihasilkan adalah lebih penting. Produktiviti fakulti, walaubagaimanapun pasti akan diukur kerana ia telah menjadi sebahagian daripada isu asal yang dibincangkan walaupun perhatian yang semakin membimbangkan terletak kepada kecekapan pelajar yang berkaitan dengan jam interaksi dan masa dalam suasana bilik darjah.Pada masa kini pengguna telah menjadi lebih modern. Masyarakat mencari akauntabiliti yang lebih berkualiti dan memgharapkan suasana dan kombinasi harga yang lebih kompetitif dari segi pengajian dan akhirnya di dalam bidang pendidikan. Langkah-langkah tradisional yang digunakan di institusi pendidikan tinggi di negara ini (iaitu, sumber-sumber yang mewakili saiz perpustakaan, nisbah kakitangan kepada pelajar, dan bilangan dan saiz geran dan kontrak yang dipegang oleh fakulti) adalah sebenarnya kurang penting untuk masyarakat pengguna hari ini. Mereka lebih melihat kepada peningkatan persaingan di kalangan instistui pendidikan tinggi demi kepentingan dan faedah mereka sendiri.Terdapat juga peningkatan di dalam kepentingan kerjasama antara dunia perniagaan dan sektor akademi serta di kalangan entiti pendidikan di semua peringkat. Jika hubungan perkongsian yang sesuai dengan pendidik tidak boleh dicapai dalam aspek bisnes pendidikan, mereka akan membentuk satu credentialing unit mereka sendiri atau digelar sebagai pemberian-ijazah (degree-granting). Ini melibatkan kakitangan dalam yang tidak berkhidmat juga. Hasil daripada itu, institusi pengajian tinggi sedang dipertikaikan supaya dapat menentukan peranan mereka dengan lebih jelas dalam latihan pendidikan dan juga pembelajaran.Walau apa pun berada di dalam warisan sanjugnan, pendidikan tinggi kita menghadapi masa depan yang tidak menentu berhubung dengan akses, kemampuan, dan kualitinya; tidak mempunyai sokongan kewangan yang konsisten dan berterusan. Satu sistem pendidikan tinggi yang dinamik adalah kritikal kepada prospek kerana ia berkait rapat dengan kecergasan ekonomi dan kualiti hidup untuk semua yang terlibat. Oleh itu, ia adalah penting untuk penggubal dasar negeri dan institusi pengajian tinggi untuk terus memelihara, mengekalkan dan meningkatkan sumber-sumber pendidikan sebagai kemajuan abad ke dua puluh satu.Sistem pendidikan tinggi negara kita telah memainkan peranan yang penting dalam sejarah dan pembangunan negara kita. Pemeliharaan pembaharuan dan perkembangan sedemikian memerlukan perhatian yang berterusan melibatkan cara-cara yang berkesan dalam menangani hubungan dalam negara kita, dan sebaliknya kepada orang-orang yang telah melabur sumber-sumber penting yang lebih tinggi dalam perusahaan pendidikan kerajaan. Sebagai satu cara penyelesaian di dalam arus cabarn ini, kerajaan telah membuat satu keputusan strategik yang melibatkan visi yang dikongsi bersama dan menetapkan matlamat-matlamat yang sama untuk pendidikan tinggi di negara ini.Menurut D. Dill Daud dalam artikel jurnal beliau, Quality Assurance in Higher Education: Practices and Issues, institusi-institusi pendidikan tinggi telah berusaha meningkatkan fleksibiliti dan autonomi dari peraturan jaminan kualiti negeri tradisional supaya mereka boleh memberikan tindak balas dengan lebih pantas terhadap perubahan permintaan sosial. Cara ini diwujudkan dengan mewujudkan program-program akademik yang baru, membentuk semula konfigurasi program-program yang sedia ada, dan menghapuskan program yang telah ketinggalan zaman. Ini adalah benar untuk beberapa negara termasuk negara kita sendiri di mana kesan yang besar telah dapat dilihat daripada pembentukan beberapa agensi pantauan kelayakan para mahasiswa dan graduan. Selain daripada itu, kesan-kesan tersebut telah digubal berdasarkan kepada perkembangan tuntutan pendidikan tinggi kita juga.Kualiti perkhidmatan dalam dimensi pendidikanKualiti dalam pendidikan tinggi adalah satu konsep yang kompleks dan pelbagai dan definisi tunggal yang menjelaskan konsep kualiti dengan betul adalah sangat kurang (Harvey dan Hijau, 1993). Akibatnya, kata sepakat mengenai "cara terbaik untuk menentukan dan mengukur kualiti perkhidmatan" tidak wujud lagi. Setiap pihak yang berkepentingan dalam pendidikan tinggi (contohnya pelajar, kerajaan, badan-badan profesional) mempunyai pandangan mereka sendiri terhadap konsep kualiti berdasarkan kepada keperluan masing-masing. Pelajar menerima dan menjalani latihan yang ditawarkan oleh sesuatu institusi menjadikan mereka pelanggan yang paling utama dalam dunia pendidikan.Pengarang seperti Sander et al. (2000), dan Gremler McCollough (2002), dan Hill (1995) juga menganggap pelajar sebagai pengguna utama perkhidmatan pendidikan tinggi. Pandangan-pandangan ini walaubagaimanapun, tidak membawa makna bahawa perspektif lain mungkin tidak sah dan juga tidak penting. Dalam hubungan pendidikan, pelajar-pelajar juga berperanan sebagai pelanggan, pengeluar, dan produk. Berdasarkan kajian dalam sastera kualiti perkhidmatan, konsep kualiti perkhidmatan itu sendiri dalam pendidikan tinggi adalah membawa maksud "perbezaan di antara jangkaan pelajar-pelajar untuk menerima dan persepsi mereka terhadap apa yang telah diterima oleh mereka sendiri".Nilai utama dalam mengukur kualiti perkhidmatan dalam pendidikan tinggi terletak kepada pengenalpastian aspek-aspek kritikal penyampaian perkhidmatan. Walau bagaimanapun, ini melahirkan anggapan bahawa strategi yang diterajui pelanggan di mana pelajarnya adalah pembeli dalam pertukaran perkhidmatan, dianggap sebagai pelanggan sendiri. Terdapat pihak yang tidak bersetuju bahawa metafora "pelanggan" menggambarkan pertukaran perkhidmatan institusi dari perspektif pelajar kerana ia tidak sesuai. Lagipun, ini secara tidak langsung akan memberi gambaran bahawa akademik adalah pembekal perkhidmatan, dan dengan itu menarik balik imuniti mereka dari aksiom pemasaran biasa: "pelanggan sentiasa betul".Sekiranya pelajar tidak boleh dianggap sebagai "pelanggan", pengukuran kualiti perkhidmatan yang bertujuan untuk meningkatkan penawaran perkhidmatan adalah tidak sesuai. Sesetengah berpendapat bahawa pandangan ini, menunjukkan bahawa penerimaan pelajar sebagai "pelanggan" tidak semestinya menafikan hubungan kuasa di antara pelajar dan kakitangan akademik. Kajian telah mendapati bahawa apabila membuat keputusan yang tidak menentu dan berisiko tinggi untuk memilih sebuah institusi pendidikan tinggi, "pelajar akan mencari bukti kualiti perkhidmatan", dan dengan itu mengesahkan kepentingannya dalam fungsi institut tersebut (Donaldson dan McNicholas, 2004).Oleh itu, kejahilan tentang sifat kompetitif dalam menarik kemasukan pelajar, di samping kepentingan mengukur kualiti perkhidmatan, akhirnya akan menjadi satu kelemahan institusi pengajian tinggi. Kepentingan ini telah dinyatakan sendiri oleh Sines dan Duckworth (1994) yang mana beliau merumuskan keadaan ini dengan mengatakan bahawa: Sudah tiba masanya untuk institusi pendidikan menghadapi dua fakta: mereka berada dalam peperangan yang kompetitif dalam pengambilan pelajar, dan pelajar-pelajar mereka sebenarnya adalah pelanggan. Jangkaan pelajar, adalah satu sumber maklumat yang berharga terutamanya di kalangan pelajar ambilan baharu kerana mereka mungkin mempunyai harapan yang idealistik, dan jika institusi pengajian tinggi tahu tentang harapan pelajar-pelajar mereka (baru), mereka mungkin boleh meningkatkan respon dan tindak balas pelajar-pelajar tersebut kepada tahap yang lebih realistik. Sekurang-kurangnya, institut boleh memberitahu pelajar-pelajar mereka apa yang realistik dan diharapkan oleh para pensyarah.Pengetahuan tentang jangkaan pelajar ini juga boleh membantu pensyarah untuk mereka bentuk program pengajaran mereka. Harapan pelajar secara umum dan khususnya, adalah berkait rapat dengan aspek-aspek akademik perkhidmatan pendidikan yang lebih tinggi seperti kualiti pengajaran, kaedah pengajaran, dan kandungan kursus yang mana stabil sepanjang masa. Namun begitu, kualiti yang dilihat daripada perkhidmatan pendidikan tidak semestinya bergantung kepada jangkaan dan nilai-nilai yang ada pada pelajar. Menurut artikel jurnal yang telah diakses, beberapa kajian telah menunjukkan impak-impak positif terhadap harapan dan nilai-nilai pemboleh ubah yang ada seperti penyertaan pelajar, kejelasan peranan, dan motivasi untuk mengambil bahagian dalam perkhidmatan yang berkenaan. Hasil daripada itu, Telford dan Masson (2005) percaya bahawa ia sebenarnya adalah penting untuk memahami jangkaan dan nilai-nilai pelajar dalam pendidikan tinggi.Dalam bidang kesusasteraan pendidikan tinggi, Browne et al. (1998) dan Guolla (1999) telah mendapati bahawa kualiti perkhidmatan pelajar adalah dilaksanakan atas kepuasan pelajar semata-mata. Oleh itu, kualiti perkhidmatan adalah saling berkaitan dengan kepuasan pelanggan. Persepsi yang positif terhadap kualiti perkhidmatan boleh membawa kepada kepuasan pelajar seterusnya pelajar akan secara tidak langsung menyebarkan maklumat yang mereka perolehi (persepsi mereka terhadap institusi pendidikan tinggi tersebut) seterusnya menyumbangkan kepada jumlah pendaftaran pelajar. Ini membuktikan bahawa konsep pelajar sebagai pelanggan utama institusi pendidikan tinggi adalah tepat. Sekiranya para pensyarah tidak sedar akan kepentingan para pelajar ini, mereka mungkin tidak dapat menyesuaikan diri dengan tingkah laku para pelajar dan membuat harapan yang mendasari pelajar mereka. Ini sepatutnya mempunyai kesan yang positif terhadap kualiti perkhidmatan mereka iaitu berdasarkan kepada tahap kepuasan mereka.Oldfield dan Baron (2000) menegaskan bahawa wujud kecenderungan untuk melihat kualiti perkhidmatan dalam aspek pendidikan tinggi daripada perspektif organisasi. Mereka menyarankan bahawa institusi-institusi yang lebih baik perlu memberi perhatian kepada apa yang pelajar mereka mahu dan bukannya mengumpul "data berdasarkan persepsi institusi-institusi tentang apa yang dianggap penting oleh para pelajar. Begitu juga, Joseph et al. (2005) menunjukkan bahawa penyelidikan mengenai kualiti perkhidmatan dalam pendidikan tinggi bergantung terlalu kuat pada input daripada orang dalam akademik manakala tidak termasuk input daripada pelajar sendiri.Berdasarkan artikel jurnal diakses, adalah dipercayai bahawa pendekatan-pendekatan tradisional telah meninggalkan keputusan tentang apakah sebenarnya yang membentuk konstitusi-konstitusi kualiti servis (contohnya seperti membuat keputusan apa yang paling penting kepada pelajar) secara eksklusif di dalam tangan pentadbir dan / atau ahli akademik. Cadangan juga telah dibuat bahawa pentadbir akademik perlu memberi tumpuan kepada lebih memahami keperluan pelajar-pelajar mereka, yang mana merupakan sasaran khusus dan utama.Proses Pembangunan Institusi Pengajian Tinggi untuk kualitiDi negara-negara membangun, pendidikan tinggi, terutamanya pendidikan yang kita dapat daripada universiti-universiti yang telah diiktiraf adalah kuasa utama dalam proses pemodenan dan pembangunan. Hasil daripada itu, permintaan yang tinggi telah dibuat sebagai syarat kemasukan dan ini diiringi oleh beberapa cabaran lain. Walau bagaimanapun, pendidikan menyumbang kepada perkembangan pendapatan negara dan juga individu. Walaupun sumber darat merupakan sumber utama kekayaan dan pendapatan dalam masyarakat pertanian, tenaga kerja dan jentera masih menjadi modal yang penting dalam masyarakat perindustrian. Sama seperti di dalam masyarakat yang bermaklumat pada zaman kini pula, pengetahuan memainkan peranan yang penting dalam aspek perkembangan dan pembangunan ekonomi negara.Menurut jurnal pertama yang saya telah diakses, memetik kata-kata Berry Baroness P. (1994), The arguments for diversity of aims and mission are incontrovertible, if we consider the diversity of needs in society and of individual students, which the higher education system is increasingly gearing itself to meet. In the 194os and 195os, it was possible to conceive of the higher education system as catering to an economically and academically elite group within society, who in turn would become the social and academic elite of adult life. Berdasarkan kajian beliau, adalah tepat sekali bahawa pendidikan tinggi adalah sumber utama ilmu yang mendorong keapada pembangunan negara - pengeluaran, penyebaran dan penyerapan oleh mana-mana masyarakat. Pertumbuhan ekonomi pada masa ini bergantung kepada keupayaan untuk mengeluarkan barangan berasaskan kepada pengetahuan masyarakat yang berilmu tinggi. Walau bagaimanapun, masa depan ekonomi pengetahuan lebih banyak bergantung kepada keupayaan masyarakat untuk menghasilkan karya atau idea melalui penyelidikan dalam pembangunan dan bukannya pada barang-barang yang berasal dariapada akses pengetahuan di dalam diri mereka. Oleh itu, ekonomi pengetahuan meletakkan nilai yang lebih besar dan memberikan keutamaan yang lebih tinggi dalam mengeluarkan dan mengedarkan hasil ilmu. Institusi pengajian tinggi adalah sumber utama untuk menyediakan modal insan yang diperlukan untuk mengakses hasil pengeluaran pengetahuan.Walaupun sesetengah negara mungkin menjanakan pengetahuan yang lebih daripada yang lain, mereka tidak semestinya memegang monopoli itu. Dengan pembangunan era dan teknologi maklumat masa kini, pengetahuan melampaui sempadan negara lebih cepat tersebar daripada modal ataupun sumbernya sendiri. Ini menjadikan ekonomi pengetahuan menjadi global, tidak kira di dalam orientasinya ataupun caranya beroperasi. Pada zaman sekarang, pengetahuan-pengetahuan ini boleh diperolehi walaupun pada kos yang sangat rendah, tetapi akses dan penggunaannya bergantung kepada keupayaan manusia untuk memproses dan menyerapnya juga. Walaupun keupayaan negara untuk menjana pengetahuan adalah lemah, keupayaan untuk mengakses dan menyeraplah yang menentukan kadar pembangunan negara. Pendidikan tinggi, oleh itu, memainkan peranan penting dalam meningkatkan kapasiti manusia sesebuah negara untuk menyerap dan menggunakan pengetahuan yang telah diterima.Jika ilmu pengetahuan adalah sumber utama pertumbuhan ekonomi, ketidaksamaan dalam pengagihan menjadi sumber yang berat sebelah di kalangan perbezaan insan. Kajian menunjukkan bahawa ketidaksamaan pendapatan adalah tinggi di mana pendaftaran dalam institusi pendidikan tinggi adalah rendah. Satu perbandingan antara negara-negara yang masih membangun dan negara-negara yang telah pun maju telah membuktikan penyataan ini. Adalah dikatakan bahawa kadar pendaftaran yang rendah dalam pendidikan tinggi dan jurang pendapatan tinggi wujud bersama-sama di peringkat awal pembangunan di kebanyakan negara.Manfaat individu-individu yang berpendidikan tinggi adalah sangat diketahui masyarakat. Ini kerana ia menjanjikan pekerjaan yang lebih baik, gaji yang lebih tinggi dan kemampuan yang lebih besar untuk menggunakan hasil dapatan dan menjimatkannya. Perbezaan pendapatan adalah berbeza dari satu profesion kepada profesion yang lain. Apakah yang menentukan perbezaan ini dalam hasil pendapatan mereka? Di sini sekali lagi akan dibincangkan bahawa pendidikan tinggi muncul sebagai pembolehubah penting yang dengan ketara dapat menyumbang ke arah meningkatkan pendapatan seseorang individu.Pengagihan sumber semula jadi menjadi condong secara geografi, manakala terhadap penduduk adalah lebih sama. Masyarakat-masyarakat yang lebih berpendapatan mempunyai akses ayng lebih mudah kepada sumber dan kemudahan, sedangkan satu-satunya aset yang miskin adalah kuasa tenaga pekerja mereka. Pelaburan untuk meningkatkan kuasa tenaga pekerja untuk perdagangan dan untuk gaji yang lebih tinggi adalah cara terbaik untuk meningkatkan pendapatan dan mengurangkan kemiskinan. Mendidik golongan miskin juga membantu mengurangkan ketidaksamaan dan membasmi kemiskinan.Pasaran global bagi pendidikan tinggi telah berubah secara radikal. Bilangan yang lebih tinggi dapat diperhatikan bilamana pelajar institut pendidikan di seluruh dunia meningkat daripada 68 juta pada tahun 1991 kepada 132 juta pada tahun 2004. Sebagai respon kepada letupan permintaan ini, bekalan pendidikan tinggi telah menjadi sangat pelbagai, dengan penciptaan institusi pendidikan swasta, kampus tanpa dinding, universiti terbuka, dan lain-lain. Lebih 2.5 juta orang telah belajar di luar negara pada tahun 2004, yang mana telah menjadi satu sumber pendapatan besar bagi negara-negara seperti Australia, Perancis, Jerman, Jepun, Rusia, United Kingdom dan Amerika Syarikat. Semua trend ini membuka peluang-peluang baru bagi kemerosotan kualiti dalam pengajian tinggi.Secara teorinya, jaminan kualiti dan akreditasi institusi pengajian tinggi sepatutnya membantu membersihkan pendidikan tinggi. Masalahnya ialah pada masa kini, kaedah-kaedah akreditasi kadang-kadang dimanipulasi. Dalam beberapa kes, proses akreditasi tidak berdasarkan kepada kriteria yang jelas dan telus. Pada masa yang sama, badan yang bertanggungjawab untuk proses akreditasi tersebut dikatakan bersifat tidak neutral, dan keputusan sama ada untuk mengakreditasi institusi menimbulkan percanggahan di dalam kepentingannya. Terdapat juga kes di mana akreditasi boleh diperolehi melalui rasuah. Sebagai contoh, satu kajian di Ukraine telah dijalankan dan hasilnya mengatakan bahawa beberapa universiti, baik awam ataupun swasta, telah berjaya mendapatkan akreditasi mereka dengan membayar rasuah. Lebih buruk lagi, agensi-agensi akreditasi palsu telah muncul dan beroperasi di luar rangka mana-mana kerja undang-undang.Menurut artikel jurnal oleh Nina Bucket dan Maureen Brookes (2009), pengurusan kualiti dalam pendidikan tinggi telah terbukti menjadi satu cabaran di dalam aspek pendidikan tinggi. Kajian mereka mencadangkan bahawa terdapat dua sebab utama yang menyumbang kepada penyataan ini. Pertama, 'kualiti' mempunyai makna yang berbeza bagi mereka yang berkepentingan berbeza. Dalam aspek pendidikan tinggi, terdapat pihak-pihak berkepentingan dalaman dan luaran yang mungkin mempunyai definisi berbeza atau bercanggah tentang kualiti. Cheng dan Tam (1997:23) mencadangkan bahawa 'kualiti pendidikan adalah satu konsep yang agak samar-samar dan membawa kontroversi. Begitu juga, Pounder (1999:156) berpendapat bahawa kualiti adalah satu istilah tidak jelas dan terkenal memandangkan ia mempunyai makna yang berbeza kepada pihak berkepentingan yang berbeza.Akibat daripada kesukaran dalam mendefinisikan konsep kualiti, pengukuran dan pengurusannya terbukti menjadi satu topik perbalahan yang memanjang. Daripada rekod dan dapatan mereka, adalah dipercayai bahawa sistem yang menerima perubahan melalui penjanaan data serta penggunaan dan penilaian yang bersifat kendiri adalah lebih cenderung untuk menawarkan pendidikan yang lebih berkualiti kepada pelajar-pelajar. Penilaian dan penambahbaikan yang berterusan boleh memberi tumpuan kepada mana-mana atau semua dimensi kualiti sistem: pelajar, persekitaran pembelajaran, kandungan, proses dan hasil.Penglibatan pelajar dalam proses kualitiTerdapat satu tradisi yang kuat yang mana melibatkan pelajar dalam pengurusan tadbir sesuatu institusi pengajian tinggi. Selain itu, hak-hak pelajar untuk mengambil bahagian dalam kerja-kerja yang berkualiti di institusi pengajian tinggi turut dinyatakan dalam rang undang-undang dan peraturan. Tradisi ini menerangkan sikap positif umum di dalam kalangan graduan tersebut kerana ia melibatkan pelajar secara langsung dalam proses penilaian yang dijalankan oleh agensi-agensi penilai. Walau bagaimanapun, kedua-dua undang-undang dan tradisi yang sedia ada mungkin berbeza antara negara-negara dan cara-cara pelajar-pelajar melibatkan diri di dalam dalam penilaian yang berbeza-beza. Selain itu, penglibatan pelajar mungkin berbeza di antara jenis pendekatan penilaian, pelbagai jenis projek penilaian dan antara fasa projek penilaian untuk mencapai kualiti yang lebih baik dalam hasil kerja mereka.Pelajar juga mengambil beberapa peranan decara serentak dalam panel luar yang menilai sesuatu institusi. Pertama sekali, wakil pelajar sudah tentu mempunyai peranan yang paling penting di dalam sesuatu institusi pendidikan, dan oleh itu satu-satunya yang mempunyai keupayaan untuk melihat keadaan dari perspektif pelaja-pelajar yang lain. Kedua, pelajar-pelajar yang dipilih untuk menjadi sebahagian daripada panel penilaian untuk meningkatkan kualiti hasil daripada pendidikan biasanya mempunyai latar belakang sebagai wakil pelajar, sama ada di institusi atau peringkat kebangsaan. Pandangan dan pengetahuan mereka mengenai sistem pendidikan yang lebih tinggi itu adalah penting dan mereka mempunyai keupayaan untuk melihat dan memahami kesan-kesan bagi keadaan pelajar, yang mana tidak diambil kira oleh orang lain.Peranan ketiga pelajar adlalah sebagai pihak berkepentingan terbesar dalam pendidikan tinggi iaitu sebagai pelabur masa dan wang yang terbesar dalam bidang pendidikan. Oleh itu mereka mempunyai kepentingan khas dalam faktor-faktor yang relevan dalam menjadikan pendidikan sebagai satu aset pelaburan yang baik. Pelajar harus dilihat sebagai rakan kongsi dalam komuniti akademik, kerana mereka sering mempunyai pandangan yang seimbang dengan matlamat institusi akademik; kepada aspek budaya, politik dan sejarah masyarakat akademik den juga mengenai peranan institusi dalam masyarakat dan pada masa depan tradisi akademik sendiri. Pandangan ini haruslah digabungkan dengan faktor-faktor seperti pengaruh umur, rakan sebaya, dan kawasan tempat tinggal mereka. Ini bermakna bahawa pelajar boleh membawa perspektif yang berharga ke dalam kerja-kerja penilaian kualiti sesuatu institusi pengajian tinggi.Akhirnya, adalah perlu ditekankan bahawa pelajar perlu diakui sebagai ahli jawatankuasa penuh sebagai faktor penilaian sesuatu institusi pendidikan tinggi. Sesetengah individu mungkin berhujah bahawa pelajar mungkin tidak mempunyai pengalaman akademik yang cukup atau pandangan organisasi untuk diterima sebagai ahli penuh dalam jawatankuasa pakar. Dalam beberapa kes, para pelajar mungkin kekurangan pemahaman yang penuh dengan beberapa aspek organisasi institusi, tetapi ini bukanlah satu halangan yang serius berbanding dengan profesor yang tidak memahami kepentingan kaedah pembelajaran moden. Akhirnya, pelajar, pakar jaminan kualiti dan staf akademik yang mempunyai kecekapan yang lengkap sebagai aspek penilaian pendidikan tinggi. Oleh itu, semua kumpulan-kumpulan yang berkepentingan patut dimasukkan.Ia adalah penting untuk mengakui dan menghargai perbezaan antara wakil staf akademik dan pelajar yang terlibat dalam proses penilaian kualiti pendidikan tinggi. Pelajar mungkin mempunyai pendekatan yang berbeza untuk proses itu, dan menggunakan istilah yang berbeza. Latar belakang pelajar juga akan menyumbang kepada pandangan yang berbeza-beza. Dalam beberapa kes telah terbukti bahawa mereka menjadi sumbangan yang berharga kepada proses penilaian kualiti pendidikan pengajian tinggi, termasuk perkara yang tidak dikaitkan secara langsung dengan keadaan pembelajaran pelajar. Paling penting, di dalam aspek penilaian kualiti pengajian tinggi, kelayakan mereka boleh boleh menyumbang kepada pengenal pastian cabaran-cabaran yang berbeza di alam pendidikan pengajian tinggi kerana perspektif yang berbeza yang mereka wakili, dan dengan itu penilaian kualiti pendidikan adalah melibatkan proses yang lebih menyeluruh, kerana peluang terbuka dengan lebih baik untuk mendapatkan maklumat sesuatu institusi pengajian tinggi.Walaupun mempunyai potensi perspektif yang berbeza-beza, ahli-ahli panel pakar semua mempunyai matlamat yang sama: satu sistem di mana institusi-institusi pengajian tinggi berfungsi pada tahap yang terbaik; dan satu sistem yang fleksibel dan serba boleh dengan keadaan pembelajaran yang lebih baik, termasuk kesejahteraan kakitangan. Pembentukan hasil pembelajaran yang lebih baik adalah matlamat keseluruhan penilaian kualiti pendidikan pengajian tinggi dilaksanakan.Kualiti pengalaman pelajar, pengajaran, pendidikan dan luaran penglibatan daripada institusi-institusi pendidikan tinggiSeorang pelajar yang berpengalaman haruslah melengkapkan diri dengan kemahiran generik penting asas seperti penyesuaian diri, kreatif, round thinkers dan bersikap kewarganegaraan di samping mempunyai pemahaman yang komprehensif mengenai bidang tugas mereka. Ini memerlukan komitmen untuk penambahbaikan dalam pengajaran dan pembelajaran berkenaan dengan topik-topik kurikulum dan kemahiran penilaian serta kualiti pengajaran sendiri.All students must have access to teaching that has been kept up to date and relevant through scholarship, research and professional development Semua pelajar mestilah mempunyai akses kepada pengajaran terkini yang telah disimpan dan haruslah relevan dengan program, penyelidikan dan pembangunan profesionalisme mereka. Seperti yang disebut di dalam jurnal oleh Green, Diana (1994), as numbers of those participating in the higher education system increase, and as that increase is inevitably unmatched by an equal increase in unit funding, the quality and versatility of teaching will become ever more important. Staf-staf akademik di dalam sesuatu institusi pengajian tinggi juga perlu menggalas tanggungjawab menggunakan sepenuhnya pelbagai kaedah pedagogi yang ada pada mereka supaya layak digelar sebagai seorang guru pendidikan tinggi serta dalam bidang yang mereka pilih. Melalui cara ini, segala penyelidikan dan program tajaan di institusi pengajian tinggi dapat meningkatkan kualiti pengajaran ijazah dan lepasan ijazah.Struktur dan reka bentuk semua program pendidikan di institusi-institusi pengajian tinggi juga perlu menggabungkan kemahiran-kemahiran generik dan digubal sesuai dengan penglibatan secara langsung warga-warga institusi tersebut. Program-program ayng ditawarkan akan menjadi lebih padat dan berkepentingan tinggi sekiranya kualitinya dikekalkan. Kualiti pengajaran, pendidikan dan penglibatan luaran staf akademik juga perlu dikaji semula secara berterusan di semua institusi sebagai sebahagian daripada rangka kerja pengurusan prestasi yang mantap. Data yang boleh dipercayai dan konsisten kepada hasil pendidikan tinggi dari perspektif kedua-dua pelajar dan staf akademik perlu ada secara terbuka dan memberi sumbangan kepada satu proses pembangunan yang berterusan.Rangkaan Malaysian Qualification Agency (MQA)Pada akhir 1990-an, undang-undang yang penting, seperti Akta National Accreditation, (1997) dan seterusnya, Akta Agensi Kelayakan Malaysia (2007), telah diperkenalkan untuk memastikan kualiti dalam sektor pengajian tinggi terpelihara. Ini adalah melalui penubuhan agensi-agensi yang berkualiti seperti Lembaga Akreditasi Negara (1997-2007) dan Agensi Kelayakan Malaysia (2007). Walau bagaimanapun dalam beberapa kes, terdapat pendapat yang menandakan bahawa agensi ini tidak mempunyai tenaga kerja yang mencukupi serta kapasiti untuk memastikan standard minimum kualiti pengajaran kerana tumpuan lebih diberikan kepada persisian seperti kurikulum dan kelayakan-minimum tenaga pengajar. Kualiti pengajaran dibiarkan terletak pada bahu individu sesuatu institusi.Berbeza dengan fakta yang telah dibincangkan, keperluan yang semakin meningkat di dalam institusi pendidikan tinggi atau hanya permintaan untuk pendidikan tinggi pada masa kini adalah hanya disebabkan oleh peningkatan permintaan sumber manusia negara yang berkualiti. Ini telah mendorong kerajaan Malaysia untuk menyampaikan pendidikan yang lebih tinggi melalui kedua-dua sistem awam dan swasta dijaga oleh Kementerian Pengajian Tinggi (KPT). Pada mulanya, hanya terdapat sebuah universiti tunggal selepas Malaysia mencapai kemerdekaan pada tahun 1957. Tetapi selepas melalui beberapa pelan pembangunan yang menumpukan kepada aspek ekonomi, sosio-ekonomi, pembuatan, industri dan pembangunan perkhidmatan, Malaysia telah mengambil langkah utama dalam peralihan iaitu menekankan pengeluaran tenaga kerja yang mahir, berpengetahuan teknologi yang tinggi dan juga berkemahiran tinggi. Untuk memacu negara Malaysia ke arah matlamat ini, kini terdapat 20 universiti awam dan 15 universiti swasta pada masa ini beroperasi di bawah kelulusan Kementerian Pengajian Tinggi (Basri, 2008).Dengan jumlah institusi-institusi pengajian tinggi di pasaran yang semakin berkembang ini, KPT sendiri menerima tamparan dengan isu-isu mengenai kualiti pendidikan yang diberikan kepada masyarakat. Tidak dapat dinafikan lagi bahawa kedua-dua KPT dan pengamal pendidikan bimbang dengan kualiti akademik yang diberikan oleh Sistem Pendidikan Tinggi. Ini adalah salah satu sebab mengapa Agensi Kelayakan Malaysia perlu dirangka oleh Kementerian Pelajaran.`Peringkat pertama dalam membangunkan sistem kualiti adalah dengan mewujudkan kesedaran di kalangan ketua-ketua jabatan. Program kesedaran termasuk mewujudkan persekitaran kerja yang berkualiti, mesyuarat tetap di antara pekerja dan taklimat pengurusan dasar polisi kualiti dan objektifnya. Seorang perunding juga akan mengadakan ceramah motivasi dan membuat pekerja menyedari akan kepentingan dan relevan sumbangan mereka kepada pencapaian objektif kualiti.Perkara yang harus diambil perhatian juga ialah pengenalan kepada peraturan Quality Standard Assurance oleh Kementerian Pengajian Tinggi (KPT) ini telah mendorong institusi-institusi pengajian tinggi untuk melibatkan diri mereka secara serius dalam menyediakan pendidikan yang berkualiti tinggi kepada pelajar-pelajar mereka. Institusi pengajian tinggi hendaklah sentiasa mengkaji semula kualiti pendidikan dan perkhidmatan yang diberikan kepada pelajar-pelajar mereka secara berkala. Pada masa lalu, tidak ada kajian khas yang memberi tumpuan kepada kualiti pendidikan dengan mengambil kira perspektif pelajar. Oleh itu, kajian ini cuba diwujudkan dengan menilai prestasi kualiti berdasarkan sumber-sumber program pendidikan di institusi-institusi pengajian tinggi awam terpilih di negara kita. Antara soalan-soalan yang berkaitan dengan penilaian kualiti tersebut ialah:(A) Adakah program pendidikan yang disediakan mempunyai kepakaran pendidik yang sesuai?(B) Adakah kemudahan fizikal, keselamatan dan perkhidmatan yang diberikan menyumbang kepada peningkatan prestasi kualiti sumber-sumber program pendidikan? Dan(C) Adakah sistem perpustakaan akomodatif untuk peningkatan prestasi kualiti sumber program pendidikan?Perkembangan petunjuk prestasi untuk membantu memastikan peningkatan standard akademik telah menjadi satu amalan jaminan kualiti luaran yang penting di negara ini. Pada mulanya petunjuk prestasi direka oleh penggubal dasar untuk memaklumkan pembiayaan kerajaan, iaitu sering kali di dalam persatuan ayng dilengkapi dengan alat-alat pendidikan baru yang bernilai tinggi seperti pembiayaan berasaskan prestasi atau kontrak prestasi institut. Memandangkan pendidikan tinggi telah menjadi lebih berdaya saing di peringkat nasional dan antarabangsa, penunjuk kualiti akademik semakin disarankan oleh kerajaan juga entiti-entiti akademik, dan komersial untuk memaklumkan pemilihan pelajar yang lebih baik dalam program pendidikan.Implikasi Peningkatan KualitiWalaupun banyak institusi memulakan inisiatif dalam peningkatan kualiti dengan pengamatan yang kurang sebelum ini, usaha-usaha mereka tidak sentiasa disasarkan pada pemboleh ubah meningkatkan keuntungan pembelajaran pelajar, tetapi hanya pada memperbaiki petunjuk-petunjuk kualiti yang berada dalam domain awam. Tenaga pengajar dalam latihan di institusi pendidikan tinggi juga telah meningkatkan penilaian pelajar terhadap mereka serta membantu mereka untuk menjadi lebih sofistikated (Nasr et al, 1996; Gibbs dan Coffey, 2004). Jika pensyarah sambilan dibayar setiap jam digunakan sehingga ke tahap yang ketara, maka mereka perlu memberi taklimat dan dilatih untuk memegang peranan tertentu dan juga keberkesanan pengajaran mereka haruslah sentiasa dipantau.Meningkatkan penggunaan pensyarah sambilan yang terlatih akan mengkompromi kualiti pembelajaran dan mengurangkan prestasi dan pengekalan kualiti pelajar (Ehrenberg, 2006). Nisbah pensyarah-pensyarah terlatih yang bersama-sama mengajar sesuatu program tidak akan diketahui sama ada mempengaruhi keuntungan atau penilaian pembelajaran pelajar bagi sesuatu program. Kepimpinan jabatan pengajaran membuat perbezaan dan melibatkan pensyarah dalam penyampaian pengajaran akan mewujudkan masyarakat yang beramal yang berkongsi nilai-nilai serta pendekatan pengajaran. Mewujudkan program ijazah dari modul dan pensyarah dari jabatan-jabatan yang berbeza hanya akan menjadikan keadaan ini jauh lebih sukar untuk dicapai. Struktur pengurusan matrix juga menghadkan skop untuk mewujudkan komuniti yang beramal. Walau bagaimanapun, sesetengah institusi memberikan perhatian yang lebih kepada latihan dan sokongan daripada ketua-ketua program dan juga menyediakan ketua-ketua program pada masa hadapan.Ini sebenarnya secara tidak langsung membantu untuk mengumpulkan bukti yang sah sebelum dan selepas percubaan peningkatan kualiti itu sendiri - contohnya menggunakan skala tentang penglibatan pelajar, dan juga penganggaran tahap usaha pelajar - dan bukannya bergantung kepada kepuasan pelajar atau soal selidik maklum balas yang dibuat sendiri, yang mana kedua-duanya tidak boleh dipercayai ramalan dan akan menunjukkan kelemahan dalam kualiti pendidikan. Jika sesuatu institusi menggunakan dan mendapatkan maklum balas pelajar maka soal selidik yang sah dan boleh dipercayai haruslah digunakan demi membuat penilaian perbandingan kualiti pengajaran yang boleh diinterpretasi dan bukannya membentukknya seorang diri. Ini akan membantu untuk memberi tumpuan yang lebih kepada penambahbaikan program, kepaduan dan perkembangan mereka, serta konsistensi tuntutan program tersebut daripada pelajar bukan sahaja membuat penilaian hasil pembelajaran yang mudah difahami dan berperingkat.Focusing on the (diverse) improvement of individual modules and individual lecturers can reduce coherence and make programs work less well, even when individual lecturers and individual modules are quite good. It is programs that students rate and poor overall ratings can be generated despite good student experiences of some individual modules and lecturers.Tumpuan lebih yang diberikan kepada penambahbaikan modul yang pelbagai di dalam diri individu dan pensyarah boleh mengurangkan kepaduan dan membuat program tersebut mempunyai kualiti yang kurang, walaupun pensyarah dan modul individu tersebut menunjukkan reputasi yang baik. Ia adalah program yang akan dinilai pelajar dan penilaian keseluruhan yang rendah boleh terhasil walaupun pelajar memperolehi pengalaman yang baik dariapda modul individu dan pensyarah yang disediakan. Sebagai contoh, beberapa program kebangsaan yang berkenaan mempunyai peningkatan pentaksiran dan maklum balas telah mendapati bahawa kepelbagaian taksiran antara modul dalam program merupakan punca pelajar tidak menggunakan, atau menilai, maklum balas tersebut dengan lebih meluas - kerana tugasan mereka seterusnya memerlukan mereka melaksanakan tugasan yang sangat berbeza dengan penilaian yang sedang dilaksanakan. Untuk menyelesaikan masalah ini, kerjasama diantara pereka modul dan reka bentuk model hendaklah wujud.Struktur kerjaya dan ganjaran kewangan untuk ahli akademik sering kali dititik beratkan ke arah penyelidikan dan pencapaian pentadbiran, dan ini boleh menyebabkan kecuaian pengajaran. Institusi-institusi yang telah memperolehi peningkatan keseluruhan dalam pengajaran mereka dan sentiasa berhubung dengan lain-lain institusi di negara telah mengubah secara radikal struktur kerjaya mereka dan kriteria kenaikan pangkat, melahirkan pengabaian risiko strategi pengjaran peribadi dan juga melahirkan kerjaya dalam kepimpinan pengajaran yang menarik kepada para ahli akademik. Institusi pengajian yang berjaya akan menilai pengajaran mereka secara jelas juga membentuk cara-cara untuk menilai pengajaran dengan tahap keyakinan yang sama seperti yang telah mereka gunakan dalam menilai penyelidikan mereka. Keutamaan seharusnya bukan diberikan kepada memberi ganjaran kepada pensyarah terbaik tetapi untuk dasar tahap jangkaan kualiti yang lebih tinggi. Beberapa institusi amat jarang sekali memberi tempoh penilaian untuk pengajaran yang cemerlang, tetapi sangat berhati-hati dalam mengelakkan pemberian tempoh kepada penyelidik yang cemerlang dan juga bukan kepada pensyarah yang berkemampuan dan teliti. Anugerah dan pengiktirafan awam pencapaian khas perlu diorientasikan semula ke arah pengiktirafan program yang cemerlang dan 'persekitaran pembelajaran' yang memerlukan kerjasama ramai pensyarah, dan jauh daripada persaingan awam antara individu para tenaga pengajar.PenutupDaripada kajian kes yang dijalankan, dapatlah disimpulkan bahawa ia adalah suatu kesilapan yang nyata untuk menolak pelaksanaan sistem kualiti di institusi akademik. Pelaksanaan program-program yang berkualiti menggalakkan institusi pendidikan tinggi untuk mengumpul data yang akan membolehkan mereka mengukur kemajuan dalam bidang utama dan mewujudkan penanda aras. Secara tepatnya, data yang bertepatan dengan masanya dan relevan boleh menjadi bantuan yang besar dalam membuat keputusan yang tepat. Dengan persekitaran perniagaan yang kompetitif dan kawalan ketat dalam pendidikan tinggi, institusi pendidikan tinggi perlu meneroka kemungkinan-kemungkinan untuk mendapat kelebihan daya saing melalui peningkatan kualiti.Bacaan-bacaan daripada jurnal artikel yang telah diakses membuktikan keberkesanan pensijilan kualiti dalam meningkatkan hubungan kerja antara jabatan, pendaftaran pelajar, kakitangan dan juga kepuasan pembekal. Pendekatan yang diambil oleh beberapa institusi boleh menyediakan garis panduan yang berguna untuk banyak institusi pengajian tinggi di Malaysia dan juga di seluruh dunia. Dalam dekad yang akan datang, pendidikan tinggi juga akan memainkan peranan penting dalam menjadikan Malaysia sebuah negara yang diiktiraf sebagai negara yang berdaya inovasi, berdaya saing dan mempunyai kecemerlangan akademik yang berterusan, serta tempat kediaman dan bekerja yang menarik dengan kualiti hidup yang tinggi termasuklah kerancakan budaya dan struktur sosial.Institusi-institusi pengajian tinggi yang telah dibina akan mempunyai hubungan akademik yang kuat dengan individu pelajar, komuniti, masyarakat dan akan memberi pelajar merasa tempat dan identiti Malaysia, dan akan melengkapkan pelajar dengan kemahiran untuk memainkan peranan yang penting di atas pentas dunia. Ia juga akan menjadi enjin untuk idea-idea baru melalui penyelidikan, dan banyak idea-idea ini akan diterjemahkan ke dalam mengekalkan perusahaan inovatif di masa hadapan.Pendidikan tinggi akan menyokong perubahan-perubahan ini melalui pendekatan yang inovatif berasaskan penyelidikan pengajaran dan pembelajaran, reka bentuk program, penilaian pelajar dan sistem jaminan kualiti semuanya akan mencerminkan penekanan baru kepada usaha memupuk minda yang kreatif dan inovatif. Pendidikan tinggi di negara kita juga akan mempunyai hubungan antarabangsa kukuh yang mana akan menarik kepada pelajar-pelajar di luar negara dan penglibatan diri dalam penyelidikan berkualiti tinggi dan memberi kesan penting kepada keperluan serantau, kebangsaan dan global.