KOLEJ SAINS KESIHATAN BERSEKUTU KUCHING

KURSUS DIPLOMA TEKNOLOGI MAKMAL PERUBATAN

TUGASAN

MPPK 2214 PATOLOGI KIMIA

NAMA PELATIH : OCTAVIANUS BUDA NO. MATRIKULASI : BJTMP 2011 - 0760 NO. KAD PENGENALAN : 870911 - 52 -5959 TAHUN PENGAMBILAN : JANUARI 2011 SEMESTER : T2S2

PUSAT LATIHAN AMALI : HOSPITAL SIBU

UJIAN PROFAIL RENAL DALAM PENDIAGNOSAN PENYAKIT

OCTAVIANUS BUDA

BJTMP 2011 – 0760

DIPLOMA TEKNOLOGI MAKMAL PERUBATAN

KOLEJ SAINS KESIHATAN BERSEKUTU KUCHING

SEPTEMBER 2012

i

ABSTRAK

Di seluruh dunia, penyakit renal telah menjadi masalah kesihatan awam

dengan peningkatan kelaziman yang tinggi dengan kos untuk rawatan dan

pencegahan yang tinggi. Ia dijangkakan bahawa menjelang 2030 kira-kira 2 juta

pesakit yang akan memerlukan dialysis dan pemindahan renal (Levey AS et al,

2003). Renal melakukan fungsi penting dalam proses homeostatik tubuh manusia

termasuk penapisan darah, keseimbangan asid-bes, air dan keseimbangan

elektrolit, peringkat kitaran hormon, dan penyingkiran bahan buangan dan bahan-

bahan yang tidak diperlukan daripada plasma. Pelbagai hormon yang mempunyai

fungsi metabolik dan fisiologi seperti erythropoietin, prostaglandin, dan sebagainya,

dihasilkan oleh renal. Beberapa penyakit, seperti sindrom Nephrotic akut,

glomerulonephritis akut, dan lain-lain, boleh wujud secara tunggal atau dalam

gabungan yang akan menyebabkan kegagalan renal (Sarnak MJ et. al, 2003).

Pelbagai ujian makmal klinikal yang berguna dalam penyiasatan dan penilaian fungsi

renal. Rawatan pilihan yang berbeza tersedia untuk pengurusan dan pencegahan

komplikasi penyakit renal termasuk dialisis dan pemindahan renal.

ii

BAB PERKARA MUKA SURAT ABSTRAK i ISI KANDUNGAN ii SENARAI ISTILAH iii

BAB I PENDAHULUAN 1.1 PENGENALAN 1

BAB II KAJIAN LITERATUR 2.1 DEFINISI 4 2.2 TUJUAN 4 2.3 LANGKAH KEWASPADAAN 4

BAB III TEKNIK PENDIAGNOSAN MAKMAL 3.1 UJIAN MAKMAL 6 3.2 UJIAN KREATININ CLEARANCE 6 3.3 UJIAN UREA NITROGEN DARAH (BUN) 8 3.4 URINALISIS 9 3.5 OSMOLALITY 11 3.6 UJIAN DARAH LAIN 12 3.7 PENYEDIAAN PESAKIT 13

3.7.1 KOMPLIKASI 13 BAB IV INTERPRETASI MAKMAL

4.1 KEPUTUSAN 14 4.1.1 UJIAN URIN 14 4.1.2 UJIAN DARAH 15

BAB V KESIMPULAN

RUJUKAN

LAMPIRAN

iii

SENARAI ISTILAH

Nitrogen Urea Darah (BUN) : sebahagian daripada urea dalam aliran darah. Urea

adalah produk sisa metabolisme protein dalam badan.

Kreatinin : dimetabolismekan oleh produk creatine, sebatian organik yang

membantu badan dalam menghasilkan pengecutan otot. Kreatinin ditemui dalam

aliran darah dan dalam tisu otot. Ia dikeluarkan daripada darah oleh buah pinggang

dan dikumuhkan dalam air kencing.

Kadar kreatinin clearance : kreatinin clearance daripada plasma berbanding untuk

kepekatan dalam air kencing. Kerana tiada penyerapan semula kreatinin, ukuran ini

boleh menganggarkan kadar penurasan glomerular.

Ubat diuretik : untuk meningkatkan perkumuhan garam dan air, meningkatkan

pengeluaran air kencing.

Kadar penurasan glomerular : kadar dalam milimeter per minit di mana plasma

ditapis melalui membran glomerular.

Hematuria : kehadiran darah di dalam urin.

Nefrologi : doktor pakar dalam penyakit renal.

Nefron : unit fungsi dalam renal.

Oliguria : pembentukan jumlah yang sangat kecil urin.

Pengukuran Osmolality : kepekatan urin yang bergantung kepada bilangan zarah

hadir di dalamnya. Nilai dinyatakan sebagai milliosmols sekilogram (mOsm / kg) air.

iv

Polyuria : pembentukan jumlah yang sangat besar urin.

Proteinuria : kehadiran protein dalam urin biasanya disebabkan oleh kerosakan

kepada membran glomerular.

Spesifik Graviti : nisbah berat cecair badan jika dibandingkan dengan air.

Urea : produk metabolisme protein yang terbentuk di dalam hati. Kerana urea

mengandungi ammonia, yang toksik kepada badan, ia mesti cepat ditapis daripada

darah oleh buah pinggang dan dikumuhkan dalam urin.

Produk asid urik : pecahan purin yang dikeluarkan oleh renal. Paras asid urik

tinggi, disebabkan oleh pelbagai penyakit, boleh menyebabkan pembentukan batu

karang.

Cecair urin : air dan bahan-bahan terlarut yang dikumuhkan oleh buah pinggang.

1

BAB I

PENDAHULUAN

1.1 Pengenalan

Renal adalah sepasang organ-organ yang terletak di belakang rongga

abdomen di sebelah turus vertebra. Tujuan organ ini adalah untuk menapis darah

dan membuang bahan buangan dan air yang berlebihan. Organ ini juga

menjalankan penyerapan semula sebatian yang telah ditapis untuk pemuliharaan

nutrien penting seperti elektrolit, asid amino dan biomolekul lain. Kira-kira satu

perempat daripada output kardiak dan 1200 mL darah seminit diterima oleh renal

dan ditapis. Setiap renal adalah terdiri daripada unit mikroscopic dikenali sebagai

nefron. Setiap nefron mengandungi kapilari darah, glomerulus dan tubul. Darah akan

mengalir ke renal melalui kapilari darah. Air dan larutan kecil melalui dinding saluran

membentuk turasan plasma yang memasuki ruang kapsul Bowman. Dinding kapsul

membentuk tubul yang merentasi renal. Darah meninggalkan kapilari glomerular

melalui arteriole efferent yang membentuk rangkaian kapilari, Recta Vasa, yang

mengikut laluan tubul. Sel-sel tubul renal mengubahsuai turasan sepanjang sel tubul

yang akhirnya membentuk urin yang dialirkan keluar dari badan.Tubul adalah

bertanggungjawab untuk dua proses iaitu penyerapan semula dan

rembesan. Penyerapan adalah proses larutan bergerak dari lumen tiub ke dalam

interstitium yang membanjiri tubul, supaya sebatian boleh diserap oleh Recta

Vasa. Sesetengah bahan seperti glukosa dan natrium adalah diserap semula pada

2

kadar 100 peratus sehingga tahap plasma melebihi kepekatan tertentu dipanggil

renal threshold. Rembesan adalah proses mengangkut bahan terlarut dari

interstitium ke dalam lumen tiub, supaya sebatian ini boleh dikumuhkan dalam

urin. Rembesan membolehkan bahan-bahan seperti ion hidrogen untuk dihapuskan

pada kadar yang melebihi penapisan glomerular. Proses ini dikawal oleh

kebolehtelapan terpilih segmen berbeza tubul seperti air, garam dan urea, dan

tindak balas tubul distal mengumpulkan semula hormon seperti aldosterone, hormon

antidiuretic, dan hormon paratiroid.

Apabila fungsi renal menjadi tidak normal oleh penyakit, proses penapisan

glomerular dan penyerapan semula tubul dan rembesan menjadi terjejas mengikut

tahap kerosakan renal yang berbeza. Ini boleh menyebabkan pengekalan bahan

buangan yang ditapis tidak sempurna, kehilangan larutan penting yang tidak diserap

semula dan kegagalan tubul untuk bertindak balas terhadap hormon untuk

mengawal keseimbangan elektrolit dan air. Ujian biokimia darah dan urin

mencerminkan tahap disfungsi ini dan digunakan untuk mencirikan keadaan klinikal

pesakit. Mujurlah, renal mempunyai kapasiti simpanan yang besar dan ujian fungsi

renal hendaklah dilakukan sebelum sejumlah besar kerosakan menjadikan renal

tidak normal.

Terdapat beberapa keadaan renal yang boleh dikategorikan oleh keputusan

ujian fungsi renal, tetapi dua yang utama adalah kegagalan renal akut dan

kronik. Kegagalan renal adalah istilah yang digunakan untuk menggambarkan

kehilangan fungsi buah pinggang dicirikan oleh uremia dan pengekalan sisa

nitrogenous dalam darah. Bentuk akut ialah kegagalan renal pada masa yang

singkat pada permulaan dan boleh berbalik kepada normal. Ia boleh berlaku sebagai

tiga kedaan yang berbeza, yang dipanggil prerenal, renal (intrarenal), dan kegagalan

3

postrenal. Punca kegagalan Prerenal adalah dari penurunan aliran darah kepada

buah pinggang dan punca yang paling biasa adalah kegagalan jantung kongestif. Ini

menyebabkan kegagalan renal disebabkan oleh kecederaan kepada glomerulus

dan tubul. Punca-punca yang paling biasa adalah glomerulonephritis yang

disebabkan oleh autoantibodies yang menyebabkan kerosakan glomerulus dan

menghalang tubul; pyelonephritis yang disebabkan oleh jangkitan bakteria

interstitium; dan kerosakan tiub yang disebabkan oleh dadah, logam berat, dan

jangkitan virus. Kegagalan Postrenal disebabkan oleh halangan di bawah renal. Ini

boleh diakibatkan oleh kehadiran batu karang di saluran kencing, tumor, atau

halangan anatomik dalam hipertropi prostatik benign. Keadaan kronik dicirikan oleh

permulaan kerosakkan perlahan tanpa disertakan gejala pada peringkat

awal. Kegagalan kronik renal sering disertai oleh siri kegagalan renal akut, dan ia

tidak boleh kembali kepada fungsi normal. Kegagalan renal kronik yang paling kerap

adalah sequalae glomerulonephritis akut atau pyelonephritis yang bersama-sama

menyumbang lebih daripada setengah kes yang dilaporkan. Sebab-sebab lain

kegagalan renal kronik adalah penyakit kronik seperti kencing manis, penyakit renal

vaskular (contohnya, aterosklerosis saluran renal), tekanan darah tinggi, penyakit

renal polisistik, kerosakan oleh dadah dan batu karang. Renal daripada pesakit

dengan kegagalan buah pinggang kronik akan menunjukkan pengecutan yang

ketara daripada ukuran purata normal dan biopsi renal akan menunjukkan parut

pada tubul.

4

BAB II

KAJIAN LITERATUR

2.1 Definisi

Ujian fungsi renal adalah pelbagai jenis ujian yang dijadikan satu unit dan

sering digunakan untuk menyaring dan penjagaan penyakit buah pinggang. Ujian

rutin dijalankan untuk tujuan ini adalah plasma creatinine, urea darah nitrogen

(BUN), elektrolit, dan urin rutin. Ujian makmal tambahan dilakukan untuk menilai

fungsi renal yang tidak normal dan membantu dalam membezakan punca kegagalan

fungsi renal. Ujian susulan yang biasa dijalankan adalah ujian pelepasan kreatinin

(Urine Creatinine Clearance), plasma dan osmolality urin, dan natrium urin.

2.2 Tujuan

Ujian fungsi renal digunakan untuk melakukan penyaringan penyakit renal

berfungsi, membezakan punca penyakit renal dan menentukan tahap disfungsi

renal. Ujian-ujian ini digunakan untuk mentakrifkan keadaan klinikal disfungsi renal

tetapi bukan proses kecederaan renal. Tahap penyakit renal ditentukan dengan

gabungan data klinikal dan biopsi untuk menentukan corak kecederaan histologi.

2.3 Langkah kewaspadaan

Satu sejarah yang lengkap perlu diambil sebelum ujian fungsi renal dilakukan

untuk menilai gejala pesakit, pengambilan makanan dan ubat - ubatan. Pelbagai

jenis ubat-ubatan preskripsi dan ubatan yang tidak diiktiraf boleh menjejaskan

5

komposisi darah dan urin seterusnya menjejaskan keputusan ujian fungsi renal,

begitu juga beberapa jenis makanan dan minuman. Ujian fungsi renal dijalankan ke

atas darah dan urin. Sampel darah dikumpulkan secara venipuncture dari vena

dalam lipatan lengan. Jururawat atau phlebotomist melaksanakan prosedur harus

mematuhi langkah kewaspadaan universal bagi pencegahan jangkitan oleh patogen

bawaan darah. Ujian pelepasan kreatinin (Urine Creatinine Clearence) memerlukan

sampel air kencing pada had masa yang ditetapkan. Arahan bertulis yang jelas mesti

disertakan dengan penjelasan bagaimana untuk mengumpul sampel ini. Ia adalah

penting untuk dijelaskan kepada pesakit bahawa urin pada permulaan ujian tidak

dimasukkan ke dalam bekas yang digunakan. Ia adalah sama penting bahawa

semua air kencing yang dihasilkan sepanjang tempoh ujian disimpan dalam peti

sejuk dan urin ini ditambah kepada koleksi pada akhir ujian.

6

BAB III

TEKNIK PENDIAGNOSAN MAKMAL

3.1 Ujian Makmal

Tanpa mengira punca, kebanyakan orang dengan kegagalan renal akut

dicirikan oleh tiga penemuan makmal biasa: pelepasan kreatinin dikurangkan,

azotemia (sebatian nitrogen yang berlebihan dalam darah), dan hyperkalemia

(kalium berlebihan dalam darah). Kreatinin adalah sisa metabolisme produk otot. Ia

dihasilkan pada kadar yang tetap dan ditapis secara bebas oleh glomeruli tanpa

penyerapan semula. Oleh itu, tahap kreatinin dalam darah meningkat apabila

terdapat pengurangan penapisan glomerular. Walaupun khusus untuk penyakit

glomerular, plasma kreatinin adalah bukan ujian yang sensitif, dan kira-kira 60%

daripada kapasiti renal biasanya hilang sebelum tahap menjadi tidak normal. Satu

penunjuk yang lebih sensitif disfungsi glomerular adalah ujian pelepasan

kreatinin. Ujian ini mengukur nisbah urin kepada plasma kreatinin. Peningkatan

tahap kreatinin plasma tetapi paras kretinin urin menurun menyebabkan nisbah

plasma kreatinin dan urin kretinin menjadi tidak normal.

3.2 Ujian Kreatinin Clearance

Kreatinin clearance ditakrifkan sebagai isipadu plasma yang mengandungi

jumlah yang sama kreatinin yang dikumuhkan dalam urin dalam satu minit. Kerana

tubul tidak menyerap semula kreatinin, semua kreatinin ditapis oleh glomeruli dalam

jumlah masa tertentu dikumuhkan dalam urin. Ujian ini adalah suatu anggaran kadar

7

penapisan glomerular. Ujian ini dilakukan dengan mengukur kreatinin dalam

spesimen urin terkumpul yang dikutip sepanjang tempoh masa empat jam, 12, atau

24-jam. Penentuan kreatinin plasma juga diperlukan untuk mengira pelepasan

urin. Formula Clearance U / P x V x 1,73 / A. "U" kreatinin urin di gm / dL; "P" adalah

kreatinin plasma dalam mg / dL; dan "V" ialah isipadu urin yang dihasilkan per

minit. Ini biasanya dikira dengan membahagikan isipadu urin yang dihasilkan setiap

hari oleh 1440 minit sehari. "A" adalah kawasan permukaan badan orang itu

dinyatakan dalam meter persegi, dan 1,73 adalah kawasan di permukaan badan

purata meter persegi. Semasa ujian, pesakit mesti juga terhidrat kerana di bawah

keadaan aliran turasan perlahan tubul akan merembeskan beberapa kreatinin

menyebabkan anggaran clearance meningkat. Kreatinin boleh diukur dengan

kaedah colormetric dipanggil reaksi Jaffe atau oleh reaksi enzim yang

ditambah. Tindak balas Jaffe dilakukan dengan mencampurkan sampel urin yang

dicairkan atau plasma dengan larutan natrium hidroksida dan asid picric tepu. Pada

pH alkali, kreatinin bergabung dengan asid picric untuk membentuk picrate kreatinin

dan kadar perubahan absorbans diukur melalui selang masa yang ditetapkan

dengan tepat untuk menghapuskan gangguan daripada protein dan lain-lain agen

penurunan

Azotemia adalah pengumpulan produk sisa nitrogenous (azo) dalam darah

akibat kegagalan renal. Sebatian azo yang diukur secara rutin adalah kreatinin, urea,

dan asid urik. Walaupun peningkatan urea plasma atau asid urik tidak khusus untuk

penyakit renal, kedua-dua sebatian dikekalkan apabila terdapat pengurangan kadar

penurasan glomerular. Antara kedua - dua sebatian, urea adalah lebih sensitif, dan

tahap urea boleh digunakan dengan kreatinin untuk membantu membezakan

kegagalan prerenal dan renal.

8

3.3 Ujian Urea Nitrogen Darah (BUN)

Dari sejarah perubatan, kepekatan urea telah dinyatakan sebagai kepekatan

nitrogen yang berasal dari urea, dipanggil BUN. Ujian ini dilakukan dengan kaedah

enzim-ultraungu fotometri yang menggunakan enzim urease. Enzim tersebut

memangkinkan hidrolisis urea oleh air membentuk ammonia dan karbon

dioksida. Satu enzim coupling, dehidrogenase glutamat, memangkinkan

pembentukan glutamat dari alfa ketoglutamate dan ammonia. Dalam tindakbalas ini

NADPH ditukar kepada NADP + yang menyebabkan penurunan dalam penyerapan

cahaya pada jarak gelombang 340 nm. Kadar penurunan penyerapan berkadar terus

dengan kepekatan nitrogen urea dalam sampel. Urea ditapis bebas oleh glomerulus

tetapi diserap semula oleh tubul bergantung kepada takat pergerakan turasan

melalui tubul. Apabila aliran turasan adalah perlahan, 40% atau lebih urea ditapis

boleh diserap semula. Atas sebab ini, tahap BUN meningkat lebih daripada kreatinin

dalam kegagalan prerenal. Dalam kegagalan prerenal, renal tidak rosak, tetapi

penapisan glomerular dikurangkan kerana aliran darah yang tidak mencukupi

kepada glomeruli. Ini menyebabkan peningkatan dalam pengekalan semua tiga

sebatian azo. Walau bagaimanapun, aliran darah dalam renal yang teruk adalah

rangsangan untuk rembesan ADH yang menggalakkan penyerapan semula air dan

urea. Oleh kerana tubul adalah tidak rosak, penyerapan semula pada peringkat ini

adalah pada jumlah maksimum urea. Ini menyebabkan nisbah plasma untuk BUN

kreatinin meningkatkan secara mendadak. Penyerapan semula BUN terjejas dalam

kegagalan renal yang disebabkan oleh kerosakan renal kerana tubul terjejas.

Gangguan elektrolit adalah biasa untuk semua jenis kegagalan renal. Kalium

ditapis oleh glomerulus dan sebahagiannya diserap semula dalam tubul

proksimal. Sejumlah besar kalium dirembeskan oleh tubul pengumpulan dalam

9

tindak balas kepada aldosterone. Oleh itu, apabila renal menerima aliran darah yang

tidak mencukupi, kalium tidak ditapis dengan sempurna. Apabila tubul rosak, tahap

kalium meningkat kerana pertukaran kalium-natrium terjejas.

Tahap kalium plasma mesti dikekalkan dalam lingkungan yang sangat kecil

untuk mengelakkan aritmia kardiak. Kalium plasma yang tinggi adalah yang paling

penting (mengancam nyawa) akibat daripada kegagalan buah pinggang. Kalium

plasma adalah kriteria yang digunakan untuk menentukan keperluan untuk dialisis

dan kekerapan dalam tempoh rawatan. Natrium urin adalah sangat berguna dalam

membantu untuk membezakan prerenal dari kegagalan renal. Dalam kegagalan

prerenal, perkumuhan harian natrium adalah lebih rendah daripada biasa kerana

renal cuba untuk menyerap semula natrium untuk memulihkan aliran darah. Walau

bagaimanapun, dalam kegagalan renal, urin kehilangan natrium berterusan akibat

daripada kegagalan tiub. Natrium urin adalah kira-kira dua kali ganda lebih tinggi

dalam kegagalan intrarenal daripada kegagalan prerenal.

3.4 Urinalisis

Terdapat pelbagai ujian urin yang menilai fungsi buah pinggang. Ujian ini

mudah dilakukan, murah dan urin dihasilkan secara harian menjadikan ujian ini

pilihan utama dalam ujian saringan kegagalan renal. Sampel urin pagi pertama atau

secara rawak diperiksa visual untuk warna dan kekeruhan, satu sehingga sepuluh

siri ujian jalur reagen biokimia kering dilakukan. Protein, darah, leukosit, dan spesifik

graviti adalah empat ujian yang sering memberikan keputusan tidak normal pada

individu dengan kegagalan renal. Kerosakan glomerular menyebabkan sel darah

merah dan albumin mudah untuk melalui turasan membran dan masuk ke dalam

ruang Bowman. Leukosit berhijrah ke tapak kecederaan dan masukkan turasan

10

melalui luka glomerular dan lalu di antara sel-sel tiub. Kegagalan tiub melumpuhkan

keupayaan renal mencairkan dan memekatkan urin seterusnya menyebabkan urin

yang dihasilkan mempunyai spesifik graviti yang konsisten dengan plasma

(1,010). Glukosa dan pH juga berguna kerana kebanyakkan daripada pesakit

kencing manis menghidap penyakit renovascular, dan ini hasil daripada kegagalan

renal dalam asidosis (pengekalan ion hidrogen) seiring dengan kegagalan renal

menghasilkan urin berasid. Walaupun penemuan ini boleh berlaku dalam penyakit

saluran kencing yang teruk, asal kehadiran sel-sel renal boleh disahkan oleh analisis

mikroskopik terhadap mendapan urin. Dalam kecederaan renal, stasis, protein, dan

halangan tubul oleh sel-sel menyebabkan pemendakan mucoprotein dalam

tubul. Apabila ini dialirkan keluar oleh aliran urin, mendakan boleh dilihat

menggunakan mikroskop, dan dikenali sebagai cast. Kehadiran cast selular dalam

sedimen urin, digunakan untuk mengenal pasti renal sebagai sumber sel-

sel. Juruteknologi Makmal yang berpengalaman boleh membezakan pendarahan

glomerular dari pendarahan bawah renal kerana punca sebelumnya yang

menyebabkan keabnormalan ciri struktur dalam sel darah merah (sel dysmorphic).

Tambahan pula, kehadiran sel-sel dan cast menandakan kerosakan renal dan bukan

kegagalan prerenal sebagai punca keputusan ujian biokimia yang tidak normal.

Glomerulonephritis adalah punca yang paling biasa kegagalan oleh

intrarenal. Sedimen urin dalam keadaan ini memaparkan monopoli oleh kedua-dua

sel-sel darah merah dan putih, dan biasanya penguasaan cast sel darah merah

adalah lebih tinggi. Pyleonephritis, penyakit renal yang kedua paling biasa dicirikan

oleh predominance sel darah putih dan cast sel darah putih. Bakteria biasanya

banyak dalam mendapan urin dan ini menjadi indikator punca kegagalan intrarenal

oleh jangkitan mikroorganisma.

11

Kegagalan Postrenal juga boleh mengakibatkan kehadiran sedimen tidak

normal. Kehadiran sejumlah besar kristal dengan disokong oleh hasil ujian lanjutan

biokimia membuktikan bahawa fungsi renal semakin teruk dan hematuria memberi

amaran kepada doktor bahawa kehadiran batu karang pada saluran kencing.

Kehadiran sejumlah besar sel-sel epitelium peralihan abnormal(kanser) boleh jatuh

ke dalam urin disebabkan oleh tumor pundi kencing dan dilihat dalam peperiksaan

urin mikroskopik. Dalam kes sedemikian, ujian pengimejan, pyelogram intravena,

sering dilakukan untuk mengenal pasti saiz, lokasi, dan kemungkinan yang

menyebabkan halangan.

3.5 Osmolality

Osmolality air kencing adalah ukuran bilangan zarah terlarut dalam air

kencing. Ia adalah ukuran yang lebih tepat daripada spesifik graviti untuk menilai

keupayaan renal untuk memekatkan atau mencairkan urin. Renal yang berfungsi

secara normal akan mengeluarkan air berkadar terus dengan jumlah yang

digunakan. Mereka yang mempunyai kegagalan renal mungkin tidak dapat untuk

memekatkan urin. Larutan akan diimbangi oleh resapan pasif dalam tubul dan

osmolality akan menjadi sama seperti plasma, kira-kira 290 mOsm / Kg air. Ujian ini

boleh dilakukan pada sampel urin yang dikumpul pada waktu pagi kerana

kekurangan air semalaman perlu untuk memekatkan urin; sampel rawak, atau pada

sampel terkumpul yang dikutip dalam tempoh 24 jam. Di samping itu, nisbah urin

untuk osmolality plasma adalah satu lagi cara yang berguna untuk membezakan

kegagalan prerenal dan intrarenal. Dalam kegagalan prerenal, renal cuba untuk

mengembalikan isipadu darah dengan penyerapan semula natrium. Ini

meningkatkan osmolality plasma seterusnya menyebabkan pembebasan hormon

antidiuretic (ADH) dari pituitari posterior. Di bawah pengaruh ADH, penyerapan

12

semula air berlebihan oleh tubul akan memekatkan urin. Seperti yang dinyatakan,

plasma dan osmolality urin adalah sama dalam penyakit intrarenal. Nisbah urin

kepada osmolality plasma dalam kegagalan prerenal biasanya dua kali ganda lebih

tinggi daripada dalam penyakit renal, di mana nisbah adalah satu.

Bentuk kegagalan renal akut dan kronik memaparkan beberapa ciri-ciri yang

berbeza. Dalam kegagalan renal kronik, tubul menjadi berparut menyebabkan

kehilangan air. Ini menyebabkan polyruria (isipadu), isipadu urin meningkat

berbanding oliguria (isipadu urin rendah) dilihat dalam kegagalan renal akut. Parut

juga menyebabkan pembaziran garam menjadikan serum kalium menjadi lebih

rendah daripada yang dilihat dalam kegagalan renal akut. Sedimen urin

menunjukkan proteinuria berat, hematuria (sel darah merah) dan banyak cast. Cast

biasanya luas dan berlilin, yang merupakan ciri-ciri unik untuk kegagalan renal

peringkat akhir.

3.6 Ujian Darah Lain

Pengukuran tahap analit darah lain yang dikawal atau dipengaruhi

sebahagiannya oleh renal boleh menjadi berguna dalam menilai fungsi renal dalam

memantau keadaan seperti osteomalacia dan asidosis renal yang sekunder kepada

penyakit renal. Ini termasuk bikarbonat, kalsium, magnesium, fosforus, aktiviti

plasma renin, dan hormon paratiroid.

13

3.7 Penyediaan Pesakit

Pesakit akan diberikan arahan khusus untuk pengumpulan sampel urin,

bergantung kepada ujian yang akan dilakukan. Semasa kencing rutin, pesakit akan

diberi bekas yang sesuai untuk menakung urin. Jururawat menekankan kepada

pesakit untuk mendapatkan clean catch dengan memulakan kencing dan

meletakkan cawan sampel dalam aliran air kencing selepas beberapa saat. Ini untuk

menghalang pengumpulan air kencing awal yang mungkin mengandungi bakteria

yang hadir dalam uretra lebih rendah atau di atas kulit. Beberapa ujian air kencing

memerlukan tempoh masa kutipan yang dilanjutkan sehingga 24 jam, di mana pada

masa itu pesakit mengumpul semua air kencing yang dihasilkan dan

memindahkannya ke dalam bekas spesimen yang disediakan. Penyejukbekuan dan

/ atau pengawet biasanya diperlukan untuk mengekalkan sifat spesimen air kencing

tersebut. Pemakanan tertentu dan / atau sekatan ubat boleh dikenakan bagi

beberapa ujian darah dan urin. Pesakit juga mungkin akan diminta untuk

mengelakkan senaman untuk satu tempoh masa sebelum ujian untuk mengelakkan

perubahan dalam kepekatan kreatinin.

3.7.1 Komplikasi

Komplikasi bagi ujian ini adalah minimum, tetapi mungkin termasuk

pendarahan sedikit dari tapak venipuncture, hematoma (pengumpulan darah di

bawah tapak tusukan), pengsan atau pening sejurus selepas venipuncture. Di

samping itu, penggantungan ke atas ubat atau perubahan pemakanan boleh

dikenakan dalam persediaan untuk beberapa ujian darah atau ujian urin kerana

boleh mencetuskan kesan sampingan dalam sesetengah individu.

14

BAB IV

INTERPRETASI MAKMAL

4.1 Keputusan

Nilai normal bagi ujian ditentukan mengikut umur dan jantina pesakit. Nilai

rujukan juga boleh berbeza-beza mengikut makmal, tetapi secara amnya berada

dalam julat yang berikut.

4.1.1 Ujian Urin

• Urine Creatinine Clearance: Untuk koleksi 24-jam air kencing, keputusan

normal adalah 90-139 mL / min bagi lelaki dewasa yang berusia kurang

daripada 40 tahun, dan 80-125 mL / min bagi wanita dewasa berusia kurang

daripada 40 tahun. Bagi orang yang lebih 40, nilai menurun sebanyak 6.5 mL

/ min bagi setiap dekad hidup.

• Osmolality urin: Dengan pengambilan cecair terhad (kepekatan ujian),

osmolality harus lebih besar daripada 800 mOsm / kg air. Dengan

peningkatan pengambilan cecair (ujian pencairan), osmolality harus kurang

daripada 100 mOSm / kg dalam sekurang-kurangnya satu spesimen yang

dikumpul. Osmolality 24-jam urin perlu purata 300-900 mOsm / Kg. purata

Osmolality urin rawak harus 500-800 mOsm / Kg.

• Protein dalam Urin: Satu koleksi 24-jam urin perlu mengandungi tidak lebih

daripada 150 mg protein.

15

• Natrium air kencing. Natrium 24-jam dalam urin perlu berada dalam

lingkungan 75-200 mmol / hari.

4.1.2 Ujian Darah

• Nitrogen urea darah (BUN) harus purata 8-20 mg / dL.

• Kreatinin harus 0,8-1,2 mg / dL untuk lelaki, dan 0,6-0,9 mg / dL untuk wanita.

• Paras asid urik bagi lelaki harus 3,5-7,2 mg / dL dan bagi wanita 2,6-6,0 mg /

dL.

Nilai clearance rendah untuk kreatinin menunjukkan keupayaan renal yang

berkurangan untuk menapis bahan buangan daripada darah dan mengeluarkan

bahan ini ke dalam urin. Jika tahap clearance menurun, tahap kreatinin, urea, dan

asid urik dalam darah akan meningkat. Oleh kerana faktor ini boleh dipengaruhi oleh

faktor-faktor lain, peningkatan BUN yang tinggi dengan sendirinya adalah tidak

diagnostic tetapi boleh digunakan untuk menilai fungsi renal. Peningkatan kreatinin

dalam plasma yang tinggi luar biasa adalah penunjuk yang lebih spesifik terhadap

penyakit renal berbanding dengan BUN.

Ketidakupayaan renal untuk memekatkan urin dalam tindak balas kepada

pengambilan cecair terhad, atau untuk mencairkan urin sebagai tindak balas kepada

peningkatan pengambilan cecair semasa ujian osmolality menandakan penurunan

fungsi tiub. Kerana renal biasanya tidak mengeluarkan protein dalam air kencing,

tetapi kehadiran yang berterusan, dalam jumlah yang melebihi nilai urin normal 24-

jam, biasanya menunjukkan kecederaan glomerular atau tiub. Ini boleh dibezakan

oleh ujian elektroforesis protein urin. Prosedur ini memisahkan protein dalam medan

16

elektrik berdasarkan cas masing - masing. Albuminuria adalah ciri-ciri penyakit

glomerular, manakala perkumuhan alfa-1 dan beta-2 microglobulins dalam urin

adalah ciri-ciri kerosakan tiub. Proteinuria tiub disebabkan oleh dadah, logam berat,

atau jangkitan virus pada renal. Urin protein elektroforesis juga mengesan rantaian

cahaya imunoglobulin monoklonal (multiple myeloma dan penyakit yang berkaitan)

dan serpihan imunoglobulin (penyakit autoimun sistemik), yang merupakan punca

proteinuria bukan renal.

17

BAB V

KESIMPULAN

Penyakit renal menjadi biasa di seluruh dunia dengan peningkatan yang seiring

dalam kos pengurusan dan merawat komplikasi yang dikaitkan dengan keadaan ini.

Pengetahuan patofisiologi penyakit dan diagnostik serta prognostik tersedia untuk

rujukan doktor dan pesakit menjadi aspek penting dalam pengurusan penyakit renal.

Pelbagai ujian makmal klinikal sangat membantu dalam diagnosis yang berbeza

sindrom berkaitan penyakit. Secara tidak langsung, makmal melaksanakan fungsi

penting dalam pengurusan penyakit ini. Pilihan terapeutik seperti dialisis dan

pemindahan adalah disediakan untuk pesakit dengan penyakit renal.

Ujian fungsi renal yang diperintahkan dan ditafsirkan oleh doktor. Sampel

darah yang dikumpul oleh jururawat atau phlebotomist.Jururawat perlu mendidik

pesakit mengapa ujian sedang dilakukan dan bagaimana untuk mengumpul sampel

air kencing masanya. Di samping itu, pesakit dengan penyakit buah pinggang

mungkin dinasihatkan untuk menukar diet mereka. Pakar pemakanan boleh dirujuk.

Beberapa masalah buah pinggang adalah disebabkan daripada proses

penyakit lain seperti kencing manis atau tekanan darah tinggi. Doktor perlu

mengambil masa untuk memaklumkan kepada pesakit tentang bagaimana penyakit

mereka atau rawatan yang akan mengubah fungsi buah pinggang dan langkah-

langkah yang berbeza yang boleh mengambil untuk membantu mencegah

perubahan ini.

18

RUJUKAN

1. Levey AS, Coresh J, Balk E, et al. National Kidney Foundation practice

guidelines for chronic kidney disease: Evaluation, classification, and

stratification. Annals of Internal Medicine. 2003;139:137–147

2. Sarnak MJ, Levey AS, Schoolwerth AC, et al. Kidney disease as a risk factor

for development of cardiovascular disease: A statement from the American

Heart Association Council on Kidney in Cardiovascular Disease, High Blood

Pressure, Clinical Cardiology, and Epidemiology and Prevention. Circulation.

2003;108:2154–2169

3. Brenner, Barry M. and Floyd C. Rector Jr., eds. The Kidney, 6th

Edition.Philadelphia, PA: W.B. Saunders Company, 1999

4. Burtis, Carl A. and Edward R. Ashwood. Tietz Textbook of Clinical

Chemistry. Philadelphia, PA: W.B. Saunders Company, 1999

5. Kaplan, Lawrence A. and Amadeo J. Pesce. Clinical Chemistry Theory,

Analysis and Correlation. St. Louis: Mosby Publishers, 1996