138712043 benarkah dahagi 1857 dianggap sebagai the first war of independence

8/13/2019 138712043 Benarkah Dahagi 1857 Dianggap Sebagai the First War of Independence

1/30

1

LSS 3063

Asia Selatan Abad ke-19 hingga 20

Tugasan Kumpulan

Tajuk : Benarkah Dahagi 1857 boleh dikatakan sebagai The First

War of Independence

Disediakan oleh : HERNI BINTI HENDRY D20091035476NORHALIZA BINTI MOHAMAT D20091035416MOHD IDRIS BIN GANI D20091035425FITRIANI BINTI MAHI D20091035556

Disediakan Untuk : AZHARUDIN MOHD DALI

Sesi : 2011/2012

Kumpulan : A


2/30

2

1.0 Pengenalan

Dahagi merupakan suatu bentuk penentangan terbuka terhadap pihak berkuasa. Dari

sudut kes di India, dahagi dilihat sebagai suatu bentuk rusuhan tentera sepoi menentang

pemerintahan British di India. Namun, dahagi bukanlah suatu pemberontakan kebangsaan

menentang pemerintahan asing kerana dahagi berlaku secara setempat dan hanya melibatkan

beberapa buah kawasan tertentu sahaja manakala sebahagian penduduk tetap tidak terlibat

berdasarkan kenyataan British yang tidak mahu mengakui bahawa masyarakat India sudah

mempunyai kesedaran. Terdapat tiga interpretasi yang dapat dibuat berdasarkan peristiwa

dahagi yang berlaku di India. Pertama, Dahagi 1857 sering dinyatakan hanya sebagai satu

pemberontakan tentera sepoi yang tidak puas hati terhadap layanan yang mereka terima

daripada pihak atasan mereka. Kedua, peristiwa itu dianggap sebagai perang kemerdekaan

pertama dan ketiga peristiwa itu dikatakan sebagai peperangan jihad oleh orang Islam

terhadap pihak British1.

Namun, hakikat sebenar dan hasil pengamatan dan pengkajian menyatakan bahawa

Pemberontakan ini merupakan permulaan perjuangan kebangsaan untuk membebaskan India

daripada cengkaman penjajahan Inggeris. Orang India yang berjuang menuntut kebebasan

imperialisme British menganggap rusuhan tentera sepoi sebagai pencetus kepada perang

kemerdekaan yang pertama di India atau dikenali sebagai The First War Of Independence.

Perang Perjuangan Kebangsaan Pertama bukanlah satu pemberontakan seperti yang

disebarkan British berdasarkan pelbagai bukti yang didapati sebenarnya merujuk kepada ini

seperti bukti masyarakat India ditindas dari segi politik, ekonomi, sosial dan ketenteraan.

1Mohd Dali, Azharudin. Tamadun India. Kuala Lumpur : Dewan Bahasa dan Pustaka. 2004. hlm. 284.


3/30

3

2.0 Latar belakang

Dahagi India telah bermula pada 10 Mei 1857. Sepoi yang berpangkalan di Meerut

dan Ambata telah menyerang kawasan penjara dan membebaskan orang tahanan

2

. Sepoi-sepoi

juga enggan menggunakan peluru dan telah dihukum penjara. Dua orang sepoi rejimen telah

membalas perbuatan ini dan membunuh beberapa pegawai Inggeris. Pada keesokan hari,

sepoi-sepoi mara ke Delhi, memasuki istana secara paksa dan menaikkan Bhahadur Syah II,

seorang yang berketurunan Maharaja Moghul sebagai Maharaja Delhi. Pihak British telah

mengumpulkan bala tenteranya untuk membalas serangan ke atas Delhi tetapi gagal. Berita

bahawa Lord Canning telah meminta bantuan tentera dari Madras dan Sri Lanka telah

mencemaskan sepoi-sepoi. Akhirnya, rejimen di Azamgarh, Ludhiana dan Allahabad telah

bangkit menentang gerakan tersebut.

Pada 30 Mei 1857, rejimen di Lucknow memberontak. Hal ini diikuti oleh Benggala

dan Oudh. Dahagi Oudh lebih menyerupai pemberontakan umum kerana tuan tanah dan

pembesar yang kehilangan tanah serta martabat dan kaum tani yang menderita akibat

pembayaran cukai dan penindasan British telah menyertai pemberontakan. Selepas empat

bulan, Sir John Lawrence menawan semula Delhi. Bhahadur Syah ditangkap dan putera

Moghul lain ditembak. Selepas menawan Delhi, tentera British menyerang Kanpur dan

Lucknow. Tentera Jeneral Havelock mara ke Kanpur tetapi mendapat tentangan hebat.

Percubaan untuk membebaskan Lucknow gagal. Jhansi Rani, iaitu Lakshmi Bai telah

bertempur dengan British tetapi akhirnya gagal dan terbunuh. Dahagi dapat dikawal dengan

berkesan. Menjelang tahun 1858, dahagi telah ditumpaskan dengan jayanya. Pihak British

bernasib baik kerana dahagi tidak merebak selanjutnya dan pembesar Sindhia, Holkar dan

pemerintah Rajput dan Sikh tidak menyertai pemberontakan sepoi ini. Selain itu, sebahagian

2Ibid.


4/30

4

besar orang India yang pro-British yang inginkan pemulihan undang-undang dan peraturan

tidak membantu Pemberontakan Dahagi.

Peristiwa Dahagi 1857 telah melahirkan beberapa pemimpin politik seperti Nana

Sahib, Rani Lakhsmir dari Jhansi dan Tantia Topi. Nana Sahib bangkit menentang British di

Cawnpore, manakala Tantia Topi pula menentang British di Gwalior bersama-sama dengan

20000 orang tentera. Di Jhansi pula, penentangan datang daripada Rani Lakshmir yang

dianggap sebagai Joan of Arc India3.

3.0 Buktibukti

Kenyataan bahawa Dahagi India 1857 merupakan The First War of Independence

dapat dibuktikan dengan penindasan yang dilakukan oleh British terhadap orang India.

Penindasan merupakan bukti yang kukuh bahawa British telah menindas rakyat India di

negara mereka sendiri yang seharusnya tidak berlaku. Namun, pihak British telah

menganggap mereka sebagai pemberontak sedangkan mereka berjuang demi menuntut

kebebasan negara mereka daripada penjajah dan itu bukanlah rebellion tetapi adalah The

First war of Independence yang harus dilihat dari kaca mata penduduk India bukan British.

Bukti itu adalah dari segi politik, ekonomi, sosial dan ketenteraan yang boleh menyokong

bahawa mereka adalah pejuang ingin menuntut kebebasan daripada terus ditindas British.

3Ibid.


5/30

5

3.1 Politik

Robert W.Stern dalam bukunya bertajuk Changing Indiamengatakan bahawa faktor

politik merupakan antara faktor pencetus kepada kebangkitan semangat penduduk India dan

seterusnya pencetus kepada dahagi 18574. Biswamoy Pati dalam penulisannya turut

mengatakan bahawa Dahagi 1857 merupakan satu gerakkan besar-besaran menentang

penjajahan British5. Atas sebab itulah selepas peristiwa dahagi 1857 pemerintahan Syarikat

Hindia Timur Inggeris SHTI dihapuskan pada 1858 manakala pentadbiran Kerajaan India

terus diserah kepada Kerajaan Mahkota menurut Akta Kerajaan India6. Sekiranya kita lihat

kedatangan kuasa barat ke India telah menyebabkan mereka melaksanakan dasar

pemerintahan mengikut ideologi mereka sendiri. Tindakan mereka ini sudah tentu mempunyai

kaitan yang sangat rapat dengan matlamat mereka untuk menjaga kepentingan mereka di

India sekaligus memperluaskan kawasan jajahan mereka.

Kedatangan imperialisme Barat sejak abad ke-17 menyebabkan kerajaan-kerajaan di

India berhadapan dengan ancaman pihak barat, terutamanya daripada Perancis dan British.

Aktiviti perdagangan mereka tertumpu di kawasan seperti Bombay, Surat, Madras dan

Calcutta. British akhirnya memperluaskan kuasa imperialisme dengan cara membabitkan diri

dengan perkembangan politik tempatan7. Semasa kerajaan Mughal berhadapan dengan

ketidakstabilan politik dalaman dan luaran pihak British telah menggunakan alasan tersebut

untuk campur tangan dalam pemerintahan India bagi menjaga kepentingan dan keselamatan

mereka.

4W.Stern, Robert. Changing India Bourgeois Revolution on the Subcontinent. Second Edition. Cambridge

University Press. 2003. hlm 135.5Pati, Biswamoy . The Great Rebellion of 1857 in India, Exploring Transgession, Contets and Diversities.

Routledge. 2010. hlm 10.6

W.Stern, Robert. Changing India Bourgeois Revolution on the Subcontinent. Second Edition. CambridgeUniversity Press. 2003.hlm 137.7Mohd Dali, Azharudin. Tamadun India,Dewan Bahasa dan Pustaka. Kuala Lumpur, 2004, hlm 251


6/30

6

Pemerintahan British di India mula bertapak di India dengan penubuhan Syarikat

Hindian Timur Inggeris (SHTI). Undang-undang pitt diluluskan pada tahun 1784 yang

memperuntukkan bahawa pemerintahan SHTI berada diketuai oleh Gabenor Jeneral yang

bertanggungjawab kepada perliment dan kabinet8. Dalam erti kata lain SHTI tidak hanya

bertindak sebagai sebuah syarikat perdagangan sebaliknya turut memaminkan peranan

sebagai sebuah kerajaan yang mentadbir india. Warren Hasting dan Lord Cornwallis adalah

antara Gabenor Janeral yang bertanggungjawab meletakkan asas yang kukuh dalam dasar-

dasar British di India.

3.1.1 Dasar Pengilhakan Lord Dalhousie

Campur tangan pihak barat dalam aspek politik dapat kita lihat apabila kuasa barat ini

menjalankan dasar pengilhakkan melalui pelbagai cara. Antaranya ialah pengilhakkan melalui

tiga kaedah iaitu hak menakluki kuasa agung oleh Syarikat Hindia Timur British , Doctrin of

lapse dan Kaedah kebaikan untuk diperintah.Proses pengilhakan dilakukan oleh British di

India melalui tiga zaman iaitu zaman Lord William Bentick(1825-1835)9, zaman Lord

Ellenborough (1836-1846)10dan zaman Lord Dalhousie (1846-1856).

Semasa Lord William Bentick dilantik menjadi Gabenor Jeneral India beliau telah

mengilhakan wilayah Cacar, Coorg dan Mysore. Beliau menggunakan alasan

penyalahtadbiran untuk menguasai wilayah-wilayah di India. Contohnya, atas permintaan

penduduk, Bentick mengilhakan wilayah Cacar apabila Rajanya meninggal dunia tanpa

meninggalkan waris. Di Coorg dan Mysore, Bentick menggunakan alasan penyalahtadbiran

8

Ibid. hlm 2719Wolpert, Stanley. A New History of India. Oxford Universiti Press. New York. 2004. hlm 210

10Ibid. hlm 217


7/30

7

pembesar tempatan untuk menjalankan pentadbiran dengan adil dan stabil. Bahkan beliau

turut mendapat sokongan daripada penduduk tempatan.

Lord Ellenborough telah mengilhakan wilayah Sind dan Gwalior. Ellenborough

merampas wilayah Sind dengan membuat tuduhan yang mengatakan bahawa Amir telah

melanggar perjanjian yang telah dibuat oleh Sind dengan pihak British sehingga

menyebabkan Sind telah dirampas dan diletakkan dibawah penguasaan Empayar British di

India. Ellenborough juga telah mengilhakan wlayah Gwalior dan Paniar setelah kematian

Daulat Rao Sindhia, Ketua Puak Maratha yang digeruni. Tindakan ini jelas menunjukkan

bagaimana pihak Barat mengunakan cara ini untuk menguasai India.

Dasar pengilhakan Lord Dalhousie merupakan sebab politik yang terpenting. Hal ini

kerana beliau dikatakan telah mengilhakan wilayah-wilayah tanpa menghiraukan perasaan

orang India. Lord Dalhousie melaksanakan dasar pengilhakan melalui tiga kaedah iaitu hak

menakluki kuasa agung oleh Syarikat Hindia Timur British, Doctrin of lapse dan Kaedah

kebaikan untuk diperintah. Kaedah hak menakluki kuasa agung , beliau telah menakluk

Punjab dengan mengisytiharkan perang ke atas kaum Sikh dan mengalahkan mereka di

Gujerat. Melaui kaedah Docrin of lapse mana-mana pemerintah yang tidak meninggalkan

waris keturunannya untuk meneruskan pemerintahan selepas mangkat , secara automatik

negeri atau wilayah itu akan jatuh ke bawah kuasa agung. Kaedah Docrin of lapse paling

kerap digunakan Dalhousie dan dengan cara ini wilayah Satara,Jaitpur, Baghat, dan Samalpur

telah diilhakan. Kaedah pengilhakan melalui cara kebaikan untuk diperintah berlaku atas

alasan penganiayaan , kezaliman dan ketidakadilan politik dalam sesebuah negeri. Dalhousie

telah menggunakan kaedah tersebut untuk mengilhakan Qudh Pentadbiran Qudh yang berada


8/30

8

di bawah pengguasaan Nawab Khan. Pemerintahan Nawab Khan pada ketika itu dalam

keadaan huru-hara dan amalan rasuah berleluasa.

Dalhousie percaya bahawa pemerintahan mereka merupakan kaedah terbaik untuk

memerintah India. Kepercayaan beliau ini dikuatkan lagi apabila masyarakat India

menyokong sepenuhnya tindakan pihak Barat untuk mengilhakkan wilayah-wilayah di India.

Namun begitu tanpa disedari oleh Dalhousie, tindakan tersebut telah menimbulkan perasaan

tidak puas hati dalam kalangan pemerintah India malahan menjatuhkan martabat pemerintah

tempatan. Kesannya timbul penentangan daripada golongan pemerintah tempatan dan putera-

putera raja seperti Nawab dari Kartik, Raja Tanjor dan Nana Sahib.

Nana Sahib atau dikenali dengan gelaran Dhoudu Pant merupakan anak angkat kepada

Baji Rao II maharaja terakhir Maratha11. Beliau tidak berpuas hati dengan dokrin pentadbiran

baru yang telah dibawa pihak British dimana, Syarikat Hindia Timur bertindak membatalkan

bayaran pencen tahunan sebanyak 80.000 Euro kepadanya sebagai pewaris takhta12.

Kemarahan beliau semakin memuncak apabila kuasa Barat merampas tanah dan harta ayah

angkatnya, Maratha Peshwa Baji Rao II13. Nana Sahib telah bertindak menentang pihak Barat.

Sebagai tanda protes beliau telah menyertai Dahagi dan menyerang pihak British di

Kampur14dibawah sokongan Bahadur Shah15

11"Nana Sahib". Encyclopdia Britannica. Encyclopdia Britannica Online.Encyclopdia Britannica Inc.,

2012. Web. 02 May. 2012 dipetik daripadahttp://www.britannica.com/EBchecked/topic/402470/Nana-Sahib12

Nana Sahib, diperolehi pada 1Mei 2012 daripada Wikipedia, the free encyclopedia

http://en.wikipedia.org/wiki/Nana_Sahib13

Ibid.14Brock, William.A Biographical Sketch of Sir Henry Havelock. 1858. K. C. B.. Tauchnitz.

15Wright, Caleb.Historic Incidents and Life in India.J. A. Brainerd. 1863. hlm 239.
http://www.britannica.com/EBchecked/topic/402470/Nana-Sahibhttp://www.britannica.com/EBchecked/topic/402470/Nana-Sahibhttp://www.britannica.com/EBchecked/topic/402470/Nana-Sahibhttp://en.wikipedia.org/wiki/Nana_Sahibhttp://en.wikipedia.org/wiki/Nana_Sahibhttp://en.wikipedia.org/wiki/Nana_Sahibhttp://www.britannica.com/EBchecked/topic/402470/Nana-Sahib


9/30

9

3.1.2 Perubahan Sistem Zamindar

Salah satu perubahan dalam aspek politik yang dapat dilihat ialah perubahan sistem

Zamindar di India. Zamindar atau zemindar merupakan golongan bangsawan yang memegang

kuasa terhadap kawasan tanah yang besar dan menjalankan kawalan ke atas petani. Mereka

dianggap sebagai tuan tanah atau menjadi perantaraan diantara maharaja dengan golongan

petani. Namun begitu mereka juga boleh dianggap sebagai golongan yang bebas16 kerana

mereka boleh memiliki harta sebanyak mungkin dan pasukkan tentera sendiri. Semasa

pemerintahan Mughal Zamindar mempunyai kuasa yang besar dalam mengutip cukai, kuasa

perundangan dan kuasa ketenteraan17.Namun begitu selepas kedatangan British kuasa

Zamindar telah dikurangkan atas alasan mereka tidak menjalankan tanggungjawab dengan

adil dan sering menindas golongan petani18. Walhal sebenarnya pihak British merasa

terancam dengan kuasa yang dimiliki golongan zamindar. Keadaan ini mendorong pihak

British memperkenalkan sistem petempatan sepuluh tahun yang kemudiannya diubah suai

menjadi petempatan kekal. Dibawah sistem ini, golongan zamindar tuan tanah mendapat

kedudukan yang sah dalam kerajaan tetapi dalam aspek mengutip cukai Zamindar

dipertanggungjawabkan untuk mengutip cukai, tetapi sembilan peratus daripada hasil kutipan

cukai akan diserahkan kepada pihak British.19 Hal ini seterusnya menimbulkan rasa tidak

puas hati golongan zamindar dan masyarakat tempatan.

Daripada penguasaan ini jelas menunjukkan bahawa penguasaan British di India

berjalan secara berperingkat-peringkat, sehinggalah pada tahun 1857 Syarikat Hindia Timur

Inggeris (SHTI) telah menguasai sebahagian daripada wilayah India iaitu 62 peratus daripada

16Wraxall, Nathanial William.Posthumous memoirs of his own time(Volume 2) . 1836. hlm 135

17Gupta, Sulekha Chandran. Agrarian Relations and Early British Rule in India. Bombay: Asia Publishing

House. 1963. hlm 65.18Ibid.

19Ibid. hlm 274


10/30

10

wilayah di India20. Bahkan salah satu daripada usaha yang dilakukan pihak British untuk

menguasai India ialah dengan cara terbabit secara langsung mahupun tidak langsung dalam

hal-ehwal dalaman di sesebuah negeri terutamanya dalam soal pengantian pemerintah,

perlantikan pembesar dan pentadbiran kerajaan21. Kesannya dapat dilihat apabila golongan-

golongan seperti Nawab, Raja Tanjor dan Nana Sahib bertindak bersatu padu untuk

memperjuangkan hak-hak mereka dan turut serta dalam Dahagi 1857. Atas sebab inilah

dahagi 1857 boleh dianggap sebagai usaha mendapatkan kemerdekaan dan bukan semata-

mata pemberontakan oleh tentera sepoi.

3.2 Ekonomi

Penindasan dalam bidang ekonomi terutama aktiviti pertanian yang berlaku di

Benggal telah berlaku semenjak aktiviti tersebut mula beroperasi. Warren Hastings dan Lord

Cornwallis telah menyedari bahawa Bengal mampu memberikan sumbangan ekonomi yang

besar kepada pihak British.22

3.2.1 Sistem Percukaian

Satu sistem percukaian tanah baru telah diperkenalkan oleh British yang dikenali

sebagai sistem Zamindari pada tahun 1973.23Golongan zamindar diletakkan sebagai golongan

penengah antara pemerintah serta golongan petani. Cukai yang dibayar itu biasanya adalah

dalam bentuk hasil.24 Zamindar yang bertanggungjawab mengutip cukai tersebut akan

20Mohd Dali, Azharudin. Tamadun India.Kuala Lumpur : Dewan Bahasa dan Pustaka. 2004. hlm 260

21Ibid. hlm 261

22Mohd Dali, Azharudin.Tamadun india, Kuala Lumpur:Dewan Bahasa dan Pustaka, 2004, hlm 271

23

B.G. Tilak, Jandhyala.Education,Society and Development National and International Perspective. NewDelhi: National Istitute of Educational Planning and Administration. 2003. hlm 16924

Kapila, Uma.Indian Economy Since Indipendence. Delhi: Academic Foundation.1990. hlm 50


11/30

11

mengambil sebahagian hasil sebagai upahnya sementara sebahagian lagi akan dihantar kepada

kerajaan. Peningkatan kadar cukai yang dikenakan terhadap petani, hal ini kerana tiada satu

undang-undang atau akta yang boleh menyekat zamindari meningkatkan kadar cukai.

Oleh itu, wujud perluasan kawasan tanaman padi di kawasan Bengal, hal ini dapat

dilihat daripada angka berikut iaitu pada tahun 1793 sebanyak 35% kawasan Bengal

diusahakan , tetapi apabila terlaksananya sistem ini ia meningkat sebanyak 80% pada

penghujung abad ke-19 . Seterusnya , peningkatan pertanian komersial untuk dieksport seperti

jut , sutera , tebu , candu , dan nila . Nilai hasil tanah di Bengal telah bertambah dengan itu

kutipan sewa oleh kelas zamindari yang turut bertambah tanpa persetujuan para petani.

Walaubagaimana pun, kuasa Zamindar yang dahulunya besar dan diumpamakan sebagai raja

di kawasan mereka sendiri telah berubah apabila SHTI membataskan kuasa Zamindar hanya

untuk mengutip cukai.

3.2.2 Sistem Petempatan Kekal

Pengenalan sistem petempatan kekal juga salah satu cara untuk menggalakkan

pelaburan modal terhadap tanah.25Hal ini kerana sistem ini diharap dapat membantu usaha

SHTI untuk meningkatkan perkembangan pertanian dan komersial dan secara langsung

meningkatkan jumlah pungutan cukai. Pengenalan sistem ini juga secara langsung telah

membolehkan golongan Zamindar mendapat kedudukan yang sah dalam kerajaan. Perubahan

yang dibawa oleh British dalam soal tanah dan pemungutan cukai merupakan satu perubahan

untuk menjadikan golongan Zamindar sebagai sebuah kuasa untuk menguasai tanah yang ada

25S .N. Sen.History Modern India. New Delhi: New Age International Publishers.1997. hlm 76


12/30

12

di Benggal. 26 Perubahan ini tidak membawa kebaikan kepada golongan rakyat terutama

golongan petani kerana mereka masih hidup dalam keadaan yang sukar dan masih lagi

merupakan golongan yang tidak mempunyai tanah. Hal ini secara tidak langsung meningkat

semangat mereka untuk menuntut kebebasan dan pentadbiran yang lebih baik.

3.2.3 Sistem Ryotwari

Sistem Ryotwari merupakan salah satu kaedah untuk mengutip hasil di India oleh

British.27Sistem ini dicadangkan oleh Kapten Alexander dan kemudian diperkenalkan oleh

Sir Thomas Munro apabila dilantik menjadi Gabenor pada 1820-1827 di Chennai.28Kaedah

ini merupakan salah satu kaedah mengutip hasil tanah daripada setiap petani oleh ejen

kerajaan. Antara tujuan sistem ini adalah untuk mengukur dan menilai potensi sumber

penanaman disamping dapat menghapuskan dominasi orang tengah yang sering menindas

golongan petani. Sistem Ryotwari mempunyai hak untuk bebas memindahkan dan

mewariskan tanah, tetapi di sisi undang-undang mereka dianggap sebagai penyewa negeri

yang kekal turun-temurun. Kawasan yang mengamalkan sistem Ryotwari, telah menyebabkan

hak milik tanah beransur-ansur menjadi tumpuan tuan tanah yang datang daripada golongan

elit terutama yang memiliki ladang-ladang kecil, pemberi pinjaman wang dan peniaga-

peniaga29

Melalui sistem ini, British berkeinginan untuk mengembangkan tanaman komersil

seperti kapas, tebu, tembakau, nila, kopi dan lada di Madras untuk tujuan eksport. Menjelang

pertengahan abad ke-19, terdapat lebih daripada 1 juta ekar tanah di Madras yang ditanam

dengan kapas yang menghasilkan kapas mentah bernilai 55 juta. Keadaan ini sebenarnya

26Mohd Dali, Azharudin, Tamadun india, Kuala Lumpur:Dewan Bahasa dan Pustaka. 2004. hlm 273

27

S .N. Sen,History Modern India, New Delhi: New Age International Publishers.1997. hlm 7728http://www.britannica.com/EBchecked/topic/514604/ryotwari-system

29G. G. KOTOVSKII, The Great Soviet Encyclopedia, 3rd Edition (1970-1979). 2010 The Gale Group
http://www.britannica.com/EBchecked/topic/514604/ryotwari-systemhttp://www.britannica.com/EBchecked/topic/514604/ryotwari-systemhttp://www.britannica.com/EBchecked/topic/514604/ryotwari-systemhttp://www.britannica.com/EBchecked/topic/514604/ryotwari-system


13/30

13

didorong oleh kenaikan harga kapas mentah yang begitu tinggi antara period 1861-1865 dan

menyebabkan petani memberi tumpuan serius kepada tanaman ini di wilayah mereka. Ciri-ciri

sistem Ryotwari ialah setiap keping tanah akan didaftar atas nama seorang petani yang

bertanggungjawab membayar cukai. Jumlah cukai akan ditaksirkan setiap tahun dan antara

25% hingga 60% hasil tanah hendaklah diserahkan kepada kerajaan setiap tanah. Pengutipan

cukai akan dikendalikan oleh kerajaan. Petani yang gagal menjelaskan cukai akan dirampas

tanah dan hartanya.30Hal ini menyebabkan para petani ditindas dengan paksaan bayaran cukai

dan mendorong mereka untuk melakukan tuntutan kebebasan.

3.2.4 Cukai perdagangan

Selain itu, faktor yang turut menimbulkan perasaan tidak puas hati masyarakat

tempatan adalah cukai perdagangan yang terlalu tinggi dikenakan oleh British. Kemusnahan

sektor perkilangan adalah disebabkan cukai takrif yang tinggi di England yang dikenakan

terhadap barangan daripada India. Hal ini telah menyebabkan eksport kapas dan Sutera India

ke England telah dihentikan31 manakala barangan Inggeris pula telah membanjiri India.

Kelumpuhan industri perkilangan di India 32 disebabkan kurangnya permintaan daripada

kurangnya permintaan daripada Barat dan seterusnya menyebabkan pekerja-pekerja terpaksa

menukar pekerjaan mereka ke sektor pertanian.

30S .N. Sen.History Modern India. New Delhi: New Age International Publishers.1997. hlm 78

31

Anstey,Vera. The Economic Development of India. New York: Arno Press. 1977. hlm 33232Chaudhuri, Shashi Bhusan. Civil Rebellion in the Indian Mutinies (1857-1859). Calcutta: The World Press

Private LTD. 1957. hlm 279


14/30

14

3.3 Sosial

Modenisasi yang diperkenalkan oleh British di India dinilai sebagai satu bentuk

gangguan nilai-nilai sosial yang telah dipegang masyarakat India sejak sekian lama. British

telah campur tangan dalam hal ehwal adat dan memperkenalkan pembaharuan yang tidak

disenangi oleh masyarakat India. Sebagai contoh, Lord William Bentick telah mengusulkan

ideanya untuk menghapuskan adat sati yang dianggap kejam dan mengabaikan nilai

kemanusiaan. Walau bagaimanapun, adat ini merupakan satu pengorbanan yang dianggap

suci oleh masyarakat Hindu di India. Oleh itu, adat ini secara tidak langsung akan

dipertahankan oleh masyarakat Hindu di India.33

3.3.1 Penghapusan Adat Sati

Lord William Bentick telah melakukan langkah permulaan dengan cara meminta

pandangan daripada orang lain terutamanya orang eropah berkenaan dengan idea

penghapusan adat sati secara berkompromi dengan penganut agama Hindu di India. Ramai

yang bimbang idea tersebut tidak dapat dilaksanakan termasuklah Rammahun Roy iaitu

reformis Hindu yang menentang adat tersebut. Rammahun Roy mencadangkan penghapusan

adat tersebut dilaksanakan di Bengal terlebih dahulu sebelum diperluas ke seluruh India.

Namun demikian, Lord William Bentick tidak mengendahkan nasihat tersebut dan

mengharamkan adat sati di seluruh India. Tindakan tersebut dilihat sangat terburu-buru dan

33Hunter, Robert, The History Of India, From The Earliest To The Fall Of The East India Company And The

Proclamation Of Queen Victoria in 1858. London : Oxford University. 1863. hlm. 221


15/30

15

telah menimbulkan rasa tidak puas hati masyarakat India. Mereka berasa sangat kecewa

kerana British tidak bertoleransi dalam soal adat mereka.34

3.3.2 Penghapusan Adat Thugee

Lord Wiliiam Bentick juga telah menghapuskan adat thugee. Amalan thugee

merupakan aktiviti rompakan dan pembunuhan jalanan yang menjadi amalan tradisi

kumpulan-kumpulan agama bersenjata. Kekurangan perlindungan dianggap oleh British

sebagai punca utama amalan ini berlaku. Oleh itu, sebuah jabatan di bawah pimpinan Sir

William Sleeman telah ditubuhkan untuk menghapuskan adat tersebut. Selain itu, British juga

telah menghapuskan adat pembunuhan anak perempuan. Amalan ini merupakan amalan yang

paling kejam kerana anak perempuan akan dibunuh sejurus sahaja mereka dilahirkan.35

British juga menganggap amalan ini tidak berperikemanusiaan dan wajar untuk dihapuskan

untuk menambahbaik gaya hidup masyarakat India. Namun demikian, masyarakat India

menganggap British tidak menghormati adat mereka. Mereka berasa sangat bimbang kerana

adat mereka dicabuli dan diubah sesuka hati oleh British.36

34

Ibid. hlm. 22135N. Jayapalan. (2001).History Of India. New Delhi : Atlantic Pulishers and Distri. hlm. 99

36Ibid. hlm. 99


16/30

16

3.3.3 Akta The Hindu Widow Remarriage Act 1856

Pembaharuan dilihat begitu ketara dalam soal adat masyarakat India apabila

pengenalan akta The Hindu Widow Remarriage Act 1856 diluluskan oleh Lord Delhousie.

Langkah ini sebenarnya dianggap oleh British sebagai salah satu langkah untuk melaksanakan

konsep emansipasi wanita. Akta tersebut membenarkan balu yang kematian suami untuk

berkahwin semula. Namun demikian, hal ini bertentangan dengan adat masyarakat India iaitu

sati yang menggalakkan balu membakar diri dengan mayat suami. Penganut agama Hindu

yang bersikap konservatif terhadap perubahan sosial menganggap perkara ini sebagai satu

tamparan hebat dan melanggar adat mereka.37 Percanggahan tersebut telah mewujudkan

tentangan dalam kalangan masyarakat India terhadap British. Hal ini dengan jelas

membuktikan bahawa masyarakat India sebenarnya berjuang untuk menuntut kebebasan yang

dianggap sebagai First War Of Independence dan bukan untuk memberontak seperti yang

diperkatakan oleh British.

3.3.4 Penyebaran Agama Kristian

Faktor agama juga merupakan salah satu sebab berlakunya penentangan golongan

muslim dan Hindu di India terhadap British. Penyebaran agama Kristian yang dilakukan oleh

mubaligh-mubaligh British dianggap mempunyai agenda yang penuh dengan muslihat.

Masyarakat di India percaya bahawa kerajaan British melakukan konspirasi untuk mengubah

37Kaye, John et. al. Kayes and Mallesons History Of The Indian Mutiny Of 1857-8. New York : Cambridge

University Press. 2010. hlm. 138


17/30

17

kepercayaan mereka terhadap agama Islam dan Hindu.38Penyebaran agama Kristian ini jelas

berleluasa setelah kedatangan Lord Canning yang memegang jawatan sebagai wizurai pada

tahun 1856. Beliau merupakan orang yang bertanggungjawab tentang isu agama di India.

Langkah drastik yang diperkenalkan oleh beliau termasuklah penukaran seluruh India kepada

Kristian. Kerajaan British juga menyokong tindakan yang dilakukan oleh Lord Canning.

Kesan ketara yang dapat dilihat akibat daripada dasar ini adalah kewujudan sistem

persekolahan mubaligh, penubuhan gereja dan sebagainya.39

Pertengahan abad ke-19 memperlihatkan perkembangan Kristian yang begitu ketara

terutamanya di Lembah Ganges. Kawasan-kawasan yang menjadi tumpuan adalah seperti

Delhi, Saharapur, Meerut, Fatehpur, Sikri, Lucknow dan Mirzapur.40Mazhab yang menjadi

tunjang kepada pegangan Kristin ini adalah Protestan. Bagi memudahkan penyebaran Kristian

ini, terjemahan Bible telah dibuat dalam pelbagai bahasa seperti Arab, Parsi dan Urdu.41

Perubahan yang dilakukan oleh British sememangnya bertentangan dengan kepercayaan

masyarakat di India. Lebih memeritkan, perubahan tersebut dilakukan tanpa mengira

sensitiviti mereka. Hal ini menyebabkan mereka bangkit untuk menentang British.

38Neill,Stephen.A History Of Christianity In India 1707-1858. New York : Cambridge Press. 2002. hlm. 417

39

Mohd Dali, Azharudin. Tamadun India. Kuala Lumpur : Dewan Bahasa dan Pustaka. 2004. hlm. 28640Ibid. hlm 286

41Mohd Dali, Azharudin. Tamadun India. Kuala Lumpur : Dewan Bahasa dan Pustaka. 2004. hlm. 286


18/30

18

3.3.5 Pendidikan Inggeris

Pendidikan barat yang diperkenalkan oleh british juga mempunyai pengaruh besar

terhadap penentangan masyarakat India. Pada tahun 1835, Lord Macauly telah berjaya

meletakkan asas pendidikan barat yang kukuh di India.42Tujuan utama pendidikan barat ini

adalah untuk mempertingkatkan pencapaian budaya dan intelektual masyarakat India.

Pengenalan polisi pendidikan barat ini dilakukan melalui sekolah kerajaan yang menggunakan

bahasa Inggeris sebagai bahasa utama. Pendidikan barat ini juga telah dimajukan oleh Sir

Charles Wood pada tahun 1854. Kemajuan yang dilakukan termasuklah penubuhan institusi

pendidikan berasaskan kepada model London di Calcutta, Madras dan Bombay.43

Pengenalan kepada pendidikan barat ini sebenarnya telah menimbulkan

ketidakseimbangan dalam pegangan tradisi masyarakat India.44 British percaya bahawa

pendidikan barat ini merupakan tulang belakang kepada proses penukaran agama Kristian

dalam kalangan masyarakat India. Namun demikian, masyarakat di India menentang langkah

British yang ditafsirkan oleh golongan-golongan konservatif sebagai satu serangan terhadap

budaya mereka. Selain itu, masyarakat India juga percaya bahawa British mahu mengganggu

agama dan adat sekaligus memaksa mereka untuk menerima adat dan kebiasaan yang

diamalkan oleh orang eropah.45 Hal ini telah mewujudkan tentangan dalam kalangan

masyarakat India kerana mereka menganggap British telah melaksanakan pembaharuan yang

menentang budaya mereka. Tentangan tersebut jelas perjuangan masyarakat India, tidak

seperti pandangan kaca mata British yang menganggap bahawa masyarakat India

memberontak.

42Whitehead, Clive. Colonial Educaters : The British Indian And Colonial Education Service . London : I. B.

Tauris & Co ltd. 2003. Hlm. 543

Ibid. hlm. 544S. N. Sen.History Modern India. New Delhi : New Age International. 2006. hlm. 91

45Ibid. hlm. 92


19/30

19

3.4 Ketenteraan

Aspek ketenteraan juga telah menjadi bukti kepada pernyataan bahawa Dahagi 1857

bukanlah sebuah pemberontakan tetapi adalah sebuah perjuangan kebangsaan yang ingin

menuntut kemerdekaan daripada tentera British. Majoriti menyatakan tentera adalah

merupakan anggota pertahanan yang penting dan seharusnya menjadi sebuah benteng untuk

mempertahankan negara. Kehebatan sesebuah negara adalah terletak kepada kekuatan

ketenteraannya. Begitu juga India yang dipimpin oleh tentera sepoy yang khususnya berada

dalam kalangan golongan Brahmin. Namun, kekuatan tentera Sepoy itu hanyalah pada ahli

tenteranya dan bukan pada pemimpinnya yang dipimpin oleh British. British merupakan

kuasa pertama yang telah tiba pada awal abad ke-17. Pada tahun 1612, Syarikat Hindia Timur

Inggeris menubuhkan kilang pertama di Bengal yang pada masa itu empayar Mungal masih

berada di kemuncaknya. Walau bagaimanapun, seratus tahun kemudian empayar itu jatuh di

tangan Empayar Maratha yang diketuai oleh Shivaji Maharaj. 46

Oleh itu, Syarikat Hindia Timur Inggeris47 semakin terkenal di Asia Selatan dan

berkuasa dalam politik dan ketenteraan utama di benua kecil. Tentera British yang semakin

meningkat ini telah merekrut tentera sepoy daripada masyarakat tempatan. Pegawai

pemerintah batalion menjadi satu bentuk pengganti kepada ketua kampung dan mereka

46Chaudhuri, Shashi Bhusan. Civil Rebellion in the Indian Muttinies (1857-1859). Calcutta: The World Press

Private LTD. 1957.hlm 259

47 Syarikat Hindia Timur Inggeris (Bahasa Inggeris:British East India Company), kadang-kala dikenali dengan

nama "John Company" adalah sebuah syarikat perdagangan yang telah dianugerahkan piagam diraja oleh RatuElizabeth Ipada 31 December1600. Syarikat ini, dengan panggilanHonourable East India Company, diberi

kemudahan untuk menguasai perdagangan diHindia Timur. Syarikat ini berubah dari syarikat perdagangan

kepada sebuah badan yang memerintahIndia apabila ia mula mempunyai kuasa tentera dan kerajaan tempatan.

Syarikat ini ditutup pada1858.Syarikat Hindia Timur Inggeris ditubuhkan di England pada tahun 1600.Kerajaan

British telah memberi kuasa kepada SHTI untuk menjalankan perdagangan antarabangsa dan meluaskan tanahjajahan.
http://ms.wikipedia.org/wiki/Bahasa_Inggerishttp://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Ratu_Elizabeth_I&action=edit&redlink=1http://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Ratu_Elizabeth_I&action=edit&redlink=1http://ms.wikipedia.org/wiki/1600http://ms.wikipedia.org/wiki/Hindia_Timurhttp://ms.wikipedia.org/wiki/Indiahttp://ms.wikipedia.org/wiki/1858http://ms.wikipedia.org/wiki/1858http://ms.wikipedia.org/wiki/Indiahttp://ms.wikipedia.org/wiki/Hindia_Timurhttp://ms.wikipedia.org/wiki/1600http://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Ratu_Elizabeth_I&action=edit&redlink=1http://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Ratu_Elizabeth_I&action=edit&redlink=1http://ms.wikipedia.org/wiki/Bahasa_Inggeris


20/30

20

dipaksa untuk menyatakan taat setia kepada Syarikat Hindia Timur Inggeris. Kuasa-kuasa

ketenteraan telah dibahagikan kepada tiga tentera jawatan presiden iaitu di Bombay, Madras

dan Bengal. Tentera Bengal ini pula direkrut daripada tentera yang berasal daripada kasta

yang lebih tinggi iaitu Brahmin48. Madras dan Bombay pula lebih bersifat setempat dan

berkasta neutral. Oleh itu, penguasaan kasta yang lebih tinggi di dalam tentera Bengal

dianggap sebagai salah satu daripada pencetus kepada perjuangan kebangsaan 1857 ataupun

dikenali sebagai dahagi 1857 oleh British.

Ketenteraan ini dapat dijadikan sebagai bukti kepada pernyataan kami iaitu Dahagi

1857 adalah sebuah perjuangan menuntut kebebasan dan bukannya pemberontakan kerana

dalam aspek ini ketenteraan memainkan peranan dalam pencetusan perjuangan menuntut

kebebasan daripada British. Namun, ramai sejarawan yang mengenali perjuangan ini sebagai

sebuah pemberontakan tetapi bukan pada kaca mata orang India itu sendiri. Bagi British,

tentera sepoy merupakan pemberontak kerana melawan penguasaan mereka dan sebahagian

besar British gagal untuk mengiktiraf pejuang dalam Dahagi 1857. Hal ini juga turut

dipengaruhi dengan penguasaan tentera sepoy dalam batalion ketenteraan British seramai 260,

000 orang dalam kalangan mereka dan hanya sekitar 14 % iaitu 34000 tentera Eropah pada

1857. 49

48 Brahmin (juga dikenali sebagai Brahman; dari bahasa Sanskrit Brahmana ) adalah nama yang

digunakan untuk menamakan seorang ahli salah satu daripada empat varnas (kasta) di dalam kitab Hindu

tradisional masyarakat Nepal dan India. Brahman, Brahmin dan Brahma mempunyai makna yang berbeza.

Brahman merujuk kepada sendiri Agung. [Perlu petikan] Brahmin atau Brahmana merujuk kepada individu,manakala Brahma perkataan merujuk kepada aspek kreatif kesedaran sejagat. [Perlu petikan] Brahmin perkataan

Inggeris adalah satu bentuk Inggeris-an Brahmana perkataan Sanskrit . Memandangkan smriti terdapat empat

"varnas", atau kelas: Brahmin, Kshatriya, Vaishya, dan Shudra.49Rev.James Kennedy. The Great Indian Muttiny of 1857 : Its causes, features and results, London: Ward &

Company. 1858. hlm 9.


21/30

21

Oleh itu, Dahagi 1857 ataupun Sepoy Muttiny yang dikenali oleh Britain sebagai

pemberontakan paling teruk berlaku pada 1857 sebenarnya diakui oleh orang India sebagai

the first war of independence50. Bagi mereka, perjuangan orang India untuk menuntut

kebebasan itu tidak patut dianggap pemberontakan kerana dari kaca mata perjuangan orang

India itu ianya adalah perjuangan pertama menuntut kebebasan daripada Britain. Hal ini dapat

dibuktikan dengan kenyataan Gregory Fremont Barnes :

It is essential, from the outset, to lay down some parameters and debunk some of

the familiar myths associated with this subject. The very name Indian Muttiny

has been challenged, especially by some Indian scholars, as an inaccurate

description of the conflict which raged across northern and central India in 1857-1858. To many on the sub continent it is better known as The First War of

Independence a war of national liberation. To contemporary Britons, it is

variously known as The Great Rebellion, The Sepoy revolt or The Great

Muttiny. 51

Jelas bahawa pengistilahan gelaran dalam perjuangan pertama orang India ini disalah

ertikan dengan kenyataan British. Bukti bagi menyatakan kesalahan pihak British yang

menganggap ianya sebagai pemberontakan adalah dari segi ketenteraan. Dalam aspek

ketenteraan ini boleh dilihat dari segi layanan The East India Company terhadap tentera

India, pelucutan elaun khidmat asing, perkhidmatan yang zalim dan pengenalan senapang

Enfield Rifles. Punca ini telah menyebabkan tentera sepoy bangkit dan berjuang untuk

menentang British dan ianya bukanlah pemberontakan seperti yang dikatakan British.

Pencetusan Sepoy Muttiny daripada aspek ketenteraan ini menjadi bukti yang kukuh

bagi menyokong kenyataan bahawa Dahagi 1857 itu adalah perjuangan kebangsaan pertama

ataupun dikenali sebagai The First War of Independence. Hal ini boleh dibuktikan dengan

50Perang Pertama Kemerdekaan India adalah satu istilah yang kadang-kadang digunakan, terutamanya di India

untuk menggambarkan Pemberontakan India 1857, yang telah digambarkan dengan pelbagai di luar Indiasebagai "kebangkitan", "pemberontakan" dan "dahagi".51Barnes,Gregory Fremont. The Indian Muttiny 1857-58. Great Britain: Osprey Publishing. 2007.hlm 9.


22/30

22

fakta pertama iaitu Akta Pengambilan Tentera Awam yang diperkenalkan British,

diksriminasi British terhadap tentera Sepoy dan fakta paling menarik ialah perkenalan

senapangEnfield Rifle kepada tentera Sepoy. 52

3.4.1 Akta Pengambilan Tentera Awam

Perkembangan bidang kuasa Syarikat Hindia Timur Inggeris telah menyebabkan

tentera bukan sahaja diperlukan untuk berkhidmat di India, tetapi melalui akta ini tentera ini

juga terpaksa membuat perkhidmatan asing dengan imbuhan yang dibayar kemudian. satu lagi

rungutan para tentera ialah apabila perbuatan perkhidmatan awam ini yang menafikan hak

sepoy untuk menerima pencen bersara. walaupun ura-ura mengatakan ianya hanya untuk

tentera baru tetapi disyaki bahawa ia juga akan dikenakan kepada mereka yang sudah lama

dalam perkhidmatan tentera. Di samping itu, bayaran tentera Bengal diberi agak kurang

berbanding dengan tentera dari Madras dan tentera Bombay yang memburukkan lagi keadaan

tentera sepoy. 53 Menurut James Kennedy, menyatakan bahawa tentera yang mereka upah

mengambil peluang menjadi tentera untuk tujuan tertentu.

They enter our civil and military services readily for their own purposes. They

are very willing to take our pay and so long as their personal interest are identified

with ours, their fidelity is secured.

Selain itu, tentera India turut diarahkan untuk ke luar negara berperang dan dijangka

akan mati di sana. Pada 1852, 38 orang tentera menolak untuk dibawa merentasi laut untuk ke

Burma. 54Namun, dasar British iaitu memberi autoriti kuasa kepada mereka untuk membawa

tentera India ke luar negara sesuka hati mereka. Ini adalah undang-undang yang dicipta bagi

mengaplikasikan bakal tentera untuk berada di seluruh pelosok jajahan British dan mati di

52 J.A.B, Palmer. The Muttiny Outbreak at Meerut in 1857. United Kingdom:Cambridge University Press.

1966.hlm 52.53

English, Barbara. The Kanpur Massacres in India in the Revolt of 1857.London: Oxford University Press.1994.hlm 174.54Barnes, Gregory Fremont. The Indian Muttiny 1857-58. Great Britain: Osprey Publishing. 2007.hlm 20.


23/30

23

tempat peperangan. Hal ini menjadi mimpi ngeri kepada tentera India atau sepoy apabila

mereka mendengar khabar angin iaitu tentera India dibunuh di Burma.

3.4.2 Diskriminasi Tentera Sepoy oleh British

Pada ketika itu, terlalu banyak insiden yang menyebabkan ketidakpuasan hati di antara

tentera sepoy. Bayaran paling tinggi yang diterima oleh tentera sepoy adalah bayaran

minimum yang diterima oleh tentera Eropah. Dengan tidak ada kenaikan pangkat bagi tentera

India yakni apabila seorang tentera itu memulakan kerjaya dengan Risaldar maka mereka juga

akan berakhir dengan Risaldar. Kerajaan British ketika itu sebenarnya langsung tidak

mempercayai tentera India. Mereka juga tidak dihormati seperti tentera British yang lain.

Selain itu, mereka juga dilayan sebagai hamba abdi. Kenyataan ini dapat dibuktikan dengan

kenyataan Shashi Bhusan Chaudhuri.

These are factors which irresistibly toned down the military character of therevolt and produced conditions favourable for the merging of the military rising

into a popular rebellion. Few circumstances one more observable throughout the

revolt than this ferment in the civil populace accompanying the Indian Mutinies.

3.4.3 Pengenalan Senapang Enfield Rifle

Pada tahun 1853, Syarikat Hindia Timur Inggeris memutuskan untuk memodenkan

penggunaan senjata yang digunakan oleh Tentera Bengal iaitu sepoy. Oleh itu, British telah

memperkanalkan Senapang baru bercorak Musket Rifle 1853.55 Senjata itu kemudiannya

digunakan oleh tentera Bengal bagi menggantikan senjata flintlock kepadaBrown Bess yang

55W.H Fitchett, The Tale of The Great Muttiny, London: Smith Elder & Co, 1902.


24/30

24

telah berubah dengan keadaan kunci senapang pada tahun 1842. 56Peluru untuk Best Brown

terdiri daripada peluru kertas yang pelu untuk digigit sebelum digunakan oleh tentera Bengal.

Namun, senjata itu rupa-rupanya telah disadurkan dengan lemak babi dan lembu yang

diharamkan bagi masyarakat Muslim dan Hindu. Hal ini adalah punca penentangan yang

menjadi bukti kepada perjuangan pertama kebangsaan India.

Hal ini telah membawa kepada pencetusan kepada perasaan ketidakpuasan hati tentera

sepoy yang telah menyentuh keagamaan mereka. Tentera sepoy sangat menolak untuk

menggunakan peluru yang telah digriskan dengan minyak babi dan lembu. 57Tentera sepoy

menganggap bahawa pihak British sengaja untuk membawa mereka ke arah kristiniasasi dan

menjauhkan mereka dari agama mereka. Disebabkan pengenalan senapang ini telah

menyebabkan mereka melancarkan peperangan perjuangan pertama kebangsaan India yang

telah meningkatkan kesedaran orang India yang selama ini rela dijajah dan kepentingan

mereka diabaikan. Hal ini dapat dilihat dengan kenyataan salah seorang sarjana.

The ammunition for the Brown Bess consisted of a paper catridge with a pre-

mesured amount of powder and one round in order to load the weapon the

catridge was torn open with teeth the powder was poured into the barrel and then

the catridge with the bullet was rammed down. A percussion cap was placed on

the nipple of the lock and when the trigger was pulled, the hammer would ignite

the fulminate and fire the musket. The sepoys of rifle companies who usualy

functioned as skirmishers, were however armed with the 1838 Brunswick two

groove rifle. The rifled barrel allowed for a tighter fit of the bullet and gave it a

spin when fired that greatly increased its speed and accuracy. To ease the process

of wamming down the bullet and to make a fit onceloaded, the rifle necessitatedthe use of lubricated patch was wound around the ball, instead of the paper

catridge used in the smoothbore musket. A small number of native troops on the

north West Frontier were also armed with the Minin Rifle which releid on its

conically shaped bullet with applied grease for a tight fit. 58

56David, Saul. The Indian Muttiny 1857.Penguin Books : Perpustakaan Universiti Malaya.

57Seal, Anil.Kemunculan Nasionalisme India : Persaingan Dan Persubahatan Pada Akhir Abad Kesembilan

Belas, United Kingdom: Fellow Kolej Triniti.1987.hlm 2458E.I Brodkin, The Struggle for Succession : Rebels adn Loyalist in the Indian Mutiny of 1857, United Kingdom:

Cambridge University Press. hlm 1972.


25/30

25

Oleh itu, dengan pengenalan senapang yang dgris dengan minyak babi dan lembu itu

merupakan salah satu bukti bahawa mereka dianiaya dan logik bagi mereka untuk

menentang British bagi mempertahankan maruah keagamaan mereka. Maka, Dahagi

1857 itu adalah The First of Independencebagi India dan bukanlah pemberontakan yang

dikatakan oleh pihak British yang sengaja menimbulkan fitnah kepada masyarakat

India.

4.0 Kesimpulan

Secara rangkumannya dapat kita lihat bahawa sesungguhnya dahagi India 1857 telah

gagal . Hal ini sekaligus turut meninggalkan implikasi negatif kepada pihak British yang telah

menguasai negara India sejak awal abad ke-19 lagi. Malah, masyarakat di India mulai sedar

mengenai hak-hak dan kedudukan mereka sebagai penduduk asal negara tersebut. Namun,

keadaan ini telah membawa titik tolak perjuangan dalam diri setiap orang India untuk

menuntut kebebasan. Hal ini mendorong kepada perubahan dan penyelarasan pentadbiran

telah dilaksanakan rentetan peristiwa dahagi yang dianggap sebagai titik hitam dalam sejarah

masyarakat di India.

Walaupun Dahagi 1857 dikatakan gagal disebabkan ketiadaan tujuan yang sama dalam

kalangan pejuang kebangsaan India dan mereka berjuang demi kepentingan mereka masing

kecuali beberapa orang. Contohnya, Rhani Jhansi yang berjuang untuk hak-hak asasi seorang

putera, Nana Shahib berjuang untuk membalas dendam atas kehilangan tanah dan estet ayah

angkatnya, Baji Rao, orang Muslim pula berjuang untuk memulihkan Empayar Monghul dan

pencetus utama tentera sepoi yang berjuang disebabkan pelbagai faktor keagamaan dan

mereka ingin membalas dendam serperti kehilangan kedudukan atau kerana bayaran upah

yang rendah. Pejuang yang lain memberontak untuk mendapatkan kebebasan tanpa sebarang

tujuan positif kecuali rasa benci terhadap British.


26/30

26

Justeru, dahagi 1857 yang berlaku juga secara tidak langsung telah menamatkan

Syarikat Hindia Timur (SHTI) pada tahun 1858. Hal ini telah membuktikan bahawa SHTI

tidak mampu untuk memerintah India yang begitu luas. SHTI telah dimansuhkan pada 1858

mengikut Akta Kerajaan India dan keputusan telah diambil untuk memindahkan pentadbiran

kerajaan India terus kepada Kerajaan Mahkota iaitu tanah besar England. Malahan, Ratu

Victoria telah bertolak ansur dengan keagamaan orang India dan menyatakan bahawa putera-

putera tidak akan kehilangan hak-hak dan perjanjian-perjanjian yang wujud dengan mereka

akan dipelihara. Pengampunan umum telah dijanjikan kepada semua pemberontakan kecuali

mereka yang terlibat dengan pembunuhan beramai-ramai rakyat British. Kesan yang paling

positif ialah perjuangan menuntut kebebasan telah tersebar dan perjuangan mereka telah

bermula dengan kesedaran ramai rakyat India.


27/30

27

Bibliografi

Anstey,Vera. The Economic Development of India. New York: Arno Press. 1977

Barnes, Gregory Fremont. The Indian Muttiny 1857-58, Great Britain: Osprey Publishing

.2007.

Barthorp, Michael. The British Troops In The Indian Mutiny 1857-59,Great Britain: Osprey

Publishing. 1994.

Brock, William. A Biographical Sketch of Sir Henry Havelock, K. C. B.. Tauchnitz. Stanley.1858.

Gupta, Sulekha Chandran, Agrarian Relations and Early British Rule in India. Bombay: Asia

Publishing House. 1963.

B.G. Tilak, Jandhyala.Education,Society and Development National and International Perspective.

New Delhi: National Istitute of Educational Planning and Administration. 2003.

Chaudhuri, Shashi Bhusan. Civil Rebellion in the Indian Muttinies (1857-1859). Calcutta: The

World Press Private LTD. 1957.

David, Saul. The Indian Muttiny 1857. Penguin Books : Perpustakaan Universiti Malaya

English, Barbara. The Kanpur Massacres in India in the Revolt of 1857. London: Oxford

University Press. 1994

E.I Brodkin, The Struggle for Succession : Rebels adn Loyalist in the Indian Mutiny of 1857,

United Kingdom: Cambridge University Press. 1972.

G. G. KOTOVSKII, The Great Soviet Encyclopedia, 3rd Edition (1970-1979). 2010 The Gale

Group


28/30

28

Gupta, Sulekha Chandran. Agrarian Relations and Early British Rule in India. Bombay: Asia

Publishing House. 1963.

Hunter, Robert. The History Of India, From The Earliest To The Fall Of The East India Company And

The Proclamation Of Queen Victoria in 1858. London : Oxford University.1863.

J.A.B Palmer, The Muttiny Outbreak at Meerut in 1857, United Kingdom: Cambridge

University Press. 1966.

Kapila. Indian Economy Since Indipendence. Delhi: Academic Foundation. 1990

Mohd Dali, Azharudin. Tamadun India. Kuala Lumpur : Dewan Bahasa dan Pustaka. 2004

Rev.James Kennedy, The Great Indian Muttiny of 1857 : Its causes, features and results,

London: Ward & Company. 1858

W.H Fitchett. The Tale of The Great Muttiny. London: Smith Elder & Co. 1902.

Malleson, Colonel. Kayes and Mallesons History of the Indian Mutiny 1857-58. London:

William Clowes and Sons Limited.

Seal, Anil. Kemunculan Nasionalisme India : Persaingan Dan Persubahatan Pada Akhir

Abad Kesembilan Belas, United Kingdom : Fellow Kolej Triniti. 1987

N. Jayapalan.History Of India. New Delhi : Atlantic Pulishers and Distritc. 2001.

Neill, Stephen.A History Of Christianity In India 1707-1858. New York : Cambridge Press. 2002.

Pati, Biswamoy. The Great Rebellion of 1857 in India, Exploring Transgession, Contets and

Diversities.London: Routledge. 2010.

Um S .N. Sen.History Modern India. New Delhi: New Age International Publishers.1997.


29/30

29

W.Stern, Robert. Changing India Bourgeois Revolution on the Subcontinent. Second Edition.

London : Cambridge University Press. 2003

Wolpert .A New History of India. London: Oxford Universiti Press. New York. 2004.

Wraxall, Nathanial William. Posthumous memoirs of his own time(Volume 2) Wright, Caleb (1863).

Historic Incidents and Life in India.J. A. Brainerd. 1836.

Whitehead, Clive. Colonial Educaters : The British Indian And Colonial Education Service. London :

I. B. Tauris & Co ltd. 2003.

.


30/30

138712043 benarkah dahagi 1857 dianggap sebagai the first war of independence

Documents