1.0 PENGENALANPendidikan di Jepun terbahagi kepada empat peringkat:1. Peringkat Sekolah Rendah (6 tahun)2. Peringkat Sekolah Menengah Rendah (3 tahun)3. Peringkat Sekolah Menengah Tinggi (3 tahun)4. Peringkat Universiti (4 tahun)

Pendidikan peringkat sekolah rendah dan sekolah menengah rendah selama 9 tahun merupakan pendidikan wajib. Semua kanak-kanak di Jepun diwajibkan bersekolah dari usia 6 hingga 15 tahun. Pelajaran pada peringkat ini diberi secara percuma. Selepas itu, terpulang kepada para pelajar sama ada ingin meneruskan pelajaran atau berhenti belajar dan terus bekerja. Kebanyakan pelajar meneruskan pengajian mereka. Pada 1989, pelajar yang meneruskan pengajian ke peringkat Menengah Tinggi berjumlah 95%. Pada 1976, 39% pelajar memasuki pusat pengajian tinggi. Jumlah ini kemudiannya menurun kepada 31% pada 1989. Ini kerana 29% pelajar telah memasuki sekolah-sekolah vokasional dan sekolah- sekolah khas, sementara 35% lagi memasuki bidang pekerjaan

Kanak-kanak jepun memasuki gred pertama di sekolah rendah pada bulan april selepas hari lahir ke enam tahun mereka (umur tujuh tahun). Terdapat kira-kira 30 hingga 40 pelajar dalam setiap bilik darjah. Subjek yang dipelajari adalah meliputi subjek bahasa jepun, matematik, sains, musik, kaftangan, sosial, dan ekonomi rumahtangga ( untuk belajar asas memasak dan menjahit). Selain itu, pelajar juga turut mempelajari seni jepun seperti shodo (kaligrafi) dan haiku. Seni Shodo melibatkan rendaman berus ke dalam dakwat dan digunakan untuk menulis perkataan kanji dan kana. Haiku pula adalah satu seni iaitu satu ayat pendek yang mempunyai 17 suku kata, dibahagikan kepada unit lima, tujuh, dan lima suku kata. Haiku yang digunakan untuk mengintrepetasi emosi mendalam kepada pembaca menggunakan ekpresi yang lebih mudah.

2.0 PENDIDIKAN DI SEKOLAH RENDAH 2.0.1 SISTEMSemua kanak-kanak di Jepun memulakan persekolahan sekolah rendah gred pertama semasa bulan April apabila mereka memasuki umur enam tahun. Di Jepun, pendidikan sekolah rendah dianggap penting dan wajib untuk dihadiri oleh kanak-kanak.Sekolah Rendah di Jepun bermula pada pukul 8:30 pagi.Pada setiap hari, lima belas minit masa pertama akan digunakan bagi perhimpunan khas pendidikan (Setiap hari Isnin) atau mengambil kehadiran dan membuat pengunguman di dalam kelas. Masa bagi setiap subjek adalah selama 40 dan 45 minit dengan 5 hingga 10 minit masa perantaraan setiap subjek.

Bilangan standard Jam Persekolahan Sekolah Rendah di Jepun2.0.2 KELAS

Di sekolah rendah, setiap kanak-kanak diletakkan dalam kelas dengan kelas yang ditetapkan. Kecuali bagi mata pelajaran seperti Pendidikan Jasmani, Muzik, Seni, Sains yang memerlukan kemudahan khas. Secara umumnya kanak-kanak di dalam kelas belajar mata pelajaran yang sama walaupun dalam kelas yang berlainan. Personaliti, bakat, dan keserasian pelajar individu diambil kira apabila meletakkan murid-murid dalam setiap kelas. Bilangan maksimum pelajar bagi setiap kelas ialah 40.

Di sekolah-sekolah Rendah Jepun, kelas dibahagikan kepada beberapa kumpulan kecil untuk pelbagai aktiviti. Sebagai contoh, sebahagian daripada pendidikan mereka, setiap hari murid akan membersihkan bilik darjah, dewan, dan perkarangan halaman sekolah mereka dalam kumpulan ini. Dalam kebanyakan sekolah rendah, pelajar akan makan makanan tengah hari bersama-sama di dalam kelas, menikmati makanan yang disediakan oleh sekolah atau "pusat makan tengah hari sekolah tempatan. Pasukan kecil murid bergilir-gilir untuk bertugas dalam mengagihkan makan tengah hari kepada rakan-rakan mereka. Makan tengahari di sekolah rendah mengandungi makanan yang kaya dengan pelbagai khasiat dan makanan sihat.

2.0.3 BILIK DARJAH

Dalam bilik darjah, peralatan biasanya adalah papan hitam pada bahagian hadapan dan belakang, dan deretan meja dan kerusi. Tempat duduk bagi setiap murid adalah tetap, dan kebiasannya akan berubah secara tetap. Walaupun peralatan yang berbeza-beza setiap bilik darjah, tetapi masih mempunyai papan kenyataan untuk pemberitahuan dan mempamerkan kerja murid-murid, loker untuk menyimpan beg mereka, peralatan pembersihan dan sebagainya. Ia dilengkapi dengan pembesar suara untuk sistem penyiaran sekolah, dan beberapa bilik darjah juga mempunyai pemanas dan penghawa dingin, televisyen, dan juga peralatan video.

2.0.4 GURU

Seorang boleh memenuhi syarat untuk menjadi seorang guru sekolah awam dengan mengambil jumlah tertentu kredit dalam kursus-kursus pendidikan di sebuah universiti empat tahun atau kolej junior dua tahun untuk mendapatkan sijil pengajaran dan kemudian oleh lulus Kyoin Saiyo Shiken (Peperiksaan Perkhidmatan Guru) . Guru-guru yang ditugaskan ke sekolah-sekolah oleh Pengerusi Lembaga Pendidikan di setiap perbandaran, dan mereka dipindahkan kira-kira setiap tiga hingga lima tahun, jarang sekali yang tinggal di sekolah yang sama selama bertahun-tahun.

Waktu kerja guru kebiasannya bermula kira-kira 8 pagi dan berakhir kira-kira 5:00. Guru-guru kadang-kadang perlu bekerja lebih masa sekitar akhir atau sebelum dan selepas acara sekolah. Sekolah rendah menggunakan Sistem Tan'nin-Sei Kurasu, di mana seorang guru (guru kelas) menyediakan arahan dalam hampir setiap kelas tertakluk kepada apa yang diberikan. Walau bagaimanapun, bermula gred tiga hingga enam, adalah biasa bagi guru-guru lain untuk mengajar kelas-kelas khusus dalam mata pelajaran seperti muzik atau seni.

2.0.5 ACARA

Terdapat banyak peristiwa sekolah pada setiap tahun, seperti hari sukan apabila pelajar bersaing dalam acara-acara sukan, lawatan ke tempat bersejarah, dan seni dan festival kebudayaan yang memaparkan tarian dan persembahan oleh kanak-kanak lain. Pelajar dalam gred paling tinggi rendah, menengah, dan sekolah tinggi juga mengambil perjalanan panjang sehingga beberapa hari ke bandar-bandar penting budaya seperti Kyoto dan Nara, resort ski, atau tempat-tempat lain.

2.0.6 PAKAIAN

Di sekolah-sekolah menengah dan tinggi pelajar akan memakai pakaian seragam. Pelajar lelaki lelaki biasanya memakai seluar dan baju berkolar. Manakala di sekolah rendah pula,

2.0.7 MATAPELAJARAN

Mata pelajaran yang diajar di sekolah rendah di Jepun telah ditetapkan dalam Pendidikan Sekolah Undang-undang. Dalam gred pertama dan kedua, arahan disediakan dalam bahasa Jepun, Aritmetik, Kemahiran Hidup (Seikatsu; kelas yang menggabungkan sains dan kajian sosial), Muzik, Seni (lukisan dan kraf), Pendidikan Fizikal, Etika (dotoku), dan khas aktiviti (tokubetsu katsudo, seperti aktiviti bilik darjah dan sebagainya). Dalam gred ketiga dan keempat, Seikatsu digantikan oleh Sains dan Kajian Sosial, dan sogo Teki Na Gakushu (Kajian Bersepadu) ditambah kepada kurikulum. Dalam gred kelima dan keenam, terdapat arahan tambahan dalam bidang Ekonomi Rumah (memasak, menjahit dan lain-lain).

2.0.8 KERJA RUMAH

Guru-guru sekolah rendah kebiasaannya memberikan kerja rumah setiap hari untuk membantu kanak-kanak menyemai semangat membaca di rumah. Kanak-kanak mengambil buku-buku teks mereka rumah setiap hari. Kerja rumah terutamanya mengkaji dan persediaan, dan kandungan yang boleh agak berbeza-beza bergantung kepada subjek, termasuk tugasan projek jangka panjang atau lain-lain jenis kerja. Untuk menggalakkan anak-anak bersosial dan juga mempelajari kemahiran praktikal untuk menjaga diri mereka sendiri, murid baru-baru ini telah diberikan kerja rumah seperti "bermain dengan kawan-kawan" . Tugasan kerja rumah juga diberi untuk bercuti musim panas, yang merupakan cuti sekolah yang paling lama. Murid-murid boleh diminta untuk menulis buku laporan, jurnal harian pemerhatian mereka seperti menjaga bunga matahari, melakukan projek kraf atau lukisan, atau menyelidik topik pilihan mereka. 3.0 MUZIK DI SEKOLAH RENDAH JEPUN

Muzik merupakan sebahagian daripada Kurikulum Teras Sekolah Rendah di Jepun. Ia termasuk nyanyian, persembahan instrumental, dan menghargai kedua-dua muzik Barat dan Jepun. Dari grad 1, kanak-kanak belajar untuk bermain melodi dan harmoni mudah di papan kekunci dan tiupan instrumen kecil (Rekorder). Mereka juga menerima arahan rasmi dalam membaca muzik. Ungkapan muzik dan pindaan accompaniments mudah digalakkan melalui penggunaan pelbagai instrumen perkusi. Semua kanak-kanak terdedah kepada teras yang sama kerja-kerja klasik Jepun dan Barat, termasuk Bach, Handel, Beethoven, dan Schubert.

Pada Pameran Seni Persembahan (Gakugeikan), semua pelajar dalam setiap gred bekerjasama untuk mempersembahkan apa yang telah mereka berlatih. Kebanyakan sekolah rendah menggunakan gimnasium bagi melakukan pertunjukan seni. Bukan sahaja guru-guru dan murid, tetapi juga ibu bapa dan orang-orang dalam masyarakat adalah dialu-alukan untuk menghadiri persembahan. Murid berlatih untuk persembahan pada waktu persekolahan biasa. Oleh kerana penyediaan peralatan pentas dan kostum melibatkan banyak masa dan usaha, sesetengah sekolah memegang pertunjukan dan konsert seni persembahan atau pameran di setiap dua tahun. Objektif Gakugeikan adalah untuk memupuk kreativiti dan ekspresi, dan untuk memupuk kerjasama dalam kalangan murid.

4.0 PERBEZAAN KURIKULUM SEKOLAH RENDAH JEPUN DAN MALAYSIA (KSSR: KURIKULUM STANDARD SEKOLAH RENDAH)

Standart Jam Pembelajaran Muzik Di Sekolah Rendah Jepun

Muzik merupakan sebahagian daripada Kurikulum Teras Sekolah Rendah di Jepun. Ia termasuk nyanyian, persembahan instrumental, dan menghargai kedua-dua muzik Barat dan Jepun. Di Malaysia, kurikulum yang digunakan ialah KSSR, Kurikulum Standard Sekolah Rendah yang objektifnya juga ialah agar murid mengetahui dan memahami teknik menyanyi, memperkembangkan kemahiran menyanyi dengan amalan teknik yang betul, mengetahui dan memahami teknik bermain alat muzik serta memperkembangkan kemahiran bermain alat muzik dengan teknik yang betul. Sebagai contoh, pengetahuan dan kemahiran asas dalam nyanyian dan permainan alat muzik diajar oleh guru muzik. Dalam aspek ini murid melibatkan diri dalam aktiviti nyanyian dan permainan alat muzik. Dengan itu, murid dapat membina kemahiran menyanyi dan bermain alat muzik mengikut teknik yang betul secara amali. Akan tetapi, dalam Kurikulum Teras Sekolah Rendah di Jepun, terdapat objektif bagi menghargai kedua-dua muzik Barat dan Jepun. Di Malaysia, murid sekolah rendah hanya dididik untuk menghargai pelbagai jenis muzik Malaysia serta budaya yang berkaitan dengannya.

Dari grad 1, Kurikulum Teras Sekolah Rendah di Jepun menyatakan kanak-kanak belajar untuk bermain melodi dan harmoni mudah di papan kekunci dan tiupan instrumen kecil (Rekorder). Manakala, Kurikulum di Malaysia, KSSR menyatakan bahawa murid mengetahui dan memahami konsep unsur-unsur asas muzik dan terminologi muzik, mengetahui dan memahami konvensi penulisan muzik serta dapat membaca dan menulis notasi muzik. Sebagai contoh, guru mengajar pengetahuan dan kefahaman Bahasa Muzik seperti irama,moelodi, ekspresi, dan sistem notasi.5.0 KURIKULUM PENDIDIKAN MUZIK JEPUN SEKOLAH MENENGAH ATAU TINGGI

Sistem pendidikan di Jepun adalah wajib untuk semua rakyat yang berumur antara enam hingga 15 tahun. Selama sembilan tahun pendidikan wajib meliputi enam tahun sekolah rendah dan tiga tahun sekolah menengah bawah.

Guru di Jepun dihormati dan dihargai dengan pemberian segala kemudahan. Lebih-lebih lagi, guru sekolah rendah mungkin mendapat gaji yang lebih tinggi berbanding dengan pensyarah universiti yang mula berkhidmat. Umumnya, semua guru sekolah rendah adalah berijazah dan sekiranya tiada (segelintir kecil sahaja), mereka digalakkan meneruskan pelajaran mereka.

Semua sekolah Jepun adalah satu sesi dan ini memang sesuai dengan iklim di sana. Oleh itu, guru sekolah biasanya bekerja dari pagi hingga lewat petang. Pada hari Ahad pula, ada guru yang terpaksa ke sekolah untuk membimbing pelajar dalam kegiatan sukan. Dari segi luaran, sistem pendidikan Jepun tidak jauh berbeza dengan sistem pendidikan kita di sini. Akan tetapi, sekiranya diteliti dengan lebih mendalam lagi, maka muncullah perbezaan-perbezaan kecil yang akhirnya boleh mengakibatkan satu perbezaan yang ketara.

Disiplin sekolah boleh dikatakan ketat dan dijalankan tanpa ketakutan atau kecenderungan. Kelas sekolah rendah dipecahkan kepada beberapa waktu dalam sehari. Setiap waktu adalah 45 minit. Waktu rehat sepanjang 10 hingga 20 minit dikhaskan antara waktu pengajaran. Murid di sekolah rendah tidak disalurkan mengikut pencapaian akademik mereka. Ini adalah untuk mengurangkan lagi perbezaan antara kelas dan juga menghilangkan pra-sangka guru apabila mengajar kelas pandai berbanding dengan kelas lemah.

Dengan cara ini, kelas dipecahkan kepada kumpulan kecil di mana bukan sahaja murid lelaki dan perempuan dicampur dalam kumpulan yang sama, malah pencapaian akademik mereka sengaja dijadikan heterogenus. Selain itu, sepanduk dan carta yang mencerminkan matlamat sekolah, kelas atau kumpulan sering dilihat di dalam bilik darjah mahupun di luar.

Manakala dari segi pendidikan muzik sekolah tinggi di Jepun adalah merupakan subjek yang diwajibkan untuk belajar. Hal ini terjadi kerana Kurikulum Pendidikan Muzik di Jepun bertujuan melengkapkan pelajar dengan pengetahuan, kemahiran dan pengalaman muzik untuk memperkembang aptitud mereka dalam seni muzik di samping mempertingkat cita rasa muzikal yang membolehkan pelajar menikmati, menghargai, dan mereka cipta muzik ke arah melahirkan insan yang seimbang, kreatif, berdisiplin dan harmonis. Pendidikan Muzik di Jepun ini hampir sama dengan pendidikan muzik di Malaysia, akan tetapi mata pelajaran muzik di Jepun dijalankan secara formal berbanding di Malaysia.

Selain itu, objektif bagi pelajaran pendidikan muzik juga mempunyai persamaan antaranya ialah setiap murid perlulah mempunyai pengetahuan dan kefahaman konsep muzik dan mempunyai pengetahuan dan kefahaman sistem notasi dan konvensi penulisan muzik serta berkebolehan membaca dan menotasi muzik. Selain itu, berkebolehan bermain muzik instrumental secara solo dan dalam ensembel muzik konvensional dan tradisional dengan mengamalkan teknik yang betul. Tambahan pula, murid mempunyai kebolehan membuat improvisasi dan mereka cipta bahan muzik. Akhir sekali, murid dapat mengamalkan sikap bertoleransi, bertanggung jawab, berinisiatif, berkerjasama sesama kumpulan dan beretika.

Dari segi strategi pengajaran dan pembelajaran pula, sukatan pembelajaran pendidikan muzik di Jepun adalah lebih maju kedepan berbanding dengan sukatan pembelajaran subjek pendidikan muzik di Malaysia. Fokus pengajaran bukanlah kepada sesuatu aspek tertentu tetapi kepada output. Misalnya, pengetahuan tentang elemen muzik dan pengalaman persembahan merupakan bahan input kepada minda pelajar. Kedua-dua faktor ini diproses melalui aktiviti-aktiviti pembelajaran yang akan menghasilkan produk yang dapat dilihat dalam bentuk seperti persembahan, ciptaan lagu, komen dan laporan. Seni muzik adalah berkaitan dengan bunyi. Oleh yang demikian, mendengar adalah kemahiran asas yang perlu dibina dan ditingkatkan di sepanjang proses pengajaran dan pembelajaran. Aktiviti mendengar secara aktif hendaklah menjadi aktiviti tunggak kepada penguasaan pengetahuan muzik dan pembinaan kemahiran muzik. Dalam usaha merancang pengajaran dan pembelajaran, guru-guru mengambil kira perkara-perkara seperti kemahiran berfikir, kemahiran belajar, pembelajaran masteri, teori kecerdasan pelbagai, pembelajaran secarakontekstual, pembelajaran akses kendiri, teori konstruktivisme dan penggunaan TeknologiMaklumat dan Komunikasi/ICT. Aktiviti muzik yang dijalankan di Jepun lebih dititikberatkan pada bahagian persembahan. Antara persembahan yang kerap kali dijalankan di setiap sekolah di Jepun pada peringkat sekolah menengah adalah orkestra (besar), pencaragam, kugiran (band) dan drumline. Akan tetapi, di Malaysia aktiviti seperti ini baru sahaja membangun dan berkembang. Oleh itu, pendidikan muzik di Jepun ada memberi sedikit pengaruh kepada pendidikan muzik di Malaysia.

Secara kesimpulannya, pendidikan muzik di Jepun pada peringkat sekolah menengah mempunyai banyak persamaan dengan pendidikan muzik di Malaysia.

6.0 KURIKULUM PENDIDIKAN MUZIK JEPUN INSTITUT PENDIDIKAN TINGGI

Jepun telah mula mengalami satu jumlah penurunan. Hal ini telah dapat membawa kesan kepada banyak universiti di negara mereka untuk mengekalkan prestasi para pelajarnya. Jika kita ingin membicarakan mengenai prestasi kurikulum mahupun kokurikulum, sudah pasti negara Jepun jadi bahan bualan. Namun begitu, saya percaya ianya bukan satu perkara yang mudah untuk dikekalkan dan ini merupakan satu persaingan yang sangat sengit. Pada zaman serba moden ini, kemudahan yang ingin dicapai semua berada di hujung jari dan banyak maklumat yang boleh mereka terokai, malah mereka jadikan internet sebagai rujukan utama. Jesteru itu, kemunculan dan keperluaan yang pelbagai ini kita boleh lihat dalam zaman moden yang serba canggih ini, di mana Jepun cuba untuk mengorak langkahnya dengan mempromosikan universiti mereka dan cuba menarik perhatian ramai pelajar antarabangsa untuk belajar di Jepun. Secara tidak langsung, mereka ini berpeluang untuk menerokai terhadap kepelbagaian ilmu dan budaya di Jepun dengan lebih dekat dan dapat merasai pengalaman itu sendiri. Selain itu, untuk merasai pendidikan di univesiti Jepun juga kini makin senang untuk dipelajari, namun kualiti pendidikan untuk seseorang yang sudah bergelar mahasiswi dan mahasiswa itu kini seringkali dipersoalkan apatah lagi pendidikan yang sering kali diperbaharui mengikut keadaan semasa.

Di Jepun, kelas akan bermula pada bulan April dan terdapat dua semester sahaja untuk setiap tahun. Pada peringkat ijazah, kebiasaannya terdapat empat tahun yang perlu ditempohi dan pembelajarannya mengamalkan sistem America. Bagi pelajar undergraduate, mereka diajar oleh pensyarah dan belajar melalui beberapa cara seperti mengikuti seminar dalam kumpulan masing-masing. Selepas ijazah, peringkat seterusnya ialah ijazah Master dan kemudian 3 tahun untuk peringkat kedoktoran. Pendidikan Siswazah di Jepun adalah kurang maju berbanding dengan negara-negara Eropah dan Amerika Syarikat dengan hanya 7 peratus lebih sedikit daripada mahasiswa Jepun. Tawaran pendidikan Siswazah kurang mendapat sambutan dan bilangan universiti yang menawarkan program lepasan ijazah atau pelbagai jenis program, adalah kecil, berbanding dengan di negara-negara Barat lain dalam bidang perindustrian.Mengikut kajian, Jepun mempunyai 3 juta orang pelajar yang memasuki dalam 1200 buah universiti dan juga di kolej yang lain. Hal ini menunjukkan bahawa Jepun mempunyai sistem pendidikan tinggi yang kedua terbesar di negara maju. Jepun juga mempunyai satu sistem pendidikan tinggi swasta yang terbesar di dunia. Jepun mempunyai 710 universiti lama yang boleh dibahagikan kepada 3 kategori iaitu sangat kompetitif, lemah-lembut, berdaya saing dan tidak kompetitif (sekolah first-tier ranking yang kurang mendapat perhatian dan kemasukkan pelajar ke sekolah itu juga amat sukar).

Pendidikan muzik sekolah di Jepun berada dalam keadaan yang situasi yang kurang ideal. Pada bulan April 2002, kursus pengajian baru yang telah dilaksanakan oleh Kementerian Pendidikan, Kebudayaan, Sukan, Sains dan Teknologi (MEXT). Jumlah kelas muzik dalam kurikulum baru telah dikurangkan kepada 33% pada akhir tahun 2002. Kebiasaanya kelas muzik akan berlangsung selama dua jam untuk setiap minggu. Namun kini, ia berkurangan kepada satu jam untuk setiap minggu. Ini telah menimbulkan banyak masalah. Ianya menjadi sangat sukar untuk mengajar muzik dan pelajar mengalami kesukaran untuk mengembangkan ilmu pengetahuan mereka dan kemahiran muzik yang mereka perlu pelajari. Kedua, bilangan guru muzik sepenuh masa telah berkurangan dengan ketara. Sebelum ini, ia menjadi perkara biasa bagi guru muzik untuk mengajar di lebih daripada dua buah sekolah bagi mengisi tugasan sepenuh masa mereka. Dalam beberapa senario, ramai guru muzik sepenuh masa telah digantikan dengan guru-guru sambilan atau guru-guru mata pelajaran lain. Sedikit banyak, guru muzik telah mula dipinggirkan.

Ramai guru muzik mula hilang semangat di dalam kelas. Pelajar mula menjadikan kelas muzik sebagai tempat berehat berbanding subjek mata pelajaran yang lain. Mereka kadang-kadang mempersoalkan muzik sebagai mata pelajaran yang penting kerana mereka tidak memahami dan tidak cuba untuk menghargai kemahiran yang diperlukan dalam muzik. Mereka percaya bahawa mereka boleh menikmati muzik di luar sekolah juga. Oleh yang demikian, mereka agak keberatan untuk mengambil bahagian dalam kelas muzik dan kes masalah tingkah laku juga makin meningkat malah pengurusan bilik darjah juga menjadi lebih sukar. Sesetengah guru cuba memaksa pelajar untuk mentaati arahan mereka manakala ada juga guru yang berputus asa untuk mengawal kelas dan membiarkan sahaja pelajarnya berkelakuan yang mereka suka di dalam kelas. Dalam mana-mana kes, kadang-kadang guru dan pelajar tidak bersefahaman dengan baik di antara satu sama lain. Ia juga tidak keterlaluan untuk mengatakan bahawa pada suatu hari nanti mungkin muzik sekolah di Jepun akan mula pudar dan akhirnya lenyap selamanya daripada kurikulum pendidikan.

Ramai penulis di Barat menyumbangkan masanya dengan menulis mengenai kejayaan ekonomi di Jepun sehinggalah kepada penduduknya yang berpendidikan serta berita mengenai populasi kemasyarakatan Jepun yang tinggi dan dikenali orang ramai di sekeliling dunia itu. Namun begitu, sejak kebelakangan ini, tulisan mereka lebih menjadi lebih kritikal, sering menggambarkan situasi yang kurang menyenangkan dan mula membicarakan tahap kualiti pendidikan tinggi di Jepun kini. Walaupun Jepun terkenal dalam keputusan pendidikan yang amat cemerlang, namun standardnya kini kian mula menurun dalam pendidikan dan kita boleh lihat kini, pelajar semakin kurang berminat untuk belajar. Hal ini menjadi isu polemik dan perhatian kepada orang ramai. Terdapat juga berita mengenai bahawa akademik pada masa kini juga tidak menjaminkan pekerjaan yang berkualiti untuk semua orang. Berbeza dengan sistem pekerjaan seumur hidup yang pada masa dahulunya stabil dan masih terjamin.

Jika kita mengkaji tiga negara yang berada di kedudukan atas pada tahun 1998, terdapat beberapa perkara menarik dan persamaan yang berkaitan di antara pencapaian akademik dan pendidikan muzik. Dalam satu kajian pada tahun 1988 oleh Frank Hodsoll iaitu Pengerusi National Endowment Kesenian ini berkata dalam gred 1 hingga 6, Jepun memerlukan dua kelas muzik dalam masa seminggu. Aktiviti muziknya termasuklah nyanyian dan persembahan instrumental. Pada peringkat pertengahan, pelajar belajar menyanyi dan bermain instrumen untuk muzik ensemble. Kajian yang dikaji di sini seolah-olah ia mengenai pelaksanaan pembangunan program muzik instrumental untuk jangka masa panjang kepada semua pelajar, di mana ia bukan berdasarkan kepada pelajar yang berkebolehan dan mempunyai minat dalam muzik sahaja. Program Muzik yang dijalankan perlulah merangkumi dan melibatkan bidang yang luas seperti menumpukan kepada penguasaan alat muzik termasuk suara dan perlu mempunyai satu tujuan seperti ingin membuat persembahan secara solo atau secara ensemble. Program-program ini juga harus merangkumi penghargaan dan komponen teori bagi semua pelajar.

Terdapat seorang pakar perubatan dan ahli biologi yang mempelajari jurusan sarjana muda perubatan iaitu Lewis Thomas. Beliau mendapati bahawa terdapat 66 peratus pelajar muzik ini telah memohon dan berjaya ditempatkan dalam bidang perubatan. Hal ini menunujukkan bahawa peratus yang dikaji ini adalah yang tertinggi daripada mana-mana kumpulan. Kini, terdapat penyelidikan baru daripada bidang sains kognitif telah memberi maklumat yang berguna mengenai perkaitan di antara subjek muzik dan juga dalam pembelajaran yang lain. Teknologi yang serba canggah kini telah membolehkan kita untuk melihat otak manusia yang sedang mengalami proses berfikir. Dalam kajian itu, ia menunjukkan kepada kita bahawa apabila orang sedang mendengar melodi yang melibatkan pelbagai pic dan nada, hemisphera otak di sebelah kanannya sedang diaktifkan. Apabila seseorang sedang membaca notasi muzik, pemain perlulah memahami notasi, tanda nada, dan butiran lain yang ditunjukkan dalam skor itu. Dalam hal ini pula, ia telah dapat mengaktifkan hemisphera kirinya di mana ia juga banyak melibatkan pemikiran sacara analitikal dan matematik (Dickinson, 1993). Proses pemikiran yang mempunyai banyak kebolehan ini dapat menguji pemikiran secara kognitif di mana dalam satu masa kehebatannya itu kita tidak duga dan perkara ini tidak sepatunyat kita diabaikan.

Baru-baru ini, terdapat banyak perkara yang menjadi kebanggaan di negara Jepun seperti terdapat kumpulan pelajar yang bermain dalam wind ensemble, termasuklah Mama Elementary School dan Kodaira Dairoku Junior High School Band. Ditambah lagi dengan kejayaan yang yang diraih oleh kumpulan Musashino Acadamia Musicae Wind Ensemble yang membuat persembahan di Klinik Midwest Chicago, Amerika Syarikat. Berita kemenangan ini telah menjadi isu yang hangat dan menjadi viral di Internet. Hal ini telah menunjukkan bahawa pendidikan Muzik di Jepun sangat bergiat aktif.

Dalam masa yang sama, kewujudan pendidikan muzik di Amerika Utara sedang diancam. Kebanyakkan dana yang telah disumbang kepada pendidikan muzik telah ditarik balik. Kesannya, terdapat sebilangan besar sekolah telah terpaksa mengeluarkan pendidikan Muzik daripada kurikulum mereka. Begitu juga di negara Eropah seperti Itali, mereka perlu mencari lebih banyak sumbangan dan pembiayaan swasta dari luar jika mahu pendidikan muzik mereka bergiat aktif dan terus wujud dan berkembang. Pada masa ini, walaupun Jepun bergelut dengan isu ekonominya, Jepun masih terus berusaha dan bersemangat untuk mengembangkan pendidikan Muzik di negara mereka yang telah pun dianggap sebahagian daripada budaya negara.

Di samping itu, Jepun mempunyai banyak kisah yang menarik mengenai kejayaan pendidikan muzik di negara mereka. Watak utama yang memainkan peranan penting ialah pemain itu sendiri. Seperti yang kita ketahui pelajar Jepun mempunyai semangat kenegaraan yang tinggi, kemahuan, ketabahan dan sangat berdisiplin dalam mengendalikan sesuatu perkara. Faktor-faktor inilah yang banyak menyumbang kepada kejayaan mereka yang luar biasa itu. Ramai guru dari negara barat dan pengarah band amat kagum dengan sikap keterbukaan pelajar Jepun. Hal ini kerana mereka semua telah dididik dengan suasana yang sebegitu dari rumah mereka sejak mereka kecil lagi. Apatah lagi, mereka sentiasa mempunyai semangat untuk belajar, menerima ilmu pengetahuan dan mengikut arahan yang diberikan dengan penuh disiplin.

Sudah tentu tidak semua kejayaan yang dimiliki oleh pemuzik itu akan menjadi pemain profesional tetapi ironinya ini dapat menjadikan sistem pendidikan muzik Jepun dengan lebih baik. Kebanyakan pemain muda yang berbakat dan meraih pelbagai kejayaan itu telah pun menjadi guru dan terus mengajar muzik di peringkat yang lebih tinggi dalam kediaman rumah mereka masing-masing. Meskipun demikian, terdapat beberapa perkara penting yang perlu dipertingkatkan. Antaranya ialah organisasi persembahan muzik untuk orkestra simfoni. Mereka boleh mengemukakan dan mengusulkan seberapa banyak konsert yang mungkin boleh diadakan dengan sekerap yang mungkin. Secara tidak langsung ini dapat menarik perhatian orang ramai untuk menyaksikannya dan dapat memberi sokongan moral terhadap muzik di tanah air mereka. Penglibatan mereka ini juga dapat menambahkan hasil kewangan mereka agar organisasi muzik ini dapat sentiasa dijalankan. Itulah realiti pemuzik profesional yang perlu dihadapi pada masa kini.

Satu lagi aspek pengajaran muzik di Jepun yang perlu didekati ialah pembangunan individualisme muzik iaitu mendekati personaliti pemuzik itu. Ini adalah sebahagian daripada proses pedagogi, di mana ia bukan sahaja diamalkan di Jepun tetapi juga di seluruh dunia. Ada pepatah lama mengatakan bahawa "The nail that sticks up gets pounded down". Ini adalah satu ungkapan yang indah untuk mengekalkan satu sosial yang harmoni dalam masyarakat di dunia. Seorang pemuzik akan berusaha untuk mengahasilkan satu bunyi yang sempurna tetapi dalam dunia muzik kita dan dalam dunia yang sebenarnya ianya terdiri daripada peperiksaan, uji bakat, pertandingan dan persembahan. Jika kita mengabaikan salah satunya, maka perjalanan kita masih jauh untuk diharungi.

Jepun sangat beruntung kerana melahirkan ramai pemuzik yang berbakat besar yang dilengkapi dengan ciri-ciri disiplin, ketabahan, kemahuan dan dedikasi. Malah kita tidak nafikan bahawa persembahan komuniti muzik antarabangsa kini banyak dianggotai oleh pemuzik dari negara Jepun. Syabas untuk Jepun.

1