MALAYSIA SEBAGAI SEBUAH NEGARA ISLAM

Menurut Profesor Ahmad Ibrahim, peruntukan Perkara 3(1) adalah antara yang

terpenting di dalam perlembagaan kerana terdapat banyak salah faham berlaku mengenai

tafsirannya. Antara salah faham yang paling nyata ialah pendapat yang menyatakan

bahawa setiap upacara rasmi di Persekutuan mesti diselitkan dengan unsur-unsur amalan

agama Islam. Ini tidaklah benar kerana Perkara 3 memberi kebebasan yang meluas untuk

penganut-penganut agama lain mengamalkan kepercayaan mereka.

Oleh kerana perkataan "Islam" dan bukan "ugama Islam" yang digunakan di

Perkara 3 bolehlah dihujahkan bahawa apa yang dimaksudnya ialah Islam sebagai cara

hidup mengikut Islam iaitu Islam sebagai Ad-Din. Apabila disebut "agama-agama lain

boleh diamalkan dengan aman dan damai di mana-mana bahagian Persekutuan", orang-

orang bukan Islam mendakwa bukan sahaja mereka diberi kebebasan mengamalkan

kepercayaan dan upacara-upacara agama mereka akan tetapi cara hidup mereka. Mereka

tidak mahu undang-undang Islam dikenakan kepada mereka dan lebih suka mengikut

undang-undang lnggeris. Jika ini makna yang dikehendaki di beri kepada perkataan

"ugama" oleh orang-orang yang bukan Islam, lebih-lebih lagilah orang-orang Islam

berhak memberi makna yang luas kepada "Islam" sebagai agama Persekutuan.1

Perkara 11 Perlembagaan memperuntukan:

Tiap-tiap orang adalah berhak menganuti dan mengamalkan ugamanya dan tertakluk

kepada fasal (4) mengembangkan ugamanya." Dari peruntukan ini jelaslah orang-orang

Islam berhak menganuti dan mengamalkan ugamanya, iaitu Islam sebagai cara hidup

mereka.

1 Apa Itu Undang-Undang Islam, Ruzian Markom, PTS Publications & Distributors Sdn. Bhd, 2003, m/s139.., Tan Sri Profesor Ahmad Ibrahim, Kedudukan Islam Dalam Perlembagaan, http://www.islam.gov.my/buu/artikel2.html

1

Fasal (4) menyebutkan undang-undang boleh dibuat untuk mengawal atau menyekat

pengembangan apa-apa iktidad atau kepercayaan ugama antara orang-orang yang

menganuti ugama Islam.

Bagi menyempurnakan takrifan dalam Perkara 3(1) tersebut, adalah mustahak agar

bahagian itu dibaca bersama dengan Perkara 11. Hal ini disebabkan kedudukan Islam

sebagai “agama Persekutuan” hanya boleh difahami dengan jelas apabila membaca

peruntukan yang terkandung dalam Perkara 11 itu.2 Perkara 11(1) Perlembagaan

Persekutuan memperuntukkan bahawa tiap-tiap orang adalah berhak menganuti serta

mengamalkan agamanya dan tertakluk kepada fasal (4) untuk mengembangkannya. Dari peruntukan ini jelaslah orang-orang Islam berhak menganuti dan mengamalkan ugamanya, iaitu Islam sebagai cara hidup mereka. Fasal (4) menyebutkan undang-undang boleh dibuat untuk mengawal atau menyekat pengembangan apa-apa iktidad atau kepercayaan ugama antara orang-orang yang menganuti ugama Islam.3

Peruntukan ini merupakan satu perlindungan dan sekatan ke atas hak orang ramai

untuk menyebarkan agama mereka (jika agama itu bukan agama Islam) kepada orang lain

dalam Persekutuan (jika mereka yang lain itu adalah orang Islam). Untuk tujuan tersebut

negeri-negeri telah meluluskan enakmen-enakmen bagi mengawal dan menyekat

penyebaran agama lain kepada kalangan orang Islam.

Fasal (4) dalam Perkara 11 juga memperuntukkan tiada sesiapa pun boleh dipaksa

membayar apa-apa cukai jika pendapatan daripada cukai itu adalah digunakan khas sama

ada kesemuanya atau sebahagiannya bagi maksud sesuatu agama yang lain daripada

agamanya sendiri. Tiap-tiap kumpulan agama berhak menguruskan hal-ehwal agamanya

sendiri, menubuh dan menyelenggara aktiviti-aktiviti bagi maksud agama atau khairat

2 Zaini Nasohah, Pentadbiran Undang-undang Islam Di Malaysia sebelum dan selepas merdeka, Utusan Publications & Disstributors sdn. Bhd, hlm 78-80.3 Tan Sri Profesor Ahmad Ibrahim, Kedudukan Islam Dalam Perlembagaan, http://www.islam.gov.my/buu/artikel2.html

2

dan memperoleh, memiliki harta serta memegang dan mentadbirnya mengikut undang-

undang.4

Kandungan dan kesan Perkara 11(1) dan Perkara 11(4) serta Perkara 12(2)

mengangkat kedudukan Islam melebihi agama-agama lain dan ia jelas menunjukkan

kedudukan istimewa Islam di dalam Persekutuan. Telah ada beberapa negeri yang telah

mengadakan undang-undang untuk menyekat pengembangan ugama-ugama lain antara

orang-orang Islam akan tetapi masih terdapat beberapa negeri yang belum lagi

mengadakan undang- undang itu termasuk Wilayah-wilayah Persekutuan.5

Berdasarkan kes yag membuktikan bahawa kedudukan Islam itu dipandang tinggi

adalah melalui kes Meor Atiqulrahman dll V Fatiamh bte Sihi dll ( 5 MLJ 375 [2000]).

YA Hakim Dato’ Mohamad Noor Abdullah dalam memutuskan kes pemakaian serban

oleh tiga orang murid sekolah mengatakan bahawa menurut Perkara 3(1) Perlembagaan

Persekutuan, agama Islam adalah merupakan Ad-din, satu cara hidup dan bukan hanya

khusus untuk upacara-upacara rasmi sahaja. Agama Islam juga merupakan agama utama

dan mengatasi agama-agama lain di Malaysia. Oleh sebab itu, status agama Islam tidak

boleh disamakan dengan agama-agama lain.6

KEDUDUKAN AGAMA ISLAM DI DALAM PERLEMBAGAAN PERSEKUTUAN

4 Zaini Nasohah, Pentadbiran Undang-undang Islam Di Malaysia sebelum dan selepas merdeka, Utusan Publications & Disstributors sdn. Bhd, hlm 78-80.

5 Kenegaraan Malaysia, Asnarulkhadi Abu Samah, Jayum A. Jawan, Terbitan Universiti Putra Malaysia, Serdang, 1997, m/s 133.

6 Majalah Visi Kefahaman Islam, Mohamed Azam Mohamed Adil, Percetakan Zainon Kasim Sdn Bhd, Perak, 2006, hlmn 17

3

Berasaskan Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu 1948, sebuah perlembagaan

baru bagi Malaya telah dipersetujui dan dikuatkuasakan pada 1 Februari 1948. Ia dikenali

sebagai Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu 1948. Mengikut perjanjian ini,

Kerajaan Pusat akan mengandungi seorang Pesuruhjaya Tinggi British, Majlis Mesyuarat

dan Majlis Perundangan. Majlis Perundangan ( Legislative Council ) mempunyai anggota

rasmi dan sebahagian besar anggota tidak rasmi akan dipilih dan dilantik oleh

Pesuruhjaya Tinggi British.7

Sebuah sistem persekutuan yang terdiri daripada Negeri-negeri Melayu, Melaka

dan Pulau Pinang dengan sebuah Kerajaan Pusat yang kuat diperuntukkan. Bagi kerajaan

negeri-negeri Melayu yang belum mempunyai perlembagaan bertulis, satu perlembagaan

bertulis akan disediakan. Perlembagaan negeri bertulis yang pertama di Tanah Melayu

ialah Perlembagaan Johor 1985.

Kedudukan Islam dalam Persekutuan sebenarnya mempunyai peruntukan

tersendiri di dalam Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu 1948. Agama Islam telah

diisytiharkan sebagai agama rasmi walaupun ia tertakluk kepada fasal 48 perjanjian,

yakni Pesuruhjaya Tinggi British dan raja-raja diberikan kuasa untuk menggubal undang-

undang Persekutuan. Majlis Negeri pula diberikan kuasa untuk meluluskan undang-

undang termasuklah yang menyentuh hal ehwal agama Islam dan adat istiadat Melayu.

Namun, peruntukan berhubung bidang kuasa Mahkamah Syariah tidak dimasukkan

bersama di dalam peruntukan tersebut.

Kemenangan Parti Perikatan dalam Pilihan Raya 1955 telah memaksa Penjajah

British mengadakan satu Persidangan Perlembagaan di London. Persidangan yang

berlangsung dari 18 Januari sehingga 6 Februari 1956 telah dihadiri oleh satu perwakilan

yang terdiri daripada empat orang wakil raja-raja Melayu, Ketua Menteri Persekutuan

Tanah Melayu (PTM) berserta tiga orang menteri yang lain, Pesuruhjaya Tinggi British

dan penasihat-penasihatnya. Hasilnya, telah dicadangkan pelantikan sebuah suruhanjaya 7 Kenegaraan Malaysia, Asnarulkhadi Abu Samah, Jayum A. Jawan, Terbitan Universiti Putra Malaysia, Serdang, 1997, m/s 133.

4

bebas untuk menggubal perlembagaan PTM yang berkerajaan sendiri dan merdeka. Ini

telah diperkenankan oleh Queen Of British Empire dan raja-raja Melayu.

Suruhanjaya Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu ini dipengerusikan oleh

Lord Reid dari England dan dianggotai oleh Sir Ivor Jennings (United Kingdom), Sir

William Mackell (Australia), B. Malik (India) dan Hakim Abdul Hamid (Pakistan).

Orang luar dilantik sebagai penggubal Perlembagaan Persekutuan agar cadangan tidak

menjadi berat sebelah. Ini kerana, terdapat pergeseran dan percanggahan pendapat di

kalangan Parti Perikatan berkaitan kerakyatan, bahasa kebangsaan dan hak-hak istimewa

orang Melayu.8

Suruhanjaya Reid telah meminta cadangan daripada semua penduduk Tanah

Melayu yang terdiri dari kalangan parti politik, badan awam dan orang perseorangan.

Hasilnya, sebuah draf Perlembagaan Malaya yang merdeka terhasil. Pada asalnya, agama

Islam tidak dijadikan sebagai agama Persekutuan. Perlu disebutkan bahawa belum ada

terjemahan Perlembagaan yang sahih di Malaysia dan adakah perkataan "Islam is the

religion of the Federation" yang terdapat dalam Perlembagaan di terjemahkan salah

sebagai "Ugama Islam ialah ugama bagi Persekutuan".

Jika dilihat kepada sejarah mengenai peruntukan ini kita dapati Suruhanjaya Reid

yang diberi tugas mencadangkan Perlembagaan bagi Malaysia telah menolak cadangan

memasukkan peruntukan mengenai "Islam sebagai agama Persekutuan" itu. Dalam

Laporan mereka di perenggan 169 mereka berkata maksudnya –

"Kami telah menimbangkan soal sama ada perlu diadakan kenyataan dalam

Perlembagaan yang bermaksud Islam hendaklah menjadi ugama Negara. Telah

dipersetujui oleh semua pihak bahawa jika mana-mana peruntukan seperti itu

dimasukkan dalam Perlembagaan hendaklah dijelaskan bahawa ia tidak sekali-

kali menjejas hak-hak sivil orang-orang bukan Islam. Dalam memorandum yang

dikemukakan oleh Perikatan telah disebut agama Persekutuan hendaklah Islam.

Peruntukan prinsip ini tidak akan mengenakan apa-apa hilang upaya keatas

8 A History Of Malaysia, Barbara Watson Andaya, Leonard Y. Andaya, Palgrave, 2001, m/s 331.

5

rakyat bukan Islam menganuti dan mengamalkan ugama mereka sendiri dan tidak

membayangkan bahawa negara bukan negara sekular. Tidak terdapat apa-apa

dalam draf Perlembagaan itu yang menyentuh penerusan keadaan dalam negeri-

negeri mengenai periktirafan Islam atau yang menghalang pengiktirafan Islam

dalam Persekutuan melalui perundangan atau cara-cara lain dalam apa-apa

keadaan yang tidak memudharatkan hak-hak sivil individu bukan Islam. Majoriti

kami berpendapat ada paling baik meninggalkan perkara itu atas dasar itu,

memandang kepada kenyataan bahawa peguam bagi Raja-raja telah berkata

kepada kami "Adalah pandangan yang telah dipertimbangkan oleh Duli-duli yang

Maha Mulia bahawa tidak dikehendaki memasukkan perisytiharaan seperti yang

dicadangkan bahawa ajaran agama Muslim atau ajaran agama Islam adalah

agama yang ditetapkan bagi Persekutuan. Duli-duli yang Maha Mulia tidak

menyokong perisytiharaan seperti itu dimasukkan dan ini adalah perkara arahan

khusus dimana saya tidak banyak terlibat".

Namun, Hakim Abdul Hamid dari Pakistan berpendapat bahawa agama Islam

perlu diperuntukkan di dalam Perlembagaan. Dalam cadangan, beliau mengesyorkan

bahawa cadangan yang dibuat oleh Perikatan itu adalah dibuat sebulat suara, maka ia

harus diterima. Peruntukan seperti itu telah pun terdapat di negeri-negeri dan apa yang

perlu ialah memindahkannya dari Perlembagaan negeri ke Perlembagaan Persekutuan.

Parti Perikatan juga telah menghantar satu memorandum untuk memasukkan

agama bagi Persekutuan ialah Islam namun tiada desakan yang menegaskan bahawa

undang-undang Negara ialah Islam.

Walaubagaimana pun tidak disebut dalam Perlembagaan bahawa negara adalah

negara sekular (seperti disebutkan di India umpamanya) dan oleh kerana itu tidak ada

halangan dihujjahkan kemudian bahawa oleh kerana Islam adalah agama Persekutuan, ini

membolehkan ajaran Islam dimasukkan dan diterapkan dalam politik negara, apabila

masanya sesuai. 9

9 Tan Sri Profesor Ahmad Ibrahim, Kedudukan Islam Dalam Perlembagaan, http://www.islam.gov.my/buu/artikel2.html

6

Walaubagaimanapun, draf terakhir yang dipersetujui tidak memihak kepada

mana-mana pendapat majoriti ataupun minoriti. Dan sebagai hasilnya dimasukkan

peruntukan Perkara 3(1) yang menyebut:

Agama Islam ialah agama bagi Persekutuan, tetapi agama-agama lain boleh

diamalkan dengan aman dan damai di mana-mana bahagian Persekutuan.

Akan tetapi, peruntukan Perlembagaan juga sering dihujahkan untuk menghalang

pelaksanaan Undang-undang Islam di Malaysia. Contohnya, Perkara 4(1) Perlembagaan

Persekutuan telah memperuntukkan:

Perlembagaan ini adalah undang-undang utama Persekutuan dan apa-apa

undang-undang yang diluluskan selepas hari merdeka dan yang berlawanan

dengan perlembagaan hendaklah terbatal setakat mana yang berlawanan itu.

Perkara 75 pula memperuntukkan:

Jika undang-undang negeri berlawanan dengan undang-undang Persekutuan,

maka undang-undang Persekutuan hendaklah dipakai, manakala undang-undang

negeri adalah terbatal setakat mana undang-undang itu berlawanan dengan

undang-undang Persekutuan.

Selain daripada peruntukan itu, perlu dinyatakan juga bahawa dalam Perkara 160:

Perlembagaan Persekutuan, takrif undang-undang yang terkandung dalam

perlembagaan tidak menyebut undang-undang Islam.

Pandangan yang mengatakan bahawa Negara sekular adalah tidak tepat. Hal ini

kerana Perlembagaan Malaysia itu sendiri tidak menyebut bahawa negara ini adalah

negara sekular. Walaupun secara zahir tidak terdapat peruntukan dalam perlembagaan itu

yang mengatakan bahawa Malaysia merupakan sebuah negara Islam tetapi ciri-ciri dan

peruntukan – peruntukan Perlembagaan itu sendiri mengiktiraf bahawa Negara ini

mengagungkan agama Islam. Ini terbukti dengan adanya peruntukan – peruntukan dalam

Perkara 3 (1) yang memperuntukkan bahawa Islam adalah agama Persekutuan.

7

Ia adalah satu kerugian bagi umat Islam yang tidak mengambil pendekatan yang

telah diberi dalam Perlembagaan itu sendiri yang menterjemahkan bahawa negara ini

ialah negara Islam dan bukan negara sekular. Hal ini kerana kerangka perlembagaan itu

sendiri sudah memberi jaminan semenjak ia berkuatkuasa mulai 31 Ogos 1957.10

PERKARA 3(1) MELETAKKAN ISLAM LEBIH ISTIMEWA

Terdapat juga pandangan yang berpendapat peruntukkan dalam perkara 3(1)

sekadar menyatakan bahawa sebagai agama rasmi Persekutuan, namun Islam adalah satu-

satunya agama yang diberi kedudukan yang sebegitu tinggi berbanding dengan agama-

10Majalah Visi Kefahaman Islam, Mohamed Azam Mohamed Adil, Percetakan Zainon Kasim Sdn Bhd, Perak, 2006, hlmn 17

8

agama lain. Peringatan sedemikian pernah diutarakan oleh Y. A. Dato' Abdul Hamid

Mohamad dalam kes Kamariah bte Ali Iwn Kerajaan Negeri Kelantan. Hakim bekenaan

menjelaskan bahawa Perlembagaan juga memberi kuasa kepada Badan Perundangan

Negeri untuk mengkanunkan Hukum Syarak dalam perkara-perkara yang disebut dalam

Senarai II, Senarai Negeri, Jadual Kesembilan. Akta Mahkamah Syariah (Bidang Kuasa

Jenayah) 1965 juga digubal selaras dengan kehendak Senarai II tersebut.

Kedudukan istimewa Islam sebagai agama yang paling dominan juga diiktiraf

melalui Artikel 11 walaupun Artikel tersebut menyebutkan tentang kebebasan beragama.

Ini dapat dilihat dalam Klausa (1) dan (4):

(1) "Tiap-tiap orang berhak menganuti dan mengamalkan agamanya dan,

tertakluk kepada Perkara (4), mengembangkannya,

(4) Undang-undang Negeri, dan berkenaan dengan Wilayah-Wilayah

Persekutuan Kuala Lumpur, Labuan dan Putrajaya, undang-undang Persekutuan

boleh mengawal dan menyekat pengembangan apa-apa doktrin atau kepercayaan

agama di kalangan orang yang menganuti agama Islam"

Fasal (4) bertujuan untuk memberi kuasa kepada Negeri untuk membuat undang-

undang yang dapat mempertahankan agama Islam dari dipengaruhi oleh ajaran atau

amalan agama-agama lain. Dengan lain perkataan, walaupun agama lain bebas diamalkan

oleh penganutnya dalam negara ini, mereka adalah dilarang dari menyebarkan ajaran

agama mereka kepada umat Islam atas alasan Islam adalah agama bagi negara ini dan

tidak boleh sama sekali diperlakukan secara menghina.

Perkara 12 Fasal (2) pula memperuntukan bahawa adalah sah bagi Persekutuan

dan sesuatu negeri menubuhkan atau menyenggara institusi-institusi Islam dan

mengadakan atau membantu dalam mengadakan ajaran Islam dan melakukan apa-apa

perbelanjaan yang diperlukan bagi maksud itu.

Bahasa Melayu dijadikan Bahasa Kebangsaan dan takrif "Melayu" diberi erti

seorang yang menganuti ugama Islam, lazim bercakap Bahasa Melayu, dan menurut adat

istiadat Melayu dan lahir atau berdomisil di Persekutuan atau Singapura.

9

Raja-raja Melayu bagi negeri-negeri hendaklah orang Melayu dan oleh kerana itu

orang-orang Islam. Yang di Pertuan Agong, yang mempunyai Kuasa Pemerintah bagi

Persekutuan, adalah dipilih dari raja-raja Melayu dan Oleh kerana itu Yang di Pertuan

Agong juga ada seorang Melayu dan orang Islam. Raja-raja Melayu mempunyai hak

kedaulatan, kuasa dan bidangkuasa akan tetapi baru-baru ini peruntukan telah diadakan

yang membolehkan tindakan diambil terhadap mana-mana raja kerana apa-apa perbuatan

peribadi beliau yang melanggar undang-undang.

Kedaulatan undang-undang diiktiraf dalam Perlembagaan Persekutuan dan

terpulanglah kepada kita menghujahkan bahawa dalam Islam kedaulatan undang-undang

itu hendaklah dikenakan sepenuhnya oleh kerana Syariah Islam adalah bebas dari

pengaruh dan tidak boleh dipinda oleh badan pemerintah, perundangan atau kehakiman.11

KEKELIRUAN DALAM MEMAHAMI PERKARA 3(1)

Diskusi pakar-pakar undang-undang menyentuh kedudukan Islam dalam

Perlembagaan seringkali dimulakan dengan kekaburan (ambiguity) perkara 3(1) sehingga

berbagai kesimpulan yang ternyata bertentangan dengan maksud nyata perkara 3 itu

sendiri. Ramai yang berpegang kepada kesimpulan bahawa kedudukan Islam hanyalah

11 Tamadun Islam Di Malaysia, Abdullah Alwi Hassan, Dewan Bahasa Dan Pustaka, Kuala Lumpur, 2000, m/s 153.

10

sekadar agama rasmi sahaja. Tidak kurang juga yang menyimpulkan bahawa perkara 3

itu sekadar amalan bacaan doa pada pembukaan majlis rasmi. Malah yang lebih

membimbangkan adalah kesimpulan yang dipegang oleh majoriti peguam bukan Islam

dan sebahagian peguam Islam bahawa negara ini adalah sebuah negara sekular. Pegangan

kelompok ini mempunyai pengaruh yang luas di kalangan masyarakat bukan Islam dan

sebahagian umat Islam.

Sebahagian besar dari aktivis pertubuhan Islam berpegang kepada gabungan

kedua-duanya - Malaysia adalah negara sekular yang meletakkan Islam sekadar agama

rasmi. Mereka berpegang kepada Perlembagaan negara ini memartabatkan sekularisme

sebagai ideologi negara dan dengan itu manifesto perjuangan mereka adalah menukar

wajah perlembagaan dan ideologi negara daripada sekular kepada Islam. Alasannya -

Perkara 4 memartabatkan Perlembagaan sebagai undang-undang tertinggi mengambil

tempat Al-Quran dan As-Sunnah. Justeru, sebahagian besar para aktivis gerakan Islam

meletakkan perspektif perjuangan mereka adalah di luar ruang-lingkup Perlembagaan

yang tiap-tiap orang diberi oleh Perlembagaan Malaysia hak menganuti dan mengamal

ugamanya. Akan tetapi hak mengembangkan ugamanya boleh dihadkan untuk mengawal

atau menyekat pengembangan apa-apa iktikad atau kepercayaan ugama antara orang-

orang yang menganuti ugama Islam.

Mungkin boleh dihujahkan bahawa Perkara 4(1) Perlembagaan Persekutuan

menjadikan Perlembagaan itu undang-undang utama Persekutuan, namun perlulah

membaca Perkara 4 itu keseluruhannya dengan cara yang praktikal.

Perkara 42 Perlembagaan Persekutuan boleh dihujahkan tidak mengikut undang-

undang lslam oleh kerana ia memberi kuasa bagi mengampun kepada Yang di-Pertuan

Agong. Perlulah diingati bahawa dalam keadaan Malaysia sekarang, kuasa itu boleh

digunakan dalam kes-kes ta'azir sahaja dan Perkara itu tidak memberi kuasa kepada Yang

di-Pertuan Agong memberi keampunan dalam kes-kes hudud.

11

SEJAUH MANAKAH ISLAM SEBAGAI AGAMA PERSEKUTUAN

DIAMALKAN DAN DILINDUNGI

  Perkara 11 fasal (1) memperuntukkan:

Tiap-tiap orang adalah berhak menganuti dan mengamalkan agamanya dan tertakluk

kepada fasal (4), mengembangkan agamanya .

Perkara 11 fasal (4) memperuntukkan:

12

Undang-undang Negeri dan mengenai Wilayah-wilayah Persekutuan, Kuala Lumpur dan

Labuan, undang-undang persekutuan boleh mengawal atau menyekat pengembangan

apa-apa iktikad atau kepercayaan agama antara orang-orang yang menganuti agama

Islam.

Untuk tujuan ini beberapa buah negeri telah meluluskan enakmen-enakmen untuk

mengawal dan menyekat penyebaran agama-agama lain di kalangan orang Islam.

Misalnya negeri Kelantan telah meluluskan enakmen untuk tujuan itu dan berkuatkuasa

pada 1 Januari 1987. Kedah, Melaka dan Selangor meluluskan undang-undang yang

serupa dalam tahun 1988. Undang-undang di negeri Selangor antaranya memperuntukkan

bahawa menjadi kesalahan menggalakkan, mempengaruhi atau membangkitkan perasaan

seorang Islam untuk menukar agama, menyebabkan seorang kanak-kanak Islam

dipengaruhi oleh unsur-unsur bukan agama Islam, mendekati seorang Islam untuk tujuan

bersyarah atau menunjukkan beliau apa-apa perkara tentang agama bukan Islam,

menghantar apa-apa juga bahan bertulis tentang agama bukan Islam kepada seorang

Islam, dan mengedarkan apa-apa jua bahan bertulis tentang agama bukan Islam kepada

orang Islam di tempat awam.

 Perkara 13 fasal (2) memperuntukkan;

Tiap-tiap agama adalah berhak menubuhkan dan menyenggara institusi untuk pelajaran

kanak-kanak dalam agama kumpulan itu sendiri, dan tidaklah boleh ada perbezaan

semata-mata undang-undang berkaitan dengan institusi-institusi itu atau dalam

pentadbiran mana-mana undang-undang itu; tetapi adalah sah bagi Persekutuan atau

sesuatu negeni menubuhkan atau menyenggara institusi-institusi Islam atau mengadakan

atau membantu dalam mengadakan ajaran dalam agama Islam dan melakukan apa-apa

perbelanjaan sebagaimana yang diperlukan bagi maksud itu.

Untuk tujuan ini seksyen-seksyen 36 dan 37 Akta Pendidikan 1961 menghendaki

sebarang sekolah yang menerima bantuan kerajaan menyediakan dan mengajar pelajaran

Pengajian Islam dengan syarat jumlah pelajar-pelajar yang layak mempelajarinya tidak

kurang daripada 15 orang.

13

Undang-undang Islam pada dasarnya adalah di bawah bidang kuasa Dewan

Undangan Negeri. Namun begitu perkara dalam bidang kuasa mereka sangatlah terhad.

Antaranya ialah dalam hal ehwal keluarga, nikah, cerai, penjagaan anak, harta

sepencarian, harta pusaka, wakaf dan beberapa perkara lain (Senarai II, Jadual

kesembilan Perlembagaan Persekutuan). Bidang kuasa jenayah hanyalah merangkumi

kesalahan-kesalahan yang dilakukan oleh orang-orang yang menganut agama Islam

terhadap rukun-rukun Islam, kecuali tentang perkara-perkara yang termasuk dalam

senarai Persekutuan (Parlimen mempunyai bidang kuasa). Apa yang nyata ialah

bidangkuasa ini hanya ke atas orang-orang Islam dan tidak termasuk semua aspek

perundangan. 12

BIBLIOGRAFI

1. TAMADUN ISLAM DI MALAYSIA, MOHD. TAIB OSMAN, A. AZIZ

DERAMAN, DEWAN BAHASA DAN PUSTAKA, KUALA LUMPUR,2000.

2. APA ITU UNDANG-UNDANG ISLAM, RUZIAN MARKOM, PTS

PUBLICATIONS & DISTRIBUTORS SDN BHD, 2003.

3. KENEGARAAN MALAYSIA, ASNARULKHADI ABU SAMAH, JAYUM A.

JAWAN, PENERBIT UNIIVERSITI PUTRA MALAYSIA SERDANG, 1997.

12 Kenegaraan Malaysia, Asnarulkhadi Abu Samah, Jayum A. Jawan, Terbitan Universiti Putra Malaysia Serdang, 1997, m/s 137.

14

4. PENTADBIRAN UNDANG-UNDANG ISLAM DI MALAYSIA SEBELUM

DAN MENJELANG MERDEKA, ZAINI NASOHAH, UTUSAN

PUBLICATIONS & DISTRIBUTORS SDN BHD, 2004.

5. A HISTORY OF MALAYSIA, BARBARA WATSON ANDAYA, LEONARD

Y. ANDAYA, PALGRAVE, 2001.

6. MAJALAH VISI KEFAHAMAN ISLAM,MOHAMED AZAM MOHAMED

ADIL, PERCETAKAN ZAINON KASIM SDN BHD, PERAK, 2006.

7. http://www.islam.gov.my/buu/artikel2.html , TAN SRI PROFESOR AHMAD IBRAHIM.

15