KESAN-KESAN RANCANGAN PEMBANGUNAN LIMA TAHUN TERHADAP

HUBUNGAN ETNIK DI MALAYSIA

Rancangan Pembangunan Lima Tahun telah memberi pelbagai impak

terhadap hubungan etnik di Malaysia. Antaranya ialah ia dapat melupuskan rasa

cemburu antara satu sama lain. Dasar British yang mengutamakan pembangunan di

bandar telah menimbulkan ketidakpuasan hati kepada sesetengah kaum.

Kemuncaknya dapat dilihat semasa peristiwa 13 Mei yang telah mengorbankan

banyak nyawa. Bagaimanapun, rancangan-rancangan pembangunan telah

membawa perubahan yang besar dalam konteks hubungan etnik masyarakat iaitu

tiada diskriminasi yang berlaku dan semua kaum berhak untuk melibatkan diri dalam

bidang yang mereka mahu.

Rancangan Malaya Pertama (1956-1960)

Dalam Rancangan Malaya Pertama, kerajaan telah menubuhkan 2 agensi

utama iaitu RIDA dan FELDA. Penubuhan RIDA adalah untuk membangunkan

bidang ekonomi di luar bandar manakala penubuhan FELDA pula adalah untuk

membangunkan tanah dan petempatan luar bandar. Selain itu, kementerian

pembangunan negara ditubuhkan untuk memesatkan pembangunan luar bandar.

Kerajaan juga telah menyediakan kemudahan asas penduduk luar bandar. Implikasi

daripada rancangan ini ialah ia pelbagai peluang pekerjaan dapat diwujudkan untuk

semua golongan etnik.

Rancangan Malaya Kedua (1961-1965)

Melalui Rancangan Malaya Kedua, rancangan pembukaan tanah baru oleh

FELDA digiatkan. Kerajaan juga telah menubuhkan FAMA untuk membantu bagi

memasarkan hasil petani. Di samping itu, jawatan pembangunan kampung

ditubuhkan untuk melibatkan rakyat dalam pembangunan. Hasil daripada rancangan

ini ialah tanah-tanah yang terbiar dapat dibuka dan digunakan oleh semua lapisan

masyarakat tanpa mengira kaum. Selain itu, hasil pertanian juga dapat dipasarkan

dengan lebih meluas lagi melalui FAMA kepada semua kaum di negara ini. Jawatan

pembangunan kampung yang telah ditubuhkan juga dapat mengeratkan lagi

hubungan silaturrahim sesama masyarakat tanpa mengira kaum.

Hal ini juga dapat meningkatkan lagi peluang pekerjaan kepada semua

lapisan masyarakat tanpa mengira kaum. Sebagai contoh, semua kaum sudah tidak

lagi terikat pada dasar British. Oleh itu, mereka mempunyai hak dan kebebasan

sendiri untuk memilih dan melibatkan diri dalam pekerjaan yang mereka mahu.

Sebagai contoh, kaum Melayu dan India boleh melibatkan diri dalam bidang

perniagaan dan sebaliknya. Pembangunan yang pesat telah membuka banyak

peluang pekerjaan kepada semua kaum dan seterusnya dapat mengurangkan kadar

pengangguran di Malaysia.

Rancangan Malaysia Pertama (1966-1970)

Bagi Rancangan Malaysia Pertama pula, penubuhan FELCRA, MARDI, &

Bank Pertanian telah dilakukan oleh kerajaan untuk meningkatkan usaha

pembangunan ekonomi luar bandar. Penubuhan MARA pula dapat menggalakkan

orang Melayu menyertai dalam sektor perdagangan dan industri. Rancangan ini

banyak menyediakan kemudahan perhubungan, kesihatan dan pendidikan luar

bandar. Implikasi daripada rancangan ini ialah ia dapat memberi peluang pekerjaan

kepada semua kaum dan memupuk perpaduan antara kaum.

Kemudahan-kemudahan yang disediakan dapat digunakan bersama-sama

tanpa mengehadkan penggunaannya terhadap sesuatu kaum. Dalam hal ini,

pembangunan yang adil dan demokrasi di dalam negara kita telah dapat

mewujudkan masyarakat majmuk yang harmoni. Hal ini adalah kerana semua kaum

mempunyai hak masing-masing dan menerima rasional hak istimewa kaum Melayu

dalam negara. Di samping itu, layanan yang sama rata kepada semua kaum telah

menimbulkan rasa puas hati kepada kaum Cina dan India.

Rancangan Malaysia Kedua (1971-1975)

Menyedari kedudukan ketidakseimbangan sosioekonomi antara kaum,

kerajaan telah mengusahakan supaya satu pendekatan baru dalam Rancangan

Pembangunan Negara yang melibatkan program 20 tahun yang dikenali Dasar

Ekonomi Baru (DEB). Dasar yang telah dilancarkan oleh Kerajaan melalui

Rancangan Malaysia Kedua (RMK-2) bertujuan untuk memperbetulkan

ketidakseimbangan sosioekonomi yang wujud di antara kaum, wilayah dan kawasan

dalam wilayah yang sama di Malaysia.

Daripada bancian penduduk pada tahun 1970 didapati bahawa 49.3 peratus

daripada semua keluarga di Semenanjung Malaysia menerima pendapatan di bawah

garis kemiskinan. Sejumlah 86 peratus daripada keluarga miskin tersebut terdapat di

kawasan luar bandar manakala 14 peratus lagi di kawasan bandar. Manakala

daripada Kajian Tahunan Hakmilik Syarikat-Syarikat Berhad yang dijalankan oleh

Jabatan Perangkaan dan Rekod Pendaftar Syarikat, adalah didapati bahawa hak

milik dan penguasaan ekonomi di antara kaum dan pelabur dalam dan luar negeri

adalah tidak seimbang.

Beberapa kejayaan telah dicapai di bawah rancangan penyusunan semula

masyarakat. Satu daripadanya ialah pendapatan purata kaum Bumiputera telah

meningkat daripada RM172 sebulan dalam tahun 1970 kepada RM614 sebulan

dalam tahun 1987. Pendapatan ini adalah jauh lebih rendah berbanding dengan

pendapatan kaum-kaum lain.

Kadar kemiskinan juga telah menurun bagi semua kaum dalam tahun 1987

berbanding dengan tahun-tahun sebelumnya. Di Semenanjung Malaysia, misalnya

kadar kemiskinan telah menurun daripada 49.3 peratus dalam tahun 1970 kepada

17.3 peratus dalam tahun 1987. Daripada segi pembangunan bandar dan

penyusunan semula, jumlah penduduk Bumiputera di bandar-bandar telah

meningkat. Misalnya, komposisi penduduk Bumiputera di bandar di Semenanjung

Malaysia telah meningkat daripada 41.3 peratus dalam tahun 1985 kepada 44

peratus dalam tahun 1988.

Rancangan Malaysia Ketiga (1976-1980)

Rancangan Malaysia Ketiga (RMK-3) 1976 – 1980, merupakan peringkat

kedua dalam pelaksanaan Dasar Ekonomi Baru (DEB). Rancangan ini disediakan

berasaskan kepada kemajuan penting ekonomi dan sosial pada tahun-tahun

kebelakangan, khususnya semasa Rancangan Malaysia Kedua (RMK-2), dan

seterusnya berpandukan kepada pengalaman yang telah diperolehi dalam proses

mendorongkan pembangunan ekonomi dan sosial.

Dalam rancangan ini, kerajaan telah menyediakan banyak kemudahan-

kemudahan perumahan dan pengangkutan awam di kawasan miskin di bandar-

bandar besar. Pembangunan sosioekonomi RMT telah menambahkan lagi peranan

sektor-sektor pertanian dan perindustrian supaya dapat menyediakan peluang-

peluang yang kian bertambah supaya lebih ramai lagi rakyat dari berbilang kaum

menyertai di bidang-bidang tersebut.

Hal ini dapat menyediakan banyak peluang pekerjaan kepada semua kaum.

dapat menyediakan prasarana yang lengkap untuk kemudahan semua kaum sama

ada di dalam atau di luar bandar. Perpaduan antara tiga kaum merupakan batu

loncatan dalam menyumbangkan ekonomi negara kita. Ekonomi yang pesat secara

tidak langsung dapat menyediakan prasarana yang lengkap untuk semua kaum

secara adil. Hal ini juga dapat mengelakkan rasa tidak dipedulikan atau dipinggirkan

akibat daripada tiada prasarana yang disediakan untuk sesuatu kaum.

Rancangan Malaysia Keempat (1981-1985)

Rancangan Malaysia Keempat (RMK-4) 1981-1985 merupakan satu lagi

langkah utama bagi mencapai matlamat-matlamat jangka panjang pembangunan

ekonomi dan perpaduan negara. Di bawah rancangan ini kerajaan merangka

pelbagai program dalam usaha memesatkan dan meningkatkan lagi pendapatan dan

taraf hidup rakyat negara ini.

Kemajuan dalam usaha-usaha membasmi kemiskinan telah mengurangkan

kadar kemiskinan dari 49.3% dalam tahun 1970 kepada 29.2% dalam tahun 1980.

Kemajuan ini telah dicapai hasil dari pembangunan ekonomi dan sosial yang pesat

dalam tempoh 1971-1980 dengan kemajuan yang besar dicapai dari segi guna

tenaga dan daya pengeluaran dalam sektor pertanian menerusi program seperti

pembangunan tanah dan kawasan yang sedia ada dan dibantu oleh harga barangan

yangtinggi.

Kerajaan telah memperluaskan perkhidmatan-perkhidmatan seperti

menyebarkan hasil-hasil penyelidikan, menyediakan khidmat nasihat dan

perundingan, latihan, kemudahan kredit dan pinjaman. Penyelidikan berkenaan akan

dijalankan oleh Institut Penyelidikan Getah Malaysia (RRIM) dan Persatuan

Penyelidikan dan Pengeluar-pengeluar Getah Malaysia (MRPRA) sementara Institut

Penyelidikan dan Kemajuan Pertanian Malaysia (MARDI) akan meneruskan

kegiatan penyelidikannya berkenaan dengan penggunaan dan pemprosesan

barang-barang pertanian, ternakan dan perikanan untuk kegunaan perindustrian dan

perdagangan. Rancangan ini telah menyediakan pelbagai peluang pekerjaan dan

meningkatkan lagi taraf hidup rakyat tanpa mengira bangsa dan kaum.

Di samping itu, rancangan ini juga telah memberi impak yang positif dari segi

pembasmian kemiskinan tanpa mengira kaum. Rancangan ini dapat meningkatkan

pertumbuhan ekonomi melalui peningkatan per kapita dan taraf hidup rakyat

menerusi kepelbagaian ekonomi dan pembangunan produk selain daripada getah.

Penekanan lebih diberikan kepada masyarakat luar bandar yang berpendapatan

rendah seperti menyedia dan memperbaiki kemudahan asas di kawasan luar bandar

di samping mempelbagaikan keluaran pertanian. Hal ini akan dapat membasmi

kemiskinan di luar bandar tanpa mengira kaum. Dengan itu, semua kaum akan

mendapat layanan dan hak yang sama rata.

Rancangan Malaysia Kelima (1986-1990)

Rancangan Malaysia Kelima (RMK-5) telah memperkenalkan satu fasa baru

dalam pembangunan negara dengan strategi yang menekankan pertumbuhan

ekonomi yang sederhana dan stabil. Satu perkara yang diberi penekanan

sepenuhnya ialah perpaduan negara yang merupakan matlamat keseluruhan

pembangunan sosioekonomi. Tumpuan usaha-usaha perpaduan negara ialah untuk

memupuk semangat kebangsaan. Rakyat Malaysia dipupuk rasa cinta dan bangga

terhadap negara.

Melalui rancangan ini, kerajaan juga menggalakkan sektor pertanian dan

industri luar bandar. Beberapa syarat dilonggarkan seperti syarat-syarat

penggunaan tanah, penanaman padi secara ladang, penggunaan tanah lombong

untuk pertanian dan penanaman tanaman lain yang sesuai di sawah-sawah terbiar.

Usaha menggalakkan perindustrian pula didokong dengan langkah- langkah

pengurangan kadar bayaran elektrik, telefon, air, tapak kilang dan lain-lain. RMK-5

turut merangka sebuah strategi baru iaitu penekanan terhadap bidang penyelidikan

dan pembangunan (R&D). Strategi ini diharap dapat meningkatkan kadar

produktiviti, keupayaan dan kecekapan guna tenaga tempatan. Usaha

pembangunan sumber manusia turut dititikberatkan seperti latihan kemahiran dalam

bidang pengurusan, keusahawanan, pembinaan, perhotelan dan perkapalan.

Kesan daripada rancangan ini ialah ia dapat mengurangkan jurang yang

terbina antara kaum sejak sekian lama. Semua kaum dapat bersatu padu dan

bekerjasama dalam sektor-sektor yang diwujudkan. Sebagai contoh, perbezaan

taraf hidup semasa pemerintahan British telah menyukarkan kaum untuk bersatu

padu dalam membentuk keharmonian negara. Rancangan pembangunan yang

memberi pemodenan yang sama rata antara kaum telah dapat menghilangkan

jurang besar antara semua kaum. Secara rasionalnya, semua kaum ini tidak lagi

teragak-agak untuk bekerjasama antara satu sama lain.

Rancangan Malaysia Keenam (1991-1995)

Teras utama RMK-6 ialah untuk mengekalkan pertumbuhan ekonomi di tahap

yang tinggi dan menguruskannya dengan berkesan bagi mencapai pembangunan

ekonomi yang lebih seimbang. Penekanan kepada ‘pembangunan seimbang’ adalah

berdasarkan kepada kesedaran bahawa sungguhpun terdapat

kemajuan dalam pertumbuhan ekonomi dan pengagihan, pertumbuhan yang mantap

memerlukan asas ekonomi yang lebih luas.

Rancangan Malaysia Keenam ini telah memberi kesan dalam membentuk

kerjasama antara satu sama lain. Dalam usaha untuk membentuk perpaduan,

semua kaum boleh bekerjasama dalam bidang-bidang tertentu. Sebagai contoh,

dalam bidang antarabangsa sekarang, ada tokoh perniagaan Melayu yang

mengadakan kerjasama dengan India dan juga Cina. Hal sebegini akan dapat

memupuk kerjasama antara satu sama lain dan seterusnya merapatkan lagi

hubungan sesama mereka.

Rancangan Malaysia Ketujuh (1996-2000)

RMK-7 disedia berasaskan kejayaan pelaksanaan Rancangan Malaysia

Keenam, dan bertujuan membawa negara ke abad ke 21 secara berkesan.

Rancangan ini dirangka berasaskan strategi-strategi baru bagi menangani cabaran

dan perubahan yang akan dihadapi oleh masyarakat dan ekonomi.

RMK-7 mengekalkan penekanan kepada konsep pembangunan seimbang

sebagaimana di dalam DPN. Rancangan cuba memastikan hasil pertumbuhan

ekonomi diagihkan secara saksama kepada semua kumpulan etnik. Antara strategi

baru yang dilaksanakan adalah seperti strategi pertumbuhan ekonomi yang didorong

oleh pelaburan atau input yang diutamakan dalam rancangan terdahulu kepada

strategi pertumbuhan didorong oleh produktiviti. Selain itu, peralihan juga akan

dibuat kepada pengeluaran berskala besar bagi eksport oleh industri-industri

Malaysia.

RMK-7 juga menekankan kepentingan sumber manusia dengan menambah

bidang latihan dan pendidikan. Strategi baru juga dilaksanakan untuk

memperkayakan sains dan teknologi. Selain itu, seperti dalam rancangan terdahulu

RMK-7 juga menekankan peranan sektor swasta dalam menyumbangkan

pertumbuhan ekonomi negara. Walaupun RMK-7 dilancarkan pada saat ekonomi

sedang berkembang pesat (1996), namun sepanjang perlaksanaannya rancangan

ini akan dikenang kerana telah menghadapi tempoh sukar ekoran kelembapan

ekonomi terutama pada tahun 1998. Oleh itu, kesan rancangan ini terhadap

hubungan etnik di Malaysia ialah ia dapat membantu hasil pertumbuhan ekonomi

negara dibahagikan secara sama rata kepada semua masyarakat tanpa mengira

kaum. Dengan itu, kaum minoriti seperti Cina dan India tidak akan berasa seperti

mereka dipinggirkan oleh kerajaan.

Rancangan Malaysia Kelapan (2001-2005)

Rancangan Malaysia Kelapan (RMK-8) yang meliputi tempoh 2001 – 2005

merupakan fasa pertama pelaksanaan Rangka Rancangan Jangka Panjang Ketiga

(RRJP3), 2001 – 2010. Dasar Wawasan Negara (DWN) yang juga terkandung

dalam RRJP3 menentukan arah pembangunan negara dalam dekad pertama abad

ke-21. RMK-8 menggabungkan strategi, program dan projek yang dirangka bagi

mencapai objektif Dasar Wawasan Negara (DWN), iaitu pertumbuhan mapan dan

pengukuhan daya tahan ekonomi serta mewujudkan masyarakat yang bersatu padu

dan saksama. Dasar dan strategi dalam tempoh RMKe-8 memberi tumpuan untuk

mencapai pertumbuhan mapan dengan berdaya tahan.

Dalam tempoh Rancangan Malaysia Kelapan (RMKe-8), penswastaan terus

dilaksanakan bagi membantu pertumbuhan ekonomi. Bagi memastikan orang awam

mempunyai peluang penyertaan yang saksama dalam entiti yang diswastakan, entiti

yang dikorporatkan yang berjaya secara komersial akan disenaraikan di Bursa

Saham Kuala Lumpur (BSKL).

Dalam tempoh Rancangan, sebanyak 98 projek telah diswastakan yang terdiri

daripada 47 projek sedia ada dan 51 projek baru. Daripada jumlah projek baru yang

diswastakan, 49 projek adalah dalam sektor pembinaan, pengangkutan serta elektrik

dan gas. Projek yang telah siap dibina adalah Lebuhraya Damansara-Puchong,

menaiktaraf Jalan Sungai Besi dan tiga Penjanakuasa Elektrik Persendirian iaitu di

Sandakan, Karambunai dan Batu Sapi di Sabah, Sistem Monorel di Kuala Lumpur,

Hubungan Kereta Api Ekspres (ERL) dari Kuala Lumpur ke Lapangan Terbang

Antarabangsa Kuala Lumpur (KLIA), pembangunan 10,000 unit rumah guru dan

projek bekalan air Fasa III di Selangor.

Oleh yang demikian, rancangan ini telah banyak memberi kesan kepada

hubungan etnik . antaranya ialah ia telah menyatupadukan masyarakat dari pelbagai

kaum dan menyediakan banyak kemudahan infrastruktur untuk digunakan oleh

semua kaum. Ia juga dapat membina masyarakat dari pelbagai etnik yang berdaya

tahan dan bertolak-ansur untuk meningkatkan kualiti hidup dan keutuhan ekonomi.

Selain itu, ia dapat menyediakan prasarana yang lengkap untuk kemudahan semua

kaum sama ada di dalam atau di luar bandar. Perpaduan antara tiga kaum

merupakan batu loncatan dalam menyumbangkan ekonomi negara kita. Ekonomi

yang pesat secara tidak langsung dapat menyediakan prasarana yang lengkap

untuk semua kaum secara adil. Hal ini juga dapat mengelakkan rasa tidak

dipedulikan atau dipinggirkan akibat daripada tiada prasarana yang disediakan untuk

sesuatu kaum.

Rancangan Malaysia Kesembilan (2006-2010)

Rancangan Malaysia Kesembilan telah dibentangkan pada 30 Mac 2006 yang

lalu dengan objektif utamanya ialah “Mengukuhkan Perpaduan Nasional”

bertemakan “Bersama Ke Arah Cemerlang, Gemilang dan Terbilang”. RMK-9 juga

dilaksanakan dengan hasrat untuk membina kemakmuran, merupakan antara

rancangan pembangunan negara yang penting dalam sejarah negara,

memandangkan negara kini berada pada titik pertengahan dalam perjalanan ke arah

tahun 2020.

  Strategi utama yang dilaksanakan dalam RMK-9 ialah memantapkan bidang

perkhidmatan, pembuatan dan pertanian baru. Selain itu, perjalanan RMK-9 perlu

melalui kelima-lima teras yang telah digarap dalam Rancangan ini. Tumpuan juga

turut diberi dalam aspek pembangunan modal insan yang mana ia merupakan usaha

berterusan yang mampu mencorak ke arah kegemilangan negara. Dengan modal

insan yang baik dan berkualiti ia mampu mencapai matlamat RMK-9.

Kesan daripada rancangan ini ialah masyarakat dari pelbagai etnik dapat

menikmati kemudahan infrastruktur dan pembangunan yang telah dibina seperti

Pembinaan Kompleks Jabatan-Jabatan Kerajaan Persekutuan Negeri Johor,

Pelabuhan Tanjung Pelepas, Lapangan Terbang Senai dan Program Sekolah

Angkat di kawasan luar Bandar yang miskin.

Rancangan Malaysia Kesepuluh (2011-2015)

Rancangan Malaysia ke-10 dibentangkan oleh Perdana Menteri, Datuk Seri

Najib Tun Razak di Dewan Rakyat, pada 10 Jun 2010, yang bertemakan

"Rancangan Kemakmuran Ekonomi dan Keadilan Sosial". Kerajaan telah

memperuntukkan RM230 bilion bagi perbelanjaan pembangunan bagi tempoh lima

tahun tersebut. Daripada jumlah itu, 55 peratus diagihkan kepada sektor ekonomi,

30 peratus kepada sektor sosial, 10 peratus kepada sektor keselamatan dan lima

peratus untuk pentadbiran am.

RMKe-10 merupakan satu daripada empat tiang utama di bawah pentadbiran

Datuk Sei Najib Tun Razak. Tiga lagi tiang tonggak itu ialah Gagasan 1Malaysia:

Rakyat Didahulukan, Pencapaian Diutamakan, Program Transformasi Kerajaan

(GTP) dan Model Baru Ekonomi (MBE). Rancangan ini telah memanfaatkan dan

menuas faktor kepelbagaian etnik sebagai satu elemen kejayaan di arena

antarabangsa. Ia juga memberi peluang yang sama kepada semua golongan etnik

dan merapatkan jurang antara kaum melalui Gagasan 1Malaysia.

Perpaduan juga terbentuk antara kaum melalui rancangan ini. Sebagai

contoh, dasar yang dibawa oleh British telah menimbulkan jurang yang besar antara

kaum. British melakukan sedemikian adalah untuk kepentingan mereka sendiri.

Petempatan yang berbeza antara kaum telah menyukarkan kewujudan perpaduan

antara kaum. Walaupun begitu, sejak rancangan-rancangan pembangunan

diperkenalkan, banyak perubahan yang berlaku di mana semua kaum boleh

bekerjasama dalam menjalankan sesuatu dan membentuk perpaduan.

Sebagai kesimpulannya, semenjak merdeka lagi kerajaan telah berusaha

dengan pelbagai dasar, langkah dan program bagi menjamin kestabilan ekonomi

Malaysia termasuklah melaksanakan DEB dan Rancangan Pembangunan Lima

Tahun. Sememangnya langkah ini menunjukkan bahawa kerajaan sangat komited

dan bersungguh-sungguh dalam membangunkan sektor ekonomi di negara iaitu

bagi menjamin kemajuan yang berterusan dan seterusnya membentuk perpaduan

rakyat. Berdasarkan huraian di atas, ternyatalah bahawa Rancangan Pembangunan