HV 6626.5 A482 1997

11

Pupt K6idmo UNNLRSiTi MAi. AYSIA , SARAWAiC

PENDERAAN KANAK-KANAK: PERSEPSI MASYARAKAT KOTA SAMARAHAN

P. KHIDMAT MAKLUMAT AKADäMIK

flimillillil 111111111 , 00024602d

AMALINA BT AB MANAF

Latihan Ilmiah ini dikemukakan untuk memenuhi sebahagian daripada syarat- syarat pengijazahan Sarjanamuda Sains Sosial Dengan Kepujian Bidang

Pengkhususan (Kajian Khidmat Sosial)

FAKULTI SAINS SOSIAL U1vIVERSITI MALAYSIA SARAWAK

1997

Pu: at Khfdmat Maklumat Akademik uNIVERS1Ti MALAYSIA SAIUWAK

KANDUNGAN

KANDUNGAN PENGHARGAAN ABSTRAK ABSTRACT SENARAIJADUAL SENARAI GAMBARAJAH

i

iv v

BAB 1: PENGENALAN 1

1.1 Latar Belakang Masalah 1 1.2 Kenyataan Masalah 13 1.3 Objektif Kajian 14 1.4 Kepentingan Kajian 14 1.5 Definisi Kajian 15 1.6 Limitasi Kajian 17

BAB 2: SOROTAN LITERATUR 18

2.1 Pendahuluan 18 2.2 Definisi Konsep 18 2.3 Teori-Teori 22 2.4 Kajian Lepas 29 2.5 Hipotesis Kajian 33

BAB 3: METODOLOGI PENYELIDIKAN 34

3.1 Pendahuluan 34 3.2 Lokasi Kajian 34 3.3 Populasi dan Sampel Kajian 35 3.4 Pengumpulan Data 35 3.5 Tatacara Kajian 40 3.6 Cara Pemarkatan 42 3.7 Analisis Data 44

BAR 4: KEPUTUSAN KAJIAN DAN PERBINCANGAN 45

4.1 Keputusan Kajian 45

i

4.1.1 Pendahuluan 45 4.1.2 Hasil Kajian 45 4.1.3 Keputusan Ujian Hipotesis-Hipotesis 63

4.2 Perbincangan 69

4.2.1 Pendahuluan 69 4.2.2 Hasil Kajian 69

BAB 5: KESIMPULAN DAN CADANGAN 81

5.1 Pengenalan 81 5.2 Rumusan Kajian 81 5.3 Cadangan Kajian 85

LAMPIRAN 87

Lampiran 1 87

BIBLIOGRAF[ 95

ii

PENGHARGAAN

Segala puji hanya kepada Allah S. W. T, selawat dan salam ke atas junjungan

Besar Nabi Muhamad S. A. W, keluarga dan para sahabat Nabi Syukur Alhamdulillah

kerana di atas limpah kurniaNya dapat Saya menyiapkan tugasan ini.

Sekalung penghargaan diucapkan kepada kakitangan Jabatan Kebajikan

Masyarakat Kuching, Sarawak dan kakitangan di Pejabat Daerah Samarahan dan Pejabat

Residen Kota Samarahan di atas kerjasama yang diberikan.

Setinggi ucapan terima kasih juga diucapkan kepada Dr Spencer Empading

Sanggin selaku penyelia saya di atas segala teguran dan sumbangan idea dalam

menyiapkan Latihan Ilmiah ini. Tidak lupa juga buat semua pensyarah dan kakitangan

UNIMAS di atas segala sumbangan di sepanjang pengajian ini.

Teristimewa buat Ayahanda dan Bonda tercinta iaitu Ab Manaf B Hj Mohamed

Noor dan Allahyarhamah Zainab Bt Mat Hassan, motivasi dan doa kalian adalah tunggak

kejayaan ini. Buat adik-adik tercinta, Amrullah, Irwani, Mohd Fahmi, Norlaili, Siti Salina,

Zanariah dan Adik Siti Suwaibah, semoga kejayaan milik kalian dunia dan akhirat. Juga

untuk Cik Noor, Cik Mat Hassan dan Mak. Terima kasih di atas segala bantuan yang

diberikan.

Terima kasih juga buat bapa dan emak saudara serta saudara mara yang banyak

membantu di sepanjang pengajian ini. Buat rakan-rakan seperjuangan di UNIMAS iaitu

Ruzitha, Saidah, Hasnah, Rasimah, Selina, Zulazlina, Noraini, Kak Norma, Siti Hawa,

Bani, Ahad, Foo dan Lim; Semoga persahabatan ini akan kekal abadi.

lU

ABSTRAK

Kajian ini cuba mengkaji tentang persepsi masyarakat Kota Samarahan terhadap

masalah penderaan kanak kanak la bertujuan untuk mengenalpasti tentang kesedaran,

tanggapan dan keprffiatinan masyarakat Kota Samarahan terhadap masalah ini. Di samping

itu, kajian ini juga cuba melihat hubungan di antara ciri bangsa dan ciri jantina pada

masyarakat Kota Samarahan dengan persepsi terhadap penderaan kanak-kanak. Pengkaji

telah memilih Kampung Sungai Empit dan Kampung Muara Tuang sebagai lokasi kajian.

Daripada kampung-kampung tersebut, seramai 140 orang dewasa telah dipilih secara

persampelan rawak. Alat kajian yang digunakan adalah borang soal selidik dan sebanyak

100 borang soal selidik yang dikembalikan. Data dianalisis dengan Kaedah Frekuensi

untuk menghuraikan secara deskriptif tentang kesedaran, tanggapan, dan keprihatinan

masyarakat tentang penderaan kanak-kanak. Dapatan kajian menunjukkan bahawa

masyarakat Kota Samarahan mempunyai persepsi yang positif terhadap masalah penderaan

kanak-kanak. Kaedah Analisis Khi Kuasa Dua digunakan untuk menguji hipotesis kajian

iaitu hubungan di antara ciri bangsa dan ciri jantina pada masyarakat Kota Samarahan

dengan persepsi terhadap penderaan kanak-kanak. Hasil daripada ujian Kaedah Khi Kuasa

Dua ini menunjukkan bahawa tidak ada hubungan yang signifikan di antara ciri bangsa dan

ciri jantina pada masyarakat Kota Sainarahan dengan persepsi mereka terhadap penderaan

kanak-kanak.

IV

ABSTRACT

This research was undertaken to investigate the perception of the society towards

the child abuse problem. The research also aim to identify about awareness, assumption

and concern of society at Kota Samarahan. Beside that, this study also be done to

examine the relationship between races and sexes characteristic among societies with their

perceptions towards this problem. Two villages especially Kampung Muara Tuang and

Kampung Sungai Empit were selected as recearch location. From the both of villages, a

total of 140 adults were selected using random sampling. The instrument has been used-

are a questionaires but only 100 questionaires were returned back. The data were

analysed using Frequency analysis to explain descriptively about awareness, assumption

and concern of society to child abuse problem. The findings showed that society at Kota

Samarahan have a positive perception about this problem. Chi Square Analysis also has

been used to test the research hypothesis which focused to the association of races and

sexes characteristic among society with their perception towards that problem. The result

from this method showed that the relationship of two variables not significantly associated.

V

SENARAI JADUAL

1. Jadual 1(a) :

2. Jadual 1(b) :

3. Jadual I (c)

4. Jadual 2 (a)

5. Jadual 3 (a)

6. Jadual 3 (b) 7. Jadual 3 (c)

8. Jadual 3 (d)

9. Jadual 3 (e)

10. Jadual 3 (f) 11. Jadual 4 (a)

12. Jadual 4 (b) 13. Jadual 4 (c)

14. Jadual 4 (d)

1 5. Jadual 4 (e)

16. Jadual 4 (f)

17. Jadual 4 (g)

18. Jadual 4 (h)

19. Jadual 4 (i)

20. Jadual 4 (j)

Distribusi Jantina dan Kaum (1985-1989) Kuanpulan SCAN Hospital Besar Kuala Lumpur

Bilangan Kes Penganiyaan Kanak-Kanak 1986-1990

Bilangan Kes Penderaan Kanak-Kanak di Malaysia (Tahun 1989 Sehiagga Ogos 1996)

Faktor yang Berhubung kait dengan Pende raan Kanak- Kanak Mengikut Kajian awal SCAN, 1990.

Subskala Item-Item Kesedaran Tentang Penderaan Kanak- Kanak.

Subskala Item-Item Tanggapan Penderaan Kanak-Kanak. Subskala Item-Item Keprihatinan

Pembahagian Markat Bahagian B.

Pemarkatan Item Bahagian C.

Pemarkatan Item Bahagian D. Jantina

Bangsa Agama

Umur

Status Perkahwinan

Taraf Pendidikan

Pekerjaan

Pendapatan

Saiz Keluarga

Kesedaran Masyarakat Kota Samarahan Tentang Maklumat Umum Penderaan Kanak-Kanak

vi

21. Jadual 4 (k)

22. Jadual 4 (1)

23. Jadual 4 (m) :

24. Jadual 4 (n)

25. Jadual 4 (o)

26. Jadual 4 (p)

27. Jadual 4 (q)

28. Jadual 4(r)

29. Jadual 4 (s)

30. Jadual 4 (t)

Sumber Maklumat Tentang Penderaan Kanak-Kanak Bagi Masyarakat Kota Samarahan

Tanggapan Umum Tentang Penderaan Kanak-Kanak

Tanggapan Tentang Perbezaan Antara Hukuman dan Penderaan

Tangplian Tentang Punca-Punca Penderaan Kanak-Kanak

Tanggapan Tentang Cara Untuk Menangani Masalah Penderaan Kanak-Kanak

Kesediaan Untuk Melaporkan

Interaksi Dengan Persekitaran

Kesediaan Dalam Membantu Menangani Masalah Penderaan Kanak-Kanak

Hubungan di antara Ciri Bangsa Pada Masyarakat Kota

Samarahan Dengan Persepsi Mereka Terhadap Penderaan Kanuk-Kanak

Hubungan di antara Ciri Jantina Dengan Persepsi Terhadap Penderaan Kanak-Kanak

vii

SENARAI GANIBARAJAH

Gambarajah 1: Schematic Representation of Three-Component Three

Gambarajah 2: Teori Konteks Ekologi atau Schematic Representation of Ecologikal Context Theory (Microview)

viii

BAB 1

PENGENALAN

1.1 L, atar BelakaM 1Vlasaiak

Kanak-kanak adalah amanah Allah. Oleh itu, sebagai amanah yang tidak

ternilai ini, kanak-kanak juga di7cu. rniai dengan pelbagai keistimewaan tenitama kepada

ibu bapa. Islam sendiri amat menitik beratkan tentang konsep ini. Buktinya, terdapat

banyak ayat Al-Quran dan Hadis yang menjelaskan tentang keistimewaan kanak-

kanak. Misainya, terdapat Hadis Nabi yang menjelaskan bahawa apabila matinya

manusia, akan terputuslah amalan di dunia kecuali melalui tiga perkara iaitu sedekah

jariah, ilmu yang dimenafaatkan dan juga anak soleh yang akan mendoakan

kesejahteraan kedua ibu bapanya. Seperti Hadis yang diwartakan dari Abi Hurairah

R. A bahawa Rasulullah S. A. W bersabda yang bermaksud:

Jika seseorang mati, maka putuslah amalnya kecuali 3 macam: Sedekah yang terus-menerus berjalan, atau ilmu yang diajarkan clan anak soleh yang mendoakan baginya.

(HR. Abu Muslim; M. Ali, 1980)

Begitulah penegasan Tuhan dalam menggariskan tentang keistimewaan anak

ini. Berdasarkan kenyataan tersebut, Islam menganggap bahawa pengabaian terhadap

kebajikan kanak-kanak adalah satu pengkhianatan kerana kanak-kanak adalah amanah

daripada Allah. Malah, Allah telah menegaskan kepada hambaNya dari mengkhianati

sebarang bentuk amanahNya, seperti yang dijelaskan oleh Firm= Allah yang

bermaksud:

W" ormg-pmng yang beriman, janganlah kamu mengkhianati Allah dan RasulNya dan jang, anlah kamu mengkhianati amanah-amanah yang diberikan kepada kamu.

(Al Anfal : 27; Kipli, 1996)

1

2

Namun demikian, terdapat segelintir manusia yang orempersis-siakan amanab

Tuhan ini. Ibu bapa atau penjaga yang sepatutnya menjadi pelindung kepada kanak

kanak bertindak zalim terhadap kanak kanak yang lemah Mereka sexing meajadikan

anak-anak sebagai sisa kemarahan. Justeru itu, belakulah fenomena penderaan kanak

kanak samada berbentuk penderaan secara fizdcal, seksual dan juga pengabaian kaaak-

kanak atau child neglect (Kasmini, 1992)

Halina (1995) menyatakan bahawa penderaan kanak kanak berlaku ke atas

semua peringkat lapisan masyarakat tanpa mengira budaya bangsa atau status ekonomi.

Mengikut Forward, pendera mungkin terdiri daripada doktor, polis, peniaga, artis,

pelacur dan sebagainya. Penderaan juga mungkin berlaku pada keluarga yang

mengalami masalah keretakan rumahtangga atau pada keluarga yang bahagia (Laporan

Jabatan Kebajikan Masyarakat Kuching, 1996)

Daripada segi sejarah, kanak-kanak telah menjadi mangsa penderaan sejak

dahulu lagi (De Mause, 1974; Holland, 1988). Contohnya, ahli-ahli arkeologi

menemui bukti yang menunjukkan bahawa penderaan kanak-kanak sememangnya

berlaku sejak zaman pra sejarah (Halcourt, 1986)

Penderaan tersebut berlaku samada dalam bentuk penderaan fizikal dan

pengabaian seperti untuk tujuan mendisiplinkan kanak-kanak, pendidikan, budaya,

moral, dan kepercayaan agama. Terdapat juga bukti yang menunjukkan bahawa orang

purba Greek dan Roman yang membunuh kanak-kanak sebagai korban (Vallois, 1991).

Berdasarkan Patria Protestass 700 B. C. seseorang bapa itu tidak menyalahi undang-

undanE dengan menjual atau membunuh anak (Holland, 1988)

Walaupun penderaan kanak-kkanak telah berlaku sekian lama dahulu tetapi pads

waktu itu masyarakat Malaysia kurang menyedari masalah tersebut. Namun demiýian,

3

peristiwa kematian Balasundram A/L Balakrishnan di Hospital Besar Kuala Lumpur

pada 13 Mei 1990 begitu mengejutkan rakyat Malaysia tentang seriusnya masalah

penderaan kanak kanak (Hassan Basri, 1991). Ini didcuti oleh beberapa seeario

penderaan yang lain seperti peristiwa penderaan ke atas seorang kanak-kaaak

perempuan iaitu Kong Sim Yee yang betusia lima tahun. Kanak-kanak ini dipercayai

didera oleh ibu bapanya sendiri. In dirawat di Hospital Tengku Anpuan Rahimah,

Kelang pada 18 Mei 1993 setelah mengalami bengkak di kepala, kaki dan badan (The

Malay Mail, 22 Mei 1993). Begitu juga dengan peristiwa penderaan Mohd Afiq Yusof

yang menggemparkan seluruh rakyat Malaysia. Kanak-kanak an yang berusia dua

tahun telah meninggal dunia pads 30 Julai 1994 di Hospital Kuala Lumpur setelah

terlantar selama 10 hari dalam keadaan koma akibat didera dengan kejam (Berita

Minggu, 31 Julai 1994)

Seperti juga masalah keganasan rumahtangga yang lain, penderaan kanak-

kanak juga dikatakan sebagai suatu masalah yang tersembunyi kerana ia dianggap

suatu masalah peribadi. Oleh yang demikian, tiada perangkaan atau statistik yang tepat

tentang jumlah kes penderaan kanak-kanak.

Masalah penderaan kanak-kanak juga dikatakan sebagai suatu masalah peribadi

berikutan situasi yang meh'batkan pendera kanak-kanak yang terdiri daripada golongan

yang terdekat dan mempunyai hubungan yang rapat dengan kanak-kanak seperti ibu

bapa, penjaga, datuk, jiran, bapa tiri dan sebagainya. Wilson et. al (1991) menyatakan

bahawa serangan ke atas kanak-kanak ini bukannya dilakukan oleh orang yang asing

bagi kanak-kanak tetapi dilakukan oleh orang yang bertanggungjawab dalam penjagaan

terhadap kanak-kanak.

4

Keadaan ini mendorong anggota keluarga untuk merahsiakan peadetaan kanak

kanak yang berlaku pada keluarga mereka kerana menganggap ia adalah sosuatu yang

mengaibkan pada pengetahuan ramai. Sekiranya, mereka mendedahkan perkara

tersebut bermakna memalukan diri mereka sendiri sepeiti kata pepatah Melayu;

`qVlenepuk air di dulang, terpercik ke muka sendiri" (Khadijah Alavi, 1994)

Paling menyedilikan ialah apabila kanak-kanak sendiri takut untuk memberitahu

orang lain bahawa mereka didera kerana bimbang ibu bapa mereka dipenjarakan.

Situasi tersebut akan menyebabkan mereka kehilangan tempat bergantung. Mereka

juga bimbang sekiranya mendedahkan perkara tersebut kepada orang lain akan

memberikan kesan yang buruk kepada keluarga. Mereka juga lebih tertumpu untuk

mempertahankan maruah keluarga (Khadijah, 1994)

Lazimnya, penderaan kanak-kanak melibatkan penggunaan kuasa orang yang

lebih dominan terhadap kanak-kanak samada daripada segi fizikal, emosi, seksual dan

tenaga kanak-kanak tersebut. Pakar kanak-kanak buta Amerika Syarikat, Ammerman

menjelaskan bahawa keganasan yang turnt merangkumi penderaan kanak-kanak

sebagai suatu tindakan yang mempunyai niat dan tujuan untuk merosakkan,

mencederakan dan membunuh orang lain (Khadijah, 1994)

Berdasarkan latar belakang kanak-kanak yang terlibat dalam kes penderaan ini,

terdapat beberapa ciri seperti yang dijelaskan oleh Kasmini (1992) iaitu:

Daripada segi umur, kebanyakan kanak-kanak yang terlibat dalam kes

penderaan adalah berusia 4 tahun ke bawah. Daripada 378 kes kanak-kanak yang

berusia di bawah usia 10 tahun, 46 peratus (175 orang ) daripada mereka adalah

berumur di bawah 4 tahun. Bagi kes penderaan seksual Pula, 41 peratus adalah kanak-

kanak yang berusia 5 hinga 9 tahun manakala 38 peratus adalah kanak-kanak yang

Punt Kbidmat Msktumat Akadeu& UNlVERSTfi MALAYSIA SARAWAK

5

berusia di bawah 4 tahun. Mauakala, 20 peratus pula adalah kanak-kanak yang

berucmcr 10 tahun ke atas. Bagi knnak-kanak yang terabai pule, ia mehbatkan kanak-

kanak yang bemsia di bawah 4 tahun iaitu sebanyak 65 peratus.

Daripada aspek jantina, penderaan fitikal dan seksual lebil banyak mehbatkan

kanak-kanak perempuan dengan nisbah 12 :1 dan 25 : 1. Nisbah kanak-kanak yang

terabai pula tidak menunjukkan perbezaan jantina yang ketara kerana pengabaian

kanak-kanak bukan disebabkan oieh faktor jantina tetapi faktor lain seperti kecacatan.

Terdapat perbezaan jumlah penderaan kanak-kanak mengikut bangsa.

Berdasarkan kajian yang dibuat oleh SCAN, didapati 78 kes penganiyaan seks (tahun

1985 hingga tahun 1989), 40 kes mehbatkan kaum Melayu. Namun demikian, apabila

dibandingkan dengan statistik mengikut bilangan kaum di Malaysia dan bilangan kaum

yang menggunakan perkhidmatan kesihatan di hospital, didapati bahawa kaum India

over presented iaitu dalam semua kes penderaan samada secara fizikal atau seksual.

Berdasarkan data daripada pihak polis pula, didapati bahawa kaum Melayu lebib ramai

terlibat dalam masalah ini. Daripada 221 kes penderaan fizikal yang dilaporkan, 90 kes

berlaku di kalangan kaum India dan 80 kes pula berlaku di kalangan keluarga Melayu.

Kaum Melayu juga didapati lebih mendera anak lelaki secara fizlt'cal berbanding dengan

anak perempuan jika dibandingkan dengan kaum lain. Jadual I (a) menunjukkan

distribusijantina dan kaum yang terlibat dalam masalah penderaan kanak-kanak.

6

Jadual 1(a)" Distnbusi Jantina dan Kaum (1985-1989) Km"- SCAN Hospital Bestir Kuala Lumpur

Jervis / Kaum Melayu LP

Cina LP

India LP

Lain lain LP

Jumlah LP

Penderaan fizilcal (222)

50 38 11 25 36 54 44 101 121

Sekaual 78 1 39 2 17 0 17 02 3 75

Diabai 78 21 14 48 11 12 44 31 38

Jumlah 378 72 90 17 56 47 83 8 10 45 234

Sumber: Kasmini Kassim (1992)

Nota: L: lelaki P: Perempuan

Penderaan kanak-kanak merupakan satu masalah sosial yang perlu diberi

perhatian yang serius oleh semua pihak. Penderaan kanak-kanak dikatakan sebagai

masalah sosial memandangkan peningkatan kes yang semakin serius dari masa ke

semasa. Kes penderaan kanak-kanak yang dilaporkan pada setiap masa kian

bertambah. Misalnya, kumpulan SCAN (Suspected Child Abused And Neglect) atau

kumpulan yang mengendalikan kes penderaan kanak-kanak yang bertempat di Hospital

Besar Kuala Lumpur (sejak 1985) telah melaporkan bahawa bilangan kanak-kanak

yang didera adalah melebihi daripada jumlah yang dilaporkan oleh Kementerian

Kebajikan Masyarakat Malaysia bagi kawasan Wilayah Persekutuan (Kasmini Kassim,

1992)

Umumnya, bilangan kes penderaan kanak-kanak yang dilaporkan di Malaysia

meningkat begitu ketara sekali pada setiap tahun seperti yang terdapat pada Jadual 1

(b) dan 1(c).

7

, Tadual l (b): Bitsagen Kes Penganivaan Kanak Kanak Tahun 1986 Sehia¢ga Tahun 1990

Tahun 1986 1987 1988 1989 1990 Jumiah B0.171 149_ 1 191 276 511 1298 Tahun BiL

Sumber: Mohd Hassan (1996)

Jadual l( c)" Bilangan Kes Pe, nderaan Kanak Kanak Di Malavsia (Tahun 1989 Sehingga Ogos 1996)

Tahun/Negeri 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996

Johor 16 25 75 115 134 127 134 58 Kedah 6 11 10 12 15 15 21 31 Kelantan 1 3 5 8 1 6 7 0 Melaka 14 33 29 33 73 47 73 25 N. Sembilan 5 21 24 31 16 54 74 58 Pahang 5 6 12 4 24 29 24 25 Perak 19 52 62 66 77 86 131 40 Perlis 3 2 4 1 3 7 8 6 P. Pinang 31 29 33 30 62 57 72 81 Selangor 50 120 356 245 269 213 246 129 Terengganu 0 1 12 14 24 17 221 15 W. P. KL 126 208 348 293 386 211 306 165 W. P. Labuan 0 0 0 0 0 0 0 2 Jumlah 276 511 970 970 1,084 871 1,117 635

Sumber: Berita Harlan (1996)

Sebenarnya, di Malaysia masalah penderaan kanak-kanak tidak diiktiraf sebagai

suatu masalah sosial sehingga tahun 1970 walaupun Jabatan Kebajikan Masyarakat

(JKM) telah menggubal satu undang-undang yang berkaitan dengan penderaan kanak-

kanak ini pada tahun 1974 iaitu "Children and Young Persons Ordinance, 1947".

Walau bagaimanapun, 11 kes penderaan kanak-kanak telah disiarkan di dalam sebuah

jurnal perubatan tempatan pada 1974 (Mohamad Hassan, 1996)

1986 171

1987 149

1988 191

1989 276

1990 511

Jumiah 1298

8

Setiap tahun, kes-kes yang dilaporkan sedikit sahaja iaitu 1 peratus ke 3 peratus

daripada jumlah kanak-kanak di negara-negara seperti Amerika Syarikat. Di Malaysia

pub, penderaan kanak kanak tidak dapat dikesan. Se*iranya dikesan, banyak yang

tidak dilaporkan kerana tidak ada perbekalan undang-undang yang mewajibkan

sedemikian (Mohd Hassan, 1996)

Di Sarawak, gejala penderaan kanak-kanak juga berleluasa pada setiap tahun.

Situasi tersebut dapat dilbat melalui Jadual 1(d) di bawah:

d): B Ces Pengm: vaan Kanak-Kanak Mensa BBagi' Tahun 1990-1996 (ffigaa Julei)

Bahagian/Tahun 1990 1991 1992 1993 1994 1995 Julai 1996

Jumlah

Kuching 13 17 28 33 35 91 23 240 Sri Aman - 1 1 4 6 - 12 Sibu 8 11 12 8 4 4 1 48 Miri 4 - - - 13 14 - 31 Limbang 2 - 1 1 2 - 6 Sarikei 5 1 - 1 2 - 9 Ka it 1 5 - - 1 1 - 8 Kota Samarahan I 2 2 1 - - 6 Bintulu - 1 - - 1 2 - 4 Jumlah 34 35 43 45 61 122 24 364

Sumber: Jabatan Kebajikan Masyarakat Kuching (1996)

Walaupun kes penderaan kanak-kanak semakin meningkat tetapi bagaimana

pula dengan persepsi masyarakat terhadap permasalahan ini? Umumnya, terdapat dua

persepsi masyarakat terhadap masalah penderaan kanak-kanak.

Pertama adalah golongan yang prlatin terhadap masalah penderaan kanak-

kanak. Ini adalah kerana terdapatnya kesedaran yang meningkat daripada golongan ini

terhadap kebajikan kanak-kanak iaitu dengan menyediakan kemudahan untuk kanak-

9

kanak, mehöatkan diri dalam pertubuhan dan perkltidmatan yang berkaitan. Di

samping itu, liputan yang meluas daripada media massa tentang penderaan kanak-

kanak juga mýeaunjukkan bahawa terdapatnya kesedaran daripada seteugah-setengah

pihak terhadap permasalahan ini (Mohamed Hassan, 1991)

Dalam hal ini, pengurangan kes-kes penderaan kanak-kanak juga dikaitkan

dengan keaedaran yang meningkat di kalangan orang ramai dalam melaporkan kes

penderaan (Anita, 1993). Di samping itu, Mohamad Hassan (1995), berpendapat

bahawa kes penderaan kanak-kanak yang meningkat adalah berkait rapat dengan

kesedaran orang ramai yang semakin meningkat terhadap isu penderaan kanak-kanak.

Keadaan ini mendorong mereka untuk melaporkan kes penderaan yang berlaku di

sekitar mereka (Utusan Malaysia, 1995). Kenyataan ini disokong oleh Hamzah (1995),

yang menyatakan bahawa peningkatan kes penderaan kanak-kanak adalah disebabkan

oleh peningkatan kesedaran masyarakat yang menyebabkan mereka merasa

bertanggungjawab untuk melaporkan kes kepada pihak berkuasa (Utusan Malaysia, 12

Ogos 1995).

Mengikut Mohamad Hassan (1993), peningkatan kesedaran masyarakat

terhadap isu penderaan kanak-kanak ini juga mempunyai hubungan dengan langkah-

langkah yang diadakan oleh kerajaan. Sebagai contoh, kemudahan talian teledera yang

memudahkan orang ramai untuk melaporkan. Buktinya, pada tahun 1992 sahaja, talian

teledera menerima lebih kurang 3 panggilan setup hari daripada orang ramai yang

melaporkan kes penderaan kanak-kanak. Peatggunaan talian teledera yang

menggalakkan ini juga mc. nyebabkan Jabatan Kebajikan Masyarakat bercadang untuk

bekerjasama dengan organisasi sukarela bagi mehwskan lagi penggunaan

perkhidmatan talian teledera seperti meningkatkan lagi tempoh perkhidmatannya

10

selama 24 jam. Sebelum ini, perkhidmatan talian taledera ini hanya khusus pada

waktu pejabat sahaja (Malay Mail, 12 Januari 1993)

Mohamad Hassan (1995) berpendapat bahawa kesedaran yang menffigkat

daripada masyarakat ini juga ad&lah basil dsripada kempen masyarakat penyayang

(Utusan Malaysia, 1995). Secara tidak langsung kempen tersebut mendedahkan

kepada orang ramai tentang tanggungjawab mereka terhadap masaLh penderaan

kanak-kanak. Ramli (1993), pula menyatakan bahawa kempen kempen perlu

dipergiatkan lagi untuk menyedarkan orang ramai tentang penderaan kanak-kanak.

Contohnya, semua jabatan kerajaan dan swasta perlu menjalankan program-program

untuk mendidik masyarakat ke arah keluarga bahagia clan penyayang. Program ini

boleh diadakan dengan mengadakan kursus-kursus kesedaran sivik kepada ibu bapa

(Utusan Malaysia, 28 Julai 1993)

Sham Kassim (1993), pula menyatakan bahawa aktiviti-aktiviti dalam

menyedarkan orang ramai juga penting agar masyarakat lebih peka terhadap penderaan

kanak-kanak. Contohnya, aktiviti untuk menyedarkan orang ramai tentang perbezaan

di antara hukuman dan penderaan ke atas kanak-kanak. Ini adalah kerana masih ramai

orang yang menganggap penderaan adalah sebagai hukuman atau untuk mendisiplinkan

kanak-kanak. Salah seorang pengasas EPOCH (salah sebuah organisasi yang

mengharamkan hukuman keras ke atas kanak-kanak) iaitu Leach, mendapati bahawa

persepsi masyarakat terhadap perbezaan di antara hukuman dan penderaan iaitu ramai

yang berpersepsi bahawa anti pukul adalah anti disiplin (New Straits Times, 4

September 1993 ). Situasi ini menunjukkan bahawa masyarakat tersebut mempunyai

tanggapan bahawa penderaan ke atas kanak-kanak perlu untuk tujuan mendisiplinkan

11

mereka. Di sanping itu, ia juga menggambarkan tentang kekeliruan masyarakat di

dalam membezakan antara konsep hukuman dan penderaan ke atas kanak iunak

Namun demikian, terdapat juga golongan yang tidak mempunyai kesedarran

terhadap masalah penderaan kanak kanak Mengikut sumber daripada SCAN, punca

kepada keadaan nu adalah kerana sikap dan kesedaran sivik masyarakat yang masih

rendah. Seterusnya, mendorong kepada penderaan kanak kanak Misalnya, jiran yang

mengetahui tenting penderaan yang berlaku, tidak menghiraukan perkara tersebut

kerana mempunyai tanggapan bahawa masalah tersebut bukan masalahnya. Mereka

juga mengambil sikap tidak ingin mencampuri unxsan orang lain atau bimbang

dianggap suka menjaga tepi kain orang (Mohamad Hassan, 1991)

Ada juga yang melaporkan kes penderaan dalam keadaan terpaksa iaitu apabila

merasakan penderaan yang berlaku terlalu serius dan dikhuatiri akan membawa

kematian. Mengikut Mohamad Hassan (1991), kebanyakan penduduk bandar tidak

ingin melibatkan diri dengan masyarakat. Tennasuklah golongan doktor dan guru,

walaupun menyedari terdapatnya pesakit atau murid yang mengalami penderaan, tetapi

mereka lebih suka mengambil sikap berdiam diri.

Persoalan yang timbul adalah bagaimanakah untuk menangani masalah

penderaan kanak-kanak ini? Terdapat berbagai-bagai alteniatif untuk menangani

masalah penderaan kanak-kanak.

Antaranya adalah keprihatinan pihak kerajaan melalui perancangan untuk

menguatkuasakan lagi undang-undang yang berkaitan. Mengikut Napsiah (1995),

Kementerian Peipaduan Negara dan Pembangunan Masyarakat sodang dalam proses

mengkaji untuk mengemaskinikan undang-undang terhadap penderaan kanak-kanak

iaitu kemungkinan akan mengenakan hukuman sebat terhadap pendera kanak-kanak.

12

Walaupun merasakan bahawa hukuman mati mandatori adalah langkah terbai'lc tetapi

Kementerian akan mengkaji dengan lebb teliti lagi sebelum melaksanakannya.

(Utusan Malaysia, April 1995).

Mengflcut Abdul Aziz (1990), setakat ini terdapat dua undang-undang yang

berhilis mengenai aspek penderaan kanak kanak. Undang-undang tersebut adalah di

bawah Seksyen 317 Kanun Keseksaan (M. M. B Bab 45) dan di bawah Seksyen 3 dan

Seksyen 4 Akta Kanak-Kanak dan Orang Muda 1947 (Akta 232/47)

Mohamad Hassan (1993) menyatakan bahawa dalam menangani masalah

penderaan kanak-kanak, kadang-kadang kanak-kanak memerlukan penjagaan gantian.

lni adalah kerana terdapatnya bu bapa yang tidak dapat memenuhi keperluan kanak-

kanak. Penjagaan gantian ini juga perlu sekiranya kanak-kanak terpaksa dipisahkan

daripada ibu bapa kerana kematian, perceraian, sebab-sebab perubatan, ibu bapa

menjalani hukuman penjara atau pemulihan dadah dan sebagainya yang boleh

membawa kepada berlakunya penderaan kepada kanak-kanak. Oleh itu kanak-kanak

perlu penjagaan gantian atau keluarga angkat sehingga masalah tersebut selesai. Kritia

keluarga gantian seperti yang ditetapkan oleh Jabatan Kebajikan Masyarakat adalah

keluarga yang mempunyai keupayaan untuk memberi kasl sayang, berkahwin,

mempunyai sumber pendapatan yang kukuh dan menyediakan tempat tinggal yang

selamat pada kanak-kanak. Keluarga angkat yang paling sesuai juga adalah yang

mempunyai anak pelbagai peringkat umur atau keluarga yang tidak mempunyai anak

(Berita Harian, 24 Januari 1993)

Walaupun terdapat pelbagai cara untuk menangani masalah penderaan kanak-

kanak, kita perlu juga menyedari tentang persepsi masyarakat terhadap isu ini. lni

13

adalab kerana persepsi daripada masyarakat akan membantu pihak tertentu dalam

-anskan pelbagai laugkah untuk menangani masalah penderaan kanak kanak.

1.2 Keaivataan 11Imm

Permasalahan kajian ini adalah untuk mengenalpasti tentang masalah penderaan ,

kanak kanak. la merangkumi aspek sejauhmanakah seriusnya masalab ini iaitu

berdasarkan statistik tertentu, faktor, implikasi dan maklumat-makhunat umum tentang

penderaan kanak kanak.

Paling penting, permasalahan kajian ini adalah untuk menentukan persepsi

masyarakat Kota Samarahan terhadap penderaan kanak-kanak. Walaupun, kes

penderaan kanak-kanak semakin meningkat dan kian berleluasa terutama di negeri

Sarawak sendiri, tetapi itu tidak bermakna bahawa masyarakat Kota Samarahan

prihatin akan masalah ini. Oleh itu, permasalahan kajian ini cuba untuk melihat tentang

persepsi masyarakat Kota Samarahan pula terhadap masalah penderaan kanak-kanak

yang merangkumi isu-isu seperti kesedaran, keprihatinan, tanggapan dan sumber

makiumat masyarakat Kota Samarahan di dalam mengetahui tentang masalah

penderaan kanak-kanak. Kajian ini juga cuba mengenalpasti hubungan di antara ciri

bangsa dan ciri jantina pada masyarakat Kota Samarahan dengan persepsi mereka

terhadap masatah penderaan kanak-kanak. Secara tidak langsung, kajian ini juga akan

turnt mengenalpasti ciri-ciri latar belakang penduduk Kota Samarahan seperti agama,

bangsa, saiz keluarga, taraf sosioekonomi dan sebagainya.

14

1.3 ,'

ktif kaiian

Objektif uxmum kajian ini adalah utttnk mengenalpasti tentang masalah

peaderaan kanak kan. ak dan seterasnya untuk meneatukan ̀sejauhmanakah persepsi

masyarakat Kota Samarahan terhadap masalah penderaan kanak-kanak.

Beberapa objektif spesigk kajian ini adalah seperti berdcut:

1. Untuk mengenalpasti sejauhmanakah kesedaran masyarakat Kota Samaraltan

terhadap masalah penderaan kanak kanak.

2. Untuk mengenalpasti sumber makhimat masyarakat Kota Samarahan di daiam

mengetahui tentang masalah penderaan kanak-kanak samada daripada media massa,

pengalaman dan sebagainya.

3. Untuk menentukan tanggapan masyarakat Kota Samarahan terhadap masalah

penderaan kanak-kanak.

4. Untuk menentukan sejauhmanakah keprihatinan masyarakat Kota Samarahan

terhadap penderaan kanak-kanak.

5. Untuk menentukan ciri-ciri latar belakang masyarakat di Kota Samarahan seperti

jantina, taraf pendidikan, umur, saiz keluarga, agama, bangsa, status

perkahwinan dan taraf pendapatan.

1.4 Keaentinstan Kaiian

Kajian ini cubs mengupaskan tentang fenomena penderaan kanak kanak di

negara kita dan seterusnya cubs mengenalpasti sejauhmanakah persepsi masyarakat

Kota Samarahan terhadap situasi penderaan kanak-kanak.