DASAR ‘ PECAH DAN PERINTAH INGGERIS DAN KESANNYA DALAM PEMBENTUKKAN ETNIK DI MALAYSIA.

Pendahuluan

Dasar `Pecah dan perintah Inggeris’

Sejak awal lagi, adalah menjadi dasar Inggeris yang tersirat bahawa mereka perlu

mengekalkan hubungan baik dengan golongan istana dan aristokrat Melayu dengan cara

mengekalkan institusi tradisional dan seboleh-bolehnya menggelakkan gangguan ke atas

fungsi, struktur sosial dan cara hidup Bumiputera. Oleh itu penduduk Bumiputera tidak

diberi peluang dalam perkembangan ekonomi eksport, sebaliknya keutamaan diberikan

kepada golongan imigran. Ini dibuktikan daripada pengimportan buruh asing untuk

mengisi keperluan tenaga buruh.

Kerajaan kolonial Inggeris telah mentadbir penduduk Bumiputera dan imigran

secara berasingan. Dasar ini dikenali sebagai sistem `Pecah dan Perintah’

(Divide and Rule) satu kaedah imperialisme penjajah Eropah yang digunakan di tanah

jajahan untuk `melemahkan’ Bumiputera dan pada masa yang sama memberikan

keutamaan kepada kaum imigran dan sekaligus memisahkan mereka daripada penduduk

Bumiputera. Golongan imigran dibiarkan mengekalkan identiti dan budaya masing –

masing dan tidak digalakkan berhubung secara langsung dengan kaum Bumiputera.

Mereka diberi kesempatan dan kemudahan untuk terlibat dalam perkembangan

perusahaan bijih, getah dan aktiviti perniagaan. Penduduk Bumiputera sebaliknya disisih

dari corak kegiatan ekonomi komersial yang diwujudkan. Kaum bumiputera, walaupun

tidak ditindas secara kekerasan seperti yang dilakukan oleh penjajah Belanda di

Indonesia ataupun penjajah Sepanyol di Filipina, mereka tetap mahu dikekalkan dengan

cara hidup tradisi mereka-menjadi petani sara-diri atau nelayan miskin. Dengan cara ini

pihak Inggeris berharap dapat membentuk keadaan yang stabil dan terus menjajah negara

1

ini. Dasar `Pecah dan Perintah’ membayangkan usaha yang terancang bagi mewujudkan

suatu keadaan yang menjadikan orang Melayu sebagai penduduk Bumiputera akan

tertekan daripada segi kehidupan ekonomi, politik dan sosial.

Kesan pengamalan dasar `Pecah dan Perintah’ Inggeris pada zaman sebelum

merdeka.

1) Terlepasnya penguasaan para pembesar Melayu terhadap perusahaan melombong

bijih.

2) Pengabaian bidang pertanian kecil-kecilan seperti tanaman padi yang melibatkan

penduduk Bumiputera.

3) Proses pembandaran terjadi di pusat-pusat tumpuan aktiviti ekonomi eksport.

4) Di pusat aktiviti ekonomi eksport seperti lombong bijih dan ladang getah telah

wujud kelas buruh dan pekerja yang kebanyakkanya orang Cina dan India.

5) Dari segi sosial, kedatangan imigran Cina dan India yang melimpah-limpah

menjelang awal abad ke-20, telah menimbulkan fenomena asing dalam

masyarakat tempatan. Masalah sosial seperti aktiviti kongsi gelap, pelacuran dan

penagihan candu banyak berlaku.

6) Orang Melayu kehilangan tanah akibat tarikan terhadap tanaman getah, yang

menyebabkan penjualan dan pindahmilik tanah berleluasa kepada pengusaha

ladang asing.

7) Bumiputera kekal sebagai petani dan nelayan akibat dasar Inggeris dalam bidang

pelajaran.

2

Terlepasnya penguasaan para pembesar Melayu terhadap perusahaan

melombong bijih .

Pembesar Melayu merupakan pemilik dan penguasa lombong-lombong bijih di Perak,

Selangor dan Negeri Sembilan, lama sebelum kedatangan Inggeris dan penglibatan

bersungguh-sungguh oleh pemodal di Negeri-negeri Selat. Dengan bertapaknya

penjajah di negeri-negeri Selat yang kaya dengan bijih, peranan ini segera diambil

alih oleh pemodal Cina dari Negeri-negeri Selat dan syarikat-syarikat Inggeris

sendiri. Disebabkan kaedah melombong orang Melayu dianggap tidak memadai

untuk menghasilkan pengeluaran yang mampu menampung keperluan eksport secara

besar-besaran di samping keperluan membuka lebih banyak lombong, maka tenaga

buruh dan teknologi terpaksa dibawa dari luar. Dalam tempoh yang singkat syarikat

Inggeris telah menguasai aktiviti perlombongan.

Pengabaian bidang pertanian kecil-kecilan seperti tanaman padi yang

melibatkan penduduk Bumiputera.

Kegiatan ekonomi eksport lebih menguntungkan golongan imigran, sebaliknya

keadaan Bumiputera tidak dihiraukan sangat kerana penjajah memang berhasrat

menyisihkan penduduk Bumiputera dari arus kemajuan yang berlaku pesat di

sekeliling mereka.

Proses pembandaran terjadi di pusat-pusat tumpuan aktiviti ekonomi eksport.

Ini disebabkan kaum imigran menjadi penggerak (sebagai buruh dan usahawan)

kawasan bandar yang menjadi tumpuan imigran.

Di pusat aktiviti ekonomi eksport seperti lombong bijih dan ladang getah telah

wujud kelas buruh dan pekerja yang kebanyakkanya orang Cina dan India.

3

Disebabkan 90 peratus imigran Cina dan India terdiri daripada rakyat jelata kelas

bawahan di negeri asal mereka, corak hidup dan budaya tersendiri dikekalkan. Pada

zaman ini, kedudukan ekonomi penduduk Bumiputera di Semenanjung Tanah Melayu

tidak mencapai sebarang kemajuan malahan semakin mundur disebabkan oleh dasar

yang nampaknya tidak memberi manfaat kepada Bumiputera, sebaliknya telah

mendatangkan kesempatan kepada golongan imigran untuk menguasai punca- punca

ekonomi.

Dari segi sosial, kedatangan imigran cina dan India yang melimpah-limpah

menjelang awal abad ke-20, telah menimbulkan fenomena asing dalam

masyarakat tempatan. Masalah sosial seperti aktiviti kongsi gelap, pelacuran

dan penagihan candu banyak berlaku.

Pada peringkat permulaan penghijrahan, semangat kesukuan Cina telah dijelmakan

dalam aktiviti kongsi gelap. Pergaduhan sering terjadi antara mereka pada tahun

1860-an dan 1870-an, terutamanya di Perak. Keadaan ini tidak dapat dikawal oleh

pembesar-pembesar Melayu berkenaan. Ketidak-seimbangan imigran laki-laki dan

wanita telah menyebabkan kegiatan pelacuran terjadi di bandar-bandar kawasan

perlombongan. Selain itu penagihan candu menjadi masalah kepada sesetengah

buruh imigran. Budaya imigran ini agak terasing dari cara hidup tempatan.

Orang Melayu kehilangan tanah akibat tarikan terhadap tanaman getah, yang

menyebabkan penjualan dan pindahmilik tanah berleluasa kepada pengusaha

ladang asing.

Tarikan terhadap tanaman getah bukan sahaja menghalang tumpuan orang Melayu

kepada tanaman padi tetapi juga wujudnya persaingan untuk mendapatkan tanah bagi

tanaman getah. Akibatnya beribu-ribu tanah pertanian dan kampung Melayu dijual

kepada pengusaha ladang asing. Sistem Torens yang diperkenalkan di semua negeri

menjadikan tanah sebagai input komersil. Penjualan dan pindah milik tanah orang

Melayu yang berleluasa menyebabkan banyak yang kehilangan tanah.Pihak

pentadbiran penjajah Inggeris kononnya merasa bimbang terhadap perkembangan ini

yang jika dibiarkan mungkin akan menimbulkan kelas buruh upahan Melayu yang

4

tidak bertanah. Keadaan ini bukan sahaja tidak diingini oleh sultan dan pembesar

Melayu tetapi bercanggah dengan dasar Inggeris yang mahu mengekalkan orang

Melayu sebagai petani. Untuk mengawal keadaan ini dan mengurangkan spekulasi

tanah, kerajaan Inggeris telah meluluskan Enakmen Tanah Rezab Melayu pada tahun

1913.

Bumiputera kekal sebagai petani dan nelayan akibat dasar Inggeris dalam

bidang pelajaran

Dasar Inggeris untuk mengekalkan kedudukan Bumiputera sebagai petani dan

nelayan jelas diungkapkan dalam dasar pelajaran yang menjelaskan bahawa

matlamatnya bukanlah untuk melahirkan anak-anak petani atau nelayan Melayu yang

berpendidikan tinggi tetapi `sekadar untuk menjadikan anak-anak petani atau nelayan

Melayu pandai sedikit daripada bapa mereka. Sehingga tahun 1920-an, sekolah-

sekolah Melayu tidak diberi perhatian sangat dan sering menghadapi masalah buku

teks dan guru-guru yang berkelayakkan. Pelajaran Inggeris diutamakan dan

menjelang abad ke-20 boleh dikatakan kesemua bandar utama di Negeri- negeri Selat

dan Negeri-negeri Melayu Bersekutu mempunyai sekolah-sekolah Inggeris yang

ternama seperti Penang Free School, Raffles Institution di Singapura, Victoria

Institution, Malacca High School dan sekolah-sekolah missionary yang lain.

Disebabkan sekolah terbaik memang terletak di bandar, peluang memasuki sekolah

berkenaan hanya terbuka kepada golongan imigran yang menjadi penghuni bandar.

Pelajaran Inggeris untuk orang Melayu hanya dihadkan kepada keluarga aristokrat

dan bangsawan Melayu. Untuk tujuan ini, Maktab Melayu Kuala Kangsar ditubuhkan

pada tahun 1905 sebagai sekolah golongan elit Melayu.

5

Kesan jangkamasa panjang pengamalan dasar `Pecah dan Perintah’ Inggeris

Telah mewujudkan masalah perpaduan di antara kaum melalui :

1. Pengasingan penempatan

2. Pengasingan agama

3. Pengasingan sistem pendidikan

4. Kewujudan akhbar perlbagai bahasa

5. Kewujudan Persatuan pelbagai kaum

Pengasingan penempatan

Penjajahan British di Tanah Melayu pada abad ke-19 telah membawa masuk secara

beramai-ramai tenaga kerja dari China dan India. Salah satu faktor yang mendorong

orang Cina dan India datang ke Malaya pada masa itu ialah faktor ekonomi. Faktor ini

jugalah yang telah mendorong sesuatu golongan etnik menetap di sesuatu kawasan dan

fakta ini juga berkait rapat dengan pekerjaan tertentu sesuatu kaum.

Dalam tahun-tahun 1920-an, corak pendudukan rakyat di negara ini (seperti yang terdapat

dewasa ini) telah jelas terbentuk. Terdapat perkampungan Melayu, pekan dan bandar

dengan kedai–kedai Cina, buruh-buruh India di ladang getah, rumah panjang kaum Iban

dan kampung kaum kadazan. Hal ini merupak satu senario biasa yang boleh dilihat dalam

masyarakat Malaysia. Masyarakat perlbagai kaum ini terpisah dan berbeza antara satu

dengan yang lain. Corak pemisahan ini melahirkan asas-asas dalam masalah perpaduan

dan integrasi kaum. Pengasingan daripada segi fizikal ini juga tidak membolehkan setiap

kaum bercampur gaul, bermesra atau memahami budaya dan adat resam kaum yang lain.

Pemisahan fizikal ini menjadikan ikatan hubungan antara kaum bertambah jauh ditambah

lagi dengan adanya perbezaan-perbezaan lain seperti perbezaan agama, pendidikan,

akhbar, persatuan dan pengaruh politik di tanah asal mereka.

6

Pengasingan agama

Pada amnya setiap kaum dapat digolongkan kepada agama yang dianutinya. Orang

Melayu beragama Islam, orang India beragam Hindu dan orang Cina menganut agama

Buddha, Kung Fu-tze dan Lao tze. Bagaimanapun pembahagian agama kaum ini dibuat

secara kasar dan tidak mutlak kerana terdapat juga orang India yang menganut agama

Islam, Kristian dan kaum India dari keturunan Punjabi pula menganut agama Sikh.

Banyak juga kaum Cina yang menganut agama Kristian. Sementara kaum Bumiputera di

Sabah dan Sarawak banyak yang beragama Kristian.

Pengasingan sistem pendidikan

Pada asasnya, sistem pendidikan di negara ini berasaskan sistem yang telah ditinggalkan

oleh pihak British. Sistem tersebut mula diperkenalkan pada awal abad ke-19 iaitu pada

peringkat awal wujudnya Negeri-negeri Selat. Bagi orang Melayu, kerajaan British telah

menitikberatkan tentang dua bentuk pelajaran bagi mereka, iaitu pelajaran Melayu untuk

orang Melayu biasa dan pelajaran Inggeris untuk anak-anak Melayu daripada golongan

bangsawan. Kecenderungan pihak British terhadap pendidikan orang Melayu pada masa

itu ialah kerana mengenangkan orang Melayu adalah penduduk tetap negeri ini,

sedangkan orang Cina dan India adalah kaum-kaum pendatang yang akhirnya akan

pulang ke negara asal mereka. Orang Melayu kebanyakkannya tinggal di kampung.

Sementara itu, sekolah-sekolah Inggeris untuk semua kaum pula didirikan di bandar-

bandar. Tidak banyak orang Melayu yang mampu menghantar anak-anak mereka ke

sekolah Inggeris. Pada tahun 1905, Kolej Melayu Kuala Kangsar dibuka bagi

menyediakan pegawai-pegawai pentadbir Melayu. Pada masa itu, hanya segelintir orang

Melayu sahaja (kerabat diraja dan bangsawan Melayu) yang mampu menghantar anak

mereka bersekolah di maktab ini.

7

Di samping sekolah Melayu dan Inggeris, pihak British juga mendirikan sekolah

Tamil di ladang-ladang getah. Walaubagaimanapun, tuan-tuan punya ladang getah (yang

terdiri daripada orang Inggeris dan Eropah) tidak begitu bersungguh-sungguh memajukan

pendidikan sekolah Tamil. Oleh itu perkembangan pendidikan Tamil agak lembap.

Walaupun guru- guru yang mengajar di sekolah Tamil ini diambil dari India, tetapi mutu

pengajaran mereka tetap rendah. Tidak ada pelajaran peringkat menengah di sekolah

Tamil. Justeru itu, lepasan sekolah Tamil seperti juga dengan lepasan sekolah Melayu,

tidak menjamin mereka untuk mencapai pekerjaan lain selain menjadi buruh di ladang

getah seperti ibu bapa mereka.

Berbeza dengan orang Melayu dan India, orang Cina mempunyai tradisi untuk

menghormati dan mementingkan pendidikan bagi anak-anak mereka. Di mana ada

masyarakat Cina, sekolah-sekolah turut dibina dan dibiayai oleh orang Cina yang kaya

dalam kelompok itu. Di samping itu, para guru dan buku teks yang diajar di sekolah-

sekolah Cina didatangkan dari negeri China dan murid-muridnya mempelajari perkara-

perkara yang sama seperti pelajar-pelajar di sana. Berbanding dengan sekolah-sekolah

Melayu dan Tamil, pelajar Cina mendapat pelajaran yang lebih tinggi di sekolah Cina.

Sekolah Cina menyediakan pendidikan enam tahun di peringkat sekolah rendah.

Pelajaran menengah diadakan di sekolah-sekolah yang lebih besar, dan banyak juga

penuntut dari keluarga yang mampu telah menghantar anak mereka melanjutkan

pelajaran ke negeri China.

Fakta- fakta yang telah dijelaskan di atas menunjukkan bahawa aliran pendidikan

masyarakat pada zaman penjajahan British di Tanah Melayu merupakan kuasa yang

membantu memisahkan lagi masyarakat pelbagai kaum di Malaya. Didapati bahawa

aliran pendidikan yang membolehkan tiga kaum (Melayu, Cina dan India) ini berhubung

dan berinterkasi antara satu sama lain ialah melalui pendidikan sekolah Inggeris. Satu

perkara yang ketara ialah pendidikan aliran Inggeris ini membekalkan pengalaman yang

sama bagi mereka yang menuntut. Pengalaman yang sama ini kelihatan dapat

mengurangkan jurang pemisah antara kaum. Kumpulan perlbagai kaum yang mempunyai

latar belakang pendidikan Inggeris seterusnya dapat bekerjasama menjadi satu kumpulan

yang agak penting dalam usaha menuntut kemerdekaan negara ini kemudiannya.

Walaupun pendidikan aliran Inggeris ini kelihatan mempunyai kesan positif terhadap

8

interaksi dan perpaduan perlbagai kaum di Tanah Melayu ketika itu, tetapi kesan

negatifnya juga dapat dirasai. Hal tersebut berlaku kerana mereka yang berpendidikan

Inggeris ini agak terpisah dengan budaya dan cara hidup kelompok asal masing-masing.

Kewujudan akhbar perlbagai bahasa

Akhbar merupakan salah satu media yang berkesan untuk memupuk perpaduan

masyarakat. Selain itu, akhbar juga nerupakan alat yang dapat meniupkan dan

menyemarakkan semangat perkauman di kalangan masyarakat perlbagai kaum. Keadaan

ini memang berlaku dalam masyarakat kita semasa penjahan British. Terdapat perlbagai

akhbar yang diterbitkan bagi memenuhi selera setiap kaum. Ada akhbar yang diterbitkan

dalam bahasa Melayu, Tamil, Cina, Inggeris dan Punjabi.

Setiap akhbar hanya memberikan perhatian secara menyeluruh kepada kegiatan

golongan kaum tertentu sahaja. Misalnya akhbar berbahasa Cina lebih mengutamakan

perkembangan dan kejadian yang berlaku di China. Akhbar Tamil pula membesar dan

menonjolkan berita di India. Oleh itu kaum Cina dan India yang tinggal di Malaya

merasakan adanya jalinan hubungan yang rapat di antara mereka dan saudara mara

mereka di Tanah Besar China dan India. Dalam isu pendidikan sebagaimana yang

disebutkan sebelum ini, kita dapati hanya pendidikan Inggeris merupakan aliran yang

membolehkan ketiga-tiga kaum bercampur dan menimba ilmu di bawah bumbung yang

sama. Kita dapati juga hanya akhbar berbahasa Inggeris yang dibaca oleh semua kaum di

Malaya ketika itu. Walau bagaimanapun, akhbar-akhbar Inggeris ini pula tidak dapat

memainkan peranan yang sebenarnya dalam menyatu padukan masyarakat, kerana berita-

berita yang dimuatkan tidak memberatkan ke arah perpaduan kaum. Akhbar-akhbar

Inggeris banyak memberikan tumpuan ke arah perkembangan dan pemerintahan Inggeris

sahaja. Akhbar -akhbar perlbagai bahasa juga telah menjarakkan lagi jurang pemisahan

antara kaum di Malaya. Setiap kaum menonjolkan berita, budaya dan perkembangan

yang berlaku di sekitar kelompok kaum mereka sendiri dan di negara asal mereka. Ini

menguatkan lagi semangat kecintaan terhadap tanah air dan kaum mereka sahaja.

9

Perkembangan dan semangat yang sempit ini tidak dapat membantu mereka memahami

bahasa, budaya, sensitiviti kaum-kaum lain.

Kewujudan Persatuan pelbagai kaum

Di samping pelbagai aliran pendidikan, agama dan akhbar bagi memenuhi kehendak dan

selera setipa kaum, terdapat juga pelbagai persatuan kebajikan, sukan dan pertubuhan-

pertubuhan sosial lain yang ditubuhkan oleh setiap kaum bagi mengendalikan aktiviti

kaum masing-masing. Walaupun antara persatuan dan pertubuhan sosial tersebut terdapat

pertembungan dan perhubungan dengan persatuan kaum – kaum yang lain, tetapi

pertemuan ini berlaku dalam bentuk yang hanya menonjolkan identiti, persaingan dan

semangat kekitaan kaum masing – masing. Sebilangan besar persatuan ini diadakan

khusus untuk kepentingan satu – satu kaum sahaja. Misalnya terdapat Malay Club,

Chinese dan Indian atau Ceylones Association di bandar-bandar. Pada tahun 1937,

misalnya orang India telah menubuhkan Persatuan India. Persatuan ini telah membuat

desakan terhadap kerajaan British supaya mengambil tindakan dalam membaiki keadaan

bekerja yang lebih baik bagi pekerja-pekerja India.

Selain persatuan untuk kebajikan sesuatu kaum, terdapat juga persatuan-

persatuan sukan. Pertandingan sukan persahabatan kerap dilakukan antara kaum, tetapi

hubungan bersukan seperti ini banyak berasaskan persaingan antara kaum. Keadaan ini

boleh menggalakkan dan menebalkan lagi semangat perkauman, kerana tiap-tiap kaum

cuba untuk menaikkan dan memenangkan persatuan sukan kaum mereka sahaja.

10

Kemuncak kepada kesan Dasar Pecah dan Perintah Inggeris di Tanah Melayu

 Tanggal 13 Mei 1969 tercetus satu detik hitam dalam lipatan sejarah negara.

Pertelingkahan kaum yang berlaku telah mengakibatkan negara kehilangan banyak

nyawa dan kerugian harta benda. Ia mempunyai kaitan rapat dengan Pilihanraya Umum

1969 dan merupakan puncak manifestasi masalah perpaduan kaum di Malaysia. Dalam

pilihanraya tahun tersebut banyak isu-isu sensitif telah dibangkitkan dan ditimbulkan

seperti bahasa kebangsaan, kedudukan istimewa orang Melayu dan hak kerakyatan orang

bukan Melayu. Dalam pilihanraya tahun 1969 Parti Perikatan gagal memperolehi

majorirti dua per tiga dalam Dewan Rakyat manakala Parti Gerakan Dan DAP yang

berjaya memeprolehi sebanyak 25 kerusi telah mengadakan perarakan di Kuala Lumpur

sambil menghina bangsa Melayu. Hal ini memberikan tamparan hebat kepada orang

Melayu dan akhirnya UMNO telah mengadakan perarakan balas sebagai bantahan

terhadap penghinaan parti DAP dan Gerakan. Dalam suasana tegang dan penuh emosi

maka tercetuslah peristiwa 13 Mei 1969. Peristiwa tersebut telah mengorbankan ramai

orang dan telah mengakibatkan kerugian harta benda yang banyak. Ia juga telah

menyebabkan negara kita telah menjadi tumpuan dunia. Sebenarnya Masalah 13 Mei ini

merupakan masalah perpaduan yang telah lama berakar umbi dalam masyarakat majmuk

Malaysia sebelum tahun 1969 lagi. Masalah ini telah disebabkan oleh British yang telah

memainkan peranan yang cukup besar untuk mewujudkan keadaan sedemikian rupa.

Pada zaman pemerintahan British, British telah mewujudkan kelompok-kelompok etnik

berdasarkan kegiatan ekonomi. Ini dilakukan untuk menjaga kepentingan mereka agar

tidak terjejas dengan  kewujudan perpaduan kaum kerana mereka mahu mengeksploitasi

semaksima mungkin kekayaan semulajadi Malaysia. Justeru mereka telah menetapkan

11

status dan perana yang berbeza bagi setiap kaum seperti orang Melayu digalakkan tinggal

di kampung, kaum Cina  digalakkan tinggal di bandar manakala kaum India digalakkan

tinggal di estet-estet. Dasar ini telah berjaya direalisasikan dan kesannya interaksi antara

kaum-kaum menjadi terbatas hanya di pejabat dan pasar sahaja. Apabila ini berlaku maka

lahirlah perasaan prasangka antara satu kaum dengan kaum yang lain.

Prasangka yang wujud inilah yang telah mengapi-apikan lagi tercetusnya sentimen 13

Mei 1969.

Gambaran detik-detik 13 Mei 1969 secara ringkas ialah pada 13 Mei 1969 anggota Parti

Gerakan dan DAP yang telah berjaya memenangi sebanyak 35 kerusi dan berjaya

menafikan majoriti dua per tiga kerajaan Parti Perikatan telah mengadakan perarakan

untuk meraikan kemenangan mereka dalam pilihanraya tahun 1969. Ketika perarakan

berlangsung mereka gagal mengawal emosi hingga membangkitkan soal-soal sensitif

seperti mempertikaikan ketuanan Melayu yang dijamin oleh Perlembagaan  Persekutuan.

Dalam masa yang sama pihak komunis dan kongsi gelap turut memainkan peranan

mengeruhkan keadaan hingga berlaku cacian, provokasi dan hinaan terhadap bangsa

Melayu. Hal ini telah menimbulkan kemarahan yang amat sangat kaum Melayu lalu

mereka bertindak balas selepas sekumpulan Melayu diserang  oleh sekumpulan Cina dari

Setapak. Orang Melayu yang bertindak balas ini ialah mereka yang mengikuti perarakan

anjuran UMNO Selangor yang diketuai oleh Datuk Harun Idris di Kampung Baru.

Perarakan yang dianjurkan oleh UMNO Selangor ini telah mendapat kelulusan daripada

pihak polis kerana beberapa sebab iaitu:

1. DAP dan gerakan telah mengadakan perarakan sama ada secara haram atau tidak sejak

11 Mei 1969 lagi

2. Perasaan Orang Melayu di ibu negara pada ketika itu selepas pilihanraya memuncak

akibat cacian yang berbaur perkauman dan jika ia dibatalkan ia akan mencetuskan

rusuhan kaum.

3. Adalah difikirkan bahawa  jaminan yang sebaik-baiknya untuk  mencegah kekacauan ialah dengan membenarkan perarakan yang dijalankan secara rapi.

12

4. Janji Datuk Harun Idris dan pengikutnya untuk berarak secara aman. Serangan balas oleh Orang Melayu tersebut telah menimbulkan kekecohan yang akhirnya telah mengorbankan banyak nyawa serta telah menyebabkan kerugian harta benda yang banyak.  Maka tercetuslah episod berdarah 13 Mei 1969 yang sehingga kini masih diperkatakan.  

Dasar-Dasar Kerajaan Untuk Membentuk Perpaduan Yang Lebih Baik Selepas

Peristiwa 13 Mei 1969

Peristiwa 13 Mei 1969 telah memberikan impak negatif terhadap perpaduan rakyat

Malaysia. Kerajaan pimpinan Tun Abdul Razak Dato’ Hussein menyedari akan hal ini

kerana jika ia tidak dibendung atau disekat ia akan mencetuskan satu situasi yang tidak

diingini sekali lagi. Justeru pelbagai langkah telah diambil untuk mengatasi maslah ini

melalui dasar-dasar yang dibentuk untuk membina perpaduan di kalangan masyarakat

berbilang bangsa.

1) Dasar Ekonomi Baru (DEB)

Dasar ini telah diperkenalkan pada tahun 1970 dan mempunyai matlamat serampang dua

mata iaitu:

Pembasmian Kemiskinan Tanpa Mengira Kaum

Melalui dasar ini kerajaan bertindak untuk merapatkan jurang kekayaan antara golongan

kaya dan golongan miskin tanpa mengira kaum kerana ketidakseimbangan kekayaan

terutamanya antara kaum hanya akan mencetuskan suasana yang tidak harmorni akibat

rasa tidak puas hati anatara satu sama lain. Justeru untuk menjayakan Dasar Ekonomi

Baru ini kerajaan telah memberi banyak tumpuan kepada golongan seperti pekebun-

pekebun kecil, penghuni estet, petani nelayan dan pesawah.

Penyusunan Semula Masyarakat

Dalam Dasar Ekonomi Baru (DEB) kerajaan juga memberi tumpuan untuk

menyatupadukan semula masyarakat yang telah berpecah belah akibat

ketidakseimbangan perolehan dan pengagihan kekayaan negara. Dalam dasar ini kerajaan

13

menetapkan sasaran untuk pemilikan ekuiti dalam bidang perusahaan dan perniagaaan

iaitu 70 peratus ekuiti rakyat Malaysia termasuk 30 peratus ekuiti bagi kaum Bumiputera

pada tahun 1990. Selaras dengan usaha untuk menjayakan DEB kerajaan telah

mengambil langkah-langkah berikut untuk memastikan keberkesanan pelaksanaan DEB:

i) Meningkatkan pendapatan da taraf hidup golongan kurang berupaya.

ii) Menyusun semula corak guna tenaga dalam sektor ekonomi tertentu

iii) Menyusun semula pemilikan ekuiti.

iv) Melatih dan membentuk para usahawan dan pedagang baru di kalangan masyarakat

bumiputera.

v) Menambahkan kuota pendidikan di pusat-pusat pengajian tinggi di dalam dan luar

negeri khas untuk pelajar Bumiputera.

vi) Menambahkan bilangan bumiputera yang berkelayakan ikhtisas dan teknikal dalam

sektor awam dan swasta.

Untuk memastikan DEB akan berjaya mencapai matlamatnya kerajaan turut

menggembleng tenaga jabatan kerajaan yang terlibat untuk menggerakkan instrumen

DEB. Antara perbadanan yang mengambil bahagian untuk membantu kerajaan

meningkatkan taraf ekonomi kaum Bumiputera ialah:

1. Permodalan Nasional Berhad (PNB).

2. Perbadanan Nasional Berhad (PERNAS).

3. Perbadanan-perbadanan Kemajuan Ekonomi Negeri (PKEN).

4. Bank Negara.

5. Bank Pembangunan Malaysia Berhad.

6. Skim Amnah Saham Bumiputera.

7. Majlis Amanah Rakyat (MARA).

8. Pusat Daya Pengeluaran Negara (PDPN).

Pencapaian DEB Setelah Tahun 1990.

Setelah tahun 1990 tahun yang dijangkakan untuk mencapai matlamat DEB tiba, DEB

masih lagi belum berjaya mencapai matlamat sepenuhnya seperti pemilikan ekuiti

Bumiputera sebanyak 30 peratus dalam aktiviti ekonomi. Namun begitu banyak juga

kejayaan yang telah dicapai seperti purata pendapatn isi rumah yang bertambah,

14

pengurangan kadar kemiskinan telah dapat dikurangkan dan pengenalan kaum

berdasarkan aktiviti ekonomi telah berkurangan.

2. Dasar Pendidikan Kebangsaan

Dasar Pendidikan Kebangsaan adalah hasil daripada Akta Pelajaran 1961 yang

berdasarkan syor laporan Razak 1956 dan Laporan Rahman Talib 1960. Ia telah

dimaktubkan dalam Ordinan Pendidikan 1957. Pada amnya dasar ini bertujuan untuk

membantu menyatupadukan rakyat Malaysia yang berbilang bangsa dan keturunan

melalui sistem pelajaran yang menitikberatkan penggunaan Bahasa Melayu sebagai

bahasa pengantar yang utama serta berasaskan kokurikulum, peperiksaan dan kegiatan

kokurikulum yang sama.

3. Dasar  Kebudayaan Kebangsaan

Sebagai sebuah negara yang rakyatnya berbilang bangsa, kaum dan agama Malaysia tidak

lari daripada aspek kepelbagaian budaya anatara satu sama lain. Melalui dasar ini unsur-

unsur kebudayaan dapat digunakan untuk membentuk warganegara yang lebih baik dan

membina negara bagi mencerminkan satu keperibadian Malaysia.

 

4 . Dasar Pembangunan Nasional (DPB)

Dasar Pembangunan Nasional (DPB) diumumkan oleh Datuk Seri Doktor Mahathir

Mohammad pada 17 Jun 1991 di parlimen. DPN dilaksanakan bagi menggantikan Dasar

Ekonomi Baru (DEB) dan ia terkandung dalam  Rangka Rancangan Jangka Panjang

Kedua (RRJP2) bagi tempoh tahun 1991-2000.

Melalui dasar ini ia masih lagi mengekalkan tujuan asas DEB dan bermatlamatkan untuk

mencapai pembangunan seimbang bagi mewujudkan masyarakat yang bersatu padu dan

adil . Matlamat akhir dasar ini ialah untuk membentuk perpaduan kaum.

 

 

15

PenutupMasalah 13 Mei 1969 jika dilihat dari satu aspek sememangnya banyak memberikan

kesan negatif terhadap negara kita tetapi jika dilihat pula dari satu sudut yang lain ia

sebenarnya banyak memberi kebaikan kepada kita semua rakyat Malaysia. Melalui

peristiwa berdarah itulah kita kini dapat hidup dan membentk sebuah negara Malaysia

yang aman damai, harmoni hinggakan menjadi sebutan dunia kerana sebuah negara yang

rakyatnya berbilang kaum dapat hidup bersama dalam keadaan dan suasana yang aman

damai.

Jika dilihat faktor berlakunya peristiwa 13 Mei 1969  kebanyakan disebabkan oleh

peranan penjajah yang telah membentuk satu masyarakat yang mempunyai kelas dan

tahap tertentu demi untuk memelihara kepentingan mereka di Tanah Melayu. Justeru

setelah berlaku peristiwa 13 Mei kerajaan telah mengambil langkah untuk membentuk

semula masyarakat Malaysia menerusi dasar-dasar dan tindakan segera yang telah

diambil untuk memastikan bahawa kemakmuran negara akan terus terpelihara dan

terjamin.

Peristiwa 13 Mei merupakan satu titik tolak ke arah kebaikan kepada negara kita kerana

selepas sahaja peristiwa tersebut berlaku amak semua pihak mulai sedar dan saling

bekerjasama membentuk perpaduan yang lebih jitu seperti yang dapat kita saksikan kini.

Apa yag perlu dilakukan kini oleh rakyat Malaysia ialah terus mendukung aspirasi

nasional tanpa mengira apa pun fahaman politik  dan salig membantu antara satu sama

lain ke arah Malaysia yang lebih adil. Dasar-dasar yang dirangka oleh kerajaan pula

haruslah didokong dan diberi sokongan yang sewajarnya agar ia berjaya mencapai

matlamatnya.

Selepas 13 Mei 1969 juga jelas menampakkan satu peningkatan yang amat

membanggakan bagi negara kita dari segi pemupukan perpaduan kaum dan ia adalah hasl

daripada usaha-usaha yang telah dijalankan oleh kerajaan melalui dasar-dasar seperti

16

Dasar Ekonomi Baru (DEB), Dasar Pendidikan Kebangsaan, Dasar Kebudayaan

Kebangsaan dan Dasar Pembangunan Nasional serta wawasan

Rujukan

1. Negara Kita Untuk Peperiksaan Am Kerajaan, Tang Chee Yee, Penerbit Fajar

Bakti Sdn Bhd, 1993 ( mukasurat 71 – 97 )

2. Kenegaraan Malaysia : Isu – isu dalam pembinaan negara, Zulhilmi Paidi, Rohani

Ab. Ghani, PTS Publications & distributors Sdn Bhd, 2003 ( mukasurat 50 – 60 )

3. Malaysia Kita, INTAN, 1991 ( mukasurat 405 – 465 )

4. http://www.angelfire.com/on2/Saifulazrulchelah/MASALAH13MEI.html

17

Kumpulan

MD RIZAL BIN ZAINUDDIN 2009921803 AS229/2END

18