award no. 1768 tahun 2011 [no. kes: 16/4-2751/06]

7/29/2019 AWARD NO. 1768 TAHUN 2011 [NO. KES: 16/4-2751/06]

1/49

MAHKAMAH PERUSAHAAN MALAYSIA

KES NO: 16/4-2751/06

DI ANTARA

ENCIK NASID BIN ELIAS DAN 13 ORANG YANG LAIN

DAN

TWP SDN. BHD.

AWARD NO: 1768 TAHUN 2011

Di Hadapan : Y. A. TUAN ROSLAN BIN MAT NOR- PENGERUSI

Tempat : Mahkamah Perusahaan MalaysiaCawangan Johor

Tarikh Rujukan : 10.08.2006.

Tarikh Sebutan : 26.02.2007; 30.04.2007; 14.05.2007;25.06.2007; 31.07.2007; 05.09.2007;01.07.2008; 17.04.2009; 10.08.2009;15.09.2009; 07.12.2009; 16.03.2010;02.09.2010; 24.11.2010; 14.03.2011.

Tarikh Perbicaraan : 16.02.2009; 28.06.2010; 24.01.2011;09.03.2011; 22.04.2011; 13.07.2011.

Perwakilan : Encik A. Sivananthan

Dari Kongress Kesatuan Sekerja MalaysiaMewakili Pihak-Pihak Menuntut

Encik Vijayan VenugopalDari Tetuan Shearn Delamore & Co.Mewakili Pihak Responden

1


2/49

Rujukan :

Ini adalah suatu rujukan yang dibuat di bawah Seksyen 20(3), Akta

Perhubungan Perusahaan 1967 yang timbul dari pembuangan kerja Encik Nasid

bin Elias dan 13 Orang Yang Lain (selepas ini disebut sebagai Pihak-Pihak

Menuntut) oleh TWP Sdn. Bhd. (selepas ini disebut sebagai Pihak Responden)

pada 04.03.2006. Kes ini telah dirujuk oleh Y. B. Menteri Sumber Manusia pada

10.08.2006 dan diterima oleh Mahkamah Perusahaan ini pada 07.12.2006.

AWARD

Latar Belakang

1. Kes ini telah pertama kalinya didengar oleh Pengerusi yang telah berpindah

dari Mahkamah ini pada 16.02.2009 dengan COW1 memberikan keterangan. Kes

ini telah pertama kalinya disebut oleh Mahkamah ini pada 27.02.2007. Ia telah

ditangguhkan sebanyak tujuh kali sebelum ditetapkan untuk perbicaraan pada

16.02.2009. Semasa kes ini dijalankan, terdapat kesukaran Pihak Responden

untuk meneruskan kes ini kerana wakil Pihak-Pihak Menuntut tidak memfailkan

pernyataan saksi seperti yang sepatutnya. Pada 24.01.2011, kes telah ditetapkan

untuk perbicaraan namun tiada pernyataan saksi Pihak-Pihak Menuntut difailkan.

Setelah mendengar alasan-alasan yang dikemukakan oleh Pihak-Pihak Menuntut

berkenaan kegagalan mereka memfailkan penyataan saksi serta hujah-hujah Pihak

2


3/49

Responden di samping mengambil kira kes ini telah bermula sejak tahun 2007 yang

melibatkan pembuangan kerja Pihak-Pihak Menuntut pada 04.03.2006, maka

Mahkamah memutuskan untuk meneruskan perbicaraan ini dengan Pihak-Pihak

Menuntut memanggil saksi mereka dan Pihak Responden akan mengemukakan

saksi bagi menyanggah keterangan-keterangan saksi Pihak-Pihak Menuntut. Pada

masa itu, peguam Pihak Responden menyatakan bahawa beliau masih lagi belum

menutup kes walaupun Pihak-Pihak Menuntut telah diminta untuk mengemukakan

saksi dalam perbicaraan. Mahkamah berpendapat walaupun Pihak Responden

masih belum menutup kes mereka yang mana adalah menjadi amalan di

Mahkamah Perusahaan apabila kes melibatkan pembuangan kerja biasa, Pihak

Responden akan terlebih dahulu memulakan kes mereka sehingga menutup kesnya

sebelum Pihak-Pihak Menuntut diminta untuk mengemukakan keterangan mereka.

Namun begitu, dalam kes ini demi kepentingan keadilan dan mengelakkan kes ini

terus ditangguhkan dengan lebih lama, Mahkamah berpendapat bahawa adalah

wajar pada peringkat ini, Pihak-Pihak Menuntut memanggil saksi-saksi mereka

sungguhpun Pihak Responden belum menutup kesnya. Namun begitu, Mahkamah

perlu tidak mengenepikan bahawa beban pembuktian adalah terletak kepada Pihak

Responden dalam menjelaskan kewajaran pembuangan kerja Pihak-Pihak

Menuntut di dalam kes ini.

Fakta Kes

2. Kesemua Pihak-Pihak Menuntut iaitu 14 orang di dalam kes ini telah

3


4/49

dikemukakan dengan pertuduhan seperti berikut dan dikemukakan kepada

siasatan dalaman syarikat yang telah diadakan seperti di muka surat 1 hingga 157

COB2. Pertuduhan-pertuduhan adalah diperturunkan seperti berikut :

a) Nasid bin Elias

Kamu telah didapati masih memakai cebisan kain hitam

beramai-ramai di atas pakaian seragam syarikat tanpa

kebenaran daripada jabatan ini pada 24 November 2005, 25

November 2005, 26 November 2005 dan 30 November

2005.

b) Shahrom Arshad




November 2005, 29 November 2005 dan 2 Disember 2005.

c) Ahmad Nasri bin Roslan




November 2005 dan 26 November 2005.

4


5/49

d) Faridah Abd Ghaffar





e) Tatee Marenee Maee




November 2005, 26 November 2005, 29 November 2005

dan 2 Disember 2005.

f) Rositah binti Harun




November 2005, 26 November 2005, 29 November 2005,

30 November 2005 dan 1 Disember 2005.

g) Zawiah binti Mat Saleh



5


6/49




h) Hamimah binti Daim






i) Zainab binti Mohd Yatim



kebenaran daripada jabatan ini pada 2 Disember 2005.

j) Rosnina binti Hamzah






6


7/49

k) Rosmili binti Talib






l) Nora binti Kubek





m) Norizah binti Rapingi





n) Suliana binti Ali




7


8/49


dan 30 November 2005.

3. Semasa perbicaraan, peguam Pihak Responden dan wakil Pihak-Pihak

Menuntut telah bersetuju untuk keterangan CLW1 di peringkat pemeriksaan balas

diterima sebagai keterangan CLW2, CLW3, CLW4, CLW5, CLW6, CLW7, CLW8,

CLW9, CLW10, CLW11, CLW12, CLW13 dan CLW14. Pemeriksaan balas akan

hanya dikemukakan pada saksi-saksi tersebut mengenai tempoh perkhidmatan

mereka dan gaji akhir serta adakah mereka telah mendapat pekerjaan selepas

dibuang kerja oleh Pihak Responden. Semasa CLW1 memberikan keterangan pada

peringkat pemeriksaan balas pada 24.01.2011, kesemua Pihak-Pihak Menuntut

iaitu CLW2, CLW3, CLW4, CLW5, CLW6, CLW7, CLW8, CLW9, CLW10, CLW11,

CLW12, CLW13 dan CLW14 juga berada di Mahkamah untuk mendengar

keterangan CLW1 semasa pemeriksaan balas. Mereka juga telah mengakui semasa

pemeriksaan balas menerima pakai keterangan yang dikemukakan oleh CLW1

semasa pemeriksaan balas.

Kes Pihak Responden

4. COW2 di dalam keterangannya semasa pemeriksaan utama telah menyatakan

bahawa pemakaian simpai kain (arm band) berwarna hitam oleh Pihak-Pihak

Menuntut telah dilarang penggunaan pemakaiannya oleh syarikat. COW2

menyatakan seperti berikut :

8


9/49

A : Yes, I agree. When the instruction came from the

Managing Director to inform all workers not to wear the

black arm band, or stern action will be taken against

them. I called a meeting everybody in the graphic,

plate, make and sample making that include the superior

(CLW19) informing them the instruction of our Managing

Director not to wear the arm band or stern action will be

given to them.

COW2 juga di dalam keterangannya menyatakan bahawa arahan Pengarah Urusan

adalah untuk beliau memaklumkan pekerja mengenai larangan pemakaian simpai

kain berwarna hitam. COW2 menyatakan mengenainya seperti berikut :

Q : What was the instruction from Managing Director?

A : To tell the workers not to wear black arm band or stern

action will be taken against them.

COW2 juga telah menyatakan bahawa beliau telah memaklumkan arahan Pengarah

Urusan tersebut kepada pekerja-pekerja di Bahagian Grafik dan Jabatan Sampel.

Empat belas orang Pihak-Pihak Menuntut yang dibuang kerja di dalam kes ini ialah

di Jabatan Grafik menurut COW2. COW2 juga menyatakan beliau telah

menjalankan pemeriksaan ke atas kakitangan bagi melihat sama ada mereka

9


10/49

memakai kain simpai hitam atau sebaliknya. COW2 telah menyediakan laporan

mengenai pemeriksaan tersebut kepada Pengurus Sumber Manusia. Namun begitu,

COW2 tidak mengambil gambar pekerja yang memakai kain simpai hitam semasa

pemeriksaan. Nama-nama pekerja yang memakai kain simpai hitam itu telah

dimaklumkan kepada Pengurus Sumber Manusia melalui emel yang dihantar

kepadanya. COW2 menafikan bahawa beliau tidak memaklumkan kepada

kakitangan di Jabatan Grafik berkenaan larangan memakai kain simpai hitam

tersebut.

5. Sementara itu, COW3 di dalam keterangannya telah menyatakan bahawa

beliau telah membuat pemeriksaan ke atas pekerja-pekerjanya bagi memastikan

tiada kakitangan yang memakai simpai hitam dari 21.11.2005 hingga 02.12.2005.

COW3 memperihalkan tatacara pemeriksaan yang dilakukan seperti berikut :

S : Bagaimanakah pemeriksaan telah dibuat?

J : Kita periksa seorang ke seorang. Kita tengok dari depan

sama ada pakai atau tidak kemudian tengok di bahunya.

S : Berapa kali anda membuat pemeriksaan dari 21.11.2005

hingga 02.12.2005?

J : Setiap hari.

COW4 yang merupakan Jurutera Penyelenggaraan syarikat mengesahkan bahawa

beliau juga telah membuat pemeriksaan dan pemerhatian ke atas kakitangan bagi

10


11/49

memastikan sama ada mereka memakai simpai hitam atau sebaliknya.

6. Seterusnya, COW1 menyatakan bahawa kesemua kakitangan berjumlah 60

orang telah didapati memakai kain simpai hitam mulai 21.11.2005. COW1

menyatakan seperti berikut :

Q : Wearing of arm band started on 21.11.2005. You

confirm that?

A : Yes, according to the documents.

Q : How many workers wearing arm band?

A : Those wearing arm band were issued show cause letter.

Q : Are you telling the Court that all 60 workers were issued

show cause letter?

A : Yes.

Seterusnya, COW1 mengesahkan bahawa pemakaian kain simpai hitam tersebut

tidak dinyatakan sebagai satu kesalahan di dalam Perjanjian Bersama (collective

agreement). COW1 menyatakan seperti berikut :

Q : Is there anything stated in the Collective Agreement that

wearing arm band is an offence?

A : Nothing.

11


12/49

COW1 juga mengakui bahawa surat tunjuk sebab yang dikeluarkan di halaman 20

COB1 adalah dari jabatan yang sama.

Kes Pihak-Pihak Menuntut

7. CLW1 di dalam keterangannya mengesahkan bahawa mereka tidak

mendapatkan kebenaran pengurusan syarikat sebelum memakai kain simpai

hitam. CLW1 mengesahkan bahawa beliau pernah diberi amaran kerana memakai

kain simpai hitam sebelum ini. CLW1 juga menyatakan bahawa pemakaian kain

hitam yang dilakukan oleh kesemua Pihak-Pihak Menuntut adalah atas arahan

kesatuan sekerja. Ini berdasarkan kepada surat daripada Setiausaha Eksekutif

Kesatuan Pekerja-Pekerja Perusahaan Percetakan Semenanjung Malaysia bertarikh

24.11.2005 seperti berikut :

Pengurus Sumber ManusiaTWP Sdn. Bhd.No. 89 Jalan TampoiKawasan Perindustrian Tampoi80350 Johor BahruMalaysia

Tuan, (U/P : En. Alfred Law Kim Sang)

SURAT TUNJUK SEBAB

Kami menulis surat ini merujuk kepada SURAT TUNJUK SEBAByang dikeluarkan oleh tuan kepada ahli-ahli kami bertarikh 22hbNovember 2005.

Untuk pengetahuan tuan, bahawa PIEU bertanggungjawabsepenuhnya mengarahkan ahli-ahli kami memakai cebisan (reben)hitam sebagai tanda protes ke atas majikan di atas kelewatan

12


13/49

menyelesaikan isu berbangkit berhubung M.O.U.

Kami tidak nampak kenapa ahli-ahli kami perlu mendapatkankebenaran untuk memakai reben hitam berkenaan kerana tidak adamana-mana bahagian di dalam peruntukan Perjanjian Bersama yangmemerlukan mereka berbuat demikian.

Sekian dimaklumkan, terima kasih.

Bagi pihak Printing Industry Employees Union,Peninsular Malaysia.

Signed.Kamarus Zaman MansorSetiausaha Eksekutif

s.k Setiausaha Ahli Jawatankuasa Kerja Kilang.

CLW1 semasa pemeriksaan semula menyatakan seperti berikut berkenaan arahan

pemakaian kain simpai hitam :

S : Siapakah yang beri arahan untuk pakai reben hitam?

J : Kesatuan.

S : Melalui apakah arahan itu disampaikan?

J : Melalui surat Setiausaha Eksekutif Kesatuan.

8. Seterusnya, CLW14 di dalam keterangannya telah menyatakan bahawa

keputusan untuk memakai cebisan kain simpai hitam tersebut telah dibuat oleh

exco kesatuan. CLW14 telah menyampaikan keputusan exco tersebut kepada ahli

jawatankuasa. CLW14 juga telah mengambil tindakan setelah 14 orang Pihak-

Pihak Menuntut di dalam kes ini telah diberikan surat tunjuk sebab dengan

memaklumkan hal tersebut kepada pihak ibu pejabat kesatuan. CLW15

13


14/49

menyatakan perkara ini seperti berikut :

S : Bilakah Exco ambil keputusan untuk pakai cebisan kain

hitam bagaimana ia disampaikan?

J : Semua maklumat dari ibu pejabat saya akan sampaikan

kepada ahli jawatankuasa. Ahli jawatankuasa akan

sebarkan kepada ahli-ahli di bawah.

S : Ahli-ahli di bawah secara apa?

J : Secara lisan.

S : Selaku Pengerusi Kesatuan bila 14 orang ini terima

tunjuk sebab adakah kesatuan menyatakan mengapa

syarikat ambil tindakan?

J : Saya tidak berhubung kepada majikan tetapi saya buat

aduan terus kepada ibu pejabat selepas ahli-ahli ini

mendapat surat tunjuk sebab kedua.

Semasa diperiksa balas, CLW15 tidak dapat memastikan bilakah keputusan dibuat

oleh exco berkenaan dengan pemakaian kain simpai hitam. CLW15 mengakui

bahawa beliau yang memberi arahan kepada 14 Pihak-Pihak Menuntut itu

memakai cebisan kain simpai hitam. CLW15 menyatakan berkenaan arahan

tersebut seperti berikut di dalam keterangannya semasa pemeriksaan balas :

14


15/49

S : Adakah anda arah sendiri 14 pengadu ini pakai cebisan

kain hitam?

J : Saya sendiri yang beritahu 14 orang pengadu ini.

S : Bila anda beritahu mereka?

J : Saya beritahu secara berkumpulan.

S : Berapa orang dalam kumpulan?

J : Tidak kurang dari 30 orang.

S : 14 orang pengadu itu adakah anda sendiri beritahu atau

jawatankuasa?

J : 14 orang itu dalam kumpulan 30 orang itu.

Walau bagaimanapun, CLW15 tidak dapat mengesahkan sama ada Setiausaha

Kesatuan, Encik Kamarus Zaman Mansor ada berhubung dengan Pihak Responden

secara bertulis tetapi menyatakan bahawa Pengurus Sumber Manusia ada

dihubungi oleh Encik Kamarus Zaman. CLW15 menyatakan beliau tidak berada

dengan Encik Kamarus Zaman bagi mengesahkan bahawa Encik Kamarus Zaman

ada menghubungi Pengurus Sumber Manusia syarikat. CLW15 sebagai salah

seorang ahli jawatankuasa kesatuan di syarikat Pihak Responden menegaskan

bahawa beliau telah diarahkan untuk memakai cebisan kain simpai hitam dan

adalah tidak munasabah untuk ahli jawatankuasa tidak memakainya sedangkan

ahli biasa termasuk 14 Pihak-Pihak Menuntut telah memakai cebisan kain simpai

hitam tersebut.

15


16/49

9. Seterusnya, CLW16 telah mengesahkan bahawa pihak Setiausaha Kerja

Kesatuan, Encik Kamarus Zaman Mansor telah mengarahkan untuk memakai

cebisan kain simpai hitam. Seterusnya, CLW16 juga menyatakan bahawa Encik

Kamarus Zaman telah memberitahu ahli-ahli tidak perlu mendapat kebenaran

untuk memakai kain tersebut. Selain itu, CLW17 semasa pemeriksaan balas telah

menyatakan bahawa arahan memakai cebisan kain simpai hitam itu dilakukan oleh

Encik Kamarus Zaman. CLW17 menyatakan perkara tersebut seperti berikut :

S : Rujuk soalan 5, siapa yang memberitahu berkenaan

arahan ini?

J : Allahyarham Encik Kamarus Zaman Mansor.

S : Adakah anda diberitahu sendiri oleh Encik Kamarus

Zaman?

J : Dia memberitahu secara umum kepada ahli-ahli

termasuk saya.

S : Apa yang anda tahu berkenaan keputusan Exco adakah

berdasarkan makluman daripada Encik Kamarus

Zaman?

J : Ya.

Sementara itu CLW2, CLW3, CLW4, CLW5, CLW6, CLW7, CLW8, CLW9, CLW10,

CLW11, CLW12, CLW13 dan CLW14 menerima pakai keterangan CLW1 bahawa

mereka memakai cebisan kain simpai hitam tersebut adalah atas arahan pegawai

16


17/49

kesatuan.

Penilaian Keterangan Dan Undang-Undang

10. Adalah tidak dapat dinafikan bahawa tugas Mahkamah pada peringkat ini

adalah untuk menentukan sama ada tindakan Pihak-Pihak Menuntut adalah satu

salah laku yang boleh dijadikan alasan untuk Pihak Responden membuang kerja

Pihak-Pihak Menuntut. Pada masa yang sama, Mahkamah juga mendapati bahawa

tiada sebarang pertikaian berkenaan siasatan dalaman yang dijalankan oleh Pihak

Responden dinyatakan di dalam pernyataan kes Pihak-Pihak Menuntut. Pada masa

yang sama, ia juga tidak dibangkitkan semasa kes ini dibicarakan. Walaupun

Mahkamah mendapati di perenggan 10 pindaan pernyataan kes dinyatakan bahawa

Pihak-Pihak Menuntut tidak dibekalkan dengan nota-nota keterangan siasatan

dalaman, namun tiada pernyataan lanjut berkenaan sama ada siasatan dalaman

tersebut telah tidak dijalankan dengan adil dan bercanggah dengan prinsip-prinsip

keadilan asasi dan perbicaraan yang adil ditimbulkan oleh Pihak-Pihak Menuntut.

Oleh itu, Mahkamah berpendapat isu berkenaan sama ada siasatan dalaman

dijalankan dengan teratur atau menyalahi prinsip keadilan asasi dan perbicaraan

yang adil tidak sewajarnya dijadikan isu di dalam kes ini. Ini adalah kerana ianya

tidak dibangkitkan secara spesifik di dalam pernyataan kes dan perbicaraan di

Mahkamah. Oleh itu, Mahkamah akan mengambil kira keterangan-keterangan

yang dikemukakan semasa siasatan dalaman bersama-sama saksi-saksi dalam

perbicaraan ini untuk menentukan sama ada pembuangan kerja tersebut adalah

17


18/49

adil dan beralasan. Ini adalah disebabkan Mahkamah berpendapat siasatan

dalaman yang dijalankan adalah teratur oleh Pihak Responden.

11. Jika diteliti kepada keterangan dan hujahan pihak-pihak adalah dapat

difahami bahawa isu di dalam kes ini ialah sama ada kegagalan Pihak-Pihak

Menuntut mematuhi arahan syarikat yang dibuat oleh Pengarah Urusan berkenaan

larangan pemakaian cebisan kain simpai hitam yang dimaklumkan kepada Pihak-

Pihak Menuntut melalui COW2 adalah merupakan salah laku. Dalam konteks ini,

peguam Pihak Responden yang bijaksana telah berhujah seperti berikut :

14. We humbly submit Yang Arif that the Company had reasonably

concluded that the 14 Claimants were guilty of the

misconducts alleged based on the prevailing set of facts and

evidence at the time of the dismissal, that is, not only did the

14 Claimants wear the black armband in defiance of the

Company instructions, but also admitted that they wore the

black armbands knowing that the Company expressly forbade

such an act.

12. Sebaliknya wakil Pihak Menuntut telah menyatakan bahawa arahan yang

diberikan untuk tidak memakai cebisan kain simpai hitam adalah sesuatu yang

tidak sah. Beliau berhujah seperti berikut :

18


19/49

3.7 This is not a lawful instruction as it breach the fundamental

principle of Freedom of Expression in Article 10 of the Federal

Constitution as the Claimants and other workers wear

armband to express their dissatisfaction on the violation of the

Memorandum of Understanding between the Union and the

Company dated 8.3.2003 which was taken cognizance by the

Industrial Court as stated in Paragraph 11 of the Amended

Statement of Case.

3.8 Coupled with the above is the fact there is no provision in the

Collective Agreement that the workers including the Claimants

need to get the Company's permission to wear armband.

Failure to get permission is a misconduct and attract

disciplinary action is also a misconduct is not Agreement.

Moreover, wearing the armband is also a misconduct is not

stated in the Collective Agreement. Hence the Claimants had

not committed any misconduct in wearing the armband to

express their dissatisfaction in line with Article 10 of the

Federal Constitution. Therefore, the action of the Company is

unreasonable and frivolous in nature and unconstitutional.

13. Apa yang jelas daripada keterangan-keterangan yang dikemukakan oleh

Pihak-Pihak Menuntut dan Pihak Responden ialah fakta bahawa kesemua Pihak-

19


20/49

PIhak Menuntut memakai cebisan kain simpai hitam adalah suatu yang tidak dapat

dinafikan oleh Pihak-Pihak Menuntut. Malahan CLW15, CLW16 dan CLW17

mengesahkan bahawa mereka telah memberi arahan kepada ahli-ahli kesatuan

termasuk 14 Pihak-Pihak Menuntut untuk memakai cebisan kain simpai hitam

tersebut. Walaupun Pihak Responden ingin menyatakan bahawa CLW15, CLW16

dan CLW17 yang merupakan orang kuat kesatuan sendiri tidak memakai kain

hitam tersebut, namun ia dinafikan oleh mereka. Mahkamah berpendapat bahawa

isu sama ada CLW15, CLW16 dan CLW17 tidak memakai cebisan kain simpai hitam

bukanlah menjadi pertimbangan di dalam kes ini. Apa yang lebih penting ialah

adakah Pihak-Pihak Menuntut di dalam kes ini telah memakai cebisan kain simpai

hitam atau pun tidak. Mahkamah mendapati tiada keterangan yang mengatakan

mereka tidak memakai kain hitam tersebut. Pada masa yang sama, Mahkamah

juga mendapati keterangan daripada Pihak Responden mendapati sememangnya

ada arahan daripada Pengarah Urusan syarikat yang telah disampaikan oleh COW2

kepada para pekerja termasuk 14 Pihak-Pihak Menuntut di dalam kes ini mengenai

larangan pemakaian kain cebisan simpai hitam. Berdasarkan kepada keterangan

tersebut jelaslah bahawa tindakan Pihak-Pihak Menuntut memakai kain hitam itu

adalah berlawanan dengan arahan yang diberikan oleh Pihak Responden.

14. Apa yang menarik di dalam kes ini ialah adakah Pihak-Pihak Menuntut perlu

mematuhi larangan yang dibuat oleh Pihak Responden sedangkan arahan

pemakaian cebisan kain simpai hitam adalah dibuat oleh pihak kesatuan sekerja

yang dianggotai oleh mereka. Ini bermakna terdapat pertembungan di antara

20


21/49

larangan majikan dan arahan kesatuan sekerja. Adalah menjadi prinsip umum

undang-undang perhubungan perusahaan bahawa pekerja sewajarnya mematuhi

arahan yang dikeluarkan oleh majikan seperti yang dinyatakan di dalam kes Ngeow

Voon Yean v. Sungei Wang Plaza Sdn. Bhd./Landmarks Holding Berhad[2006] 3 CLJ

837 seperti berikut :

[34] The duty of an employee at common law is also similar in

that he is to comply with all lawful and reasonable orders given

by his employer with respect to the performance of such

functions within the scope of his employment. That duty is one

of the fundamental obligations which is deemed to be impliedly

undertaken in every contract of hiring. The duty of obedience at

common law is subject to two qualifications, firstly that the

employer may not order his employee to do something illegal or

secondly order his employee to do anything dangerous.

[35] However it may well be that an employee is caught in the

situation that he is required to obey an order and he is doubtful

whether the order is legal or not. Under those circumstances the

proper course is for the employee to obey the order first and to

challenge its legality in separate proceedings. This distinction is

made on the basis that if the law allows the employee to disobey

any order he thinks is not legal, it would be impossible for the

21


22/49

management to maintain discipline and industrial peace. On the

other hand, if the employee takes it upon himself to disobey the

order which he thinks to be unlawful and unreasonable two

courses are open to him. He can point out his difficulties, if any,

to the superior and if the latter insists on the order being carried

out, he can do the work and take the matter further in

proceedings against his employer or to complain to his union. If

he disobeys, he must take the risk if the court finds the order to

be lawful and reasonable. See the case of Pan Global Textiles

Berhad, Pulau Pinang v. Ang Beng Teik[2002] 1 CLJ 181; [2002]

2 MLJ 27.

Namun demikian, di dalam kes ini arahan yang diberikan oleh majikan menurut

hujah Pihak-Pihak Menuntut adalah suatu yang bercanggah dengan Perkara 10

Perlembagaan Persekutuan. Perkara 10 Perlembagaan Persekutuan menyatakan

seperti berikut :

10. Freedom of speech, assembly and association.

(1) Subject to Clauses (2), (3) and (4) -

(a) every citizen has the right to freedom of speech and expression;

(b) all citizens have the right to assemble peaceably and without

22


23/49

arms;

(c) all citizens have the right to form associations.

(2) Parliament may by law impose -

(a) on the rights conferred by paragraph (a)of Clause (1), such

restrictions as it deems necessary or expedient in the interest

of the security of the Federation or any part thereof, friendly

relations with other countries, public order or morality and

restrictions designed to protect the privileges of Parliament or

of any Legislative Assembly or to provide against contempt of

court, defamation, or incitement to any offence;

(b) on the right conferred by paragraph (b)of Clause (1), such


of the security of the Federation or any part thereof or public

order;

(c) on the right conferred by paragraph (c)of Clause (1), such


of the security of the Federation or any part thereof, public

order or morality.

(3) Restrictions on the right to form associations conferred by paragraph

(c)of Clause (1) may also be imposed by any law relating to labour or

23


24/49

education.

(4) In imposing restrictions in the interest of the security of the

Federation or any part thereof or public order under Clause (2) (a),

Parliament may pass law prohibiting the questioning of any matter,

right, status, position, privilege, sovereignty or prerogative

established or protected by the provisions of Part III, Article 152, 153

or 181 otherwise than in relation to the implementation thereof as

may be specified in such law.

Persoalannya di dalam kes ini ialah apakah peruntukan Perlembagaan Persekutuan

terpakai kepada hubungan di antara majikan dan pekerja di mana majikannya

bukanlah merupakan kerajaan? Persoalan ini telah dijawab oleh Mahkamah

Persekutuan di dalam kes Beatrice AT Fernandez v. Sistem Penerbangan Malaysia &

Anor [2005] 2 CLJ 713, Mahkamah Persekutuan menyatakan bahawa Artikel 8

Perlembagaan Persekutuan tidak tepakai terhadap perjanjian bersama. Y. A. Hakim

Abdul Malek Ahmad, Presiden Mahkamah Rayuan ketika itu menyatakan seperti

berikut :

We took time to examine this allegation carefully and we found

that it is simply not possible to expand the scope of art. 8 of the

Federal Constitution to cover collective agreements such as the

one in question. To invoke art. 8 of the Federal Constitution, the

24


25/49

applicant must show that some law or action of the Executive

discriminates against her so as to controvert her rights under

the said article. Constitutional law, as a branch of public law,

deals with the contravention of individual rights by the

Legislature or the Executive or its agencies. Constitutional law

does not extend its substantive or procedural provisions to

infringements of an individual's legal right by another individual.

Further, the reference to the " law " in art. 8 of the Federal

Constitution does not include a collective agreement entered into

between an employer and a trade union of workmen.

Di dalam kes ini, Mahkamah perlu meneliti sama ada Artikel 10 Perlembagaan

Persekutuan terpakai di antara hubungan pekerja dan majikan. Apakah arahan

majikan untuk Pihak-Pihak Menuntut tidak memakai cebisan kain simpai hitam

tersebut adalah suatu tindakan yang menghalang kebebasan asasi Pihak-Pihak

Menuntut yang dijamin di dalam perlembagaan? Jika diteliti kes Beatrice AT

Fernandez v. Sistem Penerbangan Malaysia & Anor[2005] 2 CLJ 713 di atas adalah

didapati bahawa Mahkamah Persekutuan seolah-olah menyatakan bahawa

Perlembagaan Persekutuan tidak terpakai di dalam urusan kontrak pekerjaan. Ini

adalah kerana kontrak pekerjaan adalah merupakan perhubungan kontraktual

(contractual relationship) di antara seorang majikan dan pekerja dan bukannya

merupakan isu yang dilindungi oleh Perlembagaan Persekutuan. Namun demikian,

terdapat pandangan yang menyatakan bahawa keputusan di dalam kes Beatrice AT

25


26/49

Fernandez v. Sistem Penerbangan Malaysia & Anor [2005] 2 CLJ 713 itu adalah

tidak tepat. Misalnya melalui rencana bertajuk Gender Discrimination in

Employment How far does art 8 of the Federal Constitution guarantee gender

equality? [2006] 6 MLJ xliv oleh Jashpal Kaur Bhatt dan di dalam artikel bertajuk

The Workman and the Constitution [2007] 1 MLJ clxxii oleh Dato Gopal Sri Ram.

Pengarang yang bijaksana telah menyenaraikan jaminan perlembagaan kepada

pekerja kepada lima kategori dengan menyatakan seperti berikut :

Adopting the approach to interpretation that has been commended

by high and distinguished authority, the Constitution guarantees, at

the very least, the following rights of a workman :

(1) the protection of livelihood;

(2) the right to work in a reasonably safe environment;

(3) the right to unionise;

(4) the right to a fair wage; and

(5) the right to reinstatement.

Pengarang yang bijaksana di dalam artikel tersebut telah merumuskan hak-hak

asasi pekerja di bawah perlembagaan dengan menyatakan seperti berikut :

26


27/49

Conclusion

I conclude as I began. A workman's fundamental rights are there in

the Constitution. They are guaranteed by the Constitution. All you

have to do is to apply the correct interpretation approach to find

them. But if you take a narrow and literal approach, you will never

find them. And it will be our citizens who will ultimately bear the

loss.

15. Pada masa yang sama, Mahkamah juga meneliti pandangan yang

dikemukakan melalui artikel bertajuk Does The Law Of Human Rights Pervade All

Malaysian Law In View Of Part II Of The Federal Constitution? [2007] 7 MLJ lxxxvi

oleh B Lobo yang memberi pandangan keputusan Beatrice AT Fernandez v. Sistem

Penerbangan Malaysia & Anor[2005] 2 CLJ 713 dari perspektif undang-undang hak

asasi manusia seperti berikut :

It is generally understood that the rights under the Federal

Constitution is in the realm of public law. It is submitted that in

view of the HR Act 1999, the distinction between public law and

private law rights at least as far as Part II of the Federal Constitution

has been to a large extent, obliterated.

27


28/49

In the application and enforcement of the HR Act 1999, i.e. the

vertical or direct application to private law and horizontal or indirect

application to private law can impact private law. An example of the

former is where statutes applying to private individuals are

interpreted (as it has to be) in compliance with Part II of the Federal

Constitution (i.e. human rights). An example of the latter will be the

example of S (slave) and M (the master) given by Mr. Justice Sri Ram.

Therefore, the dicta of Abdul Malek Ahmad PCA (as he then was)

that:

.Constitutional law as a branch of public law, deals with the

contravention of individual rights by the legislature or the Executive

or its agencies. Constitutional law does not extend its substantive or

procedural provisions to infringements of an individual's legal right

against another individual

(Emphasis added.)

It is, with respect, inaccurate and perhaps incorrect.

Malahan jika diteliti keputusan Mahkamah Rayuan di dalam kes Tan Teck Seng v.

Suruhanjaya Perkhidmatan Pendidikan & Another [1996] 1 MLJ 261, [1996] 2 CLJ

28


29/49

771 di mana telah diputuskan bahawa hak untuk mendapatkan pekerjaan dan

kesinambungan hidup adalah merupakan hak yang dijamin di bawah Perkara 5

Perlembagaan Persekutuan. Ia termasuklah hak untuk mendapatkan pekerjaan

yang sah dan berpendapatan. Ia dinyatakan seperti berikut :

Such as objective may only be achieved if the expression "life" in

Article 5(1) is given a broad and liberal meaning.

Adopting the approach that commends itself to me, I have

reached the conclusion that the expression "life" appearing in

Article 5(1) does not refer to mere existence.

It incorporates all those facets that are an integral part of life

itself and those matters which go to form the quality of life.

Of these are the right to seek and be engaged in lawful and

gainful employment and to receive those benefits that our society

has to offer to its members.

It includes the right to live in a reasonably healthy and pollution

free environment.

For the purposes of this case, it encompasses the right to

continue in public service subject to removal for good cause by

resort to a fair procedure.

29


30/49

Walau bagaimanapun, Mahkamah sedar bahawa penafsiran seperti ini telah tidak

dipersetujui oleh Mahkamah Persekutuan di dalam kes Pihak Berkuasa Negeri

Sabah v. Sugumar Balakrisnan & Another[2002] 3 MLJ 72 seperti berikut :

We note that neither in the instant case nor in Tan Teck Seng v.

Suruhanjaya Perkhidmatan Pendidikan & Anor. (supra) did the

Court of Appeal refer to Loh Wai Kongand we cannot understand

why. Unfortunately, too, in the majority judgment of the Federal

Court in R. Rama Chandran, although reference was made to the

Court of Appeal decision ofTan Teck Sengand to art. 5 in the

context of the expression "life", the reference was only a brief

reference and we note, too, that Loh Wai Kongwas not cited let

alone considered by the Federal Court in R. Rama Chandran.

We therefore disagree with the Court of Appeal that the words

"personal liberty" should be generously interpreted to include all

those facets that are an integral part of life itself and those

matters which go to form the quality of life. We are of the view

that other matters which go to form the quality of life has been

similarly enshrined in Part II of the Constitution under

'FUNDAMENTAL LIBERTIES' viz, protection against retrospective

criminal laws and repeated trials (art. 7); equality (art. 8);

freedom of speech, assembly and association (art. 10); freedom

30


31/49

of religion (art. 11); rights in respect of education (art. 12) and

rights to property (art. 13).

Namun demikian, intrepretasi sedemikian di dalam kes Pihak Berkuasa Negeri

Sabah v. Sugumar Balakrisnan & Another [2002] 3 MLJ 72 telah ditolak oleh

Mahkamah Persekutuan di dalam kes Sivarasa Rasiah v. Badan Peguam Malaysia

& Anor[2010] 3 CLJ 507 seperti berikut :

In the present instance, the appellant bases his case on the

"personal liberty" limb. Learned senior federal counsel submits

that the concept "personal liberty" in art. 5(1) should receive the

narrow and restricted meaning ascribed to it by a two member

Bench of this court in Pihak Berkuasa Negeri Sabah v. Sugumar

Balakrishnan [2002] 4 CLJ 105. With respect this submission

must be rejected as being without merit. The authorities referred

to earlier in this judgment are clearly against such an approach

to constitutional interpretation.

Pada masa yang sama, Mahkamah juga meneliti pandangan yang dikemukakan

oleh Y. A. Zaleha Yusof di dalam kes Noorfadilla binti Ahmad Saikin v. Chayed bin

Basirun dan 5 yang lain, Mahkamah Tinggi Malaya Shah Alam, saman pemula no. :

21-248-2010 di mana di dalam kes tersebut, kes Beatrice AT Fernandez v. Sistem

Penerbangan Malaysia & Anor [2005] 2 CLJ 713 telah dikemukakan dalam

31


32/49

menyokong hujah bahawa Perkara 8 Perlembagaan Persekutuan tidak terpakai

kepada hubungan kontraktual. Mahkamah berpendapat di dalam kes tersebut,

prinsip Beatrice AT Fernandez v. Sistem Penerbangan Malaysia & Anor[2005] 2 CLJ

713 tidak terpakai kerana fakta kes menyatakan bahawa pihak responden adalah

merupakan pihak berkuasa awam seperti di bawah Fasal 160 Perlembagaan

Persekutuan. Oleh itu, walaupun kes ini melibatkan hubungan kontraktual,

Perlembagaan Persekutuan masih terpakai kerana pihak responden adalah badan

berkuasa awam. Ini dapat dilihat di halaman 23 di perenggan 24 seperti berikut :

(24) By virtue of Article 160 of the Federal Constitution, the

defendants are definitely public authorities and therefore

agents of the Executive. To me, the defendants' act of revoking

and withdrawing the Placement Memo because the plaintiff

was pregnant constitute a violation of Article 8 (2) of the

Federal Constitution. It was the contravention of the plaintiff's

rights by the defendants as agents of the Executive. As such,

the requirement of Beatrice's case has been fulfilled.

Apa yang menarik di dalam kes tersebut ialah pandangan Y. A. Hakim mengenai

tanggungjawab mahkamah untuk menyokong tindakan pematuhan hak-hak asasi

manusia. Y. A. Hakim menyatakan seperti berikut :

32


33/49

In my opinion, the Court has a role to promote the observance of

human rights in this country.

16. Berdasarkan kepada duluan kehakiman dan perbincangan di dalam artikel-

artikel yang ditulis berkenaan dengan isu sama ada Perlembagaan Persekutuan

terpakai kepada perjanjian pekerjaan di antara pekerja dan majikan, dapat

disimpulkan dua pendekatan iaitu :

(a) Perlembagaan Persekutuan tidak terpakai terhadap perjanjian persendirian

termasuklah perjanjian di antara majikan dan pekerja. Ia berasaskan kepada

prinsip bahawa perjanjian persendirian adalah di antara pihak-pihak yang

terlibat di dalam sesuatu perjanjian di mana mereka adalah terikat dengan

terma-terma perjanjian tersebut. Sementara perlembagaan menyentuh

kepada hubungan di antara pihak pemerintah dan warganegara. Sekiranya

terdapat apa-apa peruntukan yang diluluskan oleh pihak pemerintah yang

menghakis mana-mana hak warganegara maka hak-hak warganegara yang

dijamin di dalam Perlembagaan Persekutuan bolehlah digunakan.

(b) Perlembagaan Persekutuan terpakai kepada perjanjian pekerjaan walaupun ia

adalah merupakan perjanjian persendirian. Ini adalah disebabkan,

Perlembagaan Persekutuan perlu ditafsirkan dengan lebih liberal bagi

memastikan hak-hak warganegara terutamanya kebebasan asasi dilindungi

oleh perlembagaan. Oleh itu, penafsiran yang ketat berkenaan Perlembagaan

33


34/49

Persekutuan berkaitan dengan kebebasan asasi boleh menghakis kebebasan

warganegara yang dijamin oleh Perlembagaan Persekutuan dan ianya tidak

sejajar dengan interpretasi dengan perlembagaan oleh mahkamah di negara-

negara lain yang memberi penafsiran liberal dalam hak-hak asasi

warganegara mereka.

Pada masa yang sama, Mahkamah juga meneliti aliran pemikiran terkini berkenaan

dengan pengukuhan dan jaminan hak warganegara di dalam hak asasi mereka

begitu ditekankan oleh mahkamah. Ini dapat dilihat misalnya di dalam keputusan

majoriti Mahkamah Rayuan di dalam kes Muhammad Hilman bin Idham dan 3 yang

lain v. Kerajaan Malaysia dan 2 yang lain, rayuan sivil no. W-01(IM)-636-2010, di

mana Y. A. Hakim Mohd Hishamudin Yunus seperti berikut :

I propose to conclude by saying this. Freedom of expression

is one of the most fundamental rights that individuals enjoy.

It is fundamental to the existence of democracy and the

respect of human dignity. This basic right is recognized in

numerous human rights documents such as Article 19 of the

Universal Declaration of Human Rights and Article 19 of the

International Covenant on Civil and Political Rights. Free

speech is accorded pre-eminent status in the constitutions of

manycountries.

34


35/49

Walau bagaimanapun, Mahkamah harus berhati-hati di dalam kes ini kerana kes

Muhammad Hilman bin Idham dan 3 yang lain v. Kerajaan Malaysia dan 2 yang lain,

rayuan sivil no. W-01(IM)-636-2010 melibatkan pihak universiti yang boleh

dikategorikan sebagai pihak berkuasa awam. Sebaliknya di dalam kes ini, Pihak

Responden adalah majikan Pihak-Pihak Menuntut yang merupakan pihak kepada

perjanjian pekerjaan. Namun demikian, Mahkamah berpendapat bahawa hak asasi

di bawah Perkara 10 Perlembagaan Persekutuan adalah terpakai kepada kesemua

warganegara persekutuan. Oleh itu, sebarang tindakan majikan kepada pekerja

harus mengambil kira kebebasan asasi pekerjanya yang merupakan warganegara

persekutuan terhadap hak-hak asasi yang dijamin oleh Perlembagaan Persekutuan.

Sekiranya Mahkamah tidak mengambil kira hak-hak kebebasan yang dijamin oleh

Perlembagaan Persekutuan dan hanya semata-mata berdasarkan kepada terma-

terma perjanjian pekerjaan di antara Pihak-Pihak Menuntut dan Pihak Responden,

jaminan hak asasi warganegara di dalam Perlembagaan Persekutuan akan menjadi

tidak bermakna. Ia mungkin akan menyebabkan perjanjian pekerjaan boleh

dengan sewenang-wenangnya menyalahi hak-hak warganegara yang dijamin di

dalam Perlembagaan Persekutuan. Mahkamah berpendapat ini bukannya

matlamat undang-undang perhubungan perusahaan. Hak majikan sebagai

warganegara yang dijamin hak-hak di dalam perlembagaan perlu dipertahankan.

Di samping itu, hak-hak pekerja sebagai warganegara persekutuan yang dijamin di

dalam Perlembagaan Persekutuan juga perlu ditegakkan. Dalam erti kata lain,

urusan di antara pekerja dan majikan tidak boleh lari daripada hak-hak yang

35


36/49

dijamin di dalam perlembagaan walaupun mereka bebas untuk meletakkan terma-

terma yang dipersetujui di antara pekerja dan majikan. Terma-terma tersebut

sudah pasti tidak boleh membelakangkan hak asasi di dalam Perlembagaan

Persekutuan. Di samping itu, terma-terma tersebut tidak boleh menyalahi

peruntukan undang-undang atau polisi awam.

17. Di dalam kes ini, Mahkamah berpendapat bahawa Pihak-Pihak Menuntut

telah meletakkan cebisan kain simpai hitam di lengan mereka adalah atas arahan

kesatuan seperti yang dinyatakan oleh CLW15, CLW16 dan CLW17. Ia adalah

salah satu daripada hak mereka untuk menyuarakan ketidakpuasan hati kepada

syarikat. Malahan pihak kesatuan telah mengakui kepada Pihak Responden

bahawa tindakan Pihak-Pihak Menuntut itu adalah atas arahan kesatuan. Oleh

itu, adakah wajar mereka dinafikan hak untuk menyuarakan dan mempamerkan

ketidakpuasan hati mereka kepada Pihak Responden? Namun begitu, di dalam

konteks kes ini, Mahkamah harus menekankan bahawa kebebasan Pihak-Pihak

Menuntut untuk menyuarakan perasaan atau rasa hati mereka tidaklah boleh

dilakukan sehingga menjejaskan operasi syarikat. Sekiranya ini dilakukan ia

sudah pasti akan bercanggah dengan tanggungjawab Pihak-Pihak Menuntut untuk

memberikan kesetiaan dan menjaga kepentingan Pihak Responden. Hal ini telah

dinyatakan di dalam kes Secretary of State for Employment v. ASLEF (No. 2)[1972]

I.C.R. 19. Namun demikian, tindakan seorang pekerja menyuarakan ketidakpuasan

hati mereka dengan tidak menyebabkan apa-apa kerugian kepada pihak majikan

adalah tidak boleh dikatakan sebagai suatu tindakan yang bercanggah dengan

36


37/49

terma tersirat pihak pekerja untuk setia dan menjaga kepentingan syarikat. Hal ini

telah dinyatakan di dalam kes Mahkamah Rayuan di United Kingdom di dalam kes

British Telecommunications PLC v. Ticehurst and another [1992] ICR 383 di mana

Ralph Gibson LJ menyatakan di halaman 396 seperti berikut :

The mere fact that she took part in joint action, with the intention

that the business of B.T. should be rendered thereby unmanageable,

could not constitute breach of contract because mere intention,

without achievement of the fact intended to be achieved, was

nothing. The principle in the ASLEFcase should be restricted to very

narrow terms, namely to action with the intention of frustrating the

object of the contract of employment which has or will have that

effect.

18. Di dalam kes ini, Mahkamah mendapati tiada keterangan yang dikemukakan

oleh Pihak Responden atau keterangan dari Pihak-Pihak Menuntut yang

mencadangkan tindakan Pihak-Pihak Menuntut memakai cebisan kain simpai

hitam tersebut telah menjejaskan operasi syarikat atau memberikan kerugian

kepada syarikat. Pada masa yang sama, tiada juga keterangan yang menunjukkan

bahawa tindakan Pihak-Pihak Menuntut itu telah menimbulkan ketidakharmonian

kepada syarikat Pihak Responden. Halnya adalah berbeza sekiranya terdapat

keterangan yang menunjukkan kerugian, gangguan operasi atau ketidakharmonian

perusahaan antara majikan dan pekerja akibat pemakaian cebisan kain simpai

37


38/49

hitam oleh Pihak-Pihak Menuntut. Jika terdapat keterangan yang sedemikian,

maka Mahkamah boleh menyimpulkan bahawa tindakan Pihak-Pihak Menuntut

memakai cebisan kain simpai hitam telah memberi kesan kepada operasi syarikat

dan ini bermakna Pihak-Pihak Menuntut telah mencabuli terma-terma tersirat

seorang pekerja untuk taat dan menjaga kepentingan majikannya sepanjang

bertugas di syarikat. Namun demikian, di dalam kes ini senario di atas tidak

berlaku. Oleh itu, Mahkamah berpendapat bahawa tindakan Pihak-Pihak

Menuntut memakai cebisan kain simpai hitam tidak boleh dikategorikan sebagai

salah laku sehingga mewajarkan Pihak-Pihak Menuntut dibuang kerja oleh Pihak

Responden. Ini bermakna, Pihak Responden telah gagal pada perimbangan

kebarangkalian membuktikan bahawa Pihak-Pihak Menuntut tersebut telah

melakukan salah laku bagi mewajarkan pembuangan kerja.

Remedi

19. Setelah Mahkamah mendapati bahawa Pihak Responden pada tahap

perimbangan kebarangkalian tidak dapat menunjukkan bahawa tindakan Pihak-

Pihak Menuntut memakai cebisan kain simpai hitam adalah salah laku, maka kini

Mahkamah harus memutuskan remedi yang bersesuaian diberikan kepada Pihak-

Pihak Menuntut. Semasa memutuskan remedi yang bersesuaian, Mahkamah

mengambil kira garis panduan yang dikemukakan dalam Jadual Kedua Akta

Perhubungan Perusahaan 1967 yang menyatakan faktor-faktor yang perlu diambil

kira dalam memutuskan remedi seperti berikut :

38


39/49

SECOND SCHEDULE

FACTORS FOR CONSIDERATION IN MAKING AN AWARD IN RELATION

TO A REFERENCE UNDER SUBSECTION 20(3)

[Subsection 30(6a)]

1. In the event that backwages are to be given, such backwages shall

not exceed twenty-four months' backwages from the date of

dismissal based on the last-drawn salary of the person who has been

dismissed without just cause or excuse;

2. In the case of a probationer who has been dismissed without just

cause or excuse, any backwages given shall not exceed twelve

months' backwages from the date of dismissal based on his last-

drawn salary;

3. Where there is post-dismissal earnings, a percentage of such

earnings, to be decided by the Court, shall be deducted from the

backwages given;

4. Any relief given shall not include any compensation for loss of future

earnings; and

5. Any relief given shall take into account contributory misconduct of

the workman.

39


40/49

Sebelum itu, Mahkamah juga berpendapat di dalam kes ini remedi yang

bersesuaian untuk diberikan kepada Pihak-Pihak Menuntut adalah pampasan

sebagai ganti rugi kepada pelantikan semula. Ini adalah disebabkan Pihak-Pihak

Menuntut telah dibuang kerja pada 04.03.2006 iaitu lebih daripada lima tahun

sebelum award ini diturunkan. Selain itu, keterangan Pihak-Pihak Menuntut juga

ada yang menunjukkan bahawa mereka telah bekerja di tempat lain selepas

dibuang kerja oleh Pihak Responden. Mahkamah berpendapat adalah tidak wajar

remedi pelantikan semula diberikan kerana ianya akan menjejaskan kerja Pihak-

Pihak Menuntut yang sedia ada di samping tempoh yang lama setelah dibuang

kerja menyebabkan mereka tidak mungkin dapat ditempatkan dalam struktur

organisasi syarikat yang baharu setelah lima tahun berlalu.

20. Dalam menentukan kadar bayaran pampasan pelantikan semula dan bayaran

gaji ke belakang, adalah wajar Mahkamah meneliti satu persatu keterangan Pihak-

Pihak Menuntut kerana terdapat perbezaan gaji Pihak-Pihak Menuntut, tempoh

Pihak-Pihak Menuntut tidak bekerja dan tempoh Pihak-Pihak Menuntut bekerja di

syarikat. Ia perlu dilakukan bagi mengelakkan ketidakadilan kepada Pihak-Pihak

Menuntut dan Pihak Responden dalam menentukan amaun yang sewajarnya.

21. Pihak Menuntut Pertama, Encik Nasid bin Elias mempunyai gaji akhir

berjumlah RM1,379.00. Beliau mula bekerja semenjak 01.01.1990. Ini bermakna

beliau telah bekerja selama 16 tahun sebelum dibuang kerja. Beliau telah bekerja

40


41/49

semula lebih kurang satu bulan dari tarikh diberhentikan dengan gaji RM750.00

sebulan.

22. Sementara itu, Pihak Menuntut Kedua, Encik Shaharom bin Arshad mula

bekerja dengan syarikat mulai 01.04.1989. Ini bermakna beliau telah bekerja

selama 16 tahun. Gaji terakhir beliau ialah RM1,385.00. Kini beliau telah bekerja

dengan Kementerian Pendidikan semenjak 16.10.2007 dengan pendapatan

RM1,164.00.

23. Pihak Menuntut Ketiga, iaitu Encik Ahmad Nazri bin Roslan telah mula

bekerja di syarikat pada 13.07.1992 iaitu selama 13 tahun sebelum ditamatkan

perkhidmatan. Gaji akhir beliau ialah RM1,344.00. Beliau telah mula bekerja

setelah dibuang kerja pada Mei 2006 dengan gaji pada masa itu RM700.00 dan kini

RM2,100.00.

24. Pihak Menuntut Keempat, Puan Faridah binti Abd. Ghafar telah mula bekerja

semenjak 08.07.1987 iaitu bekerja selama 18 tahun. Gaji akhir beliau ialah

RM967.00. Beliau mula bekerja di tempat baharu pada 08.04.2006 dengan

pendapatan RM670.00 sebulan.

25. Pihak Menuntut Kelima, Cik Tatee Marenee binti Maee mula bekerja di

syarikat pada 03.05.2000 iaitu 5 tahun sebelum dibuang kerja. Gaji akhir beliau

ialah RM902.00. Beliau mendapat kerja di tempat baharu pada 16.04.2006 dengan

41


42/49

gaji RM800.00.

26. Pihak Menuntut Keenam, Puan Rositah binti Harun mula bekerja semenjak

24.06.1988 iaitu selama 17 tahun sebelum dibuang kerja dengan gaji terakhir

RM1,344.00. Beliau telah mendapat kerja pada 01.06.2006 dengan pendapatan

RM791.00.

27. Pihak Menuntut Ketujuh, Cik Zawiah binti Md. Saleh mula bekerja di syarikat

pada 06.01.1992 iaitu selama 14 tahun iaitu sebelum dibuang kerja. Gaji akhir

beliau ialah RM940.00 sebulan. Pihak Menuntut Ketujuh tidak bekerja selepas

dibuang kerja. Ia adalah kerana beliau ditanggung oleh suami.

28. Pihak Menuntut Kelapan, Puan Hamimah binti Daim mula bekerja dengan

syarikat pada 17.11.1989 iaitu selama 16 tahun sebelum dibuang kerja. Gaji akhir

Pihak Menuntut Kelapan ialah RM1,030.00. Pihak Menuntut Kelapan mula bekerja

semula selepas dibuang kerja pada 15.04.2006 dengan gaji RM700.00 sebulan.

29. Pihak Menuntut Kesembilan, Puan Zainab binti Mohd Yatim telah mula

bekerja semenjak 21.08.1989 iaitu 16 tahun sebelum dibuang kerja. Gaji akhir

Pihak Menuntut Kesembilan ialah RM864.00 sebulan. Beliau telah mula bekerja di

tempat lain setelah dibuang kerja pada April 2006 dengan gaji RM600.00 sebulan.

42


43/49

30. Pihak Menuntut Kesepuluh, Puan Rosnina binti Hamzah mula bekerja

dengan syarikat mulai 02.04.1993 iaitu selama 12 tahun sebelum dibuang kerja.

Gaji akhir Pihak Menuntut Kesepuluh ialah RM897.00 sebulan. Beliau telah mula

bekerja di tempat lain pada 11.04.2006 dengan gaji RM500.00 sebulan.

31. Pihak Menuntut ke-11, Puan Rosmili binti Talib mula bekerja dengan syarikat

pada 12.02.1990 dengan gaji akhir sebanyak RM1,008.00 sebulan. Beliau telah

bekerja selama 16 tahun sebelum dibuang kerja. Beliau telah mula bekerja setelah

sebulan dibuang kerja di tempat baru dengan gaji RM400.00.

32. Pihak Menuntut ke-12, Cik Nora binti Kubek mula bekerja dengan syarikat

pada 06.01.1988 iaitu 18 tahun sebelum dibuang kerja dengan gaji akhir

RM1,050.00. Beliau telah mula bekerja di tempat lain pada bulan Disember 2006

dengan gaji RM425.00 sebulan.

33. Pihak Menuntut ke-13, Cik Norizah binti Rapingi mula bekerja di syarikat

semenjak 06.05.1992 iaitu selama 13 tahun sebelum dibuang kerja. Gaji akhir

Pihak Menuntut ke-13 ialah RM1,077.00 sebulan. Beliau tidak bekerja setelah

dibuang kerja oleh Pihak Responden kerana ditanggung oleh suami.

34. Akhirnya, Pihak Menuntut ke-14, Cik Suliana binti Ali mula bekerja di

syarikat pada 06.09.1999 iaitu 6 tahun sebelum dibuang kerja. Gaji akhir Pihak

Menuntut ke-14 ialah RM897.00 sebulan. Beliau telah mula bekerja semula di

43


44/49

tempat lain pada bulan Disember 2006 dan semenjak 04.01.2007, beliau telah

bekerja sebagai Senior Assistant Graphicdengan gaji RM1,575.00.

35. Setelah melihat secara terperinci gaji akhir Pihak-Pihak Menuntut dan

tempoh perkhidmatan Pihak-Pihak Menuntut di syarikat Pihak Responden dan

tempoh Pihak-Pihak Menuntut tidak bekerja, Mahkamah memutuskan amaun

kepada setiap Pihak-Pihak Menuntut adalah seperti berikut :

(a) Pihak Menuntut Pertama :

Bayaran gaji ke belakang

RM1,379.00 x 8 bulan = RM11,032.00

Pampasan sebagai galang ganti penempatan semula

RM1,379.00 x 16 tahun= RM22,064.00

Jumlah

RM11,032.00 + RM22,064.00 = RM33,096.00

(b) Pihak Menuntut Kedua :


RM1,385.00 x 8 bulan = RM11,080.00


RM1,385.00 x 16 tahun= RM22,160.00

Jumlah

RM11,080.00 + RM22,160.00 = RM33,240.00

44


45/49

(c) Pihak Menuntut Ketiga :


RM1,344.00 x 8 bulan = RM10,752.00


RM1,344.00 x 13 tahun= RM17,472.00

Jumlah

RM10,752.00 + RM17,472.00 = RM28,224.00

(d) Pihak Menuntut Keempat :


RM967.00 x 8 bulan = RM7,736.00


RM967.00 x 18 tahun = RM17,406.00

Jumlah

RM7,736.00 + RM17,406.00 = RM25,142.00

(e) Pihak Menuntut Kelima :


RM902.00 x 8 bulan = RM7,216.00

Pampasan sebagai galang ganti pelantikan semula

RM902.00 x 5 tahun = RM4,510.00

Jumlah

45


46/49

RM7,216.00 + RM4,510.00 = RM11,726.00

(f) Pihak Menuntut Keenam :


RM1,344.00 x 8 bulan = RM10,752.00


RM1,344.00 x 17 tahun= RM22,848.00

Jumlah

RM10,752.00 + RM22,848.00 = RM33,600.00

(g) Pihak Menuntut Ketujuh :


RM940.00 x 8 bulan = RM7,520.00


RM940.00 x 14 tahun = RM13,160.00

Jumlah

RM7,520.00 + RM13,160.00 = RM20,680.00

(h) Pihak Menuntut Kelapan :


RM1,030.00 x 8 bulan = RM8,240.00


RM1,030.00 x 16 tahun= RM16,480.00

46


47/49

Jumlah

RM8,240.00 + RM16,480.00 = RM24,720.00

(i) Pihak Menuntut Kesembilan :


RM864.00 x 8 bulan = RM6,912.00


RM864.00 x 16 tahun = RM13,824.00

Jumlah

RM6,912.00 + RM13,824.00 = RM20,736.00

(j) Pihak Menuntut Kesepuluh :


RM897.00 x 8 bulan = RM7,176.00


RM897.00 x 12 tahun = RM10,764.00

Jumlah

RM7,176.00 + RM10,764.00 = RM17,940.00

(k) Pihak Menuntut Ke-11 :


RM1,008.00 x 8 bulan = RM8,064.00


47


48/49

RM1,008.00 x 16 tahun = RM16,128.00

Jumlah

RM8,064.00 + RM16,128.00 = RM24,192.00

(l) Pihak Menuntut Ke-12 :


RM1,050.00 x 8 bulan = RM8,400.00


RM1,050.00 x 18 tahun = RM18,900.00

Jumlah

RM8,400.00 + RM18,900.00 = RM27,300.00

(m) Pihak Menuntut Ke-13 :


RM1,077.00 x 8 bulan = RM8,616.00


RM1,077.00 x 13 tahun = RM14,001.00

Jumlah

RM8,616.00 + RM14,001.00 = RM22,617.00

(n) Pihak Menuntut Ke-14 :


RM897.00 x 8 bulan = RM7,176.00

48


49/49


RM897.00 x 6 tahun = RM5,382.00

Jumlah

RM7,176.00 + RM5,382.00 = RM12,558.00

Bayaran hendaklah dibuat dalam tempoh 40 hari dari tarikh award ini setelah

ditolak caruman Kumpulan Wang Simpanan Pekerja, cukai pendapatan dan

caruman-caruman statutori yang lain.

DIPERTURUNKAN DAN BERTARIKH 01HB DISEMBER 2011.

t.t

( ROSLAN BIN MAT NOR )PENGERUSI

MAHKAMAH PERUSAHAAN MALAYSIACAWANGAN JOHOR

award no. 1768 tahun 2011 [no. kes: 16/4-2751/06]

Documents