universiti teknologi malaysia fakulti pendidikan semester ... · dahulu, di mana manusia zaman...

Universiti Teknologi Malaysia Fakulti Pendidikan

Semester II, Sesi 2002/2003

MPT1203: Teknologi dan Rekabentuk Media

Tugasan 1: Perbincangan Mengenai Teknologi Video

Nama Pensyarah: Prof. Madya Mohamad Bilal Ali

En. Mohd Fadzli

Nama Pelajar: Lu Cheng Soon

No. Matriks: MP021135

Prepared by Lu Cheng Soon, IP Rajang, Sarawak 2

Isi Kandungan Tajuk/Sub tajuk Muka Surat 1.0 Ringkasan Sejarah 1-2 2.0 Pengenalan 2 3.0 Konsep-konsep Asas Video 3 3.1 Format Video 3 3.1.1 Format Fail Video Analog 3 3.1.2 Format Fail Video Digital 3 3.2 Sistem-sistem Video 3 3.2.1 Surveillance 3 3.2.2 Home Video 3 3.2.3 Pendidikan dan Perindustrian 4 3.2.4 Penyiaran dan Broadcasting 4 4.0 Perkakasan Yang Digunakan Dalam Memproduksi Video 4 4.1 Kamera Video 4 4.1.1 Badan Bingkai 4 4.1.2 Kanta (Lens) 4 4.1.3 Viewfinder 5 4.1.4 Komponen-komponen Lain Dalam Kamera Video 6 5.0 Perisian Video 6 6.0 Penyuntingan Video 6 7.0 Kaedah Persembahan 7 7.1 Video Analog 8 7.2 Video Digital 8-10 8.0 Penentuan Saiz Fail Dan Kualiti Video Digital 10 8.1 Frame Rate 10 8.2 Saiz Imej 10-11 8.3 Kedalaman Warna (Color Depth) 11 9.0 Ruang Storan Video Digital 11-12 10.0 Piawaian Pemadatan 12 10.1 Motion JPEG 12-13 10.2 MPEG 13-14 10.3 Indeo Video Interactive (IVI) 14 10.4 Cinepak 14-15 10.5 Microsoft’s Video For Windows 15 10.6 Apple’s QuickTime 15-16


11.0 Pemadatan Video (Video Compression) 16 11.1 Lossless Compression 16-17 11.2 Lossy Compression 17 12.0 Penutup 17 Bibliografi 18 Lampiran 19-22


1.0 Ringkasan Sejarah

Sejarah permulaan imej statik ialah berlaku pada kira-kira 15,000 tahun

dahulu, di mana manusia zaman purba kala melukis pada dinding gua. Pada

tahun 1824, Peter Roget telah mendapati bahawa apabila satu siri gambar

terhadap sesuatu objek ditunjukkan dalam kedudukan yang berbeza sedikit

antara satu sama lain, maka ia akan membentuk satu imej yang bergerak.

Dengan itu, mulalah sejarah perkembangan bagi imej yang bergerak.

Proses penggambaran mula berkembang pada tahun 1840. Pada

tahun 1877, Eadweard Muybridge telah menggunakan kamera untuk

merekodkan satu sesi perlumbaan kuda secara bergerak. George Melies

menemui teknik asas untuk melakukan penyuntingan filem pada tahun 1902

(Rajah 1 dan 2). Filem senyap (silent film) pertama yang bertujuan komersial

telah dihasilkan pada tahun 1908. Hollywood telah menjadi pusat industri

perfileman dan banyak filem telah diterbitkan seperti The Birth of a Nation

(1915), The Gold Rush (1925), The Jazz Singer (1927), Becky Sharp (1935),

Snow White and the Seven Dwarfs (1937) dan sebagainya.

The Jazz Singer merupakan filem pertama yang memasukkan unsur

percakapan yang banyak dengan menggunakan proses Vitaphone yang

meragamkan muzik dan perbualan dalam disk besar (Rajah 3). Becky Sharp

pula merupakan filem pertama yang menggunakan teknik pewarnaan.

Kewujudan warna telah menambahkan daya tarikan media tersebut. Banyak

pelaburan dan peruntukan diberi untuk memperbaiki perkakasan dan teknikal

demi meningkatkan kualiti produk.

Televisyen eksperimen pertama telah dicipta pada tahun 1927 di

England. Ia mula mencabar keunggulan cinema pada tahun 1940. Alat


perakam video magnetik (VTRs) wujud pada tahun 1950/55 (Rajah 4).

Perkembangan pita video magnetik semakin mendadak dan menuju ke arah

profesional. Pada tahun 1960 pula, cakera video telah dihasilkan sebagai

pengganti kepada pita magnetik yang mahal harganya. Pada tahun 1976,

Apple 1 telah dipasarkan oleh Steven Jobs dan Stephen Wozniak. Syarikat

IBM memperkenalkan komputer IBM pada tahun 1981. Pada tahun 1980/85,

VCR menjadi kegemaran para pengguna.

Camcorder diperkenalkan pada tahun 1985/89 (Rajah 5). Negara

Jepun telah memperkecilkan alat-alat elektronik tersebut untuk kegunaan

keluarga. Kamera video juga semakin murah. Walau bagaimanapun,

penyuntingan masih merupakan satu kerja yang rumit, memakan masa dan

mahal. Akhirnya, aplikasi penyuntingan telah diperkenalkan dengan adanya

kewujudan mikrokomputer (Rajah 6, 7 dan 8).

2.0 Pengenalan

Menurut Baharuddin Aris et al. (2000), video adalah proses komunikasi

elektronik yang menghasilkan pergerakan imej, ucapan, kesan bunyi dan

muzik. Persembahan video dianggap sebagai satu persembahan multimedia

kerana ia biasanya menggabungkan elemen-elemen multimedia seperti teks,

grafik, audio dan sebagainya. Video merupakan sumber yang paling dinamik

dan berkesan di dalam menyampaikan sesuatu maklumat. Unsur video

mampu membawa unsur reaIistik atau keadaan sebenar kepada para

pengguna dan menjanjikan satu corak persembahan yang hidup dan

menarik. Ini secara tidak langsung akan mempengaruhi perasaan dan emosi

para penggunanya dengan lebih nyata.


3.0 Konsep-konsep Asas Video

3.1 Format Video

3.1.1 Format Fail Video Analog

Bil. Format Spesifikasi

1. VHS ½’ lebar pita video diperkenalkan oleh JVC

2. BETAMAX ½’ lebar pita video diperkenalkan oleh SONY

3. BETACAM ½’ lebar pita video

4. U-MATIC ¾’ lebar pita video

5. HI-8 Video

Jadual 1

3.1.2 Format Fail Video Digital

Bil. Contoh

1. Motion Pictures Expert Group (MPEG) : MPEG-1, MPEG-2,

MPEG-3, MPEG-4

2. QuickTime (MOV)

3. Video For Windows (AVI)

Jadual 2

3.2 Sistem-sistem Video

3.2.1 Surveillance

Sistem video yang digunakan untuk tujuan keselamatan seperti

mengawasi penceroboh. Ia sering digunakan terutamanya di pusat-pusat

perniagaan, perbankan dan sebagainya.

3.2.2 Home Video

Sistem video yang digunakan di rumah untuk tontonan sekeluarga dan

biasanya menggunakan format VHS (Video Home System).


3.2.3 Pendidikan dan Perindustrian

Sistem video yang digunakan untuk tujuan pendidikan dan

perindustrian. Kosnya adalah rendah jika merakam sendiri dengan

menggunakan perakam video format VHS. Proses penyuntingan (editing)

serta proses memasukkan audio juga boleh dilakukan sendiri. Sebaliknya,

penggambaran yang menggunakan format BETACAM melibatkan kos yang

lebih tinggi.

3.2.4 Penyiaran dan Broadcasting

Sistem video ini menggunakan peralatan video secara broadcast

seperti stesen TV di Malaysia iaitu TV3, nTV7 dan RTM.

4.0 Perkakasan Yang Digunakan Dalam Memproduksi Video

Keperluan perkakasan bergantung penuh kepada objektif pengguna

sama ada ingin menghasilkan satu grafik web yang ringkas, projek

multimedia yang kompleks, filem, dokumentasi atau sebagainya. Perkakasan

tambahan diperlukan bagi membolehkan video dalam bentuk asal (analog)

diterjemahkan ke dalam bentuk digital. Kamera video digital (Rajah 9)

digunakan untuk menginput video digital demi dipaparkan melalui skrin

digital. Hasil yang disunting akan diimport ke pita digital atau cakera DVD

ROM.

4.1 Kamera Video

Kamera video terbahagi kepada tiga bahagian utama iaitu:

4.1.1 Badan Bingkai

4.1.2 Kanta (Lens)

Terdapatnya pelbagai jenis lensa iaitu fixed focal length, macro zoom

lenses dan zoom lenses. Fixed focal length perlu ditukar untuk jarak


penggambaran yang berbeza. Macro zoom lenses digunakan untuk melihat

pada jarak yang paling dekat. Zoom lenses pula tidak perlu ditukar untuk

penggambaran yang melibatkan pelbagai pergerakan dan ia mempunyai tiga

bahagian utama iaitu bukaan (Aperture), fokus dan depth of field.

Apabila penggambaran di tempat gelap, bukaan diperlukan untuk

membenarkan cahaya masuk dengan kualiti yang banyak. Apabila

penggambaran di tempat terang, bukaan perlu dikecilkan atau diminimakan

supaya cahaya masuk adalah sedikit. Bukaan ditandakan dengan nombor f.

f1.8 f2 ------------------------------ f16 f22

bukaan besar bukaan kecil

Fokus digunakan untuk mendapatkan imej yang lebih jelas. Terdapat

dua jenis zoom iaitu zoom in dan zoom out. Zoom in bermaksud fokus dekat

di mana luas penggambaran adalah sempit. Zoom out bermaksud fokus jauh

di mana luas penggambaran adalah lebar. Depth of Field digunakan untuk

menggambarkan kedudukan objek antara yang dekat dengan yang jauh dari

kamera. Depth of field yang besar bermaksud luas penggambaran lebar dan

bukaan adalah kecil. Depth of field yang kecil bermaksud luas penggambaran

yang sempit dan bukaan adalah besar.

4.1.3 Viewfinder

Ia merupakan skrin video yang kecil. Segala yang dirakam dapat

dilihat di sini. Saiznya ialah sekitar 2.5cm bagi kamera mudah alih. Kita dapat

tahu sama ada gambar yang dirakam itu cukup cahaya dan fokusnya adalah

jelas atau tidak melaluinya. Setengah-setengah viewfinder mempunyai

pengawal cahaya.


4.1.4 Komponen-komponen Lain Dalam Kamera Video

Kamera video juga mengandungi komponen-komponen lain seperti

tripod, dolly, editing machine, pita perakam video dan kad ingatan (memory

card). Tripod terbahagi kepada kepala tripod dan kaki tripod. Dolly digunakan

untuk mengerakkan kamera di sekeliling studio untuk pergerakan yang

minima.

5.0 Perisian Video

Perisian video yang sesuai dan canggih untuk membuat penyuntingan

(editing) dan pendigitalan (digitizing) telah dibangunkan secara mendadak

seperti Adobe Premiere (Rajah 10), Video Fusion, Ulead Media Studio Pro,

AVID, Sound Forge, Flash, SoftImage, Hollywood FX (Rajah 11) dan

sebagainya. Pengguna dapat menginput klip daripada pelbagai sumber,

membentuk kesan khas animasi atau transasi (transitions), melakukan proses

superimposing titles, memasukkan unsur-unsur kesan istimewa (special

effects), menyetarakan audio dengan video, mengubah colour balance,

brightness, contrast, blurring, distortions, morphing dan sebagainya untuk

mencipta pelbagai produk multimedia dalam persekitaran yang bebas dan

fleksibel. Namun, perisian-perisian ini biasanya agak mahal dan memerlukan

masa yang agak lama untuk dikuasai sepenuhnya.

6.0 Penyuntingan Video

Aplikasi penyuntingan video membolehkan pengguna melakukan tugas

yang kreatif seperti melakukan peralihan, mencipta tajuk dan

mengintegrasikan kesan khas untuk meningkatkan kualiti video. Kualitinya

boleh ditingkatkan lagi dengan penggunaan clipart, imej foto CD dan gambar


foto yang terimbas serta sebagainya. Imej statik bersama-sama dengan

suara boleh disunting sebelum disisip dalam klip video.

Kad pendigital video (Video Capture Card) diperlukan bagi tujuan

penterjemahan bentuk analog kepada bentuk digital agar boleh digunakan

pada sistem komputer. Pada masa yang sama audionya juga akan

diterjemahkan bersama-sama. Kad tersebut biasanya perlu dibeli berasingan

dan bukannya sedia ada di dalam setiap sistem komputer. Contoh kad

pendigital video ialah Pinnacle Studio Deluxe Version 8 (Rajah 12a),

Snazzi*lll AV.DV (EVO Edition) (Rajah 12b), Canopus ADVC – 1394 dan

sebagainya.

7.0 Kaedah Persembahan

Untuk mengintegrasi video ke dalam aplikasi multimedia interaktif,

pelbagai teknik, kaedah serta teknologi boleh digunakan. Antaranya ialah

secara terus dengan menggunakan video digital. Tetingkap video digunakan

untuk menayangkan video dari cakera laser. Cara lain ialah dengan

menggunakan pemain pita video. Tetingkap video akan menayangkan siaran

TV secara terus dengan bantuan kad pendigital video yang bersesuaian

Pakar video bertanggungjawab untuk merakam, melakukan proses

penterjemahan (digitizing) dari analog ke digital dan menyunting video.

Perkara-perkara berikut perlu dipertimbangkan apabila merancang untuk

melaksanakan proses penghasilan video ialah matlamat aplikasi, tempoh

masa video yang akan dipaparkan, kemampuan video digital

(konfigurasinya), saiz tetingkap video yang akan digunakan, perkakasan yang

diperlukan untuk tujuan main semula, keperluan alat pemain video dan

sumber kewangan yang diperuntukkan.


Secara umumnya, terdapat dua pendekatan utama bagaimana video

boleh dipersembahkan, iaitu melalui kaedah video analog dan kaedah video

digital.

7.1 Video Analog

Dalam penghantaran isyarat video secara analog, setiap bingkai

(frame) video diwakili oleh signal voltan yang berubah-ubah (fluctuating

voltage signal). Ia juga sering dikenali sebagai gelombang analog (analog

waveform). Format awal bagi video analog pula ialah secara video komposit

(composite video).

Format video komposit ini mempunyai kebanyakan ciri-ciri video yang

asas seperti brightness and contrast, colour, sync dan sebagainya. Ia

kemudiannya disatukan menjadi satu isyarat bagi tujuan penghantaran.

Malangnya terdapat masalah-masalah seperti kecairan warna, gambar yang

kurang jelas dan juga kejatuhan kualiti apabila digunakan berkali-kali ataupun

disimpan dalam satu tempoh masa yang lama.

PAL (Phase Alternating Line) dan NTSC (National Televisyen System

Commettee) merupakan dua piawaian utama bagi video analog. Kedua-dua

piawaian ini boleh ditukar atau diterjemahkan (inter-convertible) sesama

sendiri, tetapi biasanya proses pertukaran ini akan menyebabkan kejatuhan

kualiti.

7.2 Video Digital

Walaupun pita video tradisi biasanya mampu menyimpan data lebih

banyak atau panjang daripada cakera keras sesebuah komputer, tetapi

menggunakan komputer untuk mengendalikan video jenis digital mempunyai

beberapa kelebihan yang tersendiri. Kelebihan utama video digital ialah


kualitinya kekal sepanjang masa dan tidak akan mempunyai sebarang

masalah besar apabila disimpan dalam tempoh masa yang lama. Kualiti

rakaman pendua bagi setiap video yang dihasilkan biasanya adalah setara

atau hampir menyamai kualiti video asal.

Sesebuah klip video adalah lebih mudah untuk diubahsuai atau dipinda

dengan menggunakan sistem komputer bersama-sama dengan perisian

video yang tertentu. Ia juga boleh dipindahkan melalui rangkaian komputer

dengan menggunakan sistem mel elektronik (e-mail). Kebanyakan perisian

video juga tidak memerlukan perkakasan yang istimewa bagi tujuan main

semula.

Video analog adalah linear (Rajah 13) iaitu ianya mempunyai bahagian

permulaan, pertengahan dan akhir. Butang Rewind, Pause, Forward dan

sebagainya perlu ditekan bagi tujuan paparan mahupun bagi proses

penyuntingan. Video digital sebaliknya menyediakan kemudahan capaian

secara rawak (random access atau non-linear editing) ke mana-mana

bahagian video tersebut (Rajah 14). Ia juga membenarkan arahan copy, cut

dan paste dilaksanakan serta unsur-unsur kesan khas (special effects)

dimasukkan ke dalamnya dengan mudah. Ia juga berupaya untuk

memadatkan kandungan video bagi memudahkan tujuan penyebaran dan

juga penyimpanan.

Walau bagaimanapun, terdapatnya beberapa kelemahan pada video

digital. Saiz fail yang diperlukan bagi menyimpan video tersebut agak besar.

Satu saat video digital yang berkualiti tinggi dan bersaiz penuh skrin mungkin

mencapai saiz fail sehingga lebih daripada 27 MB sebelum dipadatkan.


Dalam erti kata yang lain, satu minit video digital memerlukan kira-kira 1.6 GB

storan.

Di samping itu, video digital juga mudah dicetak rompak dan kualiti

video yang disalin adalah hampir menyamai kualiti video asal. Video digital

juga memerlukan kadar pemindahan data yang agak tinggi. Ia juga

memerlukan tempoh masa yang agak panjang bagi tujuan pemadatan fail

serta kerja-kerja pemprosesan yang lain.

8.0 Penentuan Saiz Fail Dan Kualiti Video Digital

Kualiti sesebuah video digital sering dikaitkan dengan saiz fail video

tersebut. Biasanya, semakin tinggi kualiti sesebuah fail video semakin tinggi

juga saiz fail yang diperlukan bagi menyimpan video tersebut. Terdapat

beberapa faktor yang menentukan saiz fail sesebuah video digital.

8.1 Frame Rate

Video biasanya mengandungi kira-kira 30 frame bagi setiap saat,

sementara filem pula biasanya mengandungi 24 frame sesaat. Walaupun

video atau filem sering dimainkan dalam kadar antara 24 fps hingga 30 fps,

tetapi kadar minimum yang diperlukan bagi video digital ialah kira-kira 15 fps

sahaja. Sekiranya kurang daripada kadar tersebut, hasilnya adalah sebuah

video dengan pergerakan yang tersangkut-sangkut.

Semakin tinggi kadar frame sesebuah video digital, semakin lancar

perjalanan video tersebut tetapi semakin besar saiz fail atau storan yang

diperlukan bagi video tersebut.

8.2 Saiz Imej

Saiz imej juga sering dikenali sebagai resolusi ruang (spatial

resolution) iaitu tahap kebesaran imej-imej yang akan dipaparkan. Video


analog biasanya memaparkan imej yang penuh skrin dan dipaparkan tanpa

sempadan tidak seperti mana video digital. Piawaian National Television

Standards Commettee (NTSC) menggunakan paparan 768 x 484 piksel

sementara piawaian Phase Alternative System (PAL) pula menggunakan

paparan bersaiz 768 x 576 piksel.

Resolusi ruang di antara video analog dan video digital adalah

berbeza dan ini mengakibatkan pengecilan saiz video yang seterusnya

menyebabkan kehilangan sebahagian resolusi ruang tersebut sepanjang

perterjemahan daripada video analog kepada video digital.

8.3 Kedalaman Warna (Color Depth)

Video digital sebenarnya dibina dari beberapa siri grafik atau imej

yang disusun serta dimainkan dengan pantas. Oleh yang demikian, kualitinya

juga turut bergantung pada kualiti atau jumlah warna yang digunakan bagi

setiap imej tersebut. Resolusi atau kedalaman warna adalah agak kompleks.

Ia merujuk kepada jumlah warna yang dipaparkan oleh skrin pada satu masa.

Komputer biasanya menggunakan format warna RGB (red-green-blue),

sementara video menggunakan banyak format, antara yang sering digunakan

ialah format YUV.

Contoh resolusi warna RGB ialah dalam bentuk 8 bit/piksel (256

warna), 16 bit/piksel (65,535 warna) dan 24 bit/piksel (16.7 juta warna). Bagi

contoh resolusi warna YUV pula ialah 7 bit, 4:1:1 atau 4:2:2 ( sekitar 2 juta

warna), dan 8 bit, 4:4:4 (sekitar 16 juta warna).

9.0 Ruang Storan Video Digital

Jumlah bingkai (frame) yang diperlukan bagi setiap klip video boleh

dihitung seperti yang ditunjukkan melalui jadual berikut (Jadual 3).


Bilangan Bingkai (frame) Bil. Format

1 saat 1 minit 1 jam

1. Filem 24 1,440 86,400

2. Sistem NTSC 30 1,800 108,00

3. Sistem PAL 25 1,500 90,000

Jadual 3

Saiz fail yang akan terbentuk bagi setiap klip video boleh dikira melalui

formula berikut iaitu fps x saiz imej x kedalaman warna / 8 x masa.

Contohnya, bagi klip video berformat filem (24 fps), saiz imej (320 x 240),

kedalaman (24 bit) dan masa (1 saat ), saiz fail adalah sebanyak 5.53 MB

10.0 Piawaian Pemadatan

Video adalah kumpulan imej fotografi yang dipaparkan pada kelajuan

15 hingga 30 bingkai sesaat dan membenarkan kemunculan bagi pergerakan

pada masa sebenar. Memandangkan saiz video yang besar maka program

pemadatan dan pennyahpadatan (compression/decompression atau

CODEC)) telah dibangunkan. Antara piawaian pemadatan yang popular

ialah:

10.1 Motion JPEG

Motion JPEG ialah piawaian yang dibina oleh Joint Photographic

Experts Groups berasaskan pemadatan pada imej yang statik. Motion JPEG

mengandaikan setiap bingkai video sebagai imej yang statik. Ini

menghasilkan saiz fail yang agak besar dan kejatuhan dari segi kualiti pada

nisbah (ratio) pemadatan yang besar. Walaupun JPEG berfungsi berasaskan

pemadatan terhadap gambar statik, namun ia akan menghasilkan video

dengan kadar 25 atau 30 fps. Pemadatan menggunakan kaedah ini


memerlukan perkakasan yang khusus, tetapi proses penyahpadatan boleh

dilaksanakan tanpa perkakasan dengan bantuan perisian yang tertentu.

Misalnya dengan menggunakan aplikasi Apple’s QuickTime ataupun Video

for Windows.

Motion JPEG akan menentukan bahagian-bahagian tertentu di dalam

sesebuah imej yang mengandungi maklumat yang hampir sama dan

menyimpannya sebagai satu blok piksel dan bukannya sebagai setiap atau

keseluruhan piksel. Ini akan mengurangkan jumlah maklumat yang diperlukan

bagi menyimpan imej tersebut dan seterusnya akan mengurangkan saiz fail

video yang terhasil.

Pemadatan secara Motion JPEG mampu beroperasi sehingga nisbah

atau ratio 20:1 tanpa menjejaskan kualiti video yang terhasil. Pemadatan

dengan ratio 20:1 mampu mengurangkan saiz fail daripada 1 MB kepada

hanya 50 KB sahaja.

10.2 MPEG

Piawaian berasaskan Motion Picture Expert Group (MPEG) dapat

mengurangkan 95% saiz asal bagi fail-fail video di samping mengekalkan

kualiti paparan televisyen. MPEG menggunakan algorithma asimetrik yang

mana arahan-arahan matematik tersebut akan menentukan data bagi setiap

bingkai (frame). MPEG berfungsi berasaskan perbezaan antara bingkai dan

ianya akan menghasilkan ratio pemadatan fail yang tinggi dan seterusnya

menghasilkan saiz fail yang lebih kecil. Pemadatan secara MPEG hanya

merakamkan lokasi atau objek yang bergerak sahaja, manakala imej yang

statik dirakamkan hanya sekali dan data yang sama digunakan berulang kali.


Terdapat beberapa versi MPEG yang ada di pasaran masa kini, iaitu

MPEG-1, MPEG-2, MPEG-3 dan MPEG-4. MPEG-1 digunakan dalam

penghasilan Video CD (VCD). Ia hanya menyimpan sebahagian bingkai

sahaja manakala yang selebihnya disimpan dalam bentuk jangkaan. Kaedah

ini secara tidak langsung dapat menjimatkan ruangan bagi tujuan

penyimpanannya. Piawaian pemadatan MPEG-1 selalunya mempunyai ratio

pemadatan sekitar 26:1 dan ianya menyokong pencapaian secara rawak bagi

membolehkan seseorang penonton memainkan klip video dari mana-mana

bahagian yang dikehendaki.

MPEG-2 merupakan format yang mula diperkenalkan di pertengahan

tahun 90-an dan digunakan dalam kebanyakan DVD (Digital Versatile Disc).

Format ini mempunyai kualiti yang lebih baik berbanding dengan format

MPEG-1. MPEG-2 membolehkan data dipindahkan pada kepantasan kira-

kira 5 MB bagi setiap saat bagi kualiti penyiaran multimedia dan sehingga 10

MB bagi setiap saat bagi kualiti studio. Piawaian MPEG-2 juga membolehkan

arahan-arahan asas sistem video seperti fast forward, reverse play, dan slow

motion digunakan.

10.3 Indeo Video Interactive (IVI)

Intel Corporation menghasilkan piawaian pemadatan Indeo 1 dan

Indeo 2. Versi terkini piawaian pemadatan Indeo ialah Indeo Video Interactive

(IVI). IVI berasaskan perisian dan beroperasi seiring dengan sistem Video for

Windows.

10.4 Cinepak

Cinepak telah dibangunkan oleh Supermatch yang mula-mulanya

hanya untuk komputer jenis Macintosh tetapi kemudiannya diubahsuai agar


boleh digunakan pada sistem pengoperasian Windows. Cinepak merupakan

piawaian pemadatan berasaskan perisian dan ini bermakna ianya tidak

memerlukan sebarang perkakasan tambahan pada sistem komputer untuk

membolehkan ianya digunakan. Apa yang diperlukan bagi tujuan main

semula ialah fail sokongan daripada Video for Windows atau Quicktime.

Cinepak menggunakan algorithma vektor yang mana ianya

membolehkan sesebuah klip video dimainkan dengan kadar main semula

yang agak pantas. Kadar pemindahan data juga stabil dan tepat yang

membolehkan sesebuah klip video dipindah atau disalurkan dengan selamat

menerusi talian internet mahupun melalui teknologi CD-ROM. Cinepak juga

tidak memerlukan kuasa pemprosesan yang tinggi dan ini membolehkan ia

digunakan walaupun pada sistem komputer yang berkeupayaan rendah.

10.5 Microsoft’s Video for Windows

Video for Windows diperkenalkan pada tahun 1992 bagi menyediakan

satu piawaian yang tetap bagi video di bawah sistem pengoperasian

Windows. Program Microsoft’s Video for Windows adalah berasaskan kepada

format fail AVI (Audio Video Interleave) yang mana audio dan video adalah

interleaved. Ini membolehkan audio dan video dimainkan secara serentak

bagi sebuah fail video digital.

10.6 Apple’s QuickTime

QuickTime dibangunkan untuk membolehkan komputer Macintosh

memadat dan memainkan video digital. QuickTime mempunyai format bagi

tujuan produksi dan mempunyai format yang padat (compact) bagi tujuan

main semula. QuickTime menggunakan pemadatan jenis lossy yang mana ia

mampu menghasilkan pemadatan fail dalam nisbah 5:1 sehingga 25:1.


QuickTime juga menyediakan pengawal bagi ketinggian suara (volume

control) bagi video yang dimainkan.

Kelebihan QuickTime ialah ia tidak memerlukan perkakasan khas bagi

tujuan penyebaran atau main semula. QuickTime juga tidak memerlukan kos

yang tinggi. Fail yang diperlukan untuk memainkan semula klip berformatkan

QuickTime adalah secara percuma. Video dan audio dapat bergerak

serentak (synchronizes video and audio). Oleh kerana QuickTime

merupakan format fail yang dikenali oleh sistem pengoperasian, maka setiap

klip video boleh dipinda atau disalin antara aplikasi semudah penyalinan

grafik atau teks.

Walau bagaimanapun, terdapatnya beberapa kelemahan pada

QuickTime iaitu gambar paparan yang agak kecil, ruang ingatan primer

(RAM) serta ruang ingatan sekunder (Cakera Keras) yang agak besar dan

saiz failnya yang masih besar sungguhpun telah dipadatkan.

11.0 Pemadatan Video (Video Compression)

Terdapat dua jenis pemadatan yang utama, iaitu lossless compression

dan lossy compression.

11.1 Lossless Compression

Lossless compression merupakan suatu proses di mana setiap

informasi yang berulang akan diwakili dalam bentuk kod. Kod ini

kemudiannya akan dirujuk setiap kali ianya diperlukan tanpa memerlukan

data digandakan bagi tujuan yang sama. Kualiti imej atau paparan video juga

tidak akan terjejas sekiranya pemadatan kaedah ini digunakan.


Teknik pemadatan secara lossless ini juga secara amnya hanya

mampu memadatkan data dalam nisbah 2:1. JPEG merupakan salah satu

piawaian pemadatan yang menggunakan jenis pemadatan ini.

11.2 Lossy Compression

Lossy compression sebenarnya memadamkan sebahagian daripada

data yang ada pada sesebuah imej. Ini dapat membantu mengurangkan saiz

fail video bagi tujuan storan dan penyaluran data yang lebih pantas.

Pemadatan jenis ini juga sesuai diaplikasikan untuk video memandangkan

kejatuhan sedikit kualitinya sukar untuk dikesan atau disedari pada sesebuah

imej yang sedang bergerak.

12.0 Penutup

Walaupun teknologi video telah lama wujud dalam pelbagai aspek

kehidupan manusia, namun ianya semakin mendapat perhatian ramai apabila

teknologi tersebut beralih arah ke era digital. Video digital yang beroperasi

berasaskan teknologi komputer membawa pelbagai perubahan dalam operasi

atau pengendalian sesebuah sistem video. Kini ianya lebih mudah untuk

diuruskan, dipinda, diubahsuai, dimanipulasi serta digabungjalinkan dengan

media-media lain bagi membangunkan sebuah aplikasi multimedia yang

benar-benar dinamik, hidup dan menyeronokkan.


Bibliografi

Baharuddin Aris, Mohammad Bilal Ali, Jamalludin Harun dan Zaidatun Tasir (2001).

“Sistem Komputer & Aplikasinya.” Kuala Lumpur: Venton Publishing.

Baharuddin Aris, Jamalludin Harun, Zaidatun Tasir (2001). “Pembangunan Perisian

Multimedia: Satu Pendekatan Sistematik.” Kuala Lumpur: Venton Publishing.

Baharuddin Aris, Noraffandy Yahaya, Jamalludin Harun dan Zaidatun Tasir (2000).

“Teknologi Pendidikan.” Johor: Universiti Teknologi Malaysia.

Gurewich, O dan Gurewich, N. (1994). “Easy Multimedia Sound & Video For The

PC Crowd.” United States of America: McGraw-Hill, Inc.

Hofstetter, F.T. (2001). “Multimedia Literacy.” New York: McGraw-Hill/Irwin

Companies, Inc.

Jamalludin Harun dan Zaidatun Tasir (2000). “Pengenalan Kepada Multimedia.”

Kuala Lumpur: Venton Publishing.

Keller, K. dan Lamb, C. (1997). “Multimedia Animation.” United States Of America:

Que Education and Training.

Lee Kin Sang (2002). “Video Editing Made Easy.” PC World. November, 66-74.

Pender, K. (1999). “Digital Video For The Desktop.” Great Britain: Focal Press.

Noraida Hj. Ali dan Sumazly Sulaiman (2002). “Sistem Komputer Dan Aplikasi.“

Malaysia: McGraw-Hill Education.

Sharkawi Che Din (2002). “Memilih Format Output Klik Animasi.” Majalah PC,

November, 56-59.


Lampiran

Rajah 1: Editor Filem Super 8 Rajah 2: Studio Edit Sony

(a) (b) (c)

Rajah 3(a): Disk, (b) Peti Nyanyi (Phonograph), (c) tape deck

Rajah 4: VTR Rajah 5: Camcorder


Rajah 6 : Pinnacle Firewire DV PC Rajah 7: Miro DC 10 Digitising Card

Adapter Card

Rajah 8: Sistem Konfigurasi Penyuntingan Video


Rajah 9: Camcorder

Rajah 10: Skrin Kerja Perisian Video Rajah 11: Skrin Kerja Perisian

Adobe Premiere 5.1 Video Jenis Hollywood FX

(a) (b)

Rajah 12: (a) Pinnacle Studio Deluxe, (b) Snazzi*lll AV.DV


Rajah 13: Penyuntingan Linear

Rajah 14: Penyuntingan Tak Linear

universiti teknologi malaysia fakulti pendidikan semester ... · dahulu, di mana manusia zaman...

Documents