9. Indeks Diskriminasi

Indeks diskriminasi item digunakan untuk menentukan perbezaan keupayaan pelajar. Item / soalan yang baik akan dapat membezakan antara mereka yang berkeupayaan rendah dan berkeupayaan tinggi. Langkah-langkah diskriminasi telah dicadangkan oleh Mehrens & Lehmann seperti di bawah ;

a) Membahagikan pelajar kepada 3 kumpulan iaitu 27% pencapaian pelajar tertinggi, 27% pencapaian pelajar terendah dan 46 % pencapaian pelajar antara tertinggi dan terendah.

b) Mengira pelajar menjawab dengan betul di kalangan berpencapaian rendah (R u),bilangan pelajar menjawab dengan betul di kalangan pelajar berpencapaian tinggi (R L)dan jumlah pelajar berpencapaian tinggi ( T ( L U ) )

c) Indeks diskriminasi boleh dikira dengan membahagikan perbezaan( R U - R L ) dengan separuh T ( L - U ) seperti berikut:

(R U - R L )d = ---------------------( T ( L + U ) )

Indeks diskriminasi boleh bernilai antara -1.00 hingga 1.00. Secara amnya, item yang mempunyai Indeks Diskriminasi positif menunjukkan soalan tersebut adalah baik manakala bagi soalan yang mempunyai indeks diskriminasi negative dikira tidak baik untuk penilaian rujukan norma. Sebagai panduan, aras kesukaran item boleh ditafsirkan mengikut jadual di bawah :umusan / Kesimpulan

Penilaian / pengujian memerlukan beberapa proses sistematik dari awal hingga akhir. Dengan adanya langkah-langkah yang sistematik akan terbentuknya satu set ujian yang berkualiti. Ini adalah kerana memberi ujian adalah sebahagian dari proses pengajaran dan pembelajaran. Dalam menjalankan ujian, guru mestilah mengenal pasti soalan-soalan yang dibina menepati semua objektif pengajaran dan pembelajaran yang telah dilaksanakan.

Jika dilihat keputusan Indeks Kesukaran dan Indeks Diskriminasi dari kertas kerja kursus yang kami sediakan ini, item / soalan yang dibina adalah baik dan sesuai untuk digunakan oleh pelajar bagi tujuan pengujian. Ini adalah kerana kedua-dua indeks tersebut tidak menunjukkan sebarang kesukaran / perbezaan yang melampau.

Oleh itu setiap guru mestilah mempunyai pengetahuan yang secukupnya dalam bidang pembinaan ujian agar murid / pelajar dapat menguasai kemahiran yang dipelajari dengan lebih berkesan, dan 1.Prosedur Analisis ItemAnalisis item bagi soalan objektif dan esei boleh dilaksanakan mengikutprinsipyang sama. Prosedur analisis item bagi soalan objektif adalah sepertiberikut:Kumpul skrip jawapan pelajar dan susun mengikut jumlah markah dari skor tinggi ke rendah.Ambil sebanyak satu pertiga (30%) skrip yang mempunyai skor tertinggidan labelkannya sebagai kumpulan Tinggi (T). Katakan jumlah skripadalah 32, maka kumpulan T ini mempunyai 10 skrip atauN T = 10.Seterusnya, ambil sebanyak satu pertiga (30%) skrip yang mempunyaiskor terendah dan labelkannya sebagai kumpulan Rendah (R). Oleh itu,daripada 32 skrip, kumpulan R juga mengandungi 10 skrip atauN R = 10.Kirakan indeks kesukaran untuk setiap item ujian dan rumuskan tahapkesukaran soalan tersebut.Kirakan indeks diskriminasi untuk setiap item ujian dan rumuskan kuasadiskriminasi bagi soalan tersebut.Kenalpasti keberkesanan semua pengganggu (distrakktor) dalam setiapitem ujian.Bandingkan indeks kesukaran dengan indeks diskriminasi.Kenalpasti bagi setiap item ujian samada boleh digunakan semula,digugurkan atau perlu diperbaiki.2 item yang dibina bersesuaian dan mencabar kebolehan murid agar dapat mencambahkan daya pemikiran mereka.