megajar di luar bidang pengkhususan

8/14/2019 Megajar Di Luar Bidang Pengkhususan

1/15

Mengajar di Luar Bidang 149

MENGAJAR DI LUAR BIDANG PENGKHUSUSAN: SEJAUH

MANAKAH SERIUSNYA MASALAH INI DI MALAYSIA?

Aini Hassan Wan Hasmah

Wan Mamat

Fakulti

Pendidikan

LJniversiti Malaya

The phenomenon of out-of-field teaching is not a new problem in the

local and international education scene. In view of recent discussions and

research findings which linked the problem to the issue of teacher qualityand the effectiveness of teaching and learning, this article will highlight

the incidence of out-of-field teaching in Malaysia. For this purpose,a set

of data collected under the Intensified Research in Priority Areas (IRPA)

research project conducted in 2003-2005 will be analyzed to illustrate

the extent of out-of-field teaching in this country. Subsequently, another

set of more recent data collected from a group of students undergoing

the Post Graduate Diploma in Education program in one institution of

higher learning is used to demonstrate that out-of-field teaching is still

prevalent today. Finally, a number of implications and suggestions are

discussed.

Di Malaysia, sejak kebelakangan ini, bilangan yang memohon untuk memasuki profesion

perguruan sangat ramai. Pada satu ketika pernah dilaporkan hampir 65,000 siswazah

telah memohon untuk mengikuti kursus perguruan lepas ijazah sedangkan tempat yang

ada hanya 5,000 (Teacher colleges now institutes, 2005). Sementara itu, kira-kira 82,000

guru bukan-siswazah telah memohon untuk mendapatkan 2,000 tempat dalam program

ijazah pertama dalam pendidikan di universiti-universiti. Di samping itu, bilangan guru

siswazah yang diperlukan sentiasa ramai, iaitu 7,000 bagi sekolah menengah dan 16,000

bagi sekolah rendah diperlukan setiap tahun sehingga 2010 (Teacher colleges, 2005).

Dalam keadaan terdapat permintaan yang tinggi terhadap program persediaan guru

seperti ini, mereka yang memohon datang daripada latar belakang disiplin yang sangat

pelbagai dan sesetengahnya tidak mempunyai kaitan langsung dengan mata-mata pelajarandi sekolah. Oleh itu, tidak menghairankanlah jika terdapat ramai mereka yang akhimya

dipilih untuk mengikuti program dan seterusnya menjadi guru sebenarnya tidak menjalani

pengajian dalam mata pelajaran yang mereka akhirnya mengajar di sekolah. Ringkasnya,

mereka mengajar di luar bidang pengkhususan mereka {out-of-field teaching).

Fenomena Pengajaran di Luar Bidang Pengkhususan

Di Amerika Syarikat, Ingersoll (1996, 2000, 2001) telah membawa perhatian pendidik

terhadap fenomena ini sejak satu dekad lalu. Seperti yang beliau definisikan, fenomena


2/15

150 Jurnal Pendidikan 2007, Jilid 27 (1)

ini bermakna guru "assigned to teach subjects for which they have little education or

training" (him. 21). Satu kajian U.S. Department of Education juga mendefinisikan

"teachers as out-of-field if they did not hold an undergraduate major or minor in the field

in which they taught most courses" (Zumwalt & Craig, 2005, him. 174).

Seperti yang Ingersoll (2001) tekankan, masalah ini merupakan satu masalah

penting yang telah sekian lama tidak diakui {unrecognized) kerana tiadanya maklumat

tepat tentangnya. Ingersoll menjelaskan, andaian penting yang mendasari penyelidikan

tentang pengajaran di luar bidang pengkhususan ini adalah bahawa guru, temtamanya

yang mengajar di sekolah menengah, hendaklah mempunyai latar belakang pendidikan

dan latihan dalam mata pelajaran yang mereka ajar. Oleh itu, beliau dan beberapa

penyelidik lain telah menjalankan kajian tentangnya. Jerald (2002), misalnya, telah

menggunakan data daripada School and Staffing Survey tahun 1999-2000 dari U.S.

Department of Education untuk meneliti isu ini di sekolah menengah. Beliau mendapatibahawa sekolah menengah di negara itu mempunyai kadar yang tinggi pengajaran di luar

bidang pengkhususan dalam mata-mata pelajaran akademik asas. Tambah beliau lagi, apa

yang membimbangkan adalah bukan sahaja masalah ini tidak dapat dikurangkan antara

1993-94 dengan 1999-2000, malah "the problem actually got somewhat worse, a change

largely driven by higher rates of out-of-field teaching in the nation's lowest-income and

highest-minority schools, the very schools where students need good teaching the most

desperately" (him. 1).

Seastrom, Gruber, Henke, McGrath, dan Cohen (2002) pula mengkaji isu ini daripada

perspektif murid, iaitu peratusan murid yang diajar oleh guru yang mengajar di luar bidang

pengkhususan mereka. Apabila ini diukur berdasarkan sama ada guru mempunyai major,

minor, atau sijil dalam mata pelajaran yang mereka ajar, mereka mendapati, di peringkat

middle school dalam tahun 1999-2000,11 hingga 14 peratus murid yang mengambil matapelajaran sains sosial, sejarah, dan bahasa asing; dan 14 hingga 22 peratus yang mengambil

Bahasa Inggeris, matematik, dan sains diajar oleh guru "di luar bidang" {out-of-field). Di

peringkat sekolah tinggi, antara 5 hingga 10 peratus murid dalam mata pelajaran Bahasa

Inggeris, matematik, sains, sains sosial termasuk sejarah, seni, muzik, dan pendidikan

jasmani mendapat guru yang sedemikian. Apabila definisi "di luar bidang" ditakrif sebagai

guru yang tidak mempunyai sijil dan major dalam mata pelajaran yang diajar, peratusan

pengajaran di luar bidang pengkhususan didapati meningkat.

Beberapa pengkaji lain telah melihat isu ini secara spesinknya dalam mata pelajaran

mereka. Shimon dan Brawdy (2001) berhujah menentang pengajaran di luar bidang

pengkhususan bagi mata pelajaran pendidikan jasmani. Brown (2003) pula menggunakan

data U.S. Department of Education untuk melihat pengajaran di luar bidang pengkhususandalam mata pelajaran Sejarah. Bagi tahun 1999-2000, Brown mendapati 71% guru

Sejarah middle school tidak membuat pengkhususan major atau menerima pensijilan

dalam sejarah, sementara 11.5% tiada pengkhususan major atau minor atau menerima

pensijilan dalam mata pelajaran itu. Di peringkat sekolah tinggi, beliau mendapati 62.5%

tidak mempunyai major atau pensijilan dalam sejarah, sementara 8.4% tidak mempunyai

major, minor, atau sijil dalam mata pelajaran itu.

Kewujudan fenomena ini di Malaysia juga telah sekian lama tidak diberi perhatian

serius. Misalnya, data tahun 1991 bagi mata pelajaran Sejarah sahaja menunjukkan

hampir separuh (46.3%) daripada guru yang mengajar Sejarah di sekolah menengah tidak


3/15


mempunyai latihan khusus dalam mata pelajaran itu (Kementerian Pendidikan Malaysia,

1991). Terkini, Menteri Pelajaran, Datuk Seri Hishammuddin Tun Hussein telah membuatkenyataan sebagai reaksi kepada rungutan bahawa berlaku masalah kekurangan guru di

negara ini; di sebaliknya beliau melaporkan terdapat lebihan 6000 guru (Penempatan

guru tidak seimbang, 2006). Beliau dilaporkan memberitahu bahawa lebihan itu berpunca

daripada pengagihan penempatan guru yang tidak seimbang (mismatch): kawasan bandar

rnempunyai terlalu ramai guru sementara kawasan luar bandar tidak mempunyai guru

yang mencukupi. Misalnya, terdapat terlalu ramai guru Bahasa Malaysia.

Untuk meninjau tahap pengajaran di luar bidang pengkhususan di negara ini, data

daripada satu penyelidikan di bawah peruntukan program Intensification of Research

in Priority Areas (IRPA) dianalisis dan dibincangkan. Di samping itu, satu set data

tentang latar belakang pengkhususan sekumpulan pelajar yang sedang mengikuti satu

program terkini, iaitu program Diploma Pendidikan Lepas Ijazah (DPLI) dianalisis dandibincangkan juga untuk melihat sejauh mana fenomena ini masih berterusan.

Data dari Kajian IRPA

Data yang dibincangkan di sini diambil daripada satu penyelidikan yang dijalankan di

bawah peruntukan IRPA RMK8 dalam tahun 2003-2005. Secara khususnya, data ini

diambil daripada maklumat latar belakang responden yang memberi respon kepada soal

selidik yang bertujuan meninjau persepsi guru berhubung dengan asas pengetahuan yang

diperlukan bagi pengajaran berkesan dan persediaan yang mereka telah terima baginya

dalam program pendidikan guru yang telah mereka lalui. Kajian melibatkan 900 orang guru

yang berada dalam tiga tahun pertama pengalaman mengajar di bilik darjah setelah tamat

program pendidikan guru. Kaedah persampelan strata (stratified sampling) digunakan,

iaitu pembahagian kepada enam zon: Selatan (Johor), Utara (Pulau Pinang), Timur

(Kelantan), Tengali (Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur), Sabah dan Sarawak. Seramai

150 orang guru telah dipilih setiap negeri/zon. Soal selidik berserta dengan sampul surat

bersetem dan beralamat sendiri telah dihantar pada bulan Jun 2004. Sebanyak 401 soal

selidik yang telah diisikan (kadar pulangan 44.5%) telah diterima.

Data yang dibincangkan di sini diperoleh daripada bahagian pertama soal selidik

itu yang bertujuan mendapatkan maklumat latar belakang responden seperti jantina,

umur, bilangan tahun mengajar, kelayakan responden seperti peringkat kelayakan dan

pengkhususan pertama serta kedua. Juga diperoleh, maklumat tentang kerjaya sebagai guru

khususnya dari segi mata pelajaran yang diajar dan tugas yang dipegang selain mengajar.

Dalam bahagian yang berikut dibincangkan dapatan kajian berhubung dengan latar

belakang pengkhususan dan mata pelajaran yang diajar oleh guru responden. Analisisini bertujuan memperlihatkan sejauh mana pengajaran di luar bidang pengkhususan

wujud di Malaysia.

Hubungan antara Latar Belakang Pengkhususan dan Mata Pelajaran yang Diajar

Bahagian ini membincangkan dapatan kajian tentang pengkhususan guru dan kaitannya

dengan mata pelajaran yang diajar di sekolah. Perbincangan akan dibahagikan kepada dua

bahagian iaitu pengkhususan guru dan kesepadanan antara bidang pengkhususan dengan

mata pelajaran yang diajar di sekolah.


4/15

152 Jurnal Pendidikan 2007, Jilid 27(1)

Pengkhususan guru, Dapatan kajian menunjukkan pengkhususan yang sangat pelbagai

telah diambil oleh guru semasa mereka di peringkat ijazah pertama, iaitu 55 bidangpengajian telah dikenal pasti menjadi pengkhususan mereka seperti yang ditunjukkan

dalam Jadual 1 (17 orang responden tidak menyatakan bidang pengkhususan mereka).

Jadual l

Pengkhususan Pertama/Major di Universiti

Bi! Bidang Pengkhususan Bilangan Guru

1. Perakaunan 32

2. Matematik 30

3. Bahasa Melayu 29

4.Bimbingan dan Kaunseling

28

5. Kimia 26

6. Biologi 20

7. TESL 20

8. Pengurusan 13

9. Ekonomi 13

10. Sejarah 12

11. Teknologi Maklumat 12

12. Fizik 11

13. Bahasa Arab 10

14. Geografi 10

15. Sastera 9

16. Pendidikan Sains 8

17. Sains Komputer 7

18. Sains Sukan 6

19. Pendidikan Seni 6

20. Perdagangan 5

21. Kejuruteraan Mekanikal 5

22. Kejuruteraan Elektrik 5

23. Statistik 5

Selain bidang-bidang pengkhususan di atas, terdapat empat bidang, iaitu Seni Reka

Perindustrian, Pentadbiran, Bahasa Cina, dan Pendidikan Islam yang setiap satunya

empat orang guru. Lima bidang lain, iaitu Hortikultur, Sains Pemakanan, Bangunan,

Perniagaan, dan Kemahiran Hidup, setiap satunya terdapat tiga orang guru. Enam lagi

bidang terdapat dua orang guru setiap satunya: Sains Bahan, Pengurusan Pelancongan,

Kejuruteraan Awam, Pemasaran, Usuluddin, dan Perundangan Islam. Sementara itu,

terdapat 17 lagi bidang yang masing-masing menjadi pengkhususan seorang guru, iaitu:

Biokimia, Bioperubatan, Pengajian Asia Tenggara, Perancangan Bandar, InternationalMengajar di Luar Bidang 153

Business, Genetik, Kejuruteraan Gas, Comparative Religion, Lukisan Kejuruteraan,

Psikologi, Sains Politik, Perikanan, Ukur, Komunikasi, Bioindustri, Kawalan, PendidikanJasmani dan Kesihatan, Geologi, dan Multimedia,


5/15

Mata pelajaran yang diajar. Merujuk kepada mata pelajaran yang diajar di sekolah,

dapatan menunjukkan pelbagai mata pelajaran diajar oleh guru-guru yang terlibat dalam

kajian ini.Terdapat 35.mata pelajaran pertamayang disenaraikan oleh guru (lihat Jadual 2).

Jadual2

Mata Pelajaran Pertama yang Diajar di Sekolah

Bil Mata Pelajaran Bilangan Guru

1. Sains 43

2 Matematik 42

3. Bahasa Melayu 39

4. Bahasa Inggeris 30

5. Kemahiran Hidup 24

6.Pendidikan Islam

20

7. Sejarah 17

8. Pendidikan Seni 15

9. Fizik 14

10. Pengajian Am 13

11. Kirnia 13

Bagi dua mata pelajaran, iaitu Perdagangan dan Reka Cipta, terdapat 10 orang guru,

sementara empat mata pelajaran yang berikut, terdapat sembilan orang guru: Biologi,

Geografi, Bahasa Arab, dan Pendidikan Jasmani dan Kesihatan. Dua mata pelajaran

berikut pula terdapat lapan orang guru: Perakaunan dan Bimbingan dan Kaunseling, dan

dua lagi mata pelajaran, iaitu Bahasa Cina dan Sains Pertanian, masing-masing terdapat

enam orang guru. Bagi mata-mata pelajaran Ekonomi Asas pula terdapat lima orang;

empat orang bagi mata pelajaran Komputer, sementara dua mata pelajaran lain, iaitu

Matematik Tambahan dan Pendidikan Moral, masing-masing terdapat tiga orang guru.

Seterusnya, tiga mata pelajaran, iaitu Lukisan Kejuruteraan, Bahasa Iban dan Multimedia,

masing-masing terdapat dua orang guru, dan empat mata pelajaran lain masing-masing

terdapat seorang guru: Malaysian University English Test (MUET), Tasawwur Islam,

Syariah Islamiah, dan Sastera Melayu.

Kesepadanan pengkhususan dengan mata pelajaran yang diajar. Dapatan kajian ini

jelas menunjukkan berlakunya ketidaksepadanan antara pengkhususan guru denganmata pelajaran yang diajar, iaitu sangat ramai guru didapati mengajar di luar bidang

pengkhususan mereka. Data daripada tujuh mata pelajaran yang paling ramai bilangan

guru yang mengajarnya, menunjukkan ketidaksepadanan ini agak kritikal. Tujuh mata

pelajaran tersebut ialah Bahasa Melayu, Bahasa Inggeris, Sains, Matematik, Kemahiran


6/15

154 Jumal Pendidikan 2007, Jilid 27 (1)

Hidup, Pendidikan Islam, dan Sejarah. Mata-mata pelajaran lain juga menunjukkan aliran

yang sama. Bagaimanapun hanya lima mata pelajaran teras sahaja yang akan dibincangkansecara terperinci di sini, iaitu: Bahasa Melayu, Bahasa Inggeris, Sains, Matematik dan

Sejarah.

(i) Mata pelajaran Bahasa Melayu

Bagi mata pelajaran ini, dapatan menunjukkan guru yang mengajar terdiri daripada mereka

yang mengikuti pelbagai pengkhususan. Rajah 1 menunjukkan 51%, iaitu 20 daripada 39

orang guru yang mengajar mata pelajaran ini tidak membuat pengkhususan dalam bidang

bahasa tetapi membuat pengkhususan dalam bidang Bimbingan dan Kaunseling (10%,

4), Geografi (5%, 2), Pengurusan Pendidikan (6%, 3), Kejuruteraan Mekanikal (6%, 3),

manakala Biologi, Perakaunan, Sastera Inggeris, Sains Komputer, Sejarah, Sains Sukan,

Pentadbiran dan Sastera Melayu masing-masing seorang.

Pengkhususan Guru Yang Mengajar Bahasa Melayu (%)

1 Bahasa Melayu

13 Bim.&Kaun

12 Geografi

11 Peng dgn Pend

10 Kej.Mekanikal

9 Biologi

8 Perakaunan

7 Sastera

6 Sains Komputer

s Sejarah

4 Sains Sukan

3 Pentadbiran

2 Sastera Melayu

Rajah 1. Pengkhususan guru yang mengajar mata pelajaran Bahasa Melayu

(ii) Mata pelajaran Bahasa Inggeris

Peratusan yang sama juga, iaitu 51% (16) daripada 30 orang guru yang mengajar mata

pelajaran Bahasa Inggeris tidak membuat pengkhususan dalam bidang yang berkaitan

dengan mata pelajaran ini. Dapatan menunjukkan 49% (14) daripada guru Bahasa

Inggeris mempunyai pengkhususan dalam bidang berkaitan manakala 7% (2) lagi

mempunyai pengkhususan dalam bidang Sastera Inggeris. Selebihnya terdiri daripada

guru yang membuat pengkhususan dalam bidang Perakaunan (15%, 5), Ekonomi (11%,

5%


7/15


3), dan raasing-masing seorang dalam Bimbingan dan Kaunseling, Pengurusan dengan

Pendidikan, Sains Komputer, Kejuruteraan Elektrik, Comparative Religion, dan Psikologi.(RujukRajah2).

PengMiususanGuru YangMongajar Bahasa Inageris(%)15%

Rajah 2. Pengkhususan guru yang mengajar mata pelajaran Bahasa Inggeris

(iii) Mata pelajaran Sains

Bagi mata pelajaran Sains pula, dapatan menunjukkan bahawa bukan hanya guru-guru

yang mempunyai latar belakang dalam pelbagai bidang sains mengajar mata pelajaran

ini, tetapi ada juga dalam kalangan mereka yang datang daripada latar belakang bukan

sains. Rajah 3 menunjukkan ada daripada mereka membuat pengkhususan dalam bidang

Perakaunan (7%, 3), Bimbingan dan Kaunseling (5%, 2), Geografi (5%, 2), Sastera Inggeris

(2%, 1), dan Pengurusan dengan Pendidikan (2%, 1). Peratusan selebihnya adalah terdiri

daripada guru yang membuat pengkhususan dalam pelbagai bidang sains, seperti Kimia(26%, 12), Biologi (17%, 8), Matematik (5%, 2), Fizik (5% 2), manakala Sains Komputer,

Genetik, Sains Pemakanan dan Kesihatan, Kejuruteraan Awam, Statistik, Sains Aktuari,

Perikanan, dan Geologi masing-masing seorang.

Sastera

5 Bim.& Kaun

6 Peng dgn Pend

Sains

Komputer

s Kej. Eletrik

9 CompReligion


8/15

156 Jurnal Pendidikan 2007. Jilid 27(1)

Rajah 3. Pengkhususan guru yang mengajar mata pelajaran Sains

(iv) Mata pelajaran Matematik

Mata pelajaran ini yang menjadi mata pelajaran teras dalam kurikulum sekolah

menengah juga diajar oleh guru daripada pelbagai bidang pengkhususan. Analisis

data menunjukkan 41% (18) daripada 42 orang guru yang mengajar mata pelajaran ini

berpengkhususan Matematik dan yang selebihnya, iaitu 59% (24), terdiri daripada guru-

guru yang pengkhususan utamanya bukan Matematik. Mereka terdiri daripada guru yang

berpengkhususan Kimia (8%, 4),Teknologi Maklumat (8%, 4), Perakaunan (5%, 2), Sains

Komputer (5%, 2), Statistik (5%, 2), TESL (5%, 2), Ekonomi (5%, 2), manakala Fizik,

Pengurusan dengan Pendidikan, Perdagangan, International Business, Kejuruteraan Gas,dan Kawalan masing-masing seorang (3%) (rujuk Rajah 4). Bagaimanapun, kebanyakan

daripada pengkhususan ini ada kaitannya dengan matematik dan sains melainkan bagi

guru yang membuat pengkhususan TESL dan Pengurusan dengan Pendidikan.


9/15


Pengkhususan Guru Yang Mengajar Matematik (%)

1 Matematik

2 Kimia3 Tek. Maklumat4 Perakaunan5 Sains Komputer6 Statistik7 TESL8 Ekonomi

9 Fizik10 Peng dgn Pend

11 Perdagangan12 Int. Business13 Kej. Gas14 Kawalan

Rajah 4. Pengkhususan guru yang mengajar mata pelajaran Matematik

(v) Mata pelajaran SejarahSebagai salah satu daripada mata pelajaran teras di sekolah menengah, mata pelajaran

Sejarah sepatutnya diajar oleh guru yang berpengkhususan Sejarah. Bagaimanapun,

dapatan kajian menunjukkan hanya 27% (5) daripada 17 orang guru yang didapati

mengajar mata pelajaran ini membuat pengkhususan dalam bidang Sejarah; 73% (12)

lagi terdiri daripada guru yang pengkhususan pertama mereka merangkumi pelbagai

bidang yang tidak berkaitan. Rajah 5 menunjukkan 10% (2) daripada mereka terdiri

daripada guru yang membuat pengkhususan dalam bidang Geografi, masing-masing 11%

(2) dalam bidang Ekonomi, Bimbingan dan Kaunseling, dan Sastera Melayu, manakala

masing-masing seorang (6%) berlatarbelakangkan Perakaunan, Biologi, Bahasa Melayu,

Sains Sukan dan Sains Politik.

3%

41%

5%

5%


10/15


11/15


Data daripada Program Terkini

Untuk melihat sama ada aliran ketidaksepadanan yang sama dan seterusnya pengajaran

di luar bidang pengkhususan masih berterusan hingga kini, satu tinjauan telah dilakukan

terhadap sekumpulan pelajar yang sedang mengikuti Program Diploma Pendidikan Lepas

Ijazah (DPLI) di salah sebuah institut pengajian tinggi awam (IPTA). Satu borang soal

selidik ringkas yang menanyakan maklumat demografi dan latar belakang pengkhususan

mereka semasa di institusi pengajian tinggi (IPT) telah diedarkan kepada mereka. Pelajar

juga ditanya tentang sama ada mereka telah menduduki peperiksaan yang dikehendaki,

sama ada mereka lulus atau tidak, dan juga sama ada mereka telah ditemu duga atau tidak

sebelum diterima mengikuti program berkenaan.

Program DPLI. Seperti yang dinyatakan dalam penguruuman yang dibuat oleh

Kementenan Felajaran Malaysia (KPM) dalam laman webnya pada 11 Jamian 2007,

program DPLI di IPTA merupakan program khas kerjasama KPM dan Kementerian

Pengajian Tinggi Malaysia (KPTM) untuk menyediakan keperluan guru di sekolah

menengah bagi tahun 2008. Mengikut penguruuman itu lagi, calon program khas ini telah

dipilih daripada mereka yang lulus Malaysian Teacher Selection Test (MTeST) yang

dikendalikan oleh KPM, dan "calon akan ditemu duga untuk memastikan mereka benar-

benar berminat, layak dan sesuai menjadi guru" (lihat www.moe.gov.my).

Dapatan tinjauan, Bagi kumpulan pelajar yang dibincangkan di sini, mata

pelajaran yang terlibat ialah Matematik dan Teaching of English as a Second Language

(TESL). Data menunjukkan, bagi mata pelajaran Matematik kesemua 19 (100%) orangpelajar yang mengikuti program DPLI untuk mengajar mata pelajaran ini memperoleh

ijazah dalam aliran sains dari IPT tempatan, iaitu sama ada Sarjana Muda Sains (Fizik,

Komputer, Matematik, Statistik) atau SarjanaMudaKejuruteraan (Aero Angkasa,Elektrik/

Elektronik, Mekanikal, Perisian, Sistem Maklumat). Keadaan di sebaliknya didapati bagi

pelajar yang mengikuti program TESL, iaitu kesemua 21 (100%) orang pelajar didapati

tidak membuat pengkhususan berkaitan dengan mata pelajaran Bahasa Inggeris. Hanya

seorang pelajar yang telah memperoleh ijazahnya dari negara yang bahasa pengantarnya

Bahasa Inggeris, iaitu di Scotland, sementara yang lainnya semua merupakan graduan

institusi pengajian tinggi tempatan. Jadual 3 memaparkan pelbagai jenis ijazah yang

mereka peroleh.


12/15


13/15


graduan yang lulus daripada universiti tempatan pada tahun 2006 lalu mempunyai tahap

kecekapan bahasa Inggeris yang sangat rendah (English proficiency, 2007),Keseriusan perkara ini semakin terserlah apabila kandungan program Sarjana

Muda TESL dianalisis; dapat dikenal pasti kira-kira 42% daripada kandungan kurikulum

mengkhusus kepada aspek pengetahuan isi kandungan. Selain daripada kecekapan Bahasa

Inggeris, pelajar mempelajari tentang pelbagai komponen bahasa dan pengajarannya seperti

tatabahasa, linguistik, bacaan, penulisan dan kesusasteraan. Oleh itu, timbul persoalan

yang berikut: Bolehkah pelajar program DPLI pengkhususan TESL yang sangat kurang

asas pengetahuan isi kandungan mereka menjadi guru mata pelajaran Bahasa Inggeris

yang berkualiti?

Penulisan dan kajian di Amerika Syarikat juga mengaitkan pengajaran di luar

bidang pengkhususan ini dengan kualiti pengajaran dan pembelajaran. Misalnya, Zumwalt

dan Craig (2005) merujuk kepada data daripada U.S. Department of Education, yang

menunjukkan pengajaran di luar bidang pengkhususan "is one of the least recognized

causes of underqualified teachers" (him. 174). Walaupun seperti yang dirumuskan oleh

Floden dan Meniketti (2001), bukti tentang kesan kerja kursus di peringkat ijazah dasar/

pertama adalah "extremely thin, with the exception of studies about the connections

between secondary-school pupils' mathematics achievement and the amount of college

mathematics taken by those pupils' teachers" (him. 287), ini tidak bermakna fenomena

pengajaran di luar bidang pengkhususan tidak patut ditangani. Floden dan Meniketti juga

menegaskan perkara ini dengan pernyataan ini:

The intuitive sense that teachers should know their subject and understand

how people learn is powerful, perhaps as powerful as the sense that doctors

should know anatomy and understand how medicines work. (him. 287)

Sehubungan itu, konsepsi tentang skop pendidikan guru perlu diperluaskan:

"pendidikan guru" tidak boleh ditakrifkan sebagai merangkumi hanya kursus-kursus

kaedah dan pengalaman praktikum yang berorientasikan amali, tetapi merangkumi juga

kerja kursus di peringkat ijazah pertama. Seperti kata seorang tokoh terkenal pendidikan

guru di Amerika Syarikat, pendidikan guru "extends well beyond experiences in the

professional component to include subject matter and general education courses offered

by faculty in the arts and sciences" (Grossman, 2005, him. 426).

Dalam konteks usaha meningkatkan kualiti guru seperti yang ditekankan dalam Pelan

Induk Pembangunan Pendidikan (PIPP) yang diumumkan baru-baru ini, isu pengajaran

di luar bidang pengkhususan perlulah diberi perhatian yang lebih serius. Jika seperti yang

ditekankan oleh Ingersoll (2000), data menunjukkan sumber pengajaran di luar bidang

pengkhususan terletak pada "a lack of fit between teachers' fields of training and their

teaching assignments" (him. 3), perlu difikirkan dan dilaksanakan mekanisme untuk

memastikan guru diberi tugasan mengajar mata pelajaran yang menjadi pengkhususan

mereka. Di samping itu, dan mungkin lebih penting lagi, adalah memastikan calon yang

diterima untuk mengikuti program pendidikan guru lepas ijazah bagi sesuatu mata pelajaran

telah membuat pengkhususan dalam mata pelajaran itu ataupun sekurang-kurangnya

dalam bidang yang berkaitan dengan mata pelajaran berkenaan. Perkara ini dijangka

tidaklah begitu sukar dilaksanakan dalam situasi permintaan terhadap tempat dalam

program sedemikian tersangat tinggi seperti yang disebut pada awal perbincangan.


14/15

162 Jurnal Pendidikan 2007, Jilid 27(1)

Penutup

Seperti yang cuba dilakukan oleh Ingersoll (1996,2000,2001) di Amerika Syarikat, artikel

ini telah cuba menarik perhatian semua pihak yang terlibat dengan bidang pendidikan,

khususnya pendidikan guru di Malaysia, terhadap fenomena pengajaran di luar bidang

pengkhususan. Perkara ini adalah kerana, sama seperti di negara itu, walaupun masalah

ini telah sekian lama wujud, ia seperti tidak diakui keseriusannya seperti yang jelas

tergambar daripada situasi semasa yang tidak menunjukkan pengurangannya. Sikap ini

juga tergambar daripada amalan pemilihan calon bagi mengikuti program pendidikan

guru lepas ijazah yang seolah-olah tidak mengambil kira langsung pengkhususan calon

pada peringkat ijazah pertama. Oleh sebab jangka masa program pendidikan guru lepasan

ijazah yang singkat, iaitu kira-kira 10 bulan sahaja, tumpuan terhadap aspek pengetahuan

isi kandungan adalah sangat cetek dan ini dikhuatiri akan memberi kesan negatif terhadapkualiti pengetahuan isi kandungan yang akan guru sampaikan kepada pelajar.

Ringkasnya, dalam konteks usaha meningkatkan kualiti guru seperti yang

digariskan dalam PIPP, dan pada masa yang sama bertambahnya bukti empirikal akan

kepentingan pengetahuan isi kandungan dalam asas pengetahuan bagi pengajaran, semua

pihak yang terlibat perlulah mengambil langkah untuk mengurangkan pengajaran di luar

bidang pengkhususan. Perkara ini adalah kerana latar belakang pengkhususan guru boleh

mempunyai kesan langsung terhadap kualiti pengajaran dan pembelajaran yang berlaku

di bilik darjah.


15/15


Rujukan

Brown, S, D. (2003). State certification requirements for History teachers. ERIC Digest

(ERIC Document Reproduction Service No ED482210).

English proficiency still low at local universities. (2007, 23 Januari), The New Straits

Times. Dimuat turun pada 10 April 2007, daripada http://www.nst.com.my

Floden, R. E., & Meniketti, M. (2005). Research on the effects of coursework in the arts

and sciences and in the Foundations of Education. Dalam M. Cochran-Smith & K.

M. Zeichner (Sid, Ed.), Studying teacher education: The Report of the AERA Panel

on Research and Teacher Education (him. 261-308). Washington, DC: American

Educational Research Association.

Grossman, P. (2005). Research on pedagogical approaches in teacher education. Dalam

M. Cochran-Smith & K. M. Zeichner (Sid. Ed.),Studying teacher education: The

Repoil of trie AERA ru/idl on Research ciiiti TeacTiei Education (Will. 425-470).

Washington, DC: American Educational Research Association.

Ingersoll, R. (1996). Are high school teachers teaching core subjects without college

majors or minors in those subjects? (ERIC Document Reproduction Service No.

ED395720).

Ingersoll, R. M. (2000). Out-of-field teaching. ERIC Digest(ERIC Document Reproduction

ServiceNo.ED449119).

Ingersoll, R. M. (2001). Rejoinder: Misunderstanding the problem of out-of-fi eld teaching.

Educational Researcher, 30(1), 21-22.

Jerald, C. D. (2002). All talk, no action: Putting an end to out-of-field teaching. (ERIC

Document Reproduction Service No. ED46874).

Kementerian Pendidikan Malaysia. (1991). Laporan kajian kedudukan pengajaran danpembelajaran mata pelajaran Sejarah di sekolah, Kuala Lumpur: Penulis. Murray,

F. B. (Ed.) (1996). The teacher educator's handbook: Building a knowledge base

for the preparation of teachers. San Francisco: Jossey-Bass.

Penempatan guru tidak seimbang. (2006, 27 Januari). Utusan Malaysia, Dimuat turun

pada 20 Mei 2007, daripada http://www.utusan.com.my Seastrom, M. M., Gruber,

K. J., Henke, R., McGrath, D. J., & Cohen, B. A. (2002).

Qualifications of the public school teacher workforce: Prevalence of out-of-field

teaching, 1987-88 to 1999-2000. Statistical analysis report. (ERIC Document

Reproduction Service No. ED468740)

Shimon, J. M., & Brawdy, P. (2001). A good teacher can teach anything? (ERIC Document

Reproduction Service No. ED462382)

Shulman, L. S. (1986). Those who understand: Knowledge growth in teaching. Educational

Researcher, 75(2), 4-14.

Shulman, L. S. (1997). Knowledge and teaching: Foundations of the new reform. Harvard

Educational Review, 57(1), 1-22.

Teacher colleges now institutes. (2005, Julai 15). The New Straits Times. Dimuat turun

pada 8 April, 2007, daripada http://www.nst.com.my

Zumwalt, K., & Craig, E. (2005). Teachers' characteristics: Research on the indicators of

quality. Dalam M. Cochran-Smith & K. M. Zeichner (Sid. Ed.), Studying teacher

education: The Report of the AERA Panel on Research and Teacher Education

(him. 157-260). Washington, DC: American Educational Research Association.

megajar di luar bidang pengkhususan

Documents