Jelaskan sejarah pembentukan kerajaan Turki Uthmaniyah. [5m]F1 dikuasai oleh kerajaan Saljuk

F2 pengasasnya ialah Uthman Ertughrul

F3 menaluki Anatolia

F4 Bursa sebagai ibu negeri

F5 Orhan I telah melakukan perluasan kuasa

Terangkan faktor kejayaan kerajaan Turki Uthmaniyah menyebarkan Islam ke benua Eropah. [10]F1 penalukan Constantinople

F2 akhlak yang tinggi

F3 semangat kepahlawanan

F4 sistem ketenteraan yang tersusun

F5 tentera infantri yang kuat

F6 mempunyai armada yang kuat

F7 politik Eropah tidak stabil

F8 usaha para pendakwah

F9 dasar diplomasi dan toleransi

F10 dasar sosial Islam yang berdasarkan kecemerlangan indivindu

Jelaskan iktibar yang boleh diperoleh daripada kejayaan kerajaan Turki Uthamaniyah untuk kegemilangan negara dan bangsa Malaysia. [5m]F1 mampu meneroka bidang baru

F2 ada kecerdasan fizikal dan mental

F3 pengamalan akhlak mulia

F4 mengamalkan budaya hidup sihat

F5 mengekalkan kestabilan politik

Jelaskan faktor-faktor yang menyebabkan kerajaan Turki Uthmaniyah berjaya menyebarkan Islam di Eropah. [8m]

F1 kota Constantinople ditaluki oleh tentera Islam

F2 orang Islam mempunyai akidah yang kukuh

F3 orang Islam mempunyai akhlak yang tinggi

F4 tentera Islam mempunyai semangat Ghazi/semangat pahlawan yang tidak

gentar berkorban jiwa demi penyebaran ajaran Islam

F5 mempunyai tentera elit Janissari/tentera yang terlatih dalam selok-belok

peperangan

F6 sistem ketenteraan yang tersusun

F7 tentera Islam mempunyai peralatan senjata moden

F8 mempunyai tentera darat yang kuat

F9 memiliki armada laut yang kuat

F10 keadaan politik yang tidak stabil di Eropah

F11 kejatuhan kerajaan Byzantine

F12 institusi gereja di Eropah tidak lagi menjadi pelindung kepada masyarakat

F13 kerajaan Uthmaniyah menjalankan dasar berteraskan diplomasi/toleransi

F14 penghijrahan orang Turki ke kawasan Balkan

F15 usaha para pendakwah menyebarkan Islam

Terangkan sumbangan kerajaan Turki Uthmaniyah terhadap perkembangan Islam. [8m]F1 pembinaan empayar Islam

H1a Istanbul menjadi pusat pentadbiran dunia Islam

F2 bidang perundangan

H2a Sulaiman I memperkenalkan sistem perundangan

F3 Sistem organisasi

H3a jawatan kadi/mufti dijadikan sebagai sebahagian organisasi agama Islam

F4 sumbangan dalam bidang ekonomi

H4a Istanbul menjadi pusat pertemuan perdagangan Timur dan Barat

F5 memperkenalkan dasar sosial

H5a menggalakkan kecemerlangan individu

F6 bidang ilmu pengetahuan

H6a membina sekolah pengetahuan akademik/sekolah satera/kolej perubatan

F7 bidang seni bina

H7a seni bina masjid

Sekiranya anda seorang mubaligh yang menyebarkan Islam di Eropah pada abad ke-14 Masihi, apakah ciri-ciri yang mesti anda miliki bagi melaksanakan misi tersebut ? [4m]F1 memiliki sifat berhemah semasa berdakwah

F2 memiliki sifat mahmudah/sifat terpuji

F3 memiliki sifat siddiq/berkata benar

F4 memiliki sifat amanah/dipercayai

F5 memiliki sifat fatanah/bijaksana

Sumbangan Kerajaan Turki Uthmaniyah

1- Sistem Organisasi dan Perundangan Islam• Kanun Suleiman - perundangan yang mempertahankan dan membela nyawa,

harta dan kehormatan individu tanpa mengenal bangsa dan agama

• mewujudkan jawatan Kadi dan Mufti

• memperkenalkan jawatan Sheikh-ul-Islam/Ketua Ulama bagi mengeluarkan

fatwa

2- Ekonomi• Istanbul - pusat pertemuan dalam jalinan perdagangan antara Timur dan Barat

dan antara Dunia Islam dengan Dunia Bukan Islam

3- Sosial• memperkenalkan sistem yang menggalakkan kecemerlangan individu

• pembahagian masyarakat bergantung kepada hasil usaha setiap individu

4- Ilmu Pengetahuan

• perkembangan sistem pendidikan islam melalui sistem madrasah

• penubuhan institusi pendidikan - sekolah pengetahuan akademik, sekolah

sastera, maktab tentera, maktab teknik dan kolej perubatan

• penulisan ensiklopedia sains Islam yang dijadikan rujukan bagi keperluan

praktikal

• pembinaan Masjid Sultan Ahmad (Masjid Biru) di Istanbul

Empayar Turki Uthmaniyyah (Turki Uthmaniyyah: Devlet-i Aliye-i Osmaniye;

Turki Moden: Osmanlı İmparatorluğu; Arab: العثمانية ,الدولة al-Dawlaṭ

al-'Uthmānīyyaṭ) keluarga Bani Osmani ini adalah sebahagian kecil dari

keseluruhan suku-suku bangsa Turki yang dikenali sebagai bangsa Turki yang

masuk ke Asia Kecil semenjak abad ke sebelas yang lalu. Bangsa ini adalah

pemimpin-pemimpin yang terus-menerus berjuang menentang Byzantine,

terutama setelah mereka bergerak ke barat laut Anatolia di abad ke-13.

Pengikut-pengikutnya direputasikan sebagai ghazi atau lebih mudah dikenali

sebagai parajurit yang berjuang memerangi Kristian kerana jihad untuk

menegakkan Islam, dan mengecapi kejayaan. Di sinilah wujudnya empayar atau

kerajaan Uthmaniah, yang menampung kerajaan-kerajaan kecil bangsa Turki

yang lain. Pemerintah Uthmaniyyah melihat diri mereka sebagai "pemerintah

universal" dan waris kepada Empayar Rom dan Islam, maka terjadilah

"penyatuan kebudayaan".[7]

Pada tahun 1357 mereka menyeberangi Dardanelles menuju ke semenanjung

Gallipoli dan sebelum akhir abad ke-14 mereka telah menduduki beberapa

kawasan dibawah kerajaan Byzantine, termasuk Greece dan Bulgaria.

Constantinople (kemudian ditukar nama kepada Istanbul) jatuh ke tangan

kerajaan Uthmaniyyah pada tahun 1453. Pada tahun 1526 sebagian besar

wilayah Hungary telahpun berada di bawah kekuasaan Uthmaniyyah. Kerajaan

Uthmaniyyah mempunyai angkatan laut yang handal di Lautan Tengah dan

melaksanakan tugasnya dalam perang dengan Sepanyol dan kuasa-kuasa

Eropah yang lain. Algeria segera mereka kuasai dan akhirnya menambahkan

Tunisia sebagai wilayah kerajaan Uthmaniyyah. Uthmaniyyah juga melanjutkan

peluasan kuasanya dengan menuju ke bahagian tenggara, menduduki Iraq dan

bahagian-bahagian wilayah Arab yang lain. Bagi bangsa Eropah Barat,

kemajuan Uthmaniyyah merupakan keganasan Islam. Dengan ini mereka

menegaskan bahawa Islam adalah agama kekejaman dan agama pedang yang

menakutkan. Maka tidak hairanlah pada tahun 1542, Dewan Kota Praja Basel di

Switzerland membekukan penerbitan terjemahan Al-Quran yang diterjemahkan

oleh Robert dari Ketton. Dewan Kota Praja ini membantah dengan mengatakan

"dongeng dan bid'ah yang dibuat-buat" dalam Al-Quran itu akan mengganggu

penganut Kristian Pada akhir abad ke-17, kelemahan kerajaan Uthmaniyah mulai

terserlah selepas satu setengah abad berkuasa. Pengepungan ke atas Vienna di

tahun 1683 turut menemui kegagalan dan kerajaan Uthmaniah kini pula

menghadapi Persekutuan dari Austria, Poland, Venice dan Paus, dan bangsa

Rusia.

Semenjak tahun 1699 mereka telah banyak menemui kekalahan dan di dalam

perjanjian damai Karlovitz, Uthmaniyyah harus mempersetujui penyerahan

wilayah-wilayahnya kepada Austria, Vennice dan Poland. Walaupun demikian,

mereka tetap mempertahankan hak mereka di bahagian tenggara Eropah,

termasuk pantai barat dan utara Laut Hitam. Namun pada abad ke-19, kerajaan

Uthmaniyyah kembali kehilangan sebahagian besar dari wilayah taklukkannya

yang dimulai dengan kemerdekaan Greece pada tahun 1829 dan pendudukan

Perancis ke atas Algeria pada tahun 1830. Kerajaan Uthmaniyyah menjadi " the

sick man of Europe" iaitu Orang Eropah yang sakit dan hanya persaingan

mereka inilah yang mencegah terjadinya perpecahan-perpecahan yang

dahulunya pernah terjadi. Setelah kekalahannya dalam Perang Dunia I di tahun

1912-1919, semua wilayah ini masih tetap berada di bawah Kerajaan

Uthmaniyyah, dengan wilayah Eropahnya adalah kawasan di sekitar Istanbul

meluas sampai ke sebelah utara Edirne (Adrianople) dan ke barat sampai ke

Gallipoli. Bangsa Turki di bawah kekuasaan Mustafa Kamal Ataturk telah

menghapuskan nama Kerajaan Uthmaniyyah pada 1922 dan diganti dengan

Republik Turki. Wilayah-wilayah jajahan di Asia dan Afrika dahulu telah hilang

kecuali Anatolia yang masih berada di wilayah Republik Turki ini.

Sejarah

Wilayah Uthmaniyyah pada mulanya dikenali sebagai Beylik di dalam Kerajaan

Turki Seljuk pada kurun ke-13. Pada tahun 1299, Uthman I mengisytiharkan

kemerdekaan Wilayah Uthmaniyyah dan mengasaskan Kerajaan Turki

Uthmaniyyah.

[sunting]

Penubuhan dan Kemajuan (1299-1453)Rencana utama: Penubuhan Turki Uthmaniyyah

Semasa penubuhan dan perkembangan Empayar Uthmaniyyah, karakteristik

empayar ini tidak boleh disoal lagi lebih-lebih lagi semasa pemerintahan Sultan

Muhammad al-Fatih. Hal ini menjadikan Empayar Uthmaniyyah istimewa dalam

sejarah ketamadunan manusia.

Sultan Muhammad al-Fatih

Sepanjang kurun ke-16, Empayar Uthmaniyyah terus berkembang daripada segi

wilayah dan kekuasaan dengan mengembangkan kekuasaan sehingga ke Afrika

Utara di barat daya dan Parsi di sebelah timur. Semasa Pertempuran Chaldiran,

di sebelah timur Anatolia, (sekarang di barat Tabriz, Turki) pada tahun 1514,

tentera Uthmaniyyah di bawah pimpinan Sultan Selim I memenangi pertempuran

menentang tentera Parsi. Hal ini memastikan keselamatan wilayah Uthmaniyyah

di sebelah timurnya. Selepas itu tumpuan Empayar Uthmaniyyah beralih kepada

bahagian barat empayar terbabit. Sultan Sulaiman I, selepas menaiki takhta

pada tahun 1518, mengetuai beberapa siri ketenteraan di Balkan. Di bawah

Suleiman yang juga merupakan seorang strategis yang hebat, tentera

Uthmaniyyah mara ke utara dengan menguasai Belgrade (1521), mengalahkan

Hungary (1526), dan menyerang Vienna (1529).

Kejayaan pengembangan kuasa Uthmaniyyah pada kurun ke-16 adalah kerana

kemahiran bersenjata api dan taktik peperangan di samping kesempurnaan

sistem ketenteraan. Tentera Uthmaniyyah juga amat mahir dalam melakukan

serangan dan kepungan kerana serangan seperti ini mendatangkan kesan

kemusnahan yang teruk terhadap musuh mereka.

Salah satu contoh terbaik untuk menunjukkan kemahiran mereka menyerang

atau membuat pengepungan ialah semasa peristiwa penaklukan Constantinople

(Istanbul) pada tahun 1453. Semasa serangan terbabit, meriam-meriam besar

digunakan bagi memusnahkan tembok yang tinggi dan tebal. Meriam-meriam ini

diperbuat daripada gangsa dan dibawa berdekatan dengan kota ini

menggunakan banyak tenaga manusia disamping penggunaan kerbau dan

lembu kerana berat yang melampau meriam-meriam ini. Meriam-meriam ini

kemudiannya ditanam di sebelah hujung bagi menyerap tekanan letupannya.

Seorang panglima Austria pernah berkata bahawa tentera Uthmaniyyah amat

"kebal" semasa musim panas. Keterangan ini nyata benar memandangkan

banyak kejayaan dicapai semasa kempen-kempen perangnya.

[sunting]

Perkembangan (1453-1683)Rencana utama: Perkembangan Turki Uthmaniyyah

Empayar Turki Uthmaniyyah, 1481 - 1683

Perkembangan kekuasaan Uthmaniyyah boleh dikategorikan kepada dua

zaman. Zaman pertama boleh dikatakan semasa berlakunya penaklukan dan

perkembangan kuasa; iaitu bermula daripada penawanan Constantinople pada

tahun 1453 sehinggalah kemangkatan Sultan Sulaiman al-Qanuni (Suleiman the

Magnificent) pada tahun 1566. Selepas berakhirnya zaman pertama, zaman

kedua pula muncul iaitu semasa struktur pentadbiran mula menunjukkan

kelemahannya akibat daripada perebutan kuasa dan rasuah iaitu dari tahun 1566

sehinggalah kegagalan serangan ke atas Vienna pada tahun 1683.

Bagi meluaskan pengaruh dan kawasan Empayar Uthmaniyyah semasa zaman

perluasaan kuasanya, pemimpin memilih untuk menyebarkan melalui laluan air

yakni laut. Selim I menawan Parsi sebelum tewas kepada tentera Parsi tidak

lama kemudian. Parsi kemudian menewaskan tentera Uthmaniyyah dan

menawan sebahagian kawasan milik Uthmaniyyah di timur empayar itu. Mereka

juga berjaya menawan Baghdad. Empayar Uthmaniyyah menubuhkan tentera

laut di Laut Merah bagi mengatasi pengaruh Portugis dalam perdagangan

rempah. Semasa zaman ini, Empayar Uthmaniyyah bersaing dengan kuasa-

kuasa Eropah di Lautan Hindi. Empayar Uthmaniyyah juga menghantar tentera

lautnya bersama-sama dengan kelengkapan perang dan askar ke Kenya dan

Aceh bagi membantu pemerintah-pemerintah Muslim di sana, di samping

mempertahankan perdagangan rempah dan hamba. Di Aceh, Empayar

Uthmaniyyah membina kubu dan mempertahankannya menggunakan meriam,

selain itu Sultan Aceh,Sultan Alauddin Riayat Shah Al Qahar telah memimpin

sebuah armada perang dibantu oleh tentera turki Uthmaniyyah dengan meriam-

meriam besar dari Istanbul menggempur Portugis di Melaka. Empayar Turki

Uthmaniyyah juga merupakan kuasa yang bertanggungjawab dalam membantu

perjuangan pihak Protestan Belanda bagi menghadapai konflik mereka dengan

golongan Katolik Sepanyol. Tentera laut Uthmaniyyah juga mempunyai banyak

pengaruh di Laut Mediterranean menjadikan perdagangan di sana berkembang

dengan pesat disebabkan kestabilan perdagangan di situ. Zaman ini

kemudiannya dikenali sebagai zaman "Pax Ottomanica" oleh orang Barat.

Serangan ke atas Vienna bukanlah satu siri pengembangan kuasa Empayar

Uthmaniyyah terhadap Jerman. Sebenarnya pihak Turki Uthmaniyyah hanyalah

ingin bertindak terhadap campur tangan Hapsburg Sepanyol ke atas Hungary.

Hal ini juga menyebabkan sesetengah sekutu Uthmaniyyah membelot terhadap

Empayar Uthmaniyyah. Paus di Itali kemudiannya meninggalkan kepentingan

sekularnya bagi membangkitkan semangat anti-Islam di samping ingin

melancarkan Perang Salib yang baru. Dalam masa yang akan datang, Empayar

Uthmaniyyah bukan sahaja sebuah kuasa penakluk tetapi juga sebuah instrumen

politik Eropah. Perang di Vienna membawa kepada zaman kemerosotan

terhadap Empayar Utmaniyyah.

[sunting]

Genangan (1683-1827)Rencana utama: Genangan Empayar Uthmaniyyah

Sultan Murad IV

Selepas tewasnya tentera Uthmaniyyah dalam perang di Vienna pada tahun

1683 yang menunjukkan bahawa Empayar Uthmaniyyah bukan lagi kuasa besar

di Eropah. Pada tahun 1699, buat pertama kali dalam sejarahnya, Empayar

Uthmaniyyah mengakui bahawa Austria adalah sama taraf dengannya. Bukan

sahaja itu, Empayar Uthmaniyyah juga kehilangan wilayah besar dikuasainya

sejak sekian lama. Terdapat banyak sultan yang dilantik selepas itu yang tidak

sekuat generasi Mehmed II, Selim I dan Suleyman I.

Semasa zaman kemerosotan ini, Empayar Uthmaniyyah lemah kerana masalah

dalaman dan luarannya disebabkan peperangan yang amat mahal terutamanya

menentang Parsi, Persekutuan Poland-Lithuania, Rusia, Austria-Hungary.

Perang Rusia-Turki ialah peperangan antara Rusia dan Empayar Uthmaniyyah

semasa kurun ke-17, ke-18, dan ke-19 masihi (kesemuanya 10 peperangan). Ia

merupakan di antara konflik yang paling lama dalam sejarah Eropah yang

berlarutan selama 241 tahun; lebih lama daripada Perang Seratus Tahun di

antara England dan Perancis. Sebelum itu, Empayar Uthmaniyyah tewas dalam

Perang Lepanto pada tahun 1571.

Perjanjian Passarowitz menghasilkan satu era yang aman di antara tahun 1718-

1730. Pentadbiran Uthmaniyyah mula berubah dengan memajukan kota-kota

sekitar Balkan yang akan menjadi benteng pertahanan mereka sekiranya

peperangan meletus dengan kuasa Eropah. Pelbagai perubahan dilakukan

seperti mendapat pandangan rakyat, mengurangkan cukai, memperbaiki

kemudahan awam, dan berbagai-bagai lagi perubahan. Walau bagaimanapun,

Empayar Uthmaniyyah gagal bersaing dalam bidang teknologi dengan

musuhnya di Eropah, terutamanya Rusia.

Pada penghujung kurun kelapan-belas menyaksikan Empayar Uthmaniyyah

ketinggalan jauh berbanding kuasa Barat. Peperangan berlaku dan

mengakibatkan Uthmaniyyah kehilangan banyak wilayah kepada Rusia dan

Austria. Kawasan seperti Mesir juga mencapai kemerdekaan. Semasa zaman ini,

bermula dengan pemerintahan Sultan Selim III terdapat usaha-usaha untuk

memodenkan sistem-sistem di Turki. Banyak reformasi yang dilakukan oleh

pemerintah dihalang oleh golongan-golongan konservatif di dalam Turki

Uthmaniyyah sendiri sama ada oleh golongan keagamaan atau oleh golongan

Janissari yang pada masa ini telah menjadi rasuah. Walaupun tentera elit

Janissari ini dimansuhkan pada tahun 1826, usaha ini masih mendapat

tentangan.

[sunting]

Kemerosotan dan pemodenan (1828-1908)

Rencana utama: Kemerosotan Empayar Uthmaniyyah

Proses kemerosotan dan kejatuhan Empayar Uthmaniyyah dibentuk oleh

pengstukturan semula dan transformasi dalam setiap aspek Empayar

Uthmaniyyah. Walau bagaimanapun, usaha yang berterusan tidak membantu

dalam menghalang proses kemerosotan sistem Uthmaniyyah. Satu perubahan

yang signifikan hanyalah apabila Empayar Uthmaniyyah mula menjadi sekutu

kuasa-kuasa Eropah. Terdapat beberapa siri pakatan dengan beberapa negara

Eropah seperti Perancis, Belanda, Britain dan Rusia. Salah satu contoh yang

nyata ialah semasa Perang Krimea, yang mana Perancis, Britain, dan

Uthmaniyyah berpakat menentang Tsar Rusia.

Terdapat pada satu masa iaitu antara tahun 1839 dan 1876, reformasi

dilaksanakan. Semasa zaman ini tentera moden ditubuhkan. Sistem perbankan

juga disusun semula di samping pembinaan kilang-kilang yang moden. Dari

struktur ekonomi pula, pihak pentadbir Uthmaniyyah menghadapi kesukaran

membayar balik pinjaman yang dibuat dengan bank-bank di Eropah. Dari segi

ketenteraan, ia menghadapi masalah mempertahankan dirinya daripada diduduki

kuasa-kuasa asing (cth: Mesir diduduki Perancis pada 1798; Cyprus diduduki

British pada 1876, dll.).

Dalam semua idea Empayar Uthmaniyyah dapati daripada kuasa Barat seperti

nasionalisme etnik. Kebangkitan nasionalisme etnik mengancam kestabilan

Uthmaniyyah kerana rakyatnya yang berbilang bangsa. Banyak peristiwa

pemberontakan atas nama nasionalisme muncul dan mengugat Empayar

Uthmaniyyah.

Pembukaan İttihat ve Terakki Cemiyeti

Kebangkitan nasionalisme memaksa Empayar Uthmaniyyah untuk bertindak.

Sepanjang enam abad yang lalu banyak yang telah berubah kecuali sistem

kerajaan. Ada juga sekumpulan orang dari Uthmaniyyah yang mempunyai

pendidikan barat berpendapat bahawa konsep raja berpelembagaan dapat

mengurangkan tekanan di dalam negara. İttihat ve Terakki Cemiyeti

(Perhimpunan Perpaduan dan Kemajuan) mempunyai hubungan yang istimewa

dalam kumpulan ini. Menurut buku yang dikeluarkan oleh İttihat ve Terakki

Cemiyeti, kejayaan dapat dicapai sekiranya perubahan dilakukan terhadap

institusi sosial dan politik Uthmaniyyah. Menerusi sebuah penggulingan

ketenteraan, İttihat ve Terakki Cemiyeti memaksa Sultan Abdul Aziz untuk

menyerahkan takhta kepada Murad V. Bagaimanapun, Murad V mempunyai

masalah mental. Sultan Abdul Aziz terpaksa dipanggil semula dengan syarat

baginda akan mengubah sistem politiknya. Sultan Abdul Aziz mengubah struktur

pentadbiran yang berusia ratusan tahun ini 23 November 1876. Baginda

mengubah nama perlembagaan baru ini kepada "Kanun-i Esasi". Perlembagaan

ini bertahan sehinggalah bermulanya Perang Krimea.

Menjelang penghujung kurun kesembilan belas, keadaan politik Empayar

Uthmaniyyah menunjukkan keadaan kucar-kacir pada masa akan datang. Hal ini

jelas menunjukkan bahawa reformasi dan perubahan tidak cukup untuk

membuat perbezaan dan tidak cukup untuk menghalang pembubaran Empayar

Turki Uthmaniyyah.

[sunting]

Pembubaran (1908-1922)Rencana utama: Pembubaran Turki Uthmaniyyah

Dari sudut sosial, kebangkitan semangat nasionalisme dan perubahan untuk

demokrasi menjadikan rakyat semakin tidak tenteram. Hal ini akhirnya

menyebabkan beberapa siri perebutan kuasa yang mengakibatkan konsep raja

berperlembagaan ditubuhkan yang mana sultan mempunyai sedikit kuasa

manakala Parti Jawatankuasa Pembangunan dan Kemajuan, lebih dikenali

sebagai Turki Muda, memerintah keseluruhan Empayar Uthmaniyyah.

Peta terakhir kawasan Empayar Uthmaniyyah.

Tiga buah negara Balkan yang baru terbentuk pada penghujung abad

kesembilan belas. Keseluruhan wilayah itu termasuk Montenegro mencari

kawasan tambahan di dalam wilayah Albania, Macedonia, dan Thrace yang

berada di bawah pentadbiran Uthmaniyyah. Dengan dorongan dari Rusia,

beberapa siri perjanjian ditandatangani: antara Serbia dan Bulgaria (Mac 1912)

dan antara Greece dan Bulgaria (Mei 1912). Perjanjian di antara Serbia dan

Bulgaria mendesak kepada perpisahan Macedonia yang mengakibatkan Perang

Balkan I. Selepas itu terjadi pula Perang Balkan II.

Dalam usaha terakhir untuk memastikan wilayah-wilayah terbabit kekal dalam

kekuasaan Uthmaniyyah, Enver Pasha menyertai kuasa tengah dalam Perang

Dunia Pertama. Semasa waktu ini, Landasan Kereta Api Baghdad yang dikuasai

Jerman menjadi punca pertenglikaian antarabangsa dan memainkan peranan

dalam punca tercetusnya Perang Dunia Pertama. [8]Empayar Uthmaniyyah

mendapat beberapa kejayaan dalam tempoh awal peperangan terbabit. Pihak

bersekutu, termasuk unit tentera baru, ANZAC dikalahkan di Gallipoli, Iraq dan

Balkan, dan beberapa kawasan diperolehi. Di Caucasus, tentera Uthmaniyyah

tewas dalam beberapa siri pertempuran dan ini membolehkan tentera Rusia

bergerak dari Trabzon, Erzurum, ke arah Van. Empayar Uthmaniyyah

bagaimanapun tewas pada akhir peperangan ini terhadap pihak bersekutu dan

mengakibatkan ia kehilangan wilayahnya.

Mustafa Kemal Pasha, yang memperoleh reputasi yang baik semasa kempen di

Gallipoli dan Palestin, dengan rasmi dihantar daripada Istanbul (ditawan) untuk

memerintah dan membubarkan tentera Uthmaniyyah di Caucasus. Pada

awalnya pihak Uthmaniyyah hanya mengikuti arahan sahaja. Walau

bagaimanapun dalam masa tahun kemudian, berlakunya perang kemerdekaan

Turki (1918-1923) menentang kuasa asing. Perjuangan mereka ini

mengakibatkan penggulingan kuasa Sultan Mehmet VI oleh Perhimpunan Baru

Turki. Republik Turki kemudian diasaskan pada 29 Oktober 1923.

[sunting]

Sejarah kebangsaan

Artikel sejarah berkaitan di Wikipedia.

Perang Uthmaniyyah di Eropah Sejarah Albania Uthmaniyyah

Sejarah Balkan Sejarah Algeria Uthmaniyyah

Sejarah Cyprus Uthmaniyyah

Sejarah Bulgaria Uthmaniyyah

Sejarah Serbia Uthmaniyyah

Uthmaniyyah Sarajevo Awal

Uthmaniyyah Sarajevo Akhir

Uthmaniyyah Yunani

[sunting]

Sejarah ekonomi

Kerajaan Uthmaniyyah meneruskan polisi pembangunan Bursa, Edirne

(Adrianople) dan Istanbul, yang kesemuanya merupakan ibu negara

Uthmaniyyah, untuk menjadikan bandar-bandar ini pusat komersial dan industri,

dengan mengajak pedagang-pedagang untuk mencipta satu metropolis baru. [9]

Mehmed dan penggantinya Bayezid, juga menggalakkan dan menerima migrasi

puak-puak Yahudi daripada pelbagai bahagian Eropah, yang tinggal di Istanbul

dan bandar-bandar pelabuhan yang lain seperti Salonica. Minda ekonomi

Uthmaniyyah adalah berasaskan konsep asas negara dan masyarakat di Timur

Tengah yang mana matlamat utama sebuah negara adalah untuk

memperkembangkan lagi kekuasaan pemerintah dan salah satu cara untuk

mencapainya adalah dengan mendapatkan sumber kekayaan dengan

menjadikan kelas produktif berkembang. [10] Matlamat paling penting adalah

untuk meningkatkan pendapatan negara sebanyak yang mungkin tanpa

merosakkan kemakmuran rakyat bagi menghalang kekacauan masyarakat dan

memastikan konsep tradisional masyarakat terpelihara.

Organisasi Jabatan Perbendaharaan berkembang di bawah Empayar

Uthmaniyyah berbanding kerajaan-kerajaan Islam lain dan sehingga kurun ke-

17, Empayar Uthmaniyyah adalah organisasi peneraju berbanding yang lain.[11]

Organisasi ini menghasilkan satu kumpulan masyarakat yang baru, yang mana

ulama yang terlatih menghasilkan badan profesional kewangan.[11]

[sunting]

Negeri

Terdapat beberapa ciri didalam negeri kekuasaan Turki Uthmaniyyah yang mana

tidak menunjukkan perubahan setelah sekian lama.

Negeri-negeri Uthmaniyyah merevolusikan sistem pentadbiran dengan bantuan

dan pengalaman masyarakat Kristian dan Yahudi sementara negeri-negeri lain

masih berpegang kepada agama dan identiti mereka sendiri. Hal ini adalah salah

satu cara mengembangkan kawasan mereka dengan pesat yang memerlukan

sumber tempatan untuk menguruskan sistem pentadbiran terbabit. Contohnya;

perlantikan penasihat kepada sultan. Ada diantara mereka ini dilantik daripada

masyarakat bukan Islam dan bukan berbangsa Turki tetapi amat setia kepada

negara..

Dalam linkungan diplomatik, Empayar Uthmaniyyah seringkali ditafsir sebagai

علی ,Bâb-i-âlî باِب atau Sublime Porte ("pintu besar") - sebuah ilusi terhadap

pintu besar Istana Topkapı di mana sultan menyambung wakil-wakil dan duta-

duta kerajaan asing. Ada sesetegah pihak menafsirkan gelaran tersebut

berikutan kedudukan geografi empayar ini. Hal ini bermakna Istanbul, ibu negeri

Uthmaniyyah menjadi gerbang di antara Eropah dan Asia. Masyarakat barat

seringkali menganggap Empayar Uthmaniyyah sebagai Empayar Turki ataupun

Turki; yang kemudiannya tidak patut dikelirukan dengan negara Turki moden.

[sunting]

SultanRencana utama: Dinasti Uthmaniyyah dan Senarai Sultan Empayar Uthmaniyyah

Sultan ialah pemerintah tunggal Empayar Uthmaniyyah walaupun pada akhir

zaman empayar ini, kuasa mereka menjadi semakin terhad.

Dinasti ini dikenali sebagai Osmanli atau Uthmaniyyah oleh sesetengah pihak.

Pemerintah pertama empayar ini menggelar diri mereka sebagai Bey. Oleh itu

mereka mereka mengakui kesetiaan kepada Kerajaan Seljuk. Sultan Murad I

ialah pemerintah pertama yang menggunakan gelaran "sultan". Dengan

tertawannya Constantinople (Istanbul) pada tahun 1453, empayar ini semakin

menuju ke kemuncak kehebatannya. Mulai tahun 1517, sultan-sultan

Uthmaniyyah juga merupakan Khalifah umat Islam. Sultan-sultan juga digelar

dengan pelbagai gelaran, antaranya ialah Sultan bagi segala Sultan, Panglima

orang-orang Mukmin, dan waris Rasulullah s.a.w.

[sunting]

Undang-undang

Rencana utama: Undang-undang Uthmaniyyah

Terdapat tiga jenis sistem perundangan di dalam Empayar Uthmaniyyah: satu

bagi orang Islam (kadi), satu bagi orang bukan Islam, dan satu bagi

perdagangan. Undang-undang tertinggi empayar ini ialah Undang-Undang

Kanun. Mahkamah utama dalam empayar ini ialah Mahkamah Syariah.

Pentadbiran tempatan adalah salah satu cara untuk menyamaratakan kuasa

pusat dan tempatan.[12]

Terdapat dua sistem kehakiman iaitu Undang-Undang Syariah dan Undang-

Undang Kanun. Tidak berlaku percampuran kuasa bagi masalah agama yang

lain. Undang-undang Syariah ialah berdasarkan Al Quran dan As Sunnah.

Undang-undang kanun (juga dikenali sebagai Undang-undang sivil) ialah

undang-undang yang ditetapkan oleh sultan. Kedua-dua sistem ini diajar di

sekolah undang-undang yang wujud di Bursa dan Istanbul. Mahkamah diuruskan

oleh seorang kadi yang dilantik sultan.

[sunting]

Ketenteraan

Rencana utama: Ketenteraan di Turki Uthmaniyyah

Pengambilan askar baru untuk menjadi sebahagian daripada tentera

Uthmaniyyah merupakan satu sistem yang kompleks. Didalam tentera

Uthmaniyyah, askar berkuda merupakan unit utamanya. Askar berkuda ini

menggunakan panah dan pedang pendek sambil mempraktikkan taktik seperti

yang ditunjukkan oleh tentera Mongol. Tentera Uthmaniyyah pernah menjadi

tentera termoden dan terkuat di dunia, menjadikannya kerajaan pertama

menggunakan khidmat askar bersenapang (Bahasa Inggeris muskets). Unit

tentera elit Uthmaniyyah ialah tentera Janissari yang juga merupakan pengawal

peribadi sultan-sultan. Selepas kurun ke 17, Kerajaan Uthmaniyyah tidak lagi

mampu menghasilkan angkatan tentera moden disebabkan kurangnya reformasi

dan askar-askar Janissari yang korup. Pembubaran unit Janissari pada tahun

1826 sudah terlambat dan ketika perang menentang Rusia, Empayar

Uthmaniyyah kekurangan senjata moden dan teknologi.

Pemodenan Empayar Uthmaniyyah pada kurun ke-19 bemula dengan

pemodenan angkatan tenteranya. Empayar ini merupakan institusi pertama

mengupah pakar asing dan menghantar pegawai-pegawai kanan mereka untuk

menjalani latihan di negara-negara Barat. Dengan cara ini teknologi dan senjata

baru tiba di sini seperti senapang dari Jerman dan British, tentera udara dan

tentera laut moden. Empayar Uthmaniyyah berjaya dalam memodenkan

angkatan tenteranya, walau bagaimanapun mereka masih tidak dapat

menandingi kuasa-kuasa Barat.

[sunting]

Kebudayaan

Rencana utama: Kebudayaan Uthmaniyyah

Taman Istanbul

Kajian terkini menunjukkan bahawa Empayar Uthmaniyyah sememangnya kaya

dengan kebudayaan. Pada asalnya, orang-orang Uthmaniyyah tergolong dalam

kebudayaan orang-orang Asia Tengah. Mereka kemudiannya mengintegrasikan

kebudayaan Parsi dan Byzantine dalam kehidupan harian mereka. Apabila

melihat seni-seni Uthmaniyyah, kita dapat mengetahui bahawa mereka

mewarisinya daripada asal-usul mereka. Mereka menggunakan banyak budaya

Parsi. Empayar ini menunjukkan terdapat keharmonian di antara bangsa Turki

dan bangsa Parsi. Bukan sahaja itu, terdapat juga pengaruh Eropah dan

Byzantine.

Empayar ini juga kaya dengan pelbagai kebudayaan seperti Arab, Eropah, dan

lain-lain lagi kerana empayarnya yang luas merangkumi pelbagai latar belakang

dan budaya. Dengan berlakunya asimilasi antara mereka, lahirlah budaya baru di

empayar ini.

[sunting]

Kronologi Empayar Uthmaniyyah

Askar-askar Uthmaniyyah selepas tamat Perang Balkan Pertama.

• 1243 M- Bangsa Turki yang hidup secara nomad menetap secara tetap di Asia

Kecil.

• 1299 M- Sebuah wilayah pemerintahan kecil Turki di bawah Turki Seljuk

ditubuhkan di barat Anatolia.

• 1301 M- Osman I mengisytiharkan dirinya sebagai sultan. Tertubuhnya

Empayar Turki Uthmaniyyah.

• 1345 M- Turki Seljuk menyeberangi Selat Bosporus.

• 1389 M- Tentera Uthmaniyyah menewaskan tentera Serb di Kosovo.

• 1402 M- Timurlane, Raja Tartar (Mongol) menumpaskan tentera Uthmaniyyah

di Ankara.

• 1451 M- Sultan Muhammad al-Fatih menjadi pemerintah.

• 1453 M- Constantinople ditawan. Berakhirnya Empayar Byzantine.

• 1520 M- Sultan Sulaiman al-Qanuni dilantik menjadi sultan.

• 1526 M- Perang Mohacs

• 1529 M- Serangan dan kepungan ke atas Vienna.

• 1571 M- Perang Lepanto berlaku.

• 1641 M- Pemerintahan Sultan Muhammad IV

• 1683 M- Serangan dan kepungan ke atas Vienna buat kali kedua.

• 1687 M- Sultan Muhammad IV meninggal dunia.

• 1703 M- Pembaharuan kebudayaan di bawah Sultan Ahmed III.

• 1774 M- Perjanjian Kucuk Kaynarca.

• 1792 M- Perjanjian Jassy.

• 1793 M- Sultan Selim III mengumumkan "Pentadbiran Baru".

• 1798 M- Napoleon cuba untuk menawan Mesir.

• 1804 M- Pemberontakan dan kebangkitan bangsa Serbia pertama.

• 1815 M- Pemberontakan dan kebangkitan bangsa Serbia kedua.

• 1822 M- Bermulanya perang kemerdekaan Greece.

• 1826 M- Pembunuhan beramai-ramai tentera elit Janissari. Kekalahan tentera

laut Uthmaniyyah di Navarino.

• 1829 M- Perjanjian Adrianople.

• 1830 M- Berakhirnya perang kemerdekaan Greece.

• 1841 M- Konvensyen Selat.

• 1853 M- Bermulanya Perang Krimea.

• 1856 M- Berakhirnya Perang Krimea.

• 1876 M- Perlembagaan Uthmaniyyah diluluskan.

• 1878 M- Kongres Berlin. Serbia dan Montenegro diberi kemerdekaan. Bulgaria

diberi kuasa autonomi.

• 1908 M- Jawatankuasa Perpaduan dan Kemajuan atau lebih dikenali sebagai

Turki Muda ditubuhkan. Perlembagaan Uthmaniyyah dikembalikan.

Austria menyerang Bosnia dan Herzegovina.

• 1912 M- Perang Balkan pertama.

• 1913 M- Perang Balkan kedua.

• 1914 M- Empayar Uthmaniyyah memasuki Perang Dunia I sebagai sekutu

kuasa tengah.

• 1919 M- Mustafa Kemal Ataturk mendarat di Samsun.

• 1923 M- Sistem kesultanan dihapuskan. Turki diisytiharkan sebagai sebuah

Republik.

• 1924 M- Pejabat khalifah dihapuskan. Tamatnya pemerintahan Empayar Turki

Uthmaniyyah.

[sunting]

Nota dan rujukan

• ↑ The Encyclopædia Britannica, Vol.7, Edited by Hugh Chisholm, (1911), 3;

Constantinople, the capital of the Turkish Empire...

• ↑ Britannica, Istanbul:When the Republic of Turkey was founded in 1923, the

capital was moved to Ankara, and Constantinople was officially renamed

Istanbul in 1930.

• ↑ http://en.wikipedia.org/wiki/History_of_the_Jews_in_Turkey#Ottoman_era

• ↑ The Treaty of Sèvres (August 10, 1920) afforded a small existence to the

Ottoman Empire. The abolishment of the Ottoman Sultanate on November

1, 1922 did not end the Ottoman State, but only the Ottoasty. The official

end of the Ottoman State was declared through the Treaty of Lausanne

(July 24, 1923). It recognized the new "Ankara government", and not the

old Constantinople-based Ottoman government, as representing the

rightful owner and successor state. The Istanbul-based government was

practically headless after the sultan left the capital. The TBMM declared

the successor state to be the "Republic of Turkey" (October 29, 1923).

• ↑ Peter Turchin, Thomas D. Hall and Jonathan M. Adams, "East-West

Orientation of Historical Empires", Journal of World-Systems Research

Vol. 12 (no. 2), pp. 219-229 (2006).

• ↑ Dündar, Orhan; Dündar, Erhan, 1.Dünya Savaşı, Millî Eğitim Bakanlığı

Yayınları, 1999, ISBN 975-11-1643-0

• ↑ H. Inaicik "Perkembangan Empayar Uthmaniyyah" di P.M. Holt, A.K. S.

Lambstone, dan B. Lewis (eds), "Sejarah Islam Cambridge" (Universiti

Cambridge). muka surat 295-200

• ↑ Jastrow, Peperangan dan Landasan Kereta Api Baghdad (1917) ASIN:

B0006D8OSQ

• ↑ Halil inalcik, Pengajian sejarah ekonomi Timur Tengah : dari kebangkitan

Islam sehinggalah pada masa kini / disunting oleh M. A. Cook. London

University Press, Oxford U.P. 1970, p. 209 ISBN 0-19-713561-7

• ↑ Halil inalcik, Pengajian sejarah ekonomi Timur Tengah : dari kebangkitan

Islam sehinggalah pada masa kini / disunting oleh M. A. Cook. London

University Press, Oxford U.P. 1970, p. 217 ISBN 0-19-713561-7

• ↑ 11.0 11.1 Antony Black, "Negara Dinasti Osman (devlet-i al-i Osman)" dalam

Sejarah Pemikiran Politik Islam: Dari Zaman Nabi Sehingga Kini, ms199

• ↑ Lauren A. Benton, Kebudayaan Kolonial dan Undang-Undang: Sejarah

Dunia, 1400–1900", ms109–110

[sunting]

 

SOALAN 3

Huraikan sumbangan kerajaan Turki Uthmaniyyah kepada

dunia Islam.

 

Sumbangan Kerajaan Turki Uthmaniyah

Kepada Dunia Islam

Kerajaan Turki Uthmaniyah merupakan salah satu kerajaan Islam yang telah

 berjaya membentuk sebuah empayar yang luas dan ia merupakan sebuah

kerajaan yang

menyatukan umat Islam global. Kerajaan Turki Uthmaniyah telah banyak

menyumbang

kepada dunia Islam dalam pelbagai aspek. Ia termasuk aspek perundangan,

ekonomi,

sosial, pendidikan, dan seni bina.

Dalam aspek perundangan, Suleiman I telah memperkenalkan Kanun Suleiman

untuk mempertahankan dan membela nyawa, harta, srta kehormatan individu

pelbagai

 bangsa dan agama.Selain itu, jawatan Kadi dan Mufti dijadikan sebahagian

daripada

organisasi dan pentadbiran perundangan Islam. Jawatan Sheikh-ul-Islam ( ketua

ulama’ )

telah diperkenalkan untuk mengeluarkan fatwa dan fatwa-fatwa tersebut telah

menjadi

aspek penting dalam perundangan Islam masa kini.

Dari segi aspek ekonomi, kerajaan Turki Uthmaniyah berjaya membentuk Jalinan

Perdangan Dunia Islam yang besar berpusat di Istanbul. Hal ini demikian kerna,

kedudukan Istanbul yang strategik menjadikan bandar itu sbuah bandar

perdagangan

antara Dunia Islam dengan Dunia Bukan Islam. Jalinan perdagangan Kerajaan

Turki

Uthmaniyah meliputi pelabuhan-pelabuhan di sepanjang Laut Tengah, Laut

Merah, Laut

Hindi , dan Laut Mediterranean.

Tambahan juga, dalam aspek sosial, kerajaan Turki Uthmaniyah telah

memperkenalkan pembaharuan di kawasan Balkan di Eropah. Sebelum

kedatangan

Islam, sistem bangsawan yang berasaskan keturunan dalam susun lapis

masyarakat telah

diamalkan. Di eropah, kerajaan Turki Uthmaniyah telah memperkenalkan sistem

yang

menggalakkan kecemerlangan individu dan kesannya, pembahagian masyarakat

Eropah

 bergantung kepada hasil usaha individu. Fenomena ini telah mewujudkan

mobiliti sosial

yang lebih luas dalam masyarakat Eropah.

Di samping itu, dalam bidang pendidikan, Turki Uthmaniyah banyak memberi

sumbangan kepada Dunia Islam. Antaranya ialah pengenalan sistem madrasah.

Sistem

 pendidikan lain ialah seperti sekolah pengetahuan akademik, sekolah sastera,

maktab

tentera, maktab teknik, dan kolej perubatan.

Kerajaan Turki Uthmaniyah juga banyak menyumbangkan kemajuan dalam

 bidang seni bina Islam terutamanya dalam seni bina masjid. Antara tokoh seni

bina

terkenal adalah Mimar Sinan. Beliau sememangnya terkenal dengan hasil beliau

yang

 paling terkenal iaitu Masjid Biru ataupun lebih dikenali sebagai Masjid Sultan

Ahmed

yang terletak di Istanbul.

Nyataka