7/29/2019 Isu Perkauman

1/4

KUALA LUMPUR, 18 Ogos Ketua Pengarah Pelajaran Tan Sri Alimuddin Mohd Dom hari ini

menyatakan kenyataan seorang pengetua sekolah menengah di Johor yang didakwa bersifat perkauman

hanyalah salah faham dan perkara itu telah diselesaikan.

Pengetua Sekolah Menengah Kebangsaan Tunku Abdul Rahman Putra, Siti Inshah Mansor sebelum ini

dikatakan mengeluar kenyataan Pelajar Cina... boleh pulang ke China, dan menyamakan gelangkeagamaan kaum India seperti rantai anjing ketika perhimpunan sekolah itu.

Alimuddin menafikan pengetua itu telah ditukarkan ke sekolah lain.

Tiada perubahan, isu ini hanyalah salah faham dan telah diselesaikan antara pengetua dan pelajar, kata

beliau kepada The Malaysian Insider menggunakan khidmat pesanan ringkas (SMS).

Polis sedang menyiasat kes tersebut di bawah Seksyen 504 Kanun Keseksaan kerana menimbulkan

provokasi yang boleh membawa hukuman penjara dua tahun maksimum atau denda atau kedua-duanya

sekali.

Difahamkan sejumlah 17 aduan telah dibuat kepada pihak berkuasa.

Ketua Polis Daerah Kulai Jaya DSP Mohd Kamil Sukarmi memberitahu wartawan bahawa polis akan

memanggil Siti Inshah untuk memberi keterangan hari ini.

Khamis lalu, pengetua tersebut dilaporkan membuat komen bersifat menghina semasa perasmian

sambutan Hari Kemerdekaan peringkat sekolah.

Pelajar Cina tidak diperlukan di sini dan boleh pulang ke China atau Sekolah Foon Yew. Kepada pelajar

India, rantai keagamaan yang dipakai di leher dan tangan membuatkan mereka kelihatan seperti anjing

kerana hanya anjing diikat sebegitu, Siti Inshah dilaporkan berkata dalam sekurang-kurangnya satu

laporan polis.

Penolong Pengarah Pelajaran Negeri Markom Giran juga telah mengeluarkan kenyataan pengetua itu

direhatkan sementara menunggu tindakan disiplin.

Pentadbiran sekolah mengesahkan bahawa pengetua itu telah pun bercuti semenjak semalam dan hanya

akan kembali bertugas Isnin depan.

Semalam, Lim Kit Siang menyarankan kerajaan untuk mengambil tindakan tegas ke atas pengetua

tersebut kerana membuat komen menghina dan bersifat perkauman ketika perhimpunan sekolah.

7/29/2019 Isu Perkauman

2/4

Sistem Pendidikan di Malaysia - PuncaMasalah Perkauman?

Oleh John Lee

Pemimpin-pemimpin kita gemar mengadu mengenai masalah polarisasi kaum. Biarlah di universiti

ataupun di pejabat, sesiapa pun boleh lihat bahawa rakyat jelata lebih gemar bergaul dengan rakan

dari kaum yang sama. Inilah sebab kerajaan mengadakan program Khidmat Negara - supaya dewasa-

dewasa muda tidak perlu takut berkawan dan bergaul dengan rakan-rakan dari kaum yang lain.

Memang benar, usaha ini harus dilaung, tetapi ia bukan satu penyelesaian untuk masalah polarisasi

kaum yang sudah ke tahap yang amat serius. Dari umur kecil lagi, masyarakat kita dibahagi mengikut

kaum; dan kalau menjelang umur 18 tahun, barulah kita menggalakkan perpaduan kaum, ternyatalah

tindakan ini adalah terlalu lambat. Oleh kerana itu, sistem pendidikan rendah dan menengah kita

mesti dibentuk semula untuk mengelak pembahagian dan perpisahan mengikut barisan kaum.

Sebelum pemodenan, sebelum tiap-tiap anak memasuki sekolah, tidak susah membuat kawan

daripada kaum dan bangsa yang lain. Dalam masyarakat kita yang cukup majmuk, pada bila-bila masa

kanak-kanak tentulah bermain dan berborak dengan rakan seumur mereka, tidak kira bangsa.

Masalahnya muncul apabila kanak-kanak masuk sekolah. Kalau mereka semua menghadiri sekolah

yang sama, tiadalah masalah - tetapi oleh kerana pihak kolonialis enggan menyokong satu sistem

sekolah untuk semua rakyat, kita sudah biasa dengan menghantar anak-anak kita ke sekolah

mengikut keturunan masing-masing.

Kalau terdapat cukup peluang untuk kanak-kanak bergaul dan berinteraksi dengan rakan-rakan

mereka daripada keturunan lain di luar sekolah, kita masih boleh mengelak persoalan polarisasi kaum.

Tetapi dalam zaman urbanisasi ini, kita hidup dalam masyarakat di mana kanak-kanak tidak

berinteraksi dengan jiran kerana mereka lebih gemar bersembang dan bergaul dengan rakan sekolah.

Hakikatnya sekarang ialah, anak Melayu pergi sekolah kebangsaan, kalau anak Cina pergi sekolah

jenis kebangsaan Cina, kalau anak India pergi sekolah jenis kebangsaan Tamil, mana adanya

perpaduan nasional? Realitinya, kita sudah mengamalkan suatu sistem pendidikan berdasarkan

segregasi.

7/29/2019 Isu Perkauman

3/4

Saya kadangkala membangkitkan isu ini dengan rakan keturunan Cina saya, tetapi respon mereka

hampir selalunya sama: pendidikan dalam bahasa ibunda kritikal untuk mengekalkan budaya dan

identity Cina! Tambahan pula, kata mereka, dengan pembangunan pesat di negara Cina, sesiapa yang

fasih dalam bahasa Mandarin, tentulah masa hadapannya cerah. Namun demikian, pada pendapat

saya kompromi antara kaum-kaum di Malaysia sangat mustahak, demi masa depan negara kita.

Biasanya penyokong sistem yang diamalkan sekarang akan mengelakkan isu perpaduan dan

pergaulan antara pelajar-pelajar daripada keturunan yang berlainan. Tetapi, ini bukanlah isu yang

kecil; kalau anda hanya mempunyai kawan baik daripada satu kaum, apa kemungkinan anda boleh

bergaul, berinteraksi dengan mereka yang mengamal budaya dan agama yang lain?

Oleh itu, mustahil menafikan kenyataan ini: sistem pendidikan kita pada masa sekarang menjejaskan

perpaduan nasional. Penyelidik-penyelidik di Britain sudah mendapati kanak-kanak yang menghadiri

sekolah di mana para pelajar terdiri daripada kanak-kanak yang terutamanya dari satu kaum sahaja,

lebih mungkin bertembung dengan masalah berkawan dengan dan memahami orang daripada

keturunan dan kaum yang lain.

Ini bukan maksud kita mesti memansuhkan sekolah jenis kebangsaan; bagi sebahagian rakyat, sistem

sekolah ini mungkin lebih sesuai daripada sekolah kebagsaan. Tetapi saya berpendapat sekolah

kebangsaan seharusnya memadai bagi kebanyakan pelajar dan ibu-bapa.

Jadi bangkitlah soalan seterusnya: mengapa kebanyakan keluarga Cina dan India membuat keputusan

untuk menghantar anak-anak mereka ke sekolah jenis kebangsaan? Saya fikir terdapat dua sebab

utama: isu akademik dan iklim sosial.

Sebagai seorang yang telah menghadiri sekolah kebangsaan, saya boleh beritahu anda: kualiti

akademik di sekolah kebangsaan amat rendah. Tiada bandingan dengan sekolah jenis kebangsaan

Cina; di sana, guru-guru berdedikasi dan mendorong pelajar-pelajar untuk cemerlang dalam pelajaran

mereka. Di sekolah kebangsaan, guru-guru lebih kerap tiada motivasi untuk mengajar. Tambahan

pula, sekolah jenis kebangsaan mengajar bahasa ibunda pelajar Cina dan Tamil; tentulah ibu-bapa

Cina dan Tamil lebih suka menghantar anak-anak mereka ke sekolah jenis kebangsaan.

Masalah yang lain, lebihlah rumit: iklim sosial di sekolah kebangsaan biasanya tidak begitu bertolak

ansur. Sebagai contoh, lihatlah kejadian yang baru berlaku sebulan lalu: seorang guru di satu sekolah

menengah kebangsaan memberitahu pelajar-pelajarnya bahawa budak India merupakan anak pelacur,

7/29/2019 Isu Perkauman

4/4

di antara banyak lagi kenyataan yang menghina. Kejadian seperti ini bukan begitu jarang; di sekolah

menengah kebangsaan saya, seorang guru berkata rakyat Malaysia berketurunan Cina tidak boleh

dipercayai untuk mempertahankan negara Malaysia dan memanggil kami "pendatang asing". Di

sekolah-sekolah lain, aktiviti-aktiviti kadangkala diadakan pada hari Ahad atau hari perayaan agama

yang lain, dan kakitangan sekolah bukan selalunya bertolak ansur. Semua kejadian kecil ini, apabila

dijumlahkan, amat menakutkan bagi ibu-bapa Cina dan India.

Kesimpulannya, sistem sekolah kebangsaan haruslah dibentuk semula kalau kita betul-betul mahu

memupuk perpaduan. Guru-guru dan kakitangan sekolah mestilah lebih bertolak ansur dan lebih

bermotivasi. Mereka yang enggan menerima hakikat bahawa kita tinggal di negara dan masyarakat

yang majmuk patut berdepan dengan akibat yang serius. Untuk meningkatkan motivasi guru-guru, gaji

harus naik. Kalau kerajaan kita mahu memupuk semangat perpaduan di sekolah kita, guru-guru

mestilah jadi su atu contoh untuk para pelajar. Dengan ini, barulah sistem sekolah kebangsaan kita

menjadi sistem sekolah kebangsaan, bukan sistem sekolah Melayu.

Selain itu, isu bahasa juga mesti ditangani. Sekolah kebangsaan tidak boleh menggantikan sekolah

jenis kebangsaan, tetapi mereka masih boleh mengadakan kelas-kelas untuk bahasa Mandarin dan

bahasa Tamil. Ini lebih baik daripada tidak mengadakan apa-apa kelas untuk bahasa ibunda kaum lain.

Apabila isu bahasa ditangani, dan apabila ibu-bapa boleh mempercayai guru-guru ini, tiadalah

halangan kepada satu sistem sekolah kebangsaan.

Semua, biarlah masyarakat Melayu ataupun masyarakat-masyarakat bukan Melayu, mesti sedia

berkompromi sedikit. Dalam iklim masyarakat yang majmuk, hanya kompromi akan mengelakkan

keganasan dan huru-hara. Mungkin cadangan-cadangan saya tidak begitu sesuai untuk masyarakat

kita; itu tidak apa. Yang kita mesti tumpukan ialah masalah perpaduan; masalah sistem sekolah

kebangsaan. Suatu sistem yang pada terasnya merupakan sistem yang dibahagi mengikut keturunan

akan menyumbang kepada polarisasi kaum. Apa-apa sistem pun, biarlah sistem kerajaan, sistem

pendidikan, sistem korporat, asalkan mengikut dasar pemecahan rakyat dari segi kaum, akan tetap

gagal menyatupadukan rakyat.