a, ' IfAR.I.AN ... Iao

Perkasa usaha memartabat bahasa Me.ayu, . '

Hakikatnya perjuangan un-tuk memar,'tabatkan kedu-dukan bahasa Melayu dinegara ini tidak pernah

berhenti mahupun diabaikan. Mi-salnya, kerajaan sendiri sudahmengiktirai Oktober sebagai BulanBahasa Kebangsaan (BBK)dan iasudah pun menjadi acara sambu-tan rasrni di peringkat nasionalsetiap tahun.Pengiktirafan ini sekali gus

membuktikan us aha dankornitmen pihakkerajaan untukmemartabatkan kedudukanbahasa Melayu tidak pernah pudardan dikesampingkan. 'Kedudukan bahasa Melayu

sebagai bahasa kebangsaansebenarnya sudah terpateri kemasdalam undang-undang tertingginegara iaitu Perlembagaan,Persekutuan di mana bahasa Melayuadalah bahasa rasmi persekutuanyang diterjemahkan melalui Perkara152,Perlembagaan Persekutuanserta Akta Bahasa Kebangsaan1963/67 yang memperuntukkanbahawa Bahasa Melayu adalahbahasa kebangsaan dan hendaklahdigunakan sebagai bahasa rasmidalam pentadbiran negara,Namun, apa yang m~nyedihkan

+ kita ialah roh dan semangat yangdibawa Perkara 152 serta AktaBahasa Kebangsaan 1963/67 inidilihat tidak dihayati sepenuhnyadanseolah-olah sengaja dilupakandan tidak dipedulikan segelintiriakyat kita sendiri. .Kita juga perlu ingat bahawa

bukan mudah'status bahasa,kebangsaan ini diberikan. la 5udahdibincang, dibahas dan akhirnyasudah dipe~setujui semua pihak. .terntama semua pemirilpin politikyarig mewakili semua kaurn.utama di negara ini semasaPerlembagaan itu digubal dan,diluluskan. '

Maka, sewajarnya tidak patuttirnbul soal bahasa Melayudipinggirkan ataupundikesampingkan dalam semuaurnsanbaik yang rasrni mahupuntidak rasmi. Sepatutnya juga ttdak 'periu tirnbul isu keperluan untukmemperjuangkan bahasa inikerana secara hakikinya dan jugaserara automatiknya bahasa ini

, wajib didaulatkan dan dimuliakansemua pihak terntama setiapwarga negara ini., Namun, adakah perkara itubenar-benar berlaku? Rasanyatidak perlu Iagi kita menuding jarimenyalahkan orang'politikmahupun Dewall B