DALAM MAHKAMAH MAJISTRET KUALA LUMPUR

DALAM NEGERI WILAYAH PERSEKUTUAN MALAYSIA

KES TANGKAP NO: 5-83-548-05/2013

PENDAKWA RAYA … PENDAKWA RAYA

lwn

TAN TAN … TERTUDUH

ALASAN PENGHAKIMAN

Kes ini telah membicarakan dan menyabitkan tertuduh di bawah Seksyen 354

Kanun Keseksaan yang boleh dihukum di bawah Sekyen dan Akta yang sama.

Pertuduhan

“Bahawa kamu pada 12/1/2013, jam lebih kurang 10.40 pagi, di Plaza OSK,

Jalan Ampang, Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur, telah mencabul

kehormatan Aida Farhan bt. Mohamed Sohor dengan meletakkan tangan

kamu ke atas peha dan tangan tanpa izin dan dengan itu kamu telah

melakukan satu kesalahan di bawah Seksyen 354 Kanun Keseksaan dan

boleh dihukum di bawah Seksyen yang sama.

KES PENDAKWAAN

1. Pihak pendakwaan telah memanggil sejumlah lima (5) saksi bagi

membuktikan kes pendakwaan. Secara ringkas, keterangan daripada

keenam-enam saksi tersebut adalah seperti berikut:

2. Mangsa, Aida Farhan bt. (SP1) telah mengemukakan keterangan bertemu

dengan tertuduh buat kali pertama di sebuah kursus di Plaza OSK.

Menurutnya, tertuduh telah mencabul kehormatannya dengan cara

meletakkan tangan ke atas pehanya secara berulang kali.

3. Sebelum itu, tertuduh telah dengan secara friendly mengajak mangsa

untuk skip kursus itu tetapi bukan dengan niat seksual yang mana ini

dipersetujui SP1 juga. Tertuduh walaubagaimanapun telah meletakkan

tangan di peha mangsa dan juga tangan mangsa walaupun dihadang

mangsa dengan cara meletakkan beg tangan di pehanya.

4. Perbuatan tertuduh telah diberitahu mangsa kepada rakan kursus yang

juga baru pertama kali dikenalinya iaitu Nursyafawati binti Shahruin

(SP2) dan SP2 telah memberi keterangan melihat secara terus juga

perbuatan tertuduh itu.

5. Mangsa juga telah melaporkan perbuatan tertuduh dengan cara sms

kepada rakan sepejabatnya, Mohd Shahril bin Ramli, (SP3). SP3 telah

memberi keterengan dan mengakui bahawa dia memang ada

menghubungi mangsa dan memberikan nasihat kepada mangsa. SP3 juga

telah menghubungi bos mangsa untuk mencegah perbuatan ini.

6. Satu laporan polis, (P1) telah dibuat ke atas tertuduh selepas mangsa

mengambil keputusan meninggalkan kursus tersebut. Tertuduh telah

ditangkap pihak polis kemudiannya.

DAPATAN MAHKAMAH DI AKHIR KES PENDAKWAAN

7. Mahkamah dalam kes ini telah menilai secara maksimum kesemua

keterangan yang diajukan oleh kesemua enam (6) orang saksi kes

pendakwaan.

8. Mahkamah pada peringkat ini, perlu menentukan, berdasarkan

keterangan-keterangan tersebut, sama ada satu kes prima facie telah

ditimbulkan oleh pihak pendakwaan.

9. Ini sejajar dengan Seksyen 173(h)(i) Kanun Prosedur Jenayah yang

menyatakan seperti berikut:

“The following procedures shall be observed by Magistrates in

summary trials:

(h) (i) If the Court finds that a prima facie case has been made out

against the accused on the defence charged, the Court shall call upon

the accused to enter his defence.

10. Prima facie telah didefinisikan sebagai satu kes yang kukuh ke atas

tertuduh pada “face value”. Penerangan lebih lanjut mengenai apa itu

prima facie case juga boleh ditemui dalam satu kes Mahkamah

Persekutuan, Magendran Mohan v PP [2011] 1 CLJ 805.

Seksyen 354 Kanun Keseksaan

11. Seksyen 354 Kanun Keseksaan menyatakan berikut:

“Whoever assaults or uses criminal force to any person, intending to

outrage or knowing it to be likely that he will thereby outrage the modesty

of that person, shall be punished with imprisonment for a term which may

extend to ten years, or with fine, or with whipping, or with any two of such

punishments.”

12. Bagi satu pertuduhan di bawah Seksyen 354 Kanun Keseksaan, tiga

elemen harus dibuktikan pihak pendakwaan iaitu:

a. There must be assault or use of criminal force against a woman

b. The assault or criminal force is done:

i. With intention to outrage modesty of that woman; or

ii. With knowledge that the assault or use of criminal force is

likely to outrage modesty of that woman.

13. Mangsa dalam kes ini telah mengemukakan keterangan bahawa tertuduh

telah berulang kali meletakkan tangannya di peha mangsa walaupun

mangsa telah menghadang peha dengan meletakkan beg di atas peha. Ini

menunjukkan satu force ke atas mangsa.

Criminal Force

14. Menurut Seksyen 350 Kanun Keseksaan, ‘criminal force’ bermakna:

“Whoever intentionally uses force to any person, without that person’s

consent, in order to cause the committing of any offence, or intending by the

use of such force illegally to cause, or knowing it to be likely that by the use

of such force he will illegally cause injury, fear, or annoyance to the person

to whom the force is used, is said to use criminal force to that other.”

15. Kes Lim Thian Huat v Fozdar [1974] 1 MLJ 56 pula, dalam

penghakiman oleh Lee J:

“I think it convenient that the ingredients of Section 350 of the Penal Code

be set out.

The points requiring proof are:

(1) That the accused used force to the complainant;

(2) That he did so intentionally;

(3) That he used it without the complainant’s consent;

(4) That he did so in order to commit an offence or with the intention of

causing or knowledge of the likelihood of its causing injury, fear or

annoyance to the complainant;

(5) That he received no grave and sudden provocation from the

complainant.”

16. Di dalam kes ini, perbuatan tertuduh yang telah berulang kali meletakkan

tangannya di atas peha mangsa telah menjadikan ia satu criminal force ke

atas mangsa sesuai dengan definisinya yang merangkumi mendatangkan

annoyance atau ketidakselesaan ke atas mangsa.

17. Mahkamah berpendapat elemen ini telah dipenuhi dengan adanya

perbuatan berkenaan secara berulang kali dan walaupun setelah dihalang

oleh mangsa dengan meletakkan beg di atas pehanya.

Intention or knowledge

18. Elemen kedua pula adalah mengenai sama ada wujudnya intention (niat)

ataupun knowledge (pengetahuan) dari pihak tertuduh dalam melakukan

perbuatan ‘criminal force’ tersebut.

19. Bagi memenuhi elemen kedua ini, pencabulan kehormatan seorang

wanita itu berbeza mengikut individu. Seorang yang beragama Islam

mungkin merasa dicabul walaupun dengan hanya meletakkan tangan di

bahu contohnya.

20. Di dalam kes State v Manjor Singh AIR 1967 SC 63,:

“This intention of knowledge is the ingredient of the offence and not the

woman’s feelings. It would follow that if the intention or knowledge was not

proved, proof of the fact that the woman felt that her modesty had been

outraged would not satisfy the ingredient of the offence. Likewise, if the

intention or knowledge was proved, the fact that the woman did not feel

that her modesty had been outraged is irrelevant, for the necessary

ingredient had been proved. The sense of modesty in all women is of course,

not the same., it varies from woman to woman.”

21. Kes di atas menjelaskan bahawa elemen niat dan pengetahuan sahaja

yang harus dibuktikan untuk membuktikan pertuduhan di bawah Seksyen

354 Kanun Keseksaan.

22. Mahkamah dalam hal ini mengambil kira keterangan mangsa yang yang

mengatakan bahawa tertuduh ada mengajaknya keluar dan ‘skip’ kursus

sebelum kemudiannya, meletakkan tangan ke atas peha mangsa. Mangsa

telah menolak ajakan tertuduh itu.

23. Perbuatan mangsa yang meletakkan beg di atas peha bagi mengelak

perbuatan tertuduh dengan lebih lagi juga pada dapatan Mahkamah,

mencukupi untuk menunjukkan bahawa mangsa tidak memberi consent

ke atas perbuatan tertuduh.

24. Selanjutnya, ini juga sewajarnya menunjukkan bahawa tertuduh, dengan

adanya dua tindakan mangsa di atas tahu bahawa perbuatannya itu akan

mendatangkan ‘outrage of modesty’ mangsa.

25. Mangsa dengan jelas telah mempamerkan rasa ketidakselesaan dengan

meletakkan beg tersebut di atas pehanya. Perbuatan meletakkan juga

tangan di bawah beg tersebut merupakan satu tindakan yang jelas tidak

patut.

26. Oleh itu, Mahkamah berpendapat elemen wujudnya criminal force dan

elemen pengetahuan telah dapat dibuktikan pihak pendakwaan.

27. Keterangan SP2 yang secara terus telah melihat perbuatan tertuduh itu

merupakan satu keterangan sokongan kepada keterangan mangsa dan

Mahkamah berpuas hati bahawa di dalam kes ini, elemen Seksyen 354

telah dipenuhi.

28. Setelah Mahkamah menilai keseluruhan keterangan yang dikemukakan,

Mahkamah berpendapat bahawa pihak pendakwaan telah berjaya

menimbulkan satu kes prima facie di akhir kes pendakwaan.

29. Tertuduh telah diterangkan ketiga-tiga pilihan dalam menjawab kes

terhadapnya. Dalam kes ini, tertuduh telah memilih untuk memberi

keterangan bersumpah sebagai pembelaan.

KES PEMBELAAN

30. Pihak pembelaan telah mengemukakan empat (4) orang saksi termasuk

keterangan daripada tertuduh sendiri dalam menjawab pertuduhan

dalam kes ini.

31. Tertuduh yang juga merupakan (SD1) telah memberikan keterangan

bahawa tujuan dia meletakkan tangan di atas peha adalah sekadar satu

‘tap’ sahaja dengan tujuan memanggil mangsa. Ia dilakukan tanpa niat

atau dorongan seksual.

32. SD2 yang juga merupakan bekas manager tertuduh juga telah

mengemukan keterangan mengenai character tertuduh. SD2 telah

menyatakan bahawa tertuduh merupakan seorang yang baik hati dan

suka menolong orang lain.

33. SD3 dan SD4 yang merupakan rakan karib dan kakak kepada tertuduh

juga masing-masing telah memberi keterangan bahawa tertuduh

mempunyai character yang baik. Tertuduh juga dikatakan mempunyai

suara yang perlahan.

34. Pihak pembelaan juga mengetengahkan bahawa keadaan yang bising

pada kursus berkenaan juga menjadi suatu faktor yang menjurus kepada

tertuduh terpaksa mencuit mangsa dengan cara ‘tap’ pada peha mangsa

dengan tujuan memanggil mangsa kerana suaranya yang perlahan.

DAPATAN MAHKAMAH DI AKHIR KES PEMBELAAN

35. Setelah meneliti kesemua keterangan saksi pihak pembelaan, Mahkamah

mendapati bahawa pihak pembelaan telah gagal untuk mewujudkan satu

kesangsian bahawa tidak terdapat perbuatan mencabul kehormatan di

dalam kes ini.

36. Sepertimana yang diterangkan, bagi pertuduhan di bawah Seksyen 354

Kanun Keseksaan, adalah mencukupi sekiranya terdapat criminal force ke

atas mangsa dengan niat atau pengetahuan yang perbuatan itu akan

mencabul kehormatannya tanpa kerelaan mangsa.

37. Dalam mengendalikan pembelaan, pihak pembelaan gagal

mengetengahkan mana-mana saksi yang pada masa kejadian berada di

tempat kejadian dan mampu membuktikan bahawa tertuduh tidak

mencabul kehormatan mangsa.

38. Sebaliknya, pihak pembelaan cuma mengetengahkan saksi-saksi yang

mewujudkan character mangsa sebagai seorang yang bersuara lembut

dan baik hati.

39. Pada peringkat ini, pihak pendakwaan perlulah membuktikan kes tanpa

keraguan yang munasabah dengan meneliti the totality of evidence

daripada pihak pendakwaan dan pembelaan dalam kes ini.

40. Mahkamah berpendapat character evidences sahaja tidak mencukupi

untuk menimbulkan keraguan yang munasabah dalam kes ini.

41. Mahkamah berpendapat dalam kes ini, tertuduh telah bersalah

melakukan satu kesalahan mencabul kehormatan mangsa di bawah

Seksyen 354 Kanun Keseksaan dengan cara meletakkan tangan ke atas

peha dan tangan mangsa tanpa kerelaan mangsa.

42. Mahkamah berpendapat adalah selamat untuk mensabitkan tertuduh di

bawah Seksyen 354 Kanun Keseksaan.

HUKUMAN

43. Dalam menjatuhkan hukuman ke atas tertuduh dalam kes ini, Mahkamah

telah mengambil kira faktor mitigasi dan agravasi yang dikemukakan

kedua-dua pihak pendakwaan dan pembelaan.

44. Selain itu, Mahkamah harus mengambil kira faktor kepentingan awam

juga. Dalam kes Sinnathurai Subramanian v PP [2011] 5 CLJ 56, jelas

bahawa “kepentingan awam haruslah menjadi pertimbangan pertama

dan terpenting dalam penilaian hukuman.”

45. Mahkamah juga mengambil kira dalam menjatuhkan hukuman, ia juga

haruslah menjadi suatu pengajaran kepada tertuduh. Hukuman juga

haruslah tidak terlalu ringan sehinga tidak mendatangkan suatu rasa

takut kepada undang-undang oleh masyarakat umum.

46. Mahkamah dalam kes ini berpendapat bahawa tertuduh dalam kes ini

tidak melakukan kesalahan dengan kadar yang serius. Tiada keganasan

fizikal dikemukakan oleh tertuduh.

47. Namun begitu, tindakan tertuduh masih merangkumi definisi mencabul di

bawah Seksyen 354 Kanun Keseksaan seperti yang diterangkan di atas.

Mahkamah haruslah menetapkan suatu hukuman yang setimpal supaya

masyarakat dan tertuduh sendiri tidak terlalu senang untuk melakukan

kesalahan memegang berlebihan seperti di dalam kes ini.

48. Sejurus itu, Mahkamah menjatuhkan hukuman denda RM3,500 ke atas

tertuduh. Sekiranya gagal bayar, tertuduh akan dipenjarakan selama 5

bulan dan kos pendakwaan RM500.

KESIMPULAN

49. Mahkamah berpendapat bahawa hukuman bagi kesalahan dalam kes ini

adalah sejajar dengan undang-undang dan tidak terlalu excessive. Denda

yang dikenakan adalah mencukupi untuk mengingatkan kepada

masyarakat akibat buruk mencabul kehormatan seseorang walaupun

sekadar memegang tanpa keganasan fizikal dan ini juga dapat

memberikan pengajaran kepada tertuduh dan masyarakat secara

umumnya.

Abdullah Azman bin Abdullah Suhaimi

Majistret

Mahkamah Majistret Jenayah (5) Kuala Lumpur

5 Ogos 2013

Bagi pihak pendakwaan:

Puan Nithia

Timbalan Pendakwa Raya

Jabatan Peguam Negara Kuala Lumpur

Bagi Pihak Pembelaan:

Puan Norzalifah

Norzalifah & Co,

5, Jalan Ampang,

Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur.