Á¡¾¢Ã¢ ¸ðΨÃ

¸¨¼¿¢¨Ä Á¡½Å÷¸Ù측¸....

¯¾Å¢ ¦ºö

º¢Èó¾ ¿ðÀ¢ý «¨¼Â¡Çõ «Å÷¸û. ¿¸Óõ º¨¾Ôõ §À¡Ä Á¢¸î ºÃ¢Â¡ÉÅ÷¸û «Å÷¸§Ç¾¡ý . «ýÚ »¡Â¢üÚ츢ƨÁ¡¸ þÕó¾¡Öõ, ãÅÕõ ¦ÁЧšð¼õ ¦ºýÚ ¦¸¡ñÊÕó¾É÷.

¸ñ½¢¨ÁìÌõ §¿Ãò¾¢ø ¡§Ã¡ ´ÕÅý §Á¡ð¼¡÷ ÅñÊ¢ø ´Õ 㾡ðÊ¢ý ¨¸ô¨À¨Âô À¢Îí¸¢î ¦ºýÈ¡ý. ¯¼§É ãÅÕõ µÊî ¦ºýÚ À¡ðÊìÌ ¯¾Å¢É÷. “ À¡ðÊ ²¾¡ÅÐ ÀÄÁ¡ ÀðÊÕ! Ó¾øÄ ±Øó¾¢Õí¸, ¾¢Õ¼¨É ±ôÀÊÔõ À¢îº¼Ä¡õ”, ±ýÈ¡ý ¸Áø.

“þÅí¸ÙìÌ ±ôÀÊ ¯¾×ÅÐ? «ó¾ §Á¡ð¼¡÷ ÅñÊ ±ñ »¡À¸õ ¯ûÇÐ.¸¡Åø ШÈ¢Éâ¼õ ¦º¡øÄ §ÅñÎõ”, ±ýÚ ¾ý Áɾ¢üÌû ¿¢¨ÉòÐ ¦¸¡ñ¼¡û á½¢. á½¢Ôõ ÁÄÕõ ¸¡ö¸È¢¸¨ÇÔõ ÀÆí¸¨ÇÔõ ܨ¼ìÌû §À¡ð¼É÷.

“¨¸ ¦Ã¡õÀ ÅĢ츢ȧ¾! ±ý §ÀÃôÀ¢û¨Ç¸ÙìÌ ±ôÀÊ º¨Áô§Àý!” ±É ±ñ½¢ì ¦¸¡ñ§¼ À¡ðÊÔõ ¾ðÎò ¾ÎÁ¡È¢ ±Øó¾¡÷. ãÅÕõ À¡ðʨ «¨ÆòÐì ¦¸¡ñÎ ¸¡Åø ¿¢¨ÄÂõ §¿¡ì¸¢ À½Á¡¸¢É÷.

Á¡¾¢Ã¢ ¸ðΨÃ

¸¨¼¿¢¨Ä Á¡½Å÷¸Ù측¸....

À½õ

“ ³§Â¡! §¿ÃÁ¡¸¢Å¢ð¼§¾! þó¾ ¸¡÷ þôÀÊ Àñ½¢Õ”, ±É Áɾ¢üÌû ¿¢¨Éò¾Å¡§Ã þÕó¾¡û ¸ñÁ½¢. Á½¢ ¬¸¢ì¦¸¡ñ§¼ þÕó¾Ð. “ ¸¼×§Ç! þýÛõ ¾¡Á¾Á¡É¡ø ¿¡ý §¿÷측ÉÄ¢ø ¸ÄóÐ ¦¸¡ûÇ ÓÊ¡§¾! ±ýÉ ¦ºöÅÐ?” ±ýÚ Áɾ¢üÌû §À¡Ã¡ð¼õ ¿¼ò¾¢ì ¦¸¡ñÊÕó¾¡û «Åû

«ô§À¡Ð «ùÅÆ¢§Â Åó¾ ¸ñ½¨É ¿¢Úò¾¢ ¯¾Å¢ §¸ð¼¡û. «ÅÛõ «ÅÙìÌò §¾¡û ¦¸¡Îò¾¡ý. “±ôÀÊ ¾õÀ¢ ¸üÚì ¦¸¡ñ¼¡ö?” ±ýÈ¡û ¸ñÁ½¢. “±ý «ôÀ¡ §Á¡ð¼¡÷ Àð¼¨È ¨ÅòÐûÇ¡÷.«Å÷ ¸òÐì ¦¸¡Îò¾Ð «ì¸¡” ±Éô À¾¢ÄÇ¢ò¾¡ý ¸ñ½ý.

¸ñÁ½¢ À½ò¨¾ ¿£ðÊÉ¡û. “ «ì¸¡, À½õ §Åñ¼¡õ. ±ÉìÌ µ÷ ¯¾Å¢ ÁðÎõ §ÅñÎõ. ºüÚò ¦¾¡¨ÄÅ¢ø ¯ûÇ Ä£Ä¡ ¬ŠÀ¢ò¾¢Ã¢ìÌô §À¡¸Ûõ. ¿£í¸...”, ±ýÚ ¾Âí¸¢ ¿¢ýÈ¡ý. “«ôÀÊ¡ ¿¡Ûõ «ó¾ ÅƢ¢ø¾¡ý §À¡§Èý. Å¡ ¯ýÉ þÈ츢 Å¢ðÎÎ §À¡§Èý”, ±ýÚ ÜÈ¢ Á¸¢Øó¾¢ø ²È¢É¡û.

þÕÅÕõ ´ÕŨæ¡ÕÅ÷ «È¢Ó¸õ ¦ºö¾Å¡§È ¾í¸û §¿¡ì¸ò¨¾ §¿¡ì¸¢ À½Á¡¸¢É÷.

Á¡¾¢Ã¢ ¸ðΨÃ

¸¨¼¿¢¨Ä Á¡½Å÷¸Ù측¸....

Ò¾¢Â ¿ñÀý

ÌÚõÒ측à Á¡¾Åý «ýÚõ «Åý கை�வரி�கை�கை�க் �ட்டினான். பள்ளி� இகை�வேவகைளி வே�ரிம். உணவுக்�� வரி�கை���ல் ��ன்றுக் கொ�ண்டிருந்தான்.

“அ��! சுகைவ�னா உணவு! கொ�ஞ்�மா ஒருக்வே�... முன்னுக்கு உள்ளி இவன் வங்��னாமுடிஞ்டுவேமா...இவனா...”, என்று��கைனாத்துக் கொ�ண்டிருக்கும் வேபவேதா, “

ஐவே�! அம்மா!” எனாறஅலறல்�த்தாம்.

கொபறுப்ப�3ரி��ர் மாதாவகைனா வ��ரி�க்�, “ ஐ�! உண்கைமா��ல் �ன் தான் �ல் இ�ற3 கீவே6 வ�ழுந்வேதான்!” என்றன் வேவலன். “ �ந்தாவேனா

அவகைனாத் தாள்ளி� வ�ட்வே�ன்... ஆனால் அவன்...”, என்று ��னாத்துக் கொ�ண்வேவலகைனாவே�க்��னான்.

“ கொரிம்ப வலிக்குதா வேவல... என்கைனா மான்னா�ச்�3ரு... �ன் தாப்பு கொ�ஞ்சும் என்ன்கைனாக் �ட்டிக் கொ�டுக்�ல... நீதான் இனா�வேமா என் �ண்பன். ”இனா�வேமா �ன் இப்படிகொ�ல்லம் ��ந்துக்� மாட்வே�ன் , என்றுக் கூற3

கை�க்கொ�டுத்துதான்புதா�� �ண்பகைனாவரிவேவற்றன்.

Á¡¾¢Ã¢ ¸ðΨÃ

¸¨¼¿¢¨Ä Á¡½Å÷¸Ù측¸....

�துர்�ம்

தான் தாந்கைதா கொ�ய்யும் கு�வத் கொதா6�லில் ஏதாவது புதுகைமா கொ�ய்� வேவண்டும் என்ற எண்ணம் �ப�லனுக்கு நீண்� �ளி� இருந்து வந்தாது. அன்று

தாந்கைதா��ன் மு�ம் வே��க் ��லில் மூழ்�� இருந்தாது. “�வகைலப்ப�தீங்�. �ம்ப ”பகைனா வ�ற்பகைனாக்கு �ல்ல லபம் சீக்��ரிம் வரும் , என்று அம்மாவ�ன்ஆறுதால்

வர்த்கைதா�ள்.

இகைதாவே� வே��3த்துக் கொ�ண்டு கொதாருவேவரிம் ��ந்தான். அவன் “�ண்ணீல் ஆஹா! �தாரிண பகைனா�ள் வண்ணம் பூ�3�வு�ன் எவ்வளிவு

அ6கு.�மும்...”, என்று எண்ண�க் கொ�ண்வே� �ல்�ள் மீண்டும் வீட்கை� வே�க்�� ப�ண�த்தானா.

இகைதா தாந்கைதா���ம் கூற3 பகைனா�ளி�ல் மாற்றம் கொ�ய்தான். “ மாறு�வேளி இந்தாப் பகைனா என்னா வ�கைல தாம்ப�? என்று பர்ப்வேபர் வே�ட்�

ஆரிம்ப�த்தானார். “ ”முப்பது ரி�ங்��ட் ஐ� , என்று கூற3வே� அகைனாத்து பகைனா�கைளியும் மாளிமாளிகொவனா வ�ற்றுமுடித்தான்.

சூரி��கைனாக் �ண்� பனா�வேபல “ தான் �வகைல�கைளி மாறந்து எல்லம் ”உன்�துர்�ம்தான் , என்றுதான்மா�கைனாப்பரிட்டினார்.