JABATAN PELAJARAN NEGERI TERENGGANU

MODUL SEJARAH STPM

(MODULAR) KERTAS 940/1 : SEJARAH DUNIA

PRAKATA

Modul pembelajaran dan pengajaran Sejarah Dunia (940/1) ini dihasilkan untuk

dijadikan panduan para Guru Sejarah Prauniversiti, khasnya di negeri Terengganu. Sukacita

dimaklumkan para panel penggubal modul ingin menjelaskan bahawa modul ini bukanlah teks

wajib yang perlu digunakan oleh para guru sekalian. Sehubungan dengan itu, pihak panel

penggubal modul sedia menerima sebarang pandangan yang boleh menambahbaikkan kualiti

modul yang dihasilkan ini. Panel penggubal modul juga ingin merakamkan jutaan terima kasih

atas respons yang positif daripada kalangan guru mata pelajaran Sejarah Prauniversiti, demi

memastikan kecemerlangan subjek Sejarah dalam kalangan calon STPM negeri Terengganu.

Sekian, terima kasih.

―TERENGGANU ANJUNG ILMU‖

Salam hormat.

PANEL PENGGUBAL MODUL SEJARAH 940/1

TEMA 3 : KEMAJUAN DAN PEMBANGUNAN

3.1 SISTEM EKONOMI

3.1.1 FEUDALISME DAN KAPITALISME

Definisi Feudalisme Definisi Kapitalisme

Kamus Dewan

Sistem kemasyarakatan yang dikuasai oleh kaum

bangsawan.

Sistem pembahagian tanah kepada kaum

bangsawan di Eropah pada zaman dahulu

(kaum petani yang mengusahakan tanah

diwajibkan memberikan khidmat kepada kaum

bangsawan iaitu tuan punya tanah).

Menurut Ishak Saat, ‗feudalisme‘ bermaksud corak

perhubungan pemerintah dengan yang diperintah

yakni lebih berbentuk kesatuan dalam keadaan iaitu

setiap golongan saling memerlukan. Oleh itu, sosio-

ekonomi memperlihatkan pengaruh ‗fedualisme‘,

iaitu sistem ekonomi yang berkait rapat dengan

perbezaan darjat manusia yang melahirkan dua

kelas manusia, iaitu kelas Raja dan Bangsawan

dengan golongan rakyat biasa. Walaupun ini

mewujudkan kelas manusia dalam ekonomi namun

masyarakat saling memerlukan dalam konteks

penghasilan ekonomi.

Kapitalisme berasal dari perkataan ‗ capital ‗ yang

bermaksud ―modal‖. Kapitalisme merupakan

sistem ekonomi dan sosial yang cenderung ke arah

pengumpulan kekayaan oleh individu tanpa

gangguan kerajaan dan berasaskan keuntungan.

Takrif individu di sini juga boleh merujuk kepada

sekumpulan individu seperti syarikat. Sistem

ekonomi kapitalis berdasarkan kuasa pasaran

bebas dalam menentukan pengeluaran, kos,

menetap harga barang dan perkhidmatan,

pelaburan dan pendapatan. Dikenali sebagai

laissez faire. Sistem ini menggalakkan

pengumpulan modal, kebebasan ekonomi, hak

milik persendirian, kebebasan pasaran dan

perniagaan untuk keuntungan.

Ringkasnya Kapitalisme adalah sistem ekonomi

bebas berasaskan pemilikan harta sendiri serta

perniagaan atau perusahaan bermatlamatkan

keuntungan, kewangan

i) Menghuraikan sistem ekonomi feudal di Asia (Jepun dan China) pada abad ke-16.

Feudalisme di Jepun.

Sepanjang abad ke-16, Jepun diperintah oleh Kesyogunan Ashikaga (1490-1573), dan

pemerintah daimyo seperti pemerintahan Oda Nobunaga (1573-1582), dan pemerintahan

Toyotomi Hideyoshi (1582-1598). Pada zaman pemerintahan keshogunan Ashikaga (1339-1573)

merupakan zaman pertumpahan darah yang berpanjangan dalam sejarah Jepun. Tiada kerajaan

pusat yang kuat yang memerintah Jepun pada masa itu. Keshogunan Ashikaga hanya berkuasa di

lapan wilayah di bahagian timur sahaja. Ketiadaan kerajaan pusat yang kuat menyebabkan

pembesar wilayah atau daimyo membebaskan diri mereka daripada Maharaja yang berpusat di

Kyoto dan daripada shogun yang berpusat di Muromachi. Peringkat akhir pemerintahan

keshogunan Ashikaga dinamakan sebagai ―zaman penggulingan golongan atas oleh golongan

bawah‖. Pusat kuasa berpindah dari ibu kota ke kawasan estet dan kawasan pemerintahan feudal.

Corak sistem beraja berubah daripada hubungan antara Maharaja dengan daimyo kepada

hubungan tuan tanah dengan vasal tanpa kuasa pusat yang kuat. Raja dan golongan bangsawan

menjadi semakin miskin kerana vassal atau daimyo tidak lagi mengagihkan sebahagian daripada

pendapatan estet kepada mereka. Pihak shogun sendiri tidak mempunyai kuasa untuk memastikan

pendapatan daripada estet diagihkan kepada Maharaja dan golongan bangsawan. Keadaan

diburukkan lagi berikutan berlakunya perang antara daimyo yang berlanjutan antara tahun 1534-

1615 sehingga dikenali sebagai Sengoku Jidai (Zaman Perang Saudara).

Tanah dikuasai oleh golongan daimyo membentuk estet-estet persendirian yang

dikerjakan oleh golongan petani. Daimyo berkuasa penuh di estet yang dikuasainya, mereka

mengenakan cukai-cukai ke atas petani. Daimyo pula akan menyerahkan sebahagian daripada

hasil cukai tersebut kepada shogun dan maharaja, sebagai kuasa politik tertinggi yang memiliki

tanah. Oleh kerana, tiada kerajaan pusat yang kuat maka golongan daimyo tidak berbuat

demikian.

Walaupun keadaan pada masa itu dalam keadaan huru-hara, tetapi bidang pertanian telah

meningkat maju dengan pengenalan teknik pertanian baru. Hasil pertanian telah meningkat

sebanyak dua hingga tiga kali ganda. Dua jenis tanaman utama diusahakan setiap tahun iaitu

gandum dan barli di samping tanaman padi. Lembu dan kuda mula digunakan secara meluas

dalam proses penanaman tanaman. Sistem pengairan juga telah diperkenalkan. Selain itu, teh dan

kapas turut ditanam secara besar-besaran. Gologan petani mempunyai taraf yang baik hasil

daripada pemberontakan petani yang berlaku sebelumnya. Apabila ekonomi berkembang,

pengkhususan kerja mulai wujud dengan bertambahnya bilangan golongan tukang dan pedagang.

Dalam bidang perdagangan, sistem feudal di Jepun berbeza daripada sistem feudal di

Barat. Golongan pedagang tidak ditindas sebagaimana golongan pedagang di Eropah pada Zaman

Pertengahan Awal. Para daimyo telah menggalakkan perdagangan kerana ia memberikan mereka

keuntungan yang banyak kepada mereka. Organisasi-organisasi persatuan (guilds) atau za dalam

bahasa Jepun, mula ditubuhkan untuk memonopoli pengeluaran dan pasaran barangan tertentu.

Pusat-pusat pertukaran wang, kedai-kedai beras dan sake (arak) berkembang pesat di bandar-

bandar wilayah seperti di Kawana, Sakai (Osaka), Ise, Hakata dan lain-lain. Bandar Osaka

menjadi kota bebas yang diperintah oleh golongan pedagang kerana tiadanya kerajaan pusat yang

kuat. Pihak berkuasa tempatan sedar akan kepentingan aktiviti perdagangan terutamanya dengan

dunia luar. Ekonomi wang mula berkembang melalui pengenalan tanomoshiko atau mujinko

(Persatuan Kewangan). Penggunaan mata wang telah memesatkan aktiviti perdagangan antara

pedagang tempatan dengan pedagang luar seperti pedagang China dan Portugis. Menjelang tahun

1550, ramai pedagang Portugis telah memasuki Jepun atas galakan daripada penguasa tempatan.

Para pedagang Jepun juga menguasai laut dan perdagangan terutamanya di kawasan Asia

Tenggara.

Kepesatan aktiviti perdagangan telah membawa kepada perkembangan bidang

perindustrian di Jepun pada abad ke-16. Pengeluaran barang-barang tembikar telah meningkat

dengan pesat dan bandar Seto di wilayah Owari menjadi pusat pengeluaran barang-barang

tembikar di Jepun. Industri perlombongan juga berkembang dengan pengeluaran emas, perak dan

tembaga bertambah dengan banyaknya.

Walaupun, negara Jepun pada abad ke-16, diselubungi oleh kekacauan, tetapi era tersebut

menyaksikan perkembangan yang pesat dalam bidang ekonomi terutamanya dalam bidang

pertanian dan perdagangan. Sistem feudal terus berlangsung di Jepun hingga akhir abad ke-19.

Feudalisme di China.

Sistem feudal di China telah bermula sejak zaman Dinasti Shang lagi dan berlanjutan

sehingga abad ke-19. Dalam perkembangan sejarah sistem feudal di China, terdapat satu bentuk

keterikatan antara aktiviti masyarakat dengan tanah. Sebagai masyarakat yang menjadikan aktiviti

pertanian sebagai aktiviti utama, maka tanah menjadi komoditi yang sangat penting. Tuan-tuan

tanah yang dianugerahkan tanah oleh maharaja bebas mentadbir dan memperluaskan tanah

mereka. Walaupun mempunyai kerajaan pusat yang kuat, tetapi Maharaja tidak dapat

memberikan perhatian kepada semua tuan tanah kerana faktor saiz negara China yang terlalu luas.

Selain dari golongan pembesar, golongan sami Buddha turut menjadi tuan-tuan tanah yang

berpengaruh dan berkuasa.

Sepanjang abad ke-16, China berada di bawah pemerintahan Dinasti Ming (1368-1644).

Berbeza dengan nerara Jepun, China pada masa itu mempunyai sebuah kerajaan pusat yang kuat

di kota Nanking dan kemudiannya di pindahkan ke kota Beijing. Pada zaman itu, kegiatan

pertanian masih menjadi aktiviti yang penting dan golongan pembesar (tuan tanah) masih

berkuasa ke atas golongan petani. Kebanyakan sistem feudal yang diamalkan sepanjang abad ke-

16, adalah warisan daripada pemerintahan Raja-raja Ming yang memerintah sebelum abad ke-16,

iaitu Maharaja Hong Wu (1368-1398) dan Maharaja Yung Lo (1403-1424).

Para Maharaja Ming, sangat bencikan sistem yang digunakan semasa pemerintahan

Dinasti Yuan (Mongol). Mereka telah menghapuskan semua sistem yang digunakan sewaktu

pemerintahan Mongol dan menggantikannya dengan sistem yang digunakan sewaktu

pemerintahan Dinasti Song. Pada masa pemberontakan menentang Mongol, ramai tuan-tuan

tanah telah melarikan diri ke tempat lain untuk mencari perlindungan. Oleh itu, Maharaja Hong

Wu (pengasas Dinasti Ming) telah menggubal satu daftar tanah yang baru bagi menyusun semula

pentadbiran tanah pertanian. Ia juga bertujuan supaya tidak ada orang yang dapat mengelakkan

diri daripada membayar cukai. Selain itu, Maharaja Hong Wu telah membahagi-bahagikan tanah

kepunyaan rumah-rumah berhala Buddha kepada golongan petani. Kegiatan pertanian dimajukan

dengan memperbaiki sistem pengairan supaya golongan petani mempunyai bekalan air untuk

tanaman mereka. Masalah tenaga buruh dapat diatasi dengan mengambil golongan gelandangan

untuk mengerjakan tanah pertanian. Mereka diberi tanah dengan dikenakan cukai yang rendah.

Maharaja mentadbir wilayah-wilayahnya dengan melantik golongan bangsawan sebagai

penguasa yang bertanggungjawab mentadbir kawasan luar bandar dan petani. Gabenor-gabenor

dilantik untuk melicinkan pentadbiran pada peringkat wilayah. Mereka turut diberi

tanggungjawab untuk memungut cukai.

Hasil daripada usaha-usaha pemerintah China memperbaharui semula sistem feudal, telah

menghasilkan kemajuan yang cemerlang sehingga dianggap sebagai era Revolusi Pertanian di

China. Kaedah-kaedah baru telah diperkenalkan seperti tanaman padi dua musim, dan sistem

tanaman bergilir dalam skala yang besar, penggunaan baja dan lain-lain. Pengeluaran hasil

pertanian bertambah dengan banyaknya. Tanaman-tanaman baru diperkenalkan seperti tembakau,

jagung, ubi kentang dan lain-lain. Hasil pertanian terutamanya bijirin diangkut melalui Terusan

Besar yang telah dibina semula pada era pemerintahan Maharaja Yung Lo. Terusan sepanjang

1776 km itu menghubungkan antara Beijing di utara dengan Hangzhou di selatan. Ia juga

merupakan jalan perdagangan yang penting di China.

Selain itu, golongan petani juga mengusahakan perusahaan sampingan seperti membuat

kain sutera, barangan tembikar, kertas dan lain-lain. Selain dari mengerjakan tanah pertanian

golongan petani juga dikehendaki berkhidmat untuk kerja-kerja kerahan seperti menjadi buruh

dalam sektor perlombongan, perkilangan dan membina kapal.

Pada abad ke-16, aktiviti perdagangan menjadi penting berikutan kemajuan dalam

bidang pertanian. Barangan yang dihasilkan oleh golongan petani seperti sutera dan tembikar

mendapat permintaan yang tinggi terutamanya daripada pedagang-pedagang asing. Hubungan

perdagangan dengan Barat menjadi penting dengan kedatangan Portugis, Sepanyol, Belanda dan

Inggeris. Kepesatan aktiviti perniagaan dan perdagangan serta industri menandakan permulaan

era kapitalime di China.

Pada akhir pemerintahan Dinasti Ming, kerajaan pusat telah menjadi lemah, golongan

bangsawan telah mengambil kesempatan untuk menindas golongan petani untuk mengumpul

kekayaan peribadi. Akibat penindasan itu, golongan petani telah bangkit menentang Maharaja

Ming. Pemberontakan golongan petani yang dipimpin oleh Li Tzu-Cheng itu, telah berjaya

membebaskan wilayah Honan pada tahun1636. Pada tahun 1640, wilayah Shensi dan Shansi pula

jatuh ke tangan golongan petani.

(ii) Menghurai sistem ekonomi feudal di Eropah pada abad ke-16 hingga 18.

Feudalisme di Jerman.

Feudalisme di Jerman bermula pada abad ke-9 apabila berlakunya perpecahan Empayar

Rom Suci (Holy Roman Empire) selepas kematian Raja Charlemagne. (Empayar Rom Suci terus

berkuasa hingga tahun 1806). Negara Jerman selepas Charlemagne telah dibahagi-bahagikan

antara pewaris-pewarisnya. Keadaan geografi Jerman yang luas telah menyebabkan berlakunya

pengasingan kuasa pemerintahan atau desentralisasi kuasa pemerintahan, mewujudkan ratusan

negeri-negeri kecil yang diperintah oleh raja-raja, duke,count, baron dan knight. Keadaan ini

berlarutan hingga abad ke-18 di mana negara Jerman terbahagi kepada lebih 200 buah negeri.

Ketiadaan kerajaan pusat yang kuat serta serangan puak-puak gasar (Viking dan Magyar)

telah membawa kepada kemunculan sistem feudal yang berasaskan kepada tanah. Raja masih

dianggap sebagai pemilik tanah yang tunggal. Raja akan mengurniakan tanah kepada golongan

bangsawan atau vassal (tuan tanah) dengan syarat-syarat tertentu. Fief atau tanah yang dberikan

oleh Raja kepada vassalnya bertujuan mengikat persetiaan antaranya dengan vassal seperti untuk

mendapatkan khidmat tentera dan keperluan kehidupannya yang lain. Dengan menguasai fief

seseorang tuan tanah akan turut menguasai sumber ekonomi, mempunyai kuasa memungut cukai,

mengawal institusi kewangan, tenaga buruh dan sebagainya. Sesebuah fief juga boleh diwariskan

kepada keturunannya atau diberikan kepada orang lain. Golongan bangsawan dan paderi menjadi

kaya hasil daripada hasil cukai yang dikenakan ke atas golongan serf. Mereka hidup dari hasil

tanah tanpa mengerjakannya. Sebaliknya golongan bangsawan (tuan tanah) bertanggungjawab

menjaga keselamatan golongan serf (petani) dengan kekuatan tentera yang mereka miliki.

Dalam sistem ini rakyat (serf) terikat dengan fief tempat kelahiran mereka. Mereka

bertanggungjawab melakukan kerja-kerja pertanian dan kerja-kerja berat yang lain. Aktiviti

pertanian yang dijalankan adalah bersifat primitif dengan hasil pengeluaran yang sedikit. Bijirin

yang ditanam serta binatang ternakan yang diternak tidak mencukupi untuk keperluan golongan

petani. Mereka terpaksa menjalankan aktiviti sampingan, iaitu memburu babi hutan bagi

menampung keperluan harian mereka. Oleh kerana, ekonomi Jerman yang berasaskan kepada fief

(tanah), maka perkembangan ekonominya adalah bersifat setempat, perdagangan dijalankan

secara barter dan penggunaan mata wang yang terhad.

Pada permulaan abad ke-16, Empayar Rom Suci bertambah lemah. Jerman telah

berpecah kepada lebih daripada 300 buah negeri yang berasingan. Misalnya, Austria diperintah

oleh duke, Brandenburg diperintah oleh putera raja, Palatinate diperintah oleh count dan bandar-

bandar diperintah oleh golongan baron. Negeri-negeri ini bergabung dalam satu unit politik yang

longgar di bawah ikatan kemaharajaan yang lemah. Pada masa yang sama, ekonomi Jerman

masih bergantung kepada kegiatan pertanian. Kekayaan seseorang masih diukur berdasarkan

keluasan tanah yang dimilikinya.Golongan vassal masih menganggap golongan petani sebagai

hamba. Kemiskinan dan penindasan terhadap golongan petani telah membawa kepada perasaan

tidak puas hati di kalangan mereka. Menjelang tahun 1524, golongan petani telah memberontak

menentang tuan-tuan tanah dan golongan paderi. Pemberontakan tersebut gagal dan kuasa

golongan bangsawan telah meningkat. Walaupun pemberontakan tersebut mendapat perhatian

daripada kerajaan namun kehidupan golongan petani menjadi lebih teruk berbanding dengan

kehidupan golongan petani di nagara-negara Eropah yang lain.

Menjelang abad ke-18, kegiatan pertanian masih dijalankan oleh petani-petani yang

terikat dengan sistem feudal. Golongan bangsawan berhak mentadbir undang-undang feudal ke

atas petani dan mahkamah tuan tanah. Pada tahun 1770 hingga 1830, muncul gerakan untuk

membebaskan golongan petani (serf) daripada penindasan tuan-tuan tanah feudal. Misalnya,

kerajaan Prussia telah memansuhkan sistem feudal melalui ‖Pengisytiharan Oktober 1807‖ yang

membenarkan golonggan serf membeli tanah yang mereka usahakan daripada tuan tanah.

Hasilnya, ramai petani yang berjaya dibebaskan daripada kontrak atau peraturan feudal yang

menengkehendaki mereka berkhidmat kepada tuan-tuan tanah. Akhirnya, kebangkitan ekonomi

kapitalisme dan kelahiran golongan borjuis (golongan pertengahan) yang kaya telah menamatkan

sistem ekonomi feudal di Jerman.

Feudalisme di Perancis.

Pada abad ke-16, Perancis telah muncul sebagai sebuah negara monarki kebangsaan.

Raja-raja Perancis telah berjuang untuk menghapuskan sistem feudal yang dianggap sebagai

penghalang kepada raja untuk memerintah Perancis secara menyeluruh. Raja Louis XIII telah

berusaha untuk mengurangkan pengaruh golongan bangsawan feudal dengan melantik pegwai-

pegawai yang digelar intendant. Mereka dilantik daripada golongan borjuis dan bukannya

daripada golongan bangsawan. Tugas mereka ialah untuk mentafsir dan memungut cukai,

menubuhkan pasukan tentera, serta menlaksanakan undang-undang dan kehakiman di semua

wilayah Perancis. Dengan itu, kuasa golongan bangsawan feudal yang menjadi gabenor-gabenor

dapat dikurangkan. Jawatan gabenor hanya merupakan jawatan kehormat tanpa mempunyai

kuasa. Walau bagaimanapun, sistem feudal tetap wujud di Perancis kerana ia adalah tradisi

kehidupan di Eropah pada masa itu. Sistem ekonomi feudal masih menjadi asas utama kepada

pemerintahan beraja mutlak di Perancis. Tanah dan kuasa politik kekal berkaitan antara satu sama

lain. Dengan itu, keadaan seperti Zaman Pertengahan tetap berterusan di mana tanah tetap

dikuasai oleh segelintir rakyat daripada golongan yang berkuasa sahaja.

Pada abad ke-18, masyarakat Perancis dibahagikan kepada tiga golongan. Golongan yang

pertama terdiri daripada golongan bangsawan yang mempunyai pelbagai keistimewaan. Mereka

terdiri daripada tuan-tuan tanah. Golongan yang kedua pula ialah golongan paderi yang

mempunyai keistimewaan yang sama seperti golongan bangsawan. Mereka dikecualikan daripada

membayar cukai serta dikecualikan daripada perkhidmatan tentera. Gereja mempunyai tanah

yang luas dan menguasai golongan petani. Manakala golongan yang ketiga pula ialah golongan

rakyat biasa yang terdiri daripada golongan pertengahan dan petani.

Petani merupakan golongan yang terbesar dalam masyarakat Perancis. Golongan yang

terbesar dalam kalangan petani ialah mereka yang bekerja di tanah kepunyaan bangsawan.

Mereka dikenakan cukai yang pelbagai jenis seperti cukai langsung iaitu cukai tanah, cukai harta

atau vingtieme serta cukai tidak langsung seperti cukai garam atau gabelle, taille, cukai keluarga

atau poltax. Petani-petani dikehendaki membayar cukai feudal kepada seigneur di atas

kemudahan yang disediakan seperti menggunakan kilang gandum, dapur dan alat pemerah

anggur. Mereka juga dikehendaki melaksanakan kerja paksa atau corvee. Selain itu terdapat juga

petani yang menjadi hamba, mereka boleh dijualbeli apabila berlaku jualbeli ke atas tanah yang

mereka diami.

Golongan bourjuis atau golongan pertengahan yang terdiri daripada saudagar, pedagang,

pengusaha, peguam, doktor dan profesional tinggal di bandar-bandar kerana sistem feudal tidak

sesuai bagi mereka dan mereka tidak suka membeli tanah memandangkan cukai tanah yang

tinggi.

Pada abad ke-18, sistem feudal di Perancis tamat apabila berlakunya Revolusi Perancis

1789. Regim baru yang memerintah Perancis telah menghapuskan sistem feudal bagi

mewujudkan persamaan dalam masyarakat. Tanah kepunyaan tuan-tuan tanah dan institusi gereja

telah diagihkan kepada rakyat. Ladang-ladang yang luas milik institusi gereja pula telah

dimiliknegarakan dan dijual dalam bentuk bon (assignats). Manakala pada zaman pemerintahan

Napoleon, beliau telah membahagikan tanah yang masih belum diagih kepada golongan kelas

pertengahan yang berkhidmat dengan kerajaan. Tuan-tuan tanah yang baru memajakkan tanah-

tanah tersebut kepada golongan petani untuk diusahakan. Golongan petani mendapat faedah

mereka telah dikecualikan daripada cukai-cukai feudal.

(iii) Menghurai sistem ekonomi kapitalis di England dan Amerika Syarikat pada abad ke-18

hingga 19.

Kapitalisme di England.

Latar Belakang.

Kapitalisme merupakan ciri ekonomi zaman moden yang paling utama. Kapitalisme telah

wujud sejak zaman purba lagi dalam kalangan orang Yunani dan Rom lagi tetapi telah merosot

dan terhapus dengan kejatuhan empayar Rom. Pada Zaman Pertengahan, masyarakat Eropah

mengamalkan sistem ekonomi feudal. Masyarakatnya, menyediakan semua keperluan hidup

secara sara diri dan tidak ada pengeluaran secara besar-besaran. Menerusi sistem manor, aktiviti

pertanian, perusahaan, dan perdagangan secara kerjasama menerusi sistem kesatuan (guild).

Aktiviti yang berorientasikan keuntungan dikecam dan mengambil faedah daripada modal yang

digunakan dilarang oleh Gereja Keristian sebagai riba. Keadaan ekonomi dibatasi oleh

pertimbangan-pertimbangan agama dan moral tidak membolehkan kelahiran semula sistem

kapitalis. Menjelang abad ke-16, sistem feudal mulai merosot, terutamanya di England yang

merupakan negara Eropah yang pertama bebas dari sistem feudal. Tuan-tuan tanah tidak lagi

mengenakan cukai kepada golongan petani, sebaliknya mereka menerima wang sewaan daripada

penyewa-penyewa bebas. England juga telah mengamalkan agama Kristian Protestant yang

membenarkan amalan mengambil ―faedah‖ daripada modal yang dilabur. Kemerosotan kesatuan

(guild) terhadap kegiatan perdagangan dan perindustrian telah meningkatkan peranan orang

perseorangan dalam ekonomi. Orang perseorangan yang tidak lagi terkongkong dengan peraturan

dan nilai agama dan moral. Keadaan ini memberi laluan kepada kelahiran sistem ekonomi

kapitalis.

Sistem Ekonomi Kapitalis di England.

Amalan ekonomi kapitalis bertapak kukuh di England pada abad ke-18 iaitu semasa

berlakunya Revolusi Perindustrian. Pada permulaan era revolusi perindustrian, golongan petani

tidak lagi berperanan sebagai hamba (serf) kerana kebanyakannya telah bebas dari manor masing-

masing akibat kemerosotan sistem feudal. Mereka masih bekerja dengan tuan-tuan tanah, tetapi

sebagai buruh-buruh ladang yang menerima upah. Mereka bebas bekerja tanpa terikat dengan

tradisi sistem feudal. Golongan petani mulai meninggalkan manor masing-masing untuk berhijrah

ke bandar sebagai buruh kilang.

Sistem ekonomi tidak lagi berasaskan tanah, tetapi kepada wang yang boleh dilaburkan

dalam perniagaan dan perindustrian. Perkataan modal atau capital merujuk kepada barang atau

wang yang dipunyai oleh seseorang dan boleh digunakan untuk mengeluarkan lebih banyak

barang atau mendapat lebih banyak wang. Sebagai contoh tanah, kilang, alatan, kedai dan mesin

adalah modal. Jika seseorang mempunyai wang yang boleh dilabur, ini dipanggil modal juga.

Mereka yang mempunyai modal ini dipanggil kapitalis (mereka yang menyokong dasar

kapitalisme juga digelar kapitalis). Mereka boleh menggaji pekerja untuk bekerja di kedai, kilang

atau tanah.

Di bandar, golongan kelas pertengahan (bojuis) yang terdiri daripada golongan pedagang

menjadi semakin penting. Mereka muncul sebagai golongan pemodal (pemilik bank, saudagar

dan pengusaha kilang) yang kaya. Mereka juga mengambil alih peranan yang dimainkan oleh

tuan-tuan tanah sebagai orang yang berkuasa dan berpengaruh dalam bidang ekonomi dan politik

di England. Dalam kapitalisme terdapat konsep pelaburan. Individu-individu boleh

mengumpulkan wang bersama untuk membina atau membeli sesuatu dan mereka ini adalah tuan

punya benda yang dilaburkan. Dalam pasaran saham, mereka boleh membeli dan menjual saham.

Pelaburan adalah ciri penting kapitalisme. Perkataan kapitalis boleh merujuk kepada mereka yang

melabur, contohnya mereka yang mencari risiko untuk melabur dalam perniagaan baru (venture

capitalist). Mereka yang memulakan perniagaan atau melabur dalam perniagaan boleh mendapat

banyak wang atau dipanggil keuntungan. Mereka kemudiannya boleh melaburkan keuntungan

dalam perniagaan lain atau membesarkan perniagaan sedia ada.

Golangan kapitalis telah melabur dalam industri tekstil yang mendapat permintaan yang

tinggi pada masa itu. Industri pembuatan kain bermula dari perusahaan domestik yang

mengeluarkan kain secara kecil-kecilan. Apabila perusahaan yang berskala kecil ini tidak dapat

menampung permintaan yang tinggi daripada msyarakat tempatan dan luar negeri, perusahaan

berskala besar mulai mengambil alih perusahaan domestik. Golongan kapitalis memperkenalkan

kaedah dan teknologi baru iaitu penggunaan mesin dan membina kilang-kilang yang lebih besar.

Mereka menyediakan tempat tinggal buruh berdekatan dengan kilang untuk menjimatkan masa

perjalanan dan dengan tujuan untuk memudahkan mereka mengawal buruh-buruh tersebut.

Dalam sistem ekonomi kapitalis, matlamat aktiviti ekonomi ialah memaksimumkan

keuntungan. Kekayaan yang diperolehi akan dilaburkan semula untuk memperolehi lebih banyak

keuntungan. Dalam usaha untuk memksimumkan keuntungan itu, biasanya golongan buruh diberi

upah yang sedikit berbanding dengan beban kerja yang berat. Golongan buruh (proletariat) tidak

mempunyai modal dan mesti bekerja untuk menyara hidup. Seseorang boleh memilih untuk

bekerja dengan sesiapa sahaja dalam pasaran bebas. Kerajaan tidak memberitahu individu kerja

apa harus dibuat, juga tidak melarang individu dari melakukan sesuatu pekerjaan. Konsep ini

berbeza dengan sistem ekonomi lain seperti feudalisme, di mana seseorang bekerja untuk tuan

tanah mereka.

Dalam kapitalisme, seseorang itu berhak menjual atau meminjamkan barang atau

perkhidmatan dan orang lain juga berhak membeli atau meminjam barang atau perkhidmatan

tersebut. Masyarakat dalam ekonomi kapitalis yang tulen tidak perlu mendapat izin daripada raja

atau kumpulan tertentu. Konsep ekonomi kapitalis diperkenalkan oleh Adam Smith dalam

bukunya The Wealth of Nations.

Kapitalisme di Amerika Syarikat.

Latar Belakang.

Pada abad ke-18, ekonomi kapitalis berkembang melalui sektor perladangan seperti

tembakau, tebu dan kapas. Hasil perladangan tersebut dieksport ke England yang menjadi pasaran

penting hasil pertanian pada masa itu. Pembukaan ladang-ladang itu, telah menyebabkan aktiviti

perdagangan hamba dari Afrika menjadi penting. Hamba-hamba dibawa dengan kapal dari

Afrika merentasi Lautan Atlantik sebagai tenaga kerja di ladang-ladang kapas dan tembakau.

Dalam masa yang singkat sahaja Lautan Atlantik menjadi sibuk . Barangan keluaran kilang di

England seperti kain, senapang dan sebagainya dibawa ke Afrika untuk ditukarkan dengan hamba

dan hamba-hamba itu dibawa ke Amerika Syarikat untuk ditukarkan pula dengan hasil keluaran

ladang seperti tembakau, kapas dan gula. Aktiviti perdagangan itu terhenti berikutan Perang

antara Britain dan Perancis pada abad ke-19. Selepas berakhirnya Perang 1812, (Perang antara

Amerika dengan Britain akibat sekatan peradagangan antara Amerika dengan Perancis oleh

Britain), Amerika mula menumpukan usaha kepada perkembangan ekonominya. Sektor

perladangan dan perindustrian telah dimajukan untuk mengukuhkan ekonominya. Antara tahun

1861 hingga tahun 1901, Amerika menjadi negara utama pengeluar hasil pertanian dan

perindustrian dunia. Ekonomi kapitalis turut berkembang seiring dengan kemajuan Amerika

Syarikat itu.

Sistem Ekonomi Kapitalis di Amerika Syarikat.

Amerika merupakan antara negara pertama yang menjadi negara kapitalis. Pada pringkat

awal, golongan kapitalis melabur modal dalam sektor perladangan tembakau, tebu dan kapas.

Seterusnya, golongan kapitalis mengambil kesempatan dari perkembangan ekonomi Amerika

untuk melaburkan modal dalam perindustrian baru iaitu pembinaan jalan kereta api, pemprosesan

makanan, besi keluli dan perlombongan. Mereka dapat mengaut keuntungan yang banyak dengan

mengeksploitasi sumber-sumber yang terdapat di Amerika pada masa itu. Perkembangan pesat

ekonomi kapitalis di Amerika adalah kerana bekalan bahan mentah yang banyak, inovasi

teknologi, tenaga buruh yang murah dan teknik pemasaran yang berkesan serta sokongan

daripada kerajaan Amerika.

Bagi mencapai matlamat memaksimumkan keuntungan dan meminimumkan kos,

golongan kapitalis telah menggunakan pendekatan intensif buruh. Golongan pemodal

menggunakan tenaga buruh yang murah dengan menggunakan khidmat hamba abdi dari Afrika

untuk menjimatkan kos upah buruh. Manakala dalam bidang perindustrian mereka menggunakan

buruh daripada golongan imigran yang berasal dari Ireland, Jerman, Scandinavia dan China.

Purata masa bekerja bagi buruh tersebut ialah selama 52 jam seminggu dengan kadar upah yang

rendah. Selain itu, golongan kapitalis juga menggunakan buruh wanita dan kanak-kanak yang

kadar upahnya lebih rendah daripada upah buruh lelaki dewasa. Pada masa yang sama, imigran

yang berhijrah dari Eropah telah menambahkan bilangan penduduk Amerika. Pertambahan

penduduk secara mendadak akibat penghijrahan dari Eropah telah menyediakan pasaran bagi

barangan keluaran kilang dan hasil pertanian. Ini menyebabkan aktiviti ekonomi terutamanya

bidang perniagaan berkembang dengan pesatnya.

Pada era Revolusi Perindustrian di Amerika, golongan kapitalis telah memaksimumkan

untung dengan menggunakan pendekatan intensif modal. Mereka mengambil risiko dengan

melaburkan wang untuk membeli jentera dan mesin-mesin yang mahal harganya tetapi dalam

jangka masa panjang ia akan menjimatkan kos pengeluaran. Dengan penggunaan mesin golongan

kapitalis dtidak lagi perlu mengupah buruh yang ramai dan ini dapat meminimumkan kos

pengeluaran.

Dalam usaha menambahkan kekayaan, golongan kapitalis di Amerika turut melaksanakan

dasar monopoli dan oligopoli (pemaufakatan antara syarikat besar bagi memperolehi

keuntungan). Untuk tujuan itu, mereka mengawal pengeluaran sesuatu barangan bermula

daripada pengeluaran bahan mentah, pemprosesan, pengangkutan dan penjualan barangan siap

tersebut. Contohnya syarikat American Tobacco Company mengawal pengeluaran tembakau.

Terdapat juga syarikat yang berusaha mengawal pasaran sesuatu barangan siap seperti yang

dilakukan oleh syarikat Standard Oil Company yang mengawal pengeluaran dan harga minyak.

Penyatuan syarikat-syarikat bagi membentuk entiti perniagaan berskala besar telah dilakukan

untuk memonopoli pasaran sesuatu barangan. Secara tidak langsung, tindakan penyatuan ini

membawa kepada kestabilan pasaran. Dari tahun 1895 hingga tahun 1904 sebanyak 300 syarikat

telah disatukan setiap tahun.

Dasar oligopoli pula telah dilaksanakan dalam industri gula, besi keluli dan daging.

Dalam melaksanakan dasar ini, syarikat-syarikat bermaufakat untuk sama-sama mendapat faedah

dari keputusan bersama seperti membuat penyeragaman harga barangan pada tahap yang tertentu

bagi memaksimumkan keuntungan.

Peranan kerajaan Amerika dalam ekonomi kapitalis adalah dengan menyokong Revolusi

Perindustrian di Amerika. Kerajaan telah menyediakan kemudahan infstruktur seperti pembinaan

jalan keretapi dan telegraf telah mempercepatkan lagi kemajuan ekonomi Amerika. Kerajaan

Amerika meluluskan Akta Landasan Kereta Api Pasifik (1862) yang membolehkan kerajaan

menyerahkan tanah-tanah awam kepada syarikat-syarikat swasta untuk pembinaan jalan keretapi

rentas benua. Kerajaan juga memainkan peranan dengan mewujudkan kestabilan mata wang, tarif

yang bersesuaian, membentuk polisi imigrasi yang longgar, mengenakan kadar cukai yang rendah

dan sebagainya.

Kesan daripada kemajuan ekonomi, muncul bandar-bandar besar seperti bandar Chicago

yang muncul sebagai bandar yang serba maju pada tahun 1840. Penduduk Amerika juga

bertambah dengan pesatnya, antara tahun 1830 hingga tahun 1840 penduduk Amerika bertambah

dari 13 juta kepada17 juta orang.

Pada awal abad ke-20, ekonomi Amerika mengalami zaman kemewahannya. Namun

begitu keadaan yang tidak seimbang (bukan semua rakyat yang dapat menikmatinya)

menjejaskan prestasinya. Sikap tamak golongan kapitalis mengaut keuntungan telah mewujudkan

jurang pendapatan yang besar antara golongan pemodal dengan golongan buruh. Dari kajian yang

diadakan, didapati hanya 2% daripada rakyat Amerika yang mengaut sebanyak 60% kekayaan

negara Amerika hasil daripada perkembangan sektor perindustrian. Keadaan ini telah membawa

kepada kemelesetan ekonomi kerana kuasa beli daripada rakyat berkurangan dan ini

mengurangkan permintaan terhadap pasaran barangan keluaran kilang.

3.1.2 PERKEMBANGAN EKONOMI

3.1.2.1 Perdagangan dan Perniagaan

(i) Membincangkan perubahan orientasi kegiatan dan kemajuan dalam bidang perdagangan dan

perniagaan di Portugal dan Belanda. (abad ke-16 hingga 18)

Perubahan Orientasi kegiatan dan Kemajuan dalam Bidang Perdagangan dan perniagaan

di Portugal.

Pada abad ke-16, Portugal ialah sebuah negara bangsa yang terletak di Semenanjung

Iberia. Portugal bersempadankan Sepanyol di utara dan timur, dan Lautan Atlantik di barat dan

selatan. Orang Portugal dipanggil Portugis.

Perdagangan dan perniagaan orang Portugis bermula dengan perdagangan hamba.

Perdagangan hamba dijalankan apabila orang Portugis mula belayar ke pantai Afrika atas galakan

daripada Putera Henry sejak abad ke-15 lagi. Sehingga tahun 1500, Portugis telah membuat

penghantaran hamba seramai 81,000 orang untuk pasaran pelbagai negara. Jumlah hamba di

Medeira mencapai 10% daripada jumlah keseluruhan populasi pada abad ke-16. Portugis juga

telah mendirikan pangkalan-pangkalan dagang di pantai Afrika, terutamanya di Mozambique

pada tahun 1520 dengan tujuan sebagai tempat persinggahan dan mengisi muatan dalam

pelayaran mereka di antara Eropah dan Asia, dan juga sebagai pusat-pusat perdagangan emas,

gading, hamba abdi dari Afrika. Selain itu, Portugis juga menjadikan pantai Guinea sebagai pusat

bagi perdagangan hamba.Portugis telah mengangkut ramai hamba abdi Afrika ke Brazil dan

Hindia Timur untuk dijadikan buruh yang murah dan lasak.

Pada abad ke-16, perdagangan rempah pula berkembang setelah Vasco da Gama

menemui jalan ke Timur, mereka telah menguasai Melaka, dan kepulauan rempah seperti pulau

Maluku dan pulau Banda yang merupakan tempat pengeluaran dan pengumpulan rempah di Asia

Tenggara. Di Banda, Portugis mendapatkan buah pala, cengkeh dan lada hitam. Rempah-rempah

tersebut mereka tukar dengan bahan pakaian dari India. Sejak tahun 1534, Portugis mendapat

kebebasan penuh untuk melakukan monopoli perdagangan rempah di Maluku. Portugis juga telah

mengadakan hubungan perdagangan dengan China dan Jepun. Kejayaan Portugis menguasai

perdagangan barangan Timur telah menjadikan Lisbon sebagai ibu kota perdagangan di Eropah.

Dengan itu, mereka telah berjaya memecahkan monopoli perdagangan di Eropah yang dikuasai

oleh saudagar-saudagar Venice dan Genoa serta menandakan perpindahan pusat perdagangan dari

kawasan Mediterranean ke pantai Atlantik.

Portugis juga terlibat dalam perniagaan gula tebu yang diusahakan di koloninya di

Amerika Selatan iaitu di Brazil. Brazil menguasai ekonomi yang berasaskan pengeluaran

pertanian untuk di eksport ke Eropah. Sebelum abad ke-18, gula menjadi komoditi penting

Portugis untuk eksport dan diikuti oleh galian seperti emas yang mendapat permintaan tinggi.

Kepesatan perniagaan dan perdagangan yang dijalankan tersebut telah membentuk

empayar perdagangan dari Eropah ke Afrika, Amerika Selatan dan seterusnya di Asia. Keluasan

empayar perdagangan itu telah membawa kepada kejatuhan Portugal sebagai kuasa kelautan

kerana tidak mempunyai tenaga kerja yang mencukupi untuk mengendalikannya. Kemerosotan

Portugal juga akibat daripada saingan kuasa-kuasa Barat yang lain seperti Sepanyol, Belanda dan

Inggeris.

Perubahan Orientasi kegiatan dan Kemajuan dalam Bidang Perdagangan dan Perniagaan

di Belanda.

Pada abad ke-16, Belanda telah muncul sebagai sebuah kuasa hebat dalam bidang

ekonomi. Dalam tempoh 100 tahun, Utara Belanda telah menjadi mercu tanda kejayaan

perkembangan industri. Kemajuan ekonomi Belanda itu adalah disebabkan perkembangan yang

berlaku pada abad ke-15 di mana Belanda muncul sebagai kuasa perkapalan yang menguasai

perdagangan di Eropah. Ia juga disebabkan oleh kemajuan aktiviti perladangannya, berikutan

dengan penggunaan kincir angin dan tenaga buruh yang murah.

Ekonomi yang pada mulanya berteraskan pertanian berkembang menjadi ekonomi

perindustrian di Belanda. Ini menandakan kehebatan kuasa ekonomi perniagaan dan perdagangan

Belanda. Perkembangan itu menyaksikan perkembangan bandar pelabuhan Antwerp sebagai

pusat kewangan yang menjadi tumpuan para saudagar dan pedagang asing seperti Jerman,

Sepanyol, Portugis, Inggeris, Danish, dan Itali. Ahli-ahli pembankan Belanda telah mengambil

alih peranan yang dimainkan oleh orang-orang Itali sebagai ahli kewangan yang terkemuka di

Eropah. Banyak institusi kapitalisme moden berkembang di Antwerp. Pasaran saham yang

pertama telah ditubuhkan pada tahun 1531. Insuran nyawa serta insuran kapal dan muatan telah

diperkenalkan kepada saudagar-saudagar yang akan melakukan pelayaran.

Pelabuhan-pelabuahan sibuk dengan keluar masuk kapal yang membawa masuk barang

dagangan seperti rempah, teh dan sutera. Para pedagang dan saudagar menjadi sangat kaya.

Amsterdam (pesat pentandbiran) menjadi kota yang penting di Eropah sebagai pusat perdagangan

dan perbankan.

Pada abad ke-17, Belanda telah menggalakan aktiviti pelayaran dan penjelajahan. Kapal-

kapal Belanda mula belayar merentasi Atlantik. Awal abad ke-17, pedagang Belanda semakin

tersebar sehingga ke Afrika, Amerika dan Asia. Dengan itu, banyak koloni-koloni Belanda telah

ditubuhkan di seluruh dunia seperti di Hindia Timur (Indonesia), kepulauan Cariebean, Bahagian-

bahagian tertentu di Brazil dan Guyana di Amerika Selatan, New Amsterdam (New York) di

Amerika Utara, Afrika Selatan dan lain-lain (membentuk Empayar Belanda).

Pada tahun 1682, Vereenigde Oost Indiche Compagnie (V.O.C) atau Syarikat Hindia

Timur Belanda telah ditubuhkan untuk menghadapi persaingan dari kuasa-kuasa Eropah yang lain

terutamanya Sepanyol dan Portugis. Kerajaan Belanda telah memberikan hak-hak istimewa

kepada V.O.C untuk memonopoli aktiviti-aktiviti perdagangan yang penting pada masa itu. Di

samping itu V.O.C juga telah diberi kebenaran untu mengadakan perjanjian dengan pemerintah-

pemerintah tempatan, menakluki serta menubuhkan koloni. Di Asia, Belanda bersaing dengan

Portugis yang menguasai laluan sekitar Afrika. V.O.C bersaing dengan Portugis tetapi

mengekalkan kestabilan di Eropah. Penguasaan Belanda mendapat persaingan sengit apabila

Belanda bersaing dengan Syarikat Hindia Timur Inggeris.

Di koloni-koloninya orang-orang Belanda telah membuka ladang-ladang bagi tanaman-

tanaman komersial. Pelabuhan Antwerp dan Amsterdam menjadi bandar utama perniagaan gula.

Perusahaan tembakau menjadi penting pada abad ke-17 kerana bekalan buruh dari Afrika.

Perdagangan gula dan tembakau menjadikan Belanda pusat pengedaran barangan tersebut ke

Eropah. Menjelang tahun 1650, Belanda memiliki sebanyak 16,000 kapal dagang bagi

mengangkut hasil pertanian dan barang-barangan dagangan.

Antara tahun 1806 hingga 1813, Belanda telah dijajah oleh Perancis dalam Perang

Napoleon. Ini menyebabkan kegiatan perdagangan dan perniagaannya terganggu. Selepas Perang

Napoleon tamat Belanda telah mendapat kembali tanah-tanah jajahannya dan memulihkan semula

aktiviti ekonominya.

3.1.2.2 Pertanian

ii) Perubahan orientasi kegiatan dan kemajuan dalam bidang Pertanian di Belanda dan

England (abad ke-17 hingga 18)

Perubahan Orientasi Kegiatan dan Kemajuan dalam Bidang Pertanian di Belanda.

Pada abad ke-17, penduduk Belanda telah meningkat dengan pesat. Seramai 1.9 juta

orang penduduk telah direkod pada pertengahan abad tersebut, kebanyakkannya tinggal di

kawasan pinggir pantai. Kepesatan peningkatan penduduk di wilayah pantai ada kaitannya

dengan perkembangan ekonomi komersial dan kapitalis sejak abad ke-16 lagi. Akibatnya Belanda

telah menjadi tumpuan masyarakat Eropah dari negara-negara seperti Jerman, Sepanyol, Portugis,

Inggeris, Danish, dan Itali. Peningkatan penduduk di negeri Belanda memerlukan bekalan

makanan yang banyak. Oleh itu, sektor pertanian perlu meningkatkan hasil pengeluarannya.

Perkembangan ekonomi di bandar-bandar telah merangsang kepada peningkatan hasil

pertanian pada abad ke-17. Oleh kerana Belanda merupakan sebuah negara yang kecil, ia

mempunyai kawasan pertanian yang terhad. Banyak kawasan pertaniannya yang musnah akibat

ribut taufan dan banjir. Ini disebabkan oleh keadaan geografinya, iaitu daratannya yang lebih

rendah dari paras laut. Aktiviti tebus guna tanah telah dilakukan untuk mengatasi masalah

tersebut. Kerajaan Belanda telah berjaya mengatasi masalah ini dengan kaedah membina daik dan

kincir angin. Pada tahun 1612, mereka berjaya mengeringkan tasik Beemster untuk dijadikan

sebagai kawasan pertanian. Sejak itu, banyak kawasan berpaya telah berjaya ditebus guna bagi

menambah keluasan kawasan pertanian.

Peladang-peladang mengunakan kaedah tanaman bergilir bagi menjaga kesuburan tanah.

Tanah yang telah dituai hasilnya tidak dibiarkan kosong, sementara menunggu untuk ditanam

semula, tanah tersebut ditanam dengan tanaman lain seperti turnip dan kacang peas ditanam.

Dalam kaedah ini turnip ditanam secara bergilir dengan bijirin. Selain dapat menyuburkan tanah,

kaedah ini juga hasil tanaman dapat dipelbagaikan dan dipertingkatkan hasil keluarannya.

Peladang-peladang juga menjaga kesuburan tanah dengan menggunakan baja asli iaitu dengan

menggunakan najis binatang ternakan, melakukan pemugaran tanah dan membuang rumput dan

tanaman perosak.

Aktiviti perladangan di Belanda dilakukan secara intensif buruh dan berasaskan

pengkhususan mengikut kesesuaian fizikal tanah. Contohnya, pengkhususan dalam industri

tenusu dijalankan oleh peladang yang tinggal di kawasan padang rumput di wilayah

Leeuwarderadeel. Pengkhususan ini telah berjaya meningkatkan hasil pengeluaran hasil tenusu.

Tanaman makanan utama iaitu, bijirin (gandum, rai, dan barli) tidak dapat memenuhi

permintaan yang tinggi daripada penduduk Belanda yang padat. Belanda terpaksa mengimport

gandum daripada kawasan Baltik. Import gandum dari kawasan Baltik telah meningkat dengan

banyaknya pada pertengahan abad ke-17, mengakibatkan kenaikan harga gandum secara

mendadak.

Berikutan dengan kenaikan harga gandum, peladang-peladang telah mengatasinya

dengan menaikkan harga bagi hasil-hasil pertanian tempatan seperti produk tenusu dan daging.

Aktiviti tenusu merupakan keluaran komersil antara yang terpenting di Belanda. Ia adalah untuk

kegunaan penduduk tempatan dan juga dieksport ke Jerman dan kawasan Flanders. Hasil tenusu

seperti susu segar, mentega dan keju dieksport dalam jumlah yang banyak. Perkembangan

ekonomi bandar di bahagian selatan Belanda telah merangsang kepada permintaan hasil tenusu

yang menyaksikan ―revolusi harga‖ terutama bagi hasil keju. Hasil keju juga dieksport ke

Perancis dan selatan Eropah. Pada abad ke-17, Perancis muncul sebagai pasaran penting bagi keju

yang dikeluarkan di Belanda.

Di bahagian utara negeri Belanda, petani-petani menjalankan kegiatan menternak lembu

daging. Lembu daging diternak untuk pasaran tempatan (penduduk bandar) dan juga untuk tujuan

eksport. Pada tahun 1662, terdapat catatan yang menyatakan sebanyak 2,000 ekor lembu telah

dieksport oleh V.O.C (Syarikat Hindia Timur Belanda) ke Hindia Timur (Indonesia) setiap tahun.

Pertanian komersial turut dijalankan dengan mengusahakan tanaman bunga tulip. Bunga

tulip menjadi berharga kerana menjadi sebahagian daripada gaya hidup masyarakat Eropah pada

abad ke-17. Permintaan yang tinggi terhadap bunga tulip telah menjadikannya sebagai satu

aktiviti yang menguntungkan. Selain bunga tulip, peladang juga mengusahakan tanaman

tembakau yang diperkenalkan pada awal abad ke-17. Tanaman tembakau merupakan tanaman

komersial yang penting kepada sistem ekonomi kapitalis pada masa itu. Tanaman ini ditanam di

kawasan berhampiran bandar-bandar kecil seperti Amersfoort, Nijkerk, Arnhem dan lain.

Sektor pertanian telah menyumbang kepada peningkatan ekonomi negara Belanda.

Banyak hasil pertanian menjadi barangan eksport yang menguntungkan. Peningkatan aktiviti

perdagangan menjadikan Belanda sebagai sebuah kuasa ekonomi di Eropah. Bidang pertanian

turut menyumbang kepada Zaman Keemasan Belanda.

Perubahan Orientasi Kegiatan dan Kemajuan dalam Bidang Pertanian di England.

Pada kurun ke-17, pertanian di England masih menggunakan cara lama sama seperti yang

digunakan pada zaman Pertengahan (sistem feudal). Pengeluaran hasil pertanian adalah secara

kecil-kecilan dan bersifat sara diri. Tanah-tanah pertanian dikenali sebagai manor dipunyai oleh

golongan tuan tanah mempunyai keluasan antara ratusan hingga 5,000 ekar. Tanah ladang

diusahakan oleh golongan petani sama seperti yang dilakukan oleh nenek moyang mereka dahulu

tanpa membuat sebarang percubaan untuk melakukan pembaikan. Ladang dibahagikan kepada

tiga bahagian, pada bahagian pertama mereka menanam bijirin seperti gandum atau rye. Bahagian

kedua ditanam dengan barli, oat dan kekacang dan bahagian ketiga tidak ditanam dengan apa-apa

tanaman (bertujuan memulihkan kesuburannya). Masyarakat petani pada masa itu tidak

mempunyai pengetahuan tentang cara lain untuk menyuburkan tanah.

Pada kurun ke-18, kebanyakan negara England mengalami pertambahan penduduk yang

pesat menyebabkan permintaan terhadap hasil pertanian telah meningkat. Perubahan-perubahan

mula dilakukan untuk memajukan bidang pertanian agar turut berkembang seiring dengan

pertambahan penduduk. Pada awal abad ke-18, peladang-peladang telah mula memperbaiki cara

pertanian agar dapat memenuhi permintaan ke atas makanan.

Sistem tanaman bergilir telah diperkenalkan oleh Lord George Townshend, iaitu seorang

menteri yang berkhidmat semasa pemerintahan Raja George I. Beliau telah menanam tanaman

dengan giliran empat tahun di ladang-ladangnya. Beliau telah menggilirkan tanaman gandum,

turnip (ubi bit), barli dan rumput clover untuk ternakan lembu. Ubi bit dan rumput sangat berguna

sebagai makanan lembu pada musim dingin. Manakala najis lembu pula dijadikan baja untuk

menyuburkan tanah. Kaedah tanaman bergilir telah berjaya menyuburkan tanah dan menambah

hasil tanaman. Sebelum kaedah ini diperkenalkan, petani-petani di England menanam tanaman

dua tahun berturut-turut di sesebuah ladang, dan membiarkan ladang tersebut kosong selama

setahun untuk menyuburkannya semula. Ini bermakna tiada sebarang hasil yang dikeluarkan

sepanjang tahun yang ketiga itu. Lembu-lembu pula terpaksa disembelih pada musim dingin

kerana kekurangan makanan. Oleh itu, cara yang diperkenalkan oleh Lord George Townshend

telah menjadi ikutan petani-petani kerana ia lebih produktif. Pada akhir abad ke-18, giliran

tanaman telah menjadi perkara biasa di England.

Perubahan itu diikuti dengan kemajuan dalam bidang penternakan, iaitu penemuan

kaedah pembiakan baka biri-biri dan lembu yang baru telah diperkenalkan oleh Robert Backwell,

Robert Colling dan Charles Colling. Hasil penyelidikannya, Robert Bakewell telah berjaya

menghasilkan biri-biri baka baru yang dikenali sebagai biri-biri Leicestershire yang

menghasilkan lebih banyak bulu. Penyelidikan yang dibuat oleh Colling bersaudara pula berjaya

menghasilkan lembu baka baru yang dikenali sebagai ‖Durham Shorthorn‖ yang mempunyai

berat sebanyak dua kali ganda lembu biasa. Ladang-ladang juga telah di pagar untuk

mengelakkan penyakit ternakan daripada merebak.

Akta Pemagaran Tanah telah diadakan berikutan desakan oleh golongan tuan tanah untuk

tujuan pengeluaran hasil pertanian secara besar-besaran, berikutan peningkatan harga gandum.

Antara tahun 1761 hingga 1792, hampir 500,000 ekar tanah telah dipagari melalui akta tersebut,

membentuk ladang-ladang yang diusahakan secara intensif berikutan peningkatan harga gandum

dan permintaan yang tinggi terhadap hasil pertanian.

Selain itu, jentera pertanian telah mula diperkenalkan dalam bidang pertanian di England.

Jethro-Tull telah memperkenalkan jentera penyemai pada tahun 1701. Penggunaan jentera itu,

membolehkan peladang-peladang menyemai mengikut jarak barisan yang sama dan

mempermudahkan mereka menggembur dan merumput. Pada tahun 1730-an, bajak jenis baru

dikenali sebagai Rotterham telah diperkenalkan. Bajak ini dikendalikan oleh kuda dan ianya

dapat menjalankan kerja-kerja pembajakan dengan lebih berkesan.

Penggunaan kaedah baru, teknik saintifik dan jentera dalam bidang pertanian telah

berjaya meningkatkan pengeluaran hasil pertanian, dengan itu harga makanan menjadi murah,

kerana kos pengeluaran yang murah. Perkembangan ini dikenali sebagai Revolusi Pertanian.

Walau bagaimanapun, ia memberikan kesan yang negatif kepada petani-petani kecil. Mereka

terjejas dengan teruknya. Mereka kehilangan tanah apabila Akta Pemagaran Tanah diperkenalkan

oleh kerajaan. Mereka tidak mampu memagarkan tanah mereka dan ada pula yang tidak dapat

membuktikan bahawa tanah ladang yang diusahakan adalah kepunyaan mereka. Jentera-jentera

pertanian yang baru diperkenalkan pula sangat mahal dan mereka tidak mampu membelinya,

dengan itu mereka tidak dapat menyaingi peladang-peladang kaya dan akhirnya terpaksa menjual

ladang mereka. Mereka juga terpaksa menganggur kerana jentera-jentera yang baru

diperkenalkan tidak memerlukan pekerja yang ramai. Itulah sebabnya, terjadinya penghijrahan

secara besar-besaran dari desa ke bandar-bandar perindustrian.

3.1.2.3 Perindustrian

iii) Perindustrian di Jerman dan Jepun (abad ke-19 hingga 20)

Perubahan Orientasi Kegiatan dan Kemajuan dalam Bidang Perindustrian di Jerman.

Pada abad ke-19, negara Jerman mengalami perkembangan pesaat dalam bidang

ekonomi. Kemajuan teknologinya membawa Jerman menjadi sebuah negara yang mempunyai

industri berat terutamanya perusahaan besi keluli. Sebelum tahun 1850, negara Jerman jauh

ketinggalan daripada negara-negara perindustrian yang lain seperti Britain, Perancis dan Belgium.

Menjelang tahun1900, Jerman menjadi pemimpin dalam bidang perindustrian di samping Britain

dan Amerika Syarikat.

Sebelum mencapai kemajuan itu, Jerman adalah sebuah negara pertanian yang

dipengaruhi oleh sistem feudal. Pada tahun-tahun 1830-an dan 1840-an, negara Jerman masih

berpecah belah kepada negari-negeri yang berasingan. Contohnya, Prusia, Saxony dan lain-lain

merupakan pengeluar utama hasil-hasil pertanian seperti ubi kentang, turnip atau ubi bit yang

menjadi bahan untuk pengeluaran gula dan lain-lain. Permulaan industri di Jerman dimulakan

dengan pembuatan tekstil secara kecil-kecilan pada tahun 1830-an.

Pada peringkat permulaan Revolusi Perindustrian di Jerman, Bank-bank telah membantu

para industrialis dalam menyediakan modal dan membentuk kartel (kumpulan syarikat yang

bersatu). Kartel pertama yang ditubuhkan ialah Neckar Salt Union iaitu kartel dalam perusahaan

garam. Sistem kartel di Jerman digunakan sepenuhnya untuk memastikan penggunaan modal

yang cekap dan mengawal harga barangan. Menjelang tahun 1900, terdapat sebanyak 25 buah

kartel beroperasi di Jerman.

Jerman juga telah membina jalan kereta api bagi memudahkan pengangkutan dan

perhubungan. Jerman mengimport teknologi dan peralatan dari Britain. Jerman mempelajari

kemahiran dengan cepat unuk mengendalikan perkhidmatan keretapi. Pada tahun1850, Jerman

telah bersedia untuk memenuhi permintaan membina kereta api.

Berikutan penyatuan negara Jerman pada tahun 1871 dan dasar kerajaan untuk

menjadikan Jerman sebagai sebuah negara perindustrian telah menbawa era baru dalam sektor

perindustrian. Perkembangan terbaru itu, telah menjadikan sektor perindustrian di Jerman

bertambah pesat dan dikenali sebagai Revolusi Perindustrian kedua. Kerajaan Jerman bukan

sahaja menyokong industri berat tetapi juga industri kraf dan aktiviti perdagangan. Selain

kerajaan pusat, kerajaan-kerajaan tempatan juga turut menyokong usaha-usaha ke arah

memajukan lagi sektor perindustrian di Jerman. Kerajaan Jerman telah melaburkan wang yang

banyak dalam penyelidikan terutama dalam bidang kimia, automotif, dan elektrik. Penyelidikan

itu telah melahirkan inovasi baru seperti yang dibuat oleh syarikat Siemens dalam bidang

kejuruteraan elektrik. Pewarna tiruan juga berjaya dicipta telah digunakan secara meluas dalam

industri tekstil.

Perindustrian di Jerman turut dijana dengan adanya sumber bahan mentah yang banyak.

Contohnya, pengeluaran bijih besi di Saxony dan Silesia yang berjumlah 1.5 juta tan pada tahun

1871 dan meningkat kepada 8.5 juta tan pada tahun 1900. Ini membolehkan industrialis seperti

Alferd Krupp menjadi pengusaha barangan besi yang terkemuka di dunia. Syarikat Krupp telah

mengeluarkan barangan besi yang berkualiti tinggi.Industri kulit turut berkembang, antara tahun

1870 hingga tahun 1914 Jerman telah mengambil alih tempat Britain dalam industri kulit.

Pada abad ke-20, perusahaan automotif turut berkembang, berikutan daripada kereta

pertama yang diciptakan oleh Karl Benz dan Gottlieb Daimier dari Jerman pada tahun 1886,

negara-negara lain turut mengikuti jejak mereka ke dunia perekaan kereta. Keadaan ini telah

memecutkan pembangunan industri automotif. Sejak tahun 1886, Jerman, pengeluar automobil

yang tertua mula bergiat dalam pengeluaran automobil secara besar-besaran. Sehingga tahun

1901, terdapat 12 kilang automobil di Jerman, sebanyak 884 buah kereta telah dihasilkan setahun.

7 tahun kemudian, kilang automobil bertambah dengan pesat menjadi 53 buah dan menghasilkan

5547 buah kereta setahun. Ianya bukan sahaja dapat memenuhi permintaan pasaran tempatan,

malah kebanyakan keluaran telah dipasarkan ke luar negera. Walau bagaimanapun, Benz dan

Daimler kekal sebagai kilang automobil yang terkenal, tertua dan terbesar.

Revolusi Perindustrian mengubah wajah Berlin pada abad ke-19, apabila ekonomi dan

penduduk bandaraya ini bertumbuh secara mendadak, lalu menjadi pusat ekonomi dan hab kereta

api utama Jerman. Lambat laun munculnya kawasan subbandar baru yang meluaskan lagi

kawasan dan kependudukan Berlin. Pada tahun 1861, kawasan pinggir bandar termasuk Wedding,

Moabit, dan lain-lain lagi digabungkan dengan kota Berlin. Pada tahun 1871, Berlin menjadi ibu

kota Empayar Jerman yang baru ditubuhkan. Pada 1 April 1881, kota Berlin menjadi daerah yang

berasingan dari wilayah Brandenburg.

Pada penghujung Perang Dunia I pada tahun 1918, Republik Weimar diisytiharkan di Berlin.

Pada tahun 1920, Akta Berlin Raya menyatukan berpuluh-puluh kawasan subbandar, desa, dan

tanah-tanah di sekeliling Berlin menjadi sebuah kota raya yang memakan kebanyakan kawasan

wilayah Brandenburg. Selepas peluasan itu, Berlin mempunyai lebih kurang empat juta

penduduk.

Perubahan Orientasi Kegiatan dan Kemajuan dalam Bidang Perindustrian di Jepun.

Penyerahan kuasa pemerintahan oleh pemerintah kesyogunan Tokugawa kepada

maharaja telah membawa kepada kemajuan ekonomi Jepun. Dengan berakhirnya pemerintahan

feudal dan kenaikan pemerintahan Maharaja Meiji bererti Jepun telah disatukan kembali di bawah

satu kerajaan pusat di Tokyo. Dengan adanya pemusatan kuasa di tangan Maharaja,

membolehkan pembaharuan dan pemodenan dapat dijalankan dengan berkesan.

Pada abad ke-19, peringkat awal perindustrian di Jepun hampir mengalami kegagalan

kerana kekurangan modal, dan perusahaan baru tidak dapat dikembangkan kerana perjanjian

dengan negara-negara Barat yang memaksa Jepun mengenakan cukai yang rendah ke atas

barangan import. Mereka juga kekurangan kepakaran dalam menghasilkan barangan yang

bermutu tinggi.

Bagi mengatasi masalah kekurangan modal, pentadbiran Meiji telah mengenakan cukai

(dengan kadar yang tetap) kepada golongan tuan-tuan tanah. Hasil daripada pungutan cukai itu

digunakan untuk memajukan bidang perindustrian. Secara beransur-ansur, Jepun telah

memajukan bidang perindustriannya. Antara tahun 1868 hingga 1897, pembawaan masuk bahan-

bahan mentah telah meningkat sebanyak lima kali ganda, dan pengeluaran hasil kilangnya

meningkat kepada 20 kali ganda.

Pemimpin-pemimpin Jepun telah membuat keputusan untuk membawa masuk

pengetahuan Barat. Jepun sedar untuk bersaing dengan negara-negara Barat, pengetahuan dan

teknologi Barat mestilah diperolehi terlebih dahulu. Pelajaran diwajibkan ke atas semua

penduduk Jepun pada tahun 1872. Jepun juga telah menghantar penuntut-penuntutnya ke Eropah

untuk belajar. Penuntut-penuntut yang telah tamat belajar kembali ke Jepun untuk mengajar

bangsa mereka apa yang telah mereka pelajari di Barat.

Pengetahuan Barat yang dibawa pulang telah disesuaikan dengan keadaan negara Jepun.

Keretapi, jalan raya, kapal-kapal laut, dan kilang-kilang telah dibina. Sungai-sungai yang deras

alirannya banyak terdapat di Jepun, dijadikan empangan elekrtik hidro yang dapat membekalkan

tenaga elektrik yang murah untuk keperluan kilang-kilang di Jepun. Perusahaan-perusahaan

perkilangan mula muncul di Jepun dengan pembuatan hasil-hasil tekstil seperti tenunan kapas dan

sutera, serta barang-barang perhiasan.Tenaga buruh yang ramai turut menjadi penyumbang

kepada peningkatan perindustrian di Jepun. Ini dikukuhkan lagi dengan wujudnya sistem

kewangan kebangsaan dan reformasi sistem cukai yang menjadi penyumbang utama

pengumpulan modal, asas perkembangan kapitalisme. Perusahaan-perusahaan berat juga telah

dimulakan.

Setelah berjaya memajukan bidang perindustriannya, kerajaan Jepun telah menyerahkan

atau diswastakan kebanyakan perusahaan itu kepada golongan pemodal (zaibatsu) seperti

zaibatsu Mitsui dan zaibatsu Mitsubishi.

Menjelang Perang Dunia Pertama, ekonomi Jepun sudah berkembang dalam bidang

perusahaan berat seperti pembuatan alat jentera, perkapalan, besi dan keluli serta barangan

elektrik. Pada tahun 1920 pula, pengeluaran industri negara Jepun telah meningkat sebanyak 20

kali ganda. Sementara itu, bidang pertanian terus tenggelam tanpa pembelaan kerajaan.

Menjelang tahun-tahun1930-an, sumbangan industri berat dan kimia menjadi semakin penting

dan mula menyaingi industri ringan seperti pembuatan tekstil dan sebagainya. Pengeluaran tekstil

dari kilang-kilang di Jepun berjaya mendapat pasaran yang baik di Asia Tenggara kerana

harganya yang murah. Kumpulan zaibatsu Mitsui, Mitsubishi dan Sumitomo semakin menonjol

dan terus menguasai ekonomi Jepun. Selepas tahun 1935, Jepun mulai menjadi pengeluar alat-alat

kelengkapan tentera secara besar-besaran.

Perkembangan seterusnya menyaksikan kelahiran zaibatsu baru seperti Nissan, Toyota

dan Showa Denko, sementara zaibatsu lama seperti Mitsui, Mitsubishi, Yasuda, dan Sumitomo

terus berkembang maju sehinggalah Perang Dunia Kedua.

3.2 INTELEKTUAL.

3.3.1 Perkembangan ilmu (England dan Perancis Abad ke-17 hingga 19).

a) Proses perubahan pemikiran dan kemajuan ilmu kesan daripada Renaisans, Reformasi

Protestan, Revolusi Sains dan Gerakan Pencerahan.

RENAISANS Renaisans atau renaissance merupakan perkataan Perancis yang bermaksud ―rebirth‖

atau kelahiran semula. Ianya merujuk kepada zaman pemulihan budaya di Eropah.

Zaman Renaisans merupakan zaman pembaharuan atau kelahiran semula ilmu

pengetahuan di Eropah. Gerakan pembaharuan telah bermula di bandar-bandar Itali yang

mempunyai hubungan perdagangan dengan dunia Islam dan Timur. Bandar-bandar Itali

seperti di Genoa, Milan, Venice, dan Florence telah menjadi kaya dan mempunyai

penduduk yang paling ramai di Eropah.

Kemakmuran hidup di kota-kota tersebut telah menyebabkan penduduknya mula

tertarik kepada kesenian dan ilmu pengetahuan baru. Minat baru dalam bidang ilmu

pengetahuan bertambah apabila golongan kelas menengah atau borguis menaungi para

ilmuan. Golongan ini sanggup meluangkan masa dan wang untuk tujuan seni dan sains.

Saudagar-saudagar kaya mula menjadi perintis kepada perkembangan kesenian dan ilmu

pengetahuan. Misalnya, keluarga Medici yang berkuasa di kota Florence menaungi para

ilmuan dan seniman dan memberi bayaran yang tinggi kepada mereka.

Itali bukan sahaja terkenal dengan bandar-bandar yang makmur dan orang-orang

kaya yang gemarkan seni dan ilmu pengetahuan, tetapi juga tempat orang-orang yang

berjuang untuk mendapatkan kebebasan berfikir dan mengeluarkan idea-idea mereka. Di

sini timbulnya satu gerakan yang dinamakan fahaman Humanisme.

REFORMASI

PROTESTAN

Gerakan Renaisans telah menukar pandangan masyarakat Eropah terhadap institusi

gereja Katholik. Mereka mula menyoal tentang ajaran-ajaran gereja. Mereka mula sedar

kekurangan dan penyelewengan pihak gereja. Sementara itu raja-raja Negara bangsa

yang baru muncul di Eropah tidak suka Pope (Paus) campur tangan dalam hal ehwal

negara mereka.Akibat daripada kepincangan dalam amalan gereja Katholik pada awal

kurun ke-16, perpaduan Katholik di Eropah Barat telah berpecah kepada dua mazhab

Katolik dan Protestant. Mazhab Protestant mengemukakan pendekatan baru terhadap

doktrin Kristian yang bertentangan dengan gereja Katholik. Pengasas mazhab Protestant

ialah seorang paderi dari Jerman bernama martin Luther. Pada tahun 1517, beliau telah

mengemukakan 95 hujah menentang amalan indulgences (amalan penjualan surat

pengampunan dosa) oleh pihak gereja. Beliau juga menentang amalan rasuah, kekolotan

dan penyelewengan-penyelewengan Gereja Katholik yang lain.

Martin Luther seterusnya mengkritik penyalahgunaan kuasa oleh Pope (pemimpin

tertinggi agama kristian). Beliau juga menentang penyembahan keramat dan menyeru

orang Kristian merujuk kepada kitab Bible sebagai ajaran yang mutlak dan menolak Pope

sebagai perantara dalam hubungan penganut Kristian dengan tuhan.

Mazhab Protestant telah tersebar secara meluas melalui beberapa pemimpin Kristian

seperti John Calvin, Ulrich Zwingli dan lain-lain. Gerakan ini telah disebarkan ke

Switzerland pada tahun 1518 oleh Ulrich Zwingli. Ia juga tersebar ke Sweden,Denmark,

Norway dan beberapa negara lain. Raja Henry VIII, dari England memutuskan hubungan

dengan Pope dan mengisytiharkan dirinya sebagai ketua Gereja Inggeris (Gereja

Anglican). Di Perancis, seorang peguam bernama John Calvin telah melakukan reformasi

Kristian dan menamakan alirannya sebagai Calvinisme. Ajarannya memberikan

penekanan terhadap amalan hidup masyarakat Kristian yang bukan sahaja menyentuh

soal agama bahkan juga mencakupi aspek sosial dan kemasyarakatan. Pendekatannya

yang rasional dan kejayaannya menyesuaikan agama Kristian dengan arus perkembangan

semasa membolehkan pengaruhnya berkembang dengan cepat. Misalnya, Calvinisme

menggalakkan perniagaan di kalanagan penganutnya dengan menghalalkan amalan riba.

Beliau mempunyai ramai pengikut yang dikenali sebagai Huguenots.

Gerakan Reformasi Protestant berjalan selama kira-kira 40 tahun membawa kesan yang

mendalam kepada masyarakat Eropah.

Gerakan reformasi telah memecahbelahkan masyarakat Kristian di Eropah.

Penganut mazhab Katholik atau Roman Catholic masih taat kepada Pope di Rom,

manakala satu lagi mazhab iaitu kumpulan penentang atau Protestant yang menentang

Pope di Rom. Perpecahan ini telah membawa kepada peperangan di Eropah yang

berlarutan sehingga ke abad yang ke-17.

REVOLUSI

SAINS

Kesan penting gerakan renaisans ialah kemunculan revolusi sains. Minat terhadap sains

membawa kepada tertubuhnya akademi sains di kota Rom pada tahun 1603, satu

kumpulan ahli sains telah menubuhkan Akademi Lynxes. Pada pada abad ke-17,

akademi-akademi yang serupa telah didirikan di kota-kota lain, terutamanya di Itali dan

Jerman. Pada tahun 1662, ―Persatuan Diraja‖ Inggeris telah diberi piagam oleh Raja

Charles II untuk menyelidik dan mengkaji sains. Pada tahun 1666, Akademi Sains

Perancis telah diperbaharui oleh Raja Louis XIV. Pemerintah-pemerintah Barat

telah memberi dorongan kepada kemajuan pengetahuan sains dan menjadikan diri

mereka sebagai penaung ilmu pengetahuan.

Ilmu astronomi menjadi ilmu yang penting pada zaman revolusi sains. Pada mulanya,

masyarakat Barat berpegang kepada teori kaji bintang yang dibuat oleh Claudius Ptolemy

yang hidup dalam permulaan abad kedua Masihi. Masyarakat pada Zaman Pertengahan

menerima teori Ptolemy yang berpendapat bahawa bumi merupakan pusat alam dengan

matahari dan bintang-bintang mengelilinginya. Tiada seorang ilmuanpun yang berani

menyoalnya kerana teori tersebut turut disokong oleh institusi gereja Kristian.

Nicholaus Copernicus (1473-1543) seorang ilmuan dan paderi yang berasal dari Poland.

Beliau ialah seorang pengajar yang mengajar ilmu matematik di Rom. Beliau telah

mengkaji sistem matahari dan mendapati bumi mengelilingi matahari dan bukan

sebaliknya. Ini menyebabkan beliau diumumkan sebagai pengingkar kerana melahirkan

pendapat yang bertentangan dengan pihak gereja. Keberaniannya telah mendorong

ilmuan-ilmuan yang lain mengikut jejak langkahnya, antaranya ialah Galilei Galileo

(1564-1642), Johannes Kepler (1571-1630), dan Sir Isaac Newton (1642-1727).

Revolusi sains telah merintis jalan kepada perkembangan sains moden. Pembinaan cara

penyelidikan sains adalah berdasarkan kepada logic dan matematik. Ia menyebabkan

masyarakat Eropah hilang kepercayaan terhadap agama. Mereka menjadikan teori sains

sebagai asas pegangan hidup dan menolak kepercayaan agama.

GERAKAN

PENCERAHAN

Gerakan pencerahan atau Enlightment merupakan gerakan yang memperjuangkan hak

semulajadi manusia atau tabii manusia yang lahir pada abad ke-18. Ia juga dikenali

sebagai Zaman Penyerlahan. Pemikir-pemikir gerakan ini terdiri daripada ahli-ahli

falsafah, pakar-pakar politik, ahli-ahli ekonomi, ahli-ahli ekonomi dan sosial. Ia menjadi

satu revolusi intelektual yang telah melahirkan pemikiran yang liberal dan moden. Zaman

ini mewakili suatu gerakan menuju masyarakat yang lebih terbuka. Antara pelopor

gerakan ini ialah John Locke (1632-1704), Montesquieu (1689-1755), Voltaire (1694-

1778), dan Rousseau (1712-1778). Mereka berusaha untuk membebaskan pemikiran

manusia daripada mitos, fantasi dan kepercayaan-kepercayaan lama yang dianggap kolot

(termasuk agama).

Perkembangan Ilmu di England pada Abad ke-17 hingga 19.

Bidang intelektual telah berkembang pesat di Eropah sejak abad ke-15 lagi, berikutan

dengan ciptaan mesin cetak dan gerakan Renaisans. Pada abad ke-16, masyarakat di England

mulai berminat dengan ilmu pengetahuan. Ilmu pengetahuan terus berkembang hingga abad ke-

17 apabila golongan pemerintah turut memberi semangat kepada para ilmuan dan menaunginya.

Pada tahun 1662, Persatuan Diraja Inggeris telah diberi piagam oleh raja Charles II bagi tujuan

penyelidikan ilmu pengetahuan. Akademi-akademi sains dan pusat pemerhatian bintang telah

didirikan, misalnya pembinaan pusat pemerhatian bintang di Greenwich pada tahun 1675. Sebuah

muzium juga telah didirikan di Oxford pada tahun 1683.

Menjelang abad ke-17, perkembangan ilmu pengetahuan di England menyaksikan

perkembangan ilmu matematik, fizik, astronomi, perubatan dan kimia. antara tokoh ilmuan yang

terkenal ialah Sir Isaac Newton. Beliau telah menumpukan perhatiannya untuk meneroka natural

knowledge. Beliau telah menunjukkan kepakarannya dalam bidang matematik sehingga dilantik

sebagai mahaguru di Universiti Cambridge ketika berusia 27 tahun. Beliau telah mencapai

kejayaan dalam mathematical physics dengan mencipta sifir yang dapat menentukan kedudukan

bulan sebagai panduan dalam bidang pelayaran. Beliau juga telah mencipta hukum graviti yang

ditulis di dalam buku ―Principia‖ yang dikarang pada tahun 1687.

Abad ke-17 juga menyaksikan kelahiran ilmu falsafah alam dan kesedaran. Salah seorang

tokoh dalam bidang ini ialah John Locke. Beliau ialah seorang doktor perubatan dan seorang ahli

falsafah politik yang mendukung aliran Emperikal. Pada tahun 1690, beliau telah menerbitkan

artekel yang bertajuk Essay Concerning Human Understanding, yang mengutarakan pendapatnya

yang menyatakan bahawa manusia lahir bebas dari segala pegangan, pandangan atau prasangka

yang disebut tabula rasa. Pemikiran, kepercayaan dan pandangan individu diwarnai oleh idea,

pegangan dan institusi yang wujud dalam masyarakatnya. Pandangannya banyak mempengaruhi

perkembangan masyarakat England pada masa itu.

Pada abad ke-18, Adam Smith telah membuat kajian terhadap hukum-hukum alam yang

membolehkan sesebuah negara menambahkan kekayaannya. Hasil kajian itu, beliau telah

menerbitkan sebuah buku dalam bidang ekonomi politik yang bertajuk The Wealth of Nations

(1776).

Pada abad ke-19 pula, buku The Origin of Species oleh Charles Darwin telah diterbitkan

pada tahun 1859. Ia dianggap sebagai titik perubahan dalam bidang sains moden dan falsafah.

Melalui buku tersebut Darwin telah mengemukakan pendapat bahawa persaingan merupakan

suatu prinsip kehidupan sosial dan kegiatan ekonomi. Kemajuan yang dicapai dari perjuangan

untuk terus hidup telah menjadi asas kepada teori ekonomi dalam ekonomi pasaran bebas laissez

faire. Selain itu, kemajuan teknologi telah berkembang pesat apabila Michael Faraday menemui

kaedah mendapatkan kuasa elektrik melalui gelombang eletromagnet. Kuasa elektrik juga boleh

ditukar ganti. Pada tahun 1831, beliau telah mencipta dinamo, suatu alat penting dalam

penghasilan kuasa elektrik. Dinamo perlu dipusing dengan menggunakan kuasa wap untuk

menghasilkan elektrik. Penemuan ini telah membawa kepada satu peralihan baru dalam sejarah

kehidupan manusia.

Perkembangan Ilmu di Perancis pada Abad ke-17 hingga 19.

Sejak zaman Renaisans, minat dalam ilmu pengetahuan telah timbul di Perancis. Minat

terhadap ilmu pengetahuan dalam kalangan masyarakat Perancis terbukti dengan penubuhan

Académie des Sciences (Akademi Sains). Pada tahun 1666, Raja Louis XIV telah memperbaharui

semula Akademi Sains negaranya bagi tujuan penyelidikan sains.

Tempoh antara tahun 1750 hingga 1850, merupakan tahun-tahun yang dipenuhi dengan

kegiatan penyelidikan dalam semua bidang sains (matematik, mekanik, astronomi, kimia, botani,

dan anatomi,). Perancis telah memainkan peranan penting dalam kegiatan ini. Para ilmuan yang

terkemuka telah memberi sumbangan yang paling besar dalam memperluaskan bidang

pengetahuan sains. Antara kemajuan sains yang dicapai pada abad ke-18, ialah penemuan gas

oksigen dan hidrogen oleh ahli kimia dan biologi Perancis yang bernama Antione-Laurent

Lavoisier.

Pada era Revolusi Perancis (1789), Akademi Sains diberi peranan mencipta sistem

ukuran dan sukatan yang baru bagi kegunaan negara Perancis, pihak akademi tersebut telah

berjaya menghasilkan sistem kiraan metrik.

Selain dari memberi keutamaan kepada perkembangan sains, ilmu falsafah juga turut

diberikan perhatian. Rene Descartes ahli matematik dan fizik berbangsa Perancis dianggap

sebagai Bapa Falsafah Moden. Beliau telah berusaha untuk mengaplikasikan rasional kaedah

induktif matematik ke dalam bidang falsafah. Ahli-ahli falsafah lain yang terkenal ialah Voltaire,

Montesquieu dan Rousseau. Ahli-ahli falsafah Perancis menjadi terkenal dan idea-idea mereka

berpengaruh pada Zaman Pencerahan (Enlightment) di Eropah.

Dalam bidang sastera pula, kesusasteraan baroque ( penulisan yang teliti dan

menggunakan gaya bahasa yang indah) berkembang di Perancis pada abad ke-17. Ia dinaungi

sendiri oleh Grand Monarch Louis XIV. Ramai pengarang Perancis yang terkenal muncul pada

era keemasan itu, antaranya ialah Corneille, Moliere, Racine, Madame de Sevigne, La Fontaine

dan ramai lagi. Kesusasteraan Perancis menjadi contoh dalam penghasilan kesusasteraan di

negara-negara Eropah yang lain dan menjadi kegemaran masyarakat Eropah pada masa itu.

Pada abad ke-19, hasil penyelidikan seorang ahli kimia Perancis iaitu Louis Pasteur telah

menemui punca terjadinya penyakit yang dihidapi manusia. Beliau telah mengemukakan teori

bahawa penyakit adalah disebabkan oleh kuman. Dengan penemuan tersebut, ilmu perubatan

telah memasuki era baru yang lebih maju.

3.3.2 Sumbangan Tokoh.

Menilai idea dan sumbangan tokoh-tokoh dari England dan Perancis.

Perancis menjadi pusat pengetahuan golongan intelek pada zaman Enlightment. Hasil

karya tokoh-tokoh ilmuannya mendapat pujian dan menjadi ikutan di seluruh dunia.

TOKOH SUMBANGAN

CHARLES LOUIS

MONTESQUIEU

(PERANCIS)

Montesquieu merupakan pemikir Enlightenment Perancis yang memperjuangkan

hak semula jadi atau tabii manusia. Beliau telah menghasilkan buku The Spirit of the

Laws yang diterbitkan pada tahun 1748. Dalam buku ini beliau telah

memperjuangkan prinsip pembahagian kuasa antara institusi-institusi kerajaan, agar

kuasa tidak dimonopoli oleh mana-mana cabang pemerintahan, sama ada badan

kehakiman, parlimen atau eksekutif.

Dalam konteks negara Perancis, beliau percaya bahawa kuasa harus dibahagikan

antara raja dan badan-badan perantaraan seperti parlimen, estet-estet provinsi,

golongan bangsawan, bandar dan gereja. Menurutnya lagi, harus ada pemisahan

antara badan legislatif, eksekutif dan kehakiman. Dengan adanya penasingan ini

rakyat akan memperolehi kebebasan. Doktrinnya mempunyai pengaruh yang luas

dan terkenal sehingga mempengaruhi penulisan Perlembagaan Amerika Syarikat.

Beliau mengekalkan institusi beraja Perancis, tetapi dalam bentuk raja yang dihadkan

kuasanya sebagaimana institusi beraja di England. Beliau berkehendakkan satu

bentuk kerajaan yang membolehkan undang-undang diperbincangkan dan dipinda

dahulu sebelum dilulus dan dilaksanakan. Mengikut beliau, dalam sistem ini, raja

tidak mungkin dapat memerintah secara despotik kerana banyak terdapat kawalan.

ADAM SMITH

(ENGLAND)

Walaupun Adam Smith merupakan pemikir ekonomi liberal yang terkenal, beliau

bukanlah yang pertama. Para fisiokrat di Perancis adalah kumpulan yang terawal

yang mencadangkan ekonomi politik dan pengaturan pasaran dengan sendirinya

dikaji secara teratur. Kemudiannya pada tahun 1750, Benjamin Franklin menyokong

kebebasan untuk perusahaan Amerika. Di Sweden-Finland, era kebebasan yang

kerajaan berparlimen melahirkan seorang ahli parliment Finland yang bernama

Anders Chydenius. Beliau adalah tokoh yang pertama yang mencadangkan

perdagangan dan perusahaan yang bebas di dalam bukunya yang bertajuk The

National Gain pada tahun 1765. Tulisan beliau bukan sahaja jelas mempengaruhi

perkembangan politik dan ekonomi di negara-negara Nordik, tetapi juga di kawasan-

kawasan lain di masa terkemudian.

Di sekitar abad yang ke-18, ahli ekonomi dan falsafah dari Scotland, Adam Smith

(1723-1790) mula memperkenalkan satu teori yang mengatakan seseorang individu

boleh membina kehidupan bermoral dan berekonomi tanpa bimbingan atau arahan

daripada negara. Tambahan lagi, sesuatu negara itu akan menjadi kuat apabila

rakyatnya bebas. Smith mengetengahkan idea untuk mengakhirkan sistem feudal,

polisi-polisi merkantilisme, monopoli negara dan memperkenalkan kerajaan "laissez-

faire", iaitu satu kerajaan berasaskan pasaran bebas. Di dalam The Theory of Moral

Sentiments (1759), Smith menulis tentang teori motivasi yang cuba untuk

mengamankan perasaan yang menekanan kepentingan sendiri serta ketidakaturan

sosial. Beliau memperkatakan lagi di dalam The Wealth of Nations yang ditulis pada

tahun 1776 yang pasaran di bawah sesuatu syarat akan mengaturi sistemnya dengan

sendirinya dan akan mengeluarkan lebih banyak barangan daripada satu pasaran yang

terkawal yang menjadi satu perkara yang biasa diwaktu itu. Beliau hanya

membenarkan kerajaan mememang tanggungjawab yang tidak dapat dilakukan oleh

badan yang bergantung kepada keuntungan seperti menghalang seseorang daripada

menggunakan kekasaran atau penipuan untuk menghalang persaingan, perdagangan

ataupun pengeluaran. Teori pencukaian beliau menerangkan bahawa kerajaan hanya

patut mengenaikan cukai dengan cara yang tidak mengugat kesejahteraan ekonomi,

dan "setiap rakyat sesuatu negara patut menyokong negara sebanyak boleh mengikut

kebolehan sendiri; dengan ini, bermaksud hanya sebahagian daripada pendapatan

mereka yang diperolehi dibawah perlindungan negara. Beliau bersetuju dengan

Hume yang modal, bukan emas adalah sumber kekayaan sesuatu negara.

Adam Smith berbangsa Scotland dan seorang pensyarah falsafah moral di Universiti

Glasgow. Beliau merupakan tokoh terkemuka dalam bidang ekonomi politik pada

abad ke-18. Pemikirannya selari dengan semangat falsafah pada masa itu berkaitan

dengan hak-hak semulajadi, agama semulajadi dan hukum-hukum alamnya. Beliau

menyelidiki hukum-hukum alam yang membolehkan sebuah negara menambahkan

kekayaanya. Hasil penyelidikkan itu telah dibukukan dalam karyanya The Wealth of

Nations yang diterbitkan pada tahun 1776. Melalui buku tersebut beliau memberikan

gambaran yang jelas mengenai kesulitan-kesulitan fenomena ekonomi. Beliau juga

telah menyarankan pembaharuan-pembaharuan dalam bidang ekonomi

JEAN JACQUES

ROUSSEAU

(PERANCIS)

Rousseau telah menulis buku yang bertajuk The Social Contract yang sangat

berpengaruh pada masanya. Beliau berpendapat bahawa manusia hendaklah hidup

sebagaimana nenek moyang mereka dahulu. Undang-undang, agama, pelajaran dan

apa yang dikatakan tamadun itu adalah tidak berguna. Pendapatnya tentang kembali

kepada alam semulajadi. Selain itu, beliau telah mengutarakan keunggulan suara

rakyat bagi menjamin kesejahteraan masyarakat. Suara seluruh rakyat ini

diistilahkannya sebagai General Will atau Hasrat Umum. Menurutnya, General Will

tidak semestinya bererti suara majoriti tetapi lebih merupakan suara sepakat

golongan yang dianggap Enlightened atau berkesedaran. Suara rakyat ini juga

dikatakan sebagai lebih tinggi daripada institusi raja dan birokrasi.

Melalui buku The Social Contract, beliau menyatakan semua kerajaan

menjalankan kuasa mereka berdasarkan perjanjian yang dibuat oleh manusia

sesamanya dengan sukarela. Beliau menegaskan sesebuah negara berada dalam

keadaan paling kejam tanpa undang-undang dan moraliti. Menurutnya lagi, sikap

buruk manusia disebabkan keburukan masyarakat. Orang-orang yang baik hanya

boleh dihasilkan oleh masyarakat yang diperbaiki.

Dalam konteks negara Perancis, Rousseau lebih berhati-hati, tatkala mencari

penyelesaian praktikal ke atas masalah Perancis. Beliau tidak mengutuk raja, paderi-

paderi dan kerajaan. Bagi beliau bentuk kerajaan yang terbaik untuk Perancis ialah

sistem perwakilan. Mengikut sistem ini, tidak semua rakyat akan diberi hak

mengundi, kerana mereka mudah dipengaruhi oleh golongan pengacau. Beliau lebih

gemar kuasa politik berada dalam tangan golongan terpelajar dan kelas menengah

yang bertanggungjawab.

3.2 KEMAJUAN PENDIDIKAN.

a) Proses perubahan pendidikan di Perancis dan Jerman (abad ke-18 hingga 19)

Proses Perubahan Pendidikan di Perancis.

Pada abad ke-18, kebanyakan sekolah di Perancis merupakan sekolah-sekolah swasta

yang dikendalikan oleh institusi Gereja Katholik. Pendidikan hanya terhad untuk golongan

bangsawan sahaja kerana golongan rakyat biasa tidak mampu membayar yuran persekolahan

yang tinggi.

Pada abad ke-19, Perancis telah menyusun semula sistem pendidikannya iaitu pada era

pemerintahan Napoleon Bonaparte sebagai konsul pertama (1800-1804). Napoleon telah

memperkenalkan sistem pendidikan yang menyeluruh. Beliau menyediakan pendidikan percuma

untuk rakyat Perancis. Satu dasar pendidikan yang baru juga telah dibentuk. Sekolah-sekolah

rendah telah diwujudkan dan letakan di bawah pengawasan prefects (ketua-ketua) atau sub-

prefects (ketua-ketua kecil).

Sekolah menengah atau sekolah grammar harus memberikan satu latihan istimewa dalam

bahasa Perancis, Latin dan sains permulaan dan haruslah di bawah kawalan kerajaan.Beliau telah

mendirikan sekolah-sekolah tinggi atau Kolej Awam yang dipanggil sebagai lycees. Tujuan

penubuhan sekolah-sekolah ini ialah untuk memajukan pendidikan secara saintifik serta

melahirkan rakyat yang sepenuhnya taat setia kepada negara dan patuh kepada idea tentera.

Terdapat juga sekolah aliran agama atau teologi yang memberi penekanan kepada pengajian

agama Katholik.

Napaleon Bonaparte juga mendirikan banyak sekolah teknik dengan tujuan untuk

memajukan proses perindustrian, di samping mencari proses-proses dan kaedah-kaedah baru

dalam memajukan bidang tersebut di samping menggalakkan penghasilan ciptaan-ciptaan baru.

Antara sekolah-sekolah teknik yang ditubuhkan ialah Politeknik Paris, Sekolah Tinggi Pengajian

Perniagaan dan Konservatori kebangsaan bagi sastera dan perdagangan.

Institusi pengajian tinggi turut disediakan untuk rakyat Perancis. Pada tahun 1808,

Napoleon telah mengeluarkan undang-undang imperial yang memberikan kuasa kepada kerajaan

untuk menubuhkan sebuah universiti. Menurut undang-undang itu, bidang pendidikan di

Perancis terletek di bawah pengawasan Universiti Perancis. Universiti Perancis dan cawangan-

cawangannya telah ditubuhkan di banyak wilayah bagi menberikan pendidikan tinggi kepada

rakyat Perancis. Universiti itu turut berperanan sebagai badan induk yang menyelia semua

institusi pendidikan di Perancis. Penubuhan Universiti Perancis merupakan sumbangan besar

Napoleon kepada perkembangan pendidikan tinggi di Perancis.

Bagi memantapkan lagi bidang pendidikan di Perancis, Napoleon juga telah menubuhkan

sebuah sekolah latihan perguruan untuk melatih pelajar-pelajar lepasan lycees dalam bidang

perguruan. Institusi yang dikenali sebagai ―superior normal school‖ itu melatih bakal-bakal guru

tentang kaedah pengajaran serta menyediakan latihan praktikal. Mereka akan dilatih selama dua

tahun. Pada tahun l815, latihan perguruan telah ditambah kepada tiga tahun.

Pada tahun 1880-an, Menteri Perhubungan Awam, Jeles Ferry telah mengasaskan sekolah

moden dan diwajibkan kepada semua kanak-kanak lelaki dan perempuan yang berusia antara 6

hingga 12 tahun. Pada abad ke-18, usaha-usaha telah diambil oleh pemerintah Perancis untuk

meluaskan pendidikan di kalangan belia. Subjek-subjek baru seperti sains, vernakular dan

matematik diperkenalkan. Pada abad ke-18 juga muncul satu aliran pendidikan baru yang disebut

realisme. Realisme bermaksud pelajaran atau fahaman tentang keadaan yang sebenar-benarnya,

cara berfikir dan kesenian yang berpegang kepada kebenaran yang nyata dan kepada penyaksian

pancaindera. Pendidikan mengikut aliran ini berdasarkan tiga asas yang penting iaitu:

i. Kesanggupan untuk memiliki berbagai-bagai ilmu pengetahuan tentang pelajaran

ilmu alam dan ilmu bumi.

ii. Bahasa ibunda juga digunakan sebagai alat untuk memperolehi pengetahuan selain

bahasa Greek dan Latin.

iii. Pengajaran berasaskan kaedah pengamatan, pengalaman dan induksi percubaan.

Pendidikan yang disediakan oleh kerajaan Perancis kepada rakyat telah menwujudkan

masyarakat yang berpelajaran di mana majoriti masyarakat Perancis merupakan mereka yang

celik huruf.

Proses Perubahan Pendidikan di Jerman.

Gerakan memajukan sistem pendidikan di Jerman dimulakan oleh Martin Luther (1483-

1546), dengan tujuan agar setiap orang akan dapat membaca, mengkaji dan memahami kitab

Bible. Bagi tujuan tersebut, beliau mencadangkan agar setiap bandar dan kampung di Jerman

mengadakan sebuah sekolah untuk mendidik pelajar-pelajar lelaki dan juga perempuan. Di dalam

bukunya yang bertajuk Discourse on the Duty of Sending Children to School, beliau telah

menggesa agar kerajaan menyediakan sekolah yang mendaftar kehadiran pelajar-pelajarnya atau

mewajibkan kehadiran mereka ke sekolah. Beliau menekankan kepentingan menghantar kanak-

kanak ke sekolah dan kepentingan sistem pendidikan. Beliau juga menekankan kepentingan

pendidikan formal yang disertai dengan latihan pertukangan.

Menjelang abad ke-18, Johann Heinrich Pestalozzi (1746-1827) telah mengasaskan

beberapa teori pedagogi moden dan pendekatan-pendekatan pengajaran yang digunakan di

seluruh dunia. Teori-teori pendidikan beliau telah memberi ilham kepada Friedrich Froebel bagi

mendirikan pusat didikan kanak-kanak prasekolah yang pertama di dunia.

Pada tahun 1713, pemerintah Prusia, Frederic William I (1713-1740) mengisytiharkan

undang-undang bagi sekolah-sekolah Latin dan sekolah yang dikendalikan oleh golongan

mubaligh. Manakala pada tahun 1717 baginda telah mengeluarkan ―Advisory Order‖ yang

mewajibkan ibu bapa menghantar anak-anak ke sekolah. Ibu bapa yang gagal menyekolahkan

anak mereka akan dikenakan bayaran denda.

Pada tahun 1717 juga kerajaan Prussia telah menubuhkan sekolah-sekolah volksschule

atau sekolah-sekolah rendah bantuan kerajaan. Empayar Habsburg-Austria juga turut

menubuhkan sekolah-sekolah volksschule pada tahun 1840. Sistem sekolah tersebut mewajibkan

kehadiran pelajar dan pelajaran diberikan secara percuma. Di sekolah-sekolah berkenaan pelajar-

pelajar akan dididik selama lapan tahun dan mereka dikehendaki mempelajari subjek-subjek

kemahiran menulis, membaca, arithmetik (ilmu matematik), etnik dan sebagainya.

Bagi memantapkan sistem pendidikan dan mempertingkatkan mutu pengajaran, pensijilan

dan piawaian negeri kepada para pendidik telah dilaksanakan pada tahun 1810.

Pelaksanaan peperiksaan akhir bagi mengakhiri peringkat persekolah dimulakan pada

tahun 1788, serta dilaksanakan oleh kerajaan Prussia bagi semua sekolah menengah pada tahun

1812. Menjelang tahun 1871, semua sekolah di Jerman telah melaksanakannya.

Penyatuan dan pembentukan negara bangsa Jerman pada tahun 1871 oleh Otto Von

Bismarck, telah membawa kepada berlakunya pemusatan pendidikan di negara Jerman.

Penyelarasan dan penyeragaman dalam bidang pendidikan dapat dilakukan di seluruh Jerman.

Lebih banyak sekolah-sekolah peringkat menengah telah ditubuhkan, termasuk sekolah

menengah yang dikhaskan untuk pelajar perempuan.

Kerajaan Jerman turut memberi penekanan kepada pendidikan teknologi untuk

melahirkan tenaga kerja mahir dalam bidang perindustrian dan perdagangan. Bagi tujuan tersebut,

sistem pendidikan telah diubah suai dengan memberi keutamaan kepada pelajaran teknikal. Selain

itu, sekolah-sekolah teknik dan perdagangan telah ditubuhkan.

Banyak universiti telah ditubuhkan untuk memberikan pelajaran tinggi kepada rakyat

Jerman. Antaranya ialah seperti Universiti Berlin, Universiti Munich, Universiti Bonn dan lain-

lain. Kebanyakan universiti tersebut telah ditubuhkan sebelum penyatuan Jerman lagi dan

ditubuhkan oleh kerajaan-kerajaan negeri. Pengajian yang ditawarkan di universiti-universiti di

Jerman ialah pengajian Teologi, Undang-undang, Perubatan dan Falsafah. Fakulti Falsafah

menawarkan pengajian Sejarah, Matematik, Geografi, Kesusasteraan, dan lain-lain.

Secara umumnya, hampir semua institusi pendidikan dan pusat pengajian di Jerman

mempunyai mutu yang standard dan berkualiti cemerlang. Lebih daripada itu, sistem pendidikan

awam Jerman membolehkan semua kanak-kanak yang berkelayakan belajar sehingga ke

peringkat universiti tanpa mengira status dan latar belakang kewangan keluarga mereka.

Seperti negara-negara maju yang lain, pendidikan di Jerman menawarkan keunggulan

komparatif yang pelbagai. Antaranya ialah sumbangan dana pendidikan dari pihak kerajaan dan

badan swasta Jerman (Industri, Institusi, Lembaga Penelitian dan lain-lain) adalah cukup besar

sehingga membolehkan kemudahan dan prasarana pendidikan adalah cukup memadai serta

bertaraf antarabangsa. Standard kualiti pendidikan tinggi di Jerman sangat ketat sehingga kualiti

di antara sebuah universiti dengan universiti yang lain adalah relatif sama. Selain itu, sistem dan

silibus pendidikan membolehkan pelajar yang dilahirkan adalah berkualiti dari segi teori dan

praktikal, menjurus kepada industri dan sekaligus memenuhi kehendak pasaran kerja.

Pendidikan di Jerman berjaya melahirkan rakyat yang berpelajaran dan menjadikan

Jerman sebagai sebuah negara maju.

TEMA 4: NASIONALISME DAN PEMBENTUKAN NEGARA BANGSA

SKOP TAJUK

TEMA 4: NASIONALISME

DAN PEMBENTUKAN

NEGARA BANGSA

4.1 Reaksi masyarakat

tempatan terhadap

peluasan kuasa Barat

dan kesan penjajahan

Barat

Negara China dan India (abad ke-

19 – 20)

4.2 Konflik

antarabangsa

- Sebab dan kesan

4.2.1 Perang Dunia Pertama

(1914-1918) – Jerman dan Rusia

(abad ke-20)

4.2.2 Perang Dunia Kedua (1942

-1945) – Jepun dan Amerika

Syarikat (abad ke-20)

4.2.3 Perang Dingin (1945-1955)

– Rusia dan Amerika Syarikat

(abad ke-20) 4.3 Dekolonisasi dan

pengembalian

kedaulatan

- Langkah-langkah

mendapatkan

kedaulatan dan

dekolonisasi oleh orang

tempatan

Negara China dan India

(abad ke- 20)

4.4 Perhubungan luar

- Kerjasama negara

dalam organisasi

antarabangsa selepas

Perang Dunia Kedua

i) Pertubuhan Bangsa-Bangsa

Bersatu – Soviet Union dan

Amerika Syarikat (abad ke-20)

ii) Komanwel – United Kingdom

dan India (abad ke-20)

iii) North Atlantic Treaty

Organisation (NATO) United

Kingdom dan Amerika Syarikat

(abad ke-20)

4.1 REAKSI MASYARAKAT TEMPATAN TERHADAP PELUASAN KUASA

BARAT DAN KESAN PENJAJAHAN BARAT

1) NEGARA CHINA (abad ke -19 – 20)

LATAR BELAKANG

Berikutan berlakunya Revolusi Perindustrian di Eropah, keperluan terhadap bahan

mentah dan pemasaran barangan yang dihasilkan begitu mendesak. Dalam hal ini, negara China

turut mengalami tempias dasar imperialisme kuasa-kuasa Barat seperti British, Perancis, Russia,

Belanda di sebelah Timur. Pada awal abad ke-18, negara China di bawah pemerintahan kerajaan

Manchu mengamalkan dasar isolasi atau pemencilan diri. Ini berpunca dari sikap negara China

yang keberatan menjalinkan segala bentuk hubungan dengan kuasa barat atas dasar persamaan

taraf. Terdapat beberapa faktor yang menyebabkan timbulnya ketegangan antara China dengan

kuasa-kuasa Barat, antara yang paling ketara ialah faktor ekonomi. Sikap angkuh kerajaan China

menyebabkan pihak Barat terpaksa melakukan kekerasan bagi memaksa kerajaan China

membuka pintu kepada kuasa Barat. Perkembangan ini menyebabkan British mengisytiharkan

peperangan terhadap China pada tahun 1839 dan 1856.

Perang Candu Pertama juga dikenali sebagai Perang Inggeris-China Pertama. Ini

merupakan peristiwa paling penting dalam sejarah negara China kerana ia dianggap sebagai ‗titik

peralihan‘ dari zaman tradisional ke era pemodenan. Dasar isolasi berakhir setelah tercetusnya

Perang Candu Pertama dan termenterainya Perjanjian Nanking pada tahun 1842.

SYARAT-SYARAT PERJANJIAN NANKING 29 OGOS 1842

i. Lima buah pelabuhan dibuka kepada perdagangan asing oleh negara China iaitu: Amoy,

Canton, Foochow, Ningpo dan Shanghai. Pedagang-pedagang asing serta keluarga mereka

dibenarkan tinggal dan berdagang secara bebas di kelima-lima buah pelabuhan tanpa

gangguan daripada pihak China.

ii. Hong Kong diserahkan kepada Inggeris.

iii. Cohong dihapuskan. Pedagang dibenarkan berdagang dengan sesiapa sahaja secara bebas.

iv. Kerajaan China bersetuju membayar ganti rugi kepada Inggeris sebanyak $21 juta iaitu

$12 juta sebagai ganti rugi perang, $6 juta sebagai ganti rugi terhadap candu yang

dirampas dan $3 juta bagi menjelaskan hutang cohong kepada Inggeris.

v. Kadar cukai diseragamkan iaitu 3% pada harga import dan 5% pada harga eksport.

vi. Hubungan berdasarkan persamaan taraf antara negara China dan pihak Inggeris diakui.

vii. Pejabat Konsul Inggeris akan ditempatkan di kelima-lima pelabuhan perdagangan yang

telah dipersetujui bagi mengendalikan urusan perdagangan, melindungi kepentingan dan

keselamatan warganegara Britain serta harta benda mereka di negara China. Konsul-

konsul Inggeris juga dibenarkan mengadakan hubungan langsung dengan pegawai-

pegawai Manchu.

Selepas perang Candu I, imej negara China sebagai sebuah kuasa yang dianggap Middle

Kingdom dan bertamadun tinggi terjejas. Perjanjian Nanking membuktikan kelemahan negara

China kerana ia amat merugikan negara tersebut sekaligus menjadi bibit-bibit kejatuhan Dinasti

Manchu. Negara China terpaksa menandatangani perjanjian dengan kuasa Barat yang lain seperti

Perjanjian Wanghsia dengan Amerika Syarikat, Perjanjian Whampoa dengan Perancis yang turut

merugikan China. Kuasa-kuasa Barat mendapat keuntungan berlipat kali ganda melalui Perjanjian

Nanking sebaliknya ekonomi negara China semakin terjejas. Barang-barang dari barat

membanjiri pasaran negara China. Permintaan tinggi kerana harga murah dan lebih berkualiti dari

barang tempatan. Industri tempatan seperti kain dan logam terjejas dan terpaksa ditutup. Selain

itu, Agama Kristian disebar dengan meluas oleh mubaligh Inggeris dan Perancis. Agama Kristian

telah menjejaskan kebudayaan, adat resam dan agama yang berasaskan ajaran Confusius,

Taoisme dan agama Buddha. Pengenalan sistem perhubungan barat turut menjejaskan pendapatan

sebahagian besar penduduk yang terlibat dengan pengangkutan tradisional seperti kereta kuda dan

tongkang. Kemerosotan industri tempatan dan pengenalan sistem pengangkutan moden seperti

jalan raya dan keretapi menyebabkan ramai penduduk kehilangan pekerjaan dan meningkatkan

kadar pengangguran. Bencana alam seperti banjir dan kemarau kerap berlaku menyebabkan

masyarakat Cina menyalahkan kehadiran orang-orang Barat yang menyebabkan kemuasnahan.

Perjanjian Nanking tidak dapat menyelesaikan masalah antara kedua-dua buah negara.

Impian orang Inggeris belum tercapai sepenuhnya kerana sikap kerajaan China masih belum

berubah. Negara China tidak puas hati dengan syarat-syarat Perjanjian Nanking kerana gagal

menyekat pengaruh Barat malah memberi hak istimewa kepada negara Barat. Keadaan ini telah

mencetuskan Perang Candu Kedua pada tahun 1856 – 1860. Peperangan itu berakhir dengan

kekalahan China dan terpaksa menandatangani Konvensyen Peking pada 24 Oktober 1860.

Antara kesan Peran Candu kedua ialah, peristiwa perang dan termeterainya Konvensyen

Peking jelas membuktikan kelemahan kerajaan Manchu. Peluang ini diguna oleh kuasa-kuasa

Barat untuk terus memberi tekanan kepada negara China. Setelah tamat perang, kuasa-kuasa

Barat boleh meluaskan pengaruh mereka di sebelas buah pelabuhan yang dibuka kepada

perdagangan asing termasuk Canton dan Tientsin. Perluasan agama Kristian berlaku secara bebas

di negara China sehingga mencemari adat resam dan kepercayaan masyarakat tempatan.

SYARAT-SYARAT KONVENSYEN PEKING

i. Kerajaan Manchu bersetuju mengiktiraf semua syarat-syarat dalam

Perjanjian Tientsin.

ii. Candu dibenarkan masuk ke China.

iii. Ganti rugi perang ditambah kepada 8 juta tael kepada Inggeris dan Perancis.

iv. Pelabuhan Tientsin dibuka kepada perdagangan asing.

v. Kowloon yang bertentangan dengan Hong Kong diserahkan kepada

Inggeris.

vi. Mubaligh Kristian Perancis diberi kebenaran menyewa dan membeli tanah

serta membina rumah-rumah ibadat di negara China.

vii. Kuasa-kuasa barat diberi kebenaran mengambil buruh-buruh Cina bagi

kerja-kerja di luar negara.

REAKSI MASYARAKAT.

Reaksi masyarakat China timbul akibat beberapa faktor seperti faktor penyebaran agama

Kristian, pembukaan petempatan orang-orang Barat dan pencerobohan pihak asing ke atas

wilayah-wilayah China.

Selepas Perjanjian Tientsin dan Konvensyen Peking, ditandatangani gerakan Kristian,

mendapat hak yang lebih luas untuk bergerak dan mendirikan gereja-gereja di kawasan

pedalaman China. Pelbagai usaha dilakukan untuk menarik penduduk China kepada agama

Kristian seperti mendirikan sekolah, hospital, membantu mangsa bencana alam dan lain-lain.

Gerakan Kristian itu menimbulkan kemarahan masyarakat China.

Selain itu, perasaan tidak puas hati masyarakat juga timbul akibat pembukaan

petempatan-petempatan asing (wilayah pajakan) di kawasan-kawasan pelabuhan China.

Masyarakat China menganggap penubuhan petempatan-petempatan itu sebagai tindakan

penjajahan secara tidak langsung (semikolonial) oleh pihak Barat. Pihak Barat telah mengadakan

pentadbiran sendiri di petempatan-petempatan itu yang tidak terikat dengan pihak berkuasa

China. Mereka mewujudkan majlis perbandaran sendiri, kemudahan awam, undang-undang,

mahkamah, polis, dan pasukan pertahanan sendiri. Terdapat dua bentuk petempatan orang asing

di China iaitu petempatan konsesi dan petempatan antarabangsa. Di Teintsin terdapat lapan

petempatan konsesi yang dimiliki oleh Britain, Perancis, Jepun, Jerman, Austria, Itali, Belgium

dan Rusia. Petempatan konsesi merupakan petempatan yang dipajak kepada sesebuah kuasa

asing, manakala petempatan antarabangsa merupakan petempatan-petempatan konsesi yang

disatukan menjadi petempatan antarabangsa sebagaimana yang terdapat di Shanghai (Britain dan

Amerika menggabungkan wilayah konsesi mereka). Perbuatan kuasa-kuasa asing menempatkan

bot bersenjata di perairan China dan di sungai-sungainya telah menyebabkan kebimbangan

penduduk China.

Masyarakat China juga bimbang terhadap penjajahan langsung oleh pihak asing terhadap

kawasan-kawasan tertentu di China seperti wilayah Hong Kong oleh Britain, Macao oleh

Portugis, pencerobohan Rusia di Ili, Sinkiang. Manakala Jepun pula telah menawan pulau

Ryukyu, dan mendakwa pulau tersebut sebagai sebahagian daripada wilayahnya. Jerman pula

telah memperolehi kawasan Kiaochow, Rusia memperolehi hujung bahagian selatan

Semenanjung Liaotung, dan Perancis memperolehi tuntutan untuk membina jalan kereta api dari

Tongking ke Yunnan-fu dan Kuang-Chou.

Rasa tidak puas hati ini menyebabkan berlakunya insiden-insiden rusuhan antaranya

insiden tahun 1862 di wilayah Kiangsi dan Hunan. Dalam kejadian itu, penduduk China telah

memusnahkan harta benda pergerakan Kristian. Antara tahun 1868 hingga 1869, banyak insiden

meletus di lembah sungai Yangtze, di mana orang-orang China telah memusnahkan gereja-gereja,

dan pusat-pusat mubaligh Katholik dan Protestant. Selepas itu insiden yang sama telah merebak

ke wilayah-wilayah yang lain seperti wilayah Szechwan, Fukien, Chihli, Kweichow dan Anhwei.

Pada tahun 1870, terjadi insiden yang paling serius di Tientsin. Bandar pelabuhan itu,

dibuka kepada orang-orang asing pada tahun 1860 berikutan Konvensyen Peking. Aktiviti

mubaligh Kristian telah menimbulkan kecurigaan penduduk tempatan. Kemarahan penduduk

tempatan timbul berikutan tindakan mubaligh Kristian membuka pusat penjagaan anak-anak

yatim yang menimbulkan khabar angin bahawa golongan mubaligh Kristian melakukan

penculikan kanak-kanak untuk mendapatkan bahagian-bahagian badan mereka untuk tujuan

perubatan. Kemarahan itu mengakibatkan penduduk China mengadakan bantahan di hadapan

Gereja Notre Dame des Victoires dan Konsul Perancis. Akibatnya, ramai orang Barat, menjadi

mangsa terutamanya orang Perancis.

Rasa tidak puas hati masyarakat tempatan juga dapat dilihat daripada peristiwa

pembunuhan beberapa orang asing seperti pembunuhan pegawai British, Augustus Raymond

Margary.

Pada akhir abad ke-19, China menghadapi pula peristiwa kuasa asing mencerobah China

secara peperangan. Peristiwa Perang China-Perancis (1884-1885) dan Perang China-Jepun (1894-

1895). Setelah mengalami kesan perang, perebutan konsesi dan penyebaran agama Kristian,

masyarakat tempatan telah melahirkan gerakan membela kedaulatan China. Mereka menuntut

perjuangan bersenjata bagi mengusir keluar orang-orang asing keluar dari negara China.

5) PEMBERONTAKAN BOXER 1900

A) PENGENALAN

a) Tindak balas orang Cina secara militan terhadap tekanan kuasa-kuasa asing. Ia disifatkan

sebagai satu percubaan nekad bagi menyelamatkan negara China daripada pencerobohan asing

dengan cara menghalau keluar orang-orang asing dan membunuh orang-orang Cina Kristian.

b) Disertai oleh golongan petani yang buta huruf – dianggap kebangkitan golongan petani untuk

menamatkan krisis kehidupan masyarakat.

c) Tujuan asal menggulingkan Manchu kemudiannya berjaya diselewengkan oleh Maharani

Dowager Tzu Hsi apabila pemberontak menukar slogan dari “Gulingkan Kerajaan Manchu

dan hancurkan orang asing” kepada “Selamatkan Kerajaan Manchu dan hapuskan

orang asing”.

d) Dipimpin oleh Kongsi Gelap seperti Persatuan Teratai Putih (White Lotus Society), Persatuan

Hung Meng, Persatuan Dunia dan Akhirat (Heaven Earth Society), Persatuan Pedang Besar (

Big Sword Society). Mereka bergabung untuk membentuk I Ho Chuan ( Society of

Harmonious).

e) Boxer ialah nama yang diberikan oleh orang Barat kepada ahli Kongsi gelap I Ho Chuan yang

mengamalkan sejenis tinju timur yang menggunakan ilmu sihir untuk menentang peluru barat.

f) ―Orang asing‖ merujuk kepada orang-orang Barat, Jepun, Cina Kristian dan pengguna

barangan asing yang dianggap pembelot kerana mengkhianati negara dan bangsa sendiri.

B) SEBAB-SEBAB TERCETUSNYA PEMBERONTAKAN BOXER

1. POLITIK

a) Wujudnya Sentimen Anti Asing Di Kalangan Orang Cina

Sentimen anti asing dalam kalangan orang Cina telah bermula sejak awal abad ke -17 lagi

apabila orang asing telah mula memasuki China.

Kekalahan orang Negara China dalam Perang Candu Pertama(1839-1842) dan Perang Candu

kedua ditangan Inggeris dan kekalahan di tangan Jepun menceroboh Negara China sewenang-

wenangnya untuk merebut konsesi.

Perebutan konsesi ini menimbulkan kebimbangan kemungkinan Negara China akan dibelah

bahagikan sesame kuasa Barat.

Justeru itu adalah menjadi tanggungjawab orang-orang Cina mengusir orang asing keluar dari

Negara China.

b) Wujudnya Semangat Anti Asing Di Kalangan Pihak Istana

Sentimen anti asing ini juga wujud dalam kalangan sarjana ningrat, pembesar istana dan

Maharani Dowager atau balu Tzu His, Putera Chunang dan Kang-I.

Maharani Dowager atau Tzu His merampas kuasa daripada Kuang Hsu pada tahun 1898

telah meneruskan dasar anti asing. Baginda berhasrat untuk menamatkan hak-hak wilayah asing

yang diberikan kepada orang asing di Negara China. Ini dapat dilihat apabila Maharani Dowager

menolak permintaan Itali untuk mendapatkan San May Bay di Chikiang.

Perasaan anti asing ini juga timbul dalam kalangan pegawai istana dan Maharani Dowager

juga wujud kerana pihak Inggeris telah membuat bantuan kepada Kang Yi-Wei dan Liang Chih-

Chao melarikan diri ke Hong Kong. Kerajaan Jepun juga memberi perlindungan kepada mereka

dan memberi kebenaran kepada mereka meneruskan kegiatan mereka mementang kerajaan

Manchu melalui akhbar-akhbar yang diterbitkan oleh Jepun.

Maharani Dowager telah mengarahkan tentera pemimpin Tung Fuhshing membantu

Pemberontakan Boxer. Sementara pembesar-pembesar China telah memberi bantuan senjata

kepada anggota-anggota gerakan Boxer.

c) Sentimen Anti- Kristian

Perkembangan agama Kristian yang pesat di China pada tahun 1890an iaitu selepas

perjanjian Whampao (1844) dan persidangan Peking (1860) telah menambahkan lagi sentiment

orang asing di kalangan orang China. Melalui kedua-dua perjanjian ini Mubaligh Kristian diberi

perlindungan dan dibenarkan menjalankan kegiatan mereka di Negara China. Perkembangan

agama Kristian ini dianggap sebagai satu penghinaan terhadap kepercayaan dan falsafah orang-

orang China yang berasaskan Confucianisme.

Sentimen anti Kristian dalam kalangan orang Cina juga wujud disebabkan oleh sikap orang-

orang Cina yang menganut agama Kristian. Mereka tidak lagi menghormati ajaran

Confucianisme, enggan menyembah berhala dan enggan membayar wang perbelanjaan untuk

membiayai perayaan dan hiburan di peringkat kampong atas alasan amalan ini bertentangan

dengan amalan Kristian.

Orang Cina Kristian menyifatkan mereka sebagai kelas sosial yang berdarjat tinggi.

Anggapan ini dianggap sebagai satu penghinaan bagi orang Cina.

Orang Cina menuduh mereka murtad dan mempersalahkan kuasa barat atas berlakunya

perkara begitu.

Sentiment anti Kristian ini juga wujud disebabkan tindakan mubaligh –mubaligh Kristian

menggunakan cara yang sangsi untuk menarik minat orang Cina menganut agama Kristian.

Selain menuntut hak-hak istimewa bagi penganut-penganut Kristian. Mereka juga beri bantuan

kewangan dan campur tangan menyebelahi penganut Kristian dalam kes-kes mahkamah yang

membabitkan golongan Cina bukan Kristian.

Tindakan mubaligh campur tangan dalam hal-hal tempatan dianggap keterlaluan dan

mencabar kedaulatan undang-undang dan sistem kehakiman Negara China.

Sentimen anti Kristian juga wujud apabila tersebarnya khabar-khabar angin bahawa mubaligh

Kristian juga melakukan perbuatan ganjil dan tidak berperikemanusiaan iaitu mencungkil mata

kanak-kanak di kawasan pendalaman.

Oleh itu, orang Cina Kristian dianggap sebagai pengkhianat bangsa kerana mereka telah

diperalatkan oleh orang-orang asing. Orang China berpendapat agama Kristianlah yang

bertanggungjawab ke atas perpecahan masyarakat China.

2. EKONOMI

a) Penguasaan Ekonomi Negara China Oleh Orang Asing

Penguasaan ekonomi negara China oleh orang asing selepas pembukaan Negara China

kepada kuasa-kuasa barat telah menambahkan lagi sentiment orang asing dalam kalangan orang

China. Penguasaan ekonomi China akibat kemasukan barang-barang asing secara berleluasa

selepas Perang Candu Pertama. Ianya mengancam barang-barang tempatan kerana barang asing

jauh lebih bermutu dan murah. Contohnya : kapas dari luar 1/3 lebih murah dari kapas tempatan.

Oleh itu, industri tekstil dan pertukangan tangan tempatan terjejas.

Akibat Negara China menghadapi imbangan perdagangan yang deficit sebanyak 69 juta tael

pada tahun 1899.

Syarikat asing dan pelaburan perusahaan semakin berkembang di Negara China. Akibat

pengusaha-pengusaha tempatan menjadi muflis dan pekerja-pekerja menghadapi pengangguran.

b) Kekurangan Wang Di Negara Asing

Kerajaan China tidak dapat menyelesaikan masalah ekonominya kerana kekurangan wang

yang disebabkan kejatuhan ekonominya.

Kekurangan wang ini berlaku kerana kerajaan China terpaksa menggunakan banyak wang

untuk membayar ganti rugi perang.

Akibatnya kerajaan China terpaksa meminjam wang dari negara luar. Tindakan ini

menyebabkan modal asing mencurah-curah masuk ke Negara China. Dengan ini punca-punca

ekonomi dan pasaran tempatan dikuasai oleh orang asing.

Kemerosotan syarikat-syarikat tempatan dan kekayaan yang dieksploitasikan oleh pihak asing

menambahkan rasa benci orang cina terhadap orang asing.

3. SOSIAL

a) Perkembangan teknologi moden dalam bidang pengangkutan

Kemasukan membawa kepada kemajuan dalam bidang pengangkutan di Negara China. Ia

telah menjejaskan mata pencarian rakyat China yang bergantung kepada pengangkutan

tradisional.

Contohnya : penggunaan jalan kereta api dan kapal wap moden secara meluas menjejaskan

pencarian orang Cina terutamanya mereka yang mengendalikan pengangkutan kuno seperti

kereta lembu, kereta kuda serta tongkang dan sampan.

Dalam keadan pendapatan yang berkurangan, kehidupan mereka semakin sulit kerana

terpaksa menanggung keluarga dan membayar cukai tinggi serta cukai baru yang diperkenalkan

oleh kerajaan Manchu.

b) Bencana Alam

Penderitaan orang cina semakin bertambah akibat kejadian-kejadian bencana alam seperti

banjir di wilayah sekitar Sungai Yangtze dan Sungai Hwang Ho seperti di Shangtung, Szechuan,

Kiangsi dan Ahwei pada tahun 1898.

Kemarau juga berlaku di China Utara pada tahun 1900.

Bencana alam ini menyebabkan kebuluran, kesengsaraan dan kemusnahan harta benda.

Dalam hal ini, timbul kongsi-kongsi gelap dan kumpulan –kumpulan perompak melakukan

jenayah.

Orang Cina serta pegawai konservatif menyalahkan orang asing atas bencana alam yang

terjadi.

Pendapatan mereka penerokaan tanah bagi tujuan perlombongan, pembinaan jalan kereta api

oleh orang asing menyinggung perasaan dewa dewi kerana telah merosakkan tempat kediaman

mereka. Malah mereka percaya pengembangan agama Kristian juga mengganggu roh pendeta.

Oleh itu berlaku bencana alam sebagai balasan.

Kerja pembangunan tersebut merupakan kerja berdosa dan mengacau keharmonian alam

semesta serta merosakkan ketenangan bumi.

Untuk mengelakkan kejadian seperti ini berlaku orang asing harus diusir.

C) PROSES PEMBERONTAKAN BOXER

a) Pemberontakan mula meletus di wilayah Shangtung pada tahun 1897 apabila dua orang

mubaligh Kristian Jerman dibunuh. Jerman jadikan peristiwa ini sebagai alasan mendapatkan

Kiaochow.

b) Pada bulan September 1899, ahli-ahli Boxer yang dipelopori kumpulan I Ho Chuan mula

melakukan keganasan di Shangtung. Sasaran mereka ialah menyerang orang Cina Kristian,

membinasakan rumah dan harta benda dan memaksa meninggalkan agama Kristian.

Gabenor Shangtung iaitu Yu Hsian yang anti-barat tidak mengambil apa-apa tindakan.

c) Orang Barat memaksa kerajaan Manchu memecat Yu Hsian. Yuan Shih Kai yang anti

keganasan memecat Yu Hsian diganti dengan Yu Shian dan mengenakan tindakan tegas

kepada pemberontak.

d) Pemberontakan merebak ke wilayah Chihli. Gabenor Yu Lu memberi bantuan senjata kepada

pemberontak. Dibantu oleh askar-askar Manchu yang bersubahat membunuh orang Cina

Kristian, membakar tempat kumpulan paderi bangsa Eropah, menyerang dan membunuh

jurutera asing di landasan kereta api, memusnahkan pondok telefon, pos dll.

e) Pada bulan Jun 1900 pemberontakan merebak ke Peking dan Tienstin. Semakin ganas

apabila serang orang awam serta Pejabat Perwakilan Asing. Tentera antarabangsa bawah

pimpinan Penasihat British Seymour dihantar tetapi gagal.

f) Ahli-ahli Boxer bertambah bersemangat. Tambahan pula kerajaan Manchu memberi

sokongan padu. Mereka semakin liar dan membakar Kedutaan British di Peking 11 Jun 1900.

Membunuh Canselor Kedutaan Jepun iaitu Sugiyama dan menteri Jerman Clemens Von

Kettler.

g) Bagi menentang Pemberontakan Boxer, Setiausaha Negara Amerika iaitu John Hays

membentuk satu pasukan tentera bersekutu terdiri daripada Jepun, Jerman, Amerika,

Perancis, British dan Rusia untuk menamatkan kebangkitan Boxer.

h) Pada bulan Ogos 1900, sejumlah 20 000 orang tentera antarabangsa dihantar ke Peking dan

Tientsin. Selepas tiga minggu bandar Tientsin ditawan. Berjaya menguasai Peking selepas

bertempur kira-kira 100 hari. Anggota Boxer bersama Maharani Dowager dan Maharaja

Kuang Hsu melarikan diri ke Sian melalui Shansi.

i) Gabenor Shangtung iaitu Yuan Shih Kai dan Gabenor Canton iaitu Li Hung Chang bersetuju

mengadakan rundingan dengan kuasa Barat. Akhirnya 7 September 1901 Protokol Boxer

ditandatangani antara Li Hung Chang dan Putera Ching yang mewakili kerajaan China

bersama 11 orang duta kuasa asing.

D) SYARAT-SYARAT PROTOKOL BOXER 1901

a) Negara China bersetuju meminta maaf kepada Jerman dan Jepun di atas kejadian

pembunuhan menteri Jerman, Clemens Von Kettler dan Canselor Jepun, Sugiyama. Tugu

peringatan untuk duta Jerman dan Jepun akan didirikan di tempat pembunuhan tersebut.

b) Kerajaan Manchu dikehendaki menjatuhkan hukuman mati ke atas pegawai-pegawai Cina

yang terlibat dengan pemberontakan, menyerang dan membunuh orang asing.

c) Sistem Peperiksaan Perkhidmatan Awam Negara China akan dihentikan selama 5 tahun di 45

buah bandar yang terlibat dalam Pemberontakan meliputi tempat orang asing dibunuh dan

menerima layanan buruk.

d) Negara China dikehendaki menjelaskan ganti rugi sebanyak 450 juta tael atau 67.2 juta paun

sterling kepada kuasa-kuasa asing dalam tempoh 40 tahun dengan kadar faedah 4% setahun.

e) Kubu Taku yang menghalang perhubungan antara Peking dan laut dimusnahkan.

f) Kuasa-kuasa asing memperoleh hak untuk menduduki 13 buah tempat yang akan

ditentukan antara mereka dan China juga bersetuju untuk mengadakan perubahan dalam

perjanjian perdagangan serta satu Kementerian Hal Ehwal Luar akan ditubuhkan.

g) Sistem perundangan negara China diperketatkan bagi mengelakkan peristiwa itu berulang

lagi.

h) China bersetuju mengadakan perwakilan asing di peking dan kuasa-kuasa asing dibenarkan

mengawal kedutaan masing-masing.

i) China dilarang mengimport senjata dan alat-alat yang digunakan untuk mengeluarkan

kelengkapan senjata dari luar selama 2 tahun.

j) Kerajaan China membenarkan kuasa-kuasa asing menempatkan tentera mereka di tempat-

tempat strategik dari Peking ke laut.

k) Kerajaan China menaikkan taraf hubungan dengan negara-negara asing ke taraf kedutaan.

E) SEBAB-SEBAB KEGAGALAN PEMBERONTAKAN BOXER

1) KELEMAHAN STRATEGI KETENTERAAN DAN ALAT-ALAT

SENJATA

Golongan pemberontak tidak mempunyai kelengkapan perang.

Ilmu sihir dan seni mempertahankan diri tidak dapat menangkis peluru.

Kuasa Barat menggunakan senjata api yang lebih baik dan moden serta teknik

yang lebih sempurna.

2) MASYARAKAT CINA TIDAK BERSATU PADU

Kesilapan besar – menentang orang Cina sendiri yang beragama Kristian.

Tindakan ini memecahbelahkan orang Cina dan menyukarkan untuk

mengumpul kekuatan.

Pemerintah di wilayah tengah dan selatan China tidak menyokong. Ada yang

memberi bantuan dan melindungi orang asing.

Buktinya, Jeneral Yung Lo yang diarah menyerang pertahanan asing di Peking

bersifat lewa dan tidak serius.

3) PERSEDIAAN BELUM LENGKAP

Anggota pemberontak belum bersedia melancar keganasan.

Kekuatan tentera Manchu belum pulih sepenuhnya selepas Perang China-Jepun

91894 – 1895).

Negara China terlibat dengan beberapa siri peperangan dan pemberontakan

seperti Perang Candu Pertama 91839-1842) dan Kedua 91856-1860) serta

Pemberontakan Taiping (1851-1864)

4) KRISIS KEWANG YANG SERIUS

Kemelesetan ekonomi – perang, bencana alam, tuntutan ganti rugi perang.

Tidak dapat menyediakan kelengkapan perang yang mencukupi untuk lancar

pemberontakan.

Bekalan ubat-ubatan, senjata dan makanan tidak cukup. Ramai pemberontak

mati akibat kecederaan, kebuluran dan wabak penyakit.

SEBA

B-SEB

AB

KEG

AG

ALA

N P

EMB

ERO

NTA

KA

N B

OX

ER

5) KUASA ASING KUAT DAN BERSEMANGAT

Bantuan tentera antara bangsa yang melibatkan 11 kuasa asing menyebabkan

mereka kuat dan bersemangat melawan pemberontak

F) IMPLIKASI PEMBERONTAKAN BOXER

1) KELEMAHAN DINASTI MANCHU TERSERLAH

Tentera Bersekutu dan Jepun berjaya menawan Peking dengan mudah

menunjukkan kelemahan Dinasti Manchu.

China terpaksa menandatangani Protokol Boxer 1901 tanpa syarat.

Menjatuhkan imej negara China sebagai ‗Middle Kingdom‟

Maruah tercabar apabila Inggeris mendesak pemimpin negara menjatuhkan

hukuman ke atas anggota pemberontak termasuk jeneral Tung Fu Hsing yang

pro-Manchu.

2) EKONOMI NEGARA CHINA MEROSOT

Sebelum pemberontakan – telah berlaku bencana alam, peperangan dan

membayar ganti rugi perang kepada kuasa Barat.

Selepas pemberontakan makin kritikal – bayar ganti rugi berjumlah 450 juta

tael.

Pengusaha Eropah mengambil kesempatan mengeksploitasi sektor perkapalan,

perusahaan tekstil, perlombongan besi dan perkhidmatan kereta api.

3) PENCEROBOHAN BARAT KE ATAS CHINA

Kuasa Barat berlumba-lumba mendapatkan wilayah dan konsesi di China.

Tahun 1902, Rusia menguasai Manchuria secara kekerasan. Desak kerajaan

Manchu mengadakan perjanjian sulit untuk menuntut hak mutlak ke atas

Manchuria.

4) TSUNGLI YAMEN DIHAPUSKAN

Pejabat Hal Ehwal Luar Negeri atau Tsungli Yamen berpusat di Peking

dihapuskan dan diganti dengan Kementerian Hal Ehwal Luar negeri atau Wai

Wu Pu.

Ini menaikkan taraf Hal Ehwal Luar negara china sekali gus memberi hak

istimewa dan kemudahan kepada kuasa asing.

IMP

LIKA

SI PEM

BER

ON

TAK

AN

BO

XER

5) BIBIT-BIBIT BERAKHIRNYA PEMERINTAHAN DINASTI MANCHU

Kelemahan kerajaan Manchu terserlah walaupun beberapa reformasi cuba

dilakukan untuk menguat dan memodenkan China.

Selepas kegagalan Pemberontakan Boxer kedudukan kuasa asing bertambah

kukuh.

Kelemahan ini membawa kepada meletusnya Revolusi China 1911 dan

menggulingkan Dinasti Manchu secara rasminya selepas 300 tahun berkuasa.

TRANSFORMASI SOSIAL, EKONOMI DAN KEMUNCULAN INTELEKTUAL

TEMPATAN DI CHINA.

LATAR BELAKANG

Kekalahan demi kekalahan yang dialami oleh China dengan kuasa-kuasa Barat telah

mendedahkan kelemahan dan kepincangan kerajaan China, khususnya Dinasti Manchu. Oleh

sebab itu, timbul kesedaran dalam kalangan pemerintah dan rakyat China perlu melakukan

transformasi khususnya membawa teknologi Barat demi kemajuan China. Kesedaran ini juga

dikaitkan dengan perlunya mengubah sikap prejudis terhadap orang-orang Barat; maka China kini

bersedia menjalinkan hubungan dengan Barat bagi mengelak kehancuran China.

TRANSFORMASI YANG BERLAKU DI CHINA

1) GERAKAN MENGUATKAN DIRI (Self Strengthening) 1861 – 1895

A) PENGENALAN

Mulai pertengahan abad ke-19, negara China menghadapi banyak masalah dalaman

mahupun dengan kuasa Barat. Pemerintah China bukan sahaja menghadapi tekanan dari kuasa

Barat akibat kalah dalam Perang Candu Pertama dan Kedua, malahan juga menghadapi

pemberontakan dalam negeri yang turut menjejaskan kewibawaan pemerintahan Dinasti Manchu.

Contohnya tercetus Pemberontakan Taiping (1851 – 1864) dan pemberontakan Nien atau

Pemberontakan Muslim (1853 -1868). Peristiwa-peristiwa sedemikian menyebabkan timbulnya

kesedaran di kalangan beberapa orang pegawai Istana Manchu dan pemimpin-pemimpin wilayah

seperti Putera Kung, Feng kuei-fen, Tseng Kuo Fan, Li Hung Chang dan Tso Tsung Tang

mengenai keperluan menguatkan dan memodenkan negara China. Pembaharuan ini berasaskan

kebudayaan dan teknologi barat bagi memulihkan kembali imej negara China agar setanding

dengan kuasa-kuasa barat.

Gerakan ini dilaksanakan dalam dua peringkat iaitu di peringkat pusat dan wilayah yang

meliputi pelbagai bidang seperti hubungan diplomatik, pendidikan, ketenteraan, ekonomi, sistem

pengangkutan, perhubungan serta pentadbiran. Di peringkat pusat ia dilaksanakan oleh pegawai

Istana Manchu seperti Putera Kung dan Putera Wensiang. Sementara di peringkat wilayah pula ia

dilaksanakan oleh pegawai-pegawai wilayah seperti Tseng Kuo Fan, Li Hung Chang dan Tso

Tsung Tang.

B) USAHA-USAHA GERAKAN MENGUATKAN DIRI

1) PERINGKAT PUSAT

i) Hubungan diplomatik

a) Kekuatan negara-negara barat berasaskan teknologi moden telah menyedarkan negara China

tentang pentingnya menjalinkan hubungan baik dengan kuasa-kuasa barat. Bagi mencapai

hasrat tersebut, China mula memulihkan hubungan diplomatik negaranya dengan kuasa-kuasa

Barat yang sebelum ini diabaikan. Sehubungan itu, Gerakan Menguatkan Diri memberi

tumpuan utama terhadap hubungan diplomatiknya dengan negara-negara luar khususnya

dengan negara barat bagi menguatkan ketenteraannya.

b) Oleh itu pada 11 Mac 1861, Kerajaan Manchu telah menubuhkan Pejabat Hal Ehwal Luar

Negeri yang dikenali sebagai Tsungli Yamen di Peking. Tsungli Yamen akan menguruskan

hubungan diplomatik negara China dengan negara-negara luar khususnya dengan negara-

negara barat.

c) Melalui institusi baru ini, China berharap dapat mewujudkan hubungan yang lebih erat dengan

kuasa-kuasa barat. Tsungli Yamen diketuai oleh Putera Kung dan diletakkan di bawah Majlis

Tertinggi (Grand Council). Putera Kung telah melantik Horatio Nelson seorang pegawai

Inggeris sebagai Inspector General di institusi tersebut.

d) bagi menjalankan polisi ini, Kerajaan Manchu telah membenarkan penubuhan Pejabat

Perwakilan Asing di Peking serta beberapa Pejabat Kedutaan china di Luar Negara. Mulai

tahun 1866, Kerajaan Manchu telah memulakan langkah pertama dengan menghantar satu

rombongan wakil negaranya melawat Eropah seperti Britain, Amerika Syarikat, Perancis,

Belgium, Prusia, Denmark, Sweden, Sepanyol, Belanda dan Rusia. Hasilnya beberapa pejabat

Kedutaan China telah berjaya ditubuhkan di London, Berlin, Paris, Washington, dan St.

Petersburg.

e) Kejayaan hubungan ini telah merintis jalan bagi negara China untuk mula mempelajari

teknologi barat untuk menguat dan memodenkan negara China. Ia juga telah mengesahkan

bahawa China mula mengakui hubungan diplomatik dengan negara-negara Barat berdasarkan

prinsip persamaan taraf.

ii) Pendidikan

a) Bidang pendidikan memainkan peranan yang cukup penting dan berkesan untuk memajukan

serta memodenkan negara China. Sehubungan itu Kerajaan Manchu menggalakkan pegawai-

pegawainya agar mempelajari bahasa asing serta menimba sebanyak mungkin ilmu

pengetahuan Barat. Dengan mempelajari bahasa asing, pegawai-pegawai diplomatik negara

China dapat berurusan dengan orang – orang Barat lebih cepat dan berkesan di samping dapat

mengeratkan lagi hubungan antara kedua-dua belah pihak.

b) Bagi mendalami bahasa asing, beberapa buah maktab bahasa ditubuhkan. Antaranya ialah

Tung Weng Kuan yang ditubuhkan di Peking pada tahun 1862 di bawah kelolaan W.A.P.

Martin selaku penguasa maktab tersebut.

c) Penubuhan Tung Weng Kuan menandakan bermulanya pendidikan barat di negara china. Di

maktab ini, pegawai Manchu boleh mempelajari bahasa asing dan menambahkan pengetahuan

mereka mengenai hal ehwal luar negeri. Pada awalnya belajar Bahasa Inggeris sahaja tetapi

kemudiannya diperluaskan kepada bahasa lain seperti bahasa Rusia, Perancis, Jerman dan

Jepun. Selain bahasa, ia juga menyediakan pelajaran barat seperti matematik, astronomi, sains,

ekonomi, politik dan undang-undang barat. Ia juga berfungsi sebagai pusat penyelidikan dan

pusat penterjemahan buku-buku asing bagi mempercepatkan proses untuk menyebarkan

pengetahuan dan teknologi barat.

d) Melihat kejayaan Tung Weng Kuan, maka Kerajaan Manchu telah menubuhkan beberapa lagi

maktab bahasa lain di Shanghai (1863), Canton dan Kwangtung (1864) serta Foochow (1866)

e) Kerajaan Manchu juga menggalakkan pelajar-pelajarnya melanjutkan pelajaran ke luar negara

bagi mempelajari teknologi barat. Sehubungan itu kerajaan telah menghantar seramai 120

orang pelajarnya melanjutkan pelajaran ke Amerika Syarikat antara tahun 1872 hingga 1881.

Pada tahun 1871, seramai 30 orang pelajar telah di hantar ke Britain dan Perancis.

2) PERINGKAT WILAYAH

i) Ketenteraan

a) Strategi untuk menguatkan negara China tidak boleh dipisahkan dengan bidang ketenteraan.

Pemimpin-pemimpin China berpendapat bahawa pemodenan dalam bidang ketenteraan amat

perlu untuk mengembalikan dan memulihkan kekuatan negara China agar setanding dengan

negara-negara barat. Mereka menyedari bahawa kekalahan China di tangan Inggeris dalam

peperangan sebelum ini bukan disebabkan oleh kelemahan tentera, tetapi sebenarnya berpunca

daripada ketiadaan peralatan senjata dan teknik ketenteraan yang moden.

b) Oleh itu, pemimpin-pemimpin Manchu seperti putera Kung dan Putera Wensiang berpendapat

bahawa untuk menguatkan negara China, mereka perlu memodenkan angkatan tentera

berasaskan teknologi barat seperti menggunakan senjata api, kapal perang serta tentera yang

cukup terlatih dengan teknik ketenteraan Barat.

c) Bagi memodenkan ketenteraan negara China, beberapa gudang senjata limbungan kapal telah

dibina. Sebuah kilang senjata api terbesar iaitu Kilang Senjata Kiangnan telah didirikan

oleh Tseng Kuo-fan dan Li Hung Chang di Shanghai pada tahun 1865. Kilang ini mempunyai

32 buah bangunan, 2000 pekerja dan mengeluarkan 454 kg serbuk letup setiap hari. Di

samping menghasilkan senapang, meriam dan peluru ia juga telah menghasilkan 8 buah kapal

perang.

d) Pada tahun 1868, Kilang Senjata Kiangnan telah menyediakan sebuah sekolah tentera untuk

memberi latihan ketenteraan kepada pekerja. Ia juga menyediakan pusat penterjemahan dalam

bidang ketenteraan dan kejuruteraan asing ke dalam bahasa Cina.

e) Kilang senjata api yang lain ialah di Foochow yang dibina pada tahun 1866 atas usaha Tso

Tsung Tang. Ia telah berjaya menghasilkan 10 buah kapal perang dan 15 buah bot peronda.

f) Bagi memperhebatkan pemodenan ketenteraan, beberapa maktab tentera dan sekolah teknikal

telah dibina. Li Hung Chang telah membina sebuah Maktab Tentera Laut pada tahun 1880

dan Maktab Tentera Darat pada tahun 1885 di Tientsin.

g) Li Hung Chang juga menubuhkan angkatan tentera laut yang kuat untuk mempertahankan

perairan negara China demi memastikan kepentingan ekonomi perdagangan terjamin.

Antaranya Angkatan Tentera Laut Nanyang (17 buah kapal perang), Angkatan Tentera

Laut Peiyang (15 buah kapal perang), Angkatan Tentera Laut Hokkien (11 buah kapal

perang) dan Angkatan Tentera Laut Kwangtung.

h) Kerajaan Manchu juga menghantar pegawai-pegawai China ke Eropah (Jerman)untuk

mempelajari sains ketenteraan.

ii) Ekonomi

a) Sektor ekonomi diberi perhatian untuk memperkayakan negara China. Hasil kekayaan

membolehkan kerajaan mengatur strategi bagi menguatkan dan memodenkan negara itu. Li

Hung Chang berpendapat ―Kelemahan China adalah kerana kemiskinan negaranya, sebaliknya

kekuatan negara-negara barat adalah disebabkan oleh kekayaan yang mereka miliki.

b) Kehadiran imperialisme Barat telah menyebabkan ekonomi sara diri yang diamalkan merosot.

Keadaan semakin rumit apabila China terpaksa menanggung beban hutang kerana kekalahan

dalam peperangan. Perjanjian-perjanjian berat sebelah yang ditandatangani dengan Barat

secara terang merugikan negara China dan ini telah menyuntik kesedaran di kalangan

pemimpin China.

c) bagi memajukan dan memodenkan ekonomi negara China Li Hung Chang bersama dengan

beberapa pegawai lain telah menjana beberapa projek ekonomi berdasarkan prinsip

“penyeliaan kerajaan dan pengelolaan saudagar-saudagar”. Melalui prinsip ini, projek-

projek ekonomi akan dikendalikan oleg golongan saudagar di bawah pengawasan pegawai

kerajaan. Bermakna sebahagian besar keuntungan akan dimiliki oleh pihak kerajaan. Kerajaan

Manchu menggalakkan rakyatnya memulakan industri tempatan secara kecil-kecilan kerana ia

dapat menyumbangkan pendapatan yang lebih baik kepada penduduk dan negara.

d) Beberapa projek ekonomi telah dirangka dan dilaksanakan. Antaranya ialah:

Pada tahun 1872, China Merchants Steam Navigation Company ditubuhkan.

Syarikat perlombongan arang batu ditubuhkan di Kaiping dengan bantuan jurutera Barat.

Kilang tekstil yang pertama ditubuhkan di Shanghai. Kilang Kain Kapas ini

menghasilkan kain kapas yang berkualiti tinggi.

Lombong besi Ta-yeh di Hupei.

Kilang kertas di Shanghai

Membina landasan kereta api pertama menghubungkan Shanghai – Tientsin dengan

kerjasama Syarikat Jardine dan Matheson.

Menubuhkan sistem telegraf

Sistem perhubungan dipercepatkan lagi dengan terlaksananya sistem pos dan penerbitan

akhbar

Bidang pertanian juga diberi perhatian. Menggalakkan petani membuka dan meneroka

tanah-tanah baru terutama di wilayah Sinkiang. Petani diberi kemudahan memiliki tanah

dengan menawarkan harga tanah yang murah, cukai hasil pertanian diturunkan dan

membaiki sistem pengairan seperti tali air, parit, terusan dan empangan bagi mengatasi

masalah bekalan air dan mengelakkan banjir.

C) FAKTOR-FAKTOR KEGAGALAN GERAKAN MENGUATKAN DIRI

1) KETIADAAN

PEMIMPIN NASIONAL

- Tiada pemimpin yang

cekap dan dinamik

- Putera Kung disingkir oleh

Maharani Dowager Tzu Hsi

- Pemodenan di wilayah

berdasar budi bicara

- Tiada garis panduan &

pengawasan

- Pegawai tidak cekap,

penyelewengan, rasuah

2) TIADA KERJASAMA

DAN PENYELARASAN

- Tiada persefahaman antara

kerajaan pusat dan wilayah

- Pemimpin di wilayah

pentingkan kedudukan

- Kerajaan Manchu curiga

dengan pegawai yang terlibat

kerana perbezaan keturunan

- Bimbang pemimpin

berketurunan China

merampas kuasa

3) PENENTANGAN

GOLONGAN

KONSERVATIF

- Penentangan hebat selepas

Putera Kung disingkirkan

- Maharani Dowager anti asing,

anti pemodenan, guna

peruntukan wang untuk tentera

bagi memulihkan istana

- Golongan sarjana dan pegawai

kerajaan China masih berpegang

prinsip bahawa peradaban China

lebih tinggi daripada kuasa

Barat

- Masih setia dengan ajaran

Confucianisme – pemodenan

jejas adat resam nenek moyang

4) PEMODENAN YANG

TERHAD

- Tidak meliputi semua

bidang

- Tumpuan kepada aspek

ketenteraan

- Tidak melaksanakan

pembaharuan yang radikal

- Masih bertolak ansur

dengan institusi tradisional

5) KEMELESETAN

EKONOMI

-Sejak awal masalah

kewangan serius

- Bencana alam: banjir,

kemarau dll

- Kritikal – perbelanjaan

tentera dan ganti rugi perang

- Masalah candu – masuk

secara bebas – imbangan

perdagangan tidak seimbang

6) KESAN IMPERIALISME

BARAT

- Negara China terpaksa

menanggung kos perang dan

ganti rugi yang tinggi

- Politik tidak stabil – pemimpin

tidak memberi perhatian kepada

program pembaharuan

- Pemberian hak wilayah asingan

dan hak keistimewaan

perdagangan menjejaskan

pendapatan China

- Industri tempatan terjejas –

barang import – cukai rendah

KESIMPULAN:

- Gerakan Menguatkan Diri menemui kegagalan

- Buktinya apabila negara China kalah dalam Perang China-Jepun 1894 - 1985

4) GERAKAN ISLAH 1898 (REFORMASI 100 HARI)

A) PENGENALAN

Tempoh: 103 hari (11 Jun – 20 September 1898)

Pengasas: Kang Yu Wei (1858 – 1927)

Tokoh lain: Liang Chi Chao, Huang Tsun Hsien, Tan Ssu Tung dan Wang Kang Nien

Tujuan:

Menyusun semula institusi sosial dan politik mengikut teknik-teknik Barat bagi

mewujudkan negara yang kuat dan moden

Kesenimbungan Gerakan Menguatkan Diri

Memorandum Kang Yu Wei kepada Maharaja Kuang Hsu:

CADANGAN:

i) Pemodenan pasukan tentera dan polis

ii) Penubuhan sekolah-sekolah moden dan teknikal

iii) Pemansuhan Sistem Peperiksaan Awam diganti dengan sistem

peperiksaan baru yang berfokus kepada isu-isu semasa

iv) jawatan-jawatan tidak penting dihapuskan

v) Belanjawan tahunan negara China disediakan

vi) Penubuhan biro perdagangan, pertanian dan perindustrian

B) SEBAB-SEBAB PELAKSANAAN GERAKAN ISLAH

1) PENCEROBOHAN KUASA ASING

- Maruah negara China terjejas teruk

- Banyak wilayah dikuasai orang asing

- Antaranya:

i) Jepun menguasai Korea, Farmosa dan sebahagian Selatan Manchuria

ii) Jerman menguasai Teluk Kiachow

iii) Inggeris menguasai Pelabuhan Wei Hai Wei

iv)Perancis menguasai Teluk Kwangchow

- maharaja menyokong rancangan reformasi untuk menyelamatkan negara China

2) KEGAGALAN GERAKAN MENGUATKAN DIRI

- Gerakan Menguatkan Diri yang dilaksanakan oleh kerajaan Manchu di bawah

Li Hung Chang, Tseng Kuo-fan dll gagal capai matlamat

- Kekalahan dalam peperangan menyebabkan maruah negara sebagai „middle

kingdom‟ jatuh

- Kang Yu Wei dll mengatur strategi baru yang lebih radikal untuk modenkan

China seperti yang dilakukan oleh Jepun

3) KEMUNCULAN GOLONGAN REFORMIS

- menjelang pertengahan abad ke-19 muncul pelbagai golongan yang berusaha

membaiki imej negara China

i) Wang Tung-ho – konservatif – berpendapat bahawa asas pemodenan harus

berpandukan ajaran moral dan kebudayaan tradisional Cina

ii) Chang Chin Tung – kaji semua sistem pendidikan – gabung ilmu Barat dengan

tradisional Cina

iii) Dr Sun Yat Sen – terlalu radikal, anti monarki – mahu tubuh kerajaan republik

iv) Kang Yu Wei – gabung idea Chang Chin Tung dan Dr Sun Yat Sen – tidak

beri penekanan kepada ajaran tradisional dan tidak berhasrat menggulingkan

Dinasti Manchu. Berusaha mengukuhkan pemerintahan seperti yang dilakukan

oleh Peter The Great di Rusia dan Maharaja Meiji di Jepun.

4) KESEDARAN GOLONGAN PELAJAR

- Golongan intelektual mula sedar pentingnya pembaharuan untuk ubah imej

negara agar setanding dengan kuasa Barat

- Cetus kesedaran masyarakat dan pemimpin China supaya sokong pembaharuan

melalui akhbar dan kelab-kelab bacaan

SEBA

B-SEB

AB

PELA

KSA

NA

AN

GER

AK

AN

ISLAH

C) LANGKAH-LANGKAH GERAKAN ISLAH

1) PENTADBIRAN

Memberi peluang dan keutamaan kepada pegawai Cina berkemahiran

teknologi barat dan ilmu pengetahuan moden mengetuai pentadbiran.

Mansuh jawatan tidak menguntungkan seperti Lembaga Jamuan, Jabatan

Perayaan Negara, Lembaga Penyembahan Korban dan Lembaga Kehakiman.

Jawatan gabenor wilayah Hupeh, Kwangtung dan Yunan juga dihapuskan –

jimat kos.

Masyarakat tempatan digalakkan mengemukakan cadangan yang membina

untuk baiki mutu pentadbiran.

Menggalakkan pegawai-pegawai tinggi kerajaan melawat negara asing.

Meningkatkan kecekapan pentadbiran dengan cara mengatasi kelewatan

melalui pengenalan atur cara baru dan senang.

Memodenkan angkatan tentera dan pasukan polis – Jabatan Perang kaji

kelemahan tentera dan memulihkannya.

Membaiki dan meringkaskan undang-undang.

2) EKONOMI

Galakkan diberi kepada penduduk supaya tidak tertumpu pada pertanian

sahaja – pelbagai – perusahaan, perlombongan dan perdagangan.

Tubuh biro perdagangan, perlombongan dan perdagangan – meningkatkan

kemajuan dan penyelarasan.

Majukan sistem perhubungan dan infrastruktur – kereta api, jalan raya, pos

dan telegraf.

Belanjawan negara disediakan.

3) PENDIDIKAN

Sistem Peperiksaan Perkhidmatan Awam tradisional yang berasaskan

pengajian klasik Cina dihapuskan dan digantikan dengan sistem peperiksaan

moden yang berkaitan dengan isu-isu semasa merangkumi bidang politik,

ekonomi dan sosial.

Universiti Kebangsaan Peking ditubuhkan – belajar pengajian klasik Cina dan

tamadun Barat.

Membina institusi pengajian tinggi dan sekolah. Maktab dan sekolah moden

ditubuhkan di bandar utama dan sekolah rendah di daerah dan kampung.

Biro Penterjemahan ditubuhkan di Shanghai.

Pusat Pengajian Khas ditubuhkan untuk mengkaji mata pelajaran barat agar

serasi dengan matlamat untuk menguat dan memodenkan negara China.

LAN

GK

AH

– LAN

GK

AH

GER

AK

AN

ISLAH

D) SEBAB-SEBAB KEGAGALAN GERAKAN ISLAH

1) TENTANGAN REFORMIS KONSERVATIF

Golongan sarjana menolak pembaharuan radikal Kang Yu Wei kerana pertentangan ideologi

Pembesar istana yang diketuai oleh Maharani Dowager Tzu Hsi menentang kerana kedudukan

terjejas.

Kedudukan Maharani Dowager terancam apabila Li Hung Chang (Yamen) dipecat dan baginda

tersinggung kerana Maharaja Kuang Hsu tidak berbincang dengannya tentang idea pembaharuan

Kang Yu Wei meminta maharaja mengarahkan jeneral Tentera Yuan Shih Kai menangkap Maharani

dan penasihatnya Jung-lu, tetapi Yuan Shih Kai berpaling tadah

21 Sept 1898 Maharani dengan bantuan tentera merampas kuasa daripada Maharaja dan berakhirlah

Gerakan Pembaharuan 100 Hari

Kang Yu Wei dan Liang Chih Chao melarikan diri ke Jepun. Pemimpin lain dijatuhkan hukuman mati

tanpa bicara.

1) TENTANGAN PEGAWAI MANCHU

Menentang kerana kebanyakan reformis terdiri dari orang Cina yang berasal dari wilayah Selatan

yang anti-Manchu. Bimbang mereka balas dendam.

Bertambah curiga apabila golongan reformis diberi jawatan tinggi. Contoh, Liang Chih Chao diberi

kuasa ke atas Biro Terjemahan.

Setiausaha diraja bernama Kang-I mendakwa pembaharuan menguntungkan orang-orang Cina sahaja.

Pemecatan pegawai yang tidak penting, rasuah dan menerima gaji tanpa bekerja yang berjumlah 50

000 di Peking telah menyebabkan mereka kecewa dan menyertai kongsi gelap menentang Gerakan

Islah.

Pemansuhan Sistem Peperiksaan Awam – menyekat peluang orang Manchu berkhidmat dalam

kerajaan

3) TENTANGAN MASYARAKAT CINA

Golongan fanatik masih menganggap budaya Cina yang terbaik di dunia. Budaya Barat dianggap

asing , tidak bernilai dan barbarian- tidak boleh diterima.

Pembaharuan dianggap menambah peluang orang asing menakluk negara China.

Idea pembaharuan sukar difahami oleh masyarakat Cina – tidak realistik dan sukar dipraktikkan

4) KELEMAHAN KANG YU WEI DAN MAHARAJA KUANG HSU

Kang Yu Wei bukan pemimpin politik yang praktikal – pengetahuan tentang tamadun Barat terhad

Kesilapan menentang Maharani Dowager yang memegang kuasa sebenar dan menguasai tentera

menyebabkan Gerakan Islah tidak mendapat sambutan ramai.

Maharaja Kuang Hsu tidak berpengalaman dan lemah.

5) KETIADAAN SOKONGAN GOLONGAN TENTERA

Golongan tentera berpihak kepada Maharani Dowager

Panglima tentera yang diharapkan iaitu jeneral Yuan Shih Kai berpaling tadah dan menyebelahi

Maharani

6) KEMEROSOTAN EKONOMI

Rancangan pembaharuan memerlukan banyak wang sedangkan negara China menghadapi krisis

kewangan yang serius – kejatuhan hasil pertanian, bencana, kekurangan tanah pertanian dan hutang

SEBA

B – SEB

AB

KEG

AG

ALA

N G

ERA

KA

N ISLA

H

E) KESAN PERLAKSANAAN GERAKAN ISLAH

1) PENERUSAN BEBERAPA PEMBAHARUAN

Pemimpin Kerajaan Manchu seperti Maharani Dowager mula menyedari

kepentingan idea-idea Barat.

Sebahagian rancangan pembaharuan seperti penubuhan Universiti

Kebangsaan Peking dan maktab –maktab diteruskan.

2) PEMULIHAN STATUS QUO

Kegagalan Gerakan Islah telah membawa negara China kembali kepada

status quo atau keadaan sebelumnya.

Golongan konservatif kembali berkuasa.

Orang Manchu mendapat kembali jawatan-jawatan penting.

3) TERCETUSNYA PEMBERONTAKAN BOXER

Golongan konservatif mula menyedari kelemahan Dinasti Manchu.

Berusaha menyelamatkan Dinasti Manchu dan menghapus pengaruh

Barat dengan menghalau keluar orang-orang asing.

4) KEBANGKITAN GERAKAN REVOLUSIONER

Meskipun Gerakan Islah gagal, namun ia merintis jalan ke arah gerakan

revolusioner. Hubungan antara orang-orang Cina dan Manchu mulai

renggang.

Sentimen anti-Manchu memuncak apabila pemimpin-pemimpin Gerakan

Islah dijatuhkan hukuman mati tanpa bicara kecuali Maharaja Kuang

Hsu.

Masyarakat Cina sedar bahawa untuk memodenkan negara China maka

Dinasti Manchu perlu digulingkan. Akibatnya, muncul ketokohan Dr

Sun Yat Sen pad tahun 1911 untuk menggulingkan Dinasti Manchu dan

digantikan dengan kerajaan republik.

KESA

N P

ERLA

KSA

NA

AN

GER

AK

AN

ISLAH

6) GERAKAN PEMBAHARUAN CHING 1901 -1911

A) LATAR BELAKANG

1. Gerakan Pembaharuan Ching dilaksanakan selepas Pemberontakan gagal mencapai

matlamatnya untuk mengusir orang-orang asing dari negara China. Kegagalan itu

membuktikan kelemahan Kerajaan Manchu. Di samping itu idea-idea revolusioner juga mula

tersebar di kalangan masyarakat Cina diketuai oleh Dr. Sun Yat Sen.

2. Dalam keadaan yang lemah dan tertekan ini, Kerajaan Manchu (Ching) mulai sedar bahawa

idea pembaharuan amat perlu dengan tujuan untuk:

a) Menguat dan memodenkan negara China

b) Menghapuskan ancaman revolusioner yang dipimpin oleh Dr. Sun Yat Sen.

3. Di samping itu, perluasan pengaruh kuasa-kuasa asing yang berusaha membahagikan China

kepada lingkungan pengaruh masing-masing telah mempercepatkan lagi proses pemodenan

oleh Kerajaan Manchu.

4. Pada 29 Januari 1901, Maharani Dowager Tzu Hsi telah mengisytiharkan pelaksanaan

Gerakan Pembaharuan berasaskan ciri-ciri baik peradaban barat untuk mengatasi

kelemahan negara China dalam usaha menguat dan memodenkan negara China.

5. Pegawai-pegawai kanan kerajaan dan golongan intelektual telah dikerah mengemukakan

cadangan-cadangan pembaharuan kepada kerajaan China. Hasilnya pada bulan Julai 1901,

Chang Chih Tung (Gabenor Jeneral Hunan-Hupei) dan Liu Kun-i(Gabenor Jeneral Kingsi-

Anwhei-Kiangsu) telah menghantar tiga pucuk surat peringatan (memorial) kepada istana

Ching. Mereka telah mencadangkan beberapa pembaharuan seperti berikut:

a) Penubuhan sekolah-sekolah awam dan tentera yang moden berdasarkan sukatan pelajaran

yang melibatkan klasik China, sejarah, politik, sains dan teknologi barat.

b) Sistem peperiksaan Perkhidmatan Awam dan Tentera China disusun semula supaya

mengandungi perkara-perkara yang berkaitan dengan hal ehwal negara China dan barat.

c) Menghantar pelajar-pelajar Cina ke luar negara untuk mempelajari ilmu dan teknologi

barat

d) Menggalakkan perindustrian dengan membina sekolah-sekolah yang berasaskan

teknologi barat.

6. Program-program Pembaharuan Ching meliputi aspek-aspek penting dalam bidang pendidikan,

ketenteraan, ekonomi, perlembagaan dan perdagangan

B) LANGKAH-LANGKAH PEMBAHARUAN CHING

1) PENDIDIKAN

Diberi perhatian serius kerana dianggap penting untuk memberi latihan kepada

pegawai supaya lebih efisien, terlatih dan berkemahiran

1904- memperkenalkan sistem pendidikan moden – model Jepun

1905- Sistem Peperiksaan Perkhidmatan Awam yang berdasarkan klasik Cina

dikemaskini dan diganti sistem peperiksaan moden berasas isu-isu semasa.

1906- tubuh Kementerian Pendidikan –susun semula pendidikan negara China

Hantar pelajar ke luar negara – Amerika Syarikat, Eropah dan Jepun

2) KETENTERAAN

Tanggungjawab diserah kepada Yuan Shih Kai untuk menyusun semula

angkatan tentera dibantu oleh Chang Chih Tung dan Liu Kun-i

Sekolah tentera yang moden ditubuhkan. Penasihat tentera dari Jerman dan

Jepun dilantik untuk memberi latihan dan mendedahkan kemahiran berperang

menggunakan senjata moden.

1906-Kementerian Pertahanan ditubuhkan.

3) EKONOMI

1903- Kementerian Perdagangan ditubuhkan

Rakyat digalakkan menceburkan diri dalam bidang perindustrian

Menggalakkan rakyat menggunakan barangan tempatan

Sistem perhubungan dimajukan untuk meningkatkan dan mempercepatkan

kemajuan ekonomi

4) PERLEMBAGAAN

Sebuah Jawatankuasa Pengkajian ditubuhkan untuk meninjau dan meneliti

perlembagaan negara asing – 5 orang bawah pimpinan Tsai Tse

1906- utusan rasmi dihantar ke Eropah dan Amerika Syarikat untuk

mempelajari sistem kerajaan berpelembagaan.

1908-penubuhan Perhimpunan Wilayah – ahli dipilih melalui undi. Hak

mengundi diberi kepada yang berharta dan mempunyai kelayakan akademik

1909-PerhimpunanWilayah bersidang untuk pertama kalinya dan menuntut

pertubuhan sebuah parlimen. Berjaya ditubuhkan pada tahun1913.

LAN

GK

AH

– LAN

GK

AH

PEM

BA

HA

RU

AN

CH

ING

5) SOSIAL

1902- tarik balik larangan perkahwinan antara orang Manchu dan Cina

Menghapuskan amalan mengikat kaki di kalangan wanita Cina

1906- dekri mengharamkan aktiviti menghisap candu di kalangan kakitangan

kerajaan dan orang awam yang berumur di bawah 60 tahun

Penubuhan kementerian baru – Kementerian Luar Negeri, kementerian Polis,

Kementerian Angkatan Tentera Darat dan Kementerian Kewangan.

C) KESAN-KESAN PEMBAHARUAN CHING

1. Pembaharuan lebih radikal berbanding dengan gerakan sebelum ini. Ia lebih

menyeluruh melibatkan pelbagai bidang seperti pendidikan, ketenteraan,

perlembagaan dan sosial.

2. Menerima sokongan padu daripada golongan intelek Cina kerana mereka

tertarik dengan idea politik baru yang diperkenalkan – raja berpelembagaan

3. Menyusun dan mengemas kini semula institusi-institusi tradisional dengan

menerapkan idea-idea barat

4. Proses pembaharuan tidak dapat dilaksanakan dengan jayanya kerana

sebilangan masyarakat Cina tidak menyokong pembaharuan. Mereka lebih

berminat untuk menggulingkan kerajaan Manchu.

KESA

N – K

ESAN

PEM

BA

HA

RU

AN

CH

ING

5. Selepas kematian Maharaja Kuang Hsu, tidak ada pemerintah yang

berpengalaman dan berkemahiran dalam pentadbiran. Pengganti maharaja iaitu

Maharaja Hsuan Tung (Pu Yi) baru berusia 3 tahun. Kuasa pemerintahan sebenar

diambil alih oleh anggota keluarganya yang tidak mempunyai kebolehan

6. Idea revolusioner semakin memuncak di kalangan masyarakat Cina di bawah

pimpinan Dr Sun Yat Sen. Beliau menanamkan sentimen anti Manchu di China.

7. Penghantaran pelajar ke luar negara tidak membawa apa-apa makna kepada

masyarakat Cina. Sebaliknya mereka lebih banyak dipengaruhi oleh institusi

politik barat seperti liberalisme, republik, demokrasi dan raja berpelembagaan.

Hasrat mereka tercapai apabila Dinasti Manchu berjaya digulingkan pada tahun

1912 setelah tercetusnya Revolusi China 1911.

2) NEGARA INDIA (abad ke-19 – 20)

LATAR BELAKANG PERLUASAN KUASA BARAT DI INDIA.

1. Kemajuan pesat dalam bidang perindustrian dan perdagangan mendorong kuasa kuasa Barat

berlumba-lumba melaksanakan dasar imperialisme iaitu memperluaskan pengaruh politik di

seluruh dunia.

2. Pada abad ke-19, kuasa-kuasa imperialisme Barat berusaha meluaskan pengaruh politik dan

ekonomi serta membentuk empayar yang luas di Asia kerana kaya dengan keperluan bahan

mentah yang diperlukan kilang-kilang industri mereka.

3. Negara-negara itu juga menyediakan pasaran yang lebih luas bagi lebihan barangan hasil

keluaran kilang-kilang mereka.

4. Kaedah perluasan kuasa Barat ini ada berbagai-bagai cara sama ada secara peperangan,

perjanjian ataupun secara pengilhakan. Antara negara yang terlibat dengan perluasan kuasa

Barat melalui kaedah ini ialah India oleh British.

5. Tindakan pengilhakan yang dilakukan adalah didorong oleh kepentingan perdagangan. Di

India, campurtangan dilakukan secara pengilhakan. Perluasan kuasa melalui kaedah

pengilhakan melibatkan kekerasan seperti peperangan, ugutan, perjanjian dan sebagainya.

6. Pengilhakan merupakan suatu proses penguasaan Barat ke atas negara-negara luar demi

memenuhi keperluan politik dan ekonomi mereka.

7. Di India, British telah melaksanakan dasar pengilhakan dengan jayanya melalui tiga zaman

yang berbeza-beza. Zaman Lord William Bentick berlaku pada tahun 1824-1835, zaman Lord

Ellenborough tahun 1836-1846 dan zaman Lord Dalhousie berlaku pada tahun 1846-1856.

DASAR PENGILHAKAN LORD WILLIAM BENTICK (1824-1835)

1. Semasa Lord William Bentinck menjadi Gabenor Jeneral India, beliau telah melakukan

ugutan ke atas pemerintah tempatan dan akhirnya telah berjaya mengilhakan beberapa buah

wilayah seperti Cachar, Coorg dan Mysore.

2. Lord William Bentick telah berjaya menguasai Cachar apabila rajanya meninggal dunia tanpa

meninggalkan waris.

3. Keadaan menjadi lebih mudah kerana adanya permintaan daripada penduduk tempatan agar

negerinya diperintah oleh British.

4. Di Coorg dan Mysore beliau menggunakan alasan penyalahtadbiran tempatan untuk

menjalankan pentadbiran dengan adil dan saksama.

5. Penduduk tempatan juga dikatakan menyokong beliau untuk memerintah negeri tersebut.

6. Manakala di Jaintia pula, pengilhakan berlaku apabila rajanya enggan menyerahkan kembali

penculik rakyat Inggeris kepada British.

7. Lord William Bentick juga telah bertindak memperkenalkan peraturan sosial dengan

menghapuskan beberapa amalan tradisi seperti adat suttee, adat thugee, pembunuhan bayi

perempuan, amalan mengorbankan manusia dan melaksanakan pembaharuan dalam undang –

undang pewarisan Hindu

DASAR PENGILHAKAN LORD ELLENBOROUGH (1836-1846)

1. Sepanjang pemerintahan beliau beberapa wilayah telah berjaya diletakkan di bawah

penguasaan British, antaranya wilayah Sind dan Gwalior.

2. Sejak tahun 1809, Sind telah menjalinkan hubungan dengan British. Pada tahun 1823 satu

perjanjian telah ditandatangani di antara Sind dan British.

3. Hasil perjanjian ini, pedagang dan saudagar British dibenarkan menggunakan sungai dan

jalan raya tetapi kapal dan tentera bersenjata tidak boleh menggunakan negeri tersebut.

4. Syarat ini telah dicabuli semasa peperangan Afghan, Lord Auckland telah mengarahkan

tenteranya berbaris melalui Sind.

5. Ellenborough berhasrat merampas wilayah Sind, lalu membuat beberapa tindakan ke atas

pemerintah tempatan. Ekoran itu, Charles Napier telah dihantar untuk menyiasat.

6. Satu perjanjian baru telah dibuat dengan Amir-Amir di Sind. Mereka telah dipaksa supaya

menyerahkan bahagian yang lebih besar di wilayah mereka serta melepaskan hak mereka

untuk membuat wang mereka sendiri. Hanya mata wang British diakui sah.

7. Tindakan tersebut telah menyebabkan Amir-Amir Sind marah dan bertindak menyerang

residen British.

8. Namun Amir-Amir ini berjaya ditewaskan dalam peperangan di Miani dan Dabo. Akhirnya

Sind berjaya dirampas dan diletakkan di bawah jajahan British di India.

9. Ellenboroug juga telah berjaya mengilhakan wilayah Gwalior dan Paniar melalui Kaedah

Undang-Undang Lesap Waris apabila berlaku kematian ke atas Dhulat Kao Sindhia yang

amat digeruni.

DASAR PENGILHAKAN LORD DALHOUSIE (1846-1856)

1. Sepanjang penguasaan beliau, Lord Dalhousie telah berjaya mengilhakan beberapa buah

wilayah di India melalui tiga kaedah iaitu ‗Hak Menakluk Kuasa Agung‘, ‗Undang-Undang

Lesap Waris‘ dan ‗Kebaikan Untuk Diperintah‘.

2. Melalui ‗Hak Menakluk Kuasa Agung‘, Dalhousie telah mengisytiharkan perang ke atas

kaum Sikh di Gujerat. Akhirnya wilayah Punjab berjaya diilhakkan.

3. Lord Dalhousie juga dilihat paling berjaya dalam pemerintahannya apabila banyak wilayah

India berjaya diletakkan di bawah penguasaannya melalui kaedah ‘Undang-Undang Lesap

Waris‘ atau dikenali dengan ‗Doctrin of Lapes‘.

4. Menurut Doktrin ini, mana-mana pemerintah yang tidak meninggalkan waris keturunannya

selepas mangkat, negeri atau wilayah itu akan jatuh ke bawah kuasa agung dengan

sendirinya.

5. Dalhousie tidak mengiktiraf hak seseorang pemerintah untuk melantik seorang waris yang

bukan keturunannya.

6. Di Jhansi misalnya, perlantikan anak angkat sebagai pewaris dianggap tidak sah oleh

Dalhousie.

7. Beberapa wilayah lain yang berjaya diilhakan melalui kaedah ini ialah Satara, Jaitpur,

Baghat, Samalpur dan lain-lain.

8. Manakala melalui kaedah ‘Kebaikan Untuk Diperintah‘, ianya dilaksanakan atas alasan

penganiayaan, kezaliman, dan ketidakadilan politik tempatan. Misalnya Qudh telah

diletakkan di bawah naungan SHTI.

9. Pentadbiran Qudh asalnya dikuasai oleh Nawab Khan yang sentiasa berada dalam keadaan

huru-hara dan penuh dengan amalan rasuah.

10. Dalhousie bertindak dengan membuat perjanjian dengan Qudh yang akhirnya meletakkan

Qudh di bawah penguasaan SHTI, manakala pemerintahnya Nawab dibenar mengekalkan

gelaran dan dibayar 15 juta rupee.

11. Apabila Nawab enggan menerima dan menandatangani perjanjian tersebut, Dalhousie telah

bertindak mengilhakan wilayah tersebut atas alasan penyelewengan pemerintah tempatan.

REAKSI MASYARAKAT INDIA TERHADAP KUASA BARAT

1. Amnya tindakan British mengilhakkan kawasan tertentu di India telah mengundang

penentangan penduduk tempatan terhadapnya.

2. Tindakan berkenaan telah menyebabkan kebangkitan golongan putera, nawab dan pembesar

yang kehilangan gelaran, tanah dan kuasa masing – masing.

3. Di pihak rakyat, kebangkitan golongan bawahan ini disebabkan tindakan British yang

melaksanakan penghapasan amalan sutee, amalan thugee, membunuh bayi perempuan,

pengenalan akta kahwin semula telah mengundang penentangan golongan fanatik Hindu.

4. Begitu juga dengan tindakan British memperkenalkan sistem pendidikan Barat dengan

menjadikan bahasa Inggeris sebagai bahasa pengantar di sekolah, kolej malah dalam bidang

pentadbiran dan kehakiman turut menyemarakkan rasa tidak puas hati.

5. Percubaan British menyebarkan agama Kristian juga tidak disenangi oleh masyarakat

tempatan.

6. Seterusnya, punca penentangan masyarakat tempatan ialah mereka berasa didiskriminasikan,

walaupun kerajaan British memperkenalkan teknologi moden. Buktinya, mereka dinafikan

hak menaiki gerabak kereta api kelas satu dan kelas kedua.

7. Faktor lain yang mendorong kebangkitan masyarakat tempatan ialah pelaksanaan peraturan

baharu yang menyusahkan seperti menaikkan kadar cukai tanah serta mengenakan bayaran

bagi bekalan air yang disalurkan ke kawasan pertanian.

8. Kemuncak kepada penentangan masyarakat tempatan terhadap kuasa British memuncak

apabila sepoi India diwajibkan menggunakan minyak babi dan minyak lembu apabila

menggunakan Riffle Royal Enfield. Hal ini telah menyebabkan orang Islam dan orang Hindu

bagi menyatakan protes.

9. Kebangkitan rakyat India atau golongan sepoi ini dikenali sebagai Dahagi India; mereka telah

bertindak mengisytiharkan Bahadur Shah II sebagai Maharaja Delhi dan menawan seketika

kota tersebut.

10. Kebangkitan sepoi di Meerut berlaku di bawah pimpinan Mangal Pandey dan ianya telah

merebak ke kawasan lain dan berjaya mempengaruhi kebangkitan orang Islam di Oudh dan

Allahabad di bawah pimpinan Nana Saheb dan orang Sikh yang diketuai oleh Ram Singkh

11. Bagi orang Islam di bawah pimpinan Haji Shariatulah yang diambung oleh anaknya, Dudhu

Nayan di Bengal, mereka telah melancarkan Gerakan Faraidi; menentang British dengan

berhujah India kini menjadi sebuah Darul Harb, ditangkap dan dipenjarakan

12. Walau bagaimanapun dengan bantuan tentera dari Madras dan Sri Lanka, menjelang tahun

1858, Dahagi India telah ditamatkan dengan kejayaan mengalahkan musuh – musuh seperti

Laksmi Bai, Ram Singkh ( terbunuh / dihukum / dijatuhkan hukuman seumur hidup.

B) SEBAB-SEBAB TERCETUSNYA DAHAGI INDIA 1857

1) Dasar pengilhakan Lord Dalhousie

- proses penaklukan dan Undang-undang Lesap Waris yang dijalankan telah menyinggung

perasaan orang India, khasnya pemerintahan wilayah-wilayah. Lord Dalhousie telah

mengilhakan wilayah-wilayah di India tanpa mempertimbangkan perasaan orang India.

- Juga telah mencabar kedaulatan pemerintahan tempatan seperti Nawab dan Carnatic dan Raja

Tanjore. Tindakan Dalhousie menarik balik pembayaran pencen Nana Sahib, anak angkat Baji

Rao selepas kemangkatan beliau menyebabkan Nana Sahib begitu benci terhadap pihak British

sehingga beliau sendiri memberi sokongan kepada Dahagi India.

2) Pentadbiran tidak stabil

- Inggeris menggantikan sistem pentadbiran lama dengan pentadbiran yang baru yang

menyebabkan kesukaran masyarakat India menerima pentadbiran yang berlainan dengan sistem

yang telah mereka alami sejak turun temurun.

- Perubahan dalam pentadbiran tanah tidak disukai oleh penduduk India. Suruhanjaya Inam yang

dibentuk untuk mengkaji pajakan tanah tanpa sewa telah menyebabkan Inggeris merampas

20,000 estet di Deccan. Perubahan dalam pentadbiran hasil tanah telah menyebabkan kesusahan

dan kesengsaraan kepada para pemilik dan penyewa tanah.

- Di wilayah Oudh, Inggeris telah menghentikan bayaran kepada raja dan elaun serta pencen

kepada pegawai-pegawai. Tentera raja di bubar mengakibatkan mereka kehilangan punca

pencarian. Sikap angkuh pegawai-pegawai British dan sukar ditemui menyebabkan rakyat benci

British.

- Pengenalan Undang-Undang British dianggap asing dan tidak difahami oleh rakyat serta Bahasa

Inggeris dijadikan bahasa kehakiman telah menimbulkan kemarahan di kalangan penduduk

India.

- Inggeris juga tidak member jawatan penting (tinggi) dalam perkhidmatan awan dan tentera

kepada orang India. Orang-orang India tidak beri apa-apa hak politik, menyebabkan semua

lapisan masyarakat menentang British.

3) Faktor Ekonomi

- Penindasan di dalam bidang perdagangan telah berlaku di Benggal sejak ia mula beroperasi.

Perdagangan telah lama dimajukan tetapi sektor perkilangan di India telah dimusnahkan dengan

mengenakan cukai tarif yang tinggi di England bagi barang-barang India. Ini menyebabkan

eksport kapas dan sutera India ke England terhenti tetapi pasaran India pula telah dibanjiri

dengan barangan Inggeris. Ini menyebabkan industry perkilangan India lumpuh.

- Industri- industri lain juga mengalami nasib yang sama, contohnya industri melebur besi lumpuh

kerana pengimportan besi dan besi waja. Industri desa, iaitu penggabungan pertanian dan

industri desa turut musnah. Keadaan ini menyebabkan pekerja-pekerja terlibat terpaksa menukar

pekerjaan ke sektor pertanian.

- India berunsur-unsur bertukar menjadi jajahan pertanian untuk kapitalisme Inggeris. Ini

bermakna India membekalkan bahan-bahan mentah untuk pengilangan England dan membeli

barangan siap buatan British.

4) Faktor sosial dan agama

- Lord William Bentinck telah menghapuskan beberapa adat resam orang India seperti Suttee,

Thugee, dan pembunuhan bayi perempuan. Lord Dalhousie juga meluluskan undang-undang

membenarkan balu-balu Hindu berkahwin semula.

- Penghapusan amalan sosial ini menyinggung perasaan orang India lalu membangkitkan

kebencian mereka. Orang India belum bersedia menerima pembaharuan Barat dianggap radikal

itu. Mereka masih taat dan berpegang teguh kepada tradisi dan adat resam yang telah berakar

umbi di India itu. Bagi orang India, amalan tersebut merupakan warisan turun temurun mereka.

5) Ketidakpuasan hati golongan Sepoi.

- Tentera Benggala yang terlibat dalam Dahagi berasal dari Brahmin dan Rajput yang berkasta

tinggi. Golongan ini tidak suka melakukan kerja berat dan berkhidmat di luar India.

- Perasaan tidak puas hati bertambah apabila Lord Canning meluluskan Akta Pengambilan

Tentera Am. Melalui akta ini seseorang sepoi boleh dihantar berkhidmat di mana-mana sahaja

perkhidmatan mereka diperlukan. Apabila dihantar berkhidmat di kawasan jauh sepoi-sepoi ini

tidak diberi elaun yang lebih. Sepoi-sepoi ini bimbang bahawa kedudukan dan kasta mereka

tercemar jika mereka bekerja di luar India.

- Sepoi-sepoi ini juga tidak puas hati dengan dasar diskriminasi di antara mereka dengan tentera

British. Mereka diberi layanan buruk dan gaji lebih rendah. Kenaikan pangkat dalam tentera

adalah berdasarkan tempoh perkhidmatan dan bukannya keupayaan dan kebolehan seseorang

calon. Tambahan pula disiplin kurang memuaskan.

- Pengenalan senapang Rifle Enfield menyemarakkan lagi kemarahan dan kebencian sepoi-sepoi.

Hujung peluru senapang telah disapu dengan minyak lembu dan babi. Sepoi Hindu dan Muslim

menganggap tindakan ini satu muslihat British menentang kebudayaan mereka sebagai satu

langkah mengkristiankan mereka.

- Penglibatan British dalam perang Crimea member keyakinan kepada sepoi-sepoi bahawa mereka

dapat mengusir orang British dari tanah air mereka dengan mudah.

C) PROSES DAHAGI INDIA

1. Dahagi bermula apabila British memenjarakan sepoi-sepoi yang tidak mahu menggunakan

peluru senapang Rifle Enfield Dahagi meletus pada 10 Mei 1857 di Meerut apabila askar-askar

menyerang masuk ke dalam penjara untuk melepaskan kawan-kawan mereka. Mereka bertindak

membunuh pegawai British dan membakar rumah-rumah mereka.

2. Pemberontakan bergerak ke Delhi dan Berjaya menawan Delhi dengan mudah kerana tidak

ada pasukan British di sana. Pemberontakan memasuki istana dan mengisytiharkan Bhahadur

Shah II, Seorang keturunan Maharaja Moghul sebagai Maharaja Delhi. British cuba

mendapatkan Delhi tetapi gagal.

3. Di Lahore rejimen-rejimen tempatan telah dibubarkan dan pada masa yang sama rusuhan

meletus di Nasirabad di Rajadputana, Rohilkand, Oudh dan beberapa kawasan Bihar.

4. Pada 14 September 1857 tentera Inggeris dengan bantuan John Nicholson sertaa beberapa

pegawai British Berjaya menawan Delhi. Bhahadur Shah ditangkap dan putera-putera Moghul

lain ditembak.

5. Pemberontakan di Lucknow berlaku pada 30 Mei dan Sir Hendry Lawrence terbunuh. Pada

masa yang sama pemberontakan di Outh dan Rohilkand Berjaya ditewaskan. Pada 21 Mac 1858

Sir Cohn Campbell Berjaya menawan Lucknow.

6. Pada Disember 1857 Sir Cohn Campbell Berjaya menawan Kanpur. Pada 8 Julai 1858

Dahagi India ditamatkan, walaupun kawasan-kawasan terpencil di India apabila pemberontakan

masih menyala. Mereka terlibat telah dibicarakan dan diberi hukuman yang setimpal dengan

kesalahan.

D) SEBAB-SEBAB KEGAGALAN DAHAGI INDIA 1857

1) TIADA PERPADUAN DI KALANGAN PEMBERONTAK

Disertai oleh pelbagai golongan awam dan tentera tetapi berjuang atas

kepentingan sendiri. Contoh:

i) Jhansi Rani – mendapat hak seorang putera

ii) nana Sahib – membalas dendam akibat kehilangan tanah dan estet bapa

angkatnya Baji Rao.

iii) orang Muslim – memulihkan Empayar Moghul

iv) Sepoi-sepoi India – agama dan dasar diskriminasi Inggeris mengancam

kepentingan mereka.

2) TIDAK MELIBATKAN SELURUH PENDUDUK INDIA

Orang-orang Sikh tidak menyokong Dahagi India.

Tidak semua pemerintah tempatan terlibat kerana ada yang masih setia dengan

Inggeris. Contoh: Sindhia, Holkar, Nizam, pemerintah Rajput dan Sikh.

Golongan berpendidikan barat tidak sokong.

Tuan-tuan tanah dan peniaga tidak sokong kerana mengharap peluang lebih

baik di bawah pemerintahan Inggeris.

3) PEMBERONTAKAN TIDAK MENYELURUH

Tertumpu di Qudh dan Rohilkand.

Tempat-tempat lain tidak terlibat dengan pemberontakan tersebut.

SEBA

B-SEB

AB

KEG

AG

ALA

N D

AH

AG

I IND

IA 1

85

7

4) SIKAP TOLERANSI LORD CANNING

Sikap diplomasi dalam menangani masalah membabitkan orang-orang India

telah mengurangkan perasaan dendam di kalangan sepoi.

Sentimen ini menyebabkan sepoi-sepoi India tidak bersungguh-sungguh dalam

perjuangan dan dengan mudah dapat dikalahkan.

5) KEKURANGAN PEMIMPIN YANG IDEAL DAN BERKEBOLEHAN

Kematian Jhansi Rani melemahkan kepimpinan sepoi India

Penggunaan alat-alat senjata tidak maju dan strategi ketenteraan tidak kemas.

Inggeris mempunyai pemimpin yang cekap dan berkebolehan seperti Sir John

Lawrence, Outram, Havelock dan Neil.

E) KESAN-KESAN DAHAGI INDIA 1857

1) Peristiwa Dahagi jelas membuktikan SHTI tidak berkemampuan untuk

memerintah India dengan baik. Oleh itu SHTI telah dihapuskan dan

India ditadbir secara terus oleh Kerajaan Mahkota Inggeris di London

mulai 2 Ogos 1858.

2) Gabenor Jeneral diberi gelaran wizurai.

3) Ratu Victoria mengumumkan bahawa putera tempatan tidak akan

kehilangan hak dan perjanjian-perjanjian yang wujud antara mereka

akan terus dilindungi.

KESA

N – K

ESAN

DA

HA

GI IN

DIA

18

57

4) Inggeris bertolak ansur dalam aspek keagamaan dan peluang untuk

memegang jawatan awam dan tentera dibuka kepada individu yang

benar- benar berkelayakan tanpa mengira kasta, bangsa dan

kepercayaan. Bagaimanapun jawatan-jawatan penting akan diletakkan

di bawah tanggungjawab pegawai Eropah.

5) Kerajaan Inggeris memberi pengampunan beramai-ramai terhadap

semua pemberontak yang terlibat dalam Dahagi India kecuali mereka

yang terlibat dalam membunuh rakyat Inggeris.

6) Undang-undang Lesap Waris dihapuskan dan pemimpin tradisional

dibenarkan mengambil anak angkat sebagai pengganti dan waris yang

sah sebagai pemerintah.

7) Kerajaan Inggeris telah menyusun semula pasukan tentera di India.

Tentera-tentera Presidensi Bengal, Madras dan Bombay dikekalkan

tetapi diasingkan. Terdapat askar-askar Eropah yang diberhentikan

kerja dan sebahagiannya diserap ke dalam pasukan tentera Inggeris.

TRANSFORMASI SOSIAL, EKONOMI DAN KEMUNCULAN INTELEKTUAL

TEMPATAN DI INDIA

TRANSFORMASI SOSIAL

1. Pengenalan sistem pengangkutan dan sistem perhubungan

2. Pendedahan sistem pendidikan Barat; cabaran kepada institusi pendidikan tempatan

3. Merebaknya pemikiran atau idea – idea Barat seperti humanisme dan liberalisme yang

membawa kepada kemuculan golongan reformis

TRANSFORMASI EKONOMI

1. British menjadikan India sebagai kawasan pembekal bahan mentah dan tempat longgokan

barangan buatan British.

2. British memperkenalkan tanaman jualan atau tanaman komersial seperti kopi, jut, nila, getah

dan candu. Malah, India turut muncul sebagai pengeluar teh utama

3. British memperkenalkan permanent settlement melalui reformasi tanah

4. British bertanggungjawab mewujudkan taman - taman botani; menggalakkan usaha – usaha

penyelidikan.

KEMUNCULAN NASIONALIS TEMPATAN

1. Sayyid Ahmad Khan; mendapati Dahagi India yang berlaku member impak buruk kepada

golongan India Muslim.

2. Golongan India Muslim wajar memberikan fokus kepada pendidikan moden bertujuan

mengelak eksploitasi orang – orang Hindu.

3. Beliau bertanggungjawab menubuhkan The Translation Society; bertanggungjawab

menterjemahkan karya dari bahasa Urdu.

4. Beliau juga membuka institusi pengajian tinggi bagi orang – orang Islam yang dinamakan

Muslim University of Aligarh; dianggap Unniversity of Cambridge India

5. Pelajar didedahkan dengan kurikulum Barat; pengajian Barat dan pengajian Timur yang

diajar dalam bahasa Urdu.

6. Beliau juga membentuk Mohammedan Educational Conference; persidangan yang

menampilkan para intelektual khususnya aspek pendidikan.

7. Persidangan tersebut menjadi alat kebangkitan intelektual menampilkan idea – idea

pembaharuan sosial, ekonomi ekonomi dan pendidikan di India.

8. Raja Ram Mohan pula merupakan individu yang dianggap sebagai Bapa Pemodenan India

atau Bapa Pemulihan Hindu.

9. Beliau mengasaskan Persatuan Brahma ( Brahmo Samaj ) yang terbuka kepada semua

individu tanpa mengira kasta.

10. Baliau bersikap terbuka dengan pengaruh luar selagi ianya tidak bertentangan dengan

kesucian agama Hindu. Malah, beliau menentang amalan – amalan yang tidak

berperikemanusiaan seperti amalan sutee, amalan thugee dan pembunuhan bayi perempuan.

11. Swami Dayananda saraswati pula merupakan individu yang bertanggungjwab mengetuai

gerakan Aya Samaj.

12. Beliau berpegang teguh terhadap ajaran Veda dan berusaha mempertahankan tradisi tempatan

daripada ancaman luar.

13. Beliau berusaha menghindukan semula individu yang meninggalkan agama tersebut sehingga

menimbulkan konflik agama dengan penganut agama – agama lain.

14. Sebagai fanatik Hindu, beliau enggan menerima pengaruh Barat. baginya, India sewajarnya

membangun dengan acuan yang sedia ada, bukannya bergantung kepada orang – orang Barat.

15. Baliau berusaha mengembalikan sistem pendidikan berasaskan Veda yang bersumberkan

kitab – kitab Veda

CONTOH-CONTOH SOALAN TEMA 4.1

1. Jelaskan usaha-usaha Gerakan Menguatkan Diri yang berlaku di China pada tahun 1861 –

1895.

2. Mengapakah Gerakan Menguatkan Diri yang berlaku di China pada tahun 1861 – 1895

menemui kegagalan.

3. Mengapakah Gerakan Islah 1898 dilancarkan di China dan apakah langkah-langkah yang

telah dilaksanakan dalam gerakan ini.

4. Bincangkan sebab-sebab kegagalan dan kesan-kesan Gerakan Islah 1898 ke atas kerajaan

China.

5. Terangkan langkah-langkah yang telah dilaksanakan dalam gerakan pembaharuan Ching

1901 – 1911 dan apakah kesan-kesannya?

6. Mengapakah berlakunya Pemberontakan Boxer di China pada tahun 1900 dan bagaimana

proses penentangan ini berlaku?

7. Bincangkan sebab-sebab kegagalan Pemberontakan Boxer di China pada tahun 1900 dan

apakah implikasinya terhadap negara China.

8. Sejauhmanakah perasaan dendam sepoi mempengaruhi penentangan masyarakat India pada

tahun 1857.

9. Jelaskan sebab-sebab kegagalan Dahagi India 1857 dan apakah kesannya terhadap

masyarakat India.

4.2 KONFLIK ANTARABANGSA

4.2 KONFLIK ANTARABANGSA

- Sebab dan kesan

4.2.1 Perang Dunia Pertama

(1914-1918) – Jerman dan

Rusia (abad ke-20)

4.2.2 Perang Dunia Kedua(1942 -

1945) – Jepun dan Amerika

Syarikat (abad ke-20)

4.2.3 Perang Dingin (1945-

1955) – Rusia dan Amerika

Syarikat (abad ke-20)

4.2.1 PERANG DUNIA PERTAMA (1914-1918) – JERMAN & RUSIA

A) LATAR BELAKANG

Imperialisme Barat muncul dan menular ke seluruh dunia kesan daripada berlakunya

Revolusi Perindustrian. Imperialisme yang berlaku itu bertujuan untuk mendapatkan bahan

mentah dan pasaran barangan kilang. Persaingan sering berlaku antara kuasa-kuasa imperialis

Barat. Persaingan yang wujud ini mendorong kepada berlakunya Perang Dunia Pertama dan

Perang Dunia Kedua.

Sebelum meletusnya Perang Dunia Pertama, keadaan politik di Eropah terutamanya pada

pertengahan kurun ke-19 adalah berbeza dengan keadaan politik yang terdapat pada hari ini.

Negeri-negeri Jerman yang terdiri daripada 39 buah negeri (Gabungan Jerman) pada tahun 1850

telah disatukan oleh Von Bismarck melalui peperangan dengan Denmark (1864), Austria (1867)

dan Perancis (1870) dan dasar Darah dan Besi pada tahun 1871. Itali juga telah disatukan.

Penyatuan negara Jerman dan Itali telah mengubah imbangan kuasa di Eropah. Kerajaan Prusia

dan Empayar Austria-Hungary merupakan dua kuasa besar yang terdapat dalam pergabungan

tersebut. Empayar Austria-Hungry yang luas menyebabkan sebahagian daripada wilayahnya

berada di luar sempadan Pergabungan Jerman. Poland dan Semenanjung Itali pula ketika itu

dikuasai oleh Rusia. Sementara itu, empayar Turki Uthmaniyyah pada pertengahan kurun ke-19

masih lagi menguasai kawasan Eropah Tenggara khususnya negara-negara rantau Balkan.

Perang Dunia Pertama yang meletus pada tahun 1914 hingga 1918 adalah berpunca

daripada peperangan yang meletus antara Austria-Hungary dan Serbia. Ia merupakan satu

peperangan menyeluruh yang pertama pernah berlaku dalam sejarah dunia moden. Berlaku antara

Kuasa-kuasa Tengah (Jerman, Austria-Hungary, Bulgaria, Itali dan Turki) dengan Pakatan

Bertiga (Rusia, Perancis, Britain, dan disertai pula Amerika Syarikat dan Jepun). Peperangan itu

tamat apabila berlaku dahagi tentera darat dan laut Jerman yang menyebabkan Kaiser William II

terpaksa melarikan diri ke Belanda. Peperangan yang berlaku itu telah membawa banyak

kemusnahan kepada harta benda dan nyawa.

B) SEBAB-SEBAB MELETUSNYA PERANG DUNIA PERTAMA - UMUM

1) Pembentukan Pakatan Kuasa Besar

Ketua Menteri Jerman ketika itu Otto Von Bismarck merupakan seorang yang mempunyai

cita-cita yang tinggi. Berhasrat untuk meluaskan lagi empayar Jerman.

Jerman dan Austria- Hungary (Kuasa-kuasa Tengah) serta Itali telah membentuk Perikatan

Bertiga pada tahun 1882 yang bertujuan menyekat kuasa Rusia di Semenanjung Balkan.

Kebimbangan terhadap kemungkinan Perancis akan mengambil alih jajahannya di Afrika

mendorong Itali untuk menyertai Jerman dan Austria-Hungary.

Pada tahun 1888, Jerman diperintah oleh Raja William II yang mahu memperluaskan dasar

imperialismenya ke seberang laut.

Tindakan ini menimbulkan kebimbangan Perancis dan Rusia. Kedua-dua negara menubuhkan

satu pakatan ketenteraan yang dinamakan Pakatan Berdua.

Britain yang turut merasa bimbang dengan perkembangan yang berlaku di Jerman telah

menyertai Perancis dan Rusia dengan membentuk Pakatan Bertiga pada tahun 1908.

Benua Eropah terbahagi kepada dua kumpulan kesan daripada wujudnya pakatan tersebut.

Ketegangan yang wujud antara dua kumpulan ini mendorong tercetusnya perang.

2) Persaingan Ketenteraan

Kekuatan tentera adalah faktor penting dalam proses perluasan kuasa.

Raja William II yang memerintah Jerman mahu supaya angkatan laut Jerman

diperkembangkan supaya setanding dengan angkatan tentera daratnya.

Britain yang mempunyai angkatan laut terkuat di Barat merasa bimbang dengan

perkembangan ini.

Rusia dan Perancis pula bersaing untuk meningkatkan kekuatan angkatan tentera masing-

masing.

Persaingan dan perkembangan yang berlaku ini menimbulkan kecurigaan antara negara-

negara Eropah yang akhirnya membawa kepada peperangan.

3) Perlumbaan Imperialisme

Selaras dengan kemajuan yang dialami dalam sektor industri, dasar imperialisme turut

berkembang dengan pesat.

Keperluan terhadap bahan mentah dan pasaran barangan kilang mendorong berlakunya

kegiatan imperialisme.

Kegiatan imperialisme yang berlaku ini melibatkan penguasaan ekonomi dan pengambilan

kuasa politik di negara-negara yang dijajah.

Usaha-usaha untuk memperluaskan empayar ini turut melibatkan kuasa-kuasa Jerman dan

Itali.

Penguasaan Perancis dan Britain di Asia serta Afrika juga telah menimbulkan rasa tidak puas

hati Jerman.

Mubaligh-mubaligh Kristian dari Eropah pula berharap mereka mendapat peluang untuk

menyebarkan agama Kristian di Asia dan Afrika.

4) Perlumbaan Ekonomi

Kuasa-kuasa Barat berlumba-lumba untuk menguasai negara-negara pengeluar bahan mentah

dan pasaran baru kesan daripada perkembangan industrialisasi di Eropah.

Kesan daripada perkembangan ini membolehkan Jerman muncul sebagai sebuah kuasa besar

dalam perdagangan dan perindustrian yang memberi saingan kepada Perancis dan Britain.

Kemajuan Jerman membimbangkan Perancis akan kawasan-kawasan lombongnya yang

terletak di utara Perancis akan dikuasai oleh Jerman.

Jerman dan Austria-Hungary juga berusaha mengekalkan hak istimewa mereka dalam

Empayar Turki Uthmaniyyah.

Pada kurun ke-20, perlumbaan ekonomi ini bertukar menjadi persaingan politik.

5) Semangat Nasionalisme

Semangat nasionalisme biasanya dikaitkan dengan kebebasan dan kemerdekaan.

Perkembangannya menjadi lebih agresif pada akhir kurun ke-19.

Usaha pelampau-pelampau nasionalis yang cuba menguatkan negara mereka dan

melemahkan negara lain juga menjadi faktor tercetusnya perang.

Perancis misalnya cuba untuk mengembalikan maruah bangsanya dengan berusaha untuk

mendapatkan kembali jajahannya seperti Alsace dan Lorraine daripada Jerman.

Di pihak Jerman pula, mereka berpendapat bahawa mereka berhak menguasai negeri-negeri

tersebut kerana mereka menganggap diri mereka sebagai bangsa tuan (master race).

Pada masa yang sama, Jerman juga bimbang dengan kekuatan ketenteraan yang dimiliki oleh

Britain dan Perancis.

Bagi golongan yang berpegang kepada fahaman ketenteraan di Jerman, mereka menganggap

bahawa kemuncak kemajuan sosial sesebuah negara akan tercapai apabila berjaya di medan

perang.

Seorang nasionalis Jerman, Heinrich Von Treitscheke kemudiannya telah mempelopori idea

perluasan kuasa melalui ketenteraan.

Idea baru yang diperkenalkan ini telah mewujudkan Gerakan Pan-Slav dan Gerakan Pan-

Jerman.

Beberapa tindakan yang berbahaya telah dilakukan oleh gerakan-gerakan ini dan seterusnya

membawa kepada berlakunya perang.

6) Kekacauan di Beberapa Negeri

Kuasa-kuasa besar Eropah telah terlibat dalam hal ehwal politik Afrika sejak tahun 1898.

Melalui beberapa krisis yang berlaku, kuasa-kuasa besar ini telah berselisih faham.

Antara krisis-krisis tersebut ialah;

Krisis Morocco I

Krisis Bosnian

Krisis Morocco II

Perang Balkan.

Ekoran daripada tercetusnya Perang Balkan, telah wujud permusuhan antara:

Austria-Hungary dan Serbia

Turki dan negara-negara Balkan

Jerman dan Rusia

Untuk melumpuhkan kuasa Austria dan Itali di Balkan, Rusia telah memberi sokongan

kepada pergerakan kebangsaan Balkan.

Turki pula mendapat pinjaman kewangan daripada Jerman untuk membina jalan kereta api

dari Berlin ke Baghdad pada tahun 1898.

Melalui bantuan itu, Jerman berharap ia akan dapat merapatkan lagi hubungannya dengan

Turki dan seterusnya berpeluang untuk meluaskan kuasa di Balkan.

Namun, Jerman tetap khuatir kerana terpaksa menghadapi Rusia di timur dan Perancis di

barat.

Rusia diminta menghentikan persediaan perangnya oleh Jerman tetapi permintaan tersebut

tidak mendapat layanan.

Seterusnya, Jerman telah bertindak mengisytiharkan perang ke atas Rusia dan Perancis.

Britain pula mengisytiharkan perangnya ke atas Jerman sebagai langkah untuk membantu

Perancis.

Semua ini membawa kepada berlakunya Perang Dunia Pertama di Eropah.

7) Peristiwa Sarajevo – Pembunuhan Archduke Francis Ferdinand

Peristiwa ini merupakan faktor langsung kepada tercetusnya Perang Dunia Pertama. Ia

digunakan oleh Pakatan Bertiga dan Kuasa-kuasa Tengah untuk saling melancarkan serangan.

Sarajevo yang terletak di dalam wilayah Austria-Hungary merupakan ibu kota negara Bosnia.

Bosnia menentang Austria-Hungary dengan dibantu oleh Serbia. Bagi Serbia pula, ia

menganggap bahawa Bosnia adalah merupakan sebahagian daripada wilayahnya.

Dalam peristiwa itu, Archduke Francis Ferdinand dan isterinya telah dibunuh oleh nasionalis

Serbia bernama Gavrilo Princip semasa melawat bandar tersebut pada tahun 1914.

Archduke Francis Ferdinand merupakan pewaris (Putera Mahkota) kerajaan Austria.

Kerajaan Austria menuduh kerajaan Serbia bertanggungjawab ke atas pembunuhan yang

berlaku dan menghantar sepuluh tuntutan kepada Serbia tetapi tidak diterima oleh Serbia.

Oleh itu, Austria telah mengisytiharkan perang ke atas Serbia pada 28 Julai 1914.

Rusia bertindak menyokong Serbia dalam peperangan tersebut dan Austria pula mendapat

sokongan daripada Jerman.

Jerman telah mengisytiharkan perang ke atas Rusia pada bulan Ogos 1914. Peperangan yang

tercetus ini menjadi permulaan kepada berlakunya Perang Dunia Pertama.

C) SEBAB-SEBAB JERMAN TERLIBAT DALAM PERANG DUNIA PERTAMA

1) Pembentukan Pakatan Kuasa Besar

Ketua Menteri Jerman ketika itu Otto Von Bismarck merupakan seorang yang mempunyai

cita-cita yang tinggi. Berhasrat untuk meluaskan lagi empayar Jerman.

Jerman dan Austria- Hungary (Kuasa-kuasa Tengah) serta Itali telah membentuk Perikatan

Bertiga pada tahun 1882 yang bertujuan menyekat kuasa Rusia di Semenanjung Balkan.

Kebimbangan terhadap kemungkinan Perancis akan mengambil alih jajahannya di Afrika

mendorong Itali untuk menyertai Jerman dan Austria-Hungary.

Pada tahun 1888, Jerman diperintah oleh Raja William II yang mahu memperluaskan dasar

imperialisme ke seberang laut.

Tindakan ini menimbulkan kebimbangan Perancis dan Rusia. Kedua-dua negara menubuhkan

satu pakatan ketenteraan yang dinamakan Pakatan Berdua.

Britain yang turut merasa bimbang dengan perkembangan yang berlaku di Jerman telah

menyertai Perancis dan Rusia dengan membentuk Pakatan Bertiga pada tahun 1908.

Benua Eropah terbahagi kepada dua kumpulan kesan daripada wujudnya pakatan tersebut.

Ketegangan yang wujud antara dua kumpulan ini mendorong tercetusnya perang.

2) Dasar Kerajaan Jerman – Dasar Kaiser

Pencerobohan Jerman menjadi salah satu sebab Jerman dipersalahkan dalam peletusan

Perang Dunia Kedua.

Kerajaan British, Rusia dan Perancis takut kepentingan mereka diancam.

Gerakan ―Pan Jermanisme ―(menyebarkan kebudayaan dan kuasa Jerman) bertentangan

dengan ―Pan Slavisme‖ (gerakan menyatukan semua bangsa Slav di bawah naungan Rusia.

Langkah Jerman untuk ―bergerak ke Timur‖ yang dijalankan melalui rancangan pembinaan

landasan kereta api Berlin-Baghdad menimbulkan permusuhan antara Jerman – Rusia.

SEBAB-SEBAB MELETUSNYA PERANG DUNIA PERTAMA 1914 - 1918

1) Pembentukan

Pakatan Kuasa Besar

1) Persaingan

Ketenteraan

3) Perlumbaan

Imperialisme

6) Semangat

Nasionalisme

5) Kekacauan di

Beberapa Negeri

4) Perlumbaan

Ekonomi

g) Peristiwa Sarajevo –

Pembunuhan Archduke

Francis Ferdinand

3) Kekuatan Ketenteraan

Kekuatan tentera adalah faktor penting dalam proses perluasan kuasa.

Raja William II yang memerintah Jerman mahu supaya angkatan laut Jerman

diperkembangkan supaya setanding dengan angkatan tentera daratnya.

Pembinaan Angkatan Laut Jerman melebihi keperluan pertahanan

Laksamana von Tirpitz telah memulakan satu kempen umum yang hebat untuk membina satu

angkatan laut Jerman yang lebih besar.

Undang-undang Tentera Laut 1898 – membina kapal perang Jerman sebanyak 14 buah dan 4

kapal penjelajah.

Tahun 1900, Undang-undang Tentera Laut Jerman – kekuatan bertambah dua kali ganda

4) Perlumbaan imperialisme

Pada penghujung abad ke-19 negara-negara Eropah termasuk Jerman bersaing untuk

mendapatkan tanah jajahan sama ada di Asia, Afrika, dan kepulauan Pasifik Penguasaan Perancis dan Britain di Asia serta Afrika juga telah menimbulkan rasa tidak puas

hati Jerman.

Pada tahun 1890-an, Jerman memulakan tindakan dengan merampas tanah jajahan di Afrika

daripada negara-negara yang dianggap lemah seperti Portugal dan Perancis. Tindakan ini menimbulkan rasa tidak puas hati negara Eropah yang lain yang juga mempunyai

niat menguasai tanah jajahan bermotifkan ekonomi.

5) Imperialisme ekonomi

Jerman berhasrat memperkukuhkan ekonominya untuk muncul menjadi sebuah kuasa yang

kuat walaupun negara ini dilihat mempunyai kekuatan ekonomi melebihi negara jirannya, iaitu

Britain dan Perancis. Pada tahun 1865, Britain mengeluarkan besi melebihi Jerman. Bagaimanapun pada tahun

1900, jika digabungkan keluaran besi di Britain dan Perancis, ia masih tidak mampu

menandingi keluaran besi Jerman. Walau bagaimanapun, Jerman tidak mempunyai kelebihan dari segi perdagangan dan

mempunyai empayar yang besar seperti Britain. Oleh itu, persaingan antara Jerman dan Britain tidak dapat dielakkan kerana Jerman

memerlukan ruang dan peluang untuk mengembangkan ekonomi dari terus didominasi oleh

Britain.

D) SEBAB-SEBAB RUSIA TERLIBAT DALAM PERANG DUNIA PERTAMA

1) Pembentukan Pakatan Kuasa Besar Pada tahun 1892 Rusia membuat pakatan dengan Perancis kemudian baru disertai oleh Britain

untuk membentuk Pakatan Bertiga pada tahun 1908.

Britain hanya memberi sokongan kepada sekutunya pada bulan Ogos 1914 setelah Jerman

menyerang Belgium.

Tujuan pakatan itu dibuat ialah untuk menandingi Pakatan antara Austria, Jerman dan Itali.

Pada peringkat awalnya sistem pakatan berjaya mengelak berlakunya peperangan di Eropah

sehingga tahun 1900. Walau bagaimanapun sistem ini tidak lagi sesuai selepas abad ke-20

apabila persaingan sengit wujud antara negara-negara Eropah terutama selepas keruntuhan

empayar Turki Uthmaniyyah

Rusia dan Austria-Hungary berminat mengukuhkan pengaruh masing-masing dalam bangsa

kalangan Slav

Austria-Hungary yang disokong oleh Jerman memulakan usahanya pada tahun 1908 dengan

menakluki Bosnia-Herzegovina dan berhasrat menakluki Serbia.

Rusia pula berusaha mencari jalan keluar bagi angkatan lautnya dari Laut Hitam ke Laut

tengah dengan menguasai Selat Bosporus dan Istanbul.

2) Kekuatan ketenteraan Antara faktor Rusia terlibat dengan Perang Dunia Pertama kerana ia mempunyai kekuatan dar

segi ketenteraan. Begitu juga dengan negara-negara lain yang berlumba-lumba menambah

kekuatan tentera masing-masing.

Peningkatan yang besar dari segi jumlah bilangan angkatan tentera selepas tahun 1900 bukan

sahaja meningkatkan lagi ketegangan sedia ada, tetapi menyebabkan perang tidak dapat

dielakkan.

Negara-negara Eropah telah menggandakan kelengkapan ketenteraan mereka dalam skala

yang besar antara tahun 1890 hingga 1914.

Dengan mempunyai sebanyak 1.3 juta anggota tentera, Rusia merupakan kuasa yang memiliki

paling banyak bilangan tentera, sementara Jerman dan Perancis mempunyai 900 000 tentera

masing-masing. Britain, Itali dan Austria-Hungary dianggotai antara 250 000 dan 500 000

setiap satu.

Ini menunjukkan Rusia mempunyai kelebihan dari segi kekuatan ketenteraan berbanding

dengan negara-negara Eropah yang lain.

E) PERSETIAAN VERSAILLES 29 JUN 1919

Dirangka oleh empat kuasa besar iaitu Amerika Syarikat, Britain, Itali dan Perancis untuk

menamatkan Perang Dunia Pertama.

SYARAT – SYARAT PERSETIAAN VERSAILLES

i) Jerman menyerahkan jajahannya di luar Eropah kepada Britain,

Jepun dan Perancis

ii) Perancis mendapat balik wilayah Alsace-Lorraine daripada Jerman

yang diduduki Jerman akibat kekalahan dalam Perang Jerman-

Perancis 1870

iii) Jerman dipaksa membayar $6000 juta sebagai wang ganti rugi

kepada pihak yang menang.

iv) Kawasan di bawah kekuasaan Empayar Turki Uthmaniyyah juga

diserahkan kepada British dan Perancis.

v) Angkatan tentera Jerman dikurangkan dan Jerman dilarang

menempatkan tentera di wilayah Rhineland yang bersempadan

dengan Perancis.

F) KRONOLOGI PERISTIWA PERANG DUNIA PERTAMA

KRONOLOGI PERISTIWA PERANG DUNIA PERTAMA

Pembunuhan Bakal Raja Austria

Archduke Francis Ferdinand

(Jun 1914)

Dibunuh oleh nasionalis Serb di Sarajevo (ibu kota

Bosnia yang merupakan wilayah hak milik Austria

Memberi peluang kepada Austria untuk menghapuskan

Serbia

Austria menuduh Serbia menghasut rakyat Austria

berbangsa Serb membebaskan diri daripada kerajaan

Austria

Tindakan Austria disokong oleh Jerman

Peperangan meletus

Rusia , sekutu Serbia memberi amaran kepada Austria

dan bersiap sedia untuk menghadapi peperangan

Jerman mengarahkan rusia supaya membatalkan

persiapannya. Rusia enggan berbuat demikian.

Jerman mengisytiharkan perang terhadap Rusia dan

sekutunya.

Jerman menyerang Perancis melalui Belgium

Britain menentang Jerman kerana menganggap Jerman

mencabul kedaulatan Belgium

Itali yang pada awalnya berkecuali akhirnya menyertai

Pakatan Bertiga.

Penyertaan Kuasa-kuasa lain

Turki Uthmaniyyah berpihak kepada Kuasa- kuasa

Tengah

Negara China dan Jepun memihak Pakatan Bertiga

Penyertaan Amerika syarikat pada tahun 1917 membawa

kejayaan kepada Pakatan Bertiga

G) KESAN-KESAN PERANG DUNIA PERTAMA - UMUM

1) Kesan ke atas Jerman Jerman terpaksa menandatangani Perjanjian Versailles pada bulan Januari hingga Jun

1919. Menurut perjanjian itu, Jerman telah diisytiharkan sebagai bersalah kerana menyebabkan

peperangan dan dikehendaki membayar Bayaran Gantirugi Khas sebanyak £6,500,000,000 yang

dibayar secara beransur-ansur. Jerman juga telah kehilangan semua tanah jajahannya. Perwakilan

Perancis, Clemenceau menuntut supaya Jerman melepaskan kekuasaannya di Alsace-Lorraine,

Rhineland, Saar, Hulu Silesia, Denzig dan Prusia Timur. Ini bermakna Jerman kehilangan

sebahagian besar dari sumber-sumber arang batu dan besi. Jerman juga dilucutkan senjata

sepenuhnya, melainkan satu pasukan tentera seramai 100,000 orang.

2) Pengecilan wilayah Austria

Austria menjadi sebuah negara kecil kerana terpaksa menyerahkan wilayah-wilayahnya

kepada pihak yang menang. Wilayah Istria diserahkan kepada Itali, manakala Bosnia,

Herzegovina dan Dalmatia diserahkan kepada Yugoslavia. Ia juga terpaksa menyerahkan wilayah

Bohemia dan Moravia kepada Czehoslovakia dan wilayah Galicia kepada Poland. Penyatuannya

dengan Jerman telah dibatalkan.

3) Kejatuhan pemerintahan Tsar di Rusia Kejatuhan pemerintahan Tsar dan penubuhan kerajaan Bolshevik di Rusia. Kekalahan

Angkatan Tentera Rusia dalam pertempuran Tannenberg telah melemahkan pemerintahan Tsar

Nicholas II. Peperangan tersebut telah membawa penderitaan kepada rakyat Rusia apabila

kawasan pengeluar gandum utama di Ukraine telah dimusnahkan oleh pihak musuh. Hasil

pertanian telah dimusnahkan dan kebuluran telah menambahkan lagi kesengsaraan akibat

peperangan. Golongan penentang yang terdiri daripada puak Bolsheviks, Mensheviks dan Sosial

Revolusiner mengambil kesempatan dengan menganjurkan tunjuk perasaan dan mogok di

Petrograd (St. Petersburg). Regimen Cossack yang dianggap oleh Tsar sebagai penyokongnya,

telah bangun memberontak apabila mereka diperintah untuk bertindak terhadap pemogok dan

penunjuk perasaan. Keadaan bertambah buruk dengan berlakunya dahagi (pemberontakan

tentera) di medan perang. Akhirnya, Tsar Nicholas II terpaksa turun takhta pada 15 Mac 1917.

4) Berakhirnya empayar Turki Uthmaniyyah Berakhirnya empayar Turki Uthmaniyyah. Melalui Perjanjian Sevres, kawasan Asia

Minor telah dibahagi kepada lingkungan pengaruh Kuasa-Kuasa Berikat. Kawasan Thrace

terpaksa diserahkan kepada Greek. Transylvania, Bukowina dan Bessarabia kepada Rumania.

Iraq dan kebanyakan wilayah Turki di bahagian timur telah diletakkan dibawah mandat Britain

dan Perancis. Hanya sebahagian kecil kawasan dikekalkan dibawah kawalan Turki. Negara Turki

hanya menguasai Istanbul dan wilayah di bahagian utara Laut Marmora. Akhirnya, Gerakan

Turki Muda pimpinan Mustafa kamal telah merampas kuasa dan menubuhkan sebuah kerajaan

republik yang dikenali sebagai Turki moden.

5) Kemunculan kerjaaan-kerajaan baru di Eropah Lahirnya kerajaan-kerajaan baru di Eropah seperti Esthonia, Latvia dan Lithuania yang

ditubuhkan dari bekas Empayar Czar. Manakala Finland mendapat kemerdekaan penuh dari

Rusia hasil rundingan dengan kerajaan Bolshevik Rusia. Serbia bertukar menjadi Yugoslavia dan

Czechoslovakia muncul sebagai sebuah negara demokrasi berbagai kaum hasil penyatuan

kawasan Bohemia, Moravia, Slovakia dan Ruthenia.

6) Kehilangan nyawa Kehilangan berjuta-juta jiwa. Rusia negara paling teruk terjejas kehilangan lebih 2 juta

orang, Jerman hampir 2 juta orang. Austria-Hungary satu suku juta orang dan Britain hampir satu

juta. Amerika Syarikat pula kehilangan 115,000 orang, separuh daripadanya akibat wabak

penyakit yang berlaku selepas gencatan senjata.

7) Kesan ke atas Jepun

Perang Dunia Pertama telah memberi keuntungan kepada Jepun kerana Jepun telah

membekalkan barang-barang perindustrian kepada negara-negara Eropah yang berperang. Ini

menyebabkan Jepun muncul sebagai sebuah negara yang kaya dari segi ekonomi dan kuat dari

segi politik. Jepun juga telah muncul sebagai sebuah kuasa angkatan laut yang utama di Lautan

Pasifik.Kedudukan kewangan Britain mulai merosot, manakala Amerika Syarikat pula bertambah

kaya.

8) Penubuhan Liga Bangsa-bangsa

Penubuhan Liga Bangsa-Bangsa. Sebuah pertubuhan antarabangsa telah diwujudkan

dengan tujuan utamanya untuk melindungi negara-negara yang merdeka dari pencerobohan dan

mengekalkan perdamaian. Ibu pejabat Liga Bangsa-Bangsa telah didirikan di Geneva,

Switzerland. Setiausaha Agung pertama disandang oleh Sir Eric Drummond dari Britain.

Pertubuhan ini mengikat 60 buah negara yang menjadi anggota kepada prinsip-prinsip tatatertib

antarabangsa terutama dalam ―penerimaan kewajipan untuk mengelakkan peperangan‖.

KESAN-KESAN PERANG DUNIA PERTAMA - UMUM

KESAN-KESAN

PERANG DUNIA

PERTAMA

2) Pengecilan

wilayah Austria

1) Kesan ke

atas Jerman

3) Kejatuhan

pemerintahan

Tsar di Rusia

4) Berakhirnya

empayar Turki Uthmaniyyah

6) Kehilangan

nyawa

7) Kesan ke

atas Jepun

5) Kemunculan

kerjaaan-

kerajaan baru di

Eropah

8) Penubuhan

Liga Bangsa-

bangsa

H) KESAN PERANG DUNIA PERTAMA KE ATAS JERMAN

1. Kesan Politik

a) Perubahan pentadbiran

Perang Dunia Pertama yang berterusan menimbulkan keresahan dalam kalangan golongan

bawahan seperti petani, pekerja, dan tentera. Penentangan terhadap penentangan terhadap

perang juga timbul dalam kalangan ahli-ahli politik walaupun sebelum ini mereka menyokong

penglibatan kerajaan dalam Perang Dunia Pertama.

Dalam keadaan ekonomi dan sosial yang terumbang-ambing di samping keadaan perang yang

tidak menentu, Kaiser Wilhem II bersetuju turun takhta dan mendapat suaka politik di

Belanda.

Parti Sosialis demokrat pimpinan Friedrich Ebert telah membentuk sebuah kerajaan republik

yang dikenali sebagai republik Weimer. Bagaimanapun, republik ini masih menggunakan

khidmat golongan tentera dan pentadbir lama untuk mengendalikan urusan negara sehinggalah

Adolf Hitler berkuasa pada tahun 1933 apabila semua pihak terpaksa mengikut apa sahaja

kemahuannya dalam usaha menguasai Eropah.

b) Perjanjian Versailles

Jerman terpaksa menandatangani Perjanjian Versailles pada bulan Januari hingga Jun 1919.

Menurut perjanjian itu, Jerman telah diisytiharkan sebagai bersalah kerana menyebabkan

peperangan dan dikehendaki membayar Bayaran Gantirugi Khas sebanyak £6,500,000,000

yang dibayar secara beransur-ansur. Jerman dikehendaki membayar sebahagian jumlah ini

kepada pihak Berikat dalam bentuk kapal-kapal laut, arang batu, bahan-bahan kimia,bahan

celup, lembu dan sebagainya.

Jerman juga telah kehilangan semua tanah jajahannya. Perwakilan Perancis, Clemenceau

menuntut supaya Jerman melepaskan kekuasaannya di Alsace-Lorraine, Rhineland, Saar, Hulu

Silesia, Danzig, Posen, Schleswig dan Prusia Timur. Ini bermakna Jerman kehilangan

sebahagian besar dari sumber-sumber arang batu dan besi.

Wilayah Saar diletakkan di bawah kawalan antarabangsa selama lima belas tahun dan

selepas itu akan diadakan pungutan suara untuk menentukan tarafnya. Sementara itu

Perancis telah dapat menguasai sepenuhnya lombong-lombong arang batu di Saar.

Danzig menjadi sebuah kota bebas di bawah kawalan Liga Bangsa-bangsa.

Di Hulu Silesia, satu pungutan suara diadakan di kalangan penduduk yang terdiri dari

bangsa Jerman dan Poland. Langkah ini berjaya menyelesaikan masalah di wilayah ini di

mana 60% penduduknya telah memilih untuk disatukan dengan Jerman, sementara 40%

dengan Poland. Berikutnya Poland mendapat kira-kira satu pertiga dari wilayah tersebut

yang mengandungi sebahagian besar dari industrinya.

Wilayah Posen, yang kebanyakan penduduknya terdiri dari bangsa Poland, telah

diserahkan kepada Poland. Dengan kemasukan wilayah ini Poland sedang mempunyai

―kawasan sempit‖ yang menganjur ke laut. Bagaimanapun, ―kawasan sempit‖ yang

menganjur ke laut. Bagaimanapun, ―kawasan sempit Poland‖ ini telah memisahkan

Prusia Timur dari tanah besar Jerman dan kemudiannya telah menimbulkan banyak

masalah.

Wilayah Schleswig yang kebanyakan penduduknya terdiri dari bangsa Denmark telah

memilih untuk kembali ke Denmark

Jerman juga dilucutkan senjata sepenuhnya, melainkan satu pasukan tentera seramai 100,000

orang. Ketua Turus Jerman tahun-tahun 1914-1918 telah dibubarkan dan tidak akan disusun

semula. Jerman tidak dibenarkan memiliki kapal selam dan hanya enam buah kapal perang

kelas dua dan beberapa buah kapal kecil sahaja. Semua kegiatan tentera udara Jerman telah

diharamkan.

Matlamat Perjanjian Versailles adalah untuk melumpuhkan Jerman sebagai satu kuasa besar.

Rakyat Jerman begitu marah dan terhina dengan syarat-syarat tersebut.

Perdana Menteri Jerman, Philipp Scheidemann meletak jawatan sebagai tanda protes. Para

perwakilan Jerman ke Versailles terpaksa menurunkan tandatangan mereka kerana yakin

Jerman tidak mampu untuk ingkar dan beperang semula.

2. Kesan Ekonomi

Jerman menghadapi masalah kekurangan makanan yang mengakibatkan masalah inflasi.

Kesannya kerajaan terpaksa mengenakan catuan terhadap bahan makanan penting seperti roti,

kentang, susu, dan daging sehingga menyebabkan rusuhan antikerajaan pada tahun 1917 di

Berlin dan Leipzip yang melibatkan hampir 300 000 pekerja.

Pada tahun 1922, nilai mata wang Jerman, Mark telah menjunam turun hingga kurang

daripada seperseratus daripada nilainya pada tahun 1914. Pengeluaran industri Jerman juga

terjejas. Pengeluaran arang batu dan besi Jerman jauh berkurangan daripada jumlah

pengeluaran sebelum perang

3. Kesan Sosial

Perang Dunia Pertama banyak mengorbankan nyawa. Kira-kira 8.5 juta tentera terkorban dan

12.5 juta orang awam terkorban. Dari segi harta benda pula, peperangan ini mengakibatkan

kemusnahan yang bernilai AS 36 760 juta

Jerman kehilangan nyawa hampir 2 juta orang.

Maruah Jerman jatuh apabila terpaksa menandatangani Perjanjian Versailles yang berat

sebelah.

I) KESAN PERANG DUNIA PERTAMA KE ATAS RUSIA

1. Kesan Politik

Perang Dunia Pertama telah menamatkan pemerintahan beraja di Rusia di bawah kerajaan

Tsar yang pernah memerintah selama 400 tahun. Kekalahan demi kekalahan yang dihadapi

Rusia khususnya dalam pertempuran dengan Jerman menyerlahkan kelemahan kerajaan Tsar.

Kekalahan teruk tentera Rusia di medan peperangan menyebabkan kesetiaan sebahagian

tentera berbelah-bahagi kepada Tsar.

Imej kerajaan beraja jatuh kepada golongan tentera dan kelas menengah. Kerajaan juga

kehilangan sokongan daripada golongan petani dan pekerja kerana tidak membela nasib

mereka dalam suasana ekonomi yang muram kesan daripada Perang Dunia Pertama.

Pejuang-pejuang Revolusi yang terdiri daripada kelas menengah, pekerja, dan petani telah

berpecah ekoran perbezaan kepentingan. Bagaimanapun, Vladimir Lenin berjaya mendapat

sokongan pekerja dan petani kerana menyokong rampasan tanah yang dilakukan oleh petani.

Dengan sokongan golongan pekerja, petani, dan tentera komunis yang berdisiplin, Lenin

berjaya menggulingkan pemerintahan dan membentuk sebuah kerajaan komunis yang pertama

di dunia.

Bagi menamatkan perang dengan Jerman dan Austria, Lenin telah menandatangani

Perjanjian Brest-Litovsk pada 3 Mac 1918. Melalui perjanjian tersebut, Rusia kehilangan ¼

wilayahnya di Eropah yang diserahkan kepada Jerman dan ¾ sumber arang batu dan besi.

Kejayaan tersebut turut dibantu oleh peranan ejen perisikan Jerman.

Perkembangan ekonomi telah menyebabkan kemunculan golongan pekerja yang miskin dan

persekitaran kerja yang kurang memuaskan. Ini telah memberi kesan kepada aspek politik

apabila parti-parti politik ditubuhkan.

Golongan pekerja menubuhkan Parti Buruh Demokratik Sosial yang kemudiannya dikenali

sebagai Parti Komunis. Oleh sebab perselisihan pendapat, parti ini berpecah kepada dua, iaitu:

a) Menshevicks dipimpin oleh Julius Martov

b) Bolsheviks dipimpin oleh Vladimir Lenin

Demonstrasi diadakan di beberapa bandar yang turut disertai oleh golongan pekerja, petani,

dan pemimpin parti-parti politik yang akhirnya membawa kepada rusuhan ekoran polis

kerajaan Tsar melakukan kekerasan terhadap penunjuk perasaan.

Dengan bantuan Jerman, Lenin kembali ke Rusia. Lenin dan Bolsheviks meminta ―tanah, roti,

dan keamanan‖.

a) Tanah untuk diberikan kepada petani miskin.

b) Roti untuk pekerja yang kelaparan

c) Keamanan bermaksud menamatkan penglibatan Rusia dalam Perang Dunia Pertama.

Bolsheviks berhasrat menubuhkan kerajaan, khususnya untuk membela nasib pekerja dan

petani. Demonstrasi terbesar berlaku di ibu negara, iaitu di Petrograd (St. Petersberg).

Walaupun Tsar telah melakukan sedikit pembaharuan politik dengan menubuhkan Duma

(Parlimen) namun Duma mempunyai kuasa yang terhad.

Tentera Tsar yang kebanyakannya terdiri daripada petani berpaling tadah dan menyertai

penunjuk perasaan. Tsar Nicholas II terpaksa menyerahkan tampuk pemerintahan kepada

kerajaan sementara. Tsar dan keluarganya dibunuh.

2. Kesan Ekonomi

Timbul masalah dalam sektor pertanian akibat kekurangan buruh kerana empat juta buruh

dalam sektor ini dikerah menyertai pasukan tentera. Keadaan tersebut menyebabkan

pengeluaran pertanian terus berkurangan.

Pada tahun 1916, sistem pengangkutan tidak berfungsi. Kepincangan sistem pengangkutan

memberi kesan kepada tentera Rusia yang berada di medan perang kerana bekalan gagal

dihantar kepada pasukan yang memerlukan bantuan.

Pemerintahan Tsar di Rusia turut menghadapi masalah dalam belanjawan kerana terpaksa

mengalihkan peruntukan dalam bidang pendidikan dan perumahan kepada keperluan

ketenteraan. Lebih memburukkan keadaan, kesan perang yang berterusan menyebabkan

jumlah kilang yang ditutup semakin bertambah dan Rusia menghadapi kekurangan bahan

bakar yang serius.

Keresahan dalam kalangan masyarakat berlaku dan mogok yang melibatkan tiga juta pekerja

terjadi pada tahun 1916. Keadaan seperti ini memudahkan rakyat melancarkan revolusi

terhadap pemerintahan Tsar.

3. Kesan Sosial

Rusia negara paling teruk terjejas kehilangan lebih 2 juta orang

Sistem pengangkutan tidak berfungsi.

Perbelanjaan untuk pendidikan dan perumahan terpaksa disalurkan kepada keperluan

ketenteraan.

4.2.2 PERANG DUNIA KEDUA (DI PASIFIK 1942 – 1945) – JEPUN & AMERIKA

SYARIKAT

A) LATAR BELAKANG

Perang Dunia Kedua berlaku selepas 20 tahun Perang Dunia Pertama. Sebagaimana

Perang Dunia Pertama, peperangan ini juga bermula di Eropah dan kemudiannya merebak ke

negara-negara Asia. Perang Dunia Kedua bermula di Eropah pada tahun 1939 apabila Jerman

menyerang Poland. Di rantau Pasifik, Jepun menyerang Pangkalan tentera laut di Pearl Harbour,

Hawaii pada 7 Disember 1941 dan ini menyebabkan Amerika Syarikat menyertai pihak

Bersekutu dalam Perang Dunia Kedua.

Antara pihak yang terlibat dalam Perang Dunia Kedua ialah Kuasa Paksi yang terdiri

daripada Jerman, Itali dan Jepun dan Kuasa Bersekutu (Berikat) yang terdiri daripada Britain,

Perancis, Rusia dan Amerika Syarikat.

B) FAKTOR-FAKTOR MELETUSNYA PERANG DUNIA KEDUA - UMUM

1) Ketidakpuasan terhadap Perjanjian Versailles

Jerman tidak puas hati kerana:

i. hilang semua tanah jajahannya.

ii. dipaksa membayar pampasan peperangan

iii. Perancis menduduki Saar yang kaya dengan arang batu sehingga Jerman menjelaskan

pampasan itu.

iv. Angkatan tentera darat dan laut Jerman dihadkan.

v. Jerman dilarang menempatkan tenteranya di Rhineland yang bersempadan dengan

Perancis.

vi. Pampasan yang tinggi menyebabkan Jerman menghadapi inflasi dan kemelesetan ekonomi.

Itali tidak puas hati. Walaupun menyebelahi pihak yang menang Itali tidak diberi sebarang

tanah jajahan seperti yang diterima oleh Britain dan Perancis.

2) Kebangkitan Itali

Parti Fasis di bawah pimpinan Benito Mussolini berjaya memulihkan keadaan sosial, politik

dan ekonomi Itali pada tahun 1922.

Antara perubahan yang dilakukan oleh Mussolini ialah:

i) Itali diletakkan di bawah sebuah parti politik sahaja iaitu Parti Fasis.

ii) keadaan ekonomi dipulihkan dengan langkah radikal

iii) memperluaskan tanah jajahan untuk menebus maruah bangsanya

KUASA BERSEKUTU

Britain (Winston Churchill)

Rusia (Joseph Stalin)

Amerika Syarikat (Franklin

Roosevelt)

China (Chiang Kai Shek)

KUASA PAKSI

Jerman (Adolf Hitler)

Itali (Benito Mussolini)

Jepun (Hideki Tojo)

1935 – menguasai Habsyah di timur laut Afrika

1939 – menguasai Albania

3) Kebangkitan Jerman

Inflasi, kemelesetan ekonomi dunia (1929) menyebabkan kemunculan Parti Sosialis

Kebangsaan (NAZI) di bawah pimpinan Adolf Hitler pada tahun 1933.

Hitler dan Parti NAZI mendapat sokongan rakyat Jerman kerana perubahan yang

dilakukannya. Antaranya ialah:

i) memerintah secara kuku besi di bawah kawalan Parti NAZI

ii) memulihkan keadaan ekonomi dan mengatasi masalah pengangguran.

iii) memulihkan semangat kebangsaan Jerman dengan menghapuskan syarat-syarat Perjanjian

Versailles. Antaranya:

Angkatan tentera laut, darat dan udara diperkuatkan

Mengambil semula daerah Saar dan Rhineland

1938 – mencantumkan Austria dengan Jerman

1939 – menguasai Czechoslovakia

1939 – menyerang Poland

Serangan Jerman terhadap Poland pada tahun 1939 menyebabkan Britain dan Perancis

mengisytiharkan perang terhadap Jerman. Dengan itu bermulalah Perang Dunia Kedua.

4) Kebangkitan Jepun

Pada pertengahan kurun ke-19, kerajaan feudal Jepun digulingkan dan bermulalah Zaman

Pemulihan Meiji.

Usaha-usaha memodenkan Jepun telah dijalankan oleh kerajaan Meiji. Antaranya;

i) menyediakan asas perindustrian

ii) memperkenalkan perlembagaan negara bercorak Barat

iii) menubuhkan angkatan tentera darat dan laut yang moden dan kuat

iv) mengadakan pembaharuan pendidikan mengikut sistem pendidikan Barat.

Kejayaan Jepun mengalahkan kuasa asing

i) 1894-1895 – Perang China – Jepun – Jepun menang.

ii) 1905 – Perang Rusia-Jepun – Jepun menang. Kejayaan ini membuktikan negara Asia

boleh mengalahkan kuasa Barat.

iii) 1931 – Jepun menguasai Manchuria, sebuah wilayah China.

iv) 1937 – Jepun menyerang china untuk menguasai seluruh negara tersebut.

Tindak balas kuasa-kuasa imperialisme Barat terhadap Jepun.

i) 1922, Persidangan Washington diadakan untuk menghalang perkembangan angkatan

laut jepun.

ii) Mengehadkan kemasukan barang dagangan Jepun ke tanah jajahan mereka di Asia

Timur dan Asia Tenggara.

iii)Amerika Syarikat dan Britain mengehadkan bekalan bahan mentah di Asia Tenggara

kepada Jepun. Tindakan ini menyebabkan Jepun merancang serangan ke atas Asia

Tenggara untuk mendapatkan bahan mentah.

Semasa Jepun dan Amerika Syarikat sedang berunding untuk menyelesaikan masalah

mereka di Lautan Pasifik dan Asia Timur, tentera Jepun melancarkan serangan terhadap

pangkalan tentera laut Amerika Syarikat di Pearl Harbour, Hawaii pada 7 Disember 1941.

Kemudian tentera Jepun mendarat di Kota Baharu, Kelantan dan Filipina.

Jepun bersekutu dengan Jerman dan Itali yang dikenali sebagai Kuasa-kuasa Paksi.

5) Kegagalan Liga Bangsa

Ditubuhkan selepas tamatnya perang Dunia Pertama sebagai badan pendamai dunia.

Ia tidak disertai oleh kuasa-kuasa besar dunia seperti Amerika Syarikat, Rusia dan Jerman.

Britain pula mengamalkan sikap tidak mahu bekerjasama.

Hanya dapat menyelesaikan masalah-masalah yang melibatkan negara-negara yang kecil dan

lemah.

Bukti kegagalannya ialah apabila Liga Bangsa tidak berjaya menyekat keganasan yang

dilakukan oleh Jepun di Manchuria (1931) dan Itali di Habsyah (1935)

6) Kegagalan usaha perlucutan senjata

Untuk menghalang usaha-usaha pembesaran angkatan tentera dan penghasilan senjata,

beberapa siri persidangan telah diadakan.

Antara tahun 1921-1922, Persidangan Washington yang diadakan menemui kegagalan

kerana sekatan yang dikenakan tidak meliputi semua jenis kapal dan kelengkapan perang.

Ketiadaan wakil-wakil dari Jerman dan Rusia yang menyertainya turut menggagalkan

persidangan tersebut.

Pada tahun 1930, Persidangan London yang diadakan gagal kerana sekatan hanya dihadkan

kepada kapal-kapal sahaja.

Ketiadaan kerjasama antara negara anggota turut menggagalkan Persidangan Geneva (1932

- 1934).

Di Jerman, Hitler telah bertindak memulihkan semula angkatan tenteranya.

Tindakan Hitler ini mendorong negara-negara lain untuk turut berbuat demikian dan akhirnya

mencetuskan perang.

C) SEBAB-SEBAB JEPUN TERLIBAT DALAM PERANG DUNIA KEDUA

1) Hubungan Amerika-Jepun Meruncing

Apabila tentera Jepun menduduki Manchuria dan seterusnya menceroboh negara China,

negara-negara Barat terutama Amerika Syarikat telah memprotes tindakan Jepun. Amerika

telah bertindak balas dan mendesak Jepun keluar dari negara China atau menghadapi sekatan

perdagangan dari Amerika dan disokong oleh beberapa negara-negara lain. Apabila Jepun

tidak menghiraukannya, Amerika telah melaksanakan amarannya. Pada awal 1941 kiriman

besi keluli, logam-logam yang diperlukan, mesin-mesin, gasolin mutu tinggi serta jentera dan

pelan membuat gasolin dari Amerika ke negeri Jepun telah terbengkalai.

Pihak Jepun tidak berganjak sebaliknya menunjukkan sikap yang lebih agresif dengan

melancarkan serangan ke atas Indochina pada Julai 1941. Sebenarnya Jepun telah mendapat

kebenaran memasuki Indochina sejak bulan Mac dari pihak berkuasa Perancis di situ. Sikap

berani Jepun menambah kemarahan Amerika menyebabkan Amerika bertindak lebih tegas.

Bermula Julai, Amerika telah menyekat semua eksport ke negara Jepun di Amerika.

Tindakan Amerika dan sekutunya itu menyebabkan hubungan Amerika-Jepun menjadi

semakin serius. Tindakan Amerika telah menjejaskan kedudukan Jepun. Navy Jeneral Staff

telah memberi amaran kepada Kerajaan Jepun bahawa dengan sekatan itu bermakna Jepun

mempunyai kemampuan bertahan selama dua tahun dan jika tiada tindakan diambil sehingga

Oktober, kedudukan Jepun akan menjadi lebih terancam. Perdana Menteri Putera Konoye

telah berusaha mengadakan perundingan dengan Amerika tetapi gagal. Akibatnya beliau

meletakkan jawatan pada bulan Oktober diganti oleh Jeneral Tojo Hideki.

Sebelumnya pemimpin-pemimpin Jepun terutama pihak tentera telah mengambil keputusan

akan berperang dengan Amerika jika perundingan terutama mengenai bekalan minyak tidak

dapat diselesaikan. Apa yang dijangka memang berlaku apabila perundingan gagal kerana

Amerika mendesak Jepun keluar dari China dan Indochina. Dengan itu peperangan tidak dapat

dielakkan.

Sungguhpun keputusan telah diambil oleh kerajaan Jepun untuk berperang, namun

perundingan dengan Amerika masih diteruskan dengan tujuan mengabui mata dunia dan

melengah-lengahkan masa agar tentera Jepun dapat berlatih dan mempersiapkan diri untuk

melancarkan serangan. Pihak Jepun telah membuat keputusan jika peperangan dilancarkan ke

atas Pearl Harbour dengan serentak tentera Jepun akan dihantar dan menawan Asia Tenggara

dan pulau-pulau di barat daya Lautan Pasifik. Bagi Jepun penaklukan Asia Tenggara amat

penting kerana dari daerah-daerah ini Jepun boleh mendapatkan bekalan minyak dan bahan

galian yang lain.

2) Peperangan di Eropah

Pada 1 Sept 1939 tentera Jerman telah menyerang Poland. Oleh sebab Britain dan Perancis

mempunyai perjanjian dengan Poland, menyebabkan kedua-duanya mengisytiharkan perang

ke atas Jerman. Pada 1940 tentera Jerman telah berjaya menawan Perancis dan ini memberi

pukulan hebat kepada Britain. Ketika ini Amerika Syarikat bersikap berkecuali dan ini

menambahkan lagi kesulitan pihak Britain untuk menghadapi Jerman.

Peperangan di Eropah dan kedudukan Britain serta Perancis yang terancam menyebabkan

kedua-duanya tidak dapat memberi perhatian ke atas tanah jajahannya di timur. Kekosongan

ini telah memberi peluang kepada Jepun yang selama ini menyimpan perasaan dendam

terhadap barat untuk mengambil alih kuasa di timur.

Pergerakan tentera Jepun tidak akan mendapat halangan dari kuasa berat kecuali angkatan laut

Amerika di Pasifik yang berpangkalan di Pearl Harbour. Oleh itu pemimpin-pemimpin tentera

berpendapat jika kekuatan Amerika itu dilumpuhkan bermakna tentera Jepun dapat bergerak

dengan bebas dan menjadi kuasa teragung di timur.

3) Jepun dan Kuasa Paksi

Hubungan rapat antara Jepun dengan Jerman telah bermula di akhir-akhir zaman pemerintahan

Maharaja Meiji. Ketika ini Jepun telah terpengaruh dengan sistem pemerintahan Nazi di

Jerman. Hubungan kedua-duanya bertambah erat apabila Jepun dan Jerman menandatangani

perjanjian anti-Komunis pada 1936 yang bertujuan menentang Rusia, musuh jepun di timur

Jauh dan musuh Jerman di Eropah.

Di dalam negeri, sambutan terhadap hubungan dengan Jerman adalah besar kerana sebahagian

pemimpin tentera, pemimpin-pemimpin awam termasuk Kerajaan Hiranoma Kiichiro sangat

cenderung kepada persahabatan dengan Jerman. Malangnya Kerajaan Jerman tidak akan

membuat sebarang perjanjian dengan kerajaan Jepun jika pihak Jepun tidak mahu melibatkan

dirinya menentang Amerika Syarikat dan Britain. Desakan ini ditolak oleh pihak angkatan

laut. Keadaan ini menyebabkan hubungan Jepun-Jerman mula tidak menyenangkan.

Hubungan Jepun-Jerman menjadi semakin buruk apabila Jerman menandatangani perjanjian

dengan Rusia pada bulan Ogos 1939 di mana kedua-dua pihak bersetuju tidak akan serang

menyerang antara satu dengan lain. Tindakan Jerman menimbulkan rasa kurang senang dan

Jerman dituduh belot. Peristiwa ini menyebabkan Jepun mula mengalihkan pandangan kepada

Amerika dan Britain. Percubaan ini telah dijalankan oleh kerajaan Admiral Yonai Mitsumasa

yang bersifat pro Amerika dan Britain.

Sikap Jepun terhadap Jerman mula berubah apabila pada akhir musim bunga 1940, tentera

Jerman telah memperoleh kemenangan-kemenangan besar di Eropah dan tanda-tanda

kejatuhan Britain mulai kelihatan. Keadaan-keadaan ini telah menyebabkan desakan-desakan

supaya diadakan persahabatan dengan Jerman timbul semula. Perhubungan Jepun-Jerman

bertambah kukuh apabila kerajaan Yonai digulingkan pada Julai 1940 dan diganti oleh

kerajaan Putera Konoye bagi kali kedua. Kabinet Konoye dianggap militan kerana di kalangan

anggota-anggota dewan terdapat golongan anti Amerika dan Britain. Di antaranya ialah

Jeneral Tojo, wakil angkatan tentera, Hoshino, Menteri Tanpa Jawatan dan Ketua Perancang

dan Matsuoka, Menteri Luar.

Hubungan rapat sampai kemuncaknya apabila kerajaan Jepun menandatangani tripartite Pact

dalam bulan September 1940 dengan Jerman dan Itali. Di antara syarat perjanjian ialah salah

satu dari mereka akan melibatkan diri dalam peperangan membantu pihak yang terlibat dalam

peperangan. Syarat ini mendorong semangat keberanian Jepun untuk berperang dengan

Amerika dan sekutunya serta polisi meluaskan empayar Jepun di seberang laut.

4) Sentimen Anti Barat

Pertambahan penduduk yang begitu pesat telah menimbulkan masalah sosial bagi negeri Jepun

kerana ia tidak mempunyai tanah yang cukup untuk menampung penduduk yang ramai. Pada

tahun 1872 Jepun mempunyai penduduk seramai 35 juta tetapi pada t1930 jumlah itu

meningkat menjadi 65 juta. Salah satu cara untuk mengatasi masalah penduduk ialah

melakukan perpindahan ke negara-negara lain.

Pada mulanya ramai orang-orang Jepun berhijrah ke Korea, Manchuria dan Farmosa tetapi

lama-kelamaan negara-negara tersebut dianggap tidak sesuai kerana taraf hidup orang

tempatan masih rendah. Oleh itu orang Jepun telah memilih negara lain iaitu Amerika Syarikat

dan Australia. Selepas tahun1900 terdapat kira-kira 24 000 orang Jepun yang berhijrah ke

Amerika Syarikat. Pada 1910 terdapat kira-kira 72 000 orang Jepun di California dan pada

1920 terdapat kira-kira 110 000 orang Jepun di kawasan Pantai Laut Pasifik.

Kemasukan orang-orang jepun yang begitu ramai telah menimbulkan kebimbangan kepada

kerajaan Amerika dan langkah-langkah telah diambil untuk menyekat kemasukan orang Jepun

ke Amerika. Pada 1907 satu perjanjian telah dibuat antara Amerika-Jepun yang diberi nama

―Perjanjian Persefahaman‖ (Gentlement Agreement) di mana kerajaan Jepun bersetuju tidak

akan mengeluarkan pasport buruh untuk orang Jepun di Amerika. Sebelumnya iaitu pada 1902

Presiden Roosevelt telah mengadakan undang-undang menyekat kemasukan orang Jepun ke

Hawaii. Undang-undang yang melarang kemasukan orang Jepun dikuatkuasakan apabila

Undang-undang Imigresen ditandatangani oleh Presiden Coolidge pada 1924. Orang-orang

Jepun telah digolongkan sama dengan orang-orang Asia yang lain.

Tindakan kerajaan Amerika itu telah menimbulkan kemarahan orang-orang Jepun kerana ia

dianggap satu penghinaan kepada orang Jepun. Tuan Hanahira, menteri jepun ke Washington

sendiri telah memberi amaran kepada Amerika bahawa tindakan itu akan menimbulkan akibat

yang buruk. Rasa marah orang Jepun semakin memuncak apabila pada 1931 kerajaan negeri

California telah mengadakan undang-undang tidak akan memberi kerakyatan kepada orang

Jepun. Tindakan ini dianggap keterlaluan.

Pemimpin politik dan tentera serta golongan nasionalis telah menggunakan isu ini untuk

memarakkan perasaan anti-Amerika dan anti-Barat. Perasaan marah dan dendam Jepun

terhadap Barat telah pun wujud sebelumnya. Jepun tidak dapat melupakan bagaimana Jepun

terpaksa mengalah atas desakan tiga kuasa Barat mengenai masalah Semenanjung Liaotung

pada 1895.

5) Pembesaran Angkatan Laut.

Sejak diadakan persidangan Washington pada 1921 – 22 untuk mengehadkan perlumbaan

senjata (angkatan laut) dan seterusnya Persidangan Perlucutan Senjata di London pada 1930,

kalangan pemimpin tentera dan golongan nasionalis yang ekstrem telah menentangnya kerana

ia akan mengurangkan kekuatan tentera Jepun.

Pada bulan Disember 1934, pihak Jepun telah menyatakan bantahannya terhadap Persidangan

Washington itu dan menuntut kadar kekuatan yang sama di persidangan yang akan datang.

Malangnya permintaan pihak Jepun tidak mendapat sambutan dan oleh sebab itu Jepun

menarik diri dari Persidangan Perlucutan Senjata yang akan diadakan di London pada 1935 –

36. Dengan menarik diri telah memberi peluang kepada Jepun untuk membesarkan angkatan

lautnya. Sejak tahun 1937 Jepun telah membina angkatan lautnya secara besar-besaran yang

dilakukan secara rahsia. Sungguhpun kemudiannya pihak Amerika Syarikat dan Britain telah

dapat mengesannya, perkara yang tidak dapat disangkal lagi sejak 1940 Jepun telah

mempunyai angkatan laut yang terkuat di Timur Jauh.

6) Faktor Dalam Negeri.

Keadaan dalam negeri juga telah mempengaruhi Jepun terlibat dalam kancah peperangan.

Pertama, bermula tahun1931 pemimpin tentera mula menguasai pucuk pimpinan. Sebahagian

besar dari mereka berpendapat bahawa perluasan wilayah menyebabkan negara Jepun tidak

dapat mengelakkan diri dari melakukan pencerobohan dan mengenepikan kedaulatan negara-

negara jiran.

Kedua, Jepun telah muncul sebagai negara perusahaan yang maju setanding dengan negara

Barat. Oleh itu Jepun memerlukan bahan mentah dan pasaran tetapi malangnya pasaran luar

negara Jepun tersekat oleh monopoli pihak Barat. Secara kebetulannya dalam tahun-tahun

1930an Jepun mengalami kemelesetan akibat penglibatan Jepun di negara China. Kegiatan

tentera Jepun di China menyebabkan negara itu terpaksa membelanjakan ribuan juta yen.

Yang lebih malang rakyat terpaksa menanggung cukai. Oleh itu bagi pemimpin-pemimpin

Jepun dengan menguasai Korea, Manchuria, China dan seterusnya Asia Tenggara akan dapat

mengatasi masalah ekonomi dan tidak lagi bergantung pada negara – negara Barat.

C) SEBAB-SEBAB AMERIKA SYARIKAT TERLIBAT DALAM PERANG DUNIA

KEDUA

1) Berakhirnya Dasar Pemencilan Amerika Syarikat

Sejak bermulanya Perang Dunia Kedua, ramai rakyat Amerika berharap negara mereka akan

terus aman dan mendesak supaya kerajaan mereka akan terus berkecuali. Semangat

pemencilan masih lagi ketara bukan sahaja dalam kalangan rakyat Amerika tetapi juga

kongres.Ini jelas apabila Kongres meluluskan tiga akta yang membayangkan sikap berkecuali

dari tahun 1935 hingga tahun 1937.

Namun dasar berkecuali Amerika mulai goyah apabila Jerman meneruskan perluasan wilayah

dan Jepun pula telah menyerang China. Akhirnya, pada 3 November 1939, Kongres Amerika

menggubal semula Akta pengecualian supaya dapat memulakan penghantaran bahan letupan

dan senjata kepada Perancis dan Britain.

Presiden Amerika pada masa tersebut, Franklin Delano Roosevelt mengumunkan tindakan ini

bertujuan mengelakkan Amerika daripada terlibat dalam peperangan.

Namun sebenarnya Roosevelt mencari satu formula yang boleh memuaskan hati kedua-dua

pihak di Amerika iaitu satu inginkan campur tangan dan yang satu lagi ingin terus berkecuali,

dan dalam masa yang sama membenarkan beliau membantu Britain dan Perancis.

Ini menunjukkan bahawa Amerika bersedia untuk menyertai pakatan bersama-sama dengan

Perancis dan Britain.

2) Reaksi Rakyat Amerika

Peringkat awalnya, rata-rata rakyat Amerika menyokong dasar pemencilan kerana mereka

kecewa dengan Perang Dunia Pertama dan kegagalan perang tersebut untuk menjamin

demokrasi di dunia. Peperangan yang bakal muncul di Eropah dan Timur Jauh menyebabkan

rakyat Amerika ingin terus memperjuangkan keamanan dan berpegang pada dasar tidak

campur tangan. Rakyat Amerika mula membaca karya-karya yang membayangkan

peperangan sesuatu yang kejam dan tidak berperikemanusiaan. Ramai yang mengkritik

tentang penglibatan Amerika dalam perang Dunia pertama sebagai satu kesilapan dan

mengkritik Wilson kerana meninggalkan dasar berkecuali Amerika serta mendakwa Amerika

sebagai boneka Britain.

Namun, beberapa siri peristiwa yang berlaku menyebabkan Amerika terlibat dalam Perang

Dunia Kedua. Apabila kemenangan Jerman semakin ketara, ramai pihak di Amerika mula

bersetuju dengan Presiden Franklin Delano Roosevelt.

Dalam pilihan raya yang diadakan pada tahun 1940, parti Demokrat dan parti Republikan

berjanji mereka akan mengekalkan sikap berkecuali. Namun sebenarnya, Roosevelt yang

mewakili parti Demokrat percaya Jerman akan beroleh kemenangan kecuali jika Amerika

menyertai perang. Malah, sebelum pilihan raya itu, beliau telah membuat keputusan untuk

menyertai perang.

Persepsi rakyat Amerika mula berubah terhadap pegangan berkecuali Amerika pada masa itu.

Menjelang tahun1941, majoriti rakyat Amerika menyokong pandangan Presiden.

Pungutan suara yang diadakan pada tahun 1941 menunjukkan lebih kurang ¾ rakyat Amerika

menyokong peperangan jika tidak ada jalan lain untuk mengalahkan Jerman. Sementara itu,

4/5 lagi merasakan penyertaan Amerika tidak dapat dielakkan.

3) Hubungan Jepun – Amerika Meruncing

Di Timur Jauh, wujud konflik antara Amerika dengan keinginan Jepun untuk meluaskan kuasa

di China. Menjelang tahun 1905 hingga akhir Perang Dunia Kedua, kepentingan Amerika dan

Jepun di Asia Timur dan Pasifik Barat mula bertembung.

Semasa Perang Dunia Pertama, Jepun telah mengambil kesempatan untuk mengukuhkan

kedudukannya di China dan ini meningkatkan kebimbangan Amerika.

Walaupun hubungan kedua-dua negara baik pada tahun 1920-an tetapi menjelang era

kemelesetan 1930-an keadaan menjadi semakin tegang.

Pada masa itu, banyak perjanjian berat sebelah yang dikenakan terhadap Jepun.

Persidangan Washington pada tahun 1921 hingga 1922 telah membawa kepada termeterainya

Perjanjian Kuasa Lima Laut. Dalam perjanjian itu, Jepun telah dipaksa menerima nisbah kapal

perang yang lebih rendah iaitu 5:3. Jepun juga pada masa yang sama menyatakan

persetujuannya tidak akan menubuhkan pangkalan baharu di Pasifik.

Perluasan kuasa Jepun ke utara China, Korea dan Manchuria membimbangkan Amerika

(berbanding Britain dan Perancis) kerana tempat itu merupakan tumpuan aktiviti Amerika di

Asia Timur.

Sejak tahun1933 hingga tahun 1941, dasar luar Amerika mula bertumpu pada usaha perluasan

kuasa Jepun. Dengan itu Jepun mula dianggap sebagai ancaman kerana sering melanggar

perjanjian antarabangsa.

Pendudukan Jepun di Manchuria menunjukkan kerajaan Jepun secara sengaja melanggar

pakatan Kellogg, Perjanjian Sembilan kuasa dan Perlembagaan liga Bangsa-Bangsa.

Menjelang tahun 1933, Liga Bangsa-Bangsa enggan mengiktiraf rejim Manchuria, dan dengan

itu Jepun mengambil keputusan keluar daripada pertubuhan itu pada bulan Februari 1933.

Pertembungan kepentingan Amerika dan Jepun berdasarkan tiga perkara utama iaitu cita-cita

kebangsaan, perdagangan, dan ras.

Apabila Jepun menjadi kuat, Jepun cuba mengawal Timur Jauh. Dengan itu cita-cita Jepun

bertembung dengan kepentingan Amerika. Sebelum itu sudah ada kemungkinan Jepun akan

menjajah Hawaii sekiranya Amerika tidak melakukannya. Malah Presiden Theodore

Roosevelt pernah menyatakan beliau sedar akan bahaya daripada Jepun.

Dari aspek perdagangan, Amerika bergantung pada Timur Jauh bagi mendapatkan bekalan

bahan mentah seperti timah dan getah. Sekiranya Timur Jauh dikawal oleh Jepun, sudah tentu

Amerika akan menghadapi masalah.

Masalah ras juga menjadi salah satu punca konflik Jepun dengan Amerika. Undang-undang

Imigresen Amerika yang ditujukan kepada bangsa Jepun dan China telah menimbulkan

kemarahan. Kebencian Jepun terhadap undang-undang imigrasi Amerika telah membakar

kontroversi ini.

Di California contohnya, undang-undang telah diluluskan bagi memisahkan orang Jepun dari

penduduk kulit putih. Buruh Jepun juga dikenakan kod-kod tertentu contohnya dalam soal

memiliki tanah.

Apabila Jepun menyertai Jerman dan Itali dalam Pakatan Tiga Kuasa pada 27 September

1940, Jepun telah meneruskan serangannya dengan lebih yakin. Jepun berjaya mengambil alih

Indochina dar Perancis dan mengancam menjajah Thai.

Amerika memberi amaran sekiranya Jepun meneruskan perluasan tenteranya di negara-negara

Asia, Amerika akan mengambil langkah yang perlu bagi mempertahankan hak dan

kepentingannya.

Amerika telah mengenakan sekatan ekonomi pada 25 Julai 1941 bagi menyekat kemaraan

Jepun.

Ini menyebabkan Jepun mengambil langkah yang lebih agresif apabila Jepun di bawah

Perdana Menteri baharu, Jeneral Tojo Hideki mengisytiharkan tiada sesiapa yang boleh

menghalang negaranya menceroboh China.

4) Pengeboman Pearl Harbour

Tindakan yang membawa Amerika ke kancah Perang Dunia Kedua berlaku di Pasifik dan

bukannya di Atlantik. Pihak yang memulakannya ialah Jepun dan bukannya Jerman.

Pada 7 Disember 1941, tanpa amaran Jepun telah menyerang dan mengebom Pearl Harbour di

Hawaii. Serangan mengejut Jepun terhadap Pearl Harbour telah membawa kecederaan kepada

1200 orang dan mengorbankan 2400 orang.

Pada hari yang sama, Jepun seterusnya mengambil kesempatan melancarkan serangan besar-

besaran terhadap Kepulauan Filipina, Goa, Kepulauan Midway dan Hong Kong.

Kapal perang British Prince of Wales dan Repulse yang berada di Laut China Selatan

berhampiran pantai timur Semenanjung Tanah Melayu telah ditenggelamkan.

Kongres Amerika mengisytiharkan perang terhadap jepun keesokan harinya. Beberapa hari

kemudian, pada 11 Disember 1941, Jerman dan Itali mengisytiharkan perang terhadap

Amerika.

Dengan itu bermulalah penglibatan Amerika dalam Perang Dunia Kedua dengan rasminya di

rantau Pasifik.

D) KRONOLOGI PERISTIWA PERANG DUNIA KEDUA.

TAHUN PERISTIWA PERANG DUNIA KEDUA

September 1939 Jerman menguasai Poland

April 1940 Jerman menakluki Norway dan Denmark

Mei 1940 Jerman menawan Belgium dan Belanda

Pertengahan 1941 Serangan Jerman yang pantas menyebabkan British berundur

dan Perancis menyerah diri

Jerman cuba menyerang Britain tetapi gagal

Jerman menguasai hampir seluruh tanah Besar Eropah kecuali

Rusia

Jun 1941 Jerman menyerang Rusia dan menghampiri bandar Moscow

dan Leningrad

Disember 1941 Jepun menyerang pangkalan tentera Amerika Syarikat di Pearl

Harbour untuk melumpuhkan kekuatan Amerika Syarikat di

Pasifik

Amerika Syarikat menyertai Perang Dunia Kedua

Bermulanya Perang di Lautan Pasifik

Jepun menguasai semua tanah jajahan Barat di Asia Tenggara

Pertengahan 1942 Kuasa-kuasa Paksi mengalami kekalahan di Asia dan Eropah

Mei 1942 Tentera laut Jepun ditewaskan oleh Amerika Syarikat di laut

karang, berhampiran dengan Kepulauan Solomon di Lautan

Pasifik

Awal 1943 Tentera Jerman menyerah diri di Stalingrad dan berundur dari

Rusia

1943 Tentera Bersekutu menjatuhkan kerajaan Mussolini di Itali

Perang di Eropah tamat apabila tentera Rusia menguasai Berlin

Pertengahan 1945 Jepun diserang oleh Amerika Syarikat

Ogos 1945 Bom atom digugurkan di Hiroshima (6 Ogos) dan Nagasaki (8

Ogos) oleh Amerika Syarikat

Jepun menyerah kalah tanpa syarat.

E) KESAN-KESAN PERANG DUNIA KEDUA - UMUM

1) PERPECAHAN JERMAN

Jerman terbahagi kepada Jerman Timur dan Jerman Barat.

Jerman Timur berideologi komunis; Jerman Barat berideologi demokrasi.

Tembok Berlin didirikan untuk mengasingkan kedua-dua buah kerajaan Jerman.

2) KEMUNCULAN AMERIKA SYARIKAT DAN RUSIA SEBAGAI KUASA

BESAR DUNIA

Amerika Syarikat berideologi demokrasi; Rusia berideologi komunis.

Berlaku Perang Dingin di antara dua buah kuasa besar itu.

3) KERUNTUHAN EMPAYAR IMPERIALIS BARAT

Para pemimpin nasionalis menentang imperialis Barat selepas perang.

Tanah jajahan imperialis Barat mencapai kemerdekaan masing-masing.

India – 1947, Burma-1948, Tanah Melayu-1957, Filipina – 1946, Indonesia -1949.

4) KEMEROSOTAN EKONOMI DAN SOSIAL

Kegiatan pertanian, perlombongan, perindustrian dan perdagangan tergendala.

Pengangguran meningkat.

Inflasi berleluasa

Nilai mata wang telah jatuh.

Negara terlibat menghadapi masalah kewangan akibat kos peperangan yang tinggi.

Banyak penduduk dan harta benda negara terkorban.

KESA

N-K

ESAN

PER

AN

G D

UN

IA K

EDU

A

5) PERJUANGAN NASIONALISME

Kebanyakan negara Asia enggan menerima semula pentadbiran imperialis Barat.

Pendudukan Jepun mempercepat perjuangan kemerdekaan.

Peluang mentadbir sendiri yang diberikan oleh Jepun menyediakan mereka untuk

berkerajaan sendiri.

5) PENUBUHAN PERTUBUHAN BANGSA-BANGSA BERSATU (PBB)

Hasrat kuasa besar dunia menubuhkan badan antarabangsa bagi menggantikan Liga

Bangsa.

PBB ditubuhkan pada bulan Oktober 1945

Berperanan menjaga keamanan dan keselamatan dunia.

F) KESAN-KESAN PERANG DUNIA KEDUA KE ATAS JEPUN

Pada 29 September 1945, empat hari selepas pihak Jepun menandatangani surat

penyerahan secara rasmi, satu laporan berdasarkan Perisytiharan Potsdam telah dikeluarkan.

Hasilnya Jepun telah diduduki oleh Pihak Berikat yang ditadbir oleh Majlis Tertinggi Kuasa

Berikat (Supreme Commander of Allied Power - SCAP) yang diketuai oleh Jeneral Douglas

MacArthur dari Amerika Syarikat. Segala tindakan SCAP akan mengikut saluran ketenteraan

Amerika. Ini bermakna dari tempoh September 1945 hingga April 1952, Jepun berada di bawah

pendudukan Amerika Syarikat. Terdapat banyak perubahan yang di lakukan oleh SCAP yang

boleh dilihat dalam aspek politik, ekonomi, dan sosial.

1. Kesan Politik

a) Aspek Pentadbiran

Di bawah pentadbiran SCAP, kerajaan Jepun terus dikekalkan tetapi di bawah arahan

SCAP.

Perlembagaan baru telah diperkenalkan pada 3 Mei 1947 untuk menggantikan

Perlembagaan Meiji yang digunakan sejak tahun 1889.

Dalam perlembagaan baru ini, Amerika telah memperkenalkan unsur-unsur demokrasi di

Jepun.

Pada dasarnya terdapat dua perubahan yang jelas dalam perlembagaan baru tersebut,

iaitu:

i) Pengalihan kedudukan kuasa Maharaja kepada golongan rakyat,

ii) Pengenalan sistem Parlimen Inggeris yang mengandungi dua Dewan (Diet) iaitu

dewan Perwakilan dan Dewan penasihat.

Secara ringkasnya perlembagaan baru itu bermaksud Maharaja Jepun bertindak sebagai

lambang negara dan perpaduan rakyat sementara Parlimen berfungsi sebagai jentera

penuh menjalankan pentadbiran.

Kuasa kerajaan pusat diagihkan dan pilihan raya tempatan digalakkan. Perlembagaan

baru tersebut telah menjamin kebebasan dan persamaan daripada segi undang-undang.

Beberapa buah parti politik telah muncul seperti Parti Liberal, Parti Progresif serta Parti

Sosial Demokrat. Dalam pilihan raya pertama selepas perlembagaan baru diperkenalkan,

Parti Liberal telah memenangi 139 kerusi dan Yoshida Shigeru telah dilantik sebagai

Perdana Menteri Jepun yang pertama.

b) Aspek Ketenteraan

Antara tindakan segera Amerika selepas menduduki Jepun ialah membubarkan angkatan

tentera Jepun bagi memastikan Jepun tidak lagi mengancam keamanan dan keselamatan

dunia.

Menjelang bulan Disember 1945 tentera darat dan laut Jepun telah dimansuhkan.

Anggota tentera termasuk pegawai-pegawainya dijuruskan kepada kehidupan sivil.

Sementara kilang-kilang membuat senjata di Jepun telah ditutup.

Sementara itu kira-kira 1 300 persatuan nasionalis pelampau telah dibubarkan. Semua

rakyat Jepun di seberang laut telah dibawa balik ke Jepun.

Badan Pengadilan Antarabangsa telah ditubuhkan di Tokyo untuk mengadili pemimpin-

pemimpin Jepun yang bersalah dan menyebabkan negara Jepun terjerumus dalam

peperangan menentang Pihak Berikat serta pegawai-pegawai tentera yang telah

melakukan kezaliman ke atas orang awam ketika meletusnya peperangan. Dalam hal ini

Maharaja Jepun dikecualikan.

Golongan yang dipercayai terlibat dalam peperangan dianggap penjenayah. Dalam

perbicaraan itu kira-kira 25 pemimpin tentera dan kerajaan diadili. Tujuh pemimpin

kerajaan termasuk dua bekas Perdana Menteri iaitu Jeneral Tojo dan Hiroto telah

dijatuhkan hukuman mati dan 18 pemimpin yang lain dipenjarakan. Lebih dari 900

pegawai tentera dijatuhkan hukuman mati kerana kesalahan jenayah perang yang

dilakukan di wilayah-wilayah yang ditawan.

Dalam usaha menyusun semula sistem pentadbiran Jepun, kira-kira 200 000 pegawai

awam dan 2 200 pemimpin perniagaan turut disingkirkan.

Perjanjian San Francisco pada tahun 1952 seterusnya telah berjaya menahan Jepun

daripada menjadi sebuah negara tentera pada tahun-tahun berikutnya.

2) Kesan Ekonomi

Langkah awal yang diambil oleh SCAP ialah menghapuskan monopoli ekonomi golongan

Zaibatsu. Menjelang tahun 1949, sebanyak 83 buah syarikat kepunyaan Zaibatsu (antara yang

berpengaruh ialah Mitsui, Mitsubishi dan Sumitomo) telah dibubarkan dan saham-saham

mereka dijual kepada orang ramai. Harta-harta golongan Zaibatsu juga telah dibekukan.

Untuk mengelakkan berlakunya penyatuan semula dalam kalangan saudagar-saudagar dan

golongan perniagaan, undang-undang bersifat anti monopoli diluluskan.

Akta pembaharuan Tanah telah diperkenalkan pada tahun 1946. Melalui akta ini, pihak

berkuasa telah memperkenalkan satu program pembaharuan tanah untuk menambahkan

pemilikan tanah dalam petani-petani. Pihak berkuasa telah membeli tanah ini kemudian dijual

kepada petani-petani dengan harga yang rendah. Kesannya berlaku pertambahan keluasan

tanah petani-petani dan seterusnya meningkatkan hasil keluaran pertanian. Koperasi pertanian

juga telah dibangunkan.

Penubuhan kesatuan-kesatuan sekerja juga digalakkan. Pada tahun 1945, Akta Kesatuan

Sekerja telah diluluskan di mana kaum pekerja diberi hak untuk mengadakan mogok atau

mengadakan perundingan secara kolektif dengan majikan mereka. Hal ini meningkatkan

bilangan kesatuan-kesatuan buruh di Jepun. Menjelang tahun 1949, terdapat lebih daripada

enam setengah juta pekerja telah menjadi ahli dalam kesatuan sekerja.

Untuk mengembalikan kedudukan ekonomi Jepun dan menentang pengaruh Komunis,

bantuan telah disumbangkan terutama dari Amerika Syarikat. Sumbangan tersebut bermula

pada 1947 di mana Amerika telah memberi sumbangan lebih dari $400 juta. Sehingga

menjelang tahun 1952 jumlah bantuan yang telah diterima oleh Jepun telah meningkat kepada

2 billion.

Dengan bantuan dari Amerika Syarikat dan negara-negara barat serta semangat bekerja dan

ketekunan orang-orang Jepun, ekonomi dapat dipulihkan. Ini terbukti bila menjelang tahun

1950 sebahagian besar kota-kota yang musnah akibat peperangan telah dapat dibina semula.

Dalam tahun 1950-an, Jepun telah berjaya mengeksport barang-barang pengeluarannya.

Eksport Jepun bernilai $820 juta dan jumlah ini meningkat setiap tahun. Dengan peningkatan

ini telah dapat membantu menambah pendapatan kasar negara. Pada tahun 1946 pendapatan

negara Jepun ialah $1.3 billion, pada 1951 meningkat kepada 15.1 billion. Antara tahun 1951

– 55 kadar peningkatan itu ialah 8.6% dan antara 1955-60 ialah 9.1%.

Ekonomi Jepun menjadi semakin maju apabila pembayaran ganti rugi perang yang dikenakan

ke atas Jepun telah dihentikan. Peningkatan ini juga dikaitkan dengan meletusnya Perang

Korea 1950 – 53. Ketika meletusnya peperangan, Badan Dunia telah membuat pesanan

istimewa untuk mendapatkan barang-barang perlu dari Jepun. Pada tahun 1959 barang-barang

pesanan itu bernilai $149 juta, pada 1951 bernilai $592 juta, pada 1952 bernilai $824 juta dan

pada 1953 ia bernilai $809 juta. Dalam tahun-tahun tersebut Jepun berjaya menghasilkan alat-

alat ketenteraan berjumlah 4 billion.

Faktor lain yang turut membantu kejayaan Jepun ialah tindakan pentadbiran SCAP menarik

balik pengharaman dan sekatan yang dikenakan ke atas jepun yang bermula pada 1948.

Tujuannya ialah supaya Jepun dapat berdikari sama ada dari segi ekonomi mahu pun dari segi

ketenteraan untuk menghadapi ancaman komunis Rusia dan China.

3. Kesan Sosial

Dalam aspek pendidikan, kurikulum pendidikan telah disusun semula dan semua kandungan

yang berunsur ketenteraan dan ultra-nasionalis dihapuskan. Sebaliknya, digantikan dengan

perkara yang menyemai sifat demokrasi, bertanggungjawab, dan individualisme.

Antara kesan yang paling jelas ialah ajaran dan kepercayaan mengenai Shinto dihapuskan.

Begitu juga ajaran-ajaran yang berunsurkan nasionalisme yang fanatik. Tindakan ini adalah

berdasarkan sejarah sebelum perang menunjukkan orang-orang Jepun menjadi satu bangsa

yang tidak boleh bertolak ansur dan tidak menghormati kedaulatan negara dan bangsa lain.

Akibatnya Jepun sentiasa menceroboh negara jiran dan tidak mengindahkan pendapat dan

keputusan Badan Dunia.

Sebagai langkah mengelakkan unsur-unsur nasionalisme yang fanatik hidup kembali, buku-

buku teks telah ditapis. Pelajaran lebih ditumpukan kepada pembentukan peribadi dan tidaklah

semata-mata untuk mencapai matlamat negara seperti yang dijalankan oleh pemimpin-

pemimpin Jepun sebelum Perang Dunia Kedua.

Selain itu sistem pelajaran Jepun juga mengalami perubahan dan sistem pelajaran yang baru

adalah mengikut sistem pelajaran Amerika. Untuk menjayakan rancangan tersebut ramai guru-

guru dari Amerika berkhidmat di Jepun.

Dari segi sosial, Amerika telah membawa banyak perubahan seperti dari segi pakaian,

pengalaman dan fikiran masyarakat Jepun. Masyarakat Jepun disuburkan dengan sikap-sikap

positif seperti kesamaan kedudukan dan taraf, menghormati antara satu sama lain, hak-hak

kebebasan asasi manusia dan sebagainya.

Kesimpulan

Kekalahan negara Jepun dalam Perang Dunia Kedua telah meninggalkan impak yang

besar terhadap negara tersebut. Kemusnahan paling hebat berlaku akibat pengeboman dua kota

iaitu Hiroshima dan Nagasaki bukan sahaja telah memusnahkan nyawa dan harta benda, malah

meninggalkan trauma kepada beberapa generasi di negara itu. Walau bagaimanapun, Jepun telah

dapat dibangunkan semula oleh Amerika Syarikat melalui SCAP atas kepentingan tertentu.

Jelasnya, sekarang negara Jepun dapat bangkit semula dan menjadi antara negara yang maju di

dunia.

G) KESAN-KESAN PERANG DUNIA KEDUA KE ATAS AMERIKA SYARIKAT

Amerika Syarikat telah menyertai peperangan selama empat tahun daripada enam tahun

berlakunya perang. Perang Dunia Kedua merupakan perang paling besar yang disertai rakyat

Amerika.

Perang ini telah meninggalkan kesan mendalam kepada seluruh dunia termasuklah Amerika

walaupun umum mengetahui Pihak Berikat menang dalam perang ini.

1) Kesan Politik

Selepas tamatnya Perang Dunia Kedua, Amerika Syarikat muncul sebagai sebuah kuasa yang

hebat dan berpengaruh di peringkat dunia. Digelar sebagai ‗polis dunia‘ yang

bertanggungjawab menjaga keamanan dunia.

Menjadi kuasa besar yang memainkan peranan penting dan Pertubuhan Bangsa-bangsa

Bersatu. Mempunyai kuasa veto dalam Majlis Keselamatan PBB. Oleh itu, Amerika dapat

mempengaruhi sebarang keputusan yang diambil oleh badan antarabangsa itu.

Terlibat dengan kancah Perang Dingin. Selepas tamatnya perang Amerika Syarikat dan Soviet

Union bangkit sebagai kuasa yang besar sebab Britain dan Perancis pada masa itu agak lemah

kerana menumpukan kepada kestabilan semua ekonomi dan empayar mereka kesan daripada

peperangan tersebut. Walaupun, semasa perang meletus, mereka dapat bekerjasama

mengalahkan Pakatan Paksi yang diketuai oleh Jerman, tetapi selepas tamatnya perang wujud

perlumbaan kuasa antara Amerika Syarikat dan Soviet Union untuk menjadi kuasa yang

paling berpengaruh di peringkat dunia. Keadaan ini diburukkan lagi dengan perbezaan

ideologi dan perlumbaan senjata antara kedua-dua blok iaitu blok demokrasi diketuai oleh

Amerika Syarikat dan blok komunis diketuai oleh Soviet Union. Dalam hal ini Amerika

dilihat seolah-olah bertanggungjawab melindungi dunia daripada ideologi komunis yang

dibawa oleh Soviet Union dan China.

Di peringkat Pasifik, Amerika Syarikat juga bertanggungjawab memastikan Jepun tidak

bangkit semula selepas perang terutama dalam aspek ketenteraan. Jepun telah diduduki dan

dipulihkan oleh Amerika Syarikat dalam tempoh September 1945 hingga April 1952 melalui

Majlis Tertinggi Kuasa Berikat (Supreme Commander of Allied Power - SCAP) yang diketuai

oleh Jeneral Douglas MacArthur dari Amerika Syarikat.

2) Kesan Ekonomi

Selepas Perang Dunia Kedua, Amerika Syarikat telah muncul sebagai sebuah kuasa ekonomi

yang unggul menggantikan kuasa Barat yang lain iaitu Britain, Perancis, dan Jerman. Ini

kerana kuasa-kuasa Eropah selepas tamat perang terpaksa menumpukan kepada pembangunan

ekonomi negara mereka yang lemah akibat perang.

Amerika Syarikat memperuntukkan sebahagian besar sumber kewangan untuk memulihkan

semula negara-negara Eropah melalui Rancangan Marshall. Setiausaha Negara Amerika,

George Marshall mencadangkan supaya Amerika Syarikat memberi sumbangan besar dalam

memulihkan ekonomi Eropah, dengan syarat negara-negara itu sendiri akan bekerjasama

dalam mentaksir dan mentadbirkan rancangan bantuan itu. Bantahan dari Rusia telah

menyebabkan rancangan Marshall diuruskan oleh Kerjasama Ekonomi Eropah (OEEC) yang

dianggotai oleh enam belas negara Eropah termasuk Kanada dan Amerika Syarikat. Dalam hal

ini, Amerika telah mencurahkan jumlah wang yang besar kepada negara-negara Eropah.

3) Kesan Sosial

Amerika Syarikat yang terlibat dalam Perang Dunia Kedua lebih kurang 15 juta orang. Jumlah

kematian dan yang hilang ialah 319 000 orang.

Kesimpulan

Perang Dunia Kedua telah menjadikan Amerika Syarikat sebuah kuasa yang hebat di

mata dunia. Amerika menjadi kuasa besar yang dapat mempengaruhi peristiwa-peristiwa penting

di dunia melalui pertubuhan antara bangsa PBB dan mengetuai blok demokrasi dalam memerangi

pengaruh komunis yang diketuai oleh Soviet Union. Persaingan antara kedua-dua blok ini telah

menyebabkan berlakunya Perang Dingin yang menjadi konflik antara bangsa yang seolah-olah

tiada kesudahannya.

4.2.3 PERANG DINGIN 1945 – 1955 –RUSIA & AMERIKA SYARIKAT

A) LATAR BELAKANG

1. Perang Dingin wujud di antara dua kuasa besar iaitu Amerika Syarikat dan Rusia.

2. Ia merupakan perasaan curiga-mencurigai antara dua kuasa tersebut

3. Kedua-dua negara berkonflik untuk menaikkan kepentingan masing-masing dari segi politik

dan ekonomi.

4. Semasa Perang Dunia Kedua mereka bekerjasama menewaskan Kuasa Paksi. Apabila perang

tamat, kerjasama tidak diperlukan lagi dan Eropah berada di bawah dua pengaruh.

5. Kedua-dua blok mempunyai senjata nuklear.

6. Amerika Syarikat dan Rusia cuba mengelakkan peperangan secara langsung. Mereka

menggunakan pelbagai cara untuk memperjuangkan kepentingan masing-masing seperti

melalui pengintipan, kegiatan subversif dan berperang secara tidak langsung melalui sekutu

mereka.

7. Perjuangan pelbagai cara ini dikenal sebagai Perang Dingin dan perang ini berlanjutan

sehingga akhir tahun 1980-an.

8. Perang dingin terjadi secara rasmi pada tahun 1947 apabila Presiden Truman dari Amerika

Syarikat mengumumkan polisi anti komunis.

9. Perang Dingin turut membawa kepada krisis antara bangsa seperti:

a) Pengepungan Berlin (1948 – 1949)

b) Perang Korea (1950 -1953)

c) Perang Vietnam (1965 -1975)

d) Krisis Cuba 1962

10. Krisis-krisis yang tercetus ini menunjukkan bahawa Perang Dingin turut merebak ke negara-

negara lain khasnya negara yang baru merdeka

11. Namun, terdapat juga negara-negara yang enggan melibatkan diri dalam kancah

permusuhan ini.

12. Negara-negara yang berkecuali ini dikenali sebagai negara-negara Dunia Ketiga.

PERANG

DINGIN

Ketegangan politik dan persaingan kuasa serta

ketenteraan di antara Amerika Syarikat dan

Soviet Union (Rusia) selepas Perang Dunia

Kedua

Eropah selepas 1945

Negara-negara di Eropah Barat

yang dibebaskan oleh Amerika

Syarikat dan sekutunya

mengamalkan sistem demokrasi

dan sistem ekonomi bebas

Negara-negara di Eropah Timur

yang dibebaskan oleh Rusia dan

sekutunya mengamalkan

sosialisme dan sistem ekonomi

yang memiliknegarakan semua

harta.

Blok Demokrasi (Amerika)

Menganggap negaranya

sebagai jaguh demokrasi

Mengamalkan hak-hak

manusia

Sistem ekonomi berdasarkan

kegiatan individu dan

kapitalis (ekonomi bebas)

Blok Komunis (Rusia)

Menganggap negaranya sebagai

jaguh sosialisme

Mengamalkan sistem ekonomi

yang memiliknegarakan semua

harta dan kekayaan untuk

kepentingan umum.

B) SEBAB-SEBAB BERLAKUNYA PERANG DINGIN

1. Perbezaan Ideologi

Perbezaan ideologi antara Amerika Syarikat dan Rusia membawa Perang Dingin kerana:

a) Sistem demokrasi yang diamalkan di Amerika membenarkan kebebasan bersuara.

b) Sistem komunis di Rusia tidak memberi kebebasan tersebut kepada rakyat.

Perbezaan ini tidak mewujudkan persefahaman antara Amerika Syarikat dan Rusia.

2. Faktor Ekonomi

Amerika Syarikat mahu menjalankan perdagangan bebas di seluruh dunia.

Rusia enggan melibatkan diri dalam perdagangan antarabangsa khasnya dengan Barat kerana

bimbang pengaruh demokrasi boleh menghapuskan sistem komunis.

3. Konflik antara Amerika Syarikat dan Rusia

Dua kuasa ini sering berkonflik kerana masing-masing mahu menjadi kuasa utama di dunia

Rusia berpeluang meluaskan pengaruh di Eropah Timur kerana negara yang bebas daripada

pengaruh Nazi itu terletak di bawah tentera Rusia.

Amerika Syarikat menyekat pengaruh komunis menerusi bantuan kewangan kepada negara

timur Eropah.

Ini membawa kecurigaan Rusia dan konflik antara mereka semakin besar.

4. Perlumbaan Penciptaan Senjata Nuklear

Kedua-dua kuasa berlumba-lumba untuk memperhebatkan kekuatan tentera masing-masing

sebagai persediaan menghadapi pihak lawan

Persaingan ini membawa kepada penciptaan senjata atom yang paling berbahaya sehingga

ada menyebut Perang Dingin sebagai Perang Atom.

C) KESAN PERANG DINGIN

1. Wujud negara yang di gelar Tabir Besi iaitu Jerman Barat yang mengamalkan sistem

demokrasi dan Jerman Timur yang mengamalkan sistem komunisme.

2. Wujudnya pakatan tentera untuk menyekat pengaruh antara kedua-dua kuasa iaitu:

i) Pertubuhan Perjanjian Atlantik Utara (NATO) – demokrasi

ii) Pakatan Warsaw – komunis

iii) Pertubuhan Perjanjian Asia Tenggara (SEATO) – demokrasi

3. Wujud Negara-negara Dunia Ketiga – negara yang baru merdeka dan bersikap berkecuali

dengan

tidak menyebelahi mana-mana pihak yang terlibat dengan Perang Dingin tetapi mereka

menjadi rebutan antara dua kuasa yang terlibat.

4. Berlaku perlumbaan senjata antara kedua-dua kuasa

5. Memberi peluang kepada negara-negara baru membina identiti sendiri

6. Memberi peluang kepada negara-negara baru menangani cabaran melalui hubungan antara

bangsa dan serantau.

D) TABIR BESI

1. Selepas Perang Dunia Kedua sehingga tahun 1990, Jerman terbahagi kepada dua:

a) Jerman barat diduduki oleh tentera kuasa-kuasa Barat mengamalkan demokrasi.

b) Jerman Timur diduduki oleh tentera Rusia mengamalkan sistem komunisme.

2. Pihak Jerman Timur membina Tembok Berlin untuk memisahkan penduduk kawasan ini.

3. Pada tahun 1949, kemasukan China telah menguatkan lagi blok Komunis.

4. Blok barat pula diketuai oleh Amerika syarikat dan disertai oleh sekutunya iaitu Britain,

Perancis, Jerman Barat dan Itali.

5. Hubungan di antara kedua-dua blok ini sangat terhad. Winston Churchill menyifatkannya

sebagai “Tabir Besi”.

6. Kedua–dua blok membuat persiapan tentera untuk menghadapi kemungkinan serangan kilat.

Pakatan Tentera Negara Anggota Tujuan

Pertubuhan Perjanjian

Atlantik Utara (NATO)- 1949

Amerika Syarikat, Britain,

Jerman Barat, Kanada,

Perancis, Itali, Norway,

Denmark, Belanda, dan

Belgium.

Menghadapi sebarang

serangan blok Komunis

Pakatan Warsaw- 1955 Rusia, Bulgaria, Jerman

Timur, Hungary, Poland,

Czechoslovakia dan Romania

Mengimbangi pengaruh dan

kekuatan NATO

Pertubuhan Perjanjian Asia

Tenggara (SEATO)

Amerika Syarikat, Australia,

Britain, Filipina, New Zealand,

Pakistan, Perancis dan

Thailand.

Menghalang pengaruh Rusia

dan China komunis daripada

merebak ke Asia Selatan

E) NEGARA-NEGARA DUNIA KETIGA

1. Negara-negara dunia Ketiga ialah negara-negara yang mengamalkan dasar berkecuali.

2. Negara-negara ini tidak mahu terlibat dalam Blok Komunis atau Kapitalis.

3. Perkembangan politik Perang Dunia Kedua membahagikan dunia kepada 3 iaitu;

a) Negara Dunia Pertama – mengamalkan sistem demokrasi dan ekonomi kapitalis

b) Negara Dunia Kedua – negara Blok Komunis dengan sistem ekonomi perancangan pusat

c) Negara Dunia Ketiga – negara yang mencapai kemerdekaan selepas Perang Dunia Kedua.

4. Negara Dunia Ketiga tidak mahu terlibat dalam pakatan tentera. Mereka mahu menyuarakan

pendirian mereka secara bebas.

5. Ini kerana sebagai pengeluar bahan mentah, ekonomi mereka bergantung pada pasaran

dunia yang dikuasai oleh negara maju.

6. Masalah dan kepentingan mereka dapat disuarakan buat pertama kali dalam Persidangan

Bandung, Indonesia pada April 1955.

7. Persidangan ini dianjurkan oleh pemimpin India, Pakistan, Sri Lanka dan Indonesia. Ia

dihadiri oleh 28 buah negara termasuklah Filipina, Sudan, Ghana dan lain-lain.

8. Persidangan ini bertujuan membentuk Blok Negara-negara Berkecuali.

9. Terdapat banyak lagi persidangan yang dianjurkan untuk membincangkan masalah politik

dan ekonomi.

10. Sehingga kini, kedudukan mereka dalam masyarakat dunia semakin penting.

CONTOH – CONTOH SOALAN

1. Jelaskan faktor-faktor dan kesan-kesan Perang Dunia Pertama 1914 – 1917.

2. Bagaimanakah Jerman dan Rusia terlibat dalam Perang Dunia Pertama 1914 – 1917 dan

apakah implikasi yang berlaku akibat daripada penglibatan tersebut?

3. Bincangkan faktor-faktor dan kesan-kesan Perang Dunia Kedua 1939 – 1945.

4. Bagaimanakah Jepun dan Amerika Syarikat terlibat dalam Perang Dunia Kedua 1942 – 1945

dan apakah implikasi yang berlaku akibat daripada penglibatan tersebut?

5. Mengapakah Rusia dan Amerika Syarikat boleh terlibat dalam Perang Dingin dan apakah

kesan-kesan Perang Dingin ke atas negara-negara lain di dunia.

4.3 DEKOLONISASI DAN PENGEMBALIAN KEDAULATAN

LATAR BELAKANG

Dekolonisasi mula berkembang secara perlahan sejak Perang Dunia Pertama, selepas

bekas tanah jajahan imperialis Barat mencapai kemerdekaan. Bagaimanapun proses dekolonisasi

berlaku dengan pantas selepas Perang Dunia Kedua. Proses ini melibatkan bekas tanah jajahan di

merata tempat termasuk di Asia dan Afrika.

Selepas Perang Dunia Kedua berakhir, kedudukan ekonomi negara-negara Eropah

merosot sehingga mereka tidak mempunyai kekuatan untuk menguasai tanah jajahan mereka.

Oleh kerana itu, mereka telah melakukan dekolonisasi, iaitu membebaskan tanah jajahan dengan

memberikan kemerdekaan kepada tanah jajahan tersebut. Desakan hebat daripada penduduk

tempatan khususnya golongan intelek menyebabkan proses dekolonisasi terpaksa dipercepatkan.

Proses dekolonisasi di China dan India menunjukkan perbezaan yang ketara. Di China,

sebahagian besar rakyat menganggap kerajaan Ch‘ing (Manchu) adalah kerajaan asing kerana

pemerintah kerajaan ini merupakan orang Manchu yang berasal dari Manchuria. Oleh sebab itu,

rakyat China mahu menyingkirkan kerajaan Manchu. Selepas penyingkiran kerajaan Manchu

berlaku pula perang saudara di china antara parti Komunis China dengan Kuomintang yang

melibatkan perbezaan ideologi yang dianuti oleh kedua-dua pihak tersebut.

Sementara itu di India, proses pengembalian kedaulatan diminta daripada pihak penjajah

British. Proses ini berakhir dengan kemerdekaan yang akhirnya memisahkan kerajaan Hindu di

India dan kerajaan Islam di Pakistan.

KONSEP/ISTILAH:

i) Dekolonisasi - Langkah membebaskan tanah jajahan menjadi sebuah negara yang merdeka

dan berdaulat

ii) Nasionalisme – Ikatan perasaan dalam kalangan kelompok yang mewarisi sejarah, budaya

dan bahasa yang dikongsi bersama yang menjadi asas kepada gerakan

kebangsaan.

NEGARA CHINA

PENDAHULUAN

Nasionalisme di negara China ternyata jauh berbeza berbanding dengan negara-negara

lain. Pada peringkat awalnya, kebangkitan nasionalisme masyarakat China adalah bersifat anti

Manchu. Rata-rata rakyat negara itu berpendapat bahawa orang Manchu merupakan pemerintah

asing yang telah berjaya menegakkan kekuasaan mereka sejak tahun 1644. Justeru itu, wujud

sentimen untuk mengusir keluar orang-orang Manchu dari negara China.

Sentimen anti Manchu juga semakin meluas berikutan berlakunya ketidakstabilan politik

serta penyalahgunaan kuasa di bawah pentadbiran Dinasti Manchu. Keadaan ini diburukkan lagi

apabila kerajaan Manchu telah menyebabkan maruah masyarakat Cina tercalar kerana kalah

dalam beberapa peperangan menentang kuasa Barat dan mengakibatkan mereka terpaksa

menerima beberapa siri perjanjian yang amat merugi dan memalukan rakyat Cina.

Ketidakupayaan Kerajaan Manchu menangani imperialisme Barat ini telah membangkitkan

kesedaran bangsa Han yang merupakan bangsa Cina tulen untuk mengatur gerakan menentang

orang-orang Manchu. Walaupun kerajaan Manchu cuba membuat beberapa pembaharuan dan

pemodenan untuk mengukuhkan pentadbirannya tetapi kesemuanya menemui kegagalan.

Akhirnya, kebencian terhadap pemerintahan Manchu tidak dapat dibendung lagi apabila muncul

Dr. Sun Yat Sen memimpin rakyat Cina menentang kerajaan Manchu dalam Revolusi China.

Setelah kerajaan Manchu digulingkan, sejarah negara China menyaksikan bagaimana

pemerintahan seterusnya dikuasai oleh komunis apabila muncul Parti Koumintang dan Parti

Komunis China yang menjadikan negara China sebagai sebuah negara republik.

1) REVOLUSI CHINA 1911

A) LATAR BELAKANG

a) Tujuan untuk menggulingkan kerajaan Manchu.

b) Dipimpin oleh Dr Sun Yat Sen.

c) Dinasti Manchu merampas kuasa dari Dinasti Ming sejak tahun 1644 dianggap pemerintah

asing.

Berasal dari Manchuria.

d) Dinasti Manchu telah menunjukkan tanda-tanda kelemahan dan tidak layak memerintah.

Selepas

termeterai Perjanjian Nanking 1842, maruah negara China tercemar.

e) Meskipun pelbagai usaha pemulihan dilakukan, namun kerajaan Manchu masih tidak mampu

untuk

mengukuhkan kerajaan, mengadakan pembaharuan dan kemajuan seperti yang dikehendaki

rakyat.

f) Rakyat Cina percaya Dinasti Manchu telah kehilangan mandat dari syurga untuk memerintah.

Sehubungan dengan itu pemimpin revolusi berpendapat pemerintahan Manchu perlu

ditamatkan

dan diganti dengan pemerintahan baru bercorak republik.

B) FAKTOR-FAKTOR MELETUSNYA REVOLUSI CHINA 1911

1. Kelemahan Pemerintahan Manchu

Revolusi ini bertujuan untuk menggulingkan pemerintahan Manchu di China dan berakhir

dengan penubuhan Kerajaan Republik China di bawah pemerintahan Yuan Shih Kai pada

tahun 1921.

Pegawai Manchu dikatakan mengamalkan rasuah dan menyeleweng. Mereka gagal membaiki

taraf hidup rakyat.

Mereka melantik kerabatnya sahaja dalam pentadbiran dan pegawai salah guna wang yang

sepatutnya diberikan kepada mangsa bencana alam.

Perasaan tidak puas hati rakyat China terhadap pemerintahan Manchu dizahirkan dengan

beberapa penentangan secara terbuka antaranya ialah pada tahun 1850-1864 berlaku

Pemberontakan Taiping, tahun 1885 Pemberontakan Panthay, tahun 1853-1868

Pemberontakan Nien serta gerakan sulit seperti “White Lotus Society” dan ―Heaven and Earth

Society”.

Maruah China jatuh kerana kalah dalam Perang Candu I & II dan dibebani dengan hutang.

Keadaan ini menyebabkan timbul masalah kewangan.

Bencana alam seperti banjir dan kemarau mengurangkan hasil pertanian sehingga masyarakat

China beranggapan kerajaan Manchu tidak lagi mendapat mandat daripada syurga.

Selepas kemangkatan Maharaja Kuang-Hsu pada tahun 1908 putera Chun yang dilantik

sebagai pemangku raja seorang yang tidak cekap dan tidak berwibawa. Maharaja Hsuan Tung

pula yang menggantikan beliau baru berumur 3 tahun.

Ditambah pula dengan sentimen anti-Manchu dalam kalangan rakyat China. Mereka anggap

Manchu berasal dari Manchuria dan bukannya China asli. Orang China enggan tunduk kepada

Manchu yang dianggap “orang asing” dan menggunakan slogan “hapuskan Manchu,

kembalikan Dinasti Ming”.

2. Kesengsaraan Rakyat.

Penduduk China telah bertambah menjelang awal abad ke-20 sekitar 400 juta dan

menimbulkan masalah kekurangan makanan dan berlaku pengangguran.

Mulai tahun 1900 cukai kepala dinaikkan 3 hingga 5 kali ganda lebih tinggi dan amat

membebankan petani. Rakyat menanggung beban cukai untuk membiayai pembinaan jalan

keretapi, membeli senjata dan membayar ganti rugi perang.

Kesengsaraan rakyat bertambah apabila berlaku bencana alam seperti kemarau dan banjir.

Penderitaan rakyat akibat kawasan pertanian musnah menyebabkan rakyat kebuluran antara

tahun 1910-1911 di wilayah Anhui, Kiangsu, Shangtung, Chekiang dan Hupei.

Keadaan ini menimbulkan kemarahan rakyat dan mereka mencari pemimpin untuk membela

mereka. Sebab itulah lokasi bencana alam menjadi lokasi pemberontakan.

3. Kemasukan Kuasa Barat.

Kemasukan orang Barat telah member kesan kepada aspek perdagangan dan aspek

keagamaan.

Ada dalam kalangan masyarakat China merasakan untuk menjadi maju mereka harus

menerima idea-idea daripada barat dan disesuaikan dengan Negara China.

Malangnya idea ini tidak disenangi oleh pemerintah Manchu lalu melaksanakan dasar tutup

pintu.

Pada waktu yang sama, jepun telah membenarkan Dr. Sun Yat Sen untuk menubuhkan Tung

Meng Hui semasa di Jepun dan memberikan penerangan serta mendorong orang China di

seberang laut untuk menyokong pemberontakan ini.

4. Penguasaan Ekonomi Oleh Kuasa Asing

Orang Barat telah menguasai ekonomi China melalui beberapa siri perjanjian seperti

Perjanjian Nanking 1842 yang memberi peluang kepada Barat menguasai ekonomi China.

Kesannya kuasa Barat seperti British, Perancis, Rusia dan Amerika Syarikat telah menguasai

pelabuhan utama sekitar Peking dan Bandar utama yang lain.

Perjanjian ini juga membebankan China kerana terpaksa membayar pampasan kepada

kuasa Barat. Contohnya pada tahun 1894-1895, Perjanjian Shimonoseki yang terhasil akibat

peperangan antara Jepun dan China yang menyebabkan China terpaksa membayar ganti

rugi sebanyak 200 juta tael.

Menimbulkan rasa tidak puas hati penduduk tempatan terhadap kelemahan pemerintahan

Manchu.

5. Peranan Golongan Terpelajar

Golongan cendekiawan merupakan penggerak revolusi terdiri daripada Dr. Sun Yat Sen,

Kang Yu Wei, Liang Chi-Chao dan lain-lain. Ramai daripada mereka melanjutkan pelajaran

di Jepun.

Sementara pelajar yang menuntut di Eropah dan Amerika pula terpengaruh dengan idea

demokrasi, kerajaan berpelembagaan, hak asasi manusia, kebebasan, kemajuan teknologi dan

pemerintahan tentera.

Mereka turut terpengaruh dengan peristiwa Revolusi Perancis, pemodenan Rusia,

penyatuan Jerman dan Itali serta pemodenan Jepun di bawah Meiji.

Dr. Sun Yat Sen sebagai penggerak Revolusi China 1911 berpendapat pemerintahan beraja

mesti dihapuskan dan diganti dengan republic, kerana pemerintahan berajalah punca rakyat

menderita.

Dr. Sun Yat Sen menubuhkan Tung Meng Hui 1908 bertujuan menggulingkan kerajaan

Manchu dan menubuhkan kerajaan republic.

Beliau menerbitkan akhbar iaitu „Min Pao‟di Tokyo dan memperkenalkan ideologi

berasaskan “Tiga Prinsip Rakyat” iaitu demokrasi, nasionalisme dan kebajikan social.

Beliau digelar Bapa Revolusi China.

6. Kemajuan Sistem Perhubungan

Revolusi China 1911 ini juga dipercepatkan oleh proses kemudahan sistem perhubungan

yang terdapat di China seperti rangkaian keretapi, jalan raya, pos dan telegraf yang

mempercepatkan penyampaian idea revolusioner.

Ia juga memudahkan perhubungan dalam kalangan ahli dan pemimpin.

7. Keputusan Manchu Memiliknegarakan Jalan Kereta api

Pada Mei 1911, rakyat menentang kerajaan Manchu kerana memiliknegarakan pembinaan

jalan keretapi antara Hankow-Canton dan antara Hankow-Sczechuan.

Ini kerana pengusaha tempatan takut kepentingan terjejas apabila projek tersebut diberikan

oleh Manchu kepada pengusaha asing.

Pemimpin tempatan menentang kerajaan Manchu kerana meminjam wang 16 juta pound

dari Perancis, Jerman, Britain dan Amerika Syarikat.

Pemberontakan di Sczechuan merebak apabila sebutir bom meletup di Hankow pada 10

Oktober 1911. Peristiwa ini menandakan bermulanya revolusi.

C) PROSES REVOLUSI DAN PEMBENTUKAN REPUBLIK

a) Pada 9 Oktober 1911 berlaku letupan bom di kediaman seorang anggota gerakan anti Manchu

di Hankow yang terletak di bawah pengaruh Rusia. Banyak nyawa terkorban. Siasatan mendapati

bandar itu dijadikan markas gerakan revolusioner dan tempat menghasilkan alat-alat letupan.

Kerajaan bertindak tegas dengan menangkap 32 orang revolusioner, rampas senjata dan alat-alat

letupan. Mereka yang terlibat dijatuhi hukuman bunuh.

b) Tindakan Manchu telah mencetuskan kemarahan rakyat China. Pada 10 Oktober 1911, tentera

Wuchang di bawah pimpinan Li Yuan Hung telah melancarkan pemberontakan bagi membalas

tindakan kerajaan Manchu. Peristiwa ini menandakan bermulanya Revolusi China 1911.

c) Kerajaan Manchu meminta perwakilan asing membantu tetapi mereka enggan kerana

mengamalkan sikap berkecuali.

d) Pada 11 Oktober 1911, bandar Hanyang dan Hankow di tawan. Menjelang awal Disember

1911 ramai pemerintah wilayah di bahagian selatan, tengah dan barat daya mengisytiharkan

kemerdekaan daripada kerajaan Manchu. Antaranya wilayah Changsa, Yunan, Chekiang, Fukien,

Kawangtung dan Szechwan.

e) Kerajaan Manchu terpaksa memanggil semula Jeneral Yuan Shih Kai yang telah diperintah

bersara untuk memerangi golongan revolusioner. Berjaya tawan semula Hankow dan Hanyang.

Beliau dilantik sebagai Perdana Menteri pada 8 November 1911 oleh Perhimpunan Nasional.

f) Dr. Sun Yat Sen yang berada di Amerika Syarikat dipanggil pulang. Pada 20 Disember 1911,

beliau tiba di Shanghai dan mengisytiharkan negara China sebagai republik. Dr. Sun Yat Sen

dilantik sebagai Presiden bagi Kerajaan Sementara Republik China di Shanghai dan Kolonel Li

Yuan Hung sebagai Naib Presiden sementara Huang Hsing sebagai Menteri Perang. Pusat

pemerintahan dipindahkan ke Nanking.

g) Walaupun tentera Yuan Shih Kai berjaya menewaskan beberapa pemberontakan, mereka tidak

dapat menyekat kemaraan golongan revolusioner kerana masalah kewangan. Sementara itu

golongan revolusioner pula menghadapi masalah dengan kekuatan tentera Yuan Shih Kai. Oleh

itu kedua-dua pihak bersetuju mengadakan genjatan senjata dan memulakan perundingan damai.

Majlis Revolusioner menuntut agar sistem beraja ditamatkan ganti dengan republik.

h) Yuan Shih Kai berjaya memujuk Maharaja China turun takhta. Akhirnya pada 12 Februari

1912, Maharaja Hsung Tung atau Maharaja Pu Yi yang berusia 6 tahun telah mengambil

keputusan turun dari takhta kerajaan. Peristiwa ini menandakan berakhirnya pemerintahan

Dinasti Manchu di negara China.

i) Rundingan diteruskan antara Dr. Sun Yat Sen dan Yuan Shih Kai. Dr. Sun Yat Sen bersetuju

meletak jawatan sebagai Presiden Sementara apabila menyedari kekuatan tentera berada di pihak

Yuan Shih Kai. Akhirnya 15 Februari 1912, Yuan Shih Kai dilantik sebagai Presiden Kerajaan

Sementara Republik China dan Li Yuan Hung sebagai Naib Presiden.

2) GERAKAN 4 MEI 1919

A) PENGENALAN Gerakan 4 Mei ialah peristiwa demonstrasi, pemogokan dan rusuhan yang dijalankan pada

tahun 1919 oleh kira-kira 5000 pelajar di Peking dari 13 institusi pengajian tinggi dan diketuai

oleh pelajar-pelajar serta pensyarah-pensyarah Universiti Peking (Peita). Universiti Peking

merupakan pusat revolusi intelektual kerana canselornya Tsai Yuan Pei menggalakkan

perkembangan idea-idea baru di kalangan pelajar-pelajar. Gerakan ini merangkumi jangka masa

1917-1921 yang dikenali sebagai ―Zaman Revolusi Intelektual‖ kerana ianya telah meninggalkan

kesan yang mendalam dari segi politik, sosial, intelektualisme dan kebudayaan. Di antara tokoh-

tokoh penting dalam Gerakan 4 Mei ialah Tsai Yuan Pei, Chen Tu Hsiu, Hu Shih, Monlin, Kuo

Mojo dan Lu Shun.

B) SEBAB-SEBAB GERAKAN MEI 1919

1. Keadaan politik yang tidak mantap

Setelah berjaya menggulingkan Dinasti Manchu melalui Revolusi 1911, pemimpin-

pemimpin China gagal membentuk sebuah kerajaan yang efektif. Perselisihan sering berlaku

di antara pemimpin-pemimpin menyebabkan rancangan-rancangan pembaharuan tidak dapat

dilaksanakan. Sebagai contoh, perselisihan di antara Yuan Shih Kai dan Dr. Sun Yat Sen

serta Kuomintang dan kemudiannya selepas kematian Yuan Shih Kai pada tahun 1916

berlaku pula perselisihan di antara Presiden Li Yuan Hung dan Perdana Menteri Tuan Chi

Jui. Selepas kematian Yuan Shih Kai juga berlaku zaman ―Hulubalang‖ (Warlordism) yang

menyebabkan negeri China semakin menuju kepada kehancuran. Pergolakan politik yang

tidak berkesudahan ini menyebabkan golongan bangsawan, sarjana dan intelek hilang

kepercayaan terhadap kerajaan.

2. Peranan saudagar dan pekerja

Semasa Perang Dunia Pertama 1914-1918, muncul perusahaan penting di negeri China

seperti perusahaan besi dan keluli yang sangat diperlukan oleh Pihak Berikat. Perkembangan

perusahaan ini menyebabkan munculnya saudagar-saudagar besar dan bertambahnya tenaga

buruh terutamanya di bandar-bandar perusahaan seperti Shanghai, Canton, Tientsin dan lain-

lain. Golongan saudagar dan pekerja merasa kurang senang terhadap politik dalam negeri

kerana ianya mengancam kepentingan ekonomi mereka. Golongan ini menentang perbuatan

rasuah dan penyelewengan yang dilakukan oleh pegawai-pegawai kerana ianya akan

menjejaskan faedah-faedah yang seharusnya diterima oleh mereka. Akibatnya, golongan

saudagar dan pekerja melibatkan diri dalam Gerakan 4 Mei dengan tujuan mewujudkan

kemantapan politik bagi menjaga kepentingan ekonomi dan kedudukan mereka.

3. Perkembangan intelektualisme

Antara tahun 1903-1919, semakin ramai pelajar China dari luar negeri pulang ke negeri

China. Antaranya ialah Chen Tu Hsiu dan Tsai Yuan Pei dari Perancis, Kuo Mojo dan Lu

Shun dari Jepun dan Hu Shih serta Mon Lin dari Amerika. Dengan menggunakan Universiti

Kebangsaan Peking (Peita), Tsai Yuan Pei yang menjadi Canselor, Chen Tu Hsiu dan Hu

Shih yang menjadi pensyarah, telah menyebarkan idea-idea Barat kepada pelajar-pelajar.

Mereka menyebarkan pelajar-pelajar bahawa negeri China jauh ketinggalan jika

dibandingkan dengan kemajuan negara-negara Barat. Mereka menekankan kepada

penggunaan politik, ekonomi dan pendidikan moden secara Barat untuk membentuk sebuah

negara China yang moden dari segi politik, ekonomi dan sosial.

4. Faktor luar negeri

Peristiwa yang berlaku di negeri-negeri lain turut memberi inspirasi kepada golongan

nasionalis terutamanya pelajar-pelajar China. Antaranya peristiwa penting yang memberi

kesan mendalam ialah Revolusi Bolshevik yang berlaku di Rusia pada tahun 1917. Revolusi

Bolshevik merupakan kejayaan perjuangan rakyat Rusia menggulingkan Kerajaan Czar yang

korup. Mereka telah berjaya membentuk sebuah kerajaan yang moden dan disegani. Selain

itu, revolusi sosial yang berlaku di beberapa buah negara Eropah seperti Finland, Jerman,

Austria dan Hungary serta ―rusuhan beras‖ di Jepun pada tahun 1918 juga telah

membangkitkan kesedaran rakyat China untuk menentang kerajaan. Peristiwa-peristiwa

tersebut merupakan perjuangan rakyat menentang kerajaan hasil dari rasa tidak puas hati.

5. Masalah Shantung

Semasa berlakunya Perang Dunia Pertama 1914-1918, Jepun telah mengalahkan Jerman di

Shantung dan merampas konsesi Jerman di Shantung. Pada 18 Januari 1915, Jepun telah

mengemukakan tuntutan yang dikenali sebagai “21 tuntutan” untuk dilaksanakan oleh

China. Penerimaan tuntutan-tuntutan tersebut akan menjadikan negeri China sebagai

protektorat Jepun. Di antara tuntutan itu ialah:

a. Negeri China hendaklah berjanji tidak akan menyerahkan atau memajakkan kepada

kuasa-kuasa lain mana-mana bahagian, pelabuhan, teluk, pulau atau pantai di sepanjang

negerinya.

b. Negeri China mesti mengambil penasihat-penasihat Jepun dalam bidang kewangan,

ketenteraan dan pasukan polis.

c. China mesti bersetuju terhadap tuntutan yang dicapai di antara Jepun dan Jerman di

Shantung.

d. China hendaklah melanjutkan tempoh pajakan Port Arthur dan khidmat keretapi

Manchuria Selatan dari 25 tahun kepada 99 tahun.

e. China hendaklah mengakui pendudukan Jepun di Shantung.

f. China dan Jepun akan menjalankan usaha sama dalam perusahaan besi. China tidak

dibenarkan menjual besi tanpa izin Jepun atau mendirikan perusahaan besi yang lain

yang akan menjejaskan usaha sama itu.

g. China mesti membeli 50% senjata dari Jepun.

Golongan pelajar menganggap tuntutan tersebut sebagai satu penghinaan yang boleh

menjatuhkan maruah China. Mereka mendesak supaya Kerajaan China menolak sama sekali

―21 tuntutan‖ tersebut. Kemarahan golongan pelajar China bertambah kerana Persidangan

Damai Versailles Januari 1919 yang dihadiri oleh pihak berikat mengiktiraf ―21 tuntutan‖

tersebut. Persidangan Versailles Januari 1919 telah memutuskan bahawa bekas hak-hak

Jerman di Shantung diserahkan kepada Jepun. Keputusan Persidangan Versailles telah

mengakibatkan satu demonstrasi pelajar-pelajar di Peking pada 4 Mei 1919. Mereka

menuntut pengembalian hak-hak China di Shantung dan mendesak Kerajaan China supaya

tidak menandatangani Perjanjian Versailles. Golongan pelajar juga mendesak Kerajaan

China menghukum tiga ahli politik pro Jepun iaitu Chang Tsung Hsing, Lu Tsung Yu dan

Tsao Ju Lin yang dipercayai bertanggungjawab bagi penerimaan tuntutan berkenaan oleh

China.

C) PROSES KEBANGKITAN Pada 4 Mei 1919, kira-kira 5000 pelajar di Peking telah mengadakan tunjuk perasaan

membantah keputusan Persidangan Damai Versailles mengenai Shantung. Mereka terdiri dari

pelajar-pelajar dan pensyarah-pensyarah Universiti Kebangsaan Peking. Mereka berkumpul di

bangunan kedutaan iaitu Tien an Men dan membawa sepanduk-sepanduk seperti ―Negeri China

kepunyaan orang China‖, ―Kembalikan Hak China di Shantung‖, ―Jangan Terima 21 Tuntutan‖,

―Hukum Semua Pengkhianat‖ dan sebagainya. Tunjuk perasaan menjadi ganas apabila mereka

membakar rumah pemimpin-pemimpin China yang pro Jepun seperti Chang Tsung Hsing, Lu

Tsung Yu dan Tsao Ju Lin dan mendesak mereka meletakkan jawatan. Golongan pelajar juga

telah mendesak wakil China dalam Persidangan Versailles iaitu C.T. Wong dan Wellington Khoo

supaya jangan menandatangani Perjanjian Versailles yang dijadualkan pada 28 Jun 1919.

Perjuangan golongan pelajar mendapat simpati dari beberapa golongan masyarakat China yang

lain. Akhirnya, pekedai-pekedai, pekerja-pekerja kilang dan saudagar-saudagar mengambil

bahagian. Golongan pekedai dan saudagar memulaukan barang-barang buatan Jepun sementara

pekerja-pekerja pelabuhan memulaukan kapal-kapal Jepun. Sokongan juga datangnya dari tokoh-

tokoh politik seperti Sun Yat Sen pemimpin Kuomintang yang berkuasa di Canton dan Warlord.

Kerajaan mengambil tindakan menangkap 10 pemimpin pelajar dan 1150 orang pelajar dan

dipenjarakan di Penjara Peking serta di Universiti Peking. Di antara pemimpin pelajar yang

ditangkap ialah Hsu Te Heng, Chang Kuo Tao dan Yi Ken Ni. Kerajaan juga menutup maktab-

maktab dan universiti-universiti di 200 bandar di negeri China.

Tindakan pelajar, pekedai, saudagar, pekerja kilang dan pekerja pelabuhan menyebabkan

ekonomi China merosot dan ini menjejaskan Kerajaan Peking. Untuk meredakan ketegangan

politik, kerajaan membebaskan pelajar-pelajar yang ditangkap pada 7 Mei 1919. Kawat juga telah

dihantar kepada perwakilan China yang menghadiri Persidangan Versailles untuk menyampaikan

arahan Presiden Hau Shih Chang supaya menolak syarat-syarat Perjanjian Versailles. Perwakilan

China telah diugut akan menerima hukuman jika menandatangani perjanjian itu. Pelajar-pelajar

China di Perancis turut mengambil bahagian dengan mengawasi gerak-geri perwakilan China.

D) KESAN-KESAN GERAKAN 4 MEI 1919

1. Pencapaian matlamat

Gerakan 4 Mei telah mencapai matlamat perjuangannya. Wakil China dalam Persidangan

Damai Versailles iaitu C.T. Wong dan Wellington Khoo tidak menandatangani Perjanjian

Versailles yang dijadualkan pada 28 Jun 1919 akibat dari desakan pelajar. Tiga orang ahli

politik China yang dianggap pro Jepun dan bertanggungjawab bagi penerimaan ―21

Tuntutan‖ Jepun oleh China iaitu Chang Tsung Hsing, Lu Tsung Yu dan Tsao Ju Lin telah

meletakkan jawatan. Dalam Persidangan Washington pada 21 November 1921, negeri Jepun

telah bersetuju untuk menarik diri dari Shantung.

2. Membangkitkan semangat kebangsaan

Gerakan 4 Mei telah melahirkan semangat kebangsaan di kalangan orang-orang China. Ianya

merupakan saru revolusi mental di kalangan orang-orang China yang digerakkan oleh

golongan intelek. Pelajar muncul sebagai golongan penting pembela kepentingan nasional

China. Dalam hubungan mengembangkan semangat nasionalisme, golongan pelajar dan

intelek dari Universiti Kebangsaan Peking memainkan peranan penting. Demonstrasi oleh

pelajar-pelajar mengakibatkan demonstrasi dan pemogokan di seluruh China. Golongan

pelajar juga telah menganjurkan pemulauan barang-barang buatan Jepun. Pemulauan ini

mendapat sokongan ramai dan menjejaskan perdagangan Jepun dengan China. Perasaan anti

Jepun juga bertambah di kalangan orang-orang China akibat dari Gerakan 4 Mei. Buat

pertama kalinya pekerja-pekerja China mengadakan demonstrasi-demonstrasi secara besar-

besaran di Peking, Tientsin, Shanghai, Hankow dan bandar-bandar lain.

3. Perkembangan fahaman Komunis

Gerakan 4 Mei telah membuka jalan kepada perkembangan fahaman Komunis di negeri

China. Ideologi-ideologi Barat telah menarik minat intelek-intelek China yang merupakan

pengasas Gerakan 4 Mei. Dalam tahun 1918, Li Ta Chao telah menubuhkan ―Society for the

Study of Marxism‖ di Universiti Peking yang merupakan pusat Gerakan 4 Mei. Kebanyakan

ahlinya terdiri dari pelajar-pelajar Universiti Peking seperti Chang Kuo Tao dan Mao Tse

Tung yang kemudiannya memainkan peranan penting dalam gerakan Komunis di negeri

China. Chen Tu Hsiu seorang pemimpin terkemuka Gerakan 4 Mei telah menganut fahaman

Marx-Lenin dalam tahun 1920. Beliau telah menubuhkan ―Socialist Youth Corps‖ di

Shanghai pada tahun 1920. Pada tahun tersebut juga, Li Ta Chao telah menubuhkan

―Socialist Youth Corps‖ di Peking. Pada tahun 1920 juga, pertubuhan-pertubuhan Marxism

telah disatukan dan pada tahun 1921, Chen Tu Hsiu dan Li Ta Chao telah menubuhkan Parti

Komunis China dengan bantuan Comintern.

4. Memperbaiki kedudukan Kuomintang

Gerakan 4 Mei telah melemahkan kedudukan hulubalang-hulubalang yang menguasai

Kerajaan China di Peking. Golongan pelajar yang mendapat sokongan orang ramai telah

menyalahkan mereka di atas kegagalan negeri China menjaga kepentingannya dalam

Perjanjian Versailles 1919. Akibat desakan orang ramai, Kabinet China yang dipimpin oleh

Tuan Chi Jui terpaksa dibubarkan. Gerakan 4 Mei telah memperbaiki kedudukan

Kuomintang yang bertujuan untuk menyatukan negeri China. Akibat dari tindakan Sun Yat

Sen menyokong Gerakan 4 Mei menyebabkan Kuomintang mendapat sokongan ramai

terutamanya di kalangan pelajar. Sokongan ini memberi inspirasi kepada Sun Yat Sen untuk

menegakkan kuasa Kuomintang di negeri China. Sokongan ini juga membolehkan Sun Yat

Sen menyusun semula dan memperkuatkan Kuomintang sehingga Kuomintang di bawah

Chiang Kai Shek berjaya menubuhkan kerajaan baru di Nanking pada tahun 1928.

5. Kemunculan gerakan kebudayaan baru

Gerakan 4 Mei telah mengakibatkan kemunculan Gerakan Kebudayaan Baru. Golongan

intelek sama ada dari professor, guru, pelajar atau penulis berpendapat bahawa perjuangan

mereka adalah untuk membentuk satu masyarakat baru, menilai kembali tradisi China dan

memperkenalkan idea-idea Barat. Universiti Peking memainkan peranan penting

menerbitkan majalah-majalah dan akhbar-akhbar yang bertujuan menyumbangkan usaha-

usaha membina sebuah masyarakat China yang baru. Di antara majalah dan akhbar tersebut

ialah New Youth (Pemuda Baru), New Tide (Aliran Baru) dan Weekly Critic (Pembidas

Mingguan). Para intelek seperti Chen Tu Hsiu, Lu Shun, Hu Shih dan Lin Pan Nung telah

mengkritik masyarakat tradisional China yang berasaskan ajaran Confucius. Mereka telah

menyokong pembentukan negeri China yang moden yang berasaskan sains dan idea-idea

Barat. Satu lagi perubahan ialah mengkaji semula ajaran Confucius yang menjadi pegangan

hidup orang-orang China. Intelek-intelek China telah terpengaruh dengan pemikiran saintifik

Bertrand Russel, John Dewey dan Thomas Huxley yang menganggap fahaman Confucius

sudah tidak sesuai lagi dan perlu dihapuskan.

Gerakan 4 Mei telah mendapat perhatian dari negara-negara asing terutama di

kalangan penulis. Untuk meninjau lebih lanjut mengenainya ramai penulis Barat dan Asia

telah melakukan lawatan ke negeri China. Di antara mereka ialah Bertrand Russel antara

Oktober 1920 hingga Julai 1921, Paul Monroe seorang penulis dari Amerika pada tahun

1921, Hans Driesh seorang ahli falsafah Jerman pada tahun 1922 dan pujangga terkenal

Rabindranath Tagore pada tahun 1923.

E) KESIMPULAN

Gerakan 4 Mei merupakan satu gerakan kebangsaan yang telah mempengaruhi

perkembangan politik dan sosial negeri China. Negeri China telah mengalami perubahan politik

dan sosial yang mendadak selepas gerakan ini dan ianya juga telah merintis jalan kepada

kemunculan Parti Komunis China sebagai sebuah kuasa yang berpengaruh dewasa itu sehingga

akhirnya PKC berjaya menubuhkan sebuah Kerajaan Republik Komunis pada tahun 1949.

3) PARTI KUOMINTANG (KMT)

A) LATAR BELAKANG

Kuomintang diasaskan oleh Dr. Sun Yat-sen pada tahun 1912 bagi melaksanakan

demokrasi berparlimen di negara China. Gerakan Kuomintang berpusat di China Selatan. Dr. Sun

Yat-sen mengemukakan tiga prinsip rakyat sebagai landasan kepada gerakan revolusionernya,

iaitu:

Nasionalisme – menekankan sentimen kebangsaan yang berlandaskan kesetiaan yang tidak

berbelah bagi kepada Negara China serta menyarankan penyatuan orang China untuk menentang

pemerintahan Manchu.

Demokrasi – Kebebasan bersuara dan mewujudkan kerajaan berperwakilan dan melindungi hak

rakyat.

Sosialisme – Mewujudkan persamaan dalam bidang ekonomi khususnya dalam pembahagian

tanah kepada penduduk tempatan.

Dr. Sun Yat-sen telah melakukan beberapa siri revolusi untuk menggulingkan kerajaan

Manchu dari tahun 1906 hingga tahun 1911. Akhirnya, pada 10 November 1911, Kuomintang

berjaya menjatuhkan kerajaan Manchu dan pada 1 Januari 1912, sebuah kerajaan republik telah

ditubuhkan dengan Dr. Sun Yat-sen dilantik sebagai presiden sementara. Walau bagaimanapun ia

kurang mendapat sambutan daripada rakyat di bahagian China Utara yang bersifat konservatif

dan tidak terlibat secara aktif dalam Revolusi China 1911. Keadaan berubah apabila Dr. Sun Yat-

sen menyerahkan kuasa kepada Yuan Shih-kai dan melantiknya sebagai presiden Republik China

yang baru pada tahun 1912. Beliau merupakan seorang panglima tentera (warlord) yang

berpengaruh di China Utara.

Namun begitu, Yuan Shih-kai telah memerintah secara diktator. Keadaan ini memaksa

Dr. Sun Yat-sen sekali lagi berjuang untuk menggulingkan kerajaan Yuan Shih-kai. Pada kali ini

beliau meminta bantuan daripada Soviet Union, dan bekerjasama dengan Parti Komunis China.

Mereka bersetuju untuk menubuhkan Barisan Bersatu di China.

Pada tahun 1917, Dr. Sun Yat-sen telah menubuhkan sebuah kerajaan tentera di Canton

(China Selatan). Beliau bercita-cita untuk menyatukan negara China dan menghapuskan

keistimewaan-keistimewaan kuasa asing.

Dr. Sun Yat-sen tidak sempat menyaksikan terlaksananya penyatuan negara China.

Beliau meninggal dunia pada 12 Mac 1925. Selepas kematiannya, Chiang Kai-shek seorang

pemerintah tentera di dalam Kuomintang telah mengambil alih kuasa dalam gerakan tersebut.

Pada masa itu, Kuomintang dalam keadaan berpecah belah. Pihak yang berfahaman komunis

mahukan revolusi sosialis yang segera tetapi Chiang dan golongan nasionalis yang konservatif,

tidak bersedia.

Pada bulan April 1927, Chiang Kai-shek dan penyokong-penyokongnya telah

membentuk kerajaan di Nanking. Beliau telah menyingkirkan puak komunis di dalam

kerajaannya. Seterusnya, beliau telah mara ke Peking dan mengambil alih kuasa pada bulan

Disember 1928. Kerajaan barunya telah diiktiraf oleh kuasa-kuasa Barat dan Jepun. Setelah

berjaya menubuhkan kerajaan, Chiang telah memecat penasihat-penasihat Rusia sebagai tanda

memutuskan hubungan diplomatik dan memutuskan hubungannya dengan pemimpin-pemimpin

komunis di negaranya.

Beliau terus berusaha untuk menghapuskan pengaruh komunis di seluruh China.

Menjelang tahun 1934, beliau telah menghapuskan kebanyakan daripada kegiatan-kegiatan

komunis hinggakan Tentera Merah terpaksa berundur ke Shensi dan menubuhkan sebuat

Republik Soviet di situ.

Pada Perang Dunia Kedua, kedua-dua puak terpaksa bekerjasama membentuk barisan

pertahanan China tetapi apabila perang tamat pertelingkahan antara mereka disambung semula.

Dengan bantuan daripada Rusia, Mao Tse-tung telah berjaya mengalahkan tentera Chiang yang

terpaksa berundur ke pulau Formosa (Taiwan).

B) SEBAB-SEBAB KEGAGALAN KUOMINTANG MEMPEROLEH KUASA POLITIK

SECARA MELUAS SEBELUM TAHUN 1927

1) PEMIMPIN KURANG BERKALIBER

Pemimpin Revolusi seperti Dr. Sun Yat Sen dan Sung Chiao Jen kurang

berkaliber untuk mentadbir dan membangunkan negara China.

Mereka menghadapi masalah kekurangan sumber kewangan, sokongan

masyarakat tempatan dan tentera.

Akibatnya organisasi Kuomintang menjadi lemah dan ini mewujudkan salah

faham di kalangan anggotanya.

Para pemimpin juga tidak berusaha menyusun satu pasukan tentera yang

berkebolehan dan berdisiplin.

2) SIKAP YUAN SHIH KAI

Jeneral tentera yang berkuasa dan berpengaruh di China Utara.

Apabila dilantik sebagai Presiden Kerajaan republik China pada tahun 1912,

beliau telah berusaha ke arah penguasaan mutlak di China.

Beliau juga menghapuskan pengaruh para pemimpin revolusi. Contohnya pada

20 Mac 1913 seorang pembunuh diupah untuk membunuh Sung Chiao Jen.

Sikap yang bercorak diktator menimbulkan banyak masalah. Tindakannya

menyebabkan pemimpin revolusi melancarkan satu pemberontakan terhadapnya

pada tahun 1913.

Walau bagaimanapun pemberontakan ini gagal dan Dr. Sun Yat Sen berundur

ke Jepun. Kuomintang diharamkan dan ahlinya disingkirkan dari parlimen.

3) PENGARUH KUOMINTANG YANG TERHAD

Aktif di China Selatan sahaja maka ia tidak memperoleh sokongan daripada

China Utara.

China Utara mengamalkan dasar konservatif dan tidak melibatkan diri dalam

usaha Kuomintang menubuhkan sebuah kerajaan republik.

Usaha Dr. Sun untuk menyatukan China gagal apabila pemerintah wilayah

Kwangtung, Chen Chiungming menamatkan hubungan dengan Kuomintang. SEB

AB

-SEBA

B K

EGA

GA

LAN

KU

OM

INTA

NG

4) KEBANGKITAN HULUBALANG (WARLORD)

Selepas kematian Yuan Shih Kai pada tahun 1916, muncul pula hulubalang

yang bersaing di antara satu sama lain untuk menguasai kerajaan di Peking.

Persaingan antara hulubalang yang berlaku antara tahun1916 – 1927

menghalang usaha Kuomintang untuk memperoleh kuasa politik negara China.

KESIMPULAN:

Pemimpin Revolusi China 1911 berjaya menjatuhkan kerajaan Manchu yang lemah dan tidak

cekap

Walau bagaimanapun Kuomintang gagal memperoleh kuasa politik secara meluas di negara China

sebelum tahun 1927.

Hanya pada tahun 1928, Kuomintang di bawah pimpinan Chiang Kai Shek berjaya membentuk

sebuah kerajaan nasionalis di Nanking.

4) PARTI KOMUNIS CHINA (PKC)

a) Selepas tercetusnya Revolusi China 1911, keadaan politik negara China berada dalam keadaan

kucar-kacir disebabkan oleh persaingan antara hulubalang (warlord), pencerobohan kuasa

asing, peluasan pengaruh barat dan imperialisme Jepun. Masalah anarki yang wujud memberi

kesempatan kepada perluasan pengaruh komunis di negara China.

b) Keadaan rakyat yang menderita serta kepincangan sosioekonomi yang berlaku menyebabkan

rakyat lebih mudah dipengaruhi untuk menerima pengaruh komunis. Rata-rata rakyat Cina

menaruh perasaan benci terhadap orang asing dan corak pemerintahan yang sedia ada kerana

membiarkan mereka menderita tanpa sebarang perubahan.

c) Golongan intelektual dan cerdik pandai Cina yang menuntut di luar negara mulai terpengaruh

dengan idea-idea politik barat terutamanya fahaman Marxisme yang disebarkan oleh Lenin di

Rusia. Pemimpin pelajar yang berpengaruh seperti Lee Ta Chao dan Chen Tu Hsiu menaruh

kepercayaan terhadap idea-idea komunis setelah menyaksikan kejayaan Revolusi Rusia 1917

membentuk sebuah kerajaan yang moden dan disegani. Justeru, mereka meletakkan harapan

untuk menerapkan fahaman komunis dalam negara sebagai langkah penyelesaian kepada

masalah yang berlaku di negara China.

d) Sebagai langkah permulaan, golongan pelajar ini telah mula menyebarkan idea komunis

melalui majalah-majalah seperti New Tide dan New Youth yang cuba mendedahkan kejayaan

dan kepentingan Revolusi Rusia.

e) Selepas Gerakan 4 Mei 1919, pengaruh komunis semakin berkembang pesat di negara kerana

pusat gerakannya terletak di bandar-bandar utama yang menjadi tumpuan ramai seperti Peking

dan Shanghai.

f) Dalam usaha memperluaskan lagi fahaman Marxisme, golongan cerdik pandai telah

menambahkan beberapa cawangan gerakan komunis di China. Beberapa pertubuhan

diwujudkan sebagai gerakan propaganda untuk menambahkan anggota komunis di seluruh

negara. Antaranya Li Ta Chao menubuhkan New Tide Society dan Marxist Research Society,

sementara Chen Tu Hsiu menubuhkan Marxist Study Society dan Sosialist Youth Corps pada

tahun 1920.

g) Kejayaan beberapa gerakan komunis memberi inspirasi kepada pemimpinnya untuk

menubuhkan Parti Komunis China (PKC). Atas daya usaha Chen Tu Hsiu dan Li Ta Chao,

akhirnya PKC ditubuhkan di Shanghai pada 12 Julai 1921. Chen Tu Hsiu telah dilantik

sebagai pengerusi PKC yang pertama.

h) Matlamat utama PKC ialah ke arah mewujudkan masyarakat tanpa kelas menerusi revolusi

golongan proletariat (pekerja) dan petani yang menentang imperialisme dan kapitalisme asing.

i) PKC cuba mengembangkan pengaruhnya dengan melakukan pakatan bersama dengan Parti

Kuomintang (KMT) yang dipimpin oleh Dr. Sun Yat Sen dalam Barisan Bersatu PKC-

KMT pada tahun 1923. Gabungan ini sebenarnya memberi peluang kepada PKC untuk

mengawal bahagian politik di Akademi tentera Whampoa diikuti dengan mengkomuniskan

tentera KMT dan ahli-ahlinya. Gabungan PKC-KMT juga membolehkan penyusunan semula

organisasi KMT berdasarkan model Parti Komunis Rusia.

j) Kesempatan ini digunakan oleh PKC untuk mengembangkan pengaruhnya di kalangan ahli

KMT, pekerja, petani, kesatuan sekerja, buruh dan tentera di Pusat latihan Tentera Whampoa.

k) Kerjasama PKC-KMT terjejas selepas kematian Dr. Sun Yat Sen pada tahun 1925. Pada

tahun1926, kepimpinan KMT diambil alih oleh Jeneral Muda Chiang Kai Shek yang anti

komunis. Sebaik sahaja menerajui KMT, beliau telah meluluskan usul agar ahli komunis tidak

dibenarkan memegang sebarang jawatan dalam KMT. Tindakan ini sekali gus telah

menamatkan kerjasama PKC-KMT pada tahun 1927 dan menandakan bermulanya perebutan

kuasa di antara PKC dan KMT.

l) Jeneral Chiang Kai Shek telah melancarkan satu kempen anti komunis untuk menghalang

PKC daripada menawan Shanghai, Hangchow, Nanking dan Canton. Dengan bantuan

golongan sederhana dan kongsi gelap, Chiang membubarkan kesatuan sekerja dan kegiatan

komunis di bandar-bandar tersebut berikutan percubaan PKC merampas kuasa dan

mengadakan pakatan menculiknya. Peristiwa ini telah membawa kepada penyingkiran PKC

daripada Barisan Bersatu pada bulan Julai 1927. Seterusnya, Jeneral Chiang telah menubuhkan

kerajaan KMT di Nanking yang dikenali sebagai Kerajaan Kebangsaan China pada tahun

1928.

m) Tekanan KMT memaksa PKC bergerak di bawah tanah dan berundur ke kawasan terpencil

terutama di wilayah Kiangsi. Di wilayah ini, PKC telah membina kembali kekuatannya di

bawah pimpinan Mao Tze Tung. Beliau menyusun strategi yang berkesan dengan memberi

tumpuan utama di kawasan luar bandar. Beliau cuba mengembangkan fahaman komunis di

kalangan petani kerana mereka lebih mudah dipengaruhi untuk melancarkan revolusi. Sebagai

langkah permulaan, sekumpulan kecil tentera Mao Tze Tung memulakan perjalanan di

kawasan terpencil di pergunungan Chiang Kang Shan yang terletak di sempadan Yunan dan

Kiangsi.

n) Usaha Mao Tze Tung membuahkan kejayaan apabila beliau berjaya menubuhkan kerajaan

kecil komunis yang dikenali sebagai Republik Soviet China pada tahun 1931 dan beliau

dilantik sebagai presidennya.

o) Kejayaan PKC merupakan satu ancaman besar kepada KMT. Chiang Kai Shek mengatur

langkah berjaga-jaga dengan membangunkan kawasan luar bandar khususnya sektor pertanian

dan mengambil tindakan tentera ke atas Mao Tze Tung dan PKC.

p) Pada tahun 1934, KMT melancarkan serangan mengejut secara besar-besaran ke atas

pangkalan tentera PKC di Kiangsi memaksa Mao Tze Tung dan tenteranya berundur ke

wilayah utara iaitu Shensi yang melibatkan perjalanan sejauh kira-kira 12 800 km dan

mengambil masa selama setahun. Peristiwa ini dikenali sebagai Perjalanan Jauh (Long

March)

q) Di Shensi, Mao Tze Tung menyusun kembali organisasi PKC dan menguatkan disiplin

ketenteraan partinya. Pada tahun 1937, Jepun telah melancarkan serangan kedua ke atas negara

China. Oleh itu PKC mengambil kesempatan ini menawarkan kerjasama dengan KMT untuk

mengumpulkan kekuatan menentang Jepun. KMT bersetuju akhirnya wujudlah pakatan kali

kedua antara PKC-KMT.

r) Kerjasama ini memberi peluang kepada PKC membina semula kekuatannya. Bilangan anggota

PKC bertambah dari 80 000 orang pada tahun1937 kepada 910 000 pada tahun 1945.

s) Malangnya semasa berlaku serangan Jepun KMT hanya bersendirian menentang Jepun

sebaliknya PKC tidak menentang Jepun secara terbuka. Oleh itu pakatan PKC-KMT

dimansuhkan.

t) Selepas perang Dunia tamat dan penyerahan kuasa Jepun, telah meletus Perang saudara antara

PKC dan KMT antara tahun 1946 hingga 1949. Dalam perang tersebut, PKC telah berjaya

menggalahkan KMT. Akibatnya Jeneral Chiang Kai Shek dan tenteranya terpaksa berundur ke

Taiwan dan menubuhkan kerajaan baru yang dikenali sebagai Republik Nasionalis China.

u) PKC yang telah memperoleh kemenangan telah mengisytiharkan penubuhan Kerajaan

Republik Rakyat China pada 1 Oktober 1949 dan Mao Tze Tung telah dilantik sebagai

Presiden pertamanya.

NEGARA INDIA

PENDAHULUAN

Menjelang tahun1880an muncul golongan nasionalis baru yang mahu memulihkan

kegemilangan masa silam India, dan menentang pengaruh kebudayaan Barat. Mereka percaya

bahawa kebebasan politik mestilah didahulukan daripada pemulihan sosial, mereka lebih

nasionalistik dan tidak sabar melihat perkembangan yang lambat yang dicapai oleh pemimpin-

pemimpin yang bekerjasama dengan British. Kongres Kebangsaan India ditubuhkan pada tahun

1885. Pada peringkal awal, ahli-ahlinya terdiri daripada golongan liberal yang patuh kepada

Mahkota British. Pada umumnya, mereka hanya berjuang untuk mendapatkan hak-hak dalam

sistem yang sedia ada seperti mendapat peluang menyertai dalam perkhidmatan awam, tanpa

memikirkan untuk pemerintahan sendiri.

Walau bagaimanapun apabila mereka menyedari tuntutan-tuntutan mereka tidak dilayan,

mereka bersependapat untuk menukar sistem tersebut. Mereka mula menentang dasar-dasar

British yang menghalang orang-orang India dari diterima masuk ke dalam perkhidmatan awam

dan menuntut kebebasan akhbar. Persatuan-persatuan politik tempatan dari seluruh India telah

mengadakan perjumpaan yang pertama pada tahun 1883 di Calcutta. Orang-orang India sanggup

mengenepikan sempadan ras mereka dan bersatu menubuhkan Kongres Kebangsaan Seluruh

India. Mereka mula menganggap diri mereka sebagai orang India dan bukannya orang Punjab

atau Benggali. Kongres itu telah mengadakan mesyuaratnya yang pertama di Bombay pada tahun

1885 dengan keizinan rasmi daripada wizurai British. Walaupun ia mendapat keizinan dan

sokongan daripada pihak pemerintah British, tetapi sebarang percubaan untuk menyelaras reaksi

orang-orang India terhadap pemerintahan British tidak dibenarkan.

Keadaan ini dirumitkan lagi dengan perbezaan ras dan agama penduduk India yang

terdapat tidak kurang dari tujuh ras berbeza yang bertutur dalam berpuluh-puluh bahasa yang

berlainan. Selain itu, agama Hindu dan agama Islam yang menjadi agama utama di India

menghalang penyatuan penduduk India dalam menghadapi pemerintah British. Walaupun

golongan berpendidikan Barat terpengaruh dengan kejayaan penyatuan Itali dan Jerman, tetapi

mereka dapati kedua-dua negara tersebut tidak serumit keadaan di India. Keadaan-keadaan yang

homogen (ras, agama dan budaya yang sama) di negara-negara itu, memudahkan proses

penyatuan. Sebaliknya di India, keadaan-keadaan yang berbeza dalam masyarakatnya membawa

kepada pelbagai masalah yang sukar diatasi.

Menjelang abad ke-20, golongan nasionalis India telah mula menuntut hak berkerajaan

sendiri. Golongan nasionalis baru, tidak puas hati dengan perkembangan yang lambat dan mereka

menuntut supaya lebih banyak pembaharuan dilakukan oleh British. Golongan nasionalis baru

yang dipimpin oleh Bal Gangadhar Tilak, mahu memutuskan perhubungan dengan British dan

mahukan kemerdekaan dan bukan hanya menjadi sebahagian daripada pentadbiran kerajaan. Para

nasionalis baru mendapat ilham dari kemenangan Jepun terhadap Rusia dalam Perang Rusia-

Jepun 1905. Mereka bangkit menlancarkan rusuhan dan keganasan anti-kerajaan di Benggala

pada tahun-tahun 1905 hingga 1907.

Bagi mengurangkan rasa tidak puas hati rakyat India, Reformasi Morley-Minto telah

diperkenalkan dalam pentadbiran India pada tahun 1909. Reformasi ini memberi peluang kepada

orang India dalam pentadbiran kerajaan di peringkat pusat dan wilayah. British juga telah

menubuhkan dua buah dewan di peringkat pusat yang mengandungi Majlis Negara dan Dewan

Perhimpunan. Kebanyakan ahli Dewan Perhimpunan terdiri daripada ahli-ahli yang dipilih dan

selebihnya dilantik. Manakala pada tahun 1935, pentadbiran British di India telah memisahkan

pentadbiran India dengan Burma (Myanmar). Pentadbiran baru telah diperkenalkan dengan

memberi kuasa yang lebih banyak kepada kerajaan wilayah.

1) KONGRES KEBANGSAAN INDIA 1885

1. Ditubuhkan pada tahun 1885 di bawah pimpinan W.C. Banerjee. Perjuangannya bersifat

sederhana dan memberi tumpuan kepada:

a) penyebaran pendidikan

b) pembentukan kerajaan sendiri

c) meminta peperiksaan untuk Perkhidmatan Awam India dijalankan di India dan England

d) meminta ahli majlis perundangan harus dipilih dan mempunyai hak untuk

membincangkan belanjawan.

2. Pada tahun 1892, kerajaan British telah meluluskan Akta Majlis India untuk meningkatkan

perwakilan orang India dalam Majlis Perundangan pusat dan wilayah, namun usaha ini tidak

memuaskan hati rakyat India. Ini menyebabkan ahli kongres mula mengambil tindakan

radikal.

3. Pemimpin golongan radikal Bal Gangadhar Tilak mengecam British kerana membiarkan

rakyat India kebuluran dan diserang wabak penyakit. Beliau menyeru masyarakat India supaya

tidak menjual harta benda dan menuntut kerajaan menguatkuasakan Kanun Bantuan

Kebuluran. Manakala Gopal Krishna Gokhale telah menuntut kerajaan sendiri.

4. Sementara itu, masyarakat India semakin tertekan dengan dasar Lord Curzon yang anti India.

Lord Curzon telah memperkenalkan Akta Universiti yang mengawasi perkembangan maktab-

maktab persendirian. Tindakan ini dianggap telah menghalang pergerakan nasionalisme dan

menyekat peluang orang India menjawat jawatan tinggi.

5. Pelaksanaan Akta Pembahagian Benggala pada tahun 1905 yang bertujuan untuk

mengemaskinikan pentadbiran wilayah India pula dianggap sebagai percubaan memecah-

belahkan masyarakat India. Tindakan ini telah membangkitkan kemarahan masyarakat India.

Kumpulan radikal dalam kongres telah memulaukan barangan buatan Inggeris dan

melancarkan Pergerakan Swabeshi dengan menggesa orang India menggunakan barangan

buatan tempatan.

6. Untuk membendung kemarahan masyarakat India, pada tahun 1909, Lord Minto dan Lord

Morley telah mewujudkan Akta Majlis India. Akta ini memberi hak kepada orang India

memilih ahli bagi Majlis perundangan Pusat dan Wilayah melalui pilihan raya. Malangnya ia

gagal memuaskan hati rakyat India.

7. Apabila kerajaan British terlibat dalam Perang dunia Pertama, kerajaan British telah mendapat

kerjasama daripada pejuang nasionalisme India dari segi tenaga manusia, wang dan senjata.

Semua ini adalah kerana mereka mempercayai bahawa India akan berkerajaan sendiri oleh

British selepas perang dan harapan ini telah dinyatakan oleh British dalam deklarasi pada

tahun 1917 yang memberi India taraf berkerajaan sendiri.

8. Kesungguhan British ini dapat dilihat apabila Montagu melawat India dan memberi laporan.

Dalam laporan itu, Perundangan pusat akan dibahagi dua dewan dan boleh mempengaruhi

badan eksekutif, namun ia tiada kawalan terhadap badan perundangan. Laporan ini juga

bersifat perkauman yang memecahkan perpaduan antara masyarakat Hindu, Islam, Sikh dan

lain-lain.

9. Seterusnya kerajaan British telah memperkenalkan Akta Rowlatt dan Akta Montague-

Chelmsford pada tahun 1919. Akta Rowlatt memberi kuasa kepada kerajaan British untuk

menubuhkan mahkamah khas, mengawal persuratkhabaran dan menahan serta memenjara

individu yang disyaki menderhaka kepada kerajaan British. Akta ini telah menyebabkan

pemberontakan di Punjab. Akta Montague-Chelmsford pula telah menyebabkan Tilak dan Laj

Pat Pai dijatuhkan hukuman buang negeri ke Myanmar.

10. Pada masa yang sama Mahatma Gandhi berjuang dalam Parti Kongres dan menjalankan

kempen satyagraha, iaitu penentangan secara senyap dan pasif. Kempen ini menunjukkan

bahawa mereka tidak bekerjasama dengan British dan menutup kedai serta mengadakan

mogok.

11. Pada bulan Ogos 1920, Gandhi menjalankan gerakan tidak bekerjasama dengan British dengan

memulaukan majlis perundangan, mahkamah, sekolah dan kolej. Gerakan ini telah

menimbulkan rusuhan pada tahun 1922 di Chauri Chaura. Akibatnya Gandhi telah

dipenjarakan tetapi dibebaskan semula pada tahun 1924.

12. Kongres telah meluluskan resolusi di Lahore pada Disember 1929 yang mengisytiharkan

Purna Swaraj (kemerdekaan) serta tidak menyertai Persidangan Meja Bulat. Seterusnya,

usaha satyagraha diteruskan dengan membantah cukai garam pada tahun 1930 dan

mengadakan pemulauan ke atas badan perkhidmatan kerajaan diteruskan. Gandhi sekali lagi

dipenjarakan bersama 60 000 orang India yang lain.

13. Pada tahun 1930, Persidangan Meja Bulat yang dihadiri oleh raja-raja India, orang Islam,

Hindu, Kristian dan Sikh gagal mencapai kata sepakat. Oleh itu British telah bekerjasama

dengan Kongres dan menganjurkan Pakatan Gandhi-Irwin pada tahun 1931. Menurut

pakatan ini Gandhi telah bersetuju membatalkan kempen melanggar perintah awam. Sebagai

balasan pihak Inggeris akan menarik balik segala langkah dan tindakan kekerasan serta

memberi jaminan untuk membebaskan nasionalis India yang ditahan. Walau bagaimanapun

Parti Konservatif enggan bertolak ansur menyebabkan Gandhi menjalankan semula gerakan

menentang British dan sekali lagi beliau ditahan.

14. Sementara itu, hubungan menjadi semakin tegang dengan pengisytiharan anugerah

perkauman pada 17 Ogos 1932. Menurut peraturan ini, masyarakat India dari kelas bawahan

diberi pilihan raya secara berasingan. Gandhi terus membantah dan menjalankan mogok lapar

dalam penjara. Walau bagaimanapun beliau menghentikan mogok tersebut apabila bersetuju

dengan Pakatan Poona 1932. Dalam pakatan ini British bersetuju memberikan 148 kerusi

kepada kelas bawahan atas dasar persamaan dan bukan perkauman.

15. Persidangan Meja Bulat Ketiga diadakan untuk menyelesaikan masalah perlembagaan.

Kerajaan British telah mengutarakan usul-usul yang kemudiannya dikenali sebagai Akta

Kerajaan India pada tahun 1935. Antara usul yang dikemukakan ialah:

a) Persekutuan India yang dibentuk akan meliputi wilayah-wilayah di bawah ketua-ketua

pesuruhjaya dan wilayah-wilayah India yang bersekutu.

b) Wilayah-wilayah tersebut akan diberi kuasa autonomi.

c) gabenor jeneral yang dilantik akan bertanggungjawab ke atas hal ehwal luar negeri,

pertahanan dan keagamaan

d) dua wilayah baru akan dibentuk iaitu Sind dan Orissa.

16. Walau bagaimanapun, perubahan ini masih tidak dapat memuaskan hati pemimpin politik

di India kerana kuasa mutlak masih berada di tangan gabenor jeneral dan gabenor wilayah.

17. Dalam pilihan raya tahun 1937, Parti Kongres telah mendapat kemenangan di lapan buah

wilayah, manakala Liga Islam pula memenangi tiga wilayah lain.

Mahatma Gandhi.

Mohandas Karamchand atau lebih dikenali sebagai Mahatma Gandhi dilahirkan di

Porbandar, Kathiawar pada tahun 1869. Beliau berasal dari keluarga yang mengamalkan

kepercayaan Jain yang berpegang kepada falsafah tanpa kekerasan. Oleh yang demikian beliau

dididik dalam suasana yang berdasarkan kepada falsafah tanpa kekerasan atau ahimsa oleh ibu

bapanya. Apabila dewasa, beliau telah belajar undang-undang di London dan kemudian

berkhidmat sebagai seorang peguam di Afrika Selatan. Di sana beliau banyak membela

penghijrah-penghijrah India menentang kerajaan Afrika Selatan. Sekembalinya ke India pada

tahun 1915, beliau telah dilantik sebagai pemimpin Parti Kongres yang memperjuangkan

kemerdekaan India.

Sebelum penglibatan Gandhi, aktiviti politik adalah terbatas kepada penglibatan rakyat

kelas atasan dalam perdebatan di peringkat pusat dan wilayah. Mereka tidak mewakili suara

rakyat kebanyakan India yang sebenarnya kerana tidak mempunyai hubungan langsung dengan

mereka. Gandhi telah mengubah keadaan ini di mana rakyat bawahan mula menjadi pengikutnya.

Mereka telah terlibat di dalam aktiviti-aktiviti bantahan yang dianjurkan oleh Gandhi.

Gandhi percaya cara kekerasan akan menimbulkan banyak masalah daripada

menyelesaikanya dan selalunya akan meninggalkan kesan-kesan yang buruk yang penuh dengan

kebencian yang akan membuat perdamaian menjadi sulit. Oleh itu, ia bukanlah cara yang baik

untuk menuntut kemerdekaan. Gandhi menggunakan cara yang dikenali sebagai satyagraha atau

keingkaran awam iaitu membantah polisi-polisi British dengan cara tidak memberikan kerjasama

kepada kerajaan penjajah itu. Gandhi pernah menggunakan cara tersebut dengan jayanya di

Afrika Selatan. Beliau memutuskan bahawa cara-cara telah yang digunakan di Afrika Selatan

patut digunakan juga di India. Tujuannya ialah untuk menyedarkan British tanpa melalui

birokrasi India British.

Pada tahun 1920, Gandhi memulakan kempen keingkaran awam iaitu dengan cara tidak

bekerjasama dengan British. Kempen tersebut dimulakan dengan meninggalkan gelaran-gelaran

British, memulau sekolah-sekolah dan mahkamah British. Orang awam melanggar undang-

undang dengan sengaja, tetapi tanpa kekerasan supaya mereka dipenjara. Penjara-penjara

menjadi penuh sesak dan pentadbiran menjadi kucar-kacir.

Gandhi juga berjaya bekerjasama dengan Liga Muslim yang dipimpin oleh Muhammad

Ali Jinnah, sepanjang kempen tersebut dijalankan. Walau bagaimanapun, Gandhi terpaksa

membatalkan kempen tersebut apabila terdapat pengikut-pengikutnya tidak dapat menahan diri

daripada melakukan keganasan. Pada tahun 1922, Gandhi dan beberapa orang ketua Kongres

telah ditangkap.

2) LIGA ISLAM 1906

1. Liga Islam ditubuhkan pada tahun 1906 di Dacca oleh Nawab Salimullah Khan. Pertubuhan

ini menjalankan dasar pro Inggeris. Tujuan utama penubuhannya ialah untuk melindungi hak-

hak orang Islam dan menghapuskan kepercayaan kolot yang membelenggu umat Islam.

2. Liga Islam disokong oleh kerajaan British kerana ia dianggap memberi saingan kepada Parti

kongres. Sokongan ini dapat dilihat dalam Akta Morley-Minto yang memperlihatkan British

menerima tuntutan Liga Islam dengan memperuntukkan beberapa buah kerusi bagi mewakili

kaum dan menunjukkan orang Islam diberi perwakilan yang berasingan dalam politik negara

India.

3. Namun hubungan baik antara orang Islam dengan kerajaan British tergugat apabila negara

Turki menyertai Perang Dunia Pertama dan mengalami kekalahan. Umat Islam di India

menyalahkan British menyebabkan kekalahan Turki. Lantaran itu, pemimpin Islam India

telah meminta bantuan Inggeris untuk melindungi tempat ibadat masyarakat Islam. Namun

begitu, permintaan ini tidak dipedulikan oleh British.

4. Muhammad Ali Jinnah dan Maulana Abdul Kalam Azad (pemimpin baru Liga Islam)

telah mengumumkan hasrat untuk mendapatkan kerajaan sendiri bagi orang Islam di India

dan menawarkan kerjasama dengan Parti Kongres.

5. Pada tahun 1916, satu mesyuarat diadakan antara Hindu-Muslim di Lucknow, dan mereka

bersetuju untuk bersatu dan membentuk Pakatan Lucknow. Melalui pakatan ini, Parti

Kongres bersetuju membenarkan orang Islam mengundi secara berasingan dalam pilihan raya

dan Liga Islam pula menerima hasrat kongres iaitu swaraj (kemerdekaan).

6. Hubungan ini tidak kekal lama, perpecahan berlaku selepas pilihan raya 1937. Muhammad

Ali Jinnah tidak mahu bergabung dengan kongres kerana beranggapan akan menyebabkan

kepentingan minoriti orang Islam akan terjejas.

7. Mesyuarat Liga Islam diadakan di Lahore dan Muhammad Ali Jinnah telah mengisytiharkan

bahawa orang Islam mesti mempunyai tanah air sendiri yang berasingan daripada masyarakat

India yang lain dan mencadangkan Pakistan diberi kepada orang Islam.

8. Pandangan dan Teori Dua Negara Jinnah telah menghancurkan pakatan Hindu-Muslim.

Pandangan Jinnah menjadi aspirasi kepada masyarakat Islam India untuk memperjuangkan

negara mereka dan memperoleh kemerdekaan.

CONTOH SOALAN TEMA 4. 3

1. Sentimen anti Manchu merupakan penyebab utama rakyat Cina bangkit menentang

pemerintahan kerajaan tersebut dalam Revolusi 1911. Bersetujukah anda dengan pernyataan

ini?

2. Analisiskan penyebab utama yang menjadi punca kelemahan pemerintahan Dinasti Manchu

di negara China sejak abad ke-19.

3. Jelaskan mengapakah Gerakan 4 Mei 1916 dilancarkan di China dan mengapakah gerakan ini

menemui kegagalan?

4. Jelaskan perkembangan Parti Komunis China sehingga berjaya menjadikan negara China

sebuah negara republik.

5. Nyatakan sumbangan Mahatma Gandhi terhadap perkembangan nasionalisme India sehingga

tahun 1941

4.4 PERHUBUNGAN LUAR

1) PERTUBUHAN BANGSA-BANGSA BERSATU (PBB) – Amerika Syarikat dan Rusia

A) LATAR BELAKANG

Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu atau PBB ialah sebuah pertubuhan antarabangsa

yang dibentuk di San Francisco, California pada 24 Oktober 1945 selepas Perang Dunia II.

Keahliannya terbuka kepada semua negara di seluruh dunia. Matlamat-matlamat utamanya,

sebagaimana yang ditetapkan dalam piagam PBB, adalah untuk mengelakkan perulangan

pertikaian yang hebat, menegaskan hak asasi manusia yang utama, menjamin rasa hormat akan

undang-undang antarabangsa, serta memperbaiki taraf hidup penduduk di seluruh dunia.

PBB telah ditubuhkan semata-mata untuk menggantikan Liga Bangsa-bangsa yang telah

dibubarkan setelah gagal menghalang Perang Dunia II. Ibu pejabat asal PBB terletak di San

Francisco, akan tetapi PBB kini beroperasi di New York yang merupakan ibu pejabat sejak 1946.

B) PIAGAM PBB

Berikut ialah mukadimah bagi Piagam PBB:

KAMI RAKYAT PERTUBUHAN BANGSA BERSATU BERAZAM

untuk menyelamatkan generasi-generasi yang berikut daripada kesengsaraan peperangan,

yang dua kali dalam penghidupan kami, telah membawa kesedihan yang tidak terkatakan

kepada manusia, dan

untuk menegaskan semula keyakinan kepada hak-hak asasi manusia, kepada maruah dan

nilai manusia, kepada hak-hak kesamarataan lelaki dan perempuan serta negara-negara

besar dan kecil, dan

untuk mewujudkan keadaan yang mana keadilan dan rasa hormat kepada kewajipan yang

tertimbul daripada persetiaan-persetiaan dan sumber undang-undang yang lain dapat

dipeliharakan, dan

untuk mempromosikan kemajuan sosial dan taraf hidup yang lebih baik dalam kebebasan

yang lebih luas,

DAN UNTUK TUJUAN INI

akan mengamalkan toleransi dan hidup bersama-sama dalam keamanan dengan satu sama

lain sebagai jiran-jiran yang baik, dan

akan menyatukan kekukuhan kami untuk memeliharakan keamanan dan keselamatan

antarabangsa, dan

akan memastikan, melalui penerimaan prinsip-prinsip dan institusi kaedah-kaedah,

bahawa kuasa bersenjata tidak akan digunakan, kecuali untuk kepentingan umum, dan

akan menggunakan jentera antarabangsa bagi mempromosikan kemajuan ekonomi dan

sosial untuk semua manusia,

MEMBUAT KEPUTUSAN UNTUK MENGGABUNGKAN USAHA KAMI SUPAYA DAPAT

MENCAPAI MATLAMAT INI

C) ASAL-USUL DAN SEJARAH

Istilah "Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu" ("United Nations") dicetuskan oleh Franklin

D. Roosevelt sewaktu Perang Dunia II berlangsung untuk merujuk kepada Pihak Berikat yang

terdiri daripada dari 26 negara. Nama ini digunakan secara rasmi buat pertama kali pada 1

Januari 1942 dalam "Pengisytiharan Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu". Pengisytiharan ini

bertujuan untuk mengikat ahli-ahli Pihak Berikat kepada prinsip-prinsip Piagam Atlantik serta

untuk menerima sumpah daripada ahli-ahlinya supaya tidak menuntut keamanan daripada Kuasa

Paksi. Selepas pengisytiharan itu, Pihak Berikat menggunakan nama Gagasan untuk PBB telah

diperincikan dalam pengisytiharan-pengisytiharan yang ditandatangani dalam persidangan-

persidangan Pihak Berikat di Moscow, Kaherah dan Tehran sewaktu masih berperang pada

tahun 1943. Dari Ogos sehingga Oktober 1944, wakil-wakil daripada Perancis, Republik

China, United Kingdom, Amerika Syarikat dan Kesatuan Soviet bertemu untuk memperincikan

rancangan-rancangan di Estet Dumbarton Oaks, Washington, D.C.. Perbincangan ini dan

perbincangan yang kemudian menghasilkan cadangan-cadangan yang menggariskan tujuan-

tujuan pertubuhan itu, keahlian dan alat-alatnya, serta pengurusan untuk memeliharakan

keamanan dan keselamatan antarabangsa serta kerjasama ekonomi dan sosial antarabangsa.

Cadangan-cadangan ini telah dibincangkan dan diperdebatkan oleh kerajaan-kerajaan dan rakyat-

rakyat sejagat.

Pada 25 April 1945, "Persidangan PBB tentang Pertubuhan-Pertubuhan Antarabangsa"

bermula di San Francisco. Selain kerajaan-kerajaan, pertubuhan-pertubuhan bukan kerajaan,

termasuk Kelab Lions Antarabangsa, telah dijemput untuk membantu menggubal piagam. 50

negara yang menghadiri persidangan ini menandatangani "Piagam Pertubuhan Bangsa-Bangsa

Bersatu" dua bulan kemudian pada 26 Jun. Poland tidak menghadiri persidangan itu, tetapi satu

tempat telah diperuntukkan kepadanya, dan ia kemudian menandatangani piagam itu.

Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu ditubuhkan secara rasmi pada 24 Oktober 1945,

selepas piagamnya telah diratifikasi oleh kelima-lima ahli tetap Majlis Keselamatan, iaitu

Amerika Syarikat, United Kingdom, Kesatuan Soviet, Perancis, Republik China serta kebanyakan

daripada 46 penandatangan yang lain.

Perhimpunan Agung pertama yang diadakan di Rumah Church, London, United Kingdom

pada 10 Januari 1946 disertai oleh 51 negara. Pada April 2004, sebanyak 191 negara telah

menyertai pertubuhan ini.

D) IBU PEJABAT

Bangunan ibu pejabat PBB terkini dibina di sebelah Sungai East (East River), New York

City pada tahun 1949. Bagaimanapun, bangunan ini bukannya hak milik Amerika Syarikat. Ia

dibina di atas tanah yang dibeli daripada John D. Rockefeller, Jr. dengan derma sebanyak AS$8.5

juta, dan direka bentuk oleh sepasukan arkitek antarabangsa, termasuknya Le

Corbusier (Perancis) yang termasyhur, Oscar Niemeyer (Brazil), dan wakil-wakil daripada

banyak negara yang lain. Pasukan itu diketuai oleh Wallace K. Harrison, pengetua Harrison &

Abramovitz (NYC).

Ibu pejabat PBB di New York dibuka secara rasmi pada 9 Januari 1951. Sedangkan ibu

pejabat PBB yang utama ditempatkan di New York, terdapatnya agensi-agensi utama yang

terletak di Geneva, Hague, Vienna, Montreal, Bonn, dan tempat-tempat yang lain. Alamat ibu

pejabat PBB ialah 760, United Nations Plaza, New York, NY 10017, USA.

Oleh sebab bangunan utama PBB telah lama, PBB adalah dalam proses mengubah suai

serta memperbesar bangunan ini. Untuk kegunaan sementara waktu, sebuah ibu pejabat yang

direkabentuk oleh Fumihiko Maki telah dibina di antara Jalan Ke-41 dan Jalan Ke-42

(41st dan 42nd Street) di New York.

E) STRUKTUR ORGANISASI

Piagam PBB menguntukkan enam organisasi/badan yang utama, iaitu:

Perhimpunan Agung

Majlis Keselamatan

Majlis Ekonomi dan Sosial

Majlis Amanah

Mahkamah Keadilan Antarabangsa (ICJ)

Sekretariat

i) Perhimpunan Agung

Perhimpunan Agung PBB (GA) terdiri daripada kesemua ahli-ahli pertubuhan ini dan

bertemu setiap tahun di bawah seorang presiden yang dipilih daripada wakil-wakilnya.

Sebagai badan PBB tunggal yang diwakili oleh kesemua ahli, Perhimpunan ini bertindak

sebagai forum untuk ahli-ahlinya membincangkan persoalan undang-undang antarabangsa serta

membuat keputusan tentang pengendalian pertubuhan ini.

ii) Majlis Keselamatan

Majlis Keselamatan UN merupakan alat yang paling berkuasa dalam PBB. Ia

bertanggungjawab kepada pemeliharaan keamanan dan keselamatan antara negara-negara.

Sedangkan alat-alat PBB yang lain hanya membuat cadangan kepada kerajaan ahli-ahli, Majlis

Keselamatan mempunyai kuasa di bawah Piagam PBB untuk memutuskan mana satu kerajaan

ahlinya harus melaksanakan keputusannya.

Keputusan-keputusan Majlis Keselamatan digelarkan "Ketetapan Majlis Keselamatan

PBB". Ahli-ahli Majlis Keselamatan bergilir-gilir memegang jawatan pengerusi setiap bulan.

iv) Majlis Ekonomi dan Sosial

Majlis Ekonomi dan Sosial (ECOSOC) PBB membantu Perhimpunan Agung untuk

mempromosikan kerjasama dan perkembangan ekonomi dan sosial antarabangsa. ECOSOC

mempunyai 54 ahli yang dipilih oleh Perhimpunan Agung untuk tempoh tiga tahun. Walaupun

setiap ahli PBB layak untuk dipilih, ahli-ahlinya sentiasa menyokong ahli-ahli daripada negara

"Dunia Pertama".

Presiden ECOSOC dipilih untuk tempoh satu tahun daripada kalangan ahlinya yang

merupakan kuasa kecil ataupun tengah. ECOSOC bertemu setiap tahun pada bulan Julai untuk

sidang selama empat minggu. Sejak 1998, ia telah mengadakan lagi sebuah mesyuarat pada setiap

April untuk bertemu dengan menteri-menteri kewangan yang mengetuai jawatankuasa utama

dalam Bank Dunia dan Tabung Kewangan Antarabangsa (IMF).

ECOSOC berfungsi dengan cara yang serupa dengan organ-organ PBB yang lain,

termasuklah mengumpul maklumat, menasihatkan ahli-ahli negara, dan membuat cadangan.

Tambahan pula, ECOSOC adalah di dalam kedudukan yang baik untuk memberikan polisi

kepaduan dan menyelaraskan fungsi-fungi badan-badan subsidiari PBB yang bertindih; di mana

dalam peranan ini bahawa ia amat giat.

v) Majlis Amanah

Majlis Peramanahan PBB telah ditubuhkan untuk membantu memastikan bahawa

wilayah-wilayah bukan perintah diri ditadbirkan melalui penjagaan kepentingan penduduk-

penduduk serta keamanan dan keselamatan antarabangsa. Kini, kesemua wilayah amanah ini —

kebanyakannya merupakan mandat Liga Bangsa-bangsa ataupun wilayah yang diambil daripada

negara-negara yang ditewaskan pada akhir Perang Dunia II — telah memperoleh kerajaan sendiri

ataupun kemerdekaan, baik sebagai negara tersendiri, mahupun melalui penggabungan dengan

negara jiran yang merdeka. Palau merupakan wilayah yang terakhir, dan telah menjadi ahli PBB

pada Disember 1994.

Selepas misinya telah siap, Majlis Peramanahan menggantungkan operasinya pada 1

November 1994, dan walaupun ia masih wujud pada kertas, penghapusan yang rasmi

memerlukan penyemakan Piagam PBB. Bagaimanapun, pada Mac 2005, Setiausaha Agung Kofi

Annan mencadangkan reformasi yang meluas, termasuklah penghapusan Majlis Peramanahan.

vi) Mahkamah Keadilan Antarabangsa

Mahkamah Keadilan Antarabangsa (dikenali dalam bahasa basahan sebagai "Mahkamah

Dunia" atau ICJ} merupakan alat kehakiman yang utama untuk PBB. Ia ditempatkan di Peace

Palace, Hague, Belanda.

Ditubuhkan pada tahun 1945, Mahkamah ini merupakan waris kepada Mahkamah

Keadilan Antarabangsa. Mahkamah ini harus tidak dikeliru dengan Mahkamah Jenayah

Antarabangsa (Belgium) yang juga mempunyai kuasa "sejagat". Bahasa Inggeris dan bahasa

Perancis merupakan bahasa rasminya.

Fungsi-fungsi utamanya adalah untuk menyelesaikan pertikaian undang-undang yang

diserahkan oleh ahli-ahli negara serta untuk memberi nasihat tentang soalan-soalan undang-

undang yang diserahkan oleh alat-alat dan agensi-agensi antarabangsa yang diberi kuasa.

Bilangan keputusan yang dibuat oleh ICJ masih tidak banyak, tetapi terdapatnya kesanggupan

yang lebih besar untuk menggunakan Mahkamah ini sejak tahun-tahun 1980-an, khususnya di

kalangan negara-negara membangun. Bagaimanapun, Amerika Syarikat telah menarik diri

daripada bidang kuasa wajib pada tahun 1986, dan kini hanya menerima keputusan mahkamah

mengikut budi bicaranya.

vii) Sekretariat

Sekretariat PBB diketuai oleh Setiausaha Agung yang dibantu oleh sekumpulan

kakitangan awam antarabangsa. Piagam PBB mensyaratkan bahawa kakitangannya dipilih

daripada kawasan-kawasan yang meluas di seluruh dunia. Setiausaha Agung seorang diri sahaja

bertanggungjawab memilih kakitangan.

Sekretariat PBB membekalkan kajian, maklumat dan kemudahan yang diperlu oleh

badan-badan PBB untuk mesyuarat mereka. Ia juga melaksanakan tugas yang diarahkan oleh

Majlis Keselamatan, Perhimpunan Agung, Majlis Ekonomi dan Sosial, dan badan-badan PBB

yang lain.

Tugas-tugas Setiausaha Agung termasuk membantu menyelesaikan pertikaian

antarabangsa, mentadbirkan operasi penjagaan keamanan, mengatur persidangan antarabangsa,

mengumpul maklumat tentang pelaksanaan keputusan-keputusan Majlis Keselamatan serta

berunding dengan kerajaan ahli-ahlinya terhadap pelbagai langkah yang dimulakan oleh PBB.

BADAN UTAMA PBB

Badan Utama PBB Peranan

Perhimpunan Agung

Dianggotai oleh semua wakil negara anggota

PBB

Setiap negara anggota diberi satu undi

Berhimpun setahun sekali

Memilih Setiausaha Agung PBB

Memilih ahli untuk mewakili badan-badan

utama yang lain di PBB

Menimbang serta membuat syor tentang

dasar kerjasama antarabangsa dalam usaha

memelihara keamanan dan keselamatan

dunia

Mengambil langkah mengkaji dan membuat

syor bagi mengalakkan kerjasama

antarabangsa

Mengawas dan membuat syor berhubung

dengan kawasan amanah

Membuat syor untuk menyelesaikan

masalah secara damai dan seterusnya

mengekalkan hubungan berbaik-baik antara

negara

Menimbang dan meluluskan rang

perbelanjaan PBB, menentukan kadar

sumbangan wang dari negara anggota dan

memeriksa perbelanjaan pertubuhan khas

PBB.

Majlis Keselamatan

Mempunyai 15 anggota

5 anggota tetap iaitu Amerika Syarikat,

Britain, Perancis, Rusia dan China

10 anggota lain dipilih oleh Perhimpunan

Agung setiap 2 tahun

Anggota tetap mempunyai kuasa veto

Kuasa Majlis Keselamatan terhalang oleh kuasa

veto kerana keputusan majlis boleh

dimansuhkan dengan serta-merta oleh anggota

tetap

Ini menyebabkan Majlis Keselamatan tidak

dapat berfungsi secara berkesan kerana anggota-

anggota tetap terdiri daripada dua blok kuasa

dunia

Menyelesaikan persengketaan

antarabangsa dan pencerobohan

Mengekalkan keamanan dan

keselamatan dunia

Majlis Ekonomi dan Sosial

Mempunyai 18 anggota yang dipilih oleh

Perhimpunan Agung

Berperanan dalam bidang ekonomi,

sosial, kebudayaan, pendidikan dan

kesihatan

Majlis Amanah

Dianggotai oleh negara yang mentadbir wilayah

amanah, anggota-anggota tetap Majlis

Keselamatan yang mentadbir wilayah amanah

dan anggota-anggota yang dipilih oleh

Perhimpunan Agung

Menentukan semua tanah amanah yang

dikendalikan oleh negara tertentu di

bawah naungan PBB ditadbir dengan

betul

Mahkamah Pengadilan Antarabangsa

Mempunyai 15 orang hakim yang dipilih oleh

Perhimpunan Agung dan Majlis Keselamatan

Menyelesaikan persengketaan undang-

undang antara negara.

Sekretariat

Setiausaha Agung sebagai pentadbir utama

Mendapat bantuan pegawai lain

Melaksanakan segala tugas pentadbiran

PBB

F) BAHASA RASMI

PBB mempunyai enam bahasa rasmi iaitu bahasa Arab, Cina, Inggeris, Perancis, Rusia,

dan Sepanyol. Manakala bahasa kerja yang digunakan di Perhimpunan Agung

ialah Inggeris, Perancis dan Sepanyol (dalam Majlis Keselamatan PBB ia terhad kepada dua

bahasa sahaja iaitu bahasa Inggeris dan Perancis sahaja).

G) KEGIATAN PBB

Kegiatan-kegiatan PBB terdiri daripada 7 bidang yang utama:

Persidangan antarabangsa

Tahun-tahun antarabangsa dan yang berkaitan

Kawalan dan pelucutan senjata

Penjagaan keamanan

Hak asasi manusia

Bantuan kemanusiaan dan perkembangan antarabangsa

Persetiaan dan undang-undang antarabangsa.

i) Persidangan antarabangsa

Ahli-ahli untuk PBB dan agensi-agensi khususnya memberi panduan dan membuat

keputusan tentang pelbagai persoalan substantif dan pentadbiran dalam mesyuarat biasanya yang

diadakan sepanjang tahun. Jika terdapatnya persoalan yang dianggap amat mustahak,

Perhimpunan Agung akan memulakan persidangan antarabangsa untuk menumpukan perhatian

sejagat dan memperoleh sepersetujuan untuk tindakan yang disatukan. Contoh-contoh terkini

termasuk:

"Persidangan Dunia mengenai Kecekapan Perdagangan" yang diadakan pada Oktober

1994 di Columbus, Ohio: Ia menumpukan perhatian kepada penggunaan teknologi

matlumat moden untuk memperkembangkan perdagangan antarabangsa;

"Persidangan Dunia mengenai Pembangunan Sosial" yang diadakan

di Copenhagen, Denmark pada Mac 1995: Persidangan ini menegaskan tanggungjawab

negara terhadap pembangunan boleh kekal serta pelaburan dalam rancangan-rancangan

pendidikan, penjagaan kesihatan, dan peluang ekonomi untuk kesemua orang.

"Persidangan Dunia Keempat tentang Wanita" yang diadakan di Beijing, China, pada

September 1995;

"Persidangan PBB Kedua tentang Petempatan Manusia" (Habitat II), yang diadakan

di Istanbul, Turki pada Jun 1996.

ii) Tahun-tahun Antarabangsa dan yang berkaitan

PBB mengisytiharkan dan menyelaraskan "Tahun Antarabangsa untuk ..." supaya dapat

menumpukan perhatian kepada persoalan-persoalan yang utama. Melalui perlambangan PBB,

logo yang direka bentus khas untuk tahun itu, serta infrakstruktur sistem PBB untuk

menyelaraskan peristiwa-peristiwa di seluruh dunia, pelbagai tahun itu telah menjadi faktor

mangkin untuk memajukan persoalan-persoalan utama pada skala sejagat.

iii) Kawalan senjata dan pelucutan senjata

PBB telah menubuhkan berbagai-bagai forum untuk menujukan persoalan-persoalan

pelucutan senjata berbilang hala. Forum-forum yang utama termasuk "Jawatankuasa Pertama

Perhimpunan Agung" dan "Suruhanjaya Pelucutan Senjata PBB". Perkara-perkara dalam

agendanya merangkumi pertimbangan kebaikan dan keburukannya terhadap pengharaman ujian

nuklear, kawalan senjata angkasa lepas, usaha untuk mengharamkan senjata kimia, pelucutan

senjata nuklear dan senjata biasa, pengurangan peruntukan tentera, serta langkah-langkah untuk

mengukuhkan keselamatan antarabangsa.

iv) Penjagaan keamanan

Pengaman-pengaman PBB dihantar ke kawasan-kawasan di mana pertikaian bersenjata

baru-baru sahaja tamat, supaya dapat menguatkuasakan syarat-syarat persetujuan keamanan serta

untuk tidak menggalakkan askar-askar daripada memulakan pertempuran, umpamanya di Timor

Timur sehingga kemerdekaannya pada tahun 2001. Pasukan-pasukan ini dibekalkan oleh ahli-ahli

negara PBB. PBB tidak mempunyai sebarang tentera sendiri. Kesemua operasi penjagaan

keamanan harus diluluskan oleh Majlis Keselamatan.

Pasukan pengaman PBB menerima "Hadiah Keamanan Nobel" pada tahun 1988. Pada

tahun 2001, PBB dan Setiausaha Agung Kofi Annan memenangi Hadiah Keamanan Nobel

"kerana usaha-usaha mereka untuk mencapai dunia yang lebih teratur dan lebih aman."

PBB mengekalkan siri Pingat PBB yang dianugerahkan kepada ahli-ahli perkhidmatan

tentera yang menguatkuasakan persetujuan PBB. Pingatnya yang sulung ialah Pingat

Perkhidmatan PBB yang dianugerahkan kepada angkatan PBB yang menyertai Perang

Korea. Pingat NATO direka bentuk melalui konsep yang serupa dan kedua-duanya dianggap

sebagai pingat antarabangsa dan bukannya pingat tentera.

v) Hak asasi manusia

Perjuangan untuk hak-hak asasi manusia merupakan alasan yang utama untuk mencipta

PBB. Kekejaman Perang Dunia II dan pembunuhan kaum telah menyebabkan sepersetujuan

serta-merta bahawa pertubuhan baru harus berusaha untuk mencegah nahas yang serupa pada

masa akan datang.

Piagam PBB memerlukan kesemua ahli-ahli negaranya mempromosikan "rasa hormat

sejagat ke atas dan pematuhan kepada hak asasi manusia" serta mengambil "tindakan bersama

dan berasingan" untuk mencapainya. Suruhanjaya mengenai Hak Asasi Manusia PBB, di

bawah ECOSOC, merupakan badan PBB yang utama untuk mempromosikan hak asasi manusia,

khususnya melalui penyiasatan dan pemberian bantuan teknikal. Contoh yang baik ialah

sokongan PBB kepada negara-negara yang hendak berubah kepada sistem demokrasi. Bantuan

teknikal untuk menyediakan pilihan raya yang bebas dan adil, perbaikan struktur kehakiman,

bantuan mendraf perlembagaan, latihan untuk pegawai-pegawai hak asasi manusia, serta

pengubahan gerakan-gerakan bersenjata menjadi parti-parti politik nyata sekali amat

menyumbang kepada proses pendemokrasian di seluruh dunia.

PBB juga merupakan forum yang menyokong hak-hak wanita untuk penyertaan

sepenuhnya dalam bidang politik, ekonomi dan sosial di negara mereka.

vi) Bantuan kemanusiaan dan pembangunan antarabangsa

Bersama-sama dengan pertubuhan yang lain, seperti Persatuan Palang Merah, PBB

membekalkan makanan, air minuman, tempat perlindungan dan perkhidmatan kemanusiaan yang

lain kepada penduduk-penduduk yang mengalami kebuluran, terpaksa berpindah akibat perang,

atau menderita disebabkan bencana yang lain.

Cabang kemanusiaan PBB yang utama termasuk Program Makanan Dunia (yang

membantu memberi makanan kepada lebih daripada 100 juta orang setiap tahun di 80

negara), Pesuruhjaya Tinggi bagi Pelarian dengan projeknya di 116 buah negara, serta projek

penjagaan keamanan di 24 buah negara. PBB juga terlibat dalam penyokongan perkembangan

ekonomi, umpamanya perumusan Matlamat Pembangunan Milenium. Program Pembangunan

PBB (UNDP) merupakan sumber berbilang hala untuk tabung bantuan teknikal di dalam dunia.

Pertubuhan seperti Pertubuhan Kesihatan Sedunia, UNAIDS dan Tabung Dunia untuk

Membasmi AIDS, Tuberkulosis dan Malaria ialah institusi-institusi yang utama dalam

pembasmian penyakit AIDS di seluruh dunia, khususnya di negara-negara yang miskin. Tabung

Kependudukan PBB yang merupakan pembekal utama untuk perkhidmatan pembiakan telah

membantu mengurangkan kematian bayi dan maternal di 100 negara.

PBB telah membantu menjalankan pilihan raya di negara-negara yang tidak mempunyai

banyak sejarah demokrasi, termasuk pada masa kebelakangan ini, Afghanistan dan Timor Timur.

Ia juga menjalankan tribunal jenayah antarabangsa, termasuk Tribunal Jenayah Antarabangsa

untuk Rwanda (ICTR) dan bekas Yugoslavia (ICTY), serta Mahkamah Khas untuk Sierra Leone,

dan Mahkamah Ad Hoc untuk Timor Timur.

Pada 9 Mac 2006 Setiausaha Agung PBB Kofi Annan melancarkan Tabung Pusat Gerak

Balas Kecemasan (CERF) untuk mereka di Tanduk Afrika yang diancam oleh kebuluran.

vi) Persetiaan dan undang-undang antarabangsa

PBB merundingkan persetiaan seperti Konvensyen PBB mengenai Undang-undang

Laut untuk mengelakkan kemungkinan pertikaian antarabangsa. Pertikaian mengenai penggunaan

lautan dihakimi oleh mahkamah khas.

Mahkamah Keadilan Antarabangsa (ICJ) yang merupakan mahkamah PBB yang utama

bertujuan untuk menghakimi pertikaian-pertikaian di antara negara-negara. Kes-kes terutama

yang dihakiminya termasuk:

Congo lawan Perancis: Republik Demokratik Congo menuduh Perancis kerana

menyalahi undang-undang disebabkan penahanan bekas ketua-ketua negaranya yang

telah dituduh untuk jenayah-jenayah perang;

Nicaragua lawan Amerika Syarikat: Nicagarua menuduh Amerika Syarikat kerana

mempersenjatai Contra secara haram (kes ini menyebabkan peristiwa Iran-Contra).

H) PEMBIAYAAN

Sistem PBB dibiayai dengan dua cara, iaitu sumbangan taksiran dan sumbangan suka rela

daripada ahli-ahli negara. Perhimpunan Agung meluluskan peruntukan yang biasa dan

menentukan taksiran untuk setiap ahli. Secara umumnya, taksiran ini berdasarkan keupayaan

relatif setiap negara, sebagaimana yang diukur oleh statistik pendapatan negara, bersama-sama

dengan faktor-faktor yang lain. Peruntukan setiap dua tahun untuk PBB dan agensi-agensi

khasnya dibiayai oleh sumbangan taksiran.

Perhimpunan Agung telah mewujudkan prinsip bahawa PBB harus tidak terlalu

bergantung kepada mana-mana satu ahli dalam pembiayaan operasinya. Oleh itu, PBB

mengenakan had maksimum untuk sumbangan taksiran bagi peruntukan biasa. Pada Disember

2000, Perhimpunan menyemak semula skala taksirannya untuk membayangkan keadaan dunia

yang terkini. Antara perubahan daripada penyemakan itu, had maksimum diturunkan daripada

25% ke 22%. Amerika Syarikat merupakan ahli yang tunggal yang mencapai had maksimum ini,

tetapi ia masih menunggak bayaran sebanyak beratus-ratus juta dolar. Di bawah skala taksiran

yang diamalkan pada tahun 2000, penyumbang-penyumbang utama (selain Amerika Syarikat)

untuk peruntukan PBB yang biasa bagi tahun 2001 adalah seperti

berikut: Jepun (19.63%), Jerman (9.82%),Perancis (6.50%), United

Kingdom (5.57%), Itali (5.09%), Kanada (2.57%), Sepanyol (2.53%), dan Brazil (2.39%).

Rancangan-rancangan untuk agensi-agensi PBB yang khas

(seperti UNICEF, UNDP, UNHCR, dan WFP) tidak termasuk dalam peruntukan biasa, dan

dibiayai secara suka rela oleh kerajaan ahli-ahli. Sehingga tahun 2001, sumbangan ini daripada

Amerika Syarikat sahaja dianggarkan berhampiran AS$1.5 bilion pada jumlahnya. Sebahagian

daripada ini adalah dalam bentuk barangan pertanian yang diderma kepada penduduk-penduduk

yang menderita, tetapi sebahagian besarnya masih merupakan sumbangan dalam bentuk wang.

I) KRITIKAN DAN PERBALAHAN

a) Membuat reformasi pada PBB

Pada tahun-tahun kebelakangan ini, terdapatnya banyak seruan untuk membuat reformasi

pada PBB. Tuduhan pada tahun 2004 dan 2005 mengenai salah pengurusan dan rasuah

mengenai Program Minyak untuk Makanan untuk Iraq di bawah Saddam Hussein telah

menyebabkan seruan yang baru untuk reformasi.

Sebuah rancangan reformasi yang rasmi telah dimulakan oleh Setiausaha Agung

PBB, Kofi Annan tidak lama selepas beliau memegang jawatan itu pada 1 Januari 1997.

Reformasi yang telah dikemukakan termasuk:

penukaran keahlian tetap untuk Majlis Keselamatan (yang kini membayangkan

hubungan kuasa 1945);

menjadikan birokrasi lebih nyata, bertanggungjawab dan cekap;

menjadikan PBB bersikap lebih demokratik; dan

mengenakan tarif antarabangsa terhadap semua pengilang senjata di seluruh

dunia.

b) Kegagalan dalam isu-isu keselamatan

Walaupun PBB menumpukan sebahagian besar daripada usaha-usahanya dalam bidang

keamanan dan keselamatan, dalam banyak kes, ahli-ahli PBB telah menunjukkan keberatan untuk

mencapai ataupun menguatkuasakan ketetapan-ketetapan Majlis Keselamatan. Pada 2003,

Amerika Syarikat mengetuai serangan terhadap Iraq di tengah-tengah rasa tidak setuju yang kuat

antara kebanyakan ahli-ahli PBB. Untuk hampir sedekad, Israel menentang ketetapan yang

memerlukannya menghapuskan petempatan-petempatan di Tebing Barat dan Gaza. Kegagalan-

kegagalan ini berpunca daripada sifat antara kerajaan PBB — dalam banyak hal, ia merupakan

persatuan yang terdiri daripada 191 ahli negara yang harus mencapai sepersetujuan, dan

bukannya sebuah pertubuhan yang bebas. Walaupun tindakan-tindakan telah diberikan mandat

oleh Majlis Keselamatan, Sekretariat jarang diberikan sumber-sumber yang mencukupi untuk

melaksanakannya.

c) Penganiayaan seks oleh pengaman-pengaman

Telah dilaporkan bahawa pengaman-pengaman daripada beberapa negara telah

menganiayai dan bergilir-gilir merogol kanak-kanak perempuan semuda umur 12 di Republik

Demokratik Congo. Penganiayaan ini dilaporkan telah berlaku secara meluas dan masih berlaku

walaupun terdapatnya banyak pendedahan dan penyiasatan oleh "Pejabat Perkhidmatan Kealpaan

Dalaman PBB

Penyiasatan dalaman PBB pada tahun 2005 mendapati bahawa penganiayaan seks yang

serupa juga telah dilaporkan di lima negara yang lain di mana pengaman-pengaman PBB telah

diatur kedudukan, termasuklah Burundi, Côte d'Ivoire dan Liberia.

d) Keahlian jawatankuasa

Pemasukan Sudan dan Libya yang mempunyai rekod hak asasi manusia yang tidak

terhingga ke dalam Suruhanjaya PBB untuk Hak Asasi Manusia, dan pelantikan Libya sebagai

pengerusi Suruhanjaya ini telah menjadi satu perbalahan. Bagaimanapun, negara-negara itu

memperdebatkan bahawa negara-negara Barat, dengan sejarah keganasan dan kekejaman

penjajahan, tidak ada hak untuk berdebat tentang keahlian Suruhanjaya ini.

e) Skandal Minyak untuk Makanan

Program "Minyak untuk Makanan" diwujudkan oleh PBB pada tahun 1996 untuk

membenarkan Iraq menjual minyaknya kepada pasaran dunia sebagai tukaran untuk keperluan

kemanusiaan untuk rakyat Iraq, tanpa membenarkan kerajaan Iraq membina semula tenteranya

selepas Perang Teluk pertama.

Bagaimanapun, rancangan itu telah ditamatkan pada akhir tahun 2003 di tengah-tengah

tuduhan penyalahgunaan dan rasuah. Bekas Pengarah Benon Sevan dari Cyprus meletakkan

jawatan sewaktu Interim Report.pdf laporan kemajuan interim daripada penyiasatan PBB

menyimpulkan bahawa Sevan telah menerima rasuah daripada rejim Iraq. Juga terlibat dalam

skandal itu ialah Kojo Annan, anak lelaki kepada Kofi Annan, yang telah dikatakan mendapat

kontrak "Minyak untuk Makanan" PBB untuk Coctecna, sebuah syarikat Switzerland. Menteri

Luar Negeri India juga telah dipecat kerana peranannya dalam skandal ini.

J) SENARAI BADAN PBB YANG LAIN

Badan-badan lain yang merupakan agensi khas dalam PBB, walaupun tidak dinyatakan

dalam piagamnya ialah :

1. Pertubuhan Makanan dan Pertanian (FAO)

2. Bank Antarabangsa untuk Pemulihan dan Pembangunan (IRBD) (termasuk

Perbadanan Kewangan Antarabangsa dan Persatuan Pembangunan

Antarabangsa)

3. Pertubuhan Penerbangan Awam Antarabangsa (ICAO)

4. Pertubuhan Buruh Antarabangsa (ILO)

5. Pertubuhan Kelautan Antarabangsa (IMO)

6. Tabung Kewangan Antarabangsa (IMF)

7. Kesatuan Telekomunikasi Antarabangsa (ITU)

8. Tabung Kanak-kanak PBB (UNICEF)

9. Pertubuhan Pendidikan, Sains dan Kebudayaan PBB (UNESCO)

10. Kesatuan Pos Sedunia (UPU)

11. Pertubuhan Kesihatan Sedunia (WHO)

12. Pertubuhan Harta Intelektual Sedunia (WIPO)

13. Pertubuhan Meteorologi Sedunia (WMO).

K) AGENSI-AGENSI SEMENTARA

Agensi-agensi sementara termasuk:

1. Pentadbiran Bantuan dan Pemulihan PBB (UNRRA)

2. Pertubuhan Pelarian Antarabangsa (IRO) (tanggungjawabnya kemudian

diambil alih oleh Pejabat Pesuruhjaya Tinggi PBB untuk Pelarian

(UNHCR)

3. Agensi Bantuan dan Kerja untuk Penduduk Pelarian Palestin di Timur

Dekat Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (UNRWA)

PBB

LATAR BELAKANG

Ditubuhkan pada 24 Okt 1945

Ibu pejabat di New York,

Amerika Syarikat

Keahlian terbuka kepada

semua negara yang merdeka

Anggota awal 50, sehingga

1991 sebanyak 166 dan

sekarang 193 buah negara

Ketua PBB ialah Setiausaha

Agung

PIAGAM PBB

Setiap penduduk dunia berhak

mendapat hak asasi seperti

kebebasan beragama, menyara

pendapat, berhubung dan

berpindah serta perlindungan

dar penindasan

Membebaskan manusia

daripada kesengsaraan hidup

TUJUAN PBB

Mengekalkan keamanan dan

keselamatan dunia

Menggalakkan kerjasama

antarabangsa dalam bidang

ekonomi, sosial dan

kebudayaan

Melindungi hak-hak asasi

manusia tanpa mengira kaum,

jantina atau agama.

BADAN UTAMA PBB

Perhimpunan Agung

Majlis Keselamatan

Majlis Ekonomi &

Sosial

Majlis Amanah

Mahkamah Pengadilan Antarabangsa

Sekretariat

AGENSI PBB

FAO – Pertubuhan Makanan dan Pertanian

ILO – Pertubuhan Buruh Antarabangsa

UNCTAD – Persidangan PBB tentang

Perdagangan dan Pembangunan

UNESCO – Pertubuhan Pendidikan, Sains

dan Kebudayaan PBB

UNICEF – Tabung Kanak-Kanak PBB

WHO – Pertubuhan Kesihatan Sedunia

IMF – Tabung Kewangan Antarabangsa

IBRD - Bank Dunia

KUASA VETO

Kuasa pembatal

keputusan Majlis

Keselamatan

Milik kuasa besar –

anggota tetap Majlis

Keselamatan

Keputusan yang dibuat

boleh dimansuhkan serta-

merta oleh kuasa besar

L) KERJASAMA AMERIKA DENGAN SOVIET UNION MELALUI PBB

1. Kedua-dua kuasa besar ini bertanggungjawab membentuk PBB dan terlibat secara langsung

dalam beberapa siri persidangan seperti Persidangan Dumbartons Oaks dan persidangan di

San Francisco yang akhirnya membawa kepada penubuhan PBB secara rasmi pada tahun

1945.

2. Dari segi sumbangan kewangan kepada PBB, Amerika Syarikat dan Soviet Union mendahului

dari segi jumlah yang disumbangkan setiap tahun. Amerika Syarikat menyumbangkan 25

peratus daripada jumlah perbelanjaan PBB dan diikuti oleh Soviet Union sebanyak 10.54

peratus. Britain menjadi penyumbang ketiga terbanyak, iaitu 4.67 peratus.

3. Berdasarkan sumbangan tersebut, jelas menunjukkan bahawa Amerika Syarikat dan Soviet

Union begitu komited kepada pertubuhan yang dianggotai hampir semua negara di dunia ini.

4. Amerika Syarikat memainkan peranan penting dalam bidang ekonomi. Pada tahun 1944,

Amerika Syarikat menjadi tuan rumah Bretton Woods Conference. Melalui persiddangan ini,

dua institusi kewangan dibentuk, iaitu International Monetary Fund (IMF) dan International

Bank for Reconstruction and Development (IBRD). IBRD yang dikenali juga sebagai Bank

Dunia banyak membantu negara-negara anggota membangunkan prasarana di negara masing-

masing.

5. Amerika Syarikat juga membiayai 40 peratus program yang menjadi beban kepada PBB

seperti program yang dilaksanakan di bawah Special United Fun For Economic Development

(SUNFED) dan UN Conference on Trade and Development (UNCTAD).

6. Soviet Union melihat organisasi antarabangsa seperti PBB sebagai alat yang digunakan oleh

pihak Barat khususnya Amerika Syarikat untuk melemahkan pengaruh Soviet Union dan

mengukuhkan kapitalisme Barat. Soviet Union sedar bahawa Amerika Syarikat mempunyai

pengaruh yang besar ke atas PBB.

7. Selain mempunyai sekutu rapat, iaitu Britain dan Perancis dalam Majlis Keselamatan,

Amerika Syarikat juga mempynyai negara-negara anggota PBB yang lebih menyebelahinya

daripada menyokong Soviet Union.

8. Secara umumnya, Soviet Union menganggap sistem antarabangsa dikaitkan dengan teori

imperialisme. Golongan kapitalis dalam usaha mengaut keuntungan berlipat kali ganda

mencari bahan mentah, mencari pasaran dan membuat pelaburan yang kesemuanya akan

membolehkan mereka menguasai negara-negara miskin dan kecil.

9. Persaingan sengit kedua-dua kuasa besar ini khususnya dalam aspek perlumbaan senjata

walaupun ketara khususnya dalam era Perang Dingin, namun perlumbaan senjata tersebut

membawa kepada keseimbangan kuasa yang menyebabkan peperangan antara dua pihak tidak

meletus.

2) KOMANWEL – UNITED KINGDOM DAN INDIA

KOMANWEL

INSTITUSI DALAM

KOMANWEL

EAD – Bahagian Hal

Ehwal Ekonomi

GTA – Bahagian Bantuan

Teknikal Am

TAG – Kumpulan

Bantuan Teknikal

Tabung Ekuiti Komanwel

MATLAMAT UTAMA

Mengeratkan kerjasama

politik, ekonomi dan

sosial di kalangan

negara anggota.

CIRI - CIRI

Sekumpulan negara bebas yang pernah menjadi tanah jajahan British

Raja Britain menjadi Ketua Komanwel dan lambang perpaduan

Mempunyai latar belakang sejarah yang serupa iaitu melalui pengalaman penjajahan (British)

Menikmati kemudahan-kemudahan seperti pendidikan, perhubungan dan bantuan ekonomi.

Mengamalkan prinsip persamaan dan toleransi

Menggunakan undang-undang Inggeris sebagai asas sistem perundangan.

Bahasa Inggeris digunakan dengan meluas

Sistem pelajaran juga berasaskan sistem yang terdapat di Britain

LATAR BELAKANG

Komanwel ialah pertubuhan negara-negara

merdeka yang pernah dijajah oleh British

Idea dikemukakan oleh Menteri Luar Britain

Lord Rosebury

Lord Balfour mengisytiharkan penubuhan

Komanwel pada tahun 1931 berdasarkan

Statue Westminster

Jumlah anggota pada peringkat awal

penubuhan ialah 49 dan sekarang berjumlah

54 buah negara .

Ibu pejabat di London.

PRINSIP - PRINSIP

Percaya terhadap kebebasan individu

Percaya bahawa kerjasama antarabangsa

sangat diperlukan

Percaya bahawa keamanan dan kestabilan

antarabangsa penting untuk kesejahteraan

manusia

Jurang perbezaan kekayaan yang besar wujud

antara manusia dan tidak boleh dibiarkan

Menentang penindasan dan prasangka

perkauman

A) SEJARAH DAN PERKEMBANGAN KOMANWEL

1. Idea untuk memberi hak berkerajaan sendiri kepada tanah jajahan British terkandung dalam

Laporan Lord Durham pada tahun 1839. Sistem ini diperkenalkan di Kanada pada tahun 1847.

Pada tahun 1867, Kanada merupakan tanah jajahan yang pertama memperoleh taraf

berkerajaan sendiri.

2. Kemudian diikuti oleh Australia (1901), New Zealand (1907) dan Afrika Selatan (1910).

Walaupun mendapat taraf pemerintahan sendiri, namun kuasa yang dimiliki wilayah-wilayah

ini masih terhad. Parlimen Britiain mempunyai kuasa untuk menggubal undang-undang

berhubung dengan hal-ehwal pertahanan, dasar luar dan sebagainya.

3. Pada akhir tahun 1950-an, kebanyakan bekas tanah jajahan di Afrika, Asia, Caribbean dan

Pasifik yang mencapai kemerdekaan memilih untuk menyertai Komanwel. Mereka dibenarkan

memilih jenis kerajaan sama ada berbentuk republik, monarki atau menerima monarki British.

4. Pada masa kini, bilangan negara yang menjadi anggota Komanwel adalah 54 buah negara.

5. Terdapat beberapa buah negara yang mengisytiharkan keluar dari Komenwel, iaitu:

i. Amerika Syarikat (1961)

ii. Myanmar (1948)

iii. Ireland (1948)

iv. Afrika Selatan (1961)

v. Zimbabwe (2003)

vi. Pakistan (1973), menyertai semula pada tahun 1989.

B) UNITED KINGDOM DAN KOMANWEL

1. United Kingdom dianggap sebagai ‗pengasas‘ dan ‗ketua‘ Komanwel. Jika United Kingdom

tidak bijak menjaga dan mengawal negara-negara bekas tanah jajahannya, sudah tentu

hubungan United Kingdom dan tanah jajahannya akan lenyap begitu sahaja.

2. Bekas tanah jajahan British tidak dipaksa untuk menyertai Komanwel dan ahli-ahlinya adalah

bebas untuk menarik diri pada bila-bila masa. Burma meninggalkan Komanwel pada tahun

1948 dan republik Ireland meninggalkan pertubuhan ini pada tahun 1949.

3. Keanggotaan dalam Komanwel bukan secara automatik, ertinya bekas-bekas tanah jajahan

British tidak semestinya diterima terus menjadi anggota setelah mencapai kemerdekaan.

Sesebuah negara perlu memohon untuk menjadi ahli. Selain dari itu, mereka perlu menerima

Queen sebagai simbol perpaduan dan Ketua Komanwel.

4. Negara-negara anggota yang berhasrat untuk menukarkan status monarki menjadi republik

mesti memaklumkan kepada negara-negara anggota yang lain.

5. Negara-negara anggota harus bekerjasama dengan ahli-ahli demi kepentingan bersama.

6. Keunikan Komanwel ialah kebijaksanaan Britain mengekalkan legasi monarkinya menjadi

ketua negara dalam kalangan negara-negara Komanwel yang merdeka. Lebih kurang 16 buah

negara anggota memilih untuk mengakui Queen (Raja Inggeris) sebagai ketua negara. Di

setiap negara tersebut, diwakili oleh Gabenor Jeneral. Di sesetengah negara, Gabenor Jeneral

terdiri daripada anak tempatan.

7. Antara negara-negara yang mengakui Queen sebagai ketua ialah Australia, New Zealand,

Kanada, Bahamas, Barbados, Jamaica, Grenada dan Mauritius. Antara peranan Queen sebagai

ketua negara ialah:

a) Baginda mempunyai bahagian dalam perlembagaan negara-negara tersebut

b) Baginda akan melakukan upacara formal seperti merasmikan penggal parlimen dan

sebagainya yang biasanya diwakili oleh Gabenor Jeneral.

c) Baginda tidak mempunyai kuasa politik.

8. Britain bertanggungjawab untuk membangunkan tanah jajahannya (termasuk wilayah-wilayah

yang diamanahkan kepadanya) yang ketinggalan dari segi ekonomi.

9. Kerjasama secara multilateral (hubungan dalam bentuk kumpulan atau pertubauhan) dalam

ekonomi alam kalangan bekas tanah jajahannya akan mengukuhkan ekonomi negara-negara

berkenaan.

10.Pada tahun 1950-an, Britain menggunakan pertubuhan ini untuk kepentingan sendiri

khususnya dalam bidang ekonomi. Negara Komanwel mengeksport lebih 50 peratus daripada

teh, bijih timah, jut, getah, minyak sawit dan koko dunia.

11.Kekayaan hasil bahan-bahan mentah di negara bekas tanah jajahannya menyebabkan Britain

mengambil kesempatan mengadakan hubungan bilateral (hubungan terus dengan negara-

negara tertentu) dan penetapan harga barang-barang utama itu dilakukan oleh Britain.

12.Negara-negara anggota sedar hubungan sedia ada dengan Britain dan negara-negara

Komanwel yang lain serta penglibatan perdagangan dalam Sterling Area akan memberi

faedah seperti pemindahan teknologi dan kepakaran, perkhidmatan perkapalan dan

sebagainya.

13.United Kingdom dengan pengaruh yang ada memujuk Amerika Syarikat, Kanada dan Jepun

mewujudkan Rancangan Colombo pada tahun 1950. Rancangan yang berslogankan

―merancang Untuk Kemakmuran Bersama‖ dilancarkan bagi membantu meningkatkan

perkembangan ekonomi di negara-negara Asia dan Pasifik.

14.Beberapa negara anggota Komanwel seperti India, Fiji, Sri Lanka dan Tanah Melayu

menikmati faedah daripada program ini dalam bidang pendidikan dan pembinaan infrastruktur

seperti jalan raya, kereta api dan sistem pengairan.

15.Britain mewujudkan Jawatankuasa Perhubungan Pelajaran Komanwel pada tahun 1950 bagi

membantu negara-negara anggota (sedang membangun) menyediakan sistem pelajaran yang

lebih sempurna.

16.Jawatankuasa tersebut merupakan sebuah badan penasihat dan perunding dalam bidang

pelajaran yang dianggotai oleh bebrapa orang pakar dalam bidang pelajaran. Universiti di

negara-negara Komanwel sering mengadakan kerjasama melalui Persatuan Universiti

Komanwel yang dianggotai oleh lebih 200 buah universiti.

17.Antara tujuan penubuhan persatuan ini adalah untuk membantu universiti terutama yang

baharu ditubuhkan dari segi tenaga pengajar, kelengkapan penyelidikan dan lain-lain

keperluan yang berkaitan dengan penyelidiakan.

18.Penubuhan Komanwel juga mempunyai kaitan dengan hasrat Britain untuk memperkenalkan

sistem sosial, ekonomi dan politik berdasarkan model Barat. Penerapan sistem undang-

undang, birokrasi, ekonomi dan lain-lain menjadikan struktur pentadbiran negara-negara

Komenwel lebih kemas dan berkesan.

19.Salah satu isu yang menggugat perpaduan dalam kalangan negara Komanwel ialah Dasar

Aparthied yang diamalkan di Afrika Selatan. Kerajaan kulit putih melaksanakan dasar ini

antara tahun 1948 hingga 1991. Majoriti negara-negara anggota Komanwel mahukan dasar ini

dihapuskan, namun Britain bertindak tidak sehaluan dengan anggota yang lain.

20.Isu ini hanya tinggal sejarah setelah dasar ini dihapuskan pada tahun 1991 dan kerajaan di

bawah pimpinan Nelson mandela dibentuk untuk memerintah Afrika Selatan pada thuan 1994.

21.Komanwel bukanlah sebuah pakatan bercorak ketenteraan. Oleh itu, peranannya untuk

menyelesaikan isu-isu politik dan keselamatan yang ditimbulkan oleh negara-negara

anggotanya adalah terbatas.

C) PERANAN UNITED KINGDOM (UK) DALAM KOMANWEL

1) POLITIK

Pengasas dan ketua Komanwel – membimbing bekas tanah jajahan ke arah

berkerajaan sendiri

Queen (Raja Inggeris) – ketua dan simbol perpaduan

UK dapat mengekalkan legasi monarkinya sebagai ketua Negara di 16 buah

Negara – Australia, New Zealand, Kanada, Bhamas, Barbados, Jamaica,

Grenada, dan Mauritius.

2) EKONOMI

UK bertanggungjawab membangunkan tanah jajahannya yang ketinggalan dari

segi ekonomi

Kerjasama ekonomi secara multilateral mahupun bilateral dapat mengukuhkan

ekonomi negara anggota.

UK Berjaya menggunakan pertubuhan ini untuk kepentingan sendiri, contohnya:

i) pada tahun1950-an Negara Komanwel mengeksport lebih 50% daripada teh,

bijih timah, jut, getah, minyak sawit, dan koko dunia,

ii) menyumbang separuh daripada keluaran aluminium dunia,

iii) menetapkan harga barang utama

Walau bagaimanapun Negara anggota mendapat faedah seperti pemindahan

teknologi dan kepakaran, perkhidmatan, perkapalan dll.

Pada tahun 1950, UK Berjaya memujuk Amerika Syarikat, Kanada dan Jepun

mewujudkan Rancangan Colombo untuk meningkatkan perkembangan ekonomi

Asia dan Paisfik.

Negara anggota seperti India, Fiji, Sri Langka dan Tanah Melayu mendapat

faedah daripada program ini dalam bidang pendidikan dan pembinaan

infrastruktur seperti jalan raya, jalan kereta api dan sistem pengairan.

3) SOSIAL

Pada tahun 1950, UK mewujudkan Jawatankuasa Perhubungan pelajaran

Komanwel bagi membantu negara anggota (sedang membangun) menyediakan

sistem pelajaran yang lebih sempurna.

Menjadi badan penasihat dan perunding dalam bidang pelajaran yang

dianggotai oleh beberapa orang pakar dalam bidang pelajaran.

Universiti di negara Komanwel sering mengadakan kerjasama melalui

Persatuan Universiti Komanwel yang dianggotai lebih 200 buah universiti.

Tujuan penubuhan persatuan ini adalah untuk membantu universiti yang baharu

ditubuhkan dari segi tenaga pengajar, kelengkapan penyelidikan dll keperluan

yang berkaitan dengan pendidikan.

PER

AN

AN

UN

ITED K

ING

DO

M D

ALA

M K

OM

AN

WEL

D) INDIA DAN KOMANWEL

1. India merupakan anggota ―bukan berkulit putih‖ yang ingin diberi taraf kerajaan sendiri oleh

pihak British.

2. Pada tahun 1919, Undang-undang Kerajaan India telah digubal. Sistem dyarchy telah

diperkenalkan di India. Melalui sistem ini, pentadbiran wilayah-wilayah di India dibahagikan

kepada dua bahagian, iaitu perkara-perkara tertentu yang ditadbir oleh:

a) Gabenor Wilayah

b) Gabenor India

3. Bagaimanapun, semua keputusan hendaklah mendapat kebenaran daripada kerajaan atau

Parlimen British. Satu suruhanjaya telah dibentuk untuk mengkaji pemberian taraf

berkerajaan sendiri di India yang dipengerusikan oleh Sir John Simon.

4. Suruhanjaya Simon mengemukakan cadangan supaya sistem dyarchy dimansuhkan.

Persidangan Meja Bulat diadakan di London bagi membincangkan soal perlembagaan

India. Setelah tiga kali bersidang, Undang-undang Kerajaan India 1935 digubal.

5. Melalui undang-undang ini, India dipisahkan dengan Burma. Kerajaan India

bertanggungjawab sepenuhnya ke atas wilayah-wilayah British di India.

6. Pada tahun 1942, Sir john Cripps diutuskan ke India oleh Perdana Menteri Britain bagi

membincangkan taraf kemerdekaan penuh India. Akhirnya India diberi kemerdekaan pada

tahun 1947. Pada masa itu, hanya India, Pakistan, dan Sri Lanka sahaja dari Benua Asia

yang menyertai Komanwel.

7. Pada bulan Oktober 1948, Persidangan Perdana-Perdana Menteri Komanwel telah

diadakan di London. Persidangan ini turut dihadiri oleh negara-negara yang baharu

menyertai Komanwel.

8. Bagaimanapun, bentuk keanggotaan serta corak pemerintahan negara tidak dibincangkan

dalam persidangan itu. Perbincangan tentang perlembagaan yang berkaitan dengan anggota

baru dari Asia diketepikan. Sebaliknya, persidangan itu banyak membahaskan soal

pertahanan dan kemajuan ekonomi.

9. Perdana Menteri India yang baru pertama kali menghadiri Persidangan Perdana-Perdana

Menteri Komanwel kecewa dengan layanan buruk yang diberikan kepada pemimpin-

pemimpin dari Asia.

10. Parti kongres india (INC) yang bersidang di Jaipur pada tahu 1949 membantah keras

pemimpin- pemimpin Komanwel ―kulit putih‖ yang memberi layanan tidak adil itu. Bermula

dari sinilah timbul cita-cita India hendak menjadikannya sebagai sebuah negara republik.

11. Pada tahun 1949, sekali lagi Persidangan Perdana-Perdana Menteri Komanwel yang

bersidang di London cuba menyelesaikan bantahan daripada India itu. Keputusannya, India

kekal dalam Komanwel tetapi India hendaklah memaklumkan kepada negara-negara anggota

lain bahawa negaranya akan menjadi republik serta mengiktiraf Queen sebagai lambang

kebesaran dan Ketua Komanwel.

12. Hubungan anggota baru Komanwel, iaitu Pakistan dengan United Kingdom merosot

disebabkan hubungan antara United Kingdom dan India semakin erat.

13. Selepas mencapai kemerdekaan dan menjadi anggota Komanwel, pihak British dan Amerika

Syarikat berharap India akan menjadi sekutu Barat dan menentang komunis. Sebaliknya,

nehru bersama-sama Presiden Nasser (Mesir) dan Presiden Tito (Yugoslavia) menggerakkan

pertubuhan antarabangsa yang dikenali sebagai Pergerakan Negara-Negara Berkecuali

(NAM).

14. Setelah beberapa tanah jajahan British mencapai kemerdekaan terutamanya tanah jajahan

dari Benua Afrika dan Asia menyertai Komanwel, Nehru tetap mahukan India bersama

Komanwel untuk mengekalkan tradisi dan pengalaman bersama Britain dan jajahannya.

15. Dengan mengekalkan dirinya dalam Komanwel, India mendapat banyak manfaat seperti

dalam bidang pendidikan, kemajuan belia, perkembangan infrastruktur, bantuan kepakaran,

teknikal dan sebagainya.

3) PERTUBUHAN PERJANJIAN ATLANTIK UTARA /

NORTH ATLANTIC TREATY ORGANISATION (NATO)

A) LATAR BELAKANG

1. NATO ditubuhkan pada 4 April 1949. Pada asalnya, hanya 12 buah negara sahaja

menganggotai pertubuhan ini. Ibu pejabat NATO ialah di Paris. NATO telah menonjolkan

Amerika Syarikat sebagai kuasa besar yang memainkan peranan utama dalam pertahanan dan

keselamatan di Eropah Barat.

2. Faktor penubuhan NATO:

a) Menghalang kebangkitan semula kuasa ketenteraan Jerman di Eropah.

b) Mengheret dan melibatkan secara langsung Amerika Syarikat dalam hal ehwal ketenteraan

dan politik Eropah.

c) Mengekang perluasan ideologi komunis dan ketenteraan Rusia di Eropah.

d) Mengatasi ketidakyakinan Eropah terhadap kemampuan PBB sama ada dari sudut

ketenteraan mahupun dari sudut pendekatan dan strategi bagi menyelesaikan atau

mengatasi pelbagai konflik antarabangsa, khususnya dalam konteks dunia secara

berkesan.

3. Strategi NATO ialah bagi mewujudkan sistem petahanan bersama yang melibatkan semua

negara anggotanya terhadap keselamatan dan kedaulatan setiap negara anggota.

4. Tujuan utama NATO ialah untuk membendung pengaruh komunis yang diterajui oleh Soviet

Union. Ini adalah disebabkan negara-negara Eropah Timur yang prokomunis sudah

menambahkan kekuatan tentera bagi menandingi negara jiran mereka di Eropah Barat.

5. NATO mengesahkan kehadiran tentera Amerika Syarikat dan Britain selepas tahun 1945 di

Eropah terutamanya di Jerman dan Turki supaya komunisme yang diarah dari Moscow dapat

disekat dengan berkesan. Keadaan bertambah kritikal apabila Soviet Union telah meletupkan

bom atomnya yang pertama pada tahun 1949.

6. Britain dan Perancis menyertai NATO kerana bimbang kebangkitan Jerman selepas Perang

Dunia Kedua.Mereka menegaskan bahawa dua perang dunia yang berlaku dan bermula di

Eropah berpunca daripada cita-cita Jerman mahu menguasai Benua Eropah.

7. Setiap anggota sangat komitmen dengan pertubuhan ini sehinggakan dalam Artikel 5

pertubuhan ini menyebut “ an armed attack upon one… shall be considered an attack upon

them all.” Ini bermaksud setiap negara anggota NATO akan menyerang musuh yang

menakluk mana-mana negara anggotanya.

8. NATO yang ditubuhkan pada era awal Perang Dingin tidak dibubarkan meskipun Perang

Dingin sudah berakhir. Sebaliknya, era pasca-Perang Dingin menyaksikan NATO terus wujud

dan kuasa-kuasa besar dunia yang berada dalam pertubuhan ini terus menyusun strategi

bersaing sesama sendiri bagi mengukuhkan pengaruh masing-masing dalam NATO.

B) AMERIKA SYARIKAT, UNITED KINGDOM, DAN NATO

1. Britain memainkan peranan yang utama dalam proses pembentukan NATO. Pihak British

dikatakan menyusun strategi dengan mengetengahkan peranan besar Amerika Syarikat dalam

proses penubuhan NATO. Ini bermakna, pihak British berjaya untuk tidak menonjolkan

peranan mereka walaupun pihak British merupakan key player dalam proses pembentukan

NATO.

2. Britain yang ketika itu diterajui oleh Parti Buruh telah menyusun pelbagai strategi bagi

memastikan pertubuhan antarabangsa yang bakal dibentuk akan turut disertai oleh Amerika

Syarikat. Berdasarkan pengalaman Britain, sesuatu pertubuhan itu kurang berkesan jika tidak

disertai oleh Amerika Syarikat seperti yang berlaku ke atas Liga Bangsa.

3. Perang Dingin telah menyebabkan hubungan antara United Kingdom dan Amerika Syarikat

menjadi lebih akrab. Hubungan di antara kedua-dua kuasa besar dalam bentuk bilateral boleh

dilihat dalam tiga bentuk;

a) Perundingan diplomatik. Walaupun hubungan kedua-dua negara nampak kompleks

namun membuka banyak ruang perundingan dan perbahasan pelbagai peringkat birokrasi.

b) Kerjasama ketenteraan. Kerjasama bilateral semakin rancak khususnya tentera udara

dan tentera laut.

c) Perisikan. Kerjasama perisikan menguntungkan kedua-dua pihak khususnya antara

Federal Bureau of Investigation (FBI) dan Central Intelligence Agency (CIA) di pihak

Amerika Syarikat dan M16 Secret Intelligence Service (SIS) dan M15 security Service di

pihak Britain.

4. Bagaimanapun hubungan antara United Kingdom dan Amerika Syarikat terjejas sedikit kesan

pengenalan Atomic Energy Act of 1946 (McMahon Act) yang melarang Amerika Syarikat

mengadakan kerjasama nuklear dengan negara-negara lain kerana dibimbangi berlakunya

percambahan aktiviti pembinaan senjata nuklear di tempat-tempat lain.

5. Pengenalan akta tersebut mengecewakan Britain kerana Britain bercita-cita membangunkan

senjata nuklear dan ingin mendapatkan kerjasama daripada Amerika Syarikat. Britain akhirnya

membuat keputusan sendiri untuk membangunkan senjata nuklear.

6. Beberapa siri rundingan telah diadakan dengan Amerika Syarikat yang bertujuan mendapatkan

maklumat dan kepakaran berkaitan proses membina senjata nuklear. Akhirnya pada tahun

1952, Britain berjaya menghasilkan empat senjata nuklear di belakang Amerika Syarikat (128)

dan Soviet Union (16).

7. Berkaitan dengan kelemahan PBB pula, persoalan yang timbul ialah pihak atau negara mana

yang akan mengetuai misi ketenteraan PBB dan negara mana yang akan membiayai segala

perbelanjaan sepanjang misi ketenteraan PBB.

8. Implikasinya ialah kuasa-kuasa besar dunia yang merupakan anggota Majlis Keselamatan

PBB yang memiliki kuasa veto selalu gagal mendapat kata sepakat dalam menangani mana-

mana konflik antarabangsa.

9. Soviet Union sering dipersalahkan dan dilihat sebagai tidak demokratik, tidak menghormati

hak asasi manusia, dan tidak menghormati kebebasan individu sebagaimana yang dipraktikan

di Eropah.

10. Soviet Union didakwa oleh pihak Barat lebih komited untuk melebarkan pengaruh politik

yang berideologikan komunisme di Eropah atau di Asia. Sikap Soviet Union dilihat sebagai

penghalang utama bagi kuasa-kuasa besar dunia mencapai kesepakatan dalam PBB bagi

menangani isu-isu antarabangsa.

11. Perkembangan politik antarabangsa seperti ini sepanjang tahun 1945 hingga tahun 1949

menyebabkan Britain dan Amerika Syarikat mengambil inisiatif untuk menubuhkan NATO.

12. Soviet union pula memberi satu persepsi bahawa NATO ialah Amerika Syarikat dan Amerika

Syarikat ialah NATO. Ini bermakna NATO didominasikan oleh Amerika Syarikat berbanding

negara-negara lain.

13. Komitmen berterusan Amerika Syarikat dalam NATO dilihat sebagai kunci keseimbangan,

keutuhan, dan kestabilan NATO sebagai institusi yang berperanan memelihara keamanan dan

keselamatan dunia secara praktikal bukan sekadar di Eropah sahaja malah di seluruh dunia.

NATO

Ditubuhkan pada 4

April 1949

Ibu pejabat: Paris

Anggota – 28 negara

Antaranya:

Amerika Syarikat

Britain

Jerman

Kanada

Perancis

Itali

Norway

Denmark

Belanda

Belgium

Bahasa Rasmi –

Inggeris dan

Perancis

Negara-negara ahlinya bersetuju

bekerjasama dari segi ketenteraan

kalau salah satu daripada ahlinya di serang.

Tujuan:

Menyekat

pengaruh komunis

Menjaga dan

mengekalkan

keselamatan negara

anggota

CONTOH – CONTOH SOALAN

1. Jelaskan penglibatan Soviet Union dan Amerika Syarikat dalam Pertubuhan Bangsa-bangsa

Bersatu.

2. Bincangkan penglibatan United kingdom dan India dalam pertubuhan Komanwel.

3. Huraikan penglibatan United Kingdom dan Amerika Syarikat dalam NATO.

CATATAN:

*Sila beri tumpuan kepada negara-negara yang berkenaan sahaja (Rujuk sukatan

pelajaran). Tajuk-tajuk umum diberikan dengan tujuan menambah kefahaman guru untuk

mengajar dengan lebih berkesan.

Hasil kerja: Chua Kim Phai

SMK Kuala Besut.

PANEL PENGGGUBAL MODUL SEJARAH 940/1

TEMA 1: EN. MOHD MARZUKI BIN MAT JUSOH (SMK SULTAN OMAR)

EN. CHE HASNAN BIN CHE HAMID (SMK CHENEH BARU)

TEMA 2: HAJI ZULKIFLI BIN HAJI ABDULLAH (SMK TENGKU MAHMUD)

TEMA 3: PN. HANITA SURIA BT. ABD GHANI (SMK SERI BERANG)

TEMA 4: PN. CHUA KIM PHAI (SMK KUALA BESUT)