he - deb dalam rangka pembentukan ekonomi bangsa

8/2/2019 HE - DeB Dalam Rangka Pembentukan Ekonomi Bangsa

1/23

1

DASAR EKONOMI BARU DALAM RANGKA PEMBENTUKAN EKONOMIBANGSA

ZULKIFLY OSMAN

SIRI KERTAS DISKUSI BIL: 5

FAKULTI EKONOMI DAN PERNIAGAAN

UNIVERSITI KEBANGSAAN MALAYSIA


2/23

2

PENERBITAN KERTAS DISKUSI FAKULTI EKONOMI DAN PERNIAGAAN

(Discussion Paper of the Faculty of Economics and Business)

LEMBAGA PENGARANG

(Editorial Board)

NOR AINI HAJI IDRIS

AINI AMAN

SHAMSHUBARIDAH RAMLEE

Makalah-makalah untuk diterbitkan, langganan dan lain-lain surat menyurat berhubung

dengan siri penerbitan ini hendaklah dialamatkan kepada Lembaga Penerbitan Kertas

Diskusi, Fakulti Ekonomi dan Perniagaan, Universiti Kebangsaan Malaysia, 43600

Bangi, Selangor Darul Ehsan, Malaysia.

Semua kenyataan dan pendapat yang terdapat dalam makalah ini adalah pendapatpenulisnya dan tidak semestinya pendapat Lembaga Pengarang atau Fakulti ini.

All paper for publication, subscriptions and other editorial correspondence should be sentto the Editorial Board, Discussion Paper Series, Faculty of Economic and Business,Universiti Kebangsaan Malaysia, 43600 Bangi, Selangor Darul Ehsan, Malaysia.

All statements and opinions expressed in this paper are those of the author (s) and do not

necessarily represent those of the Editorial Board or the Faculty.


3/23

3

DASAR EKONOMI BARU DALAM RANGKA PEMBENTUKAN EKONOMI

BANGSA

ZULKIFLY OSMAN

Profesor Madya

Pusat Pengajian Ekonomi

Fakulti Ekonomi dan PerniagaanUniversiti kebangsaan Malaysia

43600 UKM, Bangi, Selangor,

Malaysia

E-mail: [email protected]

MEI 2009


4/23

4

DASAR EKONOMI BARU DALAM RANGKA PEMBENTUKAN

EKONOMI BANGSA

ABSTRAK

Pengajaran penting daripada peristiwa rusuhan kaum pada 13 Mei, 1969 ialah bagi

negara yang penduduknya berbilang kaum, seperti Malaysia, perpaduan masyarakat

amat rapuh lebih-lebih lagi apabila masalah kemiskinan dan ketakseimbangan

pencapaian ekonomi antara kaum wujud berpanjangan. Kedua-dua masalah ekonomi ini

amat perlu ditangani bagi membentuk semula perpaduan nasional. Inilah matlamat

utama pembentukan Dasar Ekonomi Baru (DEB) pada tahun 1971 dengan sasaran

objektif bahawa kedua-dua masalah tadi akan diatasi pada tahun 1990. Pelbagai strategi

telah dilaksanakan dan banyak kemajuan ke arah memenuhi sasaran telah dicatatkan,

seperti pengurangan kadar kemiskinan mutlak. Cuma, tempoh yang diambil agak lama,iaitu melebihi 38 tahun merentasi tempoh DEB (1971-1990), Dasar Pembangunan

Nasional (1991-2000) dan hampir separuh daripada tempoh Dasar Wawasan Negara

(2001-2020). Walaupun begitu, masih terdapat sasaran seperti dalam objektif

penyusunan semula masyarakat, gagal dicapai sepenuhnya. Kejayaannya juga sering

mudur kembali apabila ekonomi meleset. Implikasinya, sukar sebenarnya untuk

mencapai kesemua sasaran objektif DEB, terutamanya berkait dengan matlamat

penyusunan semula masyarakat. Ia turut membuktikan bahawa selain kerancakan

pertumbuhan ekonomi, strategi agihan harus diterap setiap ketika dan kesedaran dalam

kalangan kumpulan sasaran supaya menghayati matlamat sebenar dasar berkenaan

amat perlu jika matlamat DEB ingin dicapai sepenuhnya. Usaha-usaha baru harus dicari

bagi mewujudkan suasana toleransi antara kaum dalam konteks menjadikan DEBsebagai citra Ekonomi Bangsa bagi Malaysia.

Kata kunci: Dasar Ekonomi Baru, serampang dua mata, Dasar Wawasan Negara,

pembasmian kemiskinan, penyusunan semula masyarakat, ekuitiBumiputera

Klasifikasi JEL: E02, E24 dan E25


5/23

5

PENGENALAN

Dasar Ekonomi Baru (DEB) dengan objektif serampang dua mata, iaitu membasmi

kemiskinan dan menyusun semula masyarakat, dilahirkan hasil pengajaran daripada

peristiwa berdarah rusuhan kaum pada 13 Mei, 1969. Pengajarannya ialah bagi negarayang penduduknya terdiri dari berbilang kaum, seperti Malaysia, perpaduan masyarakat

amat rapuh. Pertikaian dan rusuhan kaum boleh tercetus bila-bila masa sahaja. Kedua-dua

ini berkemungkinan besar berlaku apabila masalah kemiskinan dan ketakseimbanganantara kaum dalam penguasaan ekonomi wujud berpanjangan. Fenomena ini boleh

melahirkan rasa kurang senang dan iri hati antara kaum dalam masyarakat. Dengan itu,

menangani kedua-dua masalah ekonomi tadi amat perlu bagi mengukuhkan semulaperpaduan nasional. Inilah yang menjadi asas kepada pembentukan DEB pada tahun

1971, dengan sasaran bahawa pada tahun 1990, masalah kemiskinan dan jurang

ketakseimbangan kegiatan dan pemilikan kekayaan ekonomi antara kaum tadi akan dapat

ditangani (Malaysia 1971). Akhirnya, akan lahirlah perpaduan nasional, iaitu dalambentuk perpaduan antara kaum. Dalam konteks ini, DEB bolehlah dijadikan sebagai citra

Ekonomi Bangsa bagi Malaysia.

Sejak DEB dilaksanakan, dengan strategi yang pelbagai, banyak kemajuan telahdicapai ke arah memenuhi objektifnya, terutama sekali dari segi pengurangan kadar

kemiskinan mutlak. Namun, kejayaan tersebut hanya dicapai setelah 38 tahun dasar

berkenaan diteruskan merentasi tempoh DEB (1971-1990), Dasar Pembangunan Nasional(1991-2000) dan sekarang dalam separuh pertama tempoh Dasar Wawasan Negara

(2001-2020). Tegasnya, matlamat dicapai bukan mengikut tempoh asal yang ditetapkan.

Selain matlamat pengurangan kemiskinan, didapati kejayaan mencapai matlamat

penyusunan semula masyarakat agak perlahan. Malahan, terdapat kajian yang

menunjukkan bahawa agak mustahil untuk mencapai kejayaan sepenuhnya matlamatberkenaan (Thillainathan 1977). Turut membimbangkan tentang matlamat ini ialahsasaran yang telah tercapai tidak pernah kekal stabil. Kejayaan dari segi agihan kekayaan

dan guna tenaga antara kaum umpamanya pernah terjejas teruk apabila berlaku

kemelesetan ekonomi dunia pada pertengahan tahun 1980-an (Zulkifly 1989). Palingmalang, sejak awal tahun 1990-an walaupun ekonomi bertumbuh pesat, dengan

bermulanya proses liberalisasi dan globalisasi, pencapaian matlamat DEB berkenaan

hampir tersekat. Kejayaan yang pernah dicapai sebelum ini sekali lagi kembali mundurke belakang apabila ekonomi negara dilanda krisis kewangan pada tahun 1998 (Malaysia

2001). Jurang ketakseimbangan sosioekonomi antara kaum, antara golongan kaya dengan

golongan miskin dan antara kawasan bandar dengan kawasan desa, kembali meluas

(Malaysia 2006). Jurang ini akan menjadi lebih meluas jika tidak ada tindakan proaktifyang diambil bagi mengurangkan kesan kegawatan ekonomi dunia sekarang ke atas

ekonomi Malaysia. Bagaimanapun, fenomena ini menggambarkan bahawa untukmencapai objektif serampang dua mata DEB, pertumbuhan ekonomi perlu cergas dan

mapan seperti yang diandaikan semasa mula DEB digubal dahulu. Hakikat ini juga

seolah-olah membenarkan andaian bahawa faktor ekonomi amat penting bagi kejayaanDEB.

Persoalannya adakah ini sahaja syarat yang perlu dipenuhi bagi mencapai

matlamat DEB? Dalam konteks inilah penilaian semula dibuat terhadap pencapaiansasaran DEB. Tujuannya tidak lain bagi menonjolkan kepentingan keperluan kepada


6/23

6

strategi tertentu untuk mencapai kejayaan sepenuhnya sasaran objektif dasar tersebut.

Memandangkan sasaran penyusunan semula masyarakat sering dikritik dan tidakdisenangi sejak awal DEB dilaksanakan sehingga kini, maka sasaran objektif inilah yang

akan menjadi fokus perbincangan kertas ini.

CETUSAN IDEA BAGI DASAR EKONOMI BARU

Fokus perancangan pembangunan ekonomi di Malaysia di peringkat awal sebaik sahajaselepas merdeka 1957 ialah terhadap pertumbuhan ekonomi. Dua pelan pembangunan

lima tahun Malaya (selepas 1965 namanya ditukar kepada Rancangan Malaysia Pertama)

dirangka dan dilaksanakan dengan tujuan utama bagi meningkatkan pertumbuhanekonomi, khususnya Keluaran Dalam Negara Kasar (KDNK). Andaiannya ialah apabila

ekonomi bertumbuh pesat, peluang pekerjaan akan meningkat dan kemakmuran ekonomi

akan tersebar luas dan dapat dinikmati oleh semua penduduk. Dengan ini, tidak perlu

usaha khusus untuk mewujudkan peluang pekerjaan bagi mengatasi masalah jikaberlakunya pengangguran. Atas alasan yang sama, strategi agihan kekayaan tidak

mendapat perhatian pembuat dasar ketika itu.

Andaian tadi bagaimanapun tidak menepati kenyataan. Ekonomi Malaysia berjayabertumbuh cergas di sekitar tahun 1960-an, tetapi kadar pengangguran terus meningkat.

Di Semenanjung Malaysia umpamanya, kadar pengangguran meningkat daripada 6.0%

(1962) kepada 6.8% (1967/68) (Malaya 1962 dan Malaysia 1970). Pertumbuhan tanpapekerjaan ini berlarutan dalam tempoh Rancangan Malaysia Pertama, 1966-1970. Di

akhir tempoh rancangan tersebut, didapati kadar pengangguran di Semenanjung Malaysia

meningkat lagi kepada 8.0% (atau 7.3% bagi Malaysia) (Malaysia 1971). Di samping itu,

jurang perbezaan pendapatan dalam masyarakat turut melebar. Nisbah Gini bagi

Semenanjung Malaysia meningkat daripada 0.41 (1957/58) kepada 0.51 (1970)(Snodgrass 1975; Ishak dan Rogayah 1978).

Akibatnya, selepas 13 tahun Merdeka, keseluruhan pola dan susunan agihan

ekonomi (baik dari segi pekerjaan mahupun pemilikan kekayaan) masyarakat Malaysia

terus kekal seperti dalam sistem dan pengaturan hasil peninggalan penjajah British.Pengenalan kaum mengikut kegiatan ekonomi amat ketara sekali. Sektor perdagangan

dan industri di kawasan bandar terus dimonopoli oleh kaum Cina. Majoriti kaum Melayu

terus kekal dalam kegiatan sektor pertanian di desa dan sebahagian lagi sebagaikakitangan dalam perkhidmatan awam. Sementara itu, pekerja sektor perladangan dan

pekerjaan buruh kasar sektor awam majoritinya terdiri dari kaum India (lihat, Malaysia

1971; Zainudin dan Zulkifly 1982).

Pengasingan penduduk mengikut kegiatan ekonomi sebegini memangbermanafaat bagi penjajah kerana kesatuan antara kuam tidak akan wujud. Tetapi setelah

merdeka, jika hubungan antara kaum tadi tidak rapat dan mesra, maka fenomena inimudah mengundang kepada perpecahan masyarakat. Rasa kurang senang dan iri hati

dalam kalangan masyarakat akan menebal. Apabila berlaku sahaja umpamanya

pengangguran yang tinggi dalam kalangan sesuatu kaum dan dalam masa yang samadirasakan agihan kekayaan yang sepatutunya dinikmati bersama tidak seimbang, maka

pasti mudah mencetuskan perpecahan dalam masyarakat. Inilah yang telah dirakamkan

dalam peristiwa rusuhan berdarah pada 13 Mei 1969.


7/23

7

Peristiwa sama jelas menggambarkan betapa tidak wujudnya keharmonian

hubungan masyarakat berbilang bangsa di Malaysia ketika itu. Berikutan itu, DEBdibentuk. Berlatarbelakangkan faktor ekonomi, objektif serampang dua mata menjadi

sasarannya. Pertama ialah membasmi kemiskinan tanpa mengira kaum. Kedua ialah

menyusun semula masyarakat supaya pengenalan kaum mengikut kegiatan ekonomidapat dikurangkan (Malaysia 1971). Sejak itu, bermulalah pembangunan ekonomi

Malaysia yang berpandukan kepada strategi pengagihan melalui pertumbuhan ekonomi.

Agaknya apabila strategi sebegini dimulakan, maka pengalaman lalu akan dijadikanpengajaran dan panduan bagi mencapai matlamat utama DEB, iaitu perpaduan kaum atau

perpaduan nasional.

STRATEGI DEB: MATLAMAT SERAMPANG DUA MATA

Matlamat utama DEB ialah untuk mewujudkan perpaduan kaum. Walaupun maksud

sebenar perpaduan kaum tidak dinyatakan dan perkiraanya juga tidak jelas, namun yangpasti ia diharap dapat dicapai melalui dua langkah pembangunan, iaitu pembasmian

kemiskinan tanpa mengira kaum dan penyusunan semula masyarakat Malaysia untuk

memperbaiki keadaan ekonomi yang takseimbang antara kaum. Tegasnya, apabila kedua-dua matlamat tadi dicapai, maka masyarakat Malaysia akan hidup dalam aman dan

sentosa. Ketika itu, tidak akan berlaku pertikaian dan jauh sekali tindakan rusuhan antara

kaum. Hubungan harmoni antara berbilang kaum akan terjalin. Bagaimanapun persoalanyang lebih penting di sini ialah adakah matlamat DEB telah tercapai? Sebelum melihat

kepada pencapaiannya, elok terlebih dahulu dinilai persepsi umum masyarakat terhadap

kedua-dua matlamat tersebut.

Kemiskinan sering dikaitkan dengan golongan penganggur atau bekerja separuh

masa, dan mereka yang terlibat dengan kegiatan ekonomi yang rendah produktivitinya.Oleh itu, bagi membasmi masalah kemiskinan tumpuan harus diberikan terhadap usahameningkatkan peluang pekerjaan dan meningkat produktiviti untuk golongan tadi.

Dengan ini, kegiatan ekonomi mereka menjadi lebih produktif dan berdaya maju. Sekali

gus, sumber pendapatan mereka akan meningkat. Salah satu strategi utama ialah melaluipeningkatan pelaburan dalam sumber manusia, iaitu pendidikan dan latihan kemahiran.

Selain itu, berbagai perkhidmatan sosial perlu disediakan bagi meninggikan taraf hidup

golongan yang berpendapatan rendah. Inilah yang dilakukan dalam pelaksanaan strategipembasmian kemiskinan dan paling penting ia tidak terbatas kepada mana-mana kaum.

Oleh itu, objektif dan strategi untuk memenuhi sasaran pembasmian kemiskinan jarang

dilihat sebagai agenda Melayu atau agenda Bumiputera secara khusus, sebaliknya ia

dilihat sebagai agenda ekonomi bangsa Malaysia.Ini berbeza dengan objektif penyusunan semula masyarakat. Oleh sebab ia

melibatkan pembaikan keadaan ekonomi yang tidak seimbang antara kaum, maka usahapenyusuanan semula masyarakat mahu tidak mahu pasti akan melibatkan sesuatu

kumpulan kaum tertentu yang tertinggal. Strategi yang disusun bagi mencapai matlamat

ini termasuklah memodenkan cara hidup masyarakat luar bandar yang kebetulannyaramai terdiri dari kaum Bumiputera. Malahan terdapat beberapa strategi-strategi kusus

bagi kaum ini seperti membuka pusat-pusat pembangunan baru untuk mereka berniaga

dan membentuk satu Masyarakat Perdagangan dan Perusahaan Bumiputera (MPPB) disemua jenis dan peringkat pengurusan. Langkah-langkah ini diharap dapat mengurangkan


8/23

8

jurang perbezaan antara kaum dari segi gunatenaga dan hakmilik serta pengurusan harta-

harta yang produktif dalam ekonomi. Oleh sebab itulah matlamat ini sering dilihatsebagai agenda Melayu atau agenda Bumiputera. Ia sering dikritik secara berterusan.

Apabila DEB tidak lagi menggambarkan ekonomi bangsa, iaitu dasar yang

memperjuangkan untuk semua bangsa, maka timbul keraguan dan kerjasama semuapihak juga menjadi kurang dan akibatnya sasaran matlamat DEB berhubung dengan

penyusunan semula masyarakat sukar untuk dicapai.

PENCAPAIAN SASARAN PEMBASMIAN KEMISKINAN

Sejak DEB digubal, banyak kemajuan ke arah memenuhi sasaran ini telah dicapai. Palingketara ialah dari segi sasaran bagi mengurangkan kadar kemiskinan mutlak. Kadar

kemiskinan keseluruhan di Malaysia berkurang daripada 52.4% pada tahun 1970 kepada

16.5% pada tahun 1990. Selepas tempoh DEB, kadarnya terus menurun. Umpamanya

pada tahun 1997 (sebelum krisis kewangan melanda) kadarnya menurun kepada 6.1%.Tetapi, ia meningkat semula kepada 7.5% pada tahun 1999 akibat kesan krisis kewangan

yang melanda negara-negara di rantau ini, termasuk Malaysia (Malaysia 2001). Kadar

tersebut bagaimanapun menurun semula apabila pertumbuhan ekonomi pulih dalamtahun-tahun awal 2000. Kadarnya ialah 5.1% pada tahun 2002. Data bagi tahun 2004

menunjukkan kadarnya meningkat sedikit kepada 5.7% (dan kadar kemiskinan tegar

berada di tahap 1.2%), akibat pentakrifan semula dan penggunaan metodologi baru dalampenetuan pendapatan garis kemiskinan (Malaysia 2006).

Seimbas lalu, umumnya kadar kemiskinan dan kadar pertumbuhan ekonomi

mempunyai hubungan sonsang yang agak rapat. Hubungan ini wujud sejak awal tahun

pelaksanaan DEB lagi. Umpamanya, di sekitar tahun 1971-1972, usaha untuk

memperbaiki taraf hidup penduduk miskin pernah tergendala disebabkan kelembapanpertumbuhan ekonomi dan kejatuhan harga keluaran pertanian (Malaysia 1973).Implikasi penting di sini ialah untuk mencapai objektif pembasmian kemiskinan,

pertumbuhan ekonomi harus cergas. Memang wujud titisan ke bawah faedah daripada

pertumbuhan ekonomi. Namun begitu, ini tidak bererti bahawa dalam usaha membasmikemiskinan hanya yang perlu ialah pertumbuhan ekonomi yang cergas. Sebaliknya,

berasaskan pengalaman dan data terkini, paling pasti harus ada strategi yang melibatkan

agihan faedah hasil pertumbuhan ekonomi. Ini kerana walaupun kemiskinan mutlakmenurun, namun kemiskinan relatif dalam kalangan kaum Bumiputera kekal tinggi.

Jurang kemiskinan dalam kalangan Bumiputera meluas berbanding dengan kaum-kaum

lain (Malaysia 2006).

Oleh itu, dalam program membasmi kemiskinan Rancangan Malaysia Kesembilan(RMK-9), langkah membina upaya di kalangan golongan miskin akan menjadi tumpuan

utama dengan menambah baik akses kepada pendidikan dan kemahiran, memupuk nilaipositif serta membina keyakinan dan motivasi diri. Tujuannya tidak lain bagi

menggalakkan penyertaan golongan berpendapatan rendah secara aktif dalam kegiatan

ekonomi yang berdaya maju dan berdaya saing. Di samping itu, bagi menyokongpenyertaan golongan miskin dalam arus ekonomi perdana, selain daripada menyediakan

infrastuktur yang lebih baik, akses kepada kemudahan pembiayaan akan dipertingkatkan.

Dengan ini, diharapkan kadar kemiskinan keseluruhan akan menurun kepada 2.8% dankemiskinan tegar akan dapat diatasi sepenuhnya menjelang tahun 2010 (Malaysia 2006).


9/23

9

Memandangkan kepada keadaan ekonomi dunia yang tidak menentu sekarang,

bagaimanapun harapan ini mungkin tergendala untuk sementara. Namun begitu, olehsebab objektif ini meliputi semua kaum, maka sasaran dan harapan ini tidak mustahil

untuk dicapai sepenuhnya sebaik sahaja ekonomi pulih daripada kemelesetan semasa.

Adakah ini juga akan menjadi kenyataan bagi objektif penyusunan semula masyarakat?

PENCAPAIAN SASARAN PENSTRUKTURAN SEMULA MASYARAKAT

Agiha, sasaran dan pencapaian perimbangan guna tenaga antara kaum mengikut sektor

dalam tempoh DEB (1970-1990) dan selepasnya, masing-masingnya ditunjukkan dalam

Jadual 1 dan Jadual 2. Agihan, sasaran dan kejayaan matlamat perimbangan guna tenagaantara kaum mengikut pekerjaan pula ditunjukkan dalam Jadual 3 dan Jadual 4.

JADUAL 1 SemenanjungMalaysia: Agihan dan Sasaran Imbangan Guna Tenaga Antara

Kaum Mengikut Sektor1

Sektor

1970 19902

Bumi

(%)

Cina

(%)

India

(%)

Jumlah

(000)

Bumi

(%)

Cina

(%)

India

(%)

Jumlah

(000)

Pertanian 67.7 21.6 9.7 1359.1 60.0 29.1 10.2 1777.8

Perlombongan & kuari 24.1 67.1 8.3 55.3 50.3 39.2 9.8 90.4

Pembuatan 29.0 65.3 5.3 251.9 50.0 40.0 9.6 933.4

Pembinaan 21.7 72.0 6.0 59.9 50.0 40.2 9.6 189.7

Elektrik, gas & air 48.0 18.1 32.3 19.8 52.5 29.0 17.1 39.1

Pengangkutan, komunikasi 42.3 39.9 17.1 98.0 52.5 36.0 10.8 246.9

Perniagaan borong, runcit 23.4 65.5 10.6 274.6 48.0 40.0 11.5 924.0

Kewangan - - - - - - - -

Perkhidmatan 47.4 36.7 14.0 472.6 - - - -Perkhidmatan lain 51.0 39.3 9.8 145.2 46.5 39.4 12.8 1245.7

Nota:1Jumlah peratusan setiap sektor kurang daripada 100% kerana tidak mengambil kira bangsa lain.2Matlamat menyamai komposisi penduduk 1970: Melayu 52.7%, Cina 35.8% dan India 10.7%

Sumber: Malaysia 1973

Jika dibandingkan komposisis penduduk antara kaum di negara ini seperti pada

tahun 1970, agihan awal guna tenaga antara kaum mengikut sektor pada tahun berkenaan

amat tidak seimbang. Seperti dalam Jadual 1, majoriti guna tenaga Bumiputera terlibatdalam sektor pertanian. Sebaliknya dalam sektor moden, seperti sektor pembuatan dan

pembinaan, mejoriti pekerjanya adalah terdiri dari kaum Cina. Kaum India pula tertumpu

dalam sektor berkait dengan elektrik, gas dan air. Pengasingan kegiatan ekonomi antara

kaum yang sedemikian rupa akan mengurangkan interaksi antara mereka. Oleh sebabsetiap sektor menghasilkan pulangan yang berbeza, maka agihan pendapatan antara kaum

juga menjadi tidak seimbang. Struktur agihan ini cuba diubah oleh DEB. Dari segi guna

tenaga agihannya cuba diubah supaya menyamai sekurang-kurangnya agihan komposisipenduduk seperti dalam tahun 1970. Dengan ini, kaum Melayu pada tahun 1990

disasarkan bertambah umpamanya kepada 50.0% dalam sektor moden. Sasaran yang

sama dibuat terhadap penyertaan kaum India dalam sektor tersebut, iaitu sebanyak10.0%. Sementara itu, sebagai ganti kaum Cina disasarkan untuk berpindah bergiat dalam

sektor pertanian.

JADUAL 2 Malaysia: Pencapaian Imbangan Guna Tenaga antara Kaum Mengikut

Sektor


10/23

10

Sektor

1990 2000

Bumi

(%)

Cina

(%)

India

(%)

Jumlah

(000)

Bumi

(%)

Cina

(%)

India

(%)

Jumlah

(000)

Pertanian 67.9 14.5 7.6 1738.0 61.6 11.1 6.1 1407.5Perlombongan & kuari 51.9 32.7 9.2 37.0 57.5 20.9 10.2 41.2

Pembuatan 46.4 37.9 11.0 1333.0 49.1 30.1 11.4 2558.3

Pembinaan 34.9 51.4 5.8 424.0 37.9 38.5 4.7 755.0

Elektrik, gas & air 70.2 10.0 17.0 47.0 71.2 11.6 11.3 75.0

Pengangkutan, komunikasi 49.0 30.8 14.9 302.0 55.8 28.5 12.0 461.6

Perniagaan borong, runcit 34.5 6.8 1218.0 38.3 48.7 6.7 1584.2

Kewangan 41.1 46.8 9.9 258.0 45.3 41.2 9.9 508.7

Perkhidmatan - - - - - - - -

Perkhidmatan lain 64.7 23.9 7.7 1329.0 63.6 21.6 7.1 1879.7

Jumlah (000) 3533.4 2175.0 570.6 6686.0 4776.7 2753.3 770.6 9271.2

Sumber: Malaysia, 1996 dan 2001

JADUAL 3 Semenanjumg Malaysia: Agihan dan Sasaran Imbangan Guna Tenaga antara

Kaum Mengikut Pekerjaan1

Pekerjaan

1970 19902

Bumi

(%)

Cina

(%)

India

(%)

Jumlah

(000)

Bumi

(%)

Cina

(%)

India

(%)

Jumlah

(000)

Profesional & Teknikal 47.2 37.7 12.7 129.6 50.7 37.2 11.5 387.0

Guru & Jururawat - - - - - - - -

Pentadbiran & Pengurusan 22.4 65.7 7.5 22.8 49.3 39.4 9.8 73.9

Pekerja Perkeranian 33.4 51.0 14.3 140.0 47.9 38.7 12.5 372.2

Pekerja Jualan 23.9 64.7 11.0 316.0 36.9 51.8 11.0 445.8

Pekerja Perkhidmatan 42.9 42.5 13.4 462.4 52.3 35.4 11.4 1397.3

Pekerja Pertanian 68.7 20.8 9.6 1364.5 62.3 27.8 9.2 1700.9

Pekerja Pengeluaran 31.3 59.9 8.6 358.4 52.0 38.0 9.6 1072.1

Jumlah (000) 51.4 37.0 10.7 2793.7 53.6 35.3 10.4 5449.1

Nota:1Jumlah peratusan setiap sektor kurang daripada 100% kerana bangsa lain tidak diambil kira di sini.2Matlamat menyamai komposisi penduduk 1970: Melayu 52.7%, Cina 35.8% & India 10.7%


JADUAL 4 Malaysia:Pencapaian Imbangan Guna Tenaga antara Kaum Mengikut

Pekerjaan

Pekerjaan

1990 2000

Bumi

(%)

Cina

(%)

India

(%)

Jumlah

(000)

Bumi

(%)

Cina

(%)

India

(%)

Jumlah

(000)

Profesional & Teknikal 60.5 29.1 7.7 586.4 63.9 25.8 7.6 1019.8

Guru & Jururawat 68.5 24.6 6.4 221.8 73.2 18.4 6.9 336.2Pentadbiran & Pengurusan 28.7 62.2 4.0 163.8 37.0 52.3 5.5 389.4

Pekerja Perkeranian 52.4 38.6 8.6 652.6 56.8 32.9 8.6 1029.1

Pekerja Jualan 29.9 58.4 6.8 768.9 37.3 49.8 6.8 1019.8

Pekerja Perkhidmatan 57.8 26.8 9.5 777.6 57.7 21.8 8.5 1094.0

Pekerja Pertanian 69.1 13.8 7.3 1890.7 61.2 10.3 6.9 1678.1

Pekerja Pengeluaran 43.6 39.6 10.8 1846.0 44.7 33.8 10.0 3041.0

Jumlah (000) 3533.3 2175.0 570.6 6686.0 4776.7 2753.3 770.6 9271.2

Sumber: Malaysia, 1996 dan 2001

Perubahan tersebut dijangka akan turut merubah struktur pekerjaan mengikutkaum seperti yang disasarkan dalam Jadual 3. Pada tahun 1970, penglibatan kaum

Bumiputera amat rendah dalam kategori pekerjaan yang dilabelkan sebagai pekerjaan


11/23

11

Profesional dan Pengurusan. Kedua-dua kumpulan pekerjaan ini dimonopoli oleh kaum

Cina. Kaum Cina juga paling ramai terdapat dalam pekerjaan berkait dengan jualan(peniagaan) dan pengeluaran. Sedangkan kaum Bumiputera paling ramai dalam jenis

pekerjaan berkait dengan pertanian, iaitu sebagai petani. Umpamanya pada tahun 1970,

hampir 70.0% daripada 1.4 juta pekerja dalam kategori pekerjaan pertanian terdiri daripekerja Bumiputera. Pekerja kaum Cina hanya 20.8%, iaitu 15.0% lebih rendah daripada

peratusan komposisi mereka dalam jumlah penduduk negara ketika itu.

Setelah 20 tahun DEB dilaksanakan, secara umum pola awal agihan guna tenagaantara kaum mengikut sektor dan mengikut pekerjaan telah berubah ke arah sasaran yang

diingini (Jadual 2 dan Jadual 4). Namun, jika diperincikan kejayaannya, terdapat

beberapa sektor dalam ekonomi, pencapaiannya tidak menepati sasaran. Dalam sektorpembinaan dan pemborongan dan runcit umapamanya, penyertaan kaum Bumiputera

masih ketinggalan. Sasaran bagi mengurangkan peratusan penyertaan Bumiputera dalam

sektor pertanian berakhir dengan keadaan sebaliknya. Peratusan pekerjaan pertanian di

kalangan Bumiputera yang sepatutnya berkurang telah meningkat (Jadual 4). Sasaran asaluntuk dicapai pada tahun 1990 ialah 60.0%. Tetapi pencapaiannya pada tahun berkenaan

telah meningkat kepada 67.9%, iaitu lebih tinggi daripada peratusan asal seperti dalam

tahun 1970. Akibatnya seperti dalam Jadual 2, peratus penyertaan kaum Cina dan kaumIndia dalam sektor berkenaan tidak meningkat seperti yang disasarkan. Sebaliknya,

peratusan penyertaan kaum Cina dalam sektor ini merosot kepada 14.5% berbanding

dengan peratusan asal (1970) sebanyak 21.6%. Sama halnya bagi kaum India, penyertaanawal mereka dalam sektor pertanian ialah sebanyak 9.7% (1970) dan telah berkurang

kepada 7.6% seperti yang dicapai pada tahun 1990.

Faktor produktiviti dan pendapatan rendah merupakan antara sebab mengapa

usaha bagi menarik kaum lain menyertai sektor pertanian tidak berjaya (Zainudin dan

Zulkifly 1982, Osman Rani 1986). Sering juga faktor pemilikan tanah diutarakan sebagaipenyebab kaum Cina kurang berminat untuk menyertai kegiatan sektor berkenaan.

Bagi agihan guna tenaga antara kaum mengikut jenis pekerjaan pula seperti dalam

Jadual 4, walaupun bilangan pekerja Bumiputera telah meningkat dalam kategori

pekerjaan profesional dan teknikal, namun kebanyakan mereka adalah tertumpu dalampekerjaan peringkat bawahan, umpamanya sebagai guru dan jururawat. Sama halnya

dalam pekerjaan pentadbiran dan pengurusan, jika dilihat data bagi tahun 2000 (10 tahun

melangkaui tempoh DEB), pencapaiannya masih rendah berbanding dengan sasaranawal. Setiap kali berlakunya penambahan bilangan pekerja Bumiputera dalam kategori

pekerjaan tertinggi, ia sebenarnya hanya merupakan penambahn mereka dalam peringkat

pekerjaan terendah dalam ketogari pekerjaan berkenaan. Contohnya, walaupun peratusan

penyertaan pekerja Bumiputera telah meningkat dalam kategori pekerjaan professionaldaripada 60.5% pada tahun 1990 kepada 63.9% pada tahun 2000, tetapi peningkatan

lebih disebabkan penambahan mereka dalam peringkat terendah pekerjaan berkenaan,iaitu sebagai guru dan jururawat yang telah meningkat daripada 68.5% kepada 73.2%

untuk tempoh yang sama. Pencapaian terkini ditunjukkan dalam Jadual 5.

JADUAL 5 Malaysia: Guna Tenaga antara Kaum1 Mengikut Pekerjaan 2005

Pekerjaan

2005

Bumiputera Cina India Lain-lain Jumlah


12/23

12

000 % 000 % 000 % 000 % 000

Pegawai kanan &

Pengurus (%)

278.2

(37.1)

5.4 413.6

(55.1)

14.0 53.4

(7.1)

6.3 5.4

(0.7)

3.3 750.6

(100.0)

Profesional (%) 314.2(58.5)

6.1 171.3(31.9)

5.8 44.1(8.2)

5.2 7.1(1.3)

4.3 536.7(100.0)

Pensyarah, guru, penulis

& seniman (%)

164.8

(74.9)

3.2 38.4

(17.4)

1.3 13.6

(6.2)

1.6 3.3

(1.5)

2.0 220.4

(100.0)

Juruteknik & Profesional

Bersekutu (%)

752.1(59.5)

14.6 375.2(29.7)

12.7 126.3(10.0)

14.9 9.7(0.8)

5.9 1,263.3(100.0)

Guru sekolah rendah

& Jururawat (%)

252.4(70.6)

4.9 76.8(21.5)

2.6 24.6(6.9)

2.9 3.8(1.1)

2.3 357.6(100.0)

Pekerjaan Perkeranian

(%)

546.0(56.7)

10.6 330.8(34.3)

11.2 81.4(8.4)

9.6 5.1(0.5)

3.1 963.4(100.0)

Pekerja Perkhid., Kedai &

Jurujual ((%)

721.2(51.5)

14.0 555.3(39.6)

18.8 112.8(8.0)

13.3 12.3(0.9)

7.5 1,401.6(100.0)

Pekerja Mahir Pertanian

& Perikanan (%)

783.0

(80.8)

15.2 109.3

(11.3)

3.7 41.5

(4.3)

4.9 35.8

(3.7)

21.8 969.6

(1000.0)

Pekerja Pertukangan &

Berkaitan (%)

448.2

(46)

8.7 434.2

(44.6)

14.7 79.7

(8.2)

9.4 11.3

(1.2)

6.9 973.4

(100.0)

Operator Loji, Mesin &

Pemasang (%)

798.4(60.4)

15.5 327.9(24.8)

11.1 170.4(12.9)

20.1 24.9(1.9)

15.2 1,321.7(100.0)

Pekerja Asas (%) 510.0(54.4)

9.9 236.3(25.2)

8.0 138.2(14.7)

16.3 52.5(5.6)

32.0 937.0(100.0)

Jumlah (%) 5,151.2(56.5)

100 2,954.0

(32.4)

100 847.9

(9.3)

100 164.1

(1.8)

100 9,117.2

(100.0)

Pengangguran (%) 5.3 2.4 3.1 4.1 4.2

Nota: 1 Tidak termasuk bukan warganegara

Sumber: Malaysia, 2006

Seperti yang ditunjukkan dalam Jadual 5, pola guna tenaga antara kaum mengikutpekerjaan tidak banyak berubah. Guna tenaga Bumiputera dalam kategori pegawai kanan

dan pengurusan peringkat tertinggi masih jauh ketinggalan, iaitu 37.1% berbanding

dengan kaum Cima sebanyak 55.1% pada tahun 2005. Bagi kategori profesional juga, jurang perbezaan antara kaum Bumiputera dengan bukan Bumiputera masih luas.Peratusan Bumiputera dalam kategori tersebut ialah 47.5% berbanding dengan 77.6%

bagi kaum Cina. Malahan, peratusan ini juga lebih rendah jika dibandingkan dengan

kaum India, iaitu sebanyak 69.2%. Pengiraan peratusan ini tidak mengambil kirapensyarah, guru para-universiti dan sekolah menengah serta penulis dan semiman yang

secara tradisinya memang ramai terdiri dari kaum Bumiputera. Implikasinya, penyertaan

pekerja Bumiputera paling ramai meningkat dalam kategori pekerjaan peringkat bawahan

dalam satu-satu kategori pekerjaan. Fenomena ini dapat dilihat daripada hasil kajian yangdilakukan pada tahun 2005 ke atas pola guna tenaga sektor swasta. Umpamanya untuk

jawatan Ketua Pegawai Eksekutif (CEO) (termasuk syarikat milik awam) dalam bidang

ICT, pembuatan, pelancongan, bioteknologi dan pengedaran perdagangan, penguasaankaum Bumiputera hanya 20% berbanding dengan 70.4% bagi kaum Cina (Malaysia

2006). Jurang penguasaan ini juga dapat dilihat bagi jenis pekerjaan profesional seperti

yang ditunjukkan dalam Jadual 6.

JADUAL 6 Malaysia: Profesional Berdaftar Mengikut Kaum, 2005

Profesion

2005

Bumiputera Cina India Lain-lain Jumlah


13/23

13

Akauntan (%)

Profesional (%)

4,498 (20.8)

961 (6.2)

15,892 (73.6)

13,541 (87.9)

941 (4.4)

798 (5.2)

258 (1.2)

102 (0.7)

21,589 (100.0)

15,402 (100.0)

Arkitek (%)Profesional (%) 1,358 (45.3)557 (33.7) 1,594 (53.1)1,066 (64.5) 43 (1.4)26 (1.6) 6 (0.2)4 (0.2) 3,001 (100.0)1,653 (100.0)

Doktor (%) 5,720 (36.7) 4,657 (29.9) 4,142 (26.6) 1,055 (6.8) 15,574 (100.0)

Doktor gigi (%) 1,159 (44.4) 920 (35.3) 480 (18.4) 49 (1.9) 2,608 (100.0)

Dok. Veterinar (%) 522 (39.0) 431 (32.2) 332 (24.8) 54 (4.0) 1,339 (100.0)

Jurutera (%)

Profesional (%)

22,623 (46.0)

3,326 (28.9)

23,432 (47.6)

7,283 (63.2)

2,648 (5.4)

726 (6.3)

498 (1.0)

188 (1.6)

49,201 (100.0)

11,523 (100.0)

Juruukur (%)

Profesional (%)

2,069 (48.2)

975 (47.2)

2,017 (47.0)

989 (47.9)

136 (3.2)

70 (3.4)

68 (1.6)

31 (1.5)

4,290 (100.0)

2,065 (100.0)

Peguam (%) 4,465 (38.0) 4,354 (37.1) 2,834 (24.1) 97 (0.8) 11,750 (100.0)

Jumlah(%)

42,414(38.8)

53,297(48.7)

11,556(10.6)

2,085(1.9)

109,352(100.0)


Seperti dalam Jadual 6, penyertaan kaum Bumiputera adalah rendah dalamprofesion akauntan, arkitek dan jurutera berbanding dengan kaum-kaum lain. Walaupun

pencapaian pendidikan dalam kalangan kaum Bumiputera telah meningkat, tetapi dalam

dalam bidang pengajian profesionl, ia masih rendah dan inilah yang merupakan antara

faktor yang menyebabkan fenomena tersebut terjadi. Kegagalan ini juga sering dikaitkandengan kesan negatif kemelesetan ekonomi seperti yang pernah berlaku pada pertengahantahun 1980-an dan di sekitar akhir tahun 1990-an. Secara langsung atau tidak, kesan

tersebut memberi implikasi bahawa daya tahan di kalangan kaum Bumiputera adalah

lemah. Ini pasti sekali bertentangan dengan dasar untuk mewujudkan pekerja Bumiputerayang berdaya tahan, berdaya maju dan berdaya saing. Fenomena ini lebih ketara lagi jika

dilihat dari segi status pencapaian sasaran pemilikan modal dalam kalangan Bumiputera.

Agihan pemilikan modal saham syarikat berhad di Malaysia selepas berakhirnyatempoh DEB ditunjukkan dalam Jadual 7. Nilai mutlak pemilikan kaum Bumiputera telah

meningkat melebihi daripada sekali ganda, iaitu daripada RM 20.9 bilion pada tahun

1990 kepada RM 59.4 bilion pada tahun 1999. Ini bersamaan dengan kadar pertumbuhantahunan purata sebanyak 12.3% setahun, iaitu menghampiri kadar pertumbuhan

keseluruhan modal saham negara. Namun peratusan pemilikan kaum Bumiputera dalam

tempoh berkenaan merosot sedikit dan berada di sekitar 19.0% daripada jumlah modal

saham keseluruhan negara. Dengan ini, tidak sampai dua pertiga daripada sasaran DEB(iaitu 30.0%) yang tercapai. Di pihak lain, milik syarikat asing terus meningkat.

JADUAL 7 Hak Milik Modal Saham (pada nilai tara) Syarikat Berhad1, 1990 dan 1999

Kumpulan Hak Milik 1990

(RM juta) %

1999

(RM juta) %

Kadar Pertumbuhan

1991-1999 (%)

Bumiputera2 20877.5 19.3 59394.4 19.1 12.3


14/23

14

Rakyat Malaysia Lain 50754.0 46.8 125013.3 40.3 10.5

Cina 49296.5 45.5 117372.4 37.9 10.0

India 1068.0 1.0 4752.9 1.5 18.0

Lain-lain 309.5 0.3 2888.0 0.9 29.9Rakyat Asing 27525.5 25.4 101279.2 32.7 15.6

Syarikat Nomini 9220.4 8.5 24389.5 7.9 11.4

Jumlah 108377.4 100.0 310076.4 100.0 12.4

Nota: 1Tidak termasuk pegangan Kerajaan melainkan melalui agensi amanah2Termasuk saham pegangan melalui institusi yang menyalurkan dana bagi individu

Bumiputera dan agensi amanah seperti Lembaga Tabung Haji (LTH) , Permodalan Nasional Berhad

(PNB) dan Perbadanan Kemajuan Ekonomi Negeri (PKEN)

Sumber: Malaysia 1991 dan 2001

Seperti yang ditunjukkan dalam Jadual 7, pemilikan modal saham syarikat berhadoleh rakyat asing telah meningkat daripada 25.4% pada tahun 1990 kepada hampir satu

pertiga daripada keseluruhan jumlah modal saham syarikat berhad di Malaysia padatahun 1999. Kadar pertumbuhannya lebih tinggi daripada kadar pertumbuhan puratanasional. Selain rakyat asing, kadar pertumbuhan pemilikan modal saham syarikat berhad

yang tertinggi turut dicatatkan oleh kaum India. Hasilnya, peratusan pemilikan modal

saham syarikat berhad kaum ini telah meningkat begitu cepat, iaitu daripada 1.0% padatahun 1990, meningkat kepada 1.5% pada tahun 1999.

Perubahan tadi berlaku hasil kesan yang ditinggalkan oleh krisis kewangan yang

melanda negara sejak pertengahan tahun 1997. Nampaknya kesan yang ditinggalkan

adalah berbeza mengikut kaum. Kesan ke atas kaum Bumiputera adalah negatif. Selainnilai pasaran pegangan ekuiti Bumiputera di Bursa Saham Kuala Lumpur (BSKL)

berkurangan, beberapa kepentingan pelaburan juga terpaksa dilepaskan (akibat

keberhutangan) dan sekali gus menyekat peningkatan penyertaan mereka dalam sektorkorporat. Apa yang jelas daripada pengalaman ini ialah daya tahan kaum Bumiputera

amat rapuh. Puncanya kerana pegangan asal modal milik Bumiputera amat kecil (hanya

2.4% pada tahun 1970) dan ini menyebabkan mereka terpaksa berhutang dengan jumlahyang begitu besar. Strategi pergantungan kepada pinjaman ini untuk dijadikan modal

perniagaan tidaklah merupakan suatu kaedah yang baik. Kos pinjamam yang tinggi dan

pulangan daripada aktiviti perniagaan yang tidak menentu boleh menjejaskan bayaran

balik hutang dan seterusnya keuntungan syarikat. Keadaan ini diburukkan lagi dengankekurangan kemahiran pengurusan dalam kalangan pengurus Bumiputera. Akibatnya

apabila berlaku sahaja kemelesetan ekonomi, sebahagian atau kesemua modalnya

terpaksa dijual untuk membayar hutang. Akhirnya aset tetap atau pelaburan ekuitimenurun, modal yang dimiliki terhakis dan nilai modal yang ada menjadi rendah

berbanding dengan nilaian semasa pelaburan dibuat. Oleh itu, krisis kewangan yang

berlaku tadi telah menyebabkan terhakisnya apa jua kemajuan yang telah dicapai sebelumini oleh kaum Bumiputera dalam pemilikan modal saham.

Jika diimbas sekali lalu falsafah di sebalik DEB berhubung dengan pemilikan

saham, yang jelas ialah tumpuan awal diberikan kepada segelintir individu yang dianggap

boleh menjadi pemimpin dalam bidang korporat Bumiputera. Dengan harapan, apabilamereka ini sudah maju, maka golongan mejoriti yang lain akan dibantu. Dengan ini,

penyertaan kaum Bumiputera yang lebih ramai dalam pemilikan modal saham syarikat

berhad akan meningkat. Malangnya dengan sikap dengki dan tamak, harapan ini sukaruntuk direalisasikan. Sebaliknya, apabila berlaku sahaja sesuatu yang tidak diingini


15/23

15

seperti kemelesetan ekonomi, pemilikan yang terpusat tadi gagal dipertahankan. Di

sinilah pentingnya pertimbangan bagi memastikan lebih ramai individu Bumiputeraterlibat tanpa memilih kepentingan walaupun pemilikan bermula secara kecil-kecilan

sebagai wadah ekonomi bangsa. Selain itu, harus dijelaskan bahawa pada peringkat awal

pelaksanaan DEB, penambahan ekuiti syarikat asing memberi peluang kepada kerajaanuntuk meningkatkan penyertaan ekuiti Bumiputera. Tetapi, setiap kali apabila berlaku

kemelesetan ekonomi, tumpuan perhatian kerajaan berubah dan usaha lebih difokuskan

hanya kepada pertumbuhan ekonomi. Sama seperti pengalaman awal dalam tahun-tahunselepas merdeka, soal agihan tidak lagi menjadi petimbangan utama. Beberapa

kelonggaaran terhadap strategi agihan dibenarkan demi mencapai matlamat memulihkan

ekonomi daripada kemelesetan. Sekali gus, peranan syarikat asing untuk membantumeningkatkan ekuiti Bumiputera mula luput. Syarikat asing kini dibenarkan memiliki

100.0% ekuiti dan tidak ada lagi syarat yang mewajibkan mereka menjemput penyertaan

modal atau syarikat Bumiputera. Dengan ini, peluang Bumiputera menyertai syarikat

yang dianggap mengamalkan kaedah pengurusan paling moden dan berteknologi canggihterus tertutup. Tegasnya, syarikat asing yang dahulunya menjadi satu alat penting untuk

membantu penyusunan semula modal ekonomi Malaysia, kini tidak lagi dapat berfungsi

sedemikian. Seperti yang disebutkan sebelum ini oleh sebab penyusunan semulamasyarakat lebih menggambarkan agenda Melayu atau Bumiputera dan bukan

ekonomi bangsa, maka kerjasama sukarela kaum lain juga sukar diperoleh. Akibatnya,

terdapat keadaan di mana syarikat Bumiputera dipinggirkan kerana tidak memiliki modaldan kemahiran yang mencukupi. Perubahan dasar terhadap milik modal asing yang

dituntut hasil perkembangan yang berkaitan dengan liberalisasi dan globalisasi akhir-

akhir ini juga turut terus memberi kesan negatif terhadap pencapaian matlamat

penyusunan semula ekuiti. Akibatnya data terkini tentang pemilikan saham Bumiputera

terus kekal pada paras lama (Jadual 8 dan Jadual 9).

JADUAL 8 Hak Milik Modal Saham1 (pada nilai tara) Syarikat Berhad, 2000 dan 20004

Kumpulan Hak

Milik

RM juta % Kadar Pertumbuhan

(%) 2001-20042000 2004 2000 2004

Bumiputera 62,976.0 100,037.2 18.9 18.9 12.3

Individu 47,343.6 79,449.9 14.2 15.0 13.8

Insitusi2 9,830.0 11,90.7 3.0 2.2 4.9

Agensi Amanah3 5,802.4 8,696.6 1.7 1.7 10.6

Bukan Bumiputera 137,412.8 214,972.8 41.3 40.6 11.8

Cina 129,318.3 206,682.9 38.9 39.0 12.4

India 5,136.8 6,392.6 1.5 1.2 5.6

Lain-lain 2,957.7 1,897.3 0.9 0.4 -10.5Syarikat Nomini 28,119.4 42,479.1 8.5 8.0 10.9

Rakyat Asing 103,909.4 172,279.6 31.3 32.5 13.5

Jumlah 332,417.6 529,768.7 100.0 100.0 12.4

Nota:1Tidak termasuk pegangan Kerajaan

2 Saham yang dipegang melalui insitusi seperti Unit Amanah Saham PNB, Amanah Saham MARA,

Lembaga Tabung Haji, Lembaga Tabung Angkatan Tentera dan Koperasi Polis3 Saham yang dipegang melalui agensi amanah seperti PNB, MARA, Bank Pembangunan dan PKEN


JADUAL 9 Hak Milik Saham1

(pada nilai par) Syarikat Berhad antara Kaum MengikutSektor 2004 (%)

Kumpulan Hak Pertanian Perlombo- Pembuatan Utiliti Pembinaan Borong &


16/23

16

Milik ngan Runcit

Bumiputera 16.4 12.3 8.1 6.3 35.2 20.4

Bukan Bumiputera 54.0 39.8 25.3 9.2 44.0 53.3

Cina 52.9 39.5 24.5 8.9 42.6 50.7India 0.8 0.2 0.6 0.2 1.1 2.0

Lain-lain 0.2 0.1 0.1 0.1 0.3 0.6

Syarikat Nomini 6.6 25.4 1.9 17.2 5.9 0.7

Rakyat Asing 23.0 22.5 64.7 67.3 14.9 25.6

Jumlah 100.0 100.0 100.0 100.0 100.0 100.0

Kumpulan Hak

Milik

Pengangkutan Kewangan Perkhidmatan Lain-lain Jumlah

Bumiputera 26.7 12.5 18.7 24.3 18.9

Bukan Bumiputera 30.6 10.5 40.9 48.6 40.6

Cina 27.7 10.2 39.5 45.7 39.0

India 2.5 0.3 1.1 1.8 1.2

Lain-lain 0.4 0.04 0.2 1.1 0.4Syarikat Nomini 11.4 17.5 10.9 3.9 8.0

Rakyat Asing 31.3 59.5 29.5 23.2 32.5

Jumlah 100.0 100.0 100.0 100.0 100.0

Nota: 1 Berdasarkan 87.0% respon daripada Pihak Berkuasa Tempatan


Malahan, jika dilihat dari segi jumlah pemilikan bagi keseluruhan sektor,peratusannya telah merosot sedikit kepada 18.9% pada tahun 2004, seperti yang

ditunjukkan dalam Jadual 8 dan Jadual 9. Sedangkan pada tahun 1990 dan 1999

peratusannya masing-masingnya ialah 19.3% dan 19.1% (Jadual 7).Paling terkini bagaimanapun parasnya meningkat sedikit kepada 21.8% pada

tahun 2005 (EPU). Selagi pola pemilikan ekuiti syarikat Bumiputera tidak berubah, makaselagi itulah penyertaan guna tenaga kaum Bumiputera dalam sektor berkenaan, iaitusektor moden kekal rendah atau jika bertambahpun hanya berjaya menjawat jawatan di

peringkat rendah. Oleh sebab itu, selain meningkatkan pemilikan ekuiti, usaha untuk

membentuk Masyarakat Perdagangan dan Perindustrian Bumiputera (MPPB) merupakan

satu lagi teras penting dalam proses penyusunan semula masyarakat. Tujuannya ialahbagi melahirkan lebih ramai usahawan Bumiputera yang berdaya tahan dan berdaya saing

dengan syarikat yang berdaya maju. Antara program MPPB yang telah dilaksanakan ialah

program pembangunan vendor, program pembangunan francais, skim modal teroka,Projek Usahawan Bumiputera Dalam Bidang Peruncitan (PROSPER), program kontrak

binaan, Bumiputera Berwibawa, skim kilang bimbingan program mentor, skim

usahasama tulen, program usahasama luarbandar dan program usahawan muda. Turutdiberikan ialah bantuan kewangan melalui penubuhan berpuluh-puluh tabung bantuan

perniagaan khusus untuk membantu usahawan Bumiputera. Selain meningkatkan ekuitidan penyertaan Bumiputera dalam sektor korporat, program penswastaan juga telah

diberi peranan penting dalam membantu mewujudkan MPPB. Program paling berkesanialah penetapan syarat supaya 30.0% kerja kontrak daripada syarikat yang diswastakan

diagihkan kepada kontraktor Bumiputera dan program pembangunan vendor di bawah

konsep payung.Cuma yang menjadi persaoalan sehingga kini ialah tentang kaedah penswastaan

dilaksanmakan. Seperti yang disebutkan sebelum ini, ia dikatakan lebih mementingkan


17/23

17

segelintir individu. Harapan awal ialah apabila telah wujud korperat Bumiputera yang

berjaya maka faedahnya akan melimpah kepada Bumiputera lain. Malangnya berasaskanamalan sosial dan politik Melayu, falsafah ini menjadi tidak begitu berkesan bagi tujuan

pengagihan faedah kakayaan dalam bidang ekonomi. Perasaan hasrat dengki dan tidak

ingin melihat Bumiputera lain maju, menyebabkan pelaksanaan program penswastaantidak begitu banyak membantu dalam proses penyusunan semula masyarakat.

Kemajuan yang telah dicapai sebelumnya turut terjejas hampir keseluruhannya

apabila krisis ekonomi melanda negara pada pertengahan tahun 1997, sedangkan jikausaha mewujudkan MPPB berjaya, maka secara selari ia juga akan dapat membantu

mengurangi jurang pendapatan antara kaum. Akhirnya sepertimana yang diakui dalam

laporan RMK-9, kemajuan yang dicapai dalam aspek ini adalah jauh daripada yangdihasratkan (Malaysia 2006). Secara tidak langsung fenomena kegagalan ini dapat dilihat

daripada data 2005 tentang pemilikan bangunana dan premis komersial oleh Bumiputera

(Jadual 10).

JADUAL 10 Pemilikan Bangunan dan Premis Komersial1 Mengikut Kaum, 2005

Jenis Bangunan / Permis

Unit

Bumi

Putera

Cina India Lain-lain Jumlah

Bangunan (%) 24,374

(12.7)

139,052

(72.6)

10,388

(5.4)

17,773

(9.3)

191,587

(100.0)

Satu Tingkat (%) 10,433

(29.8)

20,122

(57.6)

2,212

(6.3)

2,185

(6.3)

34,952

(100.0)

Dua Tingkat (%) 8,733

(10.0)

67,233

(76.7)

4,354

(5.0)

7,303

(8.3)

87,623

(100.0)

Tiga Tingkat (%) 2,201

(6.3)

26,792

(76.4)

1,582

(4.5)

4,474

(12.8)

35,049

(100.0)Lebih tiga tingkat (%) 3,007

(8.9)

24,905

(73.3)

2,240

(6.6)

3,811

(11.2)

33,963

(100.0)

Kompleks Perniagaan (%) 3,207

(11.7)

19,072

(69.4)

568

(2.1)

4,651

(16.8)

27,498

(100.0)

Premis Industri (%) 1,480

(4.8)

21,514

(70.4)

446

(1.5)

7,118

(23.3)

30,558

(100.0)

Hotel (%) 313

(14.8)

1,519

(69.3)

71

(3.2)

289

(13.2)

2,192

(100.0)

Jumlah (%) 29,374

(11.7)

181,157

(71.9)

11,473

(4.6)

29,831

(11.8)

251,835(100.0)

Nota:1

Berdasarkan 87.0% respon daripada Pihak Berkuasa Tempatan


Seperti yang ditunjukkan dalam Jadual 10, peratusan pemilikan harta bangunandan premis perniagaan Bumiputera amat rendah sekali jika dibandingkan dengan

pemilikan kaum Cina, iaitu masing-masingnya 11.7% dan 71.9%. Paling ketara

perbezaannya ialah dari segi pemilikan kompleks perniagaan dan bangunan yang

melebihi tiga tingkat.Dasar kawalan kredit ketat umpamanya yang dilaksanakan dari awal krisis

ekonomi melanda sehingga ke pertengahan tahun 1998, telah menyebabkan syarikatBumiputera mengalami kesulitan mudahtunai sehingga banyak yang terpaksa gulung

tikar dan sebahagiannya sehingga sekarang masih tidak berupaya untuk pulih. Puncanya

mungkin kerana kebanyakan peserta program yang secara relatifnya masih baru dan


18/23

18

kurang pengalaman dalam dunia perniagaan. Mungkin juga kerana kesan negatif daripada

pendekatan program pembangunan MPPB yang sedikit sebanyak telah mewujudkanmentaliti subsidi sehingga usahawan Bumiputera terlalu berharap kepada pemberian

dan bantuan kerajaan. Kemerosotan pencapaian MPPB ini mendedahkan sekali lagi

tentang kelemahan usahawan Bumiputera dalam aspek pengurusan, keupayaan bersaingdan daya tahan. Dalam hal ini, kualiti usahawan Bumiputera amat perlu diperbaiki,

khususnya dalam pengetahuan pengurusan, semangat berdikari dan daya tahan. Kesemua

ini atau dalam bentuk penguasaan gaya pengurusan bertaraf dunia boleh dipupuk melaluipendekatan yang berfokuskan kepada langkah jangka panjang dengan himpunan

pengalaman dan pengembelengan keupayaan profesionalisme. Kualiti inilah yang cuba

diterapkan dalam RMK-9, 2006-2010. Malahan, usaha ini amat-amat diperlukanmemandangkan kepada kemelesetan ekonomi dunia sekarang yang lebih luas dan

berkemungkinan menjejaskan prestasi ekonomi Mlayaisa untuk jangka masa yang lebih

lama.

STRATEGI MASA DEPAN PENSTRUKTURAN SEMULA MASYARAKAT

Sejak pelaksanaan DEB adalah menjadi hasrat kerajaan untuk melihat penguasaanBumiputera melepasi bidang politik dan pentadbiran ke bidang ekonomi, khususnya

perniagaan dan pelaburan. Pengalaman selama ini bagaimanapun menunjukkan bahawa

selain faktor persekitaran seperti faktor pertumbuhan ekonomi dan perubahan starategi,kegagalan mencapai sasaran bagi penyusunan semula masyarakat adalah berpunca

daripada kelemahan dalam diri Bumiputera itu sendiri, terutamanya dalam penguasaan

ilmu pengetahuan, kemahiran dan teknologi terkini. Mereka juga tidak memiliki sifat-

sifat jadi diri yang positif, seperti kuat bekerja, berpandangan jauh, agresif dan teliti

dalam setiap tindakan. Sifat mudah mengalah, lebih mengharap bantuan dan tidakghairah menerokai peluang-peluang baru yang mudah diperoleh melalui panduan yangdigambarkan daripada perubahan dasar kerajaan, menyebabkan daya tahan mereka

menjadi lemah, kurang cekap dan tidak mampu bersaing dan menghadapi risiko dalam

pasaran walaupun pada peringkat ekonomi domestik yang lazimnya saingan dari kaumlain amat sengit.

Oleh itu, dalam RMK-9, bagi memastikan usaha menangani masalah

ketakseimbangan sosioekonomi dalam masyarakat lebih berkesan, maka strateginya akandiperhalusi dan diperkemaskan berdasar kepada pengalaman yang dibincangkan tadi dan

keterbukaan ekonomi global. Sasaran 30.0% pemilikan ekuiti Bumiputera dikekalkan

untuk dicapai menjelang tahun 2020. Dalam tempoh RMK-9 sasarannya ialah antara

20.0% hingga 25.0% (Malaysia 2006).Program penswastaan akan terus diberi peranan sebagai landasan bagi membantu

Bumiputera berkelayakan dan bukan yang berkepentingan untuk menyertaiperniagaan. Pemilikan kekayaan Bumiputera akan diperluas meliputi pemilikan harta

fizikal, seperti rumah kediaman dan pusat perniagaan, terutamanya di kawasan-kawasan

bandar. Untuk tujuan ini, Perbadanan Kemajuan Bandar (UDA) akan ditubuhkan semulasebagai pelengkap usaha Yayasan Amanah Hartanah Bumiputera. Untuk tujuan yang

sama, tanah dan harta wakaf umpamanya akan dibangunkan melalui instutusi agama

negeri untuk dimanafaatkan oleh kaum Bumiputera.


19/23

19

Dengan prinsip asas bahawa manfaat daripada pembangunan ekonomi mesti

dinikmati oleh setiap penduduk secara adil dan saksama, maka program-program tadi juga akan diperluaskan ke Sabah dan Sarawak. Di samping itu, beberapa langkah akan

diperkenal bagi meningkatkan pemilikan ekuiti kaum India kepada 3.0% menjelang tahun

2020. Galakan keusahawanan, peluang latihan kemahiran di Pusat Giat MARA danInstitut Keusahawanan Negara (INSKEN) umpamanya akan dibuka kepada belia India.

Selain itu, keadaan dan kemudahan di kampung-kampung baru akan terus diperbaiki

(Malaysia 2006). Dalam semangat inilah DEB cuba diterapkan menjadi wawasan dasarbangsa Malaysia.

Sasaran penstrukturan semula pola pekerjaan juga terus dikekal, iaitu memastikan

ia benar-benar mencerminkan komposisi kaum masyarakat Malaysia. Kerjasama sektorswasta ditagih bagi memacu meningkatkan penyertaan Bumiputera dalam sektor-sektor

yang masih kurang disertai mereka. Sebaliknya, usaha tegas dan lebih gigih akan dibuat

bagi meningkatkan penyertaan kaum bukan Bumiputera dalam sektor awam dan sektor-

sektor lain yang kurang disertai mereka. Seperti yang dinyatakan dalam RMK-9,kesemua usaha ini akan dipantau sepanjang masa. Bagaimanapun, sebagai syarat penting

berasaskan pengalaman lalu, bagi kaum bukan Bumiputera untuk menceburi sektor

berkenaan, pulangan dalam sektor yang akan diceburi nanti harus bukan sahajaproduktivitinya tinggi tetapi nilai pulangan yang akan diperoleh individu harus juga

setanding dengan perolehan dalam sektor tardisi mereka..

Bagi membangun MPPB yang lebih mapan, berdaya saing dan produktif, fasakedua program MPPB akan dilancarkan meliputi pembangunan enterpris kecil dan

sederhana (EKS) Bumiputera. Untuk tujuan ini, keupayaan agensi amanah, syarikat milik

kerajaan dan koperasi akan ditingkatkan. Penglibatan usahawan Bumiputera dalam

bidang pertumbuhan baru akan digalakkan. Program pembangunan francais dan vendor

akan diperkukuhkan. Pendekatan lebih sistematik dan berfokus akan diguna pakai ke arahpembangunan usahawan luar bandar, khususnya enterpris kecil dan sederhana (EKS) asastani dan kraftangan (Malaysia 2006). Dengan usaha ini, maka lebih ramai bilangan kaum

Bumiputera dapat menyertai bidang perniagaan dan tidak lagi terbatas kepada segelintir

individu tertentu seperti sebelum ini.Paling utama dalam semua program pengagihan ialah membangunkan modal

insan yang meliputi aspek latihan dan pendidikan. Dalam hal ini lebih banyak institusi

latihan akan dinaik taraf dan dibina terutama di kawasan luar bandar untuk masyarakatluar bandar yang rata-rata masih ramai terdiri dari penduduk Bumiputera.

CABARAN DAN KEUPAYAAN STRATEGI PENSTRUKTURAN SEMULA

MASYARAKAT

Berasaskan kepada strategi yang telah disusun tadi dan sedikit panduan berasaskanpenegalaman lalu bagi memastikan keberkesanannya, terdapat tiga soalan penting yang

harus dijawab di sini. Pertama, mungkinkah pemilikan saham Bumiputera mencapai

sasaran DEB, iaitu sebanyak 30.0% menjelang tahun 2020? Kedua, berjayakahmasyarakat Malaysia disusun semula supaya dapat menggambarkan komposisi penduduk

di setiap kegiatan ekonomi negara? Ketiga, mampukan program MPPB mencapai

sasarannnya?


20/23

20

Dalam konteks tempoh Wawasan 2020, kaum Bumiputera hanya mempunyai

lebih kurang 10 tahun lagi. Dalam tempoh yang tidak begitu panjang ini tekanan ke atassumber yang sedia ada, pasti akan meningkat. Dalam hal ini, sumber-sumber baru harus

dijana dan diterokai. Nampaknya, masa tidak menyebelahi kaum Bumiputera. Sekali gus,

sebenarnya tidak mudah untuk memenuhi sasaran penyususnan semula masyarakat.Lebih-lebih lagi memandangkan kepada perkembangan semasa suasana sosial, politik

dan ekonomi negara dan dunia yang kurang memihak kepada kaum Bumiputera. Secara

langsung atau tidak, dalam masa yang sama telah terdapat tekanan dan tuntutan dariberbagai pihak supaya dasar ini diberhentikan atau ditukar. Dengan ini, bagi diri sendiri,

kaum Bumiputera harus sedar hakikat bahawa betapa semakin sukarnya untuk

mempertahankan objektif berkenaan dan sekali gus mencapai sasarannya. Inilahkekangan yang harus ditempoh sepanjang pelaksanaan objektif berkenaan dalam tempoh

Rancangan Malaysia Kesembilan (RMK-9) dan tempoh Wawasan 2020.

Dalam era liberalisasi dan globalisasai semasa, anjakan ke arah K-ekonomi; E-

ekonomi; dan suntikan ide serta nilai-nilai baru yang melibatkan penarikan balik dasarperlindungan ekonomi dan penerimaan umum terhadap nilai-nilai persaingan tanpa batas

berasaskan umpamanya kepada meritokrasi dalam bidang pendidikan, merupakan antara

persekitaran baru ekonomi negara dan dunia sekarang. Wujud bersama ialah keperluanterhadap ketelusan (accountability) dan good governance dalam semua aspek

penggubalan dan perlaksanaan dasar di setiap peringkat, baik dalam sektor swasta

mahupun dalam sektor awam. Kesemua ini, iaitu ciri-ciri dasar yang berunsurkanpersaingan, meritokrasi, kecekapan, ketelusan, accountability serta good governance,

memberi erti bahawa dasar yang berbentuk perlindungan, sama ada perlindungan yang

diberikan kepada sesuatu sektor atau terhadap sesuatu kaum dan kumpulan pekerja perlu

diminimumkan jika tidak mahu dimansuhkan. Inilah situasi yang harus ditempoh dalam

mencapai sasaran DEB nanti seperti yang disebutkan semula dalam RMK-9.Bagi memastikan ianya selari dengan persekitaran baru ini, maka kaum

Bumiputera harus dipersiapkan dengan kecekapan, peningkatan produktiviti dan daya

persaingan yang kukuh. Persiapan ini perlu dilakukan secara menyeluruh meliputi aspek

sumber manusia atau modal insan; perinstitusian; infrastruktur dan perundangan supayamereka dapat menyertai sektor moden, menerokai dan mengenalpasti peluang dalam

pasaran baru yang lebih luas yang terhasil daripada proses yang sama (khususnya proses

globalisasi). Sementara itu, semasa berdepan degan proses liberalisasi tempatan, sepertimeritokrasi dalam pendidikan, maka kualiti dan tidak lagi kuantiti semata-mata yang

harus menjadi taruhan. Ini kerana diakhir nanti umpamanya lulusan pelajar Bumiputera

padai peringkat pengajian tinggi tidak lagi boleh mengharap kepada pekerjaan makan gaji

dalam sektor awam yang saiznya semakin mengecil sekarang. Implikasinya, pertama jikakuantiti yang ditekankan, maka lulusan yang tidak dapat berfungsi dengan cekap dalam

pasaran buruh, bukan sahaja membebankan kerajaan akibat peningkatan pengangguransiswazah umpamanya, tetapi tidak akan mampu mengurangkan jurang perbezaan

pendapatan antara kaum di Malaysia. Kedua, ramai lulusan universiti di kalangan

Bumiputera tidak lagi memberi erti bahawa kerajaan sudah berjaya menambahkanpendapatan perkapita Bumiputera. Fenomena ini semakin ketara, tambahan dalam

keadaan kemelesetan ekonomi dunia sekarang yang banyak menjejaskan peluang

pekerjaan pada peringkat atasan.


21/23

21

Selain itu, dalam zaman perkembangan K-ekonomi hasil anjakan ke arah

peningkatan ilmu pengetahuan dan E-ekonomi hasil ledakan teknologi maklumat juga,pertubuhan ekonomi banyak melibatkan teknologi dan peralatan baru, cara pengurusan

dan percambahan ide baru untuk memperbaiki mutu dan persembahan produk supaya

berkesan untuk menguasai pasaran baik di peringkat tempatan mahupun di peringkatantarabangsa. Oleh itu, strategi-strategi berhubung dengan objektif penyusunan semula

masyarakat yang hanya melibatkan peningkatan modal dan bilangan pekerja bagi

meningkatkan pertumbuhan akan menjadi semakin tidak lagi releven. Sebaliknya,perkara yang amat diperlukan ialah faktor kepakaran, kepintaran minda dan daya saing

yang tinggi termasuk budaya pengurusan projek dan kewangan secara profesional.

Malangnya seperti yang ditunjukkan daripada peristiwa krisis ekonomi bahawa disiplin didalam dunia korporat dan sektor kewangan yang diamalkan oleh masyarakat perniagaan

dan perusahaan Bumiputera amat lemah. Kebanyakan mereka sebelum ini dapat bertahan

kerana syarikat-syarikat perniagaan yang dibina, diberi peluang dan dilindungi oleh

kerajaan secara berterusan. Tegasnya, dari segi realiti dalam usaha meningkatkan hartadan ekuiti Bumiputera, kejayaan yang dicapai amat bergantung kepada perlindungan

kerajaan. Ini seolah-olah memberi gambaran bahawa kebanyakan syarikat Bumiputera

yang baru tidak mungkin maju dan berjaya jika hanya bergantung kepada usaha individusahaja. Hakikat inilah yang harus difahami dan disemai dalam setiap diri individu

peniaga dan ahli korporat Bumiputera serta pekerjanya, khususnya dalam sektor moden,

supaya jiwanya menjadi lebih kental dan kukuh serta sekali gus berdaya tahan dan saingseperti yang diperlukan dalam persekitaran baru ekonomi.

Di samping itu, bagi menjamin syarikat bergerak mengikut peraturan, maka

ketelusan dan pengurusan korporat yang baik tanpa mementingkan kepentingan diri harus

dijadikan amalan. Berasaskan pengalaman lalu, peningkatan pencapaian ekonomi

Bumiputera amat bergantung kepada semangat dan sikap diri sendiri. Jika masih ramaikaum Bumiputera sering mengambil jalan mudah umpamanya dengan menjual setiapkepentingannya termasuk perniagaan kepada kaum lain, termasuk kepada pekerja asing,

maka sasaran objektif DEB bagi penyusunan semula masyarakat Malaysia akan gagal

dan mungkin kekal seperti yang ada sekarang walaupun sehingga tempoh Dasar Wasasan2020 berakhir. Dalam hal ini apa yang harus diingat penjualan projek kepada kaum lain

atau dilakukan dalam bentuk sub-kontrak seperti kepada pekerja asing yang sekarang ini

berlaku secara berleluasan, adalah suatu tindakan yang menghampakan kerajaan danmemalukan Bangsa Bumiputera.

Di pihak lain, penjualan aset dan pemberian kontrak kepada individu Bumiputera

harus dilakukan dengan lebih teliti. Jika tidak seperti yang disebutkan sebelum ini, ia

akan berakhir dengan penjualan semula aset atau sub-kontrak yang tidak akanmenguntungkan kaum Bumiputera. Selepas penjualan, kerajaan juga masih perlu

memantau dan memberi perlindungan sementara dan tidak berpanjangan kepada syarikatBumiputera. Ini kerana bantuan dan perlindungan yang berlebihan boleh menyempit dan

menekan beberapa syarikat Bumiputera lain yang berpotensi. Perkara ini nampaknya

disedari dalam RMK-9 dan dengan itu agensi-agensi kerajaan jika boleh diekat bersaingsesama sendiri, terutamanya dengan syarikat-syarikat Bumiputera dalam bidang yang

sama.

KESIMPULAN


22/23

22

Sejak pelancaran DEB pada tahun 1971 hingga kini, usia pelaksanaannya sudah

mencecah melebihi 38 tahun. Namun tidak kesemua sasaran matlamat DEB berjayadicapai sepenuhnya, terutama sekali berkait dengan matlamat penyusunan semula

masyarakat. Ini kerana matlamat ini sering dianggap sebagai agenda Melayu atau agenda

Bumiputera. Dengan label ini, sokongan dan kerjasama kaum lain pasti sukar diperoleh.Tambahan pula dalam tempoh yang begitu panjang, Malaysia sering terperangkap dengan

beberapa peristiwa kemelut ekonomi dunia yang turut menjejaskan prestasi ekonomi

negara dan beberapa kali kejayaan yang telah dicapai kembali mundur ke belakang.Tidak ketinggalan di sini ialah kemelesetan ekonomi dunia sekarang yang lebih meluas

dan dijangka akan mengambil masa yang panjang untuk kembali pulih. Dalam

kegairahan memulihkan semula pertumbuhan ekonomi, strategi yang melibat agihansecara lagnsung jika sekali lagi menjadi mangsa, maka persoalan tentang berapa lama

lagikah matlamat DEB akan tercapai sukar diramal, kecuali jika kesempatan sekarang

diambil bagi merubah minda keseluruhan masyarakat supaya DEB dilihat sebagai wadah

kepada dasar ekonomi bangsa untuk Malaysia. Bagi kaum Bumiputera sendiri dipersimpangan inilah pembentukan masyarakat Bumiputera yang mempunyai minda kelas

pertama seperti yang terkandung dalam RMK-9 amat bermakna. Selain ilmu pengetahuan

dan kemahiran, harus juga dimiliki ialah kecekalan, kegigihan, kepintaran, keberanianbersaing serta nilai moral yang tinggi. Sekiranya kaum Bumiputera menyedari dan

bersedia untuk menyahut cabaran ini dan terus berusaha bersungguh-sungguh

melengkapkan diri dengan ciri-ciri yang sedemikian sehingga tidak mudah lagi mengalahdan putus asas, maka pasti masyarakat Bumiputera bukan sahaja akan dapat menguasai

ekonomi negara malahan turut menguasai ekonomi dunia.

RUJUKAN

Ishak Shari and Rogayah Mat Zain. 1978. Some Aspect of Income Inequality in

Paninsular Malaysia, 1957-70, dlm. Oshima, H.T. and T. Mizoguchi (eds.),IncomeDistribution by Sectors and Overtime in East & Southeast Asian Countries, Manila:

CAMS.

Ishak Shari & Zulkifly Osman, 1988. Strategi Perindustrian: Kesan terhadap PenyerapanBuruh, Struktur Upah dan Pendapatan di Sektor Perkilangan, dlm. Chamhuri Siwar

& Mohd. Haflah Piei, (eds.) Dasar dan Strategi Pembasmian Kemiskinan. Kuala

Lumpur: DBP.

Malaya, 1962.Report on Employment, Unemployment and Underemployment in the Stateof Malaya 1962. Kuala Lumpur: DOS.

Malaysia, 1970. Socio-economic Sample Survey of Households,1967-68. Kuala Lumpur:Department of Statistics.

_______, 1971. Rancangan Malaysia Kedua 1971-75, Kuala Lumpur: Percetakan

Negara._______, 1973. Kajian Semula Rancangan Malaysia Kedua 1971-1975. Kuala Lumpur:

Percetakan Negara.

_______,1976.Rancangan Malaysia Ketiga 1976-80, Kuala Lumpur: Percetakan Negara.


23/23

23

_______,1979. Mid-Term Review of Third Malaysia Plan, 1976-80. Kuala Lumpur:

Jabatan Percetakan Negara._______,1984. Mid-Term Review of Fourth Malaysia Plan, 1981-1985. Kuala Lumpur:

Percetakan Nasional Malaysia Berhad.

_______,1986. Labour and Manpower Reports 1984-1985. Kuala Lumpur: PercetakanNasional Malaysia Berhad.

_______, 1991(a). The Second Outline Perspective Plan, 1991-2000. Kuala Lumpur:

Percetakan Nasional Malaysia Berhad._______, 1991(b).Rancangan Malaysia Keenam, 1991-1995. Kuala Lumpur: Percetakan

Nasional Malaysia Berhad.

_______, 1996. Rancangan Malaysia Ketujuh, 1996-2000. Kuala Lumpur: PercetakanNasional Malaysia Berhad.

_______, 2001. Rancangan Malaysia Kelapan,2001-2005. Kuala Lumpur:Percetakan

Nasional Malaysia Berhad.

_______, 2006. Rancangan Malaysia Kesembilan, 2006-2010. Kuala Lumpur:Percetakan Nasional Malaysia Berhad.

Osman Rani Hassan, 1986. A Review on Employment and Poverty Eradication Projects

in Malaysia: Their Effectiveness and Problems. in Occasional Paper of The Faculty

of Economics. Bangi:UKM.

Rasiah R. & Zulkifly Osman, 1998. Economic Policy and Employment Growth in

Malaysia, in Rasiah R. & Norbert von Hofmann, (eds.) Employment and

Development: Experiences of the OECD and Southeast Asian Economies.Singapore: Friedrich Ebert Stiftung.

Snodgrass, D.R., 1975. Trends and Patterns in Malaysian Income Distribution, 1957-70,

in David Lim, (ed.) Readings on Malaysian Economic Development, Kuala

Lumpur: Oxford University Press.Thillainathan, R. 1977. The Twenty-year Plan for Restructuring Employment in

Paninsular Malaysia: a quarterly assessment. Kajian Ekonomi Malaysia, Vol. XIV

No. 2 : 49-62.

Zainudin Salleh & Zulkifly Osman, 1982. The Economic Structure, in E.K.Fisk & OsmanRani. 1982. The Political Economy of Malaysia. Kuala Lumpur: Oxford Univ.

Press.

he - deb dalam rangka pembentukan ekonomi bangsa

Documents