bab 3 insurans

8/16/2019 Bab 3 Insurans

1/28

Book Manuscript

Prinsip Pengurusan Risiko dan Insurans (2nd edition)

Hendon Redzuan & Rubayah Yakob

Bab 3

INSURANS

Objektif Pembelajaran

Selepas mempelajari bab ini, anda patut boleh:

Menerangkan mengenai takrifan insurans daripada pandangan individu dan

masyarakat

Membincangkan konsep pindahan risiko, perkongsian risiko dan pengurangan

risiko dalam insurans

Membincangkan kepentingan konsep pooling of losses dalam insurans

Membincangkan bagaimana hukum bilangan besar membantu syarikat

insurans membuat ramalan kerugian yang lebih tepat

Menerangkan ciri-ciri yang patut ada pada risiko yang boleh diinsurans.

eperti yang telah dibincangkan dalam bab yang lepas, terdapat pelbagai kaedah

yang boleh digunakan untuk menguruskan risiko. Insurans merupakan satu

mekanisma kewangan yang digunakan dengan meluas dalam pengurusan risiko.

S


2/28

Bab 3 • Insurans 2

Selama berabad-abad pengguna telah bergantung kepada insurans untuk

membayar kerugian luar jangka yang berlaku. Syarikat insurans mempunyai

kelebihan berbanding pelanggan mereka dalam menanggung kerugian kerana

mereka mempunyai mekanisma untuk membuat ramalan mengenai kerugian purata

yang akan dihadapi dan mengenakan pemium yang sewajarnya.

Hasilnya, kos yang ditanggung oleh pengguna untuk memindahkan risiko kepada

syarikat insurans melalui bayaran premium biasanya jauh lebih murah daripada

menanggung risiko sendiri. Oleh itu, insurans merupakan kaedah utama untuk

menangani risiko dalam program pengurusan risiko yang dilaksanakan oleh

organisasi perniagaan dan juga individu.

Fungsi utama insurans adalah pembentukan keselamatan. Insurans tidak boleh

menghalang sesuatu kejadian yang menyebabkan kerugian daripada berlaku, dan ia

juga tidak mengurangkan kebarangkalian berlakunya kejadian tersebut.

Kebarangkalian berlakunya sesuatu kerugian boleh dikurangkan melalui kaedahpencegahan kerugian yang telah dibincangkan dalam topik pengurusan risiko. Tetapi

insurans boleh mengurangkan kebarangkalian kerugian kewangan yang dihadapi

oleh pengguna jika berlaku sesuatu kerugian yang diinsuranskan. Pembelian

perlindungan insurans yang mencukupi menghapuskan ketidakpastian terhadap

kerugian kewangan akibat berlakunya kerugian yang diinsuranskan. Dalam keadaan

ini, risiko yang dihadapi oleh individu terhadap kerugian tertentu dihapuskan.

Insurans melibatkan pemindahan risiko dan kesan kewangan akibat kerugian

yang dihadapi oleh organisasi atau individu kepada syarikat insurans. Kontrak

insurans dibentuk antara syarikat insurans atau insurer, dengan pembeli insurans

atau insured. Di bawah kontrak insurans, insurer berjanji untuk membayar ganti rugibagi kerugian yang dilindungi seperti yang dinyatakan dalam polisi, dan insured

dikehendaki untuk membayar premium dan mematuhi syarat-syarat kontrak

insurans.

Apabila insured membeli perlindungan insurans, apa yang dieproleh oleh

insured adalah jaminan

Unit pendedahan merujuk kepada individu atau objek yng terdedah kepada

risiko yang boleh menyebabkan kerugian kewangan. Sistem insurans yang ideal

memerlukan bilangan unit pendedahan yang besar dilindungi di bawah sesuatu

perlindungan insurans bagi membolehkan risiko yang dipindahkan daripada insured

kepada insurer dikurangkan. Seperti yang akan kita lihat di bawah nanti,

pengurangan risiko merupakan elemen yang sangat penting dalam sistem insurans.


3/28


Definisi Insurans

Terdapat berbagai definisi insurans dari pandangan pelbagai pihak. Definisi insuransyang diberikan dalam buku ini mengambarkan insurans dari perspektif individu.

Insurans boleh ditakrifkan seperti berikut:

Insurans adalah satu mekanisma ekonomi yang melibatkan pindahan risiko daripada

satu pihak, iaitu insured kepada satu pihak lain, iaitu insurer. Pihak i nsurer memberi

jaminan untuk membayar ganti rugi sekiranya berlaku kerugian yang yang dilindungi

di bawah kontrak insurans, sebagai balasan bagi premium yang dibayar oleh insured.

Melalui insurans, insured menggantikan risiko kerugian kewangan yang besar dan

tidak pasti (iaitu kerugian luar kawal yang mungkin berlaku), dengan kos kecil yang

pasti (iaitu premium insurans).

Apabila insured membeli sesuatu polisi insurans, insured sebenarnya membeli

perlindungan (protection). Perlindungan insurans merupakan jaminan atau janji

insurer bahawa jika berlaku kerugian yang dilindungi di bawah kontrak insurans,

maka insurer akan membayar ganti rugi yang sepatutnya. Walaupun kerugian

mungkin tidak dialami oleh insured, namun insured sentiasa menikmati jaminan

insurer untuk membayar ganti rugi andainya kerugian berlaku dalam sesuatu tempoh

insurans. Oleh itu, perlindungan insurans boleh mengurangkan beban kebimbangan

akibat ketidakpastian terhadap kerugian dan seterusnya memberikan ketenangan

fikiran kepada insured.

Ciri-ciri Asas Insurans

Terdapat empat ciri-ciri asas yang merupakan elemen penting yang membentuk

sistem insurans:

Pakatan kerugian (pooling of losses)

Pengurangan risiko (risk reduction)

Perkongsian kerugian (loss sharing)

Pindahan risiko (risk transfer).


4/28


Pakatan Kerugian

Pooling of losses atau perkongsian kerugian dalam satu pakatan insurans bolehditakrifkan sebagai penyebaran kerugian yang dialami oleh sebilangan kecil insured

kepada kesemua insured dalam satu kumpulan insurans.

Dalam buku ini, istilah ‘ perkongsian kerugian dalam satu pakatan insurans’ akan

diringkaskan sebagai pakatan kerugian.

Melalui konsep pakatan kerugian, kerugian yang dialami oleh sebilangan kecil

insured disebarkan kepada kesemua insured dalam sesuatu kumpulan insurans.

Perkongsian kerugian berlaku melalui bayaran premium oleh semua insured ke

dalam tabung kutipan yang daripadanya ganti rugi dibayar kepada mana-mana

insured yang mengalami kerugian. Oleh itu, pakatan kerugian menghasilkan

penyebaran kerugian kewangan secara adil dalam kalangan semua ahli sesuatu

kumpulan insurans.

Pakatan kerugian adalah intipati kepada insurans. Konsep ini akan menghasilkan

dua ciri-ciri asas insurans, iaitu:

Perkongsian kerugian dalam kalangan insured

Pengurangan risiko yang dihadapi oleh syarikat insurans.

Tujuan utama pakatan kerugian adalah untuk membolehkan syarikat insurans

membuat ramalan kerugian dengan lebih tepat supaya sisihan dalam kerugian yang

mungkin berlaku dapat dikurangkan. Sisihan dalam keputusan yang mungkin berlaku

boleh diukur melalui sisihan piawai (standard deviation). Jika sisihan piawai sesuatukerugian dapat dikurangkan, maka risiko juga dikurangkan.

Sebagai contoh, katalah Ali memiliki rumah yang bernilai RM100,000. Katalah

kebarangkalian rumah tersebut musnah sepenuhnya akibat kebakaran dalam

sesuatu tahun ialah 10%. Oleh itu, kebarangkalian Ali tidak akan mengalami kerugian

akibat kebakaran ialah 90%. Taburan kerugian Ali boleh digambarkan seperti berikut:

Kerugian RM0 RM100,000

Kebarangkalian kerugian 0.9 0.1

Kerugian purata jangka panjang yang mungkin dialami oleh Ali boleh dianggarkan

oleh kerugian terjangka (expected loss).


5/28


Kerugian terjangka = (0.9 x RM0) + (0.1 x RM100,000)

= RM10,000.

Sisihan piawai (standard deviation) digunakan untuk mengukur risiko atau lencongan

yang mungkin berlaku kepada kerugian terjangka. Kita boleh menganggarkan

ketepatan kerugian terjangka melalui nilai sisihan piawai. Pengiraan sisihan piawai

bagi contoh ini ditunjukkan dibawah.

Sisihan Piawai = √ 0.9(0 − 10,000)2 + 0.1(1000,000 − 10,000)2 = RM30,000.

Oleh itu, kerugian terjangka yang dihadapi oleh Ali berkaitan dengan risikokebakaran ialah RM10,000 dan sisihan piawai bagi kerugian terjangka ini ialah

RM30,000.

Katalah seorang rakan Ali bernama Sammy juga mempunyai sebuah rumah yang

serupa seperti Ali. Kedua-dua pemilik rumah ini kemudiannya bercadang untuk

menggabungkan pendedahan kerugian mereka dalam satu pakatan (pooling), dan

keduanya bersetuju untuk berkongsi kerugian yang mungkin berlaku secara sama

rata. Bagi keadaan ini, terdapat 4 gabungan kerugian yang mungkin dialami oleh Ali

dan Sammy. Taburan kerugian bagi Ali dan Sammy digambarkan seperti berikut:

Kerugian Yang Mungkin

BerlakuKebarangkalian

Kerugian kepada

setiap pemilik rumah

Tiada kerugian berlaku keatas

kedua-dua rumah0.9 x 0.9 = 0.81 0

Rumah Ai musnah, rumah

Sammy tidak0.1 x 0.9 = 0.09 50,000

Rumah Ali tidak musnah,

rumah Sammy musnah0.9 x 0.1 = 0.09 50,000

Kedua-dua rumah musnah 0.1 x 0.1 = 0.01 100,000

Pengiraan kerugian terjangka dan sisihan piawai bagi pakatan ini ditunjukkan seperti

berikut:


6/28


Kerugian terjangka = (0.81 x RM0) + (0.09 x RM50,000) + (0.09 x RM50,000)

+ (0.01 x 100,000)

= RM10,000.

Sisihan piawai = 0.81(0 − RM10,000)2 + 0.09(RM50,000 − RM10,000)2+ 0.09(RM50,000− RM10,000)2+ 0.01(RM100,000 − RM10,000)2 = RM21, 213.

Dalam kes ini, kerugian terjangka masih sama iaitu RM10,000 manakala sisihanpiawai pula adalah RM21,213.

Perhatikan bahawa apabila dua pemilik rumah bergabung dalam satu kumpulan

pakatan kerugian, sisihan piawai kerugian terjangka menjadi lebih rendah

berbanding sisihan piawai jika setiap individu menanggung kerugian secara

bersendirian.

Katalah bilangan ahli pakatan (unit pendedahan) ditambah kepada 100, dan

seterusnya kepada 1,000 dan 10,000. Anggapkan setiap ahli memiliki rumah yang

serupa dengan kebarangkalian kerugian yang sama. Iaitu, semua unit pendedahan

adalah homogeneous. Nilai kerugian terjangka dan sisihan piawai berkaitan dengan

risiko kebakaran rumah bagi pakatan ini dianggarkan seperti berikut:

Bilangan unit

pendedahanKerugian terjangka Sisihan piawai

100 RM10,000 RM3,000

1000 RM10,000 RM949

10,000 RM10,000 RM300

Dari contoh ini kita dapat lihat bahawa semakin besar bilangan unit pendedahan yang

bergabung di dalam sesuatu rancangan perkongsian kerugian, maka sisihan piawai

semakin menyusut. Semakin kecil sisihan piawai bermaksud semakin hampir

kerugian sebenar kepada kerugian jangkaan. Seperti dalam contoh ini, kerugian

jangkaan boleh kita anggarkan daripada pengalaman lepas. Jika sisihan piawai adalah


7/28


kecil, maka insurer boleh meramalkan kerugian sebenar yang akan berlaku dengan

ketepatan yang tinggi. Dengan itu, insurer boleh mengutip premium yang mencukupi

untuk membayar kerugian yang akan berlaku.

Penggabungan unit pendedahan dengan bilangan yang cukup besar dalam satu

pakatan insurans membolehkan insurer meramal kerugian masa depan dengan

ketepatan yang lebih tinggi. Dari pandangan insurer, jika kerugian masa depan boleh

diramal, maka risiko objektif dikurangkan. Oleh itu, satu ciri insurans yang penting

hasil daripada pooling of losses adalah pengurangan risiko. Pengurangan risiko boleh

dicapai melalui aplikasi satu hukum matematik yang dipanggil hukum bilangan besar

(law of large numbers).

Hukum Bilangan Besar

Secara umumnya, hukum bilangan besar menyatakan bahawa:

Semakin besar bilangan unit pendedahan bagi sesuatu aktiviti, maka semakin hampir

keputusan sebenar mengenai hasil aktiviti tersebut kepada keputusan yang dijangka.

Keputusan sebenar merujuk kepada pengalaman sebenar yang dialami,

manakala keputusan yang dijangka merujuk kepada kebarangkalian yang

dianggarkan mengenai keputusan yang akan dialami. Sebagai contoh, katalah kita

melontar sekeping syiling yang betul-betul seimbang. Kebarangkalian untuk

memperoleh “kepala” adalah 0.5, maka keputusan yang dijangkakan adalah 50%

daripada lontaran akan menghasilkan kepala.

Jika kita lontarkan syiling tersebut sebanyak 10 kali, tidak ada jaminan yang kitaakan memperolehi kepala sebanyak 5 kali, walaupun kebarangkalian memperolehi

kepala adalah 0.5. Kita mungkin akan mendapat kepala sebanyak 3 kali atau 8 kali.

Begitu juga jika kita melontar sebanyak 100 kali, tidak semestinya kita memperolehi

kepala 50 kali. Kebarangkalian yang diketahui tidak relevan kepada bilangan lontaran

yang kecil. Namun demikian, berdasarkan hukum bilangan besar, dengan bilangan

lontaran yang besar kita menjangkakan akan memperoleh hampir separuh

daripadanya kepala dan separuh ekor. Misalnya jika lontaran dibuat 100,000 kali,

bilangan kepala yang diperolehi akan menghampiri 50,000 kali. Iaitu semakin besar

bilangan unit pendedahan bagi sesuatu aktiviti, maka keputusan aktiviti yang akan

diperolehi akan semakin menghampiri keputusan yang dijangka.


8/28


Aplikasi Hukum Bilangan Besar Dalam Insurans

Dalam konteks insurans, hukum bilangan besar menyatakan bahawa:Semakin besar bilangan unit pendedahan yang diinsuranskan, maka semakin hampir

pengalaman kerugian sebenar yang dialami oleh kumpulan pendedahan ini kepada

pengalaman kerugian yang dijangka.

Syarikat insurans biasanya tidak mengetahui kebarangkalian dan ketenatan

kerugian sebenar. Syarikat insurans perlu membuat anggaran mengenai

kebarangkalian sesuatu kerugian akan berlaku. Anggaran kebarangkalian ini boleh

dibuat menggunakan pengalaman lepas. Kebarangkalian seperti ini yang dikira

selepas kajian ke atas pengalaman lepas dipanggil kebarangkalian a posteriori.

Misalnya, kebarangkalian kematian bagi kumpulan insured yang memiliki insurans

hayat dan kebarangkalian kemalangan dalam kalangan insured yang dilindungi oleh

insurans motor.Berdasarkan pengalaman lepas, insurer boleh membuat anggaran kekerapan dan

ketenatan purata kerugian. Iaitu, insurer boleh membuat anggaran mengenai

bilangan polisi yang akan mengalami kerugian dan saiz kerugian yang mungkin

berlaku. Kerugian yang dijangka (atau kerugian terjangka) boleh dianggar

menggunakan kerugian purata jangka panjang yang mungkin dialami oleh kumpulan

pendedahan. Variasi pada kerugian terjangka diukur menggunakan sisihan piawai.

Semakin kecil sisihan piawai, maka semakin hampir kerugian sebenar kepada

kerugian terjangka. Dalam perkataan lain, semakin kecil sisihan piawai, maka ramalan

bagi kerugian sebenar dapat dibuat dengan semakin tepat.

Berdasarkan hukum bilangan besar, semakin besar bilangan unit pendedahandalam satu pakatan insurans, maka semakin kecil sisihan piawai bagi kerugian yang

dijangka. Oleh itu, kerugian sebenar akan semakin menghampiri kerugian dijangka.

Penggabungan unit pendedahan dengan bilangan yang cukup besar dalam satu

kumpulan pakatan insurans membolehkan insurer meramal kerugian masa depan

dengan ketepatan yang lebih tinggi. Dan semakin tepat ramalan kerugian sebenar,

risiko objektif semakin berkurangan.

Sebagai contoh, dengan merujuk pada jadual mortaliti, kebarangkalian a

posteriori bagi lelaki yang berumur 60 tahun akan meninggal dunia dalam tempoh

satu tahun akan datang adalah 0.024. Oleh itu, jika insurer tersebut mempunyai

1,000 orang insured yang berumur 60 tahun, ia menjangkakan seramai 24 orang

darinya akan meninggal dunia sebelum mereka mencapai umur 61 tahun (1,000 x

0.024 = 24). Jika insurer tersebut mempunyai 10,000 orang insured yang berumur 60

tahun, maka bilangan kematian dijangka dalam kalangan mereka adalah 240 orang.

Namun, bilangan kematian sebenar bagi insured berumur 60 tahun tidak dapat

dipastikan sehingga ia benar-benar berlaku. Tetapi berdasarkan hukum bilangan

besar, semakin tinggi bilangan unit pendedahan terhadap sesuatu peril, maka


9/28


semakin kurang sisihan antara kerugian yang diperhatikan dengan kerugian

terjangka. Kajian menunjukkan jika terdapat 500,000 insured dilindungi di bawah

satu pakatan insurans hayat, sisihan piawai bagi kadar kematian yang diperhatikan

(kadar kematian sebenar) adalah kurang 1% dari kadar terjangka. Merujuk kepada

contoh di atas, katalah insurer tersebut mempunyai 500,000 insured yang berusia 60

tahun. Maka bilangan kematian dijangka bagi kumpulan ini dalam tempoh 1 tahun

yang akan datang adalah 12,000 (iaitu 500,000 x 0.024). Berdasarkan nilai sisihan

piawai 1%, maka sisihan yang mungkin berlaku ke atas ramalan yang dibuat adalah

120 (iaitu 12,000 x 1%). Oleh itu, bilangan kematian sebenar bagi kumpulan insured

tersebut kemungkinan besar adalah antara 11,880 dan 12,120 orang (iaitu 12,000 -

120 = 11,880 dan 12,000 + 120 = 12,120).

Jika insurer mempunyai unit pendedahan yang besar, kerugian sebenar dimasa

lampau boleh menjadi anggaran yang baik untuk kerugian masa depan. Seperti yang

telah kita lihat, apabila bilangan pendedahan semakin bertambah, variasi atau sisihankerugian sebenar daripada kerugian dijangka akan berkurangan. Oleh itu syarikat

insurans boleh meramal kerugian masa depan dengan darjah ketepatan yang lebih

tinggi. Konsep ini sangat penting kerana insurer perlu mengutip premium yang

mencukupi untuk membayar kerugian yang berlaku dan juga perbelanjaan yang

ditimbulkan disepanjang tempoh perlindungan. Semakin rendah tahap risiko

objektif, semakin tinggi keyakinan insurer bahawa premium yang dikenakannya akan

mencukupi untuk membayar semua tuntutan dan perbelanjaan, serta menyediakan

margin keuntungan yang berpatutan.

Pengurangan Risiko

Pengurangan risiko bermaksud ketidakpastian mengenai kerugian yang dihadapi

oleh syarikat insurans dikurangkan melalui ramalan kerugian masa depan yang

berpatutan.

Jika kerugian masa depan boleh dianggarkan dengan baik, maka insurer boleh

mengumpul dana yang mencukupi untuk membiayai kerugian yang berlaku melalui

kutipan premium; oleh itu ketidakpastian terhadap kerugian dapat dikurangkan.

Seperti yang telah kita lihat, konsep pooling of losses atau pakatan kerugian

membolehkan risiko dikurangkan dalam insurans.

Di samping menghapuskan risiko pada peringkat individu melalui pindahan,mekanisma insurans juga mengurangkan risiko yang dihadapi oleh masyarakat

keseluruhannya. Risiko yang dihadapi oleh syarikat insurans bukanlah jumlah

kesemua risiko yang dipindahkan oleh individu kepadanya. Syarikat insurans

berupaya untuk melakukan sesuatu yang tidak dapat dilakukan oleh individu, iaitu

mengurangkan risiko yang dihadapinya. Ini dicapai dengan membuat ramalan atau


10/28


jangkaan ke atas amaun kerugian sebenar yang mungkin berlaku dengan ketepatan

yang berpatutan. Semakin tinggi ketepatan ramalan yang boleh dibuat oleh insurer

terhadap kerugian masa depan, maka semakin kecil sisihan antara kerugian sebenar

dan kerugian jangkaan. Semakin kecil sisihan yang dihadapi, maka semakin kurang

risiko objektif. Ramalan kerugian masa depan yang baik sangat penting kepada

operasi insurans kerana premium dikutip terlebih dahulu sebelum kerugian berlaku,

oleh itu ia ditetapkan berdasarkan anggaran kerugian masa depan.

Andainya insurer boleh meramal kerugian masa depan dengan tepat, maka tidak

ada risiko yang akan dihadapinya, kerana insurer akan mengutip premium yang

secukupnya daripada insured untuk membayar kerugian yang berlaku dan

perbelanjaan yang ditimbulkan. Namun, tidak mudah untuk insurer membuat

ramalan yang betul-betul tepat. Apa yang amat dipentingkan oleh insurer adalah

sisihan antara kerugian sebenar dan kerugian jangkaan. Sisihan yang berlaku mestilah

berpatutan. Jika kerugian sebenar terlalu tinggi daripada kerugian terjangka,premium yang dikutip mungkin tidak mencukupi. Keadaan ini boleh menjejaskan

keupayaan insurer untuk memenuhi obligasinya membayar ganti rugi. Jika

sebaliknya berlaku, insured mungkin dikenakan premium yang jauh lebih tinggi

daripada yang sepatutnya, dan ini boleh menyebabkan insured mungkin mencari

insurer alternatif. Oleh itu, keupayaan untuk membuat ramalan kerugian dengan

darjah ketepatan yang berpatutan adalah amat penting kepada syarikat insurans.

Perkongsian Kerugian

Insurans adalah satu mekanisma perkongsian kerugian yang bermaksud insured di

dalam satu pakatan insurans bersetuju untuk sama-sama bertanggungjawab ke atas

kerugian yang dialami oleh mana-mana insured melalui pembayaran premium.

Melalui proses penyebaran kerugian, kerugian sebenar yang dialami oleh insured

digantikan oleh kerugian purata. Kerugian purata merupakan amaun premium yang

perlu dibayar oleh insured. Mana-mana insured yang mengalami kerugian sebenar

akan dibayar ganti rugi yang diperolehi daripada kutipan premium. Oleh itu, kerugian

sebenar yang dialami oleh mana-mana insured dikongsi oleh semua insured dengan

membayar kerugian purata. Melalui pooling of losses, perkongsian kerugian berlaku

melalui penyebaran kerugian yang dialami oleh sebilangan kecil insured kepada

kesemua insured dalam sesuatu kumpulan insurans.Untuk menggambarkan bagaimana perkongsian kerugian berlaku dalam

insurans, katalah terdapat 1000 buah rumah di satu kawasan perumahan, dan

anggapkan nilai setiap rumah adalah RM200,000. Setiap pemilik rumah menghadapi

risiko rumahnya akan mengalami kebakaran. Jika kebakaran berlaku, kerugian

kewangan boleh mencapai RM200,000. Tanpa sebarang kerjasama antara pemilik-


11/28


pemilik rumah, mana-mana rumah yang terbakar akan menyebabkan kerugian yang

terpaksa ditanggung sendiri oleh pemiliknya. Katalah semua pemilik rumah

membentuk satu persetujuan untuk berkongsi kos kerugian apabila kebakaran

berlaku, jadi tidak ada pemilik yang terpaksa menanggung keseluruhan kerugian

sebanyak RM200,000 bersendirian. Apabila ada kebakaran berlaku, setiap daripada

1,000 pemilik rumah akan menyumbang bahagian perkongsiannya. Jika kerugian

yang berlaku adalah kerugian sepenuhnya, maka setiap pemilik akan menyumbang

RM200 (RM200,000 /1,000), dan pemilik rumah yang musnah akan menerima ganti

rugi sebanyak RM200,000. Mereka yang tidak mengalami kebakaran bersedia

membayar kepada yang mengalaminya kerana dengan cara ini, mereka membantu

menghapuskan kemungkinan mereka sendiri akan mengalami kerugian RM200,000

akibat kebakaran. Melalui persetujuan untuk berkongsi kerugian, beban ekonomi

akibat kerugian disebarkan kepada keseluruhan kumpulan, iaitu risiko dipindahkan

daripada individu kepada kumpulan. Ini adalah gambaran ringkas bagaimanainsurans berfungsi.

Untuk menjadikan pelan perkongsian kerugian yang digambarkan di atas lebih

efisien, bayaran sumbangan boleh dibuat terlebih dahulu, iaitu sebelum kebakaran

berlaku. Ini boleh menyelesaikan masalah yang mungkin timbul jika ada antara ahli

kumpulan yang enggan membayar bahagian mereka selepas kerugian berlaku. Jika

bayaran sumbangan hendak dibuat sebelum kerugian berlaku, maka perlulah ada

anggaran mengenai amaun kerugian yang akan berlaku. Ini mungkin boleh dilakukan

berdasarkan pengalaman lepas. Katalah berdasarkan pengalaman lepas, kita boleh

menganggarkan dengan ketepatan yang berpatutan bahawa 2 daripada 1000 rumah

akan terbakar. Jadi kita boleh mengenakan setiap ahli kumpulan RM400, supayaRM400,000 dapat dikumpulkan bagi membiayai kerugian. Disamping kos kerugian,

pastinya akan ada perbelanjaan yang ditimbulkan untuk mengendalikanlam program

perkongsian ini. Dan ada kemungkinan jangkaan kerugian yang dibuat tidak begitu

tepat . Oleh itu, setiap ahli boleh dikenakan tambahan RM100 setiap orang misalnya,

untuk membiayai perbelanjaan dan sebagai persediaan andainya kerugian yang

berlaku lebih besar daripada yang dijangkakan. Oleh itu, setiap pemilik rumah dalam

kumpulan ini akan membayar kos kecil sebanyak RM500 sebagai ganti untuk jaminan

bayaran ganti rugi sebanyak RM200,000 jika rumahnya terbakar RM500 ini dipanggil

premium dan ia merupakan bahagian perkongsian ahli ke atas jumlah kerugian dan

perbelanjaan yang dihadapi oleh kumpulannya. Seperti yang telah digambarkan di

atas, perkongsian kerugian melibatkan kerugian besar yang dialami oleh sebilangankecil ahli pakatan diagihkan secara adil kepada semua ahli pakatan melalui bayaran

premium.


12/28


Pindahan Risiko

Dari perspektif individu, pindahan risiko bermaksud risiko tulen yang dihadapi olehinsured dipindahkan kepada insurer yang biasanya mempunyai keupayaan

kewangan yang lebih tinggi untuk membayar kerugian yang berlaku.

Apabila insured membeli sesuatu polisi insurans, insured menikmati

perlindungan yang merupakan jaminan daripada insurer bahawa jika berlaku

kerugian yang dilindungi, maka insurer akan membayar ganti rugi untuk

meringankan beban kewangan insured. Perlindungan insurans diperolehi oleh

insured melalui bayaran premium. Oleh itu, melalui insurans, insured menggantikan

kerugian besar yang tidak pasti dengan kerugian kecil yang pasti. Kerugian besar yang

tidak pasti adalah kerugian luar kawal yang mungkin berlaku akibat peril tertentu

yang boleh mengakibatkan kerugian kewangan yang tinggi, misalnya kebakaran atau

kemalangan. Kerugian kecil yang pasti merupakan premium yang dikenakan kepada

insured bagi perlindungan yang dinikmati.

Walaupun kerugian mungkin tidak dialami dalam sesuatu tempoh insurans,

namun insured sebenarnya telah menerima sesuatu daripada pemilikan insurans,

iaitu insured menikmati jaminan atau janji insurer untuk membayar ganti rugi

andainya kerugian berlaku. Oleh itu, perlindungan insurans memberikan sesuatu

yang berharga kepada insured iaitu kebebasan daripada beban ketidakpastian

terhadap kerugian. Dan lagi, insurans juga memberikan ketenangan fikiran kepada

insured kerana insured telah memindahkan risiko kerugian yang dihadapinya kepada

syarikat insurans.

Dari perspektif masyarakat, konsep pindahan risiko boleh dilihat sebagai proses pindahan risiko daripada individu kepada ahli-ahli satu kumpulan pakatan yang

dibentuk bagi tujuan perkongsian risiko yang mana semua ahli pakatan bersetuju

untuk sama-sama bertanggungjawab bagi kerugian yang dialami oleh mana-mana

ahli.

Secara idealnya, sesuatu pakatan perlu mempunyai bilangan ahli yang besar

dengan ahli-ahlinya mempunyai ciri-ciri yang hampir serupa, atau homogeneous, dan

terdedah kepada peril yang sama. Syarikat insurans mempunyai mekanisma untuk

membuat ramalan mengenai kerugian yang mungkin dihadapi oleh pakatan ini, dan

kos kerugian terjangka akan diagihkan dikalangan ahli secara adil. Setiap ahli

kumpulan akan dikenakan bayaran yang setimpal supaya insurer dapat

menggumpulkan dana yang mencukupi untuk membiayai kerugian yang akan

berlaku. Dalam perkataan lain, risiko yang dipindahkan kepada kumpulan dikongsi

dalam kalangan ahli-ahli kumpulan melalui bayaran premium.


13/28


Pendedahan Kerugian Yang Boleh Di Insuranskan

Pernahkah anda terfikir, apakah perkara-perkara yang boleh anda insuranskan?Bolehkah anda menginsuranskan rumah anda, pakaian, barang kemas, pinggan

mangkuk dan lain-lain? Bolehkah anda menginsuranskan anggota badan, ahli

keluarga atau binatang kesayangan anda? Bagi organisasi perniagaan pula, bolehkah

pemilik organisasi menginsuranskan premis serta peralatan perniagaannya?

Ada banyak perkara yang boleh diinsuranskan, dengan syarat ia memenuhi

syarat kebolehinsuranan yang akan kita bincangkan nanti. Pada amnya, kerugian

yang boleh diinsuranskan mestilah yang melibatkan risiko tulen, iaitu yang

melibatkan ketidakpastian akan berlakunya kerugian sahaja dan tidak ada

kemungkinan berlakunya keuntungan. Kerugian yang boleh diinsuranskan boleh

dibahagikan kepada 3 kategori iaitu

Kerugian harta,

Kerugian diri

Kerugian liabiliti.

1. Kerugian Harta

Kerugian harta (property loss) boleh dikategorikan kepada kerugian langsung (direct

loss) dan kerugian tidak langsung atau turutan (indirect / consequential loss).

(a) Kerugian langsung

Kerugian langsung merujuk kepada kerugian akibat kerosakan atau kemusnahan

fizikal sesuatu harta yang disebabkan oleh peril tertentu. Misalnya, kemusnahan

bangunan akibat kebakaran, kerosakan kereta akibat kemalangan, dan kecurian

barang berharga. Ganti rugi yang akan dibayar oleh insurer tidak boleh melebihi

dariapada kerugian yang berlaku. Saiz kerugian boleh dianggarkan daripada kos

membaikpulih atau mengganti harta yang rosak tadi. Bagi kerugian sepenuhnya ke

atas sesuatu harta, saiz kerugian ditentukan melalui nilai tunai sebenar (actual cash

value) harta tersebut. Nilai tunai sebenar menyamai kos penggantian (replacement

cost) ditolakkan dengan amaun susut nilai (depreciation). Polisi insurans harta

melindungi kerosakan fizikal harta akibat peril tertentu. Misalnya insurans motor

melindungi kerosakan keatas kenderaan yang diinsuranskan akibat peril

perlanggaran, kebakaran, kecurian dan lain-lain.


14/28


(b) Kerugian turutan

Jika berlaku bencana terhadap harta, pemilik harta bukan sahaja mengalami kerugian

atas kerosakan fizikal harta, tetapi dia juga akan kehilangan kegunaan harta tadi.Kehilangan kegunaan harta boleh menyebabkan kerugian pendapatan akibat

gangguan operasi. Selain itu, belanja tambahan boleh ditimbulkan, misalnya kos

sewaan premis sementara. Kerugian pendapatan dan belanja tambahan merupakan

kerugian yang boleh diinsuranskan. Sebagai contoh, fire consequential loss policy

atau profit policy akan melindungi kehilangan pendapatan akibat gangguan

perniagaan yang disebabkan oleh kebakaran premis perniagaan.

2. Kerugian Diri

Kerugian diri (personal loss) melibatkan kerugian yang mungkin dialami oleh individuyang mengakibatkan kehilangan pendapatan atau pengurangan aset. Kerugian ini

boleh disebabkan oleh peril seperti kematian, kesihatan yang tidak baik, hilang

upaya, umur lanjut dan pengangguran. Individu yang mengalami kerugian yang

tersebut boleh juga menyebabkan kerugian kewangan kepada tanggungan atau

keluarganya. Terdapat pelbagai insurans yang boleh digunakan untuk menguruskan

kerugian diri. Misalnya, insurans hayat boleh digunakan untuk menangani risiko

kematian, insurans perubatan bagi risiko kesihatan merosot dan polisi anuiti bagi

risiko umur lanjut.

3. Kerugian Liabiliti

Setiap individu mempunyai tanggungjawab untuk tidak menyebabkan kecederaan

atau kerosakan harta benda kepada orang lain. Tanggungjawab ini di panggil liabiliti

kepada pihak ketiga. Jika seseorang individu menyebabkan kecederaan atau

kerosakan harta kepada pihak ketiga, maka pihak ketiga ini boleh mengambil

tindakan undang-undang dan menyaman pihak yang menyebabkan kerugian.

Insurans liabiliti boleh melindungi risiko yang timbul daripada tanggungjawab

terhadap pihak ketiga ini. Jika seorang insured disaman kerana menyebabkan

kecederaan atau kerosakan hartabenda pihak ketiga, dan jika dia dilindungi oleh

insurans liabiliti, maka insurer akan membayar ganti rugi seperti yang diarahkan oleh

mahkamah kepada pihak ketiga yang mengalami kerugian.


15/28


Ciri-ciri Risiko Yang Boleh DiInsuranskan

Syarikat insurans biasanya hanya memberi perlindungan kepada risiko tulen.Namun, tidak semua risiko tulen boleh diinsuranskan. Dari pandangan insurer,

beberapa kriteria perlu dipenuhi untuk menjadikan sesuatu risiko itu sesuai untuk

diinsuranskan. Walaupun secara teorinya semua kerugian boleh diinsuranskan,

namun sesetengahnya tidak boleh diinsuranskan pada harga yang munasabah. Oleh

kerana sebab-sebab yang praktikal, insurer tidak bersedia menerima kesemua risiko

tulen yang hendak dipindahkan keapda mereka. Pendedahan yang sesuai untuk

diinsuranskan perlu mempunyai ciri-ciri tertentu seperti yang disenaraikan di bawah.

1. Perlu terdapat unit pendedahan yang hampir serupa (homogeneous) dengan

bilangan yaang cukup besar, serta terdedah kepada peril yang sama.

Insurans berfungsi berasaskan kepada operasi hukum bilangan besar. Bilangan unit

pendedahan yang cukup besar meningkatkan keupayaan insurer untuk membuat

anggaran kerugian dengan lebih baik, dengan itu memastikan insurer dapat

memenuhi semua obligasinya terhadap pemilik polisi. Pendedahan homogenous

diperlukan untuk memastikan semua pendedahan menghadapi kebarangkalian

kerugian yang hampir sama. Contohnya, sekumpulan individu yang mempunyai

tahap kesihatan dan dalam lingkungan usia yang sama dan terdedah kepada peril

kematian pramatang.

2. Kerugian berlaku secara tidak sengaja dan diluar kawal.

Kerugian yang boleh diinsuranskan perlu merupakan kerugian yag tidak dijangka dan

diluar kawalan dan berlaku secara kebetulan (fortuitous losses). Dalam perkataan

lain, kerugian yang menimpa individu atau harta mestilah berlaku secara tidak

sengaja. Sebagai contoh, kemalangan jalanraya dalah kerugian yang tidak

disengajakan. Kerugian juga mestilah merupakan satu kontingensi, iaitu sesuatu yang

mungkin berlaku atau mungkin tidak berlaku, bukannya sesuatu yang pasti berlaku.

Kerugian yang berlaku dengan sengaja tidak boleh diinsuranskan kerana ini boleh

menimbulkan hazad moral. Kerugian yang pasti akan berlaku tidak lagi melibatkan

risiko dan tidak lagi diluar kawal.

3. Kerugian boleh dipastikan kejadiannya dan boleh di ukur saiznya.

Kerugian yang berlaku mestilah boleh dibuktikan. Misalnya jika berlaku kemalangan,

gambar yang menunjukkan kerosakan kenderaan yang terlibat dan laporan polis oleh


16/28


pemilik kenderaan berhubung dengan kemalangan adalah bukti kemalangan benar-

benar berlaku. Kerugian juga mesti boleh diukur tahapnya dalam nilai kewangannya.

Misalnya bagi kenderaan yang rosak dalam kemalangan, kos membaik pulih

kenderaan tersebut merupakan ukuran kerugian yang berlaku. Kerugian seperti

perasaan sedih atau kecewa tidak boleh dipastikan kejadiannya dan tidak boleh

diukur, oleh itu tidak ideal untuk diinsuranskan.

4. Kerugian mestilah tidak bersifat katastrofik.

Kerugian katastrofik adalah kerugian yang sangat besar yang boleh menjejaskan

keupayaan kewangan syarikat insurans. Kerugian akibat bencana seperti taufan,

banjir, gempabumi, peperangan dan nuklear boleh menyebabkan kerugian yang

sangat besar. Peril-peril seperti ini boleh menyebabkan kerugian kepada sebahagian

besar insured dalam sesuatu kumpulan pakatan kerugian, dan ini bercanggah dengankonsep perkongsian risiko yang andaiannya adalah kerugian akan dialami oleh hanya

sebahagian kecil ahli dan dikongsi oleh keseluruhan pakatan. Syarikat insurans

biasanya akan mengelak daripada perlu bertanggungjawab keatas kerugian besar

seperti ini kerana keadaan sebegini boleh menyebabkan syarikat gagal memenuhi

tuntutan yang dikemukakan.

5. Kerugian yang berlaku akan menyebabkan kerugian kewangan yang tenat

kepada insured.

Harta yang hendak diinsuranskan mestilah bernilai tinggi supaya jika harta musnah,pemilik akan mengalami kerugian kewangan yang serius. Jika seseorang membeli

insurans untuk harta yang tidak menyebabkan kerugian tenat akibat

kemusnahannya, kos kendalian insurans mungkin lebih tinggi daripada kos

menggantikan harta yang musnah dengan harta yang baru. Misalnya, mungkin tidak

wajar untuk menginsuranskan buku, kasut, pakaian dan lain-lain barangan yang kecil

nilainya, kerana jika berlaku kerosakan kepada harta ini, kos untuk membaik pulih

atau menggantikannya tidaklah begitu tinggi.

6. Kebarangkalian kerugian mesti boleh dianggarkan

Insurer perlu berupaya menganggarkan purata kekerapan dan purata ketenatan bagikerugian depan dengan ketepatan yang sewajarnya. Ini perlu dilakukan supaya

premium yang mencukupi boleh dikenakan terhadap insured untuk membayar

semua tuntutan dan perbelanjaan yang akan timbul. Walau bagaimanapun,

sesetengah kerugian memang sukar untuk diramal, misalnya yang berkaitan dengan


17/28


bencana alam seperti banjir dan gempa bumi. Biasanya, kerugian begini tidak

dilindungi oleh syarikat insurans swasta.

7. Premium yang munasabah

Premium yang dikenakan kepada insured perlulah munasabah, iaitu insured mestilah

mampu untuk membayar premium. Dan lagi, untuk menjadikan insurans menarik

kepada pengguna, premium yang perlu dibayar mestilah jauh lebih rendah daripada

jumlah insurans. Premium yang dikenakan kepada insured berkadaran dengan

kebarangkalian kerugian berlaku. Semakin tinggi peluang kerugian berlaku, maka

semakin tinggi premium yang akan dikenakan. Oleh itu, insurans lebih sesuai untuk

risiko yang mempunyai kebarangkalian kerugian yang rendah.

Selain memenuhi ciri-ciri risiko yang ideal untuk diinsuranskan seperti yangdibincangkan di atas, semua pendedahan yang hendak dilindungi oleh insurans perlu

mematuhi satu prinsip insurans yang sangat penting, iaitu kepentingan boleh

insurans (insurable interest). Kepentingan boleh insurans wujud antara seseorang

dengan sesuatu harta jika dia akan mengalami kerugian kewangan atas kemusnahan

harta tersebut. Kepentingan boleh insurans wujud antara seseorang individu dengan

individu yang lain jika kematian individu yang lain itu akan menyebabkan kerugian

kewangannya kepadanya. Insurans hanya boleh dibeli untuk sesuatu harta atau

individu lain jika wujud kepentingan boleh insurans. Konsep kepentingan boleh

insurans akan dibincangkan dalam bab yang akan datang.

Walaupun ciri-ciri risiko yang ideal untuk diinsuranskan amat dipentingkan olehsyarikat insurans, namun pengecualian boleh diberikan kepada ciri bilangan

pendedahan yang besar. Perlindungan masih boleh diberikan oleh insurer kepada

pendedahan yang melibatkan bilangan yang kecil. Misalnya seorang pengumpul

lukisan memiliki sebuah lukisan ciptaan Picasso. Atau pemilik barang antik yang

mempunyai koleksi barang antik yang berharga. Begitu juga dengan ahli sukan atau

selebriti yang mahu menginsuranskan anggota badan tertentu seperti kaki, tangan

atau hidung. Perlindungan insurans masih boleh diberikan dalam kes-kes begini,

namun hukum bilangan besar tidak boleh diaplikasikan dan risiko tidak dapat

dikurangkan. Oleh kerana salah satu daripada elemen insurans yang sangat penting,

iaitu pengurangan risiko, tidak dipenuhi, maka pindahan risiko dalam kes ini

merupakan pindahan bukan insurans.


18/28


Risiko Yang Tidak Sesuai Untuk DiInsuranskan

Walaupun terdapat banyak risiko yang boleh diinsuranskan, terdapat banyak jugarisiko yang tidak sesuai untuk diinsuranskan. Kebanyakan risiko pasaran, risiko

kewangan, risiko pengeluaran dan risiko politik tidak sesuai diinsuranskan oleh

syarikat insurans swasta. Ini adalah kerana risiko-risiko ini bersifat spekulatif, iaitu

insured boleh mendapat kerugian atau keuntungan daripada sesuatu kejadian yang

berlaku. Insurans hanya sesuai untuk melindungi risiko tulen. Tujuan insurans adalah

untuk memastikan insured dipulihkan kedudukan kewangannya kepada keadaan

yang sama seperti sebelum kerugian berlaku. Insurans tidak boleh menyebabkan

seseorang mendapat keuntungan daripada perkara yang diinsuranskan. Risiko

spekulatif boleh menimbulkan hazad moral dan hazad morel jika perlindungan

insurans diberikan.

Selain daripada itu, risiko-risiko yang disebutkan di atas boleh menyumbang

kepada kebarangkalian kerugian katastrofi yang tinggi. Sebagai contoh, risiko politik

boleh mencetuskan peperangan. Risiko pasaran boleh menyebabkan keadaan

ekonomi yang tidak stabil yang boleh memberi kesan kepada sebahagian besar

masyarakat. Dan juga, pengiraan premium yang wajar dikenakan sukar dilakukan

kerana kebarangkalian berlakunya kerugian akibat risiko tersebut tidak boleh

dianggarkan dengan baik. Misalnya, tiada data yang dikumpulkan berkaitan dengan

kerugian yang dialami oleh peruncit akibat perubahan citarasa pengguna.

Pilihan Sakal

Pilihan sakal (adverse selection) atau anti-pemilihan (anti-selection) merujuk kepada

kecenderungan individu yang mempunyai kebarangkalian kerugian yang lebih tinggi

daripada purata untuk mendapatkan insurans pada kadar purata atau kadar biasa

(standard rate). Individu berisiko kurang baik ini (poor risk) biasanya memang lebih

cenderung untuk membeli dan mengekalkan insurans berbanding dengan individu

yang berisiko baik (good risk ). Jika tidak dikawal, pilihan sakal boleh mengakibatkan

kerugian sebenar yang lebih tinggi daripada kerugian yang dijangkakan. Sebagai

contoh, pilihan sakal boleh timbul daripada individu yang menghidap penyakit kronik

seperti diabetis yang ingin mendapatkan insurans hayat atau insurans perubatan

pada kadar biasa. Pilihan sakal boleh juga timbul daripada individu yang gemarmemandu laju yang mahukan perlindungan insurans motor pada kadar biasa, atau

daripada firma perniagaan yang seringkali dirompak dan dipecah masuk yang

mahukan perlindungan insurans jenayah pada kadar biasa.

Syarikat insurans perlu meminimumkan pilihan sakal kerana ia mendedahkan

syarikat kepada bilangan tuntutan yang tinggi. Tuntutan yang lebih tinggi dari yang


19/28


dijangkakan boleh menjejaskan kedudukan kewangan syarikat. Kaedah untuk

mengurangkan pilihan sakal adalah melalui proses pengunderitan (underwriting).

Pengunderitan adalah proses memilih dan mengelaskan risiko yang sedang

dipertimbangkan untuk ditawarkan perlindungan insurans. Risiko atau pemohon

insurans yang memenuhi syarat pengunderitan bagi sesuatu jenis insurans akan

diberikan perlindungan pada kadar biasa. Jika seseorang pemohon tidak dapat

memenuhi syarat pengunderitan yang ditetapkan kerana dia merupakan risiko yang

kurang baik, dia masih boleh diberikan perlindungan insurans pada kadar yang lebih

tinggi daripada purata, iaitu dengan premium tambahan atas kadar purata. Dalam

sesetengah keadaan, permohonan daripada risiko kurang baik akan ditolak. Masalah

pilihan sakal timbul apabila pemohon dengan kebarangkalian kerugian lebih tinggi

daripada purata berjaya mendapatkan perlindungan pada kadar biasa atau kadar

purata.

Insurans dan Perjudian

Insurans kadangkala dikelirukan dengan perjudian. Terdapat dua perbezaan utama

antara keduanya. Pertama, perjudian mewujudkan risiko spekulatif yang baru,

manakala insurans adalah kaedah untuk menangani risiko tulen yang memang telah

sedia wujud. Sesebelum seseorang itu terlibat dengan perjudian, tidak wujud risiko

sama ada dia akan menang atau kalah. Jika dia melibatkan diri dalam perjudian,

barulah dia akan menghadapi risiko menang atau kalah dalam perjudian tersebut.

Insurans pula akan hanya menguruskan risiko tulen, iaitu ketidakpastian yang

melibatkan kerugian sahaja, misalnya risiko kematian, kemalangan kerosakan hartabenda. Risiko-risiko ini memang telah sedia wujud. Jika kerugian tidak berlaku,

individu berada dalam keadaan status quo, dan tidak ada keuntungan yang diperoleh.

Sebagai contoh, jika anda bertaruh RM100 untuk perlumbaan kuda, maka satu

risiko spekulatif yang baru dibentuk. Tetapi jika anda membayar RM100 kepada

syarikat insurans sebagai premium insurans kebakaran, maka risiko tulen berkaitan

kebakaran memang telah sedia ada, dan melalui insurans kebakaran, risiko ini

dipindahkan kepada insurer. Tiada risiko baru yang diwujudkan dalam transaksi

insurans.

Kedua, perjudian adalah satu aktiviti yang tidak produktif dari segi sosial. Hal ini

disebabkan keuntungan orang yang menang diperoleh atas kerugian orang lain.

Sebaliknya, insurans adalah produktif dari segi sosial kerana kedua-dua insured dan

insurer tidak terdedah kepada keadaan yang keuntungan sesuatu pihak adalah

berasaskan kepada kerugian pihak lain. Insured dan insurer kedua-duanya

mempunyai kepentingan dalam pencegahan kerugian. Kedua-dua pihak akan

menang jika kerugian tidak berlaku. Selain itu, transaksi perjudian yang konsisten


20/28


tidak akan memulihkan kedudukan kewangan orang yang sering kalah dalam

perjudian. Namun, kontrak insurans bertujuan memulihkan kedudukan kewangan

insured kepada paras sebelum kerugian berlaku.

Produk Insurans

Di kebanyakkan negara, pengeluar produk insurans biasanya terdiri daripada

kerajaan dan juga syarikat insurans swasta. Di Malaysia, syarikat insurans swasta

merupakan pengeluar insurans yang utama.

Pengkelasan Produk Insurans

Produk insurans boleh dibahagikan kepada dua kategori:

1. Insurans Am (General insurance)

2. Insurans Hayat (Life insurance).

Insurans am dikenali juga sebagai insurans harta dan liabiliti (property and

liability insurance) atau insurans bukan hayat (nonlife insurance). Insurans am terdiri

daripada produk-produk insurans harta, insurans liabiliti dan gabungan insurans

harta dan liabiliti. Insurans harta memberi perlindungan terhadap kerosakan atau

kemusnahan fizikal harta benda. Jika berlaku kerosakan terhadap harta yang

diinsuranskan, maka pemiliknya atau orang yang mempunyai kepentingan terhadap

harta itu akan dibayar ganti rugi yang setimpal dengan kerugian yang dialami. Contohinsurans harta adalah insurans kebakaran, insurans peralatan elektronik dan insurans

kecurian.

Insurans liabiliti melindungi insured daripada liabiliti yang timbul terhadap

pihak ketiga. Liabiliti tersebut boleh timbul jika seseorang individu menyebabkan

kecederaan atau kerosakan hartabenda kepada pihak lain, dan pihak itu mengambil

tindakan undang-undang ke atas individu yang menyebabkan kerugian yang dialami.

Contoh insurans liabiliti adalah insurans liabiliti awam, insurans liabiliti produk dan

insurans liabiliti profesional. Insurans harta dan liabiliti pula memberikan kedua-dua

perlindungan harta dan liabiliti, misalnya insurans motor, insurans pemilik rumah dan

insurans marin.Insurans hayat memberi perlindungan kepada insured terhadap peril kematian.

Ini bermaksud jika insured yang dilindungi di bawah polisi insurans hayat meninggal

dunia, maka warisnya akan dibayar sejumlah pampasan oleh syarikat insurans untuk

meringankan bebannya. Selain kematian, kebanyakan polisi insurans hayat juga

memberikan perlindungan terhadap hilang upaya atau penyakit yang dialami oleh


21/28


insured. Disamping itu, terdapat juga polisi yang khusus untuk membayar ganti rugi

kepada insured jika insured memerlukan rawatan kesihatan akibat kecederaan atau

penyakit. Polisi begini dipanggil insurans perubatan atau insurans kesihatan. Polisi

anuiti pula akan membayar pendapatan tetap kepada insured selama dia masih

hidup atau untuk tempoh tertentu. Tujuan polisi anuiti adalah untuk memastikan

insured tidak akan kehabisan sumber pendapatan selama dia masih hidup.

Kontrak Insurans

Kontrak insurans dibentuk antara syarikat insurans atau insurer, dengan pembeli

insurans atau insured. Apabila insured membeli sesuatu produk insurans dan insurer

bersetuju untuk menawarkan perlindungan, maka kontrak insurans akan

berkuatkuasa. Di bawah kontrak insurans, syarikat insurans berjanji untuk membayar

faedah insurans kepada insured jika berlaku kerugian yang dilindungi akibat perilyang diinsuranskan. Syarikat insurans dirujuk juga sebagai penanggung insurans.

Manakala insured boleh juga dirujuk sebagai empunya polisi, pemilik polisi (policy

owner) atau pemegang polisi (policy holder). Kontrak insurans adalah kontrak undang-undang. Kedua-dua pihak insurer dan

insured perlu memenuhi tanggungjawab mereka seperti yang dinyatakan di bawah

kontrak insurans supaya kontrak dapat berkuatkuasa. Tanggungjawab insured adalah

untuk membayar premium dan mematuhi syarat dan terma kontrak, manakala

tanggungjawab insurer adalah untuk membayar ganti rugi jika berlaku kerugian yang

dilindungi. Kegagalan memenuhi tanggungjawab oleh insured boleh menyebabkan

kontrak dibatalkan dan perlindungan insurans dihentikan; kegagalan oleh pihakinsurer boleh menyebabkannya didakwa dimahkamah. Kontrak insurans akan

dibincangkan dengan lebih lanjut dalam Bab 4 buku ini.

Polisi Insurans

Apabila kontrak insurans dibentuk antara insurer dan insured, pihak insurer akan

mengeluarkan satu dokumen kepada insured sebagai bukti perlindungan insurans.

Dokumen ini dipanggil polisi insurans. Polisi insurans menyenaraikan maklumat

terperinci mengenai perlindungan yang diberikan, misalnya maklumat berkenan

pemilik polisi, individu atau harta yang dilindungi, kerugian dan peril yang dilindungi,lokasi yang dilindungi, jumlah perlindungan insurans, premium, sebarang

pengecualian yang dikenakan terhadap perlindungan, peruntukan seperti deduktibel

dan koinsurans, syarat serta terma kontrak insurans. Polisi insurans dan borang

permohonan membentuk kontrak insurans diantara insured dan insurer.


22/28


Premium

Apabila membeli produk insurans, insured perlu membuat bayaran sebagai balasankepada perlindungan insurans yang diberikan oleh insurer. Bayaran ini dikenali

sebagai premium. Premium yang dibayar oleh insured kepada insurer bagi

memperoleh perlindungan insurans dipanggil sebagai premium kasar (gross

premium). Premium kasar dibentuk oleh sama ada premium bersih (net premium)

atau premium tulen (pure premium) dan ditambahkan dengan bebanan (loading).

Bagi insurans hayat,

Premium Kasar = Premium Bersih + Bebanan

Bagi insurans harta,

Premium Kasar = Premium Tulen + Bebanan.

Premium bersih dan premium tulen ada kos sebenar bagi perlindungan insurans. Kos

ini boleh dipanggil kos insurans atau kos kerugian. Dalam insurans hayat, ia juga

dipanggil sebagai kos mortaliti. Bebanan pula merujuk kepada kos operasi syarikat

seperti belanja kendalian, komisen, cukai, keuntungan dan lain-lain. Satu lagi elemen

dalam bebanan adalah rizab bagi kerugian luar jangka. Rizab ini penting bagi

memastikan insurer mempunyai dana yang mencukupi untuk memenuhi tuntutan

jika kerugian sebenar lebih besar daripada yang dijangkakan. Satu lagi elemen

bebanan adalah perolehan pelaburan. Elemen ini mengurangkan saiz bebanan yangdikenakan kepada insured. Dalam bab ini, contoh ringkas pengiraan premium

diberikan bagi insurans harta sahaja. Premium bagi insurans hayat adalah lebih

kompleks kerana ia melibatkan pengiraan aktuarial dan tidak dibincangkan dalam

bab ini. Appendiks 3.1 memberikan satu contoh ringkas pengiraan premium kasar

bagi insurans harta.

Faedah Insurans

Tujuan utama seseorang membeli insurans adalah untuk menerima faedah insurans

(insurance benefit) jika berlaku sesuatu kerugian luar jangka yang dilindungi. Apabilainsured membeli insurans, insured sebenarnya memperoleh perlindungan.

Perlindungan yang diberikan oleh insurer merupakan jaminan insurer untuk

membayar faedah jika berlaku kerugian yang diinsuranskan.

Di bawah insurans harta, faedah yang akan dibayar jika berlaku kerugian yang di

insuranskan di panggil pampasan (compensation) atau ganti rugi (indemnity). Bagi


23/28


insurans harta, pembayaran ganti rugi bertujuan memulihkan kedudukan kewangan

insured kepada keadaan yang hampir sama seperti sebelum berlaku kerugian.

Sebagai contoh, jika berlaku kebakaran, ganti rugi yang akan dibayar kepada insured

akan memulihkan keadaan kewangan insured seperti sebelum berlaku kebakaran.

Insured akan menerima ganti rugi setakat nilai kerugian yang berlaku sahaja dan

insured tidak sekali-kali boleh menerima amaun ganti rugi yang melebihi amaun

kerugian.

Di bawah insurans hayat, faedah yang akan dibayar oleh insurer kepada waris

jika berlaku kematian kepada insured dipanggil sebagai faedah kematian (death

benefit). Faedah kematian juga dirujuk sebagai prosids (proceed). Jumlah faedah

yang akan dibayar biasanya menyamai amaun muka (face amount) polisi insurans

hayat. Amaun muka adalah jumlah perlindungan insurans yang dibeli di bawah polisi

hayat dan dikenali juga sebagai sums insured.

Kebaikan Insurans Kepada Masyarakat

Sistem insurans memberikan banyak kebaikan dan faedah kepada individu dan

masyarakat.

1. Pembayaran Ganti rugi Terhadap Kerugian

Pembayaran ganti rugi membolehkan individu dan keluarga pulih kepada kedudukan

kewangan yang asal selepas berlakunya kerugian. Oleh itu, mereka boleh memelihara

keselamatan kewangan mereka. Ganti rugi kepada organisasi membolehkan

organisasi yang terlibat dalam kerugian meneruskan perniagaan dan membolehkan

pekerja terus mempunyai pekerjaan. Pembekal boleh terus menerima pesanan, dan

pengguna boleh terus menerima barangan dan perkhidmatan yang mereka perlukan.

Secara ringkasnya, pembayaran ganti rugi insurans menyumbang kepada kestabilan

keluarga dan perniagaan, dan ini merupakan faedah sosial dan ekonomi insurans

yang paling penting.

2. Mengurangkan Kebimbangan dan Kerisauan

Kebaikan insurans yang kedua adalah kebimbangan dan kerisauan dapat dikurangkansebelum kerugian berlaku mahupun selepas kerugian berlaku. Sebagai contoh,

seorang ketua keluarga yang mempunyai perlindungan insurans hayat yang

mencukupi akan merasa lebih tenang dan kurang bimbang mengenai keselamatan

kewangan tanggungannya jika dia meninggal secara pramatang. Individu yang

memiliki insurans perubatan tidak perlu bimbang mengenai kos rawatan perubatan


24/28


jika dia ditakdirkan menghidap penyakit yang memerlukan rawatan atau

penghospitalan. Pemilik harta akan berasa lebih tenteram jika hartanya dilindungi

oleh insurans kerana jika berlaku kerugian akibat peril yang diinsuranskan, kerugian

kewangan yang timbul akan dipulihkan oleh ganti rugi insurans.

3. Sumber Dana Pelaburan

Industri insurans merupakan sumber dana yang penting untuk penggumpulan dan

pelaburan modal. Premium dikutip terdahulu daripada kerugian dan dana yang tidak

digunakan untuk membayar kerugian dalam tempoh yang terdekat boleh digunakan

bagi tujuan pelaburan. Dana ini boleh dipinjamkan kepada firma-firma perniagaan

yang biasanya melabur dalam projek perumahan, pusat beli belah, bangunan

komersial dan lain-lain. Pelaburan sebegini membantu pertumbuhan ekonomi dan

guna tenaga sesebuah negara.

4. Pencegahan Kerugian

Syarikat insurans menggalakkan pelaksanaan aktiviti pencegahan kerugian di

kalangan insured. Sesetengah jenis insurans menhendaki aktiviti pencegahan

tertentu dilaksanakan oleh insured sebelum perlindungan diberikan. Sebagai contoh,

bagi insurans kebakaran, premis atau rumah yang hendak dilindungi mestilah

memenuhi ciri-ciri keselamatan tertentu, misalnya pendawaian yang selamat,

pemasangan alat pengesan asap dan penggera kebakaran. Sesetengah jenis insurans

memberi insentif keatas aktiviti pencegahan kerugian yang boleh mengurangkanrisiko kerugian yang dilindungi melalui diskaun terhadap premium. Program

pencegahan kerugian yang dilaksanakan oleh organisasi boleh mengurangkan

kerugian langsung dan juga kerugian tidak langsung, dan ini boleh memberi manfaat

kepada masyarakat pada umumnya.

5. Peningkatan Kredit

Insurans boleh meningkatkan kredit seseorang individu. Insurans menjadikan

seseorang peminjam sebagai risiko kredit yang lebih baik kerana ia menjamin nilai

cagaran peminjam atau ia memberikan keyakinan yang lebih tinggi bahawa pinjaman

akan dibayar balik. Sebagai contoh, jika sebuah rumah dibeli mengunakan pinjaman,syarikat kewangan tempat pinjaman dibuat biasanya mensyaratkan supaya insurans

kebakaran dibeli keatas rumah yang dibeli dan insurans gadai janji (mortgage

protection insurance) dibeli ke atas peminjam. Insurans kebakaran memelihara

kepentingan peminjam jika harta rosak atau musnah akibat kebakaran. Insurans


25/28


gadai janji memelihara kepentingan syarikat kewangan jika peminjam meninggal

dunia sebelum selesai membayar balik hutang.

Kos Insurans Kepada Masyarakat

Walaupun siatem insurans membuat sumbangan sosial dan ekonomi yang besar,

tetapi ia juga menimbulkan kos yang perlu ditanggung oleh masyarakat.

1. Kos Menjalankan Perniagaan Insurans

Kos yang utama adalah kos menjalankan perniagaan. Syarikat insurans perlu

menggunakan sumber ekonomi yang telah sedia terhad, antaranya tanah, buruh dan

modal, dalam menyediakan insurans kepada masyarakat. Kesemua kos yang terlibatdi dalam menjalankan perniagaan diagihkan kepada pemilik polisi. Bebanan

perbelanjaan perlu ditambahkan kepada premium tulen untuk menampung

perbelanjaan yang ditimbulkan oleh insurer dalam operasi harian mereka. Oleh itu,

insured perlu membayar bukan sahaja kos perlindungan insurans, tetapi juga kos

yang berkaitan dengan operasi syarikat. Sebagai contoh, katalah sebuah negara kecil

yang tidak mempunyai sistem insurans mengalami kerugian purata akibat kebakaran

bernilai RM100 juta setahun. Katalah sistem insurans kemudiannya diwujudkan, dan

bagi insurans kebakaran, kadar bebanan yang ditetapkan adalah 30% daripada

kerugian. Oleh itu, jumlah kos untuk negara ini meningkat kepada RM130 juta.

Walau bagaimanapun, kos tambahan yang timbul daripada operasi insurans

boleh dijustifikasikan. Pertama, dari pandangan insured, ketidakpastian terhadap

kerugian kewangan daripada sesuatu kerugian yang diinsuranskan dapat

dikurangkan. Keduanya, syarikat insurans biasanya terlibat dengan berbagai aktiviti

pencegahan kerugian yang memberi banyak manfaat kepada masyarakat. Dan

ketiganya, syarikat insurans menyediakan pekerjaan kepada ribuan penduduk.

2. Tuntutan Palsu

Kos insurans yang kedua melibatkan hazad moral yang dilakukan oleh insured. Ia

berkaitan dengan tuntutan palsu, kerugian yang disengajakan dan tuntutan yang

ditokok. Tuntutan palsu melibatkan kerugian yang sebenarnya tidak berlaku, tetapisengaja direka atau dibuat-buat seolah-olah ia berlaku supaya insured dapat

menuntut ganti rugi daripada insurer. Antara contoh tuntutan palsu adalah kematian

yang direka bagi mendapatkan faedah insurans hayat, kemalangan yang dibuat-buat

bagi tuntutan insurans motor, laporan perubatan yang dipalsukan bagi tuntutan

insurans kesihatan dan kecurian atau pecah masuk premis yang direka bagi tuntutan


26/28


insurans kecurian. Pelbagai lagi tuntutan palsu boleh berlaku. Bayaran gantirugi

terhadap tuntutan palsu meningkatkan premium kepada semua insured.

Selain daripada tuntutan palsu, syarikat insurans juga terdedah kepada kerugian

yang disengajakan. Dalam keadaan ini, insured menyebabkan kerugian dengan

sengaja kerana mahu mendapatkan ganti rugi insurans. Satu contoh hazad moral

yang utama adalah arson, iaitu seseorang yang sengaja menyebabkan kebakaran

hartanya bagi tujuan memperoleh ganti rugi insurans kebakaran. Seperti tuntutan

palsu, kerugian sengaja merupakan kos sosial insurans.

3. Tuntutan Yang Di Tokok

Satu lagi kos insurans adalah berkaitan dengan tuntutan insurans yang sengaja

ditokok atau dibesarkan melebihi daripada yang sepatutnya. Walaupun kerugian

tidak berlaku dengan sengaja, namun amaun tuntutan mungkin melebihi daripadaamaun kerugian kewangan yang sebenar. Contoh tuntutan yang dibesarkan adalah

insured menokok kerugian ke atas kerosakan kenderaan akibat kemalangan, mangsa

produk rosak mengemukakan saman liabiliti pada amaun yang jauh lebih tinggi

daripada kerugian ekonomi sebenar dan individu yang menikmati faedah

hilangupaya dan telah pulih menipu sakit untuk terus menerima faedah tersebut.

Kesemua kos sosial yang timbul daripada tuntutan palsu, kerugian yang disengajakan

atau tuntutan yang ditokok terpaksa ditanggung oleh masyarakat melalui

peningkatan premium.


27/28


Appendiks 3.1

Contoh Pengiraan Premium Insurans Harta

Berdasarkan perbincangan mengenai premium sebelum ini, komponen premium

kasar insurans harta boleh digambarkan seperti berikut:

Premium = Premium tulen + (Kos operasi dan kendalian

+ Rizab kerugian luar jangka - Perolehan pelaburan).

Sebagai contoh, katalah terdapat 1000 pemilik rumah di sebuah bandar dan

kesemua pemilik rumah berhasrat membeli insurans kebakaran daripada sebuah

syarikat insurans. Daripada data kebakaran lepas, insurer menganggarkan kerugian

akibat kebakaran yang mungkin dihadapi oleh pakatan kerugian ini setiap tahun

adalah 1% daripada nilai kesemua rumah. Jika setiap rumah bernilai RM200,000,

maka nilai kesemua 1000 rumah adalah RM200,000,000. Dengan menggunakan 1%

sebagai anggaran kerugian, maka jumlah kerugian yang dijangka adalah RM2,000,000

(1% x RM200,000,000). Jumlah kerugian terjangka ini akan dikongsi oleh semua

pemilik rumah, setiap pemilik akan mengalami kerugian sebanyak RM2,000

(RM2,000,000 /1000). Kerugian terjangka yang dihadapi oleh setiap pemilik rumah

merupakan kos perlindungan sebenar insurans, ataupun premium tulen. Jika setiap

pemilik rumah dalam contoh di atas membeli perlindungan penuh ke atas rumah

mereka, maka mereka perlu membayar RM2,000 seorang sebagai premium tulen.

Amaun bebanan ditetapkan oleh syarikat insurans. Bagi contoh di atas, andaikanbahawa bagi setiap RM1 premium tulen, kos kendalian adalah 30% (atau 30 sen),

rizab untuk kerugian luar jangka ialah 10% (atau 10 sen), dan pulangan daripada

premium yang dilaburkan adalah 3% (atau 3 sen). Jadi, bagi setiap RM1 premium

tulen, bebanan yang akan dikenakan adalah 30 sen + 10 sen - 3 sen = 37 sen. Oleh

itu, setiap insured dalam pakatan kerugian yang digambarkan di atas perlu

membayar premium tahunan sebanyak RM2,740 iaitu RM2,000 ( 1 + 0.37) bagi

perlindungan insurans kebakaran dengan jumlah insurans RM200,000.


28/28


Rujukan

1. Black, K. & Skipper, H.D. 2000. Life and Health Insurance. 13th edition.

Prentice-Hall, New Jersey, USA.

2. Dorfman, M. S. & Cather, D. A. 2013. Introduction to Risk Management &

Insurance. 10th edition. Pearson Education Limited. New Jersey, USA.

3. Hendon Redzuan, Rubayah Yakob & Mohamad Abdul Hamid. 2006. Prinsip

Pengurusan Risiko dan Insurans. Pearson Prentice-Hall. Kuala Lumpur.

4. Redja, G. E. & McNamara, M. J. 2014. Principles of Risk Management &

Insurance. 12th edition. Pearson Education Limited. Global Edition.

5. Vaughan, E.J & Vaughan, T. 2003. Fundamentals of Risk and Insurance. 9th

edition. John Wiley & Sons, Inc, USA.

6. Zuriah Abdul Rahman & Hendon Redzuan. 2009. Takaful: The 21st Century

Insurance Innovation. McGraw-Hill. Kuala Lumpur.

bab 3 insurans

Documents